B

B

B

B

B

B

B

B

eeee

eeee

z

zz

z

z

zz

z

m

m

m

m

m

m

m

m

iiii

iiii

ł

ł

oooo

oooo

šššš

šššš

cccc

cccc

iiii

iiii

- Syen Lee

Mo

ż

esz po prostu kocha

ć

bł

ę

kit morza

Lub te l

ś

ni

ą

ce gwiazdy

Albo ciepło sło

ń

ca

Mo

ż

esz kocha

ć

ś

wiat

Nigdy, nawet raz, nie zastanawiałem si

ę

nad tym jak

ż

y

ć

, ani czym jest miło

ść

; dla

takich jak oni

ż

yj

ą

cych pomi

ę

dzy wyobra

ź

ni

ą

a rzeczywisto

ś

ci

ą

.

Ż

ycie jest jedynie

tera

ź

niejszo

ś

ci

ą

oraz kl

ą

tw

ą

, w której musz

ą

kroczy

ć

obran

ą

ś

cie

ż

k

ą

; odwrotnie do

ludzi, te morskie stworzenia nie istniej

ą

, nawet je

ś

li tam s

ą

.

Nie maj

ą

krwi. Nie odczuwaj

ą

bólu, poniewa

ż

nie wiedz

ą

czym jest miło

ść

. Nie

kochaj

ą

i nie odchodz

ą

. Nie rozumiej

ą

istoty

ż

ycia, nawet je

ś

li prawdopodobnie je

posiadaj

ą

.

Ale pewnego dnia, jeden z tych zapomnianych zacz

ą

ł wszystko widzie

ć

.

Wzrok przebił si

ę

przez

ś

wiat, który nie jest tylko wodami roztaczaj

ą

cymi si

ę

pod

ogromnym, bł

ę

kitnym niebem. Spojrzała w gór

ę

, ze swojego miejsca na dnie oceanu

i odkryła,

ż

e sklepienie morza nie jest niebem. Popłyn

ę

ła, a

ż

do linii oddzielaj

ą

cej

dwa

ś

wiaty, za któr

ą

zobaczyła sierp ksi

ęż

yca widniej

ą

cy na ciemnym atłasie nocy.

Odkrywaj

ą

c,

ż

e

ś

wiat jest czym

ś

wi

ę

cej ni

ż

tylko sklepieniem morza, zacz

ę

ła

wszystko odczuwa

ć

. A gdy zacz

ę

ła czu

ć

, zacz

ę

ła równie

ż

zadawa

ć

pytania o

przenikaj

ą

cych przez ni

ą

uczuciach i istocie egzystencji. Pytała o

ś

mier

ć

, cho

ć

nikt

przed ni

ą

, nawet jeden, nie opu

ś

cił tego

ś

wiata.

Nadszedł równie

ż

inny dzie

ń

, w którym ujrzała co

ś

co spowodowało,

ż

e zadawała

jeszcze wi

ę

cej pyta

ń

ni

ż

kiedykolwiek. Zobaczyła kształt podobny do niej, a jednak

inny; poruszał si

ę

, ci którzy wygl

ą

dali jak ona a jednocze

ś

nie byli ró

ż

ni post

ę

powali

na przód, nie znajdowali si

ę

w wodzie, ale poruszali si

ę

tak jakby w niej przebywali.

Kształty te

ś

miały si

ę

ś

miechem, który jednak rozpoznawała, trzymały si

ę

w

obj

ę

ciach za którym t

ę

skniła, do których nale

ż

ała.

Nie zwa

ż

aj

ą

c na to czym s

ą

, spytała sam

ą

siebie:

- Jaka jest przyczyna tego

ś

miechu? Sk

ą

d bierze si

ę

ten u

ś

miech? Co jest powodem

u

ś

cisków? Czym jest to wszystko?

Próbowała znale

źć

odpowiedzi, ale czas mijał a ona nadal nie wiedziała nic o tym co

ujrzała. Była rozdarta bez

ż

adnej konkretnej przyczyny, jakby została uwi

ę

ziona

pomi

ę

dzy tymi my

ś

lami; pomi

ę

dzy tymi u

ś

miechami, obj

ę

ciami i

ś

miechami.

