, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na
stronie
Utwór opracowany został w ramach projektu
przez
JULIUSZ SŁOWACKI
Gdy noc głęboka wszystko uśpi i onie-
mi…
Gdy noc głęboka wszystko uśpi i oniemi¹,
Ja ku niebu podniósłszy ducha i słuchanie,
Noc, Lot
Z rękami wzniesionymi na słońca spotkanie
Lecę — bym był oświecon ogniami złotemi.
Pode mną noc i smutek — albo sen na ziemi,
A tam już gdzieś nad Polską świeci zorzy pręga,
Chłop
I chłopek swoje woły do pługa zaprzęga,
Modli się. — Ja się modlę z niemi i nad niemi.
Modlitwa
Tysiące gwiazd nade mną na błękitach świeci,
Czasem ta, w którą oczy głęboko utopię,
Gwiazda, Anioł
Zerwie się i do Polski jak anioł poleci;
Wtenczas we mnie ta wiara — co w litewskim chłopie,
Że modlitwa w niebiosach tak jak anioł kopie,
A czasem ziarno ducha wrzuci i zanieci.
Wiara, Anioł, Duch
¹oniemi (neol.) — uczynić niemym, odebrać głos.
Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że
możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest do-
datkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te
dodatkowe materiały udostępnione są na licencji
Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych
.
Źródło:
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/gdy-noc-gleboka-wszystko-uspi-i-oniemi
Tekst opracowany na podstawie: Juliusz Słowacki, Dzieła Juliusza Słowackiego. Pierwsze krytyczne
wydanie zbiorowe, t. I., Wiersze drobne, wyd. Bronisław Gubrynowicz, Lwów
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cy-
owa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Marta Niedziałkowska, Aleksandra Sekuła.