Czarna świątynia





Czarna świątynia





edług okultystycznych historyków Atlantydy każdą z serii geologicznych katastrof, które w końcu
przyniosły całkowite jej zatopienie, poprzedzała - prowadzona przez jednego z mądrych wtajemniczonych
kapłanów - migracja najbardziej wartościowych ludzi na zachód lub wschód. I tak np. około 200 tyś. lat
temu grupa emigrantów dotarła do Egiptu, gdzie założyła '' boską dynastię '' i zbudowała piramidy
w Gizeh; tak przynajmniej twierdzą zwolennicy rewelacji nie żyjącego już W. Scotta-Eliotta. Egiptologowie
sądzą, że piramidy zbudowano w czasie nieco późniejszym. Nie wszyscy z pośród tych, którzy wyemigrowali
z Atlantydy, byli wegatarjańskimi kapłanami, oddanymi uprawianiu czystości i spełnianiu dobrych
uczynków - część z nich dała początek kultom, które można uznać za wątpliwe lub złowrogie. Większość
dotyczących atlantydzkich kultów można znaleźć w pismach Kennetha Granta, praktykującego maga
(białego, oczywiście), ucznia Alistera Crowleya, całkowicie wierzącego w rewelacje Liber AL, oraz
jawnego przywódcy jednego z tajemniczych stowarzyszeń pretendujących do nazwy O. T. O. I tak, w swych
Cults of the Shadow (Müller, 1975) pan Grant opowiada swym czytelnikom o Michaelu Bertiaux
(ur. 1935), który jest nie tylko adeptem Ordo Templi Orientis Antiqua, zwierzchnikiem
Monsterau Siedmiu Promieni i Wielkim Kapłanem kultu '' Czarnego Węża '', lecz także mistrzem '' Czarnej
Świątyni '' i '' Czerwonej Świątyni '', dwóch odmian magii atlantydzkiej. Pierwsza z nich, jak się
zdaje, zajmuje się śmiercią i żywymi trupami (zombi), w których się wyraża wuduistyczny kult
zmarłych. Z drugiej strony magia '' Czerwonej Świątyni '' zajmuje się '' Ognistym Wężem '' i
'' likantropicznym misterium '' haitańskiego wudu. koncepcja '' Ognistego Węża '', bez względu na to
czy pochodzi z Atlantydy, odnosi się do seksualnej magii tantryzmu '' lewej ręki '' w Indiach i Tybecie.
Innymi słowy, połączenie atlantydzkiej magii '' Czerwonej i Czarnej Świątyni '' w kulcie '' Czarnego
węża '' wskazywało by na to, że przywódcom tego wysoce tajemnego stowarzyszenia - kierowanego z Haiti, jak
powiada pan Grant - udało się stworzyć syntezę wudu i tantryzmu. Nie dziwi fakt, że pan Grant interesuje
się tym kultem, albowiem sam Crowley, którego pismom poświęcił wiele lat studiów, napisał książkę na
temat Atlantydy : Liber LI czyli The Lost Continent, opublikowaną 20 lat po śmierci
autora. Ma ona wyraźnie charakter alegoryczny - Crowleyowi nie mogło zależeć bowiem na braniu serio jego
twierdzeń, np. że religia zwykłych ludzi na Atlantydzie była '' protestanckim chrześcijaństwem '', czy że
chociaż Atlantydzi się żenili, to jednak seks uprawiali z osobami nie poślubionymi. Alegoryczne części
Liber LI w dużej mierze zajmują się magią seksualną, tak więc przekonanie Michaela Bertiaux, że
tantrycka magia seksualna powstała na Atlantydzie, pozostaje w zgodzie z naukami Crowleya.


<
Ilustracje:
1,
2
>