czerwiec 2001

 

EN ISO 13789:1999, IDT

ISO 13789:1999, IDT

This national document is identical with EN ISO 13789:1999 and is published
with the permission of CEN, rue de Stassart, 36; B-1050 Bruxelles, Belgium

Niniejsza Polska Norma jest identyczna z EN ISO 13789:1999 i jest publikowana
za zgod

ą CEN, rue de Stassart, 36; B-1050 Bruksela, Belgia

PRZEDMOWA KRAJOWA

Niniejsza norma jest oficjalnym t

łumaczeniem normy EN ISO 13789:1999.

W normie s

ą stosowane odsyłacze krajowe oznaczone od

N1)

do

N3)

.

Norma zawiera za

łącznik krajowy NA, którego treścią jest wykaz norm powołanych w EN i ich odpowiedników krajowych.

nr ref. PN-EN ISO 13789:2001

 

ICS 91.120.10

 

Wersja polska

POLSKI

KOMITET

NORMALIZACYJNY

POLSKA NORMA

PN-EN ISO 13789

W

łaściwości cieplne

budynków Wsp

ółczynnik

strat ciep

ła przez

przenikanie Metoda

obliczania

Zamiast:

Grupa katalogowa

ICS 91.120.10

Norma europejska

EN ISO 13789:1999

ma status

Polskiej Normy

Ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny

dnia 13 czerwca 2001 r.

(Uchwa

ła nr 24/2001-o)

NORMA EUROPEJSKA
EUROPEAN STANDARD
NORME EUROPÉENNE
EUROPÄISCHE NORM

EN ISO 13789
wrzesie

ń 1999

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 1

W

łaściwości cieplne budynków - Współczynnik strat ciepła przez przenikanie -

Metoda obliczania (ISO 13789:1999)

Niniejsza norma jest polsk

ą wersją normy europejskiej EN ISO 13789:1999. Została ona przetłumaczona przez Polski Komitet

Normalizacyjny i ma ten sam status co wersje oficjalne.

Norma europejska zosta

ła przyjęta przez CEN 16 listopada 1997.

Zgodnie z wewn

ętrznymi przepisami CEN/CENELEC członkowie CEN są zobowiązani do nadania normie europejskiej statusu normy

krajowej bez wprowadzania jakichkolwiek zmian. Aktualne wykazy norm krajowych (powsta

łych w wyniku nadania normie europejskiej

statusu normy krajowej),

łącznie z ich danymi bibliograficznymi, można otrzymać w Sekretariacie Centralnym CEN lub w krajowych

jednostkach normalizacyjnych b

ędących członkami CEN.

Norma europejska zosta

ła opracowana w trzech oficjalnych wersjach językowych (angielskiej, francuskiej i niemieckiej). Wersja w

ka

żdym innym języku, przetłumaczona na odpowiedzialność danego członka CEN i zarejestrowana w Sekretariacie Centralnym CEN, ma

ten sam status co wersje oficjalne.

Cz

łonkami CEN są krajowe jednostki normalizacyjne następujących państw: Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii,

Holandii, Irlandii, Islandii, Luksemburga, Niemiec, Norwegii, Portugalii, Republiki Czeskiej, Szwajcarii, Szwecji, W

łoch i Zjednoczonego

Królestwa.

CEN

Europejski Komitet Normalizacyjny

European Committee for Standardization

Comité Européen de Normalisation

Europäisches Komitee für Normung

nr ref. EN ISO 13789:1999 E

SPIS TRE

ŚCI

Przedmowa
Wprowadzenie
1 Zakres normy
2 Normy powo

łane

3 Definicje
4 Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie

5 Ustalenia dodatkowe
6 Sprawozdanie
Za

łącznik A (normatywny) Temperatura w przestrzeni nieogrzewanej

Za

łącznik B (informacyjny) Informacja o typie wymiarów

Przedmowa
Tekst normy EN ISO 13789:1999 zosta

ł opracowany przez Komitet Techniczny CEN/TC 89 "Właściwości cieplne budynków i

komponentów budowlanych"

N1)

, którego sekretariat jest prowadzony przez SIS, we wsp

ółpracy z Komitetem Technicznym ISO/TC 163

"Izolacja cieplna"

N2)

.

