YvonneLindsay

Dreszczykpożądania

Tłu​ma​cze​nie

Ka​ta​rzy​naCią​żyń​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

Oli​vianiezno​si​łaszpi​ta​li.
Naję​zy​kuczu​ładraż​nią​cycierp​kismak.Gdytyl​koprze​kro​czy​łaprógszpi​ta​laina

ta​bli​cy in​for​ma​cyj​nej za​czę​ła szu​kać wła​ści​we​go od​dzia​łu, na​pły​nę​ły bu​dzą​ce lęk
wspo​mnie​nia.

Ostat​niarzecz,ja​kiejpo​trze​bo​wa​ła,tospo​tka​niezmę​żem,zktó​rymżyławse​pa​-

ra​cji,na​wetje​że​lipro​siłowi​zy​tę.DwalatatemuXan​derdo​ko​nałwy​bo​ru,wy​pro​-
wa​dza​jącsięzichdomu,aonaodtejporynie​źleso​biera​dzi​ła.Nie​źle.Tak,wspa​-
nia​ły eu​fe​mizm ilu​stru​ją​cy jej pa​ra​no​ję, brak po​czu​cia bez​pie​czeń​stwa, neu​ro​zę
inad​wraż​li​wość.Botakwła​ści​wiemoż​naopi​saćjejstan.

Icho​ciażwca​leniemu​sia​łapo​ja​wiaćsięwszpi​ta​lu,tomimowszyst​koprzy​szła.
Podźwięcz​nymsy​gna​ledrzwiwin​dyotwo​rzy​łysię.Oli​viazwal​czy​łachęć,bysię

od​wró​cićnapię​cieiuciec.Zroz​my​słemwsia​dłajed​nakina​ci​snę​łaprzy​ciskpię​tra,
naktó​rechcia​łasiędo​stać.

„Chcieć”. Sło​wo tak bli​skie „pra​gnąć”. Zbiór prze​peł​nio​nych zna​cze​niem li​ter.

Wokre​ślo​nymkon​tek​ściedwoj​galu​dzi,zktó​rychkaż​dypo​dą​żawswo​ją,prze​ciw​ną
niżdru​gaoso​bastro​nę,po​sia​da​jąnie​zwy​kłąsiłę.Oli​viajużpo​ra​dzi​łaso​biezbó​lem
po​rzu​ce​nia,zestra​ta​mi,któ​renie​maljąobez​wład​ni​ły.

Tak w każ​dym ra​zie my​śla​ła do mo​men​tu, gdy tego ran​ka te​le​fon wy​rwał ją ze

snu.

Moc​niejści​snę​łapa​sekto​reb​ki.Niemusiwi​dziećsięzXan​de​rem,je​śliniemana

toocho​ty,na​wetje​że​li,wy​bu​dziw​szysięzsze​ścio​ty​go​dnio​wejśpiącz​ki,do​ma​gałsię,
by ją zo​ba​czyć. Do​ma​gał się, to w jego sty​lu. Trud​no od nie​go ocze​ki​wać ta​kich
sub​tel​no​ścijakuprzej​maproś​ba.Oli​viawes​tchnę​ła,agdydrzwiwin​dysięotwo​rzy​-
ły,wy​sia​dłaiza​trzy​ma​łasięprzyre​cep​cji.

–Wczymmogępo​móc?–spy​ta​łapie​lę​gniar​kazpli​kiemkartpa​cjen​tów.
–Czydok​torTho​masjestwol​ny?Ocze​ku​jemnie.
–Och,paniJack​son,tak?Pro​szęzamną.
Pie​lę​gniar​ka wska​za​ła jej dość ni​ja​ką po​cze​kal​nię, po​wie​dzia​ła, że le​karz za​raz

przyj​dzie,poczymwy​szła.

Oli​viakrą​ży​łapopo​miesz​cze​niu,niemo​gącusie​dziećwmiej​scu.Trzykro​kiwjed​-

nąstro​nę,trzyzpo​wro​tem.Po​cze​kal​niepo​win​nybyćwięk​sze,po​my​śla​łasfru​stro​-
wa​na.Sły​szącotwie​ra​ją​cesięzajejple​ca​midrzwi,od​wró​ci​łasię.Uzna​ła,żetole​-
karz,choćmęż​czy​znawy​glą​dałzbytmło​dojaknaspe​cja​li​stęneu​ro​lo​ga.

–PaniJack​son,dzię​ku​ję,żepaniprzy​szła.
Kiw​nę​ła gło​wą i uję​ła jego wy​cią​gnię​tą rękę, za​uwa​ża​jąc, jak bar​dzo róż​nią się

ichdło​nie:jegojestczy​sta,cie​płaisu​cha,jejpo​bru​dzo​nafar​bąitakzim​na,żeza​-
czę​łasięza​sta​na​wiać,czykrą​że​niesięza​trzy​ma​ło.

–Po​wie​działpan,żeXan​dermiałwy​pa​dek?
–Tak,stra​ciłpa​no​wa​nienadkie​row​ni​cąnamo​krejdro​dze.Ude​rzyłwsłupelek​-

trycz​ny.Kie​dywy​bu​dziłsięześpiącz​ki,zo​stałprze​nie​sio​nyzin​ten​syw​nejopie​kina
nor​mal​nyod​dział.

– Po​in​for​mo​wa​no mnie, że wy​pa​dek miał miej​sce sześć ty​go​dni temu. Dłu​go był

wśpiącz​ce,praw​da?

– Tak. W cią​gu kil​ku ostat​nich dni po​ja​wi​ły się obie​cu​ją​ce ozna​ki przy​tom​no​ści.

Mi​nio​nejnocyobu​dziłsięnado​breiodrazuspy​tałopa​nią.Per​so​nelbyłza​sko​czo​-
ny.Nali​ścienaj​bliż​szychosóbznaj​do​wa​łasiętyl​kojegomat​ka.

Oli​via cięż​ko opa​dła na krze​sło. Xan​der o nią py​tał? W dniu, kie​dy ją opu​ścił,

oznaj​mił,żeniemająso​bienicwię​cejdopo​wie​dze​nia.

Czymó​wiąte​razotymsa​mymczło​wie​ku?
–Nie…ro​zu​miem–wy​krztu​si​ławkoń​cu.
–PanJack​soncier​pinapo​ura​zo​wąamne​zję.Tonicnad​zwy​czaj​ne​go.Praw​dęmó​-

wiąc,mniejniżtrzypro​centpa​cjen​tówpoura​ziemó​zguniedo​świad​czautra​typa​-
mię​ci.

–Aonniena​le​żydotychtrzechpro​cent.
Le​karzprzy​tak​nął.
–Oso​byzamne​zjąpo​ura​zo​wąsąza​gu​bio​neizdez​o​rien​to​wa​ne,majązwy​klepro​-

blemzpa​mię​ciąkrót​ko​trwa​łą. Wprzy​pad​kupanaJack​so​na jestina​czej,mamy do
czy​nie​niazczę​ścio​wąutra​tąpa​mię​cidłu​go​trwa​łej.Do​my​ślamsię,żeniewie​dzia​ła
paniojegowy​pad​ku?

–Rzad​kowi​du​jęoso​by,któ​resąznimwsta​łymkon​tak​cie,ni​g​dynieby​łambli​sko

zjegomat​ką.Niedzi​wimnie,żeniktmnieniepo​wia​do​mił.Niewi​dzia​łamXan​de​ra
oddwóchlat.Cze​ka​my,ażsądwy​zna​czydatęspra​wyroz​wo​do​wej.

Niebyławsta​niemó​wićotymbezgo​ry​czy.
–Achtak.Wta​kimra​ziemamypro​blem.
–Pro​blem?
–Mamnamy​ślijegowyj​ście.
–Niero​zu​miem.–Oli​viaścią​gnę​łabrwi.
–Onmiesz​kasam,tak?
–Oilesięorien​tu​ję,tak.
–Awy​da​jemusię,żewró​cidodomu,dopani.
Oli​viaza​mar​ła.
–Co?
–Wy​da​jemusię,żeje​ste​ściera​zem,dla​te​goopa​niąpy​tał.Jegopierw​szesło​wa

poprze​bu​dze​niubrzmia​ły:Pro​szępo​wie​dziećżo​nie,żenicminiejest.

Dok​torTho​masza​cząłtłu​ma​czyćOli​viicha​rak​terob​ra​żeńXan​de​ra,leczjegosło​-

wanate​matutra​tyfi​zycz​nejfor​mynasku​tekśpiącz​kioraztrud​no​ścizpa​mię​ciąle​-
d​wiedoniejdo​cie​ra​ły.My​śla​łatyl​kootym,żepotakdłu​gimcza​siemęż​czy​zna,któ​-
rysięzniąroz​stał,wła​śniedoniejchcewró​cić.

–Prze​pra​szam–prze​rwa​łale​ka​rzo​wi.–Ilewła​ści​wieXan​derpa​mię​ta?
– O ile mo​głem się zo​rien​to​wać, jego ostat​nie wy​raź​ne wspo​mnie​nie po​cho​dzi

sprzedsze​ściulat.

–By​li​śmywte​dytużpoślu​bie–oznaj​mi​ła.
Czy​liXan​derniepa​mię​tanicnate​matre​mon​tupo​cho​dzą​ce​gozkoń​caXIXwie​ku

domuzwi​do​kiemnaChel​ten​hamBe​achanina​ro​dzinichsynapięćlatpóź​niej.

Aniśmier​ciPar​ke​ra,gdyle​d​wieskoń​czyłtrzylata.
Ztru​demznaj​do​wa​łasło​wa,byza​daćko​lej​nepy​ta​nie.
–Czyon…czy…od​zy​skapa​mięć?
Le​karzwzru​szyłra​mio​na​mi.
–Moż​li​we.Moż​li​weteż,żeni​g​dynieprzy​po​mniso​bietam​tychlat,alboprzy​po​-

mnijeso​bieczę​ścio​wo.

Oli​viaprzezchwi​lęsie​dzia​ławmil​cze​niu.Po​temwzię​łagłę​bo​kiod​dech.Musito

zro​bić.

–Mogęgote​razzo​ba​czyć?
–Oczy​wi​ście.Pro​szęzemną.
Le​karzza​pro​wa​dziłOli​viędodu​że​gopo​ko​juzczte​re​małóż​ka​mi,choćtyl​kojed​-

no,przyoknie,byłoza​ję​te.Oli​viasta​ra​łasięopa​no​waćemo​cje.Znówuj​rzymęż​czy​-
znę,któ​re​muprzy​się​ga​ławier​ność,któ​re​goko​cha​łapo​nadży​cieiwie​rzy​ła,żeon
od​wza​jem​nia to uczu​cie. Gdy wresz​cie zo​ba​czy​ła zna​jo​mą twarz, a w niej twarz
ma​łe​goPar​ke​ra,ser​ceza​bi​łojejmoc​niej.

Oj​ciec i syn byli po​dob​ni jak dwie kro​ple wody. Mi​mo​wol​nie po​ma​so​wa​ła klat​kę

pier​sio​wą,tamgdzieznaj​do​wa​łosięser​ce.

–Śpi,alepew​niewkrót​cesięobu​dzi–rzekłle​karz,zer​k​nąw​szydokar​tyXan​de​-

ra.–Możepaniprzynimusiąść.

–Dzię​ku​ję–od​par​ła,sia​da​jącnakrze​śleprzyłóż​ku,ty​łemdooknaisłoń​caroz​-

świe​tla​ją​ce​goportwod​da​li.

Po​wio​dławzro​kiemponie​ru​cho​mejpo​sta​cile​żą​cejpodcien​kąkoł​drą.Za​czę​łaod

stóp, aż do​tar​ła do twa​rzy. Xan​der stra​cił na wa​dze, wy​da​wał się wą​tły i kru​chy.
Bro​dępo​kry​wałmulek​kiza​rost,wło​sydo​ma​ga​łysięfry​zje​ra.

Współ​czu​łamu.Xan​derprzy​wykłdodzia​ła​niaipo​dej​mo​wa​niade​cy​zji.Byłra​czej

mo​to​remniżprzed​mio​temdzia​łań.Win​nejsy​tu​acjile​że​niewszpi​tal​nymłóż​kudo​-
pro​wa​dzi​ło​bygodosza​łu.

Na​glepod​niósłpo​wie​kiiprze​szyłjąspoj​rze​niemsza​rychoczu.Wi​dzia​ła,żejąpo​-

znał,uśmiech​nąłsię,jegooczyza​lśni​łyszcze​rąra​do​ścią.Po​czu​łaja​kąświęźztym
czło​wie​kiem,jak​bytawięźni​g​dynieze​rwa​łasięnasku​tekoko​licz​no​ści,któ​rewy​-
mknę​łysięspodichkon​tro​li.

Uśmiech​nę​łasięau​to​ma​tycz​nie.
Kie​dyostat​niowi​dzia​łajegouśmiech?Daw​notemu.Tę​sk​ni​łazanim.Tę​sk​ni​łaza

Xan​de​rem.Przezdwasa​mot​nelatawma​wia​łaso​bie,żeod​ko​cha​niesięjestrów​nie
pro​ste,jakza​ko​cha​niesię,je​ślityl​koczło​wieksiępo​sta​ra.Okła​my​wa​łasię.

Niemoż​nascho​waćgło​wywpia​sekiuda​wać,żektośniejestnaj​waż​niej​sząoso​-

bąwna​szymży​ciu.

–Li​vvy?–Xan​derode​zwałsięchra​pli​wymgło​sem.
–Toja–od​par​ła.–Je​stemtu​taj.
Oczyjejwy​peł​ni​łysięłza​mi.Gar​dłomia​łaści​śnię​te.Wzię​łagozarękę.Łzypo​pły​-

nę​łypopo​licz​kach.Xan​der wes​tchnąłiza​mknąłoczy. Do​pie​ropokil​kuse​kun​dach
sięode​zwał:

–Todo​brze.
Oli​viazdu​si​łapłacz.Sto​ją​cypodru​giejstro​niełóż​kadok​torTho​masod​chrząk​nął.
–Xan​der?

– Pro​szę się nie mar​twić, on znów śpi. Nie​dłu​go po​ja​wi się pie​lę​gniar​ka, zba​da

go.Pew​nieprze​bu​dzisiępo​now​nie.Te​raz,je​ślipanipo​zwo​li…

–Tak,oczy​wi​ście.Dzię​ku​ję.
Le​d​wieza​uwa​ży​ławyj​ściele​ka​rzaczypo​wrótdopo​ko​juszu​ra​ją​ce​gono​ga​midru​-

gie​gopa​cjen​tazcho​dzi​kiemifi​zjo​te​ra​peu​tą.

Sku​pi​łasięnale​żą​cymprzedniąmęż​czyź​nie,naod​de​chu,któ​ryuno​siłjegopierś.

Jejmy​ślikrą​ży​łyjaksza​lo​ne,ażwkoń​cuso​bieuświa​do​mi​ła,żeXan​dermógłzgi​nąć
wwy​pad​ku,aonana​wetbyotymniewie​dzia​ła.Niemia​ła​byoka​zji,bybła​gaćgo
odru​gąszan​sę.

AleXan​derniezgi​nął.Zatoza​po​mniał,żewpew​nymmo​men​cieży​ciasięroz​sta​li.
Ichpal​cepo​zo​sta​wa​łysple​cio​ne,jak​bybyłajegoko​twi​cą.Po​chy​li​łasięide​li​kat​nie

przy​ło​ży​łajegodłońdopo​licz​ka.DłońXan​de​rabyłacie​pła.Ajej?Mia​łana​dzie​ję,że
wciążżyła.Praw​dęmó​wiąc,pra​gnę​łagotakmoc​nojakza​wsze.Gdzieśwgłę​bidu​-
szy po​czu​ła iskier​kę na​dziei. Czy utra​ta pa​mię​ci przez Xan​de​ra da im tę dru​gą
szan​sę,któ​rejwcze​śniejtaksta​now​czood​ma​wiał?

Wtymmo​men​ciewie​dzia​ła,żezro​biwszyst​ko,bygood​zy​skać.
Czypo​su​niesięna​wetdouda​wa​nia,żeichdaw​nepro​ble​mynieist​nia​ły?
Od​po​wiedź,któ​rejsamaso​bieudzie​li​ła,po​win​najązszo​ko​wać,ajed​naktaknie

było.

Ow​szem,na​wetdotegosiępo​su​nie.

ROZDZIAŁDRUGI

We​szładodomu,za​mknę​ładrzwiiopar​łasięoniezwes​tchnie​niem.Wcie​leczu​ła

na​pię​cie. Ple​cy mia​ła sztyw​ne, ra​mio​na odrę​twia​łe, ból gło​wy, któ​ry ją do​padł
wdro​dzezeszpi​ta​la,na​ra​stał.

NaBoga,coonazro​bi​ła?
Czypo​zwa​la​jącXan​de​ro​wiwie​rzyć,żewciążsąszczę​śli​wymmał​żeń​stwem,okła​-

ma​łago?Toniemożechy​babyćkłam​stwo,sko​roonwtowie​rzy,aonani​g​dynie
prze​sta​łategopra​gnąć?

Niedasięcof​nąćcza​su.Niedasięzro​bićnanowotego,cozro​bi​łosiępięćmi​nut

wcze​śniej, więc co do​pie​ro mó​wić o czymś, co wy​da​rzy​ło się przed dwo​ma laty.
Ajed​nakmoż​naza​cząćodnowa,itowła​śnieza​mie​rza​łazro​bić.

Wy​ko​rzy​sta​nieamne​zjiXan​de​ramożeniejestdokoń​caetycz​ne.Oli​viazda​wa​ła

so​biespra​węztego,żespo​rory​zy​ku​je.Wkaż​dejchwi​liXan​dermożeod​zy​skaćpa​-
mięć,azniąnie​chęćdoroz​mówoichpro​ble​mach.

Je​ślijed​nakist​nie​jenaj​mniej​szaszan​sa,żeznówbędąszczę​śli​wi,musizniejsko​-

rzy​stać.

Od​su​nę​łasięoddrzwiiru​szy​ładodu​żejkuch​ni,któ​rąztakąra​do​ściąre​mon​to​-

wa​li,wpro​wa​dziw​szysiędotegopię​tro​we​godomuty​dzieńpoślu​bie.

Au​to​ma​tycz​niewy​ko​ny​wa​łaru​ty​no​weczyn​no​ści,na​sta​wi​łaczaj​nikzwodą.Mia​ła

na​dzie​ję,żeher​ba​taru​mian​ko​wazła​go​dzibólgło​wy.

Alecozła​go​dzidrę​czą​cejąpo​czu​ciewiny?
Kie​dybyłaobo​la​łapośmier​ciPar​ke​ra,prze​peł​nio​nawy​rzu​ta​misu​mie​nia,chy​ba

ła​twiejbyłojejpo​zwo​lićXan​de​ro​wiodejść,niżwal​czyćoichmał​żeń​stwo–wal​czyć
onie​go,dodia​bła.Za​rzu​ca​łamu,żesięodniejemo​cjo​nal​nieod​su​nął,aleczyona
nie po​stę​po​wa​ła tak samo? Po​tem, gdy zo​ba​czy​ła, co stra​ci​ła, było już za póź​no.
Xan​derniechciałroz​ma​wiaćougo​dzieczyte​ra​pii.Jak​bywy​ma​załjązeswe​goży​-
cia.

To wciąż bo​la​ło, choć czas po​zwo​lił jej spoj​rzeć na daw​ne wy​da​rze​nia z pew​nej

per​spek​ty​wy.Otwo​rzyłjejoczynabłę​dy,któ​rychjużbyniepo​wtó​rzy​ła,najejwkład
wroz​padichmał​żeń​stwa.

Gwiz​dek czaj​ni​ka prze​rwał jej my​śli. Na​la​ła wrzą​tek do czaj​nicz​ka i z szaf​ki ze

szkla​nymfron​tem,gdzietrzy​ma​łako​lek​cjępor​ce​la​ny,wy​ję​łaulu​bio​nąfi​li​żan​kę.Po​-
sta​wi​ławszyst​konatacyiwy​szłanata​ras.

Usia​dła na le​ża​ku. Ską​pa​na w słoń​cu let​nie​go wie​czo​ru za​mknę​ła oczy i przez

chwi​lęsłu​cha​łaota​cza​ją​cychjądźwię​ków.Pozaod​le​głymszu​memsa​mo​cho​dówsły​-
sza​ładzie​ciba​wią​cesięnapo​dwór​kach.Tendźwięk,za​wszesłod​ko-gorz​ki,przy​po​-
mi​nał, że nie​za​leż​nie od jej tra​ge​dii ży​cie to​czy się nor​mal​nym ryt​mem. Pod​nio​sła
po​wie​kiizezdu​mie​niempo​czu​łałzy.Po​trzą​snę​łagło​wą.Na​la​łaher​ba​tędofi​li​żan​ki,
zktó​rejunio​słasięde​li​kat​nawońru​mian​ku.Wry​tu​alepa​rze​niaipi​ciaher​ba​tybyło
cośnad​zwy​czajko​ją​ce​go.

Toje​denzezwy​cza​jów,ja​kichna​bra​ła,kie​dyczu​łasię,jak​bystra​ci​ławszyst​ko–

tak​żero​zum.

Unio​słafi​li​żan​kęiwy​pi​łamałyłykgo​rą​ce​gopły​nu,sma​ku​jącgoimy​ślącoswo​jej

de​cy​zji. Czu​ła cię​żar ry​zy​ka, któ​re pod​ję​ła. Tyle rze​czy może się nie po​wieść. Co
praw​daXan​de​racze​kadłu​gadro​gadood​zy​ska​niazdro​wiaispraw​no​ści,wie​ledni,
je​śliniety​go​dni,nimopu​ściszpi​tal.Musina​uczyćsięcho​dzićbezpo​mo​cy,za​nimzo​-
sta​niewy​pi​sa​nydodomu.

Dom.
Oli​vięprze​szedłdreszcz.Toniebyłdom,wktó​rymXan​dermiesz​kałprzezostat​-

niedwalata,leczdom,któ​ryra​zemku​pi​liiprzezpierw​szyrokmał​żeń​stwazen​tu​-
zja​zmemre​mon​to​wa​li.Dzię​kiBoguniesprze​da​łago,po​sta​no​wi​łamiesz​kaćwnim
zewspo​mnie​nia​mi.

Dopew​ne​gostop​niaza​ak​cep​to​wa​łako​niecswo​je​gomał​żeń​stwa,jed​naknieprze​-

sta​ła ko​chać Xan​de​ra. Nie po​ra​dzi​ła so​bie z tą mi​ło​ścią. Po wyj​ściu Xan​de​ra ze
szpi​ta​lacze​kaichnowypo​czą​tek,takjakpoślu​bie.Aje​śliXan​derkie​dyśod​zy​ska
pa​mięć,możeszczę​śliw​szewspo​mnie​niaprzy​kry​jągo​rycz,któ​raichroz​dzie​li​ła.

Oczy​wi​ście, je​śli od​zy​ska pa​mięć przed po​wro​tem do daw​ne​go domu, pew​nie

stra​cą szan​sę na od​bu​do​wa​nie związ​ku. Jed​nak po​sta​no​wi​ła za​ry​zy​ko​wać. Póź​niej
bę​dziesięmie​rzyćześwia​temXan​de​ra.Świa​tem,wktó​rympra​co​wałipro​wa​dził
ży​cieto​wa​rzy​skie,aktó​ryjużniebyłjejświa​tem.Napo​cząt​kuniebę​dzietrud​no
za​cho​waćdy​stan​suwsto​sun​kachzprzy​ja​ciół​miiko​le​ga​miXan​de​ra.Ja​kośnieza​-
uwa​ży​łanaszaf​ceprzyszpi​tal​nymłóż​kulicz​nychkar​tekzży​cze​nia​mizdro​wiaani
kwia​tów.Le​ża​łatamtyl​kojed​nakart​kapod​pi​sa​naprzezwspół​pra​cow​ni​kówXan​de​-
razban​kuin​we​sty​cyj​ne​go.Kie​dyXan​derwy​do​brze​jenatyle,bywró​cićdopra​cy,
wte​dy…Cóż,wte​dyzaj​miesiętympro​ble​mem.

Le​ka​rzestwier​dzi​li,żeconaj​mniejprzezmie​siącXan​derpo​wi​nienod​po​czy​wać,

anie​wy​klu​czo​ne,żetenokrespo​trwadłu​żej,za​leż​nieodpo​stę​pówte​ra​pii.Wszpi​-
ta​lutyl​koro​dzi​namapra​wogood​wie​dzać,coozna​czaoka​zjo​nal​newi​zy​tyjegomat​-
ki,któ​ramiesz​kadośćda​le​ko.Niktniedo​wiesięni​cze​gopozami​ni​mumin​for​ma​cji,
ja​kichmożeudzie​lićszpi​tal.Oli​viapo​sta​no​wi​ła,żezakil​kadniza​dzwo​nidojed​ne​go
zko​le​gówXan​de​razpra​cy,byznie​chę​cićpo​ten​cjal​nychgo​ści.

Ogar​nę​łyjąwy​rzu​tysu​mie​nia.Przy​ja​cie​leXan​de​ramająpra​wodoin​for​ma​cjina

te​matsta​nujegozdro​wiainie​wąt​pli​wieze​chcągood​wie​dzić.Alejed​nonie​uważ​ne
sło​womo​gło​bywy​wo​łaćwię​cejpy​tań,niżchcia​ła​byusły​szeć.Nieod​wa​żysięażtak
za​ry​zy​ko​wać.

Amne​zjaXan​de​radałajejnie​spo​dzie​wa​nąszan​sę.Za​mie​rza​łapo​wal​czyćomęża.

Musiwie​rzyć,żeudajejsięod​bu​do​waćłą​czą​cąichnie​gdyświęź.Fakt,żeXan​der
poprze​bu​dze​niuześpiącz​kipy​tałwła​śnieonią,naj​wy​raź​niejwniejza​ko​cha​ny,do​-
da​wał jej od​wa​gi. Li​czy​ła, że tym ra​zem będą mie​li resz​tę ży​cia, by prze​żyć je
wszczę​ściu.

Chy​ba po raz set​ny tego ran​ka spoj​rzał na drzwi po​ko​ju. Oli​via po​win​na już się

po​ja​wić. Po go​rącz​ko​wej dys​ku​sji z dok​to​rem Tho​ma​sem na te​mat wy​jaz​du do
ośrod​ka re​ha​bi​li​ta​cyj​ne​go, któ​rą Xan​der za​koń​czył sta​now​czą od​mo​wą, le​karz
w koń​cu się ugiął i po​zwo​lił mu na​za​jutrz wyjść do domu. A może na​wet jesz​cze

tegodniapopo​łu​dniu.

Się​gnąłpoko​mór​kę,któ​rązo​sta​wi​łamuOli​via.Jegote​le​fon,po​dob​niejaklap​top,

pod​czaswy​pad​kuule​głyznisz​cze​niu.Chciałza​dzwo​nićdoOli​viizproś​bą,byprzy​-
nio​słamucośdoubra​nia,atym​cza​semOli​vianieod​bie​ra​łate​le​fo​nu.

Je​że​lioka​żesiętoko​niecz​ne,wró​cidodomuwpi​ża​mie.Niemógłsiędo​cze​kać,

kie​dyopu​ściszpi​tal.Lu​biłso​biewy​obra​żać,żeprzezszpi​tal​neoknowi​dziichdom:
zie​lo​nydachzbla​chyfa​li​stej.Czułwte​dyłącz​nośćzOli​vią,kie​dyniebyłojejujego
boku.

Mi​nę​ły trzy ty​go​dnie, od​kąd się obu​dził, a wciąż pa​mię​tał mo​ment, gdy ją zo​ba​-

czył.Za​tro​ska​nienajejnad​zwy​czajpięk​nejtwa​rzy.Pra​gnąłza​pew​nićją,żewszyst​-
kobę​dziedo​brze.Sengozmo​rzył,nimzdą​żyłzro​bićcoświę​cejniżuśmiech​nąćsię
doOli​vii.Prze​kląłwdu​chu.Niedość,żeprzezurazgło​wyzjegopa​mię​ciule​cia​ło
sześćmi​nio​nychlat,tojesz​czebyłsła​byjaknie​mow​lę.Niepo​tra​fiłuło​żyćsen​sow​-
ne​go zda​nia. Te​ra​peu​ci po​wta​rza​li mu, że świet​nie so​bie ra​dzi, że wi​dzą wy​raź​ne
po​stę​py, ale to nie było dość. Ni​g​dy nie bę​dzie dość, do​pó​ki nie od​zy​ska pa​mię​ci
iniesta​niesiętymczło​wie​kiem,któ​rymbyłprzedwy​pad​kiem.

Nie mógł się do​cze​kać, aż znaj​dzie się w domu. Może zna​jo​me oto​cze​nie przy​-

spie​szy re​kon​wa​le​scen​cję. Wyj​rzał przez okno i wi​dząc swo​je od​bi​cie w szy​bie,
uśmiech​nąłsiękrzy​wo.Jed​noprzy​naj​mniejsięniezmie​ni​ło:za​wszebyłtakinie​cier​-
pli​wy.

Na​glepo​czuł,żektośwcho​dzidopo​ko​ju.Od​wró​ciłsięiuśmiech​nął.Wdrzwiach

sta​łaOli​via.Wró​ci​łopo​czu​cie,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku.

–Wy​glą​dasznaza​do​wo​lo​ne​go.–Po​de​szłaipo​ca​ło​wa​łagowpo​li​czek.
Jejdo​tykbyłlek​kijakmu​śnię​cieskrzy​dełmo​ty​la,mimotoobu​dziłwnimpra​gnie​-

niecze​goświę​cej.Niebyłuszczy​tuswo​ichfi​zycz​nychmoż​li​wo​ści,alegdzieśpod
po​wierzch​nią tli​ło się po​żą​da​nie. Ich sek​su​al​na re​la​cja za​wsze była bar​dzo sa​tys​-
fak​cjo​nu​ją​ca,niemógłsiędo​cze​kać,bydoniejwró​cić.

Za​śmiałsięwdu​chu.Znówtanie​cier​pli​wość.Po​wo​li,niewszyst​kona​raz.
Spu​ściłnogizłóż​ka.
–Jestszan​sa,żedzi​siajwy​pi​sząmniedodomu.Pró​bo​wa​łemcięzła​pać,dzwo​ni​-

łem,ale…

–Dzi​siaj?Na​praw​dę?
Czymusięwy​da​wa​ło,żejejuśmiechbyłwy​mu​szo​ny?Na​tych​miastzdu​siłtęmyśl.

Toja​sne,żesięucie​szy​ła.Cze​mumia​ło​bybyćina​czej?

– Dok​tor Tho​mas chce tyl​ko zro​bić ostat​nie ba​da​nia. Je​śli bę​dzie za​do​wo​lo​ny

zwy​ni​ków,po​zwo​limiwyjśćpopo​łu​dniu.

–Towspa​nia​ławia​do​mość–od​rze​kłaOli​via.–Po​ja​dęszyb​kododomuiprzy​wio​zę

cija​kieśrze​czy.

Xan​derchwy​ciłjejdłoń.
–Do​pie​roprzy​szłaś.Nieidźjesz​cze.
Za​ci​snąłpal​cenajejdło​ni,uniósłjąiuca​ło​wał.Oli​vięprze​szedłlek​kidreszcz.Jej

źre​ni​cesiępo​więk​szy​ły,po​licz​kinie​copo​czer​wie​nia​ły.

–Tę​sk​ni​łemzatobą–rzekł,apo​temprzyj​rzałsięjejdło​ni.Doj​rzałnaniejśla​dy

far​by.Uśmiech​nąłsię.

–Wi​dzę,żewciążma​lu​jesz.Do​brzewie​dzieć,żepew​nerze​czysięniezmie​ni​ły.

Oli​via przy​gry​zła war​gę i od​wró​ci​ła gło​wę, zdą​żył jed​nak do​strzec od​bi​te w jej

oczachemo​cje.

–Li​vvy?
–Tak?
–Wszyst​kowpo​rząd​ku?
–Ja​sne.Mar​twięsiętyl​ko,żebędęmu​sia​ławieźćcięwtymstro​judodomu–od​-

par​łażar​to​bli​wie,uwal​nia​jącrękęiwska​za​łanajegopi​ża​męwpa​ski.–Tak,ma​lu​-
ję.Mamtowekrwiitosięniezmie​ni.

Za​śmiałsię,takjakchcia​ła,sły​sząctesło​wapo​wta​rza​nejużty​sią​cerazy.
–Do​brze,tole​piejidź.Alewra​cajszyb​ko,okej?
–Oczy​wi​ście.Naj​szyb​ciejjaksięda.–Po​ca​ło​wa​łagowczo​ło.
Oparłsięznówopo​dusz​kiiod​pro​wa​dzałjąwzro​kiem.Cośmusięniezga​dza​ło,

cho​ciaż nie ro​zu​miał, o co cho​dzi. Od wie​lu dni roz​ma​wia​li o jego po​wro​cie do
domu.Te​raz,gdytachwi​lana​de​szła,Oli​viajak​bysięprze​stra​szy​ła.Niemógłtego
wy​klu​czyć.

Wie​leprze​szedł,byćmożeOli​viaoba​wiasię,czyso​biepo​ra​dzi,wra​ca​jącdonor​-

mal​ne​goświa​ta.Za​wszesięwszyst​kimmar​twi.Pew​nietosku​tektego,żebyłanaj​-
star​sza z czwór​ki ro​dzeń​stwa. Mia​ła zwy​czaj urzą​dza​nia ży​cia tak, by za​po​biec
nie​szczę​śli​wymwy​pad​kom.

Gdyjąpo​ślu​bił,wdu​chuso​bieprzy​rzekł,żeni​g​dyniesta​niesiędlaniejcię​ża​rem,

ni​g​dy nie bę​dzie jej ko​lej​nym zo​bo​wią​za​niem. Te​raz był zde​ter​mi​no​wa​ny, by jego
re​kon​wa​le​scen​cja nie sta​ła się dla niej pro​ble​mem. Zro​bi wszyst​ko, by po​wrót do
nor​mal​no​ściprze​biegłgład​ko,byjużni​g​dyniewi​dziećwjejoczachtegonie​po​ko​ju.

–Wszyst​kobę​dziedo​brze–po​wie​działnagłos,ażmęż​czy​znanasą​sied​nimłóż​ku

nanie​gospoj​rzał.

Po​spie​szy​łanapar​king.Gdyuru​cha​mia​łasil​nik,rękalek​kojejdrża​ła,więcchwi​lę

od​cze​ka​ła,po​temza​pię​łapasido​pie​roru​szy​ła.

Xan​der wra​ca do domu. Tego prze​cież chcia​ła. Cze​mu za​tem w chwi​li, gdy to

oznaj​mił,mia​łachęćczmych​nąćjakprze​ra​żo​nyza​jąc?Po​nie​ważtozna​czy,żebyć
może cze​ka ją kon​fron​ta​cja z ży​ciem Xan​de​ra, któ​re​go już nie zna​ła. Mu​sia​ła też
wziąć klu​cze, któ​re zo​sta​ły jej prze​ka​za​ne z in​ny​mi oso​bi​sty​mi rze​cza​mi Xan​de​ra
oca​la​ły​mipowy​pad​ku,ipo​je​chaćdojegomiesz​ka​niapoubra​nia.

Po​win​natobyłazro​bićwcze​śniej,za​braćzjegomiesz​ka​niarze​czy,któ​respo​dzie​-

wałsięzna​leźćwichdomu.Jegogar​de​ro​bęiprzy​bo​ryto​a​le​to​we.Tyletyl​koza​brał,
kie​dyjązo​sta​wił.Naszczę​ścieprzy​naj​mniejzna​łajegoad​reszdo​ku​men​tówdo​ty​-
czą​cychichse​pa​ra​cji.

Po​ko​na​ła nie​wiel​ką od​le​głość z Auc​kland City Ho​spi​tal do blo​ku miesz​kal​ne​go

wPar​nell,gdzieXan​derwy​naj​mo​wałmiesz​ka​nie.

Za​par​ko​wa​łanajed​nymzdwóchmiejscna​le​żą​cychdojegomiesz​ka​niaiwje​cha​ła

nanaj​wyż​szepię​tro.Otwo​rzy​ładrzwinakoń​cuko​ry​ta​rza,szy​ku​jącsięwdu​chuna
to,cozanimiznaj​dzie.Gdyprze​kro​czy​łapróg,po​czu​łasiędziw​nieza​wie​dzio​na.

Jak​byzna​la​złasięwmiesz​ka​niuzka​ta​lo​gu.Wszyst​koide​al​niedosie​biepa​so​wa​ło

ibyłokom​plet​niepo​zba​wio​necha​rak​te​ru.Wy​glą​da​ło,jak​bynikttamniemiesz​kał.
Nie zna​la​zła naj​mniej​sze​go śla​du Xan​de​ra, jego mi​ło​ści do sta​ro​ci ani do​mo​we​go

cie​pła.

Prze​szłaprzezsa​londoholu,któ​ry,jaksięspo​dzie​wa​ła,pro​wa​dziłdosy​pial​ni.Sy​-

pial​nia była rów​nie ste​ryl​na i bez​oso​bo​wa. Spod zwi​sa​ją​cej z ramy łóż​ka fal​ba​ny
niewy​sta​wa​łażad​naskar​pet​ka.Toniebyłowsty​luXan​de​ra.Choćzwy​klebyłdro​-
bia​zgo​wyista​ran​ny,zbytczę​stoznaj​do​wa​łajegoubra​nianapod​ło​dze.

Możeza​trud​niłko​gośdosprzą​ta​nia?Amoże,po​my​śla​ła,czu​jączim​nydreszczna

ple​cach,ażtaksięzmie​nił.Takczyowak,musiza​braćjegorze​czyiprze​wieźćjedo
domupodru​giejstro​niemo​stu,apo​temwró​cićdoszpi​ta​la,za​nimXan​derpo​my​śli,
żewogó​leponie​gonieprzy​je​dzie.

Wgar​de​ro​biezna​la​zładużąwa​liz​kę,spa​ko​wa​ładoniejbie​li​znę,skar​pet​kiiubra​-

nia.Zła​zien​kiwzię​łażelpodprysz​nic,wodęko​loń​skąize​stawdogo​le​nia.Za​sta​no​-
wi​ła się przez mo​ment, czy Xan​der pa​mię​ta, jak się z tego ko​rzy​sta. Od ja​kie​goś
cza​su po​rząd​nie się nie go​lił. Ty​dzień wcze​śniej żar​to​wa​ła z fu​tra, któ​re wy​ra​sta
mu na bro​dzie, choć wła​ści​wie po​do​bał jej się z za​ro​stem. Do​da​wał mu ja​kiejś ła​-
god​no​ściiod​róż​niałodob​ce​gomęż​czy​zny,któ​rysztyw​nymkro​kiemwy​ma​sze​ro​wał
zjejży​cia.

Po​krę​ci​łagło​wą,jak​bywtenspo​sóbmo​głapo​zbyćsięwspo​mnieńztakąsamąła​-

two​ścią, z jaką cią​gnę​ła wa​liz​kę na kół​kach do drzwi. Czy zaj​rzeć do lo​dów​ki?
Skrzy​wi​łasię,my​ślącopsu​ją​cychsiępro​duk​tach,choćmia​łaświa​do​mość,żena​le​ży
siętymza​jąć.Wszu​fla​dachpo​szu​ka​ławor​kanaśmie​ci,agdygozna​la​zła,wstrzy​-
ma​łaod​dechiotwo​rzy​łalśnią​cąlo​dów​kęznie​rdzew​nejsta​li.

Lo​dów​kabyłapu​sta.Todziw​ne,po​my​śla​ła.Niebyłotamna​wetpółbu​tel​kiwina.

Gdy​byniezna​la​zławsy​pial​niigar​de​ro​bierze​czyXan​de​ra,niewie​rzy​ła​by,żetam
miesz​kał. Otwo​rzy​ła z ko​lei drzwi spi​żar​ni i z ulgą uj​rza​ła na pół​ce pu​deł​ka jego
ulu​bio​nychpłat​kówśnia​da​nio​wych.Okej,więcmożeopróż​niłlo​dów​kę.Za​pi​sa​łaso​-
biewpa​mię​ci,bysiędo​wie​dzieć,czyza​trud​niałko​gośdosprzą​ta​nia.Je​ślitak,musi
ichpo​wia​do​mić,żeniemająpocoprzy​cho​dzić.

Ro​zej​rza​ła się po po​łą​czo​nym z kuch​nią po​ko​ju dzien​nym, za​sta​na​wia​jąc się,

gdzieXan​dertrzy​małra​chun​kiido​ku​men​ty.Ni​g​dzieniewi​dzia​łabiur​ka.Możebył
tam ga​bi​net? Za​wró​ci​ła do holu i wy​pa​trzy​ła dru​gie drzwi. Otwo​rzy​ła je i sta​nę​ła
jakwry​ta.

Ser​ce za​czę​ło jej bić jak sza​lo​ne. Na biur​ku sta​ło zdję​cie. Ku​pi​ła tę ram​kę na

pierw​szyDzieńOjca.Wram​cewid​nia​łaostat​niafo​to​gra​fiaPar​ke​razro​bio​naprzed
jegośmier​cią.

ROZDZIAŁTRZECI

Unio​sła rękę, jak​by chcia​ła nią po​wstrzy​mać ro​dzą​cy się gdzieś w głę​bi szloch.

Niezda​wa​łaso​biespra​wy,żeXan​dermatozdję​cie.Pew​niejescho​wałpopo​grze​-
bie,gdyspa​ko​wa​łarze​czyzpo​ko​juPar​ke​raiwy​nio​słapu​dłanastrych,ra​zemzal​-
bu​ma​miiopra​wio​ny​mizdję​cia​mi.

Sta​łeprzy​po​mi​na​niezbytkrót​kie​goży​ciazabar​dzoboli.Gdy​bytyl​ko…
Te dwa sło​wa omal nie do​pro​wa​dzi​ły jej do sza​leń​stwa. Gdy​by tyl​ko Xan​der nie

zo​sta​wił otwar​tej bra​my albo nie rzu​cił pił​ki ich psu tak ener​gicz​nie. Gdy​by tyl​ko
Bozoniewy​biegłzapił​kąnauli​cę–jesz​czete​razwstrzy​my​wa​łaod​dechnatowspo​-
mnie​nie.Gdy​bytyl​koPar​kerniewy​biegłnauli​cęzapsem.Gdy​bytyl​koniepo​wie​-
dzia​łaPar​ke​ro​wi,bywy​szedłnadwóripo​ba​wiłsięztatą,za​miastcałydzieńsie​-
dziećzniąwpra​cow​ni.

Drę​czo​napo​czu​ciemwinyizło​ściąnaświatwogó​le,aXan​de​rawszcze​gól​no​ści,

zro​bi​ławów​czasje​dy​nąrzecz, jakąmo​głazro​bić,by zła​go​dzićpa​lą​cyból. Spa​ko​-
wa​ła świa​dec​twa krót​kie​go ży​cia Par​ke​ra i scho​wa​ła je, mó​wiąc so​bie, że spoj​rzy
nanieznówwte​dy,kie​dybę​dziewsta​nie.Każ​dasztu​kaubra​nia,każ​daza​baw​ka,
wszyst​kiezdję​ciazo​sta​łyscho​wa​ne.

Wszyst​kiepozajed​nym.Do​tknę​łapo​licz​kówsynaza​mknię​tychzaszkłem.Ni​g​dy

niedo​ro​śnieiniepój​dziedoszko​ły,niebę​dzieupra​wiałspor​tuaniuma​wiałsięna
rand​ki.Niemiałszan​syroz​wi​nąćskrzy​deł,prze​kro​czyćgra​nicanizo​staćuka​ra​nym
zaja​kiśbłąd.

Opu​ści​ła rękę. Sta​ła tak kil​ka mi​nut, nim otrzą​snę​ła się ze wspo​mnień i przy​po​-

mnia​łaso​bie,pocosiętufa​ty​go​wa​ła.Aha,cho​dziosprzą​ta​nie.Przej​rza​łapa​pie​ry
Xan​de​ra,upo​rząd​ko​wa​neiczy​tel​ne,izna​la​złapo​szu​ki​wa​nynu​mer.Te​razmusityl​-
koza​dzwo​nićiza​wie​sićusłu​gęnaczasnie​okre​ślo​ny.

Za​nimjed​nakopu​ści​łapo​kój,scho​wa​łazdję​ciePar​ke​radoszu​fla​dy.Gdy​bymu​sia​-

łatuwró​cić,nieznio​sła​byznówtegoprzy​po​mnie​niaswo​jejnaj​więk​szejstra​ty.

Naszczę​ścieruchwstro​nęmo​stubyłmniej​szyniżzwy​kle,więcszyb​kodo​tar​ła

do domu. Wcią​gnę​ła wa​liz​kę do po​ko​ju go​ścin​ne​go, roz​pa​ko​wa​ła ją, po​wie​si​ła
w sza​fie ko​szu​le i spodnie Xan​de​ra i kil​ka gar​ni​tu​rów, wciąż w wor​kach z pral​ni.
W szu​fla​dach ko​mo​dy scho​wa​ła jego bie​li​znę, skar​pet​ki i T-shir​ty. W ła​zien​ce po
dru​giejstro​nieholupo​ło​ży​łajegoprzy​bo​ryto​a​le​to​we.Nieskła​mie,mó​wiącmu,że
prze​nio​sła tam jego rze​czy, by mógł w spo​ko​ju zdro​wieć. Nie wspo​mni tyl​ko, że
przy​wio​złajezdru​gie​gokoń​camia​sta.

