„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO

EDUKACJI i NAUKI

MINISTERSTWO EDUKACJI i NAUKI

MODUŁOWY PROGRAM NAUCZANIA

TECHNIK ARCHITEKTURY KRAJOBRAZU 321[07]

Zatwierdzam

Minister Edukacji i Nauki

Warszawa 2006

321[07]/T-4, SP-2, SP-1/MEiN/2006.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Autorzy:

dr inż. Władysława Maria Francuz
dr inż. Barbara Zin
mgr inż. Anna Kusina

Recenzenci:

mgr inż. Jakub Krzemkowski
mgr inż. Tadeusz Popowicz

Opracowanie redakcyjne:

Joanna Fundowicz

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Spis treści

Wprowadzenie

Założenia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie

1. Opis pracy w zawodzie

2. Zalecenia dotyczące organizacji procesu dydaktyczno-

wychowawczego

II. Plany nauczania

III. Moduły kształcenia w zawodzie

1. Obiekty architektury krajobrazu

Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska

Określanie stanu i zasobów środowiska

Rozpoznawanie obiektów architektury krajobrazu

Klasyfikowanie materiałów budowlanych i gruntów

Prowadzenie prac mierniczych

Posługiwanie się dokumentacją techniczną

2. Podstawy projektowania architektury krajobrazu

Kształtowanie architektury krajobrazu

Stosowanie technik plastycznych w projektowaniu
architektury krajobrazu

Sporządzanie dokumentacji inwentaryzacyjnej terenu

Wykonywanie projektów architektury krajobrazu

3. Technologia produkcji i uprawy roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu

Uprawianie gleby

Stosowanie roślin ozdobnych w kształtowaniu krajobrazu

Zwalczanie chwastów, szkodników oraz chorób roślin
ozdobnych

Wykonywanie dekoracji roślinnych

4. Mechanizacja prac związanych z kształtowaniem

krajobrazu

Eksploatowanie maszyn, instalacji i urządzeń technicznych

Obsługiwanie i prowadzenie ciągnika rolniczego

5. Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni

Organizowanie procesu inwestycji

Wykonywanie i konserwacja elementów architektury
krajobrazu

Kosztorysowanie robót

6. Praktyka zawodowa

101

Wykonywanie robót budowlanych i ogrodniczych na
terenach zieleni

103

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wykonywanie robót konserwatorskich i pielęgnacyjnych na
terenach zieleni

106

Wykonywanie prac z zakresu produkcji roślin ozdobnych

109

7. Tereny zieleni w obrębie obiektów zabytkowych

112

Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury

115

Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni w obrębie
obiektów zabytkowych

118

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wprowadzenie

Modułowy program nauczania dla zawodu Technik architektury
krajobrazu 321[07] jest przeznaczony do realizacji w

technikum dla

młodzieży i dla dorosłych oraz w szkole policealnej, w formie stacjonarnej
lub zaocznej.
Celem kształcenia zawodowego jest przygotowanie absolwenta do
skutecznego wykonywania zadań zawodowych w warunkach gospodarki
rynkowej. Wymaga to dobrego przygotowania ogólnego, opanowania
podstawowej wiedzy i umiejętności oraz prezentowania właściwych postaw
zawodowych. Absolwent szkoły powinien charakteryzować się otwartością,
komunikatywnością, wyobraźnią, zdolnością do ciągłego uczenia się
i

podnoszenia kwalifikacji, a także umiejętnością oceny własnych

możliwości. Realizacja programu nauczania o modułowym układzie treści
kształcenia ułatwia osiągnięcie tych zamierzeń.
Kształcenie zawodowe z wykorzystaniem podejścia modułowego,
poprzez powiązanie celów i materiału nauczania z procesem pracy
i zadaniami zawodowymi umożliwia:
- przygotowanie ucznia do wykonywania typowych zadań zawodowych

na stanowiskach pracy, którym odpowiadają określone zakresy
umiejętności, wiedzy i postaw zawodowych,

- integrację treści nauczania z różnych dyscyplin wiedzy,

- stymulowanie aktywności intelektualnej i motorycznej ucznia,

pozwalającej na indywidualizację procesu nauczania.

Kształcenie modułowe charakteryzuje się tym, że:
- preferowane są aktywizujące metody nauczania, które z jednej strony

wyzwalają aktywność, kreatywność, zdolność do samooceny uczącego
się, z drugiej zaś zmieniają rolę nauczyciela w kierunku doradcy,
partnera, projektanta, organizatora i ewaluatora procesu
dydaktycznego,

- proces nauczania i uczenia się ukierunkowany jest na osiąganie

konkretnych, wymiernych rezultatów w formie ukształtowanych
umiejętności intelektualnych i praktycznych, które umożliwiają
wykonywanie określonego zakresu pracy w zawodzie,

- wykorzystywana jest w szerokim zakresie zasada transferu wiedzy

umiejętności wcześniej uzyskanych przez ucznia w toku nauki

formalnej, nieformalnej oraz incydentalnej,

- program nauczania posiada elastyczną strukturę, a znajdujące się

nim moduły i jednostki można aktualizować (modyfikować,

uzupełniać lub wymieniać) nie burząc konstrukcji programu, po to, aby
dostosowywać treści do zmieniających się potrzeb rynku pracy,
rozwoju nauki i technologii oraz predyspozycji uczących się.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Modułowy program nauczania dla zawodu składa się z modułów

kształcenia w zawodzie i odpowiadających im jednostek modułowych,
wyodrębnionych na podstawie określonych kryteriów, umożliwiających
zdobywanie wiedzy oraz kształtowanie umiejętności i postaw właściwych
dla zawodu.

W strukturze programu wyróżnia się:

- założenia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie,

- plany nauczania,

- programy modułów i jednostek modułowych.
Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz
jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych oraz wykaz
literatury.

Program jednostki modułowej zawiera: szczegółowe cele kształcenia,

materiał nauczania, ćwiczenia, środki dydaktyczne, wskazania metodyczne
do realizacji programu jednostki oraz propozycje metod sprawdzania
i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia.

Dydaktyczna mapa programu nauczania, zamieszczona

w założeniach programowo-organizacyjnych kształcenia w zawodzie,
przedstawia schemat powiązań między modułami i

jednostkami

modułowymi oraz określa kolejność ich realizacji. Ma ona ułatwić dyrekcji
szkół i nauczycielom planowanie i organizowanie procesu dydaktycznego.

W programie przyjęto system kodowania modułów i jednostek

modułowych, który zawiera następujące elementy:
- symbol cyfrowy zawodu zgodnie z obowiązującą klasyfikacją zawodów

szkolnictwa zawodowego,

- symbol literowy, oznaczający grupę modułów:

O – dla modułu ogólnozawodowego,
Z – dla modułów zawodowych,
S – dla modułu specjalizacyjnego.

- cyfrę arabską dla kolejnego modułu w grupie i dla kolejnej

wyodrębnionej w module jednostki modułowej.

Przykładowy zapis kodowania modułu:

321[07].O1
321[07] – symbol cyfrowy zawodu: technik architektury krajobrazu
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: Obiekty architektury krajobrazu,

Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:

321[07].O1.01

321[07] – symbol cyfrowy zawodu: technik architektury krajobrazu

O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: Obiekty architektury krajobrazu,
01 – pierwsza jednostka modułowa w module 01: Przestrzeganie
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej

oraz ochrony środowiska.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

I. Założenia programowo-organizacyjne kształcenia

w zawodzie

1. Opis pracy w zawodzie

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik architektury

krajobrazu może podejmować pracę w:

–

przedsiębiorstwach prowadzących działalność w zakresie
projektowania, zakładania i pielęgnowania obiektów architektury
krajobrazu,

–

przedsiębiorstwach i instytucjach innych branż, w których znajdują się
obiekty architektury krajobrazu,

Absolwent może również samodzielnie prowadzić działalność
gospodarczą.

Zadania zawodowe

–

urządzanie i pielęgnowanie terenów zieleni i zadrzewień,

–

projektowanie elementów architektury krajobrazu z zachowaniem
wymogów estetycznych i ekologicznych,

–

pielęgnowanie i konserwowanie istniejących i nowo projektowanych
elementów architektury krajobrazu,

–

prowadzenie uproszczonej rachunkowości, sporządzanie
kosztorysów oraz stosowanie zasad marketingu w działalności
związanej z architekturą krajobrazu.

Umiejętności zawodowe

W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent szkoły powinien umieć:

–

charakteryzować prawne, ekonomiczne i społeczne aspekty
kształtowania krajobrazu,

–

rozpoznawać kierunki historycznych i współczesnych rozwiązań
w zakresie architektury krajobrazu,

–

wykonywać i interpretować rysunki techniczne elementów
architektury krajobrazu,

–

posługiwać się dokumentacją techniczną,

–

określać właściwości materiałów budowlanych i dobierać je do
projektowanych elementów,

–

rozpoznawać i charakteryzować podstawowe obiekty architektury
krajobrazu, tereny zieleni i zadrzewienia,

–

klasyfikować rośliny stosowane w kształtowaniu krajobrazu ze
względu na właściwości biologiczne, wymagania środowiskowe
i wartości użytkowe,

–

określać zasady projektowania i kształtowania zadrzewień,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

oceniać walory dekoracyjne roślin stosowanych w kształtowaniu
krajobrazu,

–

określać zasady kształtowania krajobrazu obszarów
zurbanizowanych i niezurbanizowanych,

–

wykonywać i konserwować elementy małej architektury ogrodowej
z zachowaniem wymogów estetycznych i ekologicznych,

–

projektować i wykonywać dekoracje roślinne do wystroju wnętrz,

–

planować i wykonywać prace związane z urządzaniem,
pielęgnowaniem oraz konserwacją terenów zieleni i zadrzewień,

–

użytkować maszyny i urządzenia stosowane w urządzaniu
i pielęgnowaniu terenów zieleni i zadrzewień,

–

prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym
do uzyskania prawa jazdy kategorii T,

–

wykorzystywać specjalistyczne programy komputerowe,

–

stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej,

–

prowadzić uproszczoną rachunkowość,

–

rozwiązywać problemy,

–

podejmować decyzje,

–

komunikować się z uczestnikami procesu pracy,

–

stosować przepisy kodeksu pracy dotyczące praw i obowiązków
pracownika i pracodawcy oraz warunków pracy,

–

posługiwać się wybranym językiem obcym w zakresie
wspomagającym wykonywanie zadań zawodowych,

–

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska,

–

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

–

stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej,

–

prowadzić działalność gospodarczą,

–

stosować przepisy prawa dotyczące wykonywanych zadań
zawodowych,

–

udzielać pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach
przy pracy,

–

kierować zespołem pracowników,

–

korzystać z różnych źródeł informacji.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecenia dotyczące organizacji procesu dydaktyczno-

-wychowawczego

Proces kształcenia zawodowego według modułowego programu

nauczania dla zawodu technik architektury krajobrazu może być
realizowany w technikum dla młodzieży i dla dorosłych oraz w szkole
policealnej, w formie stacjonarnej lub zaocznej. Program nauczania
obejmuje kształcenie ogólnozawodowe, zawodowe i specjalizacyjne.

Kształcenie ogólnozawodowe umożliwia uczniowi zdobycie

umiejętności podstawowych w zawodzie technik architektury krajobrazu,
a kształcenie zawodowe ma na celu przygotowanie absolwenta szkoły
do realizacji zadań na typowych dla zawodu stanowiskach pracy.
Kształcenie specjalizacyjne ma na celu dostosowanie kwalifikacji
absolwenta do potrzeb lokalnego i regionalnego rynku pracy.

Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikają z

podstawy

programowej kształcenia w zawodzie.

Program składa się z jednego modułu ogólnozawodowego: Obiekty

architektury krajobrazu, pięciu modułów zawodowych: Podstawy
projektowania architektury krajobrazu, Technologia produkcji i uprawy
roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu, Mechanizacja prac
związanych z kształtowaniem krajobrazu, Urządzanie i pielęgnacja
terenów zieleni, Praktyka zawodowa oraz jednego modułu
specjalizacyjnego: Tereny zieleni w obrębie obiektów zabytkowych.

Moduły uwzględniające zadania zawodowe są podzielone na

jednostki modułowe. Każda jednostka modułowa zawiera treści
stanowiące wyodrębnioną całość.

Realizacja celów kształcenia poszczególnych modułów i jednostek

modułowych umożliwia opanowanie umiejętności pozwalających na
wykonanie określonego zakresu pracy. Czynnikiem sprzyjającym
nabywaniu umiejętności zawodowych jest wykonywanie ćwiczeń
określonych w poszczególnych jednostkach modułowych.

Moduł 321[07].O1 – Obiekty architektury krajobrazu składa się

sześciu jednostek modułowych wspólnych dla grupy zawodów

przyporządkowanych do profilu Kształtowanie środowiska, które
zamieszczone są w programach nauczania dla zawodu: technik
budownictwa 311[04], technik ochrony środowiska 311[24], technik
inżynierii środowiska i melioracji 311[19] i technik architektury krajobrazu
321[07].

Programy poszczególnych jednostek modułowych obejmują

ogólnozawodowe treści kształcenia. W wyniku realizacji programu,
uczeń powinien stosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony środowiska oraz prawa budowlanego, zapobiegać zagrożeniom
w środowisku pracy, udzielać pierwszej pomocy w stanach zagrożenia

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

zdrowia i życia, posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu
ekologii, ochrony środowiska i budownictwa, określać zmiany
zachodzące w środowisku na skutek działalności człowieka, racjonalnie
gospodarować zasobami przyrody, rozróżniać style architektoniczne
budowli, klasyfikować obiekty budowlane w środowisku, rozróżniać
podstawowe materiały budowlane oraz badać ich właściwości,
magazynować, składować i transportować materiały oraz sprzęt
budowlany, analizować wpływ inwestycji budowlanych na środowisko,
posługiwać się dokumentacją techniczną, wykonywać pomiary
geodezyjne w terenie.

Moduł 321[07].Z1 – Podstawy projektowania architektury krajobrazu

składa się z czterech jednostek modułowych stanowiących podbudowę
kształcenia dla kolejnych modułów. Programy poszczególnych jednostek
obejmują treści dotyczące zasad kształtowania krajobrazu, zasad
sporządzania projektów architektury krajobrazu, w szczególności
wykorzystania różnych technik rysunkowych: kreślarskich, malarskich
komputerowych oraz zasad komponowania rysunków i przestrzeni,
sporządzania inwentaryzacji terenu z uwzględnieniem wykonywania
niezbędnych pomiarów geodezyjnych, zastosowania materiałów
budowlanych do budowy obiektów architektury krajobrazu, wykonywania
projektów terenów zieleni również z wykorzystaniem specjalistycznych
programów komputerowych.

Moduł 321[07].Z2 – Technologia produkcji i uprawy roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu składa się z czterech jednostek modułowych.
Programy poszczególnych jednostek obejmują treści związane
z produkcją i uprawą roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu,
uprawą gleb, stosowaniem zabiegów uprawowych i pielęgnacyjnych
roślin, a także wykonywaniem kompozycji roślinnych.

Moduł 321[07].Z3 – Mechanizacja prac związanych z kształtowaniem

krajobrazu składa się z dwóch jednostek modułowych których programy
dotyczą użytkowania różnego typu maszyn oraz instalacji i urządzeń
technicznych stosowanych podczas urządzania terenów zieleni oraz
produkcji roślin, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska. Program kolejnej
jednostki dotyczy stosowania przepisów o ruchu drogowym, a także
nauki obsługiwania i prowadzenia ciągnika rolniczego.

Moduł 321[07].Z4 – Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni składa

się z trzech jednostek modułowych. Programy jednostek obejmują
zagadnienia związane z organizowaniem procesu inwestycji oraz
kosztorysowaniem prac związanych z urządzaniem terenów zieleni.
Program modułu pozwoli na opanowanie umiejętności związanych
z zabezpieczeniem terenu budowy, wykonywaniem robót ziemnych,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

wykonywaniem i konserwacją elementów architektury krajobrazu,
uprawą i pielęgnacją drzew, krzewów, trawników, kwietników i rabat.

Moduł 321[07].Z5 – Praktyka zawodowa składa się z trzech jednostek

modułowych. Treści zawarte w programach jednostek umożliwiają
uczniom nabycie umiejętności organizowania i wykonywania robót
budowlanych, ogrodniczych i konserwatorskich na terenach zieleni oraz
wykonywania prac z zakresu produkcji roślin ozdobnych.

Praktyka powinna być realizowana w wybranych przedsiębiorstwach

prowadzących działalność w zakresie projektowania, zakładania
i pielęgnowania obiektów architektury krajobrazu, a także w szkółkach
produkujących materiał roślinny do urządzania terenów zieleni lub
w centrach kształcenia praktycznego. Przy wyborze miejsca odbywania
praktyk należy zwrócić uwagę na odpowiednią bazę szkoleniową,
przygotowanie i kwalifikacje pracowników oraz na warunki socjalne.

Program modułu specjalizacyjnego 321[07].S1 – Tereny zieleni

obrębie obiektów zabytkowych, składa się z dwóch jednostek

modułowych, których programy obejmują zagadnienia związane
z urządzaniem terenów zieleni w obrębie istniejących obiektów
zabytkowych w nawiązaniu do ich walorów historycznych oraz tradycji
miejscowych. Pozwala uczniom zdobyć dodatkowe umiejętności
zwiększające atrakcyjność wykonywanej pracy. W związku z dużą liczbą
reliktów architektonicznych, których otoczenie wymaga rewaloryzacji,
będzie rosło zapotrzebowanie rynku pracy na specjalistów w tym
zakresie.

W szkole policealnej na podbudowie liceum profilowanego o profilu

kształtowanie środowiska, kształcenie należy rozpocząć od modułu
321[07].Z1.
Wykaz modułów i jednostek modułowych zamieszczono w tabeli.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wykaz modułów i jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Wykaz modułów

i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

Moduł 321[07].O1
Obiekty architektury krajobrazu

468

321[07].O1.01

Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony
środowiska

321[07].O1.02 Określanie stanu i zasobów środowiska

321[07].O1.03 Rozpoznawanie obiektów architektury krajobrazu

321[07].O1.04 Klasyfikowanie materiałów budowlanych i gruntów

120

321[07].O1.05 Prowadzenie prac mierniczych

321[07].O1.06 Posługiwanie się dokumentacją techniczną

100

Moduł 311[07].Z1
Podstawy projektowania architektury krajobrazu

360

321[07].Z1.01 Kształtowanie architektury krajobrazu

321[07].Z1.02

Stosowanie technik plastycznych w projektowaniu
architektury krajobrazu

321[07].Z1.03 Sporządzanie dokumentacji inwentaryzacyjnej terenu 100
321[07].Z1.04 Wykonywanie projektów architektury krajobrazu

135

Moduł 311[07].Z2
Technologia produkcji i uprawy roślin stosowanych
w kształtowaniu krajobrazu

288

321[07].Z2.01 Uprawianie gleby

321[07].Z2.02 Stosowanie roślin ozdobnych w kształtowaniu krajobrazu

321[07].Z2.03

Zwalczanie chwastów, szkodników oraz chorób roślin
ozdobnych

321[07].Z2.04 Wykonywanie dekoracji roślinnych

Moduł 321[07].Z3
Mechanizacja prac związanych z kształtowaniem
krajobrazu

168

321[07].Z3.01

Eksploatowanie maszyn, instalacji i urządzeń
technicznych

321[07].Z3.02 Obsługiwanie i prowadzenie ciągnika rolniczego

Moduł 321[07].Z4
Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni

288

321[07].Z4.01 Organizowanie procesu inwestycji

321[07].Z4.02

Wykonywanie i konserwacja elementów architektury
krajobrazu

175

321[07].Z4.03 Kosztorysowanie robót

Moduł 321[07].Z5
Praktyka zawodowa

160

321[07].Z5.01

Wykonywanie robót budowlanych i ogrodniczych
na terenach zieleni

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

321[07].Z5.02

Wykonywanie robót konserwatorskich
i pielęgnacyjnych na terenach zieleni

321[07].Z5.03

Wykonywanie prac z zakresu produkcji roślin
ozdobnych

Moduł 321[07].S1
Tereny zieleni w obrębie obiektów zabytkowych

321[07].S1.01 Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury

321[07].S1.02

Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni w obrębie
obiektów zabytkowych

Razem:

1780

Orientacyjna liczba godzin na realizację programu dotyczy procesu

kształcenia w czteroletnim technikum dla młodzieży.

Na podstawie wykazu modułów oraz schematów układu jednostek

modułowych w poszczególnych modułach sporządzono dydaktyczną
mapę programu.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Dydaktyczna mapa programu

321[07].Z1

Podstawy projektowania

architektury krajobrazu

321[07].Z1.01

321[07].O1.02

321[07].O1

Obiekty architektury

krajobrazu

321[07].Z1.03

321[07].Z1.04

321[07].Z1.02

321[07].O1.04

321[07].O1.05

321[07].O1.06

321[07].O1.01

321[07].O1.03

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

321[07].Z4.02

321[07].Z4.01

321[07].Z2

Technologia produkcji i uprawy

roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu

321[07].Z3

Mechanizacja prac związanych

z kształtowaniem krajobrazu

321[07].Z4

Urządzanie i pielęgnacja

terenów zieleni

321[07].Z5

Praktyka zawodowa

321[07].Z4.03

321[07].Z5.01

321[07].Z5.02

321[07].Z5.03

321[07].S1

Tereny zieleni w obrębie obiektów

zabytkowych

321[07].Z3.01

321[07].Z3.02

321[07].Z2.04

321[07].Z2.03

321[07].Z2.02

321[07].Z2.01

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Nauczyciele realizujący modułowy program nauczania powinni

posiadać przygotowanie w zakresie kształcenia modułowego,
aktywizujących metod nauczania, pomiaru dydaktycznego oraz
projektowania i opracowywania pakietów edukacyjnych.

Nauczyciel kierujący procesem kształcenia powinien udzielać pomocy

uczniom w rozwiązywaniu problemów związanych z realizacją zadań,
rozwijać zainteresowanie zawodem, wskazywać na możliwości dalszego
kształcenia, zdobywania nowych umiejętności zawodowych. Należy
również kształtować postawy uczniów, takie jak: rzetelność
i odpowiedzialność za pracę, dbałość o jej jakość, porządek na
stanowisku pracy, poszanowanie pracy innych osób, racjonalne
gospodarowanie materiałami i surowcami oraz dbałość o

stan

środowiska.

Nauczyciel powinien uczestniczyć w organizowaniu bazy techniczno-

-dydaktycznej oraz ewaluacji programów nauczania, dostosowując je do
potrzeb zmieniającego się rynku pracy. Wskazane jest opracowywanie
przez nauczycieli pakietów edukacyjnych, wspomagających realizację
programu nauczania. Pakiety edukacyjne stanowiące obudowę
dydaktyczną programu powinny być opracowane zgodnie z metodologią
kształcenia modułowego.

Wskazane jest wykorzystywanie filmów dydaktycznych oraz

organizowanie wycieczek do historycznych i współczesnych parków
krajobrazowych i ogrodów, na tereny zieleni otaczające obiekty różnego
typu, na targi roślin ozdobnych oraz do szkółek produkujących materiał
roślinny. W realizacji treści kształcenia należy uwzględniać aktualne
technologie, materiały, narzędzia i sprzęt.

Podczas realizacji procesu dydaktycznego należy zwrócić

szczególną uwagę na samokształcenie z wykorzystaniem różnorodnych
materiałów źródłowych, takich jak: literatura zawodowa normy,
instrukcje, poradniki, elektroniczne źródła informacji.

