Pieśń o Rolandzie

Anonim

Tłumaczenie: Tadeusz Żeleński (Boy)

Najsłynniejszy i najstarszy francuski epos rycerski z

gatunku chansons de geste (pieśni o czynach

bohaterskich), znany z rękopisu z 1170 r., przełożony

przez Boya-Żeleńskiego w 1932 r. wg wersji J. Bediera

z 1924. Napisany jest w dialekcie anglo-

normandzkim, liczy 4002 wersy o nierównych

strofach, 10-zgłoskowiec.

Tematem pieśni są przygody hrabiego Rolanda,

uczestniczącego w wyprawie Karola Wielkiego

przeciwko Saracenom. Pieśń o Rolandzie stała się

narodową epopeją francuską, a jej tematykę

podejmowało wielu twórców, np. L. Ariosto w

Orlandzie szalonym (1532).

Roland to jednen z paladynów Karola Wielkiego. Jest

ideałem rycerza średniowiecznego i chrześcijanina.

Wierny władcy, ojczyźnie i Bogu, walczy z

pogańskimi Sararcenami, dwodząc 20-tysięczną

gwardią.

Wskutek zdrady Ganelona zostaje otoczony w

wąwozie przez silniejszego liczebnie wroga. Nie

słucha arcybiskupa Turpina i swego przyjaciela

Oliwiera, którzy namawiają go by wezwał posiłki

grając na czarodziejskim rogu Olifancie. Dopiero

kiedy jego żołnierze zostają zdziesiątkowani, Roland

dmie w róg. Jest już jednak za późno.

Karol Wielki przybywszy z armią rozgramia

Saracenów, mszcząc wiernych poległych rycerzy.