„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Elżbieta Zagożdżon-Kuśmirek
Zbigniew Kaźmierak

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na kończyny
i tułów 322[13].Z3.03

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
prof. dr hab. med. Grzegorz Kandzierski
prof. dr hab. med. Edward Warda



Opracowanie redakcyjne:
mgr Elżbieta Zagożdżon-Kuśmirek
dr Zbigniew Kaźmierak



Konsultacja:
mgr Ewa Łoś









Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 322[13].Z3.03
„Wykonywanie aparatów ortopedycznych na kończyny i tułów”,

zawartego w modułowym

programie nauczania dla zawodu technik ortopeda.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1.

Wprowadzenie

3

2.

Wymagania wstępne

6

3.

Cele kształcenia

7

4.

Przykładowe scenariusze zajęć

8

5.

Ćwiczenia

12

5.1. Wprowadzenie do ortotyki

12

5.1.1. Ćwiczenia

12

5.2. Technologia wykonywania ortez kończyn górnych

14

5.2.1. Ćwiczenia

14

5.3. Technologia wykonywania ortez kończyn dolnych

16

5.3.1. Ćwiczenia

16

5.4. Technologia wykonywania ortez tułowia

18

5.4.1. Ćwiczenia

18

6.

Ewaluacja osiągnięć ucznia

20

7.

Literatura

38

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1. WPROWADZENIE

Poradnik ten będzie pomocny w prowadzeniu zajęć dydaktycznych jednostki modułowej

„Wykonywanie aparatów ortopedycznych na kończyny i tułów”. Jest poradnikiem, z którego
mogą korzystać uczniowie w szkole kształcącej w zawodzie technik ortopeda.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien posiadać, aby bez
problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie uczeń opanuje podczas pracy z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

ć

wiczenie – zestaw ćwiczeń pomocny przy weryfikacji wiadomości teoretycznych ucznia

oraz kształtujący jego umiejętności praktyczne,

−

przykładowe ćwiczenia – z wskazówkami do realizacji poszczególnych ćwiczeń oraz
ś

rodkami dydaktycznymi,

−

sprawdzian postępów – umożliwiający uczniowi sprawdzenie opanowania danego
zakresu materiału,

−

test osiągnięć – przykładowy zestaw pytań. Zaliczenie testu przez ucznia będzie
potwierdzeniem opanowania materiału jednostki modułowej,

−

literaturę uzupełniającą.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji programu jednostki modułowej przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika
do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które

zawierają podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazane jest
zwrócenie uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania (wprowadzenie teoretyczne w Poradniku dla ucznia) –uczniowie
powinni przeanalizować samodzielnie,

−

po przeczytaniu wprowadzenia teoretycznego Pytania sprawdzające mają wykazać,
na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy uczeń jest przygotowany do wykonania
ć

wiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom samodzielne odpowiedzenie

na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów, podczas dyskusji. Druga forma jest
korzystniejsza, ponieważ nauczyciel kierując dyskusją może uaktywniać wszystkich
uczniów oraz w trakcie dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności spełniają Ćwiczenia. W trakcie
wykonywania ćwiczeń uczeń powinien opanować nowe umiejętności. Przedstawiono
dosyć obszerną propozycję ćwiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich
przeprowadzenia, uwzględniając różne możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel
zdecyduje, które z zaproponowanych ćwiczeń jest w stanie zrealizować, może również
przedstawić swoje propozycje tematów ćwiczeń i sposobów ich realizacji,

−

następnym etapem pracy ucznia jest Sprawdzian postępów. Uczeń powinien potwierdzić
lub zaprzeczyć opanowanie określonego zakresu materiału. Nauczyciel powinien
sprawdzić braki w opanowaniu materiału i ustalić przyczyny ich występowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania rozdziału może stanowić
podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy i umiejętności ucznia z tego zakresu,

−

zaliczenie jednostki modułowej odbywa się poprzez przeprowadzenie Testu osiągnięć.
Wskazane jest przeznaczyć na rozwiązanie testu 45 minut. Nauczyciel wybiera
odpowiednią ilość pytań do rozwiązania.

−

ocena ucznia – każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę możliwych do
uzyskania punktów. Ocena końcowa uzależniona jest od ilości uzyskanych punktów.
Nauczyciel może zastosować test według własnego projektu oraz zaproponować własną
skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić proces oceniania ucznia, aby
umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.

Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien zwracać uwagę na predyspozycje

ucznia, ocenić czy uczeń ma większe uzdolnienia manualne, czy też łatwiej sobie radzi
z rozwiązywaniem problemów teoretycznych. Każdy uczeń po uzyskaniu oceny końcowej
powinien być świadom, w jakim kierunku jest uzdolniony, aby w przyszłości mógł jak
najefektywniej swoje uzdolnienia wykorzystać, a ewentualne braki umiejętności uzupełnić.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia zawodowego to:

−

pokaz,

−

ć

wiczenia p,

−

metoda projektów,

−

metoda przewodniego tekstu

−

metoda prypadków,

−

dyskusja dydaktyczna.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

Schemat układu jednostek modułowych

322[13].Z3

Produkcja sprzętu ortopedyczno-

-rehabilitacyjnego

322[13].Z3.01

Wykonywanie protez kończyn

dolnych

322[13].Z3.02

Wykonywanie protez kończyn

górnych

322[13].Z3.03

Wykonywanie aparatów

ortopedycznych na kończyny i tułów

322[13].Z3.04

Wykonywanie obuwia

ortopedycznego

322[13].Z3.05

Wykonywanie zaopatrzenia

lokomocyjno-rehabilitacyjnego

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

–

korzystać z różnych źródeł informacji,

–

posługiwać się ogólnymi pojęciami z zakresu procesu technologicznego stosowanego
przy wykonywaniu protez kończyn górnych i dolnych,

–

określać czynniki wpływające na funkcjonalność zaopatrzenia ortopedycznego kończyn
i tułowia zgodnie z potrzebami pacjenta,

–

rozróżniać

materiały

i

półfabrykaty

niezbędne

do

wykonania

zaopatrzenia

ortopedycznego kończyn i tułowia,

–

rozróżniać urządzenia, maszyny i narzędzia niezbędne do wykonania poszczególnych
rodzajów zaopatrzenia ortopedycznego,

–

współpracować w grupie,

–

obsługiwać komputer,

–

posługiwać się specjalistycznymi programami komputerowymi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

przedstawić wskazania do stosowania ortez,

−

scharakteryzować grupy funkcjonalne ortez,

−

scharakteryzować formy konstrukcyjne ortez,

−

scharakteryzować ortezy uniwersalne,

−

scharakteryzować ortotykę przypadków nagłych,

−

wskazać ujemne skutki stosowania ortez,

−

wyjaśnić zasady eksploatacji ortez,

−

wyjaśnić zasady stosowania ortez tułowia, kończyn górnych i dolnych,

−

scharakteryzować formy konstrukcje ortez tułowia, kończyn górnych i dolnych,

−

dobrać rozwiązania konstrukcyjne ortez do potrzeb pacjenta,

−

dobrać materiały, elementy i półfabrykaty do wykonania ortez tułowia, kończyny górnej
i dolnej,