Wskazane jest, aby kształcenie modułowe było realizowane

metodami: ćwiczeń praktycznych, tekstu przewodniego, projektów,
samokształcenia kierowanego oraz metodą sytuacyjną.

Prowadzenie zajęć aktywizującymi metodami nauczania wymaga

przygotowania materiałów metodycznych takich jak: teksty przewodnie,
instrukcje do metody projektów, karty instrukcyjne do samokształcenia

321[07].S1.01

321[07].S1.02

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

kierowanego, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, instrukcje
stanowiskowe oraz przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy.

Środki dydaktyczne niezbędne w procesie kształcenia modułowego

stanowią: pomoce i materiały dydaktyczne, techniczne środki
kształcenia, dydaktyczne środki pracy. Pracownie powinny być
wyposażone w środki dydaktyczne, które zostały określone
w jednostkach modułowych.

Istotnym elementem organizacji procesu dydaktycznego jest

sprawdzanie i ocenianie edukacyjnych osiągnięć ucznia. Wskazane jest
prowadzenie badań diagnostycznych, kształtujących i sumatywnych.

Badania diagnostyczne mają na celu uzyskanie informacji o poziomie

wiedzy i umiejętności uczniów w początkowej fazie kształcenia.

Badania kształtujące powinny być prowadzone w trakcie zajęć

dydaktycznych i dostarczać bieżących informacji o efektywności
nauczania i uczenia się. Informacje uzyskane w wyniku badań pozwalają
na dokonanie niezbędnych korekt w procesie nauczania.

Badania sumatywne prowadzone są po zakończeniu realizacji

programu jednostki modułowej.

Ocenianie powinno uświadamiać uczniowi poziom jego osiągnięć

w stosunku do wymagań edukacyjnych, wdrażać do systematycznej
pracy, samokontroli i samooceny. Sprawdzanie i ocenianie edukacyjnych
osiągnięć uczniów wymaga od nauczyciela określenia kryteriów i norm
oceniania, opracowania testów osiągnięć szkolnych, arkuszy obserwacji
i arkuszy oceny postępów, dostosowanych do przyjętego
wewnątrzszkolnego systemu oceniania. Sprawdzanie i ocenianie
osiągnięć uczniów powinno odbywać się przez cały czas realizacji
programu, za pomocą sprawdzianów ustnych i pisemnych, obserwacji
czynności uczniów podczas wykonywania ćwiczeń oraz przez
stosowanie sprawdzianów praktycznych.

Podana w tabelach wykazu jednostek modułowych orientacyjna liczba

godzin przewidziana na realizację programu może ulegać zmianie
w zależności od stosowanych przez nauczyciela metod i środków
dydaktycznych.

W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału

na zajęcia teoretyczne i praktyczne. Formy organizacyjne pracy uczniów
powinny być dostosowane do treści i metod kształcenia.

Zaleca się, aby zajęcia były prowadzone w grupie do 15 osób.

Proponowane formy organizacyjne prowadzenia zajęć to: praca w 2-3
osobowych zespołach oraz praca indywidualna.

Szkoła podejmująca kształcenie systemem modułowym powinna

posiadać odpowiednie pracownie wraz z wyposażeniem.

Szkoły realizujące kształcenie w zawodzie technik architektury

krajobrazu powinny posiadać następujące pracownie:

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

– pracownie techniczną,
– pracownię przyrodniczą,
– pracownię kształtowania krajobrazu,
– pracownię ekonomiczną.

Kształtowanie umiejętności praktycznych powinno odbywać się

odpowiednio wyposażonych ćwiczeniowych stanowiskach

symulacyjnych, w pracowniach ćwiczeń praktycznych oraz
na stanowiskach roboczych w terenie. Ćwiczeniowe stanowisko pracy
ucznia powinno stanowić wydzieloną część pracowni, warsztatów lub
hali. Korzystając ze zgromadzonych materiałów, narzędzi i sprzętu,
uczeń będzie mógł wykonywać określone zadania zawodowe.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

II. Plany nauczania

PLAN NAUCZANIA
Czteroletnie technikum
Zawód: Technik architektury krajobrazu 321[07]
Podbudowa programowa: gimnazjum

Dla młodzieży

Dla dorosłych

Liczba godzin

tygodniowo w

czteroletnim

okresie

nauczania

Liczba godzin

tygodniowo

w czteroletnim

okresie

nauczania

Liczba godzin

w czteroletnim

okresie

nauczania

Semestry I – VIII

Lp. Moduły kształcenia w zawodzie

Klasy I – IV

Forma

stacjonarna

Forma

zaoczna

1 Obiekty architektury krajobrazu

164

2 Podstawy projektowania architektury

krajobrazu

126

3 Technologia produkcji i uprawy roślin

stosowanych w kształtowaniu
krajobrazu

100

4 Mechanizacja prac związanych

z kształtowaniem krajobrazu

5 Urządzanie i pielęgnacja terenów

zieleni

151

6 Tereny zieleni w obrębie obiektów

zabytkowych

Razem

630

Praktyka zawodowa: 4 tygodnie
Nauka jazdy ciągnikiem rolniczym 20 godz. 1 uczeń/słuchacz

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: Technik architektury krajobrazu 321[07]
Podbudowa programowa: szkoła dająca wykształcenie średnie

Dla młodzieży

Dla dorosłych

Liczba godzin

tygodniowo w

dwuletnim

okresie

nauczania

Liczba godzin

tygodniowo

w dwuletnim

okresie

nauczania

Liczba godzin

w dwuletnim

okresie

nauczania

Semestry I – IV

Lp.

Moduły kształcenia w zawodzie

semestry I – IV

Forma

stacjonarna

Forma

zaoczna

1 Obiekty architektury krajobrazu

177

2 Podstawy projektowania architektury

krajobrazu

136

3 Technologia produkcji i uprawy roślin

stosowanych w kształtowaniu
krajobrazu

110

4 Mechanizacja prac związanych

z kształtowaniem krajobrazu

5 Urządzanie i pielęgnacja terenów

zieleni

163

6 Tereny zieleni w obrębie obiektów

zabytkowych

Razem

682

Praktyka zawodowa: 4 tygodnie
Nauka jazdy ciągnikiem rolniczym 20 godz. dla 1 ucznia/słuchacza

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: Technik architektury krajobrazu 321[07]
Podbudowa: liceum profilowane o profilu kształtowanie środowiska

Dla młodzieży

Dla dorosłych

Liczba godzin

tygodniowo

w rocznym

okresie

nauczania

Liczba godzin

tygodniowo

w rocznym

okresie

nauczania

Liczba godzin

w rocznym

okresie

nauczania

Semestry I – II

Lp.

Moduły kształcenia w zawodzie

semestry I – II

Forma

stacjonarna

Forma

zaoczna

1 Podstawy projektowania architektury

krajobrazu

122

2 Technologia produkcji i uprawy roślin

stosowanych w kształtowaniu
krajobrazu

3 Mechanizacja prac związanych

z kształtowaniem krajobrazu

4 Urządzanie i pielęgnacja terenów

zieleni

135

5 Tereny zieleni w obrębie obiektów

zabytkowych

Razem

432

Praktyka zawodowa: 4 tygodnie
Nauka jazdy ciągnikiem rolniczym 20 godz. dla 1 ucznia/słuchacza

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

III. Moduły kształcenia w zawodzie

Moduł 321[07].O1
Obiekty architektury krajobrazu

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

posługiwać się pojęciami z zakresu ekologii, ochrony środowiska
i budownictwa,

analizować elementy środowiska,

badać podstawowe elementy środowiska,

określać aktualny stan środowiska,

określać zmiany zachodzące w środowisku na skutek działalności
człowieka,

określać stan zasobów środowiska przyrodniczego,

określać podstawy racjonalnego gospodarowania zasobami
środowiska,

określać wpływ inwestycji budowlanych na środowisko,

określać zależności zachodzące pomiędzy poszczególnymi
elementami środowiska,

określać wpływ zanieczyszczeń na zdrowie człowieka i środowisko
przyrodnicze,

stosować zasady ochrony środowiska,

rozróżniać style architektoniczne budowli,

klasyfikować obiekty budowlane w środowisku,

rozpoznawać elementy i układy konstrukcyjne budynku,

określać właściwości materiałów budowlanych,

określać zasady składowania, przechowywania i transportowania
materiałów budowlanych,

klasyfikować grunty,

określać właściwości gruntów i ich przydatność do celów
budowlanych,

charakteryzować rodzaje robót ziemnych,

korzystać z map i planów sytuacyjno-wysokościowych,

wykonywać pomiary geodezyjne w terenie,

charakteryzować elementy dokumentacji technicznej,

posługiwać się dokumentacją techniczną,

wykonywać szkice i rysunki robocze,

sporządzać rysunki techniczne,

zapobiegać zagrożeniom w środowisku pracy ,

dobrać i zastosować odzież ochronną oraz środki ochrony
osobistej do określonych prac budowlanych i terenowych,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

stosować zasady bezpiecznej pracy podczas użytkowania maszyn
i obsługiwania urządzeń,

udzielać pierwszej pomocy w stanach zagrożenia zdrowia i życia,

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej, ochrony środowiska,

przestrzegać przepisów prawa budowlanego,

korzystać z literatury zawodowej i innych źródeł informacji.

Wykaz jednostek modułowych

Symbol
jednostki
modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

321[07].O1.01

Przestrzeganie

przepisów bezpieczeństwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska

321[07].O1.02

Określanie stanu i zasobów środowiska

321[07].O1.03

Rozpoznawanie obiektów architektury krajobrazu

321[07].O1.04

Klasyfikowanie materiałow budowlanych i gruntów

120

321[07].O1.05

Prowadzenie prac mierniczych

321[07].O1.06

Posługiwanie się dokumentacją techniczną

100

Razem

468

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

321[07]O1.05

Prowadzenie prac mierniczych

321[07]O1.04

Klasyfikowanie materiałow

budowlanych i gruntów

321[07].O1.06

Posługiwanie się dokumentacją

techniczną

321[07].O1.01

Przestrzeganie przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy,

ochrony przeciwpożarowej oraz

ochrony środowiska

321[07].O1.02

Określanie stanu i zasobów

środowiska

321[07].O1

Obiekty architektury

krajobrazu

321[07].O1.03

Rozpoznawanie obiektów

architektury krajobrazu

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Realizację programu rozpoczyna się od jednostki modułowej

321[07].01.01Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska, która ma na celu
zapoznanie uczniów z podstawowymi zagrożeniami występującymi na
stanowiskach pracy, a także z zasadami organizacji bezpiecznej pracy.
Pozostałe jednostki modułowe należy realizować kolejno.

4. Literatura

Baranowicz W.: Wytyczne w zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz
wzór instrukcji bezpieczeństwa pożarowego dla obiektów szkół. MEN,
Warszawa 1997

Bogdanowski J.: Polskie ogrody ozdobne. Arkady, Warszawa 2000
Francuz W.M., Sokołowski R.: Bezpieczeństwo i higiena pracy
na budowie. KWP Bud-Ergon OW PZiTB, Warszawa 1998

Hansen A.: Bezpieczeństwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998
Karaczun Zb., Indeka.: Ochrona środowiska. Aries, Warszawa 1999
Kowalewski S., Dąbrowski A., Dąbrowski M.: Zagrożenia mechaniczne.
Centralny Instytut Ochrony Pracy, Warszawa 1997

Kozak D., Chmiel B., Nieko J.: Ochrona środowiska. Wydawnictwo
UMCS, Lublin 2001
Kuczyński A., Lenkiewicz W.: Zarys budownictwa ogólnego. WSiP,
Warszawa 1994

Lenkiewicz Wł., Michnowski Z.: O materiałach budowlanych. WSiP,
Warszawa 2002
Łopata K., Rudnik E.: Tajemnice gleby-Chroń swoje środowisko. WSiP,
Warszawa 1997

Maciak F.: Ochrona i rekultywacja środowiska. Wydawnictwo SGGW,
Warszawa 2003

Miłaszewski R.: Interdyscyplinarne podstawy ochrony środowiska
przyrodniczego. Ossolineum, Wrocław 1993
Mirski J.: Budownictwo z technologią. Część III. WSiP, Warszawa 2003
Pawelczyk-Szpilowa Ekologia.: Biologia i Ekologia. Wydawnictwo
Politechniki Wrocławskiej 1999

Pokorski J., Siwiec A.: Kształtowanie terenów zieleni. WSiP, Warszawa
1998

Pylka-Gutowska E.:Ekologia z ochroną środowiska. Wydawnictwo
Oświatowe, Warszawa1999

Różańska A., Krogulec T., Rylce J.: Ogrody. Historia architektury i sztuki
ogrodowej, Wyd. SGGW, Warszawa 2002

Szymański E.: Materiały budowlane. WSiP, Warszawa 2003

Tauszyński K.: Budownictwo z technologią. Część l. WSiP, Warszawa
2003
Umiński T.: Ekologia. Środowisko. Przyroda. WSiP, Warszawa 1995

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wasilewski Z.: BHP na placu budowy. Arkady, Warszawa 1989
Wiśniewski H., Kowalewski G.: Ekologia z ochroną i kształtowaniem
Środowiska. AGHEN, Warszawa 2000
Wojciechowski L.: Materiały budowlane w budownictwie indywidualnym
Arkady, Warszawa 1998
Wojewoda K.: Magazynowanie, składowanie i transportowanie
materiałów budowlanych. REA, Warszawa 1999
Wróbel J.: Ochrona przyrody w Polsce. Wydawnictwo Ministerstwa
Środowiska, Warszawa 2000

Zwolińska K.: Mała historia sztuki. WSiP, Warszawa 1995

Zwoździak J., Zwożdziak A., Szczurek A.: Meteorologia w ochronie
atmosfery. Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1998

Żarska B.: Ochrona krajobrazu. Wyd. SGGW, Warszawa, 2002

Kodeks Pracy
Ustawa Prawo budowlane
Ustawa Prawo ochrony środowiska
Ustawa o ochronie dóbr kultury
Ustawa o ochronie gruntów leśnych i rolnych

Czasopisma specjalistyczne: Przyroda Polska, Aura, Murator, Atlas
Budowlany, Forum Budowlane, Materiały Budowlane, Architektura,
Ogród.

Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych
pozycji wydawniczych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony
środowiska

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- zinterpretować podstawowe akty prawne dotyczące praw

i obowiązków pracownika, pracodawcy oraz bezpieczeństwa i higieny
pracy,

- zastosować odpowiednie zabezpieczenia terenu robót,

- podjąć działania w wypadku zagrożenia pożarowego, zgodnie

z instrukcją przeciwpożarową,

- zastosować podręczny sprzęt oraz środki gaśnicze, zgodnie

z zasadami ochrony przeciwpożarowej,

- zastosować zasady bezpiecznej pracy podczas użytkowania maszyn

i obsługiwania urządzeń,

- zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas

transportowania oraz magazynowania materiałów,

- zastosować zasady ochrony środowiska,

- dobrać i zastosować odzież ochronną oraz środki ochrony osobistej

do określonych prac budowlanych i terenowych,

- określić zagrożenia związane z wykonywaną pracą,

- przewidzieć i zapobiec zagrożeniom życia i zdrowia pracowników,

- zastosować procedury udzielania pierwszej pomocy w stanach

zagrożenia zdrowia i życia.

2. Materiał nauczania

Prawna ochrona pracy.
Wymagania higieniczno-sanitarne i bezpieczeństwa pracy oraz
bezpieczeństwa przeciwpożarowego związane z budową i pielęgnacją
terenów zieleni.
Czynniki szkodliwe, uciążliwe i niebezpieczne występujące w procesach
pracy.
Zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
Zabezpieczenie urządzeń napędowych.
Bezpieczeństwo pracy podczas obsługiwania urządzeń mechanicznych
i elektrycznych.
Bezpieczeństwo pracy podczas obsługiwania urządzeń pod ciśnieniem.
Środki ochrony indywidualnej i zbiorowej.
Zasady ochrony przeciwpożarowej.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zasady eksploatacji maszyn i urządzeń do robót budowlanych, ziemnych
do urządzania, pielęgnowania oraz konserwacji terenów zieleni
i zadrzewień.
Zasady bezpieczeństwa podczas transportu, magazynowania materiałów
i wyrobów budowlanych oraz elementów zieleni.
Procedury udzielania pierwszej pomocy.

3. Ćwiczenia

· Dobieranie środków ochrony osobistej do rodzaju pracy.

· Udzielanie pierwszej pomocy osobie porażonej prądem elektrycznym,

zgodnie z obowiązującymi zasadami.

· Udzielanie pierwszej pomocy osobie poszkodowanej w wypadku.

· Wykonywanie sztucznego oddychania na fantomie, zgodnie

z obowiązującymi zasadami.

· Dobieranie sposobu zabezpieczenia terenu robót.

· Dobieranie sprzętu i środków gaśniczych do rodzaju gaszonego

pożaru.

4. Środki dydaktyczne

Teksty przewodnie do ćwiczeń.
Kodeks Pracy.
Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy w budownictwie.
Polskie Normy i akty prawne dotyczące ergonomii.
Foliogramy, ilustracje i fotografie przedstawiające zagrożenia na
stanowiskach pracy.
Środki do nauki udzielania pierwszej pomocy w stanach zagrożenia
zdrowia i życia.

Typowy sprzęt gaśniczy.
Odzież ochronna i sprzęt ochrony osobistej.

Regulaminy i instrukcje dotyczące obsługi urządzeń stwarzających
zagrożenia.

Filmy dydaktyczne na temat procedury postępowania w razie wypadków
przy pracy, udzielania pierwszej pomocy w sytuacji zagrożenia zdrowia
i

życia, ochrony środowiska na stanowiskach pracy, zagrożenia

pożarowego, zachowania pracowników w przypadku powstania pożaru
i w sytuacjach awarii technologicznych.

Tablice poglądowe.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące

bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót związanych
z kształtowaniem terenów zieleni.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podczas realizacji programu należy zwrócić uwagę na obowiązki

pracownika i pracodawcy w

zakresie kształtowania bezpiecznych

i higienicznych warunków pracy oraz bezpieczeństwa na stanowisku
pracy, znaczenia ochrony zdrowia w pracy zawodowej, ochrony
przeciwpożarowej i ochrony środowiska oraz nieprawidłowości
i zagrożeń, które mogą wystąpić w procesie pracy.

Zaleca się, aby podczas realizacji programu nauczania stosować

aktywizujące metody nauczania, w szczególności dyskusję dydaktyczną,
metodę inscenizacji, przypadków, tekstu przewodniego oraz ćwiczenia
praktyczne i gry symulacyjne z zastosowaniem środków ochrony
osobistej i sprzętu gaśniczego.

Zajęcia powinny odbywać się w grupie do 15 osób, podzielonych na

zespoły 2–3 osobowe. Podczas wykonywania ćwiczeń uczeń powinien
opanować umiejętności rozpoznawania zagrożeń zdrowia i życia oraz
wykonywania określonych czynności związanych z udzielaniem
pierwszej pomocy. Konieczne jest uświadomienie uczniom, że ochrona
człowieka w środowisku pracy jest zagadnieniem nadrzędnym.

Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na
bieżąco podczas realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej
zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć.
Do sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się
stosować: sprawdziany ustne i pisemne, sprawdziany praktyczne, testy
osiągnięć szkolnych oraz obserwację pracy uczniów podczas
wykonywania ćwiczeń.
Proces oceniania powinien obejmować:
– diagnozę stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem założonych

celów kształcenia,

– identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki modułowej oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu
założonych celów kształcenia,

– sprawdzanie wiedzy i umiejętności ucznia po zrealizowaniu programu

jednostki modułowej.

W procesie oceniania należy zwracać uwagę na:
- wykonywanie zadań zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny

pracy,

- prawidłowe udzielanie pierwszej pomocy w sytuacji zagrożenia

zdrowia i życia,

- stosowanie sprzętu przeciwpożarowego oraz środków gaśniczych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Kontrolę poprawności wykonania ćwiczenia należy przeprowadzić
w trakcie i po jego wykonaniu. Podczas kontroli i oceny osiągnięć
uczniów należy sprawdzać umiejętność operowania zdobytą wiedzą,
zwracać uwagę na merytoryczną jakość wypowiedzi, właściwe
stosowanie pojęć technicznych, poprawność wnioskowania.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy

przeprowadzić sprawdzian teoretyczny oraz sprawdzian umiejętności
praktycznych.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].O1.02
Określanie stanu i zasobów środowiska

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– posłużyć się pojęciami z zakresu ekologii i ochrony środowiska,
– scharakteryzować elementy środowiska,
–

określić zależności zachodzące pomiędzy poszczególnymi

elementami środowiska,

– scharakteryzować strukturę i funkcjonowanie ekosystemów,
– ocenić wpływ czynników środowiska na organizmy żywe,
– określić zmiany w środowisku spowodowane działalnością człowieka,
– określić wpływ zanieczyszczeń na zdrowie człowieka i środowisko

przyrodnicze,

–

scharakteryzować procesy samooczyszczania zachodzące

w środowisku,

– określić aktualny stan środowiska przyrodniczego,
– scharakteryzować stan zasobów przyrody,
– zastosować zasady racjonalnej gospodarki zasobami przyrody,
– zaplanować wykorzystanie zasobów przyrody do celów związanych

z kształtowaniem architektury krajobrazu,

– zaplanować działania związane z ochroną zasobów przyrody,
– określić wpływ odpadów na środowisko,
– określić działania związane z oczyszczaniem ścieków,
– scharakteryzować przyczyny degradacji i dewastacji gleb,
– wskazać działania związane z rekultywacją gleb,
– zastosować przepisy prawa obowiązujące w ochronie środowiska

i ochronie przyrody.

2. Materiał nauczania

Pojęcia ekologiczne.
Elementy i zasoby środowiska przyrodniczego.
Cykle biogeochemiczne i ich znaczenie dla środowiska.
Ekosystemy i ich funkcjonowanie.
Źródła i rodzaje zanieczyszczeń środowiska.
Wpływ zanieczyszczeń środowiska na organizmy żywe.
Samooczyszczanie środowiska.
Zasoby środowiska przyrodniczego.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Racjonalna gospodarka zasobami środowiska.
Ochrona środowiska przyrodniczego.
Gospodarka wodno-ściekowa i gospodarka odpadami.
Degradacja, dewastacja i rekultywacja gleb.
Podstawy prawne ochrony i kształtowania środowiska (Ustawa
o ochronie i kształtowaniu środowiska, Ustawa o ochronie gruntów
leśnych i rolnych).

3. Ćwiczenia

· Analizowanie zależności zachodzących pomiędzy poszczególnymi

elementami środowiska.

· Ocenianie wpływu czynników środowiska na organizmy żywe.
· Analizowanie zmian w środowisku spowodowanych działalnością

człowieka.

· Określanie wpływu zanieczyszczeń na zdrowie człowieka

i środowisko przyrodnicze.

· Planowanie wykorzystania zasobów przyrody do celów związanych

z kształtowaniem architektury krajobrazu.

· Charakteryzowanie wpływu odpadów na środowisko.
· Ocenianie przydatności lokalnych zasobów naturalnych do celów

budowlanych.

· Planowanie gospodarki wodno-ściekowej na terenach zieleni.
· Analizowanie przepisów prawa obowiązujących w ochronie

środowiska i ochronie przyrody.

