AndreaLaurence

Trzydzieścidniinocy

Tłu​ma​cze​nie

Ka​ta​rzy​naCią​żyń​ska

PROLOG

–Chceszstądwyjść?
Ame​liaKen​ne​dyspoj​rza​ławbłę​kit​neoczyswo​je​gonaj​lep​sze​goprzy​ja​cie​la,Ty​le​-

raDi​xo​na.Jakza​wszeprzy​cho​dziłjejnara​tu​nek.

– Tak, pro​szę. – Wsta​ła od sto​li​ka i bio​rąc go za rękę, z ra​do​ścią opu​ści​ła salę

iprzezka​sy​nowy​szłaznimnalśnią​cąodświa​tełgłów​nąuli​cęLasVe​gas.

Wcią​gnę​ła chłod​ne po​wie​trze i od razu po​czu​ła się le​piej. Cze​mu są​dzi​ła, że

szkol​nespo​tka​niepola​tach bę​dziemiłe?Sie​dzia​ław saliwy​peł​nio​nejludź​mi, któ​-
rychni​g​dyspe​cjal​nienielu​bi​ła,cheł​pią​cychsięswo​imisuk​ce​sa​mi.Choćjejniein​te​-
re​so​wa​ło,coTam​myRi​chard​son–nie​gdyśche​er​le​ader​kaina​dę​tasmar​ku​la–zro​bi​-
ła ze swo​im ży​ciem, to jed​nak słu​cha​jąc prze​chwa​łek daw​nej ko​le​żan​ki, Ame​lia
stra​ci​łaen​tu​zjazmdlawła​snychdo​ko​nań.

Tona​praw​dęidio​tycz​ne.Byławspół​wła​ści​ciel​kąfir​myiod​nio​słasuk​ces,alebrak

ob​rącz​kiizdjęćdziec​kawte​le​fo​nietegowie​czo​rująwy​róż​niał.Całatawy​ciecz​ka
totyl​kostra​tacen​ne​gocza​su.Cho​ciażcie​szy​łasięzespo​tka​niazTy​le​rem.Oddzie​-
wią​tejkla​sybylinaj​lep​szy​miprzy​ja​ciół​mi,leczostat​niozpo​wo​duna​wa​łuza​jęćspo​-
ty​ka​lisięza​le​d​wierazdoroku.

Trzy​ma​jącsięzaręce,ru​szy​liprzedsie​bie.Zkaż​dymkro​kiem,któ​ryod​da​lałich

odkla​so​we​gospo​tka​nia,Ame​liaczu​łasięle​piej.Te​qu​ilateżza​czę​ładzia​łaćipo​pra​-
wi​łajejna​strój.Ichuwa​gęprzy​cią​gnąłja​kiśha​łas.Za​trzy​ma​lisięprzedMi​ra​ge,by
zo​ba​czyćerup​cjęsztucz​ne​gowul​ka​nu.

Opar​li się o ba​lu​stra​dę, Ame​lia po​ło​ży​ła gło​wę na ra​mie​niu Ty​le​ra i wes​tchnę​ła

zza​do​wo​le​niem.Tę​sk​ni​łazanim.Samaniewie​dzia​ładla​cze​go,alekie​dybyłazTy​-
le​rem, świat wy​da​wał się lep​szy. Ża​den inny męż​czy​zna nie po​tra​fił jej tak po​cie​-
szyć,zżad​nymnieczu​łasiętakswo​bod​nie.Choćni​g​dyniebyliparą,Ty​lerwy​so​ko
usta​wił po​przecz​kę dla jej przy​szłych part​ne​rów. Może za wy​so​ko, zwa​żyw​szy, że
wciążjestsama.

–Le​piej?–spy​tał.
–Tak.Mia​łamjużdośćzdjęćślu​bówidzie​ci.
Ty​leroto​czyłjąra​mie​niem.
–Wiesz,żetakwy​glą​da​jąspo​tka​niakla​so​we.
–Aleniespo​dzie​wa​łamsię,żepo​czu​jęsiętak…
–Od​no​szą​cąsuk​ce​syko​bie​tąbiz​ne​su,któ​rapa​nu​jenadswo​imlo​sem?
Ame​liawes​tchnę​ła.
–My​śla​łamra​czejoswo​ichoso​bi​stychnie​po​wo​dze​niach,otym,żeje​stemnado​-

brejdro​dzedoza​miesz​ka​niazgro​mad​kąko​tów.

–Dajspo​kój.–Ująłjąpodbro​dę.–Je​steśwspa​nia​ła.Pięk​na,uta​len​to​wa​na.Każ​dy

męż​czy​znabył​byszczę​śli​wy,ma​jąctakąko​bie​tę.Popro​stujesz​czeniezna​lazłsię
taki,któ​rybył​bycie​biewart.

Miłoby​ło​bytakpo​my​śleć,ajed​nakAme​liaodpew​ne​gocza​subez​owoc​niepo​szu​-

ki​wa​łaTegoJe​dy​ne​go.

–Dzię​ku​ję,Ty​ler–rze​kła,wtu​la​jąctwarzwkla​pęjegoma​ry​nar​ki.
Ty​leroparłbro​dęnaczub​kujejgło​wyitrzy​małjąwuści​sku.Przy​ja​ciel​skimuści​-

sku, jak set​ki razy wcze​śniej. A jed​nak tego wie​czo​ru ten uścisk był inny. Ame​lia
czu​łajegomię​śnie.Za​pachwodyko​loń​skiejbyłzna​jo​my,ajak​byina​czejjąprzy​cią​-
gał.Mia​łaocho​tęwtu​lićtwarzwjegoszy​jęiwdy​chaćcie​płyza​pachskó​ry.Do​tknąć
za​ro​stunabro​dzie…

Zro​bi​ło się jej go​rą​co. Zda​ła so​bie spra​wę, że roz​pa​lo​ne po​licz​ki nie mają nic

wspól​ne​gozpło​mie​nia​mi,któ​rewy​strze​li​wa​łypodru​giejstro​nywody.Po​czu​łapo​żą​-
da​nie,któ​re​goni​g​dydo​tądnieko​ja​rzy​łazTy​le​rem.Byłjejnaj​lep​szymprzy​ja​cie​lem.
Ni​kimwię​cej.

A jed​nak w tej chwi​li pra​gnę​ła wię​cej. Chcia​ła, by jej po​ka​zał, jaka jest pięk​na

imą​dra,za​miastotymmó​wić.Tobyłanie​bez​piecz​namyśl,leczniemo​głasięjejpo​-
zbyć.

–Pa​mię​tasznocpoma​tu​rze?
–Oczy​wi​ście.–Od​su​nę​łasię,byprze​rwaćkon​taktfi​zycz​ny.Nieza​po​mnia​łatam​-

tejnocy.Poza​li​cze​niuro​dzin​nychim​prezwy​mknę​lisięnapu​sty​nię.

–Pi​li​śmyna​po​jeni​sko​al​ko​ho​lo​weicałąnocob​ser​wo​wa​li​śmyspa​da​ją​cegwiaz​dy.
–Apa​mię​taszna​sząumo​wę?
–Niepa​mię​tam.
– Po​sta​no​wi​li​śmy, że je​śli do spo​tka​nia dzie​sięć lat po ma​tu​rze obo​je bę​dzie​my

wciążsami,po​bie​rze​mysię.

–Ochtak.–Na​gletachwi​lapo​wró​ci​ła.Kie​dymia​łaosiem​na​ścielat,dwu​dzie​sto​-

ośmio​lat​ka była dla niej sta​rusz​ką. Więc przy​się​gli so​bie, że ura​tu​ją się przed sa​-
mot​no​ściąwie​kuśred​nie​go.–Jestzu​peł​nieina​czej,niżso​biewte​dywy​obra​ża​łam.
Wciążczu​jęsięmło​da,choćcza​sa​mimamteżwra​że​nie,żeje​stemnaj​star​sząinaj​-
nud​niej​sząoso​bą,jakąznam.Nictyl​kopra​cu​ję.Nieprze​ży​wamjużta​kichprzy​gód,
ja​kieprze​ży​wa​li​śmyra​zem.

Ty​lerbacz​nieprzy​glą​dałsięjejtwa​rzy.
–Maszocho​tęnaprzy​go​dę?Gwa​ran​tu​ję,żepo​pra​wicina​strój.
Tegowła​śniepo​trze​bo​wa​ła–nie​za​po​mnia​nejnocy.
–Zde​cy​do​wa​nietak.Oczymmy​ślisz?
Uśmiech​nąłsięiwziąłjązarękę.Ame​lięna​tych​miastprze​biegłdreszcz.GdyTy​-

lertaksięuśmie​chał,go​dzi​łasięnawszyst​ko.Ty​lerprzy​klęk​nął,aonazro​zu​mia​ła,
żejed​naktocoświę​cej,niżsięspo​dzie​wa​ła.

–Ame​lio,wyj​dzieszzamnie?

ROZDZIAŁPIERWSZY

–Ame​lio–na​ci​ska​łaGret​chen.–Tyl​koniemów,żewzię​łaśślubwka​pli​cywVe​-

gas.

Ame​liagłę​bo​kona​bra​łapo​wie​trzaiski​nę​łagło​wą.Wbrzu​chujejsięprze​wra​ca​-

ło,mimotowy​du​si​ła:

–Wzię​łamślub.Niebar​dzopa​mię​tamszcze​gó​ły,aleobu​dzi​łamsięjakożonamo​-

je​gonaj​lep​sze​goprzy​ja​cie​la.

– Chwi​lecz​kę. – Bree unio​sła ręce z nie​do​wie​rza​niem. – Mó​wisz, że wy​szłaś za

mąż?

Ame​liaspoj​rza​łanako​le​żan​ki,nie​pew​na,czyzdo​łapo​wtó​rzyćtowy​zna​nie.Praw​-

dęmó​wiąc,dotejporynieprzy​zna​łategonagłos.Wy​da​wa​łojejsię,żetobyłsen,
alekie​dyGret​cheniBreepa​trzy​łynanią,jak​bywy​ro​słajejdru​gagło​wa,wszyst​ko
na​glesta​łosięrze​czy​wi​ste.

–Spo​tka​nieszkol​neniepo​szłotak,jakocze​ki​wa​łam–wy​ja​śni​ła.–Wszy​scychwa​-

li​lisięzdję​cia​miześlu​buidzieć​mi…

Tam​te​go wie​czo​ru smęt​ny stan uczu​cio​we​go ży​cia Ame​lii bo​le​śnie ją ude​rzył.

Przez dzie​sięć lat uma​wia​ła się na rand​ki to z tym, to z owym, ale nie mia​ła się
czymchwa​lić.Niedla​te​go,żeniepró​bo​wa​ła,popro​stuszczę​ściejejniedo​pi​sa​ło.
Niezga​dza​łasięnamniejniżwiecz​nami​łość,awy​da​wa​łosię,żetakami​łośćjest
pozajejza​się​giem.

Niepo​ma​ga​łoteż,żeprzezkil​kalatpoukoń​cze​niucol​le​ge’usku​pi​łasięnafir​mie,

któ​rąza​ło​ży​łazko​le​żan​ka​mi:FromThisMo​ment.Or​ga​ni​zo​wa​nieślu​bówbyłostre​-
su​ją​cym za​ję​ciem, a jej dział​ka – ca​te​ring – dość wy​ma​ga​ją​ca. Przy​go​to​wy​wa​ła
menuitor​tywe​sel​ne,samdzieńślu​bubyłdlaniejnaj​mniej​szympro​ble​mem.Lu​bi​ła
swo​jąpra​cę,choćniepo​zwa​la​łajejnapo​waż​neza​an​ga​żo​wa​niesięwpo​szu​ki​wa​nie
mi​ło​ściiza​ło​że​niero​dzi​ny,októ​rejza​wszema​rzy​ła.

Skoń​czy​łado​pie​rodwa​dzie​ściaosiemlat,alekla​so​wespo​tka​niepo​ka​za​łojej,że

wkwe​stiizwiąz​kówko​le​dzyzo​sta​wi​lijąda​le​kowtyle.Na​wetgłu​piDaveSim​mons
przy​je​chał z żoną, wbrew prze​ko​na​niu Ame​lii, że ni​g​dy ta​kiej nie znaj​dzie. Obec​-
nośćTy​le​ra,któ​rytak​żebyłsam,niepo​mo​gła.Ty​lerbyłsamzwy​bo​ru,zbytlu​bił
rolęwę​dru​ją​ce​gopoświe​ciepre​ze​safir​my,byob​cią​żaćsięro​dzi​ną.

–Uża​la​łamsięnadsobą.Ty​lerdo​no​siłmidrin​kiiwkoń​cupo​sta​no​wi​li​śmyopu​ścić

im​pre​zę.

–Przejdźodrazudoślu​bu–po​pro​si​łaGret​chenzmie​szan​kązdu​mie​niaira​do​ści

natwa​rzy.

Ame​liapo​krę​ci​łagło​wą.
– Nie wszyst​ko pa​mię​tam, ale Ty​ler przy​po​mniał mi na​szą głu​pią umo​wę z nocy

po ma​tu​rze. Przy​rze​kli​śmy so​bie, że je​śli na spo​tka​niu kla​sy za dzie​sięć lat wciąż
bę​dzie​mysin​gla​mi,tosiępo​bie​rze​my.

–Niemów!–Breewy​trzesz​czy​łaitakdużeoczy.

– Tak było. – Ame​lia też z tru​dem w to wie​rzy​ła. Kie​dy obu​dzi​ła się na​stęp​ne​go

ran​ka,wiel​kidia​mentnapal​cuinagimęż​czy​znawłóż​kupo​twier​dzi​łyjejnaj​gor​sze
lęki.Mi​nio​nanocniebyłatyl​kosnem.Po​ślu​bi​łanaj​lep​sze​goprzy​ja​cie​la.–Zro​bi​li​-
śmytodlażar​tu.Wli​ceumcią​glewpa​da​łynamdogło​wyróż​nesza​lo​nepo​my​sły.Ty​-
lerchciałmniepo​cie​szyć,po​wie​dział,żesięzemnąoże​ni,że​bymjużni​g​dynaspo​-
tka​niukla​synieczu​łasięsa​mot​na.

–Cotytamwy​pi​łaś,dodia​bła?–spy​ta​łaBree,od​su​wa​jącma​ga​zynnate​matślu​-

bów,któ​ryczy​ta​ła,pla​nu​jącwła​snyślub.

–Takczyowak–pod​ję​łaAme​lia,igno​ru​jącBree–chcie​li​śmyślubjaknaj​szyb​ciej

unie​waż​nić.Ty​lermiesz​kawNo​wymJor​ku,jatu​taj.Nicbyztegoniewy​szło.

Czyż​bywogó​letoroz​wa​ża​ła?Toja​sne,żenicbyniewy​szło.Po​ślu​bi​łanaj​lep​sze​-

goprzy​ja​cie​la!Ty​le​ra!Wie​dzia​łaonimwszyst​ko,tak​żeito,żeTy​lerniejestma​te​-
ria​łemnamęża.Zadużopra​cu​je,wciążpo​dró​żu​jeimafa​tal​nyzwy​czajzni​kaćna
całety​go​dnie.Ko​cha​łagojakprzy​ja​cie​la,aleniemo​gła​bynanie​goli​czyć.

– Oka​za​ło się, że w Ten​nes​see nie moż​na unie​waż​nić mał​żeń​stwa tyl​ko dla​te​go,

że wzię​ło się ślub pod wpły​wem im​pul​su. Być może Nowy Jork ma lep​sze pra​wo,
aje​ślinie,cze​kanasroz​wód.Ty​lerzadużopo​dró​żu​je,żebyroz​po​cząćtenpro​ces.
Do​sta​łamodnie​gotyl​kokil​kaese​me​sówzBel​gii,LosAn​ge​les,In​dii…Odwy​jaz​du
zVe​gasna​wetnieroz​ma​wia​li​śmyprzezte​le​fon.

–My​ślisz,żena​praw​dęjestza​ję​tyczycięuni​ka?–spy​ta​łaGret​chen.–Tode​li​kat​-

nasy​tu​acja.Niewy​obra​żamso​bie,że​bymsięprze​spa​łazko​le​gązeszko​ły.Gdy​by
seksbyłfa​tal​ny,trud​noby​ło​bymispoj​rzećmuwtwarz.Agdy​bybyłdo​bry…mo​gło​-
bybyćjesz​czego​rzej.

–Seksbyłfan​ta​stycz​ny–wy​zna​łaAme​liaiszyb​koza​kry​łausta.Po​trzą​snę​łagło​-

wą.Po​wie​dzia​łato,botopraw​da.Niemia​łabar​dziejczu​łe​goko​chan​kaniżTy​ler.
Niebyłacał​kiempew​na,cootymmy​śleć.

–Cóż–rze​kłaBreezuśmie​chem.–Opo​wia​daj.
–Och,nie–od​par​łaAme​lia.
–Możemusięniespie​szy,bomana​dzie​ję,żejesz​czecośsko​rzy​sta–za​su​ge​ro​-

wa​łaGret​chen.

–Nicniesko​rzy​sta.Tam​tanocsięniepo​wtó​rzy,obo​jetowie​my–rze​kłaAme​lia,

choćczu​ła,żeniemówipraw​dy.Pra​gnę​ławię​cej,wie​dząc,żeniepo​win​nategopra​-
gnąć.–Onjestza​ję​ty.Za​wszejestza​ję​ty.

Ty​ler wy​raź​nie nie przej​mo​wał się tak jak ona. W ese​me​sach pi​sał, by się nie

mar​twi​ła. Sko​ro unie​waż​nie​nie nie wcho​dzi w grę, nie ma po​śpie​chu, więc je​śli
Ame​lianiejestaku​ratwkimśza​ko​cha​nainiechceko​gośin​ne​gopo​ślu​bić,niema
spra​wy. Ty​ler znał hi​sto​rie jej trud​nych związ​ków i wie​dział, że praw​do​po​do​bień​-
stwo,żewła​śniechcewyjśćzamąż,jestzni​ko​me.

–Na​praw​dęchceszodejśćodmęż​czy​zny,któ​re​muza​wdzię​czaszor​gazmży​cia?–

Gret​chenzmarsz​czy​łaczo​ło.–Chy​ba​bymtegoniezro​bi​ła,na​wetgdy​bymniemo​gła
fa​ce​taznieść.Awysięprzy​jaź​ni​cie.Odprzy​jaź​nidomi​ło​ścijestje​denkrok.

–Wiel​kikroknadprze​pa​ścią.
Ame​liaza​wszemy​śla​łaoso​bieiTy​le​rzejakopa​rzeprzy​ja​ciół.Popierw​sze,nie

chcia​ła ry​zy​ko​wać utra​ty przy​jaź​ni. Gdy​by z bliż​sze​go in​tym​ne​go związ​ku nic nie
wy​szło,awszyst​konatowska​zy​wa​ło,stra​ci​ła​bynaj​waż​niej​sze​goczło​wie​kawswo​-

imży​ciu.

Po dru​gie, mię​dzy parą przy​ja​ciół i parą ko​chan​ków ist​nie​je ogrom​na róż​ni​ca.

Przy​jaźńjestpro​sta.Ame​liato​le​ro​wa​łapo​dró​żeTy​le​ra,jegostylży​cia,apo​dyk​tycz​-
ność i prze​cią​ga​ją​ce się mil​cze​nie. On to​le​ro​wał jej ro​man​tycz​ne ide​ały i wy​bred​-
ność.Nieprzy​wią​zy​wa​lidotegozna​cze​nia,bobyliprzy​ja​ciół​mi.Wzwiąz​kutekwe​-
stieura​sta​jądoran​gipro​ble​muista​jąsięczyn​ni​kiemunie​moż​li​wia​ją​cymzwią​zek.

Stanemo​cjo​nal​nyAme​liipod​czasspo​tka​niakla​synaj​wy​raź​niejza​głu​szyłtegoro​-

dza​jutro​ski.Po​tempa​mię​ta​łajużtyl​kochwi​lęprzedskon​su​mo​wa​niemmał​żeń​stwa.
Nic się wów​czas tak nie li​czy​ło, jak to, by po​czuć smak za​ka​za​ne​go owo​cu. Cia​ło
ido​tykTy​le​raoka​za​łysięnie​spo​dzian​ką,Ame​lianiemo​głasięnimna​sy​cić.Jesz​cze
te​raz,nasamąmyślotymdoży​ciabu​dzi​łysięteczę​ścijejcia​ła,któ​rewzwiąz​ku
zTy​le​remni​g​dy,aletoni​g​dyniepo​win​nypul​so​waćpo​żą​da​niem.

Odpo​wro​tuzVe​gasniemo​głaza​po​mniećtam​tejnocy.Mał​żeń​stwomoż​naunie​-

waż​nić,alewspo​mnie​nia…Tychniedasięwy​ma​zać.Do​ty​kałjej,jak​bycałeży​cie
przy​go​to​wy​wał się do tej chwi​li. Ona już nie wró​ci do cu​dow​nej nie​świa​do​mo​ści,
wja​kiejkie​dyśżyli.Zje​dliza​ka​za​nyowoc.

Za​brzę​czałjejte​le​fon,ni​czymku​chen​nyti​merprzy​wra​ca​jącjądorze​czy​wi​sto​ści.

Pa​trzącnaekran,ścią​gnę​łabrwi.Na​resz​cieko​lej​nawia​do​mośćodTy​le​ra.Nie​ste​-
ty,nieod​po​wia​dałnaty​sią​cejejpy​tań,niere​kom​pen​so​wałjejty​go​dnicze​ka​nia,na
któ​rejąska​zał.Na​pi​sałtyl​ko:Je​steśwpra​cy?

Pew​niebyłwresz​ciego​tówdoroz​mo​wyoichsy​tu​acji.Byćmożenakil​kadniży​-

cieto​wa​rzy​skieprzy​ci​chło.

Tak,od​po​wie​dzia​ła.Na​pi​sa​ła,żepospo​tka​niuwpra​cydonie​goza​dzwo​ni.Pój​dzie

doswo​je​gopo​ko​ju,za​mkniedrzwiiod​bę​dzietęroz​mo​wę,bymie​litozasobą.Na​-
ta​lie, or​ga​ni​za​tor​ka ślu​bów i me​ne​dżer​ka biu​ra, lada mo​ment po​ja​wi się z kawą,
takjakwkaż​dypo​nie​dzia​łekrano.Na​wetży​cio​waka​ta​stro​faAme​liitegoniezmie​-
ni.

Jak​by na za​wo​ła​nie Na​ta​lie pchnę​ła drzwi po​ko​ju ze​brań i sta​nę​ła w pro​gu. Jak

zwy​kletrzy​ma​łaczte​rypa​pie​ro​wekub​kizkawą,leczminęmia​łanie​zwy​czaj​ną.

–Cosięsta​ło,Na​ta​lie?–spy​ta​łaBree.
Na​ta​lieprze​nio​sławzrokzBreenaAme​lię.
–Ja​kieśnie​sa​mo​wi​tecia​chochcesięztobąwi​dzieć.Mówi,żejesttwo​im…mę​-

żem.

Ktośgło​śnowcią​gnąłpo​wie​trze.Ame​lianiebyłapew​na,któ​raznichtozro​bi​ła,

chy​baonasama.Wsta​łazkrze​słaspa​ni​ko​wa​na.Nie​moż​li​we,żetoTy​ler.Wła​śnie
do​sta​łaodnie​goese​me​sa,aprze​cieżniewspo​mniał,żejestwNa​shvil​le.

–Jakwy​glą​da?
Na​ta​lieunio​słabrwi.
– Pięć mi​nut temu nie mia​łam po​ję​cia, że masz męża. Masz ich wię​cej, że nie

wiesz,okimmó​wię?

–Wy​so​kiciem​nyblon​dyn,krza​cza​stebrwi,ja​sno​nie​bie​skieoczy?
Na​ta​liepo​ki​wa​łagło​wą.
–Toon.Cze​kawholuzob​rącz​kąnapal​cu.Cośstra​ci​łam?
–Otak.–Gret​chenprych​nę​ła.
Na​ta​liewe​szładopo​ko​ju,po​sta​wi​łakawęnasto​leiskrzy​żo​wa​łaręcenapier​si.

–Je​steśmę​żat​ką?Żonątegofa​ce​tazholu?
–Tak–przy​zna​łaAme​lia.
–Ame​lia,ta,któ​rapla​nu​jeswójślub,od​kądskoń​czy​łapięćlat?Ame​lia,któ​raparę

ty​go​dnitemuna​rze​ka​ła,żewjejży​ciuniemani​ko​gospe​cjal​ne​go?Je​steśtąsamą
oso​bą?Anieso​bo​wtó​rem?

Ame​liachęt​nieob​wi​ni​ła​byoswójpo​spiesz​nyślubja​kieśobcesiły,aletobyłajej

spraw​ka.Nicdziw​ne​go,żeNa​ta​lieosłu​pia​ła.Topraw​da,żepla​no​wa​łaswójślubod
dwu​dzie​stutrzechlat.Tecz​kizry​sun​ka​miiwy​cin​ka​mizga​zetroz​wi​nę​łysięwta​bli​-
ceiar​ku​szekal​ku​la​cyj​ne,aleza​war​tośćbyławsu​mietakasama.Bio​rącpoduwa​-
gę, że ni​g​dy nie była za​rę​czo​na, moż​na to na​zwać pew​ną prze​sa​dą. Od cza​su do
cza​suwy​bie​ra​łainnąpa​le​tębarw,aleresz​tapo​zo​sta​wa​łabezzmian.Za​wszema​-
rzy​łaohucz​nymwe​se​luzset​ka​migo​ści,to​na​mido​bre​goje​dze​niaitań​ca​mi.Po​trze​-
bo​wa​ła je​dy​nie męż​czy​zny, któ​ry wło​żył​by smo​king od Ar​ma​nie​go i speł​nił jej ma​-
rze​nia.

Wy​da​wa​łosięniedopo​my​śle​nia,żeod​rzu​ci​łatowszyst​koiwki​czo​wa​tejka​pli​cy

po​ślu​bi​łanaj​lep​sze​goprzy​ja​cie​la.AleVe​gastakdzia​łanalu​dzi.

–Todłu​gahi​sto​ria.Oneciopo​wie​dzą.–Ame​liaru​szy​ładodrzwi.
–Chceszkawę?–za​py​ta​łaNa​ta​lie,pod​no​szącku​bekzcze​ko​la​do​wo-kar​me​lo​wą

mac​chia​to.

Ame​lia wy​cią​gnę​ła rękę po ku​bek, a po​tem po​czu​ła sil​ny za​pach. Skrzy​wi​ła się

icof​nę​ła.

–Nie,dzię​ki,możepóź​niej.
Szyb​kosięod​wró​ci​łaiznik​nę​łanako​ry​ta​rzu.Do​biegłjąjesz​czegłosNa​ta​lie:
–Czyktośmożemipo​wie​dzieć,cosiędzie​je?

Ty​lerDi​xoncze​kałdłu​żej,niżsięspo​dzie​wał.Kie​dyciem​no​wło​sako​bie​taod​da​li​ła

się ko​ry​ta​rzem, by prze​ka​zać jego wia​do​mość, był prze​ko​na​ny, że Ame​lia na​tych​-
miast do nie​go przy​bie​gnie i rzu​ci się w jego ra​mio​na, wi​ta​jąc go ca​łu​sem w po​li​-
czek.Takjakza​wsze.

Zer​ka​jąc na ro​le​xa, za​czął się za​sta​na​wiać, czy się nie prze​li​czył. Wie​dział, że

Ame​liatamjest,po​znałjejsa​mo​chódnapar​kin​gu.Aza​temalboka​za​łamucze​kać
za to, że dłu​go ją igno​ro​wał, albo go uni​ka, bo czu​ła się za​że​no​wa​na ich wspól​ną
nocąisek​sem.

Nie wie​dział, cze​go mia​ła​by się wsty​dzić. Ma​jąc ta​kie cia​ło, po​win​na cho​dzić

nago.Ja​sne,prze​kro​czy​ligra​ni​cę,alemogątona​pra​wić.Jużwcze​śniejzda​rza​łoim
sięła​taćdziu​rywichprzy​jaź​ni.

Pew​nie więc jej za​cho​wa​nie ma wię​cej wspól​ne​go z jego dłu​gim mil​cze​niem. Po

spo​tka​niuwVe​gasmiałbar​dzowy​peł​nio​nyplanza​jęć.Ku​piłdia​men​tyiza​wiózłje
do In​dii, by je tam oszli​fo​wa​no. Wpadł na au​kcję w Bel​gii i wy​li​cy​to​wał brosz​kę
zsza​fi​rem,któ​raprzedre​wo​lu​cjąna​le​ża​ładoczłon​kafran​cu​skiejro​dzi​nykró​lew​-
skiej. Za​warł po​waż​ną umo​wę z pro​jek​tan​tem bi​żu​te​rii z Be​ver​ly Hills, któ​re​mu
miałdo​star​czyćbry​lan​ty.Ile​kroćmy​ślał,byza​dzwo​nićdoAme​lii,róż​ni​cacza​suna
toniepo​zwa​la​ła.Nieby​ła​byza​do​wo​lo​na,gdy​byjąbu​dziłodru​giejwnocy.

Wła​śniedla​te​gonieszu​kałjużpo​waż​nychzwiąz​ków.ZChri​sti​neniewy​pa​li​ło,to

byładlanie​golek​cja.Więk​szośćko​bietnieak​cep​to​wa​łajegotry​buży​cia,na​wetje​-

ślipo​do​ba​łyimsięjegoza​rob​ki.Ko​bie​tydośćszyb​kosięorien​to​wa​ły,żebę​dziecią​-
glepo​dró​żo​wał.Gdy​bymia​łykiep​skidzień,niemógł​byichpo​cie​szyć,boprze​by​wał
aku​ratwin​nejstre​fiecza​so​wej.

Ame​liido​tądtonieprze​szka​dza​ło.Czyż​byślubcośzmie​nił?Ipocotenpo​śpiech?

Przezdzie​sięćlatniezna​la​złategoje​dy​ne​go.Zpew​no​ściąniepo​zna​łagowmi​nio​-
nym mie​sią​cu, gdy Ty​le​ra nie było w kra​ju. Wie​dział, że Ame​lia nie ma szczę​ścia
wmi​ło​ści.Onspo​tkałtyl​kojed​nąko​bie​tęrów​niewy​ma​ga​ją​cąjakAme​lia.Chri​sti​ne,
zktó​rąsięroz​stał.LeczAme​liabyłajegonaj​lep​sząprzy​ja​ciół​ką,więczro​biwszyst​-
ko,byjąuszczę​śli​wić.

Zaj​mą się roz​wo​dem. Wła​śnie dla​te​go przy pierw​szej moż​li​wej oka​zji przy​le​ciał

do Na​shvil​le. Nie​za​leż​nie od tego, co Ame​lia my​śli, nie zwle​kał ce​lo​wo. Cho​ciaż,
gdy​bymiałbyćszcze​ry,czułżal,żejużniedo​tkniejejkrą​gło​ści.Za​wszecie​szyłsię,
że ma w Ame​lii przy​ja​ciół​kę, ale nie miał​by nic prze​ciw kil​ku in​tym​nym chwi​lom,
nimznówwró​cądoczy​stejprzy​jaź​ni.Le​d​wiejejpo​sma​ko​wał,aprzyta​kiejko​bie​cie
raztozamało.

Wie​dział jed​nak, że przy​jaźń ma więk​szą war​tość niż seks. Ame​lia była naj​waż​-

niej​sząoso​bąwjegoży​ciuina​wetdlasek​suniery​zy​ko​wał​byutra​tyjejprzy​jaź​ni.
Byłanietyl​koprzy​ja​ciół​ką,byłasiłąna​pę​do​wąjegoży​cia.Wdzie​ciń​stwiebyłza​gu​-
bio​ny w cha​osie licz​nej ro​dzi​ny. W szko​le był rów​nie nie​wi​dzial​ny. Ame​lia go do​-
strze​gła,kie​dyniktinnygonieza​uwa​żał.Doj​rza​łajegopo​ten​cjałiroz​bu​dzi​ławnim
am​bi​cje.Przezmi​nio​nedzie​sięćlatstwo​rzyłfir​mę,zaj​mo​wałsięcen​ny​mika​mie​nia​-
miian​ty​ka​mi.Po​cho​dziłzbied​nejro​dzi​nyini​g​dyso​bieniewy​obra​żał,żejegoży​cie
bę​dzietakwy​glą​da​ło.ToAme​liiza​wdzię​czałwia​ręwsie​bie.

Nie, nie za​ry​zy​ko​wał​by przy​jaź​ni z Ame​lią dla naj​bar​dziej fan​ta​stycz​ne​go sek​su

naświe​cie.

Pod​niósłwzrok.Ame​liaprzy​glą​da​łamusię,sto​jącwdrzwiach.Niebie​gładonie​-

go,alejużniespo​dzie​wałsięen​tu​zja​stycz​ne​gopo​wi​ta​nia.Cie​szyłsię,żenieka​za​ła
mucze​kaćwnie​skoń​czo​ność.

Zro​bi​łakil​kakro​kówwmil​cze​niu.Biłzniejja​kiśblask,któ​ryka​załmuwę​dro​wać

poniejwzro​kiemipo​dzi​wiaćjejkształ​tywdzia​ni​no​wejtu​ni​ce,któ​ra,ze​bra​napod
biu​stem, spły​wa​ła luź​no do ko​lan. Wło​ży​ła do niej czar​ne leg​gin​sy, pod​kre​śla​ją​ce
zgrab​nenogiibot​ki.

Głę​bo​kide​koltwkształ​cieli​te​ryVzdo​biłwi​sio​rekzame​ty​stem,któ​rywy​słałjej

nauro​dzi​ny.Ka​mieńwkształ​ciełez​kiwpa​dałwza​głę​bie​niemię​dzypier​sia​mi,przy​-
cią​ga​jącwzrok.Niepo​wi​niensięnaniąga​pić,alewspo​mnie​niepo​ślub​nejnocynie
da​wa​łomuspo​ko​ju.Ocza​miwy​obraź​nizo​ba​czyłAme​lięnagą.Nawspo​mnie​niejej
por​ce​la​no​wejskó​rypo​czułmro​wie​niewpal​cach.Wjegouszachwciążbrzmiałjej
krzyk,któ​ryod​bi​jałsięechemodścianpo​ko​ju.Tookrut​nyżartlosu,żedałmuza
żonętakatrak​cyj​nąko​bie​tę,leczniepo​zwo​liłmujejza​trzy​mać.

–Cześć,Ames.–Wkoń​cuspoj​rzałjejwoczy.
Ostroż​nie mu się przy​pa​try​wa​ła. Wy​glą​da​ła jak ła​nia prze​stra​szo​na na​głym ru​-

chem. Nie po​do​ba​ło mu się to. Za​wsze pa​trzy​ła na nie​go z po​dzi​wem i mi​ło​ścią.
Pew​nietowinategoślu​bu.Wła​śnieprze​ko​nałsię,jakbytowy​glą​da​ło,gdy​bypo​zo​-
stałwsta​łymzwiąz​kuzwy​ma​ga​ją​cąnaj​lep​sząprzy​ja​ciół​ką.Jesz​czeniemi​nąłmie​-
siącmio​do​wy,aonjużmapro​blem.Niepo​wi​nienbyłtakdłu​gocze​kaćztąroz​mo​-

wą.

–Coturo​bisz,Ty​ler?
–Przy​sze​dłempo​roz​ma​wiać.
Sta​łazrę​ka​misple​cio​ny​minapier​siach.
–Te​raz?Acoztymity​go​dnia​mi,kie​dyusi​ło​wa​łamcięzła​pać?Kie​dyjachcia​łam

ztobąpo​roz​ma​wiać,tosięnieli​czy​ło.Mamwszyst​korzu​cić,bouzna​łeś,żeje​steś
go​to​wynaroz​mo​wę?

Po​tarłlek​koza​ro​śnię​tąbro​dę.Toniejestdo​brapora,byprze​ko​ny​waćAme​lię,że

spra​wa jest nie​waż​na. Ame​lia za​wsze była bar​dzo emo​cjo​nal​na. Wi​dy​wał, jak zło​-
ści​łasięnaswo​ichby​łychpart​ne​rówiniechciałzna​leźćsięwpo​dob​nejsy​tu​acji.

–Prze​pra​szam,żenieod​po​wia​da​łem.Mia​łemparęważ​nychsprawdoza​ła​twie​-

nia.

Zro​bi​ła kil​ka kro​ków w jego stro​nę, ko​smyk jej kasz​ta​no​wych wło​sów wy​mknął

sięspodklam​ry.Napo​licz​kachide​kol​cieza​kwitłru​mie​niec.

–Je​ste​śmymał​żeń​stwem,Ty​ler!Niemo​żeszmnieigno​ro​wać.Bar​dzobymchcia​ła

uda​wać,żetosięniewy​da​rzy​ło,alesięwy​da​rzy​łoimu​si​mycośztymzro​bić.Adla
cie​bieważ​niej​szebyłyin​te​re​sy.

– Wiem. – Z bó​lem jej słu​chał, ale fir​ma jest waż​niej​sza niż mał​żeń​stwo na​wet

z naj​lep​szą przy​ja​ciół​ką. – Po​wi​nie​nem był do cie​bie za​dzwo​nić. Przy​le​cia​łem naj​-
szyb​ciej,jakmo​głem,że​by​śmytoroz​strzy​gnę​li.

Wy​da​wa​łosię,żetro​chęsięuspo​ko​iła.Opu​ści​łaręcewzdłużbo​ków.Ajed​nakcoś

byłonietak.ZnałAme​lięle​piejniżko​go​kol​wieknaświe​cie.Ty​sią​ceki​lo​me​trówda​-
lej,roz​ma​wia​jączniąprzezte​le​fon,wy​czu​wałjejzde​ner​wo​wa​nie.Znówskrzy​żo​-
wa​ła ra​mio​na na pier​siach, a Ty​ler za​uwa​żył, że nie nosi pier​ścion​ka. On miał na
pal​cu ob​rącz​kę. Gdy zo​ba​czył, że tyl​ko on ją nosi, za​czę​ła dziw​nie mu prze​szka​-
dzać.

–Gdzietwójpier​ścio​nek?–spy​tał.
–Wdomuwszka​tuł​cenabi​żu​te​rię.Jesz​czepięćmi​nuttemuniktniewie​dział,że

je​stem mę​żat​ką. Gdy​bym pa​ra​do​wa​ła z tym ogrom​nym dia​men​tem, za​rzu​co​no by
mniepy​ta​nia​mi.

Ra​cja. Pier​ścio​nek miał ośmio​ka​ra​to​wy bry​lant o szli​fie po​dusz​ko​wym. Ku​pił go

paręty​go​dniprzedspo​tka​niemkla​syiwiózłgo,ra​zemzin​ny​miklej​no​ta​mi,dopo​-
ten​cjal​ne​gokup​cawLosAn​ge​les.Kie​dyszu​ka​liob​rącz​ki,wy​jąłpier​ścio​nekzho​te​-
lo​we​gosej​fu.

–Chcia​łam,żebytopo​zo​sta​łowta​jem​ni​cy–pod​ję​łaAme​lia.–Immniejosóbotym

wie,tymle​piej.To,codlanasbyłoprzy​go​dą,dlain​nychjestgłu​pimbłę​dem.

Za​pew​neitumara​cję.Ty​lerzdjąłob​rącz​kęischo​wałdokie​szon​kinapier​si.Na​-

gle po​czuł się nagi. Zdu​mie​wa​ją​ce, jak szyb​ko przy​wykł do ob​rącz​ki. Tyl​ko raz
wży​ciu,latatemu,byłbli​skijejno​sze​nia.Odtam​tejporyna​wetotymniemy​ślał.

–Czymo​gli​by​śmypo​roz​ma​wiać?–Spoj​rzałnaze​ga​rek.–Jestdośćwcze​śnie.We​-

zmęcięnana​le​śni​ki,jasta​wiam.

Tymra​zemAme​liaścią​gnę​łabrwi.
–Te​razniemogę.Mamspo​tka​nieper​so​ne​lu.Tymo​żeszpra​co​wać,kie​dychcesz

igdziechcesz,alejapro​wa​dzęfir​męzoso​ba​mi,któ​renamnieli​czą.Wpo​nie​dział​ki
za​wszemamyspo​tka​nie.

–Napew​nozro​zu​mie​ją.Chodź,Ames.Znówpo​czu​jeszsięjakwdniuwa​ga​ro​wi​-

cza, mo​że​my zjeść kieł​ba​ski i na​le​śni​ki z sy​ro​pem klo​no​wym. Zła​pa​łem sa​mo​lot
oświ​cie,azlot​ni​skaprzy​je​cha​łempro​stodocie​bie,nicnieja​dłem.Umie​ramzgło​-
du.

Ame​liazmru​ży​łaoczy.Unio​słarękędoust.
–Prze​stańmó​wićoje​dze​niu.
–Co?–Po​wie​działcośob​raź​li​we​go?
–Nicniemów.Pro​szę.–Za​ci​snę​łapo​wie​ki,jak​bysta​ra​łasięopa​no​wać.
Ty​ler się za​nie​po​ko​ił. Chciał do niej pod​biec, ale nie są​dził, by się ucie​szy​ła. Po

chwi​liwzię​łagłę​bo​kiod​dechizda​wa​łosię,żesięuspo​ko​iła.

– Nie mogę te​raz z tobą roz​ma​wiać, Ty​ler. Po​ja​wiasz się ni stąd, ni zo​wąd, nie

zwa​ża​jącnamojepla​ny.Spo​tkamsięztobą,alemu​siszsza​no​waćmojeter​mi​ny.Je​-
ślichcesz,mo​że​mypójśćnalunch.

Ski​nąłgło​wą.Samusta​lałswójplandnia,aleza​kła​da​nie,żeAme​liasiędonie​go

do​pa​su​je,byłonie​roz​waż​ne.Inie​tak​tow​ne.

–Jakso​bieży​czysz,Ames.Je​ślichcesz,pój​dzie​mynagril​la.Oddaw​nanieja​dłem

do​brychże​be​rek.

Po​ki​wa​łagło​wą,apo​temza​mar​łaspa​ni​ko​wa​na.
–Ja…–Od​wró​ci​łasięnapię​cieipo​bie​głazaróg.
Ty​lerzaniąru​szył,aleza​trzy​małsię,sły​sząc,żeAme​liawy​mio​tu​je.Naj​wy​raź​niej

wzmian​kaomię​siezgril​lataknaniąpo​dzia​ła​ła.Wró​ci​łapochwi​lizza​czer​wie​nio​-
nątwa​rząiza​łza​wio​ny​miocza​mi.

–Prze​pra​szam.
–Jużdo​brze?Za​tru​łaśsięczymś?
Po​krę​ci​łagło​wą,pa​trzącnanie​gozpo​wa​gą.
–Nie–od​par​ła.–Ja…je​stemwcią​ży.

ROZDZIAŁDRUGI

Toja​kiśzłysen.
Nietakmia​łopo​to​czyćsięjejży​cie.Nietakmia​ławy​glą​daćtachwi​la.Jejpierw​-

szedziec​komia​łobyćbło​go​sła​wień​stwemlosu.Onamia​łasięcie​szyć,aniewy​mio​-
to​wać.Tomiałbyćwspa​nia​łyra​do​snymo​ment,kie​dypo​wiemę​żo​wiodziec​ku.

Wy​ra​zutwa​rzyTy​le​raniena​zwa​ła​byra​do​snym.Wjegooczachbły​snę​łapa​ni​ka.

Jejpew​nysie​bie,od​no​szą​cysuk​ce​syprzy​ja​cielwjed​nejchwi​liza​mie​niłsięwprze​-
stra​szo​ne​gona​sto​lat​kapierw​sze​godniawszko​le.

Wciążpa​mię​ta​łatendzień,kie​dyjejoj​ciec,dy​rek​torszko​łyElDo​ra​do,wszedłdo

kla​sy na lek​cji an​giel​skie​go, a za nim cią​gnął się nowy uczeń. Wska​za​ła mu pu​ste
miej​sce obok sie​bie i za​przy​jaź​ni​ła się z tym chłop​cem. To była naj​lep​sza de​cy​zja
wjejży​ciu,aTy​lerbyłnaj​lep​szymprzy​ja​cie​lem,ja​kie​gomo​głamiećdziew​czy​na.

Tegodnia,pa​trzącnatęsamąza​gu​bio​nąminę,niewie​dzia​ła,cozro​bić.Bra​ko​wa​-

ło jej słów, by go po​cie​szyć. Gdy​by je zna​ła, sama by je so​bie po​wta​rza​ła. Wciąż
byławstrzą​śnię​tapo​ran​nądaw​kąnie​ocze​ki​wa​nychwie​ści.

Nosidziec​koTy​le​ra.Niemie​ści​łojejsiętowgło​wie.Odchwi​li,gdyranozo​ba​-

czy​ładwiekre​skinate​ściecią​żo​wymdomo​men​tu,gdyoznaj​mi​łatoTy​le​ro​wi,wy​-
da​wa​łojejsiętonie​rze​czy​wi​ste.Ko​cha​łaTy​le​ranaj​bar​dziejnaświe​cie.Zna​łago,
od​kąd skoń​czy​ła czter​na​ście lat, ale ni​g​dy nie pla​no​wa​ła, że bę​dzie mia​ła z nim
dziec​ko.

Naj​wy​raź​niejTy​lerteżtegoniepla​no​wał.Chwi​lęwcze​śniejlu​stro​wałjąspoj​rze​-

niem, aż się za​czer​wie​ni​ła. Do​my​śla​ła się, że przy​po​mi​nał so​bie ich wspól​ną noc.
Ro​zu​mia​ła go. Sama, wi​dząc ten jego cza​ru​ją​cy uśmiech, za​po​mi​na​ła, że po​win​na
byćnanie​gozła.

Te​raz pa​trzył tyl​ko na jej brzuch, roz​pacz​li​wie szu​ka​jąc do​wo​du, że Ame​lia się

myli.Chcia​ła​bysięmy​lić,aleniemu​sia​łaro​bićte​stu,byznaćpraw​dę.Testpo​twier​-
dziłtyl​koto,cokil​kaostat​nichdnidośćja​snojejpo​ka​zy​wa​ło.

