Będę Cię wielbił mój

Panie, póki mnie na

świecie stanie: Boś

mnie w przygodzie

ratował, i śmiechów

ludzkich uchował.

Panie, wołałem ku

Tobie, a Tyś mnie

wsparł w mej

chorobie, Dodałeś

mi swej pomocy.

Żem wiecznej nie

ujrzał nocy.

Użyłeś zwykłej

litości, Płacz

obróciłeś

w radości, wór ze

mnie zdjąłeś

żałobny,

a płaszcz włożyłeś

ozdobny.

Przeto Cię wesoła

wszędzie lutnia ma

uwielbiać będzie.

Twa chwała, o

wieczny Panie, w

mych ustach już nie

ustanie.