Dysfunkcje

i dewiacje seksualne

Antoni Florkowski

II Katedra Chorób Układu Nerwowego

Klinika Psychiatrii Dorosłych

Zdrowie seksualne i

zagadnienia funkcji

psychoseksualnych

Przyjęte normy zachowań seksualnych i postaw wobec

seksu w dużym stopniu uwarunkowane są kulturowo



Masturbacja

– kiedyś uważana za perwersję i przyczynę

chorób psychicznych, obecnie traktowana jest jako norma.

Częstość masturbacji wynosi ok. 97% u mężczyzn i 80% u

kobiet.



Homoseksulaizm

– to odmienna preferencja seksualna, a

nie choroba. Występuje u 8-10% populacji i trwa przez całe

życie.



Nadmierna aktywność seksualna

– to utrzymywanie

stosunków seksualnych z wieloma partnerami („na jeden

raz”). Może wskazywać na mniejszą zdolność danej osoby

do tworzenia więzi partnerskiej.



Stosunki pozamałżeńskie

– większość kultur nie

pochwala ich, podczas gdy stosunki przedmałżeńskie są

traktowane jako coś normalnego

Zdrowie seksualne i

zagadnienia funkcji

psychoseksualnych

Badania poświęcone zdrowiu seksualnemu populacji ogólnej

ujawniają bardzo zróżnicowane dane. Może wynikać to z faktu,

że na stan Z.S. wpływa wiele czynników, np.:



uwarunkowania rodzinne



uwarunkowania społeczne



uwarunkowania religijne



uwarunkowania kulturowe



preferowany styl życia



średni czas trwania życia
Z uwagi na taką różnorodność uwarunkowań trudno

porównywać wyniki badań z różnych krajów. Poza tym

poważną przeszkodą w ocenie zdrowia seksualnego jest mała

liczba badań reprezentatywnych dla populacji ogólnej. W

Polsce pierwsze takie badania poświęcone zdrowiu

seksualnemu na dużej populacji przeprowadzone w 2002 r.

wykazało w porównaniu do 1992 r., że można przypuszczać o

zajściu zmian w seksualności Polaków (wzrost akceptacji seksu

zwłaszcza wśród kobiet, prozdrowotne traktowanie seksu,

wzrost uświadomienia seksualnego).

Obraz aktywności

seksualnej

Polek i Polaków – badania

2002 r.



dla 52% badanej populacji seks odgrywa

zdecydowanie istotną lub raczej istotną rolę (63%

mężczyzn i 42% kobiet);



stosunki tylko z jednym partnerem 35% badanych;



aktywne życie seksualne prowadzi 68% badanych;



najbardziej aktywną grupą są osoby w wieku 25-

44 lat;



częstotliwość współżycia seksualnego jest zbyt

mała dla 9% kobiet i 22% mężczyzn;



wystarczająca dla potrzeb dla 75% kobiet i 67%

mężczyzn;



zbyt duża dla 5% kobiet i 1% mężczyzn.

Zaburzenia seksualne –

badania 2002 r.



co 4-ta badania kobieta odczuwała zmniejszenie lub
zanik potrzeb seksualnych;



zaburzenia orgazmu podawało 27% badanych kobiet;



brak orgazmu deklarowało 10% badanych kobiet;



trudności w osiągnięciu orgazmu miało miejsce u 17%
badanych kobiet;



przedwczesny wytrysk nasienia podawało 42%
badanych mężczyzn;



zaburzenia erekcji zgłaszało 10% badanych mężczyzn;



zahamowanie wytrysku dotyczyło 3% badanych
mężczyzn;



zmniejszenie potrzeb seksualnych miało miejsce u 11%
badanych mężczyzn i 26% kobiet.



Zaburzenia seksualne

to termin mało precyzyjny, najogólniej oznacza jakąś

patologię, dysfunkcję seksualną;



Najłagodniejszą postacią

zaburzeń seksualnych są UTRWALONE KOMPLEKSY;



Ciężkimi zaburzeniami

są TRWAŁE ZACHOWANIA DEWIACYJNE;



Pojęcie normy i patologii w seksuologii

- jest bardzo kontrowersyjnie oceniane, to można uznać, że
zaburzeniem seksualnym są – takie potrzeby, postawy i
zachowania seksualne, które utrudniają współżycie seksualne,
stworzenie więzi seksualnej z partnerem, przystosowanie się
do norm akceptowanych w danym środowisku społecznym i
obowiązującym systemem prawnym.