–Po​wiedzcoś–rze​kławkoń​cu.
Od​chrząk​nąłikiw​nąłgło​wą.
–Wy​bacz.Niespo​dzie​wa​łemsię…
–Chy​bażad​neznassiętegoniespo​dzie​wa​ło.–Żezaj​dziewcią​żę,żebę​dziewy​-

mio​to​wa​ładoko​szanaśmie​ci.–Alecosięsta​ło,tosięnieod​sta​nie.Ichoćchcia​ła​-
bymcof​nąćczas,niedasiętegozro​bić.Mu​si​mysięza​sta​no​wić,coda​lej.

Czu​łasiębez​rad​na.Wkaż​dejin​nejsy​tu​acjiwła​śniedoTy​le​rabie​gła​bypowspar​-

cie. Gdy​by się oka​za​ło, że jest w cią​ży z in​nym, był​by pierw​szą oso​bą, do któ​rej
dzwo​ni​ła​byspa​ni​ko​wa​na.Toonpo​cie​szał​byjąimó​wił,żewszyst​kojestwpo​rząd​-
ku.Aletobyłojegodziec​ko,przezcowszyst​kowy​da​wa​łosiętrud​niej​sze.

–Na​dalmu​siszwró​cićnatospo​tka​nie?–spy​tał.
Te​raz, gdy po​wie​dzia​ła mu o dziec​ku, spo​tka​nie służ​bo​we nie wy​da​wa​ło się tak

waż​ne.Upie​ra​łasiębar​dziejzezło​ściniżzja​kie​gośin​ne​gopo​wo​du.Ko​cha​łaTy​le​-

ra,alecza​sa​miza​po​mi​nał,żeniejestsze​femwszyst​kich.Wtejchwi​lispo​tka​nienie
byłojejprio​ry​te​tem.Waż​niej​szajestroz​mo​wazTy​le​remnate​matichprzy​szło​ści.
Musimiećplan,nimprzy​ja​ciół​kiza​rzu​cąjąpy​ta​nia​mi,naktó​reniezna​łaod​po​wie​-
dzi.

– Nie, chodź​my… – Jej wzrok padł na otwar​te drzwi ka​pli​cy ślub​nej znaj​du​ją​cej

sięzasaląkon​fe​ren​cyj​ną.

Bia​ło-sza​raka​pli​cabyłabar​dzoele​ganc​ka,choćnieprze​sad​nie,bynieprzy​ćmić

pan​nymło​dejczywy​bra​nychprzezniąde​ko​ra​cji.Oddnia,kie​dyzo​sta​łaukoń​czo​na,
Ame​lia wy​obra​ża​ła so​bie, że bie​rze tam ślub w gor​se​to​wej suk​ni w ko​lo​rze ko​ści
sło​nio​wejpro​jek​tuPni​nyTor​nai. Wy​obra​ża​łaso​biebia​łei ró​żo​weróże,któ​re wy​-
peł​niąka​pli​cęde​li​kat​nymza​pa​chem.Bli​skich,któ​rzypła​czązeszczę​ścia.

Takmiałwy​glą​daćjejwiel​kidzień.Niepla​no​wa​łaślu​buopierw​szejwnocywka​-

pli​cyzta​pi​cer​kąwko​lo​rzeró​żo​we​gobi​zmu​tuiza​ku​rzo​ny​misztucz​ny​mikwia​ta​mi.
Mia​łanaso​bieczar​nąkok​taj​lo​wąsu​kien​kę,naBoga!Bra​łaślubwczer​ni!Niemia​-
łanicsta​re​go,nicno​we​go,nicpo​ży​czo​ne​goaninie​bie​skie​go.Tobyłobluź​nier​stwo.
Azpew​no​ściąźlewró​ży​ło.Naj​chęt​niejzwi​nę​ła​bysięiłka​łajakpię​cio​lat​ka,któ​rej
cośprze​szko​dzi​łowspeł​nie​niuma​rzeń.

Na​glepo​czu​ła,żemusiwyjść.
–Za​bierzmniestąd–po​pro​si​ła.
–Jużsięrobi.
Wpo​śpie​chuwło​ży​łapłaszcz.Po​win​nauprze​dzićko​le​żan​ki,żewy​cho​dzi,alenie

mia​łaod​wa​giza​glą​daćdopo​ko​jukon​fe​ren​cyj​ne​go.Na​pi​szeese​me​sadoGret​chen.

Ty​lerjakzwy​kleprzy​trzy​małdlaniejdrzwi.Za​pro​wa​dziłjąnapar​kingdoczar​ne​-

gobmw.

–Ład​nysa​mo​chódwy​po​ży​czy​łeś–po​wie​dzia​ła.
Ile​kroćgdzieśle​cia​ła,zwy​kledo​sta​wa​łamałeauto,anieluk​su​so​wysa​mo​chód.
–Możebyć–od​rzekł,otwie​ra​jącdrzwiodstro​nypa​sa​że​ra.–Chcia​łemaudi,ale

niemie​li.

–Och,bie​dac​two–mruk​nę​ła.
Skó​rza​nesie​dze​niabyłymięk​kie,sa​mo​chódpach​niałno​wo​ścią.Ame​liawciążjeź​-

dzi​łama​łymcros​so​ve​rem,naktó​ryza​osz​czę​dzi​łapoma​tu​rze,ide​al​nymdoprze​wo​-
że​niaza​pa​sówdoca​te​rin​gu,alebar​dziejprak​tycz​nymniżele​ganc​kim.

Tochy​bamiłomiećpie​nią​dze.Onani​g​dyniemia​łaichwie​le.Oj​ciecbyłna​uczy​cie​-

lemma​te​ma​ty​ki,dy​rek​to​remszko​łyije​dy​nymży​wi​cie​lemro​dzi​ny.Choćnieza​ra​biał
źle, za​wsze uwa​ża​ła swą ro​dzi​nę za kla​sę śred​nią. Gdy do​ro​sła, każ​dy za​ro​bio​ny
groszprze​zna​cza​łanafir​mę.Wdzie​ciń​stwieTy​lerbyłodniejdużobied​niej​szy.Był
jed​nym z sze​ścior​ga dzie​ci w ro​dzi​nie, któ​rej le​d​wie star​cza​ło na wy​kar​mie​nie
dwoj​ga.

Kie​dybylidzieć​mi,bmwwy​da​wa​łosięmrzon​ką.PrzezlataTy​lersiędo​ro​bił.Nikt

niebyłbar​dziejodAme​liidum​nyzjegodo​ko​nań.Gdy​bychoćprzezchwi​lęniepa​-
trzyłnate​le​fonipo​byłwkra​judłu​żejniżdzieńraznaja​kiśczas,pew​ne​godniazo​-
stał​bywspa​nia​łymmę​żem.TyleżeAme​lianiewi​dzia​łasie​biewrolijegożony.

–Do​kądje​dzie​my?–za​py​tał.
–Kil​kaprze​cznicda​lejjestka​wiar​nia,je​ślitociod​po​wia​da.
– Ja​sne. – Wy​je​chał z par​kin​gu i skie​ro​wał się we wska​za​ną przez nią stro​nę.

Wpo​bli​skiejdziel​ni​cyhan​dlo​wejniebra​ko​wa​łoka​wiar​niire​stau​ra​cji,gdziemo​gli
usiąśćipo​roz​ma​wiać.Zwa​żyw​szy nastanżo​łąd​ka,Ame​lia niemy​śla​łaoje​dze​niu,
alechęt​niena​pi​ła​bysięher​ba​ty.Może,jakwszyst​kobę​dziedo​brze,zjebu​łecz​kę.

Wdro​dzemil​cze​li,cobyłodziw​ne.Za​wszemie​limi​lionsprawdoob​ga​da​nia.Po​-

tra​fi​ligo​dzi​na​miroz​ma​wiaćowszyst​kimioni​czym.Sekstozmie​nił,wła​śnieztego
po​wo​duni​g​dyniechcia​ła,byprze​kro​czy​litęgra​ni​cę.

Wes​tchnę​ła i wyj​rza​ła przez okno. Było mnó​stwo rze​czy do po​wie​dze​nia, lecz

żad​neznichniebyłogo​to​weichpo​wie​dzieć.Ty​lerwła​śniedo​wie​działsię,żezo​sta​-
nieoj​cem.Po​trze​bo​wałcza​su,byprzy​wyk​nąćdotejmy​śli.Ni​g​dyniewspo​mi​nał,że
chciał​by za​ło​żyć ro​dzi​nę, w każ​dym ra​zie od​kąd ze​rwał z Chri​sti​ne. Dla nie​go to
mu​siał być nie​ocze​ki​wa​ny cios. Ame​lia za​wsze pra​gnę​ła mieć dzie​ci, a jed​nak dla
niejtotak​żebyłszok.

Wkoń​cuza​je​cha​liprzednie​wiel​kąka​wiar​nię.Ty​lerpo​mógłjejwy​siąśćiwe​szlido

środ​ka.Ty​lerza​mó​wiłimcośdopi​cia,adlasie​bietak​żecy​na​mo​no​wąbuł​kę.Ame​-
liazna​la​złamięk​kąka​na​pęwrogu,zdalaodin​nych.

Poparumi​nu​tachprzy​szedłTy​lerztacąiusiadłobokniej.Mu​snąłko​la​nemjejko​-

la​na.Wy​star​czy​ło,bypo​bu​dzićjejzmy​sły.Do​ty​ka​lisiępierw​szyrazodtam​tejnocy.
Bar​dzochcia​łaprzy​su​nąćsiębli​żej,po​czućjegodło​nienacie​le.Wie​dzia​ła,żetozły
po​mysł,alenieza​mie​rza​łaza​cho​wy​waćsiędzie​cin​nie.Totyl​konie​win​nydo​tyk.Nic
niezna​czył.Nie​za​leż​nieodtego,żejejli​bi​doeks​plo​do​wa​łojakfa​jer​wer​ki4lip​ca.

Po​sło​dzi​łaher​ba​tęijąmie​sza​ła,byod​wró​cićuwa​gęodbli​sko​ściTy​le​ra.Cze​ka​ła,

ażsięode​zwie.

–Więc–za​czął,gdyzjadłkil​kakę​sówbu​łecz​kiiwy​piłłykkawy.–Chcesznaj​pierw

po​wie​dziećswo​imro​dzi​comczymoim?

Omalnieza​krztu​si​łasięher​ba​tą.Nietegosięspo​dzie​wa​ła.
–Comia​ła​bymimpo​wie​dzieć?
–Żesiępo​bra​li​śmyiocze​ku​je​mydziec​ka.
Gwał​tow​niepo​trzą​snę​łagło​wą.
–Anijed​nym,anidru​gim.
Zmarsz​czyłczo​ło.
–Wkoń​cubę​dzie​mymu​sie​litozro​bić.Niemo​że​mydonichkie​dyśwpaśćzdziec​-

kiemioznaj​mić:Towaszwnuk.

–Wiem–od​par​ła.–Trze​babę​dziepo​wie​dziećodziec​ku.Mó​wi​łamoślu​bie.Poco

kto​kol​wiek ma o tym wie​dzieć, sko​ro za​mie​rza​my się roz​wieść. Wo​la​ła​bym, żeby
mójoj​ciecniewie​dział.Znaszgo.Po​zwo​liłmije​chaćdocol​le​ge’uwTen​nes​seetyl​ko
dla​te​go,żemiesz​ka​jątammoidziad​ko​wie.Oncze​ka,że​bymwpa​dławja​kieśta​ra​-
pa​ty,żebymiudo​wod​nić,żemara​cję.

Ty​lerpo​ki​wałgło​wą.
–Ro​zu​miem.Jateżniechcia​łemin​for​mo​waćmo​jejro​dzi​nyoślu​bie.Ale…wszyst​-

kosięzmie​ni​ło.

–Jak?Cosięzmie​ni​ło?
–Bę​dzie​mymiećdziec​ko.Mu​si​mypo​pra​co​waćnadlo​gi​sty​ką,za​ło​że​niero​dzi​nyto

niejestpro​staspra​wa.

–R…ro​dzi​ny?–wy​ją​ka​łazprze​ra​że​niem.
–Tak.Sko​rono​siszdziec​ko,roz​wódniewcho​dziwgrę.

TwarzAme​liiprzy​bra​łabar​węjejwło​sów.Ty​lerna​tych​miastpo​jął,żepo​wie​dział

cośnietak.Aprzy​naj​mniejźletoujął.Wie​dział,żemara​cję,ależebyprze​ko​nać
Ame​lię,po​trze​bawię​cejwy​czu​ciaide​li​kat​no​ści.Nielu​bi​ła,gdyktośjejmó​wił,co
maro​bić.

–Roz​wódniewcho​dziwra​chu​bę–na​śla​do​wa​łagogorz​kimto​nem.–Jak​byśtyl​ko

tymiałwtejkwe​stiicośdopo​wie​dze​nia.Przy​zwy​cza​iłeśsiędotego,żetwo​jesło​wo
zna​czy tyle co pra​wo, ale nie je​steś moim sze​fem. Nie zmu​sisz mnie, że​bym była
two​jążoną.

–Oczy​wi​ście,żenietyl​kojamamcośdopo​wie​dze​nia–sta​rałsięza​ła​go​dzićsy​tu​-

ację. – Do ni​cze​go cię nie zmu​szam. Zresz​tą to nie​wy​ko​nal​ne. Je​steś naj​bar​dziej
upar​tąko​bie​tą,jakąznam.Alemu​si​mymy​ślećodziec​ku.

Nie mógł uwie​rzyć, że to mówi. Po ze​rwa​niu za​rę​czyn z Chri​sti​ne przy​rzekł so​-

bie,żewię​cejniebę​dzieprzeztoprze​cho​dził.Unie​sie​niami​ło​ściniesąwar​tebólu
roz​sta​nia.Sku​piłsięnapra​cy,po​zwa​la​jącso​bieje​dy​nienaoka​zjo​nal​nyseks.In​te​re​-
sysąła​twiej​szeniżmi​łość.

Niepla​no​wałmał​żeń​stwaaniza​ło​że​niaro​dzi​ny.La​tałzmiej​scanamiej​sceipra​-

co​wał. Miał pię​cio​ro ro​dzeń​stwa, któ​re gwa​ran​to​wa​ło prze​dłu​że​nie rodu i mo​gło
daćro​dzi​comupra​gnio​newnu​ki.Niktniebę​dzietę​sk​niłzajegoge​ne​tycz​nymwkła​-
dem.

Ajed​nakte​razpo​mysłza​ło​że​niaro​dzi​nyniezmar​twiłgotakbar​dzo,jaksięoba​-

wiał.Wy​obra​ziłso​biedziec​kozru​dy​milocz​ka​mi.Ob​razbyłtakrze​czy​wi​sty,żezda​-
wa​łomusię,żegdy​bywy​cią​gnąłręce,chwy​cił​bydziec​kowra​mio​na.Na​gletegoza​-
pra​gnął.

Być może jego ser​ce nie zo​sta​nie po raz dru​gi zła​ma​ne. Bę​dzie miał dziec​ko

z naj​lep​szą przy​ja​ciół​ką. Dziec​ko, któ​re po​trze​bu​je sta​bil​ne​go ko​cha​ją​ce​go domu.
Cze​mumie​li​byte​razsięroz​wo​dzić?

Ame​liawle​pia​ławnie​gowzrok.
–Wiesz,żeniena​ci​ska​ła​bymnaślubzmęż​czy​zną,któ​re​gonieko​cham,tyl​kodla​-

te​go,żeje​stemznimwcią​ży.

Sta​rał się nie po​czuć się ura​żo​ny. Wie​dział, że nie cho​dzi o nie​go. Wie​dział, że

Ame​liagoko​cha,tyleżeniejestwnimza​ko​cha​na.Onteżniejestwniejza​ko​cha​ny,
alełą​czyichprzy​jaźń,sza​cu​nekiwspo​mnie​nia.Nie​któ​remał​żeń​stwaniemająna​-
wetta​kichfun​da​men​tów.

–Wiem,niepla​no​wa​łaśmał​żeń​stwaanidziec​ka.Aleczyprzezwzglądnadziec​ko

niewar​tospró​bo​wać?

–Dla​cze​goniemo​że​mypo​zo​staćprzy​ja​ciół​mizdziec​kiem?Mo​gli​by​śmyjewspól​-

niewy​cho​wy​wać.Gdy​byśmiesz​kałwNa​shvil​le,by​ło​była​twiej,aledamyradę.Ślub
namdotegonie​po​trzeb​ny.

Mó​wi​ła,jak​bytowszyst​kobyłodzie​łemprzy​pad​ku.Ow​szem,możeniełą​czyich

mi​łość,aleTy​lerprze​żyłzniądużowię​cejniżsekszdziew​czy​ną,któ​rąpod​ry​wasię
wba​rze.Tobyławspa​nia​łanoc,któ​rąwspo​mi​nałprzezwie​lety​go​dni,po​dró​żu​jąc
poświe​cie.

–Okej.Odłóż​mynachwi​lękwe​stiędziec​ka.Chcę,że​by​śmypo​waż​nietoprze​ga​-

da​li.Niepo​dej​muj​mypo​chop​nejde​cy​zji.

–Ta​kiejjakślubwVe​gaswśrod​kunocy?

–Mamyczas,więczrób​myto,jakna​le​ży.Cze​mupo​mysł,że​by​śmybylira​zem,tak

cięprze​ra​ża?

– Wiem, że nie zno​sisz po​ra​żek, ale chy​ba nie zda​jesz so​bie spra​wy, o co mnie

pro​sisz. Tu cho​dzi o dużo wię​cej niż stwo​rze​nie szczę​śli​we​go domu dla dziec​ka.
Pro​sisz,że​bymspę​dzi​łaztobąresz​tęży​cia,że​bymzre​zy​gno​wa​łazszan​synazna​le​-
zie​niemo​jejdru​giejpo​ło​wy.Ko​chamcię,Ty​ler,alenieje​ste​śmywso​bieza​ko​cha​ni.
Toróż​ni​ca.

Ty​lerażsięwzdry​gnął.Nietaktopo​strze​gał,alegdysłu​chałAme​lii,sta​łosiębo​-

le​śnieoczy​wi​ste,żeniespeł​niajejwy​so​kichstan​dar​dów.Trud​no.Jegoro​dzi​cepo​-
trze​by dzie​ci za​wsze sta​wia​li na pierw​szym miej​scu. To, że nie był za​ko​cha​ny
wAme​lii,niejestdo​sta​tecz​nympo​wo​dem,byniestwo​rzyłsta​bil​ne​godomudlaich
dziec​ka.

–Lu​dzieodse​teklatpo​bie​ra​jąsięzróż​nychpo​wo​dów,nietyl​kozmi​ło​ści,ija​koś

siętospraw​dza.

–Cóż,janiechcędonichna​le​żeć.Chcęwyjśćzamążzmi​ło​ści.Chcęmiećmęża,

któ​ryco​dzien​niewra​cadodomuitrzy​mamniewra​mio​nach,anieta​kie​go,któ​ryco
dru​gidzieńprzy​sy​łamiskądśese​me​sy.

Wes​tchnąłiwy​piłłykkawy.Tomuprzy​po​mi​na​łoostat​niąkłót​nięzChri​sti​ne.Nic,

cozro​bił,niebyłodlaniejwy​star​cza​ją​codo​bre.Chcia​ła,byod​no​siłsuk​ce​syiza​ra​-
białdużo,alemia​łamumnó​stwodoza​rzu​ce​nia,je​ślicho​dziopo​świę​ca​nyjejczas.
MożezAme​liąby​ło​byina​czej,gdy​byzna​leź​liza​do​wa​la​ją​ceobo​jeroz​wią​za​nie.Je​-
że​litoozna​cza,żeAme​liamu​sia​ła​bysięwnimza​ko​chać,zro​biwszyst​ko,bytaksię
sta​ło.

Wle​pia​jącwzrokwblatsto​li​ka,za​py​tał:
–My​ślisz,żeniemo​gła​byśsięwemnieza​ko​chać?
–Idio​tycz​nepy​ta​nie.–Prych​nę​ła.
–Nie​praw​da.Po​wiedz,czyje​stemdlacie​biefi​zycz​nieod​ra​ża​ją​cy?
–Oczy​wi​ście,żenie.Je​steśbar​dzoprzy​stoj​ny,po​do​baszmisię,zresz​tągdy​bytak

niebyło,niezro​bi​li​śmyso​biedziec​ka.

–Okej.Je​stemnie​zno​śny?Pre​ten​sjo​nal​ny?
Ame​liawes​tchnę​łaiopar​łasięopo​dusz​ki.
–Nicpo​dob​ne​go.Je​steścu​dow​ny.
Cza​sa​miniero​zu​miałko​biet,zwłasz​czaAme​lii.Po​sta​no​wiłjed​nak,żedladziec​ka

zo​sta​nąra​zem.Jed​no,conapew​nopo​tra​fił,todo​brzesprze​da​wać.Za​mie​rzałza​-
tem sprze​dać się jak naj​le​piej, jak je​den z cen​nych ka​mie​ni, aż Ame​lia nie bę​dzie
mo​głamusięoprzeć.

– Więc je​stem przy​stoj​ny, mam wła​sną fir​mę i do​brze za​ra​biam. Je​stem lu​bia​ny.

Za​wie​rzy​łaśmiswo​jese​kre​ty.Lu​biszspę​dzaćzemnączas.Seksbyłfan​ta​stycz​ny,
je​śliwol​nomitopo​wie​dzieć.Cze​gośchy​baniero​zu​miem,Ame​lio.Czycho​dzioto,
żeniechceszwi​dziećwemnieni​ko​gowię​cejniżprzy​ja​cie​la?Gdy​bynatejpla​ne​cie
ist​niałdru​giiden​tycz​nyjakjafa​cet,umó​wi​ła​byśsięznimnarand​kę?

Ame​liaścią​gnę​łabrwi.
–Ple​cieszbzdu​ry.
–Po​dajmipięćnaj​waż​niej​szychcech,któ​remusipo​sia​daćtwójide​ał.–Wie​dział,

żejejli​staza​wie​rastota​kichcech.Pokaż​dymza​koń​czo​nymzwiąz​kucośdoniejdo​-

da​wa​ła.

Za​sta​no​wi​łasię,li​czącnapal​cach.
–In​te​li​gen​cja,po​czu​ciehu​mo​ru,em​pa​tia,am​bi​cjaiuczci​wość.
Skrzy​wiłsięziry​ta​cją.Gdy​bypo​pro​sił,bywy​mie​ni​łapięćcech,któ​renaj​bar​dziej

unie​goceni,wy​re​cy​to​wa​ła​bytosamo.

–Cze​goztejli​stymibra​ku​je?Ni​cze​go.
– Być może, ale wciąż je​steś w roz​jaz​dach. Nie za​mie​rzam sie​dzieć w domu

zdziec​kiem,kie​dytybę​dzieszśmi​gałpoświe​cie.

–Agdy​bympo​sta​rałsiętozmie​nić?Ma​jącdziec​koiżonę,miał​bymdocze​gowra​-

cać.

–Nieje​ste​śmywso​bieza​ko​cha​ni.
–Mi​łośćjestprze​re​kla​mo​wa​na.Spójrz,docze​godo​pro​wa​dzi​łamnieiChri​sti​ne.

Nie twier​dzę, że nam się uda. Może się oka​zać, że do sie​bie nie pa​su​je​my, a je​śli
tak, za​koń​czy​my to i bę​dziesz da​lej po​szu​ki​wać tego je​dy​ne​go. Cze​mu jed​nak nie
mie​li​by​śmydaćso​bieszan​sy?Pusz​kaPan​do​ryzo​sta​łaotwar​ta.Niemapo​wro​tu.

Ame​liawes​tchnę​łaipo​krę​ci​łagło​wą.
– Nie wiem. Nie mogę cię… stra​cić. Je​steś je​dy​nym czło​wie​kiem, na któ​re​go

mogęli​czyć.

–Niestra​ciszmnienie​za​leż​nieodwszyst​kie​go.–Uśmiech​nąłsię,gdypew​namyśl

wpa​dłamudogło​wy.–Spa​li​śmyzsobąiświatsięnieza​wa​lił.Wciążtuje​stem.Od​-
kądwi​dzia​łemcięnagą,jesz​czebar​dziejmniepo​cią​gasz.Je​że​liist​nie​jeszan​sa,że
tosiępo​wtó​rzy,ni​g​dziesięnieru​szę.

Sze​ro​kootwo​rzy​łaoczyisięza​czer​wie​ni​ła.
–Ty​ler…–za​czę​ła,alejejniesłu​chał.
–Wiem,żeto​bieteżbyłodo​brze.Przy​znajsię.
–Co?–wy​du​ka​ła.–Naja​kiejpod​sta​wietakmó​wisz?
–Och,dajspo​kój.Niemów,żetowszyst​kowinate​qu​ili.By​łaśna​mięt​na,jak​byś

na​resz​ciepo​zwo​li​łaso​bienacośza​ka​za​ne​go.–Po​ło​żyłdłońnajejko​la​nieipo​chy​lił
się.–Są​dzącpotam​tejnocy,mamyszan​sę.Cze​muniechceszsięprze​ko​nać,czysię
uda?Za​po​mnijoTy​le​rzeprzy​ja​cie​luimyślomniejakono​wymsek​sow​nymfa​ce​cie,
zktó​rymsięuma​wiasz.

Gdysięwresz​cieuśmiech​nę​ła,po​czułulgę.
– Zgo​da – od​par​ła. – Damy temu związ​ko​wi szan​sę pod kil​ko​ma wa​run​ka​mi. Po

pierw​sze,niktniemożewie​dziećoślu​bieaniocią​ży.Zwłasz​czatwo​jaro​dzi​na.Mó​-
wi​łeśko​muś?

–Nie–od​parł.Niesą​dził,żeichmał​żeń​stwopo​trwadłu​żejniżtoko​niecz​ne,by

sięroz​wieść.Jegoro​dzi​nalu​bi​łaAme​lię,niechciałroz​bu​dzaćnadar​moichna​dziei.

–Do​brze.Mojetrzywspół​pra​cow​ni​cedo​wie​dzia​łysiędziśoślu​bie.Niktpozatym

nie wie. Po dru​gie, nie bę​dzie​my tej pró​by cią​gnąć w nie​skoń​czo​ność. Masz trzy​-
dzie​ści dni, żeby zdo​być moje wzglę​dy. Mó​wię po​waż​nie. Chcę, że​byś się o mnie
sta​rał.Niepo​trak​tu​jęcięulgo​wo,boje​ste​śmyprzy​ja​ciół​mi.Chcępraw​dzi​we​goro​-
man​su.Będędlacie​biesu​row​sza,bowiesz,cze​goocze​ku​ję.

Ty​leruśmiech​nąłsięsze​ro​ko.Ni​g​dynieuchy​lałsięprzedwy​zwa​niem.Zdo​bę​dzie

jąwcią​gumie​sią​ca.Znałjąle​piejniżsie​bie.

–Tospra​wie​dli​we.

Ame​lia wes​tchnę​ła i po​krę​ci​ła gło​wą. Wy​da​wa​ła się roz​cza​ro​wa​na i zmę​czo​na.

Niepo​do​ba​łomusięto.Naj​bar​dziejlu​biłjejopty​mizm.Szcze​rzewie​rzy​ławmi​łość,
alewnichniewie​rzy​ła.Zmie​nito.Musispra​wić,bysięuśmie​cha​ła,byuwie​rzy​ła,
żetodlanichoboj​gado​brywy​bór,na​wetje​ślisamniebyłtegojesz​czepe​wien.

– Za​wsze chcia​łam tyl​ko – pod​ję​ła – ta​kie​go mał​żeń​stwa, jak mał​żeń​stwo mo​ich

dziad​ków. Spę​dzi​li z sobą pięć​dzie​siąt sie​dem lat i wciąż są tak za​ko​cha​ni jak
wdniuślu​bu.Tegopra​gnęiniepój​dęnaża​denkom​pro​mis.

Wziął głę​bo​ki od​dech. Ame​lia za​wsze mó​wi​ła o dziad​kach. Wy​so​ko usta​wi​ła po​-

przecz​kę,aleje​ślisięwnimnieza​ko​cha,napew​noniesta​niesiętakzpo​wo​dubra​-
kujegosta​rań.

–Podko​niecmie​siąc–pod​ję​ła–za​de​cy​du​je​my.Je​ślibę​dzie​myza​ko​cha​ni,znówmi

sięoświad​czysziogło​si​myświa​tuna​szeza​rę​czy​ny.Chcępo​wtór​ne​goślu​bu,hucz​ne​-
go,zcałąro​dzi​nąiprzy​ja​ciół​mi.Je​ślijed​noznasniebę​dziechcia​łotegocią​gnąć,
za​koń​czy​mytowzgo​dzie.

–Icopo​tem?Bę​dzie​myuda​wa​li,żenicsięniesta​ło?Zdziec​kiemtodo​syćtrud​ne.
–Je​ślisięroz​wie​dzie​my,mamna​dzie​ję,żeniebę​dzie​mywro​ga​mi.Po​zo​sta​nie​my

przy​ja​ciół​mi,okej?

–Okej.–DlaTy​le​rapo​raż​kaniewcho​dzi​ławgrę,alepo​cie​szyłsię,żeniestra​ci

jejprzy​jaź​ni.–Cośjesz​cze?

–Tochy​bawszyst​ko–od​par​łazuśmie​chemzdra​dza​ją​cym,żewie,żetoitakza

dużo.

–Wta​kimra​ziejateżmamjed​nąproś​bę.–Sko​roAme​liadajemutyl​komie​siąc,

musiwy​ko​rzy​staćkaż​dąchwi​lę.Mu​siałbyćbli​skoniej.Gdy​bywy​bra​lisięnako​la​-
cjędwarazywty​go​dniu,nicbyztegoniewy​szło.Niemógłle​ciećdoAn​twer​piiani
pra​co​waćosiem​na​ściego​dzinnadobę.–Chciał​bym,że​by​śmynatenczasra​zemza​-
miesz​ka​li.

Ame​liaścią​gnę​łabrwi.
–Mojemiesz​ka​niejestzamałedladwóchosób.Mamjed​nąsy​pial​nię,asza​fajest

za​pcha​na.

Nieza​mie​rzałwpro​wa​dzićsiędojejma​leń​kie​gomiesz​kan​ka.Do​strze​gałróż​ni​cę

mię​dzybli​sko​ściąaza​mknię​ciemwklat​ce,gdzietyl​kojed​noznichbyprze​ży​ło.

–Znaj​dęja​kieśnowemiesz​ka​nie–od​parł.
–Mamumo​węnaj​mu.
–Za​pła​cęzaze​rwa​nieumo​wy.
Wes​tchnę​łazi​ry​to​wa​na.
–Aje​ślipomie​sią​cusięroz​sta​nie​my,będębez​dom​nącię​żar​ną?
–Nicpo​dob​ne​go.Je​ślinamniewyj​dzie,po​mo​gęcizna​leźćnowemiesz​ka​niedla

cie​bieidziec​ka.Ku​pięciwszyst​ko,cze​gobę​dzieszpo​trze​bo​wa​ła.

–Niemu​siszmiku​po​waćdomu,Ty​ler.Za​trzy​mamnamie​siącswo​jemiesz​ka​nie,

apo​temzo​ba​czy​my,coznimzro​bić,kie​dypo​dej​mie​myde​cy​zję,coznamibę​dzie.

Za​śmiałsię,wie​dząc,żeniemasen​susięzniąsprze​czać.
–Wpo​rząd​ku,alemu​siszprzy​wyk​nąćdomy​śli,żektośbę​dziecipo​ma​gał.Uro​-

dzisz dziec​ko, i ja też będę się nim opie​ko​wał. To nie pod​le​ga ne​go​cja​cji. Umo​wa
stoi?

–Stoi.Gra​tu​lu​ję,Ty​ler.–Wy​cią​gnę​łarękę.–Mo​żeszte​razumó​wićsięzeswo​ją

żoną.

Ująłjejdłoń,lek​koniąpo​trzą​snął,aza​razpo​temprzy​ci​snąłjądowargipo​ca​ło​-

wał.Na​tych​miastprzy​po​mniałso​bienoc,gdyca​ło​wałkaż​dycen​ty​metrjejcia​ła.Re​-
ak​cjaAme​liibyłarów​niesil​na.Roz​chy​li​ławar​giiwcią​gnę​łapo​wie​trze.Namo​ment
za​mknę​łaoczyipo​chy​li​łasiękunie​mu.

Tobę​dziemiłewy​zwa​nie,po​my​ślał.Przy​cią​gnąłjejdłońdopier​si.Źre​ni​ceAme​lii

były po​więk​szo​ne, od​dech krót​ki i przy​spie​szo​ny. Zwil​ży​ła war​gi. Pra​gnę​ła, by ją
po​ca​ło​wał.Zdo​by​ciejejmożeoka​zaćsięła​twiej​sze,niżsą​dził,sko​rotaknanie​go
re​agu​je.

Przy​ci​snąłwar​gidojejuchaiszep​nął:
–Copo​wiesznato,że​by​śmyprzy​pie​czę​to​wa​liumo​wępraw​dzi​wympo​ca​łun​kiem?
Kie​dysięod​su​nął,za​uwa​żył,żeuśmiechroz​świe​tliłjejoczy.Po​ło​ży​łarękęnajego

po​licz​ku.

–Wy​bacz.–Po​krę​ci​łagło​wą.–Nieca​łu​jęsięnapierw​szejrand​ce.

ROZDZIAŁTRZECI

Na twa​rzy Tay​le​ra wi​dzia​ła sil​ne emo​cje. Wy​glą​dał na zmę​czo​ne​go. Nie​bie​skie

oczy,wktó​repa​trzy​łami​lionrazy,byłypod​krą​żo​ne,mię​śniekar​kuira​mionna​pię​te.
Niewie​dzia​ła,czywin​nytemubyłwcze​snylot,streszwią​za​nyzichmał​żeń​stwem
czynie​spo​dzie​wa​neoj​co​stwo.

Mia​łaocho​tępo​ma​so​waćjegora​mio​na,alezda​wa​łaso​biespra​wę,żepew​nieby

niepo​mo​gła.Za​pew​netozjejpo​wo​duczułsięwy​czer​pa​ny,bood​mó​wi​łagrywe​dług
jegoza​sadiutrud​nia​ławszyst​kobar​dziej,niżjegozda​niembyłotoko​niecz​ne.

–Je​że​liniepo​zwo​liszmisiępo​ca​ło​wać–rzekł–tozgódźsięprzy​naj​mniej,że​bym

ku​piłcijesz​czeher​ba​tę?

–Nie.–Po​krę​ci​łagło​wą.Jejżo​łą​dekni​cze​gowię​cejbyniezniósł.Wtymmo​men​-

cieczu​łasiędo​brze,aleniewie​dzia​ła,jakdłu​gotopo​trwa.–Chęt​niewyj​dęnapo​-
wie​trze. Tro​chę tu dusz​no. – Uwiel​bia​ła za​pach kawy, ale tego dnia jej to​le​ran​cja
byłaogra​ni​czo​na.

Chęt​nieteżod​su​nę​ła​bysięodTy​le​ra.Po​win​nabyławie​dzieć,żezmiej​scaprzej​-

dziedoata​ku,aniebyłanatoprzy​go​to​wa​na.Po​dob​niejaknare​ak​cjęwła​sne​gocia​-
ła.

–Przej​dzie​mysię?–za​py​tał.–Tro​chędziśchłod​no,aleświe​cisłoń​ce.
Za​wsze spraw​niej my​śla​ła, bę​dąc w ru​chu. Oczy​wi​ście, zna​czy to, że po trzech

kro​kach może dojść do wnio​sku, że jest idiot​ką. W za​sa​dzie już tak my​śla​ła. Pa​-
trząc,jakTy​lerkoń​czyjeśćbu​łecz​kęiwrzu​capu​stekub​kidoko​sza,po​czu​łanie​po​-
kój.

Nie​wie​lebra​ko​wa​ło,apo​ca​ło​wa​ła​bynaj​lep​sze​goprzy​ja​cie​la.Ob​ró​ci​łaswo​jąsła​-

bośćwżart,aletobyłbar​dzosil​nyim​puls.Skó​rająpie​kławmiej​scu,gdzieczu​ła
jego war​gi. Ser​ce wciąż jej wa​li​ło. Na rę​kach mia​ła gę​sią skór​kę. Na szczę​ście
ukry​wa​łatopodbluz​kąipłasz​czem,któ​rywła​śniepo​dałjejTy​ler.

Po​ca​łu​nekniebył​byczymśpo​waż​nym,zwa​żyw​szy,nacopo​zwo​li​łaTy​le​ro​wikil​ka

ty​go​dniwcze​śniej.Tymra​zembyłajed​naktrzeź​waiwciążgopra​gnę​ła.Byćmoże
po​win​nasięztegocie​szyć.Zgo​dzi​łasięznimza​miesz​kać.Będąmie​lidziec​ko.Naj​-
le​piejbybyło,gdy​bysięwnimza​ko​cha​ła.

Ajed​nakAme​liatakła​twosięnieza​ko​chi​wa​ła.Byłazbytana​li​tycz​na,zbytsku​pio​-

nanatym,byzna​leźćdru​gąpo​ło​wę.Asko​ronaświe​cieżyjepo​nadsie​demmi​liar​-
dówlu​dzi,szan​sa,żewpad​nienategoje​dy​ne​go,byłami​ni​mal​na.Co​dzien​niepo​ja​-
wia​łysięwjejfir​mieszczę​śli​weparygo​to​wesiępo​brać.Czyna​praw​dępo​łą​czyłje
los?

Wprzy​pad​kujejiTy​le​ratozpew​no​ściąlos.Czytozna​czy,żeTy​lerbyłjejprze​-

zna​czo​ny?Niemia​łapo​ję​cia.Dałasło​wo,żebę​dziesięznimspo​ty​ka​ła,nie​za​leż​nie
od tego, czy to do​bry, czy zły po​mysł. I nie​mal na​tych​miast prze​ko​na​ła się, że jej
cia​łobyłogo​to​wenatenzwią​zek,choćro​zumwciążsięopie​rał.

Tak,jejży​ciewy​mknę​łosięspodkon​tro​li.Czymożeprzy​pi​saćswąre​ak​cjęnaTy​-

le​rahor​mo​nom?

Ty​lerotwo​rzyłdrzwika​wiar​niiwy​szlinauli​cę.Dzieńbyłpięk​ny,nie​bobłę​kit​ne

ibez​chmur​ne.Wiałchłod​nywiatr,aleAme​liaczu​łanatwa​rzycie​płosłoń​ca.Zima
tegorokubyłanie​przy​ja​zna,za​sy​py​wa​łaichśnie​giem,cobyłoturzad​ko​ścią.Bree
utknę​łana​wetwdomuwgó​rachwGa​tlin​bur​guzpo​wo​duzi​mo​wejbu​rzykil​katy​go​-
dnitemu,przedwy​jaz​demAme​liidoLasVe​gas.

Zwy​klepo​go​dawNa​shvil​lebyładośćła​god​na,aletegodniaAme​liaporazpierw​-

szyodli​sto​pa​dawi​dzia​łasłoń​ce.Odrazuza​tę​sk​ni​łazala​tem.Niemo​głasiędo​cze​-
kać kwia​tów, wóz​ków z lo​da​mi, chło​dze​nia się w bi​ki​ni na ba​se​nie na​le​żą​cym do
kom​plek​su,gdziemiesz​ka​ła.

Chwi​lecz​kę,po​my​śla​ła.Tegorokulatomożewy​glą​daćzu​peł​nieina​czej.Popierw​-

sze bę​dzie w czwar​tym i pią​tym mie​sią​cu cią​ży, więc bi​ki​ni od​pa​da. Nie bę​dzie
miesz​ka​łasama,tyl​kozTy​le​rem.Conaj​mniejmie​siąc.

Acopo​tem?Ktowie?
Ty​lerwło​żyłskó​rza​nąkurt​kę.Ame​liapo​czu​ła,żebie​rzejązarękę.Czę​stotrzy​-

ma​lisięzaręce,jakprzy​ja​cie​le.Nieuni​ka​lifi​zycz​ne​gokon​tak​tu.Męż​czyź​ni,zktó​-
ry​mi się spo​ty​ka​ła, zło​ści​li się na jej naj​lep​sze​go przy​ja​cie​la, o któ​rym wciąż opo​-
wia​da​ła.Niewie​rzy​lijej,gdymó​wi​ła,żetotyl​koprzy​jaźń.Byćmożewi​dzie​licoś,
cze​goonaniedo​strze​ga​ła.

Choćniechcia​łategoprzy​znać,te​raz,trzy​ma​jącTy​le​razarękę,czu​łasięja​koś

ina​czej.Możecho​dziotenmiłydreszcz?Możetoza​pachwodyko​loń​skiej,któ​rydo
niejpły​nął.Albojejświa​do​mośćjegobli​sko​ści.Za​pew​netowszyst​koprzy​po​mi​na​ło
jejichwspól​nąnoc.

–Dużobu​dyn​kówtupo​wsta​ło,od​kądby​łemtuporazostat​ni–za​uwa​żył,nie​świa​-

do​myjejmy​śli.

–Tak.Kie​dyku​po​wa​li​śmyzie​miępodfir​mę,nicztegotuniebyło.Naszczę​ście

po​wsta​ła ład​na dziel​ni​ca miesz​ka​nio​wa i dość luk​su​so​we cen​tra han​dlo​we. Ża​łu​ję,
żeniestaćmnienato,żebymiesz​kaćbli​żejpra​cy.Zresz​tąniematuna​wetbu​dyn​-
kówwie​lo​ro​dzin​nych.

–Tak,jestład​nie.Bli​skomię​dzy​sta​no​wej,wpo​bli​żuskle​pyire​stau​ra​cje.Niejest

teżzbyttłocz​no.Cobyśpo​wie​dzia​ła,że​by​śmypo​szu​ka​litumiesz​ka​nia?

Spoj​rza​łananie​go,marsz​czącczo​ło.
–Niesły​sza​łeś,jakmó​wi​łam,żetujestbar​dzodro​go?
– A ty nie sły​sza​łaś, jak mó​wi​łem, że w ze​szłym mie​sią​cu sprze​da​łem na au​kcji

wChri​stie’strzy​dzie​sto​jed​no​ka​ra​to​wybry​lant?

Wspo​mi​nałotym,aleniepo​świę​ci​łatemuwie​leuwa​gi.Wciążku​po​wałisprze​da​-

wałcen​neka​mie​nie.

–Prze​cieżtoniebyłczy​styzysk.Za​pła​ci​łeśzanie​go,plusubez​pie​cze​nia,opła​ty

dlaChri​stie’s.

Wjejży​ciubyłczas,kie​dyniemia​łapo​ję​ciaodro​go​cen​nychka​mie​niach,kie​dynie

po​sia​da​łabi​żu​te​riiwar​tejwię​cejniżpięć​dzie​siątdo​la​rów.Ty​lertozmie​nił.Coroku
na uro​dzi​ny albo na Boże Na​ro​dze​nie coś jej przy​sy​łał. Dużą łez​kę z ame​ty​stu na
dwu​dzie​steszó​steuro​dzi​ny.Sza​fi​ro​wekol​czy​ki,bran​so​let​kęzru​bi​nemidia​men​ta​-
mi,pier​ścio​nekzeszma​rag​demina​szyj​nikzpe​reł.Ni​g​dynieśmia​łaza​py​tać,ilena
towy​dał.Niechcia​łategowie​dzieć.Ku​pi​łamałyognio​od​por​nysejficorokuzwięk​-

sza​łapo​li​sęubez​pie​cze​nio​wą.

–Oczy​wi​ście,żemamwy​dat​ki–od​parł.–Mó​więtyl​ko,żeniemu​si​mywy​naj​mo​-

waćmiesz​ka​niawta​niejdziel​ni​cypodru​giejstro​nieNa​shvil​le.Je​ślichceszmiesz​-
kaćbli​żejpra​cy,każęagen​to​wizro​bićro​ze​zna​nie.

Prze​cięt​ny dom w tej oko​li​cy kosz​to​wał oko​ło co naj​mniej pół mi​lio​na. Nie wy​-

obra​ża​łaso​bie,iletrze​baza​pła​cićzawy​na​jem.

–Mo​żeszsięro​zej​rzeć,alewąt​pię,żeznaj​dziesztucośod​po​wied​nie​go.Niepo​-

trze​bu​je​myre​zy​den​cjizga​ra​żemnapięćsa​mo​cho​dówiba​se​nem.

Wzru​szył ra​mio​na​mi, jak​by dys​ku​sje na te​mat wie​lo​mi​lio​no​wych trans​ak​cji były

dlanie​goco​dzien​no​ścią.

–Skądwiesz?Miesz​kamnaMan​hat​ta​nie.Tamnie​ru​cho​mo​ścisąnawagęzło​ta,

nie​któ​rzy miesz​ka​ją w miesz​ka​niach wiel​ko​ści po​ko​ju w aka​de​mi​ku. Wiel​ki dom
zpry​wat​nympar​kin​giembrzmidlamniefan​ta​stycz​nie.Ba​senwdomumógł​bycisię
po​do​bać.

–Dajspo​kój,Ty​ler–po​wie​dzia​ła.–Bę​dzie​mytammiesz​kaćtyl​komie​siąc.Ana​-

wetgdy​by​śmyzo​sta​lidłu​żej,po​trze​bu​je​myconaj​wy​żejdomuztrze​masy​pial​nia​mi
iład​nymogród​kiem.Noiżebykuch​niabyłaprzy​zwo​itejwiel​ko​ści,że​bymmo​głago​-
to​wać.Do​brze?

–Do​brze–od​parł,pa​trzącprzedsie​biewza​my​śle​niu.
Zna​łagonatyle,bywie​dzieć,żewy​bie​rzetakidom,jakimusięspodo​ba,nie​za​-

leż​nie od ceny czy prak​tycz​no​ści. Gdy​by wy​brał ogrom​ną nie​ru​cho​mość, po​wi​nien
od razu za​trud​nić go​spo​się, bo utrzy​ma​nie jej w po​rząd​ku by​ło​by pra​cą na peł​ny
etat.