Niniejsza norma europejska powinna uzyska

ć status normy krajowej, przez opublikowanie identycznego tekstu lub uznanie, najpóźniej do

marca 2000 r., a normy krajowe sprzeczne z niniejsz

ą normą powinny być wycofane najpóźniej do marca 2000 r.

Zgodnie z przepisami wewn

ętrznymi CEN / CENELEC do wprowadzenia niniejszej normy europejskiej zobowiązane są następujące kraje

cz

łonkowskie: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Luksemburg, Niemcy, Norwegia,

Portugalia, Republika Czeska, Szwajcaria, Szwecja, W

łochy i Zjednoczone Królestwo.

Niniejsza norma jest jedn

ą z serii norm dotyczących metod projektowania i oceny właściwości cieplnych budynków i komponentów

budowlanych.

Wprowadzenie
Celem niniejszej normy jest:
a) ujednolicenie rynku mi

ędzynarodowego poprzez wprowadzenie zharmonizowanej definicji wewnętrznej charakterystyki budynków,

b) pomoc w ocenianiu zgodno

ści z przepisami,

c) dostarczenie danych wyj

ściowych do obliczania rocznego zużycia energii do ogrzewania budynków.

Wynik obliczenia mo

że być stosowany jako przyczynek do obliczania rocznego zużycia energii i obciążenia cieplnego budynków, do

Thermal performance of buildings -
Transmission heat loss coefficient -
Calculation method (ISO 13789:1999)

Performance thermique des bâtiments -
Coefficient de déperdition par transmission
- Méthode de calcul
(ISO 13789:1999)

Wärmetechnisches Verhalten von
Gebäuden - Spezifischer
Transmissionswärmeverlustkoeffizient -
Berechnungsverfahren
(ISO 13789:1999)

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 2

przedstawiania charakterystyki przenikania ciep

ła w budynku lub do oceniania zgodności ze specyfikacjami przedstawionymi za pomoca

wsp

ółczynnika strat ciepła przez przenikanie. Zastosowanie współczynnika strat ciepła przez przenikanie zdefiniowanego przez niniejszą 

norm

ę do wymiarowania systemów grzewczych może wymagać znacznych poprawek.

1 Zakres normy
Niniejsza norma okre

śla metodę i podaje sposób obliczania współczynnika strat ciepła przez przenikanie całych budynków i części

budynków. Do celów niniejszej normy przyj

ęto, że przestrzeń ogrzewana ma jednorodną temperaturę.

Straty ciep

ła przez wentylację nie są ujęte w zakresie niniejszej normy. Jednakże, w następstwie oceny strat ciepła przez przenikanie

przez przestrzenie nieogrzewane, niniejsza norma podaje umowne warto

ści stopni wymiany powietrza takich przestrzeni.

Za

łącznik A podaje metodę w stanie ustalonym do obliczania temperatury w przestrzeniach nieogrzewanych przylegających do

budynków ogrzewanych.

2 Normy powo

łane

N3)

Do niniejszej normy europejskiej wprowadzono, drog

ą datowanego lub niedatowanego powołania wymagania zawarte w innych

publikacjach. Powo

łania te znajdują się w odpowiednich miejscach w tekście normy, a wykaz publikacji podano poniżej. W przypadku

powo

łań datowanych późniejsze zmiany lub nowelizacje którejkolwiek z wymienionych publikacji mają zastosowanie do niniejszej normy

europejskiej tylko wówczas, gdy zostana wprowadzone do tej normy przez jej zmian

ę lub nowelizację. W przypadku powołań 

niedatowanych stosuje si

ę ostatnie wydanie powołanej publikacji.

3 Definicje
W niniejsze normie stosowane s

ą definicje podane w EN ISO 7345 oraz podane poniżej:

3.1 przestrze

ń ogrzewana: Pomieszczenie lub przestrzeń zamknięta, która jest ogrzewana przy danym układzie regulacji temperatury.

