Dzień Kobiet w różnych krajach

Dzień Kobiet w Polsce

Polsce święto kobiet zostało zauważone dopiero po II wojnie, pasowało do

socjalistycznej propagandy. W zakładach pracy były życzenia i prezenty - rajstopy,
mydełko albo kawa - i obowiązkowo samotny tulipan - którego każda pracownica musiała
obowiązkowo pokwitować. Centralne obchody święta kobiet zniknęły w 1993 roku, kiedy
definitywnie zniosła je premier Hanna Suchocka. Dziś 8 marca świętują najchętniej
przedszkolaki, przygotowując dla swoich wychowawczyń i mam - piękne laurki.

Z sympatią o Dniu Kobiet wypowiadają się młode dziewczęta, przepraszam,

kobiety - do lat 25, które w przeprowadzonych badaniach aż w 90% były "za kwiatkiem
dla Ewy". Nieco starsze panie odnoszą się do tego święta nieco bardziej sceptycznie,
opowiadając się za Dniem Kobiet w 46%. Bardziej zainteresowane są zrównaniem swoich
zarobków z mężczyznami, gdyż w wielu zakładach pracy kobiety zatrudnione na tych
samych stanowiskach i wykonujące tę samą pracę otrzymują z reguły niższe uposażenia,
zajmują również znacznie mniej stanowisk kierowniczych.

Pierwszym przykładem może być sam chrzest – większość źródeł historycznych

wskazuje na występowaniu tego zwyczaju jeszcze sporo lat przed chrześcijaństwem.
Woda pełni najważniejszą rolę w życiu człowieka, dlatego też już pierwotne plemiona
wykorzystywały ten życiodajny płyn w swoich rytuałach. Na myśl przychodzą plemiona
greckie, indyjskie, egipskie oraz Celtowie.

Dlatego nie można skreślać urodzin, ani atakować z powodu ich pogańskich źródeł.

Poza tym, urodziny są szczególne z jednego podstawowego względu. Jako, że w tym dniu
najważniejsza jest jedna osoba i jej relacje z otoczeniem; jej uczucia i szczęście. Czasami
więc, łatwiej jest wyrazić nasze myśli i uczucia wobec jubilata w ten dzień, niż w
jakikolwiek inny. A oprócz tego w ten jeden dzień mamy prawo do nieograniczonej
radości. Suma summarum. Jeżeli już wiemy jak, co i dlaczego, pozostaje najważniejsze
pytanie. Jak świętować urodziny?

Dzień Kobiet w Bułgarii

W Bułgarii święto 8 Marca nie jest jeszcze dniem narodowym. To zwykły dzień

pracy. Dlatego też mężczyźni mają okazję złożyć życzenia nie tylko swojej żonie, ale też
kobietom – koleżankom z pracy.

Zazwyczaj po pracy i po obiedzie są organizowane imprezy, bądź współpracownicy

całą grupą idą do restauracji lub kawiarni. W ostatnich czasach niektóre kobiety w
Bułgarii, odnoszą się do święta trochę z rezerwą. Inne zaczęły go wspominać jako atrybut
czasów socjalizmu.

Dość często jest zauważalny fakt, iż kobiety w odróżnieniu od mężczyzn z dużym

entuzjazmem tego dnia składają sobie nawzajem życzenia.

Tak czy inaczej ten dzień daje dużą okazję na wręczanie najbliższym i znajomym

kobietom małych prezentów, kwiatów lub po prostu składania życzeń w postaci miłego
komplementu.

15 lutego obchodzono święto poświęcone Faunowi (bożek przyrody), a w Grecji

jego odpowiednikowi – Bahusowi, związane z cyklem budzącej się do życia przyrody. W
tym czasie ludzie bawili się i weselili na wiele sposobów. Jednym z nich było tzw.
„wybieranie imienia” - podczas pierwszego dnia świątecznego cyklu, na skrawkach
papieru pisano imiona wszystkich rzymskich dziewcząt. Potem skrawki te lądowały w
słoiku, z którego imię dziewczyny wyciągał kolejny młody chłopak (podobny zwyczaj
można zaobserwować podczas Andrzejek – kartki z imionami chłopców wkłada się pod
poduszkę, a następnego dnia wyciąga się jedną, na której ma być podobno napisane imię
przyszłego męża dziewczyny). Od tej chwili, połączona w taki sposób para, musiała ze
sobą przebywać przez cały czas trwania święta. Czasami te dziwne swaty zaowocowały
wzajemną miłością, a później małżeństwem. Jednak nie wszystko może układać się zbyt
dobrze – szczególnie w momencie, gdy w sprawy miłości miesza się polityka.