Za​trzy​ma​lisięnaskrzy​żo​wa​niu,cze​ka​jącnazmia​nęświa​teł.
–Zo​ba​czę,coznaj​dę.Jed​nakjateżnieza​mie​rzamiśćnakom​pro​mis.Niecho​dzi

omiej​scedomiesz​ka​nianakil​katy​go​dni,ależebyzna​leźćdom,gdzieroz​pocz​nie​my
wspól​ne ży​cie, do któ​re​go przy​wie​zie​my ze szpi​ta​la dziec​ko. Dom, w któ​rym ono
po​sta​wipierw​szekro​ki.

Do​pie​roodgo​dzi​nywie​dział,żezo​sta​nieoj​cem,ajużchciałdomudlaro​dzi​ny.Dla

Ame​liidziec​kowciążbyłoabs​trak​cją.

–Niemu​siszbyćtakipew​nysie​bieitakpo​zy​tyw​niedowszyst​kie​gona​sta​wio​ny.

Masz pra​wo być zde​ner​wo​wa​ny. Ja rzu​ci​łam ci gra​nat, a ty trzy​masz go z uśmie​-
chem.Niepla​no​wa​łeśza​ło​że​niaro​dzi​ny.Jaje​stemprze​ra​żo​na.Po​wiedz,żeteżje​-
steśprze​ra​żo​ny,że​bympo​czu​łasięle​piej.

Spoj​rzałnanią,marsz​czącczo​ło.
–Pocomamtra​cićczasnade​ner​wo​wa​niesię?Kie​dynieje​stemcze​gośpe​wien,

toplanidą​że​niedojegospeł​nie​niapo​zwa​lamipo​czućsięle​piej.Niespo​dzie​wa​łem
siędziec​kaanigoniechcia​łem.Ja​kiśgłoskażemiwsiąśćdosa​mo​cho​duiznik​nąć.
Aleniezro​biętego.Mamwo​bectegodziec​kazo​bo​wią​za​nia.

Toniebyłoro​man​tycz​newy​zna​nie,leczAme​liapro​si​łagooszcze​rośćiotrzy​ma​ła

szcze​rąod​po​wiedź.Onateżniepla​no​wa​łacią​ży,lecztrud​nobyjejbyłozna​leźćlep​-
sze​goojcadlaswo​je​godziec​ka.

–My​śliszkrót​ko​ter​mi​no​wo,Ames.Nieza​mie​rzamroz​wo​dzićsięztobązatrzy​-

dzie​ścidni.Lu​dziesuk​ce​sudążądosuk​ce​su,więcznaj​dędlanaside​al​nydom.Bę​-
dzie​mygowy​naj​mo​wa​li,do​pó​kiniebę​dzie​mypew​ni,żegolu​bi​my,awte​dyspró​bu​-

je​myprze​ko​naćwła​ści​cie​la,żebynamgosprze​dał.

Sło​waTy​le​rapo​win​nydo​daćjejotu​chy,tym​cza​semAme​lięprze​szedłdreszcz.Nie

pa​trzyłzopty​mi​zmemnaichwspól​nąprzy​szłość.Trak​to​wałtojakwy​zwa​nie,któ​re​-
mutrze​baspro​stać.Ażdotejchwi​liniezda​wa​łaso​biewspra​wy,żema​chaczer​wo​-
nąpłach​tąprzedno​sembyka.Mie​sięcz​napró​batoniejestmą​drypo​mysł,je​ślinie
chcezo​staćzTy​le​rem.Nie​za​leż​nieodtego,czyro​biłtozser​cem,za​pew​nezro​bi
wszyst​koposwo​je​mu,zdo​mem,dziec​kiemiichre​la​cją.Na​glepo​czu​łanapier​sija​-
kiścię​żar.Nacosięzgo​dzi​ła?

–Mó​więpo​waż​nie,udasię,Ames.Na​szedziec​konatoza​słu​gu​je–oznaj​miłTy​ler.

Na​gleza​uwa​żył,żeAme​liazbla​dła.–Nicciniejest?

Skrzy​wi​łasię,nieod​po​wia​da​jąc,aonsięza​sta​no​wił,czytonieko​lej​nyatakpo​-

ran​nychnud​no​ści.

–Bę​dzieszznówwy​mio​to​wać?
– Nie – od​par​ła. – Po​czu​łam się zmę​czo​na. Nie spa​łam do​brze w ten week​end

imie​li​śmyhucz​newe​se​le.

Ty​lerob​ser​wo​wałcią​żeswo​ichstar​szychsióstr.Za​wszenaj​bar​dziejskar​ży​łysię

nazmę​cze​nie.WziąłAme​lięzało​kiećipo​pro​wa​dziłnaław​kęzaro​giem.

Po​sa​dził ją na drew​nia​nej ław​ce i przy​kuc​nął przed nią. W tej sa​mej po​zy​cji

oświad​czyłjejsięnauli​cywLasVe​gas.Uśmiech​nąłsię.Niewie​dział,cze​muaku​rat
wte​dyprzy​po​mniałso​bieichmło​dzień​cząumo​wę,alewy​da​wa​łasięide​al​nymle​kar​-
stwemnafa​tal​nyna​strójAme​lii.Zro​bił​bywszyst​ko,byjąroz​we​se​lić.Dogło​wymu
nieprzy​szło,żetaprzy​go​dabę​dziemia​łata​kiekon​se​kwen​cje.Niespo​dzie​wałsię,
żeskon​su​mu​jąmał​żeń​stwo,ajużnapew​nonieocze​ki​wałdziec​ka.Czyza​czął​byto
wszyst​ko,gdy​byznałza​koń​cze​nie?Py​ta​niebezzna​cze​nia,bowe​hi​kułcza​sunieist​-
nie​je.

–Przy​nieśćcicoś?Bu​tel​kęwody?Amożepo​win​naścośzjeść?Podru​giejstro​nie

jestsklep.

–Prze​stańsiętakmnąprzej​mo​wać–po​wie​dzia​ła,za​my​ka​jącoczy.–Nicminie

jest.

–Napew​no…
–Je​stemwcią​ży,Ty​ler.Mu​szęchwi​lępo​sie​dzieć.
Zi​gno​ro​wał jej sło​wa, po​biegł do skle​pu na dru​gą stro​nę uli​cy i wró​cił z bu​tel​ką

wody.Wci​snąłjąwdło​nieAme​lii.Wes​tchnę​ła,aleotwo​rzy​łabu​tel​kęiwy​pi​łałyk.

–Bę​dzieszsiętakza​cho​wy​wałprzezko​lej​neosiemmie​się​cy?Bochy​bategonie

znio​sę.Zabar​dzoprzy​po​mi​namitomo​je​gotatę.

–No,no–rzekłura​żo​ny.–Jestogrom​naróż​ni​camię​dzyopie​ko​wa​niemsiętobą,

bochcętoro​bić,aopie​ko​wa​niemsiętobą,bouwa​żam,żeje​steśdotegonie​zdol​na.
Nieje​stemtwo​imoj​cem,atynieje​steśswo​jąmamą.

Obo​jero​dzi​ceTy​le​rapra​co​wa​li,star​szedzie​cizaj​mo​wa​łysięmłod​szy​mi.Chłop​cy

idziew​czyn​kipo​ma​ga​litaksamo,porów​no.Tyl​kowtenspo​sóbmo​gliprze​trwać.

Oj​ciecAme​liitrak​to​wałżonęicór​ki,jak​bybyłyde​li​kat​neibez​bron​ne,swo​jądro​-

gąmat​kaAme​liicięż​konatopra​co​wa​ła.Byłakru​chaiczę​stocier​pia​łanabóległo​-
wyiinnedo​le​gli​wo​ści,choćAme​liaupie​ra​łasię,żenicjejniedo​le​ga.Nie​waż​ne.Oj​-
ciecwszyst​kimsięzaj​mo​wał,po​dej​mo​wałde​cy​zje,za​ra​białnaży​cie.Za​trud​niłko​-

bie​tędosprzą​ta​nia.Cór​kimia​łybyćtyl​koład​neiro​bićza​ku​pyjakichmat​ka.

Ame​liisiętoniepo​do​ba​ło.Niebyłabez​bron​naikru​cha.Byłain​te​li​gent​nainie​za​-

leż​na,aleoj​ciecjejniedo​ce​niał.Ocze​ki​wał,bydo​brzewy​szłazamążiżyłatakjak
jejmat​ka.

Ty​ler był czło​wie​kiem suk​ce​su. Han​del ka​mie​nia​mi szla​chet​ny​mi i an​ty​ka​mi był

zdu​mie​wa​ją​colu​kra​tyw​ny.Oddo​staw​cówzIn​diiczyBel​giizdo​by​wałwy​so​kiejja​ko​-
ścika​mie​niepoza​ska​ku​ją​coatrak​cyj​nejce​nie.Każ​de​godniamógłmieććwierćmi​-
lio​na do​la​rów w cen​nych ka​mie​niach scho​wa​nych w kie​szon​ce ma​ry​nar​ki. Gdy​by
chcia​łarzu​cićpra​cę,utrzy​my​wał​byjąidziec​kodokoń​caży​cia.Wie​działjed​nak,że
ni​g​dy na to nie po​zwo​li. Na​wet nie pró​bo​wał​by tego su​ge​ro​wać. Ame​lia nie jest
swo​jąmat​ką.

–Możecisiętoniepo​do​ba–pod​jął–aleza​le​żyminato​bie.Jesz​czeniemia​łem

oka​zjiku​po​waćpo​li​synaży​ciedlamo​jejżony.–Uśmiech​nąłsięsze​ro​koizza​do​wo​-
le​niemzo​ba​czył,żeionauśmiech​nę​łasię,prze​wra​ca​jącocza​mi.–Pozatym–rzekł,
sia​da​jąc obok niej na ław​ce – no​sisz na​sze dziec​ko. Do mnie na​le​ży za​pew​nie​nie
wam wszyst​kie​go, co jest wam po​trzeb​ne, że​by​ście byli szczę​śli​wi, zdro​wi i bez​-
piecz​ni.Mo​żeszsięskar​żyć,ilechcesz,toni​cze​goniezmie​ni.

Przezchwi​lęprzy​pa​try​wa​łasięjegotwa​rzy.Po​temski​nę​łagło​wąiści​snę​łajego

dłoń.

– Dzię​ku​ję. Wy​bacz, że je​stem dziś ma​rud​na. Czu​ję, jak​by moje ży​cie wy​pa​dło

ztoru.Lu​bięsa​mo​dziel​ność.Za​nimprzy​wyk​nędozmia​ny,tomożetro​chępo​trwać.
Aledo​ce​niamto,copo​wie​dzia​łeś.Iwiem,żenie​za​leż​nieodtego,cozde​cy​du​je​my,
bę​dzieszdo​brymoj​cem.

Jejtwarzod​zy​ska​łako​lor.Ty​lerpo​gła​skałjejpo​li​czekiza​cze​sałko​smykzaucho.

Ame​liasięnieod​su​nę​ła.

–Za​wszechcia​łemtozro​bić–po​wie​dział.
–Na​praw​dę?
–Masznaj​pięk​niej​szewło​sy,ja​kiewi​dzia​łem.Jakpłyn​nyogień.
–Ty​ler–za​czę​łaiza​wa​ha​łasię.–Wiem,żepo​tra​fiębyćtrud​na,znaszmniele​piej

niżkto​kol​wiekinny.–Spu​ści​ławzrok.–Na​praw​dęmy​ślisz,żemo​żeszsięwemnie
za​ko​chaćwcią​gumie​sią​ca?

Niechciałjejokła​my​wać,alemu​siał.Gdy​byod​parł,żeniemaza​mia​rusięza​ko​-

chać–aniwAme​lii,aniwni​kimin​nym–tobył​byko​niec.Je​ślichcewy​graćprzez
wzglądnadziec​ko,musiza​trzy​maćciem​nese​kre​tydlasie​bie.

Pozatymbyłzdu​mio​nyoba​wa​miAme​lii.Jaktakain​te​li​gent​na,pięk​naiuta​len​to​-

wa​na ko​bie​ta może wąt​pić, że męż​czy​zna ją po​ko​cha? A przy​naj​mniej męż​czy​zna
zdol​nyotwo​rzyćsięnami​łość?

–Żar​tu​jeszso​biezemnie?Je​steścu​dow​na.Niktniego​tu​jesmacz​niejniżty.Nikt

le​piejodcie​bienieopo​wia​daspro​śnychka​wa​łów,na​wetża​denmęż​czy​zna,ja​kie​go
znam.Niebrakcisil​nejwoli.Takbar​dzotrosz​czyszsięoin​nych,żeniewiem,ja​-
kimcu​demco​dzien​nienieła​miąciser​ca.Ile​kroćsięwi​dzi​my,czymśmnieza​ska​ku​-
jesz.

Słu​cha​łagowmil​cze​niu.Czu​ła,żepodjejpo​wie​ka​mizbie​ra​jąsięłzy.Ty​lerprzy​-

tu​liłjądopier​si.Opar​łasięnajegora​mie​niu,po​zwa​la​jącmupo​ca​ło​waćsięwczu​-
bekgło​wy.

– Nie chcia​łem, że​byś pła​ka​ła, ale mu​sisz wie​dzieć, jaka je​steś dla mnie waż​na.

Każ​dąko​bie​tęmie​rzętwo​jąmia​rąiżad​naniezda​jeeg​za​mi​nu.Je​steśczymśnaj​lep​-
szym,comisięwży​ciuprzy​tra​fi​ło.Niemo​żeszwsie​biewąt​pić.Za​py​tajra​czej,jak
mógł​bymsięwto​bienieza​ko​chać?

Gdyskoń​czył,usia​dłapro​sto,marsz​czącnos.
Nie wie​dział, o czym my​śla​ła. Ale czuł za​pach jej bal​sa​mu do cia​ła. Pa​mię​tał go

zichwspól​nejnocy.Za​pra​gnąłjąpo​ca​ło​wać.Dodia​błazpierw​sząrand​ką.

Ame​liachy​baczy​ta​łamuwmy​ślach.Po​chy​li​łasiękunie​mu,pa​trzącmuwoczy,aż

ichwar​gisięspo​tka​ły.Tende​li​kat​nypo​ca​łu​nektakgoroz​pa​lił,żeza​pra​gnąłgopo​-
głę​bić.Pra​gnął,byichję​zy​kisięspo​tka​ły.Wie​działjed​nak,żeAme​liagospraw​dza.
Gdy​byzabar​dzona​ci​skał,prze​grał​by.

Wkoń​cusięod​su​nę​ła,aonnie​chęt​niejejnatopo​zwo​lił.Pa​trzy​łananie​gozroz​-

ma​rzo​nym uśmie​chem. Wzię​ła głę​bo​ki od​dech i znów usia​dła pro​sto, po​pra​wia​jąc
ubra​nie.

–Ja…mu​szęwra​caćdopra​cy.
–Okej.
Sta​rałsięzdu​sićpod​nie​ce​nie.Musipo​cze​kać.Byleniezadłu​go.Po​ca​ło​wa​łago.

Toistot​nypierw​szykroknadro​dzedosuk​ce​su.

Wstałipo​mógłjejwstać.Po​szlidosa​mo​cho​duiwró​ci​lidobiu​raAme​lii.Ty​lerza​-

par​ko​wałiotwo​rzyłdrzwi.Wy​sia​dła,aleza​nimmuucie​kła,za​blo​ko​wałją.

–Damciznać,kie​dyagentznaj​dzienammiesz​ka​nie,izor​ga​ni​zu​jętwo​jąprze​pro​-

wadz​kę.Czymogęcięza​braćju​tronako​la​cję?

Spoj​rza​łananie​gozezdzi​wie​niem.
–Takszyb​ko?
Niemógłpo​wstrzy​maćśmie​chu.Na​praw​dęniemapo​ję​cia,cozro​bi​ła?Jegopięk​-

nażonajestin​te​li​gent​nąko​bie​tą,alewa​run​kiichumo​wyniesąnaj​in​te​li​gent​niej​sze.
Onniechciałsięspie​szyć,toAme​lia,wy​zna​cza​jącgra​ni​cęcza​so​wą,samaprzy​spie​-
szy​łabiegwy​da​rzeń.

–Da​łaśnammie​siącnato,że​by​śmysięwso​bieza​ko​cha​li.Na​praw​dęmy​ślisz,że

po​zwo​lę,abychoćdzieńupły​nąłmibezcie​bie?Chcęco​dzien​niecięwi​dzieć,do​ty​-
kać,słu​chaćtwo​je​gogło​su.

Spu​ści​ławzrok,ner​wo​woprzy​gry​za​jącwar​gę.
– Ro​zu​miem, ale mam pra​cę. Ty też. Czwart​ki, piąt​ki i so​bo​ty spę​dzam głów​nie

wkuch​ni.Niemogęspo​ty​kaćsięztobąco​dzien​nie.

Tak, obo​je mają obo​wiąz​ki, jed​nak nie go​dził się na to, by wy​ko​rzy​sta​ła je jako

wy​mów​kę.

–Wpo​rząd​ku.Alebę​dzie​myspę​dzaćra​zemnocewna​szymno​wymmiesz​ka​niu.

Wcią​gudniamogęcito​wa​rzy​szyć.

–Co?–Zmarsz​czy​łanoszmie​sza​na.–Wkuch​ni?Wpra​cy?
Ski​nąłgło​wą.
–Gdzie​kol​wiekbę​dziesz.Je​ślibę​dzieszpie​kłacia​sto,japo​zmy​wam.Jakbę​dziesz

kro​iła wa​rzy​wa, obio​rę mar​chew​kę i wy​nio​sę śmie​ci. Sama na​le​ga​łaś, że​bym nie
szwen​dałsiępoświe​cie,więcprzezmie​siącbędętwo​imcie​niem.Tyl​kodziśmasz
wol​ne,bomu​szęwszyst​kozor​ga​ni​zo​wać.

Ame​liaścią​gnę​łabrwi,alenicniepo​wie​dzia​ła.Nieprze​my​śla​łatego.Ladachwi​la

bę​dziegobła​gać,bywró​ciłdopra​cy.

–Niemasznicdozro​bie​nia?Niemu​siszsprze​daćja​kichścen​nychka​mie​ni?Albo

od​daćdia​men​tówdooszli​fo​wa​nia?

Non​sza​lanc​kowzru​szyłra​mio​na​mi.
–Mammnó​stwopra​cy,za​pew​niamcię.Alemamru​cho​myczaspra​cyilu​dzi,któ​-

rzymogąza​jąćsięnie​któ​ry​mispra​wa​mi.Te​razchcęsku​pićsięnato​bie.Więcko​la​-
cjaju​tro?

Ame​liaski​nę​łagło​wą.
–Okej.Osiód​mej?
Sió​dem​kabyłajegoszczę​śli​wąlicz​bą–zna​kiemsuk​ce​su.Wy​ci​snąłca​łu​sanajej

war​gach.

–Tobę​dzierand​ka.

ROZDZIAŁCZWARTY

–Wró​ci​ła!
Prze​kro​czyw​szyprógbiu​ra,Ame​liausły​sza​łagłosGret​chen.Skrzy​wi​łasię.Mia​ła

na​dzie​ję,żeprzy​ja​ciół​kisąza​ję​teklien​ta​miidlaniejnieznaj​dącza​su.Nie​ste​tynie
mia​łatyleszczę​ścia.

BreeiGret​chenwy​bie​głydoholu.Na​ta​liezesłu​chaw​ka​minauszachwy​sta​wi​ła

gło​wę ze swo​je​go po​ko​ju i unio​sła pa​lec, da​jąc Ame​lii znak, żeby po​cze​ka​ła, po
czymkon​ty​nu​owa​łaroz​mo​wę.

Ame​liaszładoswo​je​gopo​ko​ju,bypo​wie​sićpłaszcziodło​żyćto​reb​kę.Wzię​łado

rękita​bletzna​dzie​ją,żepo​roz​ma​wia​jąotym,cosiędzia​łonaze​bra​niupojejwyj​-
ściu,choćwie​dzia​ła,żeroz​mo​wabę​dziedo​ty​czy​ławszyst​kie​gozwy​jąt​kiempra​cy.

Ru​szy​ła do sali kon​fe​ren​cyj​nej z czę​ścio​wo opróż​nio​ną bu​tel​ką wody. Jej trzy

part​ner​ki cze​ka​ły nie​cier​pli​wie. Bree wy​glą​da​ła, jak​by mia​ła pęk​nąć z eks​cy​ta​cji.
W oczach Gret​chen wid​niał szel​mow​ski błysk. Na​ta​lie spra​wia​ła wra​że​nie za​tro​-
ska​nej.Byłapo​dejrz​li​wawsto​sun​kudomi​ło​ściwogó​le,aza​wie​ra​niemał​żeń​stwa
tobyłojejzda​niemoje​denmostzada​le​ko.Wtymmo​men​cieNa​ta​liebyłapew​nie
mą​drzej​szaodAme​lii.

Ame​liausia​dłanajed​nymzkrze​seł.
–Costra​ci​łamzdzi​siej​sze​goran​ka?
–Pro​szę!–jęk​nę​łaBree.–Mówwszyst​kooso​bieitymfa​ce​cie.
–Tak,iza​cznijodpo​cząt​ku–do​da​łaNa​ta​lie.–Bojaniesły​sza​łampo​ran​nejroz​-

mo​wy.

Zcięż​kimwes​tchnie​niemAme​liapo​wtó​rzy​łahi​sto​rięospo​tka​niukla​sy,któ​reza​-

koń​czy​łosiędośćnie​spo​dzie​wa​nie.Po​da​łatyleszcze​gó​łów,ilemo​gła,zna​dzie​ją,że
nie bę​dzie mu​sia​ła tego wię​cej po​wta​rzać. Po​mi​nę​ła in​for​ma​cję, że to był naj​bar​-
dziejfan​ta​stycz​nysekswjejży​ciuisku​pi​łasięnatym,jakzo​sta​łażonąswo​je​gonaj​-
lep​sze​goprzy​ja​cie​la.

– Więc – Na​ta​lie ścią​gnę​ła brwi – przy​je​chał, że​by​ście zło​ży​li pa​pie​ry roz​wo​do​-

we?

–Mniejwię​cej,cho​ciażnieje​stempew​na,czyodrazutozro​bi​my.
–Atocze​mu?–za​py​ta​łaBree.
–Temu–pod​ję​łaAme​lia–żeza​mie​rza​myprzezmie​siącsięspo​ty​kaćizo​ba​czyć,

do​kądnastodo​pro​wa​dzi.Dużoła​twiejjestsiępo​braćniżroz​wieść.Niechce​mypo​-
dej​mo​waćko​lej​nejpo​chop​nejde​cy​zji.

–Bę​dzieszsięuma​wiaćnarand​kizwła​snymmę​żem?–Na​ta​liekrę​ci​łagło​wą.
–Prze​pro​wa​dzisiętu?Miesz​kawNo​wymJor​ku?
– Tak, jego fir​ma ma sie​dzi​bę na Man​hat​ta​nie, ale Ty​ler ma bar​dziej ela​stycz​ny

czaspra​cyniżja,więcwy​naj​mietucośnamie​siąc.–Ame​liamia​łana​dzie​ję,żenie
spy​ta​ją,copo​tem,po​nie​ważsamaniezna​łaod​po​wie​dzi.CzyTy​lermógł​bynadłu​żej
zo​staćwNa​shvil​le?

–Ni​g​dydo​tądniecho​dzi​łaśnarand​kizTy​le​rem?
Ame​liawy​pi​łałykwodyipo​krę​ci​łagło​wą.
–Nie,by​li​śmyprzy​ja​ciół​mi.Za​wszeważ​niej​szabyłaprzy​jaźńniżkie​ro​wa​niesię

ja​kimśfi​zycz​nymim​pul​sem.

–Na​ta​liemó​wi​ła,żejestbar​dzosek​sow​ny.Jakmo​głaśsięznimprzeztylelatna​-

wetnieca​ło​wać?–spy​ta​łaGret​chen.

Naj​prost​szaod​po​wiedźbrzmia​ła,żeniepo​zwa​la​łaso​bienata​kiemy​śli.Ty​lerbył

przy​stoj​ny.Po​sia​dałwie​lecech,któ​rychocze​ki​wa​łaodpart​ne​ra.Alebyłtyl​koTy​le​-
rem.

–Razsięca​ło​wa​li​śmy,wdzie​sią​tejkla​sie.Naim​pre​zie.
–I?
– Było dziw​nie, jak​bym ca​ło​wa​ła bra​ta. Zero che​mii. Bar​dzo nie​kom​for​to​we do​-

świad​cze​nie.Po​temła​twiejbyłoutrzy​maćpla​to​nicz​nyzwią​zek.

–Po​wiedz,żezadru​gimra​zembyłole​piej–jęk​nę​łaGret​chen.
–Onie​bole​piej.–Po​win​nabyławziąćpoduwa​gę,żeichpierw​szypo​ca​łu​nekmiał

miej​sce w obec​no​ści wi​dzów. Mie​li pięt​na​ście lat, a ona no​si​ła apa​rat na zę​bach.
Żad​neznichniemia​łowie​ledo​świad​cze​nia.Tobyłare​cep​tanaka​ta​stro​fę.Aleja​-
kążróż​ni​cęrobidzie​sięćlat!–Niewie​rzy​łam,żeca​łu​jętęsamąoso​bę.Na​wetwie​-
dząc,żetoTy​leriżeniepo​win​namtegoro​bić,niemo​głamsiępo​wstrzy​mać.

–TobyłowVe​gas…–rze​kłaGret​chen,jak​bytowszyst​kowy​ja​śnia​ło.
Wpew​nymstop​niuwy​ja​śnia​ło.Świa​tła,al​ko​holispo​tę​go​wa​neemo​cjeza​in​spi​ro​-

wa​łyjądozro​bie​niacze​gośfa​scy​nu​ją​ce​go.Nie​ste​tynieprze​wi​dzia​łakon​se​kwen​cji.

–CoTy​lerpo​wie​dział,żetakna​glezmie​ni​łaśzda​niewspra​wieroz​wo​du?–spy​ta​-

łaBree,owi​ja​jącko​smykwło​sówwo​kółpal​ca.–Mia​łaśmie​siąc,żebyotymmy​śleć.
Wy​da​wa​łomisię,żeje​steśzde​cy​do​wa​nanaroz​wód.

Do​szłydokwe​stii,któ​rejchcia​łaunik​nąć.
–By​łam.By​li​śmy.Ale…pew​nespra​wysięzmie​ni​ły.Ja…
–Je​steśwcią​ży–stwier​dzi​łaNa​ta​lie.Wjejto​nieniebyłooskar​że​nia,ra​czejci​-

chare​zy​gna​cja.

Ame​lianiebyławsta​nieod​po​wie​dzieć,więctyl​kokiw​nę​łagło​wą,wdzięcz​na,że

Na​ta​lieoszczę​dzi​łajejwy​po​wie​dze​niategonagłosporazdru​gitegodnia.

–Chwi​lecz​kę!–Breenie​malza​pisz​cza​ła.–Je​steśwcią​żyinicniepo​wie​dzia​łaś?

Jakmo​głaśprze​mil​czećtakąważ​nąrzecz?

–Wszyst​kopoko​lei,okej?–Ame​liazmarsz​czy​łaczo​ło.–Samawła​śniesiędo​wie​-

dzia​łam, wciąż je​stem lek​ko wstrzą​śnię​ta. Czu​ję się, jak​by moje ży​cie zbo​czy​ło
zkur​su.Niedość,żepodwpły​wemim​pul​supo​ślu​bi​łamnaj​lep​sze​goprzy​ja​cie​la,to
jesz​czemamznimdziec​ko.Jużniedasięuda​wać,żenicsięniewy​da​rzy​ło.

– Dla​te​go chce​cie dłu​żej zo​stać ra​zem – za​uwa​ży​ła Gret​chen. – A je​śli wam nie

wyj​dzie?Roz​wie​dzie​ciesięiuzgod​ni​ciewa​run​kiopie​kinaddziec​kiem?

–Tak.Zgo​dzi​li​śmysię,żenie​za​leż​nieodwszyst​kie​gopo​zo​sta​nie​myprzy​ja​ciół​mi.

Ja​kośsiętouło​ży.

–Ame​lio–po​wie​dzia​łaNa​ta​lie–wca​letakniemy​ślisz,praw​da?
–Oczy​wi​ście,żesięuło​ży–upie​ra​łasięAme​lia.Odczter​na​stulatsięprzy​jaź​ni​li.

Tyleżedo​tądnadro​dzeniestałseks,emo​cjeiopie​kanaddziec​kiem.

– Nie chcę cię de​ner​wo​wać – rze​kła Na​ta​lie – ale pod ko​niec mie​sią​ca mo​że​cie

sięroz​stać.Ja​kiśczasmożebyćdo​brze,alewkoń​cuza​cznąsiękom​pli​ka​cje.Jużto
wi​dzia​łam.Onspóź​nisię,wra​ca​jączdziec​kiemzweek​en​du,atysięzi​ry​tu​jesz.Bę​-
dzieszchcia​łaspę​dzićzdziec​kiemświę​to,któ​reaku​ratonmiałznimspę​dzić.Wy​-
ko​rzy​staj​ciejaknaj​le​piejtenmie​siąc.Je​ślipomie​sią​cuniebę​dzieszmia​łamęża,nie
licznato,żezo​sta​niecinaj​lep​szyprzy​ja​ciel.

Na​ta​liepo​ło​ży​ładłońnadło​niAme​lii,aAme​liapo​czu​łałzypodpo​wie​ka​mi.Ni​g​dy

niepła​ka​ła.Niezno​si​łałez.Po​strze​ga​łajejakoko​bie​cąsła​bość,któ​rąmat​kawy​ko​-
rzy​sty​wa​ładoma​ni​pu​lo​wa​niaoj​cem.Te​razłzyspły​wa​łypojejpo​licz​kach.

–Prze​klę​tehor​mo​ny–po​wie​dzia​ła.
–Ko​cha​nie,bę​dziedo​brze.–Breepo​da​łajejchu​s​tecz​kę.
–Napew​no–do​da​łaGret​chen.–Nie​za​leż​nieodtego,costa​niesięztobąiTy​le​-

rem,bę​dzieszwspa​nia​łąmat​ką.Urzą​dzi​mynaj​wspa​nial​szeprzy​ję​ciezoka​zjiuro​-
dzindziec​ka,ja​kieświatwi​dział.Ajana​ma​lu​jęcicośnaścia​niewpo​ko​judzie​cin​-
nym.Mo​że​myna​wetzro​bićtupo​kójzza​baw​ka​miiko​ły​ską,że​byśmo​głaprzy​cho​-
dzić z dziec​kiem do pra​cy. Bree nie​dłu​go wy​cho​dzi za mąż, lada chwi​la bę​dzie tu
peł​nodzie​ci.

Breesze​ro​kootwo​rzy​łaoczyiomalnieza​krztu​si​łasięlat​te.Ame​liauśmiech​nę​ła

sięprzezłzy.

–Dzię​ki,jużmile​piej.
–Potosąprzy​ja​ciół​ki–rze​kłaNa​ta​liezuśmie​chem.
–Tyl​kopro​szę,że​by​ście za​cho​wa​łytowta​jem​ni​cy. Żad​nychpo​stównaFa​ce​bo​-

oku,żad​nychko​men​ta​rzyprzyklien​tach,niemów​ciemo​jejma​mie,żeje​stemule​ka​-
rza,kie​dyza​dzwo​niimnienieza​sta​nie.

–Ja​sne–od​par​łaBree.–Ni​ko​muanisło​wa.
– Na mnie mo​żesz li​czyć. – Gret​chen pod​nio​sła wzrok na ścien​ny ze​gar i wes​-

tchnę​ła.–Wra​caj​mydopra​cy.Wprze​rwienalunchprzy​szlipań​stwoEdward​so​wie
wpad​nąpoza​pro​sze​nia.

Ko​bie​tywró​ci​łydoswo​ichza​jęć.Ame​liamu​sia​łaprzy​go​to​waćwszyst​konaweek​-

end. Zło​żyć za​mó​wie​nie w skle​pie, wy​słać mej​lem osta​tecz​ną wer​sję menu pa​rze,
któ​raurzą​dza​ławe​se​lewsty​lulat50-tych.Niemia​łacza​susie​dziećimar​twićsię
swo​jąsy​tu​acją.

Ży​ciebie​gniena​przód.Musido​rów​naćmukro​ku.

Ty​lerbyłnie​malpe​wien,żetobę​dzieje​denznaj​dłuż​szychdniwjegoży​ciu,choć​-

bydla​te​go,żeodprzy​jaz​dudoNa​shvil​leniespał.Gdyza​dzwo​niłdodrzwiAme​lii,by
jąza​braćnawtor​ko​wąrand​kę,niespałjużodczter​dzie​stuośmiugo​dzin.

Od chwi​li, gdy pod​rzu​cił ją do pra​cy, za​ła​twił mnó​stwo spraw. Umó​wił się ze

współ​pra​cow​ni​ka​mi,żebę​dzieza​rzą​dzałfir​mązNa​shvil​le.Po​pro​siłich,byprze​ję​li
częśćjegopo​dró​ży.Zaparęty​go​dnicze​ka​łagopo​dróżdoLon​dy​nu,naau​kcjęwSo​-
the​by’s,gdziechciałbyćoso​bi​ście.Możena​mó​wiAme​lię,byznimpo​le​cia​ła.

Za​ła​twiw​szyspra​wysłuż​bo​we,spo​tkałsięzagen​temodnie​ru​cho​mo​ściiobej​rze​li

kil​kado​mów.Byłpe​wien,żezna​lazłod​po​wied​nidom,aleniechciałde​cy​do​waćbez
Ame​lii. Od​dał też wy​po​ży​czo​ny sa​mo​chód i na kil​ka ty​go​dni wy​brał coś od​po​wied​-
niej​sze​go.

Póź​niejza​re​zer​wo​wałsto​liknako​la​cjęiwkwia​ciar​niza​mó​wiłbu​kiet.Kie​dyAme​-

lia otwo​rzy​ła mu drzwi, na​tych​miast spu​ści​ła wzrok na bu​kiet róż, któ​ry trzy​mał
wręce.Niebyleja​kichróż,alebla​do​zie​lo​no​kre​mo​wychzbrze​ga​miociem​niej​szej
zie​le​ni.Przy​po​mi​na​łyjejma​leń​kieka​pust​ki,któ​reuwiel​bia​ła.Zie​lo​nybyłjejulu​bio​-
nymko​lo​rem.

–No,no.–Pod​nio​słananie​gowzrokzpro​mien​nymuśmie​chem.
– Wła​śnie mia​łem to samo po​wie​dzieć. – Ame​lia wy​glą​da​ła za​chwy​ca​ją​co. Mia​ła

na so​bie suk​nię, któ​rej krój pod​kre​ślał jej fi​gu​rę, a śliw​ko​wy ko​lor jej kar​na​cję. –
Wy​glą​daszpięk​nie.

–Dzię​ku​ję.Tosuk​niaban​da​żo​waodHe​rve’aLe​ge​ra.Oszczę​dza​łamnanią,ado​-

tądniemia​łamoka​zjijejwło​żyć.Po​nie​ważjestdośćwą​ska,wło​ży​łamją,pókimogę.
Gdy​bytobyłomoż​li​we,no​si​ła​bymjąco​dzien​nie.

JaktouAme​lii,wy​go​dabyłanadru​gimmiej​scu.
–Był​bymza,alenicbymniero​bił,tyl​konacie​biepa​trzył.
–Ko​cha​nyje​steś.–Za​czer​wie​ni​łasię.–Ipa​mię​tasz,ja​kiesąmojeulu​bio​nekwia​-

ty.

–Oczy​wi​ście.–Wrę​czyłjejbu​kiet.–Pro​szę.
–Wejdź.–Ame​liacof​nę​łasię.
Wszedłzaniądona​roż​ne​gomiesz​kan​kazjed​nąsy​pial​nią.Jaknastan​dar​dyno​-

wo​jor​skie,miesz​ka​niebyłoprze​stron​ne.Ibar​dzowjejsty​lu.Łą​czy​łame​blesta​re
zno​wo​cze​sny​mi,niebra​ko​wa​łotamdy​wa​ni​ków,ha​fto​wa​nychpo​du​szekiświec.

Za​wszemia​łado​brygust,czycho​dziomodę,me​bleczyje​dze​nie.Wszko​le,kie​dy

Tay​lor nie roz​sta​wał się z dżin​sa​mi i T-shir​tem, ona za​wsze sta​ra​ła się do​brze
ubrać.DlaTy​le​rali​czy​łasięfunk​cjo​nal​nośćiprak​tycz​ność.Ta​kieteżbyłyjegostro​-
je.

Ame​liaznik​nę​ławkuch​ni,bywło​żyćróżedokrysz​ta​ło​we​gowa​zo​nu.Mia​łara​cję,

mó​wiąc,żeza​bra​kło​bytamdlanie​gomiej​sca.Miesz​ka​niebyłowy​god​nedlajed​nej
oso​by.Bezdziec​ka.Dwieza​baw​kinapod​ło​dzestwo​rzy​ły​byśmier​tel​neza​gro​że​nie.

–Cosięsta​ło?–za​py​ta​łaAme​lia,wra​ca​jączwa​zo​nem.–Maszdziw​nąminę.
– Przy​po​mnia​ło mi się pierw​sze miesz​ka​nie, ja​kie wy​na​ją​łem po przy​jeź​dzie do

No​we​go Jor​ku, kie​dy się tam prze​pro​wa​dzi​łem jako prak​ty​kant w skle​pie ju​bi​ler​-
skim.

–Mniesiętupo​do​ba.–Po​sta​wi​ława​zonnaśrod​kukwa​dra​to​we​gobia​łe​gosto​łu.–

Jestci​cho,mammiej​scepar​kin​go​we.Zresz​tąniespę​dzamtuzbytwie​lecza​su.

–Cóż.Nie​za​leż​nieodtego,coznamibę​dzie,mu​si​mycizna​leźćnowemiesz​ka​-

nie.Albowpro​wa​dziszsiędomnie,alboznaj​dzie​mycoświęk​sze​godlawas.–Uniósł
rękę, bo już chcia​ła za​pro​te​sto​wać. – Z dziec​kiem bę​dziesz po​trze​bo​wa​ła wię​cej
miej​sca.

Wzru​szy​łara​mio​na​miisię​gnę​łapoto​reb​kę.
–My​śla​łamkie​dyśosze​re​gow​cu,alete​razniemasen​susiętymmar​twić.Mamy

czas.

–Aleniemo​że​mysięspóź​nić,bomamyre​zer​wa​cję.
–Do​kądje​dzie​my?
–DoWa​ter​mark,wcen​trum.
Uśmiech​nę​łasięiwło​ży​łaża​kiet.
–Do​brywy​bór.

Przeddo​memgwał​tow​niesięza​trzy​ma​ła.
–Gdzietwo​jebmw?
–Od​da​łemje,kie​dysięoka​za​ło,żezo​sta​nętudłu​żej.–Wy​jąłzkie​sze​niklu​czy​ki

ipi​lo​temotwo​rzyłdrzwibia​łe​goaudisuva.

– Więc na​resz​cie zna​la​złeś miej​sce, gdzie wy​po​ży​czy​li ci audi. Na pew​no je​steś

szczę​śli​wy.

Ty​lerotwo​rzyłdrzwiodstro​nypa​sa​że​ra.
–Praw​dęmó​wiąc,ku​pi​łemje–oznaj​mił.
Kie​dywsiadł,Ame​liakrę​ci​łagło​wą.
–Je​steśzin​nejpla​ne​ty,wiesz?
–Cze​mu?
– Pod wpły​wem im​pul​su ku​pu​jesz luk​su​so​we auto, na pew​no za go​tów​kę. Uwa​-

żasz, że dom w Bel​le Me​ade to do​bry wy​bór. Da​łeś mi ośmio​ka​ra​to​wy dia​ment
zoka​zjisza​lo​ne​goślu​bu.Toniejestnor​mal​ne.

Uśmiech​nąłsięisku​piłsięnadro​dze.
– Cięż​ko pra​co​wa​łem na tę nie​nor​mal​ność. Wo​la​ła​byś, że​bym miał nud​ną pra​cę

wbiu​rzeiżyłodpierw​sze​godopierw​sze​go,le​d​wieznaj​du​jąckasęnamie​sięcz​ną
ratęzaprak​tycz​ne​gose​da​na?

–Chy​baniero​bi​ło​bymitoróż​ni​cy.Na​wetbezgro​szabył​byśnie​nor​mal​ny.Tyleże

zmniej​sząkasą.

Za​śmiałsię.
–Niewiem,czypo​wi​nie​nemsięob​ra​zić.
–Nietrze​ba.Przy​jaź​nięsięztobątylecza​su.Więcje​ślije​steśnie​nor​mal​ny,toja

teżpew​nieje​stemnaswójspo​sóbnie​nor​mal​na.

Mu​siałsięzniązgo​dzić.Zja​kie​gośpo​wo​duuczest​ni​czyłwży​ciuAme​liidłu​żejniż

inni męż​czyź​ni. Pew​nie dla​te​go, że się tyl​ko przy​jaź​ni​li, więc nie przy​mie​rza​ła go
jakbu​tówiniewy​rzu​ca​ła,kie​dycośjejnieod​po​wia​da​ło.GdywLasVe​gasprze​kro​-
czy​ligra​ni​cę,Ty​lerwie​dział,żery​zy​ku​jeichprzy​jaźńibyćmożeska​zu​jesięnaod​-
rzu​ce​nie.

Przy​je​chałdoNa​shvil​leprze​ko​na​ny,żezło​żąpo​zeworoz​wódibędąuda​wa​li,że

tanocwVe​gasniemia​łamiej​sca.Dogło​wymunieprzy​szło,żebędąkon​ty​nu​ować
ro​mans,anitymbar​dziejżepo​zo​sta​nąmał​żeń​stwem.

Dziec​ko wszyst​ko zmie​ni​ło. Być może tyl​ko dziec​ko po​wstrzy​ma​ło Ame​lię przed

ze​rwa​niemtegozwiąz​ku,jakjużwie​lein​nych.Przezwzglądnadziec​koTy​lerzgo​-
dziłsięnaza​pro​po​no​wa​nąprzezAme​liępró​bę.Zro​biwszyst​ko,bysięwnimza​ko​-
cha​ła, choć nie mógł przy​siąc, że on odda jej ser​ce. Zresz​tą na​wet gdy​by ro​bił
wszyst​ko,cowjegomocy,Ame​liamożezna​leźćwnimja​kąśska​zę.Niktniejestide​-
al​ny, na​wet jej dziad​ko​wie. Był cie​kaw, czy na​praw​dę byli tak ide​al​nym mał​żeń​-
stwem,czytotyl​kofan​ta​zjazro​dzo​nawgło​wieAme​lii.

Zwol​nił i za​par​ko​wał przed re​stau​ra​cją. Po​mógł Ame​lii wy​siąść. W re​stau​ra​cji

świa​tłobyłoprzy​ćmio​ne,uwa​gęzwra​ca​ływy​eks​po​no​wa​nenasu​fi​ciebel​ki.Ho​stes​-
saza​pro​wa​dzi​łaichdosto​li​kaprzyoknie,na​kry​te​gobia​łymob​ru​sem.Ty​lerusiadł
na​prze​ciwAme​lii.Kel​nerprzy​jąłodnichza​mó​wie​nienadrin​kiizo​sta​wiłich,byza​-
po​zna​lisięzmenuipo​dzi​wia​liwi​dokzaoknem.

Ty​ler jed​nak po​dzi​wiał wy​łącz​nie wi​dok, któ​ry miał przed sobą. Pło​mień świe​cy

sto​ją​cejnaśrod​kusto​li​karzu​całblasknatwarzAme​lii.

Ztru​dempo​wstrzy​małsięprzedwy​cią​gnię​ciemrękiido​tknię​ciemjejpo​ma​lo​wa​-

nychnako​ra​lo​wowarg.Błysz​czykspra​wiał,żewy​da​wa​łysięwięk​szeniżwrze​czy​-
wi​sto​ści. Pra​gnął je znów ca​ło​wać, aż na​brzmie​ją od po​ca​łun​ków. Tak wy​glą​da​ły,
kie​dy się zbu​dzi​ła w po​ko​ju ho​te​lo​wym po nocy po​ślub​nej. Tusz mia​ła roz​ma​za​ny,
wło​sy roz​czo​chra​ne, war​gi spuch​nię​te. Wy​glą​da​ła jak ko​bie​ta, któ​ry spę​dzi​ła bar​-
dzona​mięt​nąnoc.Nasamąmyślotym,żemo​gli​byznówsięko​chać,Ty​le​raogar​nę​-
łopo​żą​da​nie.Niepo​wi​nienotymmy​śleć,je​ślichceprze​trwaćtęko​la​cję.

–Ja​dłaśtujuż?–spy​tał.
Po​krę​ci​łagło​wą.
–Nie,alema​rzy​łam,żebydo​staćsiędoichkuch​ni.Szefkuch​nisły​niezeswo​ich

nie​by​wa​łychdzieł.Napew​nowszyst​ko,coza​mó​wi​my,bę​dzieświet​ne.

–Więcdo​brzewy​bra​łem?
Ame​liasięuśmiech​nę​ła.
–Zna​ko​mi​cie.
–Itoje​dze​niecinieza​szko​dzi?Niebę​dziezacięż​kie?
Znówpo​krę​ci​łagło​wą,jejwło​sysięza​ko​ły​sa​ły.
–Mamna​dzie​ję,żenie.Tyl​koranomamztympro​blem.Wcze​snympo​po​łu​dniem

jużumie​ramzgło​du.Mu​szęko​niecz​niespró​bo​waćkacz​kę.Trud​nodo​staćdo​brze
przy​rzą​dzo​nąkacz​kę.Aty?

