MINISTERSTWO EDUKACJI
i NAUKI
Maria Kaczmarek
Dagmara Kowalik
Stylizowanie ubiorów
311[34].Z2.03
Poradnik dla ucznia
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji  Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2005
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
Recenzenci:
mgr inż. Ewa Jachym
mgr inż. Wiesława Paciorek
Opracowanie redakcyjne:
Katarzyna Maćkowska
Konsultacja:
Janusz Figurski
Korekta:
Jacek Pacholec
Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 311[34].Z2.03
stylizowanie ubiorów zawartego w modułowym programie nauczania dla zawodu technik
technologii odzieży.
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji  Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2005
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
1
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie 4
2. Wymagania wstępne 6
3. Cele kształcenia 7
4. Materiał nauczania 8
4.1. Linie mody 8
4.1.1. Materiał nauczania 8
4.1.2. Pytania sprawdzające 9
4.1.3. Ćwiczenia 10
4.1.4. Sprawdzian postępów 10
4.2. Style w ubiorze współczesnym 10
4.2.1. Materiał nauczania 10
4.2.2. Pytania sprawdzające 13
4.2.3. Ćwiczenia 13
4.2.4. Sprawdzian postępów 15
4.3. Zasady doboru dodatków do stylu ubioru 15
4.3.1. Materiał nauczania 15
4.3.2. Pytania sprawdzające 16
4.3.3. Ćwiczenia 16
4.3.4. Sprawdzian postępów 17
4.4. Ubiór a fryzura 17
4.4.1. Materiał nauczania 17
4.4.2. Pytania sprawdzające 19
4.4.3. Ćwiczenia 19
4.4.4. Sprawdzian postępów 20
4.5. Ubiór a makijaż 21
4.5.1. Materiał nauczania 21
4.5.2. Pytania sprawdzające 26
4.5.3. Ćwiczenia 27
4.5.4. Sprawdzian postępów 30
4.6. Sposoby tuszowania wad figury za pomocą środków plastycznych 30
4.6.1. Materiał nauczania 30
4.6.2. Pytania sprawdzające 31
4.6.3. Ćwiczenia 31
4.6.4. Sprawdzian postępów 32
4.7. Sposoby tuszowania wad figury za pomocą środków krawieckich 33
4.7.1. Materiał nauczania 33
4.7.2. Pytania sprawdzające 37
4.7.3. Ćwiczenia 37
4.7.4. Sprawdzian postępów 39
4.8. Kolorystyka ubioru a kolorystyka typu urody 39
4.8.1. Materiał nauczania 39
4.8.2. Pytania sprawdzające 43
4.8.3. Ćwiczenia 44
4.8.4. Sprawdzian postępów 45
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
2
 4.9. Zestawy odzieży damskiej i męskiej na różne okazje 45
4.9.1. Materiał nauczania 45
4.9.2. Pytania sprawdzające 47
4.9.3. Ćwiczenia 47
4.9.4. Sprawdzian postępów 49
4.10. Poradnictwo w zakresie stylizacji ubiorów 49
4.10.1. Materiał nauczania 49
4.10.2. Pytania sprawdzające 52
4.10.3. Ćwiczenia 52
4.10.4. Sprawdzian postępów 53
5. Sprawdzian osiągnięć 54
6. Literatura 58
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
3
1. WPROWADZENIE
Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiadomości i kształtowaniu umiejętności
z zakresu dostosowania ubioru do sylwetki, typu urody oraz tworzenia zestawów odzieży na
różne okazje dla kobiet i mężczyzn.
Jeśli osiągniesz cele kształcenia tej jednostki modułowej, to mogą one Ci się przydać
zarówno jako przyszłemu technikowi technologii odzieży jak również jako specjaliście do spraw
kształtowania wizerunku. Poradnik ma zapoznać Cię z rodzajami mankamentów budowy
sylwetki ludzkiej i sposobami ich tuszowania poprzez właściwie dobraną odzież i dodatki,
zastosowany kolor ubioru, dobraną fryzurę do kształtu twarzy i całej sylwetki.
W poradniku tym zamieszczono:
- wymagania wstępne, czyli wykaz umiejętności, które powinieneś posiadać, przed
przystąpieniem do nauki tej jednostki modułowej,
- cele kształcenia, jakie powinieneś osiągać w czasie zajęć edukacyjnych tej jednostki
modułowej,
- materiał nauczania z zestawem pytań sprawdzających, z zestawem ćwiczeń wykonywanych
indywidualnie lub grupowo oraz sprawdzianem umiejętności, dzięki któremu możesz drogą
samooceny zweryfikować swoją wiedzę,
- sprawdzian osiągnięć, który uwzględnia zakres wszystkich celów realizowanych w formie
ćwiczeń, a sprawdzanych za pomocą testu,
- literaturę, z której możesz korzystać podczas nauki.
Przed rozpoczęciem nauki przygotuj segregator. Będziesz w nim gromadził tzw. portfolio,
czyli wszystkie opracowane przez siebie indywidualnie i grupowo materiały. Staraj się pracować
systematycznie. Materiały powinny być uporządkowane i estetycznie opracowane. W portfolio
zamieść spis treści z tematyką materiału nauczania: Linie mody, Style w ubiorze współczesnym,
Zasady doboru dodatków do stylu ubioru, Ubiór a fryzura, Ubiór a makijaż, Sposoby tuszowania
wad figury za pomocą środków plastycznych, Sposoby tuszowania wad figury za pomocą
środków krawieckich, Kolorystyka ubioru a kolorystyka typu urody, Zestawy odzieży damskiej
i męskiej na różne okazje, Poradnictwo w zakresie stylizacji ubiorów.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
4
Schemat układu jednostek modułowych
311[34].Z2
Proces projektowania i modelowania odzieży
311[34].Z2.01
Wykonywanie rysunku odzieżowego
311[34].Z2.02
311[34].Z2.03
Projektowanie odzieży
Stylizowanie ubiorów
311[34].Z2.04
Modelowanie podstawowych form odzieży
311[34].Z2.05
311[34].Z2.06
Modelowanie form odzieży zgodnie
Modelowanie form odzieży dla sylwetek
z projektem plastycznym
nietypowych
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
5
2. WYMAGANIA WST
PNE
Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej  Stylizowanie ubiorów
powinieneś umieć:
- określać proporcje sylwetki damskiej i męskiej,
- organizować stanowisko do wykonywania rysunków odzieży zgodnie z zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii,
- rysować prosty ubiór na sylwetce statycznej,
- rysować prosty ubiór na sylwetce w ruchu,
- odczytywać proporcje odzieży z rysunku modelowego,
- posługiwać się rysunkiem żurnalowym,
- projektować kompozycje kolorystyczne,
- rozróżniać kolory zasadnicze, pochodne i neutralne,
- rozróżniać kolory ciepłe i zimne,
- rozróżniać barwy harmonizujące i kontrastowe,
- określać zastosowanie materiałów odzieżowych.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
6
3. CELE KSZTAA
CENIA
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
- określić linie mody,
- scharakteryzować style ubiorów,
- zestawiać odzież według określonych stylów,
- zorganizować stanowisko pracy stylisty zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny
pracy oraz wymaganiami ergonomii,
- dobrać materiał do określonego stylu odzieży,
- dobrać dodatki do rodzaju odzieży,
- określić typ urody,
- skomponować rodzaj ubioru z fryzurą i typem urody,
- dobrać kolorystykę ubioru do kolorystyki i typu urody,
- dobrać makijaż do ubioru,
- określić sposoby ukrywania wad figury,
- zastosować środki plastyczne do tuszowania wad figury,
- zastosować środki krawieckie do tuszowania wad figury,
- skompletować zestawy odzieży damskiej i męskiej na różne okazje,
- udzielić porady klientowi w zakresie stylizacji ubiorów.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
7
4. MATERIAA
NAUCZANIA
4.1. Linie mody
4.1.1. Materiał nauczania
Linia mody określa ogólne cechy charakteryzujące ubiory w danym sezonie. Linia mody dla
kobiet może być przedstawiona za pomocą:
- liter alfabetu: A, H, I, O,T, V, X,Y,
- figur geometrycznych: trapezu, koła prostokąta, trójkąta,
- innych kształtów: kopuły, bombki, empire, princessy, dzwonu, syreny, łodygi, ołówka,
kropli,
- łączenia schematów wcześniejszych np.: dwa połączone trójkąty odpowiadają linii X,
prostokąt + trapez stanowią odpowiednik formy empire.
Oprócz informacji obrazowej, linię mody można określić opisowo np.:
- luz
na, prosta, swobodna (prostokąt),
- wirująca (trapez, trójkąt, dzwon, wachlarz),
- blisko ciała (syrena, łodyga),
- otulająca, miękka (O),
- lekko dopasowana (redingot),
- linia X (linia osy).
Ponadto każdą linię mody można scharakteryzować szczegółowo, podając informacje
o wyglądzie ramion, biustu, talii, bioder oraz długości. Do opisania tych elementów służą
następujące określenia: akcentowana lub podkreślona np.: talia, szerokie, wąskie np.: ramiona,
ukryte np.: biodra. W przypadku modnych długości np.: mini (krótko), mezzo (długość do
połowy kolana), midi ( długość do połowy łydki), maxi (długość do kostki lub ziemi).
Modna linia obejmuje właściwe ukształtowanie odzieży i dotyczy:
- położenia i przebiegu podziałów wzdłużnych i poprzecznych w ubiorze,
- stosunku długości do szerokości,
- dopasowania w talii,
- kształtu elementów odzieży: rękawów, kołnierza, zapięcia, kieszeni.
Charakterystyka wybranych linii mody.
Linia prosta (H) sprawia, że sylwetka wygląda jak wydłużony prostokąt. Wskazana jest dla
osób proporcjonalnie zbudowanych, zarówno szczupłych jak i z nadwagą. Efekt wyszczuplenia
uzyskuje się na skutek oddalenia ubrania od ciała, luzu dookoła sylwetki i niewielkiego
poszerzenia ramion (dzięki temu biodra wydają się szczuplejsze). Do ubiorów o linii prostej
zalicza się: kostiumy z prostym żakietem, męskie spodnie i żakiet, długą marynarkę i szorty lub
krótką spódnicę, trencz, dyplomatkę, suknię płaszczową. Linia ta pozwala uzyskać efekt prostoty
i elegancji.
Linia osy (X) podkreśla kobiecość poprzez akcentowanie linii talii, biustu i bioder. Jest
wskazana dla figur bardzo szczupłych i wysokich. Linia ta pozwala podkreślić szczupłość talii za
pomocą miękkiej poszerzonej góry, rozbudowuje bryłę gorsu, a sute marszczenie spódnicy
poszerza biodra. Do ubiorów o linii osy zalicza się: kloszowe, fałdziste, promieniście plisowane,
falbaniaste spódnice, ornamentowe, fantazyjne bluzki, sweterki, francuskie krótkie żakiety. Jest
to linia wykorzystywana do wyrównywania proporcji między zbyt wąskimi ramionami,
a szerokimi biodrami. Linia ta pozwala uzyskać efekt kobiecości i fantazji.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
8
Linia wachlarza (dzwonu) jest przydatna do ukrywania nadmiernej tuszy. W tym celu
wąską spódnicę łączy się z obszerną górą ubioru w kształcie dzwonu jak np.: peleryna, chusta,
mini płaszcz (swinger). Tę linię najczęściej stosuje się do okryć zimowych.
Linia owalna (O, kokon, elipsa) jest linią okrywającą, otulającą ciało, inaczej określana
jako linia wygody i kokonu. Stosuje się ją w ubiorach sportowych i relaksowych. Do ubiorów
o linii owalnej zalicza się: pikowane płaszcze i kurtki, bluzy treningowe i swetry. Linia ta
pozwala uzyskać efekt otulenia, ale także niestety efekt antykobiecości.
Linia odwróconego trójkąta służy do ukrycia nadmiaru tuszy. Charakterystyczne są
szerokie ramiona i proporcjonalnie zwężający się dół, aż do kostek, liczne fałdy. Jest to linia
najczęściej stosowana, łatwa do wykonania dzięki nieskomplikowanemu krojowi odzieży.
Ubiory o linii odwróconego trójkąta pozwalają uzyskać efekt wyszczuplenia.
Linia chłopięca (Y) pozwala zaakcentować wąskie biodra i poszerzyć ramiona, jest
odpowiednia dla sylwetek szczupłych. Ubiory o linii Y łączą się z wąskimi spodniami lub
spódnicami.
Linia secesyjna (S, syrena, łodyga) jest linią blisko ciała; podkreśla kobiece kształty.
Ubiorami o takiej linii są sukienki z elastycznych materiałów, silnie przylegające do ciała.
Linia mody mężczyzn umownie podzielona została na cztery kategorie: trójkątna, prosta,
gruszki, zaokrąglona.
Mężczyzna o trójkątnej sylwetce ma:
- ramiona szerokie,
- silnie umięśniony brzuch,
- wąską talię,
- może nosić ubrania o różnym kroju, ale nie powinny być obcisłe.
Mężczyzna o prostej sylwetce ma:
- ramiona i biodra o identycznej szerokości,
- niezbyt rozbudowane mięśnie,
- talia niezbyt wąska,
- może nosić garnitury jedno lub dwurzędowe z zapięciem na trzy, cztery guziki.
Mężczyzna o sylwetce gruszki ma:
- ramiona i biodra o identycznej szerokości,
- wydatny brzuch,
- powinien nosić marynarki zapinane jednorzędowo,
- unikać noszenia spodni o obniżonej talii.
Mężczyzna o sylwetce zaokrąglonej
- ma ramiona i biodra o identycznej szerokości,
- jest całkowicie zaokrąglony,
- może nosić obszerne ubrania o kroju linii pionowych,
- powinien unikać krat, krawat może zastąpić muszką, unikać spodni o obniżonej talii.
4.1.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń:
1. Jakie elementy określają linie mody?
2. Od czego zależy modna linia odzieży?
3. Czym charakteryzują się poszczególne linie mody?
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
9
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Nanieś, scharakteryzuj i zaprezentuj linie mody trzech rodzajów ubiorów wybranych ze
zgromadzonej kolekcji fotografii odzieży.
Sposób wykonania ćwiczenia:
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) wybrać trzy fotografie różnej odzieży.
2) rozpoznać i nanieść na odzież najbardziej charakteryzujące ją linie mody.
3) opracować plakat: przykleić przykładową odzież z wyznaczonymi liniami mody, nazwać,
scharakteryzować te linie.
4) zaprezentować opracowane ćwiczenie pozostałym uczestnikom grupy.
5) opracowane ćwiczenie zamieścić w portfolio w podrozdziale: linie mody.
Uwaga! Od tej pory gromadz
swoje prace w segregatorze w odpowiednich podrozdziałach.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- kolekcja fotografii odzieży,
- papier, nożyczki, klej, pisaki,
- segregator do portfolio.
4.1.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1. wyznaczyć symbolicznie linie mody w ubiorze?
Ą% Ą%
2. nazwać linie mody?
Ą% Ą%
3. scharakteryzować linie mody?