4. Środki dydaktyczne

Makiety, plansze, foliogramy ze schematami i wykresami łańcuchów
pokarmowych, obiegu materii w przyrodzie, piramid ekologicznych.
Filmy dydaktyczne ilustrujące stan środowiska przyrodniczego.
Instrukcje i teksty przewodnie do ćwiczeń.
Poradniki, słowniki ekologiczne, artykuły prasowe, akty prawne: ustawy
i przepisy wykonawcze z zakresu ochrony środowiska.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Treści programowe jednostki dotyczą zagadnień związanych

z poznawaniem i analizowaniem procesów zachodzących w środowisku
naturalnym, gospodarowaniem zasobami przyrody, określaniem wpływu
zanieczyszczeń na zdrowie człowieka i środowisko przyrodnicze oraz
planowaniem działań związanych z ochroną i kształtowaniem

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

środowiska. W czasie realizacji programu jednostki modułowej, należy
korzystać
z wiedzy ucznia zdobytej podczas nauki: biologii, geografii, chemii, fizyki
oraz ochrony i kształtowania środowiska. Wskazane jest, aby uczniowie
prawidłowo posługiwali się pojęciami ekologicznymi oraz rozróżniali
i poprawnie interpretowali zależności zachodzące między elementami
środowiska.

Program należy realizować metodami aktywizującymi, w grupie do 15

osób. Ćwiczenia, wykonywane w zespołach kilkuosobowych umożliwią
kształtowanie umiejętności ponadzawodowych, takich jak: komunikacja
interpersonalna praca w grupie, dostrzeganie i rozwiązywanie
problemów, podejmowanie decyzji, organizowanie i ocenianie własnej
pracy.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w pracowni wyposażonej

w komputery z licencyjnym oprogramowaniem i dostępem do Internetu
oraz w środki dydaktyczne, takie jak: filmy dydaktyczne, teksty
przewodnie, roczniki statystyczne, literatura specjalistyczna.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

systematycznie, przez cały czas realizacji programu jednostki, na
podstawie wcześniej ustalonych kryteriów oceniania i wymagań
programowych. Sprawdzanie osiągnięć powinno dostarczać informacji
nauczycielowi i uczniowi o zakresie i poziomie opanowania umiejętności
określonych w celach kształcenia.

Do sprawdzania i oceniania osiągnięć edukacyjnych uczniów można

stosować następujące metody: sprawdziany pisemne i ustne,
sprawdziany praktyczne oraz testy osiągnięć szkolnych.

Umiejętności praktyczne należy oceniać poprzez obserwację

czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń.

Oceniając osiągnięcia uczniów należy zwrócić uwagę na:

- posługiwanie się pojęciami z zakresu ekologii i ochrony środowiska,

- analizowanie procesów zachodzących w środowisku,

- dostrzeganie związków przyczynowo-skutkowych zachodzących

w przyrodzie,

- przestrzeganie zasad ochrony i racjonalnego korzystania z dóbr

przyrody.

W końcowej ocenie należy uwzględnić wyniki sprawdzianów, testów
dydaktycznych oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].O1.03
Rozpoznawanie obiektów architektury krajobrazu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń powinien umieć:

posłużyć się pojęciami z zakresu budownictwa,

rozpoznać i scharakteryzować obiekty budowlane,

rozpoznać budynki i obiekty inżynierskie powstałe w różnych

epokach,

rozróżnić style architektoniczne i ogrodowe,

rozpoznać elementy budowli charakterystyczne dla każdego stylu,

scharakteryzować elementy budynku,

rozpoznać technologie wykonania budynków,

określić lokalizację, układy przestrzenne i charakterystykę

pomieszczeń w budynkach,

ocenić wpływ obiektów budowlanych i inżynierskich na środowisko,

ocenić zależność funkcji, konstrukcji i formy obiektów budowlanych od

charakteru środowiska,

sklasyfikować tereny w mieście,

rozpoznać typy i formy krajobrazu,

dokonać analizy form osadnictwa,

dokonać analizy planu ogólnego miasta,

dokonać analizy zagrożeń związanych z procesami urbanistycznymi.

2. Materiał nauczania

Podstawowe pojęcia budowlane.

Obiekty budowlane.

Obiekty inżynierii lądowej i wodnej.

Style architektoniczne i ogrodowe.

Wpływ obiektów budowlanych i inżynierskich na środowisko.

Procesy urbanizacyjne.

Rodzaje terenów w mieście.

Typy i formy architektury krajobrazu.

3. Ćwiczenia

· Rozróżnianie obiektów budowlanych w terenie.

· Określanie stylu architektonicznego budynku na podstawie jego

charakterystycznych cech.

· Klasyfikowanie budowli i budynków w zależności od ich

przeznaczenia.

· Rozpoznawanie elementów budynku w terenie.

· Rozpoznawanie w terenie typów i form krajobrazu.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Rozpoznawanie rodzajów terenów w mieście.

· Analizowanie przykładowego planu ogólnego miasta.

4. Środki dydaktyczne

Plansze poglądowe i foliogramy przedstawiające budynki o różnym

przeznaczeniu.

Filmy dydaktyczne prezentujące obiekty budowlane powstałe w różnych

epokach, rozwój osadnictwa w aspekcie historycznym, podział terenów

w mieście oraz typy architektury krajobrazu.

Filmy dydaktyczne prezentujące wpływ obiektów budowlanych

i inżynierskich na środowisko.

Eksponaty detali architektonicznych.

Modele budynków i ich elementów.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje treści dotyczące zagadnień

związanych z rozpoznawaniem budowli wznoszonych w środowisku.

W trakcie zajęć uczniowie będą poznawali najbardziej

charakterystyczne cechy budownictwa różnych epok, ciągłość myśli

architektoniczno-budowlanej, wpływ niektórych obiektów na środowisko

oraz rolę procesów urbanizacyjnych w kształtowaniu środowiska

człowieka.

Istotne jest opanowanie przez ucznia umiejętności operowania

podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa, geodezji, ochrony

i kształtowania środowiska. Zaleca się, aby w trakcie realizacji programu

nauczania rozszerzać w miarę potrzeb te zagadnienia, które dotyczą

bezpośrednio zawodu.

W pracy nauczyciela powinny znaleźć zastosowanie metody: wykładu,

dyskusji dydaktycznej, pokazu z objaśnieniem oraz ćwiczeń

praktycznych.

Zajęcia należy prowadzić w pracowni wyposażonej w środki

dydaktyczne, w grupie do 15 osób. W czasie zajęć uczniowie powinni

mieć możliwość korzystania z literatury zawodowej oraz innych źródeł

informacji, takich jak: akty prawne, normy, instrukcje, poradniki, atesty,

materiały informacyjne producentów.

Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych treści, wskazane jest

prezentowanie filmów dydaktycznych oraz organizowanie wycieczek

dydaktycznych, których celem będzie poznanie różnego typu obiektów

budowlanych, zabytków architektury, rodzajów i form kształtowania

krajobrazu oraz wpływu obiektów budowlanych i inżynierskich na

środowisko.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

trakcie realizacji programu jednostki modułowej na podstawie

ustalonych kryteriów, zgodnie z obowiązującym systemem oceniania.

Ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się systematycznie

podczas realizacji programu nauczania, na podstawie:

- ustnych sprawdzianów,
- pisemnych sprawdzianów,
- obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania zadań.

Oceniając osiągnięcia ucznia należy zwrócić uwagę na:

- rozpoznawanie budynków i obiektów inżynierskich powstałych

w różnych epokach oraz ich elementów,

- rozróżnianie stylów architektonicznych w różnych epokach,
- rozpoznawanie rodzajów terenu,
- rozpoznawanie elementów architektury krajobrazu,

- ocenianie wpływu obiektów budowlanych i inżynierskich na

środowisko,

- przewidywanie zmian w środowisku pod wpływem procesów

urbanistycznych.

W ocenie osiągnięć uczniów po zakończeniu realizacji programu

jednostki modułowej należy uwzględnić wyniki sprawdzianów, testów

dydaktycznych oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].O1.04
Klasyfikowanie materiałów budowlanych i gruntów

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- sklasyfikować i scharakteryzować materiały i wyroby budowlane,

- określić właściwości techniczne materiałów i wyrobów budowlanych,

- dokonać analizy cech technicznych materiałów pod kątem ich

przydatności i możliwości zastosowania z uwzględnieniem ich wpływu

na środowisko,

- wykonać podstawowe badania właściwości materiałów i wyrobów

budowlanych,

- rozróżnić zaprawy budowlane i betony,
- określić skład zapraw i betonów,

- określić warunki wytwarzania i transportowania mieszanki betonowej,
- zastosować zasady składowania, przechowywania i transportowania

materiałów budowlanych,

- ocenić przydatność materiałów budowlanych z uwzględnieniem ich

wpływu na środowisko,

- dobrać materiały budowlane do określonych rozwiązań technicznych

i warunków środowiskowych,

- dokonać klasyfikacji gruntów,
- wykonać badania makroskopowe gruntów,

- ocenić przydatność gruntów do celów budowlanych,

- określić rodzaje robót ziemnych,
- scharakteryzować technologie wykonywania robót ziemnych,

- określić wpływ przeobrażeń gruntu na stan środowiska.

2. Materiał nauczania

Materiały i wyroby budowlane oraz ich zastosowanie.

Właściwości techniczne materiałów i wyrobów budowlanych.
Zasady składowania, przechowywania i transportowania materiałów

budowlanych.

Klasyfikacja gruntów.

Właściwości fizyczne i mechaniczne gruntów.

Roboty ziemne.

3. Ćwiczenia

· Klasyfikowanie materiałów budowlanych na podstawie ich cech

fizycznych i mechanicznych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Określanie możliwości zastosowania wybranych materiałów

budowlanych na podstawie ich właściwości.

· Klasyfikowanie materiałów budowlanych pod kątem ich oddziaływania

na środowisko.

· Badanie cech fizycznych i mechanicznych materiałów budowlanych.
· Badanie cech fizycznych gruntów.
· Ocenianie przydatności gruntów do celów budowlanych na podstawie

ich właściwości.

4. Środki dydaktyczne

Próbki materiałów i wyrobów budowlanych.
Instrukcje do wykonywania badań.

Zestawy norm i aprobat technicznych materiałów i wyrobów.
Sprzęt i aparatura umożliwiająca wykonanie podstawowych badań

laboratoryjnych.
Zestaw filmów wideo dotyczących pobierania prób i wykonywania badań
materiałów i wyrobów budowlanych, wykonywania zapraw i mieszanek
betonowych, prowadzenia robót ziemnych.
Czasopisma specjalistyczne.
Plansze poglądowe prezentujące sprzęt do prowadzenia robót

budowlanych i ziemnych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej umożliwi uczniom poznanie

właściwości materiałów budowlanych i gruntów oraz możliwości ich

wykorzystania do realizacji obiektów architektury krajobrazu oraz

ochrony i kształtowania środowiska.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w pracowni materiałów

budowlanych, na stanowiskach badawczych, w grupie do 15 osób

podzielonych na zespoły 2-3 osobowe. Pracownia powinna być

wyposażona w sprzęt i aparaturę umożliwiającą wykonywanie badań

laboratoryjnych oraz w próbki materiałów i wyrobów budowlanych,

a także w akty prawne, normy, informatory, katalogi, czasopisma

i literaturę zawodową. Badania laboratoryjne należy prowadzić zgodnie

z obowiązującymi instrukcjami, a przygotowywanie zapraw i betonów na

podstawie określonej receptury.

Podczas realizacji jednostki modułowej, należy wykorzystać

następujące metody nauczania: wykład informacyjny, tekst przewodni

oraz ćwiczenia praktyczne i laboratoryjne. Każdy uczeń powinien mieć

możliwość dokładnego zapoznania się z materiałami i wyrobami

budowlanymi w naturalnej postaci lub w postaci próbek.

Ze względu na dużą różnorodność materiałów i wyrobów budowlanych

na rynku, należy kształtować u uczniów umiejętność dokonywania

prawidłowego wyboru tych materiałów, uwzględniając ich jakość,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

trwałość, możliwość zastosowania oraz wpływ na człowieka

i środowisko. Wskazane jest organizowanie wycieczek na targi i wystawy

materiałów oraz wyrobów budowlanych, do wytwórni zapraw i betonów,

a także na place budowy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno dostarczyć

informacji dotyczących zakresu i stopnia opanowania umiejętności

określonych w celach kształcenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

- rozróżnianie materiałów i wyrobów budowlanych,

- badanie mechanicznych właściwości gruntów,
- zastosowanie materiałów i wyrobów budowlanych,
- określanie właściwości technicznych materiałów budowlanych,
- posługiwanie się sprzętem i aparaturą laboratoryjną,

- wykonywanie podstawowych badań laboratoryjnych materiałów

budowlanych,

- przygotowywanie podstawowych zapraw i betonów,
- ocenianie przydatności gruntów do celów budowlanych,
- określanie zakresu i rodzaju robót ziemnych związanych z budową

obiektów architektury krajobrazu,

- przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony środowiska podczas badania właściwości materiałów

i wyrobów budowlanych oraz gruntów.

Sprawdzanie osiągnięć ucznia powinno odbywać się głównie podczas

wykonywania ćwiczeń praktycznych. Poziom przyswojonych treści

objętych programem jednostki można zbadać za pomocą sprawdzianów

pisemnych i ustnych oraz testów osiągnięć szkolnych. W ocenie

osiągnięć uczniów należy uwzględnić również aktywność,

zaangażowanie oraz umiejętność rozwiązywania zadań problemowych.

W końcowej ocenie osiągnięć edukacyjnych ucznia po zrealizowaniu

programu jednostki modułowej należy uwzględnić wyniki sprawdzianów

oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].O1.05

Prowadzenie prac mierniczych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- posłużyć się mapami sytuacyjno-wysokościowymi,

- wykonać przeliczenia wielkości liniowych na podstawie podziałki

mapy,

- określić zakres prac mierniczych,

- zaplanować front robót mierniczych,

- rozróżnić sprzęt przeznaczony do pomiarów geodezyjnych,

- dobrać sprzęt i przyrządy pomiarowe do prowadzenia pomiarów

geodezyjnych,

- określić zasady i metody pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych,
- wykonać pomiary liniowe w terenie,
- wytyczyć linię prostą w terenie,

- wytyczyć linie proste prostopadłe w terenie,

- wytyczyć kąty w terenie,

- wykonać pomiary kątów w terenie,

- wykonać pomiary wysokościowe w terenie,

- udokumentować wyniki pomiarów,

- opracować wyniki pomiarów,
– zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy podczas

prowadzenia pomiarów geodezyjnych.

2. Materiał nauczania

Mapy geodezyjno-kartograficzne.
Pomiary geodezyjne i zasady ich wykonywania.
Sprzęt geodezyjny oraz narzędzia pomiarowe.

Tyczenie prostej.
Tyczenie prostych prostopadłych.

Pomiary kątów.
Pomiary wysokościowe.

Opracowywanie wyników pomiarów.
Bezpieczeństwo i higiena pracy podczas prowadzeniu pomiarów

geodezyjnych.

3. Ćwiczenia

· Obliczanie wielkości liniowych na podstawie podziałki mapy.

· Wykonywanie pomiarów wysokościowych w terenie przy pomocy

niwelatora.

· Wykonywanie pomiarów odległości w terenie.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Sporządzanie planów sytuacyjnych na podstawie pomiarów liniowych

w terenie.

· Tyczenie prostej i prostych prostopadłych w terenie.
· Wykonywanie pomiarów kątów między określonymi punktami

w terenie zabudowanym.

· Tyczenie kątów w terenie.

4. Środki dydaktyczne

Sprzęt pomiarowy, instrukcje obsługi sprzętu i przyrządów pomiarowych.

Instrukcje techniczne dotyczące pomiarów sytuacyjnych.

Teksty przewodnie do ćwiczeń.

Dzienniki pomiarów geodezyjnych wykonywanych w terenie.
Mapy sytuacyjno-wysokościowe.
Instrukcja zawierająca znaki umowne stosowane na mapach.
Sprzęt i przybory kreślarskie.
Programy komputerowe do opracowania wyników pomiarów
geodezyjnych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje treści dotyczące wykonywania

pomiarów geodezyjnych w terenie, posługiwania się sprzętem

i przyrządami mierniczymi oraz dokumentowania wyników pomiarów.

Realizacja programu nauczania jednostki modułowej wymaga

stosowania różnych metod nauczania, a w szczególności pokazu

instruktażem, metod problemowych i ćwiczeń praktycznych.

Szczególnie zalecana, obok metody projektów jest metoda

przewodniego tekstu, w której instruktaż zostanie zastąpiony pytaniami

prowadzącymi,

a zadaniem uczniów będzie wypełnienie odpowiednich formularzy.

Każdy uczeń powinien mieć możliwość samodzielnego posługiwania

się sprzętem geodezyjnym, stosowanym przy wykonywaniu pomiarów.

Ćwiczenia powinny być prowadzone w terenie, w grupach podzielonych

na zespoły 2-3 osobowe. Zgodnie z zasadą stopniowania trudności,

kolejne zadania powinny być coraz trudniejsze.

W trakcie ćwiczeń należy zwrócić uwagę na właściwy dobór

i posługiwanie się sprzętem pomiarowym, oraz dokładność wykonywania

pomiarów. Po wykonaniu każdego ćwiczenia uczniowie powinni

samodzielnie sprawdzić i ocenić prawidłowość wykonania pomiarów

oraz wpisów w dziennikach pomiarów.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

przez cały czas realizacji jednostki modułowej na podstawie ustalonych

kryteriów oceniania.

Do sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się

zastosować: sprawdziany ustne, obserwację czynności ucznia podczas

wykonywania ćwiczeń, sprawdziany pisemne oraz testy osiągnięć

szkolnych.

Sprawdzanie umiejętności praktycznych może odbywać się poprzez

obserwację czynności ucznia, podczas wykonywanych ćwiczeń.

W procesie oceniania należy zwrócić uwagę na:
- posługiwanie się mapami sytuacyjno-wysokościowymi,

- obliczanie wielkości liniowych na podstawie skali mapy,

- posługiwanie się sprzętem pomiarowym i geodezyjnym,

- wykonywanie pomiarów liniowych i wysokościowych w terenie,
- opracowywanie wyników pomiarów wysokościowych,

- sporządzanie planów sytuacyjnych.

Kontrolę poprawności wykonania ćwiczeń należy prowadzić w trakcie

i po ich wykonaniu. W końcowej ocenie osiągnięć uczniów należy

uwzględnić wyniki sprawdzianów, poziom wykonania ćwiczeń, sposób

opracowania wyników pomiarów oraz wykonanie i prezentację

projektów.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].O1.06

Posługiwanie się dokumentacją techniczną

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- zorganizować stanowisko rysunkowe zgodnie z zasadami

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii,

- rozróżnić poszczególne rodzaje i elementy dokumentacji technicznej,

- skorzystać z dokumentacji technicznej,
- zastosować oznaczenia graficzne na rysunkach budowlanych,

- posłużyć się sprzętem i przyborami kreślarskimi,

- wykonać rysunki podstawowych konstrukcji geometrycznych oraz

krzywych drugiego stopnia,

- zastosować zasady geometrii wykreślnej podczas wykonywania

rysunków obiektów budowlanych oraz architektury krajobrazu,

- sporządzić rysunki techniczne w różnych skalach,

- zwymiarować rysunki techniczne,

- opisać rysunki pismem technicznym,

- sporządzić rzuty poziome i przekroje elementów oraz obiektów,

- sporządzić rzuty aksonometryczne elementów oraz obiektów

architektury krajobrazu,

- wykonać szkice i rysunki odręczne,

- zastosować programy komputerowe do wykonywania rysunków

technicznych,

- posłużyć się aktami prawnymi obowiązującymi w Polsce i w innych

państwach Unii Europejskiej związanych z wykonywaniem
dokumentacji technicznej.

2. Materiał nauczania

Rodzaje i elementy dokumentacji technicznej.
Normy rysunkowe.

Materiały, sprzęt i przybory kreślarskie.
Podstawy geometrii wykreślnej.
Rzuty, przekroje i rozwinięcia brył.
Oznaczenia graficzne na rysunkach budowlanych.
Pismo techniczne.

Zasady sporządzania, wymiarowania i opisywania rysunków
technicznych.
Zasady wykonywania rzutów i przekrojów.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Ćwiczenia

· Sporządzanie, wymiarowanie i opisywanie rysunków technicznych.

· Wykonywanie rzutów poziomych i przekrojów budynków zgodnie

z obowiązującymi normami.

· Wykonywanie rzutów poziomych i przekrojów wybranych obiektów

budowlanych metodą tradycyjną i z zastosowaniem programów

komputerowych.

· Wykonywanie szkiców detali budowlanych.

· Szkicowanie wybranych elementów architektury krajobrazu.

· Posługiwanie się dokumentacją w różnych fazach procesu

budowlanego.

4. Środki dydaktyczne

Dokumentacja architektoniczno-budowlana.

Zestawy przyborów kreślarskich.

Normy graficznych oznaczeń budowlanych.
Modele brył geometrycznych.
Model rzutni prostokątnej.
Eksponaty naturalne elementów architektonicznych i budowlanych.
Filmy i plansze poglądowe prezentujące zasady wykonywania rysunków
i sporządzania dokumentacji technicznej.
Foliogramy i fazogramy przedstawiające zasady rzutowania.
Programy komputerowe umożliwiające wykonywanie rysunków

technicznych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki obejmuje treści dotyczące posługiwania się

dokumentacją techniczno-budowlaną, wykonywania i czytania rysunków

technicznych, wymiarowania i opisywania rysunków, stosowania zasad

geometrii wykreślnej podczas sporządzania rysunków, sporządzania

rzutów poziomych i przekrojów budynków, wykonywania szkiców

elementów obiektów budowlanych.

W procesie dydaktycznym należy stosować następujące metody

nauczania: wykładu informacyjnego, pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń

projektowych. Zajęcia powinny być prowadzone w pracowni

wyposażonej w stoły kreślarskie, techniczne środki kształcenia, zbiór

norm, katalogów oraz specjalistycznych programów komputerowych.

W czasie zajęć należy zwrócić uwagę na prawidłowe rozmieszczenie

materiałów i przyborów rysunkowych na stołach kreślarskich oraz na

oświetlenie i postawę ucznia podczas wykonywania rysunków.

Szkice modeli i elementów budowlanych należy wykonywać zgodnie

zasadami techniki szkicowania, zachowując kształt i proporcje

wymiarowe.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zajęcia powinny odbywać się w pracowni kształtowania krajobrazu

wyposażonej zgodnie z wymaganiami ergonomii w stoły kreślarskie,

przybory kreślarskie, stanowiska komputerowe z oprogramowaniem

wspomagającym projektowanie. rysownice oraz techniczne środki

kształcenia. Uczniowie powinni pracować w grupie do 15 osób, na

indywidualnych stanowiskach pracy.

Konieczne jest zapewnienie uczniom możliwości wykonywania

rysunków technicznych z wykorzystaniem programów komputerowych.

