Włodzimierz Lenin - Pozdrowienie robotnikom węgierskim

Autor: Włodzimierz Lenin

23.03.2010.

Włodzimierz LeninPozdrowienie robotnikom węgierskim

Towarzysze! Wieści, jakie otrzymujemy od węgierskich działaczy radzieckich, napełniają nas

entuzjazmem i radością. Zaledwie dwa miesiące i kilka dni istnieje władza Radziecka na Węgrzech, a pod

względem organizacji proletariat węgierski już nas widocznie prześcignął. Jest to zrozumiałe, albowiem

na Wę-grzech ogólny poziom kulturalny ludności jest wyższy, poza tym procent robotników

przemysłowych w stosunku do całej ludnoś-ci jest bez porównania większy (trzymilionowy Budapeszt

wobec 8 milionów ludności dzisiejszych Węgier), wreszcie przejście do ustroju radzieckiego, do dyktatury

proletariatu odbyło się na Węgrzech również bez porównania łatwiej i bardziej pokojowo.

Ta ostatnia okoliczność jest szczególnie ważna. Większość wodzów socjalistycznych w Europie, zarówno

socjalszowinistycznego, jak i kautskistowskiego kierunku, ugrzęzła do tego stopnia w przesądach czysto

filisterskich, hodowanych w ciągu dziesięcioleci stosunkowo «pokojowego» kapitalizmu i burżuazyjnego

parlamentaryzmu, że nie mogą oni zrozumieć władzy Radzieckiej i dyktatury proletariatu. Proletariat nie

może spełnić swojej światowo-historycznej misji wyzwoleńczej, nie usuwając ze swej drogi tych wodzów,

nie przepędzając ich precz. Ludzie ci całkowicie albo na wpół wierzyli kłamstwu burżuazyjnemu o władzy

Radzieckiej w Rosji i nie potrafili odróżnić istoty nowej, proletariackiej demokracji, demokracji dla mas

pracujących, demokra-cji socjalistycznej, ucieleśnionej we władzy Radzieckiej, od demokracji

burżuazyjnej, przed którą się niewolniczo korzą, nazywając ją «czystą demokracją» lub «demokracją» w

ogóle.

Ci ślepi, zaskorupiali w przesądach burżuazyjnych ludzie nie zrozumieli światowo-historycznego zwrotu od

demokracji burżuazyjnej do proletariackiej, od dyktatury burżuazyjnej do pro-letariackiej. Plątali oni tę

lub inną cechę szczególną rosyjskiej władzy Radzieckiej, rosyjskiej historii, jej rozwój, — z władzą

Radziecką w jej międzynarodowym znaczeniu.

Węgierska rewolucja proletariacka pomaga przejrzeć nawet ślepym. Forma przejścia do dyktatury

proletariatu na Węgrzech jest "zupełnie inna niż w Rosji: dobrowolne ustąpienie rządu burżuazyjnego,

natychmiastowe odbudowanie jedności klasy ro-botniczej, jedności socjalizmu na gruncie programu

komunistycznego. Istota władzy Radzieckiej występuje teraz tym wyraźniej: obecnie nigdzie na świecie

niemożliwa jest jakakolwiek bądź inna władza, popierana przez masy pracujące z proletariatem na ich

czole, poza władzą Radziecką, poza dyktaturą prole-tariatu.

Dyktatura ta przewiduje użycie bezwzględnie surowej, szybkiej i stanowczej przemocy dla złamania oporu

wyzyskiwaczy, kapitalistów, obszarników i ich sługusów. Kto tego nie zrozumiał, ten nie jest

rewolucjonistą, tego należy usunąć ze stanowiska wodza lub doradcy proletariatu.