Ą% Ą%
4.2. Style w ubiorze współczesnym
4.2.1. Materiał nauczania
Pojęcie stylu ubiorów może mieć wiele znaczeń.:
1) Style w modzie  to tendencje mody i sposoby korzystania z niej.
2) Styl ubioru dotyczy cech niezmiennych, charakteryzujących określoną grupę ubrań.
3) Styl ubierania się dotyczy sposobu ubierania się w odzież i wyselekcjonowane dodatki.
4) Własny styl ubierania się oznacza wierność swoim odzieżowym upodobaniom i stosowanie
niewielkich zmian w ich doborze.
Style żurnalowe dzieli się na cztery podstawowe grupy:
" klasyczny,
" sportowy,
" romantyczny,
" awangardowy.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
10
Styl klasyczny
Styl klasyczny jest ponadczasowy, uniwersalny, zawsze obecny w modzie. Charakteryzuje
go prostota i geometryzacja form, elegancja, prosty krój z przewagą linii pionowych, minimalna
liczba elementów.
Ubiory klasyczne męskie
Ubiór służbowy  garnitur (marynarka plus spodnie):
- wykonany z tkanin wysokiej jakości, z czystej wełny lub materiałów odzieżowych
wełnopodobnych,
- w kolorach ciemnych: granatowy, granatowy wpadający w czerń, szary (od ciemnego
antracytu po odcienie pastelowe) lub w kolorach mniej tradycyjnych takich jak: zgniła
zieleń, beż, kamienny, piaskowy,
- fason może być w trzech odmianach: europejski (marynarka klasyczna, dopasowana do
męskiej sylwetki, z tyłu bez rozcięć, zapinana jedno lub dwurzędowo, rękawy wszyte
wysoko), amerykański (marynarka obszerna, bez wcięcia w pasie, z tyłu pojedyncze
rozcięcie, rękawy wszyte głęboko), współczesny styl amerykański (marynarka dopasowana,
zapinana jednorzędowo, z tyłu rozcięcie).
Uzupełnieniem ubioru klasycznego mężczyzny jest:
- biała koszula (kolor konserwatywny), koszula w kolorze kremowym lub kości słoniowej,
- krawat z jedwabiu, z wełnianym wypełnieniem,
- chusteczka do kieszeni wykonana z jedwabiu, dopasowana kolorem do koloru krawata,
- skarpetki do połowy łydek, dopasowane kolorem do butów i garnituru,
- buty o prostym lub kwadratowym nosku, ze skóry, wiązane,
- spinki do mankietów,
- pasek ze skóry (dla mężczyzn o kształcie gruszki lub o zaokrąglonym kształcie - szelki).
Ubiory klasyczne damskie
Ubiór służbowy to kostium i sukienka. Kostium może być kombinacją żakietu i spódnicy
albo żakietu i sukienki (rzadziej spodnium  marynarka + spodnie):
- wykonany z wełny, jedwabiu lub mieszanek,
- w kolorach czarnym, granatowym, szarym, białym lub w stonowanych kolorach:
czerwonym, niebieskim, zielonym, brązowym, kremowym (bez zbędnych deseni, mogą być
prążki),
- fason powinien być dopasowany do sylwetki (ani zbyt obszerny, ani zbyt ciasny),
- fason sukienki powinien uwzględniać rękawy (mogą być krótkie), dekolt niezbyt głęboki,
- fason spódnicy nie powinien ukazywać rozcięć,
- długość ubioru nie powinna być krótsza niż sześć centymetrów ponad środek kolana i nie
dłuższa niż sześć centymetrów poniżej kolana.
Uzupełnieniem ubioru klasycznego kobiety jest bluzka wykonana z jedwabiu, dobrej
jakościowo bawełny lub ich mieszanek.
Styl sportowy
Styl sportowy tworzą ubiory o wygodnej, swobodnej linii, funkcjonalne. Odzież sportowa
może być całodzienna, relaksowa, wypoczynkowa. Do typowych ubiorów w stylu sportowym
zaliczamy: garnitury sportowe, żakiety np.: kardigan lub z dużą ilością detali, różnorodne
spodnie np.: dżinsy, szorty, narciarskie, bryczesy, kurtki: kanadyjka, budrysówka, parka,
sukienki typu szmizjerki, płaszcze: typu trencz, reglan.
Ubiory sportowe charakteryzują się:
- zgeometryzowaną, kanciastą linią kroju i detali,
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
11
- detalami funkcjonalnymi, występującymi w dużych ilościach takimi jak: kieszenie, pagony,
karczki, kaptury, kołnierze, mankiety oraz emblematy,
- układem detali opierających się na równowadze linii pionowych i poziomych,
- zastosowaniem materiałów z włókien naturalnych lub najnowszej generacji gładkich lub
w małe i średnie kratki, prążki, wzory militarne.
- różnorodną kolorystyką materiałów, z przewagą barw czystych, żywych lub zgaszonych.
Do odmian stylu sportowego zalicza się:
- style zaczerpnięte z dyscyplin sportu: relaksowy (legginsy, podkoszulki, bluzy, dżinsy),
tenisowy (białe: spodenki, spódnice, podkoszulki), motocyklowy (ubrania ze skóry
z różnorodnymi zapięciami), jez
dziecki (dopasowane żakiety w kontrastowych barwach,
spodnie bryczesy, czapeczka dżokejka), safari (bluzy, koszule, szorty w kolorach
piaskowym, khaki), marynarski (granat, biel, szerokie spodnie, duże kołnierze, emblematy),
- style opierające się na elementach zaczerpniętych z wojska lub innych zawodów: styl
wojskowy (militarny  szynel, panterka, barwy ochronne, metalowe guziki), styl kolejarski
(szynel, żakiet w kolorze czarnym, metalowe guziki).
Styl romantyczny
Styl romantyczny to styl fantazyjny, kobiecy, nostalgiczny, wyrażający tęsknotę i podziw
dla obcych kultur oraz czasów minionych. Formy ubiorów charakteryzuje miękkość i płynność
linii. Do ubiorów zalicza się: fantazyjne bluzki, sukienki, spódnice, płaszcze typu: swinger,
redingot, spodnie typu dzwony, szarawary.
W stylu romantycznym występuje różnorodność materiałów, kolorystyki, detali i układów
liniowych:
- materiały: delikatne, cienkie organdyny, szyfony, jedwabie, tiule, ażurowe koronki,
aksamity,
- kolory w zależności od odmian stylowych: pastelowe, bogate barwy tęczowe, złamane,
zgaszone, srebro, złoto, naturalne, nasycone barwy egzotyki,
- różnorodne detale: kołnierze, mankiety, kieszenie, zapięcia, ornamenty płaskie
i przestrzenne.
Styl romantyczny występuje w wielu odmianach:
- styl orientalny (inspiracja rekwizytami i strojami azjatyckimi z dalekiego i bliskiego
wschodu): styl chiński (kimono, formy szlafrokowe, uniform ze stójką, motywy smoka,
hafty), styl indyjski (narodowe: sari, sarong  szaty), styl arabski (turban, suknia worek 
galabija), styl japoński (kimono, klapki), styl tybetański (motane szaty w kolorach: czerni,
fioletu, szarości, brązu),
- styl egzotyczny (inspiracja rekwizytami i ubiorami narodowymi ludności wysp Pacyfiku:
Polinezja, Malinezja, Ameryka Płn., Płd., Środkowa, Afryka, Australia): styl afrykański
(ubiory wiązane, motane, z wzornictwem prymitywnym graficznie oraz biżuterią z kości,
kamieni, rzemyków itp.), styl meksykański (kapelusze sombrero, poncha), styl hawajski
(ubiory wiązane z motywami kwiatowymi, batiki np.: pareu ), styl indiański (ubiory ze
skóry z barwnymi geometrycznymi motywami, frędzle, paciorki), styl country (ubiory
łączące styl kowbojski z ludowymi strojami westernowymi np.: dżinsy, buty kowbojki),
- styl retro (inspirowany modą z przeszłości): styl lat dwudziestych XX w. (ubiory o linii
prostej  wąskie spódnice, wypracowane w detalach żakiety), styl lat trzydziestych XX w.
(linia ubiorów męska  styl chłopczycy, esowata, duże oryginalne detale), styl lat
czterdziestych (ubiory zgeometryzowane, linia X, kloszowe spódnice), styl lat
pięćdziesiątych (nowy styl  spódnice typu parasol, czółenka, małe dopasowane żakiety),
- styl etniczny (inspirowany narodowymi cechami ubiorów kultur europejskich): styl cygański
(barwne, zamaszyste spódnice, chusty, bluzy w kwiaty, złota biżuteria), styl hiszpański
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
12
(ubiory oparte na strojach do flamenko  wąskie w biodrach, falbaniaste dołem spódnice,
obcisłe bluzki, strój torreadora), styl rustykalny (bluzka, tunika a la ukraińska  rubaszka ,
hafty, buty  walonki , tkana pasmanteria, czapka  papacha ), styl ludowy (ubiory
o motywach z różnych regionów Polski),
- inne style (na gwiazdę filmową, idola itp.).
Styl awangardowy
Styl awangardowy to styl wyprzedzający, wybiegający w przyszłość, przeznaczony dla ludzi
odważnych, lubiących ubiorem szokować, cechujących się indywidualnością i niezależnością.
Wielcy krawcy chętnie tworzą kolekcje odzieży awangardowej. Pierwszym twórcą
awangardowych ubiorów był Paul Paco Rabanne (kolekcja ubiorów- stelaży zaprezentowana
w 1965 r.). Ubiory w stylu awangardowym najczęściej są udziwnione, oparte na silnych
kontrastach barw, form, detali.
4.2.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Czym charakteryzuje się ubiór klasyczny męski?
2. Czym charakteryzuje się ubiór klasyczny damski?
3. Jakie cechy charakterystyczne ma odzież uszyta w stylu sportowym?
4. Jakie są odmiany ubiorów stylu sportowego?
5. Jakie cechy charakterystyczne ma odzież uszyta w stylu romantycznym?
6. Jakie są odmiany ubiorów stylu romantycznego?
7. Jakie cechy charakteryzują odzież awangardową?
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Wykonaj rysunek dowolnego ubioru współczesnego oraz ze zgromadzonej kolekcji ubiorów
wybierz, opracuj plastycznie i opisowo cechy pozostałych stylów ubiorów współczesnych.
Zaprezentuj ćwiczenie.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) zapoznać się z tekstem przewodnim.
FAZA 1  INFORMACJE:
Odpowiedz na pytania:
- Co charakteryzuje ubiory klasyczne?
- Co charakteryzuje ubiory sportowe?
- Co charakteryzuje ubiory romantyczne?
- Co charakteryzuje ubiory awangardowe?
FAZA 2  PLANOWANIE:
- Ustal styl współczesny, którego ubiór zaprojektujesz i wykonasz na sylwetce (statycznej lub
w ruchu) dowolną techniką plastyczną.
- Określ rodzaj ubioru ze wszystkimi cechami charakterystycznymi, który opracujesz
samodzielnie.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
13
- Ustal ilość przykładów do zaprezentowania stylów ubiorów współczesnych.
- Zaprojektuj całość ćwiczenia.
- Ustal sposób zaprezentowania pozostałym uczestnikom wykonanego przez siebie ćwiczenia
FAZA 3  UZGODNIENIE:
- Omów wszystkie podpunkty fazy 2 z nauczycielem.
- Odnieś się do uwag i propozycji nauczyciela.
FAZA 4  WYKONANIE:
- Wykonaj na sylwetce zaprojektowany i uzgodniony ubiór w określonym stylu
współczesnym.
- Określ cechy stylu charakteryzujące tę odzież.
- Wykonaj zestawienie pozostałych stylów ubiorów współczesnych.
- Określ cechy charakteryzujące odzież pozostałych stylów.
- Przygotuj się do zaprezentowania przez siebie ćwiczenia.
FAZA 5  SPRAWDZENIE:
- Czy bezbłędnie został wrysowany ubiór na sylwetkę (proporcje)?
- Czy bezbłędnie zostały wrysowane elementy odzieży charakteryzujące wybrany styl ubioru
współczesnego?
- Czy właściwie dobrano przykłady pozostałych stylów ubiorów współczesnych?
- Czy w charakterystyce uwzględniono najważniejsze cechy stylów ubiorów współczesnych?
FAZA 6  ANALIZA:
- Co w zaprezentowanym ćwiczeniu zostało prawidłowo wyeksponowane, a co należałoby
zmienić?
2) wykonać 6 faz tekstu przewodniego.
3) zaprezentować ćwiczenie pozostałym uczestnikom szkolenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- kolekcja fotografii odzieży,
- schemat sylwetki ludzkiej,
- poradniki stylizacji ubiorów,
- żurnale mody, czasopisma
- papier, ołówki, gumka, farby, kredki (lub inny materiał), nożyczki, klej, pisaki,
Ćwiczenie 2
Dobierz materiały odzieżowe do ubiorów w wybranym stylu  dyskusja dydaktyczna.
Sposób wykonania ćwiczenia:
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
Uzgodnić z nauczycielem, jakie zgromadzić materiały do ćwiczeń.
1) wybrać przykłady określonych stylów ubiorów,
2) zgromadzić próbki materiałów odzieżowych,
3) dobrać przykłady materiałów odzieżowych do ubiorów określonego stylu,
4) zaprezentować ćwiczenie,
5) uzasadnić dokonany wybór,
6) określić, jakich materiałów nie należy łączyć z ubiorami określonego stylu.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
14
Wyposażenie stanowiska pracy:
- kolekcja fotografii ubiorów różnych stylów,
- kolekcja materiałów odzieżowych.
- poradniki stylizacji ubiorów,
- żurnale mody, czasopisma
- papier, ołówki, gumka, farby, kredki (lub inny materiał), nożyczki, klej, pisaki,
4.2.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) wrysować proporcjonalnie ubiór na sylwetkę?
Ą% Ą%
2) wrysować elementy ubioru charakteryzujące dany styl
Ą% Ą%
współczesny?
3) dobierać przykłady stylów ubiorów współczesnych z kolekcji
Ą% Ą%
ubiorów?
4) uwzględnić najważniejsze cechy stylów ubiorów
Ą% Ą%
współczesnych?
4.3. Zasady doboru dodatków do stylu ubioru
4.3.1. Materiał nauczania
Na ubiór składa się odzież wraz ze wszystkimi elementami uzupełniającymi nazywanymi
dodatkami, którymi są: nakrycia głowy, apaszki, szaliki, paski, rękawiczki, obuwie, torby,
torebki, parasole, biżuteria i inne akcesoria zależne od mody. Każdy styl ubioru określa również
swoje dodatki np.: dodatki noszone do stroju w stylu klasycznym, sportowym, romantycznym
awangardowym.
Styl klasyczny wymaga stosowania prostych, eleganckich dodatków:
- torby, torebki powinny mieć formy geometryczne: prostokątne, kwadratowe, trapezowe,
- mało widoczne zapięcia, paski,
- czółenka, buty ze skóry bez zbędnych ozdób,
- biżuteria w ograniczonej ilości, z dobrej jakości surowca.
