Fotografia/Funkcje półautomatyczne - Wikibooks, biblioteka wolnych p... http://pl.wikibooks.org/wiki/Fotografia/Funkcje_półautomatyczne
Fotografia/Funkcje półautomatyczne
Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
> Fotografia > Funkcje półautomatyczne
Bardziej zaawansowane aparaty posiadają programy półautomatyczne. Programy te umożliwiają znacznie
większą kontrolę nad warunkami wykonywania zdjęć, przy jednoczesnym zachowaniu względnej pewności,
że aparat poprawnie dobierze warunki ekspozycji. Ponadto programy te dają zazwyczaj możliwość pełnej
kontroli wszelkich pozostałych warunków wykonania zdjęcia, takich jak czułość matrycy, balans bieli,
stopień wyostrzania, użycie bądz
nie lampy błyskowej i tryb jej pracy oraz tryb pracy autofocusa i
światłomierza aparatu.
Programy półautomatyczne
Programy te na pokrętle trybu pracy aparatu są tradycyjnie oznaczane dużymi literami alfabetu:
P  to zazwyczaj program dający możliwość wyboru jednego z kilku automatycznie dobranych przez
aparat zestawów wartości czas naświetlania / przysłona, z których wszystkie  przynajmniej wg
wskazań światłomierza  powinny dać poprawną ekspozycję. Jak wiadomo, w prawie każdych
warunkach oświetleniowych istnieje co najmniej 6 par czas naświetlania / przysłona, które zapewniają
poprawne warunki ekspozycji. Przy użyciu programu "P" można przerzucać się z jednej pary
warunków do drugiej. Jeśli zatem zależy nam np. na dużej głębi ostrości  to możemy wybrać parę z
jak największą wartością przysłony, a gdy zależy nam na "zamrożeniu akcji", to wybieramy parę z jak
najkrótszym czasem ekspozycji.
S (czasami także Tv  ang. Time value)  preselekcja czasu  ręcznie wybieramy czas naświetlania, a
aparat sam nam dobierze odpowiednią wg niego przysłonę. Stosujemy oczywiście ten program, gdy
dokładnie wiemy, jaki czas naświetlania chcemy użyć do wykonania zdjęcia.
A (czasami także Av  ang. Aperture value)  preselekcja przysłony - wybieramy sami przysłonę, a
aparat dobiera automatycznie czas naświetlania, program ten stosuje się, gdy wiemy, jaką przysłonę
chcemy użyć ze względu na planowaną głębię ostrości zdjęcia.
Przez M oznaczany jest zwykle tryb w pełni manualny, w którym aparatu używa się tak jak dawnych
aparatów analogowych, za wyjątkiem tego, że przysłony i czasu ekspozycji nie ustawia się za pomocą
pokręteł mechanicznych, lecz za pomocą menu i/lub specjalnych pokręteł elektronicznych. W tym trybie
większość aparatów zapewnia nam asystę światłomierza, ostrzegając, że zdjęcie może wyjść prześwietlone
lub niedoświetlone  mamy jednak możliwość zignorowania tych ostrzeżeń i wyboru teoretycznie
niepoprawnych warunków ekspozycji.
Tryby pracy światłomierza
Na efekt działania programów półautomatycznych i ostrzeżeń wydawanych w programie manualnym silny
wpływ ma określony tryb działania światłomierza. We współczesnych aparatach światłomierz ma możliwość
pomiaru światła nie tylko w jednym punkcie kadru, lecz w od kilku do nawet kilkudziesięciu.
Programy tematyczne wykorzystują zwykle tzw. matrycowy pomiar światła, tzn. oprogramowanie aparatu
analizuje informacje ze wszystkich punktów pomiarowych i w różny sposób  zależnie od rodzaju
wybranego programu  uśrednia wynik. Niektóre zaawansowane światłomierze matrycowe mają także
zapisane w swoim oprogramowaniu rozpoznawanie automatyczne typowych sytuacji zdjęciowych i na tej
podstawie dokonują odpowiedniego doboru ekspozycji.
W przypadku gdy aparat ma półautomatyczne i ręczne tryby wyboru warunków ekspozycji, często daje też
możliwość zmiany sposobu działania światłomierza. Sposoby te to zazwyczaj:
1 z 3 2015-03-03 23:42
Fotografia/Funkcje półautomatyczne - Wikibooks, biblioteka wolnych p... http://pl.wikibooks.org/wiki/Fotografia/Funkcje_półautomatyczne
pomiar ściśle punktowy  zazwyczaj dokonywany w wybranym punkcie pomiaru ostrości autofocusa
lub środku kadru
pomiar średnio ważony  w którym aparat mierzy światło we wszystkich punktach, po czym wylicza
z tych punktów średnią arytmetyczną
pomiar ważony z przewagą na punkt ostrości lub środek kadru  aparat uśrednia wtedy pomiar, ale
przypisuje wybranemu punktowi ostrości najwyższą wagę.