Klasyfikacja zaburzeń

seksualnych

Jest wiele klasyfikacji zaburzeń seksualnych. Występujące

zaburzenia seksualne można podzielić na następujące grupy:

zaburzenia jakościowe potrzeby seksualnej, zaburzenia zespołu

gotowości płciowej, zaburzenia orgazmu, zaburzenia satysfakcji

seksualnej.

Podstawowym problemem w klasyfikacji Z.S. są poza

kryteriami normy, atypowości i patologii zagadnienia

nazewnictwa czyniącego istotę sprawy. Np. zab. erekcji

(erekcja niepełna). Może to być epizodyczna reakcja, może to

być jeden z objawów w przebiegu przewlekłej ch. somatycznej,

np. cukrzycy, a może to być utrwalona postać zaburzenia o

charakterze przewlekłym, której towarzyszą inne objawy (lęk,

depresja).

Starowicz proponuje aby konkretne dysfunkcje seksualne

określić wg schematu:

objaw – reakcja nerwicowa – zespół

.

Dlatego każda dysfunkcja seksualna może być zakwalifikowana

jako: objaw, reakcja nerwicowa, zespół.

Klasyfikacja zaburzeń

seksualnych

wg ICD-10

Dysfunkcja seksualna nie spowodowana zaburzeniem

organicznym ani chorobą somatyczną F.52



Brak lub utrata potrzeb seksualnych



Awersja seksualna i brak przyjemności seksualnej



Brak reakcji genitalnej (zab. erekcji u mężczyzn, suchość pochwy u kobiet)



Zaburzenia orgazmu (anorgazmia psychogenna)



Wytrysk przedwczesny



Pochwica nieorganiczna



Dysparuenia nieorganiczna (ból w trakcie stosunku)



Nadmierny popęd seksualny



Inne dysfunkcje seksualne



Niespecyficzne dysfunkcje seksualne

Zaburzenia identyfikacji płciowej F.64



Transseksualizm



Transwestytyzm o typie podwójnej roli



Zaburzenia identyfikacji płciowej w dzieciństwie



Zaburzenia identyfikacji płciowej



Zaburzenia identyfikacji płciowej nieokreślone

Klasyfikacja zaburzeń

seksualnych

wg ICD-10

(c.d.)

Zaburzenia preferencji seksualnych F.65



Fetyszyzm



Transwestytyzm fetyszystyczny



Ekshibicjonizm



Oglądactwo (voyeuryzm)



Pedofilia



Sadomasochizm



Złożone zaburzenia preferencji seksualnej

(u jednej osoby występuje więcej niż jedno zaburzenie w zakresie preferencji

seksualnej i żadna nie dominuje)



Inne zaburzenia preferencji seksualnej

(ocieractwo, obsceniczne rozmowy telefoniczne, kontakty seksualne ze

zwierzętami

podduszanie, nekrofilia)

Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zw. z rozwojem i

orientacją seksualną F.66



Zaburzenia dojrzewania seksualnego



Orientacja seksualna niezgodna z ego



Zaburzenia związków seksualnych



Inne zaburzenia rozwoju psychoseksualnego



Zaburzenia rozwoju psychoseksualnego nieokreślone

Klasyfikacja zaburzeń seksualnych

zaproponowana przez Starowicza

1. Zaburzenia potrzeb seksualnych

A.

Zaburzenia libido:

- hipolibidemia
- hyperlibidemia

B.

Przeszkody w realizacji potrzeb seksualnych

- kompleksy seksualne
- diadyczne problemy seksualne

> zazdrość patologiczna
> zespół prowokowanej zdrady

- seksualne stany lękowe

> fobie seksualne
> ostre seksualne stany lękowe
> kulturowe stany lękowe

- zespół okołosennych iluzji seksualnych
- zespół Kehrera (zab. psychosomatyczne u niezaspokojonych
seksualnie kobiet)

C.