Styl sportowy wymaga stosowania funkcjonalnych, zgeometryzowanych detali:
- torby, torebki, plecaki, torby podróżne, worki, o formie prostej ze skóry lub materiałów
odzieżowych z solidnymi mocowaniami i wzmocnieniami,
- obuwie sportowe, na obniżonym obcasie, wygodne, z widocznymi stębnowaniami szwów,
ze skóry lub innych materiałów,
- paski ze skóry lub innych materiałów,
- szaliki dobrane do odzieży sportowej.
Styl romantyczny odznacza się bogactwem formy i stosowanych dodatków:
- torby, torebki w zależności od stylu mogą być miękkie, z oryginalnymi zapięciami
i zdobieniami, wykonanymi z różnych surowców,
- obuwie charakteryzuje różnorodność kształtów i obcasów, może być wykonane ze skóry,
tkaniny, drewna, surowców syntetycznych,
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
15
- biżuteria przypominająca świat flory i fauny, często połyskująca, wykonana z materiałów
szlachetnych i półszlachetnych (złoto, srebro, masa perłowa, kość, drewno, skóra),
- szale, apaszki dobrane do stylu ubioru romantycznego mogą być zwiewne lub sztywne,
cienkie.
Styl awangardowy odznacza się silnym kontrastem barw i form również
w niekonwencjonalnych dodatkach.
W dobieraniu dodatków do ubioru powinna być stosowana następująca zasada: do
surowców szlachetnych w odzieży odpowiednikiem są dodatki wykonane z surowca równie
szlachetnego, natomiast ubrania wykonane z łatwo dostępnych, tańszych surowców można
łączyć również z tańszymi dodatkami.
4.3.2 Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń:
1. Co to są dodatki do odzieży?
2. Jakie dodatki do odzieży powinny być stosowane w stylu klasycznym?
3. Jakie dodatki do odzieży powinny być stosowane w stylu sportowym?
4. Jakie dodatki do odzieży powinny być stosowane w stylu romantycznym?
5. Jakie dodatki do odzieży powinny być stosowane w stylu awangardowym?
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Dobierz dodatki do odzieży na różne okazje  dyskusja dydaktyczna.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
Z nauczycielem uzgodnić, jakie rodzaje dodatków do odzieży będą przedmiotem dyskusji
dydaktycznej, a następnie przygotować się do niej. Pomocne mogą być polecenia przedstawione
poniżej.
1) wybrać przykłady poszczególnych dodatków do odzieży,
2) zaprezentować dodatki do odzieży, które stanowią pożądane uzupełnienie do ubioru,
3) uzasadnić swój dobór,
4) określić, jakich dodatków należy się wystrzegać w stosowaniu do ubioru w określonym
stylu.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- kolekcja fotografii odzieży,
- opracowane ćwiczenie nr 2,
- poradniki z zakresu stylizowania ubiorów.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
16
Ćwiczenie 2
Opracuj portfolio: Stylizowanie ubiorów. Rozdział:  Dobieranie dodatków do odzieży na
różne okazje .
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
Z nauczycielem uzgodnić, w jaki sposób gromadzić materiały do portfolio. Kiedy będzie
możliwość zaprezentowania swojego zbioru? Kto będzie w tym przeglądzie uczestniczył?
1) wybierz przykłady poszczególnych dodatków do odzieży,
2) opracuj graficznie ćwiczenie.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- kolekcja fotografii odzieży,
- segregator,
- koszulki foliowe,
- nożyczki, klej, kartki papieru, pisaki itp.
4.3.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) przygotować się do dyskusji dydaktycznej?
Ą% Ą%
2) dobrać dodatki do odzieży na różne okazje?
Ą% Ą%
3) trafnie argumentować dobór dodatków do rodzajów
Ą% Ą%
odzieży?
4) przygotować portfolio?
Ą% Ą%
4.4. Ubiór a fryzura
4.4.1. Materiał nauczania
Fryzura jako uzupełnienie ubioru
Fryzura stanowi łączną całość z twarzą, sylwetką i ubiorem.
Z punktu widzenia plastycznego należy wiedzieć, że:
- twarze duże wydają się mniejsze w otoczeniu dużych fryzur, twarze małe wydają się
większe w otoczeniu małych fryzur,
- wydatne rysy twarzy harmonizują z bujnością, natomiast delikatne rysy  z delikatnością
fryzury.
Dobierając fryzurę, należy zwrócić uwagę na rysy twarzy, a szczególnie na kształt i długość
nosa oraz kształt czoła:
- czoło za wysokie, płaskie należy nieco zakryć fryzurą,
- czoło za wysokie i wypukłe można przysłonić grzywką,
- czoło za niskie odsłania się lub tuszuje grzywką,
- nos zbyt wydatny wymaga odwrócenia uwagi i zrównoważenia proporcji, w tym celu
stosuje się bujne fryzury (spiętrzone i rozwichrzone). y
le wygląda w zestawieniu z włosami
gładkimi, przylegającymi.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
17
Fryzura a figura
Wybierając fryzurę należy zwrócić uwagę na budowę figury, kształt głowy, budowę szyi,
styl ubierania się osoby, co pozwoli zastosować odpowiednie strzyżenie i modelowanie włosów.
Figura, strój, fryzura to te elementy, które powinny pozostawać ze sobą w ścisłej harmonii.
Tabela 1. Dobór fryzury do sylwetki ludzkiej.
Rodzaj sylwetki ludzkiej Odpowiednia fryzura Nieodpowiednia fryzura
Sylwetka szczupła Włosy dłuższe po bokach głowy, Włosy gładko strzyżone, bardzo blisko
i wysoka zaczesane do dołu, pełna forma twarzy
Sylwetka tęga i wysoka Fryzura rozbudowana w okolicy skroni, Włosy rozbudowane w okolicy
gładka po bokach, krótko strzyżona żuchwy
Sylwetka szczupła i niska Fryzura mała o lekko skręconych Duża fryzura poszerzająca głowę
włosach
Sylwetka tęga i niska Fryzura wymodelowana ku górze np.: Duża fryzura w okolicach skroni
kok i żuchwy
Sylwetka o średnim wzroście, Fryzura regularna, krótka lub włosy Duża fryzura poszerzająca głowę
proporcjonalna dłuższe gładkie po bokach
y
ródło: Opracowanie własne.
Fryzura, a kształt twarzy
Wyróżniamy różne formy twarzy, które przypominają swym kształtem figury
geometryczne: twarz owalna, okrągła, prostokątna, trójkątna, kwadratowa, sześciokątna,
trapezowa.
Poniżej zostaną omówione cztery, najczęściej spotykane kształty twarzy.
Twarz owalna  dla tego typu twarzy charakterystyczny jest owal z lekko zwężającą się
częścią ku dołowi (kształt jajka kurzego). Czoło na wysokości nasady włosów na skroni jest
nieco szersze od żuchwy. Twarz w kierunku pionowym można podzielić równo na trzy części:
czoło, nos, brodę. Jest to twarz zbliżona do twarzy klasycznej rzez
by greckiej.
Dla twarzy owalnej idealne są włosy półdługie o bardzo wyrazistych konturach. Idealne są
loki, fale i fryzury bez grzywki.
Twarz okrągła  dla tego typu twarzy charakterystyczne jest zaokrąglenie czoła, bez
ukształtowanych zatok czołowych. Okolice policzka i bocznej części przyusznej są wyraz
ne
i koliście rozbudowane na zewnątrz. Broda jest skrócona, a powierzchnia żuchwy rozszerza się.
Nos jest krótki i szeroki o rozdętych nozdrzach i niskiej nasadzie oraz szerokim grzbiecie. Usta
są szerokie, długie i wydatne.
Twarz o kształcie kolistym koryguje się za pomocą fryzury przez właściwie usytuowane
elementy. Fryzurę należy rozbudować nad czołem. Partie włosów w okolicy skroni powinny być
gładkie i nie wyróżniać się, z tendencją do zanikania i nakrywania policzka i powierzchni
przyusznej.
Twarz prostokątna  dla tego typu twarzy charakterystyczna jest długa twarz, o długim
wąskim nosie i wysokiej nasadzie, wąskim grzbiecie, nie rozbudowanych nozdrzach. Brwi
tworzą formy łukowe o ostrym przebiegu. Usta tworzą formy wyraz
ne i rozwinięte.
Twarz o kształcie prostokąta koryguje się przez rozbudowanie części fryzury nad czołem
i uformowanie grzywki z ukośnych pasm włosów. Przedziałek można sytuować w niewielkim
oddaleniu od osi symetrii. Eksponuje się również części fryzury w okolicy uszu i bocznej
powierzchni przyusznej, które schodzą ku dołowi do żuchwy.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
18
Twarz trójkątna  dla tego typu twarzy charakterystyczna jest twarz o szerokim czole, bez
ukształtowanych zatok czołowych. Boczne linie twarzy biegną ku dołowi do środka, zbiegając
się w formie wierzchołka trójkąta w okolicy brody. Brwi tworzą formy poziome bez łukowych
wycięć. Uwydatnione policzki i łuki jarzmowe przyczyniają się do spotęgowania szerokości
twarzy na poziomie oczu. Nos jest mały i krótki, o szeroko wykształconych nozdrzach, niskiej
nasadzie i wąskim grzbiecie. Usta są szerokie i krótkie z silnie wykształconą wargą.
Twarz o kształcie trójkąta należy korygować za pomocą fryzury przez eksponowanie części
fryzury nad czołem z tendencją do zanikania i spłaszczenia elementów w okolicy zatok
czołowych. Ewentualną grzywkę formuje się z ukośnych pasm, a przedziałek umieszcza się
blisko osi symetrii. Należy rozbudować części boczne i dolne fryzury, forując je na zewnątrz bez
zakrywania policzków i żuchwy.
Twarz owalna Twarz okrągła Twarz prostokątna Twarz trójkątna
Rys. 1. Fryzura, a kształt twarzy.
y
ródło: Praca zbiorowa, 222 Fryzury na każdą okazję. O W KALLIOPE, Warszawa 1993, s. 147.
4.4.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Dlaczego fryzura stanowi niezbędne uzupełnienie ubioru?
2. Jaką fryzurę powinna nosić osoba szczupła i wysoka?
3. Jaką fryzurę powinna nosić osoba szczupła i niska?
4. Jaką fryzurę powinna nosić osoba tęga i niska?
5. Jaką fryzurę powinna nosić osoba o średnim wzroście, proporcjonalna?
6. Jaka fryzura pasuje do owalnego kształtu twarzy?
7. Jaka fryzura pasuje do okrągłe twarzy?
8. Jaka fryzura pasuje do prostokątnej twarzy?
9. Jaka fryzura pasuje do trójkątnej twarzy?
4.4.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zaprojektuj i wykonaj na schematach kształtów twarzy: owalnej, okrągłej, prostokątnej
i trójkątnej rysunki fryzur.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) stosując dowolną technikę plastyczną, wykonać fryzurę najodpowiedniejszą do danego
kształtu twarzy,
2) dołączyć ćwiczenie do portfolio. Rozdział:  Ubiór a fryzura .
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
19
Twarz okrągła Twarz w kształcie serca Twarz owalna Twarz prostokątna
Rys. 2. Kształty twarzy.
y
ródło: Opracowanie własne.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- schematy kształtów twarzy: owalnej, okrągłej, prostokątnej i trójkątnej,
- papier, ołówki, kredki (lub inny materiał np.: kolorowe gazety, klej, nożyczki).
Ćwiczenie 2
Wybierz przykłady i przeprowadz
analizę prawidłowego doboru do typu figury kobiety
i mężczyzny fryzury i ubioru.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) dokonać selekcji i wybierać przykłady prawidłowego doboru do typu figury kobiety
i mężczyzny fryzury i ubioru.
2) uzasadnić dokonany wybór.
3) ćwiczenie dołączyć do portfolio: Rozdział:  Ubiór a fryzura .
Wyposażenie stanowiska pracy:
- fotografie kobiet i mężczyzn,
- papier, ołówki, kredki (lub inny materiał np.: kolorowe gazety, klej, nożyczki).
4.4.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) zaproponować fryzurę do kształtu twarzy owalnej?
Ą% Ą%
2) zaproponować fryzurę do twarzy okrągłej?
Ą% Ą%
3) zaproponować fryzurę do twarzy prostokątnej?
Ą% Ą%
4) zaproponować fryzurę do twarzy trójkątnej?
Ą% Ą%
5) dobrać do typu figury kobiety: ubiór i fryzurę?
Ą% Ą%
6) dobrać do typu figury mężczyzny: ubiór i fryzurę?
Ą% Ą%
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
20
4.5. Ubiór a makijaż
4.5.1. Materiał nauczania
Typy urody a kolorystyka ubiorów
Kolory ubioru i makijażu powinny być tak dobrane, by podkreślały walory urody (naturalną
tonację skóry, włosów i tęczówki oka). Dobrane tak kolory nazywamy potocznie  kolorami
twarzowymi , wywodzą się one z jednej rodziny barw, których łącznikiem jest temperatura.
Mając na uwadze tę prawidłowość, należy stosować w makijażu i ubiorze barwy z tej samej
gamy temperaturowej.
Twarz nie toleruje kontrastów temperaturowych, co przy nieodpowiednim doborze koloru
ubioru do koloru urody może odbić się niekorzystnie na wyglądzie. Gdy dany odcień ubioru
pasuje do typu urody, skóra sprawia wrażenie delikatnej i świeżej, wargi zyskują naturalną
czerwień, nie widać podkrążonych oczu lub rozszerzonych naczyń krwionośnych. Gdy dany
odcień ubioru nie pasuje do typu urody, twarz wydaje się zmęczona i blada, wargi sine, ciemne,
pierścienie pod oczami, rozszerzone naczynia krwionośne, matowy wzrok, oczy bez połysku.
Tworząc kolekcję ubiorów do pracy, należy kolorystykę odzieży dostosować do typu urody.
Każdy typ kolorystyczny może nosić wszystkie kolory, jednakże nie wszystkie ich odcienie do
niego pasują.
Odcienie wiosenne opierają się na barwie żółtej, są zatem bardziej świetliste i pogodne.
Odcienie jesienne bazują na czerwieni, dlatego są bardziej nasycone, ziemiste i cięższe niż
odcienie wiosenne. Odcienie letnie zawsze opierają się na błękitach, są bardziej rozmyte i lżejsze
niż odcienie zimowe bazujące również na błękitach.
Ubiory wieczorowe i balowe mogą być dobierane kontrastowo w odniesieniu do typu urody.
Tabela 2. Przykładowe odcienie kolorów ubiorów harmonizujące z typem urody. Kolor czerwony.
