1.

Metoda pomiaru, której podstawą jest zjawisko

paralaksy

Aby obliczyć odległość AD, należy
- zmierzyć odległość AB (odległość bazowa – którą
dobieramy sami)
- wyznaczyć kąt paralaksy

π

(w trójkącie prostokątnym

DAB)
- korzystając z funkcji trygonometrycznej tangens kąta
paralaksy (tg

π

) obliczyć AD – zależność na rysunku 1

2.

Paralaksa geocentryczna

Odległością bazową dla tej metody jest promień Ziemi R.

Kąt

π

paralaksy geocentrycznej dla księżyca wynosi 0

°

57’ (0 stopni i 57 minut kątowych – patrz

rysunek 2). Kąt ten jest mały a dla obiektów bardziej odległych (np. dla planet w układzie
słonecznym) będzie jeszcze mniejszy.
Ta metoda nie nadaje się dla wyznaczania odległości od obiektów znajdujących się poza układem
słonecznym

3.

Paralaksa heliocentryczna

Odległością bazową dla tej metody jest odległość Ziemi od Słońca
(1AU). Kąt

π

paralaksy heliocentrycznej obiektu znajdującego się w

odległości 2 AU od Ziemi wynosi 26

°

33’. Kąt ten jest duży więc

można tą metodą wyznaczać odległości od obiektów znajdujących
się znacznie dalej (np. dla gwiazd).

Rysunek 1 – kąt paralaksy

Rysunek 2 – paralaksa geocentryczna

Rysunek 3

– paralaksa

heliocentryczna

4.

Jednostki stosowane w astronomii

a)

Jednostka astronomiczna : 1AU, 1j.a.

b)

Rok świetlny: 1l.y.

c)

Parsek: 1pc

Sekunda kątowa łuku