Istnieją ludzie zdolni do przewidywania przyszłości, lecz bardzo niewielu z nich podaje właściwy czas zaistnienia zapowiedzianych wydarzeń. „Dziadek” był

Apaczem, czarownikiem i zwiadowcą, nosił imię Skradający się Wilk i wzrastał

z dala od wpływów białego człowieka. Wiele jego przepowiedni nie tylko spełniło się, dokładnie tak jak je przepowiedział, ale również w zapowiedzianym czasie.

Tom Brown jr przez dwadzieścia lat intensywnie uczył się u Dziadka, od chwili ich pierwszego spotkania, kiedy miał sześć lat. Skradający się Wilk był

prawdziwym dziadkiem najlepszego w tamtych czasach przyjaciela Toma. Poniż-

szy tekst stanowi wciąg z książki Toma Quest ( Poszukiwanie) i mówi o przepo-Pewien indiański

wiedniach Dziadka dotyczących całej ludzkości.

czarownik

Z astanawiając się nad przeszłością dochodzę do wniosku, że proroctwa Dziadka miały w przeciwieństwie do całej reszty największy wpływ na moje życie.

z plemienia

W tamtych czasach ten wpływ był jednak niewielki. Przepowiednie te napełniały mnie jedynie strachem i sprawiały, że siadałem i rozglądałem się wokoło. Dopiero Apaczów miał

kiedy zaczęły się spełniać, zacząłem odczuwać na sobie ich przemożny wpływ.

Proroctwa Dziadka spełniały się dokładniej niż jakiejkolwiek innej osoby w latach

– proroka, przywódcy religijnego lub medium – z którymi miałem do czynienia, i to zarówno w skali makro, jak i mikro. Zawsze spełniały się wtedy, gdy miały się dwudziestych

według jego przepowiedni spełnić. Nie przesadzę, jeśli powiem, że wywarły one na moje życie nieodwracalny wpływ.

cztery wizje

Dziadek potrafił przepowiedzieć przyszłość z niesamowitą wręcz dokładnością.

Nie tylko potrafił przewidzieć, co się stanie w następnym momencie, dniu, będące

tygodniu, roku, lecz z taką samą dokładnością umiał przewidzieć, co się stanie za dziesięć albo i więcej lat. Wkrótce zacząłem dokładnie zapisywać jego przepowied-zapowiedzią

nie, łącznie z innymi uwagami dotyczącymi umiejętności przetrwania, tropienia, świadomości i spraw Ducha. Uzyskałem od niego setki osobistych, drobnych zagady ludzkości.

przepowiedni i ponad połowa z nich już się spełniła. Niezależnie od listy tych drobnych przepowiedni miałem jeszcze listę 103 istotnych proroctw, z których do Dwie z nich już

dzisiaj spełniło się już co do joty 65, i to nie tylko odnośnie czasu i miejsca, ale również co do ich dokładnego przebiegu.

się spełniły.

Dziadek twierdził, że nie ma jednej przyszłości, że są możliwe różne jej warianty.

Teraźniejszość jest czymś w rodzaju dłoni, której palce wskazują jeden z możliwych wariantów przyszłości, i jak to zawsze bywa, jeden z nich ma największe szanse zaistnienia – ten, który jest zgodny z głównym nurtem zdarzeń, które ciągną nas ze sobą. Tak więc jego proroctwa dotyczyły możliwych przyszłości, co oznacza, że zawsze pozostawiał kilka możliwości.

— Jeśli człowiek potrafi dokonać właściwego wyboru — mawiał — to z całą pewnością jest zdolny do zmiany biegu przyszłych zdarzeń. Tak więc żaden człowiek nie powinien czuć się kimś mało znaczącym, jako że do zmiany świadomości rodzaju ludzkiego poprzez Ducha, który przenika wszystko, wystarczy tylko jeden człowiek. W gruncie rzeczy każda myśl wpływa na następną, a ta na następną i tak aż do chwili, gdy ucieleśni się ona w całym Stworzeniu. Jest to ta sama myśl, ta sama siła, która zmusza całe stado ptaków do jednoczesnej zmiany kierunku, jako że całe Tom Brown jr

stado ma wówczas jedną myśl.

© 1991

Spośród wszystkich proroctw, jakie Dziadek wypowiedział, cztery mają nadrzęd-ne znaczenie. Wszystkie one dotyczą destrukcji człowieka i życia na Ziemi w takiej The Tracker, Inc.

postaci, w jakiej je dziś znamy. Dziadek podkreślił jednak, że jeszcze możemy P.O. Box 173

zmienić bieg wydarzeń, mimo iż pierwsze dwie przepowiednie już się spełniły, lecz Asbury, NJ 08802, USA

kiedy spełni się trzecie proroctwo, odwrócenie biegu zdarzeń nie będzie już możliwe.

Tel.: [phone]

Teraz, kiedy już dawno minął czas spełnienia drugiego proroctwa, niebez-Fax: [phone]

pieczeństwo i zagłada stały się bardzo realne, zaś naszym jedynym ratunkiem jest E-mail: [e-mail]

ciężka praca nad zmianą tego, co może wkrótce stać się nieodwracalne. Niepokój, Strona internetowa: www.trackerschool.com

jaki odczuwam – w znacznie większym stopniu niż kiedykolwiek dotąd – wynika bezpośrednio ze spełnienia się tego drugiego, wręcz niemożliwego proroctwa. To 42 • NEXUS

MARZEC-KWIECIEŃ 2000

właśnie dlatego nauczam, czasami wręcz z desperacją, mając typowych dla Sosnowych Barrenów. Kiedy usiedliśmy, ogar-stale odczucie szybko uciekającego czasu.

nęło mnie uczucie głębokiej, duchowej świadomości i właśnie

Powinienem był zacząć pracować jeszcze mocniej i z takim

wtedy dostrzegłem nagrobki.

samym zdeterminowaniem dużo wcześniej, lecz podobnie jak

Był to bardzo stary i prawdopodobnie zupełnie zapomniany

w przypadku całej reszty ludzi trzeba było czegoś bardzo

cmentarz, możliwe że należał do miasta, które kiedyś tam się

silnego, aby mnie umotywować. Powinienem był zrozumieć,

znajdowało. Kamienie były stare – niektóre leżały na ziemi,

że wszystko, co przewidział, pewnego dnia się spełni, ponie-

inne stały, lecz żaden nie znajdował się w pozycji pionowej.