3.2 wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie: Wielkość strumienia cieplnego przez przenikanie z przestrzeni ogrzewanej do

środowiska zewnętrznego podzielona przez różnicę temperatury pomiędzy środowiskami zewnętrznym i wewnętrznym.
UWAGA Obydwie temperatury s

ą rozpatrywane jako jednorodne.

3.3 wsp

ółczynnik strat ciepła przez wentylację: Wielkość strumienia cieplnego przez wentylację z przestrzeni ogrzewanej do

środowiska zewnętrznego podzielona przez różnicę temperatury pomiędzy środowiskami zewnętrznym i wewnętrznym.

3.4 wsp

ółczynnik strat ciepła: Suma współczynników strat ciepła przez przenikanie i przez wentylację.

3.5 wymiar wewn

ętrzny: Długość mierzona od ściany do ściany i od podłogi do sufitu wewnątrz każdego pomieszczenia budynku.

3.6 ca

łkowity wymiar wewnętrzny: Długość mierzona wewnątrz budynku, bez uwzględnienia wewnętrznych podziałów.

3.7 wymiar zewn

ętrzny: Długość mierzona na stronie zewnętrznej budynku.

4 Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie

4.1 Równanie podstawowe
Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie, H

T

, oblicza si

ę z:

gdzie
L

D

jest bezpo

średnim współczynnikiem sprzężenia między przestrzenią ogrzewaną i stroną zewnętrzną przez obudowę budynku,

zdefiniowanym przez równanie (2), w W/K;

EN ISO 6946

 

Building components and building elements - Thermal resistance and thermal transmittance - Calculation
method (ISO 6946)

EN ISO 7345

 

Thermal insulation - Physical quantities and definitions (ISO 7345)

EN ISO 10077-1

1)

 

Thermal performance of windows, doors and shutters - Calculation of thermal transmittance - Part 1: Simplified
method (ISO 10077-1 )

EN ISO 10211-1

 

Thermal bridges in building construction - Calculation of heat flows and surface temperatures - Part 1: General
methods (ISO 10211-1 )

EN ISO 10211-2

1)

 

Thermal bridges in building construction - Calculation of heat flows and surface temperatures - Part 2: Linear
thermal bridges (ISO 10211-2)

EN ISO 13370

 

Thermal performance of buildings - Heat transfer via the ground - Calculation methods (ISO 13370)

EN ISO 14683

 

Thermal bridges in building construction - Linear thermal transmittance - Simplified methods and default
values (ISO 14683)

H

T

= L

D

+ L

s

+ H

U

(1)

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 3

L

s

jest wsp

ółczynnikiem strat ciepła w stanie ustalonym przez grunt zdefiniowanym w 4.4, w W/K;

H

U

jest wsp

ółczynnikiem strat ciepła przez przenikanie przez przestrzenie nieogrzewane, zdefiniowanym w równaniu (3), w W/K.

Norma EN ISO 10211-1 podaje ogóln

ą procedurę obliczania całkowitego współczynnika sprzężenia cieplnego, L, obudowy lub

którejkolwiek jej cz

ęści, włączając straty przez grunt. Jeśli nie rozpatruje się przestrzeni nieogrzewanej, odpowiada to współczynnikowi

strat ciep

ła przez przenikanie określonemu w niniejszej normie. EN ISO 10211-1 można więc zastosować jako alternatywę lub kiedy jest

wymagany bardziej dok

ładny wynik.

4.2 Granice przestrzeni ogrzewanej
Przestrze

ń ogrzewana rozpatrywanego budynku powinna być przed obliczeniem jasno zdefiniowana. Elementy budynku, które będą 

rozpatrywane w obliczeniach, s

ą granicami przestrzeni ogrzewanej.

Obudowa budynku powy

żej gruntu jest modelowana przez płaskie i specjalnie ukształtowane elementy jak pokazano na rysunku 1.

