Do szerokiej grupy posadzek i
wykładzin tworzywowych zaliczamy
posadzki :
a)
Epoksydowe,
b)
Poliuretanowe,
c)
Winylowe.
d)
Winyloestrowe
Posadzki winylowe w szerokim
asortymencie układane mogą być z płytek
lub materiałów rolowanych. Przy dużym
natężeniu ruchu zalecana jest wierzchnia
warstwa PU odporna na ścieranie. Warunki
pracy w pomieszczeniu narzucają
wykonanie posadzek jako chemoodporne
lub antyelektrostatyczne. Materiały na
wykładziny dywanowe z włókien
syntetycznych to poliamidy i poliestry.
Jako materiał na systemy czyszczące przed
wejściami i w holu wykorzystuje się m.in.
gumę i TPE.
Posadzka zasypywana kolorowymi piaskami lub
w wersji z kolorową żywicą. Stosowana w
obiektach zamkniętych: narażonych na
niewielkie obciążenia, takich jak: pomieszczenia
socjalne, szatnie, warsztaty.
grubość 0,4 mm - 1,3 mm
odzwierciedla fakturę podłoża betonowego
zabezpiecza beton przed pyleniem i wzmacnia go
powierzchniowo
zmniejsza nasiąkliwość betonu i ułatwia
czyszczenie
kolorystyka jedno lub wielobarwna
Posadzka zasypywana kolorowymi piaskami lub w
wersji z kolorową żywicą. Posadzka o bardzo wysokich
parametrach mechanicznych i dobrych chemicznych.
Stosowana w obiektach zamkniętych: w chłodniach,
halach produkcyjnych - produkcja sucha i mokra,
masarniach, przetwórniach rybnych.
Przeznaczona dla ruchu ciężkiego.
grubość 2 mm - 5 mm
łatwa w utrzymaniu w czystości
niepyląca
możliwość położenia na stare podłoża
możliwość położenia bez dylatacji
wodoodporna, olejoodporna
Posadzka zacierana z dodatkiem kolorowych kruszyw
kwarcowych. Zastosowanie mieszanki kolorowych
piasków nadaje jej dekoracyjny wygląd. Posadzka o
bardzo wysokich parametrach mechanicznych i
dobrych chemicznych. Stosowana w obiektach
zamkniętych: na powierzchniach magazynowych,
przeładunkowych, w chłodniach, halach
produkcyjnych - produkcja sucha i mokra,
oczyszczalniach ścieków, szkołach.
•
wersja o małym antypoślizgu (skórka pomarańczy)
•
grubość 3 mm - 6 mm
•
kolorystyka jedno lub wielobarwna
•
łatwa w utrzymaniu w czystości
•
niepyląca
•
możliwość położenia na stare podłoża
•
Możliwość położenia bez dylatacji
•
wodoodporna, olejoodporna
Posadzka samopoziomująca o dobrej odporności
mechanicznej i chemicznej. Stosowana w obiektach
zamkniętych: przemysłowych, w tym branży
żywnościowej np.: hale - produkcja sucha, korytarze,
pomieszczenia techniczne; na powierzchniach
magazynowych, przeładunkowych, pomieszczeniach
sterylnych w zakładach farmaceutycznych, w
chłodniach. W pomieszczeniach, w których musi być
zachowana wysoka czystość. Przeznaczona dla ruchu
średnio ciężkiego. Zalecana warstwa wyrównująca na
beton z większymi ubytkami.
•
wersja gładka
•
grubość 2 mm - 4 mm
•
kolorystyka jednobarwna (kolory wg. RAL).
•
łatwa w utrzymaniu w czystości
•
niepyląca
•
możliwość położenia na stare podłoża
•
możliwość położenia bez dylatacji
•
wodoodporna, olejoodporna
System polega na ułożeniu posadzki przewodzącej na
zagruntowanej i wyrównanej powierzchni, wtopieniu
siatki Faraday'a z taśmy miedzianej odprowadzającej
ładunki elektryczne. Warstwa pierwsza zapewnia
chemiczne i fizyczne wzmocnienie betonu i zwiększa
jego wytrzymałość. Warstwa druga zapewnia
wtopienie elektrod wykonanych z cienkiej taśmy
miedzianej.