waż jego osobiste, drobne przepowiednie spełniały się z do-

Rośliny i krzewy porosły wiele z nich i z trudnością mogłem

kładnością co do dnia.

rozróżnić znajdujące się na nich inskrypcje. Erozja atmosfery-

Z taką dokładnością przewidział śmierć Ricka na białym

czna zatarła wiele nazwisk i dat czyniąc je ledwie czytelnymi.

koniu, to, że pewnego dnia zacznę nauczać, że będę miał syna

Z miejsca poczuliśmy szacunek, pokorę i cześć dla tego

i że zabranie go na Sosnowe Barreny na zawsze zmieni bieg

miejsca śmierci i jednocześnie byliśmy zdziwieni łatwością,

mojego życia. Przewidział powstanie mojej szkoły, książki,

z jaką Dziadek je odnalazł. Byłem przekonany, że nikt z nas nie

rodzinę, a nawet błędy, które popełnię usiłując żyć w społecz-

był tu przedtem, zaś Dziadek nigdy o tym cmentarzysku nie

ności.

mówił, jednak z jakiegoś powodu zdawał się być z nim związany.

Mimo spełnienia tych wszystkich przepowiedni, wciąż nie

Wiedział i to na jakimś duchowym, niepostrzegalnym dla nas

mogłem uwierzyć, że jego główne proroctwo mówiące o znisz-

poziomie wiedzy, że tam jest. Teraz, kiedy wspominam ten

czeniu człowieka spełni się. Uderzyło mnie ono tak mocno, że

dzień, sądzę, że wiedział, iż będzie to dla nas szczególna lekcja.

w końcu zdałem sobie sprawę z konieczności pośpiechu.

Dziadek podszedł do nagrobka, który był częściowo ukryty

pośród dzikiej winorośli i delikatnie odsunął ją na bok. Po

P amiętam bardzo dobrze „noc czterech proroctw”, jak dłuższej chwili gestem przywołał nas. Imię i data były ledwie zwykłem ją nazywać, kiedy Dziadek po raz pierwszy

widoczne, lecz na dole wyraźnie odcinał się napis: „…w wieku

uzmysłowił nam możliwość ich spełnienia się. W tym czasie

12 lat”.

przebywaliśmy z Nim już od pięciu lat i byliśmy przyzwyczajeni

— Kim byli ci ludzie, kim jest ten chłopiec? — zapytał nas

do jego proroctw i ich dokładności.

Dziadek. — Co starali się osiągnąć,

Nasza

zdolność

rozumienia

…przewidział śmierć Ricka

jakie były ich nadzieje, marzenia

spraw świata Ducha była równie na-

na białym koniu, to, że pewnego

i wizje? Czy pracowali wyłącznie fi-

turalna jak zdolność do przeżycia

zycznie, czy też robili coś na rzecz

i tropienia. Niewiele z tego, co spo-

dnia zacznę nauczać, że będę

spraw mieszczących się poza ciałem,

łeczeństwo zwykło nazywać „parano-

miał syna… powstanie mojej

dla wielkiego celu? Z pewnością

rmalnością”, szokowało nas, ponie-

szkoły, książki, rodzinę, a nawet

mieli wpływ na Ducha, który znaj-

waż cuda były częścią naszej co-

duje się we wszystkim, lecz czy na-

błędy, które popełnię usiłując

dzienności. Sam Dziadek był żywym

prawdę pracowali z całym poświęce-

cudem, zaś wiele rzeczy, które wyko-

żyć w społeczności.

niem, tak aby polepszyć przyszłość

nywał codziennie, czasami podświa-

swoich wnuków, czy też nie robili nic

domie, większość ludzi uznałaby za

poza zachowaniem mitu o społe-

cuda. Tym niemniej mimo całej naszej zmysłowości i uducho-

czeństwie? Czy byli szczęśliwi, radośni i wypełnieni ducho-

wienia, noc czterech proroctw zaszokowała nas jak nic dotąd.

wym uniesieniem, czy też prowadzili życie pełne trudu i prze-

Przez cały dzień wędrowaliśmy pieszo, prawie bez żadnych

ciętności? A czy ten chłopczyk żył w bliskości Ziemi i Stwórcy,

przerw, kierując się do miejsca, w którym mieliśmy założyć

czy też oddał swoje życie, swoją chęć przeżycia przygód, na

obozowisko, usytuowanego na szczycie niewielkiego wzgórza,

rzecz mozołu, jak to czynili jego rodzice i rodzice jego

które nazywam obecnie Wzgórzem Proroctw. Była to typowa

rodziców? Ten chłopczyk był dokładnie w waszym wieku

letnia wędrówka; było gorąco, parno, a w powietrzu unosił się

i sądzę, że jego nadzieje i marzenia były bardzo podobne do

kurz – wzdłuż całej trasy nie było wody. Mimo to jak zwykle

waszych. I oto, co po nim pozostało – zapomniany grób.

zatrzymywaliśmy się, aby zbadać różne miejsca leżące w bok

— Dziadku — zapytałem — czyż nie wystarczy być

od kierunku naszego marszu. Przygoda i eksploracja utrzymy-

szczęśliwym i żyć pełną życia?

wały w nas świeżość i wigor, czyniąc zmęczenie, upał i prag-

— Nie wystarczy, aby człowiek był szczęśliwy cieleśnie

nienie mało istotnymi.