Zespół przeddysfunkcyjny

(osoba bez doświadczenia seksualnego,

mimo braku negatywnych doświadczeń, nie wierzy, że sprosta
wymogom)

2. Zaburzenia w przebiegu współżycia seksualnego

A. u mężczyzn

B. U kobiet

- zaburzenia erekcji

- zaburzenia zespołu gotowości płciowej

. erekcja niepełna

- pochwica

. brak erekcji

- oziębłość płciowa

- zaburzenia wytrysku
. zbyt przedwczesny wytrysk
. przedwczesny wytrysk
. zbyt wczesny wytrysk
. wytrysk opóźniony
. brak wytrysku
. nasieniotok
. wytrysk bolesny
. wytrysk anestetyczny
. wytrysk zwrotny

C. U mężczyzn i u kobiet

- zespół nieprzystosowania seksualnego

- małżeństwo nieskonsumowane

- awersja seksualna

- dyspareunia

- anestezja seksualna

Klasyfikacja zaburzeń seksualnych

zaproponowana przez Starowicza

Klasyfikacja zaburzeń seksualnych

zaproponowana przez Starowicza

3. Zaburzenia orgazmu

A.

Zespół anorgazmii

B.

Anorgazmia

C.

Dysocjacja orgazmu

D.

Orgazm bez erekcji

4. nietypowe zachowania seksualne

A.

Autoerotyzm patologiczny (pobudzanie seks. bez udziału drugiej osoby)

B.

Oralizm

C.

Analizm

D.

Homoseksualizm

E.

Biseksualizm

F.

Kazirodztwo

G.

Gwałt

H.

Prostytucja

5. Zaburzenia identyfikacji płciowej

A.

Transseksualizm

B.

Zespół niezróżnicowania obiektu seksualnego (potrzeby seksualne są

zaspakajane z różnymi obiektami seksualnymi, które są w danej chwili

dostępne np. kontakty pedofilne, zoofilne, homo i heteroseksualizm).

Klasyfikacja zaburzeń seksualnych

zaproponowana przez Starowicza

6. Dewiacyjne tendencje seksualne
7. Dewiacje seksualne



W zakresie obiektu:

- fetyszyzm (kontakt z cz. ubioru, rzeczą, przedmiotem)

- pigmalionizm (reak. seks. na widok rzeźny, obrazu, zdjęcia)

- narcyzm (odm. fetyszysmu)

- automonoseksualizm (oglądanie w lustrze własnej osoby)

- heterochromofilia (fetyszem – kolor skóry partnera)

- homeowestytyzm (nakładanie na siebie ubrania należącego do

innej osoby tej samej płci)

- retifizm (odm. fetyszyzmu – fetyszem są skórzane przedmioty)

- ekskrementofilia (kontakt z wydalinami ciała np. kałem)

- nekrofilia (kontakt seks. ze zwłokami)

- transwestytyzm (przebieranie się w odzież płci przeciwnej)

- ciswestytyzm (przebieranie się w odzież wł. płci, ale dla innego

wieku biologicznego)

- pedofilia

- gerontofilia

- zoofilia

Klasyfikacja zaburzeń seksualnych

zaproponowana przez Starowicza

B.

W zakresie sposobu realizacji:

- sadyzm

. wampiryzm
. flagellantyzm (biczowanie partnera odm. sadyzmu)
. saliromania (satysfakcja seks. w następstwie zabrudzenia innej

osoby)
- ekshibicjonizm

. kandalezizm (pokazywanie wł. partnerki nagiej innym

mężczyznom)

. ocieractwo

- oglądactwo (podgląd czynności seksualnych innych osób)
- apotemorfilia (stos. seks. z osobą po amputacji kończyn)
- klismafilia (satysfakcja seks., orgazm prowok. hegarem).

C.

Dewiacje złożone

Etiologia zaburzeń

seksualnych

Przyczyny zaburzeń seksualnych są złożone i bardzo

różne u poszczególnych osób.
Za najważniejsze przyczyny psychogenne prowadzące do

trudności i zaburzeń seksualnych uważa się:

1.

Czynniki rodzinne:

- niewłaściwa atmosfera wychowawcza

- nieudane małżeństwo rodziców

- utrata rodziców przed 6 r.ż.

- dominacja i autorytaryzm oraz despotyzm ojców

- wczesnodziecięce konflikty i frustracje uczuciowe

2.

Czynniki osobowościowe

- niska samoocena, zahamowania i stłumienia seksualne

- osobowość neurotyczna, nieprawidłowa

- kompleksy

- zaburzenia identyfikacji w roli seksualnej

- frustracje zawodowe mężczyzn

- psychopatologia (np. choroby psychiczne)

Etiologia zaburzeń

seksualnych

3.