–My​ślęory​biealboja​gnię​ci​nie.
– Och. – Oczy Ame​lii za​bły​sły. – Weź ja​gnię​ci​nę, to ja też spró​bu​ję. A to​bie, jak

chcesz,damspró​bo​waćkacz​ki.

–Do​brze–od​parłzuśmie​chem.
Nie​wie​le rze​czy tak eks​cy​to​wa​ło Ame​lię jak je​dze​nie. Sta​re po​wie​dze​nie o tym,

żedro​gadoser​cawie​dzieprzezżo​łą​dek,do​sko​na​ledoniejpa​so​wa​ło.Gdzie​kol​wiek
byli,sta​rałsięzna​leźćmiej​sce,gdziemo​glizjeśćcośno​we​go.

Ame​liako​cha​łamodę,alejejpierw​sząmi​ło​ściąbyłogo​to​wa​nie.Przezcałąszko​łę

przy​no​si​łaTy​le​ro​wicośdoje​dze​nia,trak​tu​jącgojakkró​li​kado​świad​czal​ne​go,gdy
chcia​ławy​pró​bo​waćnowyprze​pis.Pra​wieza​wszebyłotosmacz​ne.Imiłedlaoka.
Aje​dze​nierzad​kodo​brzesma​ku​jeiwy​glą​da.

Od​niósłsuk​ceswju​bi​ler​stwie,gdyżwie​dział,cze​goszu​kaklient.Zna​jącAme​lię,

za​pla​no​wał dla niej wy​ma​rzo​ny wie​czór. Po dwóch go​dzi​nach roz​mo​wy i je​dze​nia,
z cze​ko​la​do​wym su​fle​tem na de​ser, któ​rym się po​dzie​li​li, spa​ce​ro​wa​li po mod​nej
oko​li​cyzna​nejjakoGulch.Trzy​ma​jącsięzaręce,oglą​da​liwy​sta​wyisłu​cha​limu​zy​ki
nażywopły​ną​cejznie​któ​rychba​rów.

Kie​dywró​ci​lidodomuAme​lii,Ty​lerbyłprze​ko​na​ny,żerand​kasięuda​ła.Ame​lia

uśmie​cha​łasięiśmia​ła,porazpierw​szyodjegoprzy​jaz​dudoNa​shvil​lebyłazre​lak​-
so​wa​na.

Od​pro​wa​dził ją do drzwi i za​wa​hał się, gdy je otwie​ra​ła. Chciał wejść z nią do

środ​ka,alewie​dział,żeniepo​wi​nien.

–Ko​la​cjabyłapysz​na–oznaj​mi​ła,od​wra​ca​jącsiędonie​go.–Do​brzesięba​wi​łam.
–Jateż.–Przy​su​wa​jącsię,ob​jąłjąwta​lii.
Ame​liasięnieod​su​nę​ła.Pa​trzy​łananie​gozła​god​nymza​pra​sza​ją​cymuśmie​chem.

Przy​jąłza​pro​sze​nie,ująłjejtwarzwdło​nieipo​ca​ło​wałjejwar​gi.

Wtu​li​łasięwnie​go.Gdyję​zykTy​le​raprze​su​wałsięwzdłużjejwarg,roz​chy​li​łaje,

a z jej gar​dła wy​pły​nął ci​chy jęk. Ten dźwięk przy​wo​łał wspo​mnie​nia ich wspól​nej
nocy.Ty​lerprze​niósłdłońnabio​draAme​liiiprzy​ci​snąłjądosie​bie.Ame​liachwy​ci​ła
gozarękęiprze​su​nę​łająznówwy​żej.Oczymia​łaza​mknię​te,od​dechszyb​kiipłyt​-
ki.Ro​zu​miałją.Todośćnatenwie​czór.Cof​nąłrękęipo​ca​ło​wałjąnado​bra​noc.

–Ranochciał​bymcięgdzieśza​brać.
–Ro​zu​miem,żeniepo​wieszgdzie.
Uśmiech​nąłsię.
–Nieby​ło​bynie​spo​dzian​ki.
Z wes​tchnie​niem po​krę​ci​ła gło​wą. Ty​ler wi​dział błysk pod​nie​ce​nia w jej oczach,

jaknauli​cywVe​gas.Byłaza​in​try​go​wa​na.

–Przy​ja​dępocie​bieodzie​wią​tej.

ROZDZIAŁPIĄTY

–Więcdo​kądje​dzie​my?
Po​krę​ciłgło​wą.
–Ames,jużtrzyrazypy​ta​łaśiniedo​sta​łaśod​po​wie​dzi.Cze​musą​dzisz,żena​gle

zmie​nięzda​nie?

Wes​tchnę​łaiskrzy​żo​wa​łaręcenapier​si.
–Je​stemtwo​jążoną.Mampra​wociędrę​czyć,ażsięzmę​czyszizro​bisz,coso​bie

ży​czę.

Za​śmiałsięiskrę​ciłzgłów​nejdro​gi.
–My​śla​łem,żenara​zieuma​wia​mysięnarand​ki.Do​pie​ropo​tembę​dzieciwol​no

ko​rzy​staćzta​kichsztu​czek.

– Sztu​czek? – po​wtó​rzy​ła z uda​wa​nym obu​rze​niem. – A co z two​imi sztucz​ka​mi

wczo​rajwie​czo​rem?Kwia​ty,re​stau​ra​cja…

–Po​ca​łu​nek–do​dał.
Natonieod​po​wie​dzia​ła.Od​wró​ci​łagło​węiwyj​rza​łaprzezokno.Niedamutej

sa​tys​fak​cji i nie przy​zna, że na pierw​szej rand​ce zro​bił na niej wiel​kie wra​że​nie.
Czu​łasiędużole​piejniżnaconaj​mniejpo​ło​wieran​dekwmi​nio​nymroku.Byćmoże
losjestodniejmą​drzej​szy.

Mi​ja​li duże domy oto​czo​ne za​dba​ny​mi po​dwór​ka​mi, nie​da​le​ko jej pra​cy. Na​gle

zro​zu​mia​ła,ococho​dzi.

Jadąobej​rzećdom.
Wkoń​cuTy​lerwje​chałnapod​jazdprzezdużąże​la​znąbra​mą,któ​rąotwo​rzyłspe​-

cjal​nym ko​dem. Po obu stro​nach wą​skiej dro​gi ro​sły drze​wa i krze​wy. W koń​cu
okrą​ży​li fon​tan​nę i za​trzy​ma​li się przed po​dwój​ny​mi drzwia​mi, do któ​rych pro​wa​-
dzi​łyscho​dy.

Chcia​łana​tych​miastza​pro​te​sto​wać.Toniebyłdomztrze​masy​pial​nia​mi,tojest

re​zy​den​cja, któ​ra kosz​tu​je za​pew​ne kil​ka mi​lio​nów do​la​rów. Czynsz za wy​na​jem
przy​pra​wił​byjąbezwąt​pie​niaopal​pi​ta​cjeser​ca.

Czyjejmążtakwy​obra​żaso​biedom,gdzieza​miesz​kazro​dzi​ną?
–Ty​ler…–za​czę​ła.
–Po​cze​kaj,ażzo​ba​czyszwnę​trze–od​rzekł,pod​no​szącręce.–Jestfan​ta​stycz​ne.
–Wy​na​ją​łeśgojuż?Niepy​ta​jącmnie?Toniejestnaj​lep​szypo​czą​tek.Ko​bie​talubi

miećcośdopo​wie​dze​nianate​matmiej​sca,gdzieza​miesz​ka.

–Jesz​czegoniewy​na​ją​łem,aleby​łemdośćpew​ny,żecisięspodo​ba,więcagent

dałmiklucz.Kie​dygoobej​rzy​my,albood​damklucz,albopod​pi​szęumo​węnaj​mu.

Niecze​ka​łanajegopo​mocprzywy​sia​da​niu.Otwo​rzy​ładrzwiiwy​szłanabru​ko​-

wa​nypod​jazd.Kre​mo​wo-sza​rafa​sa​dazja​sny​miko​lum​na​miiwy​so​ki​miokna​miwy​-
da​wa​łasięcią​gnąćwnie​skoń​czo​ność.Dombyłpięk​ny,alezadużydlaro​dzi​nyskła​-
da​ją​cejsięzdwóchosóbitrze​ciejwdro​dze.

–Czyjtodom?Icze​muchcągowy​na​jąć?

– Zda​je się, że zbu​do​wał go ja​kiś mu​zyk, po​tem po​je​chał na to​ur​née po świe​cie

iwogó​lesiętuniewpro​wa​dził.Agentbyłpe​wien,żeje​ślinamsięspodo​ba,wła​ści​-
cielbę​dzieza​do​wo​lo​ny.

Ame​lia wes​tchnę​ła i po​krę​ci​ła gło​wą. Nie wy​obra​ża​ła so​bie, że przej​dzie przez

próg,acodo​pie​roza​miesz​kawdomugwiaz​dyroc​ka.

–Wejdź​myiobej​rzyj​mygo,za​nimpod​pi​szeszcy​ro​graf.
Ty​lerwziąłjązarękę.We​szliposcho​dach,apo​temwkro​czy​lidodu​że​gomar​mu​-

ro​we​goholu.

Ame​liabyłaoszo​ło​mio​nawiel​ko​ściąiluk​su​sem.Pra​wieniebyłotamme​bli,ścia​ny

byłypu​ste,alezdo​bie​niasu​fi​tuili​stwybyływspa​nia​łe.

Zwy​so​kie​gosu​fi​tuzwi​sa​łykrysz​ta​ło​weży​ran​do​le.Po​dwój​nescho​dyzciem​ne​go

drew​nazdwóchstronobej​mo​wa​łyholispo​ty​ka​łysięnapo​de​ście.

–Niesą​dzę,że​by​śmyra​zemmie​lidośćrze​czy,abyza​peł​nićtendom.–Ogrom​ne

po​ko​jebyłytakpu​ste,żeichkro​kiod​bi​ja​łysięechemodścian.

–Japrze​nio​sętutyl​komojerze​czyoso​bi​ste.Mojemiesz​ka​niejestno​wo​cze​śniej​-

sze, więc nie są​dzę, żeby me​ble tu pa​so​wa​ły. Mu​si​my ku​pić pod​sta​wo​we rze​czy,
żebyprze​trwaćna​stęp​nymie​siąc:łóż​ko,ka​na​pę.Po​tem,jakpo​sta​no​wi​my,żechce​-
mytendomza​trzy​mać,ro​zej​rzy​mysięzapo​zo​sta​łymwy​po​sa​że​niem.Chcę,że​byś
gourzą​dzi​ławe​dleswo​je​gogu​stu.

Ame​lia z tru​dem po​wścią​ga​ła uśmiech. Le​d​wie przed dwo​ma dnia​mi po​sta​no​wi​li

spo​ty​kaćsięnarand​ki,aonjużmy​śliodal​szymwspól​nymży​ciu.

Jak do​tąd po​sta​wi​li wszyst​ko na gło​wie, naj​pierw się po​bra​li i zro​bi​li dziec​ko,

a te​raz sta​ra​li się zbu​do​wać zwią​zek. Mie​siąc to za mało, by się za​ko​chać, lecz
Ame​liamu​sia​łausta​lićja​kąśgra​ni​cę.Dłu​żejnieby​ła​bywsta​nieżyćwnie​pew​no​ści.
Ty​lerchy​bauwa​ża,żepo​raż​kaniewcho​dziwra​chu​bę.Czycho​dzioszla​chet​neka​-
mie​nie,gręwkar​tyczyichzwią​zek–mu​siałwy​grać.

–Niewiem…Tendomjesttro​chęprze​ra​ża​ją​cy.Lu​bięurzą​dzaćwnę​trza,aletu

niewie​dzia​ła​bym,odcze​goza​cząć.

–Wiem–przy​znał.–Za​trud​ni​łemfa​chow​ca,żebyurzą​dziłmojemiesz​ka​niewNo​-

wymJor​ku.Wy​bierzto,cochcia​ła​byśmiećwdomu,apo​temmo​że​myza​trud​nićar​-
chi​tek​ta wnętrz, gdy​byś po​trze​bo​wa​ła po​mo​cy. – Wziął ją znów za rękę. – Chodź.
Naj​pierwpo​ka​żęcipię​tro.

We​szlinagórę,Ty​lerpro​wa​dziłjąla​bi​ryn​temsy​pial​niiła​zie​nek.Byłtamteżdru​-

gisa​loniprze​stron​nypo​kój,więk​szyniżmiesz​ka​nieAme​lii.

–Po​my​śla​łem,żemoż​natupo​sta​wićstółbi​lar​do​wyiau​to​ma​tydogryweflip​pe​ra.

Cootymsą​dzisz?

Ame​liasą​dzi​ła,żetendombyłzadużyna​wetdlapię​ciuczysze​ściuosób,aleza​-

cho​wa​łatodlasie​bie.

–Nie​złypo​mysł.
–Atam–pod​jąłTy​ler–jestsalaki​no​wa.
Przy​sta​nę​ła.
–Żar​tu​jesz,praw​da?Poconam,naBoga,wła​snasalaki​no​wa?
Ty​lersze​ro​kosięuśmiech​nął.
–Nieżar​to​wa​łem.Toje​denzpo​wo​dów,dlaktó​rychtendomtakmisiępo​do​ba.
We​szładopo​zba​wio​ne​gookienpo​miesz​cze​niaociem​no​bor​do​wychścia​nach.Na

prze​ciw​le​głej ścia​nie wid​niał duży ekran, zaś pro​jek​tor mie​ścił się na su​fi​cie. Na
lek​kospa​dzi​stejpod​ło​dzesta​łydwarzę​dyskó​rza​nychki​no​wychfo​te​li,gdziemo​gło
za​siąśćosiemosób.Ame​lianiewi​dzia​łajesz​czeta​kie​gosza​leń​stwa.

–Kie​dyza​czą​łemszu​kaćdomudowy​na​ję​cia,chcia​łemcze​goświę​cejniżluk​su​su.

Chcia​łemfunk​cjo​nal​no​ści.Odrazupo​my​śla​łem,żeobo​jeko​cha​mykino.Przezczte​-
ry lata za​li​czy​li​śmy chy​ba wszyst​kie so​bot​nie po​po​łu​dnio​we se​an​se, więc miej​sce,
gdziemo​gli​by​śmywy​god​nieoglą​daćfil​my,wy​da​łomisiędo​brąin​we​sty​cją.

–Towspa​nia​łe–rze​kła,ki​wa​jącgło​wą.–Je​ślicięnatostać,cze​munie?Napew​-

nospę​dzi​mytuwie​lemi​łychchwil.

Ty​ler ru​szył da​lej. Tym ra​zem ze​szli znów na dół, gdzie po​ka​zał jej luk​su​so​wą

głów​nąsy​pial​nięzła​zien​kąiwan​ną,wktó​rejmo​gła​bypły​wać.

Ame​liasłu​cha​łagojed​nymuchem,roz​ko​ja​rzo​na.Czu​łaco​razwięk​szena​pię​cie.
Zkaż​dąmi​nu​tąsy​tu​acja bar​dziejsiękom​pli​ko​wa​ła.Ślub zTy​le​rembyłbłę​dem,

któ​rymoż​nana​pra​wić.Cią​ża… Cóż,ko​bie​tyco​dzien​nieza​cho​dzą wcią​żęzmniej
od​po​wied​ni​mimęż​czy​zna​mi.Ty​lerbę​dziewspa​nia​łymoj​cem,na​wetje​śliichro​mans
się za​koń​czy. Za​miesz​ka​nie ra​zem, choć​by cza​so​wo, było dla niej po​waż​nym kro​-
kiem.Aletendom…Zu​peł​niejak​byprze​nio​słasięnainnąpla​ne​tę.

Wie​dzia​ła, że Ty​ler jest stra​te​giem. Nie po​dej​mo​wał nie​prze​my​śla​nych de​cy​zji

i rzad​ko po​peł​niał błę​dy. Mimo to trud​no było uwie​rzyć, że tyle rze​czy za​ła​twił
wcią​gujed​ne​godnia.Ku​piłsa​mo​chód,zna​lazłwspa​nia​łydom.

Niewąt​pi​ła,żepo​sta​wiłjużnanogifir​myzaj​mu​ją​cesięprze​pro​wadz​ka​miwNa​-

shvil​leiNo​wymJor​ku,któ​retyl​kocze​ka​łynajegote​le​fon.

Zpo​wa​gąpo​trak​to​wałjejwy​zwa​nieiro​biłwszyst​koztymsa​mymod​da​niemiza​-

an​ga​żo​wa​niem,dzię​kiktó​rymzesta​re​goza​tło​czo​ne​gomiesz​ka​niaprze​niósłsiędo
re​zy​den​cjiwar​tejmi​lio​nydo​la​rów.Trud​nobę​dziemusięprze​ciw​sta​wić.Grałpoto,
żebywy​grać.Jakibę​dziejegona​stęp​nyruch?

–Zo​sta​wi​łemtonako​niec,bomy​ślę,żetobę​dzietwo​jeulu​bio​nemiej​sce.
We​szli do kuch​ni. Tam ser​ce Ame​lii za​bi​ło moc​niej, a wszyst​kie tro​ski w jed​nej

chwi​lizni​kły.

Tobyłoma​rze​niesze​fakuch​ni.Szaf​kizdrew​nacze​re​śnio​we​go,gra​ni​to​webla​ty,

wspa​nia​łeka​fle,pro​fe​sjo​nal​nysprzętznie​rdzew​nejsta​li.

Mi​nę​ła Ty​le​ra i przy​glą​da​ła się wszyst​kie​mu z bli​ska. Kuch​nia w jej miesz​ka​niu

byłaład​na,lecznie​wiel​ka.Tawbiu​rzebyładuża,ste​ryl​naiin​du​strial​na,dogo​to​-
wa​niadlase​tekosób.Tu​tajbyłokom​plet​nieina​czej.

Wy​su​wa​łagłę​bo​kieszu​fla​dy,któ​remie​ści​łygarn​kiipa​tel​nie.Dużaga​zo​wakuch​-

niamia​ładwapie​kar​ni​ki,sześćpal​ni​kówigrill.Poprze​ciw​le​głychstro​nachkuch​ni
znaj​do​wa​łysiędwazle​wy.Je​denobokogrom​nejzmy​war​ki,dru​gizmałązmy​war​ką
szu​fla​dąnaszyb​kiezmy​wa​nieszkła.Dużalo​dów​kamo​głapo​mie​ścićlicz​nepół​mi​ski
ida​nia.Tobyłanie tyl​kopięk​na,aledo​brze zor​ga​ni​zo​wa​nakuch​niazewszyst​ki​mi
naj​no​wo​cze​śniej​szy​mi udo​god​nie​nia​mi. Ame​lia wie​dzia​ła le​piej niż inni, jak waż​na
jestdo​brzeza​pla​no​wa​naprze​strzeńdowy​ko​na​niapra​cyzjaknaj​mniej​szymwy​sił​-
kiem.

Mo​gła​bytuurzą​dzaćwspa​nia​łeko​la​cje.Przy​ję​cieza​rę​czy​no​wedlaBreeiIana,

któ​rzyza​rę​czy​lisiętużprzedjejspo​tka​niemkla​so​wym.

Wgło​wieAme​liiro​dzi​łysiępla​ny,któ​repo​wstrzy​ma​łozer​k​nię​cienauśmiech​nię​tą

twarzTy​le​ra.

Za​ko​cha​łasięwtymdomu,po​my​śla​ła,prze​kli​na​jącwdu​chu.Czyjestcoślep​sze​-

goniżsalaki​no​wawewła​snejre​zy​den​cji?Kuch​niajejma​rzeń?Ty​lerświet​niewie​-
dział,corobi.Znałjąle​piejniżinniiwie​dział,żedro​gadojejser​capro​wa​dziprzez
kuch​nię.Niedo​ce​ni​ła,jakła​twomożejązdo​byćktoś,ktoznajejsła​bo​ści.

Niebyłanatogo​to​wa.Na​wetje​śliwy​naj​mątendom,niewol​nojejdoni​cze​gosię

przy​zwy​cza​jać.Zaczte​ryty​go​dniewszyst​komożeuleczmia​nie.

–Icomy​ślisz?–spy​tałTy​ler.
–Świet​niesięspi​sa​łeś–od​par​łazuśmie​chemiprze​su​nę​łapal​ca​mipochłod​nym

gra​ni​to​wymbla​cie.–Niedowia​ry,żezna​la​złeśtowje​dendzień.Szko​da,żeje​steś
naj​gor​szymku​cha​rzem,ja​kie​goznam.

Uśmiech​nąłsięiprze​cze​sałrękąwło​sy.
–Szcze​rzemó​wiąc,nieza​mie​rzamprzy​rzą​dzaćtunicbar​dziejskom​pli​ko​wa​ne​go

niżmi​skapłat​ków.Alewie​dzia​łem,żecisięspodo​ba.Towszyst​kodlacie​bie.

Pa​trzyłnaniązna​pię​ciem.
Czu​ła,żemó​wiłpraw​dę,mógłprze​cieżwy​na​jąćmniej​szydom,alechciałzna​leźć

coś,copod​bi​jejejser​ce.Kuch​niabeztru​duza​dzia​ła​ła.

Roz​glą​da​jącsię,byłateżpew​na,żeTy​lerwy​naj​mietendomidokoń​caweek​en​du

wnimza​miesz​ka​ją.

Kwia​ty,ko​la​cje,gra​ni​to​webla​ty…
Ocze​ki​wa​ła, że Ty​ler bę​dzie za​bie​gał o jej wzglę​dy. Wy​cho​dzi​ło mu to zna​ko​mi​-

cie.Jużczu​ła,żemięk​nie,atodo​pie​rodru​gidzień.Cobę​dzieda​lej?

Samamyślotymśmier​tel​niejąprze​ra​ża​ła.

– Nic nie mó​wi​łem, bo to tym​cza​so​we roz​wią​za​nie. – Ty​ler prze​wró​cił ocza​mi,

kie​dyjegobratJe​re​mystałsiędo​cie​kli​wy.

Niepo​wi​nienbyłod​bie​raćte​le​fo​nu,wi​dząc,żedzwo​niJe​re​my.
–Prze​pro​wadz​kadoNa​shvil​leniejestchy​batym​cza​so​wa.
–Niepo​wie​dzia​łem,żesięprze​pro​wa​dzam,tyl​kożenaja​kiśczastuzo​sta​nę.Zo​-

sta​wi​łem miesz​ka​nie w No​wym Jor​ku – mó​wił Ty​ler. – Nie prze​no​szę fir​my. Chcę
tyl​ko,żebyktoświe​dział,gdzieje​stem.

Wcze​śniejna​pi​sałdobra​taese​me​sazin​for​ma​cją,gdziejest,nawszel​kiwy​pa​dek.

Te​raztegoża​ło​wał,boJe​re​mydo​ma​gałsięwy​ja​śnień.

–Dla​cze​gowszyst​korzu​caszile​ciszdoNa​shvil​le?Za​raz,za​raz.–Je​re​mysięza​-

wa​hał.–Ame​liamiesz​kawNa​shvi​le,tak?

–Tak–po​twier​dziłTy​ler,czu​jącnie​po​kój.
–Nicjejsięniesta​ło?
–Nie,wszyst​kojestwpo​rząd​ku.Popro​stu…po​trze​bu​jemnieprzezja​kiśczas.
Za​pa​dładłu​gaci​sza.
–Po​trze​bu​jecię?Niechrzań,bra​cie.Cosiędzie​je?Po​wiemwszyst​kim,żeprze​-

nio​słeśsiędoNa​shvil​le,je​śliminiewy​ja​śnisz,cosiędzie​je.Two​jeży​cieza​mie​nisię
wpie​kło.

Ty​lerwes​tchnął.Le​piej,żebyJe​re​myznałpraw​dęniżcałaro​dzi​na.
–Okej,aleni​ko​muanisło​wa.Mó​więpo​waż​nie.
– Ja​sne. To nie ja je​stem w tej ro​dzi​nie pa​plą. Ni​g​dy ni​ko​mu nie po​wie​dzia​łem

otwo​jejwy​ciecz​cedoTi​ju​any,kie​dyzo​sta​łeśaresz​to​wa​ny.

Ty​lerścią​gnąłbrwi.
–Ni​g​dynieby​łemwMek​sy​ku.
–Och,topew​nieDy​lan–od​rzekłJe​re​my.–Noiwła​śniegowy​da​łem.Aleprzez

pięćlatmil​cza​łem.

Towca​leniepo​pra​wi​łona​stro​juTy​le​ra.
–Okej…zo​sta​jęja​kiśczaswNa​shvil​le,bonaspo​tka​niukla​so​wymze​szli​śmysię

zAme​liąista​ra​mysię,żebycośztegowy​szło.

–Na​resz​cie!My​śla​łem,żeni​g​dy…
–Wzię​li​śmyślub–prze​rwałbra​tuTy​ler.–Onajestwcią​ży.
–Orany!
–Po​wta​rzam:niktniemożeotymwie​dzieć.Toproś​baAme​lii.
–Okej–od​parłJe​re​my.–Janicniepo​wiem,alekie​dymamasiędo​wie,tocięza​bi​-

je.

Ty​ler roz​łą​czył się i po​krę​cił gło​wą. Nie tak chciał prze​pro​wa​dzić tę roz​mo​wę,

mimotopo​czułsięle​piej.

Maprzy​naj​mniejjed​nądośćza​ufa​nąoso​bę,zktó​rąmożeotymroz​ma​wiać.Je​śli

wszyst​ko się uło​ży, kie​dy resz​ta ro​dzi​ny się do​wie, to bę​dzie do​bra wia​do​mość
ikrewsięniepo​le​je.

Jegote​le​fonznówza​dzwo​nił.Tymra​zembyłatofir​maodprze​pro​wa​dzek.Czas

pły​nął,aonniemiałcza​sudostra​ce​nia.

Tyle się dzia​ło i w ta​kim tem​pie, że Ame​lii krę​ci​ło się w gło​wie. Ty​ler pod​pi​sał

umo​wę wy​naj​mu domu, eki​py z firm prze​pro​wadz​ko​wych pa​ko​wa​ły ich rze​czy
wobumiesz​ka​niach.Agentodnie​ru​cho​mo​ścipo​le​ciłimagen​cjępo​mo​cydo​mo​wych.
Za​trud​ni​ligo​spo​sięoimie​niuJa​net.

Powyj​ściuzagen​cjiTy​lerza​brałAme​lięnabrunch,apo​tempo​je​cha​liwy​braćkil​-

kanie​zbęd​nychme​bli,wtymłóż​koibiur​ko.

Całyczwar​tekAme​liapie​kłapię​cio​pię​tro​wytortwe​sel​ny.Choćzwy​kleobo​wią​zy​-

wa​łaspe​cja​li​za​cjaiku​cha​rzeniebylicu​kier​ni​ka​mi,Ame​liastu​dio​wa​łaobiesztu​ki.
Przy​da​łyjejsię,kie​dyzko​le​żan​ka​miotwo​rzy​łyfir​męFromThisMo​mentipra​wie
wszyst​koro​bi​łysame.

Dopiąt​ko​we​gopo​po​łu​dniacia​stobyłopo​lu​kro​wa​neista​łonawóz​ku,któ​rymmia​-

łajeprze​wieźćdosaliwe​sel​nej.Tortbyłduży,leczskrom​nieude​ko​ro​wa​ny.Flo​ryst​-
kamia​ławso​bo​tędo​star​czyćświe​żekwia​ty,tak​żedoozdo​bie​niator​tu.

Opar​ta o blat z nie​rdzew​nej sta​li Ame​lia spoj​rza​ła na swo​je dzie​ło i do​szła do

smęt​ne​gownio​sku,żewkrót​cebę​dziemu​sia​łapo​rzu​cićpie​cze​nietor​tów.Zaj​mo​wa​-
łotowie​lego​dzin.By​wa​łydni,gdypra​co​wa​łanadtor​temdodru​giejwnocy.

Tednido​bie​ga​jąkoń​ca.Mu​sząza​trud​nićko​gośdopo​mo​cy,boonajużniebę​dzie

mo​głastaćnano​gachszes​na​ściego​dzinnadobę.By​ło​byowie​leła​twiej,gdy​byza​-
ma​wia​łygdzieśtor​ty.

Się​gnę​łapota​blet,zdmuch​nę​łacu​kierpu​derzekra​nuiza​no​to​wa​ła,byomó​wićto

zNa​ta​lie.Po​temza​bra​łasięzade​ko​ro​wa​nietor​tu.

–Spo​ryjesttentort.
Pod​nio​sła wzrok i w drzwiach kuch​ni uj​rza​ła Ty​le​ra. Za​miast gar​ni​tu​ru miał na

so​biezie​lo​nyT-shirtizno​szo​nedżin​sy.Przy​po​mi​nałchłop​ca,któ​re​gozna​ławszko​-
le.

–Tonie​do​po​wie​dze​nie.Ważyoko​łopięć​dzie​siątki​lo​gra​mów.
Ty​lergwizd​nąłista​nąłobokniej.
–Robiwra​że​nie.Smacz​ny?
Zmarsz​czy​łaczo​ło.
–Oczy​wi​ście.Tomojaspe​cjal​ność,tortzkre​memcy​try​no​wo-śmie​ta​no​wym,świe​-

ży​mima​li​na​miibia​łącze​ko​la​dą.

–Niezpraw​dzi​wącze​ko​la​dą?
– Je​ste​śmy na po​łu​dniu. Cze​ko​la​da jest na tort dla pana mło​de​go. Na szczę​ście

ciot​kapanamło​de​gopie​czemutort,któ​rywy​glą​dajakSta​dionNey​landnaUni​wer​-
sy​te​cieTen​nes​see.

Ty​lerdoj​rzałmi​skęzreszt​kąkre​mu.
–Coztymzro​bisz?
Ame​liawes​tchnę​łaipo​szłapopla​sti​ko​wąłyż​kę.
–Zwa​licięznóg–po​wie​dzia​ła,po​da​jącmułyż​kę.–Cociętuspro​wa​dza?Mam

przedsobąkil​kago​dzinpra​cy.Tonaju​tro.

Ty​lerprze​łknąłiod​sta​wiłmi​skę.
–Nieprze​szka​dzajso​bie.Przy​sze​dłem,bodzi​siajcięjesz​czeniewi​dzia​łem.
Uśmiech​nę​łasięiwe​szłanadra​bin​kę,byude​ko​ro​waćgór​nąwar​stwętor​tu.
–Kie​dyra​zemza​miesz​ka​my,tosięzmie​ni.
–Sko​rootymmowa,maszjużnowyad​res.–Się​gnąłdokie​sze​niiza​dzwo​niłklu​-

cza​mi.–Totwo​je.

–Szyb​kosięuwi​nę​li.Wy​nie​śliwszyst​kozmo​je​gomiesz​ka​nia?
–Tak.AJa​netpo​sprzą​ta​ła.
Ame​lia za​trzy​ma​ła miesz​ka​nie na mie​siąc, ale ist​nia​ło praw​do​po​do​bień​stwo, że

tamniewró​ci.

Albozo​sta​niezTy​le​rem,albowy​naj​miecoświęk​sze​godlasie​bieidziec​ka.
–Ja​netwy​bra​łasięteżdoskle​puzli​stąza​ku​pów,któ​rąprzy​go​to​wa​łaś,iza​opa​-

trzy​łalo​dów​kęispi​żar​nię.Ku​pi​łateżnie​zbęd​neśrod​kiczy​sto​ści.

Ame​lia po​lu​bi​ła Ja​net. Ko​cha​ła go​to​wać, ale sprzą​ta​nie też zaj​mo​wa​ło wy​so​kie

miej​scenali​ściejejulu​bio​nychza​jęć.Dużazmy​war​kawkuch​nipo​mo​żeutrzy​mać
czy​stość,wswo​immiesz​ka​niuwciążmia​łaztympro​blem.Na​uczy​łasięniezo​sta​-
wiaćzmy​wa​nianapóź​niej.Za​wszemiesz​ka​łasama,więcza​kła​da​ła,żemiesz​ka​jąc
zdru​gąoso​bą,trud​niejutrzy​maćładipo​rzą​dek.

–Świet​nie.Mamna​dzie​ję,żezo​ba​czę,jakdomwy​glą​da,za​nimpad​nędziśnama​-

te​rac.

–Niktcituniepo​ma​ga?
Ame​liaze​szłazdra​bin​ki.
–Wza​sa​dzienie.Wdniuślu​buprzy​cho​dząkel​ne​rzy,aledotejporyje​stemprak​-

tycz​niesama.

–Ako​le​żan​ki?
Skie​ro​wa​ławó​zekztor​temdochłod​ni.Ty​lerjąwy​prze​dziłiotwo​rzyłdrzwi.
–Jestpią​tekpopo​łu​dniu.Na​ta​liemate​razspo​tka​niezmu​zy​ka​mi.Bę​dziepro​wa​-

dzićpró​bęślu​buiko​la​cji.Breejestznią,robizdję​cia.Gret​chenna​kry​wasto​łyide​-

ko​ru​jesalę.Popró​bieza​czniede​ko​ro​waćka​pli​cęihol.Po​mo​gły​bymi,gdy​bymo​gły,
alekaż​damacośdozro​bie​nia.

–Cozacyrk–za​uwa​żyłTy​ler,krę​cącgło​wą.–Niepa​mię​tam,żebynaszślubbył

takiskom​pli​ko​wa​ny.

–Wiem–od​par​ła.–Nie​ste​tycyrkjestko​niecz​ny,żebypięk​nywe​sel​nydzieńmi​nął

gład​ko.

Się​gnę​ła po ta​blet i wy​świe​tli​ła li​stę swo​ich za​dań na to po​po​łu​dnie. Na pierw​-

szymmiej​scubyłoprzy​go​to​wa​niepostopor​cjifi​le​tumi​gnon,pier​sikur​cza​kaiło​so​-
sia,żebysięprzeznocma​ry​no​wa​ły.Wy​ję​ładużąpla​sti​ko​wątor​bęiza​czę​łaszy​ko​-
waćma​ry​na​tę.

Spo​dzie​wa​łasię,żeTy​lerjązo​sta​wi,aleonwciążtkwiłwkuch​ni.Nor​mal​nieto​-

wa​rzy​stwojejnieprze​szka​dza​ło,aleonja​kośjejprze​szka​dzał.

Wy​star​czy​ło,żezer​k​nę​łanajegouśmiech,po​czu​łaza​pachwodyko​loń​skiejimo​-

głaso​bieod​ciąćpa​lec.Wrzu​ci​łaostat​niskład​nikdoma​ry​na​tyiod​wró​ci​łasiędonie​-
go.

–Ty​ler,niemu​sisztustaćipa​trzeć.Napew​nomaszcośważ​niej​sze​godozro​bie​-

nia.

Oparłsięoblatipo​krę​ciłgło​wą.
–Niemam.Mogęcipo​móc.Nieje​stemku​cha​rzem,alemamdwieręce.Po​wiedz,

comamro​bić.

Tobyłanaj​bar​dziejsek​sow​narzecz,jakąsły​sza​ła.
Mia​łachęćza​rzu​cićmuręcenaszy​jęiko​chaćsięznimopar​taolo​dów​kę.Nie​-

ste​typiąt​kisąjesz​czednia​mipra​cy,nieza​ba​wy.

–Sko​rosięupie​rasz…–Wska​za​łanazlew.–Wy​szo​rujzlewiweźzpół​kifar​tuch.

Kie​dybę​dzieszgo​to​wy,włóżrę​ka​wicz​kiiwyj​mijzlo​dów​kipo​lę​dwi​cęwo​ło​wą.Po​-
tnie​myjąnapor​cje.

Je​ślijużmusiod​wra​caćjejuwa​gę,mógł​byprzy​naj​mniejbyćuży​tecz​ny.

ROZDZIAŁSZÓSTY

– No, dłu​go nie spoj​rzę na ziem​nia​ki. – Ty​ler otwo​rzył drzwi ich no​we​go domu

iprze​pu​ściłAme​lięprzo​dem.

–Za​cho​wy​wa​łeśsięjaksta​rywy​ja​dacz.Dzię​kizapo​moc.–Spoj​rza​łanaze​ga​rek.

–Ósma.Tochy​bamójpiąt​ko​wyre​kord.

Wszedł za nią do kuch​ni, gdzie rzu​ci​ła to​reb​kę na ba​rek śnia​da​nio​wy i zdję​ła

płaszcz.Po​temzwes​tchnie​niemulgizrzu​ci​łabuty.

–Two​jerze​czysąwgłów​nejsy​pial​ni–oznaj​miłTy​ler.
Mu​siałpod​jąćde​cy​zję,kie​dyprzy​wie​zio​norze​czy,więcdałjejnaj​ład​niej​szypo​kój

napar​te​rzezna​dzie​ją,żekie​dyśbędągodzie​lić.

Ame​lia po​szła za nim z bu​ta​mi w ręce. Nowe łóż​ko zdo​mi​no​wa​ło pu​stą do​tych​-

czasprze​strzeń.We​szlida​lejdoła​zien​ki,skądprze​cho​dzi​łosiędogar​de​ro​by.

–Tumaszubra​nia–po​wie​dział.–Atambuty.
Wsu​nę​łabutydopu​stejprze​gród​kiikiw​nę​łagło​wą.
–Dzię​ki,żesiętymza​ją​łeś.Chy​bawe​zmęką​pielwtejdu​żejwan​niezja​cuz​zi.Po​-

mo​żemisięzre​lak​so​wać.Tyl​koniezago​rą​cą,do​brze?

Sio​straTy​le​rado​wie​dzia​łasię,żejestwcią​żytużprzedpo​dró​żązoka​zjipią​tej

rocz​ni​cyślu​bu.Żad​nychdrin​kówanigo​rą​cychką​pie​li,bia​do​li​ła.Cozawa​ka​cje!

–Wiem,żego​rą​caką​pieljestnie​wska​za​na,alenie​do​brzeteż,jakwodaciwy​sty​-

gnie.

–Mu​szęotympo​roz​ma​wiaćzle​ka​rzem.
–Kie​dy?
–Wewto​rekpopo​łu​dniu.
–Mogęiśćztobą?–spy​tałzwa​ha​niem.
Chciałbyćza​an​ga​żo​wa​ny,azdru​giejstro​nyoba​wiałsięróż​nychszcze​gó​łów.
Ame​liaski​nę​łagło​wą.
–Pierw​szawi​zy​taniebę​dziezbytin​te​re​su​ją​ca,alemo​żeszzemnąpójśćiza​da​-

waćpy​ta​nia.Dlanasoboj​gatono​wość.

–Świet​nie,dzię​ki.Ja…weźte​razką​piel.–Wy​szedłdoholu.
Urzą​dził tym​cza​so​we biu​ro w po​ko​ju obok kuch​ni. Włą​czył lap​to​pa. Był bar​dzo

zmę​czo​ny.Niero​zu​miał,jakAme​liamożetakcięż​kopra​co​wać.

Skrzyn​kę miał peł​ną, lecz uświa​do​mił so​bie, że nie ma ocho​ty tego czy​tać. Za​-

mknąłpocz​tęiza​cząłgraćwja​kąśgrę.Alena​wetnatymniepo​tra​fiłsięsku​pić.

Zgłów​nejła​zien​kido​bie​gałszumwody.Wy​da​wa​łosię,żewan​nana​peł​niasięcałą

wiecz​ność,alewkoń​cuwodaprze​sta​łale​cieć.Ty​lerwy​obra​ziłso​bieAme​lię,któ​ra
rzu​caubra​nianapod​ło​gę.Spi​nawło​sy,byichniezmo​czyć.Wcho​dzidowody.Na​-
my​dlasiępach​ną​cymmy​dłem,anajejskó​rzepo​wsta​jąmy​dla​nebań​ki.

Na​gleT-shirtispodnieza​czę​łygouwie​rać.Za​mknąłpo​wie​ki,aletonieza​blo​ko​-

wa​łowy​obraź​ni.Niemógłsiępo​zbyćob​ra​zumo​krejza​ru​mie​nio​nejAme​lii.

Odnocypo​ślub​nejmi​nę​łokil​katy​go​dni,aleTy​lerjejnieza​po​mniał…

Popięt​na​stumi​nu​tachpo​de​rwałsięzkrze​słairu​szyłwstro​nęscho​dów,bysięod​-

da​lićodAme​lii.Możeweź​mieprysz​nicwswo​jejła​zien​ce.Alboscho​wagło​wępod
po​dusz​kę.

Wpo​ło​wiescho​dówusły​szałgłos:
–Ty​ler?Ty​ler,po​mo​cy!
Ser​cewnimza​mar​ło.Zbiegłnadół,wpadłdoła​zien​ki,prze​ra​żo​nymy​ślą,żeAme​-

liapo​śli​znę​łasięiupa​dła.

Ro​zej​rzaw​szysię,niedo​strzegłjed​nakkrwianipo​tłu​czo​ne​goszkła.Ła​zien​kęwy​-

peł​nia​łaparaitro​pi​kal​nyza​pach.Ame​liasie​dzia​ławwan​nie.

Pa​trzy​łananie​godu​ży​mizdu​mio​ny​miocza​mi,usi​łu​jącza​kryćna​gośćwprze​zro​-

czy​stejwo​dzie.

–Tak?–spy​tałbeztchu.–Cosięsta​ło?
Przy​gry​zławar​gę.
– Prze​pra​szam, nie chcia​łam cię prze​stra​szyć. Nic się nie sta​ło, nic po​waż​ne​go

wkaż​dymra​zie.

Ode​tchnąłzulgą,leczpa​trzącnajejkre​mo​wąskó​rę,po​czułna​pię​ciesek​su​al​ne.

Ame​liaza​kry​łastra​te​gicz​nemiej​sca,aleTy​lermiałdo​brąpa​mięć.

–Po​trze​bu​jeszcze​goś?
– Nie ma ręcz​ni​ków – od​par​ła. – Je​stem idiot​ką, wy​bacz, nie wzię​łam ręcz​ni​ka.

Niechcęgote​razszu​kać,ocie​ka​jącwodą.Wiesz,gdziesąręcz​ni​ki?

Ręcz​ni​ki.Tak,ztymso​biepo​ra​dzi.
–Ja​sne.
Otwo​rzył wą​skie drzwi, za któ​ry​mi kry​ła się sza​fa z ła​zien​ko​wy​mi przy​bo​ra​mi.

Wy​jąłżół​tymięk​kiręcz​nik,któ​ryprzy​wie​zio​nozmiesz​ka​niaAme​lii.

–Pro​szę.
–Dzię​ku​ję.Wy​bacz,żecięprze​stra​szy​łam.
–Niemaspra​wy.Za​wo​łaj,gdy​byśjesz​czecze​gośpo​trze​bo​wa​ła.–Od​wró​ciłsiędo

drzwi.

–Ty​ler?
Za​trzy​małsięwpółkro​ku.
–Tak?
Sta​nę​ławwan​nieiszyb​koowi​nę​łasięręcz​ni​kiem.
–Maszocho​tępo​oglą​daćzemnąte​le​wi​zję?Mo​gli​by​śmyusiąśćnano​wymłóż​ku

icośobej​rzeć.Nali​ścieza​ku​pów,któ​rązo​sta​wi​łamJa​net,byłpo​pcornichip​sy.

Byłnie​coza​sko​czo​nyza​pro​sze​niem,ajesz​czebar​dziejjejza​wsty​dzo​nąminą.Jak​-

byznówbyłana​sto​lat​ką,któ​rapro​si,byusiadłzniąpod​czaslun​chu.Byłajegonaj​-
lep​sząprzy​ja​ciół​ką,więcchęt​niepo​oglą​dazniąte​le​wi​zję.

Ni​cze​go nie su​ge​ro​wał, bo… te​raz wszyst​ko było ina​czej. Przez lata kil​ka razy

dzie​li​liłóż​ko,alete​razle​że​nieoboksie​biewłóż​kuwy​da​wa​łosiębar​dziejskom​pli​-
ko​wa​neniżdaw​niej.

Ostat​niarzecz,ja​kiejpra​gnął,tostra​cićteele​men​tyichprzy​jaź​ni,któ​rece​niłnaj​-

bar​dziej.

–Do​brypo​mysł.Wy​cho​dziszjużzwan​ny?
–Tak.Niepo​tra​fięsie​dziećbez​czyn​nie,na​wetkie​dyjestmiło.
–Okej,tojakbę​dzieszsięubie​rać,jaspraw​dzę,cojestwkuch​ni.

Twarz Ame​lii roz​ja​śnił uśmiech i od​cią​gnął jego uwa​gę od ręcz​ni​ka, któ​rym się

owi​nę​ła.Tobyłaza​raź​li​wara​dość,więcionsięuśmiech​nął.

Po​szedłdokuch​ni.Naszczę​ścieJa​netzo​sta​wi​ławszyst​kowbar​dzosen​sow​nych

miej​scach.Zna​lazłpu​deł​koku​ku​ry​dzydopra​że​nianapół​cewspi​żar​ni.

Podzie​się​ciumi​nu​tachwró​ciłdosy​pial​nizdwo​mapusz​ka​miwody,rol​kąpa​pie​ro​-

wychręcz​ni​kówimi​skąpo​pcor​nu.

Ame​lia, na szczę​ście ubra​na, sie​dzia​ła po tu​rec​ku na łóż​ku. Wło​sy wciąż mia​ła

spię​te,alezmy​łama​ki​jaż.Mia​łanaso​biepi​ża​mę,nie​bie​skiespodnieigóręnacien​-
kich ra​miącz​kach, wy​koń​czo​ną ko​ron​ką. Nie​ste​ty atu​ty Ame​lii mógł ukryć tyl​ko
swe​terzgol​fem.

Ty​lerusiadłpodru​giejstro​niełóż​kaipo​ło​żyłmię​dzynimiwszyst​ko,coprzy​niósł

z kuch​ni. Je​dy​ny te​le​wi​zor w domu po​cho​dził z miesz​ka​nia Ame​lii. Ty​ler ka​zał go
usta​wićwjejsy​pial​ni.