Warstwa zewnętrzna zapewnia estetykę i właściwe
parametry techniczne całego systemu, jest powłoką
kolorową, estetyczną, nie gromadzi ładunków
elektrycznych na powierzchni. Firmy dysponują
posadzką antyelektrostatyczną w gamie kolorów
podstawowych: wg RAL 7032 (jasno-szary), 7030
(średni-szary), 6021 (zielony), 1001 (jasno-beżowy)
lub w innych kolorach - na zamówienie.
wytrzymałość na zginanie
30 - 35 MPa
wytrzymałość na ściskanie
25 - 80 MPa
wytrzymałość na rozciąganie
7 - 10 MPa
moduł sprężystości przy zginaniu
4000 - 4500 MPa
udarowość (w/g met. Charpiego)
3,5 - 4,5 kJ/m2.
zakres temperatur eksploatacji
- 30 do + 80 oC.
chemoodporność
w/g tabeli
grubość powłoki
ok. 3 mm.
odporność skrośna posadzki
1,0 x 104 - 1,0 x 106 W
W
inyl chemiczno techniczny
jednowartościowy rodnik wchodzący w
skład związków winylowych, które w
drodze polimeryzacji dają liczne
tworzywa sztuczne (żywica, kauczuk,
polichlorek winylu).
Zastosowanie rolki dociskowej zapewnia
dokładne dopasowanie wykładziny w
narożnikach.
Używaj tylko klejów przeznaczonych do
wykładzin winylowych i stosuj się do wskazań ich
producenta.
Arkusze wykładziny należy łączyć termicznie
przy pomocy sznura spawalniczego. Najlepszy
rezultat zapewnia użycie końcówki do spawania
termicznego.
W celu usunięcia nadmiaru zgrzewu stosuj
specjalny "nóż księżycowy lub podobne
narzędzie.
W pomieszczeniach narażonych na działanie
wilgoci do przy gotowania podłoża stosuj jedynie
masy wodoodporne.
Podłoże powinno być gładkie, równe, suche,
oczyszczone z wszelkich zanieczyszczeń i
przygotowane zgodnie z miejscowymi przepisami
budowlanymi. Podłoża z płyt wiórowych należy kłaść
zgodnie z zaleceniami ich producenta. Wykładzina
powinna zachodzić na ściany ok 10 cm. Jeśli
przewidziany jest montaż wykładzin ściennych
powinny one przykryć przygotowany cokolnik
przynajmniej do wysokości 3 cm. W celu uzyskania
najlepszego rezultatu sfazuj przy pomocy szpachli
wodoodpornej skok pomiedzy cokolnikiem a ścianą,
tak by otrzymać płynne przejście. Do przygotowania
podłoża używaj tylko mas wodoodpornych. W
przypadku podłoży szczelnych, zabezpieczonych
przed wilgocią lub nieasorbcyjnych, wykładzinę
można kłaść dopiero, gdy rozprowadzony klej
osiągnie ciągliwą konsystencję. Zaleca się takie
dopasowanie wykładziny, by złącza arkuszy znalazły
się w odległości nie mniejszej niż 0.5 m od
najbliższego otworu ściekowego. W przypadku
wątpliwości skontaktuj się z naszym biurem.
Przed instalacją wykładzina powinna przyjąć
temperaturę pomieszczenia (nie niższą niż
18° C). Przytnij arkusze wykładziny. W miarę
możliwości rozłóż je na płaskim podłożu, by
materiał pozbył się naprężeń i przyjął
temperaturę pomieszczenia. Jest to
szczególnie istotne w przypadku dłuższych
arkuszy.
