4
II. PAŃSTWOWE RATOWNICTWO MEDYCZNE
System Państwowe Ratownictwo Medyczne utworzono w celu zapewnienia sprawnej i efektywnej
realizacji zadania państwa, polegającego na podejmowaniu medycznych działań ratowniczych wobec każdej
osoby znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia życia lub zdrowia. System, działa w ramach systemu
gotowości cywilnej i cywilnego zarządzania kryzysowego w czasie pokoju oraz systemu ochrony zdrowia.
Obejmuje strukturę organizacyjną oraz zespół przedsięwzięć mających na celu realizację zadań określonych
w ustawie. System może być wykorzystywany w stanach nadzwyczajnych.
Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U.Nr.191,
poz.1410) określa zasady organizacji i funkcjonowania systemu, a w szczególności: -organy administracji
publicznej właściwe w zakresie wykonywania zadań systemu oraz ich zadania w tym zakresie: -jednostki
systemu oraz zasady ich włączania do systemu, -zasady finansowania systemu.
W systemie wykonywane są zadania polegające w szczególności na:
-zapewnieniu możliwości natychmiastowego wezwania pomocy przy użyciu środków łączności,
-niezwłocznym przybyciu na miejsce zdarzenia zespołu ratownictwa medycznego,
-niezwłocznym podjęciu na miejscu zdarzenia właściwych medycznych działań ratowniczych,
-zapewnieniu transportu stosownego do potrzeb,
-zapewnieniu niezwłocznego przyjęcia do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego lub oddziału
szpitalnego, stosownych do rodzaju nagłego zagrożenia życia lub zdrowia.
Organami
administracji
rządowej właściwymi w zakresie wykonywania zadań systemu są:
-minister właściwy do spraw zdrowia; -wojewoda.
Zadaniem wojewody jest: planowanie, organizowanie, koordynowanie systemu, nadzór nad systemem na
terenie województwa. W urzędzie wojewódzkim działają (w zakresie kompetencji WZK):
• centra powiadamiania ratunkowego (CPR) przyjmujące zgłoszenia z numeru alarmowego 112
i przekierowujące zgłoszenia do właściwej jednostki policji, Państwowej Straży Pożarnej i pogotowia
ratunkowego;
• lekarz koordynator ratownictwa medycznego (LKRM) działający w wojewódzkim centrum zarządzania
kryzysowego.
Do
zadań lekarza koordynatora ratownictwa medycznego należy:
nadzór merytoryczny nad pracą dyspozytorów medycznych;
koordynacja współpracy dyspozytorów medycznych w przypadku zdarzeń wymagających użycia jednostek
systemu spoza obszaru działania jednego dysponenta jednostki;
wyznaczanie dyspozytorów medycznych realizujących zadania dla całego obszaru, którego dotyczy sytuacja;
koordynacja działania dysponentów jednostek;
udzielanie dyspozytorom medycznym niezbędnych informacji i merytorycznej pomocy;
wskazywanie zespołowi ratownictwa medycznego transportującego osobę w stanie nagłego zagrożenia
zdrowotnego do najbliższego, pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału ratunkowego lub szpitala;
koordynacja transportu poza rejon działania dysponenta jednostki;
niezwłoczne informowanie wojewody o potrzebie postawienia w stan podwyższonej gotowości wszystkich
lub niektórych zakładów opieki zdrowotnej, działających na obszarze województwa, w przypadku
wystąpienia katastrof naturalnych i awarii technicznych lub gdy w jego ocenie skutki zdarzenia mogą
spowodować stan nagłego zagrożenia zdrowotnego znacznej liczby osób;
nakładanie z upoważnienia Wojewody, w drodze decyzji administracyjnej z rygorem natychmiastowej
wykonalności, na zakłady opieki zdrowotnej obowiązek pozostawania w stanie podwyższonej gotowości
w celu przyjęcia osób znajdujących się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
udział w pracach wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego.
SYSTEM eCall -
auta same zgłoszą wypadek !!!
System eCall jest elementem systemu ratownictwa związanego z funkcjonowaniem CPR. W UE po
2009 roku wszystkie nowe samochody będą wyposażone w eCall - uzgodnili przedstawiciele: Komisji
Europejskiej, krajów członkowskich, Parlamentu Europejskiego i przemysłu samochodowego. Jego istotą jest
informowanie o wypadkach drogowych. System eCall może być uruchamiany ręcznie lub automatycznie,
natychmiast po zdarzeniu. Wysyła on do dyspozytora w CPR istotne informacje na temat wypadku, podając
między innymi precyzyjną lokalizację miejsca zdarzenia oraz podstawowe informacje o pojeździe i właścicielu.
System działa również wtedy, kiedy wszyscy uczestnicy wypadku są ranni i sami nie mogą powiadomić
odpowiednich służb.
5
System działa za pośrednictwem GSM i będzie automatycznie sygnalizował uruchomienie poduszki
powietrznej, łącząc się z telefonem alarmowym 112 (numer obowiązujący w całej UE). Urządzenie będzie też
wyposażone w przycisk umożliwiający wezwanie pomocy przez kierowcę. Testy urządzenia będą prowadzone
w 2008 roku.
eSMS – monitoring:
System eSMS jest od początku 2005 roku testowany na Wydziale Fizyki Politechniki Warszawskiej.
eSMS-y są automatycznie wysyłane (do odpowiednich służb i zaprogramowanych wcześniej osób prywatnych)
przez komputer pokładowy odbierający sygnały z satelitów. Dzięki systemowi GPS określane są współrzędne
geograficzne samochodu. eSMS zawiera informacje o miejscu wypadku i dane samochodu. Treść eSMS
automatycznie umieszczana jest na stronie WWW w celu szybkiego przekazania ALARMU. Przy odebraniu
sygnału alarmowego automatycznie włączają się sygnały: dźwiękowy i świetlny, a na ekranie monitora pojawia
się mapa cyfrowa z lokalizacją zdarzenia.
Istnieje także możliwość uruchomienia system, przy pomocy przycisku (w celu wezwania pomocy)
przez pasażerów pojazdu uczestniczącego w zdarzeniu drogowym.
Dyrektor WZK
Anatol Lewczuk