Zbigniew Izdebski
Agnieszka Konarkowska-Lecyk
ZACHOWANIA SEKSUALNE KOBIET ŚWIADCZĄCYCH USŁUGI SEKSUALNE




Często mówi się, że prostytucja jest najstarszym zawodem świata. Niektórzy twierdzą, że istnieje od początku ludzkości. Twierdzenie to nie do końca jest prawdziwe. Istnieją przesłanki, że we wczesnej epoce wspólnoty pierwotnej, w czasach promiskuityzmu seksualnego, prostytucja nie była znana. Nie należy również do najstarszych zawodów świata, jak to zwykło się potocznie mówić. Za takie należy uważać zawód myśliwego, zbieracza owoców leśnych. Prostytucja rzeczywiście występuje w najdawniejszych czasach i spotykana jest we wszystkich kulturach historycznych, jednak dopiero od momentu, gdy utworzyło się pierwsze, pierwotne społeczeństwo klasowe, w którym wyróżnić można ludzi wolnych i niewolników. Frankowie i Gallowie uprawiali proceder podobny do prostytucji, lecz z kobietami nie należącymi do ich plemion ale z angielskimi niewolnicami. Najdawniejszą prostytucję możemy raczej porównać z wymianą darów, wolną miłością niż prostytucją rozumianą we współczesnym świecie. W tamtych kulturach rzeczą normalną było dawanie prezentów, uprzejmości za stosunek płciowy. Stosowano to nawet w małżeństwie. Wśród badaczy zjawiska istnieją rozbieżności co do określenia pierwotnego czynnika, który doprowadził do powstania prostytucji. M. Schelsky uważa, że było to powstanie patriarchalnej, monogamicznej formy małżeństwa. Według J. Bernsdorfa najistotniejszą rolę w rozwoju prostytucji miało powstanie ustroju opartego na ucisku człowieka przez człowieka i niska pozycja kobiety. D. Wiese przykłada dużą wagę do dążności człowieka do zmian w sferze seksualnej. Według K. Imielińskiego wszystkie te czynniki miały pewien wpływ na pojawienie się prostytucji1.
Prostytucja jest zjawiskiem występującym w różnych formach, w każdej warstwie społecznej od wielu wieków. Wydawałoby się, że powinna być doskonale zbadana i przede wszystkim precyzyjnie zdefiniowana. Tak jednak nie jest. Bardzo zróżnicowane są jej ujęcia podawane przez poszczególnych badaczy, ponieważ żaden z nich nie może prowadzić swoich badań w oderwaniu od uwarunkowań w jakich żyje. Definicja utworzona w jednej epoce, w innej może już nie odzwierciedlać współczesności zjawiska. Przemiany, jakie zachodzą w obrębie zjawiska jakim jest prostytucja, można zrozumieć jedynie w oparciu o analizę całokształtu transformacji zachodzących w społeczeństwach: struktur klasowych, politycznych, ustrojowych, ekonomicznych.


Prawo a prostytucja

Mówiąc o regulacjach prawnych dotyczących prostytucji należy podkreślić, że w Polsce obowiązuje abolicjonizm2 wynikający z faktu podpisania przez Polskę w 1952 r. Międzynarodowej Konwencji w sprawie handlu i eksploatacji prostytucji. Karane przez prawo jest nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji
stręczycielstwo, czerpanie korzyści z cudzego prostytuowania się
sutenerstwo oraz ułatwianie komuś uprawiania prostytucji celem osiągnięcia korzyści majątkowej
kuplerstwo. Mówi o tym artykuł 204 Kodeksu Karnego:
"( 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłania inną osobę do uprawiania prostytucji lub jej to ułatwia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. ( 2. Karze określonej w ż 1 podlega, kto czerpie korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji przez inną osobę."3
Aby uznać przestępstwo za dokonane, nie jest konieczne nakłonienie do zawodowego uprawiania prostytucji; wystarczy sama próba nakłaniania. Działanie przestępcze polega również na doprowadzaniu do osób trudniących się prostytucją, wskazywaniu ich adresów, utrzymywaniu domów schadzek, pobieraniu wynagrodzenia za oddanie pomieszczenia, pośredniczeniu, namówieniu, sprowadzeniu, ułatwieniu spotkania itp. Warunkiem karalności jest, aby działania te były podjęte w celu osiągnięcia korzyści majątkowych. Jednak dostarczanie osobie świadczącej usługi seksualne jakichkolwiek świadczeń dozwolonych za normalną opłatą nie może być uważane za kuplerstwo; samo wynajęcie mieszkania nie jest przestępstwem, jeżeli pobierana zapłata jest tylko wynagrodzeniem za dozwolone świadczenie, wynajmowanie lokalu na rzeczywiste zamieszkanie za normalnym czynszem. Nie jest konieczne, aby sutenerstwo czy kuplerstwo było stałym lub głównym źródłem dochodu sprawcy. Do uznania popełnienia przestępstwa wystarczy, aby choć jeden raz sprawca dopuścił się któregoś z tych czynów.
Obowiązujące prawo odróżnia od pojęcia prostytucji pojęcie obcowania płciowego i innych czynności seksualnych, które są znamieniem ustawodawczym przestępstw wymienionych w kodeksie karnym w artykułach 197, 198, 199. Istotnym czynnikiem tych przestępstw jest użycie przemocy4, groźby bezprawnej5 albo podstępu6.
Przyjęto zasadę, że świadczenie usług seksualnych nie jest karalne. Karze się tego "kto natarczywie narzucając się lub w inny sposób naruszając porządek publiczny, proponuje innej osobie dokonanie z nią czynu nierządnego, mając na celu uzyskanie korzyści materialnej."7 Taka osoba podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny (art. 142 KW). Ze zjawiskiem prostytucji wiąże się również handel żywym towarem, które to przestępstwo określa art. 204 ż 4. Czyn ten popełnia, kto zwabia lub uprowadza inną osobę w celu uprawiania prostytucji za granicą. Podlega wówczas karze pozbawienia wolności od roku do 10 lat.
Z działalnością osób prostytuujących się niewątpliwie łączy się fakt możliwości zakażenia się chorobą przenoszoną drogą płciową. W obowiązującym Kodeksie Karnym traktuje o tym art.161:
"ż 1 Kto, wiedząc że jest zarażony wirusem HIV, naraża bezpośrednio osobę na takie zarażenie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. ( 2. Kto, wiedząc że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą, podlega karze ograniczenia wolności, albo pozbawienia wolności do roku."8
Przestępstwo jest dokonane wówczas, gdy sprawca, mając świadomość, że jest dotknięty chorobami wymienionymi w powyższym artykule lub jest zakażony wirusem HIV, pomimo to współżyje seksualnie z innym człowiekiem. Nie jest konieczne, aby zarażenie rzeczywiście nastąpiło. Ściganie przestępstwa następuje na wniosek pokrzywdzonego.


Zagadnienia prostytucji w świetle badań polskich

Niewielki jest polski dorobek badawczy dotyczący zjawiska prostytucji. Do połowy lat siedemdziesiątych opublikowano około trzydziestu opracowań, z których tylko kilka opiera się na empirycznych sondażach badaczy.
M. Jasińska spróbowała odpowiedzieć na pytanie, z jakich kręgów społecznych rekrutują się młodociane prostytutki i jakie czynniki środowiskowe oraz osobowościowe prowadzą do prostytucji. Badania przeprowadzone zostały w połowie lat pięćdziesiątych9.
Dziesięć lat później J. Giza i W. Morasiewicz pisali o prostytucji homoseksualnej nieletnich i młodocianych. Badania te dotyczyły jednak bardzo wąskiego zakresu zjawiska prostytucji10.
Uzupełnieniem danych zebranych przez M. Jasińską są badania J. Pabian nad prostytutkami krakowskimi. Przeprowadzone zostały w latach 1969
1971 na losowo dobranej próbie 100 kobiet prostytuujących się. Badania te dowiodły, że systematyczne uprawianie prostytucji rozpoczyna się przeważnie w 21 roku życia. Wynika z tego, że większa część prostytutek rekrutuje się z młodych kobiet, a nie, jak dotąd sądzono, z grupy nieletnich dziewcząt11.
Na podstawie badań przeprowadzonych w latach pięćdziesiątych w Warszawie J. Bielecki wyróżnił dwie kategorie prostytutek: lokalówki i gruzinki, czyli te pracujące w lokalach i gruzach12.
W blisko 10 lat później, po przeprowadzeniu badań na terenie Trójmiasta, K. Matysiak proponuje inny podział. Dzieli on prostytutki na:
* lokalowe,
* działające na ulicach i dworcach,
* przy kioskach z piwem,
* pod bramami portów.
Ówczesne badania wykazały, że prostytutki lokalowe obejmowały 55% populacji kobiet świadczących usługi seksualne13.
W opisie zjawiska prostytucji w Polsce często dominują stereotypy i uproszczenia. Późniejsze publikacje nie oparte na empirycznych badaniach nawiązują do nieistniejącej już rzeczywistości i przez to zniekształcają prawdziwy, ówczesny obraz tego zjawiska. W 1978 r. wydano podręcznik, w którym L. Lernell zamieszcza opis uprawiania tego procederu w gruzach, piwnicach, klatkach schodowych, parkach. W tych latach o gruzy było już coraz trudniej, a i prostytucja w innych wymienionych miejscach należała do rzadkości. Lernell uważa, że prostytutki pochodzą najczęściej ze środowisk patologicznych
ok. 80% całej populacji. Pozostałe 20% to tzw. elita pracująca w lokalach i hotelach14. Wydaje się, że w omawianym okresie proporcje te należałoby zmodyfikować i nie utożsamiać większości kobiet prostytuujących się z alkoholiczkami, degeneratkami i osobami ociężałymi umysłowo jak przytacza omawiany autor.
Badania najczęściej dotyczyły prostytutek wymienionych w rejestrach policyjnych, a więc osób karanych. Rzeczywista liczba kobiet świadczących usługi seksualne była o wiele większa. Obraz prostytucji przedstawiony w tych opracowaniach był zniekształcony przez to, że nie obejmował wszystkich grup osób prostytuujących się.
W. Syrek podkreśla konieczność rozszerzenia stosowanych technik o "obserwację bezpośrednią, wywiad ukryty, wywiad jawny
nieformalny oraz metodę analizy dokumentów osobistych"15.
Na podstawie analizy wyników badań zawartych w literaturze polskiej S. Akoliński twierdzi, iż problem prostytucji dotyczy jedynie wielkich miast takich jak Warszawa, Kraków, Łódź, Katowice oraz ośrodków wypoczynkowych16. Nie jest to wyliczenie kompletne. Brakuje w nim miast np. o charakterze portowym (Szczecin, Trójmiasto), przygranicznym i targowym. Obecnie zjawisko prostytucji występuje we wszystkich większych miastach.


