FALE ELEKTROMAGNETYCZNE

1.Fale elektromagnetyczne- co to jest (

Fale elektromagnetyczne to zaburzenia pola elektrycznego i

magnetycznego

.)

2.Charakterystyka fal elektromagnetycznych (okres, częstotliwość, prędkość światła w próżni)
(

Okres fali (T) – Czas jaki fala potrzebuje na przebycie drogi równej długości fali. T=1/f

Częstotliwość (f)- Liczba długości fal mieszczących się na drodze przebytej przez falę w jednostce czasu.
f=1/T

Prędkość światła w próżni-

300 000 km/s)

3.Tęcza-

(

Tęcza – zjawisko optyczne i meteorologiczne występujące w postaci charakterystycznego

wielobarwnego łuku, widocznego gdy Słońce oświetla krople wody w ziemskiej atmosferze. Tęcza
powstaje w wyniku rozszczepienia światła załamującego się i odbijającego się wewnątrz kropli
wody (np. deszczu) o kształcie zbliżonym do kulistego. Kiedy światło słoneczne przenika przez
kropelki deszczu, woda rozprasza światło białe (mieszaninę fal o różnych długościach), na
składowe o różnych długościach fal (różnych barwach), i oko ludzkie postrzega łuk składający się z
sześciu kolorów: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski i fioletowy

.)

4.Widmo promieniowania elektromagnetycznego-

(Zawiera ono oprócz informacji

o długości fali (w skali logarytmicznej) i częstości także informacje o energii fotonów wyrażone w
elektronowoltach.
Widmo, będące uporządkowanym zbiorem długości fal (częstości lub energii), nie ma końców,
gdyż nie ma żadnego naturalnego ograniczenia długości fali elektromagnetycznej z żadnej stron. Niektóre
jego zakresy opatrzone są nazwami, np. promieniowanie rentgenowskie (X) czy fale radiowe. Odnotowują
one z grubsza zdefiniowane zakresy długości fal, w których powszechnie używa się pewnych źródeł
i detektorów. Mają one również charakter historyczny. Stopniowo jak odkrywano kolejne rodzaje fal
przypisywano im konkretne nazwy.)

5.Dyfrakcja fal, zasada Huygensa

(Dyfrakcja fal - Zjawisko uginania się fali na otworach bądź krawędziach przesłon (o wymiarach
porównywalnych z długością fali) inaczej uginanie prostoliniowego biegu promieni.

Zasada Huygensa - każda szczelina siatki dyfrakcyjnej staje się źródłem nowej fali i wysyła promienie we
wszystkich kierunkach.)

6.Interferencja fal – (

nak

ładanie się fal o tej samej częstotliwości, powodujące wzmocnienie lub

osłabienie natężenia fali wypadkowej

)

7.Siatka dyfrakcyjna (wzory)

– (

Najprostszą siatkę dyfrakcyjną stanowi przezroczysta płytka szklana z

gęsto ponacinanymi, równoodległymi rysami. Rysy odgrywają rolę przesłon, a przestrzenie między
rysami to szczeliny. Odległość między szczelinami nazywana jest stałą siatki dyfrakcyjnej d. Siatka
dyfrakcyjna jest używana do analizy widmowej i pomiarów długości fali światła.)
wzory .

, gdzie:

λ - długość fali
n - rząd ugięcia

8.Interferencja na cienkich warstwach –

(

W odpowiednio cienkiej warstwie różne długości fali

świetlnej podlegają wzmocnieniu (lub wygaszeniu ) w wyniku interferencji. W efekcie, jeśli
oświetlimy taką warstwę światłem polichromatycznym zaobserwujemy kolory

)

9.Polaryzacja –(

Polaryzacja światła jest zjawiskiem, w którym światło ujawnia swoje właściwości

jako fala pop

rzeczna. Światło jest falą elektromagnetyczną polegającą na rozchodzeniu się na

przemian zmiennych pól elektrycznych i magnetycznych, których linie są do siebie wzajemnie
prostopadłe. Wektory natężenia pola elektrycznego E i indukcji magnetycznej B zmieniając się
„drgają” przypadkowo w różnych kierunkach, ale zawsze prostopadle do kierunku rozchodzenia się
fali.)

10.Metody polaryzacji – (

Światło może ulec spolaryzowaniu

(częściowemu lub całkowitemu), gdy:
• przechodzi przez niektóre przezroczyste kryształy,
• przechodzi przez niektóre, sztucznie wytworzone
przezroczyste błony nazywane polaroidami,
• odbija się od dielektryka,
• wchodzi do przezroczystego dielektryka.)