−

dobrać oprzyrządowanie do wykonania ortez tułowia i kończyn,

−

pobrać miary,

−

opracować dokumentację technologiczną i warsztatową wykonania ortez tułowia,
kończyny górnej i dolnej,

−

wykonać ortezy tułowia, kończyny górnej i dolnej,

−

dopasować ortezę tułowia, kończyny górnej i dolnej,

−

ocenić funkcjonalność, estetykę i wykonanie ortez tułowia i kończyn,

−

wykonać przedmioty ortopedyczne do leczenia bocznego skrzywienia kręgosłupa,

−

scharakteryzować formy konstrukcje pasów brzusznych i przepuklinowych,

−

wykonać pasy brzuszne i przepuklinowe,

−

scharakteryzować formy konstrukcyjne kołnierzy ortopedycznych,

−

wykonać kołnierze ortopedyczne,

−

opisać zastosowanie i formy konstrukcyjne pomocy do pionizacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

322[13] technik ortopeda

Moduł:

Produkcja sprzętu ortopedyczno-rehabilitacyjnego 322[13].Z3

Jednostka modułowa:

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na kończyny i na
tułów 322[13].Z3.03

Temat: Wykonywanie kołnierza ortopedycznego półsztywnego typu Florida.

Cel ogólny: uczeń będzie umiał wykonać kołnierz ortopedyczny półsztywny typu Florida.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

dokonać analizy zlecenia lekarskiego,

−

dokonać oceny zmian w obrębie kręgosłupa szyjnego,

−

dokonać pomiarów odcinka szyjnego kręgosłupa,

−

dokonać analizy potrzeb materiałowych według wykonanych pomiarów,

−

sporządzić wykaz czynności niezbędnych do wykonania kołnierz,

−

dobrać materiały i sprzęt potrzebny do wykonania kołnierza,

−

wykonać kołnierz półsztywny typu Florida,

−

dokonać przymiarki,

−

ocenić poprawność wykonania kołnierza.

Metody nauczania–uczenia się:

−

ć

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–4-osobowych.

Czas: 3 godziny dydaktyczne.

Uczestnicy:

−

uczniowie kształcący się w zawodzie technik ortopeda.

Środki dydaktyczne:

−

zestawy ćwiczeń opracowane przez nauczyciela dla każdego zespołu uczniowskiego,

−

miara krawiecka,

−

maszyny, narzędzia i urządzenia do wykonania ortezy,

−

materiały niezbędne do wykonania ortezy.

Przebieg zajęć:
1.

Czynności organizacyjno – przygotowawcze:

−−−−

sprawdzenie obecności,

−−−−

stanu ubrań roboczych,

−−−−

obuwia.

2.

Sprawdzenie teoretycznego przygotowania uczniów do zajęć.

3.

Instruktaż wstępny:

−−−−

podanie tematu i celu lekcji,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

−−−−

nawiązanie do poprzednich zajęć,

−−−−

krótkie wprowadzenie do tematu,

−−−−

omówienie metodyki wykonywania obuwia ortopedycznego.

4.

Przydział zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−−−−

przydział dokumentacji, narzędzi, przyrządów,

−−−−

przydział pracy i stanowisk pracy.

Instruktaż bieżący:

−−−−

nadzór nad przebiegiem i dyscypliną pracy,

−−−−

nadzór nad zachowaniem przepisów bhp,

−−−−

wyrażenie zgody na zakończenie prac.

Ocena zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−−−−

odbiór prac uczniowskich i ich ocena,

−−−−

uporządkowanie stanowisk pracy.

Instruktaż końcowy:

−−−−

podsumowanie wyników lekcji, wskazanie na osiągnięcia i na braki,

−−−−

ocena zachowania się uczniów podczas pracy,

−−−−

podanie tematu następnych zajęć,

−−−−

uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy rozwiązania zadania sprawiły
im trudności;

Czynności organizacyjno – porządkowe:

−−−−

zwrot narzędzi do magazynu,

−−−−

zebranie prac.

Zakończenie zajęć

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−−−−

nauczyciel powinien podsumować całe zadanie, wskazać, jakie umiejętności były
ć

wiczone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać na przyszłość.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

322[13] technik ortopeda

Moduł:

Produkcja sprzętu ortopedyczno-rehabilitacyjnego 322[13].Z3

Jednostka modułowa:

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na kończyny i na
tułów 322[13].Z3.03

Temat: Wykonywanie ortezy unieruchamiającej stopę i staw skokowy.

Cel ogólny: uczeń będzie umiał wykonać ortezę unieruchamiającą stopę i staw skokowy.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

dokonać analizy zlecenia lekarskiego,

−

dokonać oceny zniekształcenia stopy i stawu skokowego,

−

dokonać pomiarów stopy i stawu skokowego,

−

dokonać analizy potrzeb materiałowych według wykonanych pomiarów,

−

sporządzić wykaz czynności niezbędnych do wykonania ortezy,

−

dobrać materiały i sprzęt potrzebny do wykonania ortezy,

−

wykonać ortezę unieruchamiająca stopę i staw skokowy,

−

dokonać przymiarki,

−

ocenić poprawność wykonania ortezy.

Metody nauczania–uczenia się:

−

ć

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–4-osobowych.

Czas: 6 godzin dydaktycznych.

Uczestnicy:

−

uczniowie kształcący się w zawodzie technik ortopeda.

Środki dydaktyczne:

−

zestawy ćwiczeń opracowane przez nauczyciela dla każdego zespołu uczniowskiego,

−

miara krawiecka,

−

maszyny, narzędzia i urządzenia do wykonania ortezy,

−

materiały niezbędne do wykonania ortezy.

Przebieg zajęć:
1.

Czynności organizacyjno – przygotowawcze:

−−−−

sprawdzenie obecności,

−−−−

stanu ubrań roboczych,

−−−−

obuwia.

2.

Sprawdzenie teoretycznego przygotowania uczniów do zajęć.

3.

Instruktaż wstępny:

−−−−

podanie tematu i celu lekcji,

−−−−

nawiązanie do poprzednich zajęć,

−−−−

krótkie wprowadzenie do tematu,

−−−−

omówienie metodyki wykonywania obuwia ortopedycznego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

4.

Przydział zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−−−−

przydział dokumentacji, narzędzi, przyrządów,

−−−−

przydział pracy i stanowisk pracy.

