Historia Sherlocka Holmesa

Sherlock Holmes, jest nie tylko największym i najsławniejszym

fikcyjnym detektywem, ale też jedną z najbardziej znanych realnych

czy fikcyjnych postaci w historii świata. Krytyk H.R.F. Keating wskazał

pojawienie się Holmesa w 1887 roku, początkiem istnienia powieści

kryminalnej jako osobnego gatunku literackiego. Holmes pierwszy raz

zaistniał w powieści zatytułowanej "A Study in Scarlet" ("Studium w

szkarłacie"), historii o zemście wywodzącej się z amerykańskiego Zachodu, a

zbierającej swe żniwo w Londynie. Londyńskie części akcji opowiada były

wojskowy lekarz John H. Watson, młodszy syn szkockiej rodziny, którego starszy

brat przepił rodzinny majątek. Ranny od kuli (w nogę lub bark) Watson, został

zwolniony ze służby i powrócił do Londynu. Szukając współlokatora,

z którym mógłby dzielić mieszkanie, zostaje przedstawiony przez

swojego dawnego kolegę ze studiów, ekscentrycznemu młodzieńcowi o orlej twarzy,

który uczęszczał na różnego rodzaju kursy uniwersyteckie, bez zdobywania choćby

jednego stopnia. Jego pierwsze słowa do Watsona - "Był pan w Afganistanie, jak sądzę",

wryły

się

w

pamięć

wszystkich

wielbicieli.

Sherlock Holmes - pierwszy na świecie detektyw konsultant. Wiecznie emanujący energią i chęcią

rozwiązywania coraz to nowych zagadek kryminalnych. Poszukuje w nich zarówno dziwaczności, jak i

sposobności do logicznego, racjonalnego rozumowania. Kiedy nie dzieje się

nic interesującego, Holmes ucieka się do zażywania siedmioprocentowego

roztworu kokainy. Wielokrotnie udowadniał także ekscentryczne cechy

swojego charakteru. W "Studium w szkarłacie" mówi Watsonowi, że nigdy

nie słyszał o teorii heliocentrycznej Kopernika, gdyż nie ma to żadnego

znaczenia dla jego pracy. Z czasem jednak widzimy wszechstronną wiedzę

detektywa, prowadzącą go do wyjaśnienia zagadki przestępstwa. Każe nam

to przypuszczać, że Holmes nabierał Watsona. Tytoń do fajki trzymał w perskim pantoflu, grał na

skrzypcach o dowolnych porach, przychodzącą pocztę przybijał sztyletem do kominka,

a eksperymenty chemiczne przeprowadzał w salonie. Tam także ćwiczył strzelanie,

pozostawiając w ścianie dziury po kulach ukształtowane w patriotyczne VR. Takie

zachowanie musiało oburzać gospodynię, panią Hudson i innych

sąsiadów,

których

nie

mieliśmy

okazji

poznać.

Zazwyczaj (we wszystkich sześćdziesięciu opowiadaniach są

oczywiście wyjątki), nowy klient odwiedza Holmesa, wcześniej uprzedzając o swej

wizycie lub nie. Holmes obserwując gościa maniery, ubiór, cechy fizyczne i ślady

błota na ubraniu, wyciąga wnioski zwane dedukcjami. Klient wyjaśnia problem.

Reszta historii to rozwiązanie zagadki. Czasami tymi gośćmi są przedstawiciele policji, którym

zdolności Holmesa stają się bardzo pomocne.

„Płeć piękna" to dział Watsona, chociaż Holmes nie pozostał do końca obojętny na kobiece wdzięki.

Dla niego Irene Adler, śpiewaczka operowa, która przechytrzyła go w opowiadaniu "A Scandal in

Bohemia", była zawsze kobietą. Watson radził sobie świetnie z kobietami. Niezależnie od

przedstawianych na filmach wizerunkach, doktor był przystojnym mężczyzną, sprawniejszym i

szybszym od inspektora Lestrade'a.

W drugiej powieści, "The Sign of Four" ("Znak czterech"), klientem Holmesa jest

piękna, młoda kobieta Mary Morstan, która później zostaje panią Watson. Jest

najcierpliwszą z żon, nie ma za złe mężowi, gdy ten wyrusza z Holmesem na

spotkanie nowej przygody. Ze względu na nieład dat, Sherlockianie (tak nazywają

siebie miłośnicy i badacze przygód Holmesa) spekulują jakoby

były trzy panie Watson. Doktor wznawia praktykę lekarską,

lecz nadal spisuje sprawy prowadzone przez swojego

przyjaciela. A jest w tym naprawdę dobry. To on jest narratorem pięćdziesięciu

sześciu opowiadań; dwa z nich: "Adventure of the Mazarin Stone" i "His Last

Bow", pisane są w trzeciej osobie, a "The Adventure of the Blanched Soldier" i

"The Adventure of the Lion's Mane" opowiada sam Holmes. Jako pisarz, Watson jest znacznie lepszy

od Holmesa. Conan Doyle wiedział jak ważne jest istnienie kogoś, kto mógłby odbierać enigmatyczne

uwagi detektywa. Od tej pory jakakolwiek postać pełniąca tę funkcję w literaturze kryminalnej zwana

jest "Watsonem".

Jak wyglądał Sherlock Holmes?

Pierwsze rysunki do opowiadań wykonał ojciec autora, Charles Doyle. Holmes ma

na nich kręcone włosy, marzycielską twarz, nie pasującą marynarkę. Podkreśla to

romantyczne cechy jego charakteru.

Zupełnie odmiennie przedstawił detektywa najbardziej znany

ilustrator przygód, Sidney Paget.

To jemu zawdzięczamy charakterystyczną czapkę, zakrzywioną

fajkę i numer ulicy - 221b.

Sherlock Pageta ma plastikowe rysy twarzy, co tworzy z niego chłodno myślącego

naukowca. Jego podobieństwo do Pageta nie jest przypadkowe. Jako modela do postaci detektywa,

Paget używał swojego brata, również rysownika, Waltera.

To właśnie Walter Paget miał być ilustratorem opowiadań. Przez pomyłkę zaliczka za rysunki została

wysłana do Sidneya.

Dom Sherlocka

W Londynie, na specjalnie do tego celu

wydłużonej ulicy Baker Street 221b, znajduje

się muzeum Sherlocka Holmesa. Jest to

odtworzone z opowiadań mieszkanie

detektywa.

Sherlock Holmes i Doctor Watson mieszkali w

Londynie w domu przy ulicy Baker Street 221b.Obecnie znajduje się tam

muzeum poświęcone życiu Sherlocka Holmesa i czasom, w których

żył. Wnętrze domu urządzone jest dokładnie według opisów

zamieszczonych w opublikowanych książkach.