Próba opisu zjawiska współczesnej prostytucji w Polsce

Prostytucja, jak wszystkie zjawiska społeczne, zależna jest od przemian obyczajowych, prawnych, czynników społeczno-ekonomicznych. Nie można prowadzić badań w oderwaniu od charakteru środowiska, w jakim występuje.
Najbardziej oczywistym podziałem w prostytucji jest prostytucja męska i żeńska. Zarówno kobiety jak i mężczyźni świadczą usługi seksualne. Mężczyzna uprawiający prostytucję, zarówno homo- jak i heteroseksualną, nazywany jest często call
boy. Nazwa ta obejmuje wszystkich mężczyzn uprawiających prostytucję a nie tylko ich ekskluzywną grupę, jak ma to miejsce u kobiet. Gigolo to młody mężczyzna, płatny partner do tańca w nocnych lokalach rozrywkowych, będący na usługach przede wszystkim kobiet. Cieszy się ogromnym powodzeniem wśród starszych, zamożnych kobiet.
W zależności od płci i orientacji seksualnej rozróżniamy prostytucję homoseksualną (utrzymywanie odpłatnych stosunków seksualnych z osobami tej samej płci), heteroseksualną (utrzymywanie odpłatnych stosunków seksualnych z osobami płci przeciwnej) i biseksualną (świadczenie odpłatnie usług seksualnych osobom obojga płci). W 1969 roku polskie prawo karne znosi karalność prostytucji homoseksualnej, którą przewidywał kodeks karny z 1932 r. Artykuł 207 określał ją jako "ofiarowanie się osobie tej samej płci do czynu nierządnego z chęci zysku". Ze zjawiskiem prostytucji spotykamy się również w grupie transwestytów. Zdecydowanie nowym zjawiskiem w Polsce jest problem prostytucji transseksualnej. Niektóre z tych osób składają ofertę pracy w agencji towarzyskiej, jednak niejednokrotnie spotykają się z brakiem zainteresowania. Tę formę zarobkowania podejmują nieraz we Francji czy Włoszech. Wiodącym motywem w grupie polskich transseksualistów świadczących usługi seksualne na Zachodzie jest chęć zdobycia pieniędzy na przeprowadzenie operacji zmiany płci.

Podział osób świadczących usługi seksualne na kategorie może być dokonany według różnych kryteriów. Próba klasyfikacji typów prostytucji jest wypadkową zjawisk opisanych w literaturze wcześniej, obecnie występujących w mniejszym zakresie, typów już nie istniejących (np. mewki) oraz zupełnie nowych form (np. dyskotekowe, agentki).

Biorąc pod uwagę miejsce pracy wyróżnimy prostytutki:
* uliczne
inaczej: rogówki, czekają na klientów na ulicach w mieście, rangę ich określa ulica, na jakiej pracują; przy ekskluzywnych hotelach, na znanych placach spotkamy te o wyższej pozycji17. Ta forma prostytucji uległa zmniejszeniu w momencie pojawienia się agencji towarzyskich i otwarcia granic dla ruchu turystycznego;
* dworcówki
zdobywają klientów na dworcach18; w grupie tej znajdują się kobiety i mężczyźni dorośli ale także dzieci, które często uciekają z domów rodzinnych lub placówek opiekuńczo-wychowawczych do większych miast; nie mogąc znaleźć noclegu zgadzają się na propozycje spotkanych na dworcach osób dorosłych i w zamian za utrzymanie bądź pieniądze decydują się na świadczenie usług seksualnych;
* mewki
to osoby prostytuujące się koło portów, czasami nazywa się tak cudzoziemki pracujące na terenie Polski19;
* lokalowe
inaczej: lokalówki, wyczekują klientów w kawiarniach, restauracjach, drink-barach, klubach nocnych20; w ciągu ostatnich dziesięciu lat ten typ prostytucji wyraźnie się zmniejszył;
* dyskotekowe
stałym miejscem pozyskiwania klientów są dyskoteki, szczególnie dotyczy to dyskotek organizowanych na wysokim poziomie profesjonalnym;
* hotelowe
szukają klientów w holu, restauracji, przy barze, najchętniej obcokrajowców, ze względu na pozycję finansową niektórzy Polacy również są w sferze zainteresowań tych kobiet; w ostatnich dziesięciu latach wyraźnie zmalała liczba kobiet poszukujących klientów w tych miejscach; częściej zdarza się, że klient wynajmuje pokój w hotelu, natomiast kobiety nie mieszkają tam na stałe;
* tirówki
pracują na autostradach, trasach międzynarodowych, parkingach, przy stacjach benzynowych, w miejscowościach przygranicznych; ich klientami w początkowej fazie wystąpienia tego typu prostytucji byli kierowcy samochodów TIR; sama nazwa ma już bardziej charakter historyczny
obecnie poza wymienioną grupą, klientami są także kierowcy prywatnych samochodów osobowych; tego typu zjawisko występuje już w różnych regionach Polski; nowe określenie kobiet z Bułgarii pracujących na drogach to jagodowe
ze względu na śniadą karnacje;
* agentki
inaczej: towarzyskie, towarzyszki, pracownice agencji towarzyskich, często oprócz świadczenia usług seksualnych zabawiają klientów przy barze, biorą udział w pokazach tańca erotycznego;
* call-girls
najbardziej wytworne prostytutki; posiadają wille bądź własne mieszkania, w których przyjmują tylko wybranych klientów; często posiadają "swoich" taksówkarzy i pośredników
same nie szukają klientów lecz wynajmują do tego celu mężczyzn, którzy znając wymagania swoich pracodawczyń, starają się wyszukać odpowiednich dla nich mężczyzn; call-girls często są określane jako dziewczyny na telefon
z tą kategorią kobiet świadczących usługi seksualne nie należy utożsamiać tych, które coraz częściej w Polsce pozyskują klientów poprzez ogłoszenia prasowe, w których podane są numery telefonów, najczęściej komórkowych.

W zależności od narodowości klientów spotykaliśmy się z następującym podziałem prostytutek w Polsce:
* dewizowe
szukające kontaktów z cudzoziemcami21;
* arabeski
świadczące usługi seksualne Arabom22;
* makaroniary
świadczące usługi Włochom23;
* blondyny
świadczące usługi seksualne mężczyznom ze Skandynawii, szczególnie tym, którzy przebywali w Polsce na kontraktach;
Wydaje się, iż obecnie podział ten jest już nieaktualny ze względu na przemiany społeczno-gospodarcze.

Na podstawie przeprowadzonych obserwacji dokonujemy podziału prostytutek ze względu na wiek:
* młodociane
poniżej 15 roku życia, często określane jako małolaty;
* stara malutka
tak określa się dziewczyny, często nieletnie, próbujące strojem i wyzywającym stylem bycia dodać sobie lat i zwrócić na siebie uwagę;
* na topie
kobiety w wieku od 19 do 25 lat, cieszące się największym powodzeniem wśród klientów;
* wiekowe
(w środowisku określane jako tzw. "stare rury") kobiety prostytuujące się powyżej 35 roku życia, niejednokrotnie spotkać się można z tym określeniem w stosunku do kobiet trzydziestoletnich;
* na wylocie
osoby, które z racji wieku i wyglądu muszą zrezygnować ze świadczenia usług seksualnych w agencjach towarzyskich, mogą liczyć na zainteresowanie klientów pracując na własną rękę np. na ulicy;
* rosówki
(zwane w środowisku: schrott) starsze prostytutki, które pracują pod osłoną nocy żeby zdobyć klienta; mówiąc o rosówkach nie mamy na myśli tych młodych kobiet, które zmuszane są do pracy w nocy z powodu menstruacji lub wyraźnych śladów pobicia na twarzy (z tym zjawiskiem spotkaliśmy się w grupie kobiet bułgarskich prostytuujących się na pograniczu, a zmuszanych do pracy w takich sytuacjach przez swoich sutenerów).

W zależności od długości czasu świadczenia usług seksualnych dzielimy osoby na:
* weteranki
to te, które od wielu lat uprawiają tę formę zarobkowania;
* debiutantki
od niedawna w zawodzie;
* świeża krew
w żargonie właścicieli agencji towarzyskich i ich stałych klientów określenie to oznacza nowo zatrudnione kobiety w ich agencjach; klienci często używają określenia "dostawa", "świeży towar".

W zależności od rodzaju środka płatniczego można wyróżnić następujące grupy osób prostytuujących się:
* towarówki
dajlerki, dziewczyny, młode kobiety, które za świadczone usługi seksualne otrzymują wynagrodzenie w postaci towaru, np. markowe kosmetyki, odzież, obuwie; najczęściej nie uważają tego sposobu zdobywania towaru jako prostytucji;
* razy
nowa forma zapłaty za dany towar (ile razy trzeba się oddać, aby ten towar otrzymać), np. spodnie Leviłs
dwa razy, markowe perfumy w zależności od firmy
od 1 do 3 razy, skórzana kurtka
4 do 5 razy. Najczęstszymi klientami oferujących opłatę w formie "razy", są osoby wywodzące się z tego samego środowiska lokalnego. Dziewczęta i młode kobiety, które preferują tę formę zapłaty nigdy nie utożsamiają się z prostytutkami. W środowisku określane są jako razówki (jednorazowki, wielorazówki);
* dewizówki
osoby, które za świadczone usługi seksualne przyjmują zapłatę jedynie w obcej walucie.

