Mistrzowie kina amerykańskiego –
Billy Wilder
Cynik i Moralista
KOMEDIE !!!
●
każdemu filmowi nadawał rys satyryczny
●
„screwball comedie” – komedia romantyczna z bardziej dynamiczną i brawurową
akcją
●
był scenarzystą „Ninoczki”
FILMY
●
„Podwójne ubezpieczenie 1944
namiętność prowadzi do zbrodni
●
„Sabrina” 1954
●
„Miłość po południu” 1957
Lubitschowskie sophisticated comedie – Audrey
Hupburn – zjawiskowa !
●
„Stracony weekend” 1945 – dramat społeczno psychologiczny
●
„Sprawa zagraniczna” z Marleną Dietrich 1948
●
„Bulwar zachodzącego słońca” 1950
●
„Pół żartem pół serio” (1959)
●
współtwórca – komedii ludzkiej – patrzy ze zrozumieniem na ludzkie przywary
●
antyboharerowie – słabość cecha główna
●
niemieckojęzyczny żyd urodzony w Galicji
●
odbrązawia amerykański mit
●
wyczuwa się, że nie lubi Ameryki
●
przydomek „Billy” pochodzi od Buffalo Billa (bohter Dzikiego Zachodu), nadany
przez matkę
●
Douglas Fairbanks, Wiliam S. Hart (westerny wczesne) oglądał ich filmy jako mały
chłopiec
●
Paradygmat – Żyd Europejczyk, wkupuje się w Amerykanki Sen, by potem
odsprzedawać go w Europie [sic!]
●
Jego filmy były modelowym produktem kultury amerykańskiej, styl
hollywoodzki
●
Inspiracje : Chandler i Diamond, A. Christie
●
Urzeczywistnienie snu Ameryki, marzenia się spłniają
Dramat kryminalny FILM CZARNY „Podwójne ubezpieczenie”
(Chandler napisał z nim scenariusz)
Barbara Stanwyck – jedna z najbardziej charakterystycznych postaci kobiecych w kinie
czarnym/ famme fatale / w tym filmie charakterystyczna blond peruka (vamp!)
Słaby mężczyzna, silna kobieta
Postacie komiksowe, niewielka psychologiczna głębia (taki był zamiar)
●
bohaterowie samotnicy
●
rodzina – czasem jej rola jest zakwestionowana
●
w Wilderowkim obrazie życia społecznego jest trochę mizoginii,
●
czasem to kobieta jest przyczyną upadku bohatera
●
kobiety zaborcze, pazerne, czasem nawet głupie – lubił karać je na ekranie
●
„nigdy nie miała nudzić widza” ! (bo w Europie można sobie filmować chmury, a
w Ameryce publiczność spakuje swój popcorn i pójdzie do domu)
●
ekspresyjna polityka wizualna
●
styl Wildera łatwiej poznać po sposobie w jaki pokazuje swoich bohaterów niż po
kluczu plastycznym
●
charakterystyczne cięte ironiczne dialogi
●
reporterskie korzenie twórczości
●
naturalne plenery
●
reżyseria niewidoczna
●
artysta światło –cienia (momenty olśnienia i intensywnej ciemności)
●
potrafił manipulować aktorskim emploi
●
19 nominacji do Oskara, 6 oskarów