— odrzekł po długiej chwili milczenia Dziadek. — Musi być

W czasie drogi Dziadek wielokrotnie zatrzymywał się

również szczęśliwy i radosny w duszy, bo bez szczęścia i zachwytu

i uczył nas – nie była to nauka spraw fizycznych, takich jak

duszy życie jest płytkie. Bez poszukiwania wartości Ducha życie

umiejętność przetrwania czy tropienia, ale lekcje świadomości

jest przeżywane jedynie w połowie i puste. Przez życie duchowe

Ducha. Bardzo często dyskutował z nami o sprawach przyszło-

nie rozumiem spędzania jednej godziny dziennie na modlitwie,

ści i niemal równie często – przeszłości, odległej przeszłości.

lecz poszukiwanie wartości duchowych w każdej chwili każdego

W pewnym momencie zatrzymaliśmy się na ścieżce jeleni,

dnia. Pytam więc was: Co ci ludzie zrobili, aby odnaleźć

którą szliśmy, po czym odbiliśmy w bok idąc za Dziadkiem

duchowe oświecenie i zachwyt? Czy poświęcili swoje życie

przez gęste zarośla. Rosnące tam drzewa i krzaki były zupeł-

czemuś, co było czymś więcej niż pracą? Każdego dnia ich życia

nie inne niż w pozostałej części Sosnowych Barrenów i z miej-

dana im była szansa, podobnie jak wam będzie dana szansa

sca rozpoznałem, że były tam kiedyś stare zabudowania,

odnalezienia zachwytu nad Duchem lub rezygnacji z tego na

a może nawet miasto. Mimo iż budynki dawno już zbutwiały,

rzecz życia złożonego z nic nie znaczącej pracy. Końcowy

roślinność i drzewa wciąż wskazywały miejsce, w którym

rezultat jest zawsze taki sam – zapomniane groby i zapomniane

gościła kiedyś cywilizacja. Przeszliśmy kilka bardzo gęsto

marzenia zapomnianych ludzi. Nie jest ważne, że ktoś będzie

zarośniętych stanowisk i w końcu znaleźliśmy się w zagajniku

pamiętał, lecz to, że pracuje się, by dotknąć Boga i wpłynąć

bardzo wysokich, starych sykomor. Na ich gałęziach i pniach

dodatnio na świadomość Ducha, który przenika wszystko, co

wiły się olbrzymie winorośle, które przywodziły na myśl

oznacza zbliżenie świadomości człowieka do Stwórcy.

dżunglę. Całe to otoczenie rzeczywiście sprawiało wrażenie

Odeszliśmy z cmentarzyska bez słowa i skierowaliśmy się

dżungli – bardzo odbiegało od sosen, dębów i czarnych jagód,

na miejsce obozowiska na wzgórzu. Kiedy tam dotarliśmy,

MARZEC-KWIECIEŃ 2000

NEXUS • 43

znacznie się ochłodziło, zaś Słońce dawno już zaszło. Gdy

— To nie wystarczy — odrzekł Dziadek. — To jedynie

budowaliśmy szałasy i zbieraliśmy pożywienie, czas zdawał się

poszukiwanie spraw duchowych na poziomie indywidualnym.

umykać niepostrzeżenie. Moje myśli cały czas krążyły wokół

Ten, kto tak czyni, jest samolubem. Ci, którzy poszukują

lekcji, jaką otrzymaliśmy na cmentarzysku. Zastanawiałem

duchowych wartości tylko dla siebie samych, nie pracują na

się, do jakiego stopnia przypominam tego bezimiennego

rzecz zmiany Ducha, który kieruje świadomością człowieka.

chłopca leżącego w tym zapomnianym grobie. Czy ja również

Tacy ludzie uciekają, chcą uniknąć odpowiedzialności, używa-

poszukiwałem jedynie rozkoszy cielesnych i nie poświęcałem

ją swojej mądrości w celu gloryfikacji samych siebie. Człowiek

wystarczająco dużo uwagi sprawom Ducha?

ducha musi pracować na rzecz zasad, celu, powinien po-

Właśnie wtedy zdałem sobie sprawę, co oznaczała głębia

szukiwać rzeczy znacznie ważniejszych od gloryfikacji samego

lekcji udzielanych nam przez Dziadka. Zrozumiałem, że

siebie, aby zmienić ducha, który może zawrócić ludzi z drogi

powinienem tak żyć, jakbym miał jutro umrzeć, bowiem

destrukcji.

właśnie to przydarzyło się temu chłopcu. Nikt nie jest pewny

Długo siedziałem w ciszy nocy, usiłując desperacko zro-

swojego jutra i dlatego każdy dzień powinien być przeżywany

zumieć to, co powiedział mi Dziadek. Chodziło więc o to, że

w pełni, zarówno cieleśnie, jak i – przede wszystkim – ducho-

nie wystarczy pracować na rzecz swojego własnego oświece-

wo. Nie jest ważne, czy ktokolwiek będzie pamiętał, kim

nia, ale o to, by pracować na rzecz duchowego oświecenia

byliśmy, lecz to, że dokonaliśmy dodatniej zmiany w Duchu,

ludzkości. Praca wyłącznie dla siebie, odseparowanie się

który przenika wszystko, sile życiowej Ziemi, i czyniąc to

w poszukiwaniu ekstazy ducha jest ucieczką od odpowiedzial-

wzbogaciliśmy się duchowo oraz zbliżyliśmy do Stwórcy.

ności. Dziadek powiedział, że osoba uduchowiona musi wziąć

mądrość i filozofię Ziemi i przekazać ją współczesnemu

P o zakończeniu pracy siedziałem przy ognisku odpoczy- społeczeństwu.

wając, lecz moje myśli wciąż krążyły wokół chłopca

Po chwili Dziadek przemówił znowu.

z cmentarzyska. Dziadek usiadł dość daleko od ognia. Oczy

— Próba prowadzenia duchowego życia we współczesnym

miał zamknięte, lecz wydawało mi się, że nie śpi. W świetle

społeczeństwie jest najtrudniejszą ścieżką, jaką można sobie

ogniska jego twarz wydawała się należeć do ducha a nie

obrać. Jest to ścieżka bólu, izolacji i zachwianej wiary, lecz

człowieka. Powoli pochylił się do przodu i odpowiedział na

jest to jedyny sposób na to, aby nasza Wizja stała się

wiele pytań, które cisnęły mi się na usta. Od czasu do czasu

rzeczywistością. Zatem prawdziwe Poszukiwania w życiu po-

jego zdolność czytania moich myśli była wręcz denerwująca

legają na prowadzeniu życia zgodnie z filozofią Ziemi w ra-

i czasami złościło mnie, że wie wszystko, co zdołam pomyśleć.