Ame​liawłą​czy​łate​le​wi​zor,apo​tempo​pra​wi​łapo​dusz​kizaple​ca​mi.Wzię​łaodTy​-

le​rapusz​kęwodyipo​sta​wi​łająmię​dzyuda​mi,bonoc​ne​gosto​li​kajesz​czenieku​pi​li.

–Och.–Spoj​rza​łanami​skęzpo​pcor​nem.–Wy​glą​dana​praw​dęma​śla​no.Uwiel​-

biamgo.

Ty​lersięza​śmiał.
–Są​dził​bymra​czej,żeob​ra​zitwo​jewy​ra​fi​no​wa​nepod​nie​bie​nie.
Ame​liaprych​nę​ła.
–Tomniedo​pro​wa​dzadosza​łu.Ile​kroćoglą​damja​kieśkon​kur​syku​li​nar​neisze​-

fo​wiekrzy​wiąsię,boktośko​rzy​stanaprzy​kładzeskład​ni​kówzpusz​ki,popro​stu
prze​wra​cam ocza​mi. Prze​cięt​na pra​cu​ją​ca mat​ka nie ma cza​su, żeby co​dzien​nie
przy​go​to​wy​wać po​si​łek ze świe​żych pro​duk​tów. Praw​dzi​wi lu​dzie je​dzą je​dze​nie
zpu​szek.Cza​sa​mi.Ipo​pcornzmi​kro​fa​li–do​da​ła,wkła​da​jącdoustgarśćte​gożpo​-
pcor​nu.

Ska​ka​lipoka​na​łachiwresz​ciewy​bra​lifilmnaDi​sco​ve​ryChan​nel.Oglą​da​li,śmia​li

sięije​dli,jakzadaw​nychcza​sów.

Ty​lerniemiałwie​lecza​sunarand​ki,agdyjużsięuma​wiał,za​wszecze​gośta​kie​-

gomubra​ko​wa​ło.Lu​biłżar​to​wać,azja​kie​gośpo​wo​duko​bie​tyza​wszebyłypo​waż​-
ne.Niepo​ka​zy​wa​łysiębezma​ki​ja​żu,niewy​głu​pia​łysięznim.Wżad​nejnieza​mie​-
rzałsięza​ko​chać,więcosta​tecz​nieniebyłotota​kieważ​ne.

W pew​nym mo​men​cie zo​ba​czył, że Ame​lia za​snę​ła. Jej zło​ci​ste rzę​sy za​cie​nia​ły

po​licz​ki, ró​żo​we war​gi były lek​ko roz​chy​lo​ne. Pew​nie była bar​dzo zmę​czo​na. Te
wszyst​kieinneko​bie​tyodpo​cząt​kubyłyska​za​nenaprze​gra​ną.Po​trze​bo​wałichtyl​-
kopoto,byuwol​nićna​pię​ciesek​su​al​ne.Przy​jaźńda​wa​łamuAme​lia.

Wie​dzia​ła o tym Chri​sti​ne, jego była na​rze​czo​na. I choć ją ko​chał, choć się jej

oświad​czyłichciałza​cząćzniąwspól​neży​cie,czu​łasięjakpią​tekołouwozu.

Możemia​łara​cję.
Dziw​nyzbiegoko​licz​no​ścispra​wił,żetoAme​liamia​łazo​staćko​bie​tąjegoży​cia.

Naszczę​ściebyłaje​dy​nąko​bie​tą,któ​raza​spo​ka​ja​ławszyst​kiejegopo​trze​by.Przy​-
jaź​ni​lisię.Seksbyłfan​ta​stycz​ny.

Aje​ślicho​dziomi​łość,Ame​liamusisięotwo​rzyć.Zo​sta​łodwa​dzie​ściasześćdni.

Je​ślidotegocza​sugopo​ko​cha,po​zo​sta​nąmał​żeń​stwemiwspól​niebędąwy​cho​wy​-
waćdziec​ko.

Zga​siłte​le​wi​zor,wziąłdorękipu​stąmi​skępopo​pcor​nieipró​bo​wałprze​su​nąćsię

naskrajma​te​ra​ca,bywstać,niebu​dzącAme​lii.

–Zo​stań–mruk​nę​ła,otwie​ra​jącoczy.–Tendomjestzaduży,niechcębyćtuna

dolesama.

Zwes​tchnie​niempo​sta​wiłmi​skęnapod​ło​dze,zga​siłświa​tłoiwró​ciłdołóż​ka.
Ame​liaziew​nę​ła,przy​tu​li​łasiędonie​goina​tych​miastza​snę​ła.Ty​lerniemiałtyle

szczę​ścia.Za​pachjejskó​ryicie​płocia​łaniepo​zwa​la​łymuza​snąć.Za​ci​snąłpo​wie​ki
iob​jąłAme​lię.

Za​po​wia​dasiędłu​ganoc.

Obu​dzi​łasięwśrod​kunocy,czu​jącnaple​cachdziw​necie​pło.Le​ża​łananiejczy​jaś

ręka.Do​pie​ropokil​kuse​kun​dachprzy​po​mnia​łaso​bie,gdziejestiktojejdo​ty​ka.

Ty​ler.Samagopro​si​ła,byzo​stałzniąnanoc.
Od​wró​ci​łagło​węiobej​rza​łasięprzezra​mię.Ty​lerle​żałnaboku,ci​chopo​chra​pu​-

jąc.

Ostroż​niesięod​su​nę​ła.Ty​lercośmruk​nąłiprze​wró​ciłsięnaple​cy.Ame​liausia​-

dłaispoj​rza​łananie​go.Bie​dakwciążbyłwubra​niu.Wdżin​sachnapew​noniespa​-
łosięwy​god​nie,alewie​dzia​ła,żewo​lałnie​wy​go​dęniżspa​niezniąbezspodni.

Wspar​łasięnałok​ciu.WeśnieTy​lerwy​glą​dałnacał​kiemzre​lak​so​wa​ne​go.Mia​ła

chęćdo​tknąćjegopo​licz​kapo​kry​te​goza​ro​stem.Chcia​łapo​czućjegowar​ginaswo​-
ichustach.AleTy​lercałydzieńcięż​kopra​co​wał,niechcia​łagobu​dzić,byspeł​nić
swo​jeza​chcian​ki.

Onzaś,jak​bysły​szałjejmy​śli,pod​niósłpo​wie​ki.Wjegooczachniebyłowy​ra​zu

za​gu​bie​nia,kon​fu​zjianisen​no​ści,tyl​kopo​żą​da​nie.Bezwa​ha​niapo​gła​skałjąpopo​-
licz​ku.

Pocie​leAme​liiro​ze​szłosięmiłecie​pło.
–Ame​lia?–spy​tałza​spa​nymgło​sem.
–Tak–od​par​łananie​wy​po​wie​dzia​nepy​ta​nie.
Wsu​nąłpal​cewjejwło​syiprzy​cią​gnąłdosie​biejejgło​wę,ażichwar​gisięspo​tka​-

ły. Nie był de​li​kat​ny, lecz Ame​lii to nie prze​szka​dza​ło. Lek​kie dra​pa​nie za​ro​stu
imoc​nyuciskpal​cówspra​wia​łyjejprzy​jem​ność.

Po​tem spo​tka​ły się ich ję​zy​ki. Ame​lia po​czu​ła zna​jo​me pul​so​wa​nie. Chcia​ła być

jesz​czebli​żejTy​le​ra,znówgodo​ty​kać.Miałwcze​śniejra​cję.Kie​dyjużprze​kro​czy​li
tęgra​ni​cę,niebyłosen​suuda​wać,żenicsięniesta​ło.

Usia​dłananim.Przezcien​kąba​weł​nęspodniodpi​ża​myczu​łajegopod​nie​ce​nie.
Mia​łaocho​tęzdjąćmuspodnie.Prze​su​nę​łapal​ca​mipojegobrzu​chu,szu​ka​jącgu​-

zi​ka. Le​d​wie go do​tknę​ła, Ty​ler się ob​ró​cił i Ame​lia zna​la​zła się znów ple​ca​mi na
ma​te​ra​cuzTy​le​remmię​dzyuda​mi.Chwy​ciłjązanad​garst​kiitrzy​małjenadjejgło​-
wą,nieprze​sta​jącjejca​ło​wać.

Kie​dywresz​cieode​rwałwar​giodjejust,prze​niósłjenaszy​ję.Wciążjed​nąręką

trzy​małjejnad​garst​ki,dru​gąde​li​kat​niezdjąłjejbluz​kęprzezgło​wę.Za​razpo​tem
za​cząłca​ło​waćjejpier​si.Ame​liakrzyk​nę​łaiunio​słakunie​mubio​dra.Pie​ściłjązę​-
ba​miiję​zy​kiem,aonaczu​łaprze​pły​wa​ją​ceprzezcia​łofaleroz​ko​szy.

–Puśćmnie–szep​nę​ła.
–Nie.

–Pro​szę–bła​ga​ła.–Chceciędo​ty​kać.
– Wiem. – Spoj​rzał na nią z szel​mow​skim uśmie​chem. – Je​śli mnie do​tkniesz, to

bę​dzieko​niec.

Zgię​łanogiwko​la​nachipo​ru​szy​łabio​dra​mi,ocie​ra​jącsięojegodżin​sy.Ty​lerpo​-

gła​skałjejbio​droiwsu​nąłrękępodspodnieodpi​ża​my.Beztru​duod​na​lazłto,cze​go
szu​kał,iza​cząłjąpie​ścić.

KrzykAme​liiod​biłsięechemwnie​malpu​stejsy​pial​ni.
–Ty​ler!–Po​czu​ła,żezbli​żasięor​gazm.
Tym​cza​semTy​lerza​cząłzwal​niać,do​pro​wa​dza​jącjąnaskrajroz​pa​czy.Wkoń​cu

uwol​niłjejręceiusiadłnapię​tach.Ścią​gnąłT-shirtirzu​ciłgonazie​mię.Po​temzsu​-
nąłzjejbio​derspodnieodpi​ża​my,któ​reteżwy​lą​do​wa​łynapod​ło​dze.

Sta​jąc na koń​cu łóż​ka, spoj​rzał na Ame​lię. Po​kój oświe​tla​ło je​dy​nie wpa​da​ją​ce

przez okno świa​tło księ​ży​ca, dzię​ki cze​mu Ame​lia nie czu​ła się tak za​wsty​dzo​na.
Pa​trzyłnanią,jak​bypo​dzi​wiałdzie​łosztu​kiwmu​zeum.

Nieod​ry​wa​jącodniejwzro​ku,roz​piąłdżin​syipo​zbyłsięostat​nichczę​ścigar​de​-

ro​by.Póź​niejpo​ło​żyłsięnaAme​lii.Gdywniąwszedł,gło​śnowcią​gnę​łapo​wie​trze
iza​ci​snę​łasięnanim.Przy​gry​zławar​gęiwbi​łapal​cewjegora​mio​na.

–Ame​lia–po​wie​działjejdoucha,po​wo​liza​cząłsiępo​ru​szać.–Ni​g​dyso​bienie

wy​obra​ża​łem…

Głosgoza​wiódł.Za​drżałico​razszyb​ciejwśli​zgi​wałsię,wy​peł​nia​jącjąsobą,iwy​-

su​wał.

Ame​liaunio​słanogiiob​ję​łagowpa​sie.
–Tak–po​wta​rza​ła,bonicin​ne​goniebyławsta​niepo​wie​dzieć.Tosło​wobyłobła​-

ga​niem,za​chę​tą,roz​ka​zemien​tu​zja​stycz​nązgo​dą.

Iwte​dytosięsta​ło.Gdzieśwniejprze​rwa​łasięja​kaśtama.Za​la​łyjągwał​tow​ne

faleroz​ko​szy,po​ry​wa​jącjązsobą.Krzyk​nę​łacośiprzy​war​łamoc​nodoTy​le​ra,jak
przezmgłęsły​szącjegosło​wa.

Jejor​gazmjesz​czeniemi​nął,kie​dyTy​lerznie​ru​cho​miałwjejra​mio​nach.Po​ru​szył

sięostat​niraz,poczymopadłnaniąbez​wład​nie.

Spo​dzie​wa​łasię,żeTy​lerze​chcesięzdy​stan​so​wać,żeza​razsięzniejzsu​nie,on

jed​nakzo​stałwniej,pa​trzącnajejtwarz.

–Co?–spy​ta​łapoparumi​nu​tach.Od​gar​nę​łaztwa​rzywło​sy.–Pew​niewy​glą​dam

okrop​nie.

Ty​lerła​god​niesięuśmiech​nął.
–Nie.Ni​g​dyniewi​dzia​łembar​dziejsek​sow​nejko​bie​ty.Ja…ni​g​dyso​bieniewy​-

obra​ża​łem,żetakztobąbę​dzie.Gdy​bymwie​dział…

Nie do​koń​czył zda​nia. Nie mu​siał. Ame​lia do​sko​na​le wie​dzia​ła, co chciał po​wie​-

dzieć.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Dzię​kiBogubyłaso​bo​ta.
Dlanie​któ​rychso​bo​tatodzieńgril​lo​wa​nia,me​czówpił​kinoż​nejiod​po​czyn​ku.Dla

Ame​liiso​bo​taozna​cza​łaślub​nycha​os,aletegodniabyłazatowdzięcz​na.

Mu​sia​łasięsku​pićnapra​cy,więcniemia​łacza​su,byprzy​siąśćiana​li​zo​waćmi​-

nio​nąnoc.Cóż,możepozakwa​dran​sempodprysz​ni​cem,kie​dyzmy​wa​łazsie​bieza​-
pachTy​le​raipró​bo​wa​łaigno​ro​waćwspo​mnie​niechwil,gdysięko​cha​li.

Niepla​no​wa​ła,żesta​niesiętotakszyb​ko.Cho​dzi​linarand​ki,alechoćra​zemza​-

miesz​ka​li, było jesz​cze za wcze​śnie na de​cy​zje. W tam​tej chwi​li to się nie li​czy​ło.
Kie​dy Ty​ler jej do​tknął, je​dy​ne, cze​go pra​gnę​ła, to zna​leźć się znów w jego ob​ję​-
ciach.

Wkoń​cuspa​niezmęż​czy​zną,któ​ryjestjejmę​żem,trud​nona​zwaćwiel​kimwy​da​-

rze​niem.Rze​czy​wi​stośćwy​da​wa​łasiębar​dziejskom​pli​ko​wa​na,kie​dymążbyłnaj​-
lep​szymprzy​ja​cie​lem,zktó​rympró​bu​jesięstwo​rzyćro​dzi​nę.Oczy​wi​ście,całyten
pro​cesbył​była​twiej​szy,gdy​byprze​sta​łaztymwal​czyć.

Ten mie​siąc nie miał być bi​twą, miał być pró​bą. Ty​ler grał swo​ją rolę. Ro​bił

wszyst​ko,ocogopro​si​ła,ana​wetwię​cej.Jegodzia​ła​niabyłymo​ty​wo​wa​netro​ską.
Dbałoniąiodziec​ko.Nieza​wszesięzga​dza​li,alemał​żeń​stwotosztu​kakom​pro​-
mi​su.

Możechoćrazwży​ciupo​win​naod​pu​ścić.Je​ślipo​zwo​liświa​tukrę​cićsięposwo​-

je​mu,możewyj​dzieztegocośdo​bre​go.DlaAme​liitobyłotrud​ne,leczpo​sta​wi​łana
tęmoż​li​wość.Al​ter​na​ty​wa,jakwska​za​łaNa​ta​lie,byłaniedoprzy​ję​cia.Niemo​gła
stra​cićprzy​jaź​niTy​le​ra.

Kie​dywy​szłaspodprysz​ni​ca,wciążotymmy​śla​ła.Wciążteżprzy​zwy​cza​ja​łasię

dono​we​godomu,jesz​czeniepo​tra​fi​łasięwnimod​na​leźć.

Sko​romiesz​kate​razbli​skopra​cy,itakdo​trzetamnadłu​goprzedósmą,na​wetje​-

ślipo​szu​ki​wa​niesu​szar​kidowło​sówza​ję​łojejpięćmi​nut.

Gdywsta​ła,Ty​lerjesz​czespał.Wy​szłazła​zien​kiiszyb​koru​szy​ładokuch​ni,by

mu nie prze​szka​dzać. Chcia​ła wyjść z domu, za​nim Ty​ler wsta​nie. Tak, tchó​rzy​ła,
uni​ka​łanie​wy​god​nychroz​mów,alemia​łado​brypo​wóddowyj​ścia.

Chwi​lępo​temprze​ko​na​łasię,żejejsta​ra​niabyłybez​ce​lo​we.Ty​lersie​działprzy

bla​ciepo​chy​lo​nynadta​ble​temiczy​tałcoś,trzy​ma​jącku​bekwręce.

Miał na so​bie po​gnie​cio​ne ubra​nie, w któ​rym spał, wło​sy ster​cza​ły mu w róż​ne

stro​ny.Ame​liachcia​ładonie​gopo​dejść,po​ca​ło​waćgowpo​li​czekijesz​czebar​dziej
zmierz​wićmuwło​sy.

Jed​nakchoćwnocysięko​cha​li,za​bra​kłojejod​wa​gi.Prze​nio​sławzroknaszklan​-

kę,któ​raoboknie​gosta​ła,wy​peł​nio​nączymśsza​ro​brą​zo​wym.Wy​glą​da​ło​bytodla
niejnie​ape​tycz​nie,na​wetgdy​byniezma​ga​łasięzpo​ran​ny​minud​no​ścia​mi.

Zro​zu​mia​ła,żeniezdo​łaunik​nąćroz​mo​wyprzedwyj​ściemdopra​cy.AmożeTy​-

lerotejpo​rzeteżwolioni​czymniemó​wić?Tojestte​mat,któ​re​goniepo​win​nosię

po​ru​szaćprzeddwu​na​stą.

Zgłę​bo​kimwes​tchnie​niemwe​szładokuch​ni.
–Dzieńdo​bry–po​wie​dzia​łanatylera​do​śnie,byniewzbu​dzaćpo​dej​rzeń.
Otwo​rzy​ła drzwi spi​żar​ni i za​czę​ła szu​kać cze​goś, co mo​gła​by wziąć z sobą na

śnia​da​nie. Je​dze​nie w tej chwi​li nie wcho​dzi​ło w ra​chu​bę, ale gdy nud​no​ści miną,
bę​dzieumie​ra​łazgło​du.

Wy​bra​ła ba​ton z zia​ren z ka​wał​ka​mi cze​ko​la​dy. Na bla​cie le​ża​ła kiść ba​na​nów.

Je​denznaj​dziesięwjejto​reb​ce.

– Dzień do​bry – od​parł Ty​ler za​spa​nym gło​sem i pod​niósł wzrok znad ekra​nu. –

Przy​go​to​wa​łem ci śnia​da​nie. Wiem, że je​steś sze​fo​wą kuch​ni, ale po​my​śla​łem, że
bę​dzieszsięranospie​szyć.

Prze​su​nąłwjejstro​nęwy​so​kąszklan​kębu​rejmazi.
–Dzię​ki–od​par​ła,choćjejżo​łą​deknieczułwdzięcz​no​ści.–Coto?
–Kok​tajlcią​żo​wy.Zna​la​złemprze​piswin​ter​ne​cie.Jesttamka​kaoima​słoorze​-

cho​we, któ​re lu​bisz, a tak​że ba​na​ny, żeby uspo​ko​ić żo​łą​dek, mle​ko dla wap​nia
iszpi​nakdlaże​la​zaikwa​sufo​lio​we​gonie​zbęd​ne​godlaroz​wo​jupło​du.

Ame​liazer​k​nę​łanaszklan​kępo​dejrz​li​wie.Możejejza​war​tośćsma​ku​jele​piej,niż

wy​glą​da?

Ty​lerpa​trzyłnaniąztakza​do​wo​lo​nąipeł​nąna​dzieiminą,żepo​win​natowy​pić.

Unio​słaszklan​kędonosaipo​wą​cha​ła.Pach​nia​łoma​słemorze​cho​wymiba​na​na​mi.
Wzię​ła do ust słom​kę i prze​ko​na​ła się, że sma​ku​je tak samo jak pach​nie. Za​pach
szpi​na​kugdzieśznik​nął,zdo​mi​no​wa​nyin​ny​miskład​ni​ka​mi.

–Mmm–po​wie​dzia​ła,prze​łknąw​szyspo​ryłyk.–Cał​kiemdo​bre.Mo​żeszmitoco​-

dzien​nieprzy​go​to​wy​wać.

– Nie ma spra​wy – od​rzekł z uśmie​chem. – Opie​ko​wa​nie się dziec​kiem ozna​cza

opie​ko​wa​niesiętobą.Ro​biętozprzy​jem​no​ścią.

Ame​liazdu​si​łaukłu​cieza​zdro​ści.Toniemasen​su.Okogojestza​zdro​sna?Oich

dziec​ko?Togłu​pie.Po​win​nabyćszczę​śli​wa,żeTy​lerpra​gniemiećzdro​wedziec​ko.
Chciał też, by i ona była zdro​wa i szczę​śli​wa. Jest po pro​stu prze​wraż​li​wio​na. To
winahor​mo​nów.

– Po tym, co wczo​raj wi​dzia​łem – pod​jął Ty​ler – wiem, że mu​sisz się bar​dzo do​-

brzeod​ży​wiać.Wszyst​kietwo​jedniwpra​cytakwy​glą​da​ją?

Ame​liaprze​łknę​łako​lej​nyłykkok​taj​luipo​sta​wi​łaszklan​kęnagra​ni​to​wymbla​cie.
–Tyl​koczwart​ki,piąt​kiiso​bo​ty.So​bo​tysąnaj​gor​sze.Niemampo​ję​cia,októ​rej

wró​cę do domu. Pew​nie naj​wcze​śniej o pierw​szej czy dru​giej, więc nie cze​kaj na
mnie.Codziśro​bisz?

–Jadęnaau​kcjęrze​czypio​sen​kar​kico​un​try.Zmar​ławze​szłymroku.Jejspad​ko​-

bier​cychcąwszyst​kozli​kwi​do​waćdlapie​nię​dzy.

–Jaksięna​zy​wa?–spy​ta​łaAme​lia.
WNa​shvil​lemiesz​ka​łomnó​stwoar​ty​stówwy​ko​nu​ją​cychmu​zy​kęco​un​try.
– Pat​ty Tra​vis. To w mu​zy​ce co​un​try ko​bie​cy od​po​wied​nik Li​be​ra​ce. Nie​mal

wszyst​kiepie​nią​dzewy​da​wa​łanabi​żu​te​rię,ajejsław​niko​chan​ko​wieku​po​wa​lijej
jesz​cze wię​cej. Au​kcja bę​dzie rów​nie in​te​re​su​ją​ca, jak au​kcja pa​mią​tek po Eli​za​-
bethTay​lor.Mamna​dzie​jętra​fićcośład​ne​go.

Ame​liaścią​gnę​łabrwi.

–Toztegopo​wo​duprzy​je​cha​łeśdoNa​shvil​le–za​uwa​ży​łaoskar​ży​ciel​skimto​nem.
–Przy​je​cha​łemdoNa​shvil​le–ostroż​niedo​bie​rałsło​wa–żebycięzo​ba​czyćiusta​-

lić szcze​gó​ły roz​wo​du. To był pierw​szy wol​ny ter​min, kie​dy mo​głem przy​je​chać,
azna​la​złemnatoczas,po​nie​ważpla​no​wa​łemteżzaj​rzećnatęau​kcję,imo​głemza​-
ła​twić dwie spra​wy pod​czas jed​ne​go wy​jaz​du. Za​uważ, że przy​je​cha​łem całe pięć
dniprzedau​kcją,żebypo​świę​cićtenczasto​bie.Nieza​mie​rza​łemszu​kaćczywy​-
naj​mo​waćdomuanisiętuwpro​wa​dzać.

–Topraw​da.–Za​nio​słanie​malpu​stąszklan​kędozle​wu.–Czypo​win​ni​śmyza​pla​-

no​waćwNa​shvil​leja​kąśau​kcjęwty​go​dniuuro​dzindziec​ka,że​bymmia​łapew​ność,
żebę​dzieszwmie​ście?

–Bar​dzoza​baw​ne–od​parł.
–Niedokoń​cażar​tu​ję.–Ame​liapo​de​szładobla​tuiopar​ładło​nienachłod​nymka​-

mie​niu.–Przezmie​siąccięści​ga​łam,za​nimtuprzy​je​cha​łeśpo​roz​ma​wiaćoroz​wo​-
dzie.Gdy​bynieau​kcjarze​czypoPat​tyTra​vis,mo​głotoza​jąćwię​cejcza​su.Wiem,
żespę​dzisztumie​siącido​ce​niamto.Alecopo​tem?Na​wetje​ślizo​sta​nie​myra​zem,
japrzezwięk​szośćcza​subędętusama,atybę​dzieszfru​wałpoświe​ciewpo​szu​ki​-
wa​niucen​nychka​mie​ni.

–Mo​żeszzemnąpo​dró​żo​wać.
Ame​liaprych​nę​ła.Po​mysłmożeibrzmiku​szą​co,alenicbyztegoniewy​szło.
–Prze​cieżmampra​cę.
–Ni​g​dyniero​biszso​biewa​ka​cji?
– Je​stem współ​wła​ści​ciel​ką fir​my. Je​śli mnie tam nie ma i nie ro​bię tego, co do

mniena​le​ży,po​zo​sta​limu​szązna​leźćczasisiły,żebymnieza​stą​pić.Mie​li​śmyszczę​-
ście, kie​dy po​je​cha​łam na ten zjazd ko​le​żeń​ski, że pod​czas przy​ję​cia we​sel​ne​go
tam​te​godniapo​da​wa​notyl​kolek​kieprze​ką​ski.Mójurlopma​cie​rzyń​skimoc​nood​bi​-
jesięnafir​mie.Po​dró​żo​wa​nieztobąjestwy​klu​czo​ne.

Ty​lerzmarsz​czyłczo​ło.Nieprzy​wykłdotego,żebyktośtor​pe​do​wałjegoświet​ne

po​my​sły.Musizro​zu​mieć,żefir​maFromThisMo​menttonieja​kaśtampra​ca,któ​rą
Ame​liachęt​niezo​sta​wi,ma​jącbo​ga​te​gomęża.

Pra​cajestjejpa​sją.Bo​ga​tymążwy​da​jesiętyl​kokom​pli​ka​cją.
– A je​śli tak zor​ga​ni​zu​ję wy​jaz​dy, że​by​śmy wy​jeż​dża​li w nie​dzie​lę wie​czo​rem

iwra​ca​liwczwar​tekalbopią​tek?

–Tomu​sia​ło​bybyćna​praw​dęważ​ne.Igdzieś,gdziemia​ła​bymocho​tęje​chać.Nie

damsięza​cią​gnąćdoIn​diiwczwar​tymmie​sią​cucią​ży,botory​zy​kow​ne.

–Acopo​wiesznaLon​dyn?–spy​tałzopty​mi​zmem.
Aniechgo,wy​brałide​al​nemiej​sce.Ame​liaza​wszechcia​łazo​ba​czyćLon​dyn.
–Po​je​cha​ła​bymdoLon​dy​nu,alenaj​waż​niej​szyjestczas.Pozatymzakil​kamie​się​-

cyniebędęwsta​niepo​dró​żo​wać.Po​tembędęmia​łama​lut​kiedziec​ko.Bar​dziejniż
pie​czą​tekwpasz​por​ciebędępo​trze​bo​wa​łatwo​jejobec​no​ścitu​taj.

Spu​ści​ławzroknaze​garnaekra​niete​le​fo​nu.
–Po​myślotym.Póź​niejpo​roz​ma​wia​my.Mu​szęle​cieć.Po​wo​dze​nianaau​kcji.
Kiw​nąłgło​wą.
–Okej.Dozo​ba​cze​niawie​czo​rem.
Wzię​łato​reb​kęiru​szy​ładodrzwi.Ty​lerby​wałde​ner​wu​ją​cy,aleznałjąle​piejniż

kto​kol​wiekinny.Imógłtoprze​ciw​koniejwy​ko​rzy​stać.

Wspo​mnie​nie o wy​ciecz​ce do Lon​dy​nu było po pro​stu okrut​ne, bo wie​dział, jak

bar​dzochcia​łatampo​je​chać.Alegdy​byzgo​dzi​łasięnajed​nąpo​dróż,zna​la​zł​bypo​-
wód,bywy​bra​łasięwko​lej​ną.Ina​stęp​ną.Pouro​dze​niudziec​kamo​gli​byza​trud​nić
opie​kun​kę,któ​rabyjąza​stę​po​wa​ła.

Ame​liabyłaskłon​nadokom​pro​mi​su,alejejza​ję​ciebyłowy​ma​rzo​nąpra​cą,któ​rej

nieza​mie​rza​łastra​cić.

Mimotoprzezcałądro​gędobiu​radrę​czy​łyjąmy​ślioan​giel​skiejher​ba​cieidże​-

mie,któ​rymo​gła​byzli​zaćzna​giejpier​siTy​le​ra.

–Mó​wi​łam,że​byśnamnieniecze​kał.
Sta​nę​ławdrzwiachoko​łodru​giejtrzy​dzie​ściwnocy.Po​wie​kiopa​da​łyjejzezmę​-

cze​nia,ato​reb​kawy​da​wa​łasiętakcięż​ka,jak​bywy​peł​niałjąbe​ton.

Ty​ler ścią​gnął brwi i wstał od lap​to​pa. Nie za​mie​rzał cze​kać na po​wrót Ame​lii,

ale pra​ca go wcią​gnę​ła, a im póź​niej się ro​bi​ło, tym bar​dziej mar​twił się o żonę.
Pra​co​wa​ła za cięż​ko. Wi​dział to samo zmę​cze​nie na twa​rzy swo​jej mat​ki, kie​dy
wra​ca​ładodomupo dwóchzmia​nachwfa​bry​ce. Śmier​tel​nezmę​cze​nie,któ​renie
po​zwa​laza​snąć.

Cza​sa​miro​biłmat​ceher​ba​tę,sia​dałzniąiroz​ma​wiał,ażwresz​cietaksięzre​lak​-

so​wa​ła,żemo​głapo​ło​żyćsięiza​snąć.

–Po​win​naśbyłaza​dzwo​nić,przy​je​chał​bympocie​bie–zga​niłAme​lię.–Wy​glą​dasz

nazbytzmę​czo​ną,żebybez​piecz​niepro​wa​dzić.Ktobysięza​jąłca​te​rin​giem,gdy​by
cościsięsta​ło?

Wzru​szy​łara​mio​na​miirzu​ci​łato​reb​kęnastół.
–Prze​cieżtobli​sko.
Po​mógłjejzdjąćpłaszcz.
–My​śla​łem,żewso​bot​niewie​czo​rymaszpo​moc.
–Mam.Sąkel​ne​rzyipo​mo​ceku​chen​ne,jakStel​la.Nor​mal​nietoniepro​blem,ad​-

re​na​li​natrzy​mamnienano​gachipo​zwa​laopa​no​waćcha​os.–Usia​dłanawy​so​kim
stoł​ku.–Aleostat​niopodwóchgo​dzi​nachpra​cymu​szęusiąśćizro​bićso​bieprze​-
rwę.

–Je​steśwcią​ży,Ames.
–Ico?Dziec​kojestwiel​ko​ścija​go​dy.Niepo​win​nomitakwcze​śniespra​wiaćtyle

kło​po​tu.

–Taktodzia​ła.Mojesio​stryskar​ży​łysięnazmę​cze​nieowie​lebar​dziejniżnaco​-

kol​wiekin​ne​go.

–Mu​szęku​pićja​kąśksiąż​kęnate​matcią​żyidzie​ci.„Cze​gosięspo​dzie​wać,kie​dy

two​jecia​łoza​miesz​ku​jeobcy”.

–Napew​nocośznaj​dzie​my–rzekłzuśmie​chem.–Na​pi​jeszsięru​mian​ku?
Po​krę​ci​łagło​wą,po​tempod​nio​sławzrok.
–Mamycze​ko​la​dędopi​cia?
–Niewiem,spraw​dzę.
Po​szedłdospi​żar​ni,ro​zej​rzałsię,alewró​ciłzpu​sty​mirę​ka​mi.Do​strzegłnapół​ce

ba​toncze​ko​la​do​wyipo​sta​no​wiłim​pro​wi​zo​wać.Mi​nę​łowie​lecza​su,od​kądpolek​-
cjach ro​bił go​rą​cą cze​ko​la​dę dla młod​szych bra​ci. Kie​dy star​sze sio​stry za​czę​ły
pra​co​wać na część eta​tu, tyl​ko Ty​ler był w domu, gdy szkol​ny au​to​bus przy​wo​ził

młod​szero​dzeń​stwo.

Toonpil​no​wał,byod​ro​bi​liza​da​niado​mo​weida​wałimcośdoje​dze​nia.Wów​czas

ro​biłgo​rą​cącze​ko​la​dęzsy​ro​puwbu​tel​kach.

– Po​tra​fisz kom​bi​no​wać – rze​kła, wi​dząc, że Ty​ler sta​wia na ga​zie gar​nu​szek

zmle​kiem.

–Dlacie​biewszyst​ko,conaj​lep​sze–od​parłzuśmie​chem.
Odła​my​wałka​wał​kicze​ko​la​dyiwrzu​całjedogo​tu​ją​ce​gosięmle​kazwa​ni​liąicy​-

na​mo​nem.Kil​kami​nutpóź​niejprze​lałjedokub​ka.

–Pro​szę.Uwa​żaj,go​rą​ce.
–Wy​glą​dapysz​nie.Dzię​ku​ję.
Ty​leroparłręcenabla​cieipa​trzyłnanią,gdyma​ły​miły​ka​mipiłaka​kao.Mia​ła

uszczę​śli​wio​nąminę.Uświa​do​miłso​bie,jakwiel​kąprzy​jem​nośćspra​wiamuuszczę​-
śli​wia​nieAme​lii.Przezlatawy​sy​łałjejbi​żu​te​rięnauro​dzi​nyczyBożeNa​ro​dze​nie.
Ni​g​dybyso​biecze​gośta​kie​gonieku​pi​ła.

Obo​jebyliza​pra​co​wa​ni,rzad​kosięwi​dy​wa​li.Wciążtę​sk​niłzaroz​mo​wa​mizAme​-

liąchoć​byprzezte​le​fon.Zajejmej​la​miiese​me​sa​mi.Kie​dyprzy​je​chałnaspo​tka​nie
doVe​gas,niemógłuwie​rzyć,jakbar​dzotę​sk​niłzajejwi​do​kiem.Niechciałna​wet
iśćnaim​pre​zękla​so​wą.Był​byszczę​śli​wy,za​ma​wia​jąccośdopo​ko​juispę​dza​jącten
czasnaroz​mo​wiezAme​lią.

Te​raz,gdynie​malcałyczasspę​dza​lira​zem,nietę​sk​nił,aleile​kroćwcho​dzi​łado

po​ko​ju,wciążczułtosamora​do​snepod​nie​ce​nie.Drob​nerze​czy,ta​kiejakprzy​go​to​-
wa​nieśnia​da​niaczypo​ma​ga​niejejwkuch​ni,oka​za​łysiębar​dziejsa​tys​fak​cjo​nu​ją​ce
niżda​ro​wa​niejejkosz​tow​nychbły​sko​tek.

Chciał to dla niej ro​bić, bo… była mu dro​ga. Była jego Ame​lią. Pra​gnął zro​bić

wszyst​ko,comoż​li​we,byjejży​ciebyłolep​szeiła​twiej​sze.Je​śliuszczę​śli​wiająka​-
kao, bę​dzie ro​bił ka​kao. Sko​ro ta kuch​nia i pry​wat​na sala ki​no​wa wy​wo​ły​wa​ły jej
uśmiech,wy​na​jął​bytendomzapo​dwój​nącenę.Je​ślipo​ślu​bie​niejejmo​głospra​wić,
bypo​czu​łasięle​piejwdniuspo​tka​niakla​so​we​go…tosięzniąoże​nił.

Byłanaj​waż​niej​sząoso​bąwjegoży​ciu.Ni​g​dysięniespo​dzie​wał,żezo​sta​niejego

żoną. Ale te​raz, kie​dy nią była, z tru​dem wy​obra​żał so​bie ży​cie bez Ame​lii. Nie
chciałwra​caćdocza​su,gdytyl​kozrzad​kasięwi​dy​wa​li.

Pra​gnął,bybyłaznimnacodzień.
–Py​cha–po​wie​dzia​ła,ob​li​zu​jącwar​gi.–Niedo​ce​niaszswo​ichumie​jęt​no​ści.
Wzru​szyłra​mio​na​miiwy​płu​kałku​bek.
–Tyteżpo​win​naśbar​dziejsięce​nić.
–Możekie​dyś.–Ziew​nę​ła.–Poka​kaomy​ślęjużtyl​koospa​niu.
Oto​czyłjąra​mie​niemipo​szlira​zemdosy​pial​ni.
–Po​ło​ży​myciędołóż​ka,za​nimpad​niesznapod​ło​gęwkuch​ni.
Kie​dy zna​leź​li się w sy​pial​ni, Ame​lia usia​dła na łóż​ku, zaś Ty​ler przy​klęk​nął, by

zdjąćjejbuty.Roz​wią​załsznu​rów​kispor​to​wychbu​tówizdjąłjera​zemzeskar​pet​-
ka​mi,od​sła​nia​jącpo​ma​lo​wa​nenaró​żo​wopa​znok​cie.

–Dzię​ki.–Ame​liaścią​gnę​łabluz​kęprzezgło​węirzu​ci​łająnapod​ło​gę.–Pa​dam

znóg,mamwra​że​nie,żemojesto​pysąmi​lio​nyki​lo​me​trówodemnie.Zakil​kamie​-
się​cymożetakbyć.Mu​szęku​pićja​kieśwsu​wa​nebuty.

–Niebędącipo​trzeb​ne–od​rzekł.–Jatubędę.

–Ty​ler?
Usiadł na pię​tach i pod​niósł wzrok, wi​dząc jej peł​ne pier​si w bia​łym sa​ty​no​wym

sta​ni​ku.Szyb​kood​wró​ciłwzrok.Ame​lianieza​mie​rza​łagoku​sić,byławy​koń​czo​na.

–Tak?
Ścią​gnę​łabrwiwna​my​śle.Na​wettaroz​mo​wająmę​czy​ła.
–Aje​ślipomie​sią​cuniebę​dzie​myza​ko​cha​ni?
Do​brepy​ta​nie,nadktó​rymwo​lałsięnieza​sta​na​wiać.Niedo​pusz​czałta​kiejmy​śli,

za​wsze dą​żył do zwy​cię​stwa i zwy​cię​żał. Przy​jął wy​zwa​nie Ame​lii, nie wąt​piąc
wwy​gra​ną,aleporazpierw​szyniewpeł​nitokon​tro​lo​wał.Nie​za​leż​nieodtego,co
zro​bi,moż​li​we,żeAme​liasięwnimnieza​ko​cha.Cowte​dy?

Trze​cianadra​nemniejestdo​brąporąnatakąroz​mo​wę.
–Chceszpo​wie​dzieć,żejesz​czesięwemnienieza​ko​cha​łaś?Poostat​niejnocy?
Wzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Możepo​win​ni​śmydzi​siajznówspró​bo​wać.
Za​śmiałsię.Choćmiałwiel​kąocho​tęnaseks,niepo​do​ba​łamusięmyśl,żeAme​lia

wpo​ło​wiemo​gła​byza​snąć.Po​ca​ło​wałjąwczo​ło.

–Ju​tro–obie​cał.–Dzi​siajmu​siszzdjąćspodnieikłaśćsięspać.
Ame​liaski​nę​łagło​wą.
–Zo​sta​nieszzemną?Będęgrzecz​na.
Mi​nio​nejnocynieza​sta​na​wiałsięnadjejproś​bą.Te​razjejpy​ta​niezro​dzi​łobez​-

pro​duk​tyw​nefan​ta​zjeotym,cosięsta​nie,gdytenmie​siącdo​bie​gniekoń​ca.

Za​wszeuni​kałin​tym​nejre​la​cjizAme​lią,prze​ko​na​ny,żetosięźleskoń​czy.Te​raz

z po​wo​du dziec​ka nie do​pusz​czał my​śli o prze​gra​nej. Tej nocy pręd​ko nie za​śnie,
więcżebynieprze​szka​dzaćAme​lii,po​wi​nienspaćwswo​impo​ko​ju.

–Nie–po​wie​dział,od​su​wa​jącsię,gdyzdej​mo​wa​łaspodnie.
Po​temscho​wa​łasiępodkoł​drę,aTy​lerprzy​kryłjąjakdziec​ko.Mięk​kiepo​dusz​ki

szyb​koprze​go​ni​łyzjejmy​śliwszyst​kietro​ski.

–Do​bra​noc,Ty​ler–szep​nę​łaiza​mknę​łaoczy.
–Do​bra​noc–od​parł,pa​trzącnaod​pły​wa​ją​cąwsenko​bie​tę.Niemógłsięzmu​sić

do wyj​ścia z sy​pial​ni, pa​trzył na lek​ki uśmiech na jej war​gach i spo​koj​ny od​dech
uno​szą​cypier​si.

Była naj​cen​niej​szym klej​no​tem jego ży​cia. Być może ich dziec​ko odzie​dzi​czy po

niejpło​mien​newło​syiró​żo​wepo​licz​ki.

Prze​gra​naniewcho​dziwgrę.
Tobyłomot​tojegoży​cia,od​kądskoń​czyłosiem​na​ścielatipo​sta​no​wiłza​jąćsięju​-

bi​ler​stwem.Niemiałwtejma​te​riido​świad​cze​nia,niktwro​dzi​niesiętymniezaj​-
mo​wał.Togoniepo​wstrzy​ma​ło.Miałpa​sjęiam​bi​cję.Pa​sję,któ​rąroz​pa​li​ławnim
Ame​lia.

Podko​niecprób​ne​gomie​sią​cabę​dziewnimpouszyza​ko​cha​na.Byćmożeonsię

wniejnieza​ko​cha,aletonie​waż​ne.Chciałtyl​komiećszczę​śli​wąro​dzi​nę,więcza​-
dba,żebytaksięsta​ło.

ROZDZIAŁÓSMY

–Mogępro​wa​dzić,Ty​ler.–Ame​liazmarsz​czy​łaczo​ło,pa​trzącnajegonoweaudi

zlek​ce​wa​że​niem.–Na​wetniewiesz,gdziejestga​bi​netmo​je​gole​ka​rza.

–Tomipo​wiesz–od​parł,otwie​ra​jącdrzwi.
Cze​mu wo​la​ła je​chać swo​im sta​rym su​vem, a nie no​wiu​sień​kim audi? Miał pod​-

grze​wa​neskó​rza​nefo​te​le,zin​dy​wi​du​ali​zo​wa​nąkli​ma​ty​za​cję.

Cał​kiemjak​bypły​nę​lidocelunachmu​rze.
Ame​liaskrzy​żo​wa​łaręcenapier​si.
–Jakmamcięprze​ko​nać,żecią​żaniejestnie​peł​no​spraw​no​ścią?Mogępro​wa​dzić

ipo​je​chaćdole​ka​rzaswo​imsa​mo​cho​dem.

–Gdy​bymuwa​żałcięzanie​peł​no​spraw​ną,two​jeakro​ba​cjewłóż​kuprze​ko​na​ły​by

mnie,żejestina​czej.

Sze​ro​kootwo​rzy​łaoczy,uśmiechza​stą​piłiry​ta​cję.
–Prze​stań–rzu​ci​ła.
– A jak mam cię prze​ko​nać, że po​zwo​le​nie in​nym, żeby ci po​ma​ga​li, to nie jest

zbrod​nia?–Pa​trzyłnaniązocze​ki​wa​niem,ażsiępod​da​łaiwsia​dładoaudi.–Wi​-
dzisz?Czytota​kiestrasz​ne?

Nieod​po​wie​dzia​ła.Kie​dyTy​lerusiadłzakie​row​ni​cą,znównanie​gospoj​rza​ła.
–Cza​sa​mido​pro​wa​dzaszmniedosza​łu.
Po​słałjejchy​tryuśmiech.
–Tymnieteż,ko​cha​nie.Wy​zna​czy​łaśmiter​min,dokie​dymamzdo​byćtwo​jeser​-

ce,iwciążmitoutrud​niasz.

Wró​ciłmy​śla​midojejpy​ta​niazso​bot​niejnocy.Niepo​dej​mo​wa​łategote​ma​tu,ale

jego wciąż to drę​czy​ło. Je​że​li po mie​sią​cu Ame​lia się w nim nie za​ko​cha, to nie
zjegowiny.Aleczyichprzy​jaźńprze​trwa?

Upie​rał się, że wszyst​ko się uło​ży, gdyż nie za​mie​rzał prze​grać, ale czy ma​jąc

dziec​ko,mo​gli​bysięprzy​jaź​nić?Czyzdo​ła​li​bywró​cićdotego,cobyłowcze​śniej?

–Jakmamcięuwo​dzić,kie​dyniepo​zwa​laszminicdlasie​biezro​bić?
–Chy​bazna​myinnede​fi​ni​cjeuwo​dze​nia.Niewi​dzęnicro​man​tycz​ne​gowwo​że​-

niuko​bie​tywbrewjejwoliitrak​to​wa​niujejjakde​li​kat​nykwiat.

–Totwójpro​blem–za​uwa​żył.–Chy​baniewiesz,czymna​praw​dęjestmi​łość.
–Co?–Spoj​rza​łananie​go.–Zaj​mu​jęsięniąza​wo​do​wo.
–Zaj​mu​jeszsięgo​to​wa​niemipie​cze​niem.Mi​łośćjesttwo​imob​se​syj​nymide​ałem,

alewła​ści​wiejejniero​zu​miesz.My​ślisz,żemi​łośćiro​man​tycz​nośćtowiel​kiege​sty,
kosz​tow​nepre​zen​ty,ko​la​cjewmod​nychre​stau​ra​cjachiwy​zna​nianie​ga​sną​cejmi​ło​-
ściwświe​tleksię​ży​ca.