Granice pomi

ędzy "podziemną" częścią, włącznie z przenikaniem ciepła przez grunt, a częścią budynku "powyżej gruntu", mającą 

bezpo

średnie straty do środowiska zewnętrznego lub do przestrzeni nieogrzewanych, są zgodne z EN ISO 13370:

- dla budynków z pod

łogami na gruncie, podłogami podniesionymi i nieogrzewanymi podziemiami: poziom wewnętrznej powierzchni

pod

łogi na gruncie;

- dla budynków z ogrzewanymi podziemiami: zewn

ętrzny poziom gruntu.

Za

łącznik B podaje informację o wynikach stosowania różnych typów pomiarów przy podziale obudowy na elementy.

Rysunek 1 - Modelowanie obudowy budynku przez p

łaskie i specjalnie ukształtowane komponenty

Je

śli obliczenia wykonuje się dla części budynków, granice tych części powinny być jasno zdefiniowane, tak aby suma współczynników

strat ciep

ła przez przenikanie wszystkich części była równa współczynnikowi dla całego budynku.

4.3 Bezpo

średnie przenikanie do zewnątrz

Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez elementy budynku oddzielające przestrzeń ogrzewaną od powietrza zewnętrznego jest

obliczany z

  

gdzie:
A

i

jest powierzchni

ą elementu i obudowy budynku, w m

2

, (wymiary okien i drzwi s

ą przyjęte jako wymiary otworów w ścianie);

U

i

jest wsp

ółczynnikiem przenikania ciepła elementu i obudowy budynku, obliczonym zgodnie z EN ISO 6946 dla elementów

nieprzezroczystych lub zgodnie z EN ISO 10077-1 dla elementów przezroczystych, w W/(m

2

·K);

I

k

jest d

ługością liniowego mostka cieplnego k, w m;



k

jest liniowym wsp

ółczynnikiem przenikania ciepła mostka cieplnego k, przyjętym z EN ISO 14683 lub obliczonym zgodnie z EN ISO

10211-1, w W/(m·K);



j

jest punktowym wsp

ółczynnikiem przenikania ciepła punktowego mostka cieplnego j, obliczonym zgodnie z EN ISO 10211-1, w W/K

(punktowe mostki cieplne, które s

ą zazwyczaj częścią płaskich elementów budowlanych i są przyjęte przy obliczaniu ich współczynników

przenikania nie powinny by

ć tu dodawane);

L

k

2D

jest wsp

ółczynnikiem sprzężenia cieplnego, otrzymanym z dwuwymiarowego obliczenia zgodnie z EN ISO 10211-1, w W/(m·K);

(2)

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 4

L

j

3D

jest wsp

ółczynnikiem sprzężenia cieplnego, otrzymanym z obliczenia trójwymiarowego zgodnie z EN ISO 10211-1, w W/K;

Sumowanie powinno by

ć wykonane po komponentach budowlanych oddzielających środowiska wewnętrzne i zewnętrzne.

Do sytuacji nie obj

ętych przez EN ISO 6946, EN ISO 10077-1, EN ISO 14683 lub EN ISO 10211-2, EN ISO 10211-1 powinno być 

odniesienie.
Gdy g

łówna warstwa izolacyjna jest ciągła i ma jednolitą grubość, to liniowy i punktowy współczynnik przenikania ciepła można pominąć,

je

śli zastosowane są wymiary zewnętrzne. Główna warstwa izolacyjna jest warstwą o największym oporze cieplnym w elementach

zawieraj

ących potencjalny mostek cieplny.

Je

śli współczynnik przenikania ciepła komponentu zmienia się (np. okna z żaluzjami zamkniętymi w nocy), należy obliczyć obydwie

warto

ści, maksymalną i minimalną.

4.4 Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez grunt

Wsp

ółczynnik ten, L

S

jest obliczany zgodnie z EN ISO 13370.