Za czasów panowania Klaudiusza II Rzym prowadził wiele krwawych wojen, a

wojsko rzymskie coraz bardziej malało, nie tylko ze względu na straty wojenne, ale przede
wszystkim z powodu braku chętnych do wstąpienia w szeregi armii. Cesarz wpadł na
szalony pomysł – zakazał ślubów. Wedle jego rozumowania mężczyźni, którzy nie mogą
się ożenić, szybciej zajmą się wojennym rzemiosłem, a już żonaci z niechęcią wstępują do
armii.

Przeciwko temu nieludzkiemu dekretowi wystąpił Walenty, który potajemnie

udzielał ślubu zakochanym parom. Gdy jego nieposłuszeństwo wyszło na jaw, został
aresztowany i skazany na śmierć. Podczas pobytu w więzieniu Walenty zaprzyjaźnił się z
córką strażnika. Ona jedna mogła wejść do jego celi, gdzie przez długie godziny siedzieli i
rozmawiali. Wspierała go oraz popierała jego bunt przeciw Klaudiuszowi. W dzień swojej
śmierci - 14 luty - Walenty zostawił jej krótką notkę, żeby podziękować za przyjaźń i
lojalność. W tej notce napisał - „Kocham, Twój Walenty”.

Ta krótka notatka stała się podstawą dla rozsyłanych później walentynkowych

kartek. Ale w dzień św. Walentego ludzie nie tylko pamiętają o osobach, w których są
zakochani/ zadurzeni/ oczarowani, ale również o najlepszych przyjaciołach. Jest więc to
nie tylko pochwała miłości, ale i przyjaźni, której nic nie powinno pokonać.

Dzień Kobiet w ZSRR / Rosji

Dzień 8 marca miał na celu odwrócić uwagę ludzi radzieckich od takich świąt

religijnych jak: Maslenica, która przypadała mniej więcej w tym samym czasie i Dzień Żon
Niosących Pokój, który był obchodzony w trzecią niedzielę po Wielkanocy oraz był
uważany za Prawosławny Dzień Kobiet.

W 1975 sowieckim ideologom nareszcie udało się zrealizować swoje dawne

marzenie: z tego powodu, iż rok ten był ogłoszony Organizacją Zjednoczonych Nacji
„Międzynarodowym rokiem kobiety”, 8 marca z dopływu delegacji ZSSR w związku z
postanowieniem tejże organizacji OON otrzymało oficjalny status „Międzynarodowego
dnia kobiet”.

Co prawda to niewiele zmieniło, oprócz byłych Republik ZSSR, niewiele krajów na

świecie świętuje dzień 8 marca. W Estonii, Łotwie, Litwie, Gruzji i Armenii
Międzynarodowy dzień kobiet został oficjalnie odwołany. W Armenii 7 kwietnia obchodzą
nowe święto „Macierzyństwa i Urody”. Chociaż, w imię sprawiedliwości należy dodać, iż
8 marca jednak wspominają za granicami Rosji. Na przykład w większości europejskich
krajów tego dnia w wiadomościach mimochodem pojawiają się informacje o tym, że
dzisiaj jest „Międzynarodowy Dzień Kobiet”. Jednak z reguły tylko się o tym wspomina,
lecz się nie obchodzi jako święto.

Dzień Kobiet na Kubie

1 Stycznia 1959 roku Comandante Fidel Castro, podczas swojej przemowy w

Santiago oznajmił, iż na Kubie walczyli nie tylko mężczyźni, lecz także kobiety. Stwierdził,
że wielki czyn Marianny Grahales jest największym dowodem tego, iż były one też
doskonałymi wojownikami, podobnie jak najlepsi żołnierze – mężczyźni.

To była jedna z największych lekcji kubańskiej historii i być może miała największy

wpływ na wyobrażenie tego narodu o kobietach. Począwszy od tego momentu został
złamany stereotyp mówiący, że kobieta została urodzona żeby robić pranie, prasowanie,
gotowanie i rodzić dzieci. Kuba zaczęła świętować międzynarodowy dzień kobiet tak
samo jak w innych krajach.

Tego dnia kubańskie społeczeństwo darzy czcią piękniejszą część populacji tej

wyspy. Czyni tak dlatego, że jej udział w wojennej, naukowej, intelektualnej i kierowniczej
działalności jest naprawdę ogromny. Wobec tego przestano widzieć kobietę tylko w roli
żony, matki i gospodyni domu. To był dynamiczny proces, w którym brały udział
dziesiątki tysięcy kobiet, chcących dołączyć do politycznego, społecznego i
ekonomicznego życia kraju. Kubańczycy są pewni, iż uczestnictwo kobiet jest ich pięknym
wkładem w rewolucyjny proces.

Biorąc udział w życiu swojego kraju, kobiety zdobywają coraz więcej szacunku oraz

wzbudzają zachwyt znajomych, rodziny, męża, ponieważ ramię w ramię dzielą z nimi
historyczną misję i tworzenia rodziny