–Cowtymzłe​go?
Wes​tchnął.
–Nic.Tyleżenicztegonietrwa.Kwia​tywięd​ną,je​dze​niezo​sta​jestra​wio​ne,sło​-

waza​po​mnia​ne.Zapięć​dzie​siątlat,kie​dybę​dzie​mysie​dzie​liwulu​bio​nychfo​te​lach

ipa​trzy​linaba​wią​cesięwnu​ki,nietobę​dzieszpa​mię​taćzna​sze​gowspól​ne​goży​-
cia.Bę​dzieszpa​mię​ta​ładro​bia​zgi,któ​rychte​razniece​nisz,boniepa​su​jądotwo​je​-
goide​ału.

–Do​ce​niamwszyst​ko,coro​bisz–sprze​ci​wi​łasię.–Popro​stu,kie​dymnietakwo​-

zisziwszyst​kozamnąno​sisz,czu​jęsiębez​rad​na.

–Totwójkom​pleks,niemój.Jatyl​koje​stemmiły.Aleje​ślichcesz,mogęsiępo​sta​-

rać jesz​cze bar​dziej. Chcia​ła​byś, że​bym ci ku​pił nowy sa​mo​chód? To był​by wiel​ki
ro​man​tycz​nygest.

–Mowyniema.Nieob​cho​dzimnie,ilemaszpie​nię​dzy,toidio​tycz​napro​po​zy​cja.
–Wi​dzisz?–Po​krę​ciłgło​wą.–Niemogęwy​grać.
Wo​lał​by,byAme​lianiekwe​stio​no​wa​łamo​ty​wówjegodzia​ła​nia.By​ciemi​łymprzy​-

spa​rza​łomutyl​kokło​po​tów.Alekie​dysięnanie​goiry​to​wa​ła,jejpo​licz​kipo​kry​wa​ły
się czer​wie​nią, emo​cje roz​świe​tla​ły ciem​ne oczy. Była pięk​ną i na​mięt​ną ko​bie​tą.
Miałszczę​ście,żedzie​liłzniąłóż​koiko​rzy​stałztegoognia.

Niechciałzabar​dzona​ci​skać,je​ślicho​dzioseks.WLasVe​gasza​dzia​ła​łyemo​cje

i al​ko​hol. Pierw​szej nocy w no​wym domu ko​cha​li się dość nie​spo​dzie​wa​nie. Ty​ler
czuł,żeAme​liabyłatymnie​coza​nie​po​ko​jo​na.Dru​gimra​zembyłtoefektsnuigwał​-
tow​ne​go po​żą​da​nia. Od tam​tej pory my​ślał, że Ame​lia pra​gnie dy​stan​su, a było
wręczprze​ciw​nie.Wy​da​wa​łosię,żeprze​sta​łasięwa​hać,cozresz​tąwca​lemunie
prze​szka​dza​ło.

Mimotood​no​siłwra​że​nie,żewichzwiąz​kuniewi​daćpo​stę​pu.Tobyłtyl​koseks.
Czyż​bysekszpięk​nąko​bie​tąmuniewy​star​czał?
Asko​romowaoko​bie​tach,po​cze​kal​niaule​ka​rzabyłaichpeł​na.Za​re​je​stro​wa​li

się,po​temzna​leź​liwol​nemiej​scawmo​rzuin​nychcze​ka​ją​cychko​biet.Ty​lerniebył
pe​wien,czykie​dy​kol​wiekwi​działtyleko​bietna​raz.Młod​sze,star​sze,cię​żar​ne,ko​-
bie​tyzdzieć​mi…Byłje​dy​nymmęż​czy​znąiczułsięnienamiej​scu.

–Możepo​wi​nie​nem…–Urwał,gdydopo​cze​kal​niwszedłja​kiśmęż​czy​znazcię​-

żar​nąko​bie​tą.

– Tchó​rzysz i pró​bu​jesz się wy​mi​gać? – spy​ta​ła Ame​lia z wy​zy​wa​ją​cym uśmie​-

chem.

–Cóż,nieznampro​to​ko​łu,jakiobo​wią​zu​jewta​kichsy​tu​acjach.
Po​kle​pa​łagopora​mie​niu.
– Ta​tu​sio​wie mogą tu przy​cho​dzić. Uspo​kój się, naj​wy​żej od​wró​cisz wzrok i nie

bę​dzieszpa​trzyłnain​tym​neczę​ścicia​ła.

–In​tym​neczę​ścicia​ła?–Ścią​gnąłbrwi.
–Wiem,żejeznasz,aletocał​kieminnasy​tu​acja.Pa​mię​taj,gdy​byśpo​czułsięnie​-

kom​for​to​wo,po​myśl,jaknie​kom​for​to​wojasięczu​ję,wy​sta​wia​jącjenapo​kazipod​-
da​jącróż​nym…rze​czom.

Rze​czom?Spo​rosprawniewziąłwcze​śniejpodwagę.
–Ame​liaKen​ne​dy?–za​wo​ła​łapie​lę​gniar​ka,sta​jącwdrzwiach.
Ame​liawsta​łaiza​ło​ży​łato​reb​kęnara​mię.MimolękuTy​lerru​szyłzanią,za​trzy​-

małsięjed​nak,gdypie​lę​gniar​kasiędonie​gouśmiech​nę​łaiunio​słarękę.

–Za​pro​si​mypa​nią,żebysięprze​bra​ła,prze​pro​wa​dzi​mywy​wiadizba​da​my.Je​śli

panso​bieży​czy,mogępopanapóź​niejprzyjść,kie​dyle​karzbę​dziero​biłusg.

–Oczy​wi​ście–od​parłzwy​raź​nąulgą.

Ame​liasięuśmiech​nę​ła.
–Ura​to​wa​nyprzezpie​lę​gniar​kę.Toniepo​trwadłu​go.Po​czy​tajso​bieja​kieścza​-

so​pi​smaowy​cho​wy​wa​niudzie​ci.

Kiw​nąłgło​wąiwró​ciłnamiej​sce.Ja​kieśpółgo​dzi​nypóź​niejtasamapie​lę​gniar​ka

po​ma​cha​łananie​go,pro​szącgodoga​bi​ne​tu.Szedłla​bi​ryn​temko​ry​ta​rzyiwresz​cie
za​trzy​małsięprzedza​mknię​ty​midrzwia​mi.Pie​lę​gniar​kaci​choza​pu​ka​łaiwe​szlido
środ​ka.

Gdyprze​kro​czyłpróg,przy​sta​nął.Ame​liale​ża​łanaple​cachzunie​sio​ny​mino​ga​mi.

Byłaokry​taprze​ście​ra​dłem,aleTy​ler,pa​trzącnanią,sze​ro​kootwo​rzyłoczy.

–Pie​lę​gniar​kapo​wie​dzia​ła,żebę​dzieusg.My​śla​łem,żepo​sma​ru​jącibrzuchże​-

lem.

–Towko​lej​nychtry​me​strach–wy​ja​śniłle​karz,wska​zu​jącTy​le​ro​wisto​łekobok

Ame​lii.–Usgwe​wnątrz​ma​cicz​nedajelep​szyob​razwpo​cząt​kachcią​ży.

Ame​liawzię​łaTy​le​razarękęipo​cią​gnę​łago,ażusiadł.
–Pa​trzy​mynaekran.Niechpantamzo​sta​nie.
Ty​ler kiw​nął gło​wą i sku​pił wzrok na roz​ma​za​nym sza​rym ob​ra​zie na ekra​nie.

Na​glepo​ja​wi​łosięczar​nekół​ko,awnimma​leń​kasza​rapla​mawkształ​ciefa​sol​ki.

–Topań​stwadziec​ko–oznaj​miłle​karz.
Ty​lerpa​trzyłnaekranznie​do​wie​rza​niem.Wpa​try​wałsięwob​ra​zekzna​pię​ciem,

jak​by w po​ko​ju nic in​ne​go nie było. Do tego mo​men​tu dziec​ko było nie​okre​ślo​ną
ideą,wy​zwa​niem,któ​re​mumu​siałspro​stać.Za​ak​cep​to​wałjegoist​nie​nieipla​no​wał,
jaksięnimza​opie​ku​je,kie​dyprzyj​dzienaświat.Na​glenaekra​niezo​ba​czyłma​leń​-
kie​goczło​wie​ka,któ​re​gopo​wo​ła​lidoży​cia.

–No,no–po​wie​dział.
Ame​liaspoj​rza​łananie​gozuśmie​chem.
–Patrz,cozro​bi​li​śmy.–Jejpo​licz​kibyłyza​ró​żo​wio​ne,woczachmia​łałzy.
Praw​dę mó​wiąc, Ty​ler też wal​czył ze łza​mi. Ści​snął ją moc​no za rękę, kie​dy le​-

karzro​biłpo​mia​ryiwpi​sy​wałin​for​ma​cjedosys​te​mu.

–Cotozaruch,takilek​ki,otu?–Ty​lerwska​załnaekran.Dziec​kobyłodośćnie​-

ru​cho​me,aleja​kaśjegoczęśćpul​so​wa​ła.

–Toser​ce–od​parłle​karz.–Ład​neisil​ne,zwa​żyw​szy,żejesttakwcze​śnie.
–Mo​że​myjeusły​szeć?–spy​ta​łaAme​lia.
–Zawcze​śnie,alepo​win​nobyćsły​szal​ne,jakpaniwró​cizamie​siącnana​stęp​ną

kon​tro​lę. Ma​cie pań​stwo na co cze​kać. Lau​ra wy​dru​ku​je dwa zdję​cia, że​by​ście je
po​ka​za​lidziad​kom–cią​gnąłle​karz.–Topierw​szezdję​ciawa​sze​godziec​ka.

Ame​liaci​chowes​tchnę​ła.Po​dziwnajejtwa​rzyza​stą​piłlek​kismu​tek.Możetyl​ko

Ty​ler to za​uwa​żył, bo zbyt do​brze ją znał. Nic dziw​ne​go, że sło​wa le​ka​rza ją za​-
smu​ci​ły. Wie​le kro​ków mi​lo​wych w roz​wo​ju ich dziec​ka nie bę​dzie świę​to​wa​ne
przezro​dzi​nęiprzy​ja​ciół.Ra​dość,uści​ski,roz​mo​wyopo​ko​judladziec​ka…

Nicztegoniebę​dziemia​łomiej​sca,przy​naj​mniejnara​zie.Wja​kimśmo​men​cie

prze​ka​żą swo​im ro​dzi​com ra​do​sną no​wi​nę, ale czy wte​dy do​da​dzą, że nie są mał​-
żeń​stwem,ana​wetsięnieko​cha​ją?

Dziad​ko​wieMa​łejFa​sol​kibędąmu​sie​lipo​cze​kać.Jesz​czeconaj​mniejprzezdwa​-

dzie​ściadwadniwszyst​kopo​zo​sta​niewta​jem​ni​cy,pod​czasgdyTy​leriAme​liabędą
de​cy​do​wa​lioswymlo​sie.

–Skoń​czy​li​śmy–oznaj​miłle​karz.
Po​mógłAme​liiusiąśćizejśćzko​zet​ki.
–Możesiępaniubrać,po​temLau​raprzy​pro​wa​dzipa​niądomo​je​goga​bi​ne​tu,po​-

roz​ma​wia​myjesz​czeibę​dziepanimo​głaza​daćmipy​ta​nia.

Ty​ler wy​szedł z po​ko​ju, kie​dy Ame​lia się ubie​ra​ła. Roz​mo​wa z le​ka​rzem trwa​ła

krót​ko.Za​po​mnie​liowszyst​kichpy​ta​niach,ja​kiechcie​liza​dać,alele​karzześmie​-
chem uspo​ko​ił ich, że to nor​mal​ne i po​le​cił wy​peł​nić roz​ma​ite for​mu​la​rze, gdy po
po​wro​ciedodomuwszyst​koimsięprzy​po​mni.

Kie​dywsie​dlidosa​mo​cho​du,Ame​liakart​ko​wa​łapo​tęż​nypa​kietma​te​ria​łów.
–Spo​rotegoczy​ta​nia.
– Przej​rzy​my to wie​czo​rem – od​parł. – Może zaj​rzy​my po dro​dze do księ​gar​ni

i ku​pi​my książ​ki na te​mat cią​ży i dziec​ka, któ​re cię za​in​te​re​su​ją? Po​tem mo​że​my
ku​pić chińsz​czy​znę na wy​nos, roz​ło​żyć to wszyst​ko na łóż​ku i przej​rzeć. Co ty na
to?

–Do​brze–od​par​ła.
Mia​ła wie​le obaw, ale po​mysł, by wspól​nie się do tego za​bra​li, jak​by chwi​lo​wo

roz​wiałjejtro​ski.

–Dzię​ku​ję.Tyletrze​baprze​my​śleć.
–Damyradę.Lu​dziero​biątoodty​się​cylat,więk​szośćbezksią​żekczyulo​tek.–

Ty​lerchciałja​kośod​wró​cićuwa​gęAme​liiina​glepo​czułpu​deł​kowkie​sze​nima​ry​-
nar​ki.MiałdlaAme​liipre​zent.

No​siłgojużoddwóchdni,aleniezna​lazłod​po​wied​niejchwi​li,byjejtowrę​czyć.
–Mamdlacie​bienie​spo​dzian​kę.
Odło​ży​ła pa​pie​ry i spoj​rza​ła na nie​go po​dejrz​li​wie. Nie prze​pa​da​ła za nie​spo​-

dzian​ka​mi.

–Spodo​bamisię?
–Taksą​dzę.Ku​pi​łemcicośnaau​kcjiTra​vis.
Ame​liazmarsz​czy​łanos.
– Mam dość bi​żu​te​rii. Wiem, że to two​ja pra​ca, ale nie wiem, co zro​bić z tym

wszyst​kim,cojużmida​łeś.

–Toniejestbi​żu​te​ria.–Wy​jąłzkie​sze​niwą​skiepu​deł​ko.
–Wy​glą​danabi​żu​te​rię.–Wy​cią​gnę​łarękę.
Pa​trzył,jakotwie​ra​łapu​deł​ko.Wśrod​kule​ża​łade​li​kat​nasrebr​nały​żecz​kaodłu​-

giejcien​kiejrącz​ce,za​koń​czo​nejjak​bypół​księ​ży​cem.Wokuksię​ży​catkwiłma​leń​ki
dia​ment.

Ścią​gnę​łabrwiwmil​cze​niu.Unio​słały​żecz​kęiprzy​pa​try​wa​łasięde​li​kat​nejrącz​-

ce.

– To był pre​zent dla Pat​ty od Elvi​sa Pre​sleya, kie​dy uro​dzi​ła pierw​sze​go syna,

Mar​ti​na.Po​my​śla​łem,żecisięspodo​ba.Mó​wi​łaś,że​bymdokoń​capierw​sze​gotry​-
me​strunieku​po​wałme​blianirze​czydladziec​ka,aletojestdro​biazg,więcchy​ba
niemasznicprze​ciw​kotemu.

–Nie.Jestpięk​na.–Scho​wa​łały​żecz​kędopu​deł​ka.–Dzię​ku​ję.
Usły​szał w jej gło​sie wa​ha​nie. Zda​wa​ło się, że Ame​lia kry​ty​ku​je go za wszyst​ko

oprócztego,coro​biłwsy​pial​ni.

–Ale?–spy​tał.

– Cóż – rze​kła z uśmie​chem. – My​ślisz, że dziec​ko za​wsze bę​dzie mia​ło, cze​go

chce?

–Pysz​ne.Gło​su​jęnaTa​styTemp​ta​tions.
Ame​lia spoj​rza​ła na Gret​chen po​nad sto​łem, na któ​rym sta​ła roz​ma​itość pół​mi​-

sków z da​nia​mi od pię​ciu firm ca​te​rin​go​wych. Każ​da z nich zo​sta​ła po​pro​szo​na
oprzy​nie​sie​niemenu,re​fe​ren​cjiodklien​tówipró​bekza​ką​sekorazda​niagłów​ne​go.
Po​pro​szo​nojetak​żeoprzy​go​to​wa​niejed​ne​gozfir​mo​wychdańAme​liinawy​pa​dek,
gdy​bypod​czasjejnie​obec​no​ściklientso​bietegoza​ży​czył.

–Noniewiem–po​wie​dzia​łaBree.–Ko​rzy​sta​li​śmyjużzBi​tesofNa​shvil​le,kie​dy

Ame​liapo​je​cha​ładoVe​gas.Moimzda​niempo​win​ni​śmyichwy​brać.

–Jawy​bie​ramtegoma​łe​goche​ese​bur​ge​ra.–Gret​chenza​ko​cha​łasięwma​leń​kim

bur​ge​rzezwo​ło​wi​nązKobeprzy​go​to​wa​nymprzezTa​styTemp​ta​tions.

Ame​lianiebyłatakmiła.Żad​nazfirmniepo​wa​li​łajejko​la​na.
–Byłookej–stwier​dzi​ła.
–Okej?Dajspo​kój,Ame​lia.–Na​ta​liepo​ło​ży​łata​bletobokpół​mi​skaBel​li​nis.–Ja

też je​stem per​fek​cjo​nist​ką, ale chy​ba szu​kasz dziu​ry w ca​łym. Wszyst​kie fir​my
świet​niesięspi​sa​ły.Sąpro​fe​sjo​nal​ni,aje​dze​niejestsmacz​neiory​gi​nal​ne.Chefon
Whe​elsbez​błęd​nieprzy​go​to​wałtwo​jąpo​lę​dwi​cęzgor​gon​zo​ląiczar​nympie​przem.
Niezga​dła​bym,żetonietwo​jedzie​ło.

Ame​liaspoj​rza​łanaswo​jewspół​pra​cow​ni​ce,marsz​czącczo​ło.Możetoprzezhor​-

mo​nyjestnad​wraż​li​wa,alenicniemo​głanatopo​ra​dzić.Bez​błęd​nie?Cze​mumia​ła​-
bysięcie​szyć,żektośtakła​twosko​pio​wałjejda​nie?

–Prze​pra​szam,aleniebu​dzimo​je​goen​tu​zja​zmu,żeła​twomoż​namnieza​stą​pić.

Trud​nomimy​ślećotym,żektośzaj​miemojemiej​sce.Zo​ba​czy​my,jakwamsięto
spodo​ba,kie​dybę​dzie​mypro​wa​dzićroz​mo​wyzkimś,ktomiał​bywasza​stą​pić.

–Wiesz,żeni​g​dyby​śmycięni​kimnieza​stą​pi​ły–ła​go​dzi​łaBree.–Ro​bisznaj​lep​-

szepty​sienaświe​cie.Alepa​mię​taj,żetotyje​steśwcią​ży.Niero​bi​ły​by​śmytego,
gdy​bynieto,żeprzezwie​lety​go​dniniebę​dziecięwpra​cy.Zresz​tąjużwtrze​cim
try​me​strzebę​dzieszpo​trze​bo​wa​łapo​mo​cy,żebyniestaćprzezszes​na​ściego​dzin.

–Toniepo​trwawnie​skoń​czo​ność–opo​no​wa​łaAme​lia.
–Mu​si​myjużza​cząćpo​szu​ki​wa​nia,na​wetje​ślije​steśjesz​czezdol​nadopra​cy.–

Na​ta​lie po​ło​ży​ła rękę na jej ra​mie​niu. – Spójrz na to jak ko​bie​ta biz​ne​su. Gdy​by
któ​rejśznasmia​łoniebyćwpra​cywie​lety​go​dni,mu​sia​ły​by​śmyzna​leźćza​stęp​stwo
jaknaj​szyb​ciej,praw​da?

Ame​liawes​tchnę​ła.
–Tak,maszra​cję.Popro​stutoniejestła​twe.
–Szcze​rzemó​wiąc–cią​gnę​łaNa​ta​lie–po​win​ny​śmymiećwcze​śniejusta​lo​neza​-

stęp​stwa za nas wszyst​kie. Je​śli cho​dzi o cie​bie, mamy tro​chę cza​su, ale za​mieć
uwię​zi​ła Bree bez ostrze​że​nia. Na szczę​ście mia​ły​śmy Wil​lie​go, któ​ry ją za​stą​pił,
alecozresz​tą?

–Możetopo​mo​gło​byroz​wią​zaćspra​węwa​ka​cji–za​uwa​ży​łaBree.–Wszyst​kie

je​ste​śmytro​chęwy​pa​lo​ne,adokoń​carokumamyza​mó​wie​nia.Poślu​bieze​chcęwy​-
je​chaćzIa​nem.Gret​chenodlatma​rzyopo​dró​żydoWłoch.Tyteżnapew​nomasz
coś,cowo​la​ła​byśro​bić,niżsie​dziećzatymbiur​kiemdzieńwdzień,Na​ta​lie.Na​wet

je​ślijed​naznasze​chceprzezty​dzieńpo​le​żećnaka​na​pieipo​ga​pićsięwte​le​wi​zor,
wobec​nejsy​tu​acjijesttonie​moż​li​we.

–Copo​wie​cienato?–ode​zwa​łasięAme​lia.–Za​miastza​trud​niaćfir​męca​te​rin​go​-

wą,cze​munieza​trud​ni​myko​gośdopo​mo​cywkuch​ni?Niezda​wa​łamso​biespra​wy,
wilurze​czachmoż​namipo​móc,do​pó​kiTy​lerniewpadłtuwze​szłymty​go​dniu.Za​-
trud​nij​myko​goś,ajaprzezko​lej​nemie​sią​ceprze​szko​lętęoso​bę.Mo​że​myewen​tu​-
al​niemiećwpo​go​to​wiuja​kąśfir​mę,aleza​wszebę​dzietutak​żektośodnas.

Na​ta​lieprze​my​śla​łajejpro​po​zy​cjęikiw​nę​łagło​wą.
– W ten spo​sób ktoś od nas za​wsze pil​no​wał​by ja​ko​ści. Ma​cie ja​kichś kan​dy​da​-

tów?

–My​śla​łamoStel​li.
–Zeki​pykel​ne​rów?–spy​ta​łaNa​ta​lie.
Ame​liaprzy​tak​nę​ła.Wdniślu​bówagen​cjaprzy​sy​ła​łaimkel​ne​rów,któ​rzypra​co​-

wa​linaza​ple​czuiwsali.Stel​lana​le​ża​ładosta​łychwspół​pra​cow​ni​ków,wo​la​łapra​-
co​waćwkuch​niiprzy​zna​łasięAme​lii,żewio​snąkoń​czyszko​łęga​stro​no​micz​ną.

–Wmajukoń​czyszko​łę.Bę​dzie​mymiećcałelato,żebyjąwy​szko​lić.Kie​dyna​dej​-

dziemójter​min,po​ra​dziso​biezmniej​szy​mipro​jek​ta​miikie​ro​wa​niemze​wnętrz​ną
fir​mąca​te​rin​go​wą.

–Okej,po​py​tamwagen​cjiiza​pro​si​myjąnaroz​mo​wę.–Na​ta​lieza​czę​łapo​stu​ki​-

waćwta​blet.–Awmię​dzy​cza​siemu​si​mywy​braćtęnie​szczę​snąfir​mę.

–Taa.–Gret​chenuśmiech​nę​łasię.–Jed​naznasmożenistąd,nizo​wądpo​le​cieć

doLon​dy​nu.

Ame​lia na​tych​miast prze​nio​sła na nią wzrok. Cze​mu wspo​mnia​ła o Lon​dy​nie?

Ame​liaroz​ma​wia​łaotymzTy​le​remprzeddwo​maty​go​dnia​mi,aleni​ko​muotymnie
wspo​mnia​ła.

–Czyktośwy​bie​rasiędoLon​dy​nu?
Breeprych​nę​ła.
–Ty,głup​ta​sie.
–Ja?Skądwiesz?
–Ty​lerwpadłtu​tajwze​szłypią​tek–od​par​łaNa​ta​lie.–Za​nimpo​szedłdokuch​ni

ci po​móc, zaj​rzał do mnie i spy​tał, czy mógł​by cię za​brać w po​dróż służ​bo​wą. To
miłozjegostro​ny,żepy​tał.

Ame​liasięzi​ry​to​wa​ła,czu​ła,żepo​licz​kijąpie​ką.Po​win​nabyławie​dzieć,żeTy​ler

cośknu​je.Odwi​zy​tyule​ka​rzami​nąłpo​nadty​dzieńiwszyst​koświet​niesięukła​da​ło.
Spę​dza​limiłewie​czo​ry,czy​ta​liksiąż​kinate​matdzie​ci,sprze​cza​lisięcodoimie​nia
iśmia​lisięra​zem.

–Cóż,by​ło​bymiło,gdy​bymnieotympo​in​for​mo​wał.Czyktośmiła​ska​wiepo​wie,

kie​dylecędoLon​dy​nu?

–Wnie​dzie​lę–od​par​łaNa​ta​lie.
Byłczwar​tekpopo​łu​dniu.
–Tęnie​dzie​lę?Żar​tu​jesz,tak?
–Nie,po​dałmidatę.–Na​ta​liespoj​rza​łanata​blet.–Ósme​gomar​ca.Tonie​dzie​la.
Ame​liaza​ci​snę​łazęby.Tobyłowsty​luTy​le​ra–dą​żyłdocelu,niezwa​ża​jącnajej

opi​nię.

–Za​bi​jęgo.Po​trze​bu​je​myfir​myca​te​rin​go​wej,bopięt​na​ścielatspę​dzęzakrat​ka​-

mi.

–Osza​la​łaś?–spy​ta​łaGret​chen.–Mążchcecięza​braćnawy​ciecz​kędoLon​dy​nu,

atysięzło​ścisz?Janiemogęswo​je​gona​mó​wić,żebymnieza​brałdoBur​gerKin​ga.

–Niezłosz​częsię,żechcemnieza​braćdoLon​dy​nu.Je​stemwście​kła,żerobito,

niepy​ta​jącmnieozda​nie.

–Bo​byśod​mó​wi​ła–za​uwa​ży​łaBree.
Ame​liaskrzy​żo​wa​łara​mio​nanapier​si.
–Do​pie​rocowy​jeż​dża​łamnaspo​tka​niekla​sy,je​sie​niąznówmnieniebę​dzie.Nie

po​win​nambraćte​razwol​ne​go.

–Ma​ciewró​cićwczwar​tekwie​czo​rem–wy​ja​śni​łaNa​ta​lie.–Wprzy​szłymty​go​-

dniu nie ro​bi​my tor​tu. Za​ma​wia​ją ciast​ka u miej​sco​we​go cu​kier​ni​ka. Zresz​tą tak
czyowakdokoń​caweek​en​dupo​win​naśod​po​cząć.

–Cze​mu?
–Bobę​dzieszzmę​czo​nalo​temizmia​nącza​su–od​par​łaNa​ta​lie.
–Mu​siszteżspę​dzaćwię​cejcza​suzTy​le​rem–do​da​łaBree.–Ze​gartyka.Wasz

okresprób​nymija.By​ło​bymiłowy​braćsięwja​kieśro​man​tycz​nemiej​sce.Zre​lak​so​-
waćsię,za​ba​wić.Po​wa​łę​saćsiępoLon​dy​nie.Za​ko​chaćsię.

Za​ko​chaćsię?Tamyślwciążwy​da​wa​łasięAme​liiidio​tycz​na.Ko​cha​łaTy​le​ra,ale

byłapra​wiepew​na,żeza​ko​cha​niesięwnimniewcho​dziwra​chu​bę.

Zo​sta​łydwaty​go​dnie.Byłoimra​zemdo​brze.Seksbył…god​nyuwa​gi.Alemi​łość?

Ame​liauwa​ża​ła,żedotegopo​trze​badużowię​cejniżspa​cerbrze​giemTa​mi​zy.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

–Wgło​wiemisiękrę​ci.
Ty​lerna​tych​miastpod​szedłdoAme​lii.Sta​linachod​ni​kuprzeddo​memau​kcyj​nym

So​the​by’s.Po​licz​kiAme​liibyłyza​ró​żo​wio​neodchłod​ne​gomar​co​we​gopo​wie​trza.

–Znówcinie​do​brze?Tamjestkosznaśmie​ci.
Uśmiech​nę​łasięiwzię​łagozarękę.
–Wy​bacz,nieotymmó​wi​łam.Tewszyst​kiebry​lan​tyimi​lio​nydo​la​rówprze​cho​-

dzą​cezrąkdorąktodość,że​bympo​czu​łasięcho​ra.

–Och–rzekłiza​śmiałsięzulgą.
Wy​da​wa​łosię,żeAme​liauwol​ni​łasięodpo​ran​nychnud​no​ści,zwłasz​czaodprzy​-

jaz​du do Lon​dy​nu, więc zdzi​wi​ła go jej na​gła de​kla​ra​cja. Ale au​kcja tego ka​li​bru
możeko​goś,ktobyłtamporazpierw​szy,przy​pra​wićoza​wrótgło​wy.

–My​śla​łem,żeher​ba​tacze​ko​la​do​wawho​te​luLand​markciza​szko​dzi​ła–do​dał.–

Tylezje​dli​śmy,żeprzezpo​ło​węau​kcjiczu​łemtonażo​łąd​ku.

–Ochnie–od​par​ła.–Je​dze​niebyłświet​ne.Wczo​rajwFort​numandMa​sonteż

byłosmacz​ne.Ma​ka​ro​ni​kisąmo​imino​wy​miulu​bień​ca​mi,popo​wro​ciedodomumu​-
szęopa​no​waćsztu​kęichpie​cze​niadomi​strzo​stwa.

Przy​le​cie​lidoLon​dy​nupo​przed​nie​godnia.Obo​jeod​czu​lizmia​nęcza​su,więcTy​-

lerza​brałAme​lięnaszyb​kiob​jazdmia​sta,po​temwy​pi​lian​giel​skąher​ba​tęiza​mel​-
do​wa​lisięwho​te​lu.

Tego dnia wy​pi​li her​ba​tę przed wyj​ściem na au​kcję. Zwie​dza​li mia​sto, po​zna​jąc

wszyst​kiejegosma​ki.

–Bar​dzomisiępo​do​bazwy​czajpi​ciapo​po​łu​dnio​wejher​ba​ty–pod​ję​łaAme​lia.–

Ide​al​napora,bozwy​kleje​stemwte​dygłod​na.Słod​kabu​łecz​kaiher​ba​tasąlep​sze
niż woda so​do​wa i ba​ton. Nie wiem, cze​mu Ame​ry​ka​nie nie mają zwy​cza​ju pi​cia
her​ba​tyookre​ślo​nejpo​rze.Je​ste​śmyprzeztotacymałocy​wi​li​zo​wa​ni.

–Wła​śniewy​da​łemdwie​ściedwa​dzie​ściaty​się​cydo​la​równadia​demzbry​lan​tów

ipe​rełzdzie​więt​na​ste​gowie​ku.Tochy​baświad​czy,żeje​stemdośćcy​wi​li​zo​wa​ny.

Po​krę​ci​łagło​wąipo​cią​gnę​łagona​przód.
–Może,je​śliwło​żyszdia​dem,pi​jącher​ba​tę.
Za​śmiał się. Tego dnia Ame​lia wy​glą​da​ła tak pięk​nie, że wszę​dzie by za nią po​-

szedł. Mia​ła na so​bie ko​bal​to​wy weł​nia​ny płaszcz się​ga​ją​cy za ko​la​na. Ko​lor pod​-
kre​ślał jej kar​na​cję i pło​mien​nie rude wło​sy. Dzię​ki cią​ży do​dat​ko​wo pro​mie​nia​ła.
Pod płasz​czem mia​ła suk​nię w sza​ro nie​bie​skie geo​me​trycz​ne wzo​ry. Wło​ży​ła też
kol​czy​ki z sza​fi​ra​mi, któ​re rok wcze​śniej wy​słał jej na Boże Na​ro​dze​nie. Wi​dząc,
jakbar​dzotenko​lordoniejpa​su​je,Ty​lerża​ło​wał,żenieku​piłnaau​kcjisza​fi​ro​wej
ko​lii,wy​sta​wio​nejwcze​śniejtegopo​po​łu​dnia.

–Do​kądidzie​my?–spy​tał,gdyprze​szlikil​kaprze​cznicodSo​the​by’swprze​ciw​ną

stro​nęniżichho​tel.

–Za​bie​rzeszmnienaprze​jażdż​kęLon​donEye.

–Co?
Gi​gan​tycz​ne​godia​bel​skie​gomły​nazwi​do​kiemnaTa​mi​zęniebyłowpla​nachTy​le​-

ra.Aleteżni​g​dynimnieje​chał,więcniemiałnicprze​ciw​kotemu.Pod​czaswszyst​-
kichpo​dró​żydoLon​dy​nubyłsku​pio​nynapra​cyizna​le​zie​niudo​bre​gobaruszyb​kiej
ob​słu​gi.

–My​śla​łem,żepoau​kcjipój​dzie​mynako​la​cję.
–Pój​dzie​my,alepoher​ba​ciejesz​czenieje​stemgłod​na.
–Okej.
Za​trzy​mał tak​sów​kę. To był nie​zły wie​czór na Eye. Jak na tę porę roku nie​bo

w Lon​dy​nie było nad​zwy​czaj czy​ste. Do​trą na miej​sce przed za​cho​dem słoń​ca, na
nie​biepo​ja​wisiępo​ma​rań​czo​wapo​świa​taiza​pa​ląsięświa​tławiel​kie​gomia​sta.To
by​ła​by wspa​nia​ła ro​man​tycz​na sy​tu​acja, gdy​by nie inni tu​ry​ści w kap​su​le ra​zem
znimi.

Oczy​wi​ścieTy​lertemuza​ra​dził.
Gdytyl​kowsie​dlidotak​sów​ki,wy​jąłte​le​fonizna​lazłnu​meragen​cji,któ​razaj​mo​-

wa​łasięspe​cjal​ny​miwy​da​rze​nia​minaLon​donEye.Za​nimdo​tar​linaplac,gdziesta​-
ładłu​gako​lej​ka,Ty​lerza​mó​wiłpry​wat​nąkap​su​łę.

Przy wej​ściu dla VIP-ów po​wi​ta​ła ich nie​wy​so​ka ko​bie​ta o krót​kich brą​zo​wych

wło​sach,wnie​ska​zi​tel​nymczar​nymgar​ni​tu​rze.

– Pan Di​xon? Je​stem Mary, pań​stwa oso​bi​sta ho​stes​sa w Lon​don Eye. Cze​ka na

pań​stwapry​wat​nakap​su​ła.

Ame​lia spoj​rza​ła na Ty​le​ra ze zdu​mie​niem. Naj​wy​raź​niej nie słu​cha​ła jego roz​-

mówte​le​fo​nicz​nych,za​kła​da​jąc,żewszyst​kiedo​ty​cząpra​cy.Niezwró​ci​łateżuwa​gi
nadośćoględ​nąroz​mo​wę,któ​rąpro​wa​dziłzbiu​remLon​donEye.

–Pry​wat​nakap​su​ła?–spy​ta​łazsze​ro​kimuśmie​chem.
Uśmiech​nąłsięwod​po​wie​dziiwska​zał,byszłazaMary.Mi​nę​liset​kiko​lej​ko​wi​-

czów.

–Mapysąnaław​ce.Mi​łejjaz​dy–po​wie​dzia​łaMary,poczymza​mknę​łakap​su​łę.
–Notoje​dzie​my–rzekłTy​ler,gdyru​szy​li.
Sta​nąłobokAme​liiwmiej​scu,skądroz​cią​gałsięwi​doknaTa​mi​zę.Słoń​cewła​śnie

za​cho​dzi​ło, nie​bo pło​nę​ło po​ma​rań​czo​wą czer​wie​nią, roz​świe​tla​jąc pły​ną​ce rze​ką
ło​dzie i sa​mo​cho​dy, któ​re prze​jeż​dża​ły aku​rat mo​sta​mi. Bu​dy​nek Par​la​men​tu, Big
BeniWest​min​sterAb​beyja​śnia​ływwie​czor​nymświe​tle.Od​wra​ca​jącsię,Ty​lerroz​-
po​znałzna​jo​mebu​dyn​ki,naprzy​kładGher​kiniShard,natlenie​ba.Okaż​dejpo​rze
dniawi​dokbyłza​chwy​ca​ją​cy,aleTy​lerbyłpe​wien,żetegowie​czo​rubyłwy​jąt​ko​wy.
Nietyl​koporabyłaide​al​na,miałteżzsobąpięk​nąko​bie​tę.

Po​cząt​ko​wo Ame​lia opie​ra​ła się po​my​sło​wi tego wy​jaz​du, zwłasz​cza że za​pla​no​-

wałgobezkon​sul​ta​cjiznią,alepo​temja​kośsięprze​ko​na​ła.Ty​lerby​wałwLon​dy​-
niedośćczę​sto,bynieod​czu​waćjużpod​nie​ce​nianawi​doksłyn​nychmiejsc.Ma​jąc
ubokuAme​lię,nanowowszyst​kie​godo​świad​czał.Za​pra​gnąłza​bie​raćjązsobąwe
wszyst​kiepo​dró​że,agdy​bytobyłonie​moż​li​we,wo​lał​byzo​staćwdomu.

Ame​liasta​ładonie​gople​ca​mi,po​dzi​wia​jącpa​no​ra​męmia​sta.Spię​ławło​sy,od​sła​-

nia​jącszy​ję.Ty​lermiałocho​tęwy​ci​snąćtamca​łu​sa.Chciałusły​szeć,jakza​sko​czo​-
nawcią​gagło​śnopo​wie​trze,apo​temwzdy​cha.

Wy​cią​gnął ręce i oparł dło​nie na ba​lu​stra​dzie, trzy​ma​jąc Ame​lię jak w pu​łap​ce.

Oparłbro​dęnajejra​mie​niuiwdy​chałjejza​pach.

–Jestpięk​nie–szep​nę​ła.
–Tyje​steśpięk​na–od​parłiob​jąłjąwta​lii.
Opar​łasięonie​go,wzdy​cha​jączza​do​wo​le​niem,gdywzno​si​lisięco​razwy​żej.Wi​-

dokbyłspek​ta​ku​lar​ny,aleimdłu​żejsta​litakprzy​tu​le​ni,tymmniejTy​lerin​te​re​so​wał
sięwi​do​kiem.Od​su​nąłko​smykwło​sówAme​liiiprzy​ci​snąłwar​gidojejkar​ku.Ame​-
liaprze​chy​li​łagło​wę.War​giTy​le​raprze​su​wa​łysiępojejkar​kuiszyi.Sta​łanie​ru​-
cho​mo,tyl​kojejszyb​kiod​dechświad​czyłoro​sną​cympod​nie​ce​niu.Onteżczułbo​le​-
snepul​so​wa​nie.Pra​gnąłpo​siąśćswo​jążonę.

Za​baw​ne,żewy​star​czy​łoparęty​go​dni,bytakoniejmy​ślał.Przy​zwy​cza​iłsiędo

wspól​nychwie​czo​rów.Lu​biłza​sy​piać,trzy​ma​jącjąwra​mio​nachibu​dzićsię,wi​dząc
jejpo​ran​nąminę.Chciał,byAme​liasięwnimza​ko​cha​ła.Niezniósł​by,gdy​byzaty​-
dzieńtowszyst​kostra​cił.

Kie​dydo​tar​linasamągórę,wsu​nąłrękępodpłaszczAme​liiiująłjejpierś.Czuł,

jakna​brzmie​wapodjegodo​ty​kiem,jaklgniedonie​goprzezma​te​riałbluz​ki.Ame​lia
od​chy​li​łasiędotyłu,przy​ci​ska​ładonie​gobio​dra.

Gło​śnojęk​nął.Pra​gnąłsięwniejza​tra​cić,ko​chaćsięzniąiprze​staćmy​śleć.Ale

znaj​do​wa​lisięza​mknię​ciwprze​zro​czy​stejkap​su​leztu​ry​sta​miwpo​dob​nychkap​su​-
łachnadipodnimi,aka​me​rana​gry​wa​łakaż​dyichruch.

Ame​liaod​wró​ci​łasiędonie​gotwa​rzą,gdyza​czę​lipo​wo​lizjeż​dżać.Ob​ję​łagoza

szy​ję,splo​tłapal​cenajegokar​ku.Tobyłwy​jąt​ko​woro​man​tycz​nymo​ment.Ajed​nak
Ty​lerdałwy​razswo​imnie​po​ko​jom.

–Ame​lio?
–Tak?
–Bę​dzieszmnieko​chać?
–Oczy​wi​ście–od​par​łazuwo​dzi​ciel​skimuśmie​chem.
Ty​lerpo​krę​ciłgło​wą.Od​po​wie​dzia​łazaszyb​ko,więcsą​dził,żeźlegozro​zu​mia​ła.
–Nietomia​łemnamy​śli.–Ame​liaofia​ro​wa​łamuswo​jecia​ło,alepra​gnąłwię​cej.

Chciałoba​lićjejopi​nięnate​matmi​ło​ści.Znałjądośćdo​brze,bywie​dzieć,żesiłąjej
niezdo​bę​dzie.–Od​daszmiswo​jeser​ce?

Sze​ro​kootwo​rzy​łaoczyiusta.
–Chcę,żebynamsięuda​ło,Ame​lio.Że​byśsięwemnieza​ko​cha​ła,że​by​śmystwo​-

rzy​liro​dzi​nęiże​byśmia​ławszyst​ko,oczymza​wszema​rzy​łaś.Alemu​siszprze​stać
sięopie​rać.

Za​pa​dładłu​gaci​sza,akie​dywresz​cieAme​liasięode​zwa​ła,ża​ło​wał,żeprze​rwa​ła

mil​cze​nie.

–Pro​sisz,że​bymcityledała,ni​cze​gonieotrzy​mu​jącwza​mian.
Te​razonsze​ro​kootwo​rzyłoczy.
–Comasznamy​śli?
–Ro​biszwszyst​ko,że​bymsięwto​bieza​ko​cha​ła.Sku​tecz​nie,na​wetje​ślitegonie

czu​jesz.Alemaszra​cję,wal​częztym,bood​no​szęwra​że​nie,żetyniepo​zwa​laszso​-
bie za​ko​chać się we mnie. Nie wy​szło ci z Chri​sti​ne. Ze​rwa​nie za​rę​czyn ty​dzień
przedślu​bembyłookrut​ne.Zra​ni​łacię.Niechceszoniejroz​ma​wiać,alewi​dzę,jak
tocięzmie​ni​ło.

Fak​tycz​nienielu​biłmó​wićotym,cosięwy​da​rzy​łomię​dzynimiChri​sti​ne,boto

ozna​cza​ło ko​niecz​ność sta​wie​nia czo​ła jego wiel​kiej ży​cio​wej po​raż​ce. Wo​lał uda​-
wać,żenicsięniesta​ło.

– Stra​ci​łeś ją – pod​ję​ła Ame​lia – a przez to ja omal cię nie stra​ci​łam. Szu​ka​łeś

uciecz​ki w pra​cy, la​ta​łeś tak dużo, że ste​war​de​sy zna​ją cię z imie​nia i na​zwi​ska.
Obo​je pró​bu​je​my chro​nić się przed zra​nie​niem, tak się bo​imy, że nam się nie uda
istra​ci​mywszyst​ko,comamy.Po​zwo​lęso​bieza​ko​chaćsięwto​bie,aletyteżprze​-
stańsięopie​rać.

Wie​dział,żeAme​liamówipraw​dę,niebyłjed​nakpe​wien,czybył​byzdol​nyod​dać

sięko​muścał​ko​wi​cie,takjakkie​dyś.Prze​ra​ża​łogoto,na​wetje​że​lipra​gnąłta​kie​go
ży​cia,ja​kiewiódłzAme​lią.

–Maszra​cję.–Uśmiech​nąłsięzwy​sił​kiem.–Otwo​rzęsięnami​łość.
Jejtwarzroz​świe​tliłuśmiech.Za​nimcośdo​dał,Ame​liagopo​ca​ło​wa​ła.Zra​do​ścią

za​mknąłoczyiza​tra​ciłsięwfi​zycz​nymkon​tak​cie,wktó​rymprzezmi​nio​nety​go​dnie
znaj​do​wałpo​cie​sze​nie.Tenpo​ca​łu​nekmiałozna​czaćzmia​nęwichre​la​cjinalep​sze.
Chciał,byAme​liawie​rzy​ławjegosło​wa.

Przy​ci​snąłjądościa​nykap​su​ły.Jejwar​gibyłymięk​kieicie​płe.Jakmógłtakdłu​go

być śle​py? Ame​lia była dla nie​go ide​al​ną part​ner​ką pod wie​lo​ma wzglę​da​mi. Wie​-
dzia​ła,jakra​dzićso​biezjegona​stro​ja​mi.Żad​nainnako​bie​tatakgoniepod​nie​ca​ła.
Od pierw​sze​go dnia, gdy ją zo​ba​czył, wie​dział, że będą ra​zem bez wzglę​du na to,
czyzo​sta​nąprzy​ja​ciół​miczyko​chan​ka​mi.Kie​dywy​bra​liprzy​jaźń,zdu​siłpo​żą​da​nie
itrzy​małręceprzyso​bie.Dla​te​gowciążoba​wiałsięotwo​rzyć.Bałsięstra​cićprzy​-
jaźń.

Na​gleroz​bły​słyświa​tłaEyeiza​lałichnie​bie​skiblask.Ame​liapod​nio​słananie​go

wzrok.Jejwar​gisięuśmie​cha​ły,po​zba​wio​nejużró​żo​wejszmin​ki.

–Wra​caj​mydoho​te​lu–po​wie​dzia​łalek​kozdy​sza​na.
–Niechcesziśćnako​la​cję?
–Nie–od​par​ła.–Za​bierzmniedoho​te​lualbozro​bięcośnie​przy​zwo​ite​gowtej

kap​su​le,gdziewszy​scybędąnaswi​dzieć.

Za​uwa​żył,żezbli​ża​jąsiędopo​de​stu.Niemie​lidośćcza​su,byco​kol​wiekza​cząć–

niewspo​mi​na​jącoza​koń​cze​niu.

–Aza​temdoho​te​lu.

Gdysta​nę​linatwar​dymgrun​cie,szyb​kozna​leź​litak​sów​kęipo​je​cha​lidoho​te​lu.

