Rozkaz operacyjny nr 00485

W latach 1937

– 1938 Moskwa szczegółowo zaplanowała

i

zarządziła ludobójstwo, w którym szczególnie ucierpieli Polacy

na

sowieckiej Białorusi i Ukrainie. Działania takie miały za podstawę

rozkaz operacyjny nr 00485 podpisany 11 VIII 1937 roku

przez

Jeżowa.

Woroszyłow, Mołotow, Stalin i Jeżow

75 lat temu szef NKWD Nikołaj Jeżow wydał rozkaz. Rozkaz,

przed jego wydaniem, zaakceptowało Biuro Polityczne Komitetu
Centralnego WKP(

b) z Józefem Stalinem na czele.

Rozkaz 00485 rozpoczął w istocie ludobójstwo na Polakach.

Aresztowano ok 143 tysięcy, zamordowano 111 tysięcy. Wyroki
wydawano błyskawicznie. Tylko w 1938 roku w ciągu 6 tygodni
wydano ich 72 tysiące.

Stalin mówił do swoich współpracowników:

– „Wykopujcie dalej i usuwajcie ten polski brud.”

Józef Stalin w latach 30. XX wieku. Obok niego Nikita Chruszczow

Masowy mord na Polakach w sowieckiej Rosji w latach 1937-

1938 był jednym z największych ludobójstw w historii naszego

narodu -

uważa historyk i politolog PAN prof. Wojciech Materski.

Przekrój społeczny mordowanych przez NKWD Polaków był

bardzo szeroki.

Najliczniej ginęli polscy chłopi, którzy stanowili

największą grupę wśród polskich mężczyzn, ale rozstrzeliwani byli
również przedstawiciele inteligencji, zwłaszcza księża i nawet polscy
komuniści. „Stalin nie znosił Komunistycznej Partii Polski, bo uważał,
że jest trockistowska i rozbijacka”.

– „Mam osobistą refleksję, że Stalin w ogóle miał kompleks

na

punkcie Polski. Uważał, że to, co się stało w 1920 r. i przekreśliło

szansę na przeniesienie rewolucji bolszewickiej na Zachód, jest
garbem na jego życiorysie” – tłumaczył historyk.

Metody egzekuc

ji Polaków były bardzo brutalne. Wśród

publikacji przybliżających grozę ludobójstwa Polaków w Rosji
w

latach 1937-1938 - w ocenie Materskiego -

wartościowy jest m.in.

wybór dokumentów „Rozstrzelać Polaków - Ludobójstwo Polaków

w

Związku Sowieckim w latach 1937-1938. Dokumenty z centrali”

Tomasza Sommera. W książce tej autor opisuje, że skazanych
rozstrzeliwano naj

częściej strzałem w tył głowy. „Nie była to jednak

reguła, czasem zabijano salwami niemal na oślep. Czasami zabijano
też skazanych bez użycia broni palnej np. przy pomocy kijów. W toku
mordów używano specjalnego oprzyrządowania - fartuchów, wiader,
sznurów, szczotek itp., co pomagało uchronić ubrania i mundury
katów oraz miejsca kaźni przed lejącą się z przestrzelonych głów
krwią” - pisze Sommer.

Prof. Materski przytoczył też opisy akcji NKWD, które można

znaleźć w relacjach zebranych przez rosyjskiego historyka Mikołaja
Iwanowa w książce „Pierwszy naród ukarany”.

– „Wśród przykładów jest wieś na Marchlewszczyźnie, którą

funkcjonariusze NKWD najpierw otoczy

li. Po wkroczeniu małe dzieci

i kobiety zdolne do

pracy separowano, a resztę, czyli mężczyzn

i

podrostków po

prostu na miejscu rozstrzeliwano. Są też

dokumenty, które pokazują, że nie było żadnych procedur sądowych,
czyli osławionych trójek (chodzi o komisje NKWD mające szybko
i

doraźnie rozpatrywać sprawy zatrzymywanych osób). Ludzi

rozstrzeliwano, nikomu nic nie udowadniając” – opowiadał historyk.

http://www.gs24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20120811/KRAJ/1208

19918

T

ak w połowie lat 90. pisał białoruski autor Jewgienij Gorelik:

– „Dziś dla nikogo nie jest już sekretem fakt, że aresztowano,

z

reguły, grupami, bardzo często całymi rodzinami, wyłącznie

z

powodu polskiego brzmienia imion lub nazwisk

. Wystarczyło

we

wniosku o aresztowanie napis

ać słowo Polak, żeby wniosek był

natychmiast zatwierdzony przez nacz

elników, nawet jeśli nie było

w

nim absolutnie żadnych argumentów, uzasadniających winę

potencjalnego wroga ludu

”.

W Polsce na ogół nie zdawano sobie sprawy z sowieckich

zbrodni popełnianych na Polakach. Poza szczątkową wiedzą
u

niektórych dyplomatów (była nawet interwencja ambasadora

Wacława Grzybowskiego, który pytał Rosjan o mordowanie Polaków
na Marchlewszczyźnie, ale w odpowiedzi usłyszał jedynie

zaprzeczenia) ani polskie elity, w tym polska prasa, ani polski
wywiad nie wiedziały, co się dzieje za wschodnią granicą.

Polska operacja NKWD była jedną z zaplanowanych

ludobójczych operacji NKWD przeprowadzonych w czasie Wielkiego
Terroru

, którego ofiarą padło w latach 1936–1938 co najmniej

8

milionów ludzi.

Była to jednocześnie największa liczebnie operacja NKWD

dotycząca zbiorowo (w formie oficjalnej) członków konkretnej
narod

owości, w tym wypadku polskiej.

