Fronda - Archiwum - Nr 06 TABLE.main {} TR.row {} TD.cell {} DIV.block {} DIV.paragraph {} .font0 { font:7.5pt "Arial", sans-serif; } .font1 { font:8.0pt "Arial", sans-serif; } .font2 { font:9.5pt "Arial", sans-serif; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; Od takiej, na dwa sposoby ujętej, dwoistości zaczyna się Biblia, gdyż jej pierwszym słowem jest B(e)reszith—W początku... Początek ten jest qu-asi-punktowy m zgęszczeniem sapiencjalnej mocy stwórczej i nazywa się wtedy Neąuadah - punkt, jak o tym obszernie wywodzi Księga Blasku — Sefer Zo-har. Odpowiada też synowi jako Bar, a B(e)reszith to także „Bara — szith", czyli „stworzył sześć". Słowo to składa się z 6 liter (2+200+1+300+10+400 = 913) i w sześciu etapach zwanych „dniami" następowała kosmogonia w parach biegunowych przeciwieństw. Partykuła b - przed słowem hebrajskim oznacza: w, przez, na... „Punktowe" B(e)reszith umieszczone jest w odchłani pierwotnej —tehom, która staje się w wyniku przedkreacyjnego „samościągnię-cia" się Ojca w stan Syna, od-, dla-, przez-, w- którym zaczyna się świat. l też, maleńka arka-dom dwoistości męsko-żeńskich par pływa pośród otchłani wód Potopu... Wreszcie, końcowa litera tebah, tj. hę, to tchnienie, a jako liczba, to 5 - liczba zjednoczenia się w centrum i nowego początku (potomka), który następuje po krańcowej 4-ce. Pary zamieszkałe czasowo w arce wydadzą więc liczne potomstwo w „nowym świecie", po przejściu przez katastroficzny Potop, przez 4,40,400 „wód czasu". Potomek, nowe życie, zaczyna się od quasi-punktowego ośrodka zjednoczonych przeciwieństw substancji dziedzicznej ojca i matki, ujmując rzecz współcześnie - od stanu zygoty, w której upakowana jest informacja wyrażająca się niewyobrażalną liczba 3,5 x 10 do potęgi 9 par nukleotydów. Jednakże, ujmując rzecz biblijnie, nie wystartuje ona do nowego życia, jeśli nie wstąpi w nią dusza. U człowieka, zgodnie z koncepcją hebrajską, ma ona pięć aspektów, dla których „tchnienie—oddech" jest wspólną manifestacją. W związku z literą hę, Księga jasności - Sefer ha-Bahir, tak o tym mówi (u. 53): „A dlaczego złoto nazywa się Zahab (7+4+2 = 14)? Ponieważ zawiera w sobie trzy miary: męską - zakhar (7+20+7 = 227) jako zekher znaczy: pamięć, do czego aluzję czyni litera zajin, pierwsza litera Zahab. Drugą zasadę stanowi dusza symbolizowana tutaj przez hę, a dusza (neszamah) nazywana jest pięciu imionami: Ruach (200+6+8 = 214 - duch, wiatr, tchnienie), Chajjah (8+10+5 = 23 - żyjąca, życie), Jechidah (10+8+10+4+5 = 37 -jedyna), Nefesz (50+80+3 = 430 - dusza życiowa, zwierzęca) i Neszamah (50 + 300+40+5 = 395 - dusza wyższa, iskra z Tronu Bożego). Jaka jest jej funkcja w hę? Stanowi ona tron dla zajin (= broń, miecz), bowiem zostało napisane (Koh.5.7): .....bo, nad wysokim czuwa wyższy, a jeszcze wyższy nad tamtymi". Co się tyczy beth w Zahab, to (litera) ta gwarantuje utrzymanie i trwanie dwóch poprzednich zasad, jak to zostało powiedziane: „B(e)reszith bara"... W początku stworzył... (Gen. 1.1)." Najwyższym, bo sprowadzającym do Jedności aspektem „duszno-du-chowych" składników człowieka, jest Jechidach - Jedyna, centralnie położona w wymienionej ich piątce. Ona to też (o.w.z.