Instruktaż bieżący:

−−−−

nadzór nad przebiegiem i dyscypliną pracy,

−−−−

nadzór nad zachowaniem przepisów bhp,

−−−−

wyrażenie zgody na zakończenie prac.

Ocena zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−−−−

odbiór prac uczniowskich i ich ocena,

−−−−

uporządkowanie stanowisk pracy.

Instruktaż końcowy:

−−−−

podsumowanie wyników lekcji, wskazanie na osiągnięcia i na braki,

−−−−

ocena zachowania się uczniów podczas pracy,

−−−−

podanie tematu następnych zajęć,

−−−−

uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy rozwiązania zadania sprawiły
im trudności;

Czynności organizacyjno – porządkowe:

−−−−

zwrot narzędzi do magazynu,

−−−−

zebranie prac.

Zakończenie zajęć

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−−−−

nauczyciel powinien podsumować całe zadanie, wskazać, jakie umiejętności były
ć

wiczone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać na przyszłość.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

5. ĆWICZENIA

5.1. Wprowadzenie do ortotyki

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opracuj algorytm wykonania dokumentacji technologicznej ortezy stabilizującej

kończynę górną.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy literatury na temat technologii wykonania ortez,

2)

określić czynności niezbędne do dokonania pomiarów kończyny,

3)

ustalić kolejność działań zmierzających do dobrania właściwych materiałów i sprzętu
potrzebnych do wykonania ortezy,

4)

dobrać sposób zapisania tych działań w postaci dokumentu,

5)

ustalić dokumenty, w których zapiszesz wszystkie działania technika ortopedy,

6)

opracować algorytm wykonania dokumentacji technologicznej ortezy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

dokumentacja niezbędna przy planowaniu wykonania ortezy,

−

papier, długopis,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Dobierz oprzyrządowanie do wykonania ortezy zaprojektowanej podczas realizacji

ć

wiczenia nr 1.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

uważnie przeanalizować projekt ortezy, który został wykonany podczas ćwiczenia nr 1,

2)

przeanalizować literaturą na temat wyposażenia warsztatu/stanowiska technika ortopedy,

3)

określić materiały, z jakich będzie wykonana orteza,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

4)

na podstawie doboru materiałów zaplanuj, jakie oprzyrządowanie będzie Ci potrzebne
do wykonania ortezy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

projekt ortezy z ćwiczenia nr 1,

−

katalogi wyposażenia warsztatu technika ortopedy,

−

papier, długopis,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

5.2.

Technologia wykonywania ortez kończyn górnych

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zaplanuj wykonanie ortezy wspomagającej prostowanie ręki.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy literatury na temat ortotyki kończyny górnej,

2)

wypisać czynności przygotowawcze, jakie należy wykonać zanim przystąpi się
do opracowywania ortezy,

3)

zaplanować pomiary kończyny i sposób ich zapisania,

4)

dobrać formę konstrukcyjną ortezy,

5)

zaplanować sprzęt i materiały niezbędne do wykonania ortezy,

6)

sporządzić plan działań zmierzających do wykonania ortezy wspomagającej prostowanie
ręki.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

papier, długopis,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Zaplanuj wykonanie ortezy stabilizującej staw barkowy.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy literatury na temat ortotyki kończyny górnej,

2)

wypisać czynności przygotowawcze, jakie należy wykonać zanim przystąpi się do
opracowywania ortezy,

3)

zaplanować pomiary kończyny i sposób ich zapisania,

4)

dobrać formę konstrukcyjną ortezy,

5)

zaplanować sprzęt i materiały niezbędne do wykonania ortezy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

6)

sporządzić plan działań zmierzających do wykonania ortezy wspomagającej prostowanie
ręki.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

papier, długopis,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

5.3.

Technologia wykonywania ortez kończyn dolnych

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj ortezę korygującą przeprost kolana.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

powtórzyć treści dotyczące procedury wykonywania ortez korygujących przeprost
kolana,

2)

przeanalizować zlecenie lekarskie,

3)

wykonać pomiary kończyny,

4)

zaplanować niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt,

5)

wykonać rysunek techniczny ortezy,

6)

wyciąć i ukształtować elementy wchodzące w skład ortezy,

7)

wykonać ortezę,

8)

dopasować ją do kończyny.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

zlecenie lekarskie,

−

papier milimetrowy, ołówek,

−

linijka, miara krawiecka,

−

narzędzia i maszyny do wykonania ortezy,

−

materiały do wykonania ortezy,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Wykonaj łuskę na stopę i goleń.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

powtórzyć treści dotyczące procedury wykonywania łuski na stopę i goleń,

2)

przeanalizować zlecenie lekarskie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

3)

dokonać pomiaru kończyny,

4)

wykonać rysunek techniczny łuski,

5)

dobrać niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt,

6)

wyciąć i ukształtować elementy wchodzące w skład łuski,

7)

wykonać łuskę,

8)

dopasować ją do kończyny.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

zlecenie lekarskie,

−

papier milimetrowy, ołówek,

−

linijka, miara krawiecka,

−

narzędzia i maszyny do wykonania łuski,

−

materiały do wykonania łuski,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

5.4.

Technologia wykonywania ortez tułowia

5.4.1.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj sznurówkę lędźwiowo-krzyżową typu miękkiego.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

powtórzyć treści dotyczące procedury wykonywania sznurówki lędźwiowo-krzyżowej
typu miękkiego,

2)

przeanalizować zlecenie lekarskie,

3)

wykonać pomiary pacjenta,

4)

wykonać rysunek techniczny sznurówki lędźwiowo-krzyżowej typu miękkiego,

5)

dobrać niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt,

6)

wyciąć i ukształtować elementy wchodzące w skład sznurówki lędźwiowo-krzyżowej
typu miękkiego,

7)

wykonać sznurówkę,

8)

dopasować ją do tułowia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

zlecenie lekarskie,

−

papier milimetrowy, ołówek,

−

linijka, miara krawiecka,

−

narzędzia i maszyny do wykonania sznurówki lędźwiowo-krzyżowej typu miękkiego,

−

materiały do wykonania sznurówki lędźwiowo-krzyżowej typu miękkiego,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Wykonaj kołnierz typu Schanza.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

powtórzyć treści dotyczące procedury wykonywania kołnierza typu Schanza,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

2)

przeanalizować zlecenie lekarskie,

3)

wykonać pomiary pacjenta,

4)

wykonać rysunek techniczny kołnierza typu Schanza,

5)

dobrać niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt,

6)

wyciąć i ukształtować elementy wchodzące w skład kołnierza typu Schanza,

7)

wykonać kołnierz,

8)

dopasować go choremu.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ć

wiczenia.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

zlecenie lekarskie,

−

papier milimetrowy, ołówek,

−

linijka, miara krawiecka,

−

narzędzia i maszyny do wykonania kołnierza typu Schanza,

−

materiały do wykonania kołnierza typu Schanza,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test 1
Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie aparatów
ortopedycznych na kończyny i tułów”

Test składa się z 30 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 19, 20, 22, 24, 25, 27, 28, 29, 30 są z poziomu
podstawowego,

−

zadania 1, 3, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 21, 23, 26 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 17 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 22 zadań, w tym co najmniej 4 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 28 zadań, w tym co najmniej 10 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. b, 3. c, 4. d, 5. c, 6. c, 7. a, 8. d, 9. b, 10. a, 11. b,
12. a, 13. b, 14. c, 15. a, 16. c, 17. c, 18. d, 19. c, 20. d, 21. a, 22. b, 23. d, 24. a,
25. a, 26. d, 27. d, 28. b, 29. a, 30. b.

