SYMBOLE
NARODOWE

SYMBOLE

NARODOWE

Symbole, które wizualnie i

werbalnie prezentują wartości i

ciągłość historii narodów,

państw, regionów. Pod tymi

symbolami gromadzą się

członkowie społeczności z okazji

patriotycznych uroczystości.

Do symboli narodowych

należą m.in.:

- barwy narodowe

- flaga państwowa, sztandary i

bandery wojskowe

- hymn i pieśni uroczyste

- herb państwowy

- mundur wojskowy

- różnorodne emblematy związane z

tradycją narodową

- ojcowie-założyciele państwa

- mity i legendy narodowe

- stolica, siedziba głowy państwa

- patron, święty opiekun państwa

BARWY NARODOWE LUB

PAŃSTWOWE

Rodzaj wizualnego symbolu

narodowego, będącego połączeniem

jednego, dwóch lub kilku kolorów w

postaci podłużnych pasów, kół lub

innych pól. Barwy stanowią element

flagi państwowej, ale mogą

występować samoistnie na innych

znakach państwowych (godło, ordery)

czy w urzędowych publikacjach (np.

szata graficzna stron internetowych).

Barwy mogą stanowić symbol całego

państwa, a w państwach

federacyjnych — także jego części.

SZTANDAR

Weksylium będące znakiem oddziału,

stowarzyszenia, miasta, szkoły, instytucji itp.

Składa się z płata i drzewca zakończonego

głowicą. Płat ma różne wzory na obu stronach,

przeważnie obszyty jest frendzlą i

przymocowany do drzewca skórzanym

rękawem i ozdobnymi gwoździami. Pod

głowicą wiązane są wstęgi i szarfy w barwach

narodowych lub orderów i odznaczeń, którymi

posiadacz sztandaru został odznaczony. Pod

wstęgami mogą być mocowane odznaki

odznaczeń. Sztandar, podobnie jak chorągiew,

występuje w jednym egzemplarzu.

BANDERA

Przynależność państwowa statku (np. statek

bandery estońskiej(, w węższym znaczeniu

podstawowa flaga podnoszona na jednostce

pływającej, określająca tę przynależność.

Bandera ma najczęściej kształt prostokąta, jej

kolorystka, wzór oraz proporcje wymiarów

określone są w ustawodawstwie danego

państwa

.

FLAGA

Płat tkaniny określonego kształtu i barwy

przymocowywany do drzewca może

zawierać godła, symbole, wizerunki. Flaga

jest znakiem rozpoznawczym, symbolem

państwa (flaga państwowa) lub organizacji,

czasem również miast (flaga miejska) czy

jednostek podziału administracyjnego,

oddziału wojsk (sztandar), organizacji:

politycznych, społecznych, kościelnych,

sportowych.

MIT

Opowieść o

otaczającym

ludzkość świecie,

opisująca historię

bogów, zjawisk

para normalnych ,

demonów,

legendarnych

bohaterów oraz

historię

stworzenia świata

i człowieka.

LEGENDA

w literaturze

opowieść

posługująca się

elementami

niezwykłości oraz

cudowności,

związanej z życiem

świętych i

męczenników.

HERB

Znak rozpoznawczo-bojowy, wywodzący

się z symboliki heroicznej lub znaków

własnościowych, od XII w. ustalany

według ścisłych reguł heraldycznych,

pełniący funkcję wyróżnika osoby stanu

rycerskiego, później szlacheckiego, także

rodziny, rodu, organizacji kościelnej,

mieszczańskiej bądź cechu

rzemieślniczego, korporacji, miasta,

jednostki podziału terytorialnego lub

państwa.

HYMN

Uroczysta i podniosła pieśń pochwalna o

apostroficznym charakterze wypowiedzi,

komponowana na cześć bóstwa, szczególnej

osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także

idei. W kręgu kultury europejskiej hymny

znane były w basenie Morza Śródziemnego

już w starożytności. Na stałe weszły do

kanonów kulturowych wraz z rozwojem

chrześcijaństwa, który uczynił swoim ten

rodzaj literacki wzorując się na hebrajskim

Starym Testamencie i judeochrześcijańskim

Nowym Testamencie.

Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc
wzięła,
Szablą odbierzemy.

Marsz, marsz Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.

Przejdziem Wisłę,
przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład
Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.

Marsz, marsz...

Jak Czarniecki do
Poznania
Po szwedzkim
zaborze,
Dla ojczyzny
ratowania
Wrócim się przez
morze.

Marsz, marsz...

Już tam ojciec do swej
Basi
Mówi zapłakany —
Słuchaj jeno, pono
nasi
Biją w tarabany.

Marsz, marsz...

MUNDUR

Charakterystyczny jednolity

dla danej formacji wojskowej

ubiór żołnierza. W języku

polskim określenie to

pojawiło się w XVIII w.

OJCOWIE ZAŁOŻYCIELE

Osoby instrumentalne, nie tylko jako

założyciele pewnych instytucji politycznych,

ale również jako myśliciele, twórcy pewnych

idei, organizacji politycznych, państw.

Ojcowie-założyciele zazwyczaj są po śmierci

osobami szanowanymi, których dorobek jest

doceniany przez pokolenia.

STOLICA

Główne miasto jakiegoś

państwa, w którym znajduje

się siedziba rządu lub

innego organu władzy

wykonawczej: 2. główne

miasto jakiegoś okręgu,

rejonu, województwa,

powiatu, krainy historycznej

itp.

Historia pokazuje, że

symbole narodowe, nawet

jeśli na co dzień

traktowane jako rzeczy

błahe, w chwilach

dziejowych stają się tak

ważne, że dla uchronienia

przed profanacją

członkowie społeczeństwa

gotowi są poświęcić życie

w ich obronie.