Całą dro​gę ser​ce Ame​lii wa​li​ło, a kie​dy wy​sie​dli przed ho​te​lem Land​mark, czu​ła,
jak​byja​kaśob​ręczści​ska​łajejpier​si.

ToniesekszTy​le​remwy​wo​ły​wałwniejnie​po​kój.Pra​gnę​łagotak,żewy​da​wa​ło

się,żeniejestwsta​nieza​spo​ko​ićtegopra​gnie​nia.Zde​ner​wo​wa​łająroz​mo​wa,któ​-
rąod​by​liwLon​donEye.

Po​wie​dzia​ła,żeTy​lerboisięotwo​rzyćnami​łość,aletobyłocoświę​cejniżstrach.

Tak, bał się, że stra​ci ich przy​jaźń albo zo​sta​nie znów zra​nio​ny, ale to też nie
wszyst​ko.Ni​g​dydo​tądjejnieuwo​dził.Anirazuprzeztylelat.Wchwi​li,gdypo​ja​wi​-
łosiędziec​ko,byłgo​to​wyuznaćjązażonę.Coro​dzi​łowniejpy​ta​nie,któ​rebałasię
za​dać:CzyTy​lerjestzniąwy​łącz​niezpo​wo​dudziec​ka?

Czyna​praw​dęchciał,bypo​łą​czy​łaichmi​łość,czypra​gnąłje​dy​nie,byznimpo​zo​-

sta​łaprzezwzglądnadziec​ko?Mia​łazasobąkil​kakiep​skichzwiąz​ków.Gdy​bynie

dziec​ko,pew​niebyniepo​zwo​li​ła,byzwią​zekzTy​le​remtrwałtylecza​su.Te​razto
byłodużowię​cejniżprzy​jaźń,choćwciążniemo​głanastopro​centpo​wie​dzieć,że
jestwnimza​ko​cha​na.

WTy​le​rzenieczu​łatychsa​mychwi​bra​cji.Od​no​si​ławra​że​nie,żetrak​tu​jetojak…

obo​wią​zek,choćpro​siłją,byotwo​rzy​łasięnami​łość.

Za​drża​ła.Niewąt​pi​ła,żeTy​lerjejpo​żą​da,aleczymożepo​łą​czyćichcoświę​cej?
Drę​czy​łyjątepy​ta​nia,kie​dyszliwy​so​kimnakil​kapię​teratrium.Le​d​wiewi​dzia​ła

de​ta​le stu​let​nie​go za​byt​ko​we​go ho​te​lu. Do​pie​ro kie​dy do​tar​li do swo​je​go apar​ta​-
men​tu,od​su​nę​ławąt​pli​wo​ścinabok.Zsu​nę​łakurt​kęzra​mionTy​le​ra.Itakjakco
dzień,od​kądza​miesz​ka​lira​zem,po​sta​no​wi​łauci​szyćnie​po​kójwjegora​mio​nach.

Jego kurt​ka spa​dła na pod​ło​gę ra​zem z jej płasz​czem. Ty​ler wziął ją w ra​mio​na

ica​ło​wałdoutra​tytchu.

–Żad​nejko​bie​tyniepra​gną​łemtakjakcie​biedzi​siaj–po​wie​dział.
Tesło​waodro​bi​nęroz​wia​łyjejnie​po​kój.Uśmiech​nę​łasiędoTy​le​raipo​cią​gnę​ła

za kra​wat. Po​tem ru​szy​li w stro​nę du​że​go łóż​ka. Ty​ler od​rzu​cił koł​drę, zdjął
spodnieipo​ło​żyłsięnama​te​ra​cu.

Ame​liazdję​łapan​to​flenaob​ca​sach.Podskrom​nąsuk​niąmia​łako​ron​ko​wyczar​ny

kom​pletbie​li​znyipasdopoń​czoch.Po​ły​sku​ją​ceczar​nepoń​czo​chyzko​ron​kąnagó​-
rzeostrokon​tra​sto​wa​łyzjejja​snąskó​rą.

Kie​dy suk​nia opa​dła na pod​ło​gę, od​sła​nia​jąc sek​sow​ną bie​li​znę, Ty​ler otwo​rzył

usta.Ame​lialek​kosięokrę​ci​ła,poczymwsu​nę​łakciu​kizagum​kęstrin​gówipo​wo​li
jezsu​wa​ła.

–Niebę​dzieciprze​szka​dza​ło,jakza​trzy​mamresz​tę?–spy​ta​łanie​win​nie.
Wod​po​wie​dzigwał​tow​niepo​krę​ciłgło​wą.Ame​liawe​szłanałóż​ko,do​tknę​łabrzu​-

chaTy​le​ra,prze​rzu​ci​łanadnimnogęiusia​dła.Wes​tchnę​łaza​do​wo​lo​na.

–Całydzień?–jęk​nął.–Mia​łaśtonaso​biecałydzień?
–Uhm–mruk​nę​ła,wyj​mu​jącszpil​kizwło​sów.
Kie​dy wy​ję​ła ostat​nią i wło​sy opa​dły na ra​mio​na, po​trzą​snę​ła nimi, by osią​gnąć

lep​szyefekt.

Ty​lerprze​su​nąłdłoń​mipojejudach,srebr​nychha​ft​kachpasaiko​ron​cepoń​czoch.
–Ja…–za​czął,leczAme​liapo​ło​ży​łamupa​lecnawar​gach.
Dość już tego dnia roz​ma​wia​li. Te​raz chcia​ła tyl​ko się z nim ko​chać. Ty​ler pra​-

gnął,byod​pu​ści​ła,więctegowie​czo​ruza​mie​rza​łaod​pu​ścić.

Unio​słasięnako​la​nachiopar​łaręcepoobustro​nachgło​wyTy​le​ra.Jejpier​sile​d​-

wietrzy​ma​łysięwswo​ichkry​jów​kach,kie​dysiępo​ru​szy​ła,leczTy​lerszyb​kowspo​-
mógłjedłoń​mi.Ame​liapo​wo​liprze​su​nę​łasiędotyłu,bio​rącgowpo​sia​da​nie.Wy​-
pro​sto​wa​ła się i za​czę​ła ko​ły​sać bio​dra​mi, a roz​kosz była tak wiel​ka, że opu​ści​ła
po​wie​ki.Zza​mknię​ty​miocza​mimo​głasięsku​pićnadło​niachTy​le​ra,któ​repie​ści​ły
jejpier​siprzezko​ron​kęsta​ni​ka.Mo​głasięsku​pićnaswo​ichdo​zna​niach,wcią​ga​jąc
Ty​le​raco​razgłę​biej.Sły​sza​łajegopo​mru​ki,wła​snewes​tchnie​niaici​cheskrzy​pie​-
niełóż​ka.

Przedewszyst​kimjed​nakmo​głasięsku​pićnatym,coczu​ławgłę​bidu​szy.Od​da​ła

sięTy​le​ro​wi,na​praw​dęsięprzednimotwo​rzy​ła.Jak​byprze​krę​ci​łakluczwza​rdze​-
wia​łymzam​ku,otwo​rzy​łasięnaemo​cje,któ​redłu​goodsie​bieod​su​wa​ła.

Tobyłaza​ska​ku​ją​cachwi​la.Po​czu​łacie​płotejmi​ło​ści,wką​ci​kachjejoczuza​lśni​ły

łzy.Rów​no​cze​śniepo​ja​wi​łosięod​kry​cie,któ​re​gosięniespo​dzie​wa​ła:odza​wszego
ko​cha​ła.Ża​deninnymęż​czy​znaniespeł​niałjejwy​ma​gań,gdyżniebyłTy​le​rem.On
był jej dru​gą po​ło​wą, któ​rej bez​sku​tecz​nie szu​ka​ła, bo nie szu​ka​ła w naj​bar​dziej
oczy​wi​stymmiej​scu.

–Ame​lia.–Ty​lerniąpo​kie​ro​wał,aonajużwie​dzia​ła,żezbli​ża​jąsiędospeł​nie​nia.
Po​ło​ży​ła dło​nie na jego pier​si, pod jed​ną wy​czu​ła szyb​ko bi​ją​ce ser​ce. Przy​spie​-

sza​jąc,do​tar​łanaszczyt.Jejcia​łemwstrzą​snąłdreszcz.Krzyk​nę​łacoś,ła​piącod​-
dech.

Ty​lerwbiłpal​cewjejcia​łoiprze​jąłini​cja​ty​wę,ażwkoń​cutak​żenimza​wład​nę​ła

roz​kosz.

Ame​lia wtu​li​ła twarz w jego szy​ję, obo​je drże​li. Le​żąc tak, wciąż trzy​ma​ła rękę

najegoser​cu.Dlaniejbyłojużzapóź​no,bywal​czyćztymuczu​ciem.Bra​ko​wa​łojej
natosiły.Nie​dłu​gomi​niewy​zna​czo​nyprzezniąmie​siąc,za​razpoichpo​wro​ciedo
Na​shvil​le.Ame​liazna​łaod​po​wiedź.Pra​gnę​łazo​staćzTy​le​remistwo​rzyćznimro​-
dzi​nę.

Je​dy​ny pro​blem sta​no​wił brak pew​no​ści, czy Ty​ler się w niej za​ko​cha. Zo​sta​nie

zniąprzezwzglądnadziec​ko,zna​łagowy​star​cza​ją​codo​brze,bytowie​dzieć.Ale
cozjejma​rze​niemomi​ło​ści?Na​dalwy​da​wa​łasiępozajejza​się​giem.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

–Lon​dynbyłfan​ta​stycz​ny–po​wie​dzia​ładoswo​ichwspół​pra​cow​nic.
Sie​dzia​ły wo​kół sto​łu kon​fe​ren​cyj​ne​go. Wy​da​wa​ło się, że całe wie​ki nie było jej

wbiu​rze,choćmi​nąłle​d​wiety​dzień.Niepo​ja​wi​łasięwpra​cypod​czasweek​en​du.
Na​ta​liemia​łara​cję,mó​wiącoskut​kachzmia​nystre​fycza​so​wej.

–Co​famwszyst​kiezłesło​wa,któ​repo​wie​dzia​łamnate​matTy​le​ra.
–Aniemó​wi​łam?–rze​kłaGret​chen.–Cocisięnaj​bar​dziejpo​do​ba​ło?
– Je​dze​nie było świet​ne. Miło było zo​ba​czyć słyn​ne za​byt​ki. Zja​dłam tyle ba​be​-

czek,ileważę.

–Mi​nę​łycipo​ran​nenud​no​ści?–spy​ta​łaBree.
–Wza​sa​dzietak.–Odwy​jaz​dudoLon​dy​nunieczu​łana​wetlek​kichmdło​ści.Mia​-

łateżwię​cejener​gii.–Taksięcie​szy​łam,żemogęjeść.Ho​telbyłpięk​ny.Wszyst​ko
tam jest ta​kie inne, a jed​no​cze​śnie zna​jo​me. Cóż, poza jaz​dą dru​gą stro​ną jezd​ni.
Dwaczytrzyrazyomalniestuk​nąłmniesa​mo​chód,boprze​cho​dzącprzezuli​cę,pa​-
trzy​łamniewtęstro​nę.Mająna​wetnauli​cydużena​pi​sy:Patrzwpra​wodlata​kich
idio​tówjakja.

–Acozmi​ło​ścią?–spy​ta​łaBreezchy​trymuśmie​chem.Niebyłaza​in​te​re​so​wa​na

roz​mo​wąoje​dze​niuczysta​rychko​ścio​łach.–Wy​glą​dasz,jak​bycitegoniebra​ko​-
wa​ło.

–Bree!–Ame​lianiemo​głapo​wstrzy​maćuśmie​chu.
WLon​dy​niemię​dzyniąiTy​le​remcośsięzmie​ni​ło.Kie​dyobo​jezgo​dzi​lisięod​pu​-

ścić,ichzwią​zekstałsięsil​niej​szyniżdo​tąd.

–My​ślę,żewna​szejre​la​cjina​stą​piłpe​wienprze​łom.
–Je​steśza​ko​cha​na?–spy​ta​łaGret​chen.–Są​dzączuśmie​chu,któ​ryniescho​dzi

ztwo​jejtwa​rzy,Ty​lerosią​gnąłsuk​ces.

–Chy​batak–przy​zna​łaAme​lia.
–Po​wie​dzia​łaśmuto?
Zmarsz​czy​łanos.
–Nie,chcęza​cze​kać,ażmie​siącdo​bie​gniekoń​ca.Pozatymżad​ne​mumęż​czyź​nie

tegoniepo​wie​dzia​łam.Tro​chęsięde​ner​wu​ję.

–Za​cze​kaj,ażonpierw​szycitowy​zna–po​ra​dzi​łaNa​ta​lie,niepod​no​szącwzro​ku

znadta​ble​tu.

To nie był zły po​mysł. Ty​ler nie da​wał jej po​wo​du, by wąt​pi​ła w jego uczu​cia,

ajed​nakniemo​głasiępo​zbyćwąt​pli​wo​ści.

–Och,mampre​zen​ty!–za​wo​ła​ła.
Szyb​ko uda​ła się do swo​je​go po​ko​ju i wró​ci​ła z trze​ma pacz​ka​mi sma​ko​ły​ków.

Wkaż​dejznaj​do​wa​łasiępusz​kazcia​stecz​ka​mima​śla​ny​mi,pusz​kaan​giel​skiejher​-
ba​tyitu​lej​kama​ka​ro​ni​kówzpie​kar​niLa​du​réewHar​rod​sie.

Kie​dyprzy​ja​ciół​kipo​dzi​wia​łypre​zen​ty,za​dzwo​niłte​le​fonAme​lii.Zdzi​wi​łasię,wi​-

dząc nu​mer sio​stry. Nie były z sio​strą bli​sko. Whit​ney wda​ła się w mat​kę, rzad​ko

sięspo​ty​ka​ły.Rzad​koteżroz​ma​wia​łyprzezte​le​fonpozawy​jąt​ko​wy​mioka​zja​mijak
uro​dzi​ny czy świę​ta, a na​wet wów​czas roz​mo​wa była do​syć sztyw​na. Ko​le​żan​ki
zpra​cybyłyjejbliż​szeniżsio​stra.

Ame​liaod​rzu​ci​łaroz​mo​wę.Za​dzwo​nidoWhit​neypoza​koń​cze​niuspo​tka​nia.
–Po​my​śla​łam,żesięucie​szy​cie–rze​kłaiusły​sza​ła,żeotrzy​ma​ławia​do​mośćgło​-

so​wą.

Sio​straprzy​sła​łajejteżese​me​sa.„Za​dzwońdomniete​raz”.
Ame​liawes​tchnę​ła.
–Po​zwo​li​cie,żenachwi​lęwaszo​sta​wię?Mu​szęza​dzwo​nićdosio​stry.Wy​da​jesię,

żeniemożecze​kać.Pew​niero​dzi​cejąwku​rzy​li.

– Nie ma spra​wy – od​par​ła Na​ta​lie. – Za​cznie​my oma​wiać we​se​le na ten week​-

end.Jakwró​cisz,przej​dzie​mydoca​te​rin​gu.

Ame​liawy​mknę​łasięzpo​ko​juipo​szładosie​bie.Roz​mo​wazsio​strąozna​cza​ła,że

po​win​nausiąśćiłyk​nąćta​blet​kęprze​ciw​bó​lo​wą,bozpew​no​ściąskoń​czysiętobó​-
lemgło​wy.Wy​ję​łazszu​fla​dybu​te​lecz​kęty​le​no​lu,po​łknę​ładwieta​blet​kiipo​pi​łaje
wodą.Ple​cyjąbo​la​ły,więcta​blet​ka​miza​ła​twidwiespra​wy.

Sio​straode​bra​łapodwóchsy​gna​łach.
–Wy​szłaśzamąż?–Whit​neyza​skrzy​pia​łajejdoucha.–Ajado​wia​du​jęsiętego

zFa​ce​bo​oka!Ijesz​czeje​steśwcią​ży!Kpi​nyso​biero​bisz?Wiem,żenieje​ste​śmy
bar​dzobli​sko,alemo​głaśprzy​naj​mniejzro​bićmnieiro​dzi​comtęuprzej​mośćipo​in​-
for​mo​waćnasotym,za​nimtotra​fidoin​ter​ne​tu.

Ame​lia z osłu​pie​niem słu​cha​ła oskar​żeń sio​stry, więc nie od razu za​re​ago​wa​ła.

Nieodrazuteżzro​zu​mia​ła,oczymmówisio​stra.Fa​ce​bo​ok?Jak,dodia​bła,zna​la​-
złosiętonaFa​ce​bo​oku?Po​wie​dzia​ła​byowszyst​kimro​dzi​nie,kie​dybę​dziego​to​wa.
Ktośjąwy​prze​dził.Pró​bo​wa​łaopa​no​waćemo​cjeize​braćmy​śli.

–Oczymtymó​wisz,Whit​ney?
–Ja​kaśko​bie​taoimie​niuEmi​lyna​pi​sa​ła,cy​tu​ję:Je​stemtakaprze​ję​ta,sły​sząc,że

mójmłod​szybratTy​lerpo​sta​no​wiłza​ło​żyćro​dzi​nęzeswo​jąnaj​lep​sząprzy​ja​ciół​ką
Ame​lią.Całelatanatocze​ka​li​śmy.Ijesz​czebędąmie​lidziec​ko!Cozara​dość!

Ame​liiza​bra​kłosłów.Wście​kłośćsio​strybyłani​czymwpo​rów​na​niuzfu​rią,któ​ra

niąowład​nę​ła.Ty​lerpo​wie​działowszyst​kimswo​jejro​dzi​nie.Jegosio​strana​pi​sa​ła
otymnaFa​ce​bo​oku!

Aprze​cieżsięumó​wi​li.Niktniemiałsięotymdo​wie​dzieć,do​pó​kisaminiepo​sta​-

no​wią,coda​lej.Takdo​brzesięukła​da​ło.Wy​ciecz​kadoLon​dy​nubyłafan​ta​stycz​na.
Ame​lia po​zby​ła się ostat​nich za​strze​żeń i po​zwo​li​ła so​bie za​ko​chać się w naj​lep​-
szymprzy​ja​cie​lu.Niebyłożad​ne​gopo​wo​du,byro​biłcośzajejple​ca​mi.

Czyż​by się oba​wiał, że kie​dy mi​nie mie​siąc, Ame​lia odej​dzie? Na​le​żał do lu​dzi,

któ​rzymu​szązwy​cię​żyćzawszel​kącenę.CzytobyłjegoplanB?Chciałwtenspo​-
sóbwy​mu​sićnaniejspeł​nie​niejegowoli?Czysą​dził,żeAme​liaznimzo​sta​nie,je​że​-
liwszy​scyprzy​ja​cie​leiro​dzi​nado​wie​dząsię,żesiępo​bra​liiocze​ku​jądziec​ka?

–Ame​lia!–wrza​snę​łasio​stradosłu​chaw​ki,kie​dyAme​liazbytdłu​gomil​cza​ła.–Co

się,dodia​bła,dzie​je?Czytowogó​lepraw​da?

Niebyłosen​suza​prze​czać.Spo​wo​do​wa​ła​bytyl​kowięk​szeza​mie​sza​nie.
– Tak, to praw​da. Wy​bacz, że nie za​dzwo​ni​łam, ale nie spo​dzie​wa​łam się, że te

wie​ści ro​zej​dą się, za​nim ze wszyst​ki​mi po​roz​ma​wiam. Po​słu​chaj, nie mogę te​raz

roz​ma​wiać.

Ame​lia się roz​łą​czy​ła i wy​łą​czy​ła dzwo​nek. Była pew​na, że sio​stra na​tych​miast

od​dzwo​niibę​dziesiędo​ma​ga​ławy​ja​śnień.Ame​lianiebyłanatogo​to​wa.Zatobyła
go​to​wado​sad​nieoznaj​mićTy​le​ro​wi,cootymsą​dzi.

Wzię​łato​reb​kęzdol​nejszu​fla​dybiur​ka,wsta​łairu​szy​ładodrzwi.Pod​czaskrót​-

kiejjaz​dydodomujejzłośćtyl​kowzro​sła,zwłasz​czagdyokrą​ży​łafon​tan​nęprzed
tymidio​tycz​niewiel​kimdo​mem.

Pod​no​sząc wzrok na dom, zda​ła so​bie spra​wę, że to miej​sce jest sym​bo​lem ich

związ​ku.Odmo​men​tu,gdyTy​lerprzy​je​chałdoNa​shvil​le,wszyst​kodzia​łosięwe​dle
jegowoli.Nieroz​wie​dlisię,gdyżtegoniechciał.Uma​wia​lisięnarand​ki,bonato
na​le​gał. Jeź​dzi​li jego sa​mo​cho​dem, prze​pro​wa​dzi​li się do wy​bra​ne​go przez nie​go
domu, po​dró​żo​wa​li tam, gdzie mu​siał po​je​chać, na​wet kie​dy Ame​lia po​win​na była
pra​co​wać.

Wie​dział,cozro​bić,bymuule​gła.Aletymra​zempo​su​nąłsięzada​le​ko.We​szłado

holuiszłaprzezsa​londopo​ko​ju,gdzieTy​lermiałbiur​koikom​pu​ter.Wła​śniepi​sał
cośnalap​to​pie,za​pew​nesku​pio​nynaru​bi​nachibry​lan​tach.

– Ty​ler – za​czę​ła gło​sem drżą​cym ze zło​ści. – Wy​da​wa​ło mi się, że za​war​li​śmy

pew​nąumo​wę.

Pod​niósłwzrokznie​po​ko​jem.
–Co?Cosięsta​ło,Ames?
Unio​słarękę,na​ka​zu​jącmumil​cze​nie.
–Za​war​li​śmytenukładpodkil​ko​maważ​ny​miwa​run​ka​mi.Popierw​szeda​li​śmyso​-

biemie​siąc,agdy​bynicztegoniewy​szło,mie​li​śmyroz​staćsięwprzy​jaź​ni.Podru​-
gie,całytenczasmie​li​śmymiesz​kaćra​zem.Alenaj​waż​niej​szymwa​run​kiemna​szej
umo​wybyłoto,żeniktniedo​wiesięoślu​bieanicią​ży,do​pó​kiniebę​dzie​mygo​to​wi
po​wie​dziećotymświa​tu.Nikt,Ty​ler!Jakmo​głeśtozro​bić?

Wy​glą​dał,jak​byusi​ło​wałjązro​zu​mieć.
–Comasznamy​śli…
–Fa​ce​bo​ok!–krzyk​nę​ła.–Aku​ratnaFa​ce​bo​oku!
–Fa​ce​bo​ok?–Ścią​gnąłbrwiskon​fun​do​wa​ny.–Niemamna​wetkon​tanaFa​ce​bo​-

oku.

–Awiesz,ktoma?Mojasio​stra.Imojamat​ka.Inaj​wy​raź​niejtwo​jasio​straEmi​ly,

któ​rawła​śnieoznaj​mi​łaświa​tu,żesiępo​bra​li​śmyiocze​ku​je​mydziec​ka.

Ty​lerzbladł.
–Emi​lyza​mie​ści​łatonaFa​ce​bo​oku?
– Tak – od​par​ła Ame​lia. Spraw​dzi​ła swo​je kon​to. Nie lo​go​wa​ła się od po​wro​tu

zLon​dy​nu,ate​razzna​la​złamnó​stwolaj​kówigra​tu​la​cjidlaszczę​śli​wejpary.–Emi​-
lyozna​czy​łamniewswo​impo​ście.Ta​jem​ni​cawy​szłanajaw.Wiel​kiedzię​ki.

–Och,nie!–Jęk​nąłiza​kryłtwarz.Tymra​zemonpo​czułmdło​ści.Niepo​wi​nien

byłnicmó​wićJe​re​my’emu.–Ame​lio,niemia​łempo​ję​cia,żetaksięsta​nie.

Ame​liaskrzy​żo​wa​łara​mio​nanapier​si,pa​trzącnanie​goznie​do​wie​rza​niem.
–Wy​ja​wi​łeśswo​jejsio​strzeplot​kar​cenaj​więk​szyse​kretispo​dzie​wa​łeśsię,żeza​-

trzy​magodlasie​bie?Po​wi​nie​neśbyćmą​drzej​szy.

–Zanicwświe​cieniepo​wie​dział​bymotymEmi​ly–bro​niłsięTy​ler.–Po​wie​dzia​-

łembra​tu.Tobyłonie​malmie​siąctemu,za​razpotym,jakwy​na​ję​li​śmydom.Wy​py​-

ty​wałmnie,cze​musiętuprze​nio​słem,ajapo​wie​dzia​łemmuwta​jem​ni​cy.Ni​ko​mu
wię​cejniemó​wi​łem.Je​ślimojasio​stracoświe,towinaJe​re​my’ego.

–Nie,Ty​ler–rze​kłaostroAme​lia.–Totwo​jawina.Totyzdra​dzi​łeśna​sząta​jem​-

ni​cą,cho​ciażwie​dzia​łeś,żeniepo​wi​nie​neśtegoro​bić.

– Już ci to wy​ja​śni​łem! – Wstał i ude​rzył pię​ścia​mi w blat dę​bo​we​go biur​ka. –

Chcia​łem, żeby ktoś z mo​jej ro​dzi​ny wie​dział, gdzie je​stem, bo w prze​ci​wień​stwie
do cie​bie i two​jej neu​ro​tycz​nej ro​dzin​ki ja swo​ją lu​bię. Wy​bra​łem Je​re​my’ego, bo
uwa​ża​łem, że moż​na mu za​ufać. My​li​łem się. Za​pew​niam cię, że z nim po​roz​ma​-
wiam.

Po​krę​ci​łagło​wąiopar​ładło​nienabio​drach.
–Wy​bacz,żetaksięsta​ło–cią​gnął.–Zaparędniitakwszy​scybysiędo​wie​dzie​-

li.Niechcia​łem,żebydo​wie​dzie​lisięzin​ter​ne​tu,alete​raznicjużniepo​ra​dzi​my.Im
szyb​ciejprze​sta​nie​mysiękłó​cić,tymszyb​ciejmo​że​myza​cząćdzwo​nićdona​szych
bli​skichzwy​ja​śnie​nia​mi.

–Icoimpo​wie​my,Ty​ler?
–Niero​zu​miem.
–Coimpo​wie​my?Mie​siącjesz​czeniedo​biegłkoń​ca.Nieza​de​kla​ro​wa​li​śmyso​bie

wiecz​nejmi​ło​ści.Nieoświad​czy​łeśmisię.Po​wiedzpraw​dę,Ty​ler.Po​wie​dzia​łeśto
ro​dzi​nie,boba​łeśsię,żeina​czejnieosią​gnieszcelu.

–My​ślisz,żezro​bi​łemtozpre​me​dy​ta​cją?Żebycięszan​ta​żo​wać?
–Za​wszemu​siszwy​grać.Wśro​dęmijamie​siąc.Pra​wienie​moż​li​wejestza​ko​chać

sięwtakkrót​kimcza​sie.Oba​wia​łeśsię,żetymra​zemniewy​grasz.Niematojak
po​li​saubez​pie​cze​nio​wa,któ​raza​pew​nicizwy​cię​stwo,co?

Mó​wi​ła, jak​by cały ten sce​na​riusz był dzie​łem Ty​le​ra. Bo nie chciał ska​zy​wać

dziec​ka na prze​rzu​ca​nie mię​dzy dwo​ma do​ma​mi? Bo wo​lał po​świę​cić oso​bi​ste po​-
trze​by,byzro​bićto,conaj​lep​szedlawszyst​kich?Czytoczy​niznie​gozłe​goczło​-
wie​ka? Wiel​kie​go ma​ni​pu​la​to​ra po​cią​ga​ją​ce​go za wszyst​kie sznur​ki, któ​ry pod​stę​-
pemkażejejwpro​wa​dzićsiędopięk​ne​godomuiza​bie​ranakosz​tow​newy​ciecz​ki?
Nie​złyznie​godrań.

Za​śmiałsięgorz​koipo​trzą​snąłgło​wą.Byłzmę​czo​nyob​cho​dze​niemsięzniąjak

zjaj​kiem.

–Naja​kiejpod​sta​wieuwa​żasz,żetegowła​śniechcia​łem?
Otwo​rzy​łausta,leczjegoostrytonjąuci​szył.Jejpo​licz​kipo​czer​wie​nia​ły,oczyza​-

szkli​łysięodłez.Ty​lerwie​dział,żejegosło​wabyłyszorst​kie,leczniepo​tra​fiłich
po​wstrzy​mać.

– My​ślisz, że jak twój oj​ciec pró​bu​ję tobą ma​ni​pu​lo​wać dla osią​gnię​cia celu?

Wieszco?Przy​je​cha​łemdoNa​shvil​le,żebysięztobąroz​wieść,atym​cza​semwy​lą​-
do​wa​łemzcałącho​ler​nąro​dzi​ną,ty​sią​ceki​lo​me​trówoddomuifir​my.Sta​ra​łemsię
zro​bić wszyst​ko, co naj​lep​sze w tej sy​tu​acji, ale ty na​praw​dę mi to utrud​niasz.
Chceszznaćpraw​dę?Notopro​szę,po​wiemcipraw​dę:je​steśtchó​rzem!

–Tchó​rzem?–Cof​nę​łasię,jak​byjąspo​licz​ko​wał.
–Tak.Opo​wia​daszlu​dziom,żewie​rzyszwmi​łośćiżeroz​pacz​li​wiepra​gnieszmi​-

ło​ści,alewy​ko​rzy​staszkaż​dypre​tekst,żebyunik​nąćbli​skiejre​la​cjizpo​ten​cjal​nym
męż​czy​zną two​je​go ży​cia. Uda​jesz, że szu​kasz ja​kiejś mi​tycz​nej ide​al​nej mi​ło​ści,
żebyod​rzu​caćwszyst​kich,któ​rzypró​bu​jącięko​chać.

–Niemaszpo​ję​ciaomnieanimo​ichzwiąz​kach–od​par​łaprzezłzy.
–Wiemoto​biewszyst​ko.Je​stemtwo​imnaj​lep​szymprzy​ja​cie​lem,anieostat​nim

fa​ce​tem,któ​re​goprzy​mie​rza​łaśjakparęno​wychbu​tówiod​rzu​ci​łaś,kie​dyuzna​łaś,
że ci nie pa​su​je. Znam cię le​piej niż ty sie​bie. My​śla​łem, że coś nas łą​czy. Że za
parę dni prze​ka​że​my ro​dzi​com do​bre wia​do​mo​ści. Ale ty je​steś tchó​rzem. Chwy​-
taszsięnaj​mniej​szejwy​mów​ki,byleznisz​czyćtenzwią​zekizrzu​cićnamniewinę.

–Nie​praw​da.Totyze​rwa​łeśna​sząumo​wę.
Po​krę​ciłgło​wą.
–Takza​brnę​łaśwtoza​prze​cza​nie,żesamategoniewi​dzisz.Je​dy​nypo​wód,dla

któ​re​gozde​cy​do​wa​łaśsięnatępró​bę,todziec​ko.

–Dziec​kotoje​dy​nypo​wód,dlaktó​re​gotyjesz​czetuje​steś.Ja…–Urwa​ła.Wjej

oczachbyłlęk,niepa​trzy​łanaTy​le​ra.Wcią​gnę​łapo​wie​trzeizgię​łasię,chwy​ta​jąc
sięzabrzuch.–Och,nie…

Na​tych​miastdoniejpod​biegł.
–Cosiędzie​je?
–My​ślę,że…–za​czę​ła.–Po​móżmidojśćdoła​zien​ki.
Za​pro​wa​dziłAme​liędoła​zien​kiicze​kałnie​cier​pli​wiepoddrzwia​mi.Do​pie​rogdy

usły​szałjejroz​pacz​li​wyszloch,zdałso​biespra​wę,cosięsta​ło.

–Chodź,po​je​dzie​mydoszpi​ta​la–za​wo​łałprzezdrzwi.
–Mu​szętyl​koza​dzwo​nićdomo​je​gole​ka​rza.
–Nie,je​dzie​mydoszpi​ta​la.
Gdywy​szłazła​zien​ki,byłabia​łajakkre​daimo​kraodpotu.Ręcejejdrża​ły.Nie

mia​łasiłyiść.Ty​lerchwy​ciłkoczłóż​kaiowi​nąłnimAme​lię,po​temwziąłjąnaręce
iza​niósłdosa​mo​cho​du.Na​wetnieza​mknąłdrzwinaklucz,my​ślałtyl​kootym,by
jaknaj​szyb​ciejdo​tar​lidoszpi​ta​la.Szpi​talśw.To​ma​szabyłnie​da​le​ko,miałna​dzie​ję,
żeura​tu​jądziec​ko.

Ser​ce mu wa​li​ło, gdy pę​dzi​li uli​ca​mi. To się nie dzie​je na​praw​dę, my​ślał. Po​wie​-

dzia​ła,żetodziec​kotrzy​maichra​zem,imia​łara​cję,aletyl​koczę​ścio​wo.Dziec​ko
wzmoc​ni​ło ich re​la​cję tak, że żad​ne prze​ciw​no​ści nie mo​gły jej znisz​czyć. Da​wa​ło
muna​dzie​ję,żesięuda.Spra​wi​ło,żeAme​liazo​sta​łaznimpo​mi​moza​strze​żeń.

Cosięznimista​nie?Czybezdziec​ka,któ​rebyłoichko​twi​cą,wszyst​kowy​mknie

sięspodkon​tro​li?Czystra​taichdosie​biezbli​ży,czynado​breroz​dzie​li?Nieznał
od​po​wie​dzi.

Od cza​su do cza​su zer​kał na Ame​lię. Sie​dzia​ła po​chy​lo​na, przy​tu​lo​na do drzwi,

zza​mknię​ty​miocza​mi.Przy​gry​za​ławar​gę,po​wstrzy​mu​jącłzybóluistra​chu.Drża​-
ła.Tenwi​dokła​małmuser​ce.

Azwłasz​czaświa​do​mość,żetojegowina.
Wszyst​koznisz​czył.Użyłjejostrychsłówjakopre​tek​stu,bypo​wie​dziećnaj​strasz​-

niej​szerze​czy,ja​kiemuprzy​szłydogło​wy.

Skrę​ciłgwał​tow​niewstro​nęwej​ścianaod​działra​tun​ko​wy.Za​par​ko​wałiwy​sko​-

czyłzsa​mo​cho​du.WziąłAme​lięnaręceiwbiegłdośrod​ka.

– Po​mo​cy! – krzyk​nął do re​cep​cjo​nist​ki. – Po​móż​cie, pro​szę, moja żona tra​ci

dziec​ko.

Pie​lę​gniar​kaprzy​wio​zławó​zekin​wa​lidz​ki.Ty​lerstałbez​rad​ny,kie​dyAme​liępo​-

sa​dzo​noigdzieśwy​wie​zio​no.

–Pro​szętuza​cze​kać–po​wie​dzia​łamuinnapie​lę​gniar​ka.–Po​pro​si​mypana,gdy

tyl​kobę​dzietomoż​li​we.

Po​czuł, że nogi się pod nim ugi​na​ją, i opadł na krze​sło w po​cze​kal​ni. Mo​dlił się

wdu​chu,bymógłcof​nąćczas,żebytosięniesta​ło.

ROZDZIAŁJEDENASTY

–Nicniemógłpanzro​bić,niepanjesttemuwi​nien.Dzie​sięćdopięt​na​stupro​cent

ciążtaksiękoń​czywpierw​szymtry​me​strze.

–Pod​czaspierw​szejwi​zy​ty ule​ka​rzawszyst​kobyło wpo​rząd​ku.Po​wie​dział na​-

wet,żedziec​komasil​neser​ce–rzekłTy​lerdole​ka​rza,choćwie​dział,żeni​cze​goto
niezmie​ni.

Ame​liale​ża​łanaszpi​tal​nymłóż​ku,do​cho​dzi​ładosie​biepoza​bie​gu.Ty​lernieznał

szcze​gó​łów.Pozatym,żeniemie​lijużdziec​ka.

–Natymeta​piewie​lezmie​niasiępod​czasdwóchczytrzechty​go​dni.Wy​glą​dana

to–mó​wiłle​karz–żeoko​łosiód​me​goty​go​dniadziec​koprze​sta​łoro​snąć.

Ty​lerścią​gnąłbrwi.
–Skądpantowie?
–PaniKen​ne​dypo​wie​dzia​ła,żena​glemi​nę​łyjejpo​ran​nenud​no​ściimia​ławię​cej

ener​gii.Natakwcze​snymeta​piecią​żytoozna​cza,żenaj​praw​do​po​dob​niejdziec​ko
prze​sta​łosięroz​wi​jać.

–Więcnic,cosiędzi​siajdzia​ło,niemia​łonatowpły​wu?–GłosTy​le​rasięza​ła​mał.

Niechciałpy​taćwprost,czyemo​cje,ja​kiewzbu​dziłwżo​nie,mo​głyspo​wo​do​waćpo​-
ro​nie​nie.Całepo​po​łu​dnienieda​wa​łomutospo​ko​ju.

–Nie,totyl​kona​tu​rapo​ra​dzi​łaso​biezpro​ble​mem.Plu​semjestto,żeniemapo​-

wo​du, że​by​ście pań​stwo znów nie spró​bo​wa​li. Pro​szę od​po​cząć, dać or​ga​ni​zmo​wi
paręmie​się​cy.To,żepanitymra​zempo​ro​ni​ła,niezna​czy,żetosiępo​wtó​rzy.Nie
mażad​nychczyn​ni​kówry​zy​ka,paniKen​ne​dy,więcpro​szęsięniemar​twić.

–Dzię​ku​ję,dok​to​rze.–Ame​liaode​zwa​łasięporazpierw​szy,od​kądprzy​wi​ta​łasię

zle​ka​rzemipo​wie​dzia​łamu,jaksięczu​je.

– Cóż, wszyst​ko jest te​raz w po​rząd​ku, więc nie​dłu​go po​ja​wi się pie​lę​gniar​ka

zwy​pi​semire​cep​ta​mi.Przezkil​kadnipro​szęod​po​czy​wać.Możepaniwy​pićkie​li​-
szekczydwawinadlaod​prę​że​nia,tyl​kopro​szęztymnieprze​sa​dzić,za​nimdoj​dzie
panidosie​bie.Je​śliniema​ciepań​stwowię​cejpy​tań,niebędęprze​szka​dzał.–Le​-
karzuści​snąłTy​le​ro​widłońiopu​ściłpo​kój.

Ty​leropadłnakrze​słoobokłóż​ka.Czułsiękom​plet​niebez​rad​ny,aniezno​siłtego

uczu​cia. Ame​lia oskar​ży​ła go, że za​wsze chce, by wszyst​ko dzia​ło się we​dle jego
woli,imia​łara​cję.Nielu​biłsy​tu​acji,któ​rychniebyłwsta​niena​pra​wić,atobyła
wła​śniejed​naznich.

Kil​katy​go​dnitemużad​neznichna​wetniemy​śla​łoodziec​ku,azwłasz​czawspól​-

nym.Te​raztodziec​kostra​ci​li…Ty​lerczułsię,jak​bybez​pow​rot​niepo​zba​wio​nogo
ja​kiejśczę​ścijegosa​me​go.Niewie​działna​wet,copo​wie​dziećAme​lii.Byłajegonaj​-
lep​sząprzy​ja​ciół​kąini​g​dydo​tądniebra​ko​wa​łomusłów.

Te​raz nie miał po​ję​cia, na czym sto​ją. Był pra​wie pew​ny, że Ame​lia nie ze​chce

spró​bo​waćzajśćznówwcią​żę.Cowięcimpo​zo​sta​je?Ostat​niesło​wa,ja​kiewy​mie​-
ni​liprzedpo​ro​nie​niem,byłyostreibo​le​sne.Niemiałna​wetpew​no​ści,czywyj​dzie

ztegopo​ko​juznaj​lep​sząprzy​ja​ciół​ką,niewspo​mi​na​jącjużożo​nie.

–Ty​ler?–ode​zwa​łasięAme​lia.
–Tak?–Sko​czyłnarów​nenogi.
Ame​lia wy​da​wa​ła się taka drob​na w du​żej szpi​tal​nej ko​szu​li, pod​łą​czo​na do

wszyst​kichtychurzą​dzeń.Jejtwarzjużod​zy​ska​łako​lor,alesiń​cepodocza​miwie​le
mó​wi​ły.Możefi​zycz​niebyławlep​szymsta​nie,alepozatymjejstanbyłkiep​ski.

–Po​daćcicoś?
–Nie.–Po​krę​ci​łagło​wąilek​kosięskrzy​wi​ła.–Ni​cze​goniepo​trze​bu​ję.
–Jaksięczu​jesz?
–Le​piej.–Pró​bo​wa​łasięuśmiech​nąć.–Ty​ler…chcę,że​byśwró​ciłdodomu.
–Bezcie​bieniewró​cę.Le​karzpo​wie​dział,żenie​dłu​gocięwy​pi​szą.
–Niero​zu​miesz.Chcę,że​byśwró​ciłdoNo​we​goJor​ku.
Choćczę​ścio​wosiętegospo​dzie​wał,nieprzy​pusz​czał,żeażtakgotoza​bo​li.To

byłogor​szeniżwszyst​ko,codo​tądprze​żył,na​wetze​rwa​niezChri​sti​netużprzed
ślu​bem.

–Ame​lio…–za​czął,aleonaunio​słarękę.
–Ty​ler,pro​szę.By​łeśije​steśmoimnaj​lep​szymprzy​ja​cie​lem.Niepo​win​ni​śmybyli

po​su​waćsięokrokda​lej.Po​peł​ni​li​śmybłąd,nado​miarzłe​gopró​bo​wa​li​śmyzmu​sić
siędocze​gośdlado​bradziec​ka.Przy​kromi,żetosięsta​łoiżemu​sia​łeśprzezto
wszyst​ko przejść, ale to ko​niec. Sko​ro nie ma dziec​ka, nie ma sen​su, że​by​śmy to
kon​ty​nu​owa​li.

Bezpo​wo​dze​niausi​ło​wałprze​łknąćgulęwgar​dle.
–Je​śliniemasznicprze​ciw​kotemu–pod​ję​ła–zo​sta​nęwtymdomukil​kadni,do​-

pó​kiniezor​ga​ni​zu​jęprze​pro​wadz​ki.

–Niemu​si​mypo​dej​mo​waćpo​chop​nychde​cy​zji.
Wes​tchnę​łaipo​kle​pa​łajegorękę.
– Ty​ler, obo​je wie​my, że skoń​czy​li​śmy to dziś rano, za​nim tu tra​fi​łam. Te​raz nie

mu​si​my się mar​twić o kom​pli​ka​cje zwią​za​ne z opie​ką nad dziec​kiem. Mo​żesz jeź​-
dzićpoświe​cie,ni​czymsięnieprzej​mu​jąc.Jamogęwró​cićdosie​bieina​dalszu​kać
mi​ło​ści.

Czuł,żejegobólprze​ra​dzasięwzłość.Tegoran​kaAme​liabyłananie​gozła,ale

gdy​byza​koń​czy​litękłót​nię,za​dbał​byoto,żebytobyłatyl​kokłót​nia.Lu​dziekłó​cą
sięodcza​sudocza​su,tonieozna​czakoń​cazwiąz​ku.Ame​liawy​ko​rzy​sta​łaprze​ciek
naFa​ce​bo​oku,ate​razpo​ro​nie​niejakopre​tekst,bygood​trą​cić.Gdytyl​kozbyt​nio
siędoko​gośzbli​ża​ła,wpa​da​ławpa​ni​kę.

– Tu nie cho​dzi tyl​ko o dziec​ko. Spójrz mi w oczy i po​wiedz, że nic do mnie nie

czu​jesz.Po​wiedz,żesięwemnienieza​ko​cha​łaś,ana​tych​miaststądwyj​dę.

Przezchwi​lępa​trzy​łamuwoczy.
–Nieje​stemwto​bieza​ko​cha​na,Ty​ler.
Kła​ma​ła. Ner​wo​wo ści​ska​ła koc, tak jak kła​miąc, kie​dy byli w szko​le, ner​wo​wo

ba​wi​łasięołów​kiemczypió​rem.Alecze​mukła​miewtakważ​nejspra​wie?

Wes​tchnął,niemiałsiłyzniąwal​czyć.Na​wetje​śligoko​cha​ła,zja​kie​gośpo​wo​du

niechcia​łaznimbyć.Nieporazpierw​szyprze​grał,je​ślicho​dzioko​bie​tę.Sko​ro
Ame​liaży​czyso​bie,bywy​je​chał,wy​je​dzie.WNo​wymJor​kucze​kananie​gopra​ca.
Matamswo​jeży​cie,miesz​ka​nie.Je​ślinieist​nie​jepo​wód,dlaktó​re​gomiał​byzo​stać

wNa​shvil​le,niemaocho​tytuzo​sta​wać.

– Okej – rzekł z re​zy​gna​cją. – Sko​ro tego chcesz. Po​wia​do​mię agen​ta, że za ty​-

dzieńsięwy​pro​wa​dza​my.

–Dzwo​ni​łamdoNa​ta​lie,żebymniestądode​bra​ła.
Niechcena​wet,byod​wiózłjądodomu?
–Wta​kimra​zie,je​ślinicwię​cejniemogęzro​bić,niebędęcisiędłu​żejna​rzu​cał.
–Ty​ler…–za​czę​łacie​płymto​nem,któ​re​goniemiałocho​tysłu​chać.
–Niemaspra​wy.Chcesz,że​bymznik​nął,tozni​kam.
Uści​snąłjejdłoń,niepa​trzącjejwoczy,byniezo​ba​czyćwnichwa​ha​nia.Mo​gło​by

daćmutona​dzie​ję,aje​śliznałAme​lię,wie​dział,żeniemana​dziei.

–Do​pil​nuj,żebyad​wo​katprze​słałpa​pie​ryroz​wo​do​we.Bądźzdro​wa.
Po tych sło​wach wy​mknął się na ko​ry​tarz, za​my​ka​jąc drzwi. Oparł się o ścia​nę,

osu​nąłsięiod​chy​liłdotyługło​wę.Wpier​siczułtakiucisk,żele​d​wieod​dy​chał,tak
bar​dzochciałznówwziąćAme​lięwra​mio​na.Porazpierw​szywży​ciuprze​gra,bo
tegochceAme​lia.

