Klasycystyczny a romantyczny model liryki.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Klasycystyczny a
romantyczny model liryki.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




"Pieśń IX" J.
Kochanowskiego - klasycystyczny model poezji - dominują
reguły klasyczne - normy gatunku, którym podporządkowany był temat
wypowiedzi, język i styl utworu (wzniosły w hymnie, patetyczny w
odzie, zabawny we fraszce, melancholijny w trenie i elegii)
- istotną cechą poetyki klasycystycznej jest wyrazistość
podmiotu i puenty lirycznej - konstrukcja utworu polega na
harmonijnym powiązaniu obrazu świata przedstawionego z bezpośrednim
wyznaniem podmiotu, czyli z puentą liryczną - w "Pieśni IX"
występuje paralelizm (dwuwartościowość, równoległość występowania,
np.: dwa światy) obrazu i puenty lirycznej - obraz przemian
zachodzących w przyrodzie odwzorowany jest ze świata rzeczywistego,
istnieje samodzielnie, niezależnie od przeżyć podmiotu i stanowi
bodziec wywołujący reakcję "ja" lirycznego - podmiot w
klasycyzmie jest niezindywidualizowany, wypowiedzi jego dotyczą
spraw ogólnych, są nieosobiste i obiektywne, a niekiedy brzmią jak
sentencje - zasada mimezis "Żegluga" A. Mickiewicza
- romantycy programowo mieszali rodzaje i gatunki literackie
(synkretyzm rodzajowy i gatu- nkowy) - istotą liryki
romantycznej jest subiektywizm i emocjonalizm - literatura
miała być wyrazem osobowości autora, jego przeżyć i uczuć -
liryka miała być "mową uczuć", toteż na plan pierwszy wysuwa się
funkcje ekspresywne (skierowane na nadawcę) - słowo miało
być narzędziem przeżyć poety - romantyzm rozbija tradycyjny
paralelizm obrazu i puenty lirycznej - obraz przesycony
pierwiastkami subiektywnymi traci samodzielność, przygotowuje puentę
liryczną, wzmacnia się jego ekspresyjność - w sonecie
"Żegluga" obraz żeglugi nie jest wzorowany ze świata rzeczywistego,
jak w cytowanej "Pieśni IX", ale jest tak ukształtowany, aby
najpełniej wyrazić stan psychiczny "ja" lirycznego - poczucie mocy,
dynamicznej radości, swobody - zauważamy personifikację i
animizację okrętu : dąsa się, zrywa z wędzidła, przewala, nurkuje,
wznosi kark - personifikacja informuje o doznaniach
podmiotu: a/ poczucie mocy : wznosi kark, zdeptał falę, dąsa
się b/ radość i dynamikę : przewala się, nurkuje c/
swobodę, wolność : leci, chwyta wiatr pod skrzydła -
metaforyzowany jest nie tylko obraz żeglugi, wyznanie podmiotu
lirycznego konsekwentnie rozwija krąg metafor : "mój duch masztu
lotem buja", "wyobraźnia jak warkocz żagli", "padam na piersi
okrętu" - powiązanie między stanem psychicznym podmiotu a
"stanem psychicznym" okrętu, który jest konsekwentnie
personifikowany najpełniej występuje w wyznaniu : "zdaje się, że
pierś moja do pędu go nagli" - sonet Mickiewicza zachowuje
więc paralelizm obrazu i puenty lirycznej, ale traci swoją
samoistność, stanowi także ukrytą formę wyznania podmiotu, jest
subiektywną wizją świata, poprzez którą "ja" liryczne wyraża swoje
emocje, swoją osobowość







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000