Charakterystyka odcieni
Typ urody Odcienie kolorystyki ubiorów
kolorów z danego typu urody
zima Odcienie czerwieni Wszystkie odcienie czerwieni
np.: chłodna czerwień, nasycona mają domieszkę chłodnego
czerwień, żywe bordo błękitu.
lato Odcienie czerwieni Wszystkie odcienie czerwieni
np.: chłodna czerwień, średnia mają domieszkę błękitu. Czerwień
czerwień, zgaszone bordo lata sprawia wrażenie
przytłumionej.
wiosna Odcienie czerwieni Wszystkie odcienie czerwieni
np.: jasna czerwień, koralowa, czysta mają domieszkę żółci. Czerwień
czerwień, czerwień oranżowa wiosny przypomina czyste barwy
czerwonych bądz
łososiowych
kwiatów i owoców
jesień Odcienie czerwieni Wszystkie odcienie czerwieni
np.: czerwień ceglasta mają wyraz
ną domieszkę żółci,
przez co zyskują połysk.
Ciemniejsze tony jesiennej
czerwieni sprawiają wrażenie
ziemisto-rdzawych, ciężkich.
y
ródło: Opracowanie własne.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
21
Odcienie wiosny Odcienie lata
Rys. 3. Odcienie czerwieni
y
ródło: G. Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, s. 35 i 39.
Odcienie zimy Odcienie jesieni
Rys. 4. Odcienie czerwieni.
y
ródło: G. Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, s. 43 i 47.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
22
Tabela 3. Przykładowe odcienie kolorów ubiorów harmonizujące z typem urody. Kolor żółty.
Charakterystyka odcieni kolorów
Typ urody Odcienie kolorystyki ubiorów
z danego typu urody
Odcienie żółci, np.: lodowata żółcień, Odcienie żółci chłodne i czyste,
zima
żółcień cytrynowa świetliste i jaskrawe.
Odcienie żółci, np.: pastelowa żółcień Odcienie żółci przytłumione, chłodne,
lato
cytrynowa, żółć waniliowa delikatne, rozbielone, bardzo jasne
Odcienie żółci, np.: słomkowy, jasny Odcienie żółci złocistej
wiosna
żółcień, złocisty żółcień
Odcienie żółci, np.: żółć chromowa Odcienie żółci z domieszką odcienia
jesień
rudawego lub lekko oliwkowego
y
ródło: Opracowanie własne.
Odcienie wiosny Odcienie lata
Rys. 5. Odcienie żółci.
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, s. 82.
Odcienie jesieni Odcienie zimy
Rys. 6. Odcienie żółci.
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, s. 83.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
23
Tabela 4. Przykładowe odcienie kolorów ubiorów harmonizujące z typem urody. Kolor niebieski.
Charakterystyka odcieni kolorów
Typ urody Odcienie kolorystyki ubiorów
z danego typu urody
zima Odcienie niebieskie Odcienie niebieskie zimy są chłodne aż
np.: królewski błękit, nasycony błękit, lodowate, czyste i świetliste od błękitów
chiński błękit, lodowaty morski błękit, kobalt po granaty
lato Odcienie niebieskie Odcienie błękitów i granatów są
np.: szary błękit, ciemno szary błękit, błękit przytłumione i zgaszone, nieco
nieba, średni błękit, chaber, zgaszony granat przydymione, wyblakłe i rozmyte
wiosna Odcienie niebieskie Odcienie błękitu z mniejszą lub większą
np.: jasny błękit, jasny nasycony błękit domieszką bieli. Odcienie obejmują
(lazur), średni błękit, jasny błękit turkusowy, zestaw od jasnego, delikatnego turkusu,
żywy morski błękit, jasny czysty granat aż po promienny chaber
jesień Odcienie niebieskie Odcienie niebieskiego są głębokie
np.: błękit z domieszką koloru śliwkowego i intensywne, ale przytłumione. Jesienne
lub oliwkowego błękity wyróżnia niewielka domieszka
koloru czerwono-fioletowego lub zieleni
nadającej ton zwany petrolem.
y
ródło: Opracowanie własne.
Odcienie jesieni Odcienie lata
Rys. 7. Odcienie niebieskiego.
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, s. 55 i 59.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
24
Odcienie zimy Odcienie wiosny
Rys. 8. Odcienie niebieskiego.
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, s. 51 i 63.
Dobór kolorystyki makijażu do typu urody
Typ zima  makijaż kontrastowy, chłodny, o niewielkiej ilości barw:
- podkład lekki, jasny,
- róż (niewielkie ilości) w tonacji kredki do ust,
- kredka do oczu konturówka, czarna,
- pomadka: cyklamen, wiśnia, soczyste odcienie czerwieni i różu,
- tusz do rzęs czarny, granatowy,
- cienie do powiek: obramowanie oka tylko jednym kolorem np.: petrol, antracyt
(szaroczarny), przydymiony brąz, róż, fioletowy róż, biały róż, szmaragdowy.
Typ lato  makijaż dość silny w kolorach kontrastowych, połyskujący:
- podkład i puder jasny, w tonacji chłodnej,
- róż (niewielkie ilości) odcienie chłodne,
- kredka do oczu granatowa, może być konturówka,
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
25
- pomadka w tonacji arbuza, rubinowa, róż fuksji, w kolorze malwy, w odcieniach fioletu,
- tusz do rzęs niebieski,
- cienie do powiek: odcienie szare od srebrzystych po antracyty, odcienie szarobrunatne,
fiolet, niebieski, zielony, jasnożółty, srebrnobiały.
Typ wiosna  makijaż delikatny i w słabych kontrastach:
- podkład i puder jasny, w tonacji ciepłej,
- róż w odcieniach morelowym i brzoskwiniowym,
- kredka do oczu mleczna, pastelowa (nie stosować konturówki),
- pomadka w tonacji ciepłego różu, ciepłej czerwieni makowej, w brzoskwiniowym brązie,
- tusz do rzęs w odcieniach tęczówki,
- cienie do powiek: zieleń lipy, brąz nugatowy, ecru, jasny lila, jasny turkus, ochra
(złotobrązowy), róż łososiowy.
Typ jesień  makijaż intensywny przy słabej pigmentacji, natomiast delikatny przy
naturalnej, silnej pigmentacji:
- podkład i puder naturalny, matowy,
- róż w kolorze pomadki,
- kredka do oczu brązowa,
- pomadka w odcieniach ciepłych, nasyconych  czerwień, burgund, kolor złota, odcienie
miedzi, pomidorowa czerwień, złoty oranż,
- tusz do rzęs brązowy, ciemnozielony,
- cienie do powiek: odcienie miedzi i brązu, lawenda, miedz
, błękit morski, bakłażan,
brzoskwiniowy, łososiowy, zieleń liści, złoty.
Jesień Wiosna Lato Zima
Rys. 9. Dobór makijażu do typu urody.
y
ródło: Opracowanie plastyczne: J. Żmuda.
4.5.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Co oznacza pojęcie  kolory twarzowe ?
2. Jakie wrażenie sprawia skóra, gdy odcień ubioru pasuje do typu urody?
3. Jakie wrażenie sprawia skóra, gdy odcień ubioru nie pasuje do typu urody?
4. Na jakich odcieniach kolorystycznych opierają się typy urody chłodne (zima, lato) oraz typy
urody ciepłe (wiosna, jesień)?
5. Jakie odcienie koloru czerwonego pasują do typu urody: zimy, lata, wiosny i jesieni?
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
26
6. Jakie odcienie koloru żółtego pasują do typu urody: zimy, lata, wiosny i jesieni?
7. Jakie odcienie koloru niebieskiego pasują do typu urody: zimy, lata, wiosny i jesieni?
8. Jaką kolorystykę makijażu należy dobrać do typu urody zimy?
9. Jaką kolorystykę makijażu należy dobrać do typu urody lata?
10. Jaką kolorystykę makijażu należy dobrać do typu urody wiosny?
11. Jaką kolorystykę makijażu należy dobrać do typu urody jesieni?
4.5.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Określ typ urody w oparciu o test kolorystyczny: typ chłodny, typ ciepły.
Rys. 10. Test kolorystyczny: typ chłodny, typ ciepły.
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, s. 8.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) dobrać drugą osobę do wykonania ćwiczenia,
2) stanąć przy oknie (ważne jest światło dzienne),
3) przyłożyć sobie na zmianę chusty (lub papier) w kolorach niebiesko-różowym i żółto-
-łososiowym do twarzy i rąk,
4) wybrać właściwy kolor dla uczestnika tego ćwiczenia.
Jesteś typem urody chłodnym (zima, lato), jeżeli po przyłożeniu koloru niebiesko-różowego
Twoja skóra wydaje się czysta i świeża, a w połączeniu z żółto-łososiowym twarz robi wrażenie
zmęczonej, uwidaczniają się rozszerzone naczynia i podkrążone oczy.
Jesteś typem urody ciepłym (wiosna, jesień), jeżeli po przyłożeniu koloru niebiesko-
różowego Twoja skóra wydaje się szara i blada a wargi sine, a w połączeniu z kolorem żółto-
łososiowym cera sprawia wrażenie świeżej i zdrowej i przybiera wyraz
ny złotawy odcień.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- dwie chusty lub
- dwa arkusze papieru w kolorach: niebiesko-różowym i żółto-łososiowym.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
27
Ćwiczenie 2
Określ typy urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu o test kolorystyczny odcieni
czerwieni.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) dobrać drugą osobę do wykonania ćwiczenia,
2) stanąć przy oknie (ważne jest światło dzienne),
3) przykładać na zmianę chusty (lub papier) w odcieniach czerwieni: zimy, lata, wiosny
i jesieni,
4) wybrać odcień czerwieni najbardziej odpowiedni dla uczestnika tego ćwiczenia,
5) określić, z jakiego typu urody jest odcień czerwieni, który najlepiej pasuje do twarzy i rąk.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- chusty (lub papier) w odcieniach czerwieni przedstawionych w tabeli nr 2 (materiał
nauczania 4.5.1.).
Ćwiczenie 3
Określ typy urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu o test kolorystyczny odcieni żółci.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) dobrać drugą osobę do wykonania ćwiczenia,
2) stanąć przy oknie (ważne jest światło dzienne),
3) przykładać na zmianę chusty (lub papier) w odcieniach żółci: zimy, lata, wiosny i jesieni,
4) wybrać odcień żółci najbardziej odpowiedni dla uczestniczka tego ćwiczenia,
5) określić, z jakiego typu urody jest odcień żółci, który najlepiej pasuje do twarzy i rąk.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- chusty (lub papier) w odcieniach żółci zestawionych w tabeli nr 3 (materiał nauczania
4.5.1.).
Ćwiczenie 4
Określ typy urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu o test kolorystyczny odcieni
niebieskiego.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) dobrać drugą osobę do wykonania ćwiczenia,
2) stanąć przy oknie (ważne jest światło dzienne),
3) przykładać na zmianę chusty (lub papier) w odcieniach koloru niebieskiego: zimy, lata,
wiosny i jesieni.
4) wybrać odcień koloru niebieskiego najbardziej odpowiedni dla uczestniczka tego ćwiczenia.
5) określić, z jakiego typu urody jest odcień niebieski, który najlepiej pasuje do twarzy i rąk.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- chusty (lub papier) w odcieniach koloru niebieskiego zestawionych w tabeli nr 4.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
28
Ćwiczenie 5
Określ typy urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu o test kolorystyczny
różnokolorowych chust.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) dobrać drugą osobę do wykonania ćwiczenia,
2) stanąć przy oknie (ważne jest światło dzienne),
3) przykładać na zmianę po dwie chusty z typu urody chłodnego i ciepłego
4) przykładać na zmianę po dwie chusty z typu urody: zimy i lata oraz wiosny i jesieni.
5) zaproponować kolory, które mogą być stosowane w ubiorach dla wszystkich osób z waszej
grupy.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- różnokolorowe chusty,
Ćwiczenie 6
Przedstaw przykłady prawidłowego doboru makijażu do typu urody.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) wybrać ze zgromadzonej kolekcji twarzy z makijażem przykłady prawidłowo dobranego
makijażu dla typu urody: zimy, lata, wiosny, jesieni,
2) opracować plakat z wyszczególnieniem przykładów makijaży czterech pór roku i sporządzić
opisy,
3) zaprezentować opracowanie pozostałym grupom.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- kolekcja twarzy z makijażem,
- papier, klej, nożyczki, pisaki.
Ćwiczenie 7
Przedstaw przykłady prawidłowego doboru makijażu do określonego kształtu twarzy.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) wybrać ze zgromadzonej kolekcji twarzy z makijażem przykłady prawidłowo dobranego
makijażu do kształtu twarzy,
2) opracować plakat z wyszczególnieniem przykładów różnych kształtów twarzy
z naniesionym makijażem,
3) zaprezentować opracowanie pozostałym grupom.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- kolekcja kształtów twarzy z makijażem,
- papier, klej, nożyczki, pisaki.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
29
4.5.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) określić typ urody w oparciu o test kolorystyczny: typ
Ą% Ą%
chłodny, typ ciepły?
2) określić typ urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu
Ą% Ą%
o test kolorystyczny odcieni czerwieni?
3) określić typ urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu
Ą% Ą%
o test kolorystyczny odcieni żółci.?
4) określić typ urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu
Ą% Ą%
o test kolorystyczny odcieni niebieskiego?
5) określić typ urody: zimy, lata, wiosny, jesieni, w oparciu
Ą% Ą%
o test kolorystyczny różnokolorowych chust?
6) dokonać analizy i przedstawić przykłady prawidłowego
Ą% Ą%
doboru makijażu do typu urody?
4.6. Sposoby tuszowania wad figury za pomocą środków
plastycznych
4.6.1. Materiał nauczania
Wady postawy oraz niedoskonałości budowy można tuszować za pomocą środków
plastycznych i krawieckich.
Podstawowymi zasadami projektowania ubiorów dla figur z wadami jest:
- zachowanie właściwych proporcji odzieży w stosunku do sylwetki (wielkość odzieży i ilość
detali),
- eksponowanie ładniejszych partii figury,
- odwracanie uwagi od partii figury mało atrakcyjnych.
Do środków plastycznych wynikających z cech materiału odzieżowego zalicza się:
- kolorystykę: kolory jasne i ciepłe pozornie powiększają sylwetkę, kolory ciemne i zimne
zmniejszają sylwetkę, kolor czarny silnie obrysowuje sylwetkę, należy stosować go
ostrożnie w projektach wyszczuplających, kolory gorące (kolory pomarańczowy
i czerwony) silnie poszerzają i powiększają,
- wzory na materiałach: o motywach dużych wykazują działania powiększające, o motywach
małych nie powiększają i nie zmniejszają, wzory w układzie pionowym (paski, prążki)
powodują efekt zwężenia, wzory w układzie poziomym (paski, prążki) powodują efekt
poszerzenia i skrócenia, pasy skierowane ukośnie, wywołują efekt obniżenia, opadania
w dół, pasy jednostronne od tułowia w dół lub w górę tułowia powodują efekt
jednostronnego podwyższania lub obniżania.
- właściwości plastyczne materiałów odzieżowych: miękko układające się, dają efekt
 spływania po figurze , zwężenia, materiały twarde dają efekt poszerzenia,
- faktura: materiały fakturowe poszerzają, materiały gładkie zwężają.
