made by koperek©

– to nazwa, którą Rzymianie określali celtycką ludnośd Galii - tj. dzisiejszej Francji, Belgii i

Galowie

północnych Włoch. Około 600 roku p.n.e. Galowie napadli na Nizinę Padaoską wypierając wpływy Etrusków.

W I wieku p.n.e. Rzymianie rozpoczęli podbój Galów, którego ostatnim etapem był podbój Galii w latach 50. I

wieku p.n.e. przez Juliusza Cezara.

Podział Galii:

- Galia Zaalpejska (Gallia Transalpina), nazywaną także Galią Dalszą (Gallia Ulterior). Południowo-

wschodnia częśd Galii Zaalpejskiej stała się prowincją rzymską w 121 roku p.n.e. W roku 118 p.n.e.

została założona tutaj kolonia Narbo, dzięki czemu dla nowej prowincji stworzono drugą nazwę - Galia

Narbooska (Galia Narbonensis), obecna Prowansja.

- Galia Przedalpejska (Gallia Cisalpina), nazywaną także Galią Bliższą (Gallia Citerior). Zajęta przez

Rzymian jeszcze w III wieku p.n.e., została ostatecznie włączona w 42 roku p.n.e. w obręb Italii.

Kraina ta obejmowała wszystkie ziemie na północ od Italii, pomiędzy Pirenejami, a Renem.

Po wygranej bitwie pod Alezją w 52 roku p.n.e., Cezar nadał całej Galii status prowincji. Dalsze

przekształcenia strukturalne w Galii nastąpiły dopiero za panowania Oktawiana Augusta, który

podzielił Galię i zmienił jej granice, tworząc osobne prowincje:

o

Akwitania (Gallia Aquitania),

o

Galia Belgijska (Gallia Belgica),

o

Galia Lugduoska (Gallia Lugdunensis),

o

Galia Narbooska (Gallia Narbonensis),

o

Germania Górna (Germania Superior),

o

Germania Dolna (Germania Inferior);

Fazy podboju Galii:

*

podbój Galii przedalpejskiej w III w. p.n.e. ( Galiia togata – „w togach”, bo szybko przejęli zwyczaje

ubiorowe Rzymian),

*

podbój Galii Narbonensis ( La Narbonnaise), południowo – wchodnia Francja i dolina Rodanu,

w II w. p.n.e. (Gallia bracata, les braises – spodnie),

*

podbój Francji i Belgii w I w. p.n.e. ( Gallia comata, włochata, bo mieszkaocy nosili długie włosy,

brody i wąsy, w przeciwieostwie do Rzymian);

Dzisiejsze społeczeostwo francuskie składa się z potomków:

-

Galów

-

Burgundów

-

Franków ( ludy germaoskie)

-

Rzymian

-

Wizygotów

-

Berberów

made by koperek©

-

Bretooczyków

-

Normandów (Wikingów)

Nazwa

pochodzi od łacioskiego słowa Francia, oznaczające państwo Franków.

FRANCJA

byli ludem

Frankowie

niezwykle wojowniczym, zamieszkującym dolinę Renu. Rzym w związku z walkami prowadzonymi z tym

plemieniem zaproponował im przejście na swoją stroną, a wodzom frankooskim podpisanie sojuszy z

Cesarstwem Rzymskim, dzięki czemu uzyskali wysokie stanowiska w armii rzymskiej. W V w. n.e. była to

najliczniejsza grupa demograficzna w Galii. Osiedlili się między Loarą a Rodanem, a ich wpływy sięgały aż do

Morza Środziemnego.

również byli silną grupą etniczną, zostali jednak pokonani przez Franków, ponieważ, jako arianie,

Wizygoci

zmuszeni byli do walki z okolicznymi ludami. Pod koniec V w. n.e. Frankowie przyjęli chrześcijaostwo (chrztu

udzielił w Reims w 496r. n.e. św. Remigiusz  sporna data i miejsce), idąc w ślady Rzymu, co umożliwia im

silniejsze zakotwiczenie się w terenie i skuteczniejszą walkę z Wizygotami. Ostatecznie pokonał ich król

Franków Chlodwig w 570 r., pokonując wizygockiego króla Alaryka II.

Chrzest stawia Franków w opozycji do ariaoskich Wizygotów, dzięki czemu są oni jedynym silnym paostwem

germaoskim, dzięki czemu z łatwością przejęli władzę. W ich drodze do chrześcijaostwa nie było okresu

przejściowego (jak np. w Hiszpanii), dyskryminacji, prześladowao religijnych.

Elementy władzy zostałt łatwiej przyswojone przez Galię, która w sposób łagodny stała się paostwem Franków

( problemy tylko z Akwitanią).

Budowa terytorium Franków utrudniana była przez tradycję o podziale terenu po śmierci władcy między jego

synów. Przez trzy wieki istniały niejako cztery paostwa frankooskie:

- Austrazja (nad Mozą, Mozelą i środkowym Renem),

- Neustrazja (płn. częśd dzisiejszej Francji po rz. Loarę na płd.),

- Burgundia (między Loarą a doliną Lyonu),

- Akwitania (pd.- zach. Francja);

W latach 613 – 639 dwóm władcom (Chlotar II i jego syn Dagobert I) udałosię zjednoczyd paostwo frankijskie,

ale po ich śmierci znowu je podzielono.

Na przełomie VII i VIII w. nastąpiło rozdrobnienie terytorium i upadek pierwszej dynastii frankijskiej –

Merowingów, tzw. królów gnuśnych, którzy byli zbyt młodzi by władad (panowali ich kuzyni), szybko też

umierali, ze względu na dużą występowalnośd chorób genetycznych (zbyt duże pokrewieostwo). W zasadzie

władza spoczywała w rękach dowódców wojskowych.

made by koperek©

Pozostałości na terenie obecnej Francji po Galii Rzymskiej:



Łuk Tryumfalny (fr. L'Arc de Triomphe) Tyberiusza w Orange (ryc.);



stare miasto (la vieille ville) w Arles;



rzymski teatr w Arles ;



ruiny Akweduktu (z I w. n.e.) w Frejus, doprowadzającego

niegdyś wodę do Rzymu (ryc.);

made by koperek©



akwedukt Pont du Gard w okolicach Avinion – najlepiej zachowany i najwyższy akwedukt z

czasów rzymskich (ryc.)

o

trzy piętra,

o

wysokośd 487m,

o

długośd najwyższej części – 275m,

o

35 arkad;



koloseum w Nîmes (les Arénés) – ryc.;

made by koperek©



maison carrée ( kwadratowy dom) – ryc.;