Umiejętność tę należy traktować jako priorytetową. Nie może ona

zastąpić kreślenia odręcznego, ale z pewnością będzie niezbędna

w pracy zawodowej absolwenta szkoły.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Osiągnięcia szkolne uczniów w zakresie wyodrębnionych celów

kształcenia powinny być oceniane na poszczególnych etapach realizacji

programu jednostki modułowej. Obserwując czynności ucznia podczas

wykonywania ćwiczeń i dokonując oceny jego pracy należy zwrócić

uwagę na:

- czytanie dokumentacji technicznej,

- sporządzanie, wymiarowanie i opisywanie rysunków technicznych,

- szkicowanie elementów budynku,

- stosowanie oznaczeń graficznych na rysunkach,

- wykonywanie rzutów poziomych i przekrojów w budynku

z zastosowaniem programów komputerowych,

- sporządzanie opisów technicznych.
Do pomiaru osiągnięć pracy ucznia powinny być wykorzystywane:
- sprawdziany ustne i pisemne,

- testy osiągnięć szkolnych,

- prace w formie projektów.

Proces oceniania powinien być realizowany według ustalonych

i przyjętych kryteriów oceniania, zgodnie z obowiązującą skalą ocen.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić poziom

wykonania ćwiczeń oraz wyniki sprawdzianów i testów osiągnięć

szkolnych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Moduł 321[07].Z1
Podstawy projektowania architektury krajobrazu

1.Cele kształcenia:

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- stosować różne techniki rysunkowe i graficzne oraz techniki barwne

do wykonywania rysunków architektury krajobrazu,

- wykonywać i interpretować rysunki techniczne elementów architektury

krajobrazu,

- posługiwać się dokumentacją techniczną obiektów architektury

krajobrazu,

- określać zasady projektowania krajobrazu obszarów

zurbanizowanych i niezurbanizowanych,

- charakteryzować podstawowe obiekty architektury krajobrazu, tereny

zieleni i zadrzewienia,

- określać zasady zakładania i kształtowania zadrzewień,

- dobierać materiały budowlane do projektowanych elementów,

- projektować elementy architektury ogrodowej,

- określać zasady inwentaryzacji terenów i obiektów architektury

krajobrazu,

- wykonywać proste projekty koncepcyjne, konserwatorskie

i wykonawcze terenów zieleni,

- charakteryzować prawne, ekonomiczne i społeczne aspekty

kształtowania krajobrazu,

- przestrzegać przepisów prawa, norm i normatywów związanych

z projektowaniem architektury krajobrazu,

- wykorzystywać specjalistyczne programy komputerowe do

sporządzania projektów architektury krajobrazu.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

321[07].Z1.01 Kształtowanie architektury krajobrazu

321[07].Z1.02

Stosowanie technik plastycznych w projektowaniu
architektury krajobrazu

321[07].Z1.03

Sporządzanie dokumentacji inwentaryzacyjnej
terenu

100

321[07].Z1.04 Wykonywanie projektów architektury krajobrazu

135

Razem

360

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Schemat układu jednostek modułowych

Realizację programu rozpoczyna się od jednostki modułowej
321[07].Z1.01 Kształtowanie architektury krajobrazu, jednostka
modułowa 321[07].Z1.02 Stosowanie technik plastycznych
w projektowaniu architektury krajobrazu może być realizowana
równocześnie, natomiast pozostałe dwie jednostki modułowe:
321[07].Z1.03 Sporządzanie dokumentacji inwentaryzacyjnej terenu
i 321[07].Z1.04 Wykonywanie projektów architektury krajobrazu powinny
być kolejno realizowane.

4. Literatura

Bogdanowski J.: Kompozycja i planowanie w architekturze krajobrazu.
Ossolineum, Wrocław 1976
Bogdanowski J.: Polskie ogrody ozdobne. Arkady, Warszawa 2000

Gadomska E., Gadomski K.: Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni.
cz. I. HORTPRESS, Warszawa 2005

Gadomska E., Gańko K., Garczarczyk M., Zinowiec-Cieplik K.: Podstawy
architektury krajobrazu. cz. I. HORTPRESS, Warszawa 2004

321[07].Z1

Podstawy projektowania

architektury krajobrazu

321[07].Z1.01

Kształtowanie architektury

krajobrazu

321[07].Z1.03

Sporządzanie dokumentacji

inwentaryzacyjnej terenu

321[07].Z1.04

Wykonywanie projektów

architektury krajobrazu

321[07].Z1.02

Stosowanie technik plastycznych

w projektowaniu architektury

krajobrazu

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Kosmala M., Suski Z.: Materiały budowlane w architekturze krajobrazu.
Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1994
Lewandowski Z.: Geometria wykreślna. PWN, Warszawa 1975

Neufert P.: Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego.
Arkady, Warszawa 2000
Piwocki K., Porębski M.: Dzieje sztuki w zarysie, T. I–III, WSiP,
Warszawa 1988

Pokorski J., Siwiec A.: Kształtowanie terenów zieleni. WSiP, Warszawa
1998
Popek M., Wapińska B.: Planowanie elementów środowiska. cz. 1.
WSiP, Warszawa 2004
Różańska A., Krogulec T., Rylce J.: Ogrody. Historia architektury i sztuki
ogrodowej, Wyd. SGGW, Warszawa 2002
Samujłowie H. i J.: Rysunek techniczny i odręczny w budownictwie.
Arkady, Warszawa 1987

Siewniak M., Mitkowska A.: Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna
Wydawnicza RYTM, Warszawa 1998

Zwolińska K.: Mała historia sztuki. WSiP, Warszawa 1995

Ustawa Prawo budowlane
Ustawa Prawo ochrony środowiska
Ustawa o ochronie dóbr kultury

Ustawa o ochronie gruntów leśnych i rolnych

Czasopisma specjalistyczne: Przyroda Polska, Aura, Murator, Atlas
Budowlany, Forum Budowlane, Materiały Budowlane, Architektura,
Ogród

Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych
pozycji wydawniczych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z1.01
Kształtowanie architektury krajobrazu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- zastosować kryteria klasyfikacji terenów zieleni i krajobrazu,

- ocenić wartość estetyczną, przyrodniczą i kulturową krajobrazu

rolniczego, ogrodniczego i leśnego,

- scharakteryzować różnorodność biologiczną krajobrazów,

- rozróżnić style sztuki ogrodowej występujące w różnych okresach

historycznych,

- scharakteryzować zasady ochrony, rewitalizacji, rekultywacji

i rewaloryzacji krajobrazu,

- określić rodzaje krajobrazów chronionych, wskazać ich przykłady

w Polsce i na świecie,

- określić zasady kształtowania krajobrazu w różnych epokach

historycznych oraz wskazać ich typowe elementy przestrzenne,

- rozpoznać roślinność charakterystyczną dla architektury krajobrazu

w poszczególnych epokach historycznych,

- wskazać i scharakteryzować czynniki kompozycji ogrodowej,

- scharakteryzować kompozycje oraz wskazać przykłady ogrodów

historycznych i współczesnych,

- określić zasady kształtowania krajobrazu z uwzględnieniem

historycznych aspektów rozwoju miast i wsi,

- określić zasady konserwacji i rewaloryzacji zabytkowych założeń

ogrodowych,

- określić sposoby zapobiegania niekorzystnym zmianom w krajobrazie

spowodowanym ingerencją człowieka,

- określić zasady tworzenia i ochrony parków narodowych, parków

krajobrazowych i innych obszarów prawnie chronionych,

- wyjaśnić rolę planowania przestrzennego w projektowaniu terenów

zieleni,

- scharakteryzować działalność organizacji i instytucji związanych

z architekturą krajobrazu,

- zinterpretować przepisy prawa polskiego i międzynarodowego

dotyczące odnowy i konserwacji ogrodów zabytkowych oraz ochrony
krajobrazu,

- określić zakres kompetencji Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody,

Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i Miejskiego Architekta
Krajobrazu.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. Materiał nauczania

Krajobraz jako wynik działalności człowieka.
Typy, struktura i jednostki przestrzenne krajobrazu.
Różnorodność biologiczna w krajobrazie.
Klasyfikacja terenów zieleni i zadrzewień.
Zasady kompozycji w architekturze krajobrazu.
Historia architektury ogrodowej.
Współczesna architektura krajobrazu.
Elementy architektury ogrodowej.
Rewaloryzacja krajobrazu.
Rewaloryzacja i konserwacja zabytkowych założeń ogrodowych.
Zasady ochrony i rekultywacji krajobrazu.
Parki narodowe, parki krajobrazowe i inne obszary prawnie chronione.
Instytucje, których działalność związana jest z architekturą krajobrazu.
Podstawy prawne ochrony i kształtowania architektury krajobrazu.

3. Ćwiczenia

· Klasyfikowanie krajobrazów według różnych kryteriów z uwzględnieniem

zmian spowodowanych ingerencją człowieka.

· Ocenianie walorów krajobrazu.

· Określanie elementów i czynników kompozycji ogrodowych.

· Charakteryzowanie zasad kształtowania krajobrazu w różnych epokach

historycznych.

· Charakteryzowanie roślinności wykorzystywanej w architekturze

krajobrazu w poszczególnych epokach.

· Porównywanie rodzajów historycznych założeń ogrodowych w Polsce

i na świecie.

· Rozpoznawanie stylów w architekturze krajobrazu na podstawie detali

architektonicznych i ogrodowych charakterystycznych dla różnych epok.

· Wskazywanie przykładów stosowania zasad ochrony, rewitalizacji,

rekultywacji i rewaloryzacji krajobrazu.

· Charakteryzowanie rodzajów współczesnych terenów zieleni na świecie

i w Polsce.

· Charakteryzowanie rodzajów kompozycji ogrodów współczesnych.

· Określanie roli miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

w projektowaniu terenów zieleni.

· Odczytywanie elementów planu zagospodarowania przestrzennego

wykorzystywanych w projektowaniu terenów zielonych.

· Porównywanie zakresu kompetencji Wojewódzkiego Konserwatora

Zabytków i Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody oraz Miejskiego
Architekta Krajobrazu.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. Środki dydaktyczne

Plansze poglądowe i foliogramy przedstawiające schematy historycznych
zespołów ogrodowych i współczesnych terenów zielonych.
Filmy dydaktyczne prezentujące wpływ terenów zieleni na środowisko oraz
różne rodzaje krajobrazu historycznego i współczesnego.
Albumy przedstawiające obiekty architektury krajobrazu.
Modele urbanistyczne i architektoniczne.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane z historią
i zasadami kształtowania architektury krajobrazu oraz prawną ochroną
zabytkowych terenów zieleni.

W procesie nauczania-uczenia się proponuje się zastosowanie

następujących metod : sytuacyjnej, inscenizacji, dyskusji dydaktycznej, gier
dydaktycznych, metody projektów oraz ćwiczeń praktycznych. Szczególnie
wskazane jest organizowanie wycieczek dydaktycznych do różnych
obiektów ogrodowych w Polsce i jeżeli jest to możliwe również za granicę.
Niezbędne jest prezentowanie filmów dydaktycznych oraz korzystanie
z albumów dotyczących obiektów architektury krajobrazu.

Prezentacja rozwoju architektury krajobrazu w Polsce i na świecie

powinna uwzględniać najbardziej znane przykłady kompozycji ogrodowych.

Istotne jest kształtowanie poczucia odpowiedzialności uczniów

za ochronę krajobrazu i środowiska oraz umiejętności stosowania
obowiązujących przepisów prawa. Należy zapewnić uczniom szeroki
dostęp do różnych źródeł informacji takich jak: literatura zawodowa,
Internet, normy, instrukcje, poradniki, katalogi.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Praca w grupach pozwala również
na zdobywanie przez uczniów umiejętności ponadzawodowych, takich jak:
komunikowanie się, współpraca w zespole, prezentowanie wyników pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

systematycznie podczas realizacji programu jednostki, na

podstawie

kryteriów oceniania przedstawionych na początku zajęć. Sprawdzanie
osiągnięć powinno dostarczyć nauczycielowi i uczniowi informacji

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

o zakresie i poziomie opanowania umiejętności określonych
w celach kształcenia.

Dokonując oceny osiągnięć uczniów należy zwracać uwagę na:

- rozpoznawanie historycznych i współczesnych stylów

architektonicznych i ogrodowych,

- rozpoznawanie krajobrazów chronionych na podstawie przykładów

w Polsce i na świecie,

- klasyfikowanie krajobrazów według różnych kryteriów,

z uwzględnieniem stopnia ingerencji człowieka.

W procesie oceniania osiągnięć edukacyjnych uczniów można stosować:

sprawdziany pisemne i ustne, testy osiągnięć szkolnych oraz obserwację
pracy ucznia podczas wykonywania zadań.

Proces oceniania powinien być realizowany według ustalonych

i przyjętych kryteriów oceniania, zgodnie z obowiązującą skalą ocen.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić poziom

wykonania ćwiczeń oraz wyniki sprawdzianów i testów osiągnięć

szkolnych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z1.02
Stosowanie technik plastycznych w projektowaniu
architektury krajobrazu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– zorganizować stanowisko pracy do wykonywaniu rysunków, grafik

projektów, modeli i makiet,

– dobrać techniki rysunkowe i graficzne do wykonywanej dokumentacji

projektowej,

– wykonać szkice oraz studia rysunkowe elementów oraz obiektów

architektury krajobrazu,

– zastosować różne techniki rysunkowe i graficzne dobierając formę

i walor dla uzyskania zamierzonych efektów plastycznych,

– skomponować elementy rysunku odpowiednio dobierając proporcje

i sposób rozmieszczenia jego elementów,

– dobrać i wymieszać barwy podstawowe w celu uzyskania

zamierzonej palety barw,

– dobrać materiały, przybory i techniki do wykonywanego projektu,
– wykorzystać techniki komputerowe do wykonywania różnego rodzaju

projektów,

– odzwierciedlić z wykorzystaniem różnych technik, obrazy brył

w układzie przestrzennym uwzględniając właściwości i faktury
materiałów,

– wykonać modele i makiety prezentujące różnorodne efekty

przestrzenne oraz obiekty architektury krajobrazu.

2. Materiał nauczania

Podstawy rysunku odręcznego.
Zasady perspektywy.
Szkice i studia rysunkowe.
Zasady kompozycji w rysunku odręcznym.
Podstawowe techniki rysunkowe.
Techniki barwne.
Rysunek z natury i w plenerze.
Makiety i modele.
Grafika komputerowa.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Ćwiczenia

· Organizowanie stanowiska pracy do wykonywania rysunków

odręcznych i grafik.

· Dobieranie technik rysunkowych i rodzajów grafiki w celu uzyskania

zamierzonych efektów plastycznych.

· Komponowanie elementów rysunku dobierając odpowiednio proporcje

i rozmieszczenie elementów.

· Dobieranie materiałów i przyborów do rożnych technik malarskich.

· Wykonywanie rysunku z natury w określonej technice barwnej.

· Mieszanie barw podstawowych w celu uzyskania zestawów barw

pochodnych, kontrastowych, dopełniających.

· Odzwierciedlanie obrazu podstawowych brył z uwzględnieniem faktur

i rodzajów materiałów, zgodnie z poznanymi zasadami perspektywy,
z wykorzystaniem różnych technik.

· Wykonywanie szkicu z natury w plenerze.

· Wykonywanie makiety lub modelu.

· Wykonywanie rysunku barwnego przy wykorzystaniu dostępnych

programów komputerowych.

4. Środki dydaktyczne

Plansze i makiety projektów plastycznych.
Filmy dydaktyczne dotyczące projektów plastycznych.
Podstawowe przybory i materiały rysunkowe i malarskie.
Podstawowe przybory i materiały modelarskie.
Programy i techniki komputerowe do opracowywania efektów
plastycznych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane

z kształtowaniem i doskonaleniem umiejętności plastycznych ucznia. Do
osiągnięcia zamierzonych celów kształcenia proponuje się stosowanie
przede wszystkim metody ćwiczeń praktycznych i metody projektów.

Podczas realizacji programu należy zwrócić uwagę na rozwijanie

wyobraźni przestrzennej uczniów poprzez ćwiczenia plastyczne: szkice

w terenie, rysunki z natury, makiety, grafiki oraz rozwijanie wrażliwości

plastycznej.
Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób. Zaleca się
stosowanie indywidualnej formy pracy uczniów, możliwe jest także
realizowanie ćwiczeń w 2-3 osobowych zespołach podczas
wykonywania większych prac plastycznych, sporządzania makiet czy
modeli. Zajęcia powinny odbywać się w pracowni dydaktycznej. Część
zajęć powinna odbywać się w terenie.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie postępów ucznia powinno odbywać się na bieżąco

trakcie realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej

zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć.

Obserwując czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń

i dokonując oceny jego pracy należy zwrócić uwagę na:

– prawidłowe zorganizowanie stanowiska pracy,
– stosowanie różnych technik plastycznych do wykonywania rysunków,

wykonywanie rysunków z natury,

– wykonywanie makiety lub modelu,
– posługiwanie się specjalistycznymi programami komputerowymi

podczas wykonywania zadań.
Oceny osiągnięć uczniów należy dokonywać na podstawie

prezentowanych prac, sprawdzianów praktycznych oraz obserwacji
pracy ucznia podczas wykonywania zadań.

Z uwagi na specyfikę programu jednostki modułowej ocenie podlegać

powinna kreatywność, estetyka, staranność i poprawność wykonania
prac plastycznych a także umiejętność pracy w grupie.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić poziom

wykonania ćwiczeń oraz wyniki sprawdzianów i testów osiągnięć

szkolnych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z1.03
Sporządzanie dokumentacji inwentaryzacyjnej
terenu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– określić zasady sporządzania dokumentacji inwentaryzacyjnej terenu,
– wykonać pomiary i obliczenia geodezyjne związane z urządzaniem

terenów zieleni i zakładaniem zadrzewień,

– odczytać i scharakteryzować elementy podkładu geodezyjnego,
– wykorzystać różne rodzaje map do sporządzenia inwentaryzacji

terenu,

– zebrać informacje na potrzeby wykonania analiz przyrodniczych,

historycznych, funkcjonalno-przestrzennych i kompozycyjnych,

– dokonać analizy różnych dokumentacji inwentaryzacyjnych,
– wykonać sensoryczną, historyczną, przyrodniczą, kompozycyjną

i funkcjonalno-przestrzenną analizę terenu,

– wykonać inwentaryzację ogólną i szczegółową terenu oraz obiektów

architektury krajobrazu,

– wykonać inwentaryzację zieleni,
– wykonać inwentaryzację i monitoring zadrzewień,
–

wykonać odręczne rysunki inwentaryzacji terenu oraz
z wykorzystaniem programów komputerowych,

– zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy podczas

prowadzenia pomiarów geodezyjnych.

2. Materiał nauczania

Mapy geodezyjne.
Pomiary i obliczenia geodezyjne.
Inwentaryzacja terenu.
Inwentaryzacja elementów architektury krajobrazu.
Inwentaryzacja zieleni.
Inwentaryzacja i monitoring zadrzewień.
Analizy terenu.

Zasady sporządzania rysunków inwentaryzacyjnych.

Dokumentacja inwentaryzacyjna.
Programy komputerowe do wykonywania rysunków inwentaryzacyjnych.
Bezpieczeństwo i higiena pracy związane z inwentaryzacją w terenie.

3. Ćwiczenia

· Odczytywanie elementów podkładu geodezyjnego.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Zbieranie informacji do analiz przyrodniczych, historycznych,

funkcjonalno-przestrzennych i kompozycyjnych.

· Wykonywanie sensorycznej, historycznej, przyrodniczej,

kompozycyjnej i funkcjonalno-przestrzennej analizy terenu.

· Wykonywanie inwentaryzacji ogólnej terenu.

· Wykonywanie inwentaryzacji szczegółowej obiektów architektury

krajobrazu z wykorzystaniem sprzętu i przyrządów pomiarowych.

· Wykonywanie inwentaryzacji zieleni i zadrzewień.

4. Środki dydaktyczne

Mapy sytuacyjno-wysokościowe.
Sprzęt i przybory kreślarskie.
Przyrządy pomiarowe.
Dokumentacje inwentaryzacyjne.
Programy komputerowe do wykonania rysunków inwentaryzacyjnych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane
z wykonywaniem inwentaryzacji terenów zieleni oraz obiektów
architektury krajobrazu. Wskazane jest wykorzystanie umiejętności
uzyskanych przez uczniów w trakcie realizacji programu jednostki
modułowej 321[07].O1.05 Prowadzenie prac mierniczych.

Uczniowie powinni samodzielnie wykonywać pomiary w terenie,

a następnie opracowywać wyniki pomiarów i sporządzać inwentaryzację

terenu.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Zajęcia powinny odbywać się

w pracowni dydaktycznej oraz w terenie, szczególnie w ogrodach

botanicznych oraz szkółkach roślin ozdobnych.

W terenie konieczna jest praca w grupach, ułatwia ona również

zdobywanie umiejętności komunikowania się, współpracy w zespole,

prezentowania wyników pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować umiejętność

posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby przygotować
uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania wiedzy.
Wskazane jest udostępnienie uczniom norm, katalogów, instrukcji,
poradników oraz możliwości korzystania z Internetu.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć
edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie postępów uczniów powinno odbywać się na

bieżąco w trakcie realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć.
Proces oceniania powinien obejmować:
- diagnozę stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem założonych

celów kształcenia,

- identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu założonych
celów kształcenia,

- sprawdzanie wiedzy i umiejętności uczniów po zrealizowaniu

programu jednostki modułowej.

Dokonując oceny osiągnięć uczniów należy zwracać uwagę na:
- prowadzenie w terenie pomiarów liniowych, niwelacji geometrycznej

oraz pomiarów realizacyjnych,

- interpretowanie wyników pomiarów,
- analizowanie dokumentacji geodezyjnej i wykorzystywanie jej do

sporządzania dokumentacji inwentaryzacyjnej obiektów architektury
krajobrazu,

- wykorzystywanie podkładu geodezyjnego do wykonania

inwentaryzacji terenu,

- zbieranie informacji do analiz przyrodniczych, historycznych,

funkcjonalno-przestrzennych i kompozycyjnych,

- wykonywanie rysunków inwentaryzacyjnych terenu.

Ocenie powinna podlegać dokładność i staranność wykonywania prac

a także umiejętność pracy w grupie.

Oceny osiągnięć uczniów należy dokonywać przede wszystkim na

podstawie sprawdzianów praktycznych (zadań typu próba pracy), testów
osiągnięć szkolnych oraz obserwacji ucznia podczas wykonywania
zadań.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić poziom

wykonania ćwiczeń oraz wyniki sprawdzianów.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z1.04
Wykonywanie projektów architektury krajobrazu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:
– określić rolę poszczególnych etapów projektowania w tworzeniu

dokumentacji projektowej architektury krajobrazu,

– dokonać analizy różnych dokumentacji projektowych architektury

krajobrazu,

– wykorzystać dokumentację geodezyjną do tworzenia dokumentacji

projektowej architektury krajobrazu,

– odczytać elementy planu zagospodarowania przestrzennego,
– scharakteryzować sposoby sporządzania dokumentacji projektowej

dla różnych rodzajów terenów zieleni,

– zgromadzić materiały wyjściowe do tworzenia dokumentacji

projektowej,

– scharakteryzować tradycje lokalne i uwzględnić je podczas

projektowania,

– zastosować zasady kompozycji i doboru roślin dla podstawowych

elementów terenów zieleni,

– wykonać proste projekty koncepcyjne ogólne i szczegółowe dla

różnego rodzaju terenów zieleni,

–

wykonać proste projekty wykonawcze zieleni, zadrzewień
i architektury ogrodowej,

– wykonać projekty nasadzeń roślinnych,
– wykonać projekty prostych obiektów małej architektury,
– wykonać proste projekty konserwatorskie zieleni i zadrzewień,
– dobrać materiały budowlane do urządzania terenów zieleni,
– zastosować sposoby łączenia różnych materiałów budowlanych oraz

zasady konstrukcji podstawowych elementów architektury krajobrazu,

– skorzystać z norm, instrukcji, katalogów i normatywów projektowania

architektury krajobrazu,

– zastosować programy komputerowe do sporządzania dokumentacji

projektowej architektury krajobrazu.