Nowe formy prostytucji w Polsce:
* dajlerzy
chłopcy i młodzi mężczyźni, najczęściej heteroseksualni świadczący płatne usługi seksualne dla zagranicznych homoseksualistów na Zachodzie (szczególnie w Berlinie); jest pewien typ dajlerów, którzy sprzedają swoje ciało za określony towar;
Yuma
zjawisko specyficzne dla pogranicza zachodniego, określenie kradzieży rozmaitych towarów w Niemczech i innych państw zachodnich; ostatnio obserwuje się nowe zjawisko wśród osób zajmujących się yumą (yumacze): niektórzy rezygnując z procederu kradzieży na Zachodzie, ze względu na zaostrzone sankcje prawne w Niemczech, zaczynają uprawiać prostytucję, najczęściej homoseksualną; często osoby te określane są także jako dajlerzy.
* Eros Center
nowocześnie zorganizowane domy publiczne z szeroką gamą usług;
* Dominas
miejsca, gdzie oferowane są specjalistyczne usługi np. sadomasochistyczne;
* Peep-shows
oznacza miejsce, w którym najczęściej kobiety tańczą nago lub rozbierają się na obrotowej scenie w celu pobudzenia seksualnego oglądających je przez szybę osób. Okienko odsłania się po wrzuceniu monety lub zapłaceniu odpowiedniej sumy pieniędzy. W niektórych typach peep-show w Polsce istnieje możliwość odbycia stosunku seksualnego z tancerką;
* Seks-Video
organizowane jest przy niektórych typach sex shopów, gdzie po obejrzeniu filmu pornograficznego możliwy jest kontakt seksualny z zatrudnionymi kobietami lub mężczyznami, po uiszczeniu dodatkowej opłaty;
* Seks na telefon
w ostatnim czasie coraz częstszą formą pozyskiwania klienta jest zamieszczanie w prasie ofert typu: "uwodzicielka, atrakcyjna studentka, flecistka, nastolatka, seksowna dyskretnie zaprosi" wraz z podaniem numeru telefonu, najczęściej komórkowego; bardzo często dla tych dziewcząt i kobiet jest dorywcza forma pracy; decydując się na ogłaszanie w prasie liczą na to, że będą całkowicie niezależne
czasami bywają jednak włączone do sieci agencji towarzyskich;
* Seks telefon
forma usługi polegająca na prowadzeniu rozmowy o zabarwieniu erotycznym, numery telefonów rozpoczynające się od 0-700 najczęściej reklamowane są w prasie i komercyjnych stacjach telewizyjnych, koszt rozmowy pokrywa w całości dzwoniący; (z założenia osoby pracujące w seks-telefonie nie powinny umawiać się z rozmówcami na świadczenie usługi seksualnej; zaliczanie tej formy do typologii prostytucji uzależnione jest od tego czy osoba zatrudniona w seks-telefonie umawia się z klientem);
* Agencje towarzyskie
opisane dokładnie poniżej.

Agencje towarzyskie w Polsce są prawnie zarejestrowaną formą działalności gospodarczej; instytucją wynajmującą za odpowiednią opłatą osoby do towarzystwa, świadczącą m.in. usługi w zakresie masażu erotycznego. W agencji towarzyskiej zatrudnia się osoby narodowości polskiej i obcej, które w umowie o pracę deklarują, że nie będą świadczyły usług seksualnych klientom. Istnieją jednak przesłanki, że tego typu działalność jest prowadzona. Usługi mogą być świadczone na miejscu w agencji towarzyskiej lub pod wskazanym przez klienta adresem. Bywa, że agencje powiązane są w sieć zarządzaną przez jedną osobę lub grupę osób. Wtedy zatrudnione w nich osoby co jakiś czas przechodzą do innej agencji z sieci, aby klienci mogli skorzystać z usług coraz to innych prostytutek. "Prostytutka, jak każdy inny towar, po jakimś czasie się nudzi"
tak to zjawisko skomentował jeden z właścicieli agencji. Ciągła rotacja dziewcząt zapewnia agencjom większą popularność i konkurencyjność oraz zwiększenie dochodów.
Wśród osób zatrudnionych w agencji ogromna większość to kobiety. Agencje te świadczą usługi mężczyznom. Zdarza się, że z takich agencji korzystają również kobiety, ale rzadko są to lesbijki, częściej pary chcące spróbować nieznanego dotąd urozmaiconego seksu. Niewiele jest agencji towarzyskich, w których usługi świadczone są wyłącznie przez mężczyzn dla kobiet. Ceny w nich są średnio dwa razy wyższe niż w tych, w których pracują kobiety. Wzrasta liczba agencji przeznaczonych jedynie dla mężczyzn homoseksualnych.
Agencję zakłada się w ciągu kilkunastu minut. Wystarczy wypełnić odręcznie poniższy wniosek i złożyć go w Wydziale Działalności Gospodarczej Urzędu Miasta.

................................
miejsce i data


ZGŁOSZENIE
DO EWIDENCJI DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ (



1. ..................................................................................................................................... oznaczenie podmiotu gospodarczego - imię i nazwisko, nazwa


2. .....................................................................................................................................
miejsce zamieszkania - adres stały


3. .....................................................................................................................................
pełnomocnicy - imiona i nazwiska


4. .....................................................................................................................................
określenie przedmiotu działalności gospodarczej
.....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

5. ......................................................................................................................................
miejsce wykonywania działalności gospodarczej


6. ......................................................................................................................................
data rozpoczęcia działalności gospodarczej





UWAGA! Przy zmianach podać numer ewidencyjny posiadanego zaświadczenia.

UWAGA! Odbiór zaświadczenia w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku.



..........................................................
podpis - podpisy przy spółkach

Właścicielem agencji może być osoba pełnoletnia. Wymagany kapitał własny to pieniądze, potrzebne na znaczki skarbowe dołączane do podania. Adres agencji może być adresem zamieszkania właściciela. Jeżeli agencja nie posiada stałego miejsca działalności, świadczy usługi w domach klientów lub innych miejscach przez nich wskazanych, wówczas właściciele w punkcie 5 wniosku wpisują: "obszar kraju".
Najwięcej emocji wzbudza punkt 4, w którym właściciele opisują działalność agencji. Oto kilka autentycznych przykładów opisów działalności agencji towarzyskich:
* "Taksówka osobowa. Eksport
Import, handel hurtowy, detaliczny, skup i sprzedaż art. przemysłowych i używanych, części i akcesoria samochodowe, samochody. Działalność kulturalno-rozrywkowa."
* "Handel okrężny i hurtowy
art. spożywcze, przemysłowe, kasety magnetofonowe czyste i nagrane oraz kasety magnetowidowe czyste. Przewóz osób samochodem osobowym. Lombard
udzielanie pożyczek pod zastaw. Działalność kulturalno
rozrywkowa."
* "Usługi matrymonialno-kulturalne. Przepisywanie podań, prowadzenie ksiąg."
* "Stolarstwo
produkcja i usługi. Transport samochodowy. Eksport
Import, handel detaliczny, hurtowy, sprzedaż artykułów przemysłowych, spożywczych, wyrobów tytoniowych pochodzenia krajowego i zagranicznego. Skup opakowań szklanych. Działalność rozrywkowa
usługi towarzyskie."
* "Mała gastronomia obwoźna. Działalność kulturalno-rozrywkowa. Pośrednictwo handlowe."
* "Wszystkie usługi w zakresie robót budowlanych. Usługi towarzyskie. Działalność kulturalno-rozrywkowa."
* "Działalność kulturalno-rozrywkowa. Masaż, bilard, gastronomia. Handel samochodami, pomoc drogowa, blacharstwo
lakiernictwo, handel okrężny, kasety video."
* "Usługi towarzyskie, reklamowe, elektroniczne, handel okrężny."
Większość właścicieli ogranicza opis jedynie do krótkiego określenia: "Działalność kulturalno-rozrywkowa" lub "Świadczenie usług towarzyskich."
Jeżeli chodzi o oznaczenia podmiotu gospodarczego, to jedynie połowa agencji tytułuje się kobiecym imieniem i jasnym sformułowaniem: agencja towarzyska. Pozostali właściciele nazywają swoją działalność salonami masażu, restauracjami, drink-barami, klubami nocnymi, klubami Go-Go (nazwa pochodzi od tańca Go-Go, który tancerka wykonuje przy rurze). Spotkać się również można ze znanymi ze swej rzeczywistej działalności agencjami, które w urzędowych dokumentach miały nazwy: Przedsiębiorstwo handlowo-usługowe, Przedsiębiorstwo budowlano-usługowe, Hurtownia wielobranżowa.
Liczba agencji kształtuje się w zależności od wielkości i charakteru miasta. Więcej ich jest w dużych miastach wojewódzkich, miastach portowych, miastach, w których przebiegają szlaki turystyczne, miejscowościach przygranicznych i wynosi od 20 do 80. W każdej lokalnej gazecie znaleźć można od kilkunastu do kilkadziesiąt adresów.
Agencje zakładane są w wynajętych mieszkaniach, w domkach jednorodzinnych, są częścią klubu nocnego, restauracji. Różnią się między sobą formą działalności. Do tych założonych w mieszkaniach klienci dostają się po uprzednim kontakcie telefonicznym. Te prowadzone w domkach jednorodzinnych najczęściej posiadają na parterze mały bar, można przyjść na drinka bez wcześniejszego umawiania się. Jeżeli są prowadzone jako dodatkowa działalność restauracji, czy klubu nocnego, o dziewczynę trzeba pytać kelnera, barmana lub czekać na inwencję kobiet. Pokoje, w których przyjmowani są klienci, często wyposażone są jedynie w łóżko. Czasami do dyspozycji klientów udostępnione są różne gadżety (wibratory, prezerwatywy z wypustkami, skórzana odzież). W ekskluzywnych agencjach są doskonale wyposażone, przestronne łazienki z dużymi, okrągłymi wannami. Agencje dysponują także sauną, siłownią a nawet basenem. Właściciele agencji coraz większą uwagę skupiają na aranżacji wnętrz. Erotyczna atmosfera spowodowana kolorystyką ścian i pościeli, wonią kadzideł, specyficznym urządzeniem wnętrz przysporzy agencji wielu stałych klientów.
Nie jest regułą, że kobiety zatrudnione w agencjach towarzyskich w godzinach otwarcia chodzą wyzywająco, erotycznie ubrane, najczęściej w wysokich butach, w kusych, obcisłych spódniczkach (czasem bez), obowiązkowo w pończochach, koronkowych stanikach lub topless. Są agencje, w których kobiety prezentują się w sukniach wieczorowych. Starają się zachęcić klientów do udania się do pokoju, proponują alkohol. Klient, jeśli zdecyduje się na którąś z pracownic, za usługę płaci przed udaniem się do pokoju właścicielowi agencji. Czasami należność pobiera barman albo sama kobieta. Opłata z góry jest najczęściej stałą zasadą w agencjach. W ten sposób właściciele starają się ustrzec przed sytuacjami, w których klient nie chciałby zapłacić, gdyż nie czułby się usatysfakcjonowany jakością usług. Wszystkie osoby świadczące usługi seksualne muszą rozliczyć się z zarobionych pieniędzy z właścicielem. Napiwki i prezenty mogą zostawić sobie, choć w niektórych agencjach również i tą częścią zarobku dzielą się z opiekunem. Prezentami są często perfumy, drogie alkohole, odzież, biżuteria. Ze względu na to, że niektórzy klienci agencji towarzyskich prowadzą nielegalne interesy, artykuły te pochodzą z przemytu. Zdarza się, że osobie sprzedającej usługi seksualne spodoba się samochód klienta, jeżeli dojdzie do transakcji, raty spłacane są w razach.
Cennik usług świadczonych w agencji towarzyskiej wzbudza wiele emocji. Za godzinę spędzoną w towarzystwie "namiętnej, bezpruderyjnej pani" należy zapłacić minimum 150 zł. Nie ma znaczenia fakt, czy w tym czasie dojdzie do seksualnego zaspokojenia klienta. Liczy się czas. Noc z profesjonalistką to często wydatek rzędu 1000 zł. Oprócz świadczenia klasycznych usług kobieta spełni mniej lub bardziej wyrafinowane pragnienia klienta: bicie, udawanie uczennicy. Za towarzystwo luksusowej prostytutki oraz ekskluzywną oprawę klienci płacą w "twardej walucie", a ceny nie odbiegają od światowych standardów
od 1000 USD w górę.
W agencjach duży nacisk kładzie się na anonimowość zarówno klientów jak i pracownic. Powstały salony masażu, w których kobiety pracują mając zakryte twarze. Właścicielka salonu w jednym z wywiadów w TV mówi o tym, iż metoda ta spotkała się z dużą aprobatą ze strony klientów. Jest również doskonałym rozwiązaniem dla pracownic. Świadomość, że nie zostaną rozpoznane, daje im niewątpliwie większy komfort pracy.
Właściciele pozyskują personel poprzez zamieszczanie ogłoszeń w lokalnej prasie. Szukają bezpruderyjnych pań lub modelek do pracy w agencji reklamowej. Mówią, że chętnych nie brakuje. Ze wszystkich pań, które odpowiedzą na ogłoszenie, 2 do 5 zdecyduje się na pracę. Zanim rozpoczną
połowa jeszcze zrezygnuje.
Jeżeli chodzi o narodowość pracowników, w agencji raczej nie ujrzy się, jak w kalejdoskopie, wielu ras i narodowości. Czasami rzeczywiście można spotkać Murzynkę, Mulatkę, Azjatkę, ale zdecydowanie prym wiodą obywatelki byłego ZSRR. Zarabiają mniej niż Polki. Często na naszych drogach spotkać można kobiety świadczące usługi seksualne pochodzące z Bułgarii ale kobiety tej narodowości rzadko zatrudniane są w agencjach towarzyskich.
W większości agencji zatrudnionych jest od 3 do 6 kobiet, kilka pracuje dorywczo, jedna czy dwie nielegalnie. Obywatelki byłego ZSRR najczęściej nie posiadają stałej wizy pobytu. Bywa, że zatrudniane są dziewczęta małoletnie. Oczywiście nie podpisują żadnych umów o pracę. Ten rozdział w działalności agencji jest bardzo interesujący. Kobiety zatrudniane są jako masażystki, kosmetyczki, kelnerki. Ich praca rzeczywiście posiada pewne elementy wymienionych zawodów, ale umowa nigdy nie traktuje o rzeczywistych obowiązkach pracownic. Bywa, że właściciele wręcz żądają pisemnych oświadczeń pracownic, że te nie będą świadczyły usług seksualnych klientom. A w gruncie rzeczy o to tylko chodzi. Mówią, że nie wtrącają się do tego co dzieje się w pokojach.
Agencje z reguły działają całą dobę, choć życie w nich tętni dopiero po 21. Niektóre z kobiet na stałe zamieszkują w lokalach wynajmowanych przez agencje. Spowodowane jest to tym, iż z reguły nie pochodzą z miast, w których pracują. W obcym mieście czują się bardziej anonimowo. Nie dochodzi również do niemiłych niespodzianek, kiedy to tatuś przychodzi do agencji i widzi tańczącą przy rurze córkę. A takie przypadki niestety się zdarzają. Jeżeli agencja jest drugim domem pracownic, wtedy pracują całą dobę. Ustalają z właścicielem dni wolne od pracy, albo między sobą dyżury.
Właściciele lepszych agencji zatrudniają ochraniarzy, aby strzegli bezpieczeństwa dziewcząt i spokoju w interesie. Zdarzyło się, że był nim mąż jednej z pracownic.
Agencje reklamują się w codziennych gazetach, posiadają swoje wizytówki, które rozdają taksówkarzom, rozprowadzają w hotelach. Coraz rzadziej obsługują klientów w ich domach, ze względu na bezpieczeństwo kobiet. Jeżeli jednak klient życzy sobie skorzystać z usług agencji w miejscu przez siebie wyznaczonym, wówczas na miejsce spotkania dowozi kobietę zatrudniony kierowca, który przed usługą pobierze opłatę, osobiście sprawdzi miejsce (najczęściej mieszkanie klienta lub pokój hotelowy), poczeka na nią i zabierze w określonym czasie.