Przy użyciu przymiaru i ołówka zaznacz linie na
wszystkich ścianach pomieszczenia na
wysokości ok 10 cm. Przy pomocy drobno
ząbkowanej pacy nałóż warstwę kleju na ściany
do poziomu linii. Rozprowadź część kleju na
podłoże (tak jak pokazano na rysunku).
Podczas gdy klej nabiera ciągliwej
konsystencji, przytnij wykładzinę według
projektu. Długość arkuszy powinna
przewyższać długość pomieszczenia o
wysokość cokolników. Jeśli szerokość
wykładziny odpowiada szerokości
pomieszczenia, oznacz środek arkusza oraz
środek podłoża prostopadłymi osiami. Ułatwi
to ułożenie arkusza we właściwej pozycji.
Punkty przecięcia osi na wykładzinie i na
podłożu powinny zachodzić na siebie
Jeśli szerokość pomieszczenia przekracza
szerokość wykładziny (tzn. jeżeli dla
przykrycia podłoża potrzeba więcej niż
jednego arkusza), zaznacz na podłożu linię
równoległą do ściany wzdłużnej w odległości
12 cm od miejsca gdzie sięga arkusz
wykładziny. Na tej linii zaznacz środek
pomieszczenia. Na odwrotnej stronie
wszystkich arkuszy zaznacz ich środek
prostopadłymi osiami. Punkty przecięcia osi
na podłożu i na arkuszach powinny zachodzić
na siebie
Zwiń arkusze z połowy długości
pomieszczenia. Rozprowadź klej na podłożu
pacą zębatą. Wokół otworów ściekowych i w
miejscach trudno dostępnych użyj pędzla z
miękkiego włosia. Wokół i wewnątrz
otworów ściekowych zastosuj klej
kontaktowy. Stosuj się do zaleceń
producenta kleju, który wybrałeś.
Przy pomocy rolki narożnikowej dociśnij
wykładzinę tak, aby przy- legała ściśle do
linii zetknięcia ściany z podłogą. W
pomieszczeniach, gdzie arkusz wykładziny
wystarcza dla zakrycia całego podłoża, klej
można rozprowadzić na całej powierzchni
przed położeniem arkusza. Metoda ta
wymaga
doświadczenia, lecz jest najszybsza.
W narożnikach wewnętrznych należy przeciąć
fałdę materiału rozpoczynając na wysokości
ok. 5 mm nad podłożem. Jeżeli przed
dopasowaniem materiału zachodzi potrzeba
jego podgrzania (uplastycznienia),podgrzej
także przestrzeń pomiędzy ścianą a
materiałem. Dzięki temu wykładzina będzie
lepiej przylegała
do pokrytej klejem ściany.
Dociśnij starannie wykładzinę rolką
narożnikową
Połączenie narożnikowe powinno być
umieszczone na jednej ze ścian, pod kątem
ok. 45 stopni. Wybierz najmniej widoczną
(słabo oświetloną) ścianę.
W narożnikach zewnętrznych wykładzine
należy odgiąć i naciąć, rozpoczynając na
wysokości ok 5 mm nad podłożem. (Linie na
rys. pokazują zarys narożnika na arkuszu i
pozycję przecięcia pod kątem 45 stopni).
Następnie należy wykonać cięcie po
przekątnej, tak jak pokazano na rysunku.
Powstała luka musi zostać uzupełniona
trójkątem wyciętym z wykładziny. Aby
ułatwić przyklejanie trójkąta, wykonaj
żłobek na odwrotnej stronie materiału za
pomocą noża okrągłego Tarkett. Głębokość
żłobka nie powinna przekraczać połowy
grubości arkusza.
Teraz możesz zagiąć trójkąt i docisnąć go do
narożnika. Jeżeli trójkąt będzie zachodził na
część ścienną wykładziny, przytnij nadmiar
materiału tak, aby krawędzie dokładnie do
siebie pasowały. Przetnij zachodzący
materiał, aby ściśle przylegał. Frezowanie i
spawanie połączeń należy wykonać po
dokładnym wyschnięciu kleju.