Akc

ja objęła wszystkich Polaków, decydowało pochodzenie.

Wśród zamordowanych i deportowanych ze względu na narodowość
polską byli:
– Polacy, mieszkańcy dawnego terytorium Rzeczypospolitej

na

wschód od granicy państwowej II RP, ustalonej w 1921 Traktatem

Ryskim (od grudnia 1922 gr

anica pomiędzy Polską a ZSRR),

– Członkowie

Polskiej

Organizacji

Wojskowej

aresztowani

wg

specjalnej listy. Wielu z n

ich przypisano przynależność

do

organizacji, chociaż nigdy nie byli członkami POW,

– Wszyscy polscy jeńcy po wojnie polsko-bolszewickiej znajdujący
się jeszcze w ZSRR,
– Wszyscy imigranci z Polski,
– Uchodźcy polityczni z Polski (głównie członkowie KPP),
– Członkowie i założyciele PPS oraz innych niekomunistycznych

partii,
– Działacze narodowi mniejszości polskiej w ZSRR (w praktyce
każdy Polak),

– Rodziny tych osób.

Należy podkreślić, ze ofiarami tych straszliwych represji byli

głównie mężczyźni młodzi i w sile wieku. W ten sposób żywioł polski
w ZSRS został bardzo osłabiony i prawie w każdej polskiej rodzinie
był ktoś zamordowany, uwięziony bądź zesłany do łagru.

Tak wyglądał Holokaust Polaków w ZSRS, którym władał Józef

Stalin -

przyjaciel małych dzieci. >>>

14 lipca 2009 Sejm RP przyjął uchwałę o upamiętnieniu 150

tysięcy Polaków zamordowanych przez NKWD w latach 1937–1939
w ramach tzw. Operacji Polskiej w czasie Wielkiego Terroru.

Sejm wyraził wielką wdzięczność działaczom rosyjskiego

stowarzyszenia Memoriał oraz tym historykom rosyjskim oraz
ukraińskim, którzy podtrzymują pamięć o dokonanym przez NKWD
ludobójstwie.

Na portretach, w szkołach, urzędach, na ulicach. W wierszach,

czytankach.

Wszędzie. Najmądrzejszy. Najwspanialszy. Geniusz

narodów.

– „Przez całe lata wpajano nam, jaki to wspaniały był Józef

Stalin

” – wspomina Stanisław Jabłonowski.

– „Kiedy byłem w szkole średniej, Stalin obchodził 70-lecie

urodzin. Wszyscy uczniowie otrzymali polecenie napisania listu

z

życzeniami dla jubilata. Kilku z nas o tym nakazie zapomniało.

Nauczycielka zbierająca kartki kazała napisać. Odpowiedzieliśmy, że
oczywiście, jutro przyniesiemy. Jednak już więcej o te życzenia

nie

pytała. W gazetach pełno było listów, życzeń pochwalnych

i

wyrazów uwielbienia. W hołdach prześcigali się robotnicy, młodzież,

ale i

naukowcy oraz znani literaci. Pamiętam informację, że najwięcej

listów i prezentów wysłano z Francji i Włoch. Były ich podobno całe
wagony.”

Gdy 5 marca 1953 r. Stalin zmarł, ogłoszono w całym kraju

żałobę narodową. Przed oficjalnym pogrzebem byłem w kinie
Atlantyk. Zamiast kroniki filmowej puszczono krótki film o Stalinie.
Gdy zgasły światła i na ekranie pojawił się generalissimus idący

do

pracy na Kremlu, ktoś podejrzanie zakaszlał. Od razu zapaliły się

światła i rozległ się donośny głos: „A komu dziś tak wesoło?
Niech

się ujawni!”.

Powszechnie wiedziano, że za kpinki ze Stalina wymierzano

od

czterech do dziesięciu lat więzienia. Każdą broszurkę

z

wizerunkiem generalissimusa

trzeba było szanować. Niewłaściwe

potraktowanie w przypadku do

nosu mogło mieć fatalne skutki.

Prasa była pełna artykułów, nekrologów, kondolencji.

http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100124/ALBUMB

/90688896

Józef Stalin wciąż jest uważany przez niektórych w Rosji

za

bohatera

. Niedawno w moskiewskich księgarniach ukazały się

zeszyty szkolne z portretami

„wielkich ludzi” na okładce.

Za

równowartość 25 złotych można kupić dziecku do szkoły zeszyt

z wizerunkiem Stalina.

Przywódca Związku Radzieckiego ubrany jest w marszałkowski

mundur, a jego pierś zdobią liczne odznaczenia państwowe.
Do

kupna zeszytu zachęca tytuł „Wielkie Nazwiska Rosji”.

http://wiadomosci.wp.pl/kat,1020223,title,Rosja-zeszyty-dla-dzieci-z-

wizerunkiem-

Stalina,wid,14437886,wiadomosc.html?ticaid=1ef96&_ticrsn=3

Niewiele pamiętamy. Coraz mniej wiemy o naszej wspólnej

historii.

Poza jednym wyjątkiem, który symbolizuje Jedwabne:

wytrwała praca najpotężniejszych ośrodków medialnych tej samej
III

RP, by czas II wojny światowej kojarzył się dzisiejszym Polakom

ze wstydem współodpowiedzialności za holokaust ludności
żydowskiej.

Niestety żaden polski podręcznik dla szkół nie zawiera

najmniejszej informacji o największej zbrodni dokonanej na Polakach
w minionym stuleciu w ZSRR.

Ale musimy o tej zbrodni

ludobójstwa Stalina pamiętać, bo to

nasz, nie tylko polski, ale po prostu ludzki obowiązek.

Jeszcze Polska nie zginęła...