Do środków plastycznych wynikających z doboru fasonu zalicza się:
- linie mody: linie wyszczuplające i wydłużające sylwetkę to redingot, Y, linie poszerzające
i skracające sylwetkę to X, empire, trapez, linia A,
- style w ubiorze i typowe układy liniowe: styl romantyczny o różnorodnych kierunkach
i miękkości linii dodaje figurze przestrzeni, styl klasyczny o formach  bliskich figurze
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
30
zmniejsza przestrzeń wokół figury, styl sportowy o równowadze kierunków pionowych
i poziomych może rozszerzać lub zwężać figurę (w zależności od układu linii
konstrukcyjnych, styl awangardowy, ze względu na różnorodne układy linii oparte na
asymetrii podkreśla wszelkie dysproporcje figury,
- detale: małe  dobrze wyglądają na małych płaszczyznach np.: mały kołnierz, kieszenie,
wąskie stębnówki, duże  dobrze wyglądają na dużych płaszczyznach,
- długości dolnej i górnej części ubioru: krótsze bluzki, żakiety, spódnice skracają figurę,
dłuższe bluzki, żakiety wydłużają sylwetkę,
Do środków plastycznych tuszujących wady figury należą również:
- obuwie: masywne, ciężkie harmonizuje z figurami wysokimi, lekkie harmonizuje z figurami
szczupłymi,
- torebki: małe dla osób niższych, duże dla osób wysokich,
- nakrycia głowy: o formach małych, brzegach i rondach opuszczonych są odpowiednie dla
figur wysokich, o rondach w górę dla osób niskich,
- twarz: wydaje się mniejsza w dużych nakryciach głowy, twarz mała wydaje się większa
w małych nakryciach głowy,
4.6.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń:
1. Jakich zasad należy przestrzegać projektując ubiory na figury nietypowe?
2. Jakie są środki plastyczne, które służą do tuszowania wad figury a wynikają z cech
materiału odzieżowego?
3. Jakie są środki plastyczne, które służą do tuszowania wad figury, a wynikają z doboru
fasonu?
4. Jakie inne środki plastyczne tuszują wady figury?
4.6.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zaprojektuj zestaw środków plastycznych do tuszowania wad figury dla osoby tęgiej.
Rys. 11. Sylwetka tęga.
y
ródło: K. Farr, Twój osobisty stylista. Muza SA, Warszawa 2005, s. 65.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
31
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) zapoznać się z tekstem przewodnim.
FAZA 1  INFORMACJE:
Odpowiedz na pytania:
- Czym należy się kierować przy doborze materiału odzieżowego do fasonu odzieży dla figury
tęgiej?
- Czym należy się kierować przy doborze dodatków do fasonu odzieży?
- Jakie są sposoby tuszowania wad figury?
FAZA 2  PLANOWANIE:
- Ustal zestaw środków plastycznych, które mogą być zastosowane dla osoby tęgiej.
- Zgromadz
te środki lub opracuj je.
- Ustal ilość sposobów, niezbędną do zaprezentowania tuszowania wad figury poprzez środki
plastyczne.
- Zaprojektuj całość ćwiczenia.
- Ustal sposób zaprezentowania pozostałym uczestnikom przez siebie wykonanego ćwiczenia
FAZA 3  UZGODNIENIE:
- Omów wszystkie podpunkty fazy 2 z nauczycielem.
- Odnieś się do uwag i propozycji nauczyciela.
FAZA 4  WYKONANIE:
- Dobierz środki plastyczne dla sylwetki tęgiej.
- Opracuj zestawienie środków plastycznych do tuszowania wad figury na papierze.
- Przygotuj się do zaprezentowania przez siebie ćwiczenia.
FAZA 5  SPRAWDZENIE:
- Czy bezbłędnie zostały wybrane przykłady środków plastycznych, które służą do tuszowania
wad figury?
- Czy właściwie pogrupowano te środki?
FAZA 6  ANALIZA:
- Co w zaprezentowanym ćwiczeniu zostało prawidłowo wyeksponowane, a co należałoby
zmienić?
2) wykonać 6 faz tekstu przewodniego.
3) zaprezentować ćwiczenie pozostałym uczestnikom szkolenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- schemat sylwetki tęgiej,
- poradniki stylizacji ubiorów,
- żurnale mody, czasopisma,
- kolekcja różnych środków plastycznych
- materiały odzieżowe, papier, ołówki, kredki, nożyczki, klej, pisaki.
4.6.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) dobierać środki plastyczne do tuszowania wad figury dla
Ą% Ą%
sylwetki tęgiej?
2) opracować zestawienie środków plastycznych do tuszowania
Ą% Ą%
wad figury dla sylwetki tęgiej?
3) zaprezentować ćwiczenie?
Ą% Ą%
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
32
4.7. Sposoby tuszowania wad figury za pomocą środków
krawieckich
4.7.1. Materiał nauczania
Niewiele osób ma sylwetkę o idealnej budowie. Niedoskonałości ciała ludzkiego można
korygować poprzez właściwie uszyte ubrania Dobrze dobrany fason odzieży wpływa na poprawę
samopoczucia. W tuszowaniu wad figury niezbędna jest znajomość konstrukcji odzieży oraz ich
proporcji.
Rys. 12. Wpływ długości i proporcji odzieży na wygląd sylwetki.
y
ródło: Ch. Romano, Nie mam co na siebie włożyć. Muza SA, Warszawa 2000, s. 27.
Tuszowanie wad figury  zbyt tęgiej i zbyt niskiej
Figura za tęga i za niska sprawia wrażenie kwadratowej. Należy ją optycznie wydłużyć
i wyszczuplić. W tym celu należy zastosować środki krawieckie:
- odzież powinna być luz
niejsza i nie opinać się na figurze,
- w fasonie powinny dominować linie (cięcia) pionowe,
- detale powinny być skomponowane z fasonem,
- styl ubioru klasycznego np.: kostium, dłuższy blezer, suknia płaszczowa, suknia w kliny,
płaszcz typu dyplomatka.
Tuszowanie wad figury  zbyt tęgiej i zbyt wysokiej
Figura za tęga i za wysoka sprawia wrażenie potężnej bryły, którą należy optycznie skrócić
i wyszczuplić. W tym celu należy zastosować środki krawieckie:
- odzież powinna być lekko dopasowana (ani zbyt luz
na ani zbyt obcisła),
- w fasonie powinna być zachowana równowaga linii (cięć) pionowych i poziomych,
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
33
- detale powinny być skomponowane z fasonem np.: płaskie wypustki, kontrastowe stębnówki,
wstawki z innego koloru,
- styl ubioru sportowego np.: żakiet o cięciach równoważących układ pionowy z poziomym
podkreślony stębnówkami, styl ubioru klasycznego np.: żakiet typu kardigan, suknia
płaszczowa, kurtka.
Tuszowanie wad figury  zbyt szczupłej i zbyt niskiej
Figura za niska i za szczupła wymaga optycznego wydłużenia i poszerzenia. W tym celu
należy zastosować środki krawieckie:
- odzież powinna być niezbyt odległa od ciała,
- w fasonie powinny dominować linie: X, trapez , redingot,
- detali powinno być niewiele i powinny być dobrze dobrane do całości stroju,
- styl ubioru romantycznego, klasycznego i sportowego np.: małe kostiumy typu Chanel,
fantazyjne suknie, płaszcze o linii trapezu (krótki swinger), długi redingot.
Tuszowanie wad figury  zbyt szczupłej i zbyt wysokiej
Figura za wysoka i za szczupła wymaga optycznego poszerzenia i skrócenia ubioru. W tym
celu należy zastosować środki krawieckie:
- odzież powinna stanowić warstwową kompozycję ubioru,
- w fasonie powinny dominować linie poszerzające :X, trapez, empire, prostokąt,
- detale powinny być akcentowane poziomo w postaci plis, lamówek, pasków,
- styl ubioru sportowego np.: żakiet angielski z kieszeniami, płaszcz trencz, kurtki z dużą
ilością detali, styl ubioru romantycznego: suknie fantazyjne, żakiet Chanel płaszcz swinger.
Tuszowanie wad postawy i fragmentów ciała
W tuszowanie wad postawy i fragmentów ciała istotne jest uzyskanie złudzenia optycznego.
Ramiona zbyt szerokie przy figurze szczupłej koryguje się przez:
- zrównoważenie proporcji; w tym celu powinno się poszerzyć biodra, stosując zakładki,
marszczenia, formy kloszowe w spódnicach,
- pozorne zwężenie zarysu ramion, stosując rękawy o kroju reglanowym lub kimonowym,
- właściwe dobrane rękawy; koszulowe, z wyżej wszytymi rękawami.
Ramiona zbyt wąskie i spadziste koryguje się przez:
- optyczne poszerzenie i powiększenie ramion za pomocą poduszek,
- stosowanie rękawów z powiększoną główką lub obniżoną linią wszycia.
Szyja zbyt krótka, szeroka jest korygowana poprzez:
- powiększenie światła szyi poprzez długi dekolt w kształcie litery V, trójkąta,
- kołnierze długie, szpiczaste, szalowe, z lamówkami.
Szyja zbyt długa, wąska jest korygowana przez:
- wysokie, szerokie kołnierze, wiązania, stójki,
- dekolty szerokie i płytkie np.: w kształcie łódki.
Rys. 13. Tuszowanie wad szyi: a) szyja zbyt szeroka i krótka, b) szyja zbyt długa i wąska.
y
ródło: E. Rękawek, Podstawy projektowania odzieży. WSiP, Warszawa 2000, s. 115.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
34
Biust zbyt obfity można zatuszować poprzez:
- cięcia pionowe (francuskie),
- pionowe zapięcia,
- dekolty długie i szpiczaste.
Biust zbyt płaski można zatuszować poprzez:
- marszczenia, zakładki w okolicy piersi,
- cięcia poziome (karczki),
- falbanki, kieszenie w okolicy piersi.
Talia zbyt szeroka może być korygowana poprzez:
- poszerzenie bioder (fałdy w spódnicy),
- poszerzenie spódnicy dołem.
Talia zbyt wąska może być korygowana poprzez:
- lekkie dopasowanie (cięcia redingot).
Talia zbyt długa może być korygowana poprzez:
- podwyższenie linii talii,
- suknie typu princess,
- spódnice i spodnie z szerokim pasem.
Talia zbyt wysoka może być korygowana poprzez:
- obniżenie linii talii,
- ubiory nie przecinane w pasie.
Rys. 14. Tuszowanie wad talii: a) za długa, b) za krótka.
y
ródło: E. Rękawek, Podstawy projektowania odzieży. WSiP, Warszawa 2000, s. 116.
Biodra zbyt wąskie mogą być korygowane przez:
- poszerzenie ubiorów od talii w dół np.: marszczone spódnice, spodnie z zakładkami,
- umieszczanie kieszeni, patek w okolicach bioder,
- stosowanie draperii.
Biodra zbyt szerokie można tuszować poprzez:
- długie żakiety, koszule (zakładane na wierzch), kamizelki, swetry,
- stosowanie cięć pionowych,
- poszerzenie optyczne ramion (stosowanie poduszek),
- dłuższe spódnice.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
35
Rys. 15. Tuszowanie wad bioder: a) za wąskie, b) za szerokie
y
ródło: E. Rękawek, Podstawy projektowania odzieży. WSiP, Warszawa 2000, s. 116.
Nogi zbyt krótkie można optycznie wydłużyć poprzez:
- podwyższenie linii talii np.: krótkie żakiety, spodnie spódnice z podwyższoną talią.
Nogi zbyt długie można optycznie skrócić poprzez:
- ubiory  zbluzowane z obniżoną talią,
- mankiety w spodniach,
- poziome cięcia w spódnicy, spodniach.
Rys. 16. Tuszowanie wad nóg: a, b) nogi za krótkie, c, d) nogi za długie
y
ródło: E. Rękawek, Podstawy projektowania odzieży. WSiP, Warszawa 2000, s. 116.
Szerokie biodra, krótkie nogi można tuszować poprzez:
- stosowanie w odzieży cięć pionowych,
- odzież niezbyt długą.
Za szerokie biodra, zbyt wąskie i spadziste ramiona można tuszować przez:
- poszerzenie optyczne ramion,
- stosowanie krótkich dekoltów, kołnierzy,
- nie stosowanie cięć w pasie.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
36
Obfity biust, krótka szyja może być korygowana poprzez:
- lekkie dopasowanie pod biustem,
- nie stosowanie cięć w pasie,
- owalne dekolty.
4.7.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Co jest niezbędne w tuszowaniu wad figury za pomocą środków krawieckich?
2. Za pomocą jakich środków krawieckich należy tuszować wady figury zbyt tęgiej i zbyt
niskiej sylwetki?
3. Za pomocą jakich środków krawieckich należy tuszować wady figury zbyt tęgiej i zbyt
wysokiej sylwetki?
4. Za pomocą jakich środków krawieckich należy tuszować wady figury zbyt szczupłej i zbyt
niskiej sylwetki?
5. Za pomocą jakich środków krawieckich należy tuszować wady figury zbyt szczupłej i zbyt
wysokiej sylwetki?
6. Jakie najczęściej spotykane wady postawy możesz wyróżnić w górnej części ciała ludzkiego?
7. Jakie najczęściej spotykane wady postawy możesz wyróżnić w dolnej części ciała ludzkiego?
8. Za pomocą jakich środków krawieckich można tuszować wady postawy dotyczące ramion?
9. Za pomocą jakich środków krawieckich można tuszować wady postawy dotyczące biustu?
10. Za pomocą jakich środków krawieckich można tuszować wady postawy dotyczące talii?
11. Za pomocą jakich środków krawieckich można tuszować wady postawy dotyczące bioder?
12. Za pomocą jakich środków krawieckich można tuszować wady postawy dotyczące długości
nóg?
4.7.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Przedstaw propozycje tuszowania wad figury poprzez właściwie dobranie konstrukcji kroju
i stosowanie właściwych proporcje odzieży dla sylwetek:
- zbyt tęgiej i zbyt niskiej,
- zbyt tęgiej i zbyt wysokiej,
- zbyt szczupłej i zbyt niskiej,
- zbyt szczupłej i zbyt wysokiej.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
Uwaga  ćwiczenie należy wykonać metodą IGSAW (puzzli)
- Nauczyciel podzieli losowo grupę na 4 lub 5 osobowe zespoły,
- KROK 1,
- Pracować w zespołach tzw. eksperckich. Każdy zespół dostanie do przestudiowania inną
część materiału nauczania 4.7.1.
Zespół 1.  Tuszowanie wad figury  zbyt tęgiej i zbyt niskiej
Zespół 2.  Tuszowanie wad figury  zbyt tęgiej i zbyt wysokiej
Zespół 3.  Tuszowanie wad figury  zbyt szczupłej i zbyt niskiej
Zespół 4.  Tuszowanie wad figury  zbyt szczupłej i zbyt wysokiej
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
37
- Zespoły będą miały za zadanie przedyskutować, rozpracować swoją część materiału
nauczania. Każda osoba w zespole musi na tyle dobrze zrozumieć zagadnienie, żeby móc
wytłumaczyć je innemu zespołowi.
- KROK 2.
