Ernest Malinowski

N

ależy do grona

postaci niegdyś

sławnych - dziś

zapomnianych. Bo któż

pamięta, że twórcą

położonej najwyżej na

świecie kolei jest zmarły 100 lat

temu Polak - Ernest Malinowski,

inżynier kolejowy i drogowy. Po upadku

Powstania Listopadowego, w którym brał czynny

udział, wyemigrował do Francji. W 1852 roku

wyjechał do Peru, gdzie jako inżynier w służbie

rządowej zajmował się projektowaniem linii

kolejowych i mostów. W 1859 roku przedłożył

władzom projekt transandyjskiej linii kolejowej,

łączącej przez łańcuch Andów zasobne w

bogactwa naturalne wnętrze Peru z wybrzeżem

Oceanu Spokojnego. W latach 1872 - 76 kierował

budową tej kolei.

Wprawdzie kolej transandyjska nie figuruje

wśród siedmiu cudów świata, to jednak, gdy

została oddana do użytku, uznano ją za

arcydzieło sztuki inżynierskiej.

Jej trasa w najwyższym

punkcie osiąga wysokość 4768

m n.p.m. i biegnie w tunelu o

długości 1200 m. Jest to do

dzisiaj nie pobity rekord wysokości

przeprowadzenia linii kolejowej.

Kolej transandyjska ma 218 km długości. Łączna

długość tuneli wykutych w twardej skale wynosi

6 km. Najwyższy z 30 mostów i wiaduktów ma

wysokość 70 m.

Malinowskiego można uważać za pioniera w

dziedzinie budowy tuneli i mostów, bowiem z

takimi trudnościami, z jakimi spotkał się przy

tworzeniu kolei transandyjskiej, nie borykał się

żaden inżynier. Malinowski uczestniczył też w

życiu kulturalnym i naukowym Peru. Był

profesorem uniwersytetu w Limie, jednym z

założycieli peruwiańskiego Towarzystwa Sztuk

Pięknych i Towarzystwa Geograficznego w Limie.

Zbudowana przez niego kolej przyniosła mu

sławę za życia, co prawda większą w Ameryce

Południowej niż w jego własnej ojczyźnie.