2. Materiał nauczania

Podstawy projektowania obiektów architektury krajobrazu.
Analizy kompozycyjno-przestrzenne.
Zasady urządzania krajobrazu.
Zasady doboru gatunków drzew i krzewów.
Materiały budowlane w architekturze krajobrazu.
Obiekty małej architektury.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Projekt koncepcyjny terenu.
Projekt wykonawczy architektury krajobrazu.
Projekt wykonawczy zieleni i zadrzewień.
Projekt konserwatorski zieleni i zadrzewień.
Przepisy prawa budowlanego i ochrony środowiska.

3. Ćwiczenia

· Wykonywanie prostych zadań związanych z realizacją projektów

koncepcyjnych dla różnego rodzaju terenów zieleni.

· Sporządzanie projektów wykonawczych wybranych detali architektury

krajobrazu.

· Wykonywanie makiet i modeli do projektów koncepcyjnych

i wykonawczych.

· Dobieranie materiałów budowlanych i roślinnych do określonych

obiektów architektury krajobrazu.

· Wykonywanie projektów roboczych prostych elementów architektury

krajobrazu łącznie z zestawieniem materiałów.

· Wykonywanie projektów zadrzewień.

· Wykonywanie rysunków roboczych różnymi technikami.

4. Środki dydaktyczne

Dokumentacja urbanistyczna, architektoniczna i architektury krajobrazu.
Podkłady inwentaryzacyjne.
Przybory i materiały kreślarskie i modelarskie.
Zbiór norm dotyczących projektowania.
Katalogi elementów architektury krajobrazu, katalogi drzew i roślin
stosowanych w kształtowaniu krajobrazu.
Programy komputerowe do sporządzania rysunków architektury
krajobrazu.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane
z wykonywaniem projektów architektury krajobrazu oraz dobieraniem
materiałów roślinnych i budowlanych do projektowania elementów
architektury krajobrazu, wykonywaniem rysunków roboczych,
sporządzaniem zestawień materiałowych, wykonywaniem makiet
i modeli. W procesie kształcenia należy wykorzystać umiejętności
uzyskane przez uczniów w trakcie realizacji programu
jednostki modułowej 321[07].Z1.02 Stosowanie technik plastycznych
w projektowaniu architektury krajobrazu.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W procesie nauczania-uczenia się proponuje się przede wszystkim

stosowanie metody projektów oraz ćwiczeń praktycznych.

W realizacji programu należy zwrócić szczególną uwagę na ćwiczenia

rysunkowe i prace projektowe.
Należy uświadomić uczniom jak ważna jest dokładność i solidność
w wykonywaniu projektów, odpowiedzialność za podejmowane decyzje
projektowe oraz ich realizację w terenie.

Realizacja programu jednostki modułowej związana jest

z wykonywaniem projektów oraz znacznej liczby ćwiczeń rysunkowych
i wymaga stosowania przede wszystkim indywidualnej formy pracy
uczniów. Możliwe jest także wykonywanie ćwiczeń w 2–3 osobowych
grupach podczas wykonywania większych prac projektowych.
Wskazane jest wykorzystanie przez uczniów specjalistycznych
programów komputerowych do projektowania architektury krajobrazu.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy. Wskazane jest udostępnienie uczniom norm, katalogów,
instrukcji, poradników oraz możliwości korzystania z Internetu.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

trakcie realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej

zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku

zajęć.

Proces oceniania powinien obejmować:

- diagnozowanie stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem

założonych celów kształcenia,

- identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu założonych
celów kształcenia,

- sprawdzanie wiedzy i umiejętności uczniów po zrealizowaniu

programu jednostki modułowej.

Dokonując oceny osiągnięć uczniów należy zwracać uwagę na:
- odczytywanie i interpretowanie projektów,

- wykonywanie prostych projektów koncepcyjnych dla różnych rodzajów

terenów zieleni,

- posługiwanie się dostępnymi programami komputerowymi

do sporządzania projektów architektury krajobrazu,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

- dobieranie nowoczesnych materiałów budowlanych i roślinnych

do określonych obiektów architektury krajobrazu,

- wykonywanie projektów roboczych prostych elementów architektury

krajobrazu.

Oceny osiągnięć uczniów należy dokonywać przede wszystkim na
podstawie prezentowanych projektów, sprawdzianów praktycznych oraz
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania zadań.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić poziom

wykonania ćwiczeń, oceny prezentowanych projektów oraz wyniki

sprawdzianów i testów osiągnięć szkolnych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Moduł 321[07].Z2
Technologia produkcji i uprawy roślin stosowanych
w kształtowaniu krajobrazu

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- rozpoznawać typy i rodzaje gleb oraz charakteryzować ich

właściwości,

- dobierać sposoby regulowania stosunków wodnych w glebie,

- określać wpływ zabiegów melioracyjnych na krajobraz,

- przestrzegać zasad właściwego użytkowania i konserwacji sieci

melioracyjnych,

- klasyfikować rośliny stosowane w kształtowaniu krajobrazu ze

względu na właściwości biologiczne, wymagania środowiskowe
i wartości użytkowe,

- rozpoznawać gatunki roślin stosowane w kształtowaniu krajobrazu na

podstawie cech morfologicznych,

- dobierać rośliny stosowane w kształtowaniu krajobrazu do lokalnych

warunków klimatycznych i glebowych,

- oceniać jakość i walory dekoracyjne roślin oraz możliwości ich

zastosowania w urządzaniu terenów zieleni,

- określać rodzaje i funkcje zadrzewień,

- określać zasady doboru i wymagania siedliskowe gatunków drzew

i krzewów stosowanych w kształtowaniu krajobrazu,

- określać cele i zadania zabiegów uprawowych i pielęgnacyjnych,

- dobierać zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne do określonych rodzajów

roślin,

- stosować bezpieczne dla środowiska metody ochrony i nawożenia

roślin,

- rozpoznawać chwasty, choroby i szkodniki roślin ozdobnych oraz

stosować metody ich zwalczania,

- sterować kwitnieniem określonych gatunków roślin ozdobnych,

- wykonywać dekoracje z wykorzystaniem roślin, naczyń i materiałów

pomocniczych.

- przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony

środowiska.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

321[07].Z2.01 Uprawianie

gleby

321[07].Z2.02 Stosowanie roślin ozdobnych w kształtowaniu

krajobrazu

321[07].Z2.03 Zwalczanie chwastów, szkodników oraz chorób

roślin ozdobnych

321[07].Z2.04 Wykonywanie dekoracji roślinnych

Razem

288

3. Schemat układu jednostek modułowych

Realizację programu należy rozpocząć od jednostki modułowej

321[07].Z2.01 Uprawianie gleby, która ma celu przygotowanie uczniów
do uprawy roślin ozdobnych stosowanych w kształtowaniu krajobrazu
a następne jednostki modułowe należy realizować kolejno.

321[07].Z2

Technologia produkcji

i uprawy roślin ozdobnych

321[07].Z2.01

Uprawianie gleby

321[07].Z2.02

Stosowanie roślin ozdobnych

w kształtowaniu krajobrazu

321[07].Z2.03

Zwalczanie chwastów, szkodników

oraz chorób roślin ozdobnych

321[07].Z2.04

Wykonywanie dekoracji roślinnych

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. Literatura

Chmiel H.: Uprawa roślin ozdobnych. PWRiL, Warszawa 1993
Gadomska E., Gadomski K.: Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni.
cz. I. HORTPRESS, Warszawa 2005
Łapanowski G., Orlikowski L.: Ochrona roślin iglastych i wrzosowatych.
PLANTRESS Sp. z o.o. Kraków 1997
Marcinkowski J.: Byliny ogrodowe. PWRiL, Warszawa 1991

Pokorski J., Siwiec A.: Kształtowanie terenów zieleni. WSiP, Warszawa
1998
Popek M., Wapińska B.: Planowanie elementów środowiska. cz. 1.
WSiP, Warszawa 2004

Seneta Wł., Dolatowski J.: Dendrologia. PWN, Warszawa 2000
Siewniak M., Mitkowska A.: Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna
Wydawnicza RYTM, Warszawa 1998

Czasopisma specjalistyczne: Przyroda Polska, Aura, Murator, Kwietnik,
Ogrodnictwo, Szkółkarstwo ozdobne, Ogród, Mój Piękny Ogród

Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych
pozycji wydawniczych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z2.01
Uprawianie gleby

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:
– scharakteryzować rodzaje gleb,
– określić podstawowe procesy glebotwórcze,
– określić skład gleby,
– określić rolę czynników glebowych decydujących o wzroście i rozwoju

roślin,

– określić podstawowe właściwości gleb na podstawie badań

organoleptycznych,

– posłużyć się mapami glebowo-rolniczymi,
– dobrać sposoby regulowania stosunków wodnych w glebie,
– określić wpływ zabiegów melioracyjnych na krajobraz,
– dobrać metody nawadniania do rodzaju upraw,
– określić cele i zadania uprawy gleby,
– zaprojektować metody uprawy dostosowane do rodzaju gleby

i roślin,

– wykonać zabiegi uprawowe związane z urządzaniem terenów zieleni,
–

scharakteryzować właściwości i zastosowanie nawozów
organicznych i mineralnych,

– określić czynniki wpływające na skuteczność i efektywność

nawożenia,

– skorzystać z zaleceń nawozowych stacji chemiczno-rolniczych,
– określić zasady przechowywania nawozów,
– scharakteryzować i dobrać rodzaje podłoży ogrodniczych do uprawy

określonych roślin,

– zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony

środowiska podczas wykonywania zabiegów uprawowych.

2. Materiał nauczania

Podstawy gleboznawstwa.
Skład, właściwości oraz klasyfikacja gleb.
Podstawy melioracji.
Metody nawadniania.
Nawozy organiczne i mineralne.
Uprawa i nawożenie gleby.

3. Ćwiczenia

· Charakteryzowanie przebiegu procesu glebotwórczego na podstawie

profilu glebowego.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Rozpoznawanie rodzajów gleb w terenie.

· Badanie organoleptyczne właściwości gleb.

· Dobieranie metod regulacji stosunków powietrzno-wodnych gleb.

· Projektowanie metod uprawy różnych rodzajów gleby.

· Dobieranie nawozów do rodzaju gleby i uprawy roślin.

· Korzystanie z map glebowo-rolniczych.

· Dobieranie rodzajów podłoży ogrodniczych do uprawy określonych

roślin.

4. Środki dydaktyczne

Mapy glebowo-rolnicze.
Plansze profili glebowych.
Próbki nawozów.
Katalogi nawozów.
Plansze poglądowe i filmy dydaktyczne dotyczące uprawy gleby.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane

z uprawą i nawożeniem gleby.

Wskazane jest stosowanie wykładów informacyjnych, pokazów

z objaśnieniem oraz ćwiczeń praktycznych.

Podczas realizacji programu jednostki należy zwrócić uwagę na

przygotowanie uczniów do stosowania zabiegów nawadniania, zabiegów
uprawowych oraz skutecznego i efektywnego nawożenia.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Większość zajęć powinna

odbywać się w terenie, szczególnie w ogrodach oraz szkółkach roślin

ozdobnych.

W terenie konieczna jest praca w grupach, ułatwia ona zdobywanie

umiejętności komunikowania się, współpracy w zespole, prezentowania

wyników pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć ucznia powinno odbywać się

podczas realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej
zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Proces oceniania powinien obejmować:
– diagnozowanie stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem

założonych celów kształcenia,

– identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu założonych
celów kształcenia,

– sprawdzanie wiedzy i umiejętności uczniów po zrealizowaniu

programu jednostki modułowej.

Dokonując oceny osiągnięć uczniów należy zwracać uwagę na:
- określanie właściwości gleb,

- wykorzystywanie map glebowo-rolniczych,

- dobieranie zabiegów uprawowych,

- dobieranie rodzajów podłoży ogrodniczych do uprawy określonych

roślin,

- dobór odpowiednich nawozów do określonych roślin oraz środowisk

roślinnych.

Oceny osiągnięć uczniów należy dokonywać na podstawie
sprawdzianów ustnych i praktycznych oraz obserwacji pracy ucznia
podczas wykonywania zadań.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z2.02
Stosowanie roślin ozdobnych w kształtowaniu
krajobrazu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– scharakteryzować naturalne zbiorowiska roślinne Polski, określić

gatunki typowe,

– wyjaśnić wpływ czynników siedliska i zabiegów uprawowych na

wzrost, rozwój i plonowanie roślin stosowanych w kształtowaniu

krajobrazu,

– określić wpływ czynników pogodowych i klimatu na wzrost i rozwój

roślin,

– zastosować fitosocjologiczne i ekologiczne zasady zestawiania roślin,
– rozpoznać gatunki roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu na

podstawie cech morfologicznych,

– określić funkcje i walory dekoracyjne roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu,

– dobrać rośliny stosowane w kształtowaniu krajobrazu do rodzaju

terenów zieleni oraz warunków siedliskowych,

– określić rodzaje i funkcje zadrzewień,
– dobrać gatunki drzew i krzewów stosowanych w kształtowaniu

krajobrazu,

– zastosować zasady sterowania kwitnieniem wybranych gatunków

roślin ozdobnych,

–

zastosować zasady ochrony roślin wykorzystywanych
w kształtowaniu krajobrazu,

– zastosować zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne wykonywane na

plantacjach roślin,

– określić przydatność zabiegów uprawowych w rozmnażaniu roślin,
– dobrać nawozy oraz określić sposoby ich stosowania w produkcji

roślin ozdobnych,

– zaprojektować i wykonać kompozycje roślinne z uwzględnieniem

warunków siedliskowych i planowanych efektów plastycznych.

2. Materiał nauczania

Rośliny stosowane w kształtowaniu krajobrazu.
Warunki siedliskowe.
Zabiegi uprawowe.
Zabiegi pielęgnacyjne.
Ochrona roślin.
Kompozycje roślinne.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Ćwiczenia

· Rozpoznawanie roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu.

· Charakteryzowanie naturalnych zbiorowisk roślinnych w Polsce.

· Określanie wpływu czynników siedliska na wzrost i rozwój roślin.

· Określanie wpływu warunków pogodowych i klimatycznych na rozwój

roślin.

· Dobieranie rodzaju podłoża do uprawy roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu.

· Rozmnażanie roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu.

· Wykonywanie zabiegów uprawowych roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu.

· Analizowanie możliwości wykorzystania różnych roślin

w kształtowaniu krajobrazu.

· Określanie walorów dekoracyjnych roślin ozdobnych oraz ich

wymagań siedliskowych.

· Wykonywanie kompozycji roślinnych przeznaczonych na: kwietnik

sezonowy, rabatę bylinową, kompozycję roślin wodnych i roślin
drzewiastych.

4. Środki dydaktyczne

Katalogi roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu.
Baza danych roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu.
Okazy roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu.
Zielniki, utrwalone części roślin (owoce, pędy, nasiona).
Klucze do oznaczania roślin.
Filmy i plansze poglądowe zbiorowisk roślin i roślin ozdobnych.
Filmy dydaktyczne dotyczące zabiegów uprawowych roślin.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące
zastosowania roślin w kształtowaniu krajobrazu, zbiorowisk roślinnych
w Polsce, wpływu warunków siedliskowych, pogodowych i klimatycznych
na rozwój roślin oraz zasad tworzenia kompozycji roślinnych.

Realizacja programu jednostki modułowej wymaga stosowania

następujących metod nauczania: wykładu informacyjnego, pokazu

z objaśnieniem i ćwiczeń praktycznych.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwracać

uwagę na kształtowanie umiejętności stosowania zabiegów uprawowych
i pielęgnacyjnych, oraz prawidłowego doboru roślin do określonych
kompozycji roślinnych. Uczniowie powinni poznawać materiał roślinny na
podstawie żywych okazów roślin, jak również zielników, albumów
i encyklopedii roślin.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Większość zajęć powinna

odbywać się w terenie, szczególnie w ogrodach botanicznych oraz

szkółkach roślin ozdobnych.

W terenie konieczna jest praca w grupach, ułatwia ona zdobywanie

umiejętności komunikowania się, współpracy w zespole, prezentowania

wyników pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na
bieżąco podczas realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej
zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć.
Do sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się
stosować: sprawdziany ustne i pisemne, sprawdziany praktyczne, testy
osiągnięć szkolnych oraz obserwację pracy uczniów podczas
wykonywania ćwiczeń.
Proces oceniania powinien obejmować:
– diagnozowanie stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem

założonych celów kształcenia,

– identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu założonych
celów kształcenia,

– sprawdzanie wiedzy i umiejętności uczniów po zrealizowaniu

programu jednostki modułowej.

Dokonując oceny osiągnięć uczniów należy zwracać uwagę na:
- rozpoznawanie roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu,

- wykonywanie kompozycji roślinnych zgodnie z zasadami

plastycznego doboru roślin i wymaganiami siedliskowymi,

- dobieranie rodzaju podłoża do uprawy roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu,

- stosowanie zabiegów uprawowych i pielęgnacyjnych.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy

przeprowadzić sprawdzian teoretyczny oraz sprawdzian umiejętności
praktycznych (zadanie typu próba pracy).

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z2.03
Zwalczanie chwastów, szkodników oraz chorób
roślin ozdobnych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– rozpoznać chwasty, szkodniki oraz choroby roślin stosowanych

w kształtowaniu krajobrazu,

– wskazać przyczyny występowania chwastów, szkodników i chorób

roślin,

– dobrać metody zapobiegania szkodnikom i chorobom roślin,
– dobrać metody zwalczania chwastów, szkodników i chorób roślin,
– rozpoznać środki ochrony roślin oraz określić sposoby ich

stosowania,

– scharakteryzować biologiczne metody walki z chorobami,

szkodnikami i chwastami,

– dobrać techniki wykonywania zabiegów ochrony roślin,
– wskazać zagrożenia powodowane przez stosowanie chemicznych

środków ochrony roślin,

– zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony

środowiska podczas stosowania chemicznych środków ochrony
roślin.

2. Materiał nauczania

Rodzaje chwastów, szkodników i chorób roślin stosowanych
w kształtowaniu krajobrazu.
Metody zapobiegania chwastom, szkodnikom i chorobom roślin
stosowanych w kształtowaniu krajobrazu.
Metody zwalczania chwastów, szkodników i chorób roślin stosowanych
w kształtowaniu krajobrazu.
Środki ochrony roślin.
Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska.

3. Ćwiczenia

· Analizowanie czynników chorobotwórczych roślin.

· Rozpoznawanie objawów chorób na okazach roślin i szkodników

roślin.

· Dobieranie metod zwalczania szkodników i chorób roślin.

· Dobieranie metod zapobiegania szkodnikom i chorobom roślin.

· Wskazywanie zagrożeń powodowanych przez stosowanie

chemicznych środków ochrony roślin.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Określanie metod stosowania i przechowywania środków ochrony

roślin z zastosowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz ochrony środowiska.

4. Środki dydaktyczne

Plansze przedstawiające roślin z objawami chorób i szkodniki roślin.
Tablice poglądowe dotyczące chwastów.
Filmy dydaktyczne o metodach zwalczania i zapobiegania, szkodnikom,
chwastom i chorobom roślin.
Okazy: roślin z objawami chorób, szkodników i chwastów.
Zestawy zdjęć i przezroczy dotyczących chorób i szkodników roślin.
Katalogi.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące
rodzajów chorób i czynników chorobotwórczych roślin ozdobnych,
szkodników i chwastów oraz metod ich zwalczania i zapobiegania.

Proponuje się stosowanie następujących metod nauczania: wykładu

informacyjnego, pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń praktycznych,.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwrócić

uwagę na stosowanie metod zapobiegania i zwalczania: chwastów,
szkodników i chorób roślin a szczególnie stosowania środków ochrony
roślin oraz przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Zajęcia powinny odbywać się

w pracowni dydaktycznej oraz w terenie, szczególnie w ogrodach

botanicznych oraz szkółkach roślin ozdobnych.

W terenie konieczna jest praca w grupach, ułatwia ona również

zdobywanie umiejętności komunikowania się, współpracy w zespole,

prezentowania wyników pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować umiejętność

posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby przygotować
uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

osiągnięć szkolnych oraz obserwację pracy uczniów podczas
wykonywania ćwiczeń.
Proces oceniania powinien obejmować:
– diagnozę stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem założonych

celów kształcenia,

– identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki modułowej oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu
założonych celów kształcenia,

– sprawdzanie wiedzy i umiejętności ucznia po zrealizowaniu programu

jednostki modułowej.

W procesie oceniania należy zwracać uwagę na:
- rozpoznawanie rodzajów chorób i szkodników roślin,

- stosowanie metod zwalczania szkodników i chorób roślin,

- określanie zagrożeń powodowanych przez stosowanie chemicznych

środków ochrony roślin,

- stosowanie przepisów stosowanie przepisów bezpieczeństwa

i higieny pracy oraz ochrony środowiska podczas
przechowywania środków ochrony roślin,

- stosowanie środków ochrony roślin zgodnie z zasadami

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy

przeprowadzić sprawdzian teoretyczny oraz sprawdzian umiejętności
praktycznych (zadanie typu próba pracy).

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z2.04

Wykonywanie dekoracji roślinnych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– scharakteryzować rodzaje dekoracji roślinnych,
– dobrać materiał roślinny do kompozycji pod względem plastycznym

i wymagań siedliskowych,

– wykonać kompozycje roślinne z użyciem kwiatów ciętych, suchych

części roślin i roślin doniczkowych,

– określić zasady dekoracji różnego rodzaju wnętrz,
– zaprojektować kompozycje roślinne do dekoracji wnętrz,
– wykonać dekoracje roślinne w różnych wnętrzach,
– scharakteryzować organizację szkółki roślin ozdobnych,
– zastosować zasady ekspozycji i sprzedaży roślin ozdobnych

w szkółkach.

2. Materiał nauczania

Rodzaje dekoracji roślinnych.
Kompozycje roślinne.
Zasady dekoracji wnętrz.
Szkółkarstwo roślin ozdobnych.

3. Ćwiczenia

· Określanie rodzajów dekoracji roślinnych z uwzględnieniem ich

przeznaczenia.

· Dobieranie materiałów roślinnych do określonych dekoracji.

· Wykonywanie kompozycji z: kwiatów ciętych, suchych części roślin,

roślin doniczkowych z przeznaczeniem do dekoracji różnego rodzaju

pomieszczeń.

· Wykonywanie dekoracji roślinnych w określonym wnętrzu.

· Planowanie ekspozycji roślin ozdobnych w szkółkach.

4. Środki dydaktyczne

Plansze ilustrujące przykłady dekoracji roślinnych.
Filmy dydaktyczne z zakresu kompozycji roślinnych i dekoracji wnętrz.
Sprzęt, narzędzia i materiały do wykonywania dekoracji

i kompozycji roślinnych.
Próbki materiałów niezbędnych do dekoracji i kompozycji roślinnych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące

wykorzystania roślin ozdobnych do wykonywania dekoracji roślinnych

oraz organizowania szkółkarstwa roślin ozdobnych.