Przed wyj​ściem z domu wło​ży​ła do ma​łej tor​by czy​ste ubra​nia Xan​de​ra. Kie​dy

wró​ci​ładoszpi​ta​la,trzę​słasię,zde​ner​wo​wa​naigłod​na.Xan​derstałprzyoknie,gdy
lek​kozdy​sza​nawe​szładopo​ko​ju.

–My​śla​łemjuż,żezmie​ni​łaśzda​nieiniechceszmnieza​braćdodomu–rzekłna

półżar​to​bli​wie.

Po​mi​mo lek​kie​go tonu Oli​via sły​sza​ła w jego sło​wach ukry​tą kry​ty​kę. Ro​zu​mia​ła

to.Wnor​mal​nychoko​licz​no​ściachzja​wi​ła​bysięowie​lewcze​śniej.Aleichoko​licz​-
no​ścibyłyda​le​kieodnor​mal​nych,choćonjesz​czetegoniewie.

–Strasz​nekor​ki–rze​kła,naj​po​god​niejjakumia​ła.–Ijak,je​steśgo​to​wydowyj​-

ścia?Przy​wio​złamcicośdoubra​nia,cho​ciażmy​ślę,żewszyst​kobę​dzietro​chęza
duże.Pew​nietrze​bacibę​dzieku​pićnoweubra​nia.

Jejpró​baod​wró​ce​niauwa​gichy​basięuda​ła.
–Wiem,jaklu​biszza​ku​py–rzekłześmie​chem.
Ser​ce za​bi​ło jej moc​niej. Xan​der za​wsze żar​to​wał z jej spo​so​bu ro​bie​nia za​ku​-

pów. Choć mia​ła cza​sem ocho​tę od​świe​żyć gar​de​ro​bę, nie zno​si​ła za​tło​czo​nych
skle​pów. A za​tem przed wyj​ściem z domu de​cy​do​wa​ła, cze​go po​trze​bu​je, a po​tem
wcho​dzi​ła do skle​pu, do​ko​ny​wa​ła za​ku​pu i wy​cho​dzi​ła moż​li​wie naj​szyb​ciej. Nie
przy​glą​da​ła się wy​sta​wom, nie lu​bi​ła wa​łę​sa​nia się po skle​pach. Chy​ba że był to
sklepzar​ty​ku​ła​midlapla​sty​ków,rzeczja​sna.

Niepo​win​nasiędzi​wić,żeXan​dertopa​mię​ta.Wkoń​cuniestra​ciłpa​mię​cicał​ko​-

wi​cie,ucie​kłomuje​dy​niesześćlat.Za​śmia​łasięsiłąwoliipo​da​łamutor​bę.

–Pro​szę.Po​móccisięubrać?
Wciążmiałpro​blemzutrzy​ma​niemrów​no​wa​giiko​or​dy​na​cjąru​chów.Fi​zjo​te​ra​-

piaire​ha​bi​li​ta​cjaru​cho​wapo​ma​ga​łymuod​zy​skaćspraw​ność,leczna​dalcze​ka​łogo
wie​lepra​cy.

–Chy​badamradę–rzekłzgod​no​ścią,któ​rątakwnimko​cha​ła.
–Za​wo​łaj,gdy​byśmniepo​trze​bo​wał.
Xan​derspoj​rzałjejwoczyiuniósłką​cikwarg.
–Ja​sne.
Od​po​wie​dzia​łamuuśmie​chem,czu​jącukłu​ciebólu.Wie​dzia​ła,żejejnieza​wo​ła.

Byłnie​za​leż​nyiupar​ty.Napo​cząt​kuichmał​żeń​stwasta​no​wi​lidlasie​biena​wza​jem
cen​trumświa​ta.Aletoule​głozmia​nie.

Xan​dermawiel​kieszczę​ście,żewszyst​kie​goniepa​mię​ta,po​my​śla​łana​gle.Żepo​-

zo​stałwnaj​lep​szychchwi​lachichmał​żeń​stwa.

Udałsięztor​bądowspól​nejła​zien​kiiza​mknąłdrzwi.Nawi​dokOli​viipo​czułtak

wiel​kąulgę,żewstrzą​snąłnimdreszcz.Odmo​men​tujejwyj​ściawcze​śniejtegodnia
był wy​jąt​ko​wo spię​ty, to​też pie​lę​gniar​ka, któ​ra przy​go​to​wy​wa​ła wy​pis, zmie​rzy​ła
muci​śnie​nie.Oka​za​łosię,żewzro​sło.

Niero​zu​miałtego.Oli​viajestjegożoną.Cze​muna​glesięza​nie​po​ko​ił,żemię​dzy

nimijestcośnietak?

Zdjąłpi​ża​męiwszedłpodprysz​nic.Niemógłsiędo​cze​kać,kie​dywresz​cieopu​ści

szpi​tal. Nie​za​leż​nie od co​dzien​nych wi​zyt Oli​vii, któ​re prze​ry​wa​ły mo​no​to​nię snu,
je​dze​nia,te​ra​piiitakwkół​ko,chciałjużbyćwdomu.

Wy​tarłsięwpo​śpie​chu,prze​kli​na​jąc,kie​dymu​siałoprzećsięościa​nę,bysięnie

prze​wró​cić.Po​wol​netem​popo​wro​tudonor​mal​no​ścido​pro​wa​dza​łogodosza​łu.Zu​-
peł​niejak​byin​for​ma​cjezjegomó​zguniedo​cie​ra​łydomię​śni.

Spoj​rzałnaswo​jecia​ło.Mię​śnie?Cóż,pa​mię​tał,żejemiał.Te​razbyłzde​cy​do​wa​-

niechud​szy,musinadtympo​pra​co​wać.Ubrałsięiza​piąłpa​sekuspodni.Oli​viamia​-
łara​cję.Wy​glą​da,jak​bywło​żyłcu​dzeubra​nia.Nieprzy​po​mi​nałso​bie,kie​dyjeku​-
po​wał,więcpew​niepo​cho​dzązokre​su,któ​re​goniepa​mię​tał,zza​gu​bio​nychlat,jak

jena​zy​wał.

Usły​szałlek​kiepu​ka​niedodrzwi.
–Xan​der?Wszyst​kowpo​rząd​ku?–spy​ta​łaOli​via.
–Tak,za​razwy​cho​dzę.
Spoj​rzałnaswo​jeod​bi​ciewma​łymlu​strzeipo​tarłbro​dę,któ​rejdo​ro​biłsiępod​-

czaspo​by​tuwszpi​ta​lu.Samsie​bieniepo​zna​wał.Możestądbie​rzesiępo​wścią​gli​-
wośćOli​vii.Popo​wro​ciedodomumusisiępo​zbyćbro​dy.Pod​niósłzpod​ło​gipi​ża​mę
iwrzu​ciłjądotor​by,poczymotwo​rzyłdrzwiła​zien​ki.

–Je​stemgo​to​wy.
–Notochodź​my–od​par​łazuśmie​chem,któ​ryza​wszesil​nienanie​godzia​łał.
Czy mó​wił jej kie​dy​kol​wiek, że uwiel​bia jej uśmiech, że bar​dzo lubi jej śmiech?

Nie​zbyttopa​mię​tał.Musiinadtympo​pra​co​wać.

Za​trzy​ma​lisięwpo​ko​jupie​lę​gnia​rek,bysiępo​że​gnaćiode​braćwy​pis,poczym

skie​ro​wa​lisiędowin​dy.Xan​derbyłzły,żeOli​via,do​sto​so​wu​jącsiędonie​go,zwol​ni​-
łakro​ku.Jesz​czebar​dziejgozi​ry​to​wa​ło,żegdydo​tar​lidojejsa​mo​cho​du,czułsię
bar​dzozmę​czo​ny.Opadłnafo​telzwes​tchnie​niemulgi.

–Wy​bacz,po​win​nambyłapod​je​chaćdowej​ścia–po​wie​dzia​łaOli​via,sia​da​jącza

kie​row​ni​cą.

– W po​rząd​ku. Mia​łem mnó​stwo cza​su na od​po​czy​nek. Pora, że​bym do​szedł do

sie​bie.

– Mó​wisz, jak​byś cięż​ko nad tym nie pra​co​wał. – Wes​tchnę​ła i po​ło​ży​ła rękę na

jegoudzie.

Xan​derpo​czułjejcie​pło,jak​byod​ci​ska​łaswójśladnajegoskó​rze.
– Prze​by​łeś bar​dzo dłu​gą dro​gę w krót​kim cza​sie. Mu​sisz od nowa na​uczyć się

rze​czy,któ​rewcze​śniejbyłyoczy​wi​sto​ścią.Dajso​bieczasitro​chęluzu.

Burk​nąłcośwod​po​wie​dzi.Czas.Zda​wa​łosię,żemazadużocza​su.Oparłgło​wę

oza​głó​wek,od​naj​du​jącpodro​dzepo​cie​chęwrze​czach,któ​reroz​po​zna​wałiigno​-
ru​jączdzi​wie​nietym,cowy​da​wa​łosięinneodtego,copa​mię​tał.Auc​klandbyłopeł​-
nymener​gii,wciążzmie​nia​ją​cymsięmia​stem,mimotoXan​de​ranie​po​ko​iłbrakbu​-
dyn​kuwmiej​scu,gdzietenwjegopa​mię​cisięznaj​do​wał.

–Wszko​leniemająnicprze​ciw​kotemu,żespę​dzaszzemnątylecza​su?
–Jużniepra​cu​jęwszko​le–od​par​ła.–Prze​sta​łam,za​nim…
–Za​nimco?
–Za​nimdo​pro​wa​dzi​limniedosza​łu–od​par​łaznie​cowy​mu​szo​nymśmie​chem.–

Po​waż​nie,ode​szłamstam​tądpo​nadpięćlattemu.Ma​lu​jęinie​źleso​biera​dzę.Był​-
byśzemniedum​ny.Mia​łamkil​kawy​staw.

–Aleni​g​dyniecho​dzi​łoopie​nią​dze,praw​da?–spy​tał,po​wta​rza​jącto,coOli​via

mó​wi​ła,ile​kroćzniejżar​to​wał,żeniema​lu​jebar​dziejko​mer​cyj​nychob​ra​zów,któ​-
reła​twiejsięsprze​da​ją.

–Oczy​wi​ście,żenie–od​par​ła,tymra​zemszcze​rzesięuśmie​cha​jąc.
Gdyza​je​cha​lidodomu,Xan​der,choćni​g​dybytegonieprzy​znał,po​czułsię,jak​by

miał sto lat. Oli​via ku jego roz​pa​czy mu​sia​ła mu po​móc wy​siąść i wejść po kil​ku
stop​niachdodrzwifron​to​wych.

Kie​dywło​ży​łakluczdozam​kaiotwo​rzy​ładrzwi,niemógłpo​wstrzy​maćsmut​ne​go

uśmie​chu.

–Wy​da​jesię,jak​byniemi​nę​łotakwie​lecza​su,od​kądprze​no​si​łemcięprzezten

próg.Te​razjestbar​dziejpraw​do​po​dob​ne,żetymu​sia​ła​byśmnieprze​nieść.

Na​tych​miastpo​ża​ło​wałgorz​kie​gożar​tu,gdytyl​kozo​ba​czyłza​tro​ska​nątwarzOli​-

vii.

–Do​brzesięczu​jesz?–Ob​ję​łagowpa​sie,bygopod​trzy​mać.–Po​wi​nie​neśod​po​-

cząćnadole,za​nimwej​dzieszdosy​pial​ni.Amożetucipo​ście​lić,do​pó​kinieod​zy​-
skaszsił?

–Nie–rzekłzpo​nu​rąde​ter​mi​na​cją.–Będęspałnagó​rze,damso​bieradę.
Za​pro​wa​dzi​łagodopo​ko​ju,najed​nązka​nap.
–Na​pi​jeszsiękawy?
–Tak,po​pro​szę.
Gdygozo​sta​wi​ła,ro​zej​rzałsię,za​uwa​ża​jączmia​nywsto​sun​kudotego,coza​cho​-

wałwpa​mię​ci.Drzwinata​rasbyłynowe.Wcze​śniejbyłytamdrzwiprze​su​wa​ne.
Spu​ściłwzroknawy​po​le​ro​wa​nądrew​nia​nąpod​ło​gę,przy​kry​tąwcze​śniejdy​wa​nem
wkwia​ty.Wy​glą​danato,żewdomuna​stą​pi​łowie​lezmian.

Wstałiob​szedłpo​kój,trzy​ma​jącsięme​bliigzym​suko​min​ka.Zobustronko​min​-

kasta​łyfo​te​le.Czysia​dy​wa​litamwzi​mo​wewie​czo​ry,cie​szącsięcie​płempło​mie​ni?
Po​trzą​snął gło​wą sfru​stro​wa​ny. Nie znał od​po​wie​dzi. Usiadł w jed​nym z fo​te​li, by
sięprze​ko​nać,czytoobu​dzija​kieśwspo​mnie​nia,alewjegopa​mię​cibyłapust​ka.

– Pro​szę – rze​kła ra​do​śnie Oli​via, wcho​dząc do po​ko​ju. – Och, zna​la​złeś fo​tel.

Maszocho​tęprzej​rzećga​ze​ty?

–Nie,dzię​ku​ję,tyl​kokawępo​pro​szę.
–Wciążpró​bu​jeszso​biecośprzy​po​mnieć?
Kiw​nąłgło​wąiwziąłodniejku​bek.Jegopal​ceob​ję​łygo,jak​bywie​dzia​ły,coro​-

bią.Przezchwi​lęmusięprzy​glą​dał.Tak,pa​mię​tał.Ku​piłgowPe​arlHar​borMe​mo​-
rial,kie​dypo​je​cha​linamie​siącmio​do​wynaHa​wa​je.Wy​piłłykkawyiusiadłwy​god​-
nie.

–Smacz​na,owie​lelep​szaniżto,copo​da​wa​liwszpi​ta​lu.–Wes​tchnąłzza​do​wo​le​-

niemiznówsięro​zej​rzał.–Ro​zu​miem,żeza​koń​czy​li​śmypra​cewdomu?

Oli​viaprzy​tak​nę​ła.
–Niebyłoła​two,aleskoń​czy​li​śmyre​montponie​speł​naroku.By​li​śmynie​cier​pli​wi

iza​trud​ni​li​śmypra​cow​ni​ków.Szko​da,żeniepa​mię​tasz,jaksiętar​go​wa​łeśodrzwi
nata​ras.

Za​pew​ne zro​bił nie​szczę​śli​wą minę, bo Oli​via przy​klę​kła u jego boku i po​ło​ży​ła

rękęnajegopo​licz​ku.

–Niemartwsię.Wszyst​kowró​ciwswo​imcza​sie.Aje​ślinie,toza​peł​ni​mytętwo​-

jąmą​drągło​węno​wy​miwspo​mnie​nia​mi,tak?

Czymusięwy​da​wa​ło,czyzwięk​sząem​fa​ząmó​wi​łaono​wychwspo​mnie​niachniż

o daw​nych? Nie, pew​nie jest prze​wraż​li​wio​ny. I prze​mę​czo​ny. Co in​ne​go być nie
dośćsil​nymwszpi​ta​lu,gdzieznaj​do​wa​łosiętyleosóbwgor​szymsta​nie,zktó​ry​mi
mógł​bysiępo​rów​nać.Acał​kiemcoin​ne​goczućsiętaksamowdomu,gdziekie​dyś
byłpe​łensił.

Od​wró​ciłgło​węipo​ca​ło​wałwnę​trzejejdło​ni.
–Dzię​ku​ję.
Oli​viaod​su​nę​łasię,ścią​ga​jącbrwi.

–Damyso​bieradę.
–Wiem.
Wsta​łaiwy​tar​ładło​niewdżin​sy.
–Za​bio​ręsięzako​la​cję.Po​win​ni​śmydzi​siajzjeśćwcze​śniej.
Wy​szłazpo​ko​ju.Xan​derza​snąłniewia​do​mokie​dy.Obu​dzi​łygodo​pie​rojejlek​kie

po​ca​łun​kiwczo​ło.

–Zro​bi​łamspa​ghet​tibo​lo​gne​se,two​jeulu​bio​ne.
Po​mo​głamuwstaćira​zemprze​szlidoja​dal​ni,któ​rateżwy​da​łamusięinnaniż

daw​niej.

Pod​niósłwzroknazwi​sa​ją​cązsu​fi​tulam​pęzmo​sią​dzuima​lo​wa​ne​goszkła.
–Wi​dzę,żemasz,cochcia​łaś–za​uwa​żył,sia​da​jąc.
–Niebezwal​ki.Mu​sia​łamwziąćnaj​brzyd​szewca​łejhi​sto​riibiur​kodoga​bi​ne​tu

nagó​rze,żebytozdo​być–od​par​łaześmie​chem.

Uśmiech​nąłsięwod​po​wie​dzi.Miałwra​że​nie,żewjegoży​ciuoddaw​nabra​ko​wa​-

łotegośmie​chu.Dziw​ne,boodwy​pad​kumi​nę​łole​d​wiedzie​więćty​go​dni.

Poko​la​cjiXan​deroparłsięoblatku​chen​ny,zaśOli​viazmy​wa​ła.Chciałjejpo​móc,

aleta​lerzwy​śli​znąłmusięzrąk,więczi​ry​to​wa​nyogra​ni​czyłsiędoroliob​ser​wa​to​-
ra.

–Prze​stańro​bićcośnasiłę–skar​ci​łagoOli​via,kie​dyzmio​tłazpod​ło​giostat​nie

okru​chypor​ce​la​ny.

–Chcębyćtakijakdaw​niej.Nicnatoniepo​ra​dzę.
Wy​rzu​ci​łaśmie​cidoko​szaiwy​pro​sto​wa​łasię.
–Je​steśsobą,nieprzej​mujsiętak.
–Tyleżeza​miastmó​zgumamserzdziu​ra​mi.
–Jużmó​wi​łam,żemo​że​myza​peł​nićtedziu​ryno​wy​miwspo​mnie​nia​mi.Niemu​si​-

myżyćprze​szło​ścią.

Niewie​dziećcze​muod​no​siłwra​że​nie,żeOli​viachcia​łapo​wie​dziećcoświę​cej,że

cośukry​wa.Onatym​cza​sempod​nio​słananie​gowzrokzezmę​czo​nymuśmie​chem.
Na​tych​miastpo​czułwy​rzu​tysu​mie​nia.Jeź​dzi​ładonie​godoszpi​ta​la,po​ma​ga​łamu
wre​ha​bi​li​ta​cji.Wie​dział,żekie​dyma​lo​wa​ła,czę​stopra​co​wa​ładopóź​nejnocy,nie
je​dząciniero​biącso​bieprzerw.Cze​muniedo​strzegłcie​nipodjejocza​mi?Prze​klął
wdu​chuswo​jąsła​bość.

–Niewiemjakty,alejaje​stemgo​to​wasiępo​ło​żyć–oznaj​mi​ła,le​d​wiepo​wścią​ga​-

jączie​wa​nie.

–Jużmy​śla​łem,żeni​g​dytegoniepo​wiesz–za​żar​to​wał.
We​szlira​zemnagórę.Xan​derzło​ściłsię,żeidzietakpo​wo​li,alezmę​cze​niefa​tal​-

niewpły​wa​łonako​or​dy​na​cjęjegoru​chów.

–Zmie​ni​li​śmysy​pial​nię?–spy​tał,kie​dyOli​viaza​pro​wa​dzi​łagodopo​ko​jugo​ścin​-

ne​go.

–Nie–od​par​łalek​koza​dy​sza​na.–Po​my​śla​łam,żebę​dziecituwy​god​niej.Za​czę​-

łamsy​piaćnie​spo​koj​nie,niechcęciprze​szka​dzać.

–Li​vvy,zadłu​gospa​łembezcie​bie.Je​stemte​razwdomu.Bę​dzie​myspa​lira​zem.

ROZDZIAŁCZWARTY

Spa​lira​zem?
Za​mar​łaipa​trzy​łanaXan​de​ra,któ​ryostroż​nieskie​ro​wałsiędogłów​nejsy​pial​ni.

W koń​cu za nim ru​szy​ła, lecz znów się za​trzy​ma​ła, gdy się ro​ze​brał i po​ło​żył na
swo​jejpo​ło​wiełóż​ka.Nie​malna​tych​miastza​snął.Pa​trzy​łananie​goprzezpięćmi​-
nut,nie​pew​na,cozro​bić.Wresz​ciewy​ję​łaspodpo​dusz​kinoc​nąko​szu​lęipo​szłado
ła​zien​ki.Kie​dyumy​łatwarzizęby,ser​cejejwa​li​ło.

Wcią​guparugo​dzinodpo​wro​tudodomuXan​derwie​lerze​czyro​biłnie​malau​to​-

ma​tycz​nie.Byłotojed​no​cze​śnieuspo​ka​ja​ją​ceiprze​ra​ża​ją​ce.Po​ka​zy​wa​ło,żeuraz
nie znisz​czył cał​kiem jego mó​zgu, ale ro​dzi​ło też py​ta​nie, ile cza​su mi​nie, za​nim
Xan​dercał​ko​wi​cieod​zy​skapa​mięć.

Wśli​znę​łasiępodkoł​dręipo​ło​ży​łanaboku,wpew​nejod​le​gło​ściodXan​de​ra,by

mo​gła na nie​go pa​trzeć. Słu​cha​ła jego głę​bo​kie​go od​de​chu, z tru​dem wie​rząc, że
na​praw​dętujest.

Na​gleXan​derob​ró​ciłsiędoniejtwa​rzą.
–Cze​mule​żysznasa​mymbrze​gu?Tę​sk​ni​łemzatobą.–Mó​wiłza​spa​nymgło​sem

iwy​cią​gnąłrękę,byjąob​jąć.–Mo​żeszmniedo​ty​kać.Nieje​stemzeszkła.

Potychsło​wachznówza​padłwsen.
Le​d​wie od​dy​cha​ła. Bar​dzo pra​gnę​ła się w nie​go wtu​lić, po​czuć jego cie​pło, zna​-

leźćwtymuko​je​nie.

Jegobli​skośćbyłatakzna​jo​ma,ajed​no​cze​śnietymra​zeminna.Leczser​ce,któ​re

czu​ła,przy​tu​lo​napo​licz​kiemdojegopier​si,biłotaksamo.Jakmo​głasiętymniecie​-
szyć?Tojestwar​tewię​cejniżzło​to.

Ileżtobez​sen​nych,prze​peł​nio​nychtę​sk​no​tąnocyspę​dzi​łasamawtymłóż​kupo

odej​ściuXan​de​ra,pra​gnąc,byznówzna​leź​lisięwnimra​zem,takjakwtejchwi​li?
Zbytwie​le.Te​razjejma​rze​niasięspeł​ni​ły,przy​naj​mniejnapo​zór.

Po​dob​noniedasięcof​nąćcza​su.Aleczynietakiwła​śniebyłsku​tekwy​pad​kuXan​-

de​ra?

Wes​tchnę​łaitro​chęsięuspo​ko​iła.Za​razpo​temwjejgło​wiepo​ja​wi​łysiędzie​siąt​-

ki py​tań. Je​że​li Xan​der od​zy​ska pa​mięć, czy wy​ba​czy jej to oszu​stwo? Po​rwa​ła go
z ży​cia, któ​re pro​wa​dził przed wy​pad​kiem, i przy​wio​zła do domu, któ​ry z wła​snej
wolipo​rzu​cił.

Ni​g​dyniebyłapod​stęp​na,niekła​ma​ła,te​razczu​łasię,jak​bynadjejgło​wąwi​siał

nacien​kiejnit​ceogrom​nygłaz.Je​denfał​szy​wykrokijązmiaż​dży.Przy​wo​żącXan​-
de​radodomu,za​cho​wa​łasię,jak​bynicichnieroz​dzie​li​ło.

Oszu​ki​wa​ła.CzyXan​dertaksamotooce​ni?Tyl​koczasdajejod​po​wiedź.
Wcią​gnę​łagłę​bo​kopo​wie​trze,jejzmy​słyre​ago​wa​łynazna​jo​myza​pachmęż​czy​-

zny,któ​re​gojużrazstra​ci​ła.Niebyłago​to​wastra​cićgoporazdru​gi.Tymra​zem
musionie​gowal​czyć.Iwy​grać.

Gdyodro​bi​nęsięprze​su​nę​ła,Xan​dermoc​niejjąob​jął,jak​byte​raz,gdytrzy​małją

wra​mio​nach,jużnieza​mie​rzałjejwy​pu​ścić.Tona​peł​ni​łojąna​dzie​ją,choćcopraw​-
dakru​chą.Sko​roprzezsentakjątrzy​ma,możebę​dzieteżzdol​nydotego,byznów
jąpo​ko​chać.

Kie​dyranosięobu​dzi​ła,Xan​derstałnagiprzedotwar​ty​midrzwia​migar​de​ro​by.
–Xan​der?–ode​zwa​łasięza​spa​nymgło​sem.–Nicciniejest?
–Gdziesąmojeubra​nia?–spy​tał,prze​szu​ku​jącwie​sza​kiiszu​fla​dy.
–Prze​nio​słamjedopo​ko​jugo​ścin​ne​go.My​śla​łam,żetambę​dzieszmiesz​kałpod​-

czasre​kon​wa​le​scen​cji.

Burk​nąłcośznie​za​do​wo​le​niem.
–Re​kon​wa​le​scen​cjajestdlain​wa​li​dów,ajanieje​stemin​wa​li​dą.
Oli​viausia​dłaiopu​ści​łanoginapod​ło​gę.
–Wiem–od​rze​kłaspo​koj​nie–alenieje​steśteżwpeł​nisił.Cze​goszu​kasz?Przy​-

nio​sęci.

Mia​łana​dzie​ję,żetoznaj​dzie.Nieprzy​wio​zławszyst​kichrze​czyzjegomiesz​ka​-

nia. A je​śli Xan​der ze​chce wło​żyć coś, co tam zo​sta​wi​ła? Była zła, że wcze​śniej
otymniepo​my​śla​ła.

–Chcęmojąsta​rąblu​zęile​vi​sy–od​parł,od​wra​ca​jącsiędoniej.
Wciążbyłatrak​cyj​ny,choćbar​dzoschudł.Nabrzu​chumiałbli​znę,ró​żo​wąicien​-

ką, gdyż po wy​pad​ku usu​nię​to mu śle​dzio​nę. Tak nie​wie​le bra​ko​wa​ło, by zgi​nął,
awte​dyOli​vianiedo​sta​ła​byodlosutejszan​sy.Tamyślbyłaprze​ra​ża​ją​ca.Ską​d​inąd
wie​dzia​ła,jakkru​chejestży​cie.

Za​trzy​ma​ła wzrok na pier​si Xan​de​ra, gdzie jej gło​wa spo​czy​wa​ła przez więk​szą

częśćnocy.Po​czu​ła,żejejpier​sina​brzmie​wa​ją.Takdaw​nojużsięnieko​cha​li,ajej
cia​ło wciąż re​ago​wa​ło na Xan​de​ra, jak​by ni​g​dy się nie roz​sta​li. Są​dząc z tego, co
wi​dzia​ła,jegocia​łore​ago​wa​łopo​dob​nie.

– Weź prysz​nic, a ja pój​dę po ubra​nia – za​su​ge​ro​wa​ła, wsta​jąc i ru​sza​jąc do

drzwi.

Musiod​da​lićsięodXan​de​ra,nimzro​bicośsza​lo​ne​go.Ontym​cza​sem,jak​byczy​-

tałwjejmy​ślach,rzekł:

–Możera​zemweź​mie​myprysz​nic?
–Niewy​da​jemisię,że​byśbyłnatogo​to​wy–od​par​łazuśmie​chem.
Za​nimod​po​wie​dział,ru​szy​ładoholu,gdzieza​cze​ka​ła,ażusły​szyszumwodywła​-

zien​ce.Po​temwą​ski​mischo​da​miza​czę​ławcho​dzićnastrych.Po​tknę​łasięnapierw​-
szymstop​niu,więcpo​wo​lista​wia​łanogęzanogą.

Strychstałsięprze​cho​wal​niąrze​czy,naktó​reniechcia​łapa​trzeć.Te​razniemia​-

ła wy​bo​ru. Za​mknę​ła oczy i pchnę​ła wą​skie drzwi pro​wa​dzą​ce do miej​sca, gdzie
świa​tłopa​da​łotyl​kozdwóchma​łychokienwdwóchkoń​cachpo​miesz​cze​nia.

Od​na​la​zła wzro​kiem duże pla​sti​ko​we pu​dło z po​zo​sta​wio​ny​mi przez Xan​de​ra

ubra​nia​mi,wpo​śpie​chuzdję​łapo​kry​węiza​czę​ławnimgrze​bać,ażzna​la​złarze​czy,
októ​repro​sił.

Oba​wia​łasię,żebędąpach​nia​ływil​go​cią,alezda​wa​łosię,żela​wen​da,któ​rąwło​-

ży​ładopu​dła,speł​ni​łaswo​jąrolę.Ubra​niale​ciut​kopach​nia​łysu​szo​ny​mikwia​ta​mi.
Za​do​wo​lo​naza​mknę​łapu​dłoiopu​ści​łastrych.Póź​niejwró​ciporesz​tęubrań.

Niemo​głate​razznieśćpu​dładosy​pial​ni,bomu​sia​ła​bywy​my​ślićja​kieśkłam​stwo

wy​ja​śnia​ją​ce,cze​mutrzy​ma​łajenagó​rze.Po​ło​ży​łanałóż​kudżin​syorazblu​zęiza​-
czę​ła się ubie​rać, kie​dy Xan​der wy​szedł z ła​zien​ki owi​nię​ty ręcz​ni​kiem, a za nim
wy​pły​nę​łabia​łachmu​rapary.

–Wi​dzę,żeskoń​czyłsiępro​blemzgo​rą​cąwodą–za​uwa​żył.
–Tak,wkoń​cuza​in​sta​lo​wa​li​śmymałypod​grze​wacztyl​kodlała​zien​ki–Oli​viaski​-

nę​łagło​wą.–Zo​sta​wi​łeśmitro​chęwody?

–Za​pra​sza​łemciędowspól​nejką​pie​li.–Pu​ściłdoniejoko.
Za​śmia​łasię.Xan​dermó​wiłtak,jak​byznówbyłsobąsprzedlat,za​nimsiędo​wie​-

dzie​li,żeocze​ku​jądziec​kaiprzezja​kiśczasbędążyćzjed​nejpen​sji.Choćni​g​dy
niebylibied​ni,ajejna​uczy​ciel​skąpen​sjęprze​zna​cza​ligłów​nienare​mont,niebyła
tojed​nakmiłaper​spek​ty​wa.

Odtam​tejporyXan​derzro​biłka​rie​ręwban​kuin​we​sty​cyj​nym,gdziebyłjużpart​-

ne​rem.Awrazzawan​semjegodo​cho​dyzna​czą​cowzro​sły.

–Hej–po​wie​dział,pod​cho​dzącdołóż​kapoubra​nia.–Spo​dzie​waszsię,żebędę

cho​dziłbezbie​li​zny?

–Ochnie,za​cze​kaj.
Po​bie​gładopo​ko​jugo​ścin​ne​goiwzię​łastam​tądbok​ser​kizna​nejfir​myprzy​wie​zio​-

nezmiesz​ka​niaXan​de​ra.Rzu​ci​łamuje,sta​jącwdrzwiach.

–Pro​szę.We​zmęprysz​nic.Po​temprzy​go​tu​jęśnia​da​nie.
Xan​derzła​pałbok​ser​kiikiw​nąłgło​wą.
–Do​brze.
Oli​viaza​mknę​łasięwła​zien​ce,aonusiadłnaskra​jułóż​ka.Na​gleznówpo​czułsię

sła​bo. Cho​le​ra, sta​rze​je się, po​my​ślał zi​ry​to​wa​ny. Wcią​gnął bok​ser​ki i wstał, by
wło​żyćdżin​sy.Opa​da​łynie​przy​zwo​icieni​skonabio​drach.

Pod​szedłdoko​mo​dyiotwo​rzyłszu​fla​dę,gdzietrzy​małpa​ski.Zezdu​mie​niemuj​-

rzałwniejbie​li​znęOli​vii.Możesiępo​my​lił,po​my​ślałiwy​cią​gnąłna​stęp​nąszu​fla​dę,
apo​temko​lej​ną.Cała ko​mo​dawy​peł​nio​nabyłarze​cza​mi Oli​vii,zu​peł​niejak​byjuż
niedzie​liłzniąsy​pial​ni.

Mó​wi​ła,żeprze​nio​słajegorze​czydopo​ko​jugo​ścin​ne​go,alewy​da​łomusiędziw​-

ne, że prze​nio​sła tam wszyst​ko. No i czy nie po​wi​nien tu zna​leźć pu​stych szu​flad,
za​ję​tychwcze​śniejprzezjegobie​li​znę?

Napod​ło​dzedoj​rzałspodnie,któ​remiałnaso​biepo​przed​nie​godnia.Pod​niósłje

iwy​cią​gnąłznichpa​sek.Za​sta​na​wiałsię,oczymza​po​mniał.Cojesz​czebyłokom​-
plet​nienietakwtymświe​cie,wktó​rymsięobu​dził?Na​wetOli​viawy​da​wa​łamusię
innaniżta,któ​rąza​cho​wałwpa​mię​ci.Do​strze​gałwniejre​zer​wę.Ostroż​niedo​bie​-
ra​łasło​waiza​cho​wy​wa​łady​stans.

Tym​cza​sem Oli​via wy​szła z ła​zien​ki. Pach​nia​ła czymś de​li​kat​nie. Xan​der po​czuł

dreszcz.Za​wszetaknanie​godzia​ła​ła,wła​ści​wieodchwi​li,gdyporazpierw​szyją
zo​ba​czył.Jaktomoż​li​we,żepa​mię​tałtam​tendzień,jak​bytobyłowczo​raj,ajed​no​-
cze​śniejegoumysłwy​rzu​ciłwnie​pa​mięćspo​ryka​wałichwspól​ne​goży​cia?

Ze​szlinadół.Oli​viagopod​trzy​my​wa​ła,aontrzy​małsiępo​rę​czyipo​ko​ny​wałsto​-

pieńpostop​niu.

Ztru​demstłu​miłiry​ta​cjęwy​wo​ła​nąswo​jąbez​rad​no​ściąiko​niecz​no​ściąpo​le​ga​nia

napo​mo​cyOli​vii.Nor​mal​niezbie​gałztychscho​dów,praw​da?

–Nacomaszocho​tę?–za​py​ta​ła,gdydo​tar​lidokuch​ni.

–Nawszyst​kobylenieszpi​tal​neje​dze​nie–od​parłzuśmie​chem.–Możedo​mo​we

mu​sli?

Wpierw​szejchwi​liwy​da​wa​łasięza​sko​czo​na.
–Odlatgoniero​bi​łam,alemammu​slizeskle​pu.
Po​krę​ciłgło​wą.
–Niemaspra​wy.Zjemgrzan​kę.Samso​biezro​bię.
De​li​kat​niepchnę​łagonasto​łek.
–Nie,totwójpierw​szyra​nekwdomu,przy​go​tu​jęcismacz​neśnia​da​nie.Możeja​-

jecz​ni​cęiwę​dzo​ne​goło​so​sia?

Ślin​kana​pły​nę​łamudoust.
–Tobrzmiowie​lele​piej.Dzię​ku​ję.
Przy​glą​dałsięjejzza​zdro​ścią,gdykrzą​ta​łasiępokuch​ni.Zna​łamiej​scewszyst​-

kich przed​mio​tów. On nic nie pa​mię​tał. Kuch​nia róż​ni​ła się dia​me​tral​nie od po​-
miesz​cze​niazhu​mo​rza​stymsta​rympie​cemikiep​skodo​pa​so​wa​ny​miszaf​ka​mi,któ​re
siętamznaj​do​wa​ły,gdyku​pi​lidomnaau​kcjipo​se​sjidore​mon​tu.

Tendombyłni​czymkap​su​łacza​su.Odchwi​lipo​wsta​niaznaj​do​wałsięwrę​kach

jed​nejro​dzi​ny.Ostat​niazrodu,wie​ko​wasta​rapan​na,za​miesz​ki​wa​łatyl​konapar​te​-
rze,aodlatsześć​dzie​sią​tychni​cze​gowtymdomunietknię​to.

Kuch​nięwy​peł​niłaro​matświe​żejkawy.Czu​jącsiędziw​niebez​u​ży​tecz​ny,Xan​der

wstał, by wy​jąć kub​ki z szaf​ki ze szkla​nym fron​tem. Tam przy​naj​mniej je wi​dział,
po​my​ślałpo​nu​ro.Au​to​ma​tycz​niewsy​pałdokub​kówpoczu​ba​tejły​żecz​cecu​kru.

– Och, dla mnie bez cu​kru – za​pro​te​sto​wa​ła Oli​via, wy​sy​pu​jąc cu​kier z jed​ne​go

kub​kadocu​kier​nicz​ki.

–Odkie​dyto?
–Conaj​mniejoddwóchlat.
Ileszcze​gó​łówichco​dzien​ne​goży​ciamusina​uczyćsięodnowa,po​my​ślałXan​der,

idączkub​ka​midoeks​pre​su.

Oli​viazo​ba​czy​łajegominę.
–Tonieko​niecświa​ta,czysło​dzę,czyniesło​dzę.
–Możenie,alecozrze​cza​mi,któ​rero​bi​li​śmyra​zem,zna​szy​mipla​na​mizmi​nio​-

nychlat?Cobę​dzie,je​śliso​bietegonieprzy​po​mnę?Dodia​bła,niepa​mię​tamna​wet
wy​pad​ku, przez któ​ry stra​ci​łem pa​mięć, sa​mo​cho​du, któ​rym je​cha​łem! – Pod​niósł
głos,pra​wiekrzy​czał.

TwarzOli​viiskur​czy​łasię,zmarsz​czy​ła.
–Xan​der,towszyst​koniejestważ​ne.Li​czysiętyl​koto,żeży​jesziżeje​steśtuze

mną.

Po​de​szładonie​goiob​ję​łagowpa​sie,opar​łagło​węnajegora​mie​niu.Xan​derza​-

mknąłoczyiwziąłgłę​bo​kiod​dech.Pró​bo​wałzdu​sićzłość,któ​rasięwnimgo​to​wa​-
ła.

–Prze​pra​szam.–Wy​ci​snąłca​łu​sanaczub​kujejgło​wy.–Czu​jęsięcho​ler​nieza​gu​-

bio​ny.

–Nieje​steśza​gu​bio​ny.–Moc​niejgości​snę​ła.–Je​steśtu​taj,zemną.Tu,gdziejest

two​jemiej​sce.

Tesło​wamia​łysens,aleXan​derniepo​tra​fiłichtakła​twoza​ak​cep​to​wać.Wtym

mo​men​cieniebyłprze​ko​na​ny,żetojestjegomiej​sce.Itogoprze​ra​ża​ło.

ROZDZIAŁPIĄTY

Czu​ła, że Xan​der się od niej od​da​la, więc tym bar​dziej chcia​ła trzy​mać go moc​-

niej.Per​so​nelszpi​ta​lauprze​dziłją,żebę​dzieprze​ży​wałhuś​taw​kina​stro​ju.Tokon​-
se​kwen​cjaura​zuiwy​sił​kumó​zgupod​czasre​kon​wa​le​scen​cji.

–Zje​mynata​ra​sie?–za​py​ta​łapo​god​nie.–Na​lejkawę,mo​żeszteżna​kryćtamdo

sto​łu,ajaskoń​częro​bićśnia​da​nie.

Niecze​ka​jącnaod​po​wiedź,wy​ję​łamatyorazsztuć​ceipo​ło​ży​łajenadrew​nia​nej

tacyzpod​wyż​szo​ny​mibrze​ga​mi,zktó​rejnicsięnieze​śliź​nie.Niemo​głacałyczas
pie​ścićsięzXan​de​rem,aleniktniepo​wie​dział,żeniemożemuuła​twiaćży​cia.

Otwo​rzy​ładrzwiiwy​szłanata​ras,spraw​dza​jąc,czyXan​derocośsięniepo​tknie.
Onzaśna​peł​niłkub​kikawąizda​wa​łosię,żesięza​wa​hał.
–Cośnietak?
–Nieza​uwa​ży​łemwczo​raj,czypi​jeszkawęzmle​kiemczybez?
Wjegogło​siesły​sza​łacieńpo​raż​ki,ni​g​dywcze​śniejnie​sły​sza​ny.Na​wetpośmier​-

ciPar​ke​ra.

–Zmle​kiem,dzię​ku​ję.
Od​wró​ci​łasięiwla​łanapa​tel​nięroz​bi​tejaj​ka.Niechcia​ła,bywi​działżalili​tość

najejtwa​rzy.Mie​sza​jącjaj​ka,zulgąusły​sza​ła,żeXan​derwziąłtacęipo​wo​liru​szył
przedsie​bie.

Kie​dy jaj​ka były pra​wie go​to​we, wrzu​ci​ła tro​chę po​sie​ka​ne​go szczy​pior​ku, po

czym prze​ło​ży​ła je na pod​grza​ne ta​le​rze. Do​da​ła kro​plę kwa​śnej śmie​tan​ki i pie​-
przu,azbokuta​le​rzapo​ło​ży​łapla​stryło​so​sia.Za​do​wo​lo​nazwy​glą​duda​nia,za​nio​-
słata​le​rzenata​ras.

Xan​der stał na skra​ju wy​bru​ko​wa​nej ścież​ki i pa​trzył na wi​śnię, któ​rą za​sa​dził,

kie​dysiętamwpro​wa​dzi​li.

–Wy​ro​sła,praw​da?–za​uwa​ży​łaOli​via.–Pa​mię​taszdzień,kie​dyjąpo​sa​dzi​li​śmy?
–Tak.Tobyłdo​brydzień.
Jegosło​wanieod​da​wa​łyra​do​ści,zjakąsa​dzi​lidrze​wowspe​cjal​nieprzy​go​to​wa​-

nej zie​mi. Po za​koń​cze​niu pra​cy otwo​rzy​li szam​pa​na i urzą​dzi​li pik​nik na tra​wie.
Póź​niejko​cha​lisiębezkoń​ca.

–Zjedz,za​nimwy​sty​gnie–po​wie​dzia​łagło​semschryp​nię​tymzemo​cji.
Tam​te​go dnia ro​bi​li wie​le pla​nów do​ty​czą​cych ogro​du. Nie​któ​re za​czę​li re​ali​zo​-

wać,nimichmał​żeń​stwosięroz​pa​dło.Oli​vianiemia​łacza​suanisiłykoń​czyćtego
sama. Praw​dę mó​wiąc, za​sta​na​wia​ła się nad sprze​da​żą po​se​sji. Ra​zem z osob​no
sto​ją​cymma​łymbu​dyn​kiem,gdziemie​ści​łasięjed​nasy​pial​niaijejpra​cow​nia,nie​ru​-
cho​mośćbyłazadużadlajed​nejoso​by.

Te​raz,kie​dyXan​derwró​ciłdodomu,mia​ławra​że​nie,jak​byzna​lazłsiębra​ku​ją​cy

ele​mentukła​dan​ki.Uśmiech​nę​łasięiwy​pi​łałykkawy.

Xan​derzocią​ga​niemza​brałsięzaja​jecz​ni​cę.
–Niemasznaniąocho​ty?–za​py​ta​ła.

–Nie,jestsmacz​na–od​parł.–Popro​stunieje​stemjużgłod​ny.
–Cościęboli?Mó​wi​li,żemaszbóległo​wy.Przy​nieśćcija​kiśśro​dekprze​ciw​bó​lo​-

wy?

–Li​vvy,pro​szę,prze​stań!–wark​nął,rzu​ciłwi​de​leciza​cząłpo​wo​lisiępod​no​sić.
Ru​szyłprzedsie​bieprzezogród.Wresz​ciesta​nąłzrę​ka​minabio​drach,nalek​ko

roz​sta​wio​nychno​gach,jak​bywy​zy​wałja​kąśnie​wi​docz​nąsiłę.

Oli​viaspu​ści​ławzrokigrze​ba​ławi​del​cemnata​le​rzu.Onatak​żestra​ci​łaape​tyt,

uświa​da​mia​jącso​biedo​głęb​nie,docze​gosiępo​su​nę​ła.Xan​derniebyłczło​wie​kiem,
któ​re​go moż​na do cze​goś zmu​sić czy nim ma​ni​pu​lo​wać. Pa​mię​ta​ła dzień, gdy bez
kon​sul​ta​cjiznimprzy​pro​wa​dzi​ładodomupsa.Czydzień,gdyod​sta​wi​łapi​guł​kęan​-
ty​kon​cep​cyj​ną.

Na​gleza​wisłnadniąja​kiścień.Nara​mie​niupo​czu​łacie​płą,sil​nąibo​le​śniezna​jo​-

mąrękę.

–Wy​bacz.Niepo​wi​nie​nembyłtakre​ago​wać.
Przy​kry​łajegodłońswo​ją.
– W po​rząd​ku, chy​ba za bar​dzo się przej​mu​ję. Po​sta​ram się nad tym pa​no​wać.

Bar​dzocięko​cham,wia​do​mośćotwo​imwy​pad​kumnieprze​ra​zi​ła.Myśl,żemo​głam
cięstra​cić…–Głosjejsięza​ła​mał.

–Och,Li​vvy.Comyzro​bi​my?–Otarłłzęzjejpo​licz​ka.
Lek​kopo​trzą​snę​łagło​wą.
–Niewiem.Nietrze​basięzni​czymspie​szyć.
Xan​derusiadłznówprzysto​leido​koń​czyłśnia​da​nie.Chwi​lępóź​niejspra​wiałwra​-

że​niepo​twor​niezmę​czo​ne​go.Oli​viawska​za​łanaha​mak,któ​rynie​daw​nopo​wie​si​ła
podza​da​sze​niem.

–Maszocho​tęgoprze​te​sto​wać?Jazbio​ręna​czy​nia.
–Wciążsięza​mar​twiasz,Li​vvy–rzekł,alezuśmie​chem.–Tak,chęt​niegowy​pró​-

bu​ję.

–Maszjesz​czeocho​tęnakawę?
–Możepóź​niej.
Kiw​nę​łagło​wąiwe​szładodomu.Wło​ży​łana​czy​niadozmy​war​kiina​glepo​czu​ła

sięprzy​tło​czo​natym,cojącze​ka.Za​mknę​łaoczyiści​snę​łabrzegbla​tu,ażpal​cejej
po​bie​la​ły.Przezchwi​lętamnaze​wnątrzbałasię,żeXan​derprzy​po​mniso​biedzień,
gdyba​wiłsięzBozoiPar​ke​remnapo​dwó​rzu.

Wciążpa​mię​ta​łajegokrzyk,gdypró​bo​wałza​trzy​maćPar​ke​ra.Wjegogło​siebyło

cośta​kie​go,żerzu​ci​łapę​dzelnapod​ło​gęiwy​bie​głazpra​cow​ni.Wtymsa​mymmo​-
men​cieroz​ległsiępiskopon.

Wstrzą​snął nią dreszcz, od​su​nę​ła od sie​bie ten ob​raz. Już się z nim zmie​rzy​ła

ischo​wa​łagowgłę​bo​kiejszu​fla​dziepa​mię​ci,któ​rąpóź​niejszczel​nieza​mknę​ła,tak
jakza​mknę​łaiokle​iłata​śmąpu​dłazrze​cza​miPar​ke​ra,poczymwy​nio​słajewnaj​-
ciem​niej​szykątstry​chu.

Otwo​rzy​łaoczyiza​bra​łasięzamy​ciepa​tel​niiku​chen​ki,ażwszyst​kolśni​ło.Po​-

temwyj​rza​łanaze​wnątrz.Xan​derspałwha​ma​ku.Możete​razpo​win​naznieśćze
stry​chujegorze​czy,po​ukła​daćtesta​reitenow​szewsy​pial​ni,gdziebyłoichmiej​-
sce.

Po​spie​szy​łanagórę.Tymra​zemniepa​trzy​łanapu​dłazrze​cza​miPar​ke​ra,choć

wdro​dzedodrzwimu​sia​łami​nąćza​cie​nio​nykątwy​peł​nio​nyhi​sto​riąży​ciajejdziec​-
ka.Szko​da,żeniemoż​naodło​żyćdokątabólu,któ​rysięza​kra​dał,gdynaj​mniejsię
gospo​dzie​wa​ła,iostroata​ko​wał.

Po​czu​ła pie​ką​ce łzy pod po​wie​ka​mi. Nie bę​dzie pła​ka​ła. Nie te​raz, po​wie​dzia​ła

so​bie,scho​dzącnadół.Wgar​de​ro​bieprze​su​nę​łanabokswo​jerze​czy,wzię​łakil​ka
pu​stychwie​sza​kówipo​wie​si​łananichubra​niazpu​dła.Po​tempo​szładopo​ko​jugo​-
ścin​ne​goiza​bra​łastam​tądrze​czyXan​de​ra.Opróż​ni​łaczęśćszu​fladwsy​pial​ni,by
umie​ścićtamrze​czymęża.

Niebyłoichzbytwie​le.Dużowię​cejzo​sta​łowjegomiesz​ka​niu.CzyXan​dertoza​-

uwa​ży?Za​pew​netak.Wkoń​cubyłczło​wie​kiemwy​jąt​ko​woskru​pu​lat​nym,pla​no​wa​-
nie pod​niósł do ran​gi sztu​ki. Mię​dzy in​ny​mi dla​te​go był taki do​bry w pra​cy i tak
szyb​koawan​so​wał.Wąt​pi​ła,bywnaj​bliż​szymcza​sieuda​łojejsiępo​je​chaćpokry​jo​-
mudojegomiesz​ka​nia.Gdy​bytozro​bi​ła,aXan​derza​uwa​żył​by,żejegogar​de​ro​ba
siępo​więk​szy​ła,po​wstał​bynowypro​blem.Nie,musipo​prze​staćnatym,cojużjest
wdomu.

Imiećna​dzie​ję,żetowy​star​czy.

Obu​dził się gwał​tow​nie. Nie wie​dział, gdzie jest, do​pie​ro po chwi​li zo​rien​to​wał

się,żeleżynaha​ma​kuwogro​dziewła​sne​godomu.

Po​wiódłwzro​kiemdo​ko​ła,do​strze​ga​jączmia​ny,któ​reza​pew​nepo​czy​ni​liwza​po​-

mnia​nymprzeznie​gocza​sie.Mu​siałprzy​znać,żedo​brzesięspi​sa​li–gdy​bypa​mię​-
tałsamepra​ce,czuł​bysięmniejobco.

Ostroż​nie usiadł i opu​ścił nogi na zie​mię. Za​sta​na​wiał się, gdzie jest Oli​via. Nie

wi​działjejwkuch​ni,gdyzaj​rzałprzezoknoku​chen​ne.Wstałinie​pew​niepo​drep​tał
kil​kakro​kówna​przód.Po​tem,jak​byjegomózgpo​trze​bo​wałwię​cejcza​su,bysiędo​-
bu​dzić,ru​szyłpew​niej.

–Li​vvy?–za​wo​łał,wcho​dzącdodomu.
Usły​szałnadgło​wąskrzy​pie​niede​sek,apo​temszyb​kiekro​kiOli​viinascho​dach.
–Xan​der?Wszyst​kowpo​rząd​ku?–za​wo​ła​ła,nimdo​tar​łanadół.
Przyj​rza​łamusię,aonpo​ha​mo​wałiry​ta​cję.Na​tych​miastuzna​ła,żecośjestnie

wpo​rząd​ku.Jed​nakniemiałpra​wasięnaniązło​ścić.Dlaniejtowszyst​kobyłorów​-
nienoweiprze​ra​ża​ją​cejakdlanie​go.

–Nicminiejest–od​parł.–Za​sta​na​wia​łemsię,coro​bisz.
–Prze​nio​słamtwo​jerze​czydosy​pial​ni–od​par​łazdy​sza​na.–Za​ję​łomitotro​chę

wię​cejcza​su,niżmy​śla​łam,wy​bacz.

–Niemaszzacoprze​pra​szać.Niemu​siszwciążprzymniestaćibyćnamojeza​-

wo​ła​nie.

Ajed​nakniedokoń​cazdo​łałukryćiry​ta​cję.Gdytyl​kowy​po​wie​działtesło​wa,na​-

tych​miastichpo​ża​ło​wał,wi​dzącwy​raztwa​rzyOli​vii.

–Możechcębyćobokinatwo​jeza​wo​ła​nie.Wzią​łeśtopoduwa​gę?Mi​nął…ja​kiś

czas,od​kądby​łeśwdomu.

Po​czułsięjakgłu​piec.Znówjązra​nił,tyl​kodla​te​gożesięonie​gomar​twi.Chwy​cił

jązarękęiprzy​cią​gnął.Po​czułjejopór,aleob​jąłjąiprzy​tu​liłmoc​niej.

–Kie​dyobie​ca​li​śmyso​biebyćra​zemwzdro​wiuicho​ro​bie,niesą​dzi​li​śmy,żenas

tospo​tka–po​wie​dział,wy​ci​ska​jącca​łu​sanajejczo​le.

Oli​via naj​pierw ze​sztyw​nia​ła, a po​tem się roz​luź​ni​ła, opar​ła się o nie​go. Jej od​-

dechpie​ściłjegoszy​ję.Xan​derchciałjejprze​ka​zaćdo​ty​kiemto,cze​goniepo​tra​fił
wy​ra​zićsło​wa​mi.Poparumi​nu​tachOli​viasięod​su​nę​ła.

–Cochceszdziśro​bić?Możesięprze​je​dzie​my?Odju​traza​cznieprzy​cho​dzićdo

domure​ha​bi​li​tant.

Wy​tar​ładło​niewdżin​sy.Xan​dersięza​sta​no​wił,czymsiętakzde​ner​wo​wa​ła.Ten

gestza​wszeotymświad​czył.Czytoichuścisktospra​wił?Napew​nonie.Ni​g​dynie
szczę​dzi​li so​bie czu​ło​ści. To wspo​mnie​nie po​bu​dzi​ło do ży​cia jego li​bi​do. Do​brze
wie​dzieć,żeniewszyst​kodzia​łanie​pra​wi​dło​wo.

Takczyowakod​no​siłwra​że​nie,żemię​dzynimiOli​viąist​nie​jeja​kaśba​rie​ra.
–Xan​der?–spy​ta​łaznów,aonzdałso​biespra​wę,żesięwy​łą​czył.
–Wo​lał​bymzo​staćwdomu.Zbytła​twosięmę​czę.Możemipo​ka​żesz,nadczym

ostat​niopra​co​wa​łaś?

Jejtwarzpo​ja​śnia​ła.
–Ja​sne.Chodź​my.
Oto​czy​łagora​mie​niemwpa​sie–naj​wy​raź​niejle​piejsięczu​ła,po​ma​ga​jącmu,niż

przyj​mu​jącodnie​godo​tykpo​cie​chy–poczymwy​szlinaze​wnątrziskie​ro​wa​lisię
doma​łe​godom​ku.

Mię​dzyin​ny​mizjegopo​wo​duku​pi​litęnie​ru​cho​mość.Xan​derwie​dział,żeOli​via

ma​rzyotym,bypo​rzu​cićpra​cęwszko​leiza​jąćsięwy​łącz​niema​lo​wa​niem.

Po chwi​li zna​leź​li się w po​miesz​cze​niu, któ​re było nie​gdyś otwar​tą prze​strze​nią

miesz​kal​ną,ate​razsta​no​wi​łogłów​nączęśćpra​cow​niOli​vii.Xan​derczułsię,jak​by
wszedłnacu​dzyte​ren.Tobyłajejprze​strzeń,odpo​cząt​ku.

Ro​zu​miałto.Wdzie​ciń​stwieniemia​łamiej​sca,któ​remo​gła​byna​zwaćswo​im.Zaj​-

mo​wa​łasięro​dzeń​stwem,gdytyl​komo​gła,po​ma​ga​łaojcu,ażdoma​tu​ry.

Po​temprzy​je​cha​łanastu​diadoAuc​klandiwów​czasmiesz​ka​łazdzie​siąt​kąin​nych

stu​den​tówwsta​rymzruj​no​wa​nymdomu.

–Tuteżcośsięzmie​ni​ło–za​uwa​żył.
–Nieostat​nio–za​czę​ła,poczymwes​tchnę​ła.–Och,wy​bacz.
–Dajspo​kój.–Ro​zej​rzałsię,pa​trzącnapłót​na.–Nieprzej​mujsię.–Pod​szedłdo

ob​ra​zów.–Mogęspoj​rzeć?

–Oczy​wi​ście.Ma​lu​jęse​rięwi​do​kówpor​tunawy​sta​wę,któ​ramabyćprzedBo​-

żymNa​ro​dze​niem.

–Twójstylsięzmie​nił–stwier​dził.–Jestbar​dziejdoj​rza​ły.
– Uznam to za kom​ple​ment – od​par​ła, gdy uniósł je​den z ob​ra​zów i trzy​mał go

wwy​cią​gnię​tychrę​kach.

–Tobyłkom​ple​ment.Za​wszemia​łaśta​lent,aleto…Teob​ra​zymająwso​biecoś

no​we​go.Jak​byśsięprze​isto​czy​łazgłod​nejgą​sie​ni​cywmo​ty​la.

–Pięk​nepo​rów​na​nie,dzię​ku​ję.
–Mó​więszcze​rze.Nicdziw​ne​go,żerzu​ci​łaśszko​łę.
Oli​via prze​krzy​wi​ła gło​wę. Roz​pusz​czo​ne wło​sy opa​dły, za​sła​nia​jąc ru​mie​niec.

Niechcia​ła,byXan​derwi​działjejminę.Po​rzu​ci​łaszko​łęsześćty​go​dniprzedna​ro​-
dzi​na​miPar​ke​ra.Niemia​łotonicwspól​ne​gozjejtwór​czo​ścią.

–Brakciszko​ły?–za​py​tał,nie​świa​do​myjejemo​cji.Prych​nąłziry​ta​cją.–Po​wi​nie​-

nemtowszyst​kowie​dzieć.Wy​bacz,je​ślisiępo​wta​rzam.

Unio​słagło​węispoj​rza​łamuwoczy.
–Nieprze​pra​szaj.Nieje​steświn​nytemu,cosięsta​ło.Żad​neznasniejesttemu

win​ne.Obo​jemu​si​mydopew​nychrze​czyprzy​wyk​nąć.

Kie​dypo​rów​nałjejpo​stępwma​lar​stwiedogłod​nejgą​sie​ni​cy,któ​rasięprze​obra​-

żawmo​ty​la,za​sta​no​wi​łasię,czywie​dział,skądznatopo​rów​na​nie.

Aznałjezpew​nejksiąż​ki,któ​rącowie​czórczy​tałPar​ke​ro​wi.Czypo​wta​rza​neco

dzieńsło​watkwi​łygdzieśwgłę​bijegoumy​słu?

ROZDZIAŁSZÓSTY

–Nadtymte​razpra​cu​jesz?–Xan​derprzy​sta​nąłprzeddu​żymob​ra​zemnaszta​lu​-

gach.

Była to akwa​re​la, pa​no​ra​ma Chel​ten​ham Be​ach, pla​ży znaj​du​ją​cej się nie​da​le​ko

ichdomu.Miej​sce,gdzieOli​viaco​dzien​niespa​ce​ro​wa​ła,bywy​plą​taćsięzpa​ję​czyn
prze​szło​ści,któ​reupar​ciejejsiętrzy​ma​ły.

–Tak,pra​wieskoń​czy​łam–od​par​ła.
Czy pa​mię​tał czas, kie​dy bra​li Boza na spa​cer pla​żą i śmia​li się, gdy pies go​nił

mewy, bie​gnąc na krót​kich no​gach? Albo kie​dy Par​ker po raz pierw​szy wszedł do
wody? Ich syn uwiel​biał mo​rze. Racz​ku​jąc, wcho​dził do wody na pulch​nych rącz​-
kachiko​la​nach,ile​kroćmiałoka​zję.Wkoń​cumu​sie​ligopo​sa​dzićwwóz​kuiza​brać
zpla​żydodomu,mimożegło​śnopro​te​sto​wał.

Ser​cejąza​bo​la​ło.Toza​sta​na​wia​niesię,cze​ka​nie,strach,żeXan​derwszyst​koso​-

bie przy​po​mni i na​dzie​ja, że jed​nak tak się nie sta​nie, za​mę​cza​ły Oli​vię. I czy to
wpo​rząd​kumiećna​dzie​ję,żeXan​dernieprzy​po​mniso​bieprze​szło​ści?Byłko​cha​ją​-
cymoj​cem.Czytowpo​rząd​ku,byniepa​mię​tałmi​ło​ściswo​je​godziec​ka?

–Po​do​bamisię.–Prze​rwałjejmy​śli.–Mu​siszgosprze​dać?Świet​niewy​glą​dał​by

nadko​min​kiemwsa​lo​nie.

Tak samo my​śla​ła. No i znów ta syn​chro​nicz​ność, któ​ra ich łą​czy​ła od dnia, gdy

siępo​zna​li.Kie​dyjąstra​ci​li?

–Niemu​szę–od​par​łaostroż​nie.–Aletocen​tral​nypunktwy​sta​wy.
–Możebędęmu​siałgoku​pić.–Pu​ściłdoniejoko,cojejprzy​po​mnia​ło,dla​cze​go

sięwnimza​ko​cha​ła.

Za​śmia​łasię.
–Mamna​dzie​ję,żemaszgłę​bo​kiekie​sze​nie.
–Możemamdo​bresto​sun​kizar​tyst​ką–od​rzekł–iudanamsiędojśćdoobo​pól​-

nieko​rzyst​ne​gopo​ro​zu​mie​nia.

Po​czu​łataksil​neitaksłod​ko-gorz​kiepo​żą​da​nie,żeomalniewes​tchnę​ła.Daw​no

już tak żar​to​bli​wie się nie sprze​cza​li. Daw​no nie go​dzi​li się po ta​kiej sprzecz​ce
włóż​ku.

–Za​sta​no​wi​mysię–od​par​łaiod​su​nę​łasięwchwi​li,gdyXan​derwy​cią​gnąłdoniej

ręce.–Upie​kęba​becz​kizsera.Cotynato?

–Pota​kimśnia​da​niuniepo​wi​nie​nembyćgłod​ny,aje​stem–przy​znał.
Doj​rza​łacieńżaluwjegooczach.
Czy jej pra​gnął? Ona go pra​gnę​ła. Ża​ło​wa​ła, że bra​ko​wa​ło jej od​wa​gi, by dać

temuwy​raz.Le​ka​rzeniepo​wie​dzie​liwprost,żeXan​de​ro​winiewol​nojesz​czeupra​-
wiaćsek​su.Tyleżegdy​byule​głapo​żą​da​niu,jesz​czebar​dziejbygowy​ko​rzy​sta​ła.

Po​trzą​snę​łagło​wą,jak​bywtenspo​sóbmo​głapo​zbyćsiępo​ku​sy.
–Chodź–rze​kłasta​now​czo,bezpod​tek​stówobej​mu​jącgowpa​sieiod​wra​ca​jąc

sięodszta​lug.–Po​wal​czyszzeks​pre​semdokawy,ajazro​bięcia​sto.Po​tempo​roz​-

ma​wia​myoob​ra​zie.

Dwarazywty​go​dniuwdomupo​ja​wiałsięre​ha​bi​li​tant,któ​rypo​ma​gałXan​de​ro​wi

od​zy​skaćrów​no​wa​gęiko​or​dy​na​cję.Mię​dzyjegowi​zy​ta​miOli​viapo​ma​ga​łaXan​de​-
ro​wiwćwi​cze​niach.Dzię​kido​mo​wympo​sił​komire​gu​lar​nymćwi​cze​niompo​wo​liod​-
zy​ski​wałfor​mę.Przy​naj​mniejfi​zycz​ną.

Na​dal bez skut​ku wal​czył z pa​mię​cią i to go de​ner​wo​wa​ło. Każ​de​go dnia ja​kiś

czasspę​dzałwga​bi​ne​cienagó​rze,prze​glą​da​jącpa​pie​ry.Oli​viacie​szy​łasię,żenie
byłjesz​czezdol​nywró​cićdopra​cy.Aletendzieńkie​dyśna​dej​dzie.Nieza​mkniego
wdo​mo​wymko​ko​nienaza​wsze.

Zda​wa​ła so​bie spra​wę, że na​wet je​śli Xan​der nie od​zy​ska pa​mię​ci cał​ko​wi​cie,

itakkie​dyśbę​dziemu​sia​łamupo​wie​dzieć,żemie​lidziec​ko.Prze​mil​cze​nietegoby​-
ło​byzbytry​zy​kow​ne.Ktośwbiu​rzemógł​bypo​ru​szyćtente​mat.Te​razjestnatoza
wcze​śnie.Nara​zieXan​deruczysięota​cza​ją​ce​gogoświa​ta.

Oli​via wy​ci​snę​ła kil​ka farb na pa​le​tę i wy​bra​ła pę​dzel. Pró​bo​wa​ła się sku​pić na

nie​wiel​kim ob​ra​zie, któ​ry za​czę​ła tego ran​ka, kie​dy Xan​der ćwi​czył z re​ha​bi​li​tan​-
tem,alejejmy​śliwciążwra​ca​łydomęż​czy​zny,któ​re​goko​cha​ła.

Ni​g​dy nie mu​sia​ła kon​cen​tro​wać się na ma​lo​wa​niu siłą woli. Prze​ciw​nie, przez

dwalatapoodej​ściuXan​de​rama​lo​wa​niebyłojejuciecz​ką.Jesz​czeprzedse​pa​ra​cją
znie​chę​ca​łaXan​de​radood​wie​dza​niajejwpra​cow​ni,gdyma​lo​wa​ła.Te​raznaj​chęt​-
niejbysięznimnieroz​sta​wa​ła.

Osta​tecz​nieumy​łapę​dzelipa​le​tę.Bezsen​sujestpra​co​wać,sko​roniemadotego

ser​ca.Po​sprzą​ta​łaiprze​szładopo​ko​juobokpodru​giejstro​nienie​wiel​kie​gobu​dyn​-
ku. Po​miesz​cze​nie było dość spo​re, w kształ​cie wy​dłu​żo​ne​go pro​sto​ką​ta, z oknem
wy​cho​dzą​cymnapo​łu​dnie,więcnienada​wa​łosiędojejpra​cy.Mo​gło​byjed​naksłu​-
żyćjakoga​bi​netdlaXan​de​ra.

Mógł​by tam na​wet mieć osob​ne wej​ście, by jej nie prze​szka​dzać. W ten spo​sób

by​ła​bysta​lebli​skonie​go,takjakchcia​ła.

Pró​bo​wa​łasięoszu​ki​wać,żetapa​lą​capo​trze​ba,bymiećnanie​gooko,totyl​ko

po​trze​bażonyza​tro​ska​nejwra​ca​ją​cymdozdro​wiamę​żem,choćwgrun​cierze​czy
zjejstro​nybyłtoczy​styego​izm.Ja​sne,mniejbysięmar​twi​ła,żeXan​derspad​nieze
scho​dów,gdy​bybyłobok.Alenietyl​kotro​skazro​dzi​łatenpo​mysł.Cho​dzi​łoocoś
wię​cej.Odru​gąszan​sęnaszczę​ście.Pie​lę​gno​wa​nietejszan​sy,byXan​derwię​cejjej
niezo​sta​wił.

Ru​szy​ładogłów​ne​gobu​dyn​ku.We​szłaposcho​dachpro​stodopo​ko​ju,gdzieXan​-

derurzą​dziłswójga​bi​net,gdysiętamwpro​wa​dzi​li.Drzwibyłyotwar​te.Kie​dyzo​-
ba​czy​łamęża,za​wa​ha​łasię.

Sie​działzgar​bio​nyzłok​cia​minabiur​kuigło​wąwdło​niach.
–Xan​der?–Pod​bie​gładonie​go.–Nicciniejest?
–Totyl​kotencho​ler​nybólgło​wy.
–Przy​nio​sęcita​blet​ki.
Nie​speł​na mi​nu​tę póź​niej wró​ci​ła z prze​pi​sa​nym przez le​ka​rza sil​nym le​kiem

prze​ciw​bó​lo​wymiszklan​kąwody.

–Pro​szę.–Wy​sy​pa​łamudwieta​blet​kinarękę.–Po​łknijje,po​mo​gęciprzejśćdo

sy​pial​ni.Znówsięprze​mę​czy​łeś,praw​da?

Tego ran​ka pra​co​wał z re​ha​bi​li​tan​tem, a przez dwie go​dzi​ny po lun​chu sie​dział

wga​bi​ne​cie.Tozadużodlajegozmę​czo​ne​gocia​łainiewpeł​nispraw​ne​goumy​słu.

–Może–burk​nąłXan​der.
Toprzy​tak​nię​ciemó​wi​łowię​cej,niżchciałprzy​znać,cojesz​czebar​dziejza​nie​po​-

ko​iłoOli​vię.Kie​dypo​mo​głamuwstać,zbladłitymra​zemnieuda​wał,żeniepo​trze​-
bu​jewspar​cia,gdyszlidosy​pial​ni.

Po​ło​żył się na łóż​ku, a Oli​via za​cią​gnę​ła za​sło​ny. Lek​ko po​ca​ło​wa​ła go w czo​ło

iod​wró​ci​łasiędodrzwi.

–Po​łóżsięzemną,Li​vvy,pro​szę–ode​zwałsię.
Po​ło​ży​ła się na boku, twa​rzą do Xan​de​ra. De​li​kat​nie gła​ska​ła go po gło​wie. Pod

pal​ca​miwy​czu​łajegobli​znę.Prze​ra​żo​nachcia​łacof​nąćrękę.

–Nieprze​sta​waj,takmido​brze–za​pro​te​sto​wał.
Ucie​szy​łasięztejproś​byjakdziec​ko.Przezwięk​szośćcza​suodpo​wro​tuzeszpi​-

ta​laXan​derwal​czyłonie​za​leż​ność,nie​chęt​nieprzyj​mo​wałpo​moctyl​kowte​dy,gdy
mu​siałlubgdybar​dzona​ci​ska​ła.

Te​razpo​czu​ła,żejejde​cy​zjaspro​wa​dze​niagotu​tajbyłasłusz​na.Wró​ciłdodomu,

któ​ryra​zemstwo​rzy​li,niesie​działsamwpu​stymbez​dusz​nymmiesz​ka​niu.Dałojej
topo​czu​ciesen​suicelu,ja​kie​godaw​noniedo​świad​czy​ła.

Pierw​szą rze​czą, jaką uj​rza​ła po prze​bu​dze​niu, była twarz Xan​de​ra. Oczy miał

otwar​te, a minę tak po​waż​ną, że przez uła​mek se​kun​dy bała się, że od​zy​skał pa​-
mięć.Po​temwjegooczachpo​ja​wi​łosięzna​jo​mecie​pło.Po​słałjejswójcha​rak​te​ry​-
stycz​nylek​kiuśmiech.

–Li​vvy?–Od​su​nąłko​smykzjejtwa​rzy.
–Uhm?
–Ko​chamcię.
Ser​ceza​czę​łojejwa​lić.Kie​dyostat​niosły​sza​łazjegousttecen​nesło​wa?Daw​no

temu.

Od​wró​ci​łagło​wę,bypo​ca​ło​waćjegodłoń.
–Jateżcięko​cham.
Wtu​li​łasięwnie​gomoc​niej.
– Mó​wię po​waż​nie – cią​gnął. – My​śla​łem o wy​pad​ku i za​sta​na​wia​łem się, kie​dy

ostat​nio mó​wi​łem ci, ile dla mnie zna​czysz. Prze​ra​zi​łem się, że to było strasz​nie
daw​no,żemo​głemzgi​nąć,niepo​wta​rza​jąccitego.

Oli​viibra​ko​wa​łosłów.
–Chcia​łemcipo​dzię​ko​wać–do​dał.
–Po​dzię​ko​wać?Zaco?Wciążje​stemtwo​jążoną.–Zde​ner​wo​wa​łasię.Czyusły​-

szałto„wciąż”?

–Tylemaszdlamniecier​pli​wo​ści.Do​ce​niamto.
Do​tknąłwar​ga​mijejust.Oli​vięprze​szedłdreszcz,jejzmy​słyna​tych​miastsięobu​-

dzi​ły. Nie mo​gła się po​wstrzy​mać, od​da​ła mu po​ca​łu​nek. Ca​ło​wa​li się, jak​by ich
war​gi ni​g​dy się nie roz​sta​wa​ły, z po​cząt​ku może z wa​ha​niem, ale po​tem z co​raz
więk​szymgło​dem.Od​kry​wa​lira​dośćby​ciara​zem.

Xan​derpo​ło​żyłdło​nienajejta​lii,po​temnapier​siach,któ​rebo​le​śniena​brzmia​ły.

Kie​dyza​cząłjepie​ścić, Oli​viizro​bi​łosięgo​rą​co, lecznie​malna​tych​miastpo​ja​wi​ła

sięświa​do​mość,żena​dalniejestwo​becnie​goszcze​ra.

Zwes​tchnie​niemżaluchwy​ci​łaXan​de​razaręceide​li​kat​nieod​su​nę​łajeodsie​bie.

Usia​dła,wzię​łagłę​bo​kiod​dechiuśmiech​nę​łasię.

–Je​ślitakoka​zu​jeszwdzięcz​ność,przy​po​mnijmi,że​bymwię​cejdlacie​biero​bi​ła–

od​par​ła,sta​ra​jącsięprzy​braćnon​sza​lanc​kiton.

–Wróćdomnie.
Spoj​rza​łananie​go,napeł​nepo​żą​da​niaoczy.Na​wetwnaj​gor​szychchwi​lachich

związ​kuniestra​ci​litejche​mii,któ​raichpo​łą​czy​ła.Iskry,któ​rejniedałosięzga​sić.
Po​żą​da​nia,któ​retyl​kora​zemmo​gliza​spo​ko​ić.

–Chcia​ła​bym,alemu​szęwra​caćdopra​cy–od​par​łaipo​pra​wi​łaubra​nie.–Po​leż,

je​steśjesz​czebla​dy.Jakgło​wa?

–Do​brze–od​parłitak​żewstał.
Kie​dyzbli​ży​łasiędodrzwi,za​stą​piłjejdro​gę.
–Zo​stań,Li​vvy.Niezro​biszmikrzyw​dy,jakbę​dzie​mysięko​chać.
–Wiem,ale…jateżtegochcę,niezro​zummnieźle.Po​my​śla​łamtyl​ko,żedlacie​-

biejestzawcze​śnie.Noitenbólgło​wy…–Urwa​ła,boza​dzwo​niłte​le​fon.

Nie​wy​sło​wie​niewdzięcz​na,się​gnę​łapoko​mór​kę.
–Tozga​le​rii–szep​nę​ła,za​sła​nia​jącmi​kro​fon.
Xan​der prze​szył ją spoj​rze​niem, a po​tem się od​wró​cił i wy​szedł z po​ko​ju. Oli​via

opa​dła na skraj łóż​ka. Ser​ce jej wa​li​ło, nie była w sta​nie sku​pić się na roz​mo​wie.
Mu​sia​łajed​nakmó​wićwła​ści​wesło​wawewła​ści​wychmo​men​tach,bojejod​po​wie​-
dziusa​tys​fak​cjo​no​wa​ływła​ści​cie​liga​le​rii.

Odło​żyw​szyte​le​fonnanoc​nysto​lik,wy​gła​dzi​łapo​ściel.Takła​twomo​głaulecpo​-

żą​da​niu,ajed​nakprzy​zwo​itośćniepo​zwo​li​łajejko​chaćsięzXan​de​rem,po​nie​waż
nicniewie​działopro​ble​mach,któ​reprzeddwo​malatyichroz​dzie​li​ły.

Byłagłu​pia,my​śląc,żemożeżyćwświe​cie,gdzieprze​szłośćnieist​nie​je.Ko​cha​ła

Xan​de​ra, i to była wię​cej niż po​ło​wa jej pro​ble​mu. Gdy​by go nie ko​cha​ła, by​ła​by
wsta​niegowy​ko​rzy​stać,za​tra​cićsięwjegodo​ty​kubezpo​czu​ciawiny.

Była sza​lo​na, są​dząc, że może przy​wieźć go do domu i trzy​mać się na dy​stans,

uni​kaćta​kichsy​tu​acji,jakazda​rzy​łasięprzedchwi​lą.Dlanichoboj​gaseksbyłza​-
wszeważ​ny.

Nieporazpierw​szyogar​nę​łyjązłeprze​czu​cia.Chcia​ładaćichzwiąz​ko​widru​gą

szan​sę. Ale gdy Xan​der do​wie się, jak wy​ko​rzy​sta​ła jego wy​pa​dek, co wte​dy się
zniąsta​nie?

Cosięsta​nieznimi?

ROZDZIAŁSIÓDMY

Wy​szła z ła​zien​ki i usły​sza​ła, że Xan​der wró​cił do ga​bi​ne​tu. Prze​szła przez hol

iopar​łasięofra​mu​gę.

–Mia​łeśzwol​nić–po​wie​dzia​ła.
Od​wró​ciłsięnakrze​śle.
–Mu​szęsięczymśza​jąć.Nu​dzęsię.Tyma​lu​jesz,więcpo​my​śla​łem,żeza​dzwo​nię

dobiu​raizo​rien​tu​jęsię,czymógł​bymprzy​cho​dzićnakil​kago​dzinwty​go​dniu.

Oli​via zdrę​twia​ła ze stra​chu. Je​śli Xan​der to zro​bi, szyb​ko do​wie się o jej oszu​-

stwie.Jakąwte​dybę​dziemia​łaszan​sęgoza​trzy​mać?

–Le​karzcijesz​czenatoniepo​zwo​lił.Po​cze​kaj,zo​ba​czysz,copo​wienawi​zy​cie

kon​tro​l​nej. Ale mo​żesz po​pra​co​wać w domu, zo​rien​to​wać się, co sły​chać na ryn​-
kach. Może prze​nie​sie​my twój ga​bi​net do po​ko​ju obok mo​jej pra​cow​ni? Bę​dziesz
so​bietampra​co​wał,ajaniebędęsięocie​biemar​twić.Mo​że​myza​trzy​maćłóż​ko,
któ​retamstoi,że​byśmógłsiępo​ło​żyćwra​ziebólugło​wyczypopro​stuod​po​cząć.

–Atybę​dzieszmimat​ko​wać?–Uniósłbrwi.
–Je​ślitakchcesztona​zwać.Jawolętona​zy​waćopie​kąitro​ską.Wkaż​dymra​zie

niebę​dzieszsięnu​dził.Ichy​bamiłobyćbli​skosie​bie.

Xan​derprze​krzy​wiłgło​wę.
–Sko​rotaktouję​łaś…Kie​dyma​lu​jesz,za​po​mi​naszocza​sie,więcdo​pil​nu​ję,że​byś

ro​bi​łaprze​rwy.

–Czy​liumo​wastoi?
Xan​derwstałimu​snąłwar​ga​mijejusta.
–Stoi.
–Chodź,zo​ba​czy​my,gdziecopo​sta​wić.–Ru​szy​łaprzedsie​bie.
Szedł tuż za nią. Za​wa​ha​ła się, czy zwol​nić, by ra​zem scho​dzi​li po scho​dach.

Zkaż​dymdniemXan​derwy​da​wałsięsil​niej​szy,jed​nakwciążsięonie​gomar​twi​ła.

– Tro​chę je​stem za​sko​czo​ny, że chcesz mi od​dać ka​wa​łek swo​jej prze​strze​ni –

stwier​dził,gdydo​tar​linadół.

–Cze​mu?–spy​ta​ła,choćdo​my​śla​łasięod​po​wie​dzi.
–Za​wszechro​ni​łaśswo​jąpry​wat​nąprze​strzeń.
Wzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Przezparęlatwie​lemożesięzmie​nić.Niemaszocho​typrze​no​sićtamga​bi​ne​-

tu?Niemu​si​mytegoro​bić.

–Nie,chęt​nietozro​bię.Mo​że​myprze​zna​czyćtenpo​kójnagó​rzedladzie​ci,jak

bę​dzie​myjemieć.Bochy​batood​kła​da​my.

Oli​via się po​tknę​ła. Nie od​kła​da​li zo​sta​nia ro​dzi​ca​mi. Czy uło​ży​ło​by się le​piej,

gdy​bytakzro​bi​li?Czyoszczę​dzi​li​byso​biecier​pie​nia,gdy​bytrzy​ma​łasiępię​cio​let​-
nie​go pla​nu, któ​ry Xan​der z taką pie​czo​ło​wi​to​ścią dla nich uło​żył? Uwa​żał, że nie
byliodrazugo​to​wizo​staćro​dzi​ca​mi,aleonatakpra​gnę​łamiećdziec​ko.

Nieża​ło​wa​łacza​su,któ​ryspę​dzi​lizPar​ke​rem,alegdy​byza​cze​ka​li…gdy​bybyła

kil​ka lat star​sza, kil​ka lat mą​drzej​sza, czy po​dej​mo​wa​ła​by lep​sze de​cy​zje? Czy to
byco​kol​wiekzmie​ni​ło,gdy​byXan​dermiałwię​cejcza​sunaprzy​go​to​wa​niesiędoroli
ojca?

Wta​jem​ni​cyprzedXan​de​remzre​zy​gno​wa​łazpi​guł​kian​ty​kon​cep​cyj​nej.Zpo​cząt​-

kubyłzły,kie​dymupo​wie​dzia​łaocią​ży,alewkoń​cuna​wetza​cząłsięcie​szyć,choć
za​wszeza​cho​wy​wałsiętak,jak​bybałsięzamoc​nopo​ko​chaćPar​ke​ra.

Wtam​tepo​nu​rednipośmier​cisynaoskar​ży​łagona​wetoto,żeniedośćgoko​-

chał.

–Hej,wpo​rząd​ku?–Chwy​ciłjązało​kieć.–My​śla​łem,żetojaje​stemnie​zda​rą.
–Wpo​rząd​ku.–Wsku​pie​niusta​wia​łakrokzakro​kiem,choćjejmy​ślikrą​ży​łyjak

osza​la​łe.

–Coztymidzieć​mi?–pod​jął.–Po​win​ni​śmycośzro​bićwtejkwe​stii.Ży​ciejestza

krót​kieizbytcen​ne,żebyjetra​cić.Je​śliwy​pa​dekcze​gośmniena​uczył,towła​śnie
tego.

Oli​viasięza​wa​ha​ła.
–Do​pie​roroz​po​czą​łeśre​kon​wa​le​scen​cję.Na​praw​dęsą​dzisz,żedziec​kotote​raz

do​brypo​mysł?

Nie wie​dzia​ła, czy jesz​cze chce mieć dziec​ko. Czy jej ser​ce jest dość sil​ne, by

pod​jąćta​kiery​zy​ko.

–Czytonietyzwy​kleob​wi​niaszmnieood​kła​da​niewszyst​kie​gonapóź​niej?Skąd

tazmia​na,Li​vvy?

–Niemo​że​mypopro​stuza​cze​kać,ażwy​do​brze​jesz?Ni​g​dyniechcia​łeśsięztym

spie​szyć.

– A je​śli ni​g​dy cał​kiem nie wy​do​brze​ję? Je​że​li pa​mięć mi nie wró​ci i pew​ne lata

po​zo​sta​nądlamnienie​wia​do​mą?

Ja​kaśjejczęśćtegowła​śniepra​gnę​ła,choćwie​dzia​ła,żetoniewpo​rząd​ku.Je​śli

ichmał​żeń​stwomaprze​trwać,niepo​win​nyichdzie​lićżad​neta​jem​ni​ce.Mimotonie
byławsta​niepo​ru​szyćte​ma​tuse​pa​ra​cjiczytra​ge​dii,któ​rawdu​żymstop​niudoniej
do​pro​wa​dzi​ła.Niebyłapew​nare​ak​cjiXan​de​ra.

Wdzie​ciń​stwiena​uczy​łasię,żeniena​le​żymie​rzyćsięzbó​lemstra​ty,owie​lele​-

piejze​pchnąćgogdzieś,gdziegoniewi​dać.Oj​ciecjątegona​uczył.Pośmier​cimat​-
kiOli​viioj​ciecoznaj​mił,żeodtejchwi​liopie​kanadma​lu​cha​mi,jakna​zy​wałjejro​-
dzeń​stwo, na​le​ży do niej. Po​tem rzu​cił się w wir pra​cy na far​mie z de​ter​mi​na​cją,
któ​raniepo​zwa​la​łanaża​ło​bę.

Ile​kroćOli​vięprzy​gnia​tałcię​żarstra​tymat​ki,na​tych​miastza​bie​ra​łasiędoja​kiejś

pra​cy,czybyłotoza​da​niedo​mo​we,czypo​mocro​dzeń​stwu.Nafar​mieiwdomunie
bra​ko​wa​ło za​jęć. Idąc za przy​kła​dem ojca, nie po​zwa​la​ła so​bie my​śleć o swo​jej
stra​cieczybólu.Taksamopo​stę​po​wa​łapośmier​ciPar​ke​ra.

–Li​vvy?–ode​zwałsięznówXan​der.
–Wszyst​kowswo​imcza​sie–od​par​łaspo​koj​nie.–Te​razli​czysięto,że​byśdo​szedł

do sie​bie i że​by​śmy byli szczę​śli​wi. Je​śli dzie​le​nie ze mną mo​jej prze​strze​ni po​-
wstrzy​macięprzedprze​kra​cza​niemgra​ni​cywy​trzy​ma​ło​ści,jaksta​łosiędzi​siaj,to
bę​dziezmia​nanalep​sze.

–Ivicever​sa–od​parł,wska​zu​jącnacie​niepodjejocza​mi.–Zadużopra​cu​jesz.
Uśmiech​nę​łasiękrzy​wo.

–Przy​ga​niałko​ciołgarn​ko​wi.
Xan​der się za​śmiał, a Oli​via po​czu​ła lek​ką ulgę. Póź​niej po​roz​ma​wia​ją o dzie​-

ciach.Dużopóź​niej.Cojejprzy​po​mnia​ło,żemusiznówza​cząćbraćpi​guł​kę.

Roz​wa​ża​lipo​tem,jakurzą​dzićga​bi​netXan​de​rawma​łymdom​ku.Na​le​ża​łodo​pro​-

wa​dzićtamosob​nąli​nięte​le​fo​nicz​ną.Wi-Fikiep​skotamdzia​ła​ło,tymtak​żetrze​ba
bę​dziesięza​jąć.Oli​viawdu​chucie​szy​łasię,żeXan​derniebę​dziemiałodrazudo​-
stę​pudoin​ter​ne​tu.Gdy​byza​cząłszu​kaćin​for​ma​cjinaichte​mat,zpew​no​ściązna​la​-
zł​by ar​ty​kuł wspo​mi​na​ją​cy o pę​dzą​cym kie​row​cy, któ​ry za​bił ich syna i psa. Znów
po​my​śla​ła, że w pew​nym mo​men​cie bę​dzie zmu​szo​na po​wie​dzieć Xan​de​ro​wi o tej
tra​ge​dii,aledo​pó​kitomoż​li​we,bę​dzietood​kła​da​ła.

– Jak prze​nie​sie​my biur​ko? – za​py​tał. – Chciał​bym je po​sta​wić pod oknem, ale

wąt​pię,czysamidamyradę.

–Niewo​lał​byśku​pićno​we​go?–spy​ta​łazna​dzie​ją.
Nie zno​si​ła tego grzmo​ta, któ​ry ka​zał po​sta​wić na gó​rze w po​cząt​kach ich mał​-

żeń​stwa.Wte​dybiur​kosta​no​wi​łoje​dy​nąkośćnie​zgo​dymię​dzynimi.

–Niemyśl,żeniepa​mię​tam,cosą​dziszomoimbiur​ku.Alejabar​dzojelu​bięije​-

ślimamsięprze​nieść,onoprze​no​sisięzemną–od​rzekłzuda​wa​nąpo​wa​gą.

Oli​viawes​tchnę​ła.
– Sko​ro się upie​rasz. Pani Ac​ker​man, na​sza są​siad​ka, wy​naj​mu​je po​ko​je dwóm

stu​den​tom.Możeze​chcąza​ro​bićparędo​la​rówiznio​sątobiur​ko.Je​śliszczę​ścieim
do​pi​sze,możena​wetjeupusz​czą.

Za​śmia​łasię,aXan​derob​jąłjąmoc​no.
–Taktę​sk​ni​łemzatymdźwię​kiem,aleoba​wiamsię,żemu​szęcięuka​raćzatwo​je

sło​wa.

Za​nimsięuwol​ni​łazjegora​mion,byłasła​baześmie​chu.Wspa​nia​łeuczu​cie.Pra​-

wieuwie​rzy​ła,żewszyst​kobę​dziedo​brze.

Na​za​jutrzranoXan​derkrą​żyłpodomuza​gu​bio​nyiwpeł​niświa​do​my,żetoab​so​-

lut​nie nie pa​su​je do jego daw​ne​go ja. Oli​via wy​bra​ła się na za​ku​py, kie​dy ćwi​czył
zre​ha​bi​li​tan​tem.Asko​rozo​stałsam,po​sta​no​wiłtro​chępo​mysz​ko​wać.Cho​dziłod
po​ko​ju do po​ko​ju, za​czy​na​jąc od par​te​ru, za​glą​dał do ku​chen​nych sza​fek, oglą​dał
przed​mio​tywsa​lo​nieija​dal​ni.Nie​któ​rerze​czycośdonie​gomó​wi​ły,innemil​cza​ły.
Od​no​siłprzy​krewra​że​nie,żebraktamcze​gośży​wot​ne​go.Pra​gnąłod​zy​skaćswo​ją
prze​szłość.Od​zy​skaćsie​bie.

Sła​bość,któ​ragodrę​czy​łapowy​bu​dze​niusięześpiącz​ki,po​wo​limi​ja​ła,te​ra​peu​-

tabyłza​do​wo​lo​nyzjegopo​stę​pów.Oli​viasu​ge​ro​wa​ła,byza​mie​ni​liskła​dziknapar​-
te​rze,doktó​re​gopro​wa​dzi​łoosob​newej​ście,wpo​kójdoćwi​czeń.

Xan​derwziąłdorękiopra​wio​newsrebr​nąram​kęzdję​ciezichślu​buipa​trzącna

Oli​vię, na jej od​kry​te ra​mio​na, po​czuł sil​ne po​żą​da​nie. Przy​naj​mniej z tym nie ma
kło​po​tu,po​my​ślał,od​kła​da​jączdję​cienapół​kę.

Jed​nakOli​via,choćofe​ro​wa​łamuogrom​newspar​cie,wciążuni​ka​łasek​su.Zcza​-

semitosięzmie​ni.Ichero​tycz​nare​la​cjabyłazbytsil​na,byjegouraznadłu​goich
roz​dzie​lił.

Jego uwa​gę przy​cią​gnę​ły kro​ki na ścież​ce od fron​tu. Gość? Od jego po​wro​tu ze

szpi​ta​laniktichnieod​wie​dzał.Wza​sa​dziezni​kimsięniekon​tak​to​wał,na​wetkon​-

taktzmat​ką,miesz​ka​ją​cąnada​le​kiejpół​no​cy,byłogra​ni​czo​ny.Razdoniejdzwo​nił
zin​for​ma​cją,żewy​szedłzeszpi​ta​la,aleroz​mo​wabyłakrót​kajakza​wsze.

Per​spek​ty​wa spo​tka​nia z kimś go pod​eks​cy​to​wa​ła. Chwi​lę póź​niej stał przy

drzwiach,cze​ka​jącnadzwo​nek.Nawi​dokku​rie​rajegominazrze​dła.

–Prze​sył​kadlapaniOli​viiJack​son.Możepanpod​pi​sać?
Ku​rier pod​su​nął mu ja​kiś elek​tro​nicz​ny ga​dżet, a po​tem po​dał pła​ską ko​per​tę.

Zra​do​snym„Dzię​ki”po​ma​chałisięod​da​lił.

Xan​der po​wo​li za​mknął drzwi i ob​ró​cił ko​per​tę w rę​kach. Oxford Cle​ment and

Gur​ney.Spe​cja​li​ściodpra​waro​dzin​ne​go.Ścią​gnąłbrwi,pa​trzącnaczar​nydrukna
bia​łymtle.Po​wtó​rzyłgło​śnona​zwęfir​my,skądśjąznał.Lecznie​za​leż​nieodtego,
jakbar​dzowy​tę​żałumysł,niezna​lazłklu​czadotychdrzwi.

Spe​cja​li​ściodpra​waro​dzin​ne​go–co,naBoga,maznimiwspól​ne​goOli​via?Ko​-

per​tabyłakiep​skoza​kle​jo​na,jed​nolek​kiepo​cią​gnię​cieimógł​byzaj​rzećdośrod​ka.
Możezna​la​zł​bycoś,coza​peł​ni​ło​bynie​któ​relukiwjegopa​mię​ci.Agdy​bymusięto
niespodo​ba​ło?Ijakwy​ja​śnił​byOli​vii,żeza​glą​dałdojejpry​wat​nejpocz​ty?Listbył
za​adre​so​wa​nydoniej,niedonie​go.

Możeprzedwy​pad​kiemwichmał​żeń​stwiesięnieukła​da​ło?Możespra​wymia​ły

sięina​czejniżwjegopa​mię​ciidla​te​goOli​viatakwy​mi​ja​ją​coroz​ma​wiaomi​nio​nych
sze​ściula​tach.Niena​ci​skał,kie​dyniechcia​łamó​wić,alete​razsięza​sta​no​wił,czy
nie kie​ro​wał nim in​stynkt sa​mo​za​cho​waw​czy. Czy jest coś, cze​go nie chciał wie​-
dzieć?

Le​ka​rzeoświad​czy​li,żejegomózgniedo​znałtrwa​łe​gouszko​dze​niaityl​koczas

po​ka​że,czyamne​zjasięutrzy​ma.Dia​bel​niegoiry​to​wa​ło,żenieusły​szałkon​kret​nej
daty.Alemożeniechcenicpa​mię​tać.Je​ślimię​dzynimiOli​viąnieukła​da​łosiędo
tegostop​nia,żezwró​ci​łasiędopraw​ni​ków,możewy​brałnie​pa​mięć?

Drą​żyłtente​matwmy​ślach,aleniemógłwtouwie​rzyć.Amożeniechciał?Po​-

zba​wio​nypa​mię​ci,po​zba​wio​nyOli​vii–cobymupo​zo​sta​ło?

Znie​sma​kiemrzu​ciłko​per​tęnastółwholu.
–Od​po​wiedźmusigdzieśtubyć,wiem,żetujest–po​wta​rzałso​biezły.
Po​szedł do kuch​ni, na​lał so​bie szklan​kę zim​nej wody i wy​pił dusz​kiem. Ręka mu

siętrzę​sła,kie​dyod​sta​wiałszklan​kęnablat,po​czułzna​jo​mybólwskro​ni,po​czą​tek
ko​lej​ne​go ata​ku bólu gło​wy. Się​gnął po ta​blet​ki, któ​re Oli​via trzy​ma​ła na bla​cie,
żebybyłypodręką,iszyb​kopo​łknąłdwie,po​pi​ja​jącjewodą.Po​tempo​ło​żyłsięna
ka​na​piewpo​ko​ju.Wie​działjuż,żetyl​kota​blet​kiisenpo​ma​ga​jąmupo​zbyćsiętego
bólu.

Je​śliszczę​ściemudo​pi​sze,kie​dysięobu​dzi,Oli​viajużbę​dziewdomuiod​po​wie

munapy​ta​niado​ty​czą​cetejdziw​nejprze​sył​ki.

ROZDZIAŁÓSMY

We​szła tyl​ny​mi drzwia​mi i ze zdzi​wie​niem stwier​dzi​ła, że w domu pa​nu​je ci​sza.

Czy Xan​der wy​brał się na spa​cer? Strach ści​snął ją za gar​dło. Roz​ma​wia​li o tym
iusta​li​li,żeniebę​dziejesz​czesamwy​cho​dził.Na​wetjegore​ha​bi​li​tantprzy​znał,że
tonie​do​brypo​mysł,do​pó​kiniena​bie​rzewię​cejsił.

–Li​vvy?Je​stemwpo​ko​ju–za​wo​łał.
Oli​viagłę​bo​koode​tchnę​ła.
–Idę–od​po​wie​dzia​ła,od​kła​da​jącza​ku​py.
Xan​der pół​le​żał na naj​więk​szej ka​na​pie w bla​sku po​po​łu​dnio​we​go słoń​ca, któ​re

nie​wąt​pli​wie od​po​wia​da​ło za jego za​ru​mie​nio​ne po​licz​ki. Mimo to au​to​ma​tycz​nie
po​ło​ży​łarękęnajegoczo​le,byspraw​dzić,czyniemago​rącz​ki.Xan​derdo​tknąłjej
dło​ni.

–Wciążspo​dzie​waszsięnaj​gor​sze​go?Słoń​cemnieroz​grza​ło.–Usiadłipo​cią​gnął

jąnako​la​na.Ująłjąpodbro​dęiod​wró​ciłtwa​rządosie​bie,byjąpo​ca​ło​wać.–Tak
sięmówidzieńdo​brymę​żo​wi.

Uśmiech​nę​łasięiod​da​łamupo​ca​łu​nek.
–Sko​rotaktwier​dzisz,mężu.By​łeśgrzecz​ny,jakmnieniebyło?Żad​nychsza​lo​-

nychim​prez?

– Wy​łącz​nie sza​lo​ne – od​parł z uśmie​chem. – Ma​rzę o tym. – Na​gle wy​raz jego

twa​rzysięzmie​nił.

–Cosięsta​ło?Ude​rzy​łeśsię?Ska​le​czy​łeś?
Xan​derprze​wró​ciłocza​mi.
–Nie.Aleprzy​szedłdocie​bielist.Zja​kiejśfir​mypraw​ni​czej.
Ze​sztyw​nia​łaiwsta​łazjegoko​lan.
–List?
Od​wró​ci​łasięiza​mknę​łaoczy.Mia​łana​dzie​ję,żetaprze​sył​kanieuru​cho​mi​łapa​-

mię​ciXan​de​ra.

–Zo​sta​wi​łemjąnasto​li​kuwholu.–Prze​tarłoczy.–Boże,potychdrzem​kachczu​-

jęsięjakpi​ja​ny.Mu​szęztymskoń​czyć.

–Bo​la​łacięgło​wa?
–Tak.
–Wiesz,żetyl​kosencipo​ma​ga.Możetoprzezteta​blet​kitaksięczu​jesz.Po​roz​-

ma​wia​myotymzle​ka​rzem,je​ślichcesz,możeob​ni​życidaw​kę?

–Do​brypo​mysł.
Wstałipo​szedłdokuch​ni.Sły​sza​ła,jakna​lałwodędoszklan​ki.Szyb​kopo​szłado

holupoko​per​tę.

–Idęnagórę,we​zmęprysz​niciprze​bio​ręsię!–za​wo​ła​ła.–Zaparęmi​nutwra​-

cam.

Niecze​ka​jącnaod​po​wiedź,po​gna​ładosy​pial​ni.Wzię​ładżin​syiT-shirtorazprze​-

sył​kę do ła​zien​ki. Za​mknę​ła się tam, pu​ści​ła wodę, usia​dła na se​de​sie i otwo​rzy​ła

ko​per​tę.Za​war​tośćwy​pa​dłajejnako​la​na.

Zwa​lą​cymser​cemprze​glą​da​łalistodpraw​ni​kapo​twier​dza​ją​cy,żeokresdwu​let​-

niejse​pa​ra​cjiwy​ma​ga​nyprzezpra​wowNo​wejZe​lan​diidouzy​ska​niaroz​wo​duwła​-
śniemi​nął.Wko​per​cieznaj​do​wałsięteżfor​mu​larzdopod​pi​sa​niaprzezOli​vię.Xan​-
derjużwcze​śniejgopod​pi​sał.

Spoj​rza​łanadatęprzyjegopod​pi​sie.Byłtodzieńwy​pad​kusa​mo​cho​do​we​go.To

zna​czy​ło,żedo​ku​mentgdzieśle​żałicze​kał.Prze​biegłjądreszcz.Cobysięsta​ło,
gdy​bydo​sta​łagoprzedobu​dze​niemsięXan​de​raześpiącz​ki?Pew​niebygopod​pi​sa​-
łaiode​sła​łapraw​ni​ko​wi,atenprze​ka​zał​bygosą​do​wi.

Razjesz​czeprze​czy​ta​łalist.Praw​nikprze​pra​szałzazwło​kęwdo​star​cze​niudo​-

ku​men​tów.Zmia​naper​so​ne​luspra​wi​ła,żezo​sta​łotoprze​oczo​ne.Więctyl​koprzez
przy​pa​dekjejży​cienieule​głodra​stycz​nejzmia​nie.Mo​gli​byjużbyćroz​wie​dze​ni.

Po​czu​ładła​wie​niewgar​dle.Musipo​wstrzy​maćpro​ce​du​ręroz​wo​do​wą.Tyl​kojak?

Niemożewimie​niuXan​de​rapo​wia​do​mićjegopraw​ni​ków.JaknaBogamasięza​-
cho​wać?Popierw​szeniepod​pi​szetegodo​ku​men​tu.We​pchnę​łapa​pie​rydoko​per​ty
izło​ży​łająnapół,jak​bywtenspo​sóbzmniej​szy​łateżważ​nośćjejza​war​to​ści.

Musijąukryćgdzieś.Otwo​rzy​łaszu​fla​dęwła​zien​ce,gdzietrzy​ma​łaar​ty​ku​łysa​-

ni​tar​ne,iwsu​nę​łako​per​tęnadno.Tambę​dziebez​piecz​na.

Wpo​śpie​chuzrzu​ci​łaubra​nieiwe​szłapodprysz​nic,poczymrów​nieszyb​kowy​-

tar​łasięiubra​ła.Ze​szłanadół.

–Za​czą​łemskro​baćziem​nia​ki.Mu​szęnasie​bieza​ra​biać–rzekłXan​dernajejwi​-

dok.

–Dzię​ki–od​par​ła.–Do​brzewie​dzieć,żemoż​nacięwy​ko​rzy​stać.
Znów za​czę​li się prze​ko​ma​rzać. To była jed​na z tych rze​czy, któ​ra ich sil​nie

zsobąwią​za​ła,za​nimzo​sta​liro​dzi​ca​mi.Za​nimwszyst​kosta​łosiętakpo​waż​ne.

Wio​sen​ny deszcz nie po​zwo​lił im zjeść na ta​ra​sie, więc Oli​via na​kry​ła do sto​łu

wpo​ko​ju,po​da​łanaj​lep​szesztuć​ceipo​sta​wi​łakrysz​ta​ło​weświecz​ni​ki,któ​redo​sta​li
wpre​zen​cieślub​nymodjejojca.Wcze​śniejjejro​dzi​ceotrzy​ma​lijezoka​zjiślu​bu.
Pa​mię​ta​łasło​waojcawy​po​wie​dzia​ne,gdywrę​czałjejpre​zent.

–Two​jamamachcia​ła​by,że​byśjemia​ła,imamna​dzie​ję,żetyiXan​derbę​dzie​cie

takszczę​śli​wijakmyby​li​śmyztwo​jąmamą.Niemie​li​śmywie​lecza​su,ża​łu​ję,żejej
co​dzien​nieniepo​wta​rza​łem,żejąko​cham.Mów​cieso​bie,żesięko​cha​cie.Mówmu
toco​dzien​nie.

Towspo​mnie​niewy​wo​ła​łołzy.Oli​viaza​pa​li​łaświe​ce.Od​zwy​cza​iłasięodmó​wie​-

niaXan​de​ro​wi,żegoko​cha,nadłu​goprzedśmier​ciąPar​ke​ra.Byłaza​ab​sor​bo​wa​na
pra​cą w szko​le i re​mon​tem domu, a po​tem za​szła w cią​żę i uro​dzi​ła dziec​ko. Nie
prze​sta​łako​chaćXan​de​ra,aleprze​sta​łamuotymmó​wić.

–Wy​bacz,tato–szep​nę​ła,ga​szącza​pał​kę.–Wszyst​kichza​wio​dłam.Tymra​zem

zro​bięwszyst​ko,żebysięuda​ło,obie​cu​ję.

Póź​niejtegowie​czo​ru,kie​dypo​ło​ży​lisiędołóż​ka,przy​tu​li​łasiędople​cówXan​de​-

raiszep​nę​ławciem​no​ści:

–Ko​chamcię.
Wod​po​wie​dzimruk​nąłtesamesło​waza​spa​nymgło​sem.Nara​zietojejwy​star​-

czy​ło.

Do rana się prze​ja​śni​ło. Po śnia​da​niu Oli​via za​pro​po​no​wa​ła, by po​szli na spa​cer

pla​żą.Zkaż​dymdniemXan​derna​bie​rałsił.Oli​viabyłapew​na,żebezpro​ble​mupo​-
ko​na piasz​czy​ste pod​ło​że. A gdy​by się my​li​ła, na szczę​ście pla​ża jest nie​da​le​ko
domu.

Wnaj​gor​szymwy​pad​kuzo​sta​wi​ła​bygonapla​żyipod​je​cha​łaponie​gosa​mo​cho​-

dem.Oczy​wi​ścieXan​dernieprzy​znał​bysiędosła​bo​ści.

–Go​to​wy?–spy​ta​ła,kie​dyza​ła​do​wa​łazmy​war​kę.
Stałopar​tyoblat.
–Ni​g​dynieby​łembar​dziejgo​to​wy.Wdomujestświet​nie,aletoza​mknię​cieza​-

czy​namidzia​łaćnaner​wy.

Tegosięoba​wia​ła.Razwty​go​dniuin​for​mo​wa​łasze​faXan​de​raojegosta​nie.Po​-

wta​rza​ła,żena​dalniejestgo​to​wydoprzyj​mo​wa​niago​ściczyte​le​fo​nów,więcko​le​-
dzydonie​goniedzwo​ni​li.Apo​nie​ważXan​de​ro​winiewol​nobyłojesz​czepro​wa​dzić
sa​mo​cho​du,jegonie​za​leż​nośćbyłamoc​noogra​ni​czo​na.Couła​twia​łoOli​viiuda​wa​-
nie,żeichmał​żeń​stwojestwświet​nejkon​dy​cji.

Aleczytobyłouda​wa​nie?No​ca​mispa​liprzy​tu​le​ni.Ra​zemspę​dza​lidnie,wdomu

lub w jej pra​cow​ni. Mia​ła świa​do​mość, że ta idyl​la nie po​trwa wiecz​nie. W koń​cu
wtrą​ci się rze​czy​wi​stość. Prze​cież Xan​der stop​nio​wo za​cznie so​bie przy​po​mi​nać
mi​nio​ne lata. Wkrót​ce musi z nim po​mó​wić. Zna​leźć spo​sób, by przed​sta​wić mu
praw​dębezbóluioskar​żeń.

Dro​ga na pla​żę pro​wa​dzi​ła ła​god​nie w dół, ostat​nie pa​rę​set me​trów szli już po

pła​skim te​re​nie. Po​wrót może oka​zać się trud​niej​szy, ale po​sta​no​wi​ła mar​twić się
tympóź​niej.

Napla​żywiałchłod​nywiatribyłodośćpu​sto.Tyl​kokil​kutwar​dzie​lita​kichjakoni

cie​szy​łosięświe​żympo​wie​trzem.

–Za​po​mnia​łem,ja​kietoprzy​jem​ne–rzekłXan​der,gdyszlipo​wo​li,trzy​ma​jącsię

zaręce.–Cho​ciażtę​sk​nięzabie​ga​niempla​żą.

Zza​zdro​ściąpa​trzyłnamęż​czy​znę,któ​rybiegłdłu​gi​misu​sa​mizpsemnasmy​czy.
–Napew​nodotegowró​cisz.–Ści​snę​łajegodłoń.
–Po​win​ni​śmywziąćpsa–od​parł,od​pro​wa​dza​jącbie​ga​czawzro​kiem.–Czymy​-

śmycza​semniemie​lipsa?

Po​czu​łaciar​kinaple​cach,coniemia​łonicwspól​ne​gozwia​trem.Na​de​szłachwi​la,

któ​rejtaksiębała.Musimupo​wie​dziećpraw​dę,aprzy​naj​mniejczęść.

Wzię​łagłę​bo​kiod​dech.
–Tak,mie​li​śmypsa.
–Bozo?
–Nieby​łeśza​chwy​co​nytymimie​niem,alezta​kimimie​niemprzy​szedłzeschro​ni​-

ska.

TwarzXan​de​raprze​ciąłsze​ro​kiuśmiech,oczyza​lśni​ły.
–Pa​mię​tamgo.Cosięznimsta​ło?Byłmło​dy,praw​da?
Tak,byłmło​dy.Tyl​korokstar​szyodichsyna,kie​dyobupo​trą​ciłroz​pę​dzo​nysa​-

mo​chód.

–Byłjesz​czeszcze​nia​kiem,kie​dyprzy​nio​słamgododomu.Miałczte​rylata,kie​dy

od​szedł.

Wstrzy​ma​ła od​dech, za​sta​na​wia​jąc się ze stra​chem, czy Xan​der za​py​ta o ja​kieś

szcze​gó​ły,imo​dli​łasię,byjejtegooszczę​dził.Jejmo​dli​twyzo​sta​ływy​słu​cha​ne.

–Po​win​ni​śmywziąćdru​gie​gopsa.Bę​dziemniewy​cią​gałnaspa​ce​ry,cie​bieteż–

oświad​czył,pusz​cza​jącdoniejoko.–Znamcię,kie​dyma​lu​jesz,nicin​ne​gonieist​nie​-
je.Za​nie​dbu​jeszsię.

Wdniuśmier​ciPar​ke​raOli​viapra​co​wa​ła.Ka​za​łamuwyjśćzpra​cow​ninapo​dwó​-

rze,bojejprze​szka​dzał.Gdy​bypo​zwo​li​łamuba​wićsięwpra​cow​ni,wciążbyżył.

Wąt​pi​ła,bykie​dy​kol​wiekpo​zby​łasiępo​czu​ciawiny.Nie​za​leż​nieodświa​do​mo​ści,

żenatętra​ge​dięzło​ży​łasiękom​bi​na​cjazda​rzeńiżeżad​neznichdwoj​ganiebyło
jejwin​ne.

–Sko​rootymmowa,tojaksięczu​jesz?Możepo​win​ni​śmywra​cać–po​wie​dzia​ła,

zmie​nia​jącte​mat.

Zdzi​wi​łasię,kie​dyzgo​dziłsięza​wró​cić.Toniebyłowjegosty​lu,więcsięza​nie​po​-

ko​iła.Wdomuza​pa​rzy​łakawę,aonod​po​czy​wałwha​ma​ku.Kie​dydonie​gozaj​rza​-
ła,spał.Zmę​czyłsięmar​szempopia​sku,po​my​śla​ła,sia​da​jącipa​trzącnanie​go.Był
tro​chębla​dy,aleodpo​wro​tuzeszpi​ta​latwarzmusięza​okrą​gli​ła.

Po​wo​liwra​całdoswo​jejwagiikon​dy​cji,choćcze​ka​łagojesz​czedłu​gadro​ga.Za

tojegomózgwciążkryłta​jem​ni​ce.Cią​ży​łojejpo​czu​cie,żejejdniwkłam​stwiesą
po​li​czo​ne.Wie​dzia​ła,żemusizna​leźćspo​sóbnawy​ja​wie​nieXan​de​ro​wipraw​dy.

Na​za​jutrz obu​dzi​ła się o świ​cie z po​czu​ciem, że sta​ło się coś złe​go. Wy​cią​gnę​ła

rękę, Xan​de​ra nie było w łóż​ku. W sza​rym świe​tle wsta​ją​ce​go dnia zo​ba​czy​ła, że
drzwi sy​pial​ni są otwar​te. Po​de​rwa​ła się i pod​bie​gła do nich. Usły​sza​ła Xan​de​ra,
któ​rymru​czałcośnie​wy​raź​nie.

Ru​szy​ła za jego gło​sem, a kie​dy zda​ła so​bie spra​wę, że Xan​der znaj​du​je się

wdaw​nejsy​pial​niPar​ke​ra,ser​cenie​maljejsta​nę​ło.Cogotamprzy​wio​dło?Za​błą​-
dził po ciem​ku? W drzwiach się za​wa​ha​ła. Czy za​pa​lić świa​tło? Je​śli to zro​bi, być
możeXan​derzadajejpy​ta​nia,naktó​reniemia​łaocho​tyod​po​wia​dać.

Ostroż​niewe​szładopo​ko​ju.
–Xan​der?–ode​zwa​łasięci​cho,kła​dącrękęnajegora​mie​niu.
Mruk​nąłcośpodno​sem.Zdrę​twia​ła,gdyjegosło​wadoniejdo​tar​ły.
–Cośjestnietak.Cze​gośtubrak.
Krę​ciłgło​wą.Choćoczymiałotwar​te,Oli​viawie​dzia​ła,żespał.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku,wra​cajdołóż​ka.–Wzię​łagozarękę.
Wpierw​szejchwi​lisięopie​rał,po​wtó​rzyłswo​jesło​wa,apo​tempo​szedłzaniądo

sy​pial​ni.Po​ło​ży​łago,aonna​tych​miastza​padłznówwgłę​bo​kisen.Zro​zu​mia​ła,że
tozłyomen.

Choć jego oka​le​czo​na pa​mięć zo​sta​ła po​zba​wio​na wspo​mnień o synu, gdzieś

w pod​świa​do​mo​ści spra​wa przed​sta​wia​ła się ina​czej. Xan​der wie​dział, że coś jest
nietakzjegoży​ciem.Coro​dzipy​ta​nie:ilecza​sujejpo​zo​sta​ło,nimXan​derzdaso​-
biespra​wę,cotojest?

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Stałprzedoszklo​ny​midrzwia​mipra​cow​ni.Oli​viama​lo​wa​ła,sku​pio​nanako​lej​nym

ob​ra​zienawy​sta​wę.Lu​biłjąob​ser​wo​wać,kie​dybyłategonie​świa​do​ma.Miałszan​-
sęzo​ba​czyćjejpraw​dzi​wątwarz,anietę,któ​rąmukaż​de​goran​kapo​ka​zy​wa​ła.

Cośjąnie​po​ko​iło,ana​wetgłę​bo​komar​twi​ło,alebyłami​strzy​niąukry​wa​niaemo​-

cji. Kie​dy się po​zna​li, po​dzi​wiał w niej tę zdol​ność, jej siła i wy​trzy​ma​łość bu​dzi​ły
w nim sza​cu​nek. Ni​g​dy nie oka​zy​wa​ła sła​bo​ści, za​wsze była nie​za​leż​na. Wie​dział,
żeniewkaż​dejsy​tu​acjijesttodo​bre.Żecza​sa​mizpew​no​ściączu​jesiębez​rad​na,
tyl​ko tego nie oka​zu​je, nie chce przy​jąć po​mo​cy. A prze​cież mał​żeń​stwo to tak​że
dzie​le​niesiępro​ble​ma​mi.

Coza​kłó​cajejspo​kójicomiał​byzro​bić,bymutowy​ja​wi​ła?Czymatocośwspól​-

ne​go z li​stem sprzed dwóch ty​go​dni? Z li​stem, któ​ry w ma​gicz​ny spo​sób znik​nął
ioktó​rymOli​viaznimnieroz​ma​wia​ła?Szu​kałwin​ter​ne​cietejkan​ce​la​riiiod​krył,
żespe​cja​li​zu​jesięwroz​wo​dachipo​dzia​lema​jąt​ku.Tawia​do​mośćozna​cza​łajed​nak
wię​cejzna​kówza​py​ta​nianiżod​po​wie​dzi.

Czy w ich mał​żeń​stwie wy​da​rzy​ło się coś złe​go, o czym Oli​via nie chce mó​wić?

Czy ży​cie, któ​re te​raz wio​dą, jest tyl​ko za​sło​ną dym​ną bru​tal​nej rze​czy​wi​sto​ści?
Musi się tego do​wie​dzieć. Od chwi​li, gdy ją uj​rzał przy szpi​tal​nym łóż​ku, drę​czy​ła
gonie​po​ko​ją​camie​szan​kaprze​ciw​staw​nychuczuć.Wie​dział,żeczę​ścio​womożeto
zło​żyćnaurazgło​wyiamne​zję,aleja​kiśgłosmupod​po​wia​dał,żecho​dziocoświę​-
cej.Ocośnie​zwy​kleistot​ne​go.

Je​że​li to ta​kie waż​ne, cze​mu Oli​via to ukry​wa? Od cza​su do cza​su nie koń​czy​ła

zda​niaalbowjejoczachna​glepo​ja​wiałsięsmu​tek,gdymy​śla​ła,żetegoniewi​dzi.
Dajejjesz​czekil​kadni,apo​tempo​pro​siood​po​wiedź.Możetabra​ku​ją​cain​for​ma​-
cjajestklu​czemdojegopa​mię​ci?

Ru​szyłwstro​nędrzwi.Oli​viaod​wró​ci​łasięzuśmie​chem,któ​ryniesię​gałjejoczu.

Nawło​sachmia​łafar​bę,ko​lej​nydo​wódroz​ko​ja​rze​nia.Pod​czaspra​cyniedokoń​ca
siękon​tro​lo​wa​ła,aletegodniaspra​wia​ławra​że​nie,jak​byznaj​do​wa​łasięwwiel​kim
stre​sie,podpre​sją.Dlanie​gojed​nakprzy​bra​łasztucz​niepo​god​nywy​raztwa​rzy.

–Robisiępóź​no–rzekł,gdyodło​ży​łapę​dzel.–Po​win​naśnadzi​siajskoń​czyć.
–Chy​basięztobązgo​dzę.–Prze​cią​gnę​łasięipo​trzą​snę​ładłoń​mi.–Nicmidziś

niewy​cho​dzi.

–Po​sprzą​tajichodźdodomu.Mamdlacie​bienie​spo​dzian​kę.
–Nie​spo​dzian​kę?–Jejoczyza​lśni​ły.
–Nieróbso​biewiel​kichna​dziei.Tonicspek​ta​ku​lar​ne​go.Dajęcipięćmi​nut.
–Za​razbędę–obie​ca​ła.
Do​trzy​ma​łasło​wa,popię​ciumi​nu​tachusły​szałjejkro​ki.
– Coś tu pięk​nie pach​nie – rze​kła, wcho​dząc do kuch​ni. – Ugo​to​wa​łeś coś dla

mnie?

–Tak.–Wy​jąłda​niezpie​kar​ni​ka.

–Ojej,zro​bi​łeśmu​sa​kę?Nieja​dłamjejod…
I znów to samo. Zda​nie urwa​ne w po​ło​wie. Za​sta​na​wiał się, co by po​wie​dzia​ła,

gdy​bysiętakniepil​no​wa​ła.

–Od?
–Od​kądostat​niojąro​bi​łeś,atobyłodaw​no–od​par​łagład​ko.–Na​kryćdosto​łu?
–Jużwszyst​kogo​to​we.
–No,no,ład​niesiędziśspi​sa​łeś.
–By​łaśza​ję​ta,ajaniemia​łemnicpil​ne​godozro​bie​nia–za​żar​to​wał.–Chodź,zje​-

mywja​dal​ni.

Ru​szyłdopo​ko​ju,gdzienasto​lepo​sta​wiłbu​kietświe​żościę​tychkwia​tów.Wwia​-

der​kuzlo​demchło​dzi​łosięmu​su​ją​cewino,wwy​so​kichsmu​kłychkie​lisz​kachod​bi​ja​-
łosięświa​tłoży​ran​do​la.

–Coświę​tu​je​my?–spy​ta​ła.
–Mi​nąłmie​siącodmo​je​gopo​wro​tudodomu.
–Chy​bapo​win​namsięprze​brać.–Spoj​rza​łanapo​pla​mio​nefar​bądżin​sy.–Wło​ży​-

łeśwtotylepra​cy.

Omiótłjąwzro​kiem.
–Dlamniewy​glą​daszdo​sko​na​le.
–Dzię​ku​ję.
Pod​szedłdoOli​viiiująłjąpodbro​dę.
–Mó​więpo​waż​nie,dlamnieje​steśide​ałem.
Po​tem ją po​ca​ło​wał. Naj​pierw de​li​kat​nie, póź​niej moc​niej. Za​mknął ją w ob​ję​-

ciach.Przy​lgnę​ładonie​go,bu​dzączuśpie​niatłu​mio​neodty​go​dnipo​żą​da​nie.

Naj​chęt​niejzrzu​cił​bywszyst​kozesto​łuiko​chałsięnanimzOli​vią.Za​spo​ko​ił​by

głód,któ​ryoddaw​nagomę​czył.Chciałjed​nak,byichpierw​szyrazpoprze​rwiebył
wy​jąt​ko​wy.Pla​no​wałtoprzezcałydzień.Awtymbyłna​praw​dędo​bry.Wie​dział,że
sa​tys​fak​cjabę​dziewięk​sza,je​ślini​cze​goniebędąprzy​spie​szać.

De​li​kat​nie roz​luź​nił uścisk, nie prze​ry​wa​jąc jesz​cze po​ca​łun​ku. Po kil​ku se​kun​-

dachoparłczo​łooczo​łoOli​vii.Od​dechmusięrwał,ręcedrża​ły.

–Sko​roza​li​czy​li​śmyprze​ką​skę,przejdź​mydogłów​ne​goda​nia–za​su​ge​ro​wałina​-

tych​miastza​uwa​żyłroz​pa​lo​nywzrokOli​vii.

–Je​ślina​dalgo​tu​jesztakdo​brzejakca​łu​jesz,ko​la​cjabę​dziepysz​na–od​par​łaroz​-

ma​rzo​na.

–Na​dal?
Porazko​lej​nycośmusięniespodo​ba​ło.Zwy​klego​to​wa​linazmia​nę,aczę​stora​-

zem.AleOli​viataktopo​wie​dzia​ła,jak​byoddaw​nanieja​dłani​cze​go,coprzy​go​to​-
wał.

–Och,wiesz.–Mach​nę​łaręką,od​wra​ca​jącwzrok.–Wie​lurze​czyniepa​mię​tasz.

Aje​ślidonichna​le​żysztu​kago​to​wa​nia?

Tapró​bażar​tubyłanie​uda​na,aleXan​derniedrą​żyłte​ma​tu.Tenwie​czórmabyć

świę​tem,niechciałgoze​psuć.

–Je​stempew​ny,żeniegro​ziciza​tru​ciepo​kar​mo​we–rzekłzuśmie​chem,wy​cią​-

ga​jącdlaniejkrze​sło.

Kie​dyusia​dła,otwo​rzyłwinoina​lałdokie​lisz​ków.Po​temza​jąłmiej​sceiuniósłkie​-

li​szek.

–Zanowypo​czą​tek.
Oli​viaunio​słakie​li​szekipo​wtó​rzy​łato​ast.Xan​derpa​trzyłnaniąznadbrze​gukie​-

lisz​ka.Jejrysybyłyde​li​kat​ne,peł​newar​giwie​lemó​wi​łyojejape​ty​cie.Miałchęćsię
po​chy​lićijesz​czerazjepo​ca​ło​wać.Iznówso​bieprzy​po​mniał,żenaj​lep​szerze​czy
trze​basma​ko​waćpo​wo​li.

Po​si​łekudo​wod​nił,żenieutra​ciłswo​ichzdol​no​ściku​li​nar​nych.Poko​la​cjiprze​szli

dopo​ko​judzien​ne​gozbu​tel​kąwinaiobej​rze​lifilm,są​czącwinoica​łu​jącsię.Kie​dy
Xan​der pod​niósł się z ka​na​py i wy​cią​gnął rękę do Oli​vii, po​zwo​li​ła, by po​mógł jej
wstać.

Kie​ro​wałsiępro​stodosy​pial​ni.Świa​tłola​tar​niulicz​nejprze​fil​tro​wa​neprzezza​-

sło​ny two​rzy​ło sur​re​ali​stycz​ną at​mos​fe​rę. To wszyst​ko było ja​koś nie​re​al​ne. Mie​li
sięzno​wuko​chać,byćdlasie​bietym,czymobie​ca​li,skła​da​jącmał​żeń​skąprzy​się​-
gę.

Roz​pię​łaXan​de​ro​wiko​szu​lęipo​ło​ży​ładło​nienajegopier​si.Zda​wa​łomusię,że

jejpal​cesązim​ne,choćskó​ragopa​li​ła.Tę​sk​niłzatymdo​ty​kiem,tę​sk​niłzaOli​vią.
Prze​szedłgodreszcz.Oli​viaprze​su​nę​ładło​nienajegobrzuch,apo​temdoklam​ry
pa​ska.Chwy​ciłjeiuniósłdowarg.

–Typierw​sza–rzekłpeł​nymna​pię​ciagło​sem.–Chcęcięznówzo​ba​czyć.Całą.
Uśmiech​nę​ła się i lek​ko prze​krzy​wi​ła gło​wę. Po​wo​li roz​pi​na​ła gu​zi​ki bluz​ki. Po​-

tempo​ru​szy​łara​mio​na​mi,abluz​kasięznichze​śli​znę​ła.Pier​simia​łapeł​neijędr​ne.
Roz​pię​łaha​ft​kibiu​sto​no​sza,zsu​nę​łajed​nora​miącz​ko,po​temdru​gie.Xan​dermó​wił
so​bie,żemożepo​cze​kać,alesięokła​my​wał.Mu​siałjejznówdo​tknąć.Przy​po​mnieć
so​biejejcia​ło,któ​remiałwdru​ko​wa​newmó​zguiwser​cu,aktó​rete​razzda​wa​ło
siędziw​nieinne.Wy​cią​gnąłrękę,ująłjejpierś,mu​snąłsu​tek.Po​tempo​chy​liłgło​wę
iprzy​ci​snąłdoniejwar​gi.Oli​viawstrzy​ma​łaod​dechiwplo​tłapal​cewjegowło​sy.

Roz​piąłjejdżin​syizsu​nąłjezbio​der.Jed​nąrękąob​jąłjąwta​lii,dru​gąsię​gnąłni​-

żej.Iznówwszyst​kobyłonibyzna​jo​me,arów​no​cze​śnieinne.Ja​kaśmięk​kość,któ​-
rejniepa​mię​tał.Jejbio​dra,nie​gdyśdośćko​ści​ste,byłyza​okrą​glo​ne,pier​siwy​da​wa​-
łysiępeł​niej​szeibar​dziejwraż​li​we.

To sza​leń​stwo, po​my​ślał. Znał ją tak jak wła​sną kie​szeń. Była tą samą Oli​vią,

wktó​rejsięza​ko​chałiktó​rąpo​ślu​bił.Tą,któ​radonie​goprzy​bie​gła,gdywy​bu​dził
się ze śpiącz​ki i tą, któ​ra przy​wio​zła go do domu i trosz​czy​ła się o nie​go przez
ostat​nimie​siąc.Ajed​nakbyłateżnie​cood​mie​nio​na.

Do​tknąłskle​pie​niajejud.Pie​ściłjąpal​ca​mi,zkaż​dymdo​ty​kiemsię​ga​jącgłę​biej,

aż po​czuł jej go​rą​co. Po​czuł, jak wstrzą​snął nią dreszcz, gdy wsu​nął w nią pa​lec.
Miał wra​że​nie, że go po​chło​nie, że od​bie​rze mu zmy​sły. De​li​kat​nie się wy​co​fał
iuniósłjąmimojejpro​te​stów,poczympo​ło​żyłjąnałóż​ku.

–Niepo​wi​nie​neśtegoro​bić–skar​ci​łagoschryp​nię​tymgło​sem.
–Co?–Roz​su​nąłko​la​nemjejnogiiumo​ściłsięmię​dzynimitak,jakro​biłtoprzez

lata,wna​gro​dęsły​szącjejjęk.Wciążbyłwspodniach.

–Mamynaso​biezadużoubrań–za​uwa​ży​ła,żar​to​bli​wiecią​gnącgozawło​sy.
–Za​razsiętymzaj​mę.–Prze​su​nąłsięni​żej,ob​sy​pu​jącjąpo​ca​łun​ka​mi.–Wszyst​-

kopoko​lei.

Poostat​nimpo​ca​łun​kuwsu​nąłję​zykpodjejfigi.Usły​szałjejwes​tchnie​nie.
–Takmitegobra​ko​wa​ło.Takmicie​biebra​ko​wa​ło.

Po​temjużniebyłazdol​nastwo​rzyćlo​gicz​ne​gozda​nia,sku​pio​nanaroz​ko​szy,jaką

da​wałXan​der.

Wciąż drża​ła wstrzą​sa​na fa​la​mi or​ga​zmu, kie​dy zdjął jej figi i sam się ro​ze​brał.

Się​gnąłdoszu​fla​dynoc​ne​gosto​li​kaiwy​jąłzniejpre​zer​wa​ty​wę.Po​temznówzna​-
lazłsięmię​dzyno​ga​miOli​vii,wjejuści​sku.Daw​niejko​cha​lisięgwał​tow​nie,tejnocy
niechciałsięspie​szyć.Wcho​dziłwniąpo​wo​li,sca​ło​wu​jączjejwargwes​tchnie​nia,
aż do​tarł do gra​ni​cy. Oli​via się na nim za​ci​snę​ła, a on sku​pił się na tym do​zna​niu.
Bezbólu.Bezfru​stra​cji.Bezpo​czu​ciapust​kiczystra​ty.

Stra​ty?
Jejmię​ściepo​now​niesięza​ci​snę​ły,aonprze​stałmy​ślećiod​dałsięero​tycz​nejroz​-

ko​szy prze​ży​wa​nej z ko​bie​tą, któ​rą ko​chał po​nad ży​cie. Po chwi​li do​pro​wa​dził ją
znównaskrajor​ga​zmu,apo​temobo​jedo​tar​lidokre​sutejpo​dró​ży.

Póź​niej,nimod​pły​nąłwsen,ajegożonasku​li​łasięwjegora​mio​nachzwło​sa​mi

roz​sy​pa​ny​minajegopier​si,wie​dział,żewresz​ciewie​lerze​czynatymświe​ciewró​-
ci​łonaswo​jemiej​sce.Możewszyst​kie​goniepa​mię​tał,aletopa​mię​tał,iniepo​zwo​li
temuznik​nąć.

Obu​dzi​łasięprzedświ​temzpo​czu​ciem,żewjejświe​ciewszyst​kojestznówwpo​-

rząd​ku.Odmie​się​cytakdo​brzeniespa​ła,amożena​wetodśmier​ciPar​ke​ra.Xan​-
derspałgłę​bo​koobok.Niedowia​ry,żemoż​nako​gośtakko​chać,jakonako​cha​ła
Xan​de​ra.Niedo​pu​ścidotego,byzno​wugostra​cić.

To zna​czy, że musi z nim po​roz​ma​wiać. Po​wie​dzieć mu o Par​ke​rze, o se​pa​ra​cji.

Alejakma,naBoga,roz​ma​wiaćotychstrasz​nychrze​czach,gdywła​śniewdo​sko​-
na​łyspo​sóbpo​twier​dzi​liswo​jąmi​łość?Możepo​win​naztympo​cze​kaćko​lej​nydzień,
ana​wetty​dzień…

Wy​ja​wie​nie Xan​de​ro​wi praw​dy nie bę​dzie ła​twe, choć za​słu​gu​je na to, by ją po​-

znać.Obiek​tyw​nieibezemo​cji.Onazo​sta​nieteżzmu​szo​nadotego,bysta​wićczo​ło
praw​dzieoswo​imwkła​dziewroz​padichmał​żeń​stwa.

Jakwy​ja​śni,dla​cze​gosamapod​ję​łade​cy​zje,któ​repo​win​nibylipod​jąćwspól​nie?

Ta​kiejakwzię​cieBoza,od​sta​wie​niepi​guł​kian​ty​kon​cep​cyj​nej.Niebyliemo​cjo​nal​nie
go​to​wizo​staćro​dzi​ca​mi,onatowy​mu​si​ła.Iniktbyjejodtegonieod​wiódł.

Pa​trząc wstecz, ro​zu​mia​ła swo​je za​cho​wa​nie, choć to jej nie uspra​wie​dli​wia​ło.

Wwie​kulatdwu​na​stu,pośmier​cimat​kimu​sia​łaprze​jąćjejrolę,opie​ko​waćsięro​-
dzeń​stwem.Ranoichbu​dzi​ła,ro​bi​łaśnia​da​nie,pa​ko​wa​łaka​nap​kiipil​no​wa​ła,bysię
niespóź​ni​linaau​to​bus.Podko​niecdniaspraw​dza​ła,czyod​ro​bi​lilek​cjeizje​dliko​la​-
cję,któ​rąsta​wia​łanasto​le,gdyoj​cieckoń​czyłpra​cęnafar​mie.

Mia​łana​dzie​ję,żedzię​kijejtro​sceoj​ciecbę​dzieszczę​śli​wy,atak​żezniejdum​ny.

Ro​bi​ła, co mo​gła, by w oczach ojca znów po​ja​wi​ła się zna​jo​ma iskra, lecz ból po
śmier​ciżonyza​mro​ziłjegora​dośćzży​ciaidzie​ci.

Oli​viabyłaświet​niezor​ga​ni​zo​wa​na,kon​tro​lo​wa​ławszyst​kowo​kół,zwłasz​czakie​-

dycho​dzi​łooro​dzi​nę.Niezmie​ni​łasię,gdypo​szłanauni​wer​sy​tet.Na​dalnad​zo​ro​-
wa​łaro​dzeń​stwo,do​da​wa​łaimotu​chy,na​ma​wia​ładosta​ra​niasięostu​denc​kiekre​-
dy​tyigo​dze​niastu​diówzpra​cą,bymo​glipo​kryćwy​dat​ki.Do​pie​rogdynaj​młod​sze
znichzro​bi​łody​plom,aOli​viado​sta​łaetatwszko​lewAuc​kland,tro​chęod​pu​ści​ła.
Po​tempo​zna​łaXan​de​ra.

Po​do​ba​łajejsięjegopo​wścią​gli​wośćinie​za​leż​ność.Wpew​nymsen​sieprzy​po​mi​-

nałojca,niepo​trze​bo​wałjejtakbar​dzojakro​dzeń​stwo.Porazpierw​szyodlatmo​-
gła sku​pić się na so​bie. Mo​gła być do pew​ne​go stop​nia nie​za​leż​na i ro​bić to, co
chcia​ła.Ma​lo​waćistwo​rzyćro​dzi​nęnawła​snychwa​run​kach.Itakwła​śniezro​bi​ła,
leczprzytymza​po​mnia​ła,żeży​wot​nymskład​ni​kiemszczę​śli​we​gomał​żeń​stwajest
wspól​nepo​dej​mo​wa​niepo​waż​nychde​cy​zji.

Wie​lemusiwy​na​gro​dzićXan​de​ro​wi.Opie​kanadnimpowyj​ściuzeszpi​ta​latodo​-

pie​ropo​czą​tek.Ko​lej​nymkro​kiemjestna​pra​waichmał​żeń​stwa.

Xan​der przez sen po​gła​skał jej po​ślad​ki. Uśmiech​nę​ła się i za​mknę​ła oczy. Ma

mnó​stwocza​su,bywy​braćod​po​wied​nimo​mentnawy​ja​wie​niemupraw​dy.Nara​zie
bę​dziesięcie​szy​łachwi​lą.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Kie​dypo​now​niesięobu​dzi​ła,przezoknasy​pial​niwpa​da​łypro​mie​niesłoń​ca.Miej​-

scenałóż​kuobokniejbyłopu​ste,sły​sza​łaszumwodywła​zien​ce.Prze​cią​gnę​łasię
zprzy​jem​no​ściąwpo​ście​li,prze​ko​na​na,żewszyst​kobę​dziedo​brze.

Na​gleogar​nąłjądziw​nynie​po​kój.Pośmier​ciPar​ke​raXan​derwziąłnasie​bieza​-

bez​pie​cze​nieichprzedcią​żą.Nieroz​ma​wia​liotym,alepo​dej​rze​wa​ła,żesta​łosię
takdla​te​go,żeniechciałbyćpo​now​nieza​sko​czo​nyoj​co​stwem.Niepro​te​sto​wa​ła.
Ilelatmia​łytepre​zer​wa​ty​wy,któ​rewy​jąłzszu​fla​dy?Czyto,żesię​gnąłponieau​to​-
ma​tycz​nie,wska​zu​je,żeja​kieśfrag​men​typrze​szło​ścisięprzednimotwie​ra​ją?

Wy​su​nę​łaszu​fla​dęimru​żącoczy,pró​bo​wa​łaod​czy​taćdatęważ​no​ścinapu​deł​ku.

No tak, prze​ter​mi​no​wa​ne. Szyb​ko za​mknę​ła szu​fla​dę. Na pew​no wciąż dzia​ła​ją,
uspo​ka​ja​łasię,alenawszel​kiwy​pa​dekkupinoweischo​wawtymsa​mymmiej​scu.

Wło​ży​ła szla​frok. Za​sta​no​wi​ła się, co jest w lo​dów​ce i spi​żar​ni. Od​świe​ży​ła się

wła​zien​cenadole,po​szładokuch​niiza​bra​łasięzacia​stonana​le​śni​ki.

Po​ło​ży​ła pla​stry be​ko​nu na gril​lu, kie​dy Xan​der wszedł do kuch​ni. Pod​nio​sła

wzrok.

– Od daw​na tak do​brze nie wy​glą​da​łeś – po​wie​dzia​ła z uśmie​chem, po​de​szła do

nie​goipo​ca​ło​wa​łagowbro​dę.

–Chy​baobo​jewie​my,dla​cze​go–od​parłżar​to​bli​wie,cią​gnączapa​sekjejszla​fro​-

kaiwsu​wa​jącpodnie​goręce,bydo​tknąćjejpier​si.

Jak on bez tego prze​żył? Po​chy​lił gło​wę i ca​ło​wał ją na​mięt​nie. Gdy się od​su​nął

ipo​pra​wiłszla​frok,na​tych​miastzanimza​tę​sk​ni​ła.

–Je​steśgłod​ny?Ro​bięna​le​śni​ki.
–Przyto​bieza​wszeje​stemgłod​ny.Zje​mytuczynaze​wnątrz?
–Jestpięk​nie,możewięcnadwo​rze.
–Na​kry​jędosto​łu.
Roz​to​pi​łama​słonapa​tel​ni.Xan​derwziąłmaty,ta​le​rzeisztuć​ceiwy​niósłjenata​-

ras.Oli​vianu​ci​łapodno​semzgłu​pimuśmie​chemnatwa​rzy,kie​dyza​dzwo​niłte​le​-
fon.Spraw​dzi​ła,cozbe​ko​nemisię​gnę​łaposłu​chaw​kę.

–PaniJack​son?TuPe​terCle​ment.
Jejra​dośćpry​słajakbań​kamy​dla​na.Tojejpraw​nik,ten,któ​ryre​pre​zen​to​wałją

pod​czasspra​wyroz​wo​do​wej,któ​rąwniósłXan​der.

–Prze​pra​szam,możepanchwi​lępo​cze​kać?–Wyj​rza​łaprzeztyl​nedrzwi.–Xan​-

der,po​pil​nujbe​ko​nuiskończna​le​śni​ki.Mampil​nąroz​mo​wę.

–Ja​sne–od​parł,wra​ca​jącdokuch​ni.
Po​szłanagórędosy​pial​niiusia​dłanałóż​ku.
–Prze​pra​szam,żeka​za​łampanucze​kać.
–Nieszko​dzi–od​parłpraw​nik.–Mia​łemte​le​fonodad​wo​ka​tapanimężapowy​-

sła​niudopanido​ku​men​tówdopod​pi​suwze​szłymty​go​dniu.Otrzy​ma​łajepani?

–Ta-ak.Alesy​tu​acjaule​głazmia​nie.

–Zmia​nie?
–Xan​derjestzemnąwdomu.My…my​ślę,żemogępo​wie​dzieć,żejużnieje​ste​-

śmywse​pa​ra​cji.

Podru​giejstro​nieza​pa​dłaci​sza.Po​temOli​viausły​sza​ławes​tchnie​nieisło​wo:
–Ro​zu​miem.
–Mo​że​myza​trzy​maćtęcałąpro​ce​du​rę?
–Czypanimążsięnatozga​dza?
–Tak,oczy​wi​ście.–Mo​dli​łasię,bytobyłapraw​da.
–Kon​tak​to​wałsięwtejspra​wiezeswo​imipraw​ni​ka​mi?
–Jesz​czenie.Miałwy​pa​dekiwtejchwi​liniejestwsta​niesięznimiskon​tak​to​-

wać,tozna​czydotejporyniebyłwsta​nie–po​pra​wi​ła.–Je​stempew​na,żewkrót​ce
tozro​bi.

–PaniJack​son,panimążpod​pi​sałdo​ku​men​ty…
Ja​kiśdźwiękzaple​ca​miOli​viika​załjejsięod​wró​cić.Xan​derstałwdrzwiach.Jak

dłu​go?Ilesły​szał?Zadużo,są​dzączwy​ra​zujegotwa​rzy.

–Pa​nieCle​ment,mu​szękoń​czyć.Za​dzwo​niędopanapóź​niejiwszyst​kopo​twier​-

dzę.

Za​nimjejod​po​wie​dział,roz​łą​czy​łasięiupu​ści​łate​le​fonnałóż​ko,gdzienie​daw​no

sięko​cha​li.Wy​cią​gnę​łarękędoXan​de​ra.

–Mo​żeszmipo​wie​dzieć,ococho​dzi?–za​py​tałzim​nymgło​sem,jakmęż​czy​zna,

któ​rydwalatatemująrzu​cił.

–Tojest…skom​pli​ko​wa​ne.
Pod​nio​słasię,owi​ja​jącsięszczel​niejszla​fro​kiem.
–Po​wiedztojaknaj​pro​ściej,napew​noja​kośzro​zu​miem.
Te prze​peł​nio​ne sar​ka​zmem sło​wa przy​po​mnia​ły Oli​vii o jego wy​jąt​ko​wej in​te​li​-

gen​cji.

–Niebądźtaki–bła​ga​ła.–Pro​szę.
– To jaki mam być? Mam uda​wać, że nie sły​sza​łem, jak in​stru​owa​łaś praw​ni​ka,

żebyza​wie​siłpro​ce​du​ręroz​wo​do​wą?Za​kła​dam,żecho​dzionaszroz​wód?

Oli​viaza​drża​ła.
–Tak–przy​zna​łanie​chęt​nie.
–Pro​ce​du​ręroz​wo​do​wą,któ​raza​pew​neroz​po​czę​łasięprzedmoimwy​pad​kiem.
Ski​nę​łagło​wą,gar​dłomia​łaści​śnię​te.Byłaidiot​ką.Mia​łaszan​sębyćznimszcze​-

ra,aukry​wa​łapraw​dę.Po​nadwszyst​kimsta​wia​ławła​snepra​gnie​nia.Czywszyst​ko
zruj​no​wa​ła?

Xan​der wsu​nął pal​ce we wło​sy i pod​szedł do okna, wyj​rzał na port i wie​żow​ce

Auc​kland. Tu był jego świat, sam go wy​brał. To miał być jego azyl, nie wię​zie​nie,
aOli​via,ukry​wa​jącprzednimpraw​dę,za​mie​ni​łatowwię​zie​nie.

–Jakdłu​goży​li​śmyosob​no?–spy​tałostro.
–Tro​chępo​naddwalata.
Gwał​tow​nie się od​wró​cił. Kie​dy stał ty​łem do okna, nie wi​dzia​ła do​kład​nie jego

twa​rzy.

–Iprzy​wio​złaśmnietu,jak​bynicsięniesta​ło.
–Xan​der,ko​chamcię.Za​wszecięko​cha​łam.Oczy​wi​ście,żeprzy​wio​złamciędo

domu.

–Aletojużniejestmójdom,tak?–Pa​trzyłnaniąnie​uf​nie.–Dla​te​goniebyłotu

mo​ich ubrań, dla​te​go wie​lu rze​czy nie po​zna​wa​łem. Nie do wia​ry, że coś ta​kie​go
przy​szłocidogło​wy.Oczymtymy​śla​łaś?

–My​śla​łam,żeza​słu​gu​je​mynadru​gąszan​sę–od​par​ładrżą​cymgło​sem.–Wciąż

sięko​cha​my.Mi​nio​nymie​siąctoudo​wod​nił,praw​da?Czyniebyłonamdo​brze?Czy
mi​nio​nanoc…

–Prze​stań.–Prze​ciąłdło​niąpo​wie​trze.–Niemie​szajwtomi​nio​nejnocy.Masz

po​ję​cie,jaksięte​razczu​ję?

Po​krę​ci​łagło​wąwmil​cze​niu.
–Czu​jęsiętakjakwchwi​li,gdyobu​dzi​łemsięześpiącz​ki.Wśródob​cychlu​dzi,

zbytsła​by,żebypo​ru​szaćsięsa​mo​dziel​nie.Tyleżete​razjestgo​rzej,boto​biepo​wi​-
nie​nemmócza​ufać.

Miałra​cję.Odpo​cząt​kujestmuwin​napraw​dę.
–Cze​muży​li​śmywse​pa​ra​cji?–za​py​tał,sta​jącna​prze​ciwniej.
Le​d​wietrzy​ma​łasięnano​gach.
–Za​czę​li​śmysięodsie​bieod​da​lać.Czarpierw​sze​gorokumał​żeń​stwadośćszyb​-

komi​nął.Wdu​żejczę​ścije​stemtemuwin​na.Pod​ję​łamzanasde​cy​zje,któ​repo​win​-
nampo​dej​mo​waćra​zemztobą.Jed​nąznichbyłowzię​ciedodomupsa.

Wzię​łagłę​bo​kiod​dech,szy​ku​jącsię,bypo​wie​dziećmuoPar​ke​rze,aleczu​ła,jak​-

byktośści​skałjejser​celo​do​wa​tąob​rę​cząisło​wanieprze​cho​dzi​łyjejprzezgar​dło.

–Każ​deznasmia​łoswo​jeży​cie,za​po​mnie​li​śmy,jakbyćparą.Tyspę​dza​łeśdużo

cza​suwpra​cy.Za​nimzo​sta​łeśpart​ne​remwfir​mie,chcia​łeśpo​ka​zać,żeje​steśdo​-
bry.Po​temudo​wad​nia​łeś,żeby​łeśwartawan​su.Ja…niezno​si​łam,kie​dysie​dzia​łeś
wpra​cypogo​dzi​nach,cho​ciażwie​dzia​łam,żero​bisztodlanas.Chcie​li​śmyszyb​ko
skoń​czyć re​mont. Wciąż uczy​łam w szko​le, a wie​czo​ra​mi ma​lo​wa​łam. Kie​dy by​łeś
wdomu,spo​dzie​wa​łeśsię,żepo​świę​cęciczas,alejateżmia​łampra​cę.Zbytdłu​go
po​zwa​la​li​śmynatenkon​fliktin​te​re​sów.

Niekła​ma​ła,aleniewy​ja​wi​łaca​łejpraw​dy.Jużprzeduro​dze​niemPar​ke​rawich

mał​żeń​stwie nie było ide​al​nie. Zi​gno​ro​wa​ła pierw​sze pęk​nię​cia, ła​ta​ła je opty​mi​-
zmem.

Jed​nakniebyłodo​brze.Aniwte​dy,anite​raz.Wcze​śniej​szepro​ble​myniepo​zwo​li​-

łyimnaży​ciera​zempośmier​cisyna.Zabar​dzoprzy​wy​klidoswo​ichosob​nychście​-
żek,bywnaj​więk​szejpo​trze​bieod​na​leźćdosie​biedro​gę.

–Nieprzed​sta​wiaszmniewnaj​lep​szymświe​tle–za​uwa​żył.–Niepo​do​bamisię,

kimby​łem.

Po​de​szłabli​żejipo​ło​ży​łarękęnajegora​mie​niu.
–Obo​jeje​ste​śmywin​ni.Jateżnieby​łamła​twawewspół​ży​ciu.Za​ko​cha​li​śmysię

ipo​bra​li​śmysięszyb​ko.Możeniezdą​ży​li​śmysięna​uczyćby​ciaparą.Mimotona​-
dalcięko​cham.Za​wszecięko​cha​łam.Czymo​żeszmiećmizazłe,żechcia​łamdać
namdru​gąszan​sę?

Czuł,jak​byOli​viasta​łamusięobca.Ukry​wa​łaprzednimtakważ​nąrzeczjakse​-

pa​ra​cja.Awe​dleroz​mo​wy,któ​rąpod​słu​chał,tyl​kokrokdzie​liłichodroz​wo​du.

Gor​szeodwąt​pli​wo​ściipo​dej​rzeńbyłypy​ta​nia,któ​repo​ja​wi​łysięwjegogło​wie.

Cze​mujązo​sta​wił?Czycho​dzi​łoocoświę​cejniżto,żesięodsie​bieod​da​li​li?Czy
na​dalcośprzednimukry​wa?

Wciążgoko​cha​ła,zresz​tąwie​działotym.Możedla​te​gotaksięzło​ścił,żetrzy​ma

cośwta​jem​ni​cy.Czytojestpo​wódjegosta​łe​gopo​czu​ciaja​kie​gośbra​ku,nie​spój​no​-
ści?

Oli​viaza​ci​snę​łapal​cenajegora​mie​niu.
–Xan​der?Pro​szę,po​wiedzcoś.
–Mu​szępo​my​śleć.
Od​su​nąłsięiwy​szedł.Sły​sza​łajegokro​kinascho​dach,apo​temnata​ra​sie.Wo​ła​-

ła,alesięnieza​trzy​mał.Po​trze​bo​wałchwi​lisa​mot​no​ści.Złośćpo​dzia​ła​łajakna​pęd.
Szedłszyb​ko,ażza​cząłbiec.Wkrót​cejed​nakpo​kryłsiępo​tem,apłu​caimię​śnieza​-
czę​ły pro​te​sto​wać, przy​po​mi​na​jąc mu, że nie jest w for​mie i je​śli się nie opa​nu​je,
wy​lą​du​jeznówwłóż​ku.

Siłąwolizwol​niłiau​to​ma​tycz​nieskie​ro​wałsięnapla​żę.Mewyskrze​cza​ły,ko​łu​jąc

nadli​niąbrze​go​wą.

Xan​der pod​niósł wzrok, za​zdro​ścił im ich ży​cia. Ja​kim cu​dem jego ży​cie tak się

skom​pli​ko​wa​ło?Wktó​rymmo​men​cieichmał​żeń​stwopę​kło?

Po​trzą​snąłgło​wąiza​cząłiśćbrze​giem,niezwra​ca​jącuwa​ginafale,któ​rezmo​-

czy​łymute​ni​sów​kiidółdżin​sów.Pia​sekprzy​kle​iłmusiędostóp,utrud​nia​jącmarsz.

Cze​mu, do dia​bła, ni​cze​go nie pa​mię​tał? Męż​czy​zna, któ​re​go opi​sy​wa​ła Oli​via,

któ​rypra​co​wałdowie​czo​ra,apo​temocze​ki​wał,żepopo​wro​ciedodomużonapo​-
świę​cimucałąuwa​gę,toniebyłon.Nieta​kie​gosie​bieza​pa​mię​tał.Kie​dyidla​cze​go
wszyst​kotakdra​ma​tycz​niesięzmie​ni​ło?

Pa​mię​tał,żepo​znałOli​vięnado​bro​czyn​nejim​pre​ziewjed​nejzga​le​rii.Naj​pierw

przy​cią​gnę​łagojejuro​da,dłu​gierudewło​sy,por​ce​la​no​wacera,lśnią​cenie​bie​skie
oczy.Aletoroz​mo​wązdo​by​łajegooto​czo​nemu​remser​ce.Odpierw​szejroz​mo​wy
pra​gnąłspę​dzićzniąży​cie,byłoteżoczy​wi​ste,żeonaczu​jetosamo.

Przez pierw​szy week​end się nie roz​sta​wa​li. Kie​dy ko​cha​li się po raz pierw​szy,

byłotodo​sko​na​łepodkaż​dymwzglę​dem.Półrokupóź​niejpo​bra​lisięizo​sta​liwła​-
ści​cie​la​midomu,za​czę​ligore​mon​to​wać.Posze​ściula​tachżyliwse​pa​ra​cjiibylibli​-
scyroz​wo​du.Cosięna​praw​dęsta​ło?

Przy​sta​nąłichwy​ciłsięzagło​wę.Ści​snąłjąrę​ka​mi,jak​bychciałzmu​sićmózgdo

pra​cy.Ko​lej​nafalaza​la​łamusto​py.Opu​ściłręce.Szedłda​lejdokoń​capla​ży,apo​-
temusiadłnaław​ce.

Mi​ja​li go bie​ga​cze i spa​ce​ro​wi​cze. Psy go​ni​ły mewy i pa​ty​ki. Ży​cie pły​nę​ło na​-

przód.Jegoży​cieteżpły​nę​łona​przód,na​wetje​że​litegoniepa​mię​tał.Musibyćcoś,
coprzy​wró​cimuto,coza​po​mnia​ne,po​ka​że,kimbył.

Podzie​się​ciumi​nu​tachwpa​try​wa​niasięwfaledogło​wywpa​dłamupew​namyśl.

Je​że​liniemiesz​kałwDa​ven​portzOli​vią,togdzie?Napew​nomiałja​kiśdom.Miej​-
scewy​peł​nio​nenow​szy​miwspo​mnie​nia​mi,dzię​kiktó​re​mujegonie​chęt​nydowspół​-
pra​cyumysłmożecho​ciażdrgnie.

Oli​vianapew​noznajegoad​res.Ubra​nia,któ​rewrzu​ci​ładowspól​nejgar​de​ro​by,

były mie​szan​ką spor​to​wych ubrań, któ​re no​sił przed laty i now​szych, dość mu ob​-
cych. To zna​czy, że przy​wio​zła rze​czy z jego miesz​ka​nia. Czy​li może go tam za​-
wieźć.

Pod​niósłsię,byłzmę​czo​nyinieczułsiępew​nienano​gach,kie​dyza​wró​ciłwstro​-

nędomu.Nie,niemożetegona​zy​waćdo​mem.Niete​raz,amożeni​g​dy.

Do​pó​kiniedo​wiesię,dla​cze​gosięroz​sta​li,jakwy​glą​da​łojegoży​cie,niepo​tra​fił

zde​cy​do​wać,czywogó​legdzie​kol​wiekbę​dzieprzy​na​le​żał.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Ści​ska​łaku​bekzzim​nąkawą.Śnia​da​nie,któ​reprzy​go​to​wy​wa​łaprzedte​le​fo​nem

odpraw​ni​ka,wy​su​szy​łosięwcie​płympie​kar​ni​ku.Xan​derna​ło​żyłwszyst​konata​le​-
rze, za​nim po​szedł po nią na górę, za​nim przy​pad​kiem usły​szał roz​mo​wę, któ​rą
chcia​ła przed nim ukryć. W koń​cu mu​sia​ła wy​rzu​cić to śnia​da​nie, ale pró​bo​wa​ła
ura​to​waćkawę.Usi​ło​wa​łająna​wetwy​pić,choćjejżo​łą​dekpro​te​sto​wał.

Za​sta​na​wia​łasię,gdziejestXan​der.
Odjegowyj​ściazdomupa​trzy​łatonaku​bek,tonaze​garnaścia​nie.Xan​de​ranie

byłojużpo​nadgo​dzi​nę.Podpo​wie​ka​miczu​łapa​lą​cełzy.

Może po​win​na była za nim wy​biec, za​miast stać w sy​pial​ni, jak​by wro​sła w zie​-

mię,ażusły​sza​łatrza​śnię​ciedrzwi.Niepo​bie​głajed​nak.Wpo​śpie​chuwzię​łaprysz​-
nic,ubra​łasię,apo​temsięza​sta​na​wia​ła,czyniewsiąśćdosa​mo​cho​duiniepo​szu​-
kać Xan​de​ra w oko​li​cy. Osta​tecz​nie uzna​ła, że to próż​ny trud. Musi po​cze​kać na
jegopo​wrót.Je​śliwró​ci.

Nadźwiękotwie​ra​ją​cychsiędrzwitakgwał​tow​niewsta​łazkrze​sła,żeprze​wró​-

ci​łosięnapod​ło​gę.

–Xan​der?Wszyst​kowpo​rząd​ku?Umie​ra​łamzestra​chu…
–Idęnagóręsięprze​brać.Po​temza​wie​zieszmnietam,gdziemiesz​ka​łem–od​-

rzekłsu​cho.

–Gdzie?–Gar​dłojejsięści​snę​ło.
–Domo​je​godomu,tam,gdziemiesz​ka​łem.Znaszad​res,praw​da?
Spo​tka​łasięznimwzro​kiem.
–Tak.Raztamby​łam,za​nimwró​ci​łeśdodomu.
–Niena​zy​wajtegodo​mem–od​rzekłgorz​ko.–Odja​kie​goścza​sutoniebyłmój

dom.

Niepo​wie​dzia​ła,żetomógł​byznówbyćjegodom,żebyłnimprzezmi​nio​nety​go​-

dnie.Cze​muXan​derniechceza​cząćodnowa?Zna​łaod​po​wiedź.Byłczło​wie​kiem,
któ​ryni​cze​gonierobi,nieroz​pa​trzyw​szywszyst​kichmoż​li​wo​ści,niebę​dącstu​pro​-
cen​to​wopew​nymswejde​cy​zji.Nielu​biłnie​spo​dzia​nek,atenra​nekoka​załsięzde​-
cy​do​wa​nienie​mi​łąnie​spo​dzian​ką.

–Okej,dajmiznać,jakbę​dzieszgo​to​wy.
Za​nio​słaku​bekdozle​wuiwy​la​łaresz​tęzim​nejkawy.Per​spek​ty​waza​bra​niaXan​-

de​ra do jego miesz​ka​nia ją prze​ra​ża​ła. A je​śli Xan​der wszyst​ko so​bie przy​po​mni?
Złość,kłam​stwa…ża​ło​bę?

Musi sta​wić czo​ło praw​dzie. Nie​wy​klu​czo​ne, że po dzi​siej​szym dniu Xan​der nie

bę​dziechciałjejwi​dzieć.Je​śliod​zy​skapa​mięć,praw​do​po​dob​nieza​dzwo​nidopraw​-
ni​kówipo​pro​si,bykon​ty​nu​owa​lipro​ce​du​rę,któ​rąka​za​ławstrzy​mać.Nicniemo​gła
natopo​ra​dzić,tabez​rad​nośćjązże​ra​ła.

Wzię​ła to​reb​kę i cze​ka​ła na Xan​de​ra w holu. Na dnie to​reb​ki le​ża​ły klu​cze do

jegomiesz​ka​nia,wrzu​ci​łajetamwdniu,gdyprzy​wio​złagozeszpi​ta​la.Mia​ławra​-

że​nie,żetobyłowin​nymży​ciu.

Xan​derwło​żyłspodnieodgar​ni​tu​ruiele​ganc​kąko​szu​lę.Wło​syza​cze​sałdotyłu.

Przy​strzygłbro​dę,miałtyl​konie​wiel​kimod​nyza​rost.Wy​glą​dałjaktenXan​der,któ​-
rypo​rzu​ciłjąprzeddwo​malaty.

–Go​to​wy?–Mu​sia​łacośpo​wie​dzieć,na​wetcośtakgłu​pie​go,boat​mos​fe​rabyła

na​pię​ta.

Oczy​wi​ście,żebyłgo​to​wy.Ema​no​wałznie​cier​pli​wie​niem.
–Chodź​my–burk​nąłiotwo​rzyłjejdrzwi.
Na​wetgdybyłwście​kły,nieprze​sta​wałbyćdżen​tel​me​nem.Niewie​dziećcze​mu

przy​nio​słojejtoodro​bi​nępo​cie​chy.

Jaz​dawstro​nęmia​stacią​gnę​łasięwnie​skoń​czo​ność.NaQuayStre​etXan​derpo​-

ru​szyłsięnie​spo​koj​nie.

–Do​kądje​dzie​my?
Byłzi​ry​to​wa​ny,żemusiotopy​tać.
–Par​nell.Miesz​kasznaostat​nimpię​trzewie​żow​ca.
Kiw​nąłgło​wąiwle​piłwzrokprzedsie​bie,jak​byniemógłsiędo​cze​kać,ażdo​trą

docelu.

Kie​dy Oli​via za​par​ko​wa​ła w pod​ziem​nym ga​ra​żu i wska​za​ła Xan​de​ro​wi win​dy,

byłapo​twor​niezde​ner​wo​wa​na.Win​dawje​cha​łanagóręowie​lezaszyb​koina​gle
zna​leź​lisięprzedjegodrzwia​mi.

Się​gnę​ładoto​reb​kiiwy​ję​łaklu​cze.
–Chceszczy​nićho​no​rydomu?
Wziąłodniejklu​czeispoj​rzałnanie.
–Niewiem,któ​ryto.–Jegoczo​łoprze​cię​łagłę​bo​kazmarszcz​ka.
Po​ka​za​łamuwła​ści​wyklucziwstrzy​ma​łaod​dech,gdywło​żyłgodozam​ka,prze​-

krę​ciłipchnąłdrzwi.We​szłazanim.Po​wie​trzelek​kopach​nia​łostę​chli​zną,name​-
blachle​ża​ławar​stwaku​rzu.Xan​dergwał​tow​niesięza​trzy​mał.

–Czy…cościsięprzy​po​mi​na?–spy​ta​łazwa​ha​niem.
Xan​dertyl​kopo​krę​ciłgło​wą.

Niezno​siłtegomiesz​ka​nia.Ow​szem,byłofunk​cjo​nal​ne,ana​wetpięk​newswo​jej

su​ro​wo​ści, i bar​dzo mę​skie. Ale mało przy​ja​zne, trud​no było po​czuć się tam jak
wdomu.Brakśla​duko​bie​cejręki,pozawa​zo​nemnapół​cenajed​nejześcian,po​-
twier​dzał,żemiesz​kałtamsam.Oczy​wi​ściegdy​bymiałnowąpart​ner​kę,toonapo​-
ja​wi​ła​bysięprzyjegoszpi​tal​nymłóż​ku,anieOli​via.

Prze​mie​rzałzwa​ha​niemprze​stron​nepo​miesz​cze​nie.Po​wi​niencośso​bieprzy​po​-

mnieć.Byłytamjegorze​czy,ajed​nakzni​czymnieczułwię​zi,ina​czejniżwdomupo
dru​giejstro​niepor​tu,gdzieprzy​naj​mniejnie​któ​rerze​czywy​da​łymusięzna​jo​me.

Złośćwy​wo​ła​naroz​mo​wąte​le​fo​nicz​nąOli​viiprzy​ga​słapod​czasspa​ce​rupla​żą,za​-

mie​nia​jącsięte​razwpo​czu​ciepo​raż​ki.Razjesz​czesięro​zej​rzał.Wciążnic.Bra​ko​-
wa​łomuener​gii,bypójśćko​ry​ta​rzemiprze​ko​naćsię,do​kądpro​wa​dzi.Pew​niedo
sy​pial​ni,któ​raza​pew​newydamusięrów​nieobcajakpo​zo​sta​łaczęśćmiesz​ka​nia.

–Za​bierzmniezpo​wro​tem–ode​zwałsię.–Pro​szę.Mamtegodość.
Oli​viasta​nę​łaujegoboku.
–Możeutra​tapa​mię​ciniejestnaj​gor​sząrze​czą.Bra​łeśtopoduwa​gę?Byłonam

ra​zemdo​brze,by​li​śmyszczę​śli​wi.Todo​wo​dzi,żemożebyćle​piej.Czyniepo​win​ni​-
śmynatymfun​da​men​ciebu​do​waćdal​sze​goży​cia?

Chciał przy​tak​nąć, ale ja​kaś nie​zna​na siła cią​gnę​ła go do wyj​ścia. Na dźwięk

dzwon​kadodrzwirap​tow​niesięza​trzy​ma​li,aza​razpo​temwzam​kuprze​krę​ciłsię
klucz.

Oczom Oli​vii uka​za​ła się nie​wy​so​ka mło​da ko​bie​ta. Na​tych​miast ją roz​po​zna​ła.

Tużpoślu​bieOli​viiiXan​de​raRa​chel​leroz​po​czę​łastażwjegobiu​rze.Alecorobi
wjegomiesz​ka​niuiskądmaklucz?

Szoknawi​dokRa​chel​lebyłni​czymwpo​rów​na​niudotego,cona​stą​pi​łopo​tem.
– Ra​chel​le, jak się masz? – spy​tał Xan​der z uśmie​chem, któ​re​go od rana Oli​via

unie​goniewi​dzia​ła.

Po​czu​łaukłu​cieza​zdro​ści.Ra​chel​lemia​ławso​biecoś,coza​wszedzia​ła​łojejna

ner​wy, w obec​no​ści Xan​de​ra za​cho​wy​wa​ła się zbyt po​ufa​le na​wet wte​dy, gdy ich
mał​żeń​stwokwi​tło.

Ra​chel​leuści​ska​łaXan​de​raipo​ca​ło​wa​łagowpo​li​czek.Oli​viasta​łaiuśmie​cha​ła

sięuprzej​mie,choćchcia​ławy​rzu​cićtęko​bie​tęzadrzwi.Wzię​łauspo​ka​ja​ją​cyod​-
dech.Toniewjejsty​lu.Ni​g​dyniebyłaza​zdro​sna,aleRa​chel​lebu​dzi​ławniejnaj​-
gor​szeuczu​cia.

– Xan​der! Tak do​brze cię wi​dzieć. – Ra​chel​le wciąż go ści​ska​ła. – Tacy by​li​śmy

wszy​scyprze​ję​citwo​imwy​pad​kiem.Przy​szła​bymdoszpi​ta​la,alemipo​wie​dzie​li,że
tyl​konaj​bliż​szaro​dzi​namożecięod​wie​dzać.Zatore​gu​lar​niedzwo​ni​łamdoszpi​ta​-
laijesz​czedonie​daw​nawie​dzia​łam,jaksięczu​jesz.

Ra​chel​leprze​nio​sławzroknaOli​vię,któ​raunio​słagło​węwy​zy​wa​ją​co.
–Je​stemwkon​tak​ciezKe​nem,onwie,żeXan​derdo​cho​dzidozdro​wiawdomu–

oznaj​mi​ła.

– Oczy​wi​ście – od​par​ła Ra​chel​le, lek​ko krzy​wiąc war​gi. Wró​ci​ła wzro​kiem do

Xan​de​ra.–Po​my​śla​łam,żewpad​nęizo​ba​czę,jakXan​dersięmaiczycze​gośniepo​-
trze​bu​je.Tojegomiesz​ka​nie,praw​da?Niewie​dzia​łam,żebyłupani.–Zwró​ci​łasię
doXan​de​ra.–Pręd​kowró​ciszdopra​cy?

Oli​viawstrzy​ma​łaod​dech.
Xan​derpo​krę​ciłgło​wą.
–Niewiem.Niesą​dzę.Jesz​czenie.
–Praw​dęmó​wiąc–wtrą​ci​łaOli​via,uśmie​cha​jącsięsiłąwoli–wła​śniewy​cho​dzi​li​-

śmy.

–Aha–rze​kłaRa​chel​le.–Szko​da.Takcze​ka​łamnatospo​tka​nie.
Za​nimXan​dercośpo​wie​dział,Oli​viaod​par​ła:
–Możein​nymra​zem.
Nieze​rwa​łakon​tak​tuwzro​ko​we​gozRa​chel​le,żad​nazko​bietniechcia​łasięwy​-

co​fać,alewkoń​cutoRa​chel​leod​wró​ci​łaspoj​rze​nie.

–Oczy​wi​ście–mruk​nę​ła.
Xan​derprze​pro​siłiudałsiędoła​zien​ki.Ra​chel​leza​cze​ka​ła,ażjejdrzwisięza​-

mkną.

–Onwie,praw​da?
–Wie?–Oli​viace​lo​wouda​ła,żejejniero​zu​mie.

–Owas.Oroz​wo​dzie,Par…
–Wie,żeby​li​śmywse​pa​ra​cji.Le​ka​rzepo​wie​dzie​li,żebyni​cze​goniero​bićnasiłę.
–Oli​vio…
–Nie.–Oli​viaunio​słarękę,jak​bywtenspo​sóbchcia​łapo​wstrzy​maćko​bie​tę.–

Je​ślitowspo​mnie​niewró​ci,wró​ciwswo​imcza​sie.

– A co bę​dzie, kie​dy Xan​der po​ja​wi się w pra​cy? Wszy​scy tam zna​ją jego prze​-

szłość.Lu​dziebędąznimroz​ma​wiać.

–Nara​zieniejestzdol​nydopra​cy.Niebę​dzie​mysięmar​twićnaza​pas.
Ra​chel​lepa​trzy​łananiąznie​mymwy​rzu​tem.
–Niewie​rzę,żetakgopanioszu​ku​je.
–Nieoszu​ku​jęgo–od​par​łaOli​via,choćrze​czy​wi​ścieniemó​wi​łamuca​łejpraw​dy.

– Naj​le​piej bę​dzie, je​śli pani już pój​dzie. Przed wyj​ściem pod​le​ję kwia​ty. Może mi
panizo​sta​wićklu​cze.

Ra​chel​lepo​krę​ci​łagło​wą.
–Nie,do​sta​łamjeodXan​de​raini​ko​muin​ne​muichnieod​dam.
Oli​via nie chcia​ła na​ci​skać ani wy​py​ty​wać, dla​cze​go ko​le​żan​ka z pra​cy Xan​de​ra

maklu​czedojegomiesz​ka​nia.

–Kie​dyśmusipanimupo​wie​dzieć–pod​ję​łaRa​chel​le.–Je​ślipanitegoniezro​bi,ja

tozro​bię.Niemożegopaniprzy​gar​nąćjakzgu​bio​ne​goszcze​nia​ka.Onpa​niązo​sta​-
wił.Miałpo​wo​dy.

Sły​szącna​głyha​łasnakoń​cuko​ry​ta​rza,ko​bie​tysięod​wró​ci​ły.Cośsięsta​ło,po​-

my​śla​łaOli​viaipo​bie​gładoXan​de​ra.

Stałnadumy​wal​kąwła​zien​ce,ści​skałjejkra​wędźtakmoc​no,żeknyk​ciemupo​-

bie​la​ły.Do​padłgoko​lej​nyatakbólugło​wy.Po​wi​niensiępo​ło​żyć,prze​spać,aletu​taj
niemógłtegozro​bić.Tonie​wła​ści​wemiej​sce,wszyst​kotujestnietak.Cho​ciażbył
złynaOli​vię,te​razjejpo​trze​bo​wał,chciałwró​cićdodomu.

Naj​wy​raź​niej nie w peł​ni świa​do​mie zro​bił coś, że go usły​sza​ła, bo zna​la​zła się

ujegoboku,marsz​czącbrwiipa​trzącznie​po​ko​jem.

–Gło​wacięboli?–Otwo​rzy​łato​reb​kę.–Nawszel​kiwy​pa​dekwzię​łamtwo​jele​-

kar​stwo.

Wło​ży​łamudorękidwieta​blet​kiina​peł​ni​ławodąszklan​kę.
Xan​derpo​łknąłjeisięskrzy​wił.
–Za​bierzmniedodomu,pro​szę.–Po​trzą​snąłgło​wąina​tych​miasttegopo​ża​ło​wał,

boznówprze​szyłgoból.–Za​bierzmniestąd.

Oli​viaob​ję​łagowpa​sie,aonsięnaniejwsparł.Po​wo​liwy​szlizła​zien​ki.Ra​chel​le

wciążsta​ławsa​lo​nie.Xan​derdoj​rzałjejzszo​ko​wa​nąminę.

–Mu​szęgoza​braćdodomu–oznaj​mi​łaOli​viazcie​niemwyż​szo​ści,któ​ryna​wet

wtymsta​nienieumknąłXan​de​ro​wi.–Pro​szęza​mknąćzasobądrzwi.

–Po​mócpani?–spy​ta​łaRa​chel​le.
–Damyso​bieradę–od​par​łasta​now​czoOli​via.
–Xan​der,mamna​dzie​ję,żeszyb​kowy​zdro​wie​jesz.Bra​ku​jenamcie​biewpra​cy.

Tę​sk​nięzatobą!–za​wo​ła​łaRa​chel​le,gdyopusz​cza​limiesz​ka​nie.

Drzwiza​trza​snę​łysięzanimi.Xan​derznówsięskrzy​wił.Zje​cha​lidosa​mo​cho​du.

Oli​via od​su​nę​ła nie​co fo​tel Xan​de​ra, by mógł się oprzeć i za​mknąć oczy. Pod​czas

jaz​dydoDa​ven​portbólnieusta​wał.

Xan​derli​czył,żetomiesz​ka​niepod​su​niemuja​kieśod​po​wie​dzi,tym​cza​semprzy​-

nio​słotyl​kowię​cejpy​tań.Nictamniewy​da​wa​łosięzna​jo​me,wszyst​kobyłoobce.
Jak​by na​le​ża​ło do ko​goś in​ne​go. Me​ble, ubra​nia w gar​de​ro​bie, na któ​re zer​k​nął
wdro​dzedoła​zien​ki,na​wetfi​li​żan​kiwkuch​nibyłyobce.

Noijesz​czetaRa​chel​le.Za​cho​wy​wa​łasię,jak​bybylidlasie​biekimświę​cejniż

ko​le​ga​mizpra​cy.

Czyż​by tak szyb​ko po roz​sta​niu z Oli​vią z kimś się zwią​zał? Tak, Ra​chel​le była

atrak​cyj​na,je​ślilubisiędrob​nebru​net​kioide​al​nychpro​por​cjach.Onjed​nakwo​lał
szczu​płeru​do​wło​se,zwłasz​czajed​ną,na​wetje​śliprzednimukry​wa​ła,żemiesz​ka​li
osob​no.

Jed​nak roz​po​znał Ra​chel​le. Była czę​ścią jego prze​szło​ści. Kimś do​brze zna​nym,

le​piejibli​żejniżwska​zy​wa​ływspo​mnie​niasprzedsze​ściulat.Czytowy​ja​śnia,dla​-
cze​gogdywe​szładomiesz​ka​nia,po​de​szłapro​stodonie​go,uści​ska​łagoipo​ca​ło​wa​-
ła? Jej war​gi tra​fi​ły na jego po​li​czek, po​nie​waż w ostat​niej chwi​li od​wró​cił gło​wę,
ina​czejdo​tknę​ły​byust.

Są​dzączre​ak​cjiOli​viinawi​dokRa​chel​le,nieby​ła​byztegoza​do​wo​lo​na.
Za​sta​na​wiał się nad swo​ją re​la​cją z Ra​chel​le. Czyż​by od jed​ne​go nie​uda​ne​go

związ​kutakszyb​koprze​szedłdodru​gie​go?Niewy​da​wa​łomusiętopraw​do​po​dob​-
ne.

Gdy​bytyl​kopa​mię​tał,jakbyłona​praw​dę.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Oli​viapo​mo​głaXan​de​ro​wipo​ło​żyćsięnaka​na​piewpo​ko​judzien​nymiza​cią​gnę​ła

za​sło​ny,blo​ku​jącdo​stęppo​po​łu​dnio​we​gosłoń​ca.Popo​wro​ciedodomuXan​dernie
chciałwcho​dzićnagórę.Tomu​siałbyćsil​nyido​kucz​li​wyból,po​my​śla​ła,pa​trzącna
jegouno​szą​cąsięwod​de​chupierś,gdyza​padłwsen.

Naj​waż​niej​sze,żemagozpo​wro​tem.Mógłprze​cieżjejpo​wie​dzieć,bygozo​sta​-

wi​ła w tam​tym miesz​ka​niu. Może na​wet z Ra​chel​le. Na samą myśl o tym po​czu​ła
go​ryczwustach.Gdypo​zna​łaRa​chel​lenaja​kiejśsłuż​bo​wejim​pre​zieuXan​de​ra,za​-
nimichmał​żeń​stwosięroz​pa​dło,pró​bo​wa​łabyćdlaniejmiła.Aletam​tako​bie​taza​-
wszewja​kiśspo​sóbsu​ge​ro​wa​ła,żeosią​gnę​ławży​ciuwię​cejniżOli​via.Jakmo​gło
byćina​czej,sko​roOli​viabyłanaj​pierwna​uczy​ciel​ką,po​temmat​ką,któ​rasie​dzia​ła
zdziec​kiemwdomu,pod​czasgdyRa​chel​lewspi​na​łasięposzcze​blachka​rie​ry?

Ra​chel​leniekry​łaza​in​te​re​so​wa​niaXan​de​rem.Oli​viaczu​łasięza​gro​żo​najejpew​-

no​ściąsie​bie,niewspo​mi​na​jącoro​sną​cejlicz​biego​dzinwty​go​dniu,któ​reRa​chel​le
spę​dza​łazjejmę​żem.

Aleni​g​dyniewie​rzy​ła,żeXan​derzde​cy​du​jesięnaro​mans.Toniewjegosty​lu.

Zdru​giejstro​ny,pośmier​ciPar​ke​rabar​dzosięzmie​nił.Możeza​cząłro​man​so​wać
zRa​chel​le,kie​dysięprze​pro​wa​dził.Bógje​denwie!Tako​bie​tanieukry​wa​ła,żema
natoocho​tę.

W cią​gu dwóch lat se​pa​ra​cji Oli​via tak cięż​ko pra​co​wa​ła, by nie roz​paść się po

stra​ciesynaimęża,żewogó​leniewzię​łapoduwa​gę,iżXan​dermógł​byzwią​zaćsię
zinnąko​bie​tą.Amożeniechcia​łabraćtegopoduwa​gę.Na​wetgdyprzy​wio​złago
zeszpi​ta​la,niewpa​dłojejtodogło​wy.Le​ka​rzeniewspo​mi​na​li,byXan​de​raod​wie​-
dzałktośpróczmat​ki.Aprzy​ja​ciół​kamia​ła​bychy​bapra​wodood​wie​dzin.

Od​su​nę​łatęmyśl,ajed​nakwciążwi​dzia​łaRa​chel​le,któ​raca​łu​jeXan​de​ra.Onzaś

nietyl​kojąpo​znał,aleteżjejnieode​pchnął.

Razjesz​czespoj​rza​łanaśpią​ce​goXan​de​ra,apo​tempo​szładokuch​nizro​bićso​-

biekawę.Kie​dyau​to​ma​tycz​niewłą​czy​łaeks​presina​la​ładokub​kamle​ko,jejmy​śli
krą​ży​ływo​kółRa​chel​leiXan​de​ra.

Jakdużąrolęwży​ciuXan​de​raod​gry​wa​łaRa​chel​le?Ijakdłu​go?Rok?Dwalata?

Dłu​żej? Czy kie​dy byli jesz​cze mał​żeń​stwem, czy​ha​ła gdzieś z boku, by go prze​-
chwy​cić,gdytyl​kobę​dziewol​ny?CzyOli​vianiepo​mo​głajejosią​gnąćcelu,niebę​-
dąctakążoną,jakąpo​win​na?

Czytoniejejkon​cen​tra​cjanasynuod​su​nę​łaodniejmężaipchnę​łagowra​mio​na

in​nejko​bie​ty?Niebył​bytopierw​szytakiprzy​pa​dek.

Aleprze​cieżnietyl​koonabyłasku​pio​nanaPar​ke​rze.Choćzpo​cząt​kuXan​dernie

przy​jąłzza​chwy​temin​for​ma​cjiocią​ży,zwłasz​czagdyod​krył,żeniebyłtocu​dow​ny
przy​pa​dek,alede​cy​zja,któ​rąOli​viapod​ję​łasama.Byłjed​nakrów​niejakonaza​śle​-
pio​ny,kie​dyichsynprzy​szedłnaświat.Czytakbar​dzowcią​gnę​łoichro​dzi​ciel​stwo,
żeza​po​mnie​li,iżsąparą?

Strach i nie​pew​ność oplo​tły ją ni​czym upo​rczy​wie roz​ra​sta​ją​ce się wino. Nie

możeznówstra​cićXan​de​ra.Gdyjązo​sta​wił,niewal​czy​łaonie​go.Ichoćnapo​zór
wy​glą​da​łonato,żedajeradę,byławciążzbytobo​la​łapośmier​ciPar​ke​ra,bymieć
naco​kol​wieksiły.

Te​razod​zy​ska​łaener​gięiwie​dzia​ła,żemusiwal​czyćoswo​je​gomęż​czy​znę.
Wchwi​li,gdyuj​rza​łagowszpi​ta​lu,zro​zu​mia​ła,żezro​bidlanie​gowszyst​ko.Ko​-

cha​łagotakjakwte​dy,kie​dysiępo​zna​li.

Niciniktniesta​niejejnadro​dze.
Za​słu​gu​ją na nowy po​czą​tek. Wy​cią​gnę​ła wnio​ski z błę​dów prze​szło​ści. Nie jest

ide​ałem,aleXan​derteżnimniebył.Ko​cha​łagomimoto.Odjegoodej​ściadoj​rza​ła
jakoczło​wiek.Wgłę​biser​cawie​dzia​ła,żeje​ślityl​koXan​derze​chce,wszyst​kosię
uło​ży.

Stwo​rzątrwa​łyido​bryzwią​zek.
Agdy​bynieze​chciał? Gdy​byso​bieprzy​po​mniałpo​twor​ne sło​wa,któ​ry​migo ob​-

rzu​ci​ła w żalu i gnie​wie po śmier​ci Par​ke​ra? Po któ​rych ją opu​ścił? Gdy​by nie był
wsta​niejejtegowy​ba​czyć?Niemo​gła​bymiećmuzazłe,gdy​bydru​girazod​szedł.
Za​ci​snę​łapo​wie​ki.

Za​mknąłsięwga​bi​ne​cieobokpra​cow​niOli​viiioznaj​miłjej,żenieży​czyso​bie,by

mu prze​szka​dza​ła. Całe po​po​łu​dnie pa​ko​wa​ła do sa​mo​cho​du ob​ra​zy, któ​re rano
mia​łaza​wieźćdoga​le​rii.

DoBo​że​goNa​ro​dze​niazo​stałmie​siąc.Oli​viaijejagentmie​lina​dzie​jęnado​brą

sprze​daż,zwłasz​czażepo​pytnajejpra​cerósł.

Gdyzro​bi​łako​la​cję,Xan​derwciążniewra​całzga​bi​ne​tu.Za​czę​łasięonie​gomar​-

twić,ranoznówcier​piałnabólgło​wy.Za​ry​zy​ko​wa​łaiza​stu​ka​ładodrzwi,poczym
niecze​ka​jącnaod​po​wiedź,uchy​li​łaje.

–Xan​der?Je​steśgłod​ny?Ko​la​cjago​to​wa.
Przy​go​to​wa​łajegoulu​bio​nystekześwie​ży​miszpa​ra​ga​miimło​dy​miziem​nia​ka​mi.

Ro​dzajfaj​kipo​ko​ju,za​stę​pu​ją​cyroz​mo​wy.

–Nieje​stemgłod​ny–od​parł,nieod​wra​ca​jącsięodkom​pu​te​ra.
We​szładoga​bi​ne​tuispoj​rza​łanaekrankom​pu​te​ra.Kie​dyuj​rza​łastro​nęzpro​fi​-

la​miper​so​ne​lujegobiu​ra,prze​szedłjądreszcznie​po​ko​ju.

Na środ​ku stro​ny wid​nia​ło zdję​cie Ra​chel​le. Za​ci​snę​ła pię​ści, ode​tchnę​ła i siłą

wolipro​sto​wa​łapa​lecpopal​cu.

–Zro​bi​łamstek.Przy​nieśćcitu​tajta​lerz?
–Pró​bu​jeszmisiępod​li​zać?–Wkoń​cunaniąspoj​rzał,krzy​wiącwar​giwcy​nicz​-

nymuśmie​chu.

– No, nie​zu​peł​nie. Nie je​stem pew​na, czy ja​kie​kol​wiek da​nie wy​na​gro​dzi​ło​by ci

szok,jakidziśprze​ży​łeś.Prze​pra​szam.Chcia​łamtopo​wie​dziećwcze​śniej,ale…nie
mo​głam.

Xan​derprze​tarłoczy.
–Ro​zu​miem,żeniecodzieńpro​wa​dzisięta​kieroz​mo​wyzdo​cho​dzą​cymdozdro​-

wiamę​żem?

Po​czu​łacieńulgi.Jegosło​wabyłyjakga​łąz​kaoliw​na.Ucze​pi​łasięjejobie​marę​-

ka​mi.

–Chodź,zjedzcoś–pro​si​ła,kła​dącdłońnajegora​mie​niu.
Namo​mentprzy​kryłjejdłońswo​ją.
–Zachwi​lę.Po​za​my​kamwszyst​ko.
Chcia​łananie​goza​cze​kać,spy​tać,czyod​kryłcoś,cze​goszu​kał,alenie​po​trzeb​nie

igra​ła​byzlo​sem.

Po​wo​liwró​ci​ładokuch​niina​ło​ży​łaje​dze​nienata​le​rze.Niemo​gławy​rzu​cićzpa​-

mię​ciob​ra​zuRa​chel​le.

Cze​mu Xan​der wpa​try​wał się w jej zdję​cie? Przy​po​mniał so​bie, czym dla sie​bie

byli?Nasamąmyślotym,żemo​gła​bygostra​cić,Oli​viaumie​ra​ła.

Ko​cha​łagokaż​dymod​de​chem,każ​dąmy​ślą.Musitoudo​wod​nić.

Zdzi​wiłsię,kie​dyOli​viapo​ło​ży​łasiępierw​szadołóż​ka.Zdru​giejstro​nynieprze​-

spa​łapo​ło​wypo​po​łu​dniatakjakon.Caływie​czórsie​dzia​łajaknaszpil​kach.Od​no​sił
wra​że​nie,żekil​karazybyłaokrokodpo​wie​dze​niamucze​gośczyza​py​ta​niaocoś,
bywostat​niejchwi​lisięwy​co​fać.

Dlanichoboj​gatobyłdzieńod​kryć.
Xan​derdo​wie​działsięoichse​pa​ra​cji,Oli​viapa​trzy​łazosłu​pie​niemnaRa​chel​le,

któ​rapo​ja​wi​łasięwjegomiesz​ka​niu.

Zpi​lo​temwręceska​kałpoka​na​łach,my​ślącood​kry​ciachtegodnia.Nicztego

nie ro​zu​miał, choć bar​dzo się sta​rał. Nie miał po​czu​cia, że mię​dzy nim i Ra​chel​le
na​wią​załsięja​kiśro​mans.

Gdy​by byli parą, na jej wi​dok czuł​by się zde​cy​do​wa​nie ina​czej. On zaś czuł się

skrę​po​wa​ny,kie​dygoob​ję​łaipo​ca​ło​wa​ła.Ina​czejczułsię,gdydo​ty​kałOli​vii,kie​dy
sięko​cha​limi​nio​nejnocy.

Za​ci​snąłpal​cenapi​lo​cie.Nasamąmyślożo​niebu​dzi​łosięwnimpo​żą​da​nie.Co

ta​kie​gosięsta​ło,żepo​sta​no​wi​lisięroz​stać?

Dla​cze​goniepo​tra​fi​lisiędo​ga​dać?
Zcięż​kimwes​tchnie​niemwy​łą​czyłte​le​wi​zoriwstał,byzga​sićświa​tłoiudaćsię

nagórę.

Pew​nymkro​kiemwszedłposcho​dach,alenagó​rzesięza​wa​hał.Poddrzwia​misy​-

pial​niwi​działsmu​gęświa​tła,pły​nąłdonie​gostam​tądde​li​kat​nyza​pach.Możewa​ni​-
lii?Dy​wanwy​ci​szałjegokro​ki.Otwo​rzyłdrzwiiznówsięza​wa​hał.Ob​jąłwzro​kiem
po​kój.

Za​sło​nybyłyza​su​nię​te,alewie​czor​nywiatrlek​kojewy​dy​mał.Wca​łympo​ko​ju–

na sto​li​kach noc​nych, na pół​ce nad ko​min​kiem – sta​ły świecz​ki w sło​ikach. We​-
wnątrzwońbyłasil​niej​sza,jegocia​łoza​re​ago​wa​łonatęuwo​dzi​ciel​skąsce​no​gra​fię.

Oli​viawy​szłazła​zien​kiowi​nię​taręcz​ni​kiem.Xan​derwstrzy​małod​dech,wo​dząc

pojejkre​mo​wychra​mio​nachwy​głod​nia​łymwzro​kiem,któ​ryza​trzy​małsięnaoboj​-
czy​ku,poczymprze​niósłsięni​żej,naza​cie​nio​nyde​kolt.

Luź​no spię​ła wło​sy, od​sła​nia​jąc smu​kłą szy​ję, je​dwa​bi​ste fale spły​wa​ły na jej ra​-

mio​na.Na​gleimtegopo​zaz​dro​ścił.

–Chy​bachceszmniedziśuwieść–za​uwa​żył.
–Sku​tecz​nie?
–Nieje​stempe​wien.Pró​bujda​lej.
Po​wo​li roz​su​nę​ła ręcz​nik, któ​ry upadł na pod​ło​gę. Xan​de​ro​wi za​schło w ustach.

Unio​sła rękę i wy​cią​ga​ła z wło​sów szpil​ki. Jej sut​ki, nor​mal​nie ja​sno​ró​żo​we, po​-
ciem​nia​ły,pier​siwy​da​wa​łysiępeł​niej​sze.Ażsiępro​si​łyopiesz​czo​tę.

Za​czę​łoprze​szka​dzaćmuubra​nie.Oli​via,takapięk​na,zbli​ża​łasiędonie​go.
Siłąwolitrzy​małręceprzyso​bie.
–Ate​raz?–spy​ta​ła.
Po​gła​ska​łaswo​jąpierś,aonpa​trzyłjakurze​czo​ny.
–Taak.–Od​chrząk​nął.–Dzia​ła.
Lek​kosięuśmiech​nę​ła.
–Todo​brze–szep​nę​ła,poczymsta​nę​łanapal​cachipo​ca​ło​wa​łagowusta.
To był naj​lżej​szy z lek​kich po​ca​łun​ków, a za​dzia​łał ni​czym po​chod​nia na lot​ną

ciecz. Moż​na po​wie​dzieć, że Xan​der w jed​nej chwi​li sta​nął w pło​mie​niach. Oli​via
mu​sia​łatowy​czuć,boodrazuwzię​łasięzagu​zi​kijegoko​szu​liizsu​nę​łajązjego
ra​mion.

Wy​cią​gnąłdoniejręce,aleonachwy​ci​łajeiopu​ści​ła.
–Po​zwólmi–szep​nę​ła.–Po​zwólmisięko​chać.
Po​chy​li​łagło​węica​ło​wa​łajegopierś,naprze​mianpiesz​czącgowar​ga​miiję​zy​-

kiem.Jejdło​nieza​ję​łysiępa​skiemuspodniXan​de​ra,apo​temsu​wa​kiemroz​por​ka.
Wsu​nę​ła rękę pod bok​ser​ki i za​ci​snę​ła pal​ce na jego człon​ku. Rap​tem Xan​der po​-
czuł,żejegospodnieibie​li​znazsu​nę​łysięzbio​dernapod​ło​gę.Po​czułgo​rą​cyod​-
dechOli​viinaudach.

Aza​razpo​temza​ci​ska​ją​cesięnanimwar​gi.
–Li​vvy–jęk​nął,wpla​ta​jącpal​cewjejwło​sy.
Prze​stał my​śleć, stra​cił nad sobą kon​tro​lę. Po​pły​nął na fali or​ga​zmu, pod wpły​-

wem któ​re​go naj​pierw znie​ru​cho​miał, a po​tem osłabł i drżał jak dziec​ko. Chwy​cił
Oli​vięwob​ję​ciaiprzy​trzy​mał.

Pochwi​lijegoser​cewró​ci​łodonor​mal​ne​goryt​mu.
–Go​to​wynadru​gąrun​dę?–za​py​ta​łaci​cho.
–Dru​gąrun​dę?
–Tak.Mammnó​stwocza​suiwie​lerze​czydonad​ro​bie​nia.
–Chy​baoboj​ganastodo​ty​czy–przy​znał,wy​ci​ska​jącca​łu​sanaczub​kujejgło​wy.
Po​zwo​lił jej za​pro​wa​dzić się do łóż​ka. Oli​via pchnę​ła go na ma​te​rac i ścią​gnę​ła

plą​czą​cesięujegostópspodnie.Po​temsięnanimpo​ło​ży​ła.

–Tę​sk​ni​łamzatobą–po​wie​dzia​ła,pa​trzącmuwoczy.
Wzło​tymświe​tleświecwy​glą​da​łapięk​niejniżkie​dy​kol​wiek.Zło​to​ru​defalewło​-

sówspa​da​łynara​mio​na,głasz​czącjejskó​rę.Ująłjewdłoń,pa​trzącjejwtwarz.

Szyb​ko do​szedł do sie​bie po pierw​szym or​ga​zmie i czuł, że jej go​rą​ce cia​ło na

nowo go roz​pa​la. Wsu​nął dłoń mię​dzy jej uda, z uśmie​chem od​kry​wa​jąc, że i ona
jestgo​to​wa.

–Po​każmi,jakbar​dzotę​sk​ni​łaś.
Oli​via się​gnę​ła po pre​zer​wa​ty​wę, któ​rą wcze​śniej scho​wa​ła pod po​dusz​ką, i za​-

bez​pie​czy​ła Xan​de​ra, za​mie​nia​jąc to w sztu​kę jed​no​cze​sne​go uwo​dze​nia i tor​tur.
Po​temnanimusia​dła,za​pra​sza​jącgodosie​bie.Mię​śniejejudza​drża​ły,gdywszedł
wniągłę​bo​ko.

–Jużni​g​dyniepo​zwo​lęciodejść–po​wie​dzia​ła.
Po​temza​czę​łasięko​ły​sać,aoncie​szyłsięroz​ko​szą,jakąmuofia​ro​wa​ła,trzy​mał

ją za bio​dra, kie​dy ich pro​wa​dzi​ła na ko​lej​ny szczyt, któ​ry zdo​by​li zbyt szyb​ko,
a jed​no​cze​śnie nie dość szyb​ko. Pa​so​wa​li do sie​bie jak dwa frag​men​ty ukła​dan​ki.
Xan​deroto​czyłjąra​mio​na​mi,za​tra​ca​jącsięwtejchwi​li.

Dużopóź​niejwsta​łaiwy​rzu​ci​łapre​zer​wa​ty​wę.Xan​derpa​trzyłnaniąspodcięż​-

kichpo​wiek,gdyga​si​łaświe​ce.Kie​dywró​ci​ładołóż​ka,po​kójpo​grą​żyłsięwciem​-
no​ściach.Xan​derprze​wró​ciłsięnabokiprzy​tu​liłdojejple​ców.

–Do​bra​noc–szep​nę​ła.–Iprze​pra​szamzadzi​siaj.
Wod​po​wie​dziści​snąłjąmoc​noipo​ca​ło​wałwkark.Słu​chałjejod​de​chu,gdyza​pa​-

da​ławsen.

Jejskru​chabyłaszcze​ra,ajed​nakna​dalniepo​zbyłsiępo​czu​cia,żecośprzednim

ukry​wa.Cośważ​ne​go,docze​gojużsięzbli​żał.

Czykie​dyśtoso​bieprzy​po​mni?

ROZDZIAŁTRZYNASTY

Na​za​jutrzranoobu​dzi​łasięspeł​nio​naiza​do​wo​lo​na.Od​wró​ci​łagło​węina​po​tka​ła

sza​reoczyXan​de​ra.

–Ko​chamcię–szep​nę​ła.
Od​su​nę​łamuwło​syzczo​łaipo​ca​ło​wa​łago,apo​temwsta​ła.Xan​derchwy​ciłjąza

nad​gar​stekiprzy​cią​gnąłzpo​wro​tem.

–Zo​stań–rzekł,uno​szącjejwło​syigłasz​cząckark.
Do​sta​łagę​siejskór​ki.Znałjejwraż​li​wemiej​scaiczu​lesięnimiza​jął.Do​cho​dzi​ła

je​de​na​sta,kie​dywresz​cieobo​jewsta​liipo​szlira​zempodprysz​nic.

–Po​win​ni​śmycałydzieńcho​dzićnago–rzekłXan​der,na​my​dla​jącOli​vię,ajejser​-

ceprzy​spie​szy​ło.

–Chcia​ła​bym,alemu​szęza​wieźćob​ra​zydoga​le​rii.Ażdowie​czo​rabędęza​ję​ta

otwar​ciem wy​sta​wy. – Spłu​ka​ła pia​nę i wy​szła z ka​bi​ny prysz​ni​co​wej. – Cho​dzi
omojąopi​nięjakoar​tyst​ki.

–Wta​kimra​zierób,cotrze​ba,ajaznaj​dęso​bieja​kieśza​ję​cie.
–Mo​żeszje​chaćzemną–za​pro​po​no​wa​łazna​dzie​ją.
–Na​stęp​nymra​zem,do​brze?
Ukry​łaroz​cza​ro​wa​nie.Zda​wa​łaso​biespra​wę,żepo​po​łu​dnieiwie​czórpozado​-

memtodlaXan​de​razadużo,alenie​chęt​nieprze​ry​wa​łatenczasbli​sko​ści.

Wy​tar​łasięiwy​su​szy​ławło​sy.Xan​derwy​szedłspodprysz​ni​ca.Ubie​rałsięobok

niej. Usi​ło​wa​ła so​bie przy​po​mnieć, kie​dy ostat​nio ra​zem myli się i ubie​ra​li. Do​tąd
niemia​łapeł​nejświa​do​mo​ści,jaktę​sk​ni​łazatymco​dzien​nymry​tu​ałem.

–Go​liszsię?–spy​ta​ła.
–Taa.Je​stemgo​to​wyznówbyćsobą.
Szczot​ka za​plą​ta​ła jej się we wło​sy. Go​to​wy znów być sobą? Co miał na my​śli?

Roz​plą​ta​ławło​syiodło​ży​łaszczot​kę.Ob​ję​łaXan​de​rawpa​sie.

–Lu​bięcięta​kie​go,jakite​razje​steś.–Uca​ło​wa​łajegora​mio​na.
–Adaw​ne​gomnienielu​bi​łaś?–Pa​trzyłjejwoczywlu​strze.
– Ko​cha​łam daw​ne​go cie​bie, ale obo​je się zmie​ni​li​śmy. Sie​bie też te​raz bar​dziej

lu​bię.Możenatymmię​dzyin​ny​mipo​le​gałpro​blem.Za​wszesta​ra​łamsiębyćkimś
in​nym.

Od​su​nę​łasięodnie​goisię​gnę​łaznówposzczot​kę.Stresitro​skimi​nio​ne​godnia

wciążjejdo​skwie​ra​ły.Gdy​bydziśniemu​sia​ławy​cho​dzićzdomu,niezro​bi​ła​bytego.
Odtejwy​sta​wyna​praw​dęza​le​żyjejka​rie​ra.Wy​sta​wia​łapra​cewjed​nejznaj​bar​-
dziejpre​sti​żo​wychga​le​riiwAuc​kland,uwa​ża​łasięzaszczę​ścia​rę,żejątamza​pro​-
si​li.Tobyłoważ​niej​szeniżpie​nią​dze,któ​remo​głanatymza​ro​bić.

Kie​dy zje​dli pu​szy​ste omle​ty ze szczy​pior​kiem i be​ko​nem i wy​pi​li kawę, Xan​der

po​mógłjejza​nieśćostat​niepłót​nodosa​mo​cho​du.

– Dzię​ki – rze​kła, za​my​ka​jąc ba​gaż​nik. – Nie wiem, o któ​rej wró​cę, ale pew​nie

póź​no,poko​la​cji.

–Damso​bieradę.
–Obie​cu​jesz,żejakroz​bo​licięgło​wa,weź​mieszta​blet​kiiod​pocz​niesz?
–Niemu​siszmnieniań​czyć,za​po​mnia​łaś?
–Wiem.–Po​gła​ska​łagopopo​licz​ku.–Alemar​twięsięocie​bie.
–Damso​bieradę,obie​cu​ję–od​rzekłpo​waż​nie,poczymuca​ło​wałwnę​trzejejdło​-

ni.

Podru​giejstro​nieuli​cyOli​viaką​temokazo​ba​czy​łasą​sia​da,któ​ryde​ko​ro​wałdom

lamp​ka​mi.

Doświątpo​zo​sta​łydwaty​go​dnie.
–Możekie​dywró​cę,aje​ślibę​dziezapóź​no,toju​tro,ubie​rze​mycho​in​kę.Nieza​-

wra​ca​łamso​bietymgło​wy,kie​dy…–Urwa​łaiwzię​łagłę​bo​kiod​dech.Musipo​ko​nać
nie​chęć do mó​wie​nia o prze​szło​ści. – Kie​dy by​li​śmy w se​pa​ra​cji. W każ​dym ra​zie
jakwró​cę,pój​dęnastrychiznio​sęnadółwszyst​ko,copo​trze​ba,okej?

–Do​brypo​mysł–przy​znał.–Te​razle​piejjużjedź.Chy​baniechceszsięspóź​nić?
Zer​k​nę​łanaze​ga​rekiza​wo​ła​ła:
–Ojej,jużtakpóź​no?Towszyst​koprzezcie​bie!
Za​śmiałsięipo​chy​liłgło​wę,byjąpo​ca​ło​wać,abyłtona​mięt​ny,pe​łenobiet​nicpo​-

ca​łu​nek.

–Wra​cajszyb​ko,będęcze​kał.
Od​jeż​dża​jąc,wi​dzia​łagowtyl​nymlu​ster​ku.Stałnapod​jeź​dziezrę​ka​minabio​-

drachiod​pro​wa​dzałjąwzro​kiem.Zo​sta​wia​łagoznie​chę​ciąinie​po​ko​jem.

Cieńpły​ną​cejponie​biechmu​rynamo​mentprze​sło​niłsłoń​ce,ażdro​gapo​sza​rza​-

ła.

Oli​via prze​su​nę​ła oku​la​ry prze​ciw​sło​necz​ne na czo​ło. Wstrzą​snął nią dreszcz.

Nie bę​dzie się gło​wi​ła, skąd ten na​gły nie​po​kój. W koń​cu od​kąd Xan​der wró​cił ze
szpi​ta​la,zo​sta​wia​łagosa​me​gonaj​wy​żejnadwiego​dzi​ny.Aza​temnicdziw​ne​go,że
tro​chęsięmar​twi,cho​ciażniczłe​goprze​cieżsięniewy​da​rzy.

Pa​trzył,jakau​to​ma​tycz​nabra​maza​mknę​łasięzasa​mo​cho​demOli​vii.Bra​ma.Coś

w tej bra​mie nie da​wa​ło mu spo​ko​ju. Po​czuł ukłu​cie bólu w oczo​do​łach, za​mknął
oczyipo​trzą​snąłgło​wą.

Weźta​blet​ki,mó​wi​łaOli​via.
Uśmiech​nąłsięiru​szyłdodomu.Cóż,obie​całjej,żewra​ziecze​goosie​bieza​-

dba.Zresz​tąniemiałocho​tycier​pieć.Zna​lazłta​blet​kiprze​ciw​bó​lo​we,łyk​nąłdwie,
apo​tempo​ło​żyłsięwha​ma​kuiod​po​czy​wał,ażbólze​lżał.

Od​po​czy​wa​jąc,my​ślałotym,czymwy​peł​nisa​mot​nego​dzi​ny.Cho​in​ka,oczy​wi​ście!

Oli​viapro​po​no​wa​ła,byra​zemjąubra​li,alebyłprze​ko​na​ny,żebę​dzieza​chwy​co​na,
gdy po po​wro​cie do domu po​wi​ta ją ude​ko​ro​wa​ne i roz​świe​tlo​ne drzew​ko sto​ją​ce
przyokniewy​ku​szo​wymodfron​tu.

Za​wszetrzy​ma​licho​in​kęna stry​chu,asko​roOli​via po​wie​dzia​ła,żenie ubie​ra​ła

jejprzezostat​nielata,po​wi​nienjąła​twozna​leźć.

Zro​bijejmiłąnie​spo​dzian​kę.Ru​szyłnagórę.Nastrychpro​wa​dzi​ływą​skiescho​-

dy.Gdypo​sta​wiłsto​pęnapierw​szymstop​niu,tro​chęmusięwgło​wieza​krę​ci​ło,ale
wziąłsięwgarśćiszedłda​lej.

Kie​dyotwo​rzyłdrzwi,mu​siałpo​cze​kać,ażoczyprzy​wyk​nądopół​mro​ku.Świa​tło

wpa​da​łotamprzezmałeoknaznaj​du​ją​cesięnadwóchkrań​cachstry​chu.Wpo​wie​-
trzuuno​siłsiękurz.

Xan​derkich​nąłiprze​kląłpodno​sem.
Ro​zej​rzałsię,spoj​rzałnapu​dłaime​ble,któ​retamprze​cho​wy​wa​li.Prze​su​nąłkil​-

kakar​to​nów,bydo​staćsiędomiej​sca,gdzie,jakpa​mię​tał,znaj​do​wa​łasięcho​in​ka
ide​ko​ra​cje.Je​śliOli​viamó​wi​łapraw​dę.

Namo​mentsięwy​pro​sto​wał.Je​śliOli​viamó​wi​łapraw​dę?Cze​mumia​ła​bykła​mać

wta​kiejspra​wie?Cze​muwogó​lemia​ła​bygookła​my​wać?Możedla​te​go,żeskła​ma​-
ławspra​wiese​pa​ra​cji.Od​su​nąłtęmyśl.Wy​ja​śni​łamu,dla​cze​gotoprzednimukry​-
wa​ła.Niezga​dzałsięzjejwy​bo​rem,aleporazo​sta​wićzasobąprze​szłość.

Oli​viawzię​łanasie​bieczęśćwinyzaichse​pa​ra​cję.Zwa​żyw​szynato,coXan​der

oso​biewie​działito,comudo​po​wie​dzia​ła,niedzi​wiłsięichroz​sta​niu.

Pośmier​cistar​sze​gobra​ta,któ​rysięuto​pił,kie​dyXan​dermiałtrzylata,byłtrak​-

to​wa​ny jak je​dy​nak. Pa​trząc wstecz, wi​dział, jak ro​dzi​ce ra​dzi​li so​bie ze stra​tą.
Mat​ka, dy​stan​su​jąc się od emo​cji, zo​sta​ła pra​co​ho​licz​ką, oj​ciec, nie​ste​ty, za​mknął
sięwso​bie,nie​zdol​nydożad​nejpra​cy.

Wciążpa​mię​tałswo​jepo​wro​tyzeszko​ły.Mat​kaza​wszebyławpra​cy.Ni​g​dynie

wie​dział,czyoj​ciecze​chcewyjśćzdomuipo​graćznimwpił​kę.Naj​czę​ściejXan​der
sie​dział na pod​ło​dze przed drzwia​mi sy​pial​ni ro​dzi​ców, słu​cha​jąc ci​che​go szlo​chu
ojca,obez​wład​nio​ne​gobó​lempostra​ciesyna,któ​ryod​szedłprzed​wcze​śnie.

Za​pew​niemiałwię​cejzmat​kiniżzojca.Za​wszetaksamojakonawal​czył,żeby

prze​trwać.Niepo​zwa​lałsięży​ciuzdo​ło​wać,wsa​mot​no​ściici​cho​ścidu​chazma​gał
sięzeswo​imbó​lem.

Choćjużjakodziec​koro​zu​miał,przezcoprze​cho​dziłoj​ciec,iżemia​łotonie​wie​le

wspól​ne​gozsiłączysła​bo​ścią,niechciałsięczućtakjakonprzy​tło​czo​ny.

Wkon​se​kwen​cjiza​wszetrzy​małemo​cjenawo​dzy.Bałsiędo​świad​czaćhuś​ta​wek,

eks​ta​zyczyroz​pa​czy,za​miasttegorzu​ciłsięwwirpra​cy.

Te​razsięza​sta​na​wiał,czytotak​żesta​nę​łomię​dzynimiOli​vią.Nie​ste​tyniepa​-

mię​tał.

Byłgo​to​wydaćichmał​żeń​stwudru​gąszan​sę.Możewy​pa​dekiamne​zjawyj​dąmu

jed​naknado​bre.By​wałupar​tyipew​niedaw​niej,za​miastpra​co​waćnadzwiąz​kiem,
od​rzu​całwszel​kiepró​byna​pra​wie​niasy​tu​acji.

Ajed​nakniemógłsiępo​zbyćpo​czu​cia,żedoichse​pa​ra​cjiprzy​czy​ni​łosięcoświę​-

cej.Noiwciążdrę​czy​łagospra​waRa​chel​le,któ​ramia​łaklu​czedojegomiesz​ka​-
nia.Cośmusięniezga​dza​ło.

Wkoń​cutoroz​su​pła.Czułsięowie​lele​piej,pozana​pa​da​mibólugło​wy.Prze​su​nął

ko​lej​nekar​to​ny,apo​temprzy​kuc​nął,byprze​czy​taćna​pisnajed​nymznich.

Tojegocha​rak​terpi​sma.Pu​dłobyłopod​pi​sa​nedośćenig​ma​tycz​nie:Róż​ne.Przy​-

cią​gnąłjeiotwo​rzył.Wśrod​kuznaj​do​wa​łysięopra​wio​nedy​plo​myista​real​bu​myze
zdję​cia​mi.Wziąłdorękipierw​szyznichiau​to​ma​tycz​nieprze​glą​dał.Zdję​ciasię​ga​ły
jego lat stu​denc​kich, nim po​znał Oli​vię. Nie zna​lazł tam ni​cze​go, cze​go by już nie
wie​dział.

Scho​wałal​bumdopu​dłaipchnąłjepodścia​nę.Nie​wy​klu​czo​ne,żewerzecy​fro​-

wejniepo​sia​da​lial​bu​mówzezdję​cia​mizostat​nichlat.Po​wi​nienra​czejpo​grze​bać
wpli​kachwkom​pu​te​rze.

Naj​pierwjed​nakmusizna​leźćcho​in​kę.Przej​rzałjesz​czeparępu​dełinic.Do​stał

tyl​ko ata​ku ki​cha​nia. Już miał się pod​dać, kie​dy w ciem​nym ką​cie doj​rzał jesz​cze
dwapu​dła.

Prze​cią​gnąłjewmiej​sce,gdziebyłowię​cejświa​tła.Niebyłyozna​ko​wa​ne.Żad​ne

niewy​glą​da​łonapu​dłozcho​in​ką.Alemożeznaj​do​wa​łysięwnichde​ko​ra​cje.

Za​krę​ci​łomusięwgło​wie,ażsięza​ko​ły​sałnapię​tach.Pew​niepo​trze​bo​wałłyku

świe​że​go po​wie​trza. Sie​dział tu już dłuż​szą chwi​lę, słoń​ce pra​ży​ło w me​ta​lo​wy
dach,awen​ty​la​cjabyłakiep​ska.

Zde​ter​mi​na​cjąpo​cią​gnąłzata​śmę,któ​rąokle​jo​nopierw​szepu​dło.Znówdziw​nie

stra​ciłrów​no​wa​gę.Namo​mentza​mknąłoczyicze​kał,ażtomi​nie.Zro​bi​łomusię
nie​do​brze.Prze​łknąłśli​nęisiłąwolipod​niósłpo​wie​ki.

–Tyl​kotojed​noiko​niec–po​wie​działnagłos,otwie​ra​jącpu​dło.–Po​temzej​dęna

dół.Co…?

Za​milkł. Wy​jął le​żą​cą na wierz​chu rzecz. Były tam chło​pię​ce ubran​ka. Się​gnął

głę​biej.Tra​fiłnami​sia,po​ciągisa​mo​cho​dy.

Znałterze​czy.Frag​men​tyin​ne​goży​cia,in​ne​gocza​su.Iry​tu​ją​cepo​czu​ciepust​ki,

wktó​rejżyłodcza​suprze​bu​dze​niaześpiącz​ki,za​czę​łoustę​po​wać.Wstrzą​snąłnim
dreszcz.

Nie​wie​le my​śląc, ro​ze​rwał dru​gie pu​dło. Za​le​wał go zim​ny pot. Zna​lazł ko​lej​ne

ubra​nia,za​baw​ki,anadnieal​bu​myzezdję​cia​mi.Na​wetwpół​mro​kuwi​działdaty.

Wy​brał naj​star​szy al​bum i ostroż​nie go otwo​rzył. Na pierw​szej stro​nie wid​nia​ło

zdję​ciezba​da​niausg.Do​tknąłgoczub​kiempal​ca.Wró​ci​łowspo​mnie​nie.Pod​nie​ce​-
nie,strachimi​łość,wszyst​kora​zem.Apo​temból,wście​kłybólpostra​cie.

Prze​wró​ciłstro​nę.Zdję​cieOli​vii,młod​szejibar​dziejbez​tro​skiejniżobec​nie.Se​-

riazdjęćOli​vii,naj​pierwzuśmie​chemipła​skimbrzu​chem,po​temzcią​żo​wymbrzu​-
chem,pal​cemwska​zu​ją​cądatęwka​len​da​rzu.

Nako​lej​nejstro​nieuj​rzałsa​me​gosie​biezdumątrzy​ma​ją​ce​gopła​czą​cenowona​-

ro​dzo​nedziec​ko.

Swo​je​gosyna.

ROZDZIAŁCZTERNASTY

Po​czuł ucisk w pier​si, gwał​tow​nie za​szlo​chał. Przy​po​mniał so​bie wszyst​ko aż do

dnia,gdyOli​viamuoznaj​mi​ła,żejestwcią​ży.Przy​po​mniałso​bie,jaksięztegopo​-
wo​duwte​dypo​kłó​ci​li.

Byłnaniąwście​kły,żepod​ję​łatakważ​nykrokbezjegowie​dzy.Niebyłgo​to​wyna

dziec​ko.Wciążpa​mię​tałpo​śpiech,zja​kimsiępo​bra​liiza​czę​libu​do​waćwspól​neży​-
cie.Dodia​bła,le​d​wieprzy​wykłdotejbli​sko​ści,aOli​viamuoświad​czy​ła,żemu​szą
zro​bićmiej​scedlajesz​czejed​nejoso​by,któ​rawewszyst​kimbę​dzieodnichza​le​ża​-
ła.

Nie wie​dział, czy ma w so​bie tyle mi​ło​ści, by star​czy​ło jesz​cze dla ko​goś prócz

Oli​vii,wkaż​dymra​ziedo​pó​kiniedo​świad​czyłra​do​ścizna​ro​dzinPar​ke​ra.Łzyle​cia​-
ły mu po po​licz​kach, gdy prze​wra​cał kart​ki al​bu​mu, a po​tem się​gnął po na​stęp​ny
i na​stęp​ny. Wszyst​kie do​ku​men​to​wa​ły ży​cie ich ślicz​ne​go syna, aż do chwi​li, gdy
prze​stałżyć.Ostat​niezdję​ciapo​cho​dzi​łyztrze​cichuro​dzinPar​ke​ra,zprzy​ję​ciana
po​dwó​rzu.Te​ma​temprzy​ję​ciabylipi​ra​ci,na​wetXan​dersięprze​brał.

Tacybyliszczę​śli​wi,speł​nie​ni.Wy​star​czy​łagłu​piachwi​laza​po​mnie​niazjegostro​-

nyiwszyst​kosięskoń​czy​ło.

Roz​pacz po śmier​ci dziec​ka po​łą​czo​na z prze​ko​na​niem, że mógł jej za​po​biec,

zdru​zgo​ta​ła Xan​de​ra. Otarł twarz, pró​bo​wał po​wstrzy​mać łzy. Wła​śnie to ukra​dła
mu nie​pa​mięć. Wo​kół tego zbu​do​wał nie​prze​nik​nio​ny mur w ser​cu i umy​śle: żeby
za​trzy​maćpa​lą​cyból,któ​ryte​razroz​ry​wałgonaka​wa​łecz​ki.

Ztru​dempod​niósłsięnanogi,zo​sta​wiłroz​rzu​co​nenapod​ło​dzeal​bu​my,za​baw​ki

i ubra​nia. Po​kuś​ty​kał do drzwi i chwiej​nym kro​kiem zszedł na dół, nie​zdar​ny jak
w pierw​szych dniach po obu​dze​niu się ze śpiącz​ki. Na dole skrę​cił w pra​wo i po​-
szedłpro​stodosy​pial​niobokswo​je​godaw​ne​goga​bi​ne​tu.

Te​razro​zu​miał,dla​cze​gomiałtuga​bi​net.Nie​na​wi​dziłkaż​dejse​kun​dy,któ​rąspę​-

dzałzdalaodPar​ke​ra.Pra​cu​jącwdomu,mógłpa​trzeć,jaksynro​śnie,jakcodzień
uczysięcze​gośno​we​go,ajed​no​cze​śnieza​ra​biaćnautrzy​ma​niero​dzi​ny.

Ro​dzi​na, ich mała trzy​oso​bo​wa ro​dzi​na. Ni​g​dy by nie uwie​rzył, że ten trój​kąt

możekie​dy​kol​wiekzo​staćro​ze​rwa​ny.Niero​zu​miał,żekie​dyzni​kaje​denzbo​ków
trój​ką​ta,dwapo​zo​sta​łepa​da​ją.

Pchnąłdrzwisy​pial​niipo​wiódłwzro​kiempopu​stychścia​nachipod​ło​dze.Je​dy​ne,

co po​zo​sta​ło, to ko​mo​da, gdzie mie​ści​ły się wcze​śniej ubra​nia Par​ke​ra. Oli​via po​-
zby​ła się wszyst​kich in​nych rze​czy. Z chi​rur​gicz​ną pre​cy​zją wy​ma​za​ła z ich ży​cia
ist​nie​niesyna,po​dob​niejakmat​kaXan​de​razro​bi​łapośmier​cijegobra​ta.

Padłnako​la​naizgiąłsięwpół.Ogar​nąłgotaksil​nyżal,takświe​ży,jak​bytobyło

wczo​raj.Dziec​ko,cia​łozjegocia​ła.Krzyk​nąłzfru​stra​cji,zło​ściiroz​pa​czy,gło​sem,
któ​ry wy​do​by​wał się gdzieś z trze​wi. Do​tąd so​bie na to nie po​zwa​lał, a te​raz nie
mógłpo​ha​mo​waćkrzy​ku.

Niemiałpo​ję​cia,ilecza​sumi​nę​ło,gdywresz​ciewstałiprze​szedłdoswo​jejsy​pial​-

ni.Nie,tojużniebyłajegosy​pial​nia.Tojestsy​pial​niaOli​vii.Onmiesz​kałgdziein​-
dziej,te​razjużwie​dział,dla​cze​go.

Po​szedłdoła​zien​kiwziąćprysz​nic,pró​bo​wałza​blo​ko​waćwspo​mnie​nietejchwi​li,

gdydzie​liłtęprze​strzeńzOli​vią.

Wspo​mnie​nie się nie pod​da​wa​ło. Jego cia​ło bu​dzi​ło się do ży​cia. Pu​ścił zim​ną

wodę i stał pod prysz​ni​cem aż do kre​su wy​trzy​ma​ło​ści, aż do bólu. Oparł ręce
ościa​nę,opu​ściłgło​wę.Wodaspły​wa​łamuzkar​kunaple​cy.Wgło​wiekrą​ży​łypy​ta​-
nia.Cze​muOli​viatoprzednimukry​wa​ła?Cze​muwczo​raj,gdymia​łaoka​zję,niepo​-
wie​dzia​łamuwszyst​kie​go?

Kie​dyza​krę​ciłku​rekiwy​szedłzka​bi​ny,na​dalniezna​lazłod​po​wie​dzi.Oli​viapod​-

stę​pem spro​wa​dzi​ła go do domu i na​dal go oszu​ki​wa​ła, by tam zo​stał, tak jak go
oszu​ka​ławspra​wiepi​guł​kian​ty​kon​cep​cyj​nej.

Dla​cze​go?
Przyj​rzał się swo​je​mu od​bi​ciu w lu​strze. Le​d​wie po​zna​wał czło​wie​ka o umę​czo​-

nychsza​rychoczach.

Nie zo​sta​nie w tym domu. Od​kry​cie kłam​stwa Oli​vii było tak bo​le​sne jak sło​wa,

któ​ry​migoob​rzu​ci​łapośmier​ciPar​ke​ra.

Sta​li na od​dzia​le ra​tun​ko​wym, ode​pchnię​ci na bok przez le​ka​rzy i pie​lę​gniar​ki,

któ​rzyusi​ło​wa​lira​to​waćichsyna.Dochwi​li,gdymu​sie​lisiępo​go​dzićzfak​tem,że
nicwię​cejniemogązro​bić.Kie​dysza​lo​nakrzą​ta​ni​naustą​pi​łamiej​scaci​szy,Oli​via
od​wró​ci​łasiędonie​goipo​wie​dzia​ła,żetowszyst​kojegowina.NiechciałPar​ke​ra,
ate​razjejnaj​droż​szysynnieżyje.Och,po​temgoprze​pro​si​ła,aleniemo​głacof​nąć
tychstrasz​nychsłów.

Za​ata​ko​wa​łygojakcho​ro​ba,któ​ragozże​ra​ła,ażniezo​sta​łomunicdoofia​ro​wa​-

nia.

Ob​wi​ni​łagoośmierćichsyna,choćniebar​dziejniżonsamsie​biewi​nił.Pew​nie

da​ło​bysięna​pra​wićtętrud​nąsy​tu​ację,gdy​byonmniejjejpra​gnął,onazaśgobar​-
dziej.

Boonjejpo​trze​bo​wał.Bałsię,żeuto​niewot​chła​ninie​szczę​ścia,któ​rawchło​nę​ła

jegoojca.Wkoń​cusiłąwolizdy​stan​so​wałsięodemo​cji,atymsa​mymod​su​nąłteż
od żony. Ona zaś nie zro​bi​ła nic, by go z po​wro​tem do sie​bie przy​cią​gnąć. Aż do
chwi​li, gdy po​ja​wi​ła się w jego szpi​tal​nym po​ko​ju z uśmie​chem i kłam​stwem na
ustach.

Pod​niósłzpod​ło​giswo​jeubra​niaijezwi​nął.Cuch​nę​łyjegostra​chem,bó​lemizło​-

ścią.Ni​g​dywię​cejichniewło​ży.Wziąłzsza​fyczy​steczę​ścigar​de​ro​by,apo​temwy​-
jąłwszyst​ko,comiałnawie​sza​kachiwszu​fla​dach,irzu​ciłtonałóż​ko.

W sza​fie w holu zna​lazł wa​liz​kę, któ​ra wy​glą​da​ła jed​no​cze​śnie na nową i zna​jo​-

mą.Pa​mię​tał,żeku​piłjąwmi​nio​nymrokuprzedwy​jaz​demdoJa​po​nii.Oli​viapew​-
nieprzy​wio​zławniejjegorze​czyztam​te​gomiesz​ka​nia.

Upchałwwa​liz​cegar​de​ro​bę,za​mknąłją,apo​temzszedłnadół.Po​sta​wiłwa​liz​kę

wpo​ko​ju,apo​zo​sta​łerze​czywrzu​ciłdoku​błanaśmie​cinaty​łachdomu.

Po​wi​nien opu​ścić to miej​sce przed po​wro​tem Oli​vii, ale ja​kiś per​wer​syj​ny ma​so​-

chi​stycz​nyim​pulsna​ka​załmuzo​stać,sta​nąćzniątwa​rząwtwarzispy​tać,co,do
dia​bła,so​biemy​śla​ła?

Ma​so​chi​stycz​ny? Nie, w ocze​ki​wa​niu od​po​wie​dzi nie ma nic ma​so​chi​stycz​ne​go.

Za​słu​gi​wałnato,byusły​szećzjejustpraw​dę.Dośćkłamstw,pół​prawdifor​te​li.

Za​je​cha​łapoddomwświet​nymna​stro​ju.Wy​sta​waoka​za​łasięsuk​ce​sem.Wła​ści​-

cielga​le​riibyłza​chwy​co​nynietyl​kosprze​da​żą,aleteżza​mó​wie​nia​minajejprzy​-
szłepra​ce.Oczy​wi​ściebyłanatylemą​dra,bywie​dzieć,żenieozna​czatocią​głe​go
pa​smasuk​ce​sów,aletegowie​czo​ruświatna​le​żałdoniej.

Nie​cier​pli​wiecze​ka​ła,bypo​dzie​lićsięno​wi​na​mizXan​de​rem.
Pod​nio​sła wzrok na dom, za​trzy​mu​jąc się przed ga​ra​żem. Nie​daw​no za​padł

zmierzch,leczwdomubyłociem​no.Wkaż​dymra​ziewoknachodfron​tu.

MożeXan​derjestwin​nympo​miesz​cze​niualbowga​bi​ne​cieprzyjejpra​cow​ni.
Wzię​łato​reb​kęibu​tel​kęszam​pa​na,któ​rąotrzy​ma​łaodwła​ści​cie​laga​le​rii,iszyb​-

kimkro​kiemru​szy​ładodrzwi.

–Xan​der?–wo​ła​ła,za​pa​la​jącświa​tłowholu.
Ja​kiśdźwiękzpo​ko​judzien​ne​goka​załjejza​trzy​maćsięizmie​nićkie​ru​nek.
–Xan​der?Wszyst​kowpo​rząd​ku?–spy​ta​ła,za​pa​la​jącgór​neświa​tło.–Mamna​-

dzie​ję,żemaszocho​tęzemnąświę​to​wać.Wy​sta​wabyłafan​tas…–Urwa​ła.

Wjed​nymzfo​te​lisie​działXan​derwubra​niuzjegono​we​goży​cia,jaktookre​śli​ła,

ztakąminą,żesięprze​ra​zi​ła.

–Jakdłu​goza​mie​rza​łaśukry​waćprzedemnąpraw​dęoPar​ke​rze?–za​py​tałlo​do​-

wa​tymto​nem.

Opa​dłananaj​bliż​szekrze​sło.
– Nie… nie mia​łam za​mia​ru tego ukry​wać. Nie umia​łam o tym mó​wić. Nie wie​-

dzia​łam,odcze​goza​cząć,ina​dalniewiem.

Xan​deruniósłbrwi.
– Na​wet te​raz mnie okła​mu​jesz? Czy wczo​raj nie da​łem ci szan​sy, że​byś mi

wszyst​kopo​wie​dzia​ła?Dodia​bła,mia​łaśnatodwamie​sią​ce!

Wstał,aonaner​wo​woszu​ka​łasłów.
–Xan​der,pro​szę,nieod​chodź.
–Tro​chęzapóź​no,żebytomó​wić,niesą​dzisz?–od​parłostrymto​nem.
–Pró​bo​wa​łam.Na​praw​dęchcia​łamtopo​wie​dzieć.
– Ale się na to nie zdo​by​łaś. Spa​ko​wa​łaś całe ży​cie na​sze​go syna do pu​deł

i upchnę​łaś je w ciem​nym ką​cie. Wy​ma​za​łaś ist​nie​nie Par​ke​ra z ży​cia. Cze​mu nie
mia​ła​byśtegoda​lejro​bić,sko​rolosdałciszan​sę?Nieznamcię,Oli​vio.Możeni​g​dy
cięniezna​łem.

Pod​nio​słasię,nogiwciążjejdrża​ły.
–Czytyniezro​bi​łeśtegosa​me​go?Czyniewy​ma​za​łeśPar​ke​razna​sze​goży​cia,

kie​dyodemnieod​sze​dłeś?

–Od​sze​dłem,bonieumia​łemuda​wać,żeprze​szłośćnieist​nie​je.Boist​nie​je.Ża​ło​-

wa​łemtam​te​gotra​gicz​ne​godniawkaż​dejświa​do​mejchwi​liży​cia.Wy​glą​danato,
żetyła​twiejsiępod​nio​słaśiby​łaśwsta​nieżyćtak,jak​byPar​kerni​g​dysięnieuro​-
dził–rzekłoskar​ży​ciel​skimto​nem.

– Nie mo​głam żyć prze​szło​ścią. – Ści​snę​ła w ręce ma​te​riał bluz​ki, jak​by w ten

spo​sóbmo​głazmniej​szyćuciskwpier​si.–Tomnieza​bi​ja​ło.Aletytegoniewi​dzia​-
łeś.Mu​sia​łamzro​bićkrokdoprzo​du,mia​łamwy​bór:żyćalboumrzeć.

–Żyćkosz​temna​sze​gomał​żeń​stwa?–Po​krę​ciłgło​wą.–Itymó​wisz,żejazro​bi​-

łemtosamo?Nie​praw​da,niemógł​bym.Ko​cha​łemna​sze​gosynaca​łymsobą.

–Jateż!–za​wo​ła​ła.–Cie​bieteżko​cha​łam.Wciążcięko​cham.Dla​te​goprzy​wio​-

złamciędodomuimia​łamna​dzie​ję,żeza​po​mni​myoprze​szło​ściiwszyst​kichtych
okrop​nych rze​czach, któ​re so​bie po​wie​dzie​li​śmy. Mo​gli​by​śmy być ra​zem, ale ty
znówucie​kasz.Dla​cze​gomiał​byśsta​wićczo​łopro​ble​mom,kie​dymo​żeszpopro​stu
uciec?

–Maszczel​nośćoskar​żaćmnieouciecz​kę?Pośmier​ciPar​ke​rada​łaśmija​snodo

zro​zu​mie​nia, że już mnie nie chcesz. Cza​sa​mi się za​sta​na​wiam, czy kie​dy​kol​wiek
mnieko​cha​łaś,czytyl​kopa​so​wa​łemdotwo​je​gopla​nunaprzy​szłość.Pocomnietu
przy​wio​złaś?

Mia​ławgar​dlegulęzbi​tązjejnie​wy​po​wie​dzia​nychsłówilę​ków.Kie​dywresz​cie

byławsta​niewy​do​byćzsie​biegłos,po​wie​dzia​łazdu​szo​nymszep​tem:

–Zro​bi​łamtodlanas.Za​słu​gu​je​mynadru​gąszan​sę.Niesłu​cha​łeś,kie​dymó​wi​-

łam,żeprze​szłośćsięnieli​czy.Waż​najestprzy​szłość.

–Niesłu​cha​łem?Ukry​łaśprzedemnąpraw​dę.Od​cię​łaśmnieodpa​mię​ciosynu,

odna​szejprze​szło​ści.–Mach​nąłręką.–Wię​cejtegoniezro​bisz,niebę​dzieszpo​-
dej​mo​wa​łazamniede​cy​zji.

–Acozna​szy​mide​cy​zja​mi,tymi,któ​renasdo​ty​czą?
–Nas?Nieist​nie​jenicta​kie​gojakmy.
Usły​sza​łaod​głossa​mo​cho​du,któ​ryza​je​chałprzeddom.Za​razpo​temode​zwałsię

klak​son.

Xan​derwziąłwa​liz​kę,któ​rejwcze​śniejniedo​strze​gła.Na​tych​miastjąpo​zna​ła.
–Że​gnaj,Oli​vio.Moipraw​ni​cysiędocie​bieode​zwą,tymra​zemwspra​wieroz​wo​-

du.

Ru​szyłdodrzwi.Oli​viaszłazanimjakma​rio​net​kapo​ru​sza​narę​ka​miosza​la​łe​go

lal​ka​rza.

–Xan​der,nieod​chodź,pro​szę,niezo​sta​wiajmnie–bła​ga​ła.–Od​kądwró​ci​łeśdo

domu,byłonamdo​brze.Tujesttwójdom.

Nie za​trzy​mał się. Oli​via go wy​mi​nę​ła, przy​ci​snę​ła ple​cy do drzwi i za​gro​dzi​ła

dro​gę.

–Sta​li​śmysięso​bietacybli​scy.Tona​szaszan​sanaod​bu​do​wa​niewspól​ne​goży​-

cia.Po​peł​nia​li​śmybłę​dy,alenieod​rzu​cajtejszan​sy.

Xan​derpo​ło​żyłdło​nienajejra​mio​nachiod​su​nąłjąnabok.Bra​ko​wa​łojejsił,by

znimwal​czyć.

Na​ci​snąłklam​kęiotwo​rzyłdrzwi.
–Je​steśwtymdo​bry–mruk​nę​ła,uży​wa​jącje​dy​nejbro​ni,jakajejpo​zo​sta​ła.–Ob​-

wi​niaszmnieokłam​stwo,oukry​wa​niepraw​dy,aleje​steśtaksamowin​nytemu,że
na​szemał​żeń​stwosięroz​pa​dło.Od​cho​dzisz,za​miastza​ak​cep​to​waćpo​mocczyonią
po​pro​sić.Je​steśgo​to​wypo​dzie​lićsięswo​imcia​łem,aleni​g​dyniepo​dzie​li​łeśsięze
mnąswo​iminaj​głęb​szy​miuczu​cia​mianimy​śla​mi.Ni​g​dy.

Jegotwarznicniewy​ra​ża​ła.
– Ra​zem nad tym po​pra​cu​je​my – cią​gnę​ła. – Po​wie​dzia​łeś, że spa​ko​wa​łam ży​cie

Par​ke​radopu​deł,aletyzro​bi​łeśtosamozeswo​imiuczu​cia​mi.Sie​dzia​łeśwbiu​rze
dopóź​nejnocy.Prze​sta​li​śmyroz​ma​wiać.Nieprzy​zna​li​śmy,jakbar​dzopo​trze​bo​wa​-
li​śmysie​bie.Po​móżmi,Xan​der.Ipo​zwól,że​bymjacipo​mo​gła.

Po​krę​ciłgło​wą.Jegotwarzbyłaobo​jęt​nąma​ską,oczypa​trzy​łylo​do​wa​to.
–Je​steśostat​niąoso​bą,któ​rąkie​dy​kol​wiekpo​pro​szęopo​moc.
Wy​szedłzdomu.Po​nadjegora​mie​niemdoj​rza​łaRa​chel​le,któ​rawy​sia​dłazsa​mo​-

cho​du.Xan​deruniósłrękę,po​zdra​wia​jącRa​chel​le,iru​szyłwjejstro​nę.

Oli​via sta​ła nie​ru​cho​mo, od​pro​wa​dza​jąc wzro​kiem męża, któ​ry po raz dru​gi od​-

cho​dziłzjejży​cia.

Jego po​że​gnal​ne sło​wa od​bi​ja​ły się echem w jej gło​wie. Kie​dy szum sa​mo​cho​du

ucichłwod​da​li,Oli​viapo​wo​liza​mknę​ładrzwiiopar​łasięonie.

Byłakłęb​kiembólu.GdyXan​derzo​sta​wiłjąporazpierw​szy,my​śla​ła,żejużnie

możebyćgo​rzej,alewów​czasbyłatakodrę​twia​łapośmier​ciPar​ke​ra,żeniebyła
zdol​nawie​lemy​ślećaniczuć.Te​razbólbyłnie​wy​obra​żal​ny.

Coda​lej?Byławście​kła,żeporazko​lej​nypo​zwo​li​ła,byto,conaj​lep​szewjejży​-

ciu,ztegoży​ciaznik​nę​ło.

Na​dalko​cha​łamęża.

ROZDZIAŁPIĘTNASTY

Sie​dział w sa​mo​cho​dzie Ra​chel​le, wle​pia​jąc wzrok przed sie​bie. Patrz w przy​-

szłość,po​wta​rzałso​bie,omi​jajprze​szłość.Zo​stawzasobąból,złośćizdra​dę.

Wisto​ciewciążki​piałzezło​ści.Nietyl​konaOli​vię,aleinasie​bie.
– Chcesz się gdzieś za​trzy​mać na ko​la​cję czy drin​ka? – spy​ta​ła Ra​chel​le, kie​dy

zbli​ża​lisiędomo​stuwpor​cie.

–Nie–od​parł.–Dzię​ku​ję.Chcęje​chaćdosie​bie.
Ski​nę​łagło​wą.
Xan​derwy​czułjejroz​cza​ro​wa​nie.Te​razso​bieprzy​po​mi​nał,żeprzedwy​pad​kiem

byli dla sie​bie kimś wię​cej niż ko​le​ga​mi z pra​cy. Może ra​czej przy​ja​ciół​mi niż ko​-
chan​ka​mi,alezmie​rza​liwstro​nęro​man​su.

Cho​ciażmu​siałszcze​rzeprzy​znać,żeniebył​bywsta​niean​ga​żo​waćsięemo​cjo​-

nal​nienatyle,byna​wią​zaćzkimśin​tym​nyzwią​zek.Ra​chel​lebyładużobar​dziejniż
on za​in​te​re​so​wa​na po​głę​bie​niem ich re​la​cji. Zresz​tą ni​g​dy tego nie ukry​wa​ła,
wprze​ci​wień​stwiedoOli​vii,któ​raskry​wa​ładużo.

Nie​spo​dzie​wa​niepo​czułukłu​ciebólu.
Cze​mu odej​ście od Oli​vii tak bo​la​ło? Już raz to zro​bił. Te​raz pa​mię​tał dla​cze​go,

ro​zu​miałizga​dzałsięzwy​bo​rem,któ​re​godo​ko​nałdwalatatemu.

Tymra​zemniepo​win​nobyćina​czej,ajed​nakczuł,jak​byzo​sta​wiałzasobąży​wot​-

nączęśćsa​me​gosie​bie.

Jakzwy​klewpiąt​ko​wywie​czórpa​no​wałspo​ryruch.Tapo​dróżsa​mo​cho​demda​-

wa​łamuzbytdużocza​sunamy​śle​nie.Ode​tchnąłzulgą,gdyRa​chel​leza​par​ko​wa​ła
wpod​ziem​nymga​ra​żujegodomu.

Wy​łą​czy​łasil​nikiod​wró​ci​łasiędonie​gozuśmie​chem,choćwjejoczachwid​nia​ła

nie​pew​ność.

–Do​brzesięczu​jesz?Chcesz,że​bymztobąpo​szła?
–Po​słu​chaj,dzię​ku​jęzapod​wie​zie​nie,alewo​lał​bymzo​staćsam.
Jejuśmiechzgasł.
–Chy​banieje​steśnamniezły?Chcia​łamcicośpo​wie​dzieć,kie​dycięzo​ba​czy​łam

zOli​viąwmiesz​ka​niu,aleonaminiepo​zwo​li​ła.

Xan​derwes​tchnął.
–Oczy​wi​ście,żenieje​stemnacie​biezły.–Po​chy​liłsięipo​ca​ło​wałjąwpo​li​czek.–

Dozo​ba​cze​niawpo​nie​dzia​łek,okej?Wbiu​rze.

–Po​zwo​li​liciwró​cićdopra​cy?Tocu​dow​nie.Bar​dzonamcie​biebra​ko​wa​ło.Bar​-

dzotę​sk​ni​łam.

– Po​zwo​li​li czy nie, wra​cam. Choć​by na parę go​dzin dzien​nie. Mu​szę wró​cić do

nor​mal​no​ści.

Co​kol​wiekjestte​raznor​mal​no​ścią,do​dałwdu​chu.
–Razjesz​czedzię​kizapod​wie​zie​nie.Je​stemciwdzięcz​ny,żetakszyb​kosięzja​-

wi​łaś.

–Za​wszemo​żeszdomnieza​dzwo​nić.Mogęcijesz​czezro​bićja​kieśza​ku​py,je​śli

chcesz.

Sta​now​czopo​krę​ciłgło​wą.
–Nietrze​ba.Cośza​mó​wię.
–Wweek​end?
–Damso​bieradę–od​parłiotwo​rzyłdrzwi.–Dopo​nie​dział​ku.
Ra​chel​le w koń​cu zro​zu​mia​ła i kiw​nę​ła gło​wą, ale roz​cza​ro​wa​nie w jej oczach

byłobar​dzowy​raź​ne.

–Dopo​nie​dział​ku.Do​bra​noc,Xan​der,cie​szęsię,żeznówje​steśdaw​nymsobą.
Kie​dyod​je​cha​ła,wje​chałwin​dąnagórę.Pust​kaibez​oso​bo​wośćmiesz​ka​niabyły

tym,cze​gote​razpo​trze​bo​wał.Niechciałżad​nychwspo​mnieńaniuczuć.Conaj​wy​-
żejłykwhi​sky.

Pod​szedłdoszaf​ki,gdzietrzy​małal​ko​hol,wziąłbu​tel​kęnaj​lep​szejszkoc​kiejipo​-

szedłzniądokuch​ni,gdziezna​lazłkrysz​ta​ło​wąszklan​kęina​peł​niłjąnadwapal​ce.
Pod​szedłdookienzwi​do​kiemnaportiDa​ven​port,gdziezo​sta​łaOli​via,iwy​piłłyk
al​ko​ho​lu.Za​pie​kłogowgar​dle,aleniebyłotomiłepie​cze​nie,ja​kie​gosięspo​dzie​-
wał.Cze​mu,dodia​bła,szu​kapo​cie​chywal​ko​ho​lu?Ni​g​dytegoniero​bił.

Wró​ciłdokuch​niiwy​lałza​war​tośćszklan​kidozle​wu.Spoj​rzałnadużyte​le​wi​zor

naścia​niepo​ko​ju.Nie,filmczyska​ka​niepoka​na​łachteżniewy​da​łymusiępo​cią​ga​-
ją​ce.Wresz​cieudałsięwstro​nęsy​pial​ni,aleza​trzy​małsięprzydrzwiachga​bi​ne​tu.

Po​ło​żył rękę na klam​ce, nim zdał so​bie spra​wę, co robi. Pra​ca za​wsze była dla

nie​go pa​na​ceum, cze​mu te​raz mia​ło​by być ina​czej? Na pew​no ma ja​kieś pa​pie​ry,
któ​re mógł​by przej​rzeć. Nie​ste​ty lap​top zo​stał bez​pow​rot​nie znisz​czo​ny. Na​wet
skó​rza​natecz​kanieochro​ni​łatwar​de​godys​ku.

Gdytyl​kowszedłdoga​bi​ne​tu,zo​rien​to​wałsię,żeOli​viawnimbyła.Zdję​ciaPar​-

ke​ra,któ​rezsobąza​brał,porazpierw​szysięzniąroz​sta​jąc,niebyłonabiur​ku.

Ogar​nę​łagowście​kłość.Ja​kimpra​wemru​sza​łaco​kol​wiekwjegodomu?Takda​le​-

kopo​su​nę​łasięwswo​ichma​ni​pu​la​cjach?

Szu​kałner​wo​wozdję​cia,ażzna​lazłjewszu​fla​dzie,od​wró​co​ne,icięż​koopadłna

krze​sło.Spoj​rzałnauko​cha​nątwarzje​dy​ne​godziec​kainanowopo​czułbólstra​ty
orazwy​rzu​tysu​mie​nia.

Po​sta​wiłzdję​cienabiur​kuiwpa​try​wałsięwnieprzezkil​kami​nut.Niewol​nomu

zbo​czyćzdro​gi,któ​rąwy​brał.Niechciałznówni​ko​goko​chać,takjakko​chałOli​vię
isyna,bozadużogotokosz​to​wa​ło.

Te​razro​zu​miałza​cho​wa​nieojca.
Bólipo​czu​ciewinyzpo​wo​duśmier​cibra​taXan​de​raprzy​gnio​tłygoswo​imcię​ża​-

rem,zwłasz​czagdymat​kachłop​cówza​mknę​łasięwko​ko​niepo​zor​nejobo​jęt​no​ści.
Oj​ciecniedo​stałwspar​cia,któ​re​gopo​trze​bo​wał.

Stra​ciw​szysynaimał​żeń​stwo,Xan​derteżniemiałsięnakimoprzeć.Aleonbył

tward​szy,bar​dziejzde​ter​mi​no​wa​ny,byniezo​staćofia​rąwła​sne​gobłę​du,aje​ślito
ozna​cza ko​niecz​ność zdy​stan​so​wa​nia się od emo​cji – na wzór mat​ki – tak wła​śnie
zro​bi.

Tobyłynaj​dłuż​szedwaty​go​dniewjejży​ciu.Oli​viazmu​sza​łasiędowsta​niazłóż​-

kaipod​ję​ciaco​dzien​nejru​ty​ny.Kogooszu​ku​je?–my​śla​ła,scho​dzącnadółwszla​-

fro​ku z nie​umy​tą twa​rzą i nie​ucze​sa​ny​mi wło​sa​mi. Pró​ba uda​wa​nia, że wszyst​ko
jestnor​mal​nie,byłakro​kiemwprze​szłość,anieczymśno​wym.

BezXan​de​radomwy​da​wałsiępu​sty.Przezmi​nio​nedwaty​go​dniekrą​ży​łaponim

bez celu, nie​spo​koj​na i po​zba​wio​na mo​ty​wa​cji. Na​wet te​le​fon wła​ści​cie​la ga​le​rii,
któ​ryoznaj​mił,żesprze​dałostat​nizjejob​ra​zówimaza​mó​wie​nianana​stęp​ne,nie
po​pra​wiłjejna​stro​ju.

Wszyst​koze​psu​ła.Zno​wu.
Cote​raz?Au​to​ma​tycz​nieza​pa​rzy​łakawęina​la​łajądokub​ka.Kie​dyunio​słago​rą​-

cy płyn do warg i aro​ma​tycz​ny za​pach wy​peł​nił jej noz​drza, zro​bi​ło jej się nie​do​-
brze.

Zwes​tchnie​niemwy​la​łakawędozle​wuina​sta​wi​ławodęwczaj​ni​ku.Możefi​li​żan​-

kaher​ba​tymię​to​wejobu​dzinanowojejape​tyt.Kie​dywy​ję​łazpu​deł​kawspi​żar​ni
to​reb​kęzher​ba​tą,mu​sia​łaprzy​znać,żetrze​bawię​cejniżher​ba​ta,bywszyst​kona​-
pra​wić. Tyl​ko jed​na rzecz – a wła​ści​wie je​den czło​wiek – mógł zmie​nić jej ży​cie.
Tyl​kotenje​den,któ​ryna​praw​dęsięli​czył.Xan​der.

Wła​śnieza​pa​rzy​łaher​ba​tę,gdyza​dzwo​niłte​le​fon.Roz​po​zna​łanu​meriznówpo​-

czu​łanud​no​ści.

Praw​niknietra​ciłcza​sunauprzej​mo​ści.
– Pani Jack​son, zo​sta​li​śmy po​pro​sze​ni przez ad​wo​ka​tów pani męża, żeby przy​-

spie​szyćspra​wyzwią​za​nezpań​stwaroz​wo​dem.Czymamypaniprze​słaćnowefor​-
mu​la​rze,czymapanitam​te,któ​repaniprze​ka​za​li​śmy?

Xan​derteżnietra​cicza​su,po​my​śla​ła.
–Tak,mamtam​tedo​ku​men​ty.
–Musijepanipod​pi​sać,wło​żyćdoko​per​tyijesz​czedzi​siajjenadać.Alboprzy​ślę

dopaniku​rie​ra,je​ślipaniwoli.PanuJack​so​no​wiza​le​żynacza​sie.

Za​mknę​łaoczy,czu​jącłzy.Głosjejdrżał.
–Ro​zu​miem.Niemusipanprzy​sy​łaćku​rie​ra.
Namo​mentza​pa​dłaci​sza,po​tempraw​nikod​chrząk​nął.
–Dzię​ku​ję–po​wie​dział.–PaniJack​son,bar​dzomiprzy​kro.
–Mnieteż,pa​nieCle​ment.
Po​że​gna​łasięiroz​łą​czy​ła,te​le​fonwy​padłjejzrękinapod​ło​gę.Ob​ję​łasięra​mio​-

na​miizgię​ławpół.Jejcia​łemwstrzą​sałszloch.Tojejwina.Gdy​byodpo​cząt​kubyła
zXan​de​remszcze​ra,pew​niebynieod​szedł.Pod​ję​łagłu​piąde​cy​zję,nie​zdol​nasta​-
wićczo​łodaw​nymcier​pie​niom,ipo​zba​wi​łasięszan​synaprzy​szłość.

Wresz​cieja​kimścu​dempo​wlo​kłasięnagórę.Otwo​rzy​łaszu​fla​dę,gdziescho​wa​ła

tam​tepa​pie​ry,ijejdłońza​wi​słanadar​ty​ku​ła​mihi​gie​nicz​ny​mi,któ​retamtrzy​ma​ła.
Cośjestnietak.

Wy​ję​ła z szu​fla​dy ka​len​da​rzyk kie​szon​ko​wy, gdzie za​pi​sy​wa​ła mie​siącz​ki. Ostat​-

niaspóź​niasiędwadni.Toniepo​wóddozmar​twie​nia.Tyleżedotejporymie​siącz​-
ko​wa​łare​gu​lar​nie.

Drżą​cąrękąwsu​nę​łaka​len​da​rzykdoszu​fla​dyijąza​mknę​ła.Za​po​mnia​łaoko​per​-

ciezdo​ku​men​ta​mi.

Żyłaostat​niowwiel​kimstre​sie,ja​dłaispa​łanie​re​gu​lar​nie.Ajed​nakczu​ła,żeto

ni​cze​go nie tłu​ma​czy. Zna​ła ozna​ki cią​ży tak do​brze jak wła​sną twarz w lu​strze.
Brakape​ty​tu,ko​niecz​nośćdrzem​kiwcią​gudnia,niewspo​mi​na​jącre​ak​cjinakawę.

Odparudniczu​ławustachme​ta​licz​nysmak,któ​rypa​mię​ta​łazcza​sów,gdybyła

wcią​żyzPar​ke​rem.Igno​ro​wa​łatezna​ki.Wo​la​łajeigno​ro​wać.

Cote​raz,dodia​bła,po​cznie?

Trzydnipóź​niejuzy​ska​łapo​twier​dze​nieswo​ichpo​dej​rzeń.Pie​lę​gniar​kabyławy​-

raź​nie ucie​szo​na. Co in​ne​go Oli​via. Wie​dzia​ła, że musi na​tych​miast po​wie​dzieć
otymXan​de​ro​wi.

Gdydo​tar​ładodomu,za​dzwo​ni​łanajegoko​mór​kę.Podwóchsy​gna​łachwłą​czy​ła

siępocz​tagło​so​wa.Pew​nieXan​derod​rzu​ciłroz​mo​wę,wi​dzącjejnu​mernaekra​nie.

Świa​do​mość,żeniechceroz​ma​wiaćzniąna​wetprzezte​le​fon,byłajakcios,któ​-

re​gosięniespo​dzie​wa​ła.

Nie pod​da​ła się jed​nak i pod​ję​ła ko​lej​ną pró​bę. Od razu zo​sta​ła prze​łą​czo​na na

pocz​tę.

Zo​sta​wi​łamuwia​do​mość.
–Xan​der,mu​szęztobąpo​roz​ma​wiać.Topil​ne.Spo​tkaj​mysięju​tro,pro​szę.–Po​-

da​łana​zwęka​wiar​niwDe​von​portigo​dzi​nęspo​tka​nia.

Te​razmo​głajużtyl​kocze​kać.

ROZDZIAŁSZESNASTY

Do​tarł na miej​sce przed wy​zna​czo​nym przez Oli​vię cza​sem, ale ona i tak była

pierw​sza.

Zo​ba​czy​łago,gdytyl​kosta​nąłwdrzwiach.Jejpo​licz​kipo​czer​wie​nia​ły,aoczypo​-

ja​śnia​ły.

–Do​sta​łemtwo​jąwia​do​mość–po​wie​dział,sia​da​jącna​prze​ciw​koniejprzysto​li​ku.

–Cze​gochcesz?

–Cie​szęsię,żeprzy​je​cha​łeś.Niechcia​łammó​wićcitegoprzezte​le​fon.
–Przezdwamie​sią​ceukry​wa​łaśprzedemnąróż​nerze​czy,ana​glechceszmicoś

po​wie​dziećwczte​ryoczy?–Niekryłiry​ta​cji.

Niebyłjed​nakprzy​go​to​wa​nynato,cousły​szał.
–Je​stemwcią​ży–oznaj​mi​ła.
Pa​trzył na nią zszo​ko​wa​ny. Do sto​li​ka po​de​szła kel​ner​ka, by przy​jąć od nich za​-

mó​wie​nie,leczXan​derod​pra​wiłjąge​stem.Wkoń​cuod​zy​skałgłos.

–Comasznamy​śli,mó​wiąc,żeje​steśwcią​ży?
–To,cotesło​wazwy​klezna​czą.–Oli​vialek​kounio​słaką​ci​kiwarg.
Spoj​rzałnaniąbacz​niejido​strzegłcie​niepodocza​miorazbla​dącerę.Za​nie​po​-

ko​ił się, lecz na​tych​miast stłu​mił to uczu​cie. Ja​kie to ma dla nie​go zna​cze​nie, czy
Oli​viasięwy​sy​pia,czydbaosie​bie?

Chy​bażeto,cooznaj​mi​ła,jestpraw​dą.
–Bę​dzie​mymie​lidziec​ko–po​twier​dzi​ła.
Ca​łym sobą chciał za​prze​czyć jej sło​wom. Dziec​ko. Nie, ni​g​dy wię​cej. Prze​cież

sięza​bez​pie​cza​li.

–Alejak…?
– Uży​wa​li​śmy prze​ter​mi​no​wa​nych pre​zer​wa​tyw – wy​ja​śni​ła, nie spusz​cza​jąc

wzro​kuzjegotwa​rzy.

–Wie​dzia​łaśotym?
–Nie!Oczy​wi​ście,żenie.Wogó​leonichza​po​mnia​łam.Pew​nieku​pi​łeśjeprzed…

–Urwa​ła.

Przedśmier​ciąPar​ke​ra.Takwła​śniebyło.Pod​czasostat​nie​gorokuży​ciaPar​ke​ra

ich ży​cie in​tym​ne ku​la​ło. Kie​dy Par​ker za​czął cho​dzić do przed​szko​la, nę​ka​ły go
chy​bawszyst​kiezna​neczło​wie​ko​wiin​fek​cje,za​ra​żałsiębak​te​ria​miiwi​ru​sa​miod
in​nychdzie​ci.

Oli​via twier​dzi​ła, że z cza​sem jego sys​tem od​por​no​ścio​wy się wzmoc​ni. Wię​cej

nocyspę​dza​ławłóż​kuzPar​ke​rem,pró​bu​jącgouśpić,niżzXan​de​rem.Ko​cha​lisię
rzad​ko,bocałąuwa​gęisiłypo​świę​ci​łapie​lę​gna​cjisyna.

Te​raz znów jest w cią​ży. Xan​de​ra prze​szedł zim​ny dreszcz. Cze​go, na Boga, od

nie​goocze​ku​je?Znówpró​bu​jenimma​ni​pu​lo​wać?

Czymożejejwie​rzyć,żeniemia​łapo​ję​ciaotym,żepre​zer​wa​ty​wybyłyprze​ter​-

mi​no​wa​ne?Możeza​pla​no​wa​łatęcią​żę,jakzapierw​szymra​zem?Pró​bo​wa​łaprzy​-

wią​zaćgodosie​biezapo​mo​cąnie​win​ne​godziec​ka,kie​dywszel​kieinnespo​so​byza​-
wio​dły.

–Mó​wisz,żeniezro​bi​łaśtegoce​lo​wo.
–Oczy​wi​ścieżenie.Przy​się​gam–od​par​ła,lek​kopod​no​szącgłos.Innigo​ścieod​-

wró​ci​ligło​wywichstro​nę.–Je​ślipa​mię​tasz,totyzapierw​szymra​zemza​ini​cjo​wa​-
łeś…

–Pa​mię​tam–prze​rwałjej.
Nie chciał sły​szeć słów, któ​re zbyt wy​raź​nie przy​wo​ły​wa​ły fan​ta​stycz​ne chwi​le.

Za​pachcia​ła,jejwes​tchnie​niaiokrzy​ki.Sil​nepo​czu​cie,żena​le​żątyl​kodosie​bie.
Niechciałotympa​mię​tać.

Ry​zy​kojestzbytduże.
–Idla​te​gojesz​czeniepod​pi​sa​łaśdo​ku​men​tówroz​wo​do​wych?
–Nie!Szcze​rzemó​wiąc,za​po​mnia​łam.
–Szcze​rze?Tocośno​we​go–prych​nąłido​dał,wi​dzącjejzszo​ko​wa​nąminę.–Wy​-

bacz.

Je​ślimiałwie​rzyćjejsło​wom,obo​jesąjed​na​ko​wood​po​wie​dzial​nizatęsy​tu​ację.

Taświa​do​mośćbyłagorz​ka.Naświatprzyj​dzieko​lej​nedziec​ko,wo​becktó​re​goma
zo​bo​wią​za​nia.Aprze​cieżobie​całso​bie,żeni​g​dywię​cejnieweź​mienasie​bieta​kiej
od​po​wie​dzial​no​ści.

Gwał​tow​nieod​su​nąłsięzkrze​słemiwstał.
–Dzię​ku​jęzain​for​ma​cję–rzekłiod​wró​ciłsię.
Poparukro​kachpo​czułrękęOli​viinara​mie​niu.
– Xan​der, pro​szę, zo​stań. Mu​si​my o tym po​roz​ma​wiać. – Znów pod​nio​sła głos,

ztymsa​mymskut​kiemcopo​przed​nio.

–Nieróbscen.Pro​si​łaś,że​bymprzy​je​chałiprzy​je​cha​łem.Prze​ka​za​łaśmiwia​do​-

mość,ate​razwy​cho​dzę.Możepo​win​naśwmię​dzy​cza​siepod​pi​saćswo​jączęśćdo​-
ku​men​tówiprze​słaćjepraw​ni​ko​wi,jakciępro​sił?

Pa​trzyłnajejrękę,ażgopu​ści​ła.
Na​tych​miast ru​szył do drzwi. Nie pa​mię​tał póź​niej, jak po​ko​nał krót​ki dy​stans

zka​wiar​nidoprzy​sta​nipro​muanijakdo​stałsiędobiu​ra.

Pa​mię​tałtyl​kosło​waOli​vii.„Je​stemwcią​ży.”Od​bi​ja​łysięechemwjegogło​wie.
Niechciałzno​wubyćoj​cem.Musipod​jąćde​cy​zje.Trud​nede​cy​zje.Się​gnąłpote​-

le​foniwy​brałnu​merswo​je​goad​wo​ka​ta.

Ma​lo​wa​ławpra​cow​ni,kie​dyusły​sza​łapar​ku​ją​cyprzeddo​memsa​mo​chód.Po​de​-

szładooknaizezdu​mie​niemzo​ba​czy​łaku​rie​ra.Ni​cze​gosięniespo​dzie​wa​ła.

Ku​rierpo​dałjejko​per​tę,wziąłodniejpod​pisiod​je​chał.Peł​nazłychprze​czućzo​-

ba​czy​ła,żenadaw​cąbyłpraw​nikXan​de​ra.Po​wo​liru​szy​łanata​rasnaty​łachdomu
iusia​dłaprzysto​le.Niemia​łasiłyotwo​rzyćko​per​ty,niechcia​łazo​ba​czyćczar​nona
bia​łym,cze​goocze​ku​jeodniejXan​derwod​po​wie​dzinain​for​ma​cjęodziec​ku.

Wciążniemo​głasiępo​go​dzićzjegoza​cho​wa​niemwka​wiar​ni.Niewie​dzia​ła,cze​-

goocze​ki​wa​ła,alenapew​nonietego,żeXan​derwsta​nieiodej​dzie.

Kosprzy​siadłnatra​wieiprze​krzy​wiłłe​pek,pa​trzącnaniąjed​nymokiem.Po​tem

dziob​nąłzie​mięiwzniósłsięwpo​wie​trze,trzy​ma​jącwdzio​biero​ba​ka.

Oli​viapo​czu​łasięjaktenro​bak,zda​nanała​skęinie​ła​skęcze​goświęk​sze​goisil​-

niej​sze​go. Nie było jej z tym do​brze, przy​po​mi​na​ło jej to rze​czy, któ​rych nie była
wsta​niekon​tro​lo​wać.Akon​tro​lasta​łasiędlaniejwszyst​kim.Dzię​kiniejświatkrę​-
ciłsięwewła​ści​wąstro​nę,kie​dywszyst​koinnesięroz​pa​da​ło.

Ob​ra​ca​ła w rę​kach ko​per​tę. Na​praw​dę choć przez chwi​lę my​śla​ła, że Xan​der

ucie​szysięzpo​wo​dudziec​ka?Byćmoże,wchwi​lina​iw​no​ściigłu​po​ty.

Cowięcte​raz?
Od​po​wiedźtrzy​ma​ławrę​kach,alewciążnieczu​łasięnasi​łach,byotwo​rzyćko​-

per​tę.Po​ło​ży​łająnasto​leiwe​szładodomu,byza​pa​rzyćher​ba​tęru​mian​ko​wą.Po​-
temzfi​li​żan​kąwy​szłaznównata​ras,wy​pi​łałykher​ba​tyisię​gnę​łapoko​per​tę.

Jed​nąrękępo​ło​ży​łanabrzu​chu.
–Okej,ma​leń​stwo,prze​ko​naj​mysię,cota​tuśmadopo​wie​dze​nia.
Jed​nym ru​chem ro​ze​rwa​ła pa​pier i wy​ję​ła za​war​tość ko​per​ty. Przej​rza​ła szyb​ko

list,po​temprze​czy​ta​łagopo​now​nie.Zdrę​twia​ła.

Xan​derniemógłja​śniejwy​ra​zićswo​ichuczuć.Byłgo​to​wywspie​raćdziec​kofi​nan​-

so​wo, ale nie chciał utrzy​my​wać z nim ani z Oli​vią kon​tak​tu. W ko​per​cie była też
umo​waokre​śla​ją​cawa​run​kiisumy,któ​rebyłgo​tówpła​cić.Na​wetnatoniespoj​rza​-
ła.

Po​czu​łaro​sną​cązłość.Jakonśmiałod​rzu​cićswo​jedziec​ko?Jątocoin​ne​go,ale

dziec​ko?

Rzu​ci​łalistnastółiwsta​ła.Kil​karazyprze​mie​rzy​ładłu​gośćta​ra​su,po​temza​trzy​-

ma​łasięprzedpra​cow​nią.Przezotwar​tedrzwiwi​dzia​łapłót​na,nadktó​ry​mipra​co​-
wa​ła,za​mó​wie​nia,któ​redo​sta​łapowy​sta​wie.

Ma​lo​wa​nieza​wszebyłojejuciecz​ką–odsmut​kuistra​ty–alete​razmu​sia​łaja​koś

po​zbyćsięzło​ści,byznówsię​gnąćpopę​dzel.

Zi​ry​to​wa​naza​mknę​ładrzwipra​cow​ni,poczymza​nio​słatacęilistdodomu.
Wło​ży​ła te​ni​sów​ki i ru​szy​ła na pla​żę. Ma​sze​ro​wa​ła po pia​sku, nie za​uwa​ża​jąc

świa​tłaod​bi​ja​ją​ce​gosięwfa​lachaniwzma​ga​ją​ce​gosięupa​łu,kie​dysłoń​cesię​gnę​ło
ze​ni​tu.

Gdy do​tar​ła do koń​ca pla​ży, po​zby​ła się naj​więk​szej zło​ści. Usia​dła na ław​ce

wcie​niuicze​ka​ła,ażod​dechitęt​nowró​cądonor​my.

Coskło​ni​łoXan​de​radota​kiejde​cy​zji?Pró​bo​wa​łazra​cjo​na​li​zo​waćjegosta​no​wi​-

sko.

Chłódidy​stans,przyktó​rymsięupie​rał,niece​cho​wa​łymęż​czy​zny,któ​re​gopo​ko​-

cha​ła.Wie​dzia​ła,żepo​tra​fiłbyćzdy​stan​so​wa​nyinie​za​leż​ny.By​wałteżupar​tyido
sza​leń​stwadro​bia​zgo​wy.

Nie był jed​nak czło​wie​kiem, któ​ry od​rzu​cił​by dziec​ko. Swo​je dziec​ko. Choć był

zły,gdyza​szławcią​żęzPar​ke​rem,ko​chałsyna.Możechy​bapo​ko​chaćswo​jedru​-
giedziec​ko?

Sa​mot​namewakrą​ży​ławpo​wie​trzu,poczymopa​dłanawodę.CzyXan​derchce

byćwol​nyjaktamewa?Od​po​wia​daćtyl​kozasie​bieiprzedsobą?

Czyjejkłam​stwaistra​taPar​ke​rapo​zba​wi​łygozdol​no​ścidomi​ło​ści?
Gdzieśztyługło​wysły​sza​łasta​now​cze:Nie.
Cze​muwięcXan​derniechcemiećdoczy​nie​niazdziec​kiem?Zestra​chu.Tota​kie

pro​ste.Bałsięznówpo​ko​chaćdziec​ko,możeijąbałsięko​chać.Czymi​łośćniejest
opar​tanaza​ufa​niu?Aczynieza​wio​dłategoza​ufa​nia,itokil​karazy?

Czywspar​łagowczar​nychdniachino​cachpośmier​ciPar​ke​ra?Nie,byłaprze​-

peł​nio​naoskar​że​nia​miorazbó​lemiprze​no​si​łanaXan​de​rawła​snepo​czu​ciewiny.

Czy gdy opusz​czał ją za pierw​szym ra​zem, pró​bo​wa​ła go za​trzy​mać? Nie, była

otę​pia​łazbólu.

Wie​dzia​łaconie​coojegoro​dzi​nie,choćXan​derni​g​dywie​lenatente​matniemó​-

wił,aOli​vianieutrzy​my​wa​łabli​skichsto​sun​kówzte​ścio​wą.Wie​dzia​łatyl​ko,żeoj​-
ciecXan​de​rapośmier​cipier​wo​rod​ne​goza​mknąłsięwso​bie.Mat​kaXan​de​racięż​-
kopra​co​wa​ła,byutrzy​maćje​dy​ne​gosyna,któ​ryjejpo​zo​stał,orazmęża.Nieoka​zy​-
wa​łami​ło​ściprzy​tu​la​niemica​łu​sa​mi,alero​bi​ła,cowjejmocy,byza​pew​nićro​dzi​nie
bez​piecz​nybyt.

Czyza​temmożedzi​wić,żeXan​derniepo​tra​fiłwy​ra​żaćbólu?Dla​cze​gowcze​śniej

otymniepo​my​śla​ła?Do​ra​stałzdwoj​giemlu​dzi,zktó​rychkaż​deina​czejra​dzi​łoso​-
biezestra​tą.Czyktośkie​dyśpy​tałgo,jaksięczułpostra​ciebra​ta,apo​temsyna?

Onategoniezro​bi​ła.
Jakmaprze​bićtenpan​cerz,któ​rymsięoto​czył?Jużstra​ci​łajegoza​ufa​nie,więc

czywogó​lejestmoż​li​we,byjejwy​ba​czyłizna​lazłznówdlaniejmiej​scewser​cu?

Te​razniebyłojużmię​dzynimiżad​nychta​jem​nic.Mo​gła​bypod​jąćpró​bę.Jestto

win​naXan​de​ro​wi,ichdziec​kuiso​bie,bywal​czyćoto,couwa​żazasłusz​ne.

Było już póź​no, gdy od​słu​chał ostat​nie wia​do​mo​ści od Oli​vii. Od​kła​dał to przez

więk​szączęśćdnia.Popo​wro​ciedodomuwie​dział,żedłu​żejniemożeztymcze​-
kać.Oli​viamó​wi​ławprostirze​czo​wo.

Otrzy​ma​ła jego pro​po​zy​cję od praw​ni​ka, ale chcia​ła z nim to omó​wić oso​bi​ście.

Je​ślizgo​dzisięzniąznówspo​tkać,niebę​dziedłu​żejzwle​ka​ła.Pod​pi​szewszyst​ko,
cze​gobę​dzieso​bieży​czył,iprze​ka​żemudo​ku​men​typod​czastegospo​tka​nia.

Po​wi​niendoniejza​dzwo​nić.Za​miasttegorzu​ciłte​le​fonnasto​likiwy​cią​gnąłsię

naka​na​pie.

Naatra​men​to​wymnie​biepo​ły​ski​wa​łygwiaz​dy,jak​bygwiaz​dyod​le​głejga​lak​ty​ki.

Od​le​gły,todo​bresło​wo.Od​le​głośćtobez​pie​czeń​stwo,dzię​kiktó​re​muczło​wie​ko​wi
ser​ceniepękanami​lio​nyka​wał​ków.

Tegowła​śniepo​trze​bo​wał.Dy​stan​su.
Pró​bo​wał rzu​cić się w wir pra​cy, by zy​skać emo​cjo​nal​ny dy​stans. Lecz w chwi​-

lach,kie​dysięniepil​no​wał,pod​kra​da​łysięmy​ślioOli​vii.Jejob​raz,gdyprzy​je​cha​ła
doszpi​ta​la,aonwi​działnajejtwa​rzymi​łośćitro​skę.Jejde​ter​mi​na​cja,bypo​móc
mu od​zy​skać zdro​wie. Jej peł​ne roz​ko​szy wes​tchnie​nia, kie​dy się ko​cha​li, jak​by
wszyst​kowichświe​cieukła​da​łosięide​al​nie.

Na​wie​dza​ły go też daw​niej​sze wspo​mnie​nia z cza​sów, gdy żył Par​ker. Two​rzy​li

wów​czasmałąszczę​śli​wąro​dzi​nę.Ro​dzą​cysięwtrze​wiachbólprzy​po​mniałXan​de​-
ro​wi,żeni​g​dyniezo​ba​czy,jakPar​kerdo​ra​sta.Bólpo​łą​czo​nyzpo​czu​ciemwiny,bo
toonzo​sta​wiłbra​męotwar​tąitoonrzu​ciłBo​zo​wipił​kę,zaktó​rąpieswy​padłna
dro​gę.Każ​daztychrze​czysamawso​bieniezna​czy​łatakwie​le,alera​zemdo​pro​-
wa​dzi​łydotra​ge​dii.

Do​świad​czy​lizOli​viąta​kiejsa​mejstra​tyjakjegoro​dzi​ce.Aleonniejestswo​im

oj​cem.Niepod​dasięinieugniepodcię​ża​rembólu.

Niego​dziłsięnasła​bość.Niego​dziłsięnato,bypo​trze​bo​waćOli​viibar​dziej,niż

onagopo​trze​bo​wa​ła.Kie​dysta​łosięja​sne,żeOli​viajużgoniepo​trze​bu​je,od​szedł.
Musiod​wró​cićczymśuwa​gę,tyl​koczym?

Wziąłznówte​le​foniprzej​rzałli​stękon​tak​tów.Niebyłwna​stro​junana​pę​dza​ne

te​sto​ste​ro​nemmę​skieto​wa​rzy​stwo.Za​trzy​małsięprzynu​me​rzeRa​chel​le.

Dałamudozro​zu​mie​nia,żechęt​niepo​dej​miegręwmiej​scu,gdziejegowy​pa​dek

jąprze​rwał.Ana​wetpo​su​niesięda​lej.

Przy​je​cha​łapółgo​dzi​nypojegote​le​fo​nie.
–Taksięcie​szę,żeza​dzwo​ni​łeś–po​wie​dzia​ła,mru​czącjakkotiuno​szącgło​wę.
Xan​derjąpo​ca​ło​wał,bar​dzochciałcośpo​czuć,co​kol​wiekpozaobo​jęt​no​ścią,lecz

nicztego.Możepopro​stuwy​szedłzwpra​wy.

Choć gdy cho​dzi​ło o Oli​vię, nie po​trze​bo​wał żad​nej wpra​wy, po​wie​dział zło​śli​wy

głoswjegogło​wie.Wy​ci​szyłgoiza​pro​siłRa​chel​ledopo​ko​ju.

–Maszocho​tęnacośdopi​cia?
–Ja​sne,pi​notnoir,je​ślimasz.–Usa​do​wi​łasięnaka​na​pie,krzy​żu​jącnogi.
Za​uwa​żył, że jej spód​ni​ca unio​sła się, od​sła​nia​jąc uda. Ra​chel​le była nie​wy​so​ka,

zatomia​łaide​al​nąfi​gu​rę,po​tra​fi​łateżpod​kre​ślaćstro​jemswo​jeatu​ty.

Xan​derspo​dzie​wałsięprzy​pły​wuza​in​te​re​so​wa​nia,ana​wetpo​żą​da​nia.Iznówsię

za​wiódł.

Po​szedł z bu​tel​ką wina do kuch​ni. Po chwi​li wró​cił i po​dał Ra​chel​le kie​li​szek.

Wznie​ślito​ast.

–Zanowypo​czą​tek–po​wie​dzia​łaRa​chel​lezbły​skiemna​dzieiwoczach,prze​rzu​-

ca​jącwło​syprzezra​mię.–Iszczę​śli​weza​koń​cze​nie–do​da​łazuśmie​chem.

Xan​derkiw​nąłgło​wąiwy​piłłykwina.Na​wetwinomuniesma​ko​wa​ło.Wszyst​ko

tegowie​czo​rujestnietak.

Ra​chel​leza​czę​łamó​wićopra​cy.Nie​daw​noawan​so​wa​ła.Xan​derzprzy​jem​no​ścią

słu​chał i przy​kla​ski​wał wie​lu jej po​my​słom, ale kie​dy prze​szła do bar​dziej oso​bi​-
stych spraw i po​ło​ży​ła rękę na jego udzie, przy​su​wa​jąc się do nie​go, wie​dział, że
musiza​koń​czyćtospo​tka​nie.

–Ra​chel​le,wy​bacz,ale…
Wjejoczachbyłżal,siłąwolisięuśmiech​nę​ła.Za​bra​łarękęzjegoudaipo​ło​ży​ła

pal​cenajegowar​gach.

– Okej, wi​dzę, że się sta​rasz, ale nic nie wy​cho​dzi, tak? Na​praw​dę nie mu​sisz.

Pro​blemwtym,żewciążje​steśmę​żemOli​vii.Możenietyl​konapa​pie​rze.–Po​ło​ży​-
łarękęnajegopier​si.–Alewser​cu.

Po​sta​wi​łakie​li​szeknasto​li​kuipod​nio​słasię.
–Niewsta​waj.Wyj​dęsama.Ile​piejcitozo​sta​wię.
Zbocz​nejkie​sze​nito​reb​kiwy​ję​łakluczdomiesz​ka​niaipo​ło​ży​łagoobokkie​lisz​-

ka.

Kie​dywy​szła,Xan​derpa​trzyłnatenklucz.Dałgojejja​kiśty​dzieńprzedwy​pad​-

kiem,żebymo​głasięunie​goprze​brać,gdyżmiesz​ka​łado​syćda​le​ko.Po​temmie​li
ra​zemje​chaćnaprzy​ję​cie urzą​dza​neprzezichklien​ta. Tam​te​gowie​czo​ruanina​-
stęp​ne​godnianiepo​pro​siłjąozwrotklu​cza,my​śląc,żemożeichre​la​cjasięroz​wi​-
nie.Niemógłsiębar​dziejmy​lić.

Po​wtó​rzyłso​biewmy​ślijejpo​że​gnal​nesło​wa.

Na​praw​dęwciążko​chaOli​vię?Wstałiwy​niósłkie​lisz​kidokuch​ni.Wy​lałichza​-

war​tośćdozle​wuizo​sta​wiłjenabla​cie,poczymru​szyłdosy​pial​ni.

Po​kójwy​da​wałsiępu​sty.Dodia​bła,onsamczułsiępu​sty.Naj​wyż​szaporazdo​być

sięnaszcze​rośćwo​becsie​bie.Tę​sk​niłzaOli​vią.

Tę​sk​niłzaichży​ciemra​zeminowąbli​sko​ścią,któ​rasięmię​dzynimizro​dzi​łapo

jego wy​pad​ku. Ale czy po​tra​fi jej wy​ba​czyć? Czy mógł jej pra​gnąć – jej i dziec​ka,
któ​reno​si​ła–wie​dząc,żemogągotakmoc​nozra​nić?

Ko​lej​na bez​sen​na noc nie przy​nio​sła mu od​po​wie​dzi. Ani na​stęp​ny wy​peł​nio​ny

obo​wiąz​ka​midzień.

Był zmę​czo​ny i wię​cej niż tro​chę roz​draż​nio​ny, kie​dy o ósmej wie​czo​rem wró​cił

domiesz​ka​nia.

Ostat​niąoso​bą,któ​rąchciałzo​ba​czyć,byłaOli​via,któ​racze​ka​łananie​goprzed

drzwia​mi.

ROZDZIAŁSIEDEMNASTY

Gdyzo​ba​czy​ła,żeXan​derwy​siadłzwin​dy,szyb​kosięwy​pro​sto​wa​ła.Twarzmia​ła

bla​dąiścią​gnię​tą.Xan​derztru​dempo​wstrzy​małsięprzedwy​ra​że​niemtro​ski.

–Oli​via?–rzekłnapo​wi​ta​nie.
–Nie…niemo​głamcze​kać,ażod​dzwo​nisz.Mu​sia​łamsięztobązo​ba​czyć.
–Wejdź.
Otwo​rzył drzwi i lek​ko pchnął ją do środ​ka. Idąc za nią, po​czuł zna​jo​my za​pach

ijegocia​łona​tych​miastza​re​ago​wa​ło.Dla​cze​gowczo​rajtakniebyło?Cze​mutyl​ko
Oli​viabu​dziwnimtęre​ak​cję?

–Usiądź,kiep​skowy​glą​dasz–stwier​dził,po​sta​wiłtecz​kęizdjąłma​ry​nar​kę.–Ja​-

dłaścoś?

–Tak,dzię​ku​ję.Przedwyj​ściemzdomuja​dłamko​la​cję.
–Dłu​gocze​ka​łaś?
–Chwi​lę–od​par​ławy​mi​ja​ją​coiusia​dła.–Na​praw​dęuwa​żasz,żejestdlanasza

póź​no?–za​py​ta​łaner​wo​wo.–Niepo​tra​fiszmiwy​ba​czyćidaćnamszan​sy?

Xan​derwsu​nąłpal​cewewło​syiwes​tchnął.Wciążza​da​wałso​bietosamopy​ta​nie

i do​tąd nie zna​lazł na nie od​po​wie​dzi. Ser​ce mó​wi​ło mu, by się pod​dał, ale ro​zum
ido​świad​cze​nieka​za​łymuodejśćodOli​vii,pókijesz​czejestdotegozdol​ny.

Botakna​praw​dęda​rzyłjąuczu​ciem.Tyl​koczymożeznówry​zy​ko​waćiza​czy​nać

noweży​ciezOli​viąidziec​kiem?

–Xan​der?Po​wiedzcoś,pro​szę.
Wjejgło​siesły​szałcier​pie​nieinie​pew​ność.Ja​kaśjegoczęśćchcia​łająza​pew​nić,

żewszyst​kosięuło​ży.Inna,ciem​niej​szastro​na,zbytdo​brzepa​mię​ta​ładzie​ciń​stwo,
kie​dywra​całzeszko​łydoprze​peł​nio​ne​gosmut​kiemipo​zba​wio​ne​gocie​pładomu.

Pa​mię​tałpust​kę,któ​rąpo​zo​sta​wiłposo​biebrat,zbytgłę​bo​ką,byXan​dermógłją

za​peł​nić.Atak​żepust​kę,któ​rąpo​zo​sta​wi​łaposo​bieśmierćPar​ke​ra.Zbytbo​le​sną,
by so​bie choć​by wy​obra​zić pró​bę jej za​peł​nie​nia. Mi​łość boli, a on miał już dość
bólu.

UsiadłobokOli​vii,oparłłok​cienako​la​nach,złą​czyłdło​nieiopu​ściłgło​wę.
–Niesą​dzę–od​rzekłwkoń​cu.
–Toprzy​naj​mniejbrzmibar​dziejobie​cu​ją​coniżzde​cy​do​wa​nenie–stwier​dzi​łaze

smut​kiem.

Spoj​rzałnanią,natakdo​brzezna​nąmutwarz.De​li​kat​nydo​tykidys​kret​napo​-

moctejko​bie​typo​mo​głymudojśćdosie​biepowy​pad​ku.Ko​bie​ty,wktó​rejjesz​cze
bar​dziejsięza​ko​chał,gdyzniąza​miesz​kałpowyj​ściuzeszpi​ta​la.Gdy​bytyl​koso​-
bienatopo​zwo​lił,był​bywo​becniejbez​bron​ny.Iwo​becichnie​na​ro​dzo​ne​godziec​-
ka.

Niemożedotegodo​pu​ścić.Musizniąskoń​czyćraznaza​wsze.
–Le​piejjużidź.Niemamyoczymroz​ma​wiać,Oli​vio–po​wie​dział.
–Niewyj​dę,do​pó​kimnieniewy​słu​chasz–upie​ra​łasię.–Mampra​wopo​wie​dzieć

ci,coczu​ję.Ko​chamcię.Każ​dymójod​dech,każ​dywy​bór,od​kądcięspo​tka​łam,jest
zwią​za​nyztobą.Wiem,żenie​któ​reztychwy​bo​rówbyłyzłeijestmiztegopo​wo​du
bar​dzoprzy​kro,aleuczęsięnabłę​dach.

–Ni​g​dyoniccięniepro​si​łem–od​parłiza​cząłsiępod​no​sić.
Oli​viachwy​ci​łagozarękęipo​cią​gnę​ławdół.
–Pew​nienieprzy​znasz,żechcesz,że​bymsta​no​wi​łaczęśćtwo​je​goży​cia.Jaito

dziec​ko.–Wzię​łagłę​bo​kiod​dech.–Roz​ma​wia​łamztwo​jąmat​ką.Wiem,coprze​ży​-
wa​łeśwdzie​ciń​stwie.

–Cozro​bi​łaś?Poco?Niemia​łaśpra​wazniąroz​ma​wiaćnatente​mat.
Za​go​to​wałsięzezło​ści.Wście​kłynaOli​vięzato,żekon​tak​to​wa​łasięzjegomat​-

kąwspra​wie,któ​rado​ty​czy​łatyl​koichdwoj​ga,iwście​kłynamat​kę,żeroz​ma​wia​ła
zOli​vią,choćznimni​g​dyniemó​wi​łaoprze​szło​ści.

–Mu​sia​łamdo​wie​dziećsię,czymamyszan​sę.Pośmier​ciPar​ke​razro​bi​łamto,co

ro​bi​łam przez mi​nio​ne dwa​dzie​ścia lat. Po​zbie​ra​łam ka​wał​ki, na ja​kie się roz​pa​-
dłam,icią​gnę​łamda​lej.

–Spa​ko​wa​łaśdopu​dełży​ciePar​ke​raiodło​ży​łaśjewgłę​bo​kikąt!Po​trak​to​wa​łaś

Par​ke​rajakcoś,oczymna​le​żyza​po​mnieć,jak​byni​g​dynieist​niał.

–Ina​czejwte​dyniepo​tra​fi​łam–od​po​wie​dzia​łamuspo​koj​nie.–Nieby​łamwsta​-

nieotymmó​wić.Wmoimro​dzin​nymdomunieroz​ma​wia​łosięoemo​cjach,po​dej​-
rze​wam,żetwójdombyłpo​dob​ny.Two​jamamapo​wie​dzia​łamiotwo​imta​cie.Jego
bólbyłgłęb​szyniżża​ło​ba,aosta​tecz​niekom​plet​niegozła​mał.Niechcę,żebycie​-
bie to spo​tka​ło. Mu​si​my być ra​zem. Żad​ne z nas samo so​bie z tym nie po​ra​dzi.
Może,je​ślinadtympo​pra​cu​je​my,sta​nie​mynanogi.Po​wiedz,pro​szę,żespró​bu​jesz.
Po​wiedz,żewar​tospró​bo​wać.

Wzię​łagozarękęiprzy​ci​snę​łajądopła​skie​gojesz​czebrzu​cha.
–Po​wiedz,żewszy​scytro​jenatoza​słu​gu​je​my.
Spoj​rzał na swo​ją rękę, po​tem pod​niósł wzrok na jej twarz, oczy lśnią​ce od łez.

Czułłzypodpo​wie​ka​mi.

–Niemogęcitegopo​wie​dzieć.
Nienata​kiesło​wali​czy​ła,mimotopró​bo​wa​łada​lej.
–Po​myślchwi​lę.Pro​szęprzezwzglądnanaswszyst​kich.Żad​neznasniejestide​-

ałem, ale ra​zem mo​że​my się po​sta​rać. Wiem, że je​stem tak samo win​na, bo nie
dzie​li​łamsięztobąuczu​cia​mi.Niemo​głampo​zwo​lić,żebybólwy​do​stałsięnapo​-
wierzch​nię,bowte​dybymnieobez​wład​nił.Moimje​dy​nymle​kar​stwembyłapra​ca.
Ni​g​dyniechcia​łamcięod​trą​cić.

–Tynietyl​komnieod​trą​ci​łaś,Li​vvy,aleteżukry​łaśwszyst​kiepa​miąt​kipoPar​ke​-

rze.Mia​łemwra​że​nie,żekie​dyumarł,prze​stałsiędlacie​bieli​czyć.Ni​g​dyonimnie
mó​wi​łaś.Pra​wieniewy​mie​nia​łaśjegoimie​nia.

–Par​kerbyłdlamniebar​dzoważ​ny.Tyby​łeśważ​ny.My,ro​dzi​na,by​li​śmyważ​ni.
Wsta​łaiza​czę​łakrą​żyćpopo​ko​ju.
–Pośmier​ciPar​ke​raitwo​imodej​ściuszu​ka​łamza​po​mnie​niawpra​cy.Je​dy​niepra​-

cu​jąc,nieczu​łambólupostra​ciewasobu.By​łamwsta​nietyl​kopra​co​wać.Niemo​-
głam jeść ani spać. Stwo​rzy​łam wte​dy naj​sil​niej za​bar​wio​ne emo​cjo​nal​nie pra​ce.
Zdo​by​łamna​wetagen​ta.Totam​tympra​comza​wdzię​czamobec​nysuk​ces.Alewiesz
co?–Przy​sta​nę​łana​prze​ciwnie​go.–Ja​kośniepo​tra​fiębyćztegodum​na.Czu​jęsię,

jak​bymzy​ska​łanaśmier​ciPar​ke​ra.Ma​lo​wa​łamswójból,złość,swo​jewy​rzu​tysu​-
mie​nia.

– Wy​rzu​ty su​mie​nia? O czym ty mó​wisz? – Xan​der wstał, za​ci​ska​jąc pię​ści. – To

nietyzo​sta​wi​łaśotwar​tąbra​mę,nietyrzu​ci​łaśpsupił​kęwstro​nędro​gi.Towszyst​-
komojawina.

Łzaspły​nę​łapopo​licz​kuOli​vii.Xan​derchciałjąwy​trzeć,alenieśmiałjejdo​tknąć.
–Wiem,oskar​ży​łamcięoto.Ła​twiejmibyłozrzu​cićwinęnacie​bie,niżprzy​znać

siędowła​sne​goudzia​łuwtym,cosięsta​ło.Tegoran​kaPar​kerba​wiłsięwpra​cow​-
ni.Ha​ła​so​wałpo​cią​giemidzia​łałminaner​wy,niemo​głamsku​pićsięnapra​cy.Ka​-
za​łammuwyjśćnapo​dwó​rze.Gdy​bymtegoniezro​bi​ła…–Urwa​łaioto​czy​łasięra​-
mio​na​mi.

Xan​dermil​czał.Oli​viapo​de​szładoka​na​pyiwzię​łato​reb​kę.
–Prze​pra​szam.Mia​łamna​dzie​ję,żeje​ślipo​roz​ma​wia​my,cośztegowyj​dzie.Ale

chy​baprze​paść,któ​ranasroz​dzie​li​ła,jestzbytgłę​bo​ka.

Za​nimjąza​trzy​małipo​wie​działcoślo​gicz​ne​go,wy​szła.Wży​ciunieczułsiętak

sa​mot​ny.

Opadł na ka​na​pę i ga​pił się przez okno. Ostat​nie pro​mie​nie wie​czor​ne​go słoń​ca

gła​ska​ły pół​wy​sep po dru​giej stro​nie por​tu. Pół​wy​sep, gdzie stał jego dom i gdzie,
je​ślimiałbyćszcze​ry,zo​sta​łojegoser​ce.

Po​wtó​rzyłwmy​ślisło​waOli​vii,zwłasz​czate,gdymó​wi​łaoswo​imbłę​dziepo​peł​-

nio​nymtam​te​gokosz​mar​ne​godnia,kie​dyichświatsięza​trzy​mał.

Dla​cze​godo​tądotymniewspo​mi​na​ła?
Te​razzro​zu​miał,żesiępo​zbie​ra​ła,bowzię​łaprzy​kładzojca,któ​rypośmier​cijej

mat​kisamtaksięza​cho​wałita​kie​goza​cho​wa​niasięponiejspo​dzie​wał.

Trze​ba iść na​przód, nie oglą​da​jąc się za sie​bie. I nie roz​ma​wiać o tym, co boli.

Po​dob​niebyłoprze​cieżwro​dzin​nymdomuXan​de​ra.

Czy po śmier​ci Par​ke​ra mógł pod​jąć wy​si​łek, by ura​to​wać swo​je mał​żeń​stwo?

Oczy​wi​ście,żetak.Aleonbyłza​nad​tosku​pio​nynaso​bie.Naobro​nietychmu​rów,
któ​rewzno​siłprzezwięk​szączęśćży​ciatakjakjegomat​ka.Mat​kani​g​dynieoka​zy​-
wa​łasła​bo​ści,ni​g​dyniewi​dział,bypła​ka​ła.Gdybyłocięż​ko,aczę​stobyłocięż​ko,
boztru​demzwią​zy​wa​łako​nieczkoń​cem,pra​co​wa​łajesz​czewię​cej.Czyniepo​stę​-
po​wałtaksamo?

GdyOli​viaoznaj​mi​ła,żebędąmie​lidziec​ko,rzu​ciłsięwwirpra​cy.Zdy​stan​so​wał

sięodniej,ro​biąc,cowjegomocy,byza​pew​nićimbez​pie​czeń​stwofi​nan​so​we.Za​-
słu​żyłna​wetnaawans.Tobyływy​mier​nesuk​ce​sy,miałpra​wobyćznichdum​ny.

Coonwte​dy,dodia​bła,wie​działoby​ciuoj​cem?Niedo​stałwdomudo​bre​gowzo​-

ru do na​śla​do​wa​nia. Nie miał cza​su, by się do tego przy​go​to​wać. Nie roz​ma​wia​li
o tym, póki ni stąd, ni zo​wąd Oli​via nie za​sko​czy​ła go in​for​ma​cją o cią​ży. Ku jego
zdu​mie​niu, gdy Par​ker przy​szedł na świat, więź i mi​łość po​ja​wi​ły się na​tych​miast.
Rów​niesa​tys​fak​cjo​nu​ją​ce,coprze​ra​ża​ją​ce.

Oj​co​stwo oka​za​ło się dla Xan​de​ra nie​ocze​ki​wa​ną ra​do​ścią. Li​vvy bez pro​ble​mu

zo​sta​wi​ła szko​łę i po​świę​ci​ła się ma​cie​rzyń​stwu. Czy kie​dy​kol​wiek – tak jak on –
kwe​stio​no​wa​łaswo​jązdol​nośćdoby​ciado​brymro​dzi​cem?Je​ślitak,nieoka​zy​wa​ła
tego.

Jed​ną z rze​czy, któ​re z po​cząt​ku go do niej przy​cią​gnę​ły, była jej nie​za​leż​ność.

Z cza​sem to samo po​wo​li sta​wa​ło się przy​czy​ną dzie​lą​cej ich prze​pa​ści. Xan​der
zko​lei,sta​ra​jącsięniebyćklo​nemojca,czy​liofia​rąprze​szło​ści,wpadłwpu​łap​kę
ipo​stę​po​wałdo​kład​nietakjakmat​ka.

Dla​cze​goniedo​strzegł,żeniemusibyćczę​ściądys​funk​cyj​ne​gozwiąz​ku?Wró​cił

my​ślą do chwi​li, kie​dy za​ko​chał się w Oli​vii. Znał wie​le ko​biet – pięk​nych, sil​nych,
zdol​nych. Żad​na z nich nie zro​bi​ła na nim ta​kie​go wra​że​nia jak Oli​via. Cze​mu
otwar​tośćwo​becje​dy​nejoso​by,zktó​rąchciałbyćbli​sko,mia​ła​bybyćczymśzłym?

Czyswo​jąupar​tąre​zer​wąprzy​czy​niłsiędoupad​kuichmał​żeń​stwa?Oczy​wi​ście,

żetak.Cze​muza​tem,za​miastiśćwży​ciuwła​snądro​gą,ru​szyłwśla​dymat​ki?

Byłgłup​cem.Skoń​czo​nymidio​tą.Od​trą​ciłje​dy​nąoso​bę,któ​rabez​wa​run​ko​wogo

ko​cha​ła,któ​rapo​trze​bo​wa​łagotak,jakonjejpo​trze​bo​wał.

Tak,pra​gnąłbyćbli​skoOli​viiiniemawtymniczłe​go.Tonieczy​nigosłab​szym,

nieod​bie​ramę​sko​ści.Tomudo​da​jesiły,po​nie​ważjąko​cha.

Wstałipod​szedłdookna.Oparłrękęnaszy​bieipa​trzyłnaod​le​głewzgó​rze,na

któ​rymstałichdom.Li​vvypod​ję​łakil​kagłu​pichde​cy​zji,aleczyjemusiętoniezda​-
rzy​ło?Czypo​tra​fijejwy​ba​czyć,żenimma​ni​pu​lo​wa​ła,gdywy​szedłzeszpi​ta​la?

Złość,któ​ranimpo​wo​do​wa​łaprzezostat​niety​go​dnie,po​wo​liga​sła.Oczy​wi​ście,

żemógł​byjejwy​ba​czyć.Obo​jemu​sząnadtympo​pra​co​wać.

Te​razmu​sząteżmy​ślećono​wymży​ciu.Jakwogó​lemo​głomuprzyjśćdogło​wy,

byod​ciąćsięodswo​je​godziec​ka?Niewi​dzieć,jaksięro​dzi,do​ra​stairoz​wi​ja?

Samamyślotymbyłabo​le​sna,in​stynk​tow​nieza​cząłsięodniejdy​stan​so​wać,ale

siępo​wstrzy​mał.Bóljestwpo​rząd​ku.Emo​cjesąwpo​rząd​ku.

Za​mknąłoczyiod​wró​ciłsięodokna.Czyjestdośćsil​ny,bytozro​bić?Byza​ufać,

po​zwo​lić,żebyjegoży​ciemrzą​dzi​łami​łośćiprze​staćsiękon​tro​lo​wać?Cze​ka​jągo
po​waż​nede​cy​zje,achciałbyćpew​ny,żesąwła​ści​we.

Icoważ​niej​sze,musibyćprze​ko​na​ny,żepod​jąłjezwła​ści​wychpo​wo​dów.

ROZDZIAŁOSIEMNASTY

Nad​szedłdzieńWi​gi​lii.Mi​nąłty​dzieńodchwi​li,gdyOli​viawi​dzia​łaXan​de​ra.Tego

ran​kapo​sta​no​wi​łaświą​tecz​nieude​ko​ro​waćdom,aza​temwy​bra​łasięnastrych,by
cze​goś tam po​szu​kać. Ale gdy na​tknę​ła się na roz​rzu​co​ne rze​czy Par​ke​ra, któ​re
Xan​derzo​sta​wiłnapod​ło​dze,za​po​mnia​łaoświą​tecz​nychde​ko​ra​cjach.

Scho​wa​łaubra​niaiza​baw​ki,pod​nio​słazpod​ło​gial​bu​my,byjeteżza​mknąćwpu​-

dle.Wostat​niejchwi​lizmie​ni​łazda​nieize​szłazniminadół.

Po​ło​ży​ła je na pół​ce w po​ko​ju. Tam jest ich miej​sce. Po​sta​wi​ła też na miej​sce

opra​wio​nezdję​ciaPar​ke​ra.Po​temprzy​nio​słazestry​chukar​tonzza​baw​ka​miipo​-
sta​wi​łagowpo​ko​ju,któ​ryna​le​żałdosyna,awktó​rymnie​dłu​goza​miesz​kako​lej​ne
dziec​ko.

Zro​bi​ło jej się lżej na ser​cu. Wszyst​kich tych rze​czy bra​ko​wa​ło, gdy je ukry​ła

przedswo​imwzro​kiem.Byłotak,jak​byktośwy​rwałjejzpier​sika​wa​łekser​ca.

Ni​g​dynieprze​sta​nietę​sk​nićzasy​nem,alete​razprzy​naj​mniejmożegowspo​mi​-

nać.Możeza​cząćso​biewy​ba​czaćde​cy​zje,ja​kiepod​ję​łatam​te​godnia.

Porananowypo​czą​tek.Gdy​bytyl​koXan​derbyłtura​zemznią.Nie​zli​czo​nąlicz​-

bęrazyspraw​dza​łase​kre​tar​kęau​to​ma​tycz​nąiko​mór​kę,byzo​ba​czyć,czydzwo​nił.
Porasta​wićczo​łopo​nu​rejpraw​dzie.Niebę​dziewspól​nejprzy​szło​ści.Pa​pie​ryroz​-
wo​do​we i pro​po​zy​cja Xan​de​ra wspar​cia fi​nan​so​we​go dla ich dziec​ka le​ża​ły przed
niąnaku​chen​nymsto​le.Oli​viaści​ska​ławręcepió​ro.

– Pod​pisz i skończ z tym – po​wie​dzia​ła do sie​bie i po​ło​ży​ła rękę na brzu​chu. –

Damyso​bieradę.

Za​nimprzy​ło​ży​łapió​rodopa​pie​ru,za​dzwo​niłdzwo​nekudrzwi.Zwes​tchnie​niem

iry​ta​cjirzu​ci​łapió​ronastółiwy​szładoholu.Nawi​dokXan​de​ra,któ​rystałzręką
opar​tąofra​mu​gę,wsta​rejblu​ziezcza​sówstu​denc​kichirów​niesta​rychdżin​sach,
ser​cejejza​mar​ło.Jegosza​reoczybłysz​cza​ły,nabro​dziewid​niałza​rost.

–Przy​sze​dłeśwspra​wiepa​pie​rów?–Wy​tar​ładło​niewdżin​sy.
–Nie​zu​peł​nie–od​parł.–Mamdlacie​biepre​zentpodcho​in​kę.Wła​ści​wiedlacie​-

bieidziec​ka.

Oli​viapa​trzy​łananie​gozmie​sza​na.
–Dla…?
–Chodźizo​bacz.
Od​wró​ciłsięiru​szyłprzedsie​bie.Oli​viadoj​rza​łasuva.Naj​wi​docz​niejle​karzpo​-

zwo​liłjużXan​de​ro​wipro​wa​dzićsa​mo​chód.Copraw​dani​g​dyniechciałczymśta​kim
jeź​dzić. To ona wy​bie​ra​ła prak​tycz​ne sa​mo​cho​dy, on zaś spor​to​we dwu​drzwio​we
za​gra​nicz​neauta.Możepo​ży​czyłodko​gośtegosuva?

Możepre​zentniemie​ściłsięwjegoau​cie?
–Idziesz?–za​wo​łał,sto​jącprzybra​mie.
–Ja​sne.–Po​szłazanimścież​ką.–Twój?
– Taa, uzna​łem, że pora zo​sta​wić wy​ści​go​we auta za​wo​dow​com i tro​chę do​ro​-

snąć.Ara​czejpopro​studo​ro​snąć.

Tyłsuvabyłotwar​ty.Przezprzy​ciem​nio​nąszy​będoj​rza​łatrans​por​terdlapsa.Na

wi​dok ma​łe​go be​agle’a otwo​rzy​ła usta. Xan​der otwo​rzył trans​por​ter, wziął szcze​-
nia​kanaręceipo​dałgoOli​vii.

–We​so​łychświąt,Li​vvy.
Piesuniósłłe​pekira​do​śniepo​li​załbro​dęOli​vii,aonasięro​ze​śmia​ła.
–Aledla​cze​go?
–Każ​dydzie​ciakpo​wi​nienmiećpsa,praw​da?–Xan​derwy​jąłtor​bęzza​baw​ka​mi

ije​dze​niemdlapsa,apo​temzprzed​nie​gosie​dze​niawziąłpsiele​go​wi​sko.–Po​zwo​-
lisz,żeza​nio​sętodośrod​ka?

–Tak,ja​sne–od​par​ła.–Wejdź,możena​pi​jeszsiękawy.Czyonmajużimię?
–Ona.Nie,niema.Uzna​łem,żesamajewy​bie​rzesz.
Kie​dy we​szli do domu, Xan​der od razu za​uwa​żył zdję​cia Par​ke​ra na ścia​nie

wholu.

–Po​wie​si​łaśje?–Przy​sta​nąłprzedzdję​ciemichtroj​ga,uśmiech​nię​tychiszczę​śli​-

wych.

Oli​viapo​czu​ładła​wie​niewgar​dle.
–Tujestichmiej​sce.Nie…po​win​nambyłaichcho​wać.Toniebyłowpo​rząd​ku.
Xan​dertyl​kolek​koski​nąłgło​wą.Oli​viachcia​łagospy​tać,comy​śli,mia​łana​dzie​ję,

żejąpo​chwa​li,leczonmil​czał.Nasto​lewkuch​nido​strzegłdo​ku​men​ty,nadktó​ry​mi
sie​dzia​ławcze​śniej.

–Chcia​łaśjepod​pi​sać?
–Wciążniemogęsiędotegozmu​sić–przy​zna​ła,krę​cącgło​wą.–Alesko​rojużtu

je​steś,mo​żeszjeodrazuza​brać.

–Mu​si​mypo​roz​ma​wiać–od​rzekłpo​waż​nie.
Po​czu​łauciskwżo​łąd​ku.Szcze​niakwier​ciłsięwjejra​mio​nach.
–Możenaj​pierwjąwy​pro​wa​dzi​my?
–Wszę​dziemo​że​myroz​ma​wiać.
Oli​via po​sta​wi​ła sucz​kę na pod​ło​dze i wy​szła z Xan​de​rem na ze​wnątrz. Sucz​ka,

nie​świa​do​mana​pię​ciamię​dzydwoj​giemlu​dzi,ob​wą​cha​łakrze​wyidrze​wa,apo​tem
ra​do​śnieprzy​kuc​nę​łanatra​wie.

–Jestślicz​na.Alecze​mująku​pi​łeś?–Niemo​głazdjąćwzro​kuzsucz​kiiniemia​ła

od​wa​gispoj​rzećnaXan​de​ra.

–Wdzie​ciń​stwieniemia​łemżad​nychzwie​rza​ków,choćbar​dzopro​si​łemiobie​ca​-

łem,żebędęsięnimizaj​mo​wał.Mamapo​wta​rza​ła,żemadośćro​bo​ty.Kie​dyprzy​-
wio​złaśBoza,chy​baotymza​po​mnia​łem.

Oli​via po​ło​ży​ła rękę na jego przed​ra​mie​niu i chcia​ła po​ca​ło​wać go w po​li​czek.

Xan​derwostat​niejchwi​liod​wró​ciłgło​wę,ichwar​gisięspo​tka​ły.Za​sko​czo​naod​su​-
nę​łasię.

–Dzię​ku​ję,jużjąko​cham.Jestpięk​na.
–Tyje​steśpięk​na.Maszpięk​necia​łoidu​szę.Ni​g​dytegoniedo​ce​nia​łem,Li​vvy.

Dużo ostat​nio my​śla​łem. Zro​zu​mia​łem, że pa​trzy​łem tyl​ko na to, co wi​dać na ze​-
wnątrz.Prze​ko​na​łemsamsie​bie,żetowy​star​czy,żenaszzwią​zekmożebyćopar​ty
nafi​zycz​nejbli​sko​ści.Do​pó​kibyłonasdwo​je,niemu​sia​łemsię​gaćgłę​biejdouczuć.
Wie​dzia​łem,żecięko​cham,choćni​g​dychy​baniero​zu​mia​łem,jakbar​dzo,niesą​dzi​-

łem,żebędęsiętobądzie​liłzdziec​kiemczypsem.

Uniósłrękę,de​li​kat​nieod​gar​nąłjejwło​syiująłjejtwarzwdło​nie.
–Prze​pra​szam,Li​vvy.By​łemgłu​pi.Chy​baniewie​dzia​łem,cotojestmi​łość,do​pó​-

kicięniepo​zna​łem.Nieza​słu​ży​łemnacie​bieaninaPar​ke​ra.Aninato,conasłą​-
czy​ło. Gdy​bym był lep​szym mę​żem, lep​szym oj​cem, może tam​te​go dnia nic by się
niezda​rzy​ło.

Zdu​si​łaszloch.
–By​łeśświet​nymtatą,aPar​kercięuwiel​biał.Tonietypo​dej​mo​wa​łeśważ​nede​-

cy​zje. To nie ty wska​zy​wa​łeś win​nych, nie wi​dząc, gdzie leży wina. To wszyst​ko
mojebłę​dy.

Xan​derpo​trzą​snąłgło​wą.
–By​łemjegooj​cemipo​wi​nie​nembyłdbaćojegobez​pie​czeń​stwo.Tobyłmójobo​-

wią​zek,ajagoniespeł​ni​łem.

Do​strze​głałzywjegooczach.
–Je​dy​nąoso​bą,któ​rajestwin​natego,cosięsta​ło,jestkie​row​casa​mo​cho​du,któ​-

ry po​trą​cił Par​ke​ra i Boza. Gdy​by pa​trzył na dro​gę za​miast pi​sać ese​me​sa, gdy​by
nieprze​kro​czyłli​mi​tupręd​ko​ści,wporębysięza​trzy​mał.Niemo​że​mydrę​czyćsię
gdy​ba​niem, nie mo​że​my się wciąż oskar​żać. Nie cof​nie​my cza​su, nie​za​leż​nie od
tego,jakbar​dzoby​śmychcie​li.Gdy​bymmo​gła,tam​te​godniawszyst​kozro​bi​ła​bym
ina​czej. Ale te​raz tego nie zmie​nię. Ty też ni​cze​go nie zmie​nisz. Na pew​no to
wiesz.Mu​siszsięztympo​go​dzićiżyćda​lej.

Xan​derspoj​rzałnazwie​dza​ją​ce​googródpsa.
–Aletakwca​leniejestła​twiej,praw​da?
–Sa​mot​nieteżniejestła​twiej.
–Maszra​cję.Ob​ser​wo​wa​łemmat​kę,któ​rasamasięzewszyst​kimbo​ry​ka​ła.Tak

dotegoprzy​wy​kła,żena​wetodemnieniechcia​łapo​mo​cy.Po​wie​dzia​łaci,żemójoj​-
cieckom​plet​niesięza​ła​małpośmier​cimo​je​gobra​ta,tak?

Sta​nę​łaobokXan​de​ra,wsu​nę​ładłońwjegorękę.
–Tak.Dotejporyniero​zu​mia​łam,jaktrud​nebyłotwo​jedo​ra​sta​nie,ja​kietobyło

trud​nedlatwo​jejmat​kiiojca.

–Zna​łeminnero​dzi​nyiwie​dzia​łem,żeunasjestina​czej.Niemo​głemza​pra​szać

do domu ko​le​gów. Po śmier​ci Par​ke​ra po​ją​łem, co prze​ży​wał oj​ciec. Nie chcia​łem
wpaść w tę samą czar​ną dziu​rę. Ro​bi​łem wszyst​ko, co mo​głem, żeby temu za​po​-
biec.Trzy​ma​łememo​cjenawo​dzy.

Po​krę​ciłgło​wą.
–Bar​dzosta​ra​łemsięniebyćtakijakon–cią​gnął.–Bezmat​kibyniefunk​cjo​no​-

wał.Onautrzy​my​wa​łaro​dzi​nę,bezniejniemie​li​by​śmycojeść,niemie​li​by​śmyda​-
chunadgło​wą.Gdywy​cho​dzi​łaranodopra​cy,oj​ciecza​czy​nałpła​kać.Samsze​dłem
doszko​ły,ma​jącwuszachjegoszloch.Kie​dyzmarł,po​czu​łemra​czejulgęniżsmu​-
tekczyroz​pacz,boporazpierw​szyodlatwie​dzia​łem,żewkoń​cuod​zy​skałspo​kój.
Nie mógł so​bie wy​ba​czyć śmier​ci syna, nie był w sta​nie o tym mó​wić. Więk​szość
cza​suspę​dzałwłóż​ku.Byłcał​ko​wi​cieza​leż​nyodmat​ki.

Oli​viaści​snę​łajegodłoń.
–Ktośpo​wi​nienbyłwamwów​czaspo​móc.
Xan​derprzy​tak​nął.

–Mamaniejestoso​bą,któ​raszu​ka​ła​bypo​mo​cy.Byłasil​naitwar​da,ajauwa​ża​-

łem,żemu​szębyćtakijakona.Praw​dęmó​wiąc,do​strze​głemwto​biepo​do​bień​stwo
domo​jejmat​ki.Chy​bani​g​dyniewi​dzia​łemjejłez.Ni​g​dynieprzy​zna​ła,żejestbez​-
rad​na.Pośmier​ciPar​ke​rara​dzi​łaśso​biesamazewszyst​kim,cosiędzia​ło,wy​gło​si​-
łaś na​wet mowę na roz​pra​wie tego kie​row​cy, któ​ry go za​bił. Two​je opa​no​wa​nie
mnieprze​ra​ża​ło.Pa​trzy​łemnasie​bieipy​ta​łem,cze​mujatakniepo​tra​fię.Czyje​-
stemko​piąswo​je​goojca?

–Nie–za​pew​ni​łago.–Tyteżcier​pia​łeś.Każ​dyra​dziso​bieztymnaswójspo​sób.

Mo​żeszbyćtyl​kosobą.Jaze​pchnę​łamgdzieśemo​cje,na​uczy​łamsiętegowdzie​ciń​-
stwie.Ży​cieto​czysięda​lejitympo​dob​ne–po​wie​dzia​łazgo​ry​czą.–Wmo​jejro​dzi​-
nie wszy​scy zwra​ca​li się do mnie, kie​dy trze​ba było pod​jąć ja​kąś de​cy​zję, na​wet
tata.Dlamniesta​łosiętodru​gąna​tu​rą,tomnieukształ​to​wa​ło.Takprzy​wy​kłamdo
sa​mo​dziel​ne​go po​dej​mo​wa​nia de​cy​zji, że do gło​wy mi nie przy​szło, żeby cię w to
wcią​gać. Kie​dy się po​bra​li​śmy, my​śla​łam, że sama uło​żę plan na​sze​go ży​cia. Nic
dziw​ne​go,żezda​rze​nie,któ​repo​win​nonaspo​łą​czyć,od​su​nę​łonasodsie​bie.

Xan​derwes​tchnął.
–Tonietyl​kotwo​jawina.Po​zwo​li​łemciprze​jąćkon​tro​lę,botakbyłowy​god​niej.

Mo​głem wy​peł​niać swo​ją rolę, jak chcia​łem, rolę, któ​rej mój oj​ciec nie wy​peł​niał.
Alenieoby​łosiębezkosz​tów.My​ślisz,żenamsięuda?Żemo​że​mydaćso​biedru​gą
szan​sę?–spy​tał,wciążpa​trzącnaogród.

–Tak,po​win​ni​śmytozro​bić.Niedla​te​go,żetegochcęczytytegochcesz,aledla​-

te​go,żeje​ste​śmytoso​biewin​ni.So​bie,pa​mię​ciPar​ke​raitemudziec​ku,któ​resię
uro​dzi. Mamy pra​wo być szczę​śli​wi. – Po​gła​ska​ła jego po​li​czek i uśmiech​nę​ła się,
gdywy​ci​snąłca​łu​sawewnę​trzujejdło​ni.–Ni​g​dynieprze​sta​łamcięko​chać.Ni​g​dy
nie prze​sta​nę. Mu​sia​łam tyl​ko na​uczyć się, jak waż​ne są emo​cje. I dzie​le​nie się
nimi.Ab​so​lut​nienieje​stemgo​to​wanato,żebynaszzwią​zeksięza​koń​czył.

Ski​nąłgło​wą.
–Anija.Chy​bażad​neznasniemia​łowdzie​ciń​stwieide​al​ne​gowzor​ca,ajed​nak

ja​kośsięod​na​leź​li​śmyipo​ko​cha​li​śmy.–Ob​jąłjąispoj​rzałjejgłę​bo​kowoczy.–Po​-
mo​żeszmi,Li​vvy?Po​mo​żeszmiprze​żyćża​ło​bępona​szymsynu?Po​zwo​lisz,że​bym
ja ci w tym po​mógł? Że​bym cię ko​chał do koń​ca ży​cia i wy​cho​wy​wał to dziec​ko,
amożeteżko​lej​nedzie​ci?

–Ni​cze​gobar​dziejniepra​gnę.Niechcężyćbezcie​bie.Chcę,że​by​śmystwo​rzy​li

ro​dzi​nę,najakąobo​jeza​słu​gu​je​my.

–Jateż,izro​bi​myto,Li​vvy.Tymra​zemni​cze​gonieschrza​ni​my,bę​dzie​myra​zem

nado​breizłe.

Po​chy​liłgło​węiczu​lejąpo​ca​ło​wał.Jegodo​tykni​g​dyniewy​dałjejsiętakwy​jąt​ko​-

wy.Ser​ceza​bi​łojejmoc​niej.Ser​ce,któ​rebiłodlategomęż​czy​zny,peł​neod​wza​jem​-
nio​nejmi​ło​ści.

Xan​derspoj​rzałnasucz​kę,któ​rausia​dłaipa​trzy​łananich.
–Tojakjąna​zwiesz?
Oli​viapod​nio​słananie​gowzrok.
–Chy​bapo​wi​nie​neśspy​tać:Jakjąna​zwie​my?
Xan​dersięro​ze​śmiał.Tak,tymra​zemda​dząradę.

Ty​tułory​gi​na​łu:TheWifeHeCo​uldn’tFor​get
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inDe​si​re,2015
Re​dak​torse​rii:EwaGo​dyc​ka
Ko​rek​ta:Ur​szu​laGo​łę​biew​ska

©2015byDo​lceVitaTrust
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.War​sza​wa2016

Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie.
Wszyst​kiepo​sta​ciewtejksiąż​cesąfik​cyj​ne.
Ja​kie​kol​wiekpo​do​bień​stwodoosóbrze​czy​wi​stych–ży​wychiumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​in i Har​le​qu​in Go​rą​cy Ro​mans są za​strze​żo​ny​mi zna​ka​mi na​le​żą​cy​mi do Har​le​qu​in En​ter​pri​ses
Li​mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN:978-83-276-2203-7

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Rozdziałjedenasty
Rozdziałdwunasty
Rozdziałtrzynasty
Rozdziałczternasty
Rozdziałpiętnasty
Rozdziałszesnasty
Rozdziałsiedemnasty
Rozdziałosiemnasty
Stronaredakcyjna