mach ograniczeń, jakim podlega człowiek. Nie ma kościoła,

— Czy obserwowałeś kiedykolwiek stado brodźców na

świątyni, które byłyby niezbędne do znalezienia pokoju, po-

plaży, w jaki sposób odpływają i przypływają wraz z pływami,

nieważ naszymi są świątynie głuszy. Nie ma przywódców

stając się od czasu do czasu niemal

duchowych, jako że jedynymi przy-

jednym organizmem, a nie zbiorowi-

Jedna osoba, jedna idea,

wódcami są nasze serca i Stwórca.

skiem indywidualności, organizmem

Jest nas niewielu i bardzo niewielu

jedna myśl mogą zawrócić

poruszającym się jak jedna całość

dane jest rozumienie naszego języka

wraz z falami przybijającymi do

stado społeczeństwa ze

i zrozumienie spraw, którymi żyje-

brzegu? Kiedy zrywają się do lotu

współczesnej drogi

my. Idziemy więc tą ścieżką samo-

ich spójność jest jeszcze bardziej za-

tnie, ponieważ Wizja i Ścieżka każ-

prowadzącej ku destrukcji.

dziwiająca,

wręcz

zdumiewająca.

dego z nas są wyjątkowe i indywidu-

Wszystkie lecą w jednym kierunku,

alne. Musimy jednak iść razem ze

a następnie w jednej chwili całe sta-

społeczeństwem, w przeciwnym ra-

do zawraca i leci w innym kierunku. Przyglądając się uważnie

zie nasza Wizja zginie, jako że człowiek nie żyjący swoją

zauważymy, że nie ma ptaka, który podejmuje decyzję o zmia-

Wizją, żyje śmiercią.

nie kierunku lotu stada. Wydaje się, że czyni to Duch,

Przez długi czas nikt nie odezwał się słowem. Oddałem się

zbiorowa świadomość, która przenika nagle całe stado. Kiedy

swoim własnym myślom i wątpliwościom. Nie chciałem żyć

przyjrzeć się im z daleka, całe stado zdaje się być jednym

w społeczeństwie, ponieważ głusza była moim domem, moją

organizmem, jedną świadomością rządzoną przez wspólną

miłością, moim życiem i radością mego ducha. Nie mogłem

siłę i ducha wszystkich jednostek. Jest to ta sama świadomość,

zrozumieć, dlaczego człowiek nie może przeżywać swojej

która przenika człowieka, Naturę i Ziemię – to świadomość,

Wizji w czystości głuszy, z dala od uciech społeczeństwa. Nie

którą nazywamy „Duchem przenikającym wszystko” lub „siłą

widziałem powodu do pośpiechu ani jakiegokolwiek powodu,

życiową”. Przypuszczam jednak, że to u jednego z ptaków

dla którego miałbym obdarzyć społeczeństwo tym, czego się

powstaje myśl o zmianie kierunku lotu i że pojawia się ona

nauczyłem.

z miejsca u wszystkich pozostałych. Jednostka wykracza poza

Głos Dziadka przerwał tok moich myśli.

swoje granice i jednoczy się z całością. Tak więc w pewnej

— Ziemia umiera. Destrukcja człowieka jest już blisko,

chwili ptak porusza się razem ze stadem i jednocześnie całe

bardzo blisko i wszyscy musimy pracować nad tym, aby

stado w nim. Nie pytajcie więc mnie, co należy zrobić, aby

sprowadzić ludzkość z drogi zagłady. Musimy zapłacić za

wpłynąć dodatnio na siłę życiową, ponieważ ten sam Duch,

grzechy naszych prarodziców, jako że od dawna jesteśmy

który przenika ptaki, przenika również was. Jedna osoba,

społeczeństwem, które zabija swoje wnuki po to, by wyżywić

jedna idea, jedna myśl mogą zawrócić stado społeczeństwa ze

swoje dzieci. Nie może być odpoczynku, nie możemy uciekać,

współczesnej drogi prowadzącej ku destrukcji. Problem nie

zbyt wielu w przeszłości uciekało. Bardzo łatwo jest prowa-

polega na tym, czy coś zmienimy, ponieważ wszyscy wszystko

dzić uduchowione życie z dala od społeczeństwa, lecz praw-

zmieniamy, każdy z nas na swój sposób. Ważna jest owa

dziwość Wizji i życia duchowego można sprawdzić i urzeczy-

zmiana, której dokonujemy.

wistnić jedynie wtedy, gdy jest się w społeczeństwie.

— Jeśli więc prowadzimy życie, które jest tak blisko

— Skąd wiadomo, że jesteśmy blisko zagłady? — za-

Ducha, poszukujemy duchowej radości i jedności, to już samo

pytałem.

to powinno wpływać na życie — powiedziałem, przy czym te

— Miałem wizję — odpowiedział Dziadek. — Była to

słowa były bardziej pytaniem niż stwierdzeniem.

wizja zagłady człowieka. Lecz dano człowiekowi cztery ostrze-

44 • NEXUS

MARZEC-KWIECIEŃ 2000

żenia, odnoszące się do tego zniszczenia, z których dwa

Właśnie wtedy ukazał mu się starzec, który mówił począt-

pozostawiają mu szansę zmiany jego drogi i dwa, które dadzą

kowo niezrozumiałym dla Dziadka językiem. Dziadek zro-

dzieciom Ziemi czas na ucieczkę przed gniewem stwórcy.

zumiał, w czasie gdy starzec mówił do niego, że to duch

— Jak rozpoznam te ostrzeżenia, te znaki? — zapytałem.

człowieka, że to nie był człowiek z krwi i kości, ale duch

— Dla ciebie i tych, którzy nauczyli się słuchać Ducha

człowieka, który kroczył kiedyś ścieżką ducha – prawdopodo-

Ziemi — kontynuował Dziadek — będą one oczywiste, lecz

bnie był to szaman tego plemienia. Właśnie wtedy zrozumiał,

ci, którzy żyją tylko cieleśnie i nie znają niczego poza ciałem,

co ten stary człowiek usiłuje mu przekazać.

nie będzie ani poznania, ani zrozumienia. Kiedy te znaki, te

— Witaj tu, w miejscu zwanym „krajem głodu” — powie-

proroctwa urzeczywistnią się, wówczas zrozumiesz pilność

dział łagodnie starzec. — Pewnego dnia cały świat będzie tak

spraw, o których mówię. Wtedy zrozumiesz również, dlaczego

wyglądał i człowiek będzie obwiniał za głód pogodę i Ziemię.

ludziom nie wolno pracować jedynie na rzecz swojego włas-

Będzie to pierwsze ostrzeżenie świata, ostrzeżenie przestrze-

nego duchowego uniesienia i dlaczego muszą przenieść je do

gające człowieka przed życiem poza prawami Stworzenia,

świadomości współczesnego człowieka.

przestrzegające go przed przeciwstawianiem się Naturze. Jeśli

świat spostrzeże, że ten głód jest z jego winy, będzie to

D ziadek wędrował od wielu lat i był już dobrze po znaczyło, że wielka lekcja została zrozumiana. Obawiam się czterdziestce, kiedy doznał wizji czterech znaków. Wła-jednak, że świat nie będzie winił za to siebie, lecz Naturę.

