bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

67

Gram na

instrumentach

perkusyjnych

Beata Bielska

Dzieciństwo to tony i gesty – mniej się mówi, więcej dźwięczy –
mniej myśli, więcej czuje. Zaufanie do otoczenia i współgranie z nim
jest źródłem pantomimy wprzęgającej ciało, gesty i głos do pomocy.

Werner Thomas

K

ażdy z nas żyje w świecie dźwięków. Tworzą go nie tyl-

ko instrumenty i muzyka, ale przede wszystkim odgło-

sy życia codziennego. Najmłodszym właśnie otoczenie

pomaga odróżniać, odbierać oraz identyfikować dźwięki.

Nauczyciel w przedszkolu może umiejętnie wspomagać roz-

wój uzdolnień muzycznych u wychowanków poprzez uwraż-

liwianie słuchu, wyrażanie emocji związanych z muzyką czy

wspólne dzielenie się przeżyciami i upodobaniami. Ogromne

znaczenie mają właściwie dobrane metody i techniki, opar-

te także na muzycznych koncepcjach takich twórców, jak:

J. J. Rousseau, J. H. Pestalozzi, E. E. Gordon, C. Orff, R. Laban,

W. Thomas czy E. J. Dalcroze.

Tak, jak wszystkie dzieci uczą się mówić, tak i wszystkie

powinny uczyć się korzystania z głosu śpiewu. To, czy na-

uczą się inteligentnie mówić i muzykalnie śpiewać, zależy

od formalnego nauczania w interakcjach z muzyką.

Edwin E. Gordon

Dlatego warto jak najczęściej bawić się otaczającą muzyką,

badać i odkrywać wciąż nowe dźwięki, czerpiąc z tego jak

najwięcej przyjemności. Z pewnością miejscem sprzyjają-

cym tego typu zabawom będzie kącik muzyczny, w którym

maluchy mogą eksperymentować w małych grupach. Poza

profesjonalnym sprzętem do nagrywania i odtwarzania po-

winny się w nim znajdować różne instrumenty perkusyjne

oraz przedmioty wydające dźwięki, samodzielnie wykonane

przez dzieci, rodziców lub wychowawcę. W takim miejscu

można także wyeksponować książki, płyty, kasety i albumy

muzyczne.
Gra na instrumentach rozwija słuch, czynności manualne

i twórczą wyobraźnię. Do współczesnych koncepcji wycho-

wania muzycznego, które kładą nacisk na improwizację i kre-

atywność instrumentalną, zalicza się system C. Orffa. Ruch,

spontaniczność, zabawa integracyjna oraz inwencja twórcza

sprawiają, że wykorzystując elementy tej metody, nauczyciel

bawi się z dzieckiem. Oczywiście nauka gry na instrumen-

tach perkusyjnych powinna odbywać się stopniowo, zgodnie

z zasadami dydaktyki. Najbliższe dziecku i najprostsze są

grzechotki i kołatki. Następnie możemy zaproponować bę-

benek, tamburyno, drewienka, talerze i trójkąty.
Wymieniając różne rodzaje aktywności, nie sposób pominąć

percepcji utworów muzycznych. Słuchanie redukuje napięcia

emocjonalne, sprzyja relaksacji, koncentracji uwagi, odpręże-

niu, rozwijając przy tym fantazję. Inną formą muzycznej eks-

presji jest śpiewanie piosenek, a przy tej okazji usprawnia-

nie aparatu mowy i oddechu, nauka dykcji. Wspólny śpiew

uspołecznia oraz rozwija postawę estetyczną. Połączenie

śpiewu z tańcem i zabawą rytmiczno-ruchową wpływa ko-

rzystnie także na rozwój motoryczny i orientację przestrzen-

ną oraz kształtuje wrażliwość muzyczną.
Muzyczna ekspresja ruchowa jest związana z naturalną po-