ANALIZA WYNIKÓW BADAŃ

Przed podjęciem kroków badawczych w agencjach towarzyskich bardzo długo wahaliśmy się. Obawialiśmy się przebiegu badań ze względu na krążące opinie o agencjach towarzyskich (często słyszymy o ich powiązaniach ze światem przestępczym). Zachowując wszelkie środki ostrożności postanowiliśmy podjąć to zadanie. Celem naszych badań miała być odpowiedź na pytanie kim są i w jaki sposób funkcjonują kobiety pracujące w agencjach towarzyskich
nowo powstałej formy prostytucji w Polsce. Na podstawie sformułowanych problemów badawczych skonstruowaliśmy kwestionariusz ankiety i postanowiliśmy przeprowadzić badania pilotażowe. Objęły one grupę ośmiu kobiet pracujących w zielonogórskich agencjach towarzyskich. Badania te miały na celu nie tylko zmodyfikowanie narzędzia badawczego, ale również miały pozwolić nam dokonać ostatecznej decyzji zajęcia się tym tematem. Badania właściwe przebiegały w niektórych miastach należących do byłych województw: szczecińskiego, gorzowskiego, zielonogórskiego, legnickiego i wrocławskiego.
Trwały od połowy lutego 1996 do końca sierpnia 1998 roku. Kwestionariusz ankiety, którym posługiwaliśmy się podczas badań, składał się z 130 pytań
23 otwartych, 19 półotwartych, 88 zamkniętych. Respondentki odpowiadały na pytania zamknięte w podane niżej bloki tematyczne:
* cechy społeczno
demograficzne,
* sytuacja rodzinna,
* uświadomienie seksualne i inicjacja seksualna,
* aktywność seksualna,
* wcześniejsze doświadczenia zawodowe,
* motywy wyboru zarobkowania poprzez świadczenie usług seksualnych,
* warunki pracy w agencji towarzyskiej,
* korzystanie z opieki lekarskiej,
* klienci agencji towarzyskich,
* plany na przyszłość,
* wiedza z zakresu HIV/AIDS
test z podstawowych wiadomości.

Ankiety były anonimowe. Ze względu na to, iż w naszej grupie badawczej znalazły się osoby z Ukrainy, Litwy, Białorusi, Rosji, Bułgarii, dla nich kwestionariusz ankiety przygotowaliśmy w języku rosyjskim. Technikę badania ankietowego wspieraliśmy techniką obserwacji uczestniczącej i wywiadu ukrytego. Ogółem przebadano około 300 kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich. Po weryfikacji do dalszej analizy zakwalifikowaliśmy 240 ankiet. Badania prowadzone były w mieszkaniach kobiet, w agencjach towarzyskich. Były bardzo czasochłonne, gdyż wypełnienie jednego kwestionariusza zabierało respondentce czasami więcej niż godzinę (nie licząc czasu potrzebnego na namówienie jej do tego). W zdobywaniu informacji bardzo pomocni okazali się kierowcy taksówek. Znając właścicieli agencji odradzali nam przeprowadzanie badań w agencjach z różnych względów "niebezpiecznych". Wiele czasu poświęciliśmy na przemyślenie, przedyskutowanie, opracowanie takich technik dotarcia i zachęcenia właścicieli do wyrażenia zgody na przeprowadzenie badań w ich agencjach, aby nie czując się zagrożonymi nie stwarzali zagrożenia badaczom. Wiele zawdzięczamy policjantom na co dzień zawodowo stykającymi się ze zjawiskiem prostytucji. Bez ich pomocy niniejsze opracowanie nie doszłoby do skutku.
W prezentowanym opracowaniu niejednokrotnie używamy pojęcia: prostytutki, powołując się na innych autorów, a niejednokrotnie sami tak piszemy. Mamy jednak świadomość, że pojęcie "prostytutka" ma charakter pejoratywny i działa stygmatyzująco. Dlatego też opowiadamy się za tym, aby używać określenia osoby świadczące usługi seksualne. W wielu krajach i programach UNAIDS obecnie używa się zamiennie określeń "osoba sprzedająca usługi seksualne", "osoba świadcząca usługi seksualne", "seks-worker", "seksarbeiter(in), "pracownik seksualny", nawet jeżeli te trzy ostatnie wydają się kontrowersyjne. W naszym ujęciu prostytucją jest zjawisko o skali społecznej polegające na tym, że pewna część społeczeństwa świadczy usługi seksualne bez zaangażowania emocjonalnego, w zamian za korzyści materialne. Osobą prostytuującą się będzie osoba, która świadczy usługi seksualne bez zaangażowania emocjonalnego, w zamian za korzyści materialne.

Cechy społeczno-demograficzne badanych

Wśród kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich zdecydowaną większość stanowią Polki. Pozostałe są obywatelkami byłego ZSRR
19,17%. Wśród badanych 3 to obywatelki Bułgarii (tabela 5). Prowadząc obserwacje na trasach autostrad i drogach przygranicznych zauważyliśmy, że Bułgarki stanowią duży odsetek kobiet świadczących usługi seksualne dla kierowców, choć ostatnio jest coraz więcej kobiet z Ukrainy.

Tabela 5. Narodowość badanych
Narodowość N=240 % Polska 191 79,58 Rosja 21 8,75 Ukraina 22 9,16 Białoruś 2 0,84 Litwa 1 0,42 Bułgaria 3 1,25 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00
Wiek badanych zawarliśmy w przedziałach. Udział respondentek w przyjętych kategoriach wiekowych przedstawiał się następująco (tabela 6):

Tabela 6. Wiek respondentek w momencie badań
Przedział wiekowy N=240 % 13 - 15 lat 3 1,25 16
18 lat 13 5,42 19 - 25 lat 123 51,25 26
30 lat 80 33,33 31 - 37 lat 21 8,75 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00Najmłodsza respondentka miała 13 lat, najstarsza 37. Najliczniejszą grupę kobiet stanowią osoby między 19 a 25 rokiem życia (51,25%). Jedna trzecia badanej populacji to kobiety w wieku od 26 do 30 lat. Niewiele jest kobiet pracujących w agencjach towarzyskich po 30 roku życia. Żadna z zatrudnionych w agencjach towarzyskich kobiet nie przekroczyła 37 roku życia.