= 37) zapewnia ich jedność z ciałem, czyli ul (1 +6+30 = 37!). A inne jeszcze znaczenia słowa jechidah, to jedność, jedyność, pojedynczość, poszczególność. Odchodząc od tego bardziej dosłownego rozumienia zapisu literowego tebah i wkraczjąc głębiej w jego semantykę, okaże się z kolei, że ów „zbawczo odgraniczający dom tchnienia", to słowo mówione określonego języka. Rzecz w tym, że w pozabiblijnym hebrajskim takie jest właśnie drugie znaczenie słowa tebah. Cóż może przywieść do tego drugiego sensu? Otóż, co podał F. Weinreb w swej wyjściowej książce (sens Biblii podług najstarszej tradycji żydowskiej", Bern, 1978), wymiary arki 30x300350 przynoszą wartości cyfrowe liter dla zapisu rdzeniowego słowa laszon (30+300+6+50 =386), które jako aramejskie liszon (30+300+50 = 380), o tym samym znaczeniu też w Biblii występuje. A laszon, względnie liszon oznacza: język, zarówno w sensie narządu mowy jak i jej samej (jak to zresztą mamy też w polszczy-źnie). Wyprzedzając właściwą analizę gematrii numerycznej dla tebah, dorzućmy jeszcze od siebie, że w.z. tebah wynosi 407 i jest więc równa terminowi oth (1+6+400 = 407), który, m.in. znaczy: litera !!! Przeto arka w swym drugim sensie, to język, którego słowa mówione i pisane przenoszą życie ze starego świata, poprzez katastrofę powodzi - w nowy. Chodzi o język elity funkcjonującej pod wodzą „męża sprawiedliwego i nieskazitelnego", który „chodzi z Bogiem" (bo tak został określony Noe w Gen.6.9). Język bowiem jest w stanie zawrzeć i przenieść życie właściwej tradycji kulturowej. Tutaj przez powódź Potopu rozumieć należy wyniszczający wylew, najazd obcych ludów jak to Biblia określa w niejednym miejscu. W tym kontekście wolimy odnieść się do definicji w Apokalipsie (17): (1) „Chodź, pokażę ci sąd nad wielką wszetecznicą, która rozsiadła się nad wielu wodami" (15) „l mówi do mnie: Wody, które widziałeś, nad którymi rozsiadła się wszetecznicą, to ludy i tłumy i narody i języki." Nota bene, głos Pantokratora, to także „jakby szum wielu wód" (Apk.1.15), co przedtem tak zostało wyrażone przez Ezechiela w jego wizji Merkabach - ojcowego wozu tronowego Boga Wszechmocnego (=gr. Panto-krator, też—Wszechwładca), z wyglądu „podobnego do człowieka"(1.24):.....jak szum wielkich wód, jak głos Wszechmocnego, jak hałas tłumu, jak wrzawa wojska." Do kwestii tej jeszcze powrócimy, a teraz zajmijmy się zebraniem wszystkich możliwych słów biblijnych wokół terminu tebah, które z nim współbrzmią fonetycznie. Okazało się, że dadzą się one podzielić z grubsza na dwie grupy, z których jedna odnosi się do samej sytuacji sprawczej dla Potopu, a druga do struktury arki. Z uwagi na szczupłość miejsca, tylko dla niektórych homjof onów zostną podane ich konteksty biblijne w celach wyjaśniających. Zacznijmy od toebah (400+6+70+2+5 = 483), które znaczy: obrzydliwość; czasownikowo mamy zaś teeb (400+1 +2 = 403) - brzydzić się. Kontekst użycia pierwszego terminu u Ezechiela pokazuje, że można go przydzielić do grupy l-szej. Oto cytat (Ez.5.9): „l z powodu wszystkich twoich obrzydliwości dokonam na tobie czegoś, czego nigdy jeszcze nie uczyniłem, i czego nigdy już nie uczynię, (por. Tęczę Przymierza po Potopie i daną wtedy obietnicę). (11) Dlatego jako żyję, mówi wszechmocny Pan - ponieważ swoją świątynię splugawiłeś wszystkimi swoimi ohydami i wszystkimi swoimi obrzydliwościami, dlatego Ja odrzucę cię, moje oko nawet nie drgnie i także nie będę miał litości." Do 348 FRONDA PRZEDWIOŚNIE 1996 FRONDA PRZEDWIOŚNIE 1996 349 « Poprzednie  [Spis treści]  Następne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();