Proponuje się stosowanie następujących metod nauczania: ćwiczeń

praktycznych, pokazu z objaśnieniem, wykładu informacyjnego.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwrócić

uwagę na dobieranie roślin ozdobnych do różnego rodzaju dekoracji

roślinnych. Uczniowie powinni poznać materiał roślinny oraz różne

materiały przydatne do wykonywania dekoracji roślinnych.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Zajęcia powinny odbywać się

w pracowni wyposażonej w materiał roślinny oraz różne materiały

przydatne do wykonywania dekoracji roślinnych. Część zajęć powinna

odbywać się w szkółkach roślin ozdobnych.

W terenie proponuje się pracę w grupach, która ułatwia zdobywanie

umiejętności komunikowania się, współpracy w zespole, prezentowania

wyników pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na

bieżąco w trakcie realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej

zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku

zajęć.

Zaleca się szczególnie ocenianie umiejętności komponowania

roślinności zgodnie z zasadami plastycznego doboru roślin, a także

z wymaganiami wystroju wnętrz.

Oceny osiągnięć uczniów należy dokonywać przede wszystkim na

podstawie sprawdzianów praktycznych oraz obserwacji pracy ucznia

podczas wykonywania zadań.

Proces oceniania powinien obejmować:

– diagnozowanie stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem

założonych celów kształcenia,

– identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki modułowej oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu

założonych celów kształcenia,

– sprawdzanie wiedzy i umiejętności ucznia po zrealizowaniu programu

jednostki modułowej.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W ocenianiu należy uwzględnić nie tylko kreatywność ale także

umiejętność pracy w grupie.

Oceniając osiągnięcia uczniów należy zwrócić uwagę na:
– dobieranie materiałów roślinnych do określonych dekoracji,
– wykonywanie kompozycji roślinnych z różnych materiałów,
– wykonywanie ekspozycji roślin ozdobnych w szkółkach.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy

przeprowadzić badanie osiągnięć w formie sprawdzianu teoretycznego

oraz sprawdzianu umiejętności praktycznych (zadanie typu próba pracy).

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Moduł 321[07].Z3
Mechanizacja prac związanych z kształtowaniem
krajobrazu

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- rozróżniać pojazdy, maszyny, urządzenia i narzędzia stosowane

w produkcji roślin ozdobnych oraz urządzaniu i pielęgnacji terenów
zieleni,

- określać zasady użytkowania maszyn i urządzeń stosowanych

w urządzaniu i pielęgnacji terenów zieleni oraz zadrzewień,

- określać zasady eksploatacji instalacji i urządzeń technicznych

stosowanych w produkcji roślin wykorzystywanych w kształtowaniu
krajobrazu,

- prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do

uzyskania prawa jazdy kategorii T,

- przestrzegać przepisów prawa o ruchu drogowym,

- stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska dotyczące eksploatacji
maszyn, instalacji i urządzeń technicznych,

- stosować procedury udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

321[07].Z3.01 Eksploatowanie maszyn, instalacji i urządzeń

technicznych

321[07].Z3.02 Obsługiwanie i prowadzenie ciągnika rolniczego

Razem

168

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Schemat jednostek modułowych

4. Literatura

Buliński J., Miszczak M.: Podstawy mechanizacji rolnictwa. WSiP,
Warszawa 1999
Grzegórski Z.: Pojazdy silnikowe. WSiP, Warszawa 1997
Kowalczyk J., Bieganowski F.: Mechanizacja ogrodnictwa cz. I i II. WSiP,
Warszawa 2001
Kozłowska D.: Podstawy mechanizacji. Cz. 2. Hortpress, Warszawa
1997
Kuczewski J., Majewski Z.: Eksploatacja maszyn rolniczych. WSiP,
Warszawa 1999
Kurczyński A., Nowak J.: Podręcznik kierowcy kategorii B. Pytania
egzaminacyjne. Wydawnictwo Kram, Warszawa 2005
Kurczyński A.: Kodeks drogowy w pytaniach i odpowiedziach.
Wydawnictwo Kram, Warszawa 2004
Papuga Z.: Prawo jazdy dla każdego. Testy kategoria B. Wydawnictwo
Liwona, Warszawa 2004,
Skrobacki A.: Pojazdy rolnicze. WSiP, Warszawa 1999
Waszkiewicz Cz., Kuczewski J.: Maszyny rolnicze. Cz. 1. WSiP,
Warszawa 1998
Waszkiewicz Cz.: Maszyny rolnicze. Cz. 2. WSiP, Warszawa 1999
Kodeks drogowy. Stan prawny na dzień 1 sierpnia 2005 r. Kantor
Wydawniczy ZAKAMYCZE, Kraków 2005

321[07].Z3

Mechanizacja prac związanych

z kształtowaniem krajobrazu

321[07].Z3.01

Eksploatowanie maszyn, instalacji

i urządzeń technicznyc

321[07]. Z3.02

Obsługiwanie i prowadzenie ciągnika

rolniczego

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Skrypty testowe zawierające wszystkie pytania z komputerowych testów
egzaminacyjnych kategorii A oraz kategorii B. Wydawnictwo Liwona,
Warszawa 2005

Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych
pozycji wydawniczych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z3.01
Eksploatowanie maszyn, instalacji i urządzeń
technicznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– rozpoznać podstawowe części maszyn,
– zastosować zasady eksploatacji silników elektrycznych, urządzeń

grzewczych i urządzeń elektrycznych do oświetlania,

– zastosować zasady eksploatacji instalacji oświetleniowych

przeznaczonych dla roślin, wnętrz urbanistycznych i terenów
otwartych,

– posłużyć się narzędziami i maszynami do uprawy gleby

oraz nawożenia,

– posłużyć się siewnikami oraz sadzarkami,
– dobrać i obsłużyć maszyny, urządzenia oraz instalacje do

zaopatrzenia w wodę i nawadniania,

– dobrać i obsłużyć maszyny i narzędzia do sadzenia, przesadzania

oraz pielęgnowania drzew i krzewów,

– zastosować maszyny i narzędzia do zakładania i pielęgnowania

trawników,

– zastosować maszyny i urządzenia techniczne do mechanizacji prac

w szkółkach,

– dobrać i eksploatować aparaty do środków ochrony roślin

z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,

– dobrać i obsłużyć maszyny do odśnieżania, czyszczenia dróg

i chodników,

– scharakteryzować przeznaczenie i zastosować zasady eksploatacji

maszyn do robót ziemnych i budowy dróg,

– obsłużyć środki transportowe oraz urządzenia do załadunku,
– wykonać czynności związane z konserwacją i

przygotowaniem

sprzętu technicznego do postoju,

– zastosować zasady przechowywania paliw i smarów,
– zastosować przepisy prawa o ruchu drogowym podczas pracy

maszynami rolniczymi,

–

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska związane z eksploatacją
maszyn, instalacji i urządzeń technicznych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2.Materiał nauczania

Podstawy eksploatacji sprzętu technicznego.
Urządzenia elektryczne.
Mechanizacja uprawy i nawożenia gleby.
Mechanizacja siewu i sadzenia roślin.
Mechanizacja zaopatrzenia w wodę i nawadniania.
Mechanizacja prac związanych z pielęgnacją drzew i krzewów.
Mechanizacja prac związanych z zakładaniem i pielęgnacją trawników.
Mechanizacja prac w szkółkach.
Mechanizacja ochrony roślin.
Mechanizacja robót ziemnych.
Urządzenia transportowe.
Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej
oraz ochrony środowiska związane z eksploatacją maszyn, instalacji
i urządzeń technicznych.

3. Ćwiczenia

· Obsługiwanie urządzeń elektrycznych.

· Analizowanie zagrożeń związanych użytkowaniem urządzeń

elektrycznych.

· Eksploatowanie instalacji oświetleniowej przeznaczonej dla roślin,

wnętrz urbanistycznych i terenów otwartych.

· Obsługiwanie instalacji nawadniającej.

· Obsługiwanie środków transportowych i urządzeń do załadunku.

· Obsługiwanie narzędzi i maszyn do uprawy i nawożenia.

· Obsługiwanie siewników i sadzarek.

· Obsługiwanie urządzeń do mechanizacji prac w szkółkach.

· Obsługiwanie maszyn do robót ziemnych i budowy dróg.

· Obsługiwanie maszyn do sadzenia i przesadzania drzew i krzewów.

4. Środki dydaktyczne

Tablice, plansze i schematy instalacji wodociągowej, nawadniającej
i oświetleniowej.
Schematy instalacji elektrycznych.
Tablice, plansze i schematy maszyn i urządzeń.
Foliogramy i przezrocza dotyczące eksploatowania maszyn, instalacji
i urządzeń technicznych.
Filmy dydaktyczne przedstawiające zasady obsługi maszyn i urządzeń.
Katalogi maszyn i urządzeń oraz instrukcje obsługi.
Modele elementów maszyn i ich przekrojów.
Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej
oraz ochrony środowiska.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane
z użytkowaniem maszyn, instalacji i urządzeń technicznych.

Proponuje się stosowanie następujących metod nauczania: ćwiczeń

praktycznych, pokazu z instruktażem, wykładu informacyjnego.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwracać

uwagę na obsługiwanie maszyn i urządzeń zgodnie z przepisami
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii. Planując
zajęcia należy również uwzględniać pojawiające się na rynku
nowoczesne urządzenia techniczne. Szczególną uwagę należy
poświęcić zagadnieniom obsługi technicznej, konserwacji
i przechowywania maszyn i urządzeń technicznych.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły, wskazane jest także stosowanie

indywidualnej formy pracy. Większość zajęć powinna odbywać się

w terenie.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na

bieżąco w trakcie realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej
zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć. Pozwoli to na ocenę stopnia osiągania założonych celów
kształcenia oraz daje nauczycielowi możliwość dobierania skutecznych
metod pracy.

Oceny osiągnięć uczniów należy dokonywać przede wszystkim na

podstawie sprawdzianów praktycznych oraz obserwacji pracy ucznia
podczas wykonywania zadań.

Oceniając osiągnięcia uczniów należy zwrócić uwagę na:

- użytkowanie maszyn i urządzeń technicznych,

- stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy

przeprowadzić badanie osiągnięć w formie sprawdzianu teoretycznego
oraz sprawdzianu umiejętności praktycznych.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z3.02

Obsługiwanie i prowadzenie ciągnika rolniczego

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- przygotować ciągnik do jazdy,

- wykonać obsługę codzienną pojazdu,

- ruszyć z miejsca na terenie płaskim i pochyłym,

- zmienić prędkość jazdy za pomocą dźwigni zmiany paliwa,

- przejechać wyznaczony odcinek trasy do przodu i do tyłu,

- zatrzymać pojazd na terenie płaskim i pochyłym,

- zahamować i zatrzymać pojazd w określonym miejscu,

- zaparkować pojazd w określonym miejscu,

- wykonać manewry drogowe,

- przejechać przez różne typy skrzyżowań,

- prowadzić pojazd w ruchu miejskim i poza obszarem zabudowanym,

- przewidzieć rzeczywiste lub potencjalne zagrożenia na drodze,

- przygotować przyczepę oraz połączyć ją z ciągnikiem,

- prowadzić ciągnik z przyczepą,

- prowadzić ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania

prawa jazdy kategorii T,

- zastosować przepisy prawa o ruchu drogowym podczas prowadzenia

ciągnika rolniczego,

- zastosować przepisy ruchu drogowego podczas kierowania

pojazdem,

- określić obowiązki uczestnika ruchu drogowego,

- rozpoznać rodzaje i określić znaczenie znaków drogowych,

- określić zasady korzystania z dróg,

- wyjaśnić zasady pierwszeństwa przejazdu,

- zastosować zasady wykonywania manewrów drogowych,

- zastosować zasady przewożenia osób i ładunków,

- określić uprawnienia policji i służb drogowych w zakresie kontroli

ruchu drogowego,

- określić czynności kierującego pojazdem przed i po uruchomieniu

silnika,

- wykonać podstawowe czynności kontrolne i obsługowe urządzeń

wpływających na bezpieczeństwo jazdy,

- scharakteryzować wpływ środków farmaceutycznych i odurzających

na sprawność kierowcy,

- określić obowiązki kierującego pojazdem w sytuacji wypadku

drogowego,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

- zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska,

- udzielić pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach.

2. Materiał nauczania

Obsługa ciągnika rolniczego.
Warunki używania pojazdów w ruchu drogowym.
Technika kierowania.
Przyrządy do sterowania mechanizmami pojazdu silnikowego.
Podstawowe zasady uruchamiania silnika i kierowania pojazdem.
Prawo o ruchu drogowym.
Prawo jazdy, szkolenie i egzamin.
Badanie sprawności fizycznej i psychicznej kierującego oraz
sprawdzanie kwalifikacji do kierowania pojazdami.
Zatrzymywanie prawa jazdy, cofanie i przywracanie uprawnień.
Obsługa urządzeń i przyrządów kontrolno-pomiarowych ciągnika.
Wypadki drogowe.
Naruszenie przepisów ruchu drogowego.
Zabezpieczenie miejsca wypadku.
Urazy powypadkowe.
Działanie leków na organizm kierowcy.
Organizacja służb ratunkowych i drogowych.
Procedury udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym
w wypadkach.

3. Ćwiczenia

· Analizowanie warunków jazdy pojazdem w mieście i poza miastem.

· Rozpoznawanie przyrządów kontrolno-pomiarowych oraz ich

przeznaczenia.

· Przygotowywanie ciągnika do jazdy i ruszanie z miejsca.

· Wykonywanie manewrów ciągnikiem.

· Jazda pasem ruchu do przodu i do tyłu.

· Redukowanie biegów.

· Wymijanie innych pojazdów, omijanie przeszkód, wyprzedzanie.

· Parkowanie prostopadłe i skośne.

· Ruszanie z miejsca do przodu na wzniesieniu.

· Cofanie i parkowanie ciągnikiem z przyczepą.

· Rozpoznawanie znaków drogowych.

· Ustalanie pierwszeństwa przejazdu.

· Powiadamianie o zaistniałym wypadku drogowym.

· Udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach.

· Zabezpieczanie miejsca wypadku.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. Środki dydaktyczne

Instrukcje obsługi i sprawdzania stanu technicznego pojazdu.

Plansze i filmy dydaktyczne przedstawiające obsługę i naprawę

pojazdów rolniczych.

Symulator jazdy.

Pojazd rolniczy.
Instrukcje obsługi pojazdów, instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy
na poszczególnych stanowiskach pracy oraz ochrony przeciwpożarowej.
Katalogi znaków drogowych.

Kodeks drogowy.

Modele skrzyżowań dróg.

Komputerowe programy dotyczące symulacji różnych sytuacji drogowych

podczas kierowania pojazdami.
Makieta umożliwiająca symulacje sytuacji na drodze.
Tablice poglądowe, filmy wideo dotyczące zasad bezpiecznego
poruszania się w ruchu drogowym, kierowania pojazdem, podstawowych
czynności kontrolno-obsługowych, udzielania pierwszej pomocy.
Akty prawne z zakresu ruchu drogowego oraz warunków używania
pojazdów.
Programy komputerowe: Prawo jazdy ABCDT – Egzamin wewnętrzny –
dla OSK. Egzamin wewnętrzny – Prawo jazdy ABCDT – dla kursantów.
Za kierownicą, ADR, BERLE 2.0.
Procedura udzielania pierwszej pomocy.
Wykazy leków o działaniu niepożądanym na organizm kierowcy.
Filmy dydaktyczne na temat procedury postępowania w razie wypadków
drogowych, udzielania pierwszej pomocy w sytuacji zagrożenia zdrowia
i życia.
Filmy dydaktyczne dotyczące techniki kierowania samochodem,
czynności kontrolno-obsługowych, testów, znaków drogowych oraz
egzamin na placu manewrowym.
Plansze z telefonami alarmowymi.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki powinien być realizowany z wykorzystaniem

następujących metod nauczania: tekstu przewodniego, pokazu

z instruktażem, oraz ćwiczeń praktycznych. Zakres materiału nauczania

obejmuje zasady ruchu drogowego oraz naukę obsługi i prowadzenia

ciągnika rolniczego.

Zajęcia powinny odbywać się w grupie do 15 osób w pracowni na

wydzielonych stanowiskach ćwiczeniowych. Uczniowie powinni
pracować samodzielnie lub w zespołach 2–3 osobowych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Stanowiska ćwiczeniowe powinny być wyposażone w niezbędne

pomoce dydaktyczne, szczególnie w: symulatory jazdy, programy
multimedialne do nauki zasad ruchu drogowego, zestawy testów
do egzaminu na prawo jazdy. Uczniowie powinni korzystać z różnych
źródeł informacji, wykorzystywać kodeks drogowy, podręczniki, poradniki
oraz informatory.

Realizacja programu jednostki ma na celu przygotowanie uczniów

do uzyskania państwowych uprawnień pozwalających na kierowanie
ciągnikiem rolniczym na drogach publicznych, prawa jazdy kategorii T.
Szczególną uwagę należy zwracać na stan techniczny pojazdów
używanych do celów szkoleniowych. Pojazdy używane do nauki jazdy
muszą być sprawne i oznaczone tablicami z literą L widoczną dla innych
uczestników ruchu. Tablica ta powinna być oświetlona. Nauka jazdy
ciągnikiem rolniczym odbywa się indywidualnie. Przed przystąpieniem do
nauki uczeń powinien wykonać badania lekarskie stwierdzające brak
przeciwwskazań do kierowania pojazdami mechanicznymi. Początkowe
zajęcia z nauki jazdy realizuje się na placu manewrowym, na którym nie
ma naturalnego ruchu drogowego. Plac taki powinien mieć utwardzoną
nawierzchnię. Powinien być również oznakowany znakami drogowymi
pionowymi i poziomymi.

Podczas pierwszych jazd na placu uczniowie nabywają umiejętności

posługiwania się mechanizmami i

przyrządami służącymi do

prowadzenia pojazdu, a następnie poprawnego wykonywania manewrów
stosowanych w ruchu drogowym. W miarę zdobywania przez ucznia
umiejętności praktycznych, naukę jazdy należy prowadzić na drogach
publicznych, początkowo o małym natężeniu ruchu,
a następnie w normalnym ruchu drogowym.

Kandydat ubiegający się o uzyskanie prawa jazdy musi opanować

przepisy ruchu drogowego, ponieważ ich przestrzeganie, jest
podstawowym warunkiem bezpieczeństwa ruchu drogowego. Realizując
program jednostki modułowej należy zwrócić uwagę na obowiązek
przestrzegania przepisów ruchu drogowego, kulturę jazdy, zasadę
ograniczonego zaufania oraz konieczność ciągłego doskonalenia
zawodowego.

Należy także powtórzyć z uczniami zajęcia dotyczące zasad

udzielania pierwszej pomocy w sytuacji wypadku drogowego.
Umiejętności te uczniowie opanowali już podczas realizacji programu
jednostki modułowej 321[07]O1.01 Przestrzeganie przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony
środowiska.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno dostarczać

informacji dotyczących zakresu i stopnia opanowania umiejętności
określonych w celach kształcenia. Proces oceniania powinien być
realizowany systematycznie podczas realizacji programu jednostki na
podstawie kryteriów przedstawionych na początku zajęć.

Wskazane jest stosowanie następujących metod oceniania:

sprawdzianów teoretycznych i praktycznych, testów osiągnięć szkolnych,
a przede wszystkim obserwacji działań uczniów i podczas wykonywania
zadań.

Podczas nauki jazdy należy zwrócić uwagę na sprawność

i samodzielność wykonywania zadań przez uczniów. Na początku zajęć
nauczyciel powinien zwrócić uwagę na zagadnienia dotyczące
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zasady kulturalnej jazdy. Po
zakończeniu zajęć należy omówić ich przebieg zwracając uwagę na
poprawność wykonanych zadań oraz dokonać ich oceny.

Do sprawdzania umiejętności stosowania zasad ruchu drogowego

można zastosować testu wielokrotnego wyboru oraz wykorzystać

programy komputerowe.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej wskazane

jest sprawdzenie osiągnięć uczniów z zastosowaniem testu
wielokrotnego wyboru oraz sprawdzianu umiejętności praktycznych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Moduł 321[07].Z4
Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– planować i wykonywać prace związane z urządzaniem,

pielęgnowaniem i konserwacją terenów zieleni i zadrzewień,

– organizować stanowisko pracy związane z urządzaniem,

pielęgnowaniem i konserwacją terenów zieleni i zadrzewień,

– określać zasady doboru gatunków i odmian roślin ozdobnych do

rodzaju terenów zieleni,

– określać zasady doboru materiałów budowlanych do wykonywania

różnego rodzaju prac,

– dobierać maszyny, urządzenia i narzędzia do określonych robót,
– organizować roboty związane z urządzaniem terenów zieleni,
– organizować wykonywanie robót ziemnych i transportowanie mas

ziemnych,

– wykonywać i konserwować elementy małej architektury ogrodowej

z zachowaniem wymagań estetycznych i ekologicznych,

– wykonywać elementy wodne: basen, oczko wodne, kaskadę,
– wykonywać zabiegi konserwacyjne i pielęgnacyjne terenów zieleni

i zadrzewień,

– wykonywać kosztorysy określonych prac związanych z urządzaniem

terenów zieleni,

– prowadzić dokumentację robót związanych z urządzaniem terenów

zieleni,

– stosować przepisy prawa budowlanego, ochrony środowiska,

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej,

– stosować przepisy kodeksu pracy oraz przepisy prawa dotyczące

działalności gospodarczej,

– prowadzić działalność gospodarczą w zakresie architektury

krajobrazu,

– prowadzić uproszczoną rachunkowość.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

321[07].Z4.01 Organizowanie procesu inwestycji

321[07].Z4.02 Wykonywanie i konserwacja elementów architektury

krajobrazu

175

321[07].Z4.03 Kosztorysowanie robót

Razem

288

3. Schemat układu jednostek modułowych

Realizację programu modułu 321[07]Z4 należy rozpocząć od

jednostki modułowej 321[07].Z4.01 Organizowanie procesu inwestycji,
która obejmuje zakres podstawowych działań związanych z urządzaniem
terenów zieleni, następnie należy zrealizować jednostkę modułową
321[07]Z4.02 Wykonywanie i

konserwacja elementów architektury

krajobrazu, a na końcu jednostkę modułową 321[07].Z4.03
Kosztorysowanie robót.