trzebą ruchu u dzieci w wieku przedszkolnym oraz młod-

szym wieku szkolnym. Daje możliwość tworzenia własnych

kompozycji ruchowych i tanecznych w przestrzeni, podnosi

kulturę poruszania się i dobrych manier. Odpowiednio do-

brane teksty piosenek, również ludowe i związane z folklo-

rem, dostarczają ogólnej wiedzy o otaczającym świecie. Nie

sposób pominąć ogromnego znaczenia piosenek i rymów

w nauce języków obcych. Z kolei ilustrowanie i inscenizacje

oraz muzyczna pantomima korelują z działalnością artystycz-

ną i pomagają przedstawić własne pomysły. Zwłaszcza prace

plastyczne wykonane przy muzyce aktywizują oraz obrazują

blizejprzedszkola.pl

zabawy muzyczno-ruchowe dla dzieci pięcio- i sześcioletnich

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

68

68

go

to

we

na

rz

ęd

zia

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

Edukacja muzyczna

wewnętrzne przeżycia małych artystów. Stwarza to okazję

do przekazania rodzicom informacji o zainteresowaniach

i potrzebach dzieci oraz zachęcenia ich do aktywnego uczest-

nictwa w zajęciach muzycznych. Zajęcia tego typu przyczy-

niają się do rozwoju zainteresowań oraz upodobań muzycz-

nych i przeżywania przyjemności płynącej z percepcji świata

dźwięków. Odpowiednie wykorzystanie zajęć umuzykalnia-

jących ma duże znaczenie w pracy z dziećmi niepełnospraw-

nymi, na przykład w oddziałach integracyjnych. Daje zawsze

poczucie sukcesu i pozwala zaakceptować siebie.

Muzyka, taniec, ruch, rytm – to takie same środki tera-

peutyczne, a niekiedy bardziej skuteczne niż środki far-

maceutyczne.

Zbigniew Hora

Zajęcia muzyczne w grupie pięcio- i sześciolatków powin-

ny więc być bardzo urozmaicone i przybierać różne formy

aktywności:

W świecie dźwięków – słuchanie i śpiewanie



taniec w kole.

Dzieci idą po kole i śpiewają znaną pio-

senkę. Chętne dziecko wchodzi do środka i tańczy. Pozostali

uczestnicy starają się naśladować wszystkie ruchy i gesty.

Uczestnicy zabawy zmieniają się rolami.



Słuchanie muzyki.

Dzieci mogą słuchać różnych nagrań,

znanych piosenek czy odgłosów przyrody. Nauczyciel za-

chęca wychowanków do rozpoznawania dźwięków oraz

znanych utworów. Poprzez słuchanie uczestnicy mogą tak-

że zapoznać się z nowymi utworami.



Co tak pięknie gra?

Opisywanie dźwięków towarzy-

szących zajęciom plastycznym: darcie papieru, nalewanie

wody, origami, układanie puzzli.

Zwrócenie uwagi dzieci

na dźwięki, jakie mogą wydawać przedmioty codziennego

użytku, na przykład garnki, sztućce, puszki czy kaloryfer.



Wizualizacje.

Dzieci zajmują wygodne pozycje na sali

i przymykają oczy. Słuchają muzyki związanej z tematy-

ką wiosenną. Następnie opowiadają o swoich wrażeniach,

mogą je także namalować.



Kto to?

Szukanie przedmiotów wydających dźwięki.

Nauczyciel nagrywa dźwięki różnych przedmiotów, na

przykład: budzik, zegar z kukułką, dzwonek, kołatka, bę-

benek, tamburyno, radio. Po wysłuchaniu odtworzonych

dźwięków dzieci odszukują i rozpoznają odpowiednie

przedmioty.



Rozpoznajemy dźwięki.

Osoba prowadząca zajęcia pre-

zentuje dzieciom różne przedmioty: plastikowe, metalowe,

drewniane. Uczestnicy zamykają oczy i rozpoznają przed-

mioty po wydawanym dźwięku.



Barwy dźwięków.

Dzieci słuchają brzmienia różnych in-

strumentów. Do każdego dobierają kartonik z odpowied-

nią barwą, która kojarzy im się z danym instrumentem.



Jedzie pociąg z daleka

– zabawa ruchowa ze śpiewem

przy muzyce.



Gimnastyka języka.

Ćwiczenia narządów mowy: przesu-

wanie i wysuwanie języka, oblizywanie warg. Wydawanie

różnych dźwięków językiem.



Dźwięki z bliska i z daleka.

Dzieci, w zupełnej ciszy,

określają rodzaje dźwięków dochodzących z otoczenia, na

przykład odgłosy ulicy czy kuchni. Starają się określić, z ja-

kiej odległości dochodzi dany dźwięk.



Rytmiczne kropki.

Dzieci słuchają muzyki i jednocześnie

rysują na kartce kropki lub kreski. Na przerwę w muzyce

zmieniają kolor kredki na inny (dowolny).