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Scharakteryzować formy konstrukcje ortez
tułowia, kończyn górnych i dolnych

C

PP

a

2

Dobrać materiały, elementy i półfabrykaty do
wykonania ortez tułowia, kończyny górnej i dolnej

C

P

b

3

Wyjaśnić zasady stosowania ortez tułowia,
kończyn górnych i dolnych

C

PP

c

4

Wykonać przedmioty ortopedyczne do leczenia
bocznego skrzywienia kręgosłupa

C

P

d

5

Wykonać przedmioty ortopedyczne do leczenia
bocznego skrzywienia kręgosłupa

B

P

c

6

Przedstawić wskazania do stosowania ortez

B

P

c

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

7

Dobrać materiały, elementy i półfabrykaty do
wykonania ortez tułowia, kończyny górnej i
dolnej

C

P

a

8

Dobrać rozwiązania konstrukcyjne ortez do
potrzeb pacjenta

B

P

d

9

Wyjaśnić zasady stosowania ortez tułowia,
kończyn górnych i dolnych

B

P

b

10

Scharakteryzować formy konstrukcyjne
kołnierzy ortopedycznych

B

P

a

11

Ocenić funkcjonalność, estetykę i wykonanie
ortez tułowia i kończyn

B

P

b

12 Scharakteryzować grupy funkcjonalne ortez

B

PP

a

13 Scharakteryzować ortezy uniwersalne

C

PP

b

14 Wskazać ujemne skutki stosowania ortez

D

PP

c

15

Wyjaśnić zasady stosowania ortez tułowia,
kończyn górnych i dolnych

C

PP

a

16

Dopasować ortezę tułowia, kończyny górnej i
dolnej

C

PP

c

17 Scharakteryzować formy konstrukcyjne ortez

C

PP

c

18 Scharakteryzować ortotykę przypadków nagłych

C

PP

d

19 Wyjaśnić zasady eksploatacji ortez

B

P

c

20 Scharakteryzować formy konstrukcyjne ortez

C

P

d

21

Scharakteryzować formy konstrukcje ortez
tułowia, kończyn górnych i dolnych

C

PP

a

22

Dobrać oprzyrządowanie do wykonania ortez
tułowia i kończyn

B

P

b

23

Wykonać ortezy tułowia, kończyny górnej
i dolnej

C

PP

d

24 Wykonać kołnierze ortopedyczne

C

P

a

25 Pobrać miary

C

P

a

26

Scharakteryzować formy konstrukcje pasów
brzusznych i przepuklinowych

C

PP

d

27 Wykonać pasy brzuszne i przepuklinowe

B

P

d

28

Opisać zastosowanie i formy konstrukcyjne
pomocy do pionizacji

B

P

b

29

Opracować dokumentację technologiczną
i warsztatową wykonania ortez tułowia,
kończyny górnej i dolnej

B

P

a

30

Dopasować ortezę tułowia, kończyny górnej i
dolnej

C

P

b

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

3.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

4.

Przygotuj odpowiednią liczbę testów.

5.

Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.

6.

Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.

7.

Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.

8.

Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

9.

Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

4.

Test zawiera 30 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6.

Zadania wymagają prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed wskazaniem
poprawnego wyniku.

7.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

8.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9.

Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−−−−

instrukcja,

−−−−

zestaw zadań testowych,

−−−−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1.

Szyny do aparatu ortopedycznego dla dziecka powinny być wykonane najlepiej z
a)

tworzywa sztucznego.

b)

duraluminium.

c)

stali chromowanej.

d)

stali nierdzewnej.

2.

Podczas korekty nieoperacyjnego bocznego skrzywienia kręgosłupa wskazane jest
zastosowanie gorsetu
a)

Thomasa.

b)

Milwaukee.

c)

Hohmanna.

d)

Jewetta.

3.

Elastyczny tutor kolanowy powinien być stosowany w
a)

złamaniu rzepki.

b)

korekcji kolan koślawych.

c)

uszkodzeniu więzadeł kolana.

d)

przynasadowym złamaniu piszczeli.

4.

Miękki prostotrzymacz taśmowy jest to
a)

sztywny gorset z boczną pelotą, z koszem szkieletowym i metalowymi taśmami
nadkrętarzowymi.

b)

umieszczonymi na sztywnym łączniku okrężny pas z podwójnej taśmy gumowej,
z dwiema owalnymi pelotami krzyżowo – biodrowymi.

c)

obcisłe majtki i szelka wykonana z elastycznej taśmy gumowej, zaopatrzonej we
wstawki barkowe.

d)

element w formie półkosza obejmującego biodra zbudowany z aluminiowych listew
i fartuszka sznurowanego na brzuchu.

5.

Orteza przeznaczona dla niemowląt z wrodzoną dysplazją stawów biodrowych
zbudowana jest z
a)

grubego na 10 cm prostokąta z miękkiego tworzywa np. spienionego polietylenu.

b)

wsporników udowych, które są połączone z szelkami barkowymi sznurami, ale bez
możliwości regulacji.

c)

ogumowanej metalowej szyny dopasowanej w kształcie dwóch łuków bocznych,
które są połączone ramieniem środkowym.

d)

zabezpieczonych miękką tkaniną taśm parcianych krzyżujących się z przodu, które
ujmują barki z przeciwległymi kolanami.

6.

Do korekcji stopy opadającej należy zastosować aparat
a)

czynnościowy.

b)

unieruchamiający.

c)

stabilizujący.

d)

odciążający.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

7.

Gorset Jewetta służy do stabilizacji kręgosłupa w odcinku
a)

lędźwiowym i krzyżowym.

b)

piersiowym i lędźwiowym.

c)

szyjnym i piersiowym.

d)

wyłącznie szyjnym.

8.

Do korekcji stopy porażennej opadającej, z tendencją do szpotawości stosuje się
a)

strzemię Pawlika.

b)

szynę Thomasa.

c)

tutor stabilizujący.

d)

szynę strzałkową.