- Podzielić zespoły w ten sposób, aby w skład każdego nowego zespołu wchodził jeden
przedstawiciel każdego poprzedniego zespołu eksperckiego. Przedstawiciele ci kolejno
relacjonują, czego nauczyli się w poprzednich zespołach.
- KROK 3.
- Powrócić do swoich zespołów pierwotnych i skontrolować zdobytą wiedzę. Sprawdzić, czy
wszyscy opanowali cały materiał.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- (materiał nauczania 4.7.1.  fragmenty tekstu, oddzielne części dla każdego zespołu),
- papier (do sporządzania notatek).
Ćwiczenie 2
Omów sposób tuszowania wad postawy na górną i dolną części tułowia za pomocą środków
krawieckich  dyskusja dydaktyczna.
Sposób wykonania ćwiczenia
UWAGA: Nauczyciel dokona podziału grupy na dwie podgrupy ekspertów. Jedna grupa
przygotuje się do dyskusji na temat tuszowania wad postawy i fragmentów ciała dotyczących
górnej części tułowia poprzez środki krawieckie. Druga grupa przygotuje się do dyskusji na
temat tuszowania wad postawy i fragmentów ciała dotyczących dolnej części tułowia i kończyn
dolnych poprzez środki krawieckie.
Dyskusję należy przeprowadzić w dwóch etapach:
Etap 1
Dyskusję rozpoczyna grupa omawiająca tuszowanie wad postawy i fragmentów ciała
związanych z górną częścią tułowia. Pomocne mogą być zagadnienia przedstawione poniżej.
1. Prawidłowo sformułowane nazwy wad postawy i fragmentów dotyczących górnej części
ciała.
2. Sposoby korygowania wad postawy i fragmentów ciała poprzez konstrukcję, modelowanie
i proporcje elementów odzieży.
3. Uzasadnienie wyboru rozwiązania konstrukcyjnego, modelowego i uwzględniającego
proporcję elementów odzieży.
Grupa przysłuchująca się interpretacji zabiera głos w dyskusji w odniesieniu do pkt.: 1,2,3.
Etap 2
Dyskusja jest kontynuowana. Tym razem rozpoczyna grupa omawiająca tuszowanie wad
postawy i fragmentów ciała związanych z dolną częścią tułowia. Pomocne mogą być
zagadnienia przedstawione poniżej.
1. Prawidłowo sformułować nazwy wad postawy i fragmentów dotyczących dolnej części ciała.
2. Dokonać korygowania wad postawy i fragmentów ciała poprzez konstrukcję, modelowanie
i proporcje elementów odzieży.
3. Uzasadnić wybór rozwiązania konstrukcyjnego, modelowego i uwzględniającego proporcję
elementów odzieży.
Grupa przysłuchująca się interpretacji zabiera głos w dyskusji w odniesieniu do pkt.: 1,2,3.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
38
Wyposażenie stanowiska pracy:
- opisy i rysunki tuszowania wad postawy i fragmentów ciała zamieszczone w materiale
nauczania 4.7.1,
- podręczniki z konstrukcjami kroju i modelowaniem odzieży,
- żurnale mody np.: Burda  Duże jest piękne,
- poradniki z zakresu stylizowania ubiorów.
4.7.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) dobierać środki krawieckie do tuszowania wad figury dla
Ą% Ą%
sylwetki zbyt tęgiej i zbyt niskiej?
2) dobierać środki krawieckie do tuszowania wad figury dla
Ą% Ą%
sylwetki zbyt tęgiej i zbyt wysokiej?
3) dobierać środki krawieckie do tuszowania wad figury dla
Ą% Ą%
sylwetki zbyt szczupłej i zbyt niskiej?
4) dobierać środki krawieckie do tuszowania wad figury dla
Ą% Ą%
sylwetki zbyt szczupłej i zbyt wysokiej?
5) opracować zestawienie środków krawieckich do tuszowania
Ą% Ą%
wad postawy dla górnej części tułowia?
6) opracować zestawienie środków krawieckich do tuszowania
Ą% Ą%
wad postawy dla górnej części tułowia?
4.8. Kolorystyka ubioru a kolorystyka typu urody
4.8.1. Materiał nauczania
Każda pora roku ma swe charakterystyczne barwy.
W latach 20 minionego stulecia Johannes Itten, szwajcarski nauczyciel malarstwa zadał
swoim uczniom zadanie, aby namalowali obraz, używając tylko tych kolorów, które najbardziej
im odpowiadają. Następnie bezbłędnie potrafił wskazać związek wyboru kolorów z typami
urody uczniów. Johannes Itten uznał to za dowód, że każdy człowiek posiada indywidualną
paletę barw harmonizujących z jego typem urody. Zauważył, że naturalny koloryt ludzi jest
zbliżony do pór roku. Ta obserwacja pozwoliła mu opracować metodę analizy kolorystycznej,
którą wykorzystał do podziału ludzi na typy odpowiadające czterem sezonom. Metoda ta jest
wykorzystywana do dobierania kolorów garderoby do naturalnego koloru osoby.
Każda pora roku ma odrębny koloryt, ale także określa specyficzne cechy charakteru.
Zima  ludzie o typie urody zimy mają zdecydowany koloryt, odzwierciedlający ciemne,
chłodne barwy i ostre zimowe kontrasty.
Lato  ludzie o typie urody lata łączą w sobie energię słońca z łagodnością i delikatnością
nieba.
Wiosna  ludzie o typie urody wiosny łączą delikatne kolory kwiatów z bladą zielenią
młodych pędów roślin.
Jesień  ludzie o typie urody jesieni łączą ciepło z kolorami złocistych liści drzew i kwiatów.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
39
Tabela 5. Czynniki decydujące o typie kolorystycznym urody
Typ kolorystyczny Odcień skóry Naturalny kolor włosów, Kolor oczu
urody brwi, rzęs
zima odcienie chłodnego błękitu lub ciemnobrązowe, czarne, czyste białka, niebieskie,
różowego błękitu, różowo- srebrzystoszare ciemnobrązowe, zielone
beżowa, oliwkowa, brązowa
lato Blado-beżowa, różowo- popielaty blond, średni blond, mglisty błękit,
beżowa, przez
roczysta srebro siwy niebieskoszare, piwne,
szarobrązowe
wiosna kość słoniowa, brzoskwiniowy jasny blond, złoty blond, niebieskie lub zielone,
róż, złocisty beż, krem ciepły jasnobrązowy szaroniebieskie, piwne
jesień brzoskwiniowo-złoty, ciepły brąz, złoty brąz, rude, Zielono-brązowe, piwne,
kremowy kasztanowe zielone
y
ródło: Opracowanie własne.
Tabela 6. Dobór kolorystyki ubioru do typu kolorystyki urody
Typ kolorystyczny Korzystny wpływ kolorów Niekorzystny wpływ
urody kolorów
zima Biel: czysta biel, beż: szary beż, żółty: lodowata żółcień, żółcień pomarańczowy,
cytrynowa, róż: mocny róż, pąsowy, fuksja, amarant, zieleń: szaro- brązowy
zielony, turkusowy, szmaragdowy, lodowata zieleń, nasycona zieleń,
niebieski: królewski błękit, nasycony błękit, chiński błękit,
lodowaty morski błękit, fiolet: lodowaty fiolet, królewski fiolet,
granat: kobalt, czerwień: chłodna czerwień, nasycona czerwień,
bordo: żywe bordo, szary: srebrzysta szarość, lodowata szarość,
grafit, srebrzysty: wszystkie odcienie srebra
lato Biel: złamana biel, błękitna biel, beż: beżowy róż, beż, żółty: ostre kolory
pastelowa żółcień cytrynowa, żółć waniliowa, róż: beżowy róż,
malina, fioletowy róż, zgaszona fuksja, łososiowy róż, brąz:
kakaowy brąz, kakao, szaro-brązowy, zieleń: seledyn, pastelowa
zieleń, średnia zieleń, ciemna zieleń, zieleń świerku, niebieski: szary
błękit, ciemny szary błękit, błękit nieba, średni błękit, chaber, fiolet:
lawenda, średni fiolet, lila róż, śliwka, fiolet, granat: zgaszony
granat, szary: jasny popiel, średnia szarość, czerwień: chłodna
czerwień, średnia czerwień, bordo: zgaszone bordo, srebrny: szaro-
srebrny
wiosna Biel: biel kremowa, biel perłowa, żółty: słomkowy, jasny żółcień, szary, czarny, bordo,
złocisty, żółcień, beż: jasny ciepły beż, brąz: miodowy, średni brąz, czysta biel, niebiesko-
czekoladowy brąz, zieleń: szmaragdowy turkus, pastelowa zieleń, czerwony
soczysta zieleń, jasna oliwka, róż: pastelowy cielisty róż, koralowy
róż, żywy ciepły róż, niebieski: jasny błękit, jasny nasycony błękit
(lazur), średni błękit, jasny błękit turkusowy, żywy morski błękit,
granat: jasny czysty granat, czerwień: jasna czerwień koralowa,
czysta czerwień, czerwień oranżowa, złoto: jasne złoto, szary: jasna
ciepła szarość, fiolet: fiołek, błękitny fiołek
jesień Biel: ecru, beż: złoty beż, brąz: ziemisty beż, ciepłe odcienie brązu, Srebrno-szary, czarny
brąz, ciemny brąz, mahoń, zieleń: turkus, zieleń, ziemista zieleń, z połyskiem, róż,
oliwka, khaki, oranż: oranż, łosoś, rdza, terrakota, czerwień: bordo, fiolet, czysta
czerwień ceglasta, złoto: stare złoto, złocista żółcień, miedz
biel, chłodny niebieski
y
ródło: Opracowanie własne.
Dodatki powinny być również dobierane do pór roku i typów urody np. odzież lekka,
delikatna, wiosenno-letnia wymaga dodatków lżejszych surowcowo i w kształcie, ubiory
jesienno-zimowe, cięższe harmonizują z dodatkami cięższymi np.: skóra, ciężkie metale.
Dodatki dobrane do typów urody głównie są związane z odcieniami kolorystycznymi ubiorów.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
40
Rys. 17. Kolory zimy
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, załącznik.
Rys. 18. Kolory lata
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, załącznik.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
41
Rys. 19. Kolory wiosny
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, załącznik.
Rys. 20. Kolory jesieni.
y
ródło: G.Watermann, F. Zingel, Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003, załącznik.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
42
Dodatki dla typu urody zimy
Typ urody zimy wymaga dodatków, które wyraz
nie są zaakcentowane i stanowią
uzupełnienie do czystych, kontrastowych kolorów ubioru. Zimie pasują dodatki eleganckie, ze
szlachetnych materiałów, klasyczne z odrobiną ekstrawagancji. Niepospolite wzornictwo,
błyszczące tkaniny, skóra, metal, ozdobne kamienie podkreślają osobowość zimy. Szale
i apaszki powinny być z ciężkiego jedwabiu lub mieniącego się lureksu. Zima może nosić perły
o chłodnym białym, szarym, czarnym lub szaroniebieskim połysku, błyszczące srebro. Oprawki
do okularów powinny być w kolorach jaskrawych o fantazyjnym kształcie.
Dodatki dla typu urody lata
Typ urody lata wymaga dodatków w odcieniach pastelowych, przez
roczystych bądz
lekko
błyszczących. Biżuterię lata powinna cechować klasyczna elegancja  perły o chłodnym
różowym, srebrnym, szarobłękitnym połysku. Kolczyki, łańcuszki i broszki powinny być
z metali szlachetnych takich jak: srebro, platyna, białe złoto. Oprawki do okularów powinny być
delikatne, z białego lub lekko szarego metalu.
Dodatki dla typu urody wiosny
Typ urody wiosny wymaga dodatków dobranych kolorystycznie do jego ciepłej, złocistej
karnacji, by poprzez styl i materiał podkreślały delikatność i kruchość wiosny. Wiosna może
sięgać po dodatki w żywych, intensywnych barwach. Obuwie, torebka, paski, kapelusze,
rękawiczki i biżuteria mogą być w kolorach intensywnej czerwieni, zieleni, granatu, turkusu.
Apaszki i szale powinny być miękkie i lejące, mogą być również przez
roczyste o lekkim
połysku. Biżuteria powinna być z metali w kolorze żółtego i czerwonego złota, kamienie ciepłe.
Oprawki do okularów wiosna może wybierać między złotymi, metalowymi i jasnymi
o żółtawym połysku.
Dodatki dla typu urody jesieni
Typ urody jesieni jest ciepły, dlatego dodatki powinny być ziemiste, nasycone i może być
ich dużo, co wcale nie powoduje wrażenia ich nadmiaru. Idealne są korale, bransolety, klipsy,
kolczyki z materiałów naturalnych jak: bursztyn, koral, perły o żółtawym połysku, masa rogowa,
drewno, muszle. Z metali odpowiednie jest żółte, stare złoto. Apaszki i szale powinny być
wykonane z matowego surowego jedwabiu lub delikatnej wełny. Oprawki okularów z matowego
tworzywa w odcieniach brązowo-żółtych lub szyldkretowych.
4.8.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakim typom kolorystycznym przypisywana jest uroda ludzi?
2. Do czego służy ustalenie typu kolorystycznego urody?
3. Jakie czynniki decydują o typie kolorystycznym urody?
4. Jakie odcienie kolorystyczne są korzystne dla typu urody zimy?
5. Jakie odcienie kolorystyczne są korzystne dla typu urody lata?
6. Jakie odcienie kolorystyczne są korzystne dla typu urody wiosny?
7. Jakie odcienie kolorystyczne są korzystne dla typu urody jesieni?
8. W jakich odcieniach kolorystycznych powinno proponować się dodatki do odzieży zimie?
9. Jakie odcienie kolorystyczne pasują jako dodatki do odzieży lecie?
10. Jakie odcienie kolorystyczne pasują jako dodatki do odzieży wiośnie?
11. Jakie odcienie kolorystyczne pasują jako dodatki do odzieży jesieni?
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
43
4.8.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Określ typy urody w oparciu o test kolorystyczny: odcień skóry, naturalny kolor włosów,
brwi, rzęs, kolor oczu.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) dobrać drugą osobę do wykonania ćwiczenia,
2) ustawić przy oknie osobę, na której będziesz prowadził ćwiczenie (ważne jest światło
dzienne),
3) analizować w kolejności czynniki decydujące o typie kolorystycznym urody.
4) dobrać typ kolorystyczny urody właściwy dla uczestnika tego ćwiczenia.
5) ćwiczenie należy wykonać wzajemnie.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- test zamieszczony w materiale nauczania tabeli nr 5,
- lustro.
Ćwiczenie 2
Opracuj zestaw kolorystyczny dla typów urody (zimy, lata, wiosny, jesieni), wywierających
korzystny wpływ na wygląd i samopoczucie ludzi.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) wybrać kolory, które następnie opracujesz do zestawów kolorystycznych dla czterech pór
roku,
2) przygotować odcienie kolorów z gotowych kolorowych papierów lub samodzielnie
dobierając odcienie farb,
3) opracować zestawy kolorów dla poszczególnych typów urody,
4) dołączyć ćwiczenie do segregatora z portfolio.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- materiał nauczania 4.8.1,
- fotografie kolorów odpowiednich dla czterech pór roku, rysunki: 17, 18, 19, 20.