Śpiewanie piosenek na sylabach.

Zadanie dzieci polega

na zaśpiewaniu piosenki na sylabie pokazywanej w danej

chwili przez nauczyciela, na przykład „Wlazł kotek na pło-

tek” – na sylabie „la”.



Spotkanie z ptakami.

Dzieci losują obrazki z narysowa-

nymi ptakami, na przykład: kukułka, bocian, wróbel, kacz-

ka. Na sygnał muzyczny uczestnicy mają odnaleźć się po

odgłosach: bocian szuka bocianów, kukułka – kukułek itd.



Śpiewające imiona.

Rytmiczne wypowiadanie swoich

imion i przedstawianie się przez ruch (ukłon) przy muzyce.



Nagrywanie wywiadów.

Osoba prowadząca wybiera in-

teresujący dla dzieci temat do rozmowy. Dziecko nagrywa

wywiad z chętnym przedszkolakiem. Pozostali uczestnicy

próbują rozpoznać kolegę po głosie.



Wysko i nisko.

Rozpoznawanie dźwięków niskich i wy-

sokich. Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel gra dowolną

melodię. Dzieci starają się określać ruchem dłoni wysokość

dźwięków, na przykład niskie dźwięki to dotykanie podłogi,

a wysokie to klaśnięcie.

Gra na instrumentach oraz tworzenie muzyki



Wszystko gra.

Wykorzystanie możliwości dźwiękowych

przedmiotów codziennego użytku oraz artykułów spożyw-

czych, na przykład piasku, muszli, garnków, papieru, butel-

ki, ryżu. Nauczyciel pomaga dzieciom nazywać, porówny-

wać i opisywać dźwięki.



Mały perkusita.

Wydobywanie dźwięków z różnych instru-

mentów perkusyjnych oraz ich omawianie. Akompaniament

na instrumentach perkusyjnych do wierszy i wyliczanek.



Jakie instrumenty słyszysz?

Chętne dziecko ma zasłonię-

te oczy i próbuje rozpoznać dźwięki prezentowane przez

inne instrumenty.



Zabawa w orkiestrę.

Nauczyciel dzieli dzieci na dwie

grupy: pierwsza gra na instrumentach, druga jest widownią.

Widzowie wypowiadają swoje opinie na temat koncertu.



Robimy instrumenty.

Tworzenie własnych instrumen-

tów, na przykład wypełnianie pudełek, butelek, rolek po

ręcznikach papierowych czy kubeczków materiałami spo-

żywczymi (groch, ryż) lub piaskiem.



Zostań kompozytorem.

Utwory własne na instrumen-

tach perkusyjnych. Dzieci komponują na wybranych in-

strumentach perkusyjnych autorskie melodie, związane na

przykład z porą roku.



Wiosenna pogoda.

Nauczyciel prezentuje symbole zwią-

zane z wiosenną pogodą, na przykład: słońce, deszcz, bu-

rza, mgła, wiatr. Uczestnicy próbują oddać cechy pogody

dźwiękami instrumentów perkusyjnych lub instrumentami

wykonanymi samodzielnie. Kierowane przez nauczyciela

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

69

69

got

ow

e n

arz

ędz

ia

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

wystukiwanie, wyklaskiwanie dźwięków dłonią i palcami.

Rytmiczne wypowiadanie wyliczanek oraz rymowanych

wierszyków, ze zwróceniem szczególnej uwagi na dynamikę.

Naśladowanie odgłosów przyrody: ptaków, zwierząt, desz-

czu, burzy, liści, wiatru. Należy zwrócić uwagę na zmianę

dynamiki, rytmu, intonacji.



Dźwięki bez śpiewu.

Dzieci wypowiadają różnego ro-

dzaju dźwięki za pomocą języka, warg, zębów. Wystuki-

wanie rytmu w naparstkach. Uczestnicy zabawy dzielą

wyrazy na sylaby i wystukują je w naparstkach albo na

bębenkach.



Melodia z naczyń wypełnionych wodą.

Nauczyciel przy-

gotowuje kilka szklanych naczyń wypełnionych różną iloś-

cią wody. Wystukuje melodię, delikatnie uderzając w nie

łyżkami. Dzieci zwracają uwagę na dynamikę dźwięków.



Echo.