śnie zakończył swoją trzecią wyprawę w poszukiwaniu Wizji

Świat nie pojmie, że sam stworzył to miejsce śmierci, zmusza-

w Jaskini Wieczności, kiedy mu się ona objawiła. Siedział

jąc tych ludzi do posiadania większych rodzin. Kiedy natural-

u wejścia do jaskini, oczekując na wschód Słońca, kiedy

ne prawa Ziemi zostaną złamane, ludzie zaczną głodować,

nieoczekiwanie ukazał mu się duch wojownika. Miał od-

podobnie jak Natura głodzi jelenie zimą, kiedy ich liczba jest

czucie, jakby znalazł się w zawieszeniu między jawą i snem.

zbyt duża i ziemia nie może ich wyżywić. Ludzie ci powinni

W końcu duch przemówił i Dziadek wiedział, że to nie jest

byli być pozostawieni sobie samym. Kiedyś wiedzieli, jak żyć

wytwór jego wyobraźni. Duch zawołał go po imieniu i skinął

na Ziemi, zaś ich bogactwo było mierzone miarą szczęścia,

na niego, aby poszedł za nim.

miłości i pokoju. Lecz wszystko to zostało im zabrane, kiedy

Gdy Dziadek wstał, został nagle przeniesiony do innego

Świat zaczął postrzegać ich jako prymitywne społeczeństwo.

świata. Znowu wydawało mu się, że

Właśnie wtedy nauczył ich, jak upra-

śni, lecz ciało odczuwało fizykalność

Siedział u wejścia do jaskini,

wiać ziemię i żyć w mniej prymityw-

tamtego miejsca, zaś jego zmysły

oczekując na wschód Słońca,

nych warunkach. To właśnie świat

mówiły mu, że znajduje się w fizycz-

zmusił ich do porzucenia praw Stwo-

nej rzeczywistości, tyle że gdzie in-

kiedy nieoczekiwanie ukazał

rzenia i w rezultacie zmusza ich te-

dziej, w innym czasie.

mu się duch wojownika. Miał

raz do śmierci.

Duch wojownika przemówił do

odczucie, jakby znalazł się

Stary człowiek zaczął powoli od-

Dziadka.

dalać się, wtapiając się w śmierć

w zawieszeniu między jawą

— To są rzeczy, które dopiero

i przerażenie. W ostatniej chwili od-

nadejdą i które będą oznaczały de-

i snem. W końcu duch

wrócił się i ponownie przemówił:

strukcję człowieka. Być może nigdy

przemówił i Dziadek

— To będzie pierwszy znak. Bę-

ich nie zobaczysz, lecz musisz praco-

dą klęski głodu, przed i po tej klęsce,

wiedział, że to nie jest wytwór

wać, aby je powstrzymać i przekazać

lecz żadna z nich nie przykuje uwagi

te ostrzeżenia swoim wnukom. To są

jego wyobraźni.

świata w takim stopniu, jak ta. Dzie-

możliwe warianty przyszłości, jeśli

ci Ziemi pojmą lekcję wynikającą

człowiek nie zwróci się ku Ziemi

z tego bólu i śmierci, lecz świat po-

i nie zacznie przestrzegać praw Stworzenia i Stwórcy. Oto są

strzeże to jedynie jako klęskę suszy i głodu, winiąc za nią

cztery znaki, cztery ostrzeżenia, które pojmą jedynie dzieci

Naturę, a nie siebie.

Ziemi. Każde ostrzeżenie oznacza początek jednego z moż-

Wypowiedziawszy te słowa stary człowiek zniknął i Dzia-

liwych wariantów przyszłości i każde z nich stanie się rzeczy-

dek znowu znalazł się u wejścia do Jaskini Wieczności.

wistością, podobnie jak wariant przyszłości, który ono wy-

[Chodzi tu o wielką afrykańską klęskę głodu, która za-

znacza.

inspirowała Boba Geldolfa do napisania piosenki „We Are

Po tych słowach duch wojownika zniknął i Dziadek został

the World” („Jesteśmy światem”) w ramach akcji Live Aid,

sam w tym dziwnym, nowym świecie.

której celem była pomoc głodującej Afryce. – Przypis autora].

Świat, w którym się znajdował, w niczym nie przypominał

Dziadek położył się na ziemi, rozmyślając nad tym, czego

tego, co do tej pory widział. Było to suche miejsce z bardzo

był świadkiem. Wiedział, że była to wizja możliwej Przyszłości

małą ilością roślin. W oddali dostrzegł wieś składającą się

i że duch wojownika przyprowadził go tam, aby pokazać mu,

z namiotów wykonanych z płótna, a nie naturalnych ziems-

co się może stać. Dziadek wiedział, że ludzie na całej Ziemi

kich surowców. Gdy zbliżył się do niej, owiał go smród śmierci

głodują, ale dlaczego ten głód był tak ważny, dlaczego był

i poczuł mdłości. Słyszał płacz dzieci i jęki dorosłych, odgłosy

ważniejszy od wszystkich pozostałych, ważniejszy od głodu,

chorób i rozpaczy. Stosy ciał leżały w otwartych wykopach

jaki panuje obecnie?

czekając na pogrzebanie, zaś ich powykrzywiane twarze i wąt-

Właśnie wtedy Dziadek przypomniał sobie, że starzec

łe ciała wskazywały, że zmarli z głodu. Ich ciała zdawały się

powiedział mu, iż cały świat zwróci uwagę na ten głód, lecz nie

być raczej szkieletami niż ciałami z krwi i kości, zaś dzieci,

zrozumie mądrości, której śmierć i klęska głodu chcą nas

dorośli i starcy wyglądali identycznie – ich niegdyś ciemno-

nauczyć. Dzieci będą umierały nadaremnie.