W narożnikach wewnętrznych i zewnętrznych
użyj do spawania zgrzewarki termicznej.
Końcówka do zgrzewania sznurowego
Tarkett jest specjalnie przystosowana do
zgrzewania podłóg winylowych. Doskonały
rezultat zapewnia stosowanie końcówki
reperacyjnej firmy Tarkett (Swan neck),
którą ostatecznie uszczelnia się wszystkie
zgrzewy wzdłuż ścian i podłóg.
W przypadku rur usytuowanych w poblirzu
ścian wykonaj nacięcie w arkuszu i dociśnij
wokół rury tak, by powstał kołnierz. Jeśli rura
znajduje się blisko ściany, cięcie należy
wykonać tak, jak pokazano na rys. (linia
przerywana). Jeśli osłona rury wykonana jest :
A)
z wykładziny podłogowej:
- przygotowaną osłonę należy dopasować do
rury, następnie używając kleju kontrastowego
przykleić i ostatecznie zespawać brzegi
wykładziny, używając w tym celu końcówki
typu "swan neck"
B)
Osłony prefabrykowane _ zamontyj wg
wskazań producenta.
Dla dodatkowego uszczelnienia wokół rur
można użyć odpowiedniego uszczelniacza do
zgrzewów, bądź masy uszczelniającej ( np.
silikon, Aquatat lub podobne). Uszczelniacz
należy stosować pomiędzy podłożem, a
arkuszem winylowym.
W przypadku rur ściekowych zegnij arkusz
przy rurze i zaznacz na nim punkt
odpowiadający środkowi rury. Wytnij w
wykładzinie otwór o średnicy ok 25 mm
mniejszy niż średnica rury. Otwór wycinaj
zaczynając od zgięcia - tak jak pokazano na
rys. Ogrzej arkusz winylowy i wciśnij go w
rurę. Odetnij nadmiar materiału nożem
hakowym.
Otwory ściekowe, leżące w tej samej
płaszczyźnie co podłoga. Ogrzej arkusz i
zaznacz usytuowanie otworu przy pomocy
pierścienia zaciskowego. Następnie wytnij
niewielki otwór pośrodku oznaczonego
otworu ściekowego. Ogrzej wykładzinę i
wciśnij pierścień w otwór. Jeśli posłużyłeś się
pierścieniem nastawnym, upewnij się, czy
przylega on ściśle do krawędzi otworu. W
celu dodatkowego uszczelnienia
rozprowadza się warstwę silikonu pomiędzy
arkuszem, a krawędzią pierścienia.
Zgrzewaj gorącym powietrzem przy użyciu
końcówki do zgrzewania sznurowego Tarkett.
UWAGA: wszystkie zgrzewy muszą ostygnąć
przed odcięciem nadmiaru zgrzewu . Odcinanie
rozpocznij w miejscu, gdzie rozpoczołeś
zgrzewanie. Zaleca się dwuetapową obróbkę
zgrzewu: wstępną i wygładzającą. Nóż do
odcinania nadmiaru zgrzewu zapewnia
wykonanie obu etapów pracy. Po jednej stronie
noża znajduje się ostrze do bróbki wstępnej, a
po drugiej ostrze do wygładzania.
Do frezowania wszystkich złącz stosuje się
frezarkę ręczną Tarkett z ostrzem ze stopu
twardego. Duże powierzchnie można
frezować przy pomocy frezarki elektrycznej.
Spawanie termiczne wykonujemy przy
pomocy zgrzewarki termicznej wyposażonej
w końcówkę do zgrzewania sznurowego
(speed welding nozzle).
Kładź wykładzinę ściśle według instrukcji,
Używaj tylko klejów do podłóg winylowych
polecanych przez firmę Tarkett,
Dokonaj przegladu podłogi po położeniu
wykładziny,
Skontaktuj się z firmą Tarkett, jeśli masz
jakiekolwiek wątpliwości, dotyczące
instalacji wykładziny.