Ale nie na samej tylko przemocy polega istota dyktatury proletariatu i nie głównie na przemocy. Główna

jej istota polega na organizowaniu i zdyscyplinowaniu czołowego oddziału mas pracujących, ich

awangardy, ich jedynego kierownika — proletariatu. Celem jego jest stworzenie socjalizmu,

zniesienie podziału społeczeństwa na klasy, przeistoczenie wszystkich członków społeczeństwa w ludzi

pracy, zniesienie podstawy wszelkiego wyzysku człowieka przez człowieka. Celu tego nie możnia

urzeczywistnić od razu, potrzebny jest do tego dość długotrwały okres przejściowy od kapitalizmu do

socjalizmu — i dlatego, że zorganizowanie produkcji na nowych podstawach jest rzeczą trudną, i

dlatego, że potrzeba czasu dla wprowadzenia kardynalnych znnaii we wszystkich dziedzinach życia, i

dlatego, że ogromna s'ła przyzwyczajenia do drobnomieszczańskiego i burżuazyjnego gospodarowania

może być przezwyciężona tylko w długiej i uporczywej walce. Dlatego też Marks mówi o całym okresie

dyktatury proletariatu, jako o okresie przejścia od kapitalizmu do socjalizmu.

W ciągu tego całego okresu przejściowego będą przewrotowi stawiali opór zarówno kapitaliści oraz ich

liczni zausznicy spośród burżuazyjnej inteligencji, opierający się świadomie, jak i również masa zbyt

obciążonego drobnomiesżczańskimi nawykami, tradycjami ludu pracującego, włączając chłopów,

opierającego się zazwyczaj nieświadomie. Wahania wśród tych warstw są nieuniknione. Chłop jako

człowiek pracy skłania się ku socjalizmowi, przekładając dyktaturę proletariatu nad dyk. taturę burżuazji.

Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala

http://www.1917.vizz.pl

Kreator PDF

Utworzono 24 March, 2010, 06:36

Chłop jako sprzedawca zboża skłania się ku burżuazji, ku wolnemu handlowi, czyli wstecz, ku dawnemu,

«odwiecznemu» kapitalizmowi, do którego «przywykł*.

Ażeby proletariat mógł za sobą prowadzić chłopstwo i wszy. stkie warstwy drobnomie.szczańskie w ogóle,

niezbędna jest dyktatura proletariatu, władza jednej klasy, siła jej organizacji i karności, jej

scentralizowana potęga, która opiera się na wszystkich zdobyczach kultury, nauki i toohniki kapitalizmu,

jej proletariacki charakter, bliski psychologii każdego człowieka pracy, jej autorytet wobec

rozproszonego, mniej rozgarniętego, słabiej politycznie wyrobionego człowieka pracy ze wsi lub drobnej

wytwórczości. Tu sprawie nie można zaradzić frazeologią o «demokracji» w ogóle, o «jedności» lub o

«jedności demokracji pracy», o «równości» wszystkich «ludzi pracy» i tak dalej i tym podobne —

frazeologią, do której skłonni są tak bardzo sfilistrzali socjalszowiniści i kautskiści. Frazeologia tylko sypie

piaskiem w oczy, tylko zaciemnia świadomość, wzmacnia starą tępotę, gnuśność i szablonowość

kapitalizmu, parlamentaryzmu, demokracji hurżuazyjnej.

Likwidacja klas — to sprawa długotrwałej, trudnej, uporczywej walki klasowej, która po obaleniu

władzy kapitału, po zburzeniu państwa burżuazyjnego, po ustanowieniu dyktatury proletariatu nie znika

(jak wyobrażają sobie filistry dawnego socjalizmu i dawnej socjaldemokracji), lecz tylko zmienia swoje

formy, stając pod wielu względami jeszcze bardziej zaciekłą.

Za pomocą walki klasowej przeciw oporowi burżuazji, przeciw gnuśności, szablonowości,

niezdecydowaniu, chwiejności drobnomieszczaństwa musi proletariat obronić swoją władzę, utrwalić swój

wpływ organizacyjny, osiągnąć «zneutralizowanie» warstw, które boją się odejść od burżuazji i idą zbyt

chwiejnie za proletariatem, utrwalić nową dyscyplinę, towarzyską dyscyplinę mas pracujących, ich trwałą

więź z proletariatem, ich zespolenie się wokół proletariatu, tę nową dyscyplinę, nową postawę więzi

społecznej, zamiast pańszczyźnianej dyscypliny wieków średnich, zamiast dyscypliny głodu, dyscypliny

«wolnego» niewolnictwa najemnego w warunkach kapitalizmu.