321[07].Z4.01

Organizowanie procesu

inwestycji

321[07].Z4.02

Wykonywanie i konserwacja

elementów architektury

krajobrazu

321[07].Z4.03

Kosztorysowanie robót

321[07].Z4

Urządzanie i pielęgnacja

terenów zieleni

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. Literatura

Adamiec T.: Prawne podstawy działalności w budownictwie. WSiP,
Warszawa 1998

Alisson J.: Woda ozdobą ogrodu. ELEW, Warszawa 1993
Bartosiewicz A.: Urządzanie terenów zieleni. WSiP, Warszawa 1998
Baumann R.: Domy w zieleni. Arkady, Warszawa, 1991
Begemann W., Schiechtl H.M.: Inżynieria ekologiczna w budownictwie
wodnym i ziemnym. Arkady, Warszawa 1999
Bogdanowski J.: Polskie ogrody ozdobne. Arkady, Warszawa 2000
Chachulski Z.: Chirurgia drzew. Lero VIl. Warszawa 1992

Gadomska E., Gadomski K.: Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni.
cz. I. HORTPRESS, Warszawa 2005
Jakubowski W.J.,Maj T, Załęski P.: Podstawy przedsiębiorczości.
Oficyna Edukacyjna, Warszawa 2003

Kosmala M., Suski Z.: Materiały budowlane w architekturze krajobrazu.
Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1994
Kosmala M.: Pielęgnowanie drzew i krzewów ozdobnych. PWRiL,
Warszawa 2000

Kowalczyk Z., Czarkowski M.: Kosztorysowanie w budownictwie. WSiP,
Warszawa 2000
Kuczyński A., Lenkiewicz W.: Zarys budownictwa ogólnego. WSiP,
Warszawa 2000
Mirski J.: Organizacja budowy. WSiP, Warszawa 1999

Nowy Poradnik majstra budowlanego. Praca zbiorowa. Arkady,
Warszawa 2000

Pokorski J., Siwiec A.: Kształtowanie terenów zieleni. WSiP, Warszawa
1998

Siewniak M., Mitkowska A.: Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna
Wydawnicza RYTM, Warszawa 1998

Standelmann P.: Ogrodowe stawy. Muza S.A, Warszawa 1996
Szymański E.: Materiały budowlane. WSiP, Warszawa 2003
Wałęza W.: Żywopłoty. PWRiL, Warszawa 2002
Żarska B.: Ochrona krajobrazu. Wyd. SGGW, Warszawa, 2002

Ustawa Prawo budowlane
Ustawa Prawo ochrony środowiska
Ustawa o ochronie dóbr kultury

Ustawa o ochronie gruntów leśnych i rolnych

Czasopisma specjalistyczne: Przyroda Polska, Aura, Murator, Atlas
Budowlany, Forum Budowlane, Materiały Budowlane, Ogrodnictwo,
Kwietnik, Ogród, Mój Piękny Ogród

Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych
pozycji wydawniczych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z4.01
Organizowanie procesu inwestycji

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– posłużyć się dokumentacją projektową dla poszczególnych etapów

realizacji obiektów architektury krajobrazu,

– zaplanować prace związane z urządzaniem, pielęgnacją

i konserwacją terenów zieleni,

– zorganizować miejsca realizacji robót zgodnie z zasadami

bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska,

– zastosować odpowiednie zabezpieczenie terenu robót,
– zabezpieczyć elementy roślinne na terenie budowy,
– scharakteryzować wpływ czynników przyrodniczych i organizacyjno-

ekonomicznych na przebieg prac,

– określić właściwości gruntów,
– dobrać sposoby odspajania, ładowania, transportu i stabilizacji

gruntu,

– dobrać sposoby zabezpieczania warstwy urodzajnej gleby,
– dobrać metody zabezpieczania gleby przed erozją,
– obliczyć objętość mas ziemnych przy pracach związanych

z kształtowaniem terenu,

– zaplanować miejsce składowania materiałów budowlanych

i przechowywania roślin,

– określić zasady transportu materiałów budowlanych oraz mas

ziemnych,

– zorganizować pracę i kierować zespołem pracowników,
– udokumentować przebieg robót,
– zastosować przepisy prawa budowlanego, ochrony środowiska,

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej,

– przygotować dokumenty niezbędne do podjęcia i prowadzenia

działalności gospodarczej związanej z architekturą krajobrazu,

– założyć i prowadzić firmę związaną z architekturą krajobrazu.

2. Materiał nauczania

Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy na terenie budowy.
Organizacja terenu robót.
Zabezpieczanie elementów zieleni istniejącej na terenie budowy.
Roboty ziemne.
Metody zabezpieczania gruntu.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zasady transportowania i składowania,
Dokumentacja robót.
Prowadzenie działalności gospodarczej związanej z architekturą
krajobrazu.

3. Ćwiczenia

· Sporządzanie planu inwestycyjnego dla określonego terenu.

· Zabezpieczanie gruntu, gleby i elementów roślinnych na terenie

budowy.

· Stosowanie metod zabezpieczania drzew i krzewów na terenie

budowy.

· Wykonywanie elementów architektury krajobrazu.

· Dobieranie sposobów odspajania, ładowania, transportu i stabilizacji

gruntu.

· Planowanie miejsca składowania materiałów budowlanych

i przechowywania roślin.

· Sporządzanie harmonogramu prac zespołów wykonawczych do

prowadzenia robót zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska.

· Dokumentowanie przebiegu wybranego fragmentu robót

inwestycyjnych.

· Sporządzanie protokołu odbioru inwestycji,

· Sporządzanie dokumentów dotyczących podejmowania i prowadzenia

działalności gospodarczej związanej z architekturą krajobrazu.

4. Środki dydaktyczne

Plansze i foliogramy przedstawiające strukturę procesu inwestycyjnego.
Przykładowe projekty organizacji budowy i robót.
Plansze przedstawiające schematy: normy czasu, wydajności maszyn,
zużycia materiałów.
Normy i przepisy dotyczące organizacji pracy zespołów pracowniczych.
Harmonogramy i sieci powiązań prowadzonych robót.
Formularze zleceń roboczych.
Druki rozliczenia kosztów materiałów, sprzętu i czasu na stanowisku
pracy.
Dziennik budowy i dokumenty materiałowe.
Plansze i filmy dydaktyczne dotyczące metod zabezpieczania terenu
robót.
Przepisy i wzory dokumentów związanych z zakładaniem
i prowadzeniem działalności gospodarczej.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące

planowania i organizacji robót związanych z urządzaniem,
pielęgnowaniem i eksploatacją obiektów architektury krajobrazu,
prowadzeniem robót ziemnych, metodami zabezpieczania gruntu,
zasadami transportu i składowania materiałów budowlanych
oraz roślin, a także prowadzeniem dokumentacji robót.

Proponuje się stosowanie następujących metod nauczania: ćwiczeń

praktycznych, pokazu z objaśnieniem, wykładu informacyjnego.

Wskazane jest korzystanie z przykładowych projektów wykonawczych

elementów architektury krajobrazu, harmonogramów robót oraz
dokumentacji budowy.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwracać

uwagę na przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

zabezpieczanie elementów zieleni istniejącej na terenie budowy.

W programie jednostki modułowej zawarto także zagadnienia

dotyczące podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej

związanej z architekturą krajobrazu, które należy traktować jako

uzupełniające w stosunku do treści programu nauczania przedmiotu

Podstawy przedsiębiorczości.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Zajęcia powinny odbywać się

w pracowni dydaktycznej oraz w terenie. W terenie wskazana jest praca

w grupach, ułatwia ona również zdobywanie umiejętności

komunikowania się, współpracy w zespole, prezentowania wyników

pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na

Do sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się

stosować: sprawdziany ustne i pisemne, sprawdziany praktyczne, testy

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

osiągnięć szkolnych oraz obserwację pracy uczniów podczas
wykonywania ćwiczeń.

Oceniając osiągnięcia uczniów należy zwrócić uwagę na:

– posługiwanie się dokumentacją projektową dla poszczególnych

etapów realizacji obiektów architektury krajobrazu,

– planowanie prac związanych z urządzaniem, pielęgnacją

i konserwacją terenów zieleni,

– organizowanie miejsca realizacji robót,
– stosowanie przepisów prawa budowlanego, ochrony środowiska,

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej,

– planowanie działań związanych z podejmowaniem i prowadzeniem

działalności gospodarczej.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej wskazane

jest sprawdzenie osiągnięć uczniów z zastosowaniem testu
dydaktycznego oraz sprawdzianu umiejętności praktycznych.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów (testów) oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z4.02
Wykonywanie i konserwacja elementów architektury
krajobrazu.

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– posłużyć się dokumentacją techniczną,
– dobrać rodzaje roślinności drzewiastej w architekturze krajobrazu,
– zaprojektować rozmieszczenie roślin w różnych formach terenów

zieleni z uwzględnieniem wymagań siedliskowych i walorów
dekoracyjnych,

– przetransportować i zasadzić drzewa i krzewy stosowane

w kształtowaniu krajobrazu,

– przesadzić rośliny drzewiaste oraz wykonać zabiegi pielęgnacyjne,
– zastosować podstawowe metody leczenia drzew,
– założyć i pielęgnować rabaty bylinowe, runa leśne i parkowe,
– określić rodzaje i funkcje trawników w architekturze krajobrazu,
– założyć i pielęgnować różnego typu powierzchnie trawiaste,
– posiać, zasadzić i przesadzić rośliny stosowane w kształtowaniu

krajobrazu,

– wykonać projekty robocze różnego rodzaju kwietników, rabat

i nasadzeń w pojemnikach,

– założyć oraz pielęgnować kwietniki i rabaty,
– wykonać instalacje nawadniające oraz ogrodowe urządzenia wodne

i dokonać ich konserwacji,

– zastosować zasady pielęgnacji i konserwacji obiektów architektury

krajobrazu,

– dokonać odbioru wykonanych robót obiektów architektury krajobrazu,
– wykonać dokumentację powykonawczą robót.

2. Materiał nauczania

Projekty rozmieszczenia roślin.
Transport, sadzenie, przesadzanie i pielęgnacja roślin drzewiastych.
Zakładanie i pielęgnacja trawników.
Zakładanie i pielęgnacja kwietników i rabat.
Elementy budowlane w architekturze krajobrazu.
Elementy wodne.
Odbiór robót.
Dokumentacja powykonawcza.

3. Ćwiczenia

· Organizowanie stanowiska pracy do wykonania kwietników i rabat.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Zakładanie trawników.

· Sadzenie siewek i sadzonek roślin stosowanych w kształtowaniu

krajobrazu.

· Przesadzanie roślin ozdobnych.

· Transportowanie i sadzenie drzew i krzewów.

· Pielęgnowanie oraz dosadzanie drzew i krzewów.

· Wykonywanie prac pielęgnacyjnych przy produkcji roślin ozdobnych.

· Pielęgnowanie trawników i kwietników sezonowych i trwałych.

· Wykonywanie i konserwacja elementów wodnych.

· Wykonywanie konserwacji i pielęgnacji terenów zieleni zgodnie

z dokumentacją techniczną.

4. Środki dydaktyczne

Dokumentacja techniczna.
Filmy dydaktyczne prezentujące przykłady realizacji nasadzeń
roślinnych.
Filmy, makiety, katalogi prezentujące materiały budowlane oraz rośliny.
Okazy naturalne i atlasy roślin ozdobnych.
Atlasy drzew i krzewów.
Materiały budowlane i roślinne.
Dokumentacja powykonawcza.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące

technologii wykonywania robót związanych z urządzaniem,
pielęgnowaniem i eksploatacją obiektów architektury krajobrazu, prac
związanych z sadzeniem, przesadzaniem i

pielęgnacją elementów

roślinnych, zakładaniem trawników, kwietników i rabat oraz odbiorem
robót.

Proponuje się stosowanie następujących metod nauczania: ćwiczeń

praktycznych, pokazu z objaśnieniem, pokazu z instruktażem i metody

projektów.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwrócić uwagę
na wykonywanie projektów roboczych różnych typów kompozycji
roślinnych oraz posługiwanie się projektami roboczymi. Wskazane jest
wykorzystywanie przykładowych projektów wykonawczych elementów
architektury krajobrazu.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Zajęcia powinny odbywać się

w pracowni dydaktycznej oraz w terenie. W terenie wskazana jest praca

w grupach, ułatwia ona również zdobywanie umiejętności

komunikowania się, współpracy w zespole, prezentowania wyników

pracy.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować umiejętność

posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby przygotować
uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na
bieżąco podczas realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej
zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć.
Osiągnięcia edukacyjne uczniów można oceniać na podstawie
sprawdzianów ustnych i pisemnych, sprawdzianów praktycznych,
wykonanych projektów oraz obserwacji pracy uczniów podczas
wykonywania ćwiczeń.
Proces oceniania powinien obejmować:
– diagnozę stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem założonych

celów kształcenia,

– identyfikowanie postępów uczniów podczas realizacji programu

jednostki modułowej oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu
założonych celów kształcenia,

– sprawdzanie wiedzy i umiejętności ucznia po zrealizowaniu programu

jednostki modułowej.

W procesie oceniania należy zwracać uwagę na:
– odczytywanie i interpretowanie projektów,
– planowanie robót związanych z wykonaniem poszczególnych prac.
– prawidłowe zorganizowanie miejsca pracy,
– dobór odpowiednich roślin do urządzania terenów zieleni,
– wykonywanie nasadzeń oraz pielęgnację roślin ozdobnych.

W ocenianiu należy uwzględnić także umiejętność pracy w grupie.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

wszystkich stosowanych sprawdzianów, oceny prezentowanych

projektów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jednostka modułowa 321[07].Z4.03
Kosztorysowanie robót

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniki procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– posłużyć się aktami prawnymi, katalogami, biuletynami i publikacjami

regulującymi zasady sporządzania kosztorysów,

– określić rodzaje kosztorysów sporządzonych przez wykonawcę

i inwestora,

– określić rodzaje kosztów składające się na wielkość ceny

kosztorysowej,

– zastosować metody sporządzania kosztorysów,
– sporządzić protokół danych wyjściowych do kosztorysowania,
– sporządzić przedmiar lub obmiar robót oraz specyfikację techniczną

wykonania i odbioru robót,

– sporządzić umowy dotyczące wykonania robót związanych

z urządzaniem terenów zieleni,

– sporządzić harmonogram zadania inwestycyjnego,
– sporządzić dokumentację robót
– sporządzić kosztorysy na wykonanie różnych zadań inwestycyjnych,
– sporządzić dokumenty finansowe związane z prowadzeniem

własnego przedsiębiorstwa,

– zastosować programy komputerowe do sporządzania kosztorysów.

2. Materiał nauczania

Akty prawne i ustawy o sporządzaniu kosztorysów.
Rodzaje kosztorysów.
Rodzaje kosztów.
Metody kosztorysowania.
Przedmiar i obmiar robót.
Sporządzanie kosztorysów robót.
Umowa o roboty związane z urządzaniem terenów zieleni,
Dokumentacja robót.
Dokumenty finansowe związane z prowadzeniem własnego
przedsiębiorstwa.

3. Ćwiczenia

· Analizowanie aktów prawnych, katalogów, biuletynów i publikacji

regulujących zasady sporządzania kosztorysów.

· Sporządzanie założeń wyjściowych do kosztorysowania.

· Sporządzanie przedmiaru i obmiaru robót.

· Sporządzanie protokołu danych wyjściowych i dokumentacji budowy.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

· Sporządzenie kosztorysu na wykonanie zadania inwestycyjnego.

4. Środki dydaktyczne

Akty prawne regulujące jednolitość kosztorysowania.
Akty prawne, katalogi i biuletyny dotyczące cen jednostkowych
i nakładów rzeczowych.
Przykładowe dokumentacje projektowe i dokumentacje budowy.
Przykładowe kosztorysy sporządzone przez wykonawcę (ofertowy,
zamienny i powykonawczy) i przez inwestora.
Protokoły danych wyjściowych.
Programy komputerowe do kosztorysowania.
Dokumenty finansowe przedsiębiorstwa związanego z architekturą
krajobrazu.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące
kosztorysowania robót związanych z urządzaniem, pielęgnowaniem
i eksploatacją obiektów architektury krajobrazu.

Proponuje się stosowanie przede wszystkim ćwiczeń praktycznych.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwrócić

uwagę na zagadnienia związane z przepisami dotyczącymi
kosztorysowania, korzystanie z katalogów i cenników kosztorysowych,
wykonywanie przedmiaru i obmiaru robót, a także wykorzystywanie
programów komputerowych do sporządzania kosztorysów. Wskazane
jest wykorzystywanie przykładowych projektów wykonawczych oraz
kosztorysów różnego typu.

W programie jednostki modułowej zawarto także zagadnienia

dotyczące podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej

związanej z architekturą krajobrazu, które należy traktować jako

uzupełniające w stosunku do treści programu nauczania przedmiotów

Podstawy przedsiębiorczości.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie postępów ucznia powinno odbywać się na

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

100

kształcenia oraz daje nauczycielowi możliwość dobierania skutecznych
metod pracy.
Do sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się
stosować: sprawdziany teoretyczne i praktyczne oraz obserwację pracy
uczniów podczas wykonywania ćwiczeń.

W procesie oceniania należy zwracać uwagę na:
– wykonanie przedmiaru i obmiaru robót,
– przygotowywanie danych wyjściowych do kosztorysowania,
–

wykonanie kosztorysu przy użyciu dostępnego programu
komputerowego do kosztorysowania.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

101

Moduł 321[07].Z5
Praktyka zawodowa

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- planować zagospodarowanie terenu robót,

- organizować stanowiska pracy zgodnie z zasadami bezpieczeństwa

i higieny pracy, ergonomii oraz wymaganiami technologicznymi,

- korzystać z dokumentacji technicznej,

- wykonywać przedmiary i obmiary robót związanych z budową

i pielęgnacją terenów zieleni,

- obsługiwać zmechanizowany sprzęt, narzędzia i urządzenia

techniczne, w tym ciągnik rolniczy,

- stosować materiały i metody pracy bezpieczne dla człowieka

i środowiska,

- wykonywać roboty budowlane związane z urządzaniem terenów

zieleni,

- wykonywać prace ogrodnicze związane z urządzaniem, konserwacją

i pielęgnowaniem terenów zieleni,

- wykonywać prace związane z zadrzewieniami,

- wykonywać prace dotyczące konserwacji elementów architektury

krajobrazu,

- wykonywać prace z zakresu produkcji roślin ozdobnych

i szkółkarskich,

- oceniać jakość wykonanych prac,

- wykonywać pracę zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny

pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

321[07].Z5.01 Wykonywanie robót budowlanych i ogrodniczych

na terenach zieleni

321[07].Z5.02 Wykonywanie robót konserwatorskich

i pielęgnacyjnych na terenach zieleni

321[07].Z5.03 Wykonywanie prac z zakresu produkcji roślin

ozdobnych

Razem

160

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

102

3. Schemat układu jednostek modułowych

Programy jednostek modułowych 321[07].Z5.01 Wykonywanie robót

budowlanych i ogrodniczych na terenach zieleni oraz 321[07].Z5.02
Wykonywanie robót konserwatorskich i pielęgnacyjnych na terenach
zieleni należy realizować kolejno, natomiast program jednostki
modułowej 321[07].Z5.03 Wykonywanie prac z zakresu produkcji roślin
ozdobnych można realizować w dowolnej kolejności.

321[07].Z5

Praktyka zawodowa

321[07].Z5.01

Wykonywanie robót budowlanych

i ogrodniczych na terenach zieleni

321[07].Z5.03

Wykonywanie prac z zakresu

produkcji roślin ozdobnych

321[07].Z5.02

Wykonywanie robót

konserwatorskich i pielęgnacyjnych

na terenach zieleni

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

103

Jednostka modułowa 321[07].Z5.01
Wykonywanie robót budowlanych i ogrodniczych
na terenach zieleni

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

–

zorganizować stanowisko pracy zgodnie z przepisami
bezpieczeństwa i higieny pracy, zasadami ochrony
przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz ergonomii,

– wykonać podstawowe prace związane z urządzaniem terenów

zieleni,

– wykonać prace związane z budową i urządzaniem terenów zieleni

zgodnie z dokumentacją techniczną,

– przygotować do pracy, przechować i konserwować narzędzia

i maszyny stosowane do wykonywania robót na terenach zieleni,

– posłużyć się narzędziami, przyrządami i maszynami stosowanymi

do wykonywania robót na terenach zieleni,

– obsłużyć ciągnik rolniczy,
– zasadzić drzewa i krzewy ozdobne,
– założyć rabaty kwiatowe i bylinowe oraz runa leśne i parkowe,
– założyć różnego typu powierzchnie trawiaste,
– wykonać elementy małej architektury ogrodowej,
– wykonać instalacje i urządzenie nawadniające,
– wykonać kompozycje kwiatowe,
– wykonać dekoracje z wykorzystaniem roślin, naczyń i materiałów

pomocniczych,

– udekorować wnętrza materiałem roślinnym i pielęgnować roślinność

w pomieszczeniach,

– zastosować bezpieczne dla środowiska metody ochrony i nawożenia

roślin ozdobnych,

– udokumentować przebieg robót budowlanych i ogrodniczych,
– zachować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas prac

związanych z urządzaniem i pielęgnacją terenów zieleni.

2. Materiał nauczania

Organizacja stanowisk pracy.
Dobieranie narzędzi, przyrządów i maszyn do wykonywania robót
na terenach zieleni.
Stosowanie maszyn i urządzeń.
Wykonywanie prac związanych z budową terenów zieleni.
Sadzenie drzew i krzewów.
Zakładanie trawników.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

104

Zakładanie rabat kwiatowych sezonowych i trwałych.
Budowa placów oraz urządzeń nawadniających.
Wykonywanie prac związanych z zastosowaniem roślinności do
dekoracji wnętrz.
Stosowanie metod ochrony i nawożenie roślin.
Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane

wykonywaniem typowych prac budowlanych i ogrodniczych na

terenach zieleni.

Celem realizacji programu jednostki modułowej jest doskonalenie

dotychczas opanowanych umiejętności zawodowych. W czasie
odbywania praktyk uczniowie powinni indywidualnie realizować zadania
zawodowe na określonych stanowiskach pracy. Rozpoczynając zajęcia
należy udzielić uczniom instruktażu wstępnego w zakresie
przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
obowiązujących na stanowisku pracy.

W pierwszej kolejności uczniowie powinni obserwować i analizować

sposób wykonywania prac, a następnie pod nadzorem instruktora
wykonywać samodzielnie określone zadania zawodowe.

W czasie praktyk zawodowych należy obserwować pracę uczniów

podczas wykonywania zadań zawodowych, udzielać wskazówek, a także
dokonywać analizy popełnionych przez uczniów błędów. Szczególną
uwagę należy zwrócić na przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa,
higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas
wykonywania robót ziemnych, budowlanych i ogrodniczych oraz
obsługiwania maszyn i urządzeń technicznych.

Harmonogram zajęć praktycznych powinien uwzględniać sezonowość

produkcji roślinnej i prac na terenach zieleni.

Uczniowie powinni dokumentować przebieg praktyki opisując

szczegółowo wykonywane zadania w dzienniczku praktyk.

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

przez cały czas realizacji programu praktyki zawodowej na podstawie
ustalonych kryteriów, zgodnie z obowiązującą skalą ocen.

Umiejętności uczniów należy sprawdzać obserwując ich pracę

podczas wykonywania zadań zawodowych.

Obserwując pracę uczniów podczas praktyki zawodowej, szczególną

uwagę należy zwrócić na:

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

105

- wykorzystanie wiadomości i umiejętności praktycznych,

- przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska,

- organizację stanowiska pracy,

- jakość i ilość wykonanej pracy.

Dokonując oceny pracy uczniów należy zwrócić uwagę na:

- zdyscyplinowanie i punktualność,

- odpowiedzialność za mienie powierzone na czas praktyki zawodowej,

- pracowitość, dokładność i rzetelność w wykonywaniu zadań

praktycznych,

- zainteresowanie wykonywaną pracą,

- współpracę w zespole podczas wykonywania określonych zadań

zawodowych,

- kulturę osobistą i zawodową.