4.5 Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez przestrzenie nieogrzewane

Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie, H

U

, mi

ędzy przestrzenią ogrzewaną a środowiskami zewnętrznymi poprzez przestrzenie

nieogrzewane, otrzymuje si

ę z

gdzie:
L

iu

jest wsp

ółczynnikiem sprzężenia cieplnego pomiędzy przestrzenią ogrzewaną i przestrzenią nieogrzewaną, obliczonym zgodnie z 4.3

i 4.4, w W/K (L

iu

= L

Diu

+ L

siu

);

H

iu

jest wsp

ółczynnikiem strat ciepła z przestrzeni ogrzewanej do przestrzeni nieogrzewanej, w W/K;

H

ue

jest wsp

ółczynnikiem strat ciepła z przestrzeni nieogrzewanej do środowiska zewnętrznego, w W/K;

UWAGA W równaniu (3), czynnik zmniejszaj

ący, b, dopuszcza dla przestrzeni nieogrzewanej w temperaturze różnej od środowiska

zewn

ętrznego (patrz załącznik A).

H

iu

oraz H

ue

obejmuj

ą straty ciepła przez przenikanie i wentylację. Oblicza się je z

Wsp

ółczynniki sprzężenia cieplnego, L

ue

i L

iu

, oblicza si

ę zgodnie z 4.3 i 4.4 (L

ue

= L

Due

+ L

sue

) i wsp

ółczynnikami strat ciepła przez

wentylacj

ę, H

V,ue

i H

V,iu

z

gdzie:



jest g

ęstością powietrza, w kg/m

3

;

c jest ciep

łem właściwym powietrza, w Wh/(kg·K);

V

ue

jest wielko

ścią strumienia powietrza między przestrzenią nieogrzewaną a środowiskiem zewnętrznym, w m

3

/h;

V

iu

jest wielko

ścią strumienia powietrza między przestrzenią ogrzewaną i nieogrzewaną, w m

3

/h.

UWAGA W EN ISO 6946 podano przybli

żone metody dla niektórych szczególnych przestrzeni nieogrzewanych.

5 Ustalenia dodatkowe

5.1 Postanowienia ogólne
Je

śli celem obliczenia jest dostarczenie danych do szacowania rocznego zapotrzebowania na energię, zaleca się zastosowanie do

oblicze

ń najlepszych dostępnych danych wyjściowych.

Je

śli celem jest przedstawienie charakterystyki przenikania ciepła budynku rozpatrywanego jako wyrób lub ocena zgodności z

wymaganiami wyra

żonymi przez współczynnik strat ciepła przez przenikanie, należy zastosować wartości zdefiniowane poniżej. Wynik

oblicze

ń jest więc zależny od zlokalizowania i wykorzystani budynku.

5.2 Wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie przez grunt

Niniejszy wsp

ółczynnik jest składową stanu ustalonego, L

s

, obliczon

ą zgodnie z EN ISO 13370, przy założeniu współczynnika

przewodzenia ciep

ła jako 2 W/(m·K).

5.3 Zmienny wsp

ółczynnik przenikania ciepła

Gdy wsp

ółczynnik przenikania ciepła może ulegać zmianom, należy zastosować maksymalną jego wartość.

H

U

=L

iu

b oraz

(3)

H

iu

= L

iu

+ H

V,iu

oraz H

ue

= L

ue

+ H

V,ue

(4)

H

V,iu

=



cV

iu

oraz H

V,ue

=



cV

ue

(5)

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 5

5.4 Wielko

ść wymiany powietrza przestrzeni nieogrzewanej

W celu unikni

ęcia zbyt niskiego oszacowania strat ciepła przez przenikanie, strumień powietrza z przestrzeni ogrzewanej do przestrzeni

nieogrzewanej nale

ży przyjąć zerowy.

Strumie

ń powietrza z przestrzeni nieogrzewanej do środowiska zewnętrznego oblicza się z

gdzie:
n

ue

jest umown

ą krotnością wymian powietrza między przestrzenią nieogrzewaną a środowiskiem zewnętrznym, w h

-1

;

V

u

jest obj

ętością powietrza w przestrzeni nieogrzewanej, w m

3

.

Krotno

ść wymian powietrza, n

ue

, jest warto

ścią podaną w tablicy 1, która najlepiej odpowiada rozpatrywanej przestrzeni nieogrzewanej.