9.

Aby wzmocnić i ustabilizować przeciążony, zesztywniały nadgarstek, także w przypadku
jego skręceń i po operacjach najlepiej zastosować
a)

łuskę grzbietową.

b)

ortezę nadgarstka.

c)

opaskę podtrzymującą.

d)

opaskę elastyczną.

10.

Specjalną formą konstrukcyjną kołnierzy ortopedycznych stosowaną w kręczu szyi jest
a)

kołnierz korekcyjny.

b)

kołnierz pneumatyczny.

c)

kołnierz podpórczy.

d)

orteza szyjna.

11.

Przy dysplazji stawu biodrowego do utrzymania nóżek dziecka w zgięciu i odwiedzeniu
w stawach biodrowych służy
a)

aparat szynowo-opaskowy.

b)

poduszka Frejki.

c)

pętla Gilssona.

d)

gorset Jewetta.

12.

Aby wykluczyć ruchy określonych struktur anatomicznych w przebiegu urazów, zmian
zapalnych, nowotworowych należy zastosować
a)

ortezy unieruchamiające.

b)

ortezy stabilizacyjne.

c)

ortezy korekcyjne.

d)

ortezy specjalne.

13.

Przedmiotami ortopedycznymi stosowanymi w celu jak najszybszej mobilizacji chorego
dzięki zastosowaniu natychmiastowego zaopatrzenia są
a)

ortezy specjalne.

b)

ortezy uniwersalne.

c)

ortezy czynnościowe.

d)

ortezy stabilizujące.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

14.

Długotrwałe stosowanie ortez unieruchamiających i korekcyjnych może spowodować
zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu. Do tych zaburzeń należą
a)

osłabienie siły mięśniowej, zapalenie płuc, zaburzenie pracy narządów
wewnętrznych.

b)

patologiczne stereotypy zastępcze, zmiany utrwalone, zaburzenia socjalne.

c)

osłabienie siły mięśniowej, owrzodzenia troficzne, patologiczne stereotypy
zastępcze.

d)

długotrwałe przebarwienia skóry, owrzodzenia troficzne, labilność emocjonalna.

15.

U chorych leżących, którzy muszą nosić kołnierz ortopedyczny stosuje się
a)

typ ortezy szyjnej stabilizowanej wyłącznie na mostku i barkach.

b)

typ ortezy szyjnej stabilizowanej wyłącznie na mostku z jedną tylko pelotą oporową.

c)

typ ortezy szyjnej zawierającej obejmę czaszkową i pelotę oporową.

d)

dobrze dopasowany kołnierz ortopedyczny pneumatyczny.

16.

Zbyt strome ustawienie peloty potylicznej w kształcie prostokąta z zaokrągleniami,
owalnej lub wygiętej i złe przyleganie do powierzchni czaszki powoduje spełzanie głowy
i uciski brzeżne. Dlatego należy ustawić pelotę pod kątem
a)

ok. 35

°

.

b)

ok. 40

°

.

c)

ok. 45

°

.

d)

ok. 50

°

.

17.

Gorsety szkieletowe powinny posiadać w celu stabilizacji ortezy
a)

obejmę czaszkową.

b)

zawiasy typu sztywnego.

c)

kosz biodrowy.

d)

konstrukcję piersiową.

18.

W przejściowym lub stałym zaopatrzeniu ortotycznym w przypadkach nagłych stosuje
się
a)

konstrukcje unieruchamiające.

b)

konstrukcje czynnościowo – stabilizujące.

c)

konstrukcje regulowane zewnętrznie.

d)

konstrukcje uniwersalne.

19.

Prawidłowe konserwowanie ortezy zakłada
a)

samodzielne ich rozbieranie, mycie, smarowanie i dopasowywanie.

b)

mycie ortezy, smarowanie części metalowych, noszenie do kontroli.

c)

utrzymanie ortezy w czystości, dokonywanie okresowych przeglądów.

d)

częste oddawanie ortez do przeglądu, samodzielne uzupełnianie uszkodzonych
części.

20.

Szynowo – opaskowe ortezy biodrowo – udowe składają się z dwóch głównych zespołów
konstrukcyjnych
a)

konstrukcji udowej i układu taśmowego części biodrowej.

b)

układu taśmowego części biodrowej i konstrukcji skorupowej.

c)

konstrukcji skorupowej i wysokiego kosza biodrowego.

d)

wysokiego kosza biodrowego i konstrukcji udowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

21.

Formami konstrukcyjnymi ortez stosowanych w zaopatrzeniu kończyny górnej mogą być
a)

rozwiązania dwuszynowo – opaskowe z przegubami.

b)

układy jednoszynowe z osiowaniem i częściową blokadą.

c)

sztywne łuski lub futory z szyną odwodzącą.

d)

aparaty szynowo – opaskowe z wysięgnikami dla sprężyn.

22.

Urządzeniami służącymi do unieruchamiania przegubów w celu zapewnienia biernej
stabilizacji ortezy są
a)

tutory.

b)

zamki.

c)

opaski.

d)

szyny.

23.

Gorset korekcyjny do leczenia bocznego skrzywienia kręgosłupa u małych dzieci składa
się ze
a)

wspornika tylnego połączonego z rodzajem kosza biodrowego, połowiczego lub
okrężnego, czasem z ujęciem szyi i parzystym wspornikiem tylnym.

b)

łukowatego wspornika przedniego, zakończonego pelotami na mostku i spojeniu
łonowym oraz przeciwstawnej im peloty tylnej niskiej lub wysokiej.

c)

wydłużonego wspornika bocznego z chomątem barkowym i łuskowatą pelotą
biodrową po wypukłej stronie skrzywienia oraz z korekcyjną pelotą po stronie
wklęsłej.

d)

wydłużonego wspornika bocznego z chomątem barkowym i łuskowatą pelotą
biodrową po wklęsłej stronie skrzywienia oraz z korekcyjną pelotą po stronie
wypukłej.

24.

Kołnierze ortopedyczne szyjne obwojowe wykonane są z takich materiałów, jak
a)

tkanina bawełniana przepikowana watą.

b)

sprężysty poliuretan wzmocniony taśmą.

c)

taśmy okrężne stabilizowane taśmą Velkro.

d)

granulek styropianowych w tkaninie elastycznej.

25.

Gorset Chêneau stosowany jest w terapii odcinka piersiowo – lędźwiowego kręgosłupa.
Aby spełniał swe zadania należy go dobrze dopasować poprzez pobranie miar w postaci
a)

wykonania negatywu gipsowego na chorym siedzącym, a później pozytywu
i modelowania na nim płyty polipropylenowej.

b)

dokonania pomiarów tułowia, wykonania rysunku technicznego a następnie
modelowania gorsetu na chorym.

c)

wykonania negatywu i pozytywu gipsowego na chorym stojącym, pobrania miary
i na tej podstawie wykonanie gorsetu.

d)

pobrania miary w standardowy sposób, a następnie wykonanie gorsetu.