Każde wykonane przez ucznia zadanie zawodowe powinno być

ocenione. W przypadku oceny negatywnej zadanie powinno zostać
powtórzone, aż do uzyskania przez ucznia oceny pozytywnej.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

106

Jednostka modułowa 321[07].Z5.02
Wykonywanie robót konserwatorskich
i pielęgnacyjnych na terenach zieleni

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

–

zorganizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami
bezpieczeństwa i higieny pracy, zasadami ochrony
przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz wymaganiami
ergonomii,

– wykonać podstawowe prace związane z konserwacją i pielęgnacją

terenów zieleni zgodnie z dokumentacją techniczną,

– posłużyć się narzędziami, przyrządami i maszynami stosowanymi

do wykonywania robót konserwatorskich na terenach zieleni,

– wykonać pielęgnację i zabiegi lecznicze drzew i krzewów ozdobnych,
– wykonać pielęgnację żywopłotu,
– wykonać pielęgnację kwietników,
– wykonać pielęgnację trawników,
– wykonać konserwację elementów małej architektury ogrodowej,
– sprawdzić stan techniczny i dokonać konserwacji instalacji i urządzeń

nawadniających,

– zastosować bezpieczne dla środowiska metody ochrony i nawożenia

roślin,

– udokumentować przebieg robót,
– zachować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach

związanych z konserwacją i pielęgnacją terenów zieleni.

2. Materiał nauczania

Organizowanie stanowisk pracy.
Dobieranie narzędzi, przyrządów i maszyn do wykonywania robót
konserwacyjnych i pielęgnacyjnych na terenach zieleni.
Wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych drzew i krzewów.
Pielęgnowanie trawników.
Pielęgnowanie kwietników.
Wykonywanie robót konserwatorskich na terenach zieleni.
Wykonywanie prac związanych z konserwacją obiektów małej
architektury.
Wykonywanie prac związanych z konserwacją instalacji i urządzeń
nawadniających.
Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
środowiska.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

107

3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane

z wykonywaniem typowych prac pielęgnacyjnych i konserwatorskich na
terenach zieleni.

Celem programu jednostki modułowej jest doskonalenie dotychczas

opanowanych umiejętności zawodowych, w szczególności wykonywania
zabiegów pielęgnacyjnych roślin oraz konserwacji elementów małej
architektury ogrodowej. W czasie odbywania praktyk uczniowie powinni
indywidualnie realizować zadania zawodowe na określonych
stanowiskach pracy. Rozpoczynając zajęcia należy udzielić uczniom
instruktażu wstępnego w zakresie przestrzegania przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujących na stanowisku pracy.

W pierwszej kolejności uczniowie powinni obserwować i analizować

sposób wykonywania prac, a następnie pod nadzorem instruktora
wykonywać samodzielnie określone zadania zawodowe.

W czasie praktyk zawodowych należy obserwować pracę uczniów

podczas wykonywania zadań zawodowych, udzielać wskazówek,
a

także dokonywać analizy popełnionych przez uczniów błędów.

Szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe posługiwanie się
narzędziami, użytkowanie maszyn i urządzeń podczas wykonywania
prac pielęgnacyjnych i konserwatorskich na terenach zieleni oraz
przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej i ochrony środowiska.

Harmonogram zajęć praktycznych powinien uwzględniać sezonowość

produkcji roślinnej i prac na terenach zieleni.

Uczniowie powinni dokumentować przebieg praktyki opisując

szczegółowo wykonywane zadania w dzienniczku praktyk.

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

przez cały czas realizacji programu praktyki zawodowej na podstawie
ustalonych kryteriów, zgodnie z obowiązującą skalą ocen.

Umiejętności uczniów należy sprawdzać obserwując ich pracę

w czasie wykonywania zadań zawodowych.

Obserwując pracę uczniów, szczególną uwagę należy zwrócić na:

- wykorzystanie wiadomości i umiejętności praktycznych,

- przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska,

- organizację stanowiska pracy,

- jakość i ilość wykonanej pracy.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

108

Dokonując oceny pracy uczniów należy zwrócić uwagę na:

- zdyscyplinowanie i punktualność,
- odpowiedzialność za mienie powierzone na czas praktyki zawodowej,

- pracowitość, dokładność i rzetelność wykonywania zadań

praktycznych,

- zainteresowanie wykonywaną pracą,

- współpracę w zespole podczas wykonywania określonych zadań

zawodowych,

- kulturę osobistą i zawodową.

Każde wykonane przez ucznia zadanie zawodowe powinno być

ocenione. W przypadku oceny negatywnej zadanie powinno zostać
powtórzone, aż do uzyskania przez ucznia oceny pozytywnej.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

109

Jednostka modułowa 321[07].Z5.03
Wykonywanie prac z zakresu produkcji roślin
ozdobnych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

–

zorganizować stanowisko pracy zgodnie z przepisami
bezpieczeństwa i higieny pracy, zasadami ochrony
przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz wymaganiami
ergonomii,

– wykonać podstawowe prace związane z produkcją roślin ozdobnych

i materiału szkółkarskiego na potrzeby urządzania terenów zieleni,

– przygotować do pracy, przechować i konserwować narzędzia

stosowane do produkcji roślin ozdobnych,

– posłużyć się narzędziami i przyrządami stosowanymi do produkcji

roślin ozdobnych,

– wykonać zabiegi związane z produkcją i pielęgnacją roślin ozdobnych

doniczkowych i szkółkowych,

– przygotować materiał roślinny przeznaczony do ekspedycji,
– zastosować bezpieczne dla środowiska metody ochrony i nawożenia

roślin ozdobnych,

– udokumentować przebieg prac związanych z produkcją roślin

ozdobnych,

– zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas prac

związanych z produkcją roślin ozdobnych.

2. Materiał nauczania

Organizowanie stanowisk pracy związanych z produkcją roślin
ozdobnych.
Użytkowanie narzędzi, przyrządów i maszyn do wykonywania robót
związanych z produkcją roślin ozdobnych.
Wykonywanie zabiegów rolniczych związanych z produkcją roślin
ozdobnych.
Produkcja roślin doniczkowych.
Produkcja roślin szkółkowych.
Stosowanie metod ochrony i nawożenia roślin ozdobnych.
Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
środowiska.

3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane

z wykonywaniem typowych prac z zakresu produkcji roślin ozdobnych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

110

Celem programu jednostki modułowej jest doskonalenie dotychczas

opanowanych umiejętności zawodowych. W czasie odbywania praktyk
uczniowie powinni indywidualnie realizować zadania zawodowe na
określonych stanowiskach pracy. Rozpoczynając zajęcia należy udzielić
uczniom instruktażu wstępnego w zakresie przestrzegania przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujących na stanowisku pracy.

W pierwszej kolejności uczniowie powinni obserwować i analizować

sposób wykonywania prac, a następnie pod nadzorem instruktora
wykonywać samodzielnie określone zadania zawodowe.

W czasie praktyk zawodowych należy obserwować pracę uczniów

podczas wykonywania zadań zawodowych, udzielać wskazówek,
a

także dokonywać analizy popełnionych przez uczniów błędów.

Szczególną uwagę należy zwrócić na przestrzeganie przepisów
bezpieczeństwa, higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony
środowiska podczas wykonywania prac związanych z produkcją roślin
ozdobnych.

Harmonogram zajęć praktycznych powinien uwzględniać sezonowość

produkcji roślinnej i prac na terenach zieleni.

Uczniowie powinni dokumentować przebieg praktyki opisując

szczegółowo wykonywane zadania w dzienniczku praktyk.

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się

przez cały czas realizacji programu praktyki zawodowej na podstawie
ustalonych kryteriów, zgodnie z obowiązującą skalą ocen.

Umiejętności uczniów należy oceniać obserwując ich pracę w czasie

wykonywania zadań zawodowych.

Obserwując pracę uczniów, szczególną uwagę należy zwrócić na:

- wykorzystanie wiadomości i umiejętności praktycznych,

- przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska,

- organizację stanowiska pracy,

- jakość i ilość wykonanej pracy.

Dokonując oceny pracy uczniów należy zwrócić uwagę na:

- zdyscyplinowanie i punktualność,

- odpowiedzialność za mienie powierzone podczas praktyki zawodowej,

- pracowitość, dokładność i rzetelność w wykonywaniu zadań

praktycznych,

- zainteresowanie wykonywaną pracą,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

111

- współpracę w zespole podczas wykonywania określonych zadań

zawodowych,

- kulturę osobistą i zawodową.

Każde wykonane przez ucznia zadanie zawodowe powinno być

ocenione. W przypadku oceny negatywnej zadanie powinno zostać
powtórzone, aż do uzyskania przez ucznia oceny pozytywnej.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

112

Moduł 321[07].S1
Tereny zieleni w obrębie obiektów zabytkowych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

- posługiwać się pojęciami z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego,

- rozpoznawać obiekty zabytkowe,

- określać zależności pomiędzy planowaniem przestrzennym

a ochroną dóbr kultury,

- planować wykorzystanie regionalnych zasobów dóbr kultury

na terenach zieleni do celów rekreacyjnych, turystycznych
i sportowych,

- charakteryzować rodzaje ekspozycji reliktów architektonicznych

na terenach zieleni,

- charakteryzować zasady kompozycji i doboru roślin w obrębie

obiektów historycznych i reliktów architektonicznych,

- rozpoznawać i analizować tradycje miejscowe,

- określać metody zabezpieczania, zachowania i eksponowania

obiektów historycznych i reliktów architektonicznych znajdujących się
na terenach zieleni,

- stosować współczesne metody projektowania terenów zieleni

w obrębie obiektów historycznych i reliktów architektonicznych,

- stosować programy komputerowe podczas tworzenia dokumentacji

projektowej.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizację

321[07].S1.01

Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr
kultury

321[07].S1.02

Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni w obrębie
obiektów zabytkowych

Razem

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

113

3. Schemat układu jednostek modułowych

Program jednostek modułowych 321[07].S1.01 Określanie stanu
i zasobów regionalnych dóbr kultury oraz 321[07].S1.02 Urządzanie
i pielęgnacja terenów zieleni w obrębie obiektów zabytkowych należy
realizować kolejno.

4. Literatura

Alisson J.: Woda ozdobą ogrodu. ELEW, Warszawa 1993
Bartosiewicz A.: Urządzanie terenów zieleni. WSiP, Warszawa 1998
Bogdanowski J.: Polskie ogrody ozdobne. Arkady, Warszawa 2000
Bogdanowski J.: Kompozycja i planowanie w architekturze krajobrazu.
Ossolineum, Wrocław 1976

Gadomska E., Gadomski K.: Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni.
cz. I. HORTPRESS, Warszawa 2005

Kosmala M., Suski Z.: Materiały budowlane w architekturze krajobrazu.
Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1994
Kosmala M.: Pielęgnowanie drzew i krzewów ozdobnych. PWRiL,
Warszawa 2000

Neufert P.: Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego.
Arkady, Warszawa 2000

321[07].S1

Tereny zieleni w obrębie

obiektów zabytkowych

321[07].S1.01

Określanie stanu i zasobów

regionalnych dóbr kultury

321[07].S1.02

Urządzanie i pielęgnacja terenów

zieleni w obrębie obiektów

zabytkowych

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

114

Piwocki K., Porębski M.: Dzieje sztuki w zarysie, T. I–III, WSiP,
Warszawa 1988

Siewniak M., Mitkowska A.: Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna
Wydawnicza RYTM, Warszawa 1998

Standelmann P.: Ogrodowe stawy. Muza S.A, Warszawa 1996
Szymański E.: Materiały budowlane. WSiP, Warszawa 2003
Wałęza W.: Żywopłoty. PWRiL, Warszawa 2002
Zwolińska K.: Mała historia sztuki. WSiP, Warszawa 1995
Żarska B.: Ochrona krajobrazu. Wyd. SGGW, Warszawa, 2002

Ustawa Prawo budowlane
Ustawa Prawo ochrony środowiska
Ustawa o ochronie dóbr kultury
Ustawa o ochronie gruntów leśnych i rolnych

Czasopisma specjalistyczne: Przyroda Polska, Aura, Murator, Atlas
Budowlany, Forum Budowlane, Materiały Budowlane, Ogrodnictwo,
Kwietnik, Ogród, Mój Piękny Ogród

Architektura Krajobrazu. Kwartalnik. Akademia Rolnicza, Wrocław

Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych
pozycji wydawniczych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

115

Jednostka modułowa 321[07].S1.01
Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr
kultury

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– posłużyć się pojęciami z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego,
– określić zależności pomiędzy planowaniem przestrzennym a ochroną

dóbr kultury,

– zaplanować wykorzystanie do celów rekreacyjnych, turystycznych

i sportowych zasobów dóbr kultury na terenach zieleni,

– scharakteryzować rodzaje ekspozycji reliktów architektonicznych na

terenach zieleni,

– zinwentaryzować relikty architektoniczne i określić ich stan

zachowania,

– określić kierunki współczesnego projektowania terenów zieleni

w obrębie obiektów zabytkowych,

– dostosować współczesne tendencje projektowe do lokalnych tradycji

i charakteru zabytków,

– odczytać dokumentacje historyczne związane z projektowaniem

terenów zieleni w obrębie obiektów zabytkowych.

2. Materiał nauczania

Architektura krajobrazu a dziedzictwo kulturowe.
Współczesne planowanie przestrzenne a ochrona dóbr kultury.
Współczesne tendencje projektowe terenów zieleni w kontekście
obiektów zabytkowych.
Ekspozycje reliktów architektonicznych na terenach zieleni.
Podstawy prawne ochrony dóbr kultury.

3. Ćwiczenia

· Wskazywanie zależności pomiędzy planowaniem przestrzennym

a ochroną dóbr kultury.

· Rozróżnianie regionalnych dóbr kultury na terenach zieleni.

· Rozpoznawanie rodzajów ekspozycji reliktów architektonicznych

na terenach zieleni.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

116

4. Środki dydaktyczne

Dokumentacje historyczne.
Plansze poglądowe i filmy dydaktyczne dotyczące zasobów regionalnych
dóbr kultury.
Czasopisma specjalistyczne.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące

określania stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury, rozróżniania
regionalnych reliktów lub obiektów historycznych i rodzajów ich
ekspozycji na terenach zieleni.

Proponuje się stosowanie następujących metod nauczania: ćwiczeń

praktycznych, pokazu z objaśnieniem, wykładu informacyjnego.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwrócić uwagę
na rozpoznawanie obiektów dziedzictwa kulturowego, określanie
zależności pomiędzy planowaniem architektury krajobrazu a ochroną
dóbr kultury, ze szczególnym uwzględnieniem tradycji lokalnych.

Treści programu jednostki modułowej związane są

zagospodarowaniem najbliższego otoczenia istniejących obiektów

historycznych zachowanych w różnym stanie, często w postaci ruiny.
W

każdym regionie Polski istnieje wiele reliktów lub obiektów

historycznych charakterystycznych dla tego terenu. Otoczenie takich
obiektów jest często zdegradowane i konieczne jest urządzenie go na
nowo z wyeksponowaniem obiektu historycznego.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły.

Wskazane jest wykorzystywanie przykładowych projektów

wykonawczych architektury krajobrazu powiązanej z

obiektami

zabytkowymi oraz wykonywanie projektów, a

także organizowanie

wycieczek dydaktycznych umożliwiających poznanie istniejących reliktów
i obiektów historycznych.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

117

kształcenia oraz daje nauczycielowi możliwość dobierania skutecznych
metod pracy.
Do sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się
stosować: sprawdziany ustne i pisemne, sprawdziany praktyczne oraz
obserwację pracy uczniów podczas wykonywania zadań.

W procesie oceniania należy zwracać uwagę na:
- odczytywanie dokumentacji historycznych,

- interpretowanie przepisów prawa związanych z ochroną dóbr kultury,

- posługiwanie się pojęciami z zakresu ochrony dziedzictwa

kulturowego,

- planowanie wykorzystania regionalnych zasobów dóbr kultury na

terenach zieleni do celów rekreacyjnych, turystycznych i sportowych.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy

przeprowadzić sprawdzian teoretyczny oraz sprawdzian umiejętności
praktycznych.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

118

Jednostka modułowa 321[07].S2.02
Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni w obrębie
obiektów zabytkowych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:

– scharakteryzować zasady kompozycji i doboru roślin w obrębie

obiektów historycznych i reliktów architektonicznych, takich jak:
„trwała ruina”, forty, baszty, bunkry, historyczne cmentarze
zamknięte,

– rozpoznać tradycje lokalne,
– wskazać metody zabezpieczania, eksponowania i zachowania

obiektów historycznych i reliktów architektonicznych na terenach
zieleni,

– zastosować współczesne metody projektowania terenów zieleni

w obrębie obiektów historycznych i reliktów architektonicznych,

–

wykonać inwentaryzację obiektu historycznego i reliktu
architektonicznego,

– wykonać inwentaryzację terenu wokół obiektu historycznego i reliktu

architektonicznego,

– dobrać rośliny ozdobne, drzewa i krzewy do kształtowania terenów

zieleni w obrębie obiektów historycznych, odpowiednie do tradycji
lokalnych oraz stylu architektonicznego obiektu,

– zaprojektować tereny zieleni w obrębie istniejących obiektów

historycznych,

– urządzić, pielęgnować i konserwować tereny zieleni wokół obiektów

historycznych i reliktów architektonicznych,

– dobrać materiały budowlane służące do zabezpieczania i konserwacji

historycznych budowli i reliktów architektonicznych,

– zastosować programy komputerowe do sporządzania dokumentacji

projektowej.

2. Materiał nauczania

Regionalne tradycje kulturowe.
Metody zabezpieczania, zachowania i eksponowania obiektów
historycznych i reliktów architektonicznych na terenach zieleni.
Inwentaryzacja obiektów historycznych i reliktów architektonicznych.
Współczesne metody projektowania terenów zieleni w obrębie
historycznych obiektów i reliktów architektonicznych.
Projekt koncepcyjny wybranego terenu zieleni z istniejącym obiektem
zabytkowym.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

119

Projekt wykonawczy wybranego fragmentu terenu zieleni z istniejącym
obiektem historycznym.
Materiały budowlane służące do zabezpieczania i konserwacji murów
kamiennych, ceglanych i drewnianych.

3. Ćwiczenia

· Określanie zasad kompozycji i doboru roślin w obrębie obiektów

historycznych i reliktów architektonicznych.

· Stosowanie metod zabezpieczania, zachowania i eksponowania

obiektów historycznych i reliktów architektonicznych na terenach
zieleni.

· Wykorzystywanie współczesnych metod projektowania terenów

zieleni w obrębie obiektów historycznych i reliktów architektonicznych.

· Sporządzanie inwentaryzacji obiektów historycznych i reliktów

architektonicznych.

· Sporządzanie projektu koncepcyjnego terenu zieleni z ekspozycją

reliktów murów historycznych.

· Sporządzanie projektu wykonawczego wybranego fragmentu terenu

zieleni z ekspozycją reliktów murów historycznych.

4. Środki dydaktyczne

Dokumentacja historyczna.
Inwentaryzacja obiektów historycznych.
Dokumentacja architektoniczno-urbanistyczna.
Filmy i plansze związane z planowaniem terenów zieleni w obrębie
obiektów zabytkowych.
Programy komputerowe

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia związane

z urządzaniem i pielęgnacją terenów zieleni w

obrębie obiektów

zabytkowych, a w szczególności z rozpoznawaniem tradycji lokalnych,
dobieraniem roślin i tworzeniem kompozycji w obrębie obiektów
historycznych oraz reliktów architektonicznych, wykonywaniem
inwentaryzacji obiektu historycznego i reliktu architektonicznego, a także
projektowaniem terenów zieleni z istniejącymi obiektami historycznymi.

Proponuje się stosowanie następujących metod nauczania:

ćwiczeń praktycznych, pokazu z objaśnieniem oraz metody projektów.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej należy zwrócić uwagę
na projektowanie terenów zieleni z uwzględnieniem istniejących
obiektów historycznych, tradycji regionalnych i ochrony dóbr kultury.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

120

Wskazane jest wykorzystywanie przykładowych projektów

wykonawczych architektury krajobrazu powiązanej z

obiektami

zabytkowymi oraz wykonywanie projektów, a

także organizowanie

wycieczek dydaktycznych umożliwiających poznanie istniejących reliktów
i obiektów historycznych.

Zajęcia dydaktyczne należy prowadzić w grupie do 15 osób,

z podziałem na 2–3 osobowe zespoły. Zajęcia powinny odbywać się

w pracowni dydaktycznej oraz w terenie. W terenie konieczna jest praca

w grupach, ułatwia ona również zdobywanie umiejętności

komunikowania się, współpracy w zespole, prezentowania wyników

pracy.

Podczas realizacji programu jednostki należy kształtować również

umiejętność posługiwania się współczesnymi źródłami informacji, aby
przygotować uczniów do samodzielnego zdobywania i wykorzystywania
wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na

bieżąco w trakcie realizacji programu jednostki modułowej oraz po jej
zakończeniu, na podstawie kryteriów przedstawionych na początku
zajęć. Pozwala to na ocenę stopnia osiągania założonych celów
kształcenia oraz daje nauczycielowi możliwość dobierania skutecznych
metod pracy.
Do sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się
stosować: sprawdziany ustne i pisemne, sprawdziany praktyczne, oraz
obserwację pracy uczniów podczas wykonywania ćwiczeń.

W procesie oceniania należy zwracać uwagę na:
- odczytywanie dokumentacji historycznych,

- interpretowanie przepisów prawa związanych z ochroną dóbr kultury,

- rozpoznawanie i analizowanie tradycji lokalnych,

- wykonywanie inwentaryzacji obiektów historycznych i reliktów

architektonicznych,

- stosowanie zasad kompozycji i doboru roślin w obrębie obiektów

historycznych i reliktów architektonicznych, takich jak: „trwała ruina”,
forty, baszty, bunkry, historyczne cmentarze zamknięte.

Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy

przeprowadzić sprawdzian teoretyczny oraz sprawdzian umiejętności
praktycznych.

W ocenie końcowej osiągnięć uczniów należy uwzględnić wyniki

sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

Document Outline

MINISTERSTWO EDUKACJI i NAUKI
- MODUŁOWY PROGRAM NAUCZANIA
- TECHNIK ARCHITEKTURY KRAJOBRAZU 321[07]
Zatwierdzam
- Zatwierdzam
  - Opis pracy w zawodzie
Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury
- Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury
  - Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury
    - Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury
      - Zadania zawodowe
      - Umiejętności zawodowe
PLAN NAUCZANIA
- PLAN NAUCZANIA
  - PLAN NAUCZANIA
    - PLAN NAUCZANIA
      - Lp.
PLAN NAUCZANIA
- PLAN NAUCZANIA
  - PLAN NAUCZANIA
    - PLAN NAUCZANIA
      - Lp.
PLAN NAUCZANIA
- PLAN NAUCZANIA
  - PLAN NAUCZANIA
    - PLAN NAUCZANIA
      - Lp.
        
        Lp.
        
        Lp.
        
        Ustawa Prawo ochrony środowiska
        
        Podstawy projektowania architektury krajobrazu
Jednostka modułowa 321[07].Z1.01
Grafika komputerowa.
3. Ćwiczenia
Organizowanie stanowiska pracy do wykonywania rysunków odręcznych i grafik.
Wykonywanie dekoracji roślinnych
- Wykonywanie dekoracji roślinnych
  - Wykonywanie dekoracji roślinnych
    - Wykonywanie dekoracji roślinnych
      - Wykonywanie dekoracji roślinnych
        
        Wykonywanie dekoracji roślinnych
        
        Praktyka zawodowa
Moduł 321[07].S1
Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury
Jednostka modułowa 321[07].S1.01
Określanie stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotyczące określania stanu i zasobów regionalnych dóbr kultury, rozróżniania regionalnych reliktów lub obiektów historycznych i rodzajów ich ekspozycji na terenach zieleni.

TECHNIK ARCHITEKTUR KRAJOBRAZU

Document Outline