Tabela 7. Stan cywilny badanych
Stan cywilny N=240 % Panna 142 59,17 Mężatka 1 raz 27 11,25 Mężatka 2 razy i więcej 8 3,33 Rozwódka 34 14,17 W separacji 20 8,33 Wdowa 0 0,00 Związek nieformalny 9 3,75 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00
Najliczniejszą grupę stanowią panny
59,17%. W związku z mężczyzną żyją 44 kobiety. Mężatkami jest 35 kobiet, co stanowi 14,58% badanej grupy. Są również rozwódki i kobiety żyjące w separacji
razem 22,5%. Reasumując: kobiety stanu wolnego stanowią 81,67% badanej grupy (tabela 7).

Tabela 8. Poziom wykształcenia badanych
Wykształcenie N=240 % Niepełne podstawowe 6 2,50 Podstawowe 45 18,75 Zawodowe 84 35,00 Niepełne średnie 25 10,41 Średnie 54 22,50 Policealne 13 5,42 Wyższe 13 5,42 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00W tabeli 8 przedstawiono podział badanych ze względu na wykształcenie. Większość kobiet podjęła naukę w szkołach średnich: 35% ukończyło szkoły zawodowe, 22,5% - szkoły średnie. 10,41% zakwalifikowało swoje wykształcenie jako niepełne średnie, z czego 35,7% kształci się nadal. 10,84% badanych legitymuje się wykształceniem wyższym niż średnie, Cztery kobiety spośród nich jeszcze studiują. Najniższe wykształcenie ma 51 spośród przebadanych przez nas osób: 6 nie ukończyło szkoły podstawowej, 45 przerwało naukę po jej ukończeniu.
Tabela 9. Zawód wyuczony
Zawód N=240 % Bez zawodu 47 19,58 Technik ekonomista 42 17,50 Krawcowa 24 10,00 Sprzedawca 22 9,16 Kucharz 18 7,50 Pielęgniarka 18 7,50 Fryzjer 14 5,83 Uczeń 7 2,91 Nauczycielka 6 2,50 Tancerka 5 2,10 Studentka 4 1,67 Pracownik biura 3 1,25 Magister* 3 1,25 Technik rolnik 3 1,25 Plastyk 2 0,83 Barmanka 2 0,83 Chemik 1 0,42 Technik budowlany 1 0,42 Kontroler towarów 1 0,42 Brak danych 17 7,08 Ogółem 240 100 *w ten sposób określiliśmy osoby, które zadeklarowały ukończenie studiów wyższych,
nie podając jednak specjalizacji

Jedna piąta badanych zadeklarowała brak kwalifikacji zawodowych. Nauczycielki i pielęgniarki stanowią łącznie 10% badanych, 42 spośród badanych ma średnie wykształcenie ekonomiczne, 24 jest krawcowymi, 22 sprzedawczyniami. Liczną grupę zawodową stanowią kucharki, fryzjerki (tabela 9).

Tabela 10. Miejsce pochodzenia badanych
Miejsce pochodzenia N=240 % Miasto do 50 tys. mieszkańców 38 15,83 Miasto 50
100 tys. mieszkańców 55 22,92 Miasto 100
250 tys. mieszkańców 63 26,25 Miasto powyżej 250 tys. mieszkańców 43 17,92 Wieś tuż przy wojewódzkim mieście 17 7,08 Wieś blisko średniego miasta 9 3,75 Wieś z dala od miast 14 5,83 Brak danych 1 0,42 Ogółem 240 100,00Badane osoby wywodzą się z dużych miast, w których jest większa anonimowość i mniejsza kontrola społeczna, które prawdopodobnie sprzyjają podjęciu decyzji o uprawianiu prostytucji. 17 spośród mieszkanek wsi zamieszkiwało blisko wojewódzkiego miasta. Ponad 70% badanych przez nas kobiet pochodzi z dużych miast (tabela 10).

Tabela 11. Stosunek respondentek do religii
Stosunek do religii N=240 % Wierząca, praktykująca (chodzi do kościoła, spowiada się) 13 5,41 Wierząca, ale nie praktykująca 154 64,17 Niewierząca 51 21,25 Chodzi do kościoła z innych powodów niż religijne 18 7,50 Brak danych 4 1,67 Ogółem 60 100,00
Stosunek do religii prezentuje tabela 11. Osobami wierzącymi określiło się 69,58% badanych, lecz tylko 5,41% badanej populacji deklaruje uczestnictwo we mszy, spowiedzi. Prawie dwie trzecie respondentek to osoby nie chodzące do kościoła bądź uczęszczające sporadycznie, okazjonalnie, zwłaszcza zaś nie spowiadające się, nie przyjmujące sakramentu komunii. Jako niewierzące określiło się 51 (21,25%) spośród badanych. Ze względu na inne powody niż religijne uczęszcza do kościoła 7,5% kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich.


Sytuacja rodzinna badanych

Tabela 12. Poziom wykształcenia rodziców respondentek
MATKA OJCIEC Wykształcenie N=240 % N=240 % Niepełne podstawowe 11 4,59 7 2,91 Podstawowe 57 23,75 42 17,50 Zawodowe 74 30,83 97 40,41 Niepełne średnie 18 7,50 5 2,10 Średnie 42 17,50 34 14,16 Policealne 14 5,83 16 6,67 Wyższe 12 5,00 17 7,08 Dom dziecka 3 1,25 3 1,25 Brak danych 9 3,75 19 7,92 Ogółem 240 100,00 240 100,00Wykształcenie rodziców respondentek przedstawia tabela 12. Rodzice kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich najczęściej posiadają wykształcenie zawodowe (matki
30,83%, ojcowie
40,41%). Wśród osób z wykształceniem niepełnym podstawowym i podstawowym zdecydowaną większość stanowią matki. Trzy spośród przebadanych kobiet wychowywały się w domach dziecka, nie znając rodziców nie odpowiedziały na te i inne pytania analizowane w późniejszych tabelach. Dlatego, w podobnych sytuacjach, ich odpowiedzi będą zamieszczane osobno, aby nie łączyć ich z tymi osobami, które z innych względów nie odpowiedziały na dane pytania.

W procesie wychowania istotną rolę odgrywa struktura rodziny pochodzenia. Dla potrzeb badań podzieliliśmy ją na następujące typy:
* niepełna, w której brakuje ojca,
* niepełna, w której brakuje matki,
* pełna, z obojgiem rodziców, liczba rodzeństwa od 0 do 3,
* wielodzietna, oboje rodziców, liczba rodzeństwa większa niż 3,
* wielopokoleniowa: w jednym gospodarstwie domowym zamieszkują 3 pokolenia, (w żadnej z rodzin wielopokoleniowych przebadanych kobiet nie było więcej niż 3 dzieci, dlatego nie zaistniała sytuacja, w której jedną rodzinę można było zakwalifikować do dwóch typów),
* zrekonstruowana, małżeństwo po rozwodzie, obecność ojczyma bądź macochy,
* Dom Dziecka, wychowanie w domu dziecka.

Tabela 13. Typ rodziny pochodzenia badanych
Typ rodziny N=240 % Niepełna, brak ojca 33 13,76 Niepełna, brak matki 4 1,67 Pełna 80 33,33 Wielodzietna 26 10,83 Wielopokoleniowa 49 20,42 Zrekonstruowana 41 17,08 Dom dziecka 7 2,91 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00
Tabela 13 zawiera dane na temat rodziny pochodzenia badanych. Większość kobiet wywodziła się z rodzin pełnych, w których liczba rodzeństwa była równa lub mniejsza 3 (33,33%). W domach o dużej liczbie domowników wychowywało się 31,25% badanych, z tego 65,33% zamieszkiwało wspólnie z dziadkami. W rodzinach niepełnych wychowało się 37 osób (15,43%), tylko w 4 brakowało matki. W rodzinach po rozwodzie rodziców zamieszkiwało 41 osób, bez biologicznego ojca, lecz wspólnie z ojczymem. W domu dziecka wychowywało się 7 spośród badanych. Wynika z tego, że prawie jedna trzecia respondentek wychowywała się bez biologicznego ojca.
Wyniki dotychczasowych badań zdają się zaprzeczać stereotypowi, że większość kobiet świadczących usługi seksualne wywodzi się z rodzin patologicznych, niepełnych, których rodzice legitymują się bardzo niskim poziomem wykształcenia.

Tabela 14. Poziom warunków materialnych w ocenie badanych
Poziom warunków materialnych N=240 % Dobrobyt 18 7,50 Przeciętne 110 45,83 Skromne 86 35,83 Właściwie bieda 22 9,17 Dom dziecka 3 1,25 Brak danych 1 0,42 Ogółem 240 100,00Większość badanych określiła warunki materialne w domu rodzinnym jako przeciętne (tabela 14). Tylko 7,5% uznała, że wychowywała się w dobrobycie. Poniżej przeciętnej określiła zamożność domu rodzinnego jedna trzecia badanych. 9,17% respondentek żyło w biedzie. Problem niewystarczających środków do życia nadal istnieje i w naszej grupie badawczej odgrywa istotną rolę. Dla większości ankietowanych decydującym czynnikiem pracy w seks biznesie stało się zaspokojenie potrzeb materialnych bądź też podwyższenie standardu życia.

Atmosfera panująca w domu rodzinnym i wynikające z niej samopoczucie domowników, są bardzo istotnymi czynnikami jeśli chodzi o budowę więzi międzyludzkich w rodzinie. Ważnym jest, czy domownicy czują się w domu bezpiecznie, czy zaspokojona jest potrzeba bliskości i miłości drugiego człowieka. Wyniki badań w tym zakresie prezentuje tabela 15.

Tabela 15. Atmosfera w domu rodzinnym
Atmosfera w rodzinie N=240 % Zgodna 101 42,09 Niespokojna 83 34,58 Kłótnie 20 8,33 Obojętność 33 13,75 Dom dziecka 3 1,25 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00
42,1% badanych oceniło atmosferę domu rodzinnego jako zgodną, 56,66% ma negatywne wspomnienia związane z nastrojem panującym w domu.

Tabela 16. Samopoczucie badanych w domu rodzinnym
Samopoczucie badanych w domu rodzinnym N=240 % Dobre 39 16,25 W zasadzie dobre 71 29,58 Czasem dobre, czasem złe 37 15,42 W zasadzie złe 60 25,00 Złe 24 10,00 Dom dziecka 3 1,25 Brak danych 6 2,50 Ogółem 240 100,00
Zdecydowanie dobrze w domu czuło się 16,25 % badanych kobiet. Najliczniejszą grupę stanowią kobiety, które oceniają jako w "zasadzie dobre" swoje samopoczucie w domu rodzinnym (29,58%) (tabela 16).
Po dokonaniu zestawienia powyższych zmiennych spostrzegamy, iż większość stanowią kobiety, których dobre samopoczucie wynika z pozytywnej atmosfery w domu rodzinnym. Niespokojna atmosfera, bardziej niż kłótnie i obojętność, wpływała na negatywne odczucia badanych kobiet.

