IV konwencja genewska

,,O ochronie osób cywilnych podczas wojny”.

Zapewnia ochronę ludności cywilnej w czasie działań zbrojnych oraz

podczas okupacji wojennej (wojskowej). Otacza szczególną ochroną
dzieci, kobiety, osoby starsze i upośledzone.

Zasada:

Osoby cywilne będące we władzy strony przeciwnej, mają we
wszelkich okolicznościach prawo do poszanowania ich osoby, honoru,

praw rodzinnych i praktyk religijnych, zwyczajów i obyczajów.
Żadne zarządzenie władz okupacyjnych nie może pozbawić ludności

terytorium okupowanego praw zagwarantowanych przez konwencję.

Konwencja zabrania:

- zmuszania, bądź nakłaniania ludności cywilnej do służby wojskowej
w siłach zbrojnych przeciwnika;

- przymusowego przesiedlania ludności cywilnej z terytoriów
okupowanych;

- deportacji lub przesiedlania własnej ludności cywilnej na terytorium
okupowane.

Konwencja zobowiązuje:
- do zapewnienia ludności cywilnej podstawowego minimum

warunków egzystencji (bytowania i wyżywienia);
- do traktowania jej w sposób humanitarny;

- do otoczenia szczególną opieką osób potrzebujących pomocy;
- do poszanowania dóbr i urządzeń niezbędnych ludności cywilnej do

przetrwania.

Zasady ogólne, wspólne dla czterech konwencji:

-

Konwencje mają zastosowanie we wszelkich okolicznościach, gdy

tylko istnieje konflikt zbrojny. -
- W przypadku wojny domowej należy co najmniej zachować
podstawowe zasady humanitarne.

- Zakazuje się w każdym czasie i w każdym miejscu brania
zakładników, egzekucji bez legalnego wyroku, tortur, podobnie jak

wszelkiego traktowania okrutnego lub poniżającego.
- Zakazane jest stosowanie aktów zemsty w stosunku do osób

chronionych konwencjami.
- Nikt nie może być zmuszany do rezygnacji ani nie może dobrowolnie

zrezygnować z ochrony przyznanej przez konwencje.
- Osoby chronione powinny zawsze móc korzystać z opieki mocarstwa

opiekuńczego oraz opieki Międzynarodowego Komitetu Czerwonego
Krzyża

.