Czynniki wiążące się z rozwojem psychoseksualnym:
- rygoryzm w sprawach seksu
- urazy psychiczne, zgwałcenia, doświadczenia kazirodcze
- kompleks onanistyczny
- zbyt wczesna lub zbyt późna inicjacja seksualna
- doświadczenia homoseksualne lub dewiacyjne
- odrzucenie przez środowisko rówieśnicze, ośmieszenie
- ukryte uczucia kazirodcze
- prymitywne i zwulgaryzowane uświadomienie seksualne
- patologiczna inicjacja seksualna, np. w formie seksu
grupowego

4.

Lęk
- lęk jest częstą przyczyną różnych zab. seksualnych
- lęk może prowadzić często do nietypowych zachowań
seksualnych
- lęk przed sukcesem może spowodować zaburzenia w
dotychczas udanym życiu seksualnym.

Etiologia zaburzeń

seksualnych

5.

Prawdopodobnie pewne znaczenie w
powstawaniu zaburzeń seksualnych mają też:

- czynniki wrodzone (genetyczne)
- dyskretne zaburzenia budowy ciała
- ważną rolę w przygotowaniu mózgu do późniejszej
aktywności seksualnej odgrywają androgeny
płodowe

(zakłócenie tego procesu może powodować, że dziecko
staje się wrażliwe na niekorzystne wpływy środowiskowe
zachodzące w trakcie rozwoju psychoseksualnego)

Obraz kliniczny nietypowych

zachowań seksualnych



Autoerotyzm patologiczny

– dominuje nawykowe i

przymusowe samopobudzanie. Odmiana A.P. jest zespół
Havelock-Ellisa polegający na osiąganiu orgazmu przez kobiety
w wyniku działania strumienia wody z prysznica.
Występuje też A.P. zagrażający życiu, który polega na osiąganiu
satysfakcji seksualnej przez podwieszanie się.



Oralizm

– zaburzenie to polega na osiąganiu orgazmu, w

następstwie drażnienia narządów płciowych wargami lub
językiem przez partnera. Należy go różnicować z pieszczotami
oralno – genitalnymi („miłość francuska”).



Analizm

– polega na osiąganiu orgazmu przez stosunek

doodbytniczy. Należy różnicować go z pobudzeniem analnym,
np. w przypadku kobiet z bardzo luźną, szeroką pochwą partner
palcem drażni pochwę od strony odbytu w trakcie stosunku
seksualnego. Analizm najczęściej polega na doodbytniczych
kontaktach seksualnych w związkach hetero i homoseksualnych.



Homoseksualizm

– to jedna z największych i najtrudniejszych do

rozwiązania tajemnic ewolucji – budzi wiele kontrowersji nie tylko

obyczajowych. W populacji ogólnej mamy ok.. 2-4% gejów i 1-2@

lesbijek. Wg Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego ok.. 8-

10% mężczyzn ma wyłącznie homoseksualne preferencje przez całe

życie. Uważa się, że 2/3 homoseksualnych mężczyzn i podobny

odsetek lesbijek jest zdolnych do stosunku heteroseksualnego i

nawet może mieć z tego przyjemność, wolą jednak kontakty

homoseksualne. Ok.. 20% homoseksualnych mężczyzn i 33%

lesbijek zawiera zw. małżeńskie, jednak związki te są nietrwałe.

Homoseksualizm polega na osiąganiu satysfakcji seksualnej przez

kontakt z partnerem tej samej płci.

Wyróżnia się różne postacie homoseksualizmu:



pederastia (stosunek doodbytniczy)



efebofilia (starszy mężczyzna i chłopiec)



korofilia (starsza kobieta i dziewczyna)



miłość lesbijska (kobieta z kobietą)

Obraz kliniczny nietypowych

zachowań seksualnych



uwarunkowania prenatalne:

(hormony działające w ok..

płodowym, gdy kształtuje się ośrodek orientacji seksualnej w
mózgu. Pierwsze 8 tyg. życia zarodkowego np. pod wpływem
zwiększonych dawek żeńskich hormonów męskie płody mogą
stać się homoseksualne. I na odwrót męskie hormony prowadzić
mogą do pojawienia się skłonności lesbijskich u kobiet)



uwarunkowania rodzinne:

(nadopiekuńcze i uwodzicielskie

matki, lub nadmiernie rygorystyczni, wzbudzający lęk ojcowie,
negatywne doświadczenia w kontaktach z braćmi, a pozytywne
w kontaktach z siostrami)



uwarunkowania osobowościowe:

(lęk przed własną rolą

seksualną, narcyzm, zaburzenia identyfikacji seksualnej).



uwarunkowania sytuacyjne: (uwiedzenie, wzajemna
masturbacja w gronie rówieśników, czułości okazywane sobie
przez koleżanki, przypadkowy kontakt seksualny pod wpływem
alkoholu).

Hipotezy dotyczące rozwoju orientacji

homoseksualnej

Hipotezy dotyczące rozwoju

orientacji homoseksualnej



uwarunkowania fantazyjne:

(wynikające z oglądania

pornografii, fantazji towarzyszących masturbacji)



uwarunkowania środowiskowe:

(wychowanie w kręgu

artystów o tendencjach homoseksualnych)



uwarunkowania zastępcze:

(kontakty homoseksualne

traktowane jako forma zastępcza zaspakajania potrzeb
seksualnych w więzieniach, internatach, klasztorach)



mechanizm ucieczki:

(np. po niepowodzeniach w kontaktach

seksualnych z drugą płcią)

Homoseksualizm na pewno ma wiele przyczyn, bo

gdyby istniała tylko jedna, to już dawno byłaby
odkryta.

Transseksualizm

– to konflikt między

budową anatomiczną człowieka a jego płcią.

Polega to na rozbieżności między poczuciem psychicznym płci a budową ciała

morfologiczno – biologiczną oraz płcią metrykalną, które odczuwane są jako obce i

należące do płci przeciwnej.

Transseksualiści odczuwają niechęć do własnego ciała, a oczekują od otoczenia

wzmocnień potwierdzających ich poczucie drugiej płci. Oczekiwania te prowokują

m.in. przez ubieranie się w odzież drugiej płci, prowokują też zachowania dla niej

typowe itp.
Główne cechy transseksualizmu

•

przekonanie o przynależności do płci odmiennej

•

nienawiść do cech własnej płci biologicznej

•

niepohamowana potrzeba zmiany płci
Zdiagnozowany przez lekarzy transseksualizm jest podstawą do zmiany metryki

urodzenia i przeprowadzenia operacji zmiany płci.
1 transseksualny chłopiec rodzi się w Polsce na 57 tys. porodów.
1 transseksualna dziewczynka rodzi się na 17 tys. porodów.
Koszty zmiany płci (m.in. ekspertyza usuwanie przydatków, wytwarzanie genitaliów,

epilacja, kuracja hormonalna, koszty sądowe) wahają się w gr. 12-20 tys. zł.

Transseksualizm to nie dewiacja seksualna, to wybryk natury polegający na tym, że

człowiek, który otrzymał dana płeć w mózgu, na skutek zaburzeń hormonalnych w

życiu płodowym zostaje wyposażony w atrybuty anatomiczne płci odmiennej.

Wygląd zewnętrzny człowieka można zmienić, płci zakodowanej w mózgu nie.

Zaburzenia identyfikacji płciowej

Zaburzenia identyfikacji płciowej

D.t.s. – polegają na tym, że:



w treści marzeń sennych



w marzeniach na jawie



w wyobraźni towarzyszącej masturbacji



w trakcie oglądania wydawnictw pornograficznych
Mogą występować niekiedy wyobrażenia siebie samego w zachowaniach

typu dewiacyjnego, odczuwanie potrzeby takiego zachowania połączone z

podnieceniem seksualnym, a nawet osiągnięcie orgazmu.
Inną formą d.t.s. są epizodyczne, sporadyczne doświadczenia praktyczne

tego typu, zaistniałe najczęściej przypadkowo, z ciekawości. Dla oceny, czy

mamy do czynienia z d.t.s., konieczne jest zastosowanie zarówno

kryterium ilościowego jak i jakościowego.
D.t.s. są zjawiskiem powszechnym, wiele osób tłumi je w sobie

natychmiast lub odczuwa z tego powodu lęk. Jest to zatem prawidłowość

psychoseksualna wynikająca z samej natury seksualności, z uwarunkowań

świata psychicznego, wyobrażeń, zakodowanych obrazów. Może się jednak

zdarzyć, iż d.t.s. są rzeczywistym objawem zwiastunowym rozwijającej się

dewiacji lub zaburzenia psychicznego.
Większość jednak d.t.s. oceniana jest jako typowe i prawidłowe. Nie

wymagają one leczenia.