- kolorowy papier, papier rysunkowy, farby, pędzle, nożyczki, klej,
- segregator do portfolio,
Ćwiczenie 3
Opracuj zestawy kolorystyczne dodatków do ubioru dla typów urody (zimy, lata, wiosny,
jesieni), wywierających korzystny wpływ na wygląd i samopoczucie ludzi.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) wybrać kolorowe dodatki do odzieży, które następnie opracujesz do zestawów dla czterech
pór roku,
2) opracować zestawy dodatków do odzieży dla poszczególnych typów urody.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
44
3) dołączyć ćwiczenie do segregatora.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- materiał nauczania 4.8.1,
- fotografie dodatków kolorów odpowiednich dla czterech pór roku,
- kolorowa prasa, nożyczki, klej,
- segregator do portfolio.
4.8.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) przeprowadzić test kolorystyczny w oparciu o: odcień skóry,
Ą% Ą%
naturalny kolor włosów, brwi, rzęs, kolor oczu?
2) dobrać odcienie kolorystyczne dla zimy?
Ą% Ą%
3) dobrać odcienie kolorystyczne dla lata?
Ą% Ą%
4) dobrać odcienie kolorystyczne dla wiosny?
Ą% Ą%
5) dobrać odcienie kolorystyczne dla jesieni?
Ą% Ą%
6) dobrać dodatki do odzieży dla zimy?
Ą% Ą%
7) dobrać dodatki do odzieży dla lata?
Ą% Ą%
8) dobrać dodatki do odzieży dla wiosny?
Ą% Ą%
9) dobrać dodatki do odzieży dla jesieni?
Ą% Ą%
4.9. Zestawy odzieży damskiej i męskiej na różne okazje
4.9.1. Materiał nauczania
Stopnie oficjalności stroju kobiecego
Stopień pierwszy
- Kostium w ciemnym kolorze, klasyczna góra i dół, podobne do kroju męskiego garnituru
noszonego przez establishment, czyste linie, klasyczne ciemne buty, niewiele biżuterii, lekka
bluzka.
- Kostium w ciemnym kolorze, linia bardziej stylizowana, kontrast z jasną białą bluzką lub
spódnicą.
- Kostium, styl klasyczny, kolor intensywny, proste linie.
Stopień drugi
- Kostium z tkaniny o intensywnym kolorze i o bardzo stylizowanej linii.
- Klasyczna w stylu sukienka i żakiet.
- Żakiet plus spódnica, kolorowe lub neutralne, tkanina o ciekawej fakturze lub deseniu, proste
linie.
- Suknia, linia klasyczna lub aktualnie modna, kolor ciemniejszy lub neutralny ciemny.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
45
Stopień trzeci
- Klasyczny żakiet i spodnie, kolor góry i dołu taki sam, ciemny.
- Klasyczny żakiet i krótkie spodnie, ciemny kolor.
Stopień czwarty
- Klasyczna spódnica z prostą bluzką.
- Klasyczna spódnica z bluzką zdecydowanie damską w kroju.
- Ciemne i proste spodnie z klasyczną bluzką.
- Ciemne, proste spodnie z bluzką damską wizytową.
Stopień piąty
- Sweter, spódnica.
- Sweter, spódnica, kamizelka.
- Bluzka i szorty.
- Prosta sukienka bez rękawów.
- Ubranie sportowe.
Kolory nasycone i głębokie, np.: ostry błękit, ostry pomarańcz, ostra zieleń robią wrażenie
pospolitości, gdy obejmują cały kostium; dają lepszy rezultat, gdy wybrane są tylko do spódnicy
lub żakietu. Kolory chłodne i neutralne są bardziej  władcze niż kolory ciepłe i jaskrawe.
Strój sportowy nie jest stosownym strojem do pracy, pod warunkiem, że osoba zajmuje się
sportem.
Stopnie oficjalności stroju męskiego
Stopień pierwszy
Establishment ubiera się tak:
- ciemny, szary lub granatowy garnitur, gładki, w delikatny wzór lub prążki, z dobrej
jakościowo wełny,
- bawełniana koszula: biała, kremowa, lekki błękit lub delikatne prążki, lekko dopasowana do
ciała, ale nie za ciasna, niezbyt duży kołnierz, mankiety odginane ze spinkami,
- ciemne skarpety, gładkie, długie, co najmniej do połowy łydki, tak by podczas siedzenia
i krzyżowania nóg nie było widać gołej skóry,
- czarne buty,
- jedwabny krawat z delikatnym wzorem,
- żadnej biżuterii prócz zegarka, spinek do mankietów, sygnetu lub ślubnej obrączki.
Stopień drugi
Zestaw  garnitur, koszula krawat , ale w stylu trochę swobodnym:
- garnitur, modniejszy i luz
niejszy krój, kolor: lżejszy neutralny albo kolor zdecydowany,
- koszula z usztywnionymi końcówkami kołnierzyka, kolory pastelowe: róż, zieleń, beż, także
kratki lub prążki,
- krawat  kolor intensywny lub wzorzysty, muszka.
Stopień trzeci
- Marynarka w innym kolorze niż spodnie.
- Granatowy sweter, sportowy płaszcz z tweedu, sztruksu lub flaneli, wełniana marynarka.
- Koszula w kratę z włochatej bawełny.
- Dżinsowa koszula z krawatem.
- Koszula ciemniejsza niż garnitur czy marynarka.
- Brak krawata.
Stopień czwarty
- Koszula dżinsowa bez krawata.
- Skórzana kurtka lub marynarka.
- Brak marynarki.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
46
- Brak krawata.
- Dżinsy.
- Koszula bawełniana.
- Koszula sportowa
- Strój sportowy nie jest stosownym strojem do pracy, z wyjątkiem, gdy osoba zajmuje się
sportem.
4.9.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń:
1. Od czego zależy stopień oficjalności zestawu stroju kobiecego?
2. Od czego zależy stopień oficjalności zestawu stroju męskiego?
3. Który stopień oficjalności (stopnie) stroju kobiecego zaliczamy do ubiorów klasycznych?
4. Który stopień oficjalności (stopnie) stroju męskiego zaliczamy do ubiorów klasycznych?
5. Który stopień oficjalności (stopnie) stroju kobiecego zaliczamy do ubiorów sportowych?
6. Który stopień oficjalności (stopnie) stroju męskiego zaliczamy do ubiorów sportowych?
4.9.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zaprojektuj zestawy fasonów odzieży damskiej i męskiej na różne okazje według stopni
oficjalności.
Sposób wykonania ćwiczenia
Ćwiczenie będzie przeprowadzone metodą projektu.
Będziesz pracował w grupach 3 lub 5-osobowych
" Temat projektu (dla wszystkich grup jednakowy)
Czym powinna charakteryzować się odzież na różne okazje? Zaprojektuj zestawy fasonów
odzieży damskiej i męskiej według stopni oficjalności.
" Cel projektu
Skompletować zestawy odzieży damskiej i męskiej na różne okazje.
" Zagadnienie projektu
Grupa musi zaplanować, czym się muszą zająć w określonej kolejności, aby osiągnąć cel.
" Kryteria oceny
Nauczyciel określi, co będzie podlegało ocenie oraz za co będzie oceniany każdy uczeń.
" Kontrakt
Kontrakt będzie zawarty między nauczycielem a grupami przystępującymi do opracowania
projektu powinien zawierać:
1. Temat projektu.
2. Zakres prac projektowych.
3. Terminy wykonania poszczególnych etapów pracy.
4. Termin zakończenia projektu.
5. Kary za niedotrzymanie terminu.
6. Sposób komunikowania się z nauczycielem prowadzącym projekt.
7. Sposób komunikowania się z nauczycielem (nauczycielami) organizującym proces
kształcenia w innych modułach.
8. Przewidywane koszty wykonania.
9. Datę zawarcia kontraktu.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
47
10. Podpis nauczyciela prowadzącego projekt.
11. Podpisy uczniów przystępujących do wykonania projektu.
12. Inne informacje ważne dla istoty wykonywanego projektu.
" Plan działania
Powinien zawierać informacje, kto, co i kiedy ma wykonać.
" Wykonanie projektu
Nauczyciel prowadzący projekt będzie Wam pomagał, udzielał konsultacji, gdy zwrócicie się
o tę pomoc.
" Sprawozdanie z projektu
Należy opracować w formie pisemnej (propozycja zapisu):
1. Strona tytułowa
2. Zakres sprawozdania
3. Spis treści
4. Podziękowania
5. Streszczenie
6. Wstęp
7. Badania
8. Analiza i wnioski
9. Załączniki
" Prezentacja
Przygotowanie prezentacji powinno dotyczyć:
1. Celu wystąpienia  dlaczego mówimy?
- przekazanie informacji,
- wysunięcie propozycji,
- zainspirowanie słuchaczy.
2. Słuchaczy  do kogo mówimy?
- liczba słuchaczy,
- ich wiedza o problemie przedstawionym w wystąpieniu.
3. Treści  co mamy zamiar powiedzieć?
- streszczenie tematu,
- główne hasła prezentacji,
- czas na omówienie każdego hasła,
- ustalenie kolejności,
- informacje uzupełniające.
4. Formy  jak mamy zamiar to powiedzieć?
- struktura prezentacji,
- przygotowanie notatek,
- przygotowanie środków do wizualizacji,
- przygotowanie materiałów dla słuchaczy,
- rozważenie zastosowania anegdot i dowcipów,
- przeprowadzenie próby swojego wystąpienia,
Wyposażenie stanowiska pracy:
- schemat sylwetki kobiety i mężczyzny,
- poradniki stylizacji ubiorów,
- żurnale mody, czasopisma,
- materiały odzieżowe,
- materiały piśmiennicze
- kontrakt.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
48
4.9.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) współpracować w zespole?
Ą% Ą%
2) wywiązać się z zadań ustalonych w grupie?
Ą% Ą%
3) właściwie zaplanować swoją pracę?
Ą% Ą%
4) zestawiać odzież dla kobiet na różne okazje?
Ą% Ą%
5) zestawiać odzież dla mężczyzn na różne okazje?
Ą% Ą%
6) przygotować się do prezentacji?
Ą% Ą%
7) zaprezentować swoją część projektu?
Ą% Ą%
4.10. Poradnictwo w zakresie stylizacji ubiorów
4.10.1. Materiał nauczania
W Polsce profesjonalna stylizacja ubiorów połączona z indywidualną analizą figury i typu
urody, należy jeszcze do rzadkości. Aby udzielić rzeczowych porad stylista powinien być
odpowiednio przygotowany pod względem merytorycznym (wiedza z zakresu proporcji budowy
ciała ludzkiego, technologii konstrukcji odzieży, zestawień kolorystycznych). Oprócz wiedzy
fachowej powinien wykazywać się umiejętnościami komunikacyjnymi: taktem i wiarygodnością
przekazywanych informacji.
Zadania stylisty
1. Rozpoznawanie indywidualnego stylu ubioru i upodobań klienta.
2. Udzielanie porad klientom w zakresie określania wielkości nabywanej przez nich gotowej
odzieży.
3. Udzielanie porad klientom w zakresie proporcji i długości odzieży oraz rodzaju
przeprowadzanych poprawek w wyrobach gotowych wykonywanych przez krawca.
4. Analizowanie proporcji sylwetki.
5. Określanie typu urody w oparciu o testy kolorystyczne.
6. Dobieranie fasonów i kolorystyki odzieży na różne okazje.
7. Dobieranie materiałów odzieżowych do ubiorów.
8. Zestawianie ubiorów.
9. Dobieranie dodatków do odzieży na różne okazje.
10. Udzielanie porad w zakresie doboru do figury fasonu odzieży, dodatków i fryzury.
Profesjonalnie wyposażony gabinet stylisty ubiorów powinien posiadać:
- dobre oświetlenie światłem naturalnym,
- meble gabinetowe: stolik, fotele, regały, biurko, wieszak na garderobę,
- duże lustro (trójskrzydłowe),
- parawan,
- chusty do testów kolorystycznych,
- tablice kolorów i odcieni dla czterech typów urody: zimy, lata, wiosny, jesieni,
- tablice z zestawami stylów ubiorów współczesnych dla pań i panów,
- poradniki, magazyny mody,
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
49
- tabele wielkości odzieży damskiej, męskiej  różne oznaczenia,
- przybory krawieckie: taśma krawiecka, szpilki.
- tablica do planowania zestawu garderoby.
Przykładowe pomoce służące do pracy styliście ubiorów
A/ Indywidualna analiza figury
Szyja  długość szyi powinna równać się połowie długości twarzy. Twarz mierzy się od linii
włosów do brody, szyję od brody do obojczyka. Dopuszczalne jest odchylenie o 2 cm w każdą
stronę.
Szyja krótka - równa mniej niż połowie długości twarzy.
Szyja długa  równa ponad połowie długości twarzy.
Szyja proporcjonalna  równa połowie długości twarzy.
Ramiona  należy stanąć prosto z rękami swobodnie opuszczonymi wzdłuż tułowia i porównać
szerokość ramion z szerokością bioder.
Ramiona wąskie  są węższe od bioder.
Ramiona szerokie  są szersze od bioder.
Ramiona proporcjonalne  są tej samej szerokości, co biodra.
Ręce  należy stanąć prosto z rękami swobodnie opuszczonymi wzdłuż tułowia.
Ręce krótkie  łokcie znajdują się ponad linią talii.
Ręce długie  łokcie znajdują się poniżej linii talii.
Ręce proporcjonalne  łokcie znajdują się na linii talii.
Piersi  należy przyjąć swobodną pozycję ciała.
Piersi małe  rozmiar miseczek A.
Piersi duże  rozmiar miseczek C i większe.
Piersi średnie  rozmiar miseczek B.
Talia (obwód)  przebiega między ostatnim żebrem a kośćmi miednicy.
Talia wąska  węższa od bioder (więcej niż 15 cm).
Talii brak  równa szerokości bioder.
Talia średnia  lekko zaznaczona.
Talia (długość stanu)  przy prawidłowej długości stanu linia talii powinna znajdować się
w połowie odległości między ramionami a kroczem.
Talia krótka  obwód bioder znajduje się wyżej niż w połowie odległości między ramionami,
a kroczem.
Talia długa  obwód talii znajduje się niżej niż w połowie odległości między ramionami,
a kroczem.
Talia proporcjonalna  obwód talii znajduje się w połowie odległości między ramionami,
a kroczem.
Brzuch  należy stanąć z boku.
Brzuch płaski  nie występuje
Brzuch duży  znacznie wysunięty, czasem bardziej niż piersi.
Brzuch zaokrąglony  ma kształt nieznacznie zaokrąglony.
Biodra  należy stanąć przodem (do lustra).
Biodra wąskie  węższe niż ramiona.
Biodra szerokie  szersze niż ramiona.
Biodra proporcjonalne  równie szerokie lub nieco szersze od ramion.
Pośladki  należy stanąć bokiem.