Tabela 17. Obdarzanie miłością dzieci przez rodziców
Czy respondentka czuła się w domu kochanym dzieckiem ? N=240 % Tak 124 51,67 Nie 100 41,66 Brak danych 16 6,67 Ogółem 240 100,00
Tabela 18. Akty przemocy w rodzinie
Badane zagadnienie N=240 % Stosowanie przemocy Stosowanie przemocy często bez powodu 94 39,15 Stosowanie przemocy gdy dziecko zawiniło 60 25,00 Brak przemocy 81 33,75 Brak danych 5 2,10 Ogółem 240 100,00 Czy była w dzieciństwie wykorzystywana seksualnie ? Tak 17 7,08 Nie 217 90,42 Brak danych 6 2,50 Ogółem 240 100,00
Według danych z tabeli 17 kochanym dzieckiem czuło się 51,67% kobiet. 87,5% z nich wychowywanych było w zgodnej atmosferze. Cieszyły się również dobrym samopoczuciem. Wśród obdarzonych w dzieciństwie przez rodziców uczuciem miłości bitych, kiedy zawiniły, było 52,9%; bitych bez powodu
14,7%. W grupie tej znajdują się również te kobiety, które w dzieciństwie wykorzystywano seksualnie (co trzecia z wykorzystywanych kobiet). Brak miłości rodziców dotykał kobiety wychowane w niespokojnej i kłótliwej atmosferze. Najczęściej grupa ta oceniała swoje samopoczucie jako złe lub właściwie złe. Wśród niekochanych przez rodziców kobiet 52,1% było bitych, kiedy zawiniły. 43,4% kobiet rodzice bili bez powodu. Tylko jedną z kobiet, która nie czuła się kochanym dzieckiem, rodzice nie karali fizycznie. Do wykorzystania seksualnego przyznała się w tej grupie badanych największa liczba kobiet (tabela 18).
W badanej grupie karanie fizyczne dzieci przyjęte jest w domach gdzie matka posiada wykształcenie średnie lub podstawowe oraz w domach, w których ojciec ma wykształcenie zawodowe. Bicie bez powodu praktykowane jest tam, gdzie matka ma wykształcenie zawodowe, także w domach, w których ojciec posiada wykształcenie zawodowe. Wobec dzieci nie stosują rodzice kar cielesnych w domach, w których matka otrzymała wykształcenie średnie i gdzie ojciec legitymuje się wykształceniem wyższym. Wśród kobiet wykorzystywanych seksualnie w dzieciństwie 37,5% wychowało się w domach, gdzie matka posiadała wykształcenie niepełne podstawowe. Taka sama liczba kobiet pochodzi z domu, w którym matka ukończyła szkołę zawodową. Najliczniejsza grupa kobiet wykorzystywanych seksualnie pochodzi z rodzin, w których ojciec posiada wykształcenie zawodowe.

Tabela 19. Typ kierowania w rodzinie pochodzenia badanych
Typ kierowania N=240 % Matriarchalny 79 32,91 Patriarchalny 95 39,58 Egalitarny 52 21,66 Dom dziecka 3 1,25 Brak danych 11 4,58 Ogółem 240 100,00
U prawie 40% rodzin pochodzenia badanych, osobą dominującą w rodzinie był ojciec. Najmniej popularny był ten typ kierowania w rodzinie, w którym ojciec i matka mają równe prawa (tabela 19).


Tabela 20. Forma kontaktu z rodziną pochodzenia
Forma kontaktu N=240 % Częste spotkania 69 28,75 Listy, telefony 66 27,5 Kontakty sporadyczne 67 27,91 Bez kontaktu 34 14,17 Dom Dziecka 3 1,25 Brak danych 1 0,42 Ogółem 240 100,00
Z danych prezentowanych w tabeli 20 wynika, iż 27,91% badanych utrzymuje z rodziną pochodzenia jedynie sporadyczne kontakty. 27,5% telefonuje i utrzymuje kontakt listowny. 69 spośród badanych przez nas kobiet stara się często spotykać z rodziną. Nie utrzymuje kontaktu 14,17% badanych.

Powyższe opracowania dotyczyły układu stosunków między członkami rodzin pochodzenia respondentek. Wiemy, że niektóre z kobiet zdecydowały się na założenie własnych rodzin, żyją w związku małżeńskim, lub przeszły nieudaną próbę budowania trwałego związku z mężczyzną. Tabele 21-23 przedstawiają dane na temat jaki stosunek do tych związków mają badane kobiety, czy posiadają dzieci i kto sprawuje nad nimi opiekę.

Tabela 21. Ocena stałego związku z mężczyzną
Ocena związku N=54 % Związek bardzo udany, dający poczucie szczęścia 10 18,52 Związek udany, potrzeba jego trwania, pogłębiania 8 14,81 Okresowo konfliktowy, przeważa akceptacja, potrzeba utrzymania 17 31,48 Przewaga konfliktowych sytuacji, niewiara w trwałość 9 16,67 Nieudany, konfliktowy, potrzeba zerwania, odejścia 10 18,52 Brak danych 0 0,00 Ogółem 54 100,00Udanym związkiem z mężczyzną cieszy się tylko 18 ankietowanych. 17 żyje w okresowo konfliktowym związku, mając jeszcze nadzieję na utrzymanie go. Pozostałe z kobiet jest w związkach konfliktowych, nieudanych, które chcą opuścić.

Tabela 22. Liczba dzieci posiadanych przez respondentki
Liczba posiadanych dzieci N=240 % Jedno 37 15,41 Dwoje 29 12,08 Troje 6 2,50 Czworo 1 0,42 Wcale 163 67,92 Brak danych 4 1,67 Ogółem 240 100,00
73 kobiety zatrudnione w agencjach towarzyskich są matkami (30,41%). Połowa z nich posiada jedno dziecko (tabela 22).

Tabela 23. Sprawowanie opieki nad dziećmi
Kto sprawuje opiekę N=73 % Matka dziecka 22 30,14 Ojciec dziecka 7 9,59 Rodzice dziecka 7 9,59 Rodzina 33 45,20 Same się wychowują 1 1,37 Dom Dziecka 3 4,11 Brak danych 0 0,00 Ogółem 73 100,00
Opiekę nad dziećmi pracownic agencji towarzyskich najczęściej sprawują dziadkowie, krewni (45,20%). W 22 przypadkach dziećmi zajmują się matki. Pozostałymi dziećmi opiekują się obydwoje rodzice, bądź jedynie ich ojcowie. Tylko w jednym przypadku dzieci są na tyle dorosłe i samodzielne, że wychowują się same. Troje z dzieci pracownic agencji towarzyskich zostało oddanych do domu dziecka. Ponad połowa dzieci nie jest wychowywana w rodzinie pełnej (tabela 23).


Uświadomienie seksualne i inicjacja seksualna badanych

"W praktyce proces uświadomienia seksualnego przybiera postać pewnego ciągu pojawiających się u dziecka pytań, od najbardziej oczywistych ("skąd się biorą dzieci?") po bardziej szczegółowe i skomplikowane, dotyczące całej sfery życia seksualnego."24 Problematyka badań dotyczyła procesu uświadomienia seksualnego, dojrzewania i zachowań seksualnych. Dla nas najważniejszym było zdobycie informacji o źródłach, z jakich respondentki czerpały wiedzę o życiu seksualnym. Dzięki temu będzie można ocenić rzetelność informacji przekazywanych badanym w toku uświadomienia seksualnego. Pierwsze pytania dotyczące badanego zagadnienia miały na celu stwierdzenie, czy istniał w domu badanych zwyczaj prowadzenia szczerych i otwartych rozmów (tabela 24).

Tabela 24. Zwyczaj prowadzenia szczerych rozmów w domach rodzinnych badanych
Czy był zwyczaj prowadzenia szczerych rozmów N=240 % Tak 43 17,92 Tylko na niektóre tematy 69 28,75 Czasami 56 23,33 Nie 65 27,08 Dom Dziecka 3 1,25 Brak danych 4 1,67 Ogółem 240 100,00W większości domów podejmowano szczere rozmowy, ale tylko 17,92% respondentek odpowiedziało zdecydowanie "tak" na postawione pytanie. 28,75% rozmawiało szczerze z rodzicami, ale jedynie na niektóre tematy. Nie było zwyczaju prowadzenia szczerych rozmów w domach rodzinnych 27,08% badanych, być może z braku bliższych więzi emocjonalnych pomiędzy członkami rodziny, z braku głębszego wzajemnego zainteresowania życiem, problemami. Zwierzenia, rozmowy, dialog, dyskusje umożliwiają rozładowanie napięć i stresów. Powodują doskonalenie umiejętności słuchania, reagowania na potrzeby innych. Uczą wyrażania myśli i uczuć. Tabela 25 prezentuje sposób traktowania seksualności przez rodziców respondentek.

Tabela 25. Traktowanie seksualności w domach rodzinnych badanych
Badane zagadnienie N=240 % Czy w domu rozmawiano swobodnie na tematy dotyczące seksualności? Tak 69 28,75 Nie 171 71,25 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00 Czy rodzice ujawniali swój seksualizm wobec dzieci? Ukrywali 126 52,5 Wyrażali swe uczucia, pocałunki itp. 48 20,00 Nie krępowali się nagością 35 14,58 Nie ukrywali współżycia płciowego 19 7,92 Dom dziecka 3 1,25 Brak danych 9 3,75 Ogółem 240 100,00
Większość respondentek nie rozmawiała z rodzicami na tematy dotyczące seksualności. Twierdzi tak 71,25% badanych. Inaczej przedstawia się problem okazywania przez rodziców swojej seksualności. Połowa badanych stwierdziła, że rodzice ukrywali przed dziećmi wzajemne uczucia wobec siebie. Krańcowo odmienny styl postępowania, tj. nieskrępowanie się przed dziećmi swą nagością, a nawet niekrycie się ze współżyciem płciowym, można przypisać (wg badań Z. Izdebskiego) tylko nielicznym rodzinom (odpowiedzi dziewcząt
1,3%, chłopców
2,8%25). W naszej grupie badawczej takich rodzin jest 22,5%. Najbardziej prawidłowy styl postępowania (okazywanie uczuć) przejawiało 20% rodziców badanych kobiet.