Dewiacje seksualne

Dewiacyjne typy zachowań seksualnych liczą 213 postaci, ale tylko kilka jest bardziej
rozpowszechnionych. Wszelkie dewiacje częściej występują u mężczyzn. Wynika to m.in. z
siły popędu seksualnego.

Pedofilia

– zachowania pedofilne należą do najbardziej rozpowszechnionych dewiacji

seksualnych. W wielu przypadkach potrzeby pedofilne kierowane są wobec własnych dzieci
(kazirodztwo), dzieci znajomych, krewnych, sąsiadów, ale także wobec obcych.
Skutki pedofilii są gorsze niż gwałtu, bo jest to gwałt permanentny. Ofiary są krzywdzone
przez dłuższy czas, a pedofile usiłują odgrywać rolę osób opiekuńczych (często wręczają
prezenty), co zaciera różnicę między dobrem i złem. Pedofilia jest najbardziej okrutnym
doświadczeniem człowieka. Zdradza samą istotę dzieciństwa, niewinność. W Polsce każdego
roku Policja odnotowuje ok. 2 tys. przestępstw seksualnych, których ofiarami są dzieci. Wg
Starowicza 14% dzieci do 15 r.ż. jest wykorzystywanych seksualnie (kilkaset tysięcy).

Typy pedofilów:



Infantylny

Infantylny

– to osobowość niedojrzała: jest łagodny, preferuje nie tyle ostry seks, ile zabawy

seksualne z dziećmi (dotykanie, głaskanie, całowanie, przytulanie) – ok. 73%



Dewiant

Dewiant

– jest zaprogramowany biologicznie, jedynie na seks z dziećmi. Kontaktów

pedofilnych poszukuje już w ok. dojrzewania. preferuje kontakty oralno – genitalne – ok. 13%



Regresywny

Regresywny

– traktuje dziecko jako osobę dorosłą. Dziewczynka jest dla niego kobietą.

Doprowadza do pełnych stosunków seksualnych – ok. 13%



Sadysta

Sadysta -

osiąga pełna satysfakcję seksualną jedynie poprzez brutalny gwałt na dziecku –

ok. 1%

Dewiacje seksualne



Ekshibicjonizm

Osiąganie satysfakcji seksualnej w następstwie obnażania się wobec obcych osób. Uważa

się, że 30% dewiantów seksualnych to ekshibicjoniści. Czają się w parkach w ok. domów

studenckich, ciemnych bramach i niespodziewanie wyskakują, rozchylając płaszcz by pokazać

swoje genitalia. Co ważne, to dla niego jedyny sposób na osiągnięcie satysfakcji seksualnej, a

normalne współżycie nie może mu tego zapewnić. Satysfakcję czerpie z obserwowania

zaszokowanej jego zachowaniem kobiety. Im więcej w tych reakcjach przerażenia i strachu czy

zdziwienia, tym większe podniecenie obnażonego. Najlepiej zachować daleko idącą obojętność

wobec ekshibicjonisty. Większość ekshibicjonistów to osoby nieśmiałe, infantylne, lękliwe

wobec kobiet i kontaktów seksualnych z nimi. Źródłem ekshibicjonizmu może być sadyzm

(pragnienie wywołania przerażenia oraz moralizm – chęć bycia wyśmianym). Nieprawidłowa

reakcja może wywołać agresję. Kliniczne przykłady kobiecego ekshibicjonizmu wiążą się

niemal wyłącznie z chorobami psychicznymi. Kobieta rozbierając się publicznie może

spodziewać się raczej zainteresowania niż niechęci. Jednak czy nie jest odmiana

ekshibicjonizmu noszenie nader skąpych strojów czy publiczne występy (striptiz?).



Voyeryzm

Czerpanie satysfakcji seksualnej z podglądania nieznajomych osób, kiedy są nagie lub

wykonują czynności intymne.