Najmniej kontroli daje oczywiście pomiar matrycowy, a najwięcej ściśle punktowy.
Gdzie mierzyć światło w trybie punktowego pomiaru?
Użycie pomiaru punktowego wymaga dużego doświadczenia, gdyż trzeba wiedzieć, w którym to punkcie
najlepiej będzie zmierzyć światło. Jeśli np. zmierzymy światło w najjaśniejszym punkcie kadru, to cała reszta
zdjęcia może wyjść niedoświetlona, gdy z kolei zmierzymy w punkcie najciemniejszym, prześwietlone może
wyjść całe zdjęcie. W typowych przypadkach istnieją proste reguły, w którym miejscu należy mierzyć
światło, które często sprowadzają się do zasady  zmierz światło blisko punktu, który Ci się wydaje
najważniejszy na zdjęciu. A zatem:
W portretach oświetlonych równomiernie najlepszy efekt daje zmierzenie światła po wycelowaniu
aparatu w punkt na twarzy modela, który wygląda możliwie jak najbardziej średnio  np. gdzieś na
policzku lub czole.
Podobnie w zdjęciach architektury należy wybrać jakieś średnie, typowe miejsce na murze budynku.
Jeśli jednak chcemy pogłębić w zdjęciu architektury lub na portrecie cienie, lepiej będzie jak
wybierzemy punkt o dość dużej jasności, z kolei jeśli chcemy, aby cienie nie wyszły czarne i aby było
widać "co kryją", najlepiej jest dokonać pomiaru w punkcie, gdzie pada typowy cień.
W zdjęciach plenerowych najlepiej jest mierzyć światło z aparatem skierowanym na błękit nieba,
najlepiej tuż nad linią horyzontu, bo zapobiega to prześwietleniu nieba; zdecydowanie należy
natomiast unikać pomiaru na chmury lub okolice słońca; wyjątkiem są tylko zdjęcia lekko pod światło,
w stylu np. "jelenie na rykowisku o zachodzie słońca"  wówczas należy zmierzyć światło na niebie,
gdzieś na wysokości słońca i w miarę blisko niego, ale nie na samym słońcu; ew. jeśli zależy nam na
oddaniu odbicia słońca w wodzie  można zmierzyć światło, kierując aparat gdzieś w okolice tego
odbicia;
W zdjęciach ogólnych przyrody, na których nie widać nieba  można wykonać pomiar na liście lub
zielony las i ustawić ekspozycję odrobinę prześwietloną, o ok. 1/3 1/2 stopnia, zależnie od tego, czy
zieleń jest ciemna, czy "soczysta";
W zdjęciach zbliżeniowych  jedynym "słusznym" punktem, jest wybrany punkt ostrości, chyba, że
akurat w tym miejscu jest silne odbicie światła (np. od kropli wody)  wówczas trzeba zmierzyć
światło tuż obok tego odbicia, ale nie na nim samym.
Teoretycznie najdoskonalszym sposobem pomiaru ekspozycji jest użycie tzw standardowej, szarej karty. Jest
to po prostu szara kartka papieru, która odbija dokładnie 18% padającego na nią światła. Większość
światłomierzy jest bowiem wyskalowana przy założeniu, że przeciętnie obiekty spotykane w naturze odbijają
właśnie 18% światła. Pomiar na szarą kartę da poprawny pomiar ekspozycji niezależnie od trybu pracy
światłomierza, pod warunkiem, że w kadrze będzie widać tylko kartę. W praktyce jednak  przy zdjęciach
plenerowych pomiar na szarą kartę nie zawsze się sprawdza.
y
ródło:  http://pl.wikibooks.org/w/index.php?title=Fotografia/Funkcje_półautomatyczne&oldid=180046
Tę stronę ostatnio zmodyfikowano o 14:07, 1 mar 2012.
Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z
możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń. Zobacz szczegółowe informacje o warunkach
korzystania.
2 z 3 2015-03-03 23:42
Fotografia/Funkcje półautomatyczne - Wikibooks, biblioteka wolnych p... http://pl.wikibooks.org/wiki/Fotografia/Funkcje_półautomatyczne
3 z 3 2015-03-03 23:42