brązowe twarze miały teraz kolor ziemisty. Gdy Dziadek

Próbując odzyskać poczucie rzeczywistości, Dziadek roze-

wszedł do wsi, horror jeszcze żyjących ofiar głodu wstrząsnął

jrzał się po jałowej okolicy, pośród której znajdowała się

nim jeszcze bardziej. Dzieci ledwie się poruszały, dorośli

Jaskinia Wieczności. Mówił, że wciąż miał trudności z rozróż-

umierali leżąc, zaś zewsząd dobiegały jęki bólu i przerażenia.

nieniem tego, co jest rzeczywistością a co Wizją, niemniej

Odór śmierci i uczucie beznadziejności zawładnęły nim zmu-

czuł, że wrócił do swojego czasu i miejsca. Powiedział mi, że

szając go do opuszczenia wsi.

Jaskinia Wieczności była miejscem, gdzie można było ujrzeć

MARZEC-KWIECIEŃ 2000

NEXUS • 45

Wizje możliwych i prawdopodobnych przyszłości i nie było

panował zamęt i zniszczenie. Sterty śmieci sięgały nieba, lasy

niczym nadzwyczajnym, że poszukiwacz miał Wizję u progu

leżały pokotem, wybrzeża zalane, zaś sztormy wzmagały się

jaskini a nie w jej wnętrzu.

coraz bardziej. Z każdą chwilą Ziemia trzęsła się coraz

Był fizycznie i emocjonalnie wyczerpany i zapadł w głęboki

bardziej grożąc pęknięciem i wchłonięciem Dziadka.

sen, w którym ponownie ukazał mu się duch wojownika

Nagle Ziemia przestała się trząść i niebo przejaśniło się.

i uzupełnił obraz pierwszego znaku.

Z przesyconego kurzem powietrza wyszedł duch wojownika

W śnie duch przemówił do Dziadka, mówiąc:

i zatrzymał się niedaleko Dziadka. Gdy Dziadek spojrzał mu

— To właśnie w czasie lat głodu, pierwszego znaku,

w oczy, spostrzegł wielkie łzy spływające po jego policzkach,

człowiek będzie nękany przez zarazę, która wymiecie lądy

które spadały na ziemię z sykiem.

i sterroryzuje masy. Białe płaszcze [lekarze/naukowcy] nie

Duch przez dłuższą chwilę przyglądał się Dziadkowi i wre-

znajdą rozwiązania i powstanie wielki krzyk i złorzeczenia.

szcie rzekł:

Zaraza narodzi się z małp, narkotyków i seksu. Będzie

— Dziury w niebie.

niszczyć człowieka od wewnątrz czyniąc pospolite choroby

Dziadek przez chwilę zastanawiał się, a następnie pełnym

zabójczymi. Rodzaj ludzki sprowadzi tę zarazę na siebie za

niedowierzania głosem zapytał:

sprawą trybu życia, jaki prowadzi, uwielbienia dla seksu,

— Dziury w niebie?

narkotyków i życia z dala od Natury. To jest również częścią

— One będą drugim znakiem destrukcji człowieka — od-

pierwszego ostrzeżenia, lecz człowiek znowu nie weźmie go

rzekł duch. — Dziury w niebie i cała reszta, którą widziałeś,

pod uwagę i nadal będzie czcił fałszywych bogów seksu

może stać się udziałem człowieka. W tym momencie, na

i pozbawiającego świadomości ducha narkotyków.

początku drugiego znaku, człowiek nie będzie mógł już

[Chodzi tu zapewne o AIDS. – Przypis autora].

uleczyć Ziemi przy pomocy działań o charakterze fizycznym.

— Narkotyki doprowadzą do wojen w miastach człowieka

W tym momencie człowiek musi wziąć pod uwagę ostrzeżenie

— kontynuował duch — i narody powstaną przeciwko tym

i pracować ciężko nad zmianą przyszłości i to bezzwłocznie.

wojnom, przeciwko tej zabójczej zarazie. Lecz walka narodów

Lecz tu nie chodzi o pracę fizyczną, ale duchową, musi modlić

skieruje się na złą drogę, uderzając na ślepo, bardziej w skutki

się, ponieważ w tym czasie już tylko modlitwa będzie zdolna

niż w przyczynę. Takie wojny nigdy

do uleczenia Ziemi i człowieka.

nie zostaną wygrane, dopóki narody,

Powłoka nieba zdawała się

Nastąpiła długa przerwa, w cza-

społeczeństwa nie zmienią swoich

być rozdzierana, jak gdyby

sie której Dziadek zastanawiał się

wartości i nie zaprzestaną pościgu za

nad niemożliwością powstania dziur

otwierały się w niej rany,

bogami seksu i narkotyków. To właś-

w niebie. Dziadek oczywiście zdawał

nie wtedy, w latach pierwszego zna-

przez które sączyła się ciecz,

sobie sprawę z możliwości dziury

ku, człowiek będzie miał szansę na

która wyglądała jak wyciek

duchowej, lecz dziura w niebie, któ-

zmianę kursu prawdopodobnej przy-

rą społeczności świata mogłyby za-

infekcji, olbrzymie morze

szłości. Właśnie wtedy będzie mu

uważyć, była trudna do wyobrażenia.

dana szansa na zrozumienie lekcji,

płynnych śmieci, ropy

Duch zbliżył się do niego jeszcze

jakiej udzielą mu klęska głodu i za-

i zdechłych ryb.

bardziej i ponownie przemówił, nie-

raza. W tym czasie będzie jeszcze

mal szeptem.

możliwość zmiany biegu zdarzeń.

— Te dziury są bezpośrednim

Lecz kiedy ukaże się drugi znak destrukcji, Ziemi nie da się

skutkiem sposobu życia człowieka, jego podróży i grzechów

już uzdrowić na poziomie fizycznym. Wówczas jedynie ducho-

jego dziadków i babek. Te dziury, drugi znak, będzie oznaczał

we leczenie będzie zdolne do zmiany prawdopodobnych

zabicie wnuków i będzie konsekwencją życia z dala od Natury.

przyszłości rodzaju ludzkiego.