Żebv znieść klasy, potrzebny jest okres dyktatury jednej klasy właśnie spośród klas uciskanych, która

jest zdolna nie tyko obalić wyzyskiwaczy, nie tylko bezlitośnie złamać ich opór, ile zerwać pod względem

ideowym również z całą burżuazyjno- demokratyczną ideologią, z całą mieszczańską frazeologią na temat

wolności i równości w ogóle (w rzeczywistości — jak to dawno Marks wykazał — frazeologia

ta oznacza «wolność i równość» posiadaczy towarów, «wolność i równość» kapitalisty i robotnika).

Co więcej. Znieść klasy za pomocą swojej dyktatury jest w stanie tylko ta spośród klas uciskanych, która

jest wyszkolona, zjednoczona, wychowana i zahartowana w strajkowej i politycznej walce z kapitałem,

prowadzonej w ciągu dziesięcioleci, — tylko ta klasa, która przyswoiła sobie całą miejską,

przemysłową, wielkokapitalistyczną kulturę, jest zdecydowana i zdolna do tego, by kulturę tę obronić,

zachować i rozwinąć dalej wszystkie jej zdobycze, uczynić je dostępnymi dla całego ludu, dla ogółu mas

pracujących, — tylko ta klasa, która potrafi znieść wszystkie ciężary, próby, niedolę, ponieść

wielkie ofiary, jakich nieuchronnie historia wymaga od tego, kto zrywa z przeszłością i śmiało toruje sobie

drogę do nowej przyszłości, — tylko ta klasa, której najlepsi ludzie pełni są nienawiści i pogardy do

wszyst-kiego co mieszczańskie i filisterskie, do tych właściwości, które w takim stopniu kwitną wśród

drobnomieszczaństwa, drobnych urzędników i «inteligencji», — tylko ta klasa, która «przeszła

hartującą szkołę pracy» i umie wzbudzać szacunek swoją zdolnością do pracy u każdego człowieka pracy,

u każdego człowieka uczciwego.

Towarzysze robotnicy węgierscy! Daliście światu jeszcze lepszy wzór niż Rosja Radziecka, przez to, że

potrafiliście od razu zjednoczyć na platformie prawdziwej dyktatury proletariatu wszystkich socjalistów.

Czeka was obecnie najwdzięczniejsze i najtrudniejsze zadanie wytrwania w ciężkiej wojnie przeciw

Entencie- Bądźcie niezachwiani. Jeśli ujawnią się wahania wśród Socjalistów, którzy wczoraj przystąpili do

was, do dyktatury Proletariatu, lub też wśród drobnomieszczaństwa, łamcie Wahania bezlitośnie.

Rozstrzelanie — oto zasłużony los tchórza na wojnie.

Prowadzicie jedynie słuszną, sprawiedliwą, prawdziwie rewolucyjną wojnę, wojnę uciemiężonych przeciw

ciemięzcom, wojnę mas pracujących przeciw wyzyskiwaczom, wojnę o zwy, cięstwo socjalizmu. Nu całym

świecie wszystkie uczciwe element' w klasie robotniczej są po waszej stronie. Każdy miesiąc przybliża

światową rewolucję proletariacką.

Bądźcie niezłomni! Zwycięstwo będzie wasze!

27.V.1919 rWłodzimierz Iljicz Lenin

Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala

http://www.1917.vizz.pl

Kreator PDF

Utworzono 24 March, 2010, 06:36

Wydrukowano w gazecie «Prawda» Nr 115. 29 maja 1919 r.

Skopiowano z portalu "Władza Rad" www.1917.net.pl

Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala

http://www.1917.vizz.pl

Kreator PDF

Utworzono 24 March, 2010, 06:36