Nauczyciel stoi w środku koła, które tworzą przed-

szkolaki. Wszyscy mają takie same instrumenty, na przy-

kład bębenki. Osoba prowadząca wystukuje rytmy, dzieci

je powtarzają.



Kto gra najgłośniej?

Dzieci grają na instrumentach ustalo-

ny wcześniej rytm. Chętne dziecko opuszcza salę. Po powro-

cie kolegi wyznaczony uczestnik zabawy zaczyna grać głoś-

niej. Zadanie polega na odgadnięciu, kto gra najgłośniej.

RUCh, STEP I TANIEC



Pantomima przy muzyce.

Dzieci poruszają się swobodnie

przy muzyce, w dowolny sposób improwizując jej treść.



Stepowanie.

Posiadanie butów do stepowania jest także

okazją do zaprezentowania rytmu przez nauczyciela, za-

proszoną osobę czy przedszkolaka.



Zabawa w ciepło-zimno z tykającym zegarem.

Chętne

dziecko wychodzi za drzwi. Nauczyciel z pozostałą grupą

ukrywa zegar. Po wejściu do sali następuje poszukiwanie

w rytmie zabawy ciepło-zimno.



taniec – stop.

Dzieci tańczą przy muzyce. Na przerwę za-

trzymują się i stają nieruchomo. Powtarzamy zabawę z róż-

nymi piosenkami.



tańczą tylko ramiona.

Dzieci tańczą w rytm muzyki, po-

ruszając wyłącznie ramionami.



taniec z szarfą w rytm muzyki.



Miasta nad Wisłą.

Nauczyciel prezentuje dzieciom Kra-

ków i Warszawę, jednocześnie pokazując miasta na mapie.

Uczestnicy śpiewają na przykład piosenkę „Płynie Wisła,

płynie...” oraz uczą się tańczyć „Krakowiaka”.



Miś w tanecznym kręgu.

Uczestnicy zabawy stoją w kole.

W rytm muzyki podają sobie misia (maskotkę). Na przerwę

w muzyce dzieci zmieniają kierunek podawania sobie za-

bawki.



Sport przy muzyce.

Dzieci poruszają się swobodnie w rytm

muzyki. Na ustalone dźwięki instrumentów wykonują po-

lecenia, na przykład: kołatka – przysiad, bębenek – marsz,

dzwonek – podskok.



Rytmiczne odbijanie piłek.

Każde dziecko ma piłkę i sta-

ra się ją odbijać, podrzucać lub turlać zgodnie ze słyszaną

muzyką. Ćwiczenie można wykonywać w parach.

SCENARIUSZ I: Spotkanie z wiosną

Cele ogólne:

o

kształtowanie słuchu poprzez zabawy ruchowo-ryt-

miczne związane z nadejściem wiosny;

o

wyrabianie poczucia rytmu i rozwijanie sprawności

grafomotorycznych;

o

rozwijanie wrażliwości plastycznej i muzycznej;

o

tworzenie akompaniamentu rytmicznego na instru-

mentach perkusyjnych;

o

redagowanie ustnych wypowiedzi na podany temat;

o

wzbogacanie wiedzy o otaczającym środowisku

przyrodniczym.

Przewidywane osiągnięcia (dziecko):

o

aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowo-rytmicz-

nych;

o

tworzy akompaniament rytmiczny na instrumentach

perkusyjnych;

o

układa kilkuzdaniową wypowiedź na podany temat;

o

posługuje się różnymi technikami plastycznymi;

o

inscenizuje muzykę ruchem;

o

układa melodię do podanego tematu;

o

sprawnie wykonuje ćwiczenia rytmiczno-ruchowe

oraz oddechowe;

o

określa charakter i nastrój melodii.

Obszary aktywności:

językowa, ruchowa, przyrodnicza, muzyczna, plastyczna,

społeczna.

Przebieg zajęć:


Powitanie dzieci przy muzyce.



Zagadka.

Nauczyciel prezentuje zagadkę: „Co to za pora

roku rozrzuca zieleń wokół. Kaczeńce złoci na łąkach i słu-

cha pieśni skowronka?” (wiosna)



Jakie zmiany zachodzą wiosną w przyrodzie?

– rozmowa

kierowana przez nauczyciela – odwołanie się do doświad-

czeń dzieci oraz ilustracji w sali. Następnie, na hasło „wios-

na”, dzieci w parach zaczynają jednocześnie mówić o wioś-

nie. Każde mówiąc, próbuje jednocześnie słuchać, o czym

mówi kolega.