Tablica 1 - Umowne krotno

ści wymian powietrza między przestrzenią nieogrzewaną a środowiskiem zewnętrznym

UWAGA Je

śli wymiana powietrza przy 50 Pa, n

50

, lub ekwiwalentna powierzchnia nieszczelno

ści, A

1

, jest znana, krotno

ść wymian

powietrza, n, mo

żna szacować z jednej z następujących zależności empirycznych:

Wówczas przyjmuje si

ę z tablicy 1 wartość n

ue

najbli

ższą n.

Umowna warto

ść ciepła właściwego powietrza wynosi



c = 1200 J/(m

3

·K) (0,33 Wh/(m

3

·K)).

6 Sprawozdanie
Sprawozdanie powinno zawiera

ć następujące informacje:

a) powo

łanie się na niniejsza normę;

b) identyfikacj

ę budynku;

c) plany budynku, z zaznaczonymi na nich przyj

ętymi granicami przestrzeni ogrzewanej;

d) opis komponentów obudowy budynku, sk

ładające się na nie elementy włącznie z wymiarami i zastosowanymi materiałami;

e) wykaz tych komponentów z ich polami powierzchni i wsp

ółczynnikami przenikania ciepła, długościami i liniowymi współczynnikami

przenikania ciep

ła liniowych mostków cieplnych, jak również liczbą i punktowymi współczynnikami przenikania ciepła punktowych

mostków cieplnych;
f) je

śli są przestrzenie nieogrzewane, przyjęte krotności wymian powietrza;

g) wsp

ółczynnik strat ciepła przez przenikanie do zewnątrz, L

D

, przez grunt, L

s

, i przez przestrze

ń nieogrzewaną, H

u

, zaokr

ąglony do

trzech cyfr znacz

ących;

h) ca

łkowitą określoną stratę ciepła przez przenikanie, H

T

, zaokr

ągloną do trzech cyfr znaczących;

i) je

śli są przyjęte w obliczeniach zmienne współczynniki przenikania ciepła; powinny być podane wyniki dla obu wartości - maksymalnej i

minimalnej,

łącznie z opisem różnych współczynników przenikania ciepła i ich ekstremalnych wartości.

Za

łącznik A (normatywny)

Temperatura w przestrzeni nieogrzewanej
Niniejsza temperatur

ę oblicza się przy przyjęciu warunków stanu ustalonego. Wynika ona z równowagi cieplnej stanu ustalonego w

przestrzeni nieogrzewanej, oraz

V

iu

= 0

(6)

V

ue

= V

u

n

ue

(7)

Nr Typ szczelno

ści

n

ue

h

-1

1

Brak drzwi i okien, wszystkie z

łącza między komponentami dobrze uszczelnione, nie przewidziane otwory wentylacyjne.

0

2

Wszystkie z

łącza między komponentami dobrze uszczelnione, nie przewidziane otwory wentylacyjne.

0,5

3

Wszystkie z

łącza dobrze uszczelnione, przewidziane małe otwory do wentylacji.

1

4

Brak szczelno

ści spowodowany otwartymi złączami lub stałymi otworami wentylacyjnymi.

5

5

Brak szczelno

ści spowodowany licznymi otwartymi złączami lub dużymi bądź licznymi stałymi otworami wentylacyjnymi.

10

(8)

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 6

gdzie:



jest temperatur

ą;



jest wielko

ścią strumienia cieplnego generowanego w obrębie przestrzeni "nieogrzewanej" (np. zyski słoneczne);

H s

ą współczynnikami strat ciepła obliczonymi zgodnie z rozdziałem 4 niniejszej normy.

Indeks i jest dla strony wewn

ętrznej, e dla zewnętrznej, u dla nieogrzewanej.

UWAGA Obliczenie temperatury w przestrzeni nieogrzewanej nie jest niezb

ędne do zastosowania niniejszej normy, ale jest wymagane

przez inne normy. Skoro mo

że to być bezpośrednio wyprowadzone z wyników niniejszej normy, podaje się tu metodę.

