1. Panie, w

ofierze Tobie

dzisiaj składam,

Wszystko, czym

jestem,

wszystko, co

posiadam!

Ty wiesz

najlepiej, żem

nędzny, ubogi,

żyje wśród

smutków i żalu

i trwogi.

Goniąc i

tęskniąc za

duszy pokojem,

nadzieją moją i

zbawieniem

moim:

Jest ta myśl

błoga, jest ta

myśl droga,

że matką

moją jest

Matka Boga.

2. Kiedy krzyż

ciężki na me

ciało padnie, a

duszę jeszcze

cięższy krzyż

owładnie.

I pusto

wewnątrz i

zewnątrz tak

sucho, a w

duszy ciemno,

a w sercu tak

głucho.

I usta milczą,

w milczeniu

katuszy,

jedyną ulgą

dla zbolałej

duszy:

Jest ta myśl

błoga, jest ta

myśl droga,

że matką

moją jest

Matka Boga.

3. Lecz gdy

ostatnia wybije

godzina, co

całą przeszłość

jasno

przypomina.

A to

wspomnienie

nasze myśli

miesza, i serce

drażni, ale nie

pociesza.

Któż od

rozpaczy

człowieka

zasłoni?

I któż litości

skarby mu

odsłoni?

Jedna myśl

tylko, jedna

myśl błoga,

że matką

moją jest

Matka Boga!