Pragn

ę

ła przynajmniej zrozumie

ć

, ale wszystko wydawało si

ę

rozpada

ć

.

Desperacja, desperacja zacz

ę

ła wszystko zmienia

ć

.

Ból przestał by

ć

jej obcy. Teraz czuła go cho

ć

niezrozumiała jak i dlaczego. I była

jedyn

ą

, która czuła ten ból, podczas gdy inni z jej gatunku, ci którzy nigdy nie ujrzeli

ś

wiata jaki ona znała rozci

ą

gaj

ą

cy si

ę

ponad sklepieniem wód, nie czuli nic. Była

samotna i wiedziała o tym.

Gdy pozwoliła wszystkiemu odej

ść

, uwolniła si

ę

równie

ż

od bólu – roni

ą

c łzy. Przez

długi czas po prostu płakała, znowu i znowu.

A

ż

pewnego dnia, kształt taki jak te które ju

ż

wcze

ś

niej widziała, spytał o przyczyn

ę

jej łez. Pó

ź

niej, zacz

ą

ł wyja

ś

nia

ć

:

- Tych co widziała

ś

, s

ą

nazywani lud

ź

mi. A przyczyna, za któr

ą

kryły si

ę

ich

zachowania jest zwana miło

ś

ci

ą

. Miło

ść

jest czym

ś

co przychodzi po tym jak

zrozumiesz prawdziwe znaczenia bólu i ran. Miło

ść

jest czym

ś

co ujawnia si

ę

gdy

ż

yjesz. Miło

ść

jest czym

ś

co istnieje pomi

ę

dzy nieokre

ś

lonym.

- I to miło

ść

czyni mnie tak

ą

, jak

ą

teraz jestem? Poniewa

ż

my nie czujemy bólu, ale

ja tak. Poniewa

ż

mo

ż

emy wie

ść

szcz

ęś

liwe

ż

ycie, nawet bez jego istoty samej w

sobie. I to ta miło

ść

mnie tak

ą

zrobiła?

Ale nigdy nie uda ci si

ę

mie

ć

wszystkiego

Pomimo tego jak bardzo b

ę

dziesz za tym t

ę

sknił, mo

ż

esz mie

ć

bł

ę

kit nieba

Ale nie te l

ś

ni

ą

ce gwiazdy

Nie ciepło sło

ń

ca

A szczególnie nie

ś

wiat.

Ten zwany człowiekiem zacz

ą

ł opowiada

ć

o miło

ś

ci i

ż

yciu jakie wiedli. Powiedział jej

o wszystkim co istnieje w jego

ś

wiecie. Mówił do niej przez długi czas; ale gdy zacz

ą

ł

ju

ż

nikt nie mógł cofn

ąć

tych pi

ę

knych historii, które opowiedział.

Nadchodzi jednak czas kiedy jeste

ś

my zobowi

ą

zani powiedzie

ć

do widzenia po

słodkim spotkaniu. I dla tych którzy rozumiej

ą

,

ż

e miło

ść

jest nieokre

ś

lona w swej

istocie, po

ż

egnanie nigdy nie jest czym

ś

łatwym do powiedzenia. Dla tych którzy

oddaj

ą

całego siebie i dla tych którzy si

ę

dopiero ucz

ą

, dla obu przypada ten sam

ból. Tak jak gdyby co

ś

przekroi

ć

na pół i ka

ż

da z tych cz

ęś

ci b

ę

dzie nadal zbyt du

ż

a

dla obojga z nich.

- Nie mo

ż

esz mnie zostawi

ć

– powiedział do niej człowiek.

Pogr

ąż

yła si

ę

w milczeniu, jakby starała si

ę

wszystko wyja

ś

ni

ć

za pomoc

ą

oczu które

gł

ę

boko wpatrywały si

ę

w jego oczy; ale on nie rozumiał.

- Znalazłem ci

ę

– kontynuował. – Opowiedziałem ci te wszystkie historie. Oddałem

swoje

ż

ycie. Nawet słyszałem twój płacz… Usłyszałem ci

ę

z twojego zimnego

podwodnego

ś

wiata tam w dole. Wi

ę

c dlaczego musisz mnie opu

ś

ci

ć

?

Nadal, w odpowiedzi usłyszał jedynie jej milczenie.

