Temat wojny i różne jego ujęcia w wierszach polskich poetów

'); //-->

Temat wojny i różne jego ujęcia w wierszach polskich poetów
Czesław Miłosz "Campo di Fiori"
"Piosenka o końcu świata" - czytelnik obserwuje pogodzenie się podmiotu lirycznego z faktem,
że oto koniec świata "staje się już", mimo że w wierszu pojawiają się sielankowe niemal obrazy.
Oczekiwany kataklizm nie nadchodzi, oto kobiety spacerują po polu, łódka podpływa do wyspy,
a nawet pijak śpi na trawniku. Staruszek mówi, że świat kończy się dla każdego innego dnia,
każdego dnia ktoś umiera, a spokój i pogodę życia osiągnie ten, kto uświadomi sobie
konieczność śmierci.
Tadeusz Różewicz "Ocalony"
Wiersz mówi o młodym człowieku, który ocalał z zawieruchy wojennej. Jednak to ocalenie nie
jest źródłem radości, bo ocalony ma zniszczoną psychikę. Nie potrafi odróżnić dobra od zła,
miłości od nienawiści, cnoty od występku i prawdy od kłamstwa. Wartości etyczno-moralne to
tylko puste słowa. Powodem tego jest wojna i przeżycia, jakie po sobie zostawiła. Dlatego
podmiot liryczny zwraca się z dramatyczną prośbą o nauczyciela, który nauczy go kochać, cenić
prawdę, rozum i cnotę.