Omówienie propozycji i

przyjęcie optymalnego

rozwiązania

Karim Zemirli

Spis Treści

1. Organizowanie jako funkcja

zarządzania

2. Struktury Organizacyjne
3. Procedura Organizowania
4. Fazy budowy struktury

organizacyjnej

5. Przykłady nowoczesnych form

organizacji

Organizowanie jako funkcja

zarządzania

• Organizowanie jako funkcja zarządzania jest

uporządkowaną sekwencją działań
prowadzących do utworzenia organizacji oraz
do nadania jej określonej struktury
organizacyjnej.

• Przykładami tak rozumianej funkcji

organizowania są:

– organizacja przedsiębiorstwa (powołanego do życia),
– reorganizacja (zmiana struktury organizacyjnej

firmy),

– restrukturyzacja przedsiębiorstwa

Struktury organizacyjne

• Struktura organizacyjna jest podstawowym

przedmiotem działań i zabiegów realizowanych
w ramach funkcji organizowania i spełnia
następujące role:

–

Zapewnia racjonalny podział pracy w instytucji

–

Ogranicza dowolność działań wykonywanych przez
część instytucji

–

Struktura organizacyjna integruje odcinkowe
działania wykonywane przez poszczególne podmioty
organizacyjne, sprawia, że są one uzgodnione między
sobą; właściwie zaprojektowana struktura umożliwia
harmonizowanie interesów cząstkowych i ogólnych

Procedura organizowania

• Tworzenie organizacji w znaczeniu

atrybutowym jest złożonym procesem,
składającym się z wielu faz .

• Realizacja poszczególnych faz prowadzi

ostatecznie do stworzenia układu stanowisk
i komórek organizacyjnych, ustalenia ich
specjalizacji, konfiguracji organizacyjnej,
zasad działania organizacji, a wreszcie do
utrwalenia wszystkich tych rozwiązań w
formie dokumentów organizacyjnych.

Fazy budowy struktury

organizacyjnej

• Identyfikacja – ustalenie niezbędnych

funkcji i zadań organizacji.

• Jest to pierwsza faza procesu tworzenia

struktury organizacyjnej. Instytucje
muszą realizować pewne funkcje
związane z ich celem i przedmiotem
działalności. W omawianej fazie należy
ustalić, jakie funkcje są niezbędne w
danej organizacji

Warunki potrzebne do identyfikacji

niezbędnych funkcji

1.

Cel i przedmiot działalności: Dla danej instytucji należy zestaw
funkcji, których realizacja jest niezbędna z punktu widzenia jej
celu i przedmiotu działania.

2.

Technologia i organizacja działalności pierwotnej: Jest
szczególnie istotnym czynnikiem determinującym to, jakie
funkcje mogą i powinny być bezpośrednio realizowane przez
samą organizację, a jakie przez instytucje otoczenia.

3.

Wielkość organizacji: Im mniejsza organizacja, tym szerszy
zakres funkcji przekazywanych do otoczenia.

4.

Stan otoczenia (prawnego, sektora usług technicznych,
administracyjnych i innych): Możliwość przekazania pewnych
funkcji do otoczenia zależy od stanu tegoż otoczenia.

5.

Inne okoliczności: W przypadku konkretnej instytucji należy brać
pod uwagę specy-ficzne uwarunkowania sprzyjające realizacji
danych funkcji przez samą organizacje lub przekazywaniu ich do
otoczenia

Grupowanie zadań

• Ustalone zadania, wchodzące w skład

klasyfikatora, podlegają obecnie
scaleniu.

• Działanie to jest prowadzone po to ,

by określone grupy zadań, w jakiś
sposób spokrewnione, lub powiązane
ze sobą, można było przekazać do
realizacji pojedynczym stanowiskom,
lub zespołom pracowniczym.

Grupowanie stanowisk i

komórek

• Efektem grupowania zadań i tworzenia stanowisk i komórek

organizacyjnych wyspecjalizowanych funkcjonalnie,
przedmiotowo lub przestrzennie jest zestaw podstawowych
podmiotów organizacyjnych, które następnie mogą być
konfigurowane w różne układy w formie typów struktur.

• Stanowiska i komórki nie mogą być w całości bezpośrednio

podporządkowane naczelnemu kierownikowi organizacji,
lecz jego zastępcom. Im mniejsza potencjalna rozpiętość
kierowania, tym więcej szczebli zależności w hierarchicznej
drabinie organizacji.

• Ustalenie hierarchii organizacyjnej oznacza określenie więzi

służbowych między podmiotami organizacyjnymi. Integracja
organizacji w całość zdolną do jednolitego funkcjonowania
wymaga ustalenia między podmiotami organizacyjnymi
więzi funkcjonalnych, informacyjnych, oraz technicznych.

Podział uprawnień

decyzyjnych

• W kolejnym etapie budowy struktury

należy dokonać podziału uprawnień
decyzyjnych między ustalone
szczeble zarządzania, tzn. ustalić na
jakim szczeblu będą podejmowane
decyzje dotyczące określonych
zagadnień.
Od dokonanego podziału uprawnień
decyzyjnych zależy to czy
organizacja będzie zarządzana w
sposób scentralizowany czy też
zdecentralizowany.

Standaryzacja i formalizacja –

opracowanie dokumentacji

organizacyjnej

• Przyjęcie określonych rozwiązań strukturalnych oznacza

ujednolicenie działalności organizacji, która nie będzie
funkcjonować w sposób dowolny, lecz wyznaczony
przez określony układ podmiotów organizacyjnych, oraz
ustalone między nimi więzi organizacyjne.

• Same rozwiązania strukturalne wymagają jeszcze

uzupełnienia o dodatkowe zasady, które pogłębiają
stopień ujednolicenia funkcjonowania organizacji. W
ramach tych dodatkowych zasad ustala się podmioty
uprawnione do dokonywania zmian w strukturze
organizacyjnej, sposób i warunki przeprowadzania tych
zmian.

Przykłady nowoczesnych form

organizacji

• Struktura projektowa
• Struktura sieciowa

Menedżerem projektu zostaje

kierownik

13

Menedżerem projektu zostaje

kierownik i dobiera kierowników

14

Menedżerem zostaje

podwładny

15

Struktura sieciowa

• Traktuje się sieć jako zbiór

podobnych lub zróżnicowanych
elementów, np. przedsiębiorstw,
które wchodzą ze sobą na stałe w
system powiązań i zależności,
zachowując jednak duży zakres
samodzielności

• Struktury sieciowe powstały

stosunkowo niedawno i są wynikiem
czasowych powiązań
komunikacyjnych

16

Model struktury sieciowej

17

Model struktury sieciowej wirtualnej

18

Bibliografia

• Struktura organizacyjna Nalepka

Adam

• Klasyczne i nowoczesne struktury

organizacji Hanna Fołtyn