Tak jak miło

ść

Mo

ż

esz kocha

ć

, ale nie mo

ż

esz jej mie

ć

Poniewa

ż

miło

ść

sama w sobie nie jest czym

ś

co mo

ż

na posiada

ć

, nie przeze mnie

Ani ciebie

Poniewa

ż

miło

ść

nie jest czym

ś

czym mo

ż

esz obłaskawi

ć

kogokolwiek.

Nic na tym

ś

wiecie nie jest w istocie nie

ś

miertelne. Nawet wieczno

ść

sama w sobie

ma swój kres czasu, po którym to traci przyczyn

ę

do nazywania jej wieczno

ś

ci

ą

. Tak

samo historia nie mo

ż

e trwa

ć

wiecznie i nie mie

ć

ko

ń

ca.

- Powiedz mi, dlaczego musisz mnie opu

ś

ci

ć

?

Nadal tak samo cicha jak gł

ę

biny, jak spokojne mo

ż

e zaraz po sztormie.

- Dlaczego – spytał rozpaczliwie. – Powiedz mi!

- Pami

ę

tasz gdy si

ę

skaleczyłe

ś

? Była tam czerwona woda, która jak mówiłe

ś

nazywa si

ę

krwi

ą

. Pami

ę

tasz, prawda? – w ko

ń

cu si

ę

odezwała. Po czym uj

ę

ła ostry

kamie

ń

i naci

ę

ła nim sw

ą

skór

ę

mówi

ą

c: – Nie rozumiesz? Sprawiłe

ś

,

ż

e mam krew

tak samo jak ty. Nie powinno tak by

ć

!

- Mówiłe

ś

mi o

ż

yciu ludzi, prawa? Starałam si

ę

zrozumie

ć

czym nazywasz

ż

ycie i…

i… prawd

ą

jest teraz to,

ż

e zrozumiałam i

ż

ka

ż

de

ż

ycie musisz pewnego dnia

zgasn

ąć

! – Zacz

ę

ła krzycze

ć

. – Potem zacz

ę

łam odczuwa

ć

ból, wiesz o tym,

prawda? Mówisz,

ż

e to normalne,

ż

e s

ą

to rzeczy które maj

ą

miejsce gdy

ż

yjesz.

Powiedziałe

ś

równie

ż

,

ż

e ból jest czym

ś

co pozwala zrozumie

ć

czym jest miło

ść

.

- Wi

ę

c dlaczego? – ten człowiek, nigdy nie był zaspokojony jej wyja

ś

nieniami. – Nie

mo

ż

esz tak teraz po prostu

ż

y

ć

…

- Wiem,

ż

e nie mog

ę

– odpowiedziała. – Dlatego chc

ę

si

ę

z tob

ą

po

ż

egna

ć

. Musz

ę

to

zrobi

ć

poniewa

ż

nie mog

ę

wybra

ć

pomi

ę

dzy moim istnieniem a twoj

ą

miło

ś

ci

ą

.

Nadejdzie czas, kiedy znikn

ę

po

ś

ród otchłani wód, pomi

ę

dzy miło

ś

ci

ą

i tymi

historiami, gdy czas ten nadejdzie, b

ę

dzie to oznaczało,

ż

e umarłam. Ale…

przynajmniej rozumiem czym jest miło

ść

o której mi mówiłe

ś

, wi

ę

c b

ę

d

ę

ż

yła tak

długo jak ty długo b

ę

dziesz o niej pami

ę

tał…

Ale wtedy… zanim jeszcze nawet sko

ń

czyła mówi

ć

; jej ciało zacz

ę

ło zmienia

ć

si

ę

w

morsk

ą

pian

ę

na powierzchni morza.

Otrzymała swoj

ą

kar

ę

.

Kochała i dlatego musiała wybra

ć

pomi

ę

dzy

ż

yciem, które mogłaby dalej wie

ść

wyzbywaj

ą

c si

ę

miło

ś

ci a zmienieniem si

ę

w pian

ę

morsk

ą

wraz z nieokre

ś

lon

ą

w

swej istocie miło

ś

ci

ą

.

Ale miło

ść

istnieje by podtrzymywa

ć

ż

ycie

By nie znikło gdy ty stracisz miło

ść

.

Translated by Kettrine