1.
Metoda pomiaru, której podstawą jest zjawisko
paralaksy
Aby obliczyć odległość AD, należy
- zmierzyć odległość AB (odległość bazowa – którą
dobieramy sami)
- wyznaczyć kąt paralaksy
π
(w trójkącie prostokątnym
DAB)
- korzystając z funkcji trygonometrycznej tangens kąta
paralaksy (tg
π
) obliczyć AD – zależność na rysunku 1
2.
Paralaksa geocentryczna
Odległością bazową dla tej metody jest promień Ziemi R.
Kąt
π
paralaksy geocentrycznej dla księżyca wynosi 0
°
57’ (0 stopni i 57 minut kątowych – patrz
rysunek 2). Kąt ten jest mały a dla obiektów bardziej odległych (np. dla planet w układzie
słonecznym) będzie jeszcze mniejszy.
Ta metoda nie nadaje się dla wyznaczania odległości od obiektów znajdujących się poza układem
słonecznym
3.
Paralaksa heliocentryczna
Odległością bazową dla tej metody jest odległość Ziemi od Słońca
(1AU). Kąt
π
paralaksy heliocentrycznej obiektu znajdującego się w
odległości 2 AU od Ziemi wynosi 26
°
33’. Kąt ten jest duży więc
można tą metodą wyznaczać odległości od obiektów znajdujących
się znacznie dalej (np. dla gwiazd).
Rysunek 1 – kąt paralaksy
Rysunek 2 – paralaksa geocentryczna
Rysunek 3
– paralaksa
heliocentryczna
4.
Jednostki stosowane w astronomii
a)
Jednostka astronomiczna : 1AU, 1j.a.
b)
Rok świetlny: 1l.y.
c)
Parsek: 1pc
Sekunda kątowa łuku