Tabela 26. Źródła informacji dotyczących życia seksualnego
Źródła informacji N=240 % Rodzina Tak 71 29,58 Nie 169 70,42 Ogółem 240 100,00 Rówieśnicy 130 54,17 Media 216 90,00 Książki 88 36,67 Lekarz 2 0,83 Szkoła 26 10,83 Kościół 2 0,83 Chłopak 5 2,10 Brak danych 0 0,00 Ogółem 469* * możliwych było wiele odpowiedzi; % dla N = 240


Ponad połowa badanych jako wiarygodne źródło informacji o życiu seksualnym uznała rówieśników (tabela 26). Media i literatura odgrywają najistotniejszą rolę w zdobywaniu wiedzy (media
90%, literatura
36,67%). Niewielka grupa badanych szukała wyjaśnień u lekarza, w szkole, kościele.

Tabela 27. Wiek wystąpienia dojrzałości biologicznej
Przedział wiekowy, w którym wystąpiła dojrzałość biologiczna N=240 % Do 10 roku życia 21 8,75 10 - 13 lat 126 52,5 14 -16 lat 90 37,5 Po 16 roku życia 1 0,42 Brak danych 2 0,83 Ogółem 240 100,00
Wiek wystąpienia pewnych objawów dojrzewania biologicznego przedstawia tabela 27. Połowa kobiet miała pierwszą miesiączkę w 10-13 roku życia. Jedna trzecia dojrzałość biologiczną osiągnęła między 14 a 16 rokiem życia. Liczną grupę stanowią te kobiety, które osiągnęły dojrzałość płciową przed ukończeniem 10 lat. W badanej przez nas grupie jest ich 21 (8,75%). W badaniach Z. Izdebskiego takich przypadków, na ponad tysiąc przebadanych dziewcząt, było zaledwie kilka.

Na ogół do faktu podjęcia stosunków płciowych przywiązuje się dużą wagę. Oddaje to nawet samo pojęcie "inicjacji seksualnej", oznaczając nie tylko zapoczątkowanie życia płciowego, lecz również swoiste wtajemniczenie, wkroczenie w świat doznań i przeżyć zarezerwowanych dla ludzi dojrzałych.

Tabela 28. Wiek inicjacji seksualnej
Wiek inicjacji seksualnej N=240 % Do 10 roku życia 2 0,83 10
12 lat 4 1,67 13
14 lat 11 4,58 15
16 lat 36 15,00 17
18 lat 132 55,00 Powyżej 18 roku życia 51 21,25 Brak danych 4 1,67 Ogółem 240 100,00

Przed 15 rokiem życia odbyło pierwszy stosunek płciowy 7,08% badanych. 55% kobiet swój "pierwszy raz" miało między 17 a 18 rokiem życia. Jedynie 21,25% kobiet podjęło współżycie seksualne po ukończeniu osiemnastego roku życia. Dwie spośród ankietowanych odbyło pierwszy stosunek płciowy przed ukończeniem 10 roku życia (tabela 28).
Najwcześniejsze kontakty seksualne miały miejsce wśród dziewcząt wychowywanych w rodzinach pełnych i wielopokoleniowych, w których osobą dominującą był ojciec. Swoje samopoczucie w domu rodzinnym oceniają negatywnie. Wywodzą się z biednych rodzin. Wobec wszystkich stosowano kary cielesne i większość była wykorzystywana seksualnie. W większości przypadków rodzice nie krępowali się swoją nagością. W obecności jednej z respondentek nie ukrywali współżycia płciowego.
Kontakty seksualne po ukończeniu 18 roku życia zaczęły podejmować kobiety w większości wywodzące się z rodzin pełnych. Typ kierowania w rodzinach tych osób najczęściej miał charakter patriarchalny. W domu rodzinnym większość czuła się dobrze. Prawie połowa z nich wychowywała się w przeciętnych warunkach materialnych. Co druga była bita w domu wtedy, gdy zawiniła. Wobec pozostałych nie stosowano kar cielesnych. Żadna z nich nie była w dzieciństwie wykorzystywana seksualnie. Wobec 86% kobiet, które rozpoczęły współżycie seksualne po 18 roku życia, rodzice skrywali swoją seksualność.

Tabela 29. Motywy inicjacji seksualnej
Motywy inicjacji seksualnej N = 240 % Miłość 60 25,00 Pod naciskiem 41 17,08 Samotność 36 15,00 Chęć zatrzymania chłopca 18 7,50 Zmuszona sytuacją życiową 11 4,58 Ciekawość 44 18,33 Gwałt 16 6,67 Potrzeba bycia dorosłym 11 4,58 Wyjście za mąż 3 1,26 Ogółem 240 100,00 Motywy inicjacji seksualnej przedstawia tabela 29. Najwcześniejsze kontakty seksualne w badanej grupie kobiet były wynikiem gwałtu. Inicjacja seksualna mająca miejsce między 10 a 12 rokiem życia spowodowana była gwałtem, potrzebą bycia dorosłym, naciskiem, sytuacją życiową. Kobiety inicjujące między 13 a 14 rokiem życia jako powód rozpoczęcia życia seksualnego najczęściej podawały chęć zatrzymania chłopca przy sobie. Dla dwóch inicjacja była gwałtem.
W grupie kobiet, które swój "pierwszy raz" przeżyły w wieku 15-16 lat, jako główny motyw podjęcia współżycia seksualnego pojawia się miłość. Taki sam powód podaje najliczniejsza grupa kobiet inicjująca między 17 a 18 rokiem życia. Inicjujące po ukończeniu 18 lat w podejmowaniu współżycia seksualnego kierowały się najczęściej ciekawością i poczuciem osamotnienia. Prawie co czwarta z badanej przez nas grupy kobiet uległa naciskowi w chwili podjęcia współżycia seksualnego. Trzy wśród respondentek przeżyły inicjację po zawarciu związku małżeńskiego.
Bardzo dobre wyniki w nauce sprzyjały późniejszemu podejmowaniu współżycia seksualnego przez respondentki. Najliczniejsza grupa respondentek podjęła współżycie seksualne w wieku 16-18 lat osiągając dostateczne wyniki w nauce. Wśród przebadanych przez nas kobiet 11,5% miało w większości oceny niedostateczne w szkole, wszystkie inicjowały przed 18 rokiem życia.

Tabela 30. Doświadczenie seksualne partnera
Doświadczenie seksualne partnera N=240 % Również dla niego była to inicjacja 23 9,58 Wykazywał brak doświadczenia, choć nie był to jego pierwszy raz 90 37,50 Był doświadczony seksualnie 115 47,92 Brak danych 12 5,00 Ogółem 240 100,00W większości przypadków pierwszym partnerem seksualnym badanych przez nas kobiet był mężczyzna mający poza sobą inicjację seksualną (85,42%). Doświadczeni seksualnie stanowią 56,09% mężczyzn. W 23 przypadkach (9,5%) dla partnerów badanych kobiet był to też debiut seksualny (tabela 30).


Aktywność seksualna

Pytaliśmy nasze respondentki o formy zachowań seksualnych. Z uwagi na to, że tylko 22,5% badanych kobiet jest w stałym związku z mężczyzną, większość odpowiedzi dotyczy zachowań seksualnych, jakie mają miejsce w agencji towarzyskiej, podczas pracy badanych. Tabela 31 prezentuje wyniki dotyczące tego zagadnienia.

Tabela 31. Deklaracja podjęcia form zachowań seksualnych podczas pracy w agencji towarzyskiej
Formy zachowań seksualnych L. odp.
Tak (%) L. odp.
Nie (%) Brak danych Ogółem
l. odp. /% Całowanie w policzek 196 (81,67) 5 (2,10) 39 (16,23) 240 100 Głębokie pocałunki 133 (55,42) 39 (16,23) 68 (28,35) 240 100 Seks oralny bez prezerwatywy 86 (35,83) 90 (37,50) 64 (26,67) 240 100 Seks oralny z prezerwatywą 153 (63,76) 20 (8,33) 67 (27,91) 240 100 Seks w małżeństwie 179 (74,59) 7 (2,91) 54 (22,50) 240 100 Promiskuityzm 172 (71,68) 10 (4,16) 58 (24,16) 240 100 Seks analny bez prezerwatywy 51 (21,25) 113 (47,09) 76 (31,66) 240 100 Seks analny z prezerwatywą 115 (47,91) 48 (20,00) 77 (32,09) 240 100 Seks waginalny bez prezerwatywy 76 (31,66) 82 (34,17) 82 (34,17) 240 100 Seks waginalny z prezerwatywą 182 (76,25) 6 (2,50) 52 (21,25) 240 100 Seks waginalny podczas miesiączki 64 (26,66) 77 (32,08) 99 (41,26) 240 100 Kontakt z odchodami (coprofilia) 2 (0,83) 180 (75,01) 58 (24,16) 240 100 Kontakt z wydalinami ciała (ekstrementofilia) 5 (2,10) 173 (72,07) 62 (25,83) 240 100 Obnażanie się wobec obcych osób (ekshibicjonizm) 179 (74,59) 8 (3,33) 53 (22,08) 240 100 Kontakt z przedmiotem częścią ciała partnera (fetyszyzm) 101 (42,08) 69 (28,75) 70 (29,17) 240 100 Biczowanie siebie lub partnera (flagellantyzm) 56 (23,33) 100 (41,66) 84 (35,01) 240 100 Ubieranie się w odzież należącą do innej osoby tej samej płci (homeowestycyzm) 118 (49,16) 42 (17,50) 80 (33,34) 240 100 Satysfakcje w wyniku cierpienia, bólu (masochizm) 21 (8,75) 147 (61,25) 72 (30,00) 240 100 Erotyczne rozmowy (narratofilia) 182 (75,82) 5 (2,10) 53 (22,08) 240 100 Kontakty trójosobowe (triolizm) 89 (37,08) 84 (35,00) 67 (27,92) 240 100 Dotykanie ustami moczu partnera (urodochiumlagnia) 5 (2,10) 148 (61,65) 87 (36,25) 240 100 Picie moczu partnera (urofagia) 0 (0,00) 174 (72,50) 66 (27,50) 240 100 Orgie 43 (17,91) 124 (51,68) 73 (30,41) 240 100 Kontakt ze zwierzętami (zoofilia) 3 (1,25) 170 (70,84) 67 (27,91) 240 100 Pieszczoty ustami piersi 179 (74,59) 6 (2,50) 55 (22,91) 240 100 Masturbacja 130 (54,18) 43 (17,91) 67 (27,91) 240 100 Pobudzanie członka ręką przez partnerkę 166 (69,17) 11 (4,58) 63 (26,25) 240 100 Pobudzanie pochwy ręką przez partnera 137 (57,09) 30 (12,50) 73 (30,41) 240 100 Używanie wibratora 50 (20,82) 100 (41,66) 90 (37,52) 240 100
Odpowiedzi na tę bardzo intymną część pytań, zawartych w kwestionariuszu ankiety, dało ponad 60% badanych. Można by przypuszczać, że osoby świadczące usługi seksualne łączą w sobie niebywałą swobodę w podejściu do zachowań seksualnych, że większość z nich zaspokaja dewiacyjne potrzeby klientów. Po analizie wyników zamieszczonych w tabeli 31 dochodzimy do zgoła odmiennych wniosków. Dane procentowe podane w poniższej analizie podajemy w oparciu o liczbę kobiet, które odpowiedziały na wybrane pytanie.
* Do masturbacji przyznaje się 130 badanych. 43 uważa, że nigdy tego nie robiły i nie będą próbować (ogółem 17,91%).
* Nie całuje w usta 16,23% pracownic agencji towarzyskich.
* Erotyczne rozmowy z partnerami przeprowadza 75,82% respondentek.
* Biorąc pod uwagę wzajemne pieszczoty narządów płciowych, większa grupa kobiet zdecydowana jest pieścić partnera
69,17%, niż pozwolić jemu na penetrację pochwy
57,09%.
* Na częste zmiany partnerów seksualnych zdecydowało się 71,68% kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich.
* Za realizacją seksualną w małżeństwie opowiedziało się 74,59% badanych, zdecydowanymi przeciwniczkami określiło się 7 kobiet (2,91%).
* Seks oralny bez prezerwatywy zadeklarowało 35,83% respondentek. Z prezerwatywą
63,76%.
* Seks waginalny bez prezerwatywy podejmuje 76 respondentek
31,66%, z prezerwatywą 182
76,25%. Podejmują stosunki seksualne zawsze bez prezerwatywy dwie spośród badanych kobiet.
* Najniebezpieczniejsze, jeśli chodzi o możliwość zakażenia wirusem HIV
stosunki analne bez użycia prezerwatywy
utrzymuje 76 badanych
31,66%. 115 kobiet stosuje w takich sytuacjach prezerwatywę (47,91%).
* Również bardzo ryzykowny kontakt seksualny
współżycie seksualne podczas miesiączki
podejmuje 26,66% badanych.
* Triolizm praktykuje 37,08% kobiet. Nie zgodziłoby się na tę formę aktywności seksualnej 35% kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich.
* W orgiach uczestniczy 17,91% pracownic agencji.
* Zdecydowanych jest obnażyć się wobec obcych osób 179 respondentek (74,59%).
* Kontakt z odchodami zadeklarowało 5 kobiet.
* Zachowania fetyszystek mogłoby naśladować 101 osób świadczących usługi seksualne (42,08%).
* Biczowanie siebie lub partnera mogłoby zaryzykować 56 respondentek (23,33%). Satysfakcję w związku z cierpieniem odczuwa 8,75%.
* 5 spośród badanych przyznaje, że dotknęłoby ustami moczu partnera (2,1%). Żadna z respondentek nie wypiłaby moczu partnera.
* Kontakt ze zwierzętami podjęłyby 3 pracownice agencji towarzyskich (1,25%).
* Użycie wibratora zadeklarowało w życiu prywatnym, bądź też zawodowym 50 badanych kobiet (20,82%)