Pośladki płaskie  brak zaokrągleń, z tendencją do opadania.
Pośladki duże  znacznie odstają od reszty ciała.
Pośladki średnie  nieznacznie odstają od reszty ciała.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
50
Nogi  (udo i podudzie) - mierzenie od góry do podłogi wzdłuż wewnętrznej strony, środek
kolana powinien wyznaczać połowę długości nogi.
Udo krótsze niż podudzie.
Udo dłuższe niż podudzie.
Udo proporcjonalne  tej samej długości, co podudzie.
Podudzie
Podudzie krótsze niż udo.
Podudzie dłuższe niż udo.
Podudzie proporcjonalne  tej samej długości co udo.
Nogi  (długość)  należy zmierzyć ciało od ramienia do podłogi, linia krocza powinna
znajdować się w połowie tego odcinka.
Nogi krótkie  krótsze niż połowa odcinaka od ramion do podłogi.
Nogi długie  dłuższe niż połowa odcinka od ramion do podłogi.
Nogi proporcjonalne  długość stanowi połowę odcinka od ramienia do podłogi
Kolana  należy ustalić, czy kolana są smukłe i ukształtowane podłużnie, czy też mają
wgłębienia i obrzmienia i są ukształtowane poprzecznie.
Kolana zgrabne  gładkie bez wgłębień i obrzmień.
Kolana niezgrabne  z wgłębieniami i obrzmieniami.
Kolna przeciętne  dość zgrabne.
A
ydki  należy przyjrzeć się nogom od przodu i z boku (skierować stopy do środka).
A
ydki chude  w ogóle nie mają wypukłości.
A
ydki grube  są nadmiernie otyłe lub mocno umięśnione.
A
ydki średnie  są lekko zaokrąglone.
Kostki  należy stanąć przodem do lustra.
Kostki chude  bardzo cienkie.
Kostki grube  opuchnięte lub otłuszczone.
Kostki średnie  zwężające się i kształtne.
Stopy  należy stanąć bokiem.
Stopy małe  rozmiar mniejszy niż 36.
Stopy duże  rozmiar powyżej 39.
Stopy średnie od 36-39.
B/ Tablica do planowania zestawu garderoby.
Tabela 7. Tablica do planowania zestawu garderoby.
TABLICA DO PLANOWANIA ZESTAWU GARDEROBY
Pomaga dokonać selekcji garderoby i pozwala ustalić, czego ci brakuje.
OPIS KOLOR CIEPA
Y KOLOR ZIMNY KOLOR KOLOR JASNY
PODSTAWOWY
Żakiety
Kardigany
Płaszcze
Górna część odzieży
Spodnie
Spódnice
y
ródło: Ch. Romano, Nie mam co na siebie włożyć. Muza SA, Warszawa 2000, s. 97.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
51
4.10.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakich porad powinien udzielić stylista ubioru klientowi?
2. W co powinien być wyposażony gabinet stylisty ubiorów?
3. Na czym polega indywidualna analiza figury?
4. Co może zawierać tablica do planowania zestawu garderoby?
4.10.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Udziel profesjonalnej porady w zakresie doboru ubioru osobie w średnim wieku (wysokiej
i tęgiej), pracującej w dużej zagranicznej firmie na stanowisku kierowniczym. Zaprojektuj ubiór
do pracy i na spotkanie służbowe w godzinach popołudniowych.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1. Zapoznać się z tekstem przewodnim.
FAZA 1  INFORMACJE:
Odpowiedz na pytania:
- Co wchodzi w skład ubioru klasycznego dla mężczyzny?
- Co chodzi w skład ubioru klasycznego dla kobiety?
- W jakich kolorach są szyte ubiory klasyczne?
- Czym należy się kierować przy doborze dodatków do fasonu odzieży?
- Jakie są sposoby tuszowania wad figury?
FAZA 2  PLANOWANIE:
- Ustal zestaw odzieży dla mężczyzny lub kobiety do pracy, pracującej na stanowisku
kierowniczym w dużej firmie.
- Ustal zestaw odzieży dla mężczyzny lub kobiety na spotkanie służbowe odbywające się
w godzinach popołudniowych.
- Ustal sposób tuszowania wady figury: wysoka, tęga.
- Ustal kolorystykę zestawu odzieży do pracy.
- Ustal kolorystykę zestawu odzieży na spotkanie służbowe w porze popołudniowej.
- Ustal sposób zaprezentowania wykonanego ćwiczenia.
FAZA 3  UZGODNIENIE:
- Omów wszystkie podpunkty fazy 2 z nauczycielem.
- Odnieś się do uwag i propozycji nauczyciela.
FAZA 4  WYKONANIE:
- Opracuj zestawienie odzieży do pracy.
- Opracuj zestawienie odzieży na spotkanie służbowe w godzinach popołudniowych.
- Przygotuj się do zaprezentowania przez siebie ćwiczenia.
FAZA 5  SPRAWDZENIE:
- Czy bezbłędnie został dobrany ubiór do pracy?
- Czy bezbłędnie został dobrany ubiór na spotkanie służbowe w godzinach popołudniowych?
- Czy prawidłowo został dobrany ubiór dla osoby wysokiej i tęgiej?
- Czy prawidłowo została dobrana kolorystyka zestawionego ubioru?
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
52
FAZA 6  ANALIZA:
- Co w zaprezentowanym ćwiczeniu zostało prawidłowo wyeksponowane, a co należałoby
zmienić?
2. Wykonać 6 faz tekstu przewodniego.
3. Zaprezentować ćwiczenie pozostałym uczestnikom szkolenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
- schemat sylwetki tęgiej,
- tabela wielkości gotowej odzieży,
- tablica do planowania zestawu garderoby,
- poradniki stylizacji ubiorów,
- żurnale mody, czasopisma,
- materiały odzieżowe,
- materiały piśmiennicze.
4.10.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz: Tak Nie
1) dobrać ubiór do pracy dla osoby wysokiej i tęgiej, pracującej
Ą% Ą%
na kierowniczym stanowisku w dużej firmie?
2) dobrać ubiór na spotkanie służbowe w godzinach
Ą% Ą%
popołudniowych dla osoby wysokiej i tęgiej, pracującej na
kierowniczym stanowisku w dużej firmie?
3) zestawić kolorystycznie odzież?
Ą% Ą%
4) zaprezentować uczestnikom szkolenia opracowane ćwiczenie?
Ą% Ą%
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
53
5. SPRAWDZIAN OSI
GNI
Ć
Instrukcja dla ucznia
1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.
4. Test zawiera 18 pytań. Do każdego pytania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi. Tylko
jedna jest prawidłowa.
5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej
rubryce znak X. W przypadku pomyłki, błędną odpowiedz
zaznacz kółkiem, a następnie
ponownie zakreśl odpowiedz
prawidłową.
6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie na
póz
niej.
8. Na rozwiązanie testu masz 30 min.
Powodzenia!
ZESTAW ZADAC
TESTOWYCH
Zapoznaj się z poniżej zamieszczonym tekstem:
Jesteś stylistą ubioru. Jakiej porady udzielisz klientowi?
Pan Y jest osobą w średnim wieku, wysoki i szczupły. Pracuje w zakładzie produkcyjnym na
stanowisku kierowniczym, często reprezentuje firmę.
Uwaga! Wszystkie pytania dotyczą opisanego przypadku.
1. Z jakich materiałów odzieżowych powinien nosić ubrania do pracy?
a) z bawełny,
b) z dzianiny,
c) z lnu,
d) z wełny.
2. Jaką sylwetkę ma Twój klient?
a) sylwetka trójkątna,
b) sylwetka prosta,
c) sylwetka o kształcie gruszki,
d) sylwetka zaokrąglona.
3. W jakim stylu powinien nosić ubrania do pracy?
a) stylu klasycznym,
b) stylu sportowym,
c) stylu romantycznym,
d) stylu awangardowym.
4. Jaki ubiór zaproponujesz klientowi, który będzie uczestniczył w party z kolegami z pracy?
a) ubiór klasyczny,
b) wytworny wieczorowy,
c) odzież sportową,
d) odzież treningową.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
54
5. Na czym polega przeprowadzenie testu kolorystycznego?
a) na przykładaniu chust koloru niebiesko-różowego i żółto-łososiowego do twarzy i rąk,
b) na przykładaniu chust koloru niebiesko-różowego i pomarańczowo-żółtego do twarzy
i rąk,
c) na przykładaniu chust koloru niebiesko-fioletowego i pomarańczowo-żółtego do twarzy
i rąk,
d) na przykładaniu chust koloru niebiesko-różowego i zielono-żółtego do twarzy i rąk.
6. Jaką kolorystykę garnituru do pracy zaproponujesz klientowi, w przypadku gdyby był typem
kolorystycznym ciepłym?
a) amarant, srebrzysta szarość, turkus, fiolet,
b) ciemny brąz, ziemista zieleń, ziemista beż,
c) szaro-zielony, zgaszona fuksja, khaki, kobalt,
d) grafit, kobalt, lodowata zieleń, szary beż.
7. Jaką kolorystykę garnituru do pracy zaproponujesz klientowi, w przypadku gdyby był typem
kolorystycznym chłodnym?
a) ecru, miedz
, soczysta zieleń, mahoń,
b) miedz
, ziemista zieleń, oranż, jasna szarość,
c) terrakota, ciepły brąz, khaki, biel perłową,
d) grafit, kobalt, lodowata zieleń, szary beż.
8. Za pomocą jakich środków krawieckich można tuszować szczupłość mężczyzny?
a) szyć ubrania z grubszej wełny,
b) stosować wypełnienia konstrukcyjno-modelowe,
c) stosować w marynarkach zapięcia dwurzędowe,
d) stosować w marynarkach cięcia pionowe.
9. Za pomocą jakich środków plastycznych można tuszować szczupłość mężczyzny?
a) szyć ubrania z materiałów wzorzystych w jasnych kolorach,
b) stosować w odzieży asymetrię i linie skośne,
c) stosować w odzieży równowagę linii poziomych i pionowych,
d) zakładać koszule i blezery wykonane z dzianiny.
10. Jaki odcień białej koszuli zaproponujesz klientowi, w przypadku gdyby był typem
kolorystycznym ciepłym?
a) ecri,
b) czystą biel,
c) chłodną biel,
d) nie zaproponuję białej.
11. Jaki odcień białej koszuli zaproponujesz klientowi, w przypadku gdyby był typem
kolorystycznym chłodnym, np.: zimą?
a) ecri,
b) czystą biel,
c) biel kremową,
d) biel cytrynową.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
55
12. Na czym będzie polegała indywidualna analiza proporcji sylwetki klienta?
a) na określeniu kształtu sylwetki męskiej,
b) na dokonaniu analizy proporcji poszczególnych części ciała,
c) na pomiarze antropometrycznym ciała,
d) na wyznaczeniu linii mody na ciele ludzkim.
13. Jaki stopień oficjalności stroju męskiego będzie odpowiedni w przypadku reprezentowania
zakładu na oficjalnym spotkaniu zarządu:
a) stopień czwarty: dżinsy, koszula dżinsowa,
b) stopień trzeci: dżinsy, granatowy sweter,
c) stopień drugi: garnitur w stylu swobodnym,
d) stopień pierwszy: czarny garnitur, muszka,
14. Jakie dodatki do ubioru do pracy powinien zakładać klient?
a) buty sznurowane ze skóry, krawat, koszula bawełniana,
b) buty mokasyny, muszka, koszula sportowa flanelowa,
c) buty sportowe, krawat, koszula dżinsowa,
d) buty sznurowane, koszulka polo, bez krawata,
15. Czym należy się kierować określając proporcje długości odzieży noszonej przez klientka do
pracy?
a) modą,
b) upodobaniami,
c) rodzajem sylwetki,
d) klimatem,
16. Jakiej kolorystyki krawatów powinien się wystrzegać klient, jeżeli jest typem
kolorystycznym chłodnym np.: latem?
a) błyszczących i kontrastujących z ubiorem,
b) chłodnych, pastelowych, przez
roczystych,
c) ciężkich ziemistych, matowych, o nasyconych barwach,
d) harmonizujących z ubiorem, w tonacji zimnej.
17. Jakiej kolorystyki krawatów powinien się wystrzegać klient, jeżeli jest typem
kolorystycznym ciepłym np.: jesienią?
a) kontrastujących z ubiorem, wyraz
nie zaakcentowanych, błyszczących,
b) ziemistych, matowych, których może być duża ilość,
c) chłodnych, pastelowych, w tonacji ciepłej,
d) harmonizujących z ubiorem, w tonacji ciepłej.
18. W jaki sposób łączyć kolorystykę dodatków  skarpet z garniturem?
a) kontrastowo z garniturem,
b) kolorem zbliżonym do garnituru,
c) dowolny kolor,
d) tylko ciemny kolor.
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
56
KARTA ODPOWIEDZI
Imię i nazwisko & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & ..
 Stylizowanie ubiorów
Zakreśl popraną odpowiedz

Nr zadania Odpowiedz
Punkty
1 a b c d
2 a b c d
3 a b c d
4 a b c d
5 a b c d
6 a b c d
7 a b c d
8 a b c d
9 a b c d
10 a b c d
11 a b c d
12 a b c d
13 a b c d
14 a b c d
15 a b c d
16 a b c d
17 a b c d
18 a b c d
Razem:
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
57
6. LITERATURA
1. Anderson M.: Jak zostać modelką? Muza SA, Warszawa 1994
2. Chazzari S.: Kolory w Twoim życiu. Muza SA, Warszawa 1999
3. Cieślak F.: Rysunek zawodowy dla szkół fryzjerskich. WSiP SA, Warszawa1997
4. Darling D.L.: Elementarz dobrego gustu. 10 podstawowych zasad modnego ubierania się.
Klub dla Ciebie, Warszawa 2004
5. Farr K.: Twój osobisty stylista. W co się ubrać? Muza SA, Warszawa 2005
6. Gross K.J., Stone J.: Kobieta sukcesu.  Jak dobrać garderobę by zdobyć i utrzymać posadę.
Muza SA, Warszawa 2005
7. Kamińska-Radomska I.: Etykieta biznesu  czyli międzynarodowy język kurtuazji. ITeE,
Radom 2003
8. Piedboeuf H.: O stroju na każdą okazję. Klub ŚK, Warszawa 1999
9. Pietkiewicz E.: Etyka menedżera. CIM, Warszawa 1998
10. Praca zbiorowa: Krawiectwo  Technologia. WSiP SA., Warszawa 1999
11. Praca zbiorowa: 222 fryzury na każdą okazję. OW Kalliope, Warszawa 1993
12. Rękawek E.: Podstawy projektowania odzieży. WSiP SA., Warszawa 2000
13. Romano Ch.: Nie mam co na siebie włożyć. Muza SA, Warszawa 2000
14. Sampson E.: Jak tworzyć własny wizerunek?  Strategie sukcesu. Dom Wydawniczy ABC,
Warszawa 1994
15. Watermann G., Zingel F.: Poznaj swój nowy kolor. Muza SA, Warszawa 2003
 Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
58