Właśnie w tym czasie nastąpi wielkie przeobrażenie sposobu

Wypowiedziawszy to, duch wojownika pozwolił Dziadkowi

myślenia rodzaju ludzkiego. Stanie on przed wyborem – moż-

zapaść w głęboki sen bez snów, aby mógł w pełni odpocząć,

liwością kontynuacji marszu drogą destrukcji lub powrotu do

zanim ukazane mu będą dalsze części Wizji.

filozofii Ziemi i prostszego stylu życia. W tym momencie

Dziadek ponownie zbudził się na progu Jaskini Wieczno-

wystąpi konieczność podjęcia decyzji, w przeciwnym razie

ści z obrazem ducha wojownika wciąż żywym w jego umyśle,

wszystko będzie stracone.

z jego słowami, które stały się częścią duszy Dziadka.

Wypowiedziawszy te słowa, duch odwrócił się i odszedł

Kiedy Dziadek rozejrzał się wokoło, okazało się, że wszyst-

niknąc pośród pyłu i kurzu.

ko się zmieniło. Było znacznie bardziej sucho, ani śladu

jakiejkolwiek roślinności, zaś zwierzęta leżały umierając. Wo-

kół panował straszny upał, nad ziemią unosił się potężny odór

D ziadek spędził następne cztery dni u progu Jaskini

Wieczności i w tym czasie nikt już do niego nie

śmierci, a dławiący gardło kurz wnikał wszędzie. Dziadek

przemówił, nawet Ziemia. Dziadek powiedział, że był to czas

spojrzał w niebo i wydało mu się, że Słońce jest znacznie

wielkiego żalu, samotności, czas trawienia tego, co się wyda-

większe i intensywniejsze, nie było na nim ani chmur, ani

rzyło. Wiedział, że to, co ujrzał, nie wydarzy się za jego życia,

ptaków, zaś powietrze zdawało się być gęstsze. Właśnie wtedy

lecz zdawał sobie sprawę, że wiedzę o tym należy przekazać

niebo, jak gdyby wezbrało i ukazały się w nim wielkie dziury,

następnym pokoleniom, i to w takim samym pośpiechu

które rozrywały się z podobnym do grzmotu hukiem, który

i z taką samą pasją, z jakimi przekazano ją jemu. Nie wiedział

niósł się dalekim echem, zaś każda piędź Ziemi, skały i gleba

jednak, jak wyjaśnić innym te niezwykłe zdarzenia. Patriar-

trzęsły się przy tym.

chowie i szamani plemion zapewne pojmą, o co mu chodzi,

Powłoka nieba zdawała się być rozdzierana, jak gdyby

lecz nie zrozumie tego społeczeństwo, a już na pewno nikt

otwierały się w niej rany, przez które sączyła się ciecz, która

z tych, którzy odseparowali się od Ziemi i Ducha.

wyglądała jak wyciek infekcji, olbrzymie morze płynnych

Siedział tam przez cztery dni bez ruchu, jak gdyby wykuty

śmieci, ropy i zdechłych ryb. To właśnie przez jedną z tych ran

w skale, zaś jego serce uginało się pod brzemieniem, które

Dziadek dostrzegł unoszące się ciała delfinów, którym towa-

teraz nosił.

rzyszyły potężne wstrząsy Ziemi i gwałtowne sztormy. Chwycił

Pod koniec czwartego dnia objawiła mu się trzecia Wizja.

się kurczowo Ziemi i spuścił oczy ku niej. Wszędzie wokoło

Gdy sięgnął wzrokiem w dal, w kierunku zachodzącego

46 • NEXUS

MARZEC-KWIECIEŃ 2000

Słońca, niebo przeobraziło się nagle w coś przezroczystego, Nastąpiła cisza aż do chwili, gdy dziadek zapytał ducha

a następnie stało się krwistoczerwone. Tak daleko, jak sięgał

dziecka:

jego wzrok, było ono jednolicie czerwone, bez zmian odcieni

— A co się stanie ze światami człowieka?

i jasności. Całość Stworzenia zdała się znieruchomieć w ocze-

Nastąpiła długa pauza, po czym dziecko ponownie prze-

kiwaniu na jakiś rozkaz. Czas, miejsce i cel znalazły się

mówiło:

w stanie zawieszenia unieruchomione przez krwawiące niebo.

— Na Ziemi nastanie okropny głód, jakiego człowiek nie

Przez długi czas przyglądał się niebu z respektem i bojaźnią,

potrafi sobie nawet wyobrazić. Wody staną się ohydne, a roz-

bowiem czerwień nieba nie przypominała niczego, co dotąd

puszczone w nich trucizny grzechów człowieczych przenikną

widział podczas wschodów i zachodów. Kolor ten miał chara-

wszystkie wody gruntowe, jeziora i rzeki. Zbiory zmarnieją,

kter ludzki, nie był kolorem Natury, i charakteryzował się

zwierzęta i ludzie wymrą, a zarazy będą zabijać masowo.

obrzydliwym fetorem. Zdawał się spalać Ziemię, gdziekol-

Wnuki będą żywić się resztkami zmarłych, zaś wszędzie

wiek jej dotknął. Gdy zachód przeszedł w noc i pokazały się

zapanuje ból, jęki i cierpienia. Grabieżcze bandy będą polować

gwiazdy, wszystkie one świeciły jasnoczerwonym kolorem.

i zabijać innych ludzi na pożywienie, woda stanie się rzadka,

Ten czerwony kolor wciąż pokrywał niebo, zaś zewsząd

z każdym rokiem coraz rzadsza. Ląd, woda i niebo zostaną

dobiegały krzyki rozpaczy, lęku i bólu.

zatrute i człowiek będzie żył w gniewie Stwórcy. Początkowo

Duch wojownika ponownie objawił się Dziadkowi, lecz

skryje się w miastach, ale szybko w nich umrze. Nieliczni

tym razem w postaci głosu dobiegającego z nieba. Niczym

uciekną do głuszy, lecz głusza ich zniszczy, ponieważ ich szansa

grzmot wstrząsnął okolicą.

była im dana dawno temu. Człowiek zostanie zniszczony, jego

— To trzeci znak, noc krwawiących gwiazd. Będzie on

miasta legną w ruinie i to właśnie wtedy jego wnuki będą

widoczny na całej Ziemi – niebo będzie krwawiło dzień i noc.

musiały płacić za grzechy swoich dziadków i babek.