95,83% kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich przyznało, że zażywa alkohol podczas pracy. W jaki sposób wpływa to na ich doznania seksualne ukazuje tabela 32.

Tabela 32. Wpływ alkoholu na życie seksualne respondentek
Wpływ alkoholu na życie seksualne respondentek N=230 % Ułatwia współżycie 115 50,00 Nie wpływa na odczucia seksualne, nie ma różnicy 60 26,09 Czasami pogorszenie odczuć seksualnych 26 11,30 Pogorszenie odczuć seksualnych 22 9,57 Uniemożliwienie odbycia stosunku 7 3,04 Brak danych 0 0,00 Ogółem 230 100,0010 osób wśród badanej przez nas grupy kobiet jest abstynentkami. Picie alkoholu w czasie pracy ułatwia podejmowanie współżycia połowie badanym. Nie odczuwa różnicy w odczuciach seksualnych po wypiciu alkoholu 26,09% badanych. Alkohol uniemożliwia odbycie stosunku tylko siedmiu z przebadanych przez nas kobiet. Pozostałe odczuwają pogorszenie przeżyć seksualnych pod wpływem alkoholu (20,87%).

Ze względu na specyfikę uprawianego zawodu postrzeganie siebie jako partnerki seksualnej jest bardzo ważne dla badanych przez nas kobiet. Respondentki poddały się samoocenie w jednym z pytań ankiety. Wyniki przedstawia tabela 33.

Tabela 33. Ocena siebie jako partnerki seksualnej
Ocena siebie jako partnerki seksualnej N=240 % Świetna kochanka 110 45,83 Brak pewności 40 16,67 Udawanie 80 33,33 Często oziębła 9 3,75 Chłodna, niezdolna, nienormalna 0 0,00 Brak danych 1 0,42 Ogółem 240 100,00
45,83% kobiet uważa się za świetne kochanki. Co trzecia traktuje seks jako grę i udaje przeżywanie doznań seksualnych. Brak pewności odczuwa 40 spośród przebadanych przez nas kobiet. 9 przyznaje, że jako kochanki są często oziębłe.

Tabela 34. Ocena nastroju respondentek przed stosunkiem
Ocena nastroju respondentek przed stosunkiem N=240 % Radość, możliwość odbycia stosunku w każdych warunkach 30 12,5 W większości radość, możliwość podniecenia, aktywność 84 35,00 Brak inicjatywy, czasami chęć odbycia stosunku 41 17,08 Obojętność 80 33,33 Niechęć, strach 3 1,25 Brak danych 2 0,84 Ogółem 240 100,00
Nie przejawia inicjatywy w podjęciu współżycia mimo, iż ma na nie ochotę 17,08% badanych (tabela 34). Uczucie obojętności ogarnia co trzecią z respondentek. Radość wzbogacona podnieceniem i aktywnością towarzyszy podczas podejmowania współżycia seksualnego najliczniejszej grupie badanych. Możliwość odbycia stosunku w każdych okolicznościach przejawia 12,5% kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich. Po odbyciu stosunku 42,5% kobiet odczuwa obojętność (tabela 35). Zadowolenie i przyjemne zmęczenie deklaruje 63 kobiety (26,25%) spośród badanej grupy. Większą chęć do życia, uczucie błogostanu odczuwa 9,58% respondentek. Pozostałe przyznają, że po odbyciu stosunku nie są w pełni zadowolone, odczuwają, że czegoś im brakuje, potrzebują dalszego rozwijania współżycia.

Tabela 35. Ocena nastroju respondentek po stosunku
Ocena nastroju respondentek po stosunku N=240 % Silne zadowolenie, błogostan, większa chęć do życia 23 9,58 Zadowolenie, zmęczenie 63 26,25 Odczucie, że czegoś brakuje, potrzeba dalszego rozwijania współżycia 52 21,67 Obojętność 102 42,5 Złość, bóle, nerwowość 0 0,00 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00
Dane w tabeli 36 prezentują dane o środkach antykoncepcyjnych stosowanych przez respondentki.

Tabela 36. Rodzaj antykoncepcji stosowanej przez respondentki
Rodzaj antykoncepcji Liczba odpowiedzi % Hormonalne Pigułki hormonalne 61 25,41 Chemiczne Globulki dopochwowe 19 7,91 Kremy, pianki, żele 33 13,75 Mechaniczne Prezerwatywa 213 88,75 Kapturek 1 0,42 Diafragma 2 0,83 Prezerwatywa dla kobiet 1 0,42 Wkładka wewnątrzmaciczna 17 7,08 Naturalne Stosunek przerywany 4 1,66 Kalendarzyk małżeński 4 1,66 Obserwacja śluzu 6 2,50 Pomiar temperatury 3 1,25 Ogółem 364* * możliwych było wiele odpowiedzi; % dla N = 240.

Największą popularnością cieszą się prezerwatywy, używa ich 88,75% przebadanych kobiet. Co czwarta z pracownic agencji towarzyskich zażywa hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Niektóre z nich w połączeniu z prezerwatywami, dla innych jest to jedyny rodzaj antykoncepcji.
Wkładkę wewnątrzmaciczną stosuje 7,08% badanych.
Wśród kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich znalazły się takie, które stosują naturalne metody antykoncepcji. Są całkowicie bezbronne wobec STD, a znając trudności w stosowaniu tych metod, również przed niechcianą ciążą. Środki chemiczne nie cieszą się dużym powodzeniem wśród pracownic agencji. Sięga po nie co dziesiąta respondentka.


Życie zawodowe badanych. Wybór zawodu

Praca, jaką w swoim życiu wykonujemy, zależy od naszych kwalifikacji, zainteresowań, predyspozycji. Życie zawodowe często staje się sensem życia wielu ludzi. Wybierając drogę zawodową kierujemy się własnymi ambicjami, celami, chęciami. Czasami prosimy o radę najbliższych, jeżeli nie jesteśmy pewni jaką drogę wybrać. Często podejmujemy pracę wbrew wyobrażeniom i sugestiom rodziny, przyjaciół. To gdzie się zatrudnimy, kim będziemy, zależy przecież w większości od nas samych.

Tabela 37. Rodzina a wybór zawodu przez respondentki
Badane zagadnienie N=240 % Czy rodzina wie o pracy w agencji? Tak 56 23,32 Wie, że pracuje, nie wie, że w agencji 117 48,75 Nie wie, że w ogóle pracuję 59 24,58 Dom dziecka 3 1,25 Brak danych 5 2,10 Ogółem 240 100,00 Czy rodzina akceptuje, bądź akceptowałaby pracę w agencji? Tak 18 7,50 Tak, z obawami 10 4,17 Nie, chociaż muszą się z tym pogodzić 33 13,75 Nigdy 118 49,17 Dom dziecka 3 1,25 Brak danych 58 24,16 Ogółem 240 100,00Prawie jedna piąta kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich poinformowała rodzinę o swoim miejscu pracy. Blisko połowa badanych nie przyznała się gdzie konkretnie pracuje. Pozostałe w ogóle nie podzieliły się wiadomością o zatrudnieniu z najbliższymi.
Gdyby rodziny wszystkich ankietowanych wiedziały o ich rzeczywistym zatrudnieniu to według badanych 7,5% zaakceptowałoby tę decyzję, 4,17% z obawami. Absolutnie nie wyobraża sobie pracy najbliższego członka rodziny w agencji towarzyskiej 49,17% rodzin. 13,75% nie akceptuje tego zawodu, chociaż musi pogodzić się z tym, że