Nowe życie starej Mszy.
PROŚBA
1.02.1965r ojciec Pio prosi o możliwośd dalszego odprawiana w każdym stanie rzeczy Mszy
Trydenckiej i zgodę otrzymuje.
List kardynałów . Ottaviani i Bacci do papieża Pawła VI 25.09.1969
Dlatego też błagamy gorąco Waszą Świątobliwośd  w chwili, gdy czystośd Wiary i jednośd Kościoła
narażone są przez tak okrutne rozdarcia i rosnące niebezpieczeostwa, które codziennie znajdują
odgłos w zasmuconych słowach Ojca nas wszystkich  abyś zechciał nie pozbawiad nas możliwości
uciekania się do nieskazitelnego i obfitującego w łaski Mszału św. Piusa V, tak otwarcie sławionego
przez Waszą Świątobliwośd i tak głęboko ukochanego i otaczanego czcią przez cały świat katolicki.
I ODPOWIEDZ
24.05.1976r Paweł VI wygłosił podczas konsystorza przemówienie: "W imię tej samej tradycji
wymagam od wszystkich naszych synów i od wszystkich wspólnot katolickich celebrowania z
godnością i zapałem obrzędów odnowionej liturgii. Przyjecie nowego Ordo Missae nie jest z
pewnością pozostawione kapłanów czy wiernych. Instrukcja z 14 czerwca 1971rprzewidywała ,że
odprawianie mszy według dawnego rytu będzie dozwolone za zgodą ordynariusza, jedynie dla
kapłanów w podeszłym wieku lub chorych, którzy odprawiają bez uczestnictwa wiernych. Nowy Ordo
został ogłoszony, aby zajął miejsce dawnego, po dojrzałym namyśle i w celu wykonania decyzji
Soboru. w ten sam sposób nasz poprzednik św. Pius V uczynił obowiązkowym Mszał zrewidowany na
jego rozkaz po Soborze trydenckim. Z tą samą najwyższą władzą, która otrzymaliśmy od Chrystusa ,
żądamy tego samego natychmiastowego podporządkowania się wszystkim pozostałym reformom
liturgicznym, dyscyplinarnym, duszpasterskim, które dojrzały w tych ostatnich latach jako
zastosowania dekretów soborowych."
KONGREGACJA DS. KULTU BOŻEGO I DYSCYPLINY SAKRAMENTÓW  QUATTUOR ABHINC ANNOS
3.10.1984.
Dokument przyznawał prawo biskupom diecezjalnym udzielania indultu na odprawianie Mszy
Trydenckiej (wyd. z 1962) pod następującymi warunkami:
1.Proszący o pozwolenie nie mogą negowad prawomocności i doktrynalnej poprawności Mszału
Pawła VI
2.Msze mogły byd odprawiane wyłącznie dla grupy wnioskującej.
Umożliwiał też sprawowanie sakramentów i odmawiania barwiarza w dawnej formie.
MOTU PROPRIO ECCLESIA DEI OJCA ŚWI
TEGO JANA PAWA
A II Z 2.07.1988
Trzeba jednakże, by wszyscy duszpasterze i wierni uświadomili sobie na nowo to, że różnorodnośd
charyzmatów, tradycji duchowości i apostolstwa jest w Kościele nie tylko uprawniona, lecz także
stanowi jego bogactwo, decydujące o pięknie jedności w różnorodności (o owym "współbrzmieniu,
które pod działaniem Ducha Świętego z ziemskiego Kościoła wznosi się ku Niebu").
Tym wszystkim katolikom, którzy żywią przywiązanie do niektórych dawnych form liturgii i
dyscypliny tradycji łacioskiej, pragnę wyrazid moją wolę - i proszę, by podjęli ją także biskupi oraz
osoby pełniące w Kościele posługę duszpasterską - ułatwienia im komunii kościelnej poprzez
decyzje mające na celu zagwarantowanie szacunku dla ich słusznych życzeo. Ponadto wszędzie
należy uszanowad nastawienie tych, którzy czują się związani z liturgiczną tradycją łacioską, poprzez
szerokie i wielkoduszne zastosowanie wydanych już dawniej przez Stolicę Apostolską zaleceo co do
posługiwania się Mszałem Rzymskim według typicznego wydania z roku 1962.
LIST APOSTOLSKI MOTU PROPRIO BENEDYKTA XVI SUMMORUM PONTIFICUM 7.07.2007
Mszał Rzymski ogłoszony przez Pawła VI jest zwyczajnym wyrazem zasady modlitwy (Lex orandi)
Kościoła katolickiego obrządku łacioskiego. Jednakże, Mszał Rzymski ogłoszony przez św. Piusa V i
wydany po raz kolejny przez bł. Jana XXIII powinien byd uznawany za nadzwyczajny wyraz tej samej
zasady modlitwy (Lex orandi) i musi byd odpowiednio uznany ze względu na czcigodny i starożytny
zwyczaj. Te dwa wyrazy zasady modlitwy (Lex orandi) Kościoła nie mogą w żaden sposób prowadzid
do podziału w zasadach wiary (Lex credendi). Są to bowiem dwie formy tego samego Rytu
Rzymskiego. Jest przeto dozwolone odprawiad Ofiarę Mszy zgodnie z edycją typiczną Mszału
Rzymskiego ogłoszoną przez bł. Jana XXIII w 1962 i nigdy nie odwołaną, jako nadzwyczajną
formą Liturgii Kościoła. Zasady użycia tego Mszału przedstawione we wcześniejszych dokumentach
Quattuor abhinc annis i Ecclesia Dei, zostają zastąpione na następujące:
W Mszach odprawianych bez udziału ludu, każdy ksiądz katolicki obrządku łacioskiego, diecezjalny
czy zakonny, może używad Mszału Rzymskiego ogłoszonego przez bł. Jana XXIII w 1962, lub Mszału
Rzymskiego ogłoszonego przez Pawła VI w 1970, i może to robid każdego dnia z wyjątkiem Triduum
Wielkanocnego. Dla takiego odprawiania, przy użyciu któregokolwiek z Mszałów, ksiądz nie
potrzebuje żadnej zgody Stolicy Świętej ani Ordynariusza.
W parafiach, w których jest stale obecna grupa wiernych przywiązanych do wcześniejszych tradycji
liturgicznych, proboszcz powinien chętnie przyjąd ich prośbę o odprawianie Mszy rycie Mszału
Rzymskiego ogłoszonego w 1962 i zapewnid aby dobro tych wiernych stało w zgodzie ze zwykłą
opieką duszpasterską w parafii i pod kierunkiem biskupa zgodnie z kanonem 392, unikając niezgody i
wybierając jednośd Kościoła.