Znak ten będzie oznaczał, że nadszedł czas realizacji trzeciej

— Nie ma więc żadnej nadziei? — zapytał Dziadek.

z możliwych przyszłości i że nie ma już żadnej nadziei. Życie

— Nadzieja będzie jeszcze w czasie dwóch pierwszych

na Ziemi, takie jakim uczynił je tu człowiek, skończy się i nie

znaków — przemówiło ponownie dziecko. — W chwili ukaza-

będzie już odwrotu, ani fizycznego, ani duchowego. Będzie

nia się trzeciego znaku, nocy krwawienia, nie będzie już

tak, jeśli bieg spraw nie ulegnie

nadziei i tylko dzieci Ziemi ocaleją.

zmianie po drugim znaku. Człowiek

To trzeci znak, noc krwawiących

Człowiekowi będą dane te znaki.

może być wówczas pewny, że wkrót-

gwiazd. Będzie on widoczny na

Jeśli nie zostaną wzięte pod uwagę,

ce dojdzie do zniszczenia Ziemi.

nie będzie już żadnej nadziei, jako

całej Ziemi – niebo będzie

Właśnie wtedy dzieci Ziemi będą

że jedynie dzieci Ziemi oczyszczą się

musiały ukryć się w dziczy. Nie bę-

krwawiło dzień i noc. Znak ten

z raka człowieczego, z ludzkiego,

dzie bowiem miejsca bezpiecznego

będzie oznaczał, że nadszedł

destrukcyjnego sposobu myślenia.

dla ludzi, kiedy serce zacznie krwa-

To właśnie dzieci Ziemi przyniosą

czas realizacji trzeciej

wić ogniem.

zaczątek nowego społeczeństwa ży-

Dziadek usiadł i słuchał z przera-

z możliwych przyszłości i że nie

jącego bliżej Ziemi i Ducha.

żeniem tego, co wieścił mu głos.

ma już żadnej nadziei.

Potem wszystko ucichło, krajob-

— Od chwili gdy gwiazdy będą

raz wrócił do normalnego obrazu,

krwawić, do czwartego i ostateczne-

zaś Dziadek zstąpił z Wizji. Wstrząś-

go znaku, upłyną cztery pory spokoju [chodzi o jeden rok]. To

nięty do głębi błąkał się przez cały następny rok, zastanawia-

właśnie w czasie tych czterech pór dzieci Ziemi muszą

jąc się nad tym, co mu zostało oznajmione, i próbując

zamieszkać daleko w dziczy i znaleźć tam nowy dom, bliski

zrozumieć, dlaczego objawiono to właśnie jemu.

Ziemi i Stwórcy. Ocaleją jedynie dzieci Ziemi. Muszą one

Dziadek zrelacjonował mi wszystko szczegółowo w czasie

przyjąć filozofię Ziemi i nigdy nie będą mogły wrócić do

nocy czterech proroctw. Nie sądzę, aby cokolwiek opuścił.

ludzkiego sposobu myślenia. Przetrwanie nie wystarczy, dzie-

Jego emocje i myśli miały taki charakter, jak gdyby ponownie

ci Ziemi będą musiały zbliżyć się również do Ducha. Powiedz

to przeżywał. W ten oto sposób moc Wizji stała się częścią

więc im, aby się nie wahały, kiedy na niebie pojawi się trzeci

naszego ducha, naszą siłą napędową i znaczną częścią naszych

znak, bowiem zostały tylko cztery pory na ucieczkę.

lęków.

Dziadek twierdził, że głos i czerwone niebo utrzymywały

Długo siedziałem na wzgórzu. Ogień wygasł i wszystko

się przez tydzień, po czym zniknęły równie szybko, jak się

zapadło w sen. Stworzenie zdawało się znieruchomieć ocze-

pojawiły.

kując przeminięcia tej najmroczniejszej części nocy. Czułem

się samotny i spolegliwy, jak gdyby całość Stworzenia analizo-

D ziadek niepamiętał,iledni spędził u wejściado Jaskini wała każdą z moich myśli.

Wieczności, nie miało to zresztą już żadnego znacze-

Dziadek miał swoją Wizję w latach dwudziestych. I

nia, ponieważ otrzymał Wizję, po którą przybył.

O autorze:

W czasie ostatniej nocy pobytu w Jaskini Wieczności

Tom Brown jr od dłuższego czasu uważa głuszę za swój dom.

ukazała mu się jeszcze czwarta Wizja, tym razem upostacio-

W roku 1978 napisał swoją pierwszą biograficzną książkę The Tracker wiona w głosie małego dziecka.

( Tropiciel) i założył Tracker School (Szkołę Tropicieli), w której

— Czwarty i ostateczny znak ukaże się po kolejnych

naucza przedmiotów wchodzących w skład umiejętności przeżycia,

dziesięciu zimach [to znaczy dziesięciu latach] od nocy,

takich jak tropienie, rozumienie i świadomość natury oraz starożytna

w czasie której gwiazdy będą krwawić. W tym czasie Ziemia

filozofia Ziemi. Od tamtego czasu napisał kilkanaście dalszych ksią-

zaleczy swoje rany, zaś człowiek wymrze. Przez te dziesięć lat

żek, w tym Tom Brown’s Field Guide to Wilderness Survival, The dzieci Ziemi muszą pozostać w ukryciu w niedostępnej głuszy,

Search, The Vision, The Quest, The Journey, Grandfather i Awakening nie wolno im budować stałych obozów, muszą wędrować

Spirits. Dalsze informacje na temat Toma, jego książek i prowadzo-unikając kontaktu z resztkami sił człowieka. Muszą pozo-

nych przez niego kursów znaleźć można na stronie internetowej The

stawać w ukryciu, tak jak to czynili starożytni zwiadowcy,

Tracker, Inc.: ‹www.trackerschool.com›.

i walczyć z pragnieniem powrotu do destrukcyjnej siły czło-

wieka. Ciekawość może zabić wielu.

Przełożył Jerzy Florczykowski

MARZEC-KWIECIEŃ 2000

NEXUS • 47