Systemy informacji przestrzennej
Ćwiczenie 10
Wykorzystanie aplikacji Google Earth do prezentacji danych przestrzennych
Wprowadzenie
Program Google Earth jest darmowym (w większości zastosowań) programem umożliwiającym między innymi wyświetlanie zawartości zdefiniowanej w plikach KML w środowisku trójwymiarowym.
Celem ćwiczenia jest stworzenie pliku KML zawierającego elementy opisane w punktach 1-4.
Podczas wykonywania niniejszego ćwiczenia poleca się korzystanie z następujących materiałów:
http://code.google.com/apis/kml/documentation/topicsinkml.html
http://code.google.com/apis/kml/documentation/kmlreference.html
1. Demonstracja różnych trybów definiowania wysokości
W nowo utworzonym pliku KML należy umieścić pięć prostokątów przedstawiających następujące tryby definicji wysokości:
• absolute
• clampToGround
• clampToSeaFloor
• relativeToGround
• relativeToSeaFloor
Rozmiar i położenie prostokątów należy dobrać tak, aby efekt był wyraźnie widoczny. Wybrane dwa prostokąty należy uczynić półprzeźroczystymi. W tym celu należy wykorzystać znacznik Transparency.
2. Stworzenie animowanej ścieżki
Należy utworzyć ścieżkę składającą się z przynajmniej 6 segmentów, umożliwiającą stworzenie animacji. W tym celu należy wykorzystać 6 osobnych elementów typu LineString oznaczonych tagami TimeSpan w taki sposób, aby w każdej chwili czasu widoczne były tylko dwa segmenty (okresy czasu zachodzą na siebie).
Wskazówka: Każdemu elementowi w pliku KML można przypisać jakieś oznaczenie czasu – albo konkretny moment (TimeStamp), albo zakres (TimeSpan). Płynną animację można stworzyć poprzez przydzielenie kilku kolejnym odcinkom następujących zakresów:
1970
1972
1974
1976
...
1971
1973
1975
...
1972
1974
1976
...
3. Stworzenie obiektów o zdefiniowanym regionie widoczności
Celem tego zadania jest stworzenie zestawu obiektów, dla których należy zdefiniować hierarchicznie zakres widoczności. Można to zrobić poprzez zdefiniowanie trzech poziomów szczegółowości:
- Przy maksymalnym zbliżeniu widoczne są trzy duże i trzy małe prostopadłościany;
- Po odsunięciu na odległość, w której małe prostopadłościany są mniejsze niż 100 pikseli program Google Earth powinien przestać je wyświetlać
- Po odsunięciu na odległość, w której duże prostopadłościany są mniejsze niż 100 pikseli program Google Earth powinien zastąpić je jednym wielokątem pokrywającym dany obszar.
Wskazówka: Dodatkowe informacje można znaleźć w części "Region" dokumentacji formatu KML.
4. Zdefiniowanie położeń kamery
Dla trzech „dużych prostopadłościanów” z poprzedniego zadania należy zdefiniować następujące położenia kamery:
• Z użyciem LookAt w małej odległości (wszystkie 6 prostopadłościanów widoczne)
• Z użyciem LookAt w dużej odległości (widoczny tylko wielokąt)
• Z użyciem Camera, widok z północy, obróconą (atrybut roll) o 45 stopni.
Wskazówka: Dla każdego obiektu w tagu Camera lub LookAt można zdefiniować docelowe położenie kamery po dwukrotnym kliknięciu na danym obiekcie.
PUNKTACJA ZA ZADANIA:
1. Demonstracja różnych trybów definiowania wysokości
1 pkt.
2. Stworzenie animowanej ścieżki
1 pkt.
3. Stworzenie obiektów o zdefiniowanym regionie widoczności.
2 pkt.
4. Zdefiniowanie położeń kamery
1 pkt.