W tym mo​men​cie zdał so​bie spra​wę, że ko​chał ją wy​star​cza​ją​co, by dać jej to,

cze​gopra​gnę​ła,na​wetje​ślijegotoza​bi​ja.

Za​brałrze​czyoso​bi​ste,ja​kieśubra​niailap​top,za​nimAme​liaprzy​je​cha​łazeszpi​-

ta​la.Resz​tęmia​łaspa​ko​waćfir​maodprze​pro​wa​dzek.Domniebyłdokoń​caurzą​-
dzo​ny,alenie​obec​nośćTy​le​raspra​wia​ła,żewy​da​wałsiębar​dziejpu​sty.Ame​liaczu​-
łasię,jak​byktośza​mknąłjąnanocwMe​tro​po​li​tanMu​seumofArt.Po​ko​ja​miza​-
wład​nę​łaci​szaiobcecie​nie.

Na​ta​lieode​bra​łajązeszpi​ta​la,wszyst​kieprzy​ja​ciół​kiprzy​by​łydoniejzesło​wa​mi

po​cie​sze​nia.Roz​sia​dłysięnałóż​kuzpiz​zą,wi​nemoraznie​przy​zwo​itąilo​ściącze​ko​-
la​dy, i oglą​da​ły ko​me​die ro​man​tycz​ne. Fil​my po​zwo​li​ły Ame​lii dać upust emo​cjom,
któ​rychjesz​czedosie​bieniedo​pusz​cza​ła.

Na​stęp​nejnocyzo​sta​ławdomusama.Gret​chenza​pro​po​no​wa​ła,żebę​dziejejto​-

wa​rzy​szyć,aleAme​liaod​mó​wi​ła.Po​trze​bo​wa​łacza​sudlasie​bie,pozatymza​wsze
miesz​ka​ła sama, a parę ty​go​dni z Ty​le​rem nie mo​gło prze​cież aż tak zmie​nić jej
przy​zwy​cza​jeń.

Ty​lerwró​ciłdoNo​we​goJor​ku.Wy​słałjejese​me​sa,pozatymszczę​śli​wiezo​sta​wił

jąwspo​ko​ju.Kie​dyka​za​łamuwy​je​chać,niebyłapew​na,czyjejpo​słu​cha.Wjego
oczachwi​dzia​łaopór.Chciałwal​czyćiprzezchwi​lęchy​bali​czy​łanato,żetakzro​-
bi. Skła​ma​ła, mó​wiąc, że go nie ko​cha, bo za nic nie przy​zna​ła​by się do uczu​cia,
któ​re​gonieod​wza​jem​niał.Gdy​byna​praw​dębyłamudro​ga,gdy​byniezo​stałznią
tyl​koprzezwzglądnadziec​ko,niespeł​nił​byjejproś​by.

Od​szedł,po​twier​dza​jącjejnaj​gor​szelęki.Iła​miącjejser​ce.
Le​ża​łanaszpi​tal​nymłóż​kuiszlo​cha​łapojegowyj​ściu,po​zbie​ra​łasiędo​pie​rona

dźwięk kro​ków pie​lę​gniar​ki. Jed​ne​go dnia stra​ci​ła uko​cha​ne​go męż​czy​znę, naj​lep​-
sze​go przy​ja​cie​la, męża i dziec​ko. Na​ta​lie mia​ła ra​cję, twier​dząc, że ich przy​jaźń
nieprze​trwa,itobo​la​łonaj​bar​dziej.Ni​g​dywży​ciunieczu​łasiętaksa​mot​na.

Pró​bo​wa​łazro​bićta​kieka​kao,ja​kieprzy​rzą​dziłjejkie​dyśTy​ler,kie​dyusły​sza​ła

dzwo​nek przy bra​mie. Przez szy​bę przy drzwiach uj​rza​ła za​ma​za​ny ob​raz bab​ki,
któ​racze​ka​ła,ażAme​liająwpu​ści.

Dzieńwcze​śniejza​dzwo​ni​ładoro​dzi​cówidosio​stry.Jed​noznichmu​sia​łoprze​ka​-

zaćin​for​ma​cjębab​ceiwy​eks​pe​dio​waćjązKno​xvil​le,gdytyl​koza​krę​ci​ławło​sy.

Ame​liaztru​demprze​łknę​łaina​ci​snę​łaprzy​cisk,któ​ryotwie​rałbra​mę.Otwo​rzy​ła

fron​to​wedrzwiizo​sta​wi​łajeuchy​lo​ne,poczympo​bie​gładokuch​niizdję​łamle​ko
z ku​chen​ki. Gdy za​wró​ci​ła do holu, mat​ka jej ojca, Eli​za​beth Ken​ne​dy, sta​ła
wdrzwiach.

Bab​ka nie​daw​no ob​cho​dzi​ła osiem​dzie​sią​te uro​dzi​ny, ale pa​trząc na nią, nikt by

tegoniezgadł.Ame​liabyłaklo​nemswo​jejbab​ki.Wło​syEli​za​bethbyłytakrudejak
Ame​lii,choćte​razoichko​lordbałele​ganc​kisa​lonwKno​xvil​le.Jejciem​neoczywi​-
dzia​ły wszyst​ko. Mia​ła iro​nicz​ne po​czu​cie hu​mo​ru, gło​wę na kar​ku i była by​stra.
Wciążjeź​dzi​łaswo​imsta​rymbu​ic​kiem.

Bab​kaotwo​rzy​łara​mio​naicze​ka​ła.Ame​liawpa​dławjejob​ję​ciaiza​la​łasięhi​ste​-

rycz​ny​miłza​mi.

–Wiem,wiem.–Eli​za​bethgła​ska​łająpogło​wie,po​zwa​la​jąc,byłzyzmo​czy​łyjej

swe​ter.Kie​dyAme​liasięuspo​ko​iła,bab​kapo​kle​pa​łająirze​kła:–Chodź​mydokuch​-
ni.Takachwi​laażsiępro​siocoście​płe​godopi​ciaicośsłod​kie​go.Ja…–Spoj​rza​ła
nalicz​nedrzwi.–Gdziejestkuch​nia?Cozaogrom​nydom.

Ame​lia za​śmia​ła się po raz pierw​szy od dłuż​sze​go cza​su, wzię​ła bab​kę za rękę

iza​pro​wa​dzi​łajądokuch​ni.Nawi​dokkuch​nioczyEli​za​bethza​bły​słytaksamojak
Ame​liipierw​sze​godniawtymdomu.

–Pięk​na,praw​da?
–Cudo.–Bab​kaza​czę​łaotwie​raćszaf​kiiszu​fla​dy.–Je​ślicałydomtakwy​glą​da,

wpro​wa​dzamsię.

–Zaty​dzieńbę​dziedowy​na​ję​cia–od​par​łaAme​liazesmut​kiem.
Eli​za​bethwy​pa​trzy​łagar​nekzka​kao.
–Skoń​czętoka​kao,atypo​wiedz,cosiędzie​je.
Ame​liausia​dłanawy​so​kimstoł​kuipa​trzy​łanabab​kę,któ​rakrę​ci​łasiępokuch​ni

jakwte​dy,kie​dyAme​lia byłamała.Bab​kaprze​ka​za​ła Ame​liimi​łośćdogo​to​wa​nia.
Ame​lia za​wsze nie​cier​pli​wie cze​ka​ła na lato spę​dza​ne u dziad​ków oraz wi​zy​ty na
BożeNa​ro​dze​nie.

Eli​za​bethza​mie​sza​łaka​kaoiru​szy​ładospi​żar​ni,skądwró​ci​łazma​słemorze​cho​-

wym,płat​ka​miku​ku​ry​dzia​ny​miisy​ro​pem,ażoczyAme​liiza​bły​słyzra​do​ści.

–Cia​stecz​kaku​ku​ry​dzia​ne?
Bab​kasięuśmiech​nę​ła.
– Oczy​wi​ście, ko​cha​nie. Sły​sza​łam od two​je​go ojca, że wy​szłaś za tego chłop​ca,

zktó​rymsta​lesięba​wi​łaś?

Ame​liawzię​łagłę​bo​kiod​dechiza​czę​łaodpo​cząt​ku.Opo​wie​dzia​łaoślu​biewLas

Ve​gas,ocią​żyiro​man​sie.Za​koń​czy​łasmut​nąwia​do​mo​ścią.

–Ty​lerwy​je​chał,akie​dyjasięstądwy​pro​wa​dzę,bę​dzietak,jak​bytosięwogó​le

niewy​da​rzy​ło.

Bab​kapo​sta​wi​łanabla​cieku​bekgo​rą​ce​goka​kaoita​lerzwciążcie​płychcia​ste​-

czek.

–Wąt​pię.Ztego,comó​wisz,wy​ni​ka,żenicniebę​dzietak,jakbyło.–Pod​wi​nę​ła

rę​ka​wyiza​czę​łamyćna​czy​nia.

–Zo​staw,bab​ciu.

–Le​piejmy​ślę,kie​dycośro​bię.Więccoza​mie​rzasz?Wra​caszdoswo​je​gomiesz​-

ka​nia?

–Tak–od​par​łaAme​lia.–Zo​sta​nętamdoza​koń​cze​niaumo​wynaj​mu.Po​temmoże

ku​pięcoświęk​sze​go,choćnietakwiel​kie​gojaktendom.

–AcoztobąiTy​le​rem?
Ame​liawzru​szy​łara​mio​na​miiwło​ży​ładoustcia​stecz​ko.
–Mamna​dzie​ję,żepo​zo​sta​nie​myprzy​ja​ciół​mi.Niejestnamdanestwo​rzyćzwią​-

zek.Wie​dzia​łam,żetoniejestide​al​naro​man​tycz​nami​łość,alemia​łamna​dzie​ję,że
sięmylę.

–Ide​al​nami​łość?–Bab​kaścią​gnę​łabrwi.–Acóżtozanon​sens?
– Ide​al​na ro​man​tycz​na mi​łość. Taka, jaka łą​czy cie​bie i dziad​ka, któ​ra daje ci

pew​ność, że u boku tej oso​by wszyst​kie​mu po​do​łasz. Dzię​ki któ​rej co​dzien​nie bu​-
dzisz się szczę​śli​wa. Po​win​nam była wie​dzieć, że w mie​siąc tego nie osią​gnę. To
zna​czy…ilecza​suspo​ty​ka​li​ściesięzdziad​kiem,za​nimsiępo​bra​li​ście?

Eli​za​bethza​sta​no​wi​łasiędłu​żej,niżAme​liasięspo​dzie​wa​ła.
–Ty​dzień–od​par​ławkoń​cu.
Ame​liausia​dłapro​sto.
–Co?
–Tyl​koni​ko​munieroz​po​wia​daj.Niktotymniewie.Twójdzia​dekijapo​zna​li​śmy

się, kie​dy pra​co​wa​łam w księ​gar​ni uni​wer​sy​tec​kiej. Dzia​dek stu​dio​wał pra​wo. Po​-
do​bał mi się, ale by​łam zbyt wsty​dli​wa, żeby się ode​zwać. Pew​ne​go dnia spy​tał
mnie, czy wy​bra​ła​bym się z nim na mecz w so​bo​tę. Po​tem zje​dli​śmy ra​zem lody,
apo​temśnia​da​nie–oznaj​mi​łazszel​mow​skimuśmie​chem.–Na​stęp​ne​gopiąt​kupo​-
szli​śmynawa​ga​ry,żebywziąćślubwurzę​dzie.

Ame​lianiezna​łatejhi​sto​rii.
–Acozhucz​nymślu​bemwko​ście​le?Wi​dzia​łamzdję​cia.
–Tobyłorokpóź​niej.Za​cho​wa​li​śmypierw​szyślubwta​jem​ni​cyipo​wie​dzie​li​śmy

ro​dzi​nom i przy​ja​cio​łom, że się spo​ty​ka​my. Po kil​ku mie​sią​cach oznaj​mi​li​śmy, że
dzia​dekmisięoświad​czyłiusta​li​li​śmydzieńślu​bunana​sząpierw​sząrocz​ni​cę.Do
tejporytyl​komyzdziad​kiemotymwie​dzie​li​śmy.

Ame​lianiemia​łapo​ję​cia,copo​wie​dzieć.
– Prze​cież wa​sza mi​łość jest ide​ałem, ja​kie​go za​wsze pra​gnę​łam, o jaki wal​czy​-

łam.Skądwie​dzia​łaśjużpoty​go​dniu,żetotenmęż​czy​zna?

Eli​za​bethwes​tchnę​łaiusia​dłanastoł​kuobokwnucz​ki.
–Niemacze​gośta​kie​gojakmi​łośćide​al​na,takjakniemaide​al​ne​goczło​wie​ka.

Mu​sie​li​śmy cięż​ko pra​co​wać nad na​szym związ​kiem, cię​żej niż inne pary, bo tak
wcze​śnie się po​bra​li​śmy. By​wa​ło, że mia​łam chęć ude​rzyć dziad​ka pa​tel​nią, bo
wciąż zo​sta​wiał kap​cie w miej​scu, gdzie się o nie po​ty​ka​łam. Cza​sa​mi my​ślę, że
dzia​dekża​ło​wał,żeniepo​znałmniele​piej,za​nimsięoświad​czył.Alepod​ję​li​śmyde​-
cy​zjęiro​bi​li​śmywszyst​ko,żebynamsięuda​ło.

Cia​stecz​kale​ża​łyAme​liinażo​łąd​kujakołów.Czu​łasięjakpię​cio​lat​ka,któ​rejktoś

po​wie​dział,żeŚwię​tyMi​ko​łajnieist​nie​je.

–Jed​nakpo​ślu​bie​nietwo​je​godziad​kabyłojed​nązmo​ichnaj​lep​szychde​cy​zji.Kie​-

ro​wa​łamsięin​stynk​temina​mięt​no​ścią.Ina​czejchy​ba​by​śmysięniepo​bra​li.Mie​li​-
śmydo​breizłechwi​le,jakwszy​scy,alenieża​łu​jęanimi​nu​ty.

Ame​lii przy​po​mnia​ły się sło​wa Ty​le​ra. Może się oka​zać, mó​wił, że do sie​bie nie

pa​su​je​my,awte​dytoza​koń​czy​myiwró​ciszdopo​szu​ki​wa​niary​ce​rzanabia​łymko​-
niu.Ry​cerznabia​łymko​niu.Ilu​zja.Dzie​sięćlatści​ga​łailu​zjęiostat​niazda​łaso​bie
ztegospra​wę.

–Czę​ścio​wotochy​bamojawina–przy​zna​łaEli​za​beth.–Jakby​łaśmała,na​opo​-

wia​da​łamciba​jek,mó​wiącona​szymmał​żeń​stwie,jak​byteżbyłobaj​ką.Kie​dypod​-
ro​słaś, nie przy​szło mi do gło​wy, żeby do tego wra​cać. Chy​ba są​dzi​łam, że sama
odło​żysznabokbaj​kęoKop​ciusz​ku.

–Nie–ode​zwa​łasięwkoń​cuAme​lia.–Tonietwo​jawina.Mia​łaśra​cję,żema​łej

dziew​czyn​ce opo​wia​da​łaś baj​ki. Kie​dy do​ro​słam, po​win​nam była po​jąć, że nie ma
cze​goś ta​kie​go jak ide​ał. Jak po​my​ślę o męż​czy​znach, któ​rych od​trą​ci​łam, bo nie
bylidośćide​al​ni,czu​jęsięokrop​nie.

–Ko​cha​nie,moż​li​we,żeża​denznichniebył​bydlacie​biedo​bry,aleza​sta​na​wiam

sięnadostat​nim.Wy​da​jesię,żebar​dzocięko​cha.

–Cze​mutaksą​dzisz?
–Napod​sta​wietego,comó​wi​łaś.Tyledlacie​biezro​bił,cho​ciażtegoniechcia​łaś.

Wiem,żetocza​sa​mizło​ści,alemu​siszzro​zu​mieć,żewy​na​jąłdom,prze​niósłsiętu
iro​biłwszyst​ko,że​byśbyłaszczę​śli​waibez​piecz​na.Taknieza​cho​wu​jesięmęż​czy​-
zna,któ​ryczu​jesiętyl​kozo​bo​wią​za​nyzpo​wo​dudziec​ka.Taksięza​cho​wu​jemęż​-
czy​znaza​ko​cha​ny.Tyl​komęż​czy​znaza​ko​cha​nyrobiwszyst​ko,bywi​dziećuśmiech
natwa​rzyuko​cha​nejko​bie​ty.

Ame​liachcia​ła,bybab​kamia​łara​cję,aletoniemożebyćpraw​da.
–Nieod​szedł​by,gdy​bymnieko​chał.
– My​śla​łam, że lu​bi​łaś ro​man​tycz​ne baj​ki. „Małą sy​ren​kę”, „Pięk​ną i Be​stię”.

W każ​dej z nich bo​ha​ter po​świę​ca dla uko​cha​nej to, co uwa​ża za naj​cen​niej​sze
wży​ciu.Je​ślimy​ślisz,żeTy​lerwy​je​chał,boje​steśmuobo​jęt​na,je​steśgłu​pia.Wy​je​-
chał,bosą​dził,żetegowła​śniepra​gniesz.

Ame​liapo​czu​łatępyból.Czymoż​li​we,żeod​trą​ci​łamęż​czy​znę,któ​ryjąko​chał–

któ​re​goonateżko​cha​ła–bobyłazbytśle​pa,bydoj​rzećpraw​dę?

Icoważ​niej​sze…czyonjejtowy​ba​czy?

ROZDZIAŁDWUNASTY

Przed na​ci​śnię​ciem klam​ki u drzwi domu, któ​ry dzie​lił z Ame​lią, wa​hał się tyl​ko

chwi​lę.Wi​działświa​tłowkuch​ni,resz​tadomuwy​da​wa​łasięciem​naipu​sta.

–Ame​lia?–za​wo​łał.–Halo?
Nikt mu nie od​po​wie​dział, więc ru​szył ko​ry​ta​rzem do kuch​ni. Ame​lia sta​ła przy

bla​cie,pa​trzącnanie​gonie​śmia​ło.Naj​wy​raź​niejsły​sza​łago,leczniemia​łanicdo
po​wie​dze​nia.Alboniewie​dzia​ła,jakza​re​ago​wać.Takczyowak,nierzu​ci​łasięmu
wra​mio​na.Ty​lerczułsięza​wie​dzio​ny.Byłjed​nakwdzięcz​ny,żegoniewy​rzu​ci​ła.

–Cześć–po​wie​dział.
–Cześć.
Wy​glą​da​łale​piejniżwszpi​ta​lu.Niebyłajużtakabla​da.Wło​syzwią​za​ławkoń​ski

ogon, mia​ła na so​bie T-shirt i dżin​sy. Czuł jed​nak, że na jego wi​dok ze​sztyw​nia​ła.
Wjed​nejręceści​ska​łabu​tel​kęwina,wdru​giejkor​ko​ciąg.

–Na​pi​jeszsię?–spy​ta​ła.–Wła​śnieotwie​ram.
–Ja​sne,dzię​ki.Po​zwól.–Ru​szyłkuniejiprzy​sta​nął.Toniebyłdo​bryruch.Na​wet

wcią​żyniepo​zwa​la​łaso​biewewszyst​kimpo​ma​gać.–Wyj​mękie​lisz​ki–do​koń​czył.

Pod​szedł do szaf​ki i wy​jął dwa kie​lisz​ki. Kie​dy wró​cił, bu​tel​ka była już otwar​ta.

Ame​liana​peł​ni​łakie​lisz​ki.

– Usią​dzie​my na ze​wnątrz? Dzień był dość cie​pły. Trze​ba choć raz sko​rzy​stać

ztegoogród​kaprzedwy​pro​wadz​ką.

–Okej.–Po​szedłzaniądoogród​ka.Niebyłtamodcza​su,gdyagentnie​ru​cho​mo​-

ściopro​wa​dzałgopodomu.

Znaj​do​wałsiętamba​senwkształ​ciener​ki,ja​cuz​ziika​mien​nypiec,któ​ryota​cza​ły

ław​ki.Napra​wocią​gnąłsiętraw​nik,świet​nemiej​scenahuś​taw​kę.

Odwyj​ściazeszpi​ta​laro​biłto,ocoAme​liagooskar​ża​ła,gdyze​rwałzChri​sti​ne–

rzu​ciłsięwwirpra​cy,byniemy​ślećostra​cie.Wziąłkom​pu​teriwa​liz​kęzrze​cza​mi
oso​bi​sty​miipierw​szymsa​mo​lo​tempo​le​ciałdoNo​we​goJor​ku.Odrazuudałsiędo
biu​ra,gdziepra​co​wałtakdłu​go,ażekrankom​pu​te​raza​mie​niłsięwnie​czy​tel​nąpla​-
mę.Na​za​jutrzranowstałizro​biłtosamo.

Tegodniaobu​dziłsięipo​czuł,żebra​ku​jemucie​płaAme​lii.Chciałjejzro​bićkok​-

tajlipo​ca​ło​waćją.Zro​zu​miał,żejestwięk​szymtchó​rzemniżona,aprze​cieżtoją
oskar​żył o tchó​rzo​stwo. Wsiadł na po​kład sa​mo​lo​tu i przy​je​chał pro​sto do tego
domu,bypo​wie​dziećAme​lii,coczu​je.Zro​bitoladachwi​la,gdytyl​kowy​my​śli,jakto
po​wie​dzieć.

Jużrazgood​trą​ci​ła.Niemiałwiel​kiejocho​tyznównad​sta​wiaćkar​kuistra​cićgło​-

wy,alemusitozro​bić.Gdy​bynieza​ry​zy​ko​wał,ża​ło​wał​bydokoń​caży​cia.

Ame​lia ru​szy​ła w stro​nę ka​mien​ne​go pie​ca i usia​dła na jed​nej z ła​wek. Ty​ler

usiadłobokniej,po​chy​liłsięiprze​krę​ciłpo​krę​tło,któ​repo​ka​załmuagentnie​ru​cho​-
mo​ści,ina​glewga​zo​wymko​min​kupo​ka​za​łysiępło​mie​nie.Towy​star​czy​ło,byprze​-
go​nićmar​co​wychłód.

– Miło – po​wie​dzia​ła, na​chy​la​jąc się w stro​nę ognia. – Choć na​rze​ka​łam na ten

dom,będęzanimtę​sk​nić.Trud​nobę​dzieprzy​wyk​nąćnanowodoma​łe​gomiesz​kan​-
ka.Na​wetniesko​rzy​sta​li​śmyzdo​mo​we​gokina.

Kiw​nąłgło​wą.Ztru​demsku​piałsięnaroz​mo​wie.
–Jaksięczu​jesz?–spy​tał.
–Wciążje​stemtro​chęobo​la​ła,aleprze​ży​ję–za​żar​to​wa​łazlek​kimuśmie​chem.–

Aty?

Wes​tchnął.Topod​chwy​tli​wepy​ta​nie.
–Jaje​stem…tro​chęodrę​twia​ły.Przy​tło​czo​ny.Smut​ny.Aleprzedewszyst​kimczu​-

jęsięwin​ny.

–Toniebyłani​czy​jawina.
– Wiem. Ale jest mnó​stwo in​nych rze​czy, za któ​re po​no​szę od​po​wie​dzial​ność.

Skie​ro​wa​łem do cie​bie sło​wa, któ​re cię zra​ni​ły. Wy​je​cha​łem, kie​dy wszyst​ko we
mniekrzy​cza​ło,że​bymzo​stał.

Wy​czuł,żeAme​liasztyw​nie​je.Wy​pi​łałykwina,poczymrze​kła:
–Tojaka​za​łamciwy​je​chać.
–Topraw​da.Aleodkie​dyro​bięto,comika​żesz?
Ame​liaci​choprych​nę​ła,za​kry​wa​jącusta.
–Wza​sa​dzieni​g​dy.
–Nowła​śnie.Wy​bra​łemzłymo​ment,żebyza​cząćcięsłu​chać.
–No,no–za​czę​łaostro,aleTy​lerjejprze​rwał.
–Nieprzy​je​cha​łemsiękłó​cić,Ame​lio.
Spoj​rza​ła na nie​go, przy​pa​tru​jąc się jego twa​rzy, jak​by chcia​ła za​pi​sać ją w pa​-

mię​ci.

–Więcpoco?
Głę​bo​kona​brałpo​wie​trza.
–Po​wie​dziećci,żeza​mie​rzamze​rwaćna​sząumo​wę.
Ame​liaścią​gnę​łabrwizmie​sza​na.
–Comasznamy​śli?
– Cóż – pod​jął. – Uzgod​ni​li​śmy, że kie​dy mi​nie trzy​dzie​ści dni, a obo​je bę​dzie​my

za​ko​cha​ni,zo​sta​nie​myra​zem.Zaśgdy​byjed​noznasna​dalchcia​łoroz​wo​du…roz​-
sta​nie​mysięjakprzy​ja​cie​le.

Wle​pi​ławzrokwswo​jeko​la​na.
–Więczry​wasztęumo​węiprzy​je​cha​łeśmipo​wie​dzieć,żeniebę​dzie​myprzy​ja​-

ciół​mi.–Ner​wo​wosięza​śmia​ła.–Chy​bajużtosły​sza​łam.Dwaty​go​dnietemu.

– To była cał​kiem inna sy​tu​acja. Nie roz​wie​dzie​my się, bo je​stem w to​bie za​ko​-

cha​ny.Atyje​steśwemnieza​ko​cha​na,na​wetje​śliniechcesztegoprzy​znać.

Ame​liaotwo​rzy​łausta.
–Co?
–Ko​chamcię–po​wtó​rzył.–Iniepo​zwo​lęciodtegouciec.Niemogęstaćzboku

ipa​trzeć,jakpró​bu​jeszznisz​czyćwszyst​ko,conaspo​łą​czy​ło.Pró​bo​wa​łem,po​zwo​-
li​łemciokła​my​waćisie​bie,imnie,aledłu​żejniebędętegoak​cep​to​wał.

Od​sta​wiłkie​li​szeknazie​mięiwziąłjązarękę.
–Ko​chamcię,Ame​lio.Ko​cha​łemcię,za​nimza​szłaśwcią​żę,ko​cha​łemcięprzed

sza​lo​nąnocąwVe​gas.Zro​zu​mia​łem,żeko​chamcięodszko​łyiwspól​nychlun​chów

na traw​ni​ku obok sta​dio​nu. Od dnia, kie​dy mnie za​pro​si​łaś do swo​jej ław​ki. By​łaś
naj​pięk​niej​szą,naj​słod​sząisto​tą,jakąspo​tka​łemwży​ciu.

–Jakmo​głeśmnietylelatko​chać?Ni​g​dyotymniemó​wi​łeś.Ni​g​dynieza​cho​wy​-

wa​łeśsię,jak​byścośdomnieczuł.

–Niedokoń​cazda​wa​łemso​bieztegospra​wę.Przezwszyst​kietelatawie​dzia​-

łem,żeko​chamcięjakprzy​ja​ciół​kę.Niedo​pusz​cza​łemdosie​biein​nejmoż​li​wo​ści.
Aleuczu​cietli​łosiępodpo​wierzch​nią.Ile​kroćuma​wia​łemsięzja​kąśko​bie​tą,coś
mi nie gra​ło. Ile​kroć wi​dzia​łem twój nu​mer na ekra​nie te​le​fo​nu, moje ser​ce biło
szyb​ciej.Chri​sti​netowie​dzia​ła,ajamu​sia​łemsięprze​stra​szyć,żestra​cęcięnaza​-
wsze,żebydo​strzecróż​ni​cę.

Przy​klęk​nąłipod​niósłnaniąwzrok.
–Je​steśdlamniewszyst​kim,Ame​lio.Chcę,że​byśzamniewy​szła.
–Jużje​ste​śmymał​żeń​stwem.
–Wiem–od​parłzuśmie​chem.–Alemojażonakie​dyśmioznaj​mi​ła,żeje​ślijąko​-

chamichcępo​zo​staćjejmę​żem,mu​szęsięznówoświad​czyćiwziąćzniąhucz​ny
ro​man​tycz​nyślubwko​ście​lezro​dzi​nąiprzy​ja​ciół​mi.

Się​gnąłdokie​sze​niiwy​jąłtosamoczar​neak​sa​mit​nepu​de​łecz​ko,któ​repo​da​ro​-

wałjejwdniuślu​buwVe​gas.Otwo​rzyłje,wśrod​kubły​snąłośmio​ka​ra​to​wybry​lant.
Kie​dywpro​wa​dzi​lisiędotegodomu,Ame​liaod​da​łagoTy​le​ro​wi.Wów​czasniesą​-
dzi​ła,żeimsięudaalbomy​śla​ła,żeje​ślicośztegowyj​dzie,Ty​lernieze​chcejejzo​-
sta​wićtakkosz​tow​ne​goka​mie​nia.My​li​łasiępo​dwój​nie.

–Od​da​łamcigo.–Zmarsz​czy​łaczo​ło.–Mia​łeśgosprze​daćwLosAn​ge​lesnaza​-

rę​czy​no​wypier​ścio​nekdlaKar​da​shia​nów.

– Nie​waż​ne, co wte​dy za​mie​rza​łem. To jest pier​ścio​nek mo​jej żony, więc na​le​ży

docie​bie.Dru​gie​gota​kie​gobymniezna​lazł.Tra​fi​łemnawięk​szeka​mie​nie,aleten
jest je​dy​ny w swo​im ro​dza​ju. Bez​błęd​ny i bez​barw​ny. Szlif jest do​sko​na​ły. To kla​-
sycz​napięk​ność,takjakty,więcna​le​żydocie​bie.

Był zde​ner​wo​wa​ny. Już raz oświad​czał się Ame​lii. Są już mał​żon​ka​mi. Ale po​-

przed​nimra​zemtobyłżart,któ​ryza​szedłzada​le​ko.Tymra​zemtodzie​jesięna​-
praw​dę.Pra​gniespę​dzićzAme​liąresz​tęży​cia.Drżą​cymgło​sem,pa​trzącjejwoczy,
spy​tał:

–Ame​lio,wyj​dzieszzamnie?

Onie​mia​ła.Nietegosięspo​dzie​wa​ła.Gdyusły​sza​łagłosTy​le​razholu,przezmo​-

mentczu​łara​dość,po​tempa​ni​kę.Roz​mo​wazbab​kądałajejdomy​śle​nia.Wła​śnie
mia​łana​laćso​biekie​li​szekwina,byze​braćsięnaod​wa​gęiza​dzwo​nićdoTy​le​ra.
Po​wie​dziećmu,żeskła​ma​ła,botakna​praw​dęgoko​cha.

Na​glepo​ja​wiłsięwdrzwiachkuch​ni,aonaniewie​dzia​ła,comy​śleć.Pew​nienie

prze​byłta​kie​goszma​tudro​gi,bysięzniąkłó​cić.Chciałzniąpo​roz​ma​wiaćoso​bi​-
ście,bezemo​cji,ja​kieto​wa​rzy​szy​łyimwszpi​ta​luczyprzedpo​ro​nie​niem.Conaj​wy​-
żejmia​łana​dzie​ję,żepo​zo​sta​nąprzy​ja​ciół​mi.

Nieśmia​łama​rzyćoni​czymwię​cej.
–Niewiem,copo​wie​dzieć–od​par​ła,krę​cącgło​wą.
Ty​lerścią​gnąłbrwi.
–Pod​po​wiemci.Klu​czo​wesło​wobrzmi:Tak,ako​lej​ne:Ko​chamcię,Ty​ler.Spró​-

buj​myjesz​czeraz.Ame​lio,wyj​dzieszzamnie?Te​raztwo​jako​lej.

Ame​liasięuśmiech​nę​ła.Miałra​cję.Chcia​łatego.Musityl​kotopo​wie​dzieć.
–Tak,Ty​ler.Wyj​dęzacie​bie.
–I?–Uśmiech​nąłsięzna​dzie​ją.
–I…ko​chamcię.Bar​dzo.
Wsu​nąłjejpier​ścio​neknapa​lecipo​ca​ło​wałjejdłoń,apo​temwstałide​li​kat​nieją

ob​jął.Na​tych​miastpo​czu​łasiębez​piecz​na,amy​śla​ła,żejużnaza​wszetostra​ci​ła.

Unio​sła gło​wę i przy​ci​snę​ła war​gi do ust Ty​le​ra. O ni​czym tak nie ma​rzy​ła jak

o jego oświad​czy​nach. Oświad​czy​nach męż​czy​zny, któ​ry znał ją le​piej niż kto​kol​-
wiekinny,któ​rypo​tra​fiłjąroz​śmie​szyć,ana​wetzro​bićjejka​kao.Za​wszefan​ta​zjo​-
wa​łaoja​kimśide​ale,aprze​cieżwięk​sze​goide​ałuniema.

Wtu​li​łatwarzwkla​pęma​ry​nar​ki.
–Wieszco?–rzekł.–Jestśro​da.Trzy​dzie​stydzień.
Pod​nio​sławzrokzuśmie​chem.Tak,wszyst​koza​koń​czy​łosiętak,jakmia​łosięza​-

koń​czyć.

–Wy​glą​danato,żenamsięuda​ło.Tro​chętrud​nowtouwie​rzyć,aletylewy​da​-

rzy​łosięprzeztenmie​siąc.

–Topraw​da.Wcią​guostat​nichdnina​uczy​łemsięjed​ne​go:żeniechcętrzy​mać

tegowta​jem​ni​cy.Mu​si​myza​dzwo​nićdona​szychro​dzin,itodziś.Niemo​że​mypo​-
wtó​rzyćbłę​du.

–Tak,alepo​cze​kaj​mytro​chę,że​bymmo​głana​cie​szyćsiętąchwi​lą.
–Do​brze.Pew​nieza​razza​cznie​mypla​no​waćhucz​newe​se​le,oja​kimza​wszema​-

rzy​łaś.Maszna​daltenwiel​kino​tat​nik?

Wzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Mam,aleodtwo​je​gowy​jaz​duspo​romy​śla​łam.Jużmnietenpo​mysłtaknieprze​-

ko​nu​je.Mojepla​nysku​pia​łysięnawszyst​kim,tyl​konienaroz​po​czę​ciuno​we​goży​-
ciazko​cha​nymmęż​czy​zną.Wy​żejsta​wia​łamtortikwia​tyniżpanamło​de​go.Pew​-
niedla​te​go,żekie​dyro​bi​łamtepla​ny,nieby​łamza​ko​cha​na.Te​raz,kie​dyje​stemza​-
ko​cha​na, nie po​trze​bu​ję tej otocz​ki. Już je​ste​śmy mał​żeń​stwem. Ko​cha​my się. To
wy​star​czy.

Ty​leruniósłbrwi.
–Tomiłe,comó​wisz,alepóź​niejbyśża​ło​wa​ła.Pew​ne​godniazadzie​sięćlatpo​-

kłó​ci​li​by​śmysięimia​ła​byśdomniepre​ten​sje,żepo​bra​li​śmysięwLasVe​gas,aty
by​łaśwczar​nejsu​kien​ce.Mniebyśzatoob​wi​nia​ła.Akie​dyna​szacór​kawy​cho​dzi​-
ła​byzamąż,pró​bo​wa​ła​byśso​bieod​bićto,cze​gosamanieprze​ży​łaś.Mowyniema,
urzą​dzi​mywiel​kiewe​se​le.Na​le​gam.

Ame​liasięza​my​śli​ła.
–Nodo​brze.Możenietakhucz​nejakwmoimno​te​sie,alezbia​łąsuk​niąipa​sto​-

rem,któ​ryniebę​dzieprzy​po​mi​nałElvi​sa,izna​szy​miro​dzi​na​miorazprzy​ja​ciół​mi.

Ty​leruśmiech​nąłsięiprzy​tu​liłAme​lię.
– Świet​ny plan. Mam tyl​ko jed​ną proś​bę, że​byś nie ka​za​ła mi cho​dzić na lek​cje

tań​ca.

Ro​ze​śmia​łasię.Ty​lerniemiałpo​czu​ciaryt​mu.
–Wi​dzia​łam,jaktań​czysz.Żad​nelek​cjeciniepo​mo​gą.
–Nowiesz!Aleniechtam,zgo​da.Po​wiedzmityl​ko,comamnasie​biewło​żyć.

–Dlamęż​czyzntopro​ste.
–Bonasnaj​bar​dziejin​te​re​su​jemie​siącmio​do​wy.
Ame​liaznówsięza​śmia​ła,apo​tem,pa​trzącmuwoczy,po​czu​ła,żemusimuwy​ja​-

śnić,dla​cze​goskła​ma​ła.

–Ty​ler–za​czę​ła,wpla​ta​jącpal​cewjegowło​sy–prze​pra​szam,żetaksięza​cho​-

wa​łam.Prze​ra​zi​łamnietami​łość,niewie​dzia​łam,czyczu​jesztosamo.Niepo​tra​fi​-
łamuwie​rzyć,żezo​sta​łeśzemną,bomnieko​chasz.By​łamprze​ko​na​na,żero​biszto
dladziec​ka.

–Tomojawina.Jateżsięba​łem,pró​bo​wa​łemsięsku​pićnadziec​ku,bonie​za​leż​-

nie od tego, jak uło​ży​ło​by się mię​dzy nami, dziec​ko by​ło​by czę​ścią mo​je​go ży​cia.
My​śla​łem,żeje​ślibędęukry​wałuczu​cia,niebę​dzietakbo​la​ło,gdymnieod​trą​cisz.

Ame​liasięskrzy​wi​ła.
–Ajacięod​trą​ci​łam.
–Iwca​lemniejniebo​la​ło.Możena​wetbar​dziej.Po​wi​nie​nembyłwy​znaćcipraw​-

dę w szpi​ta​lu, nie zwa​ża​jąc, jak za​re​agu​jesz. Gdy​bym po​wie​dział, że cię ko​cham,
czyka​za​ła​byśmiwra​caćdoNo​we​goJor​ku?

Niebyłapew​na.Czy​bymuuwie​rzy​ła?Niewie​dzia​ła,czywtam​tejtrud​nejchwi​li

wy​star​czy​ło​byjejsiły,byza​ry​zy​ko​wać.

– Nie​waż​ne – od​par​ła. – Nie zmie​ni​my prze​szło​ści, my​ślę, że tak to mia​ło być.

Roz​sta​niepo​mo​głonamso​bieuświa​do​mić,jakbar​dzosięko​cha​myiżechce​mybyć
ra​zem.

–Jaso​bieuświa​do​mi​łem,jaknielu​bięswo​je​gono​wo​jor​skie​gomiesz​ka​nia.Mogę

stądpro​wa​dzićin​te​re​sy.Niechcęre​zy​gno​waćztegodomu.Wiem,żejestzaduży,
ale…

–Po​pra​cu​je​mynadtym,żebygoza​peł​nić.
Ona też nie chcia​ła się stąd wy​pro​wa​dzać. Utra​ta dziec​ka uprzy​tom​ni​ła jej, że

bar​dzopra​gniemiećdzie​ci.Szu​ka​nieide​al​ne​gopart​ne​raod​su​wa​łotonadru​giplan.
Le​karzpo​wie​dział,bypo​cze​ka​liparęmie​się​cy,alegdyprzyj​dziepora,chcia​łaznów
spró​bo​wać.

–Do​ra​sta​łemzpię​cior​giemro​dzeń​stwawmiesz​ka​niuztrze​masy​pial​nia​miidwo​-

mała​zien​ka​mi.Mymamyset​kime​trów.Mo​że​myjeza​peł​nić,je​ślichcesz.

–Tobrzmijakwy​zwa​nie.–Ame​liasięza​śmia​ła.
–Dladziew​czy​nydą​żą​cejdoide​ałudompe​łendzie​cimożeoka​zaćsięzbytda​le​ki

odide​ału.

–Do​szłamdownio​sku,żeide​ałniejestjed​nakmoimide​ałem.Kie​dyby​łeśwNo​-

wymJor​ku,od​by​łambar​dzopo​ucza​ją​cąroz​mo​węzmojąbab​ką.

Spoj​rzałnaniązezdu​mie​niem.
–Tą,któ​rejmał​żeń​stwojestide​ałem,ja​kie​muni​g​dyniespro​stam?
–Tą,któ​rejmał​żeń​stwowy​obra​ża​łamso​biejakoide​ał.Mó​wiącwskró​cie,prze​-

ka​za​no mi baj​ko​wą wer​sję rze​czy​wi​sto​ści prze​zna​czo​ną dla ma​łych dziew​czy​nek.
My​ślęjed​nak,żedo​sta​łamto,cze​gopra​gnę​łam.Za​wszema​rzy​łamota​kimmał​żeń​-
stwiejakmał​żeń​stwodziad​kówi,oiro​nio,je​ste​śmybar​dzobli​sko.Mu​si​myjesz​cze
wy​trwaćra​zemja​kieśpięć​dzie​siątkil​kalat.

Uśmiech​nąłsięipo​ca​ło​wałAme​lię.
–Niemogęsiędo​cze​kać.

EPILOG

Czte​rymie​sią​cepóź​niej

Nad​szedłdzień,naktó​ryAme​liacze​ka​ła,od​kądskoń​czy​łapięćlat,itoszyb​ciej,

niżsięspo​dzie​wa​ła.

Kie​dy ktoś zre​zy​gno​wał z ter​mi​nu pod ko​niec lata, Ame​lia i Ty​ler sko​rzy​sta​li

zoka​zjiiza​re​zer​wo​wa​litenter​mindlasie​bie.Odtegomo​men​tuna​stą​piłczasra​do​-
sne​go pla​no​wa​nia. Choć Ame​lia za​mie​rza​ła po​skro​mić mło​dzień​cze pla​ny, oka​za​ło
się,żezpew​nychrze​czyniepo​tra​fi​łazre​zy​gno​wać.

Mia​łanaso​bienaj​pięk​niej​sząsuk​nię,kre​mo​wą,lśnią​cąkrysz​tał​ka​mi.Dłu​giwe​lon

cią​gnąłsięzaniąposza​rymdy​wa​nie.Pa​storczy​tałsło​waomi​ło​ściiwię​zachmał​-
żeń​skich,kie​dyAme​liasta​łanapod​wyż​sze​niu,pa​trzącwoczyuko​cha​ne​go.

Zer​k​nąw​szynatłumze​bra​nywka​pli​cy,doj​rza​łazna​jo​metwa​rzeprzy​ja​ciółiro​-

dzi​ny.Waż​nilu​dziewjejży​ciubyliświad​ka​mitejważ​nejchwi​li.

Przezlatapla​no​wa​łaswójślub,niemy​ślącopanumło​dym.Pa​trzącwoczyTy​le​-

ra,wie​dzia​ła,żetoonbyłnaj​waż​niej​szy.Waż​niej​szyniżsuk​niaczytort.

Urzą​dzi​litowe​se​le,gdyżTy​lertegodlaniejpra​gnął,choćniebyłotoko​niecz​ne.

Wkoń​cubylijużmał​żeń​stwem.Jed​nakprze​ży​wa​litęce​re​mo​nię,agdypo​wta​rza​li
sło​wamał​żeń​skiejprzy​się​gi,ichgło​sydrża​ły.Tymra​zemtesło​wazna​czy​łydlanich
dużowię​cej.

–Ogła​szamwasmę​żemiżoną.Możepanpo​ca​ło​waćswo​jążonę.
Ty​lerwziąłjąwra​mio​nazuśmie​chem.Ser​ceAme​liiza​bi​łomoc​niej.Mia​łana​dzie​-

ję,żeTy​lerza​wszebę​dzietaknaniąpa​trzył.

–Ko​chamcię–szep​nął.
–Jateżcięko​cham.I–do​da​łazuśmie​chem–je​stemwcią​ży.
Sze​ro​kootwo​rzyłoczy,uśmie​cha​jącsięsze​rzej.
–Na​praw​dę?
–Tak.
Przy​ci​snąłwar​gidojejust.Zda​wa​łosię,żesąsami.Gło​śnara​dośćgo​ścibyłaje​-

dy​nieda​le​kimszu​memwtle,błyskfle​szaBreeniedałsiępo​rów​naćdofa​jer​wer​ków
podjejpo​wie​ka​mi.Do​pie​rokie​dypa​storod​chrząk​nął,od​su​nę​lisięodsie​bie.

–Póź​niej–rzekłpa​stor.
Przezka​pli​cęprze​to​czy​łasięfalaśmie​chu.
Ame​liaza​czer​wie​ni​łasię,gdyWhit​neypo​da​łajejbu​kiet.Wzię​łaTy​le​rapodrękę

iod​wró​ci​lisiętwa​rządogo​ści.

–Pa​nieipa​no​wie,otopanipaniDi​xo​no​wie.
Szlinawąpopłat​kachróż,apowyj​ściuzka​pli​cyAme​liazro​zu​mia​ła,oczymna​-

praw​dęma​rzy​ła.Nieohucz​nymwe​se​lu,aleono​wymży​ciuzuko​cha​nymmęż​czy​-
zną.ZTy​le​rem.

Ty​tułory​gi​na​łu:Thir​tyDaystoWinHisWife
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inDe​si​re,2015
Re​dak​torse​rii:EwaGo​dyc​ka
Ko​rek​ta:Ur​szu​laGo​łę​biew​ska

©2015byAn​dreaLau​ren​ce
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.War​sza​wa2016

Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie.
Wszyst​kiepo​sta​ciewtejksiąż​cesąfik​cyj​ne.
Ja​kie​kol​wiekpo​do​bień​stwodoosóbrze​czy​wi​stych–ży​wychiumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​in i Har​le​qu​in Go​rą​cy Ro​mans są za​strze​żo​ny​mi zna​ka​mi na​le​żą​cy​mi do Har​le​qu​in En​ter​pri​ses
Li​mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN:978-83-276-2205-1

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Prolog
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Rozdziałjedenasty
Rozdziałdwunasty
Epilog
Stronaredakcyjna