Spotkanie z wiosną

– zabawa ruchowo-rytmiczna. Na-

uczyciel opowiada oraz pokazuje czynności, które naśla-

dują uczestnicy zabawy: „Dzieci idą na wiosenny spacer

(marsz). Świeci słońce (dzieci unoszą ramiona do góry, ma-

chają). Pada wiosenny deszczyk (uczestnicy poruszają się

lekko, biegając). Omijamy wiosenne kałuże (dzieci wysoko

unoszą kolana). Deszcz przestał padać (uczestnicy zaba-

wy podskakują i klaszczą). Przyglądamy się pierwszym

wiosennym kwiatom (dzieci spacerują, wykonują głębokie

oddechy, robią przysiad i spacerują dalej). Wieje wiosenny

wietrzyk (przedszkolaki lekko poruszają rękami). Przyle-

ciały pierwsze ptaki (wszyscy naśladują lot ptaków, poru-

szając się po sali)”.



Lot skowronka

– improwizacja. Chętne dziecko gra na

wybranym instrumencie dowolną melodię, w rytm której

poruszają się dzieci-skowronki. Zabawę można powtarzać

kilkakrotnie.

blizejprzedszkola.pl

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

70

70

go

to

we

na

rz

ęd

zia

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011



Dmuchawce

– ćwiczenia oddechowe. Dzieci poruszają

się po sali przy dźwiękach muzyki. Na przerwę zatrzymu-

ją się i naśladują zrywanie dmuchawców i zdmuchiwanie

nasion.



Pracowite pszczółki.

Zabawa przy dźwiękach muzyki.

Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Pierwsza wystuku-

je rytm na bębenkach, druga naśladuje pszczółki w ogro-

dzie. Dzieci-pszczółki poruszają się w zależności od dyna-

miki. Gdy rytm wystukiwany jest głośno, naśladują latające

owady. Przy cichym akompaniamencie udają pszczółki sie-

dzące na kwiatku (wykonują przysiad).



Walc Des-dur

– słuchanie nagrania op. 64 nr 1 Frydery-

ka Chopina. Dzieci próbują rozpoznać nazwę instrumentu

oraz określić nastrój muzyki.



taniec wiosny.

Tworzenie autorskich melodii. Jesteśmy

kompozytorami. Przedszkolaki tworzą na instrumentach

perkusyjnych własne melodie dla Pani Wiosny.



Malujemy taniec Wiosny.

Uczestnicy zabawy rysują

mazakami taniec Wiosny. Każde dziecko otrzymuje kilka

kartek. Nauczyciel puszcza różne rodzaje muzyki. Kiedy

muzyka się zmienia, uczestnik zmienia także kartkę. Omó-

wienie i wystawa prac artystycznych oraz przyporządkowa-

nie prac do słuchanych wcześniej rodzajów muzyki.



Relaks z muzyką w tle.

Dzieci zajmują wygodne pozy-

cje w sali. Każde otrzymuje kilka kartek i kredki świecowe.

Uczestnicy wykonują polecenia nauczyciela. Nauczyciel

mówi: Usiądź wygodnie. Zamknij oczy i wsłuchaj się w mu-

zykę... Poczuj, jak wypełnia każdą część twojego ciała... Spróbuj

zilustrować muzykę ruchem swoich stóp i dłoni... Wyobraź sobie,

że malujesz niewidzialny obraz, który tylko ty możesz odczaro-

wać... A teraz otwórz oczy i narysuj na kartce to, co słyszysz

i czujesz, gdy gra muzyka. Kiedy usłyszysz zmianę w muzyce,

weź następną kartkę, a później następną i rysuj. Po zakończo-

nym ćwiczeniu dzieci prezentują swoje prace i opowiadają

o dowolnym rysunku.

SCENARIUSZ II: Wiosenny spacer

Cele operacyjne:

o

kształtowanie poczucia rytmu;

o

uwrażliwienie na rozróżnianie dźwięków;

o

wyrabianie zdolności słuchowej;

o

tworzenie akompaniamentu na instrumentach per-

kusyjnych;

o

rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej;

o

kształcenie umiejętności redagowania ustnych wy-

powiedzi na podany temat;

o

wzbogacanie wiedzy o ptakach przylatujących do

nas na wiosnę, poprzez rozwiązywanie zagadek,

rozpoznawanie ilustracji i odgłosów;

o

rozwijanie umiejętności plastycznych.

Przewidywane osiągnięcia (dziecko):

o

bierze udział w różnych formach aktywności mu-

zycznej;

o

dostrzega i obserwuje zmiany zachodzące w przyro-

dzie wiosną;

o

rozpoznaje ptaki;

o

inscenizuje muzykę ruchem oraz układa akompania-

ment na instrumentach perkusyjnych;

o

estetycznie wykonuje pracę plastyczną;

o

układa wypowiedzi na podany temat oraz rozwią-

zuje zagadki;

o

rozpoznaje barwę różnych instrumentów perkusyj-

nych.

Obszary aktywności:

społeczna, językowa, ruchowa, plastyczna, muzyczna,

przyrodnicza.

Przebieg zajęć:


Powitanie dzieci

– w powitaniu u żywamy zwroty me-

lodyczne.



Rozpoznawanie dźwięków.

Nauczyciel przypina na tab-

licy ilustracje różnych przedmiotów wydających dźwięki.

Wybrane dziecko wydaje określony dźwięk, a grupa wska-

zuje odpowiedni obrazek.



Dzwonek – jako sygnał.

Oglądanie różnych rodzajów

dzwonków. Rozróżnianie barw dźwięków: które są wyso-

kie, a które niskie. Nauczyciel może także zaprezentować

dźwięki różnych dzwonków (również z nagrania).



Rozwiązywanie zagadek o ptakach.

„Powrócił do nas

z dalekiej strony, ma długie nogi i dziób czerwony. Dzieci

się śmiały, gdy go witały, żabki płakały przez dzionek cały”

(bocian), „Wzbija się w niebo śpiewak malutki, z góry prze-

syła wiosenne nutki. A każda nutka dźwięczy jak dzwonek

i już wiadomo, że to...” (skowronek). „Gniazdko z błota lepi

pod dachu okapem. Przylatuje wiosną, aby uciec z latem”

(jaskółka). „Spotkasz ją w lesie albo w parku, albo w domo-

wym zegarku” (kukułka). Osoba prowadząca zajęcia zadaje

zagadki i prezentuje ilustracje i nazwy ptaków.



Odgłosy ptaków.

Dzieci słuchają ptaków i próbują przy-

porządkować określone odgłosy do odpowiednich ilustracji

i napisów. Następnie uczestnicy zabawy próbują naśladować

mowę ptaków, powtarzając rytmicznie określone sylaby.



Przyloty ptaków.

Pantomima. Przedszkolaki, przy mu-

zyce, naśladują fruwające ptaki, które budują gniazda.



Wiosenny spacer.

Zabawa rytmiczno-ruchowa. Nauczy-

ciel opowiadając, wykonuje odpowiednie czynności, które

dzieci naśladują: „Wieje wiosenny, lekki wietrzyk (dzie-

ci idą, delikatnie poruszając ramionami i dłońmi). Nagle

zrywa się wichura (uczestnicy zabawy mocno poruszają

ramionami). Zbliża się wiosenna burza (przedszkolaki wy-

konują przysiad i robią daszek z dłoni). Na niebie pojawia

się kolorowa tęcza (dzieci malują w powietrzu tęczę)”.



tajemnicze opowieści.

Instrumenty perkusyjne opowia-

dają o wiosennej burzy. Uczestnicy tworzą na instrumentach

perkusyjnych dowolny akompaniament do wiosennej burzy.



Zapach wiosennego lasu

– ćwiczenia oddechowe. Dzieci

wyobrażają sobie spacer po leśnej polanie. Oddychają spo-

kojnie. W czasie wdechu zatrzymują się na palcach. Pod-

czas wydechu stają na stopach.



Muzyka lasu.

Nauczyciel dzieli wychowanków na gru-

py. Zadaniem każdej grupy jest odtworzenie innych dźwię-

ków lasu za pomocą różnych przedmiotów. Jedna grupa

może więc otrzymać gazety, inna liście, jeszcze inna plasti-

kowe butelki czy drewniane łyżki.

Edukacja muzyczna

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

71

71

got

ow

e n

arz

ędz

ia

bliżej przedszkola  4.115 kwiecień 2011

Beata Bielska – nauczycielka nauczania zintegrowanego, terapii

pedagogicznej z elementami logopedii oraz tyflopedagogiki – spe-

cjalność orientacja przestrzenna.
Autorka licznych publikacji na temat terapii zabawowej z szerokim

gronem dzieci i dorosłych.



Łańcuch dźwięków

– ćwiczenia ortofoniczne. Przed-

szkolaki stoją w kręgu i zamykają oczy. Wychowawca po-

daje dowolny dźwięk, na przykład „tirli-tirli-tirl”. Kolejne

dziecko powtarza i dodaje swój dźwięk. Tak powstaje łań-

cuch dźwięków.



Zajęcia artystyczne.

Co wyobrażasz sobie, słysząc słowo

„wiosna”? Malowanie rękami przy muzyce. Wystawa i omó-

wienie prac artystycznych.



Relaks z muzyką w tle.

Dzieci zajmują wygodne pozy-

cje w sali. Każde otrzymuje kilka kartek i kredki świecowe.

Uczestnicy słuchają muzyki relaksacyjnej i wykonują pole-

cenia nauczyciela. Nauczyciel mówi: Zajmij wygodną pozy-

cję. Oddychaj powoli i głęboko... Czujesz się teraz bardzo dobrze

i bezpiecznie... Wsłuchaj się w muzykę... Przypomnij sobie miejsca,

w których najbardziej lubisz się bawić i odpoczywać... Teraz otwórz

oczy i narysuj, przy muzyce, to miejsce, o którym myślałeś... Wy-

obraź sobie, że jesteś w swoim rysunku... Wszedłeś tam, bawisz się

wesoło i radośnie... Czujesz się wypoczęty i zrelaksowany... Gdy

policzę do pięciu, wrócisz na salę i otworzysz oczy... Po zakończe-

niu ćwiczenia dzieci mogą opowiadać o swoich przeżyciach

w ulubionych miejscach zabaw.



Bibliografia

Bielska B., Malowanie rękami – naturalna i twórcza wypowiedź dziecka w wieku

przedszkolnym i wczesnoszkolnym, „Wychowanie na co dzień”, nr 12/2006.
Bielska B., Zabawy rozwijające zmysły, „Świetlica w Szkole”, nr 3/2009.
Bielska B., Maluję muzykę. Muzykoterapia w pracy z dziećmi w wieku przedszkol-

nym, „Bliżej Przedszkola”, nr 1.112, styczeń 2011.
Bzowska L., Kownacka R., Lorek M., Sowińska A., Z zabawą i bajką w świecie

sześciolatka, Kraków 2005.
Ćwiek M., Godzimirska B., Wasilewska J., ABC czterolatka. Przewodnik meto-

dyczny ze scenariuszami zajęć, Warszawa 2006.
Dudzińska I., Fiutowska T., Ratyńska H., Trojanowska B., Sto pomysłów zajęć

i zabaw z Domowego Przedszkola, Warszawa 1992.
Dziamska D., Edukacja przez ruch. Kropki, kreski, owale, wiązki, Warszawa

2005.
Dziamska D., Gudro M., Bawię się i uczę. Edukacja przez ruch i drama w kształ-

ceniu wczesnoszkolnym, Kielce 2010.
Gallen B., Toupet C., Simon F., Zajęcia muzyczne w przedszkolu. Grupy starsze,

Warszawa 2001.
Gąsienica-Szostek A., Muzykoterapia w rehabilitacji i profilaktyce, Warszawa

2003.
Malkiewicz M., Jarmark logopedyczny. Wybór zabaw wspomagających mowę

przedszkolaków, Gdańsk 2007.
Piszczek M., Terapia zabawą. Terapia przez sztukę, Warszawa 2002.
Smoczyńska-Nachtman U., Kalendarz muzyczny w przedszkolu, Warszawa

1988.
Staniek M., Konspekty zajęć rytmiczno-muzycznych dla grupy 5-6-latków na cały

rok szkolny, część I, Kraków 2006.
Stec J., Zagadki dla najmłodszych. Materiały metodyczne, Kielce 1992.
Warner P., Baw się i ucz Przedszkolaku, Warszawa 2006.
Wlaźlik B., Koncepcja pracy wychowawcz- dydaktycznej w edukacji przedszkol-

nej. Plany pracy i scenariusze zajęć, Łódź 2008.
Zwolińska E. (red.), Muzyka w nauczaniu zintegrowanym, Bydgoszcz 2002.

R

E

K

L

A

M

A

blizejprzedszkola.pl