26.

W konstrukcji pasa ciążowego stosowany jest układ regulujący obwód pasa. Jego
najlepszą formą jest
a)

ś

rodkowe sznurowanie tylne.

b)

ś

rodkowe sznurowanie przednie.

c)

obustronne sznurowanie boczne.

d)

wycięcie brzuszne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

27.

Pasy przepuklinowe wykonuje się
a)

każdy chory może je kupić gotowe, jeśli potrzebuje.

b)

jako pasy uniwersalne, rozmiar zlecany jest przez lekarza.

c)

indywidualnie, po uprzednim dokonaniu pomiarów.

d)

indywidualnie, po uprzednim odprowadzeniu przepukliny.

28.

Do samodzielnego przemieszczania się chorego z tetraplegią i paraplegią służy
a)

elektryczny wózek inwalidzki.

b)

parapodium dynamiczne.

c)

talerz obrotowy.

d)

łuski pionizacyjne.

29.

Dokumentacja konstrukcyjna niezbędna przy produkcji sprzętu ortopedycznego powinna
zawierać
a)

projekty techniczne, wymagania dotyczące jakości wykonania, dokumentację
technologiczną.

b)

dokumentację produkcyjną surowców, materiałów, półproduktów, opis procesu
technologicznego, charakterystykę warunków produkcji.

c)

określenie warunków pracy charakteryzujących czynniki zewnętrzne i wewnętrzne
wpływające na działanie sprzętu.

d)

rozwiązania konstrukcyjne i uwarunkowania technologiczne, które zawsze muszą
być spełnione oraz możliwe odstępstwa od normy.

30.

W aparatach na całą kończynę stosowanych przy zmianach w obrębie ramienia, by
zapewnić lepsze unieruchomienie kości, tuleja musi sięgać
a)

do wysokości fałdu pachowego.

b)

do poziomu wyrostka barkowego.

c)

głęboko ujmować bark po stronie chorej.

d)

obejmować kłykcie kości ramiennej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

KARTA ODPOWIEDZI

Imię nazwisko.........................................................................................................................

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na kończyny i na tułów

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

21

a

b

c

d

22

a

b

c

d

23

a

b

c

d

24

a

b

c

d

25

a

b

c

d

26

a

b

c

d

27

a

b

c

d

28

a

b

c

d

29

a

b

c

d

30

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

Test 2
Test dwustopniowy do jednostki modułowej

„Wykonywanie aparatów

ortopedycznych na kończyny i tułów”

Test składa się z 30 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 19, 20, 22, 24, 25, 27, 28, 29, 30 są z poziomu
podstawowego,

−

zadania 1, 3, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 21, 23, 26 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 17 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 22 zadań, w tym co najmniej 4 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 28 zadań, w tym co najmniej 10 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. c, 3. a, 4. c, 5. a, 6. c, 7. c, 8. c, 9. b, 10. a, 11. b,
12. a, 13. d, 14. d, 15. a, 16. b, 17. b, 18. a, 19. d, 20. c, 21. b, 22. b, 23. c, 24. c,
25. d, 26. a, 27. b, 28. d, 29. d, 30. a.

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Wyjaśnić zasady stosowania ortez tułowia,
kończyn górnych i dolnych

C

PP

d

2

Pobrać miary

C

P

c

3

Wyjaśnić zasady eksploatacji ortez

B

P

a

4

Scharakteryzować formy konstrukcje ortez
tułowia, kończyn górnych i dolnych

B

PP

c

5

Dobrać materiały, elementy i półfabrykaty
do wykonania ortez tułowia, kończyny
górnej i dolnej

C

P

a

6

Dobrać rozwiązania konstrukcyjne ortez do
potrzeb pacjenta

B

P

c

7

Scharakteryzować formy konstrukcje ortez
tułowia, kończyn górnych i dolnych

C

PP

c

8

Wyjaśnić zasady stosowania ortez tułowia,
kończyn górnych i dolnych

B

P

c

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

9

Scharakteryzować formy konstrukcyjne
ortez

C

PP

b

10

Wykonać przedmioty ortopedyczne do
leczenia bocznego skrzywienia kręgosłupa

B

P

a

11

Scharakteryzować formy konstrukcyjne
kołnierzy ortopedycznych

B

P

b

12

Dopasować ortezę tułowia, kończyny górnej
i dolnej

C

P

a

13 Przedstawić wskazania do stosowania ortez

B

P

d

14 Scharakteryzować ortezy uniwersalne

C

PP

d

15 Wskazać ujemne skutki stosowania ortez

D

PP

a

16

Wykonać przedmioty ortopedyczne do
leczenia bocznego skrzywienia kręgosłupa

C

P

b

17 Scharakteryzować grupy funkcjonalne ortez

C

PP

b

18

Scharakteryzować formy konstrukcje pasów
brzusznych i przepuklinowych

C

PP

a

19

Wyjaśnić zasady stosowania ortez tułowia,
kończyn górnych i dolnych

C

PP

d

20

Opracować dokumentację technologiczną
i warsztatową wykonania ortez tułowia,
kończyny górnej i dolnej

B

P

c

21

Dopasować ortezę tułowia, kończyny górnej
i dolnej

C

PP

b

22

Wykonać ortezy tułowia, kończyny górnej
i dolnej

C

PP

b

23

Scharakteryzować ortotykę przypadków
nagłych

C

PP

c

24

Scharakteryzować formy konstrukcyjne
ortez

C

P

c

25

Ocenić funkcjonalność, estetykę
i wykonanie ortez tułowia i kończyn

B

P

d

26

Dobrać oprzyrządowanie do wykonania
ortez tułowia i kończyn

B

P

a

27

Opisać zastosowanie i formy konstrukcyjne
pomocy do pionizacji

B

P

b

28 Wykonać kołnierze ortopedyczne

C

P

d

29

Dobrać materiały, elementy i półfabrykaty
do wykonania ortez tułowia, kończyny
górnej i dolnej

C

P

d

30 Wykonać pasy brzuszne i przepuklinowe

B

P

a

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej
jednotygodniowym.

2.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

3.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

4.

Przygotuj odpowiednią liczbę testów.

5.

Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.

6.

Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.

7.

Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.

8.

Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

9.

Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie
zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

4.

Test zawiera 30 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6.

Zadania wymagają prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed wskazaniem
poprawnego wyniku.

7.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

8.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9.

Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−−−−

instrukcja,

−−−−

zestaw zadań testowych,

−−−−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1.