Kandaulezizm

Osiąganie podniecenia przy pokazywaniu innym mężczyznom obnażonej własnej

partnerki seksualnej bez jej wiedzy lub wymuszając na niej zgodę (ekshibicjonizm z

moralizmem)



Frotteuryzm

Osiąganie satysfakcji seksualnej dzięki dotykaniu członkiem ciała obcej kobiety w tłoku

np. w autobusie, tramwaju.

Dewiacje seksualne



Triolizm

Jednoczesne współżycie 3 osób (ekshibicjonizm z oglądactwem). Układ 2

kobiety z 1 mężczyzną lub 2 mężczyzn z 1 kobietą.



Skatologia telefoniczna

Osiąganie satysfakcji seksualnej z prowadzenia obscenicznych rozmów

telefonicznych.



Sadyzm

Są 2 definicje sadyzmu w piśmiennictwie seksuologicznym – węższa i szersza.

Węższa określa sadyzm jako osiąganie satysfakcji seksualnej w wyniku zadawania

bólu, ran i poniżania innych, a szersza – jako odczuwanie satysfakcji seksualnej w

sytuacji związanej z dominacją i bezwzględnym zdominowaniem,

podporządkowaniem partnera.

Mówiąc o sadyzmie w szerokim znaczeniu należy go łączyć z agresywnością

wobec partnera. W większości przypadków sadyzm seksualny jest realizowany w

związku z partnerem o osobowości masochistycznej. Osobowości partnerów zatem

dopełniają się, a ich związek może być bardzo trwały i wysoce satysfakcjonujący.

Jedynie w nielicznych przypadkach sadyzm seksualny znajduje wyraz w

działalności przestępczej, ale dotyczy to najczęściej osób, u których sadyzm

seksualny nakłada się na psychopatologię (chory psychicznie o osobowość

dyssocjalna). Najcięższą formą sadyzmu są zabójstwa z lubieżności. Oglądanie

konającej ofiary daje sprawcy satysfakcję seksualną.

Dewiacje seksualne



Masochizm

Dewiacja ta stwarza małe zagrożenie społeczne lub nie

stwarza go wcale. Masochizm jest definiowany na zasadzie
odwrotności sadyzmu. Masochizm wyraża się w odczuwaniu
przyjemności seksualnej przy doznawaniu udręczenia
fizycznego (np. bólu albo cierpień psychicznych)
zadawanych przez partnera seksualnego.

Zdarzają się też przypadki szczególnej postaci

masochizmu – osiąganie satysfakcji seksualnej poprzez
zapętlanie szyi i podduszanie lub podrażnianie siebie
prądem elektrycznym.

Należy też wspomnieć na często spotykane przypadki,

gdy cechy sadamasochistyczne występują u tej samej płci.

Metody leczenia zaburzeń

seksualnych

Wszystkie istniejące metody leczenia zaburzeń saksualnych

(dysfunkcji seksualnych) można sprowadzić do następujących:

Farmakoterapia



leki psychotropowe (neuroleptyki, tymoleptyki z gr. SSRI,

anksjolityki)



leki miejscowo znieczulające



leki wzmacniające



leki hormonalne

Metody treningowe



trening relaksacyjny



desensybilizacja (służąca do redukcji napięcia i lęku)



naśladowanie (zachowań modelowych z filmów)



program Mastersa i Johnson



metody masturbacyjne



inne metody treningowe (np. pozycji ginekologicznej, stosunek

międzyudowy, współżycie w wodzie, stymulacja analna)

Metody leczenia zaburzeń

seksualnych

Psychoterapia

Kilkadziesiąt metod leczenia mających na celu rozpoznanie

przyczyn powstania dysfunkcji seksualnych, usunięcie objawów
oraz zmianę postaw i zachowań pacjenta.
Do najczęściej stosowanych należą: terapia Gestalt, metody
medytacyjne, psychoterapia racjonalna, psychoterapia
racjonalna, psychoanaliza, muzykoterapia, hipnoza,
psychodrama, pantomima.

Psychoterapia partnerska

Na problemy seksualne patrzy się z perspektywy interakcji

między partnerami. Leczy się związek, a nie jednostki.

W przypadku dewiacji seksualnych stosuje się antyandrogeny

powodujące zanik libido (kastracja hormonalna). Prowadzone są
programy terapeutyczne dewiantów seksualnych w trakcie
odbywania kary pozbawienia wolności.