Za

łącznik B (informacyjny)

Informacja o typie wymiarów
W celu zastosowania metody obliczeniowej obudowa budynku jest podzielona na elementy (patrz rozdzia

ł 4 oraz rysunek B.1 ). Jednak,

wymiary elementu budowlanego s

ą zazwyczaj mierzone zgodnie z jednym z trzech systemów: wewnętrznym, całkowitym wewnętrznym

oraz zewn

ętrznym. Różnią się one między sobą w sposobie włączania płaskich powierzchni złączy pomiędzy elementami w powierzchnie

tych elementów.
Zatem, wyra

żenie



A

i

U

i

w równaniu (2) jest wi

ększe z zastosowaniem wymiarów zewnętrznych, niż z zastosowaniem wymiarów

wewn

ętrznych. W rezultacie wartości



k

s

ą zasadniczo mniejsze dla wymiarów zewnętrznych i mogą być nawet ujemne w niektórych

przypadkach, takich jak naro

żniki zewnętrzne.

Rysunek B.1 - Przyk

łady metod określania wymiarów elementu budowlanego

Je

śli zasadnicza warstwa izolacyjna jest ciągła, liniowe współczynniki przenikania ciepła niektórych połączeń mogą być małe, szczególnie

kiedy stosowane s

ą wymiary zewnętrzne lub całkowite wewnętrzne. W takich przypadkach są one często pomijane. Skutkiem tego w

obliczonych warto

ściach współczynnika strat ciepła przez przenikanie mogą pojawiać się małe różnice pomiędzy systemami wymiarów,

je

śli pewne mostki cieplne są zaniedbywane w jednym systemie, ale nie są w innym.

Zaleca si

ę zatem, szczególnie w przypadkach spornych, żeby budynek był oceniany z zastosowaniem wymiarów każdego

poszczególnego elementu (drugi z lewej na rysunku B.1 ). W tej metodzie liniowy wsp

ółczynnik przenikania ciepła każdego złącza jest

formalnie w

łączony.

Za

łącznik krajowy NA

(informacyjny)

NORMY POWO

ŁANE W TREŚCI NORMY EUROPEJSKIEJ I ICH ODPOWIEDNIKI KRAJOWE

UWAGA - Zaleca si

ę sprawdzenie, czy podane w wykazie normy i ich odpowiedniki krajowe nie zostały zaktualizowane.

(A.1)

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 7

  

Odsy

łacz krajowy: Odpowiednia nazwa w języku angielskim: CEN/TC 89 "Thermal performance of buildings and

building components"

Odsy

łacz krajowy: Odpowiednia nazwa w języku angielskim: ISO/TC 163"Thermal insulation"

Odsy

łacz krajowy: Patrz Załącznik krajowy NA

B

ędzie opublikowana.

Normy powo

łane w EN

 

Odpowiedniki krajowe

EN ISO 6946:1996

-

PN-EN ISO 6946:1999 Komponenty budowlane i elementy budynku - Opór cieplny i wsp

ółczynnik

przenikania ciep

ła - Metoda obliczania

EN ISO 7345:1995

-

PN-EN ISO 7345:1998 Izolacja cieplna - Wielko

ści fizyczne i definicje

EN IS0 10077-1:2000

-

Brak odpowiednika krajowego. PN w opracowaniu w NKP nr 179

EN ISO 10211-1:1995

-

PN-EN ISO 10211-1:1998 Mostki cieplne w budynkach - Strumie

ń cieplny i temperatura powierzchni -

Ogólne metody obliczania

EN ISO 10211-2:2000

-

Brak odpowiednika krajowego. PN w opracowaniu w NKP nr 179

EN ISO 13370:1998

-

PN-EN ISO 13370:2001 W

łaściwości cieplne budynków - Wymiana ciepła przez grunt - Metody

obliczania

EN ISO 14683:1999

-

PN-EN ISO 14683:2001 Mostki cieplne w budynkach - Liniowy wsp

ółczynnik przenikania ciepła -

Metody uproszczone i warto

ści orientacyjne

PN-EN ISO 13789:2001 – Właściwości cieplne budynków Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Metoda obliczania

Wydrukowano z programu Integram 2.0

Strona 8