Zastosowanie elastycznego tutoru kolanowego ma miejsce w przypadku
a)

złamania rzepki.

b)

korekcji kolan koślawych.

c)

przynasadowego złamania piszczeli.

d)

uszkodzenia więzadeł kolana.

2.

Aby gorset Chêneau stosowany w terapii odcinka piersiowo – lędźwiowego kręgosłupa
spełniał swe zadania, należy go dobrze dopasować poprzez pobranie miar w postaci
a)

dokonania pomiarów tułowia, wykonania rysunku technicznego a następnie
modelowania gorsetu na chorym.

b)

wykonania negatywu i pozytywu gipsowego na chorym stojącym, pobrania miary
i na tej podstawie wykonanie gorsetu.

c)

wykonania negatywu gipsowego na chorym siedzącym, a później pozytywu
i modelowania na nim płyty polipropylenowej.

d)

pobrania miary w standardowy sposób, a następnie wykonanie gorsetu.

3.

Aby ortezy były prawidłowo konserwowane, należy
a)

utrzymywać ortezy w czystości, dokonywać okresowych przeglądów.

b)

często oddawać ortezy do przeglądu, samodzielnie uzupełniać uszkodzone części.

c)

myć ortezy, smarować części metalowe, nosić je do kontroli.

d)

samodzielnie je rozbierać, myć, smarować i dopasowywać.

4.

Aparat ortopedyczny dla dziecka powinien mieć wykonane szyny z
a)

duraluminium.

b)

stali chromowanej.

c)

tworzywa sztucznego.

d)

stali nierdzewnej.

5.

W celu skorygowania nieoperacyjnego bocznego skrzywienia kręgosłupa wskazane jest
zastosowanie gorsetu
a)

Milwaukee.

b)

Thomasa.

c)

Hohmanna.

d)

Jewetta.

6.

W celu dokonania korekcji stopy porażennej opadającej, z tendencją do szpotawości
stosuje się
a)

strzemię Pawlika.

b)

szynę Thomasa.

c)

szynę strzałkową.

d)

tutor stabilizujący.

7.

Ortezy stosowane w zaopatrzeniu kończyny górnej mogą mieć takie formy konstrukcyjne,
jak
a)

układy jednoszynowe z osiowaniem i częściową blokadą.

b)

sztywne łuski lub futory z szyną odwodzącą.

c)

rozwiązania dwuszynowo – opaskowe z przegubami.

d)

aparaty szynowo – opaskowe z wysięgnikami dla sprężyn.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

8.

W celu wzmocnienia i ustabilizowania przeciążonego nadgarstka oraz w przypadku jego
skręceń i po zabiegach operacyjnych najskuteczniejsze jest zastosowanie
a)

łuski grzbietowej.

b)

opaski podtrzymującej.

c)

ortezy nadgarstka.

d)

opaski elastycznej.

9.

W celu stabilizacji ortezy gorsety szkieletowe powinny posiadać
a)

zawiasy typu sztywnego.

b)

kosz biodrowy.

c)

konstrukcję piersiową.

d)

obejmę czaszkową.

10.

U niemowląt z wrodzoną dysplazją stawu biodrowego stosuje się ortezę zbudowaną z
a)

ogumowanej metalowej szyny dopasowanej w kształcie dwóch łuków bocznych,
które są połączone ramieniem środkowym.

b)

grubego na 10 cm prostokąta z miękkiego tworzywa np. spienionego polietylenu.

c)

wsporników udowych, które są połączone z szelkami barkowymi sznurami, ale bez
możliwości regulacji.

d)

zabezpieczonych miękką tkaniną taśm parcianych krzyżujących się z przodu, które
ujmują barki z przeciwległymi kolanami.

11.

W kręczu szyi stosuje się specjalną formą konstrukcyjną kołnierzy ortopedycznych, którą
jest
a)

orteza szyjna.

b)

kołnierz korekcyjny.

c)

kołnierz pneumatyczny.

d)

kołnierz podpórczy.

12.

Aby zapewnić lepsze unieruchomienie kości, w aparatach na całą kończynę stosowanych
przy zmianach w obrębie ramienia tuleja musi sięgać
a)

do poziomu wyrostka barkowego.

b)

do wysokości fałdu pachowego.

c)

głęboko ujmować bark po stronie chorej.

d)

obejmować kłykcie kości ramiennej.

13.

W celu dokonania korekcji stopy opadającej należy zastosować aparat
a)

czynnościowy.

b)

unieruchamiający.

c)

odciążający.

d)

stabilizujący.

14.

Aby jak najszybciej uruchomić pacjenta poprzez zastosowanie natychmiastowego
zaopatrzenia, należy użyć takie przedmioty ortopedyczne, jak
a)

ortezy specjalne.

b)

ortezy czynnościowe.

c)

ortezy stabilizujące.

d)

ortezy uniwersalne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

15.

Do zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu spowodowanych długotrwałym stosowaniem
ortez unieruchamiających i korekcyjnych należą
a)

osłabienie siły mięśniowej, owrzodzenia troficzne, patologiczne stereotypy
zastępcze.

b)

osłabienie siły mięśniowej, zapalenie płuc, zaburzenie pracy narządów
wewnętrznych.

c)

długotrwałe przebarwienia skóry, owrzodzenia troficzne, labilność emocjonalna.

d)

patologiczne stereotypy zastępcze, zmiany utrwalone, zaburzenia socjalne.

16.

Prostotrzymacz taśmowy miękki jest to
a)

sztywny gorset z boczną pelotą, z koszem szkieletowym i metalowymi taśmami
nadkrętarzowymi.

b)

element w formie półkosza obejmującego biodra, zbudowany z aluminiowych listew
i fartuszka sznurowanego na brzuchu.

c)

umieszczony na sztywnym łączniku pas okrężny z podwójnej taśmy gumowej,
z dwiema owalnymi pelotami krzyżowo – biodrowymi.

d)

obcisłe majtki i szelka wykonana z elastycznej taśmy gumowej, zaopatrzonej we
wstawki barkowe.

17.

W przebiegu urazów, zmian zapalnych, nowotworowych konieczne jest wykluczenie
ruchów określonych struktur anatomicznych; należy wtedy zastosować
a)

ortezy stabilizacyjne.

b)

ortezy unieruchamiające.

c)

ortezy korekcyjne.

d)

ortezy specjalne.

18.

Najlepszą formą układu regulującego obwód pasa w konstrukcji pasa ciążowego jest
a)

wycięcie brzuszne.

b)

obustronne sznurowanie boczne.

c)

ś

rodkowe sznurowanie przednie.

d)

ś

rodkowe sznurowanie tylne.

19.

U chorych leżących, którzy muszą nosić kołnierz ortopedyczny stosuje się
a)

dobrze dopasowany kołnierz ortopedyczny pneumatyczny.

b)

typ ortezy szyjnej zawierającej obejmę czaszkową i pelotę oporową.

c)

typ ortezy szyjnej stabilizowanej wyłącznie na mostku z jedną tylko pelotą oporową.

d)

typ ortezy szyjnej stabilizowanej wyłącznie na mostku i barkach.

20.

Dokumentacja konstrukcyjna niezbędna przy produkcji sprzętu ortopedycznego powinna
zawierać
a)

rozwiązania konstrukcyjne i uwarunkowania technologiczne, które zawsze muszą
być spełnione oraz możliwe odstępstwa od normy.

b)

dokumentację produkcyjną surowców, materiałów, półproduktów, opis procesu
technologicznego, charakterystykę warunków produkcji.

c)

projekty techniczne, wymagania dotyczące jakości wykonania, dokumentację
technologiczną.

d)

określenie warunków pracy charakteryzujących czynniki zewnętrzne i wewnętrzne
wpływające na działanie sprzętu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

21.

Złe przyleganie do powierzchni czaszki i zbyt strome ustawienie peloty potylicznej
w kształcie prostokąta z zaokrągleniami, owalnej lub wygiętej i powoduje spełzanie
głowy i uciski brzeżne. Dlatego należy ustawić pelotę pod kątem
a)

około 50

°

.

b)

około 45

°

.

c)

około 40

°

.

d)

około 35

°

.

22.

Do leczenia bocznego skrzywienia kręgosłupa u małych dzieci służy gorset korekcyjny
składający się ze
a)

wspornika tylnego połączonego z rodzajem kosza biodrowego, połowiczego lub
okrężnego, czasem z ujęciem szyi i parzystym wspornikiem tylnym.

b)

wydłużonego wspornika bocznego z chomątem barkowym i łuskowatą pelotą
biodrową po wklęsłej stronie skrzywienia oraz z korekcyjną pelotą po stronie
wypukłej.

c)

wydłużonego wspornika bocznego z chomątem barkowym i łuskowatą pelotą
biodrową po wypukłej stronie skrzywienia oraz z korekcyjną pelotą po stronie
wklęsłej.

d)

łukowatego wspornika przedniego, zakończonego pelotami na mostku i spojeniu
łonowym oraz przeciwstawnej im peloty tylnej niskiej lub wysokiej.

23.

W przypadkach nagłych w przejściowym lub stałym zaopatrzeniu ortotycznym stosuje
się
a)

konstrukcje regulowane zewnętrznie.

b)

konstrukcje czynnościowo – stabilizujące.

c)

konstrukcje uniwersalne.

d)

konstrukcje unieruchamiające.

24.

Dwa główne zespoły konstrukcyjne szynowo – opaskowych ortez biodrowo – udowych
składają się z
a)

konstrukcji udowej i układu taśmowego części biodrowej.

b)

konstrukcji skorupowej i wysokiego kosza biodrowego.

c)

wysokiego kosza biodrowego i konstrukcji udowej.

d)

układu taśmowego części biodrowej i konstrukcji skorupowej.

25.

Do utrzymania nóżek dziecka w zgięciu i odwiedzeniu w stawach biodrowych przy
dysplazji stawu biodrowego służy
a)

aparat szynowo – opaskowy.

b)

pętla Gilssona.

c)

gorset Jewetta.

d)

poduszka Frejki.

26.

Urządzeniami stosowanymi do unieruchamiania przegubów w celu zapewnienia biernej
stabilizacji ortezy są
a)

zamki.

b)

tutory.

c)

szyny.

d)

opaski.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

27.

Do umożliwienia samodzielnego przemieszczania się chorego z paraplegią i tetraplegią
służy
a)

talerz obrotowy.

b)

łuski pionizacyjne.

c)

parapodium dynamiczne.

d)

elektryczny wózek inwalidzki.

28.

Do wykonania kołnierzy ortopedycznych szyjnych obwojowych stosuje się takie
materiały, jak
a)

granulki styropianowe w tkaninie elastycznej.

b)

sprężysty poliuretan wzmocniony taśmą.

c)

taśmy okrężne stabilizowane taśmą Velkro.

d)

tkaninę bawełnianą przepikowaną watą.

29.

Gorset Jewetta służy do stabilizacji kręgosłupa w odcinku
a)

wyłącznie szyjnym.

b)

szyjnym i piersiowym.

c)

piersiowym i lędźwiowym.

d)

lędźwiowym i krzyżowym.

30.

W celu dostosowania pasa przepuklinowego do potrzeb pacjenta pasy przepuklinowe
wykonuje się
a)

indywidualnie, po uprzednim odprowadzeniu przepukliny.

b)

indywidualnie, po uprzednim dokonaniu pomiarów.

c)

jako pasy uniwersalne, rozmiar zlecany jest przez lekarza.

d)

każdy chory może je kupić gotowe, jeśli potrzebuje.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

KARTA ODPOWIEDZI

Imię nazwisko.........................................................................................................................

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na kończyny i na tułów

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

21

a

b

c

d

22

a

b

c

d

23

a

b

c

d

24

a

b

c

d

25

a

b

c

d

26

a

b

c

d

27

a

b

c

d

28

a

b

c

d

29

a

b

c

d

30

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

38

7.

LITERATURA

1.

Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2004

2.

Buksiński T., Szpecht A.: Rysunek techniczny. WSiP, Warszawa 2004

3.

Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 1996

4.

Gaździk T.: Ortopedia i traumatologia. PZWL, Warszawa 2005

5.

Górecki A., Grzegórzki Z.: Ślusarstwo przemysłowe i usługowe. WSiP, Warszawa 2004

6.

Górecki A.: Technologia ogólna. WSiP, Warszawa 2004

7.

Kiwerski J.: Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 2003

8.

Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa 2004

9.

Marciniak W., Szulc A.: Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 2004

10.

Myśliborski T.: Zaopatrzenie ortopedyczne. PZWL, Warszawa 1985

11.

Potyński A.: Podstawy technologii i konstrukcji mechanicznych. WSiP, Warszawa 2004

12.

Prosnak M., Łuczak E.: Podstawy biomechaniki ortopedycznej. Materiały pomocnicze.
CMDNŚSM, Warszawa 1988

13.

Prosnak M.: Podstawy protetyki ortopedycznej. Materiały pomocnicze. CMDNŚSM,
Warszawa 1988

14.

Prosnak M.: Podstawy technologii ortopedycznej. Materiały pomocnicze. CMDNŚSM,
Warszawa 1987

15.

Przeździak B.: Zaopatrzenie rehabilitacyjne. Via Media, Gdańsk 2003

16.

Rutkowski A.: Części maszyn. WSiP, Warszawa 2004

17.

Spodarek K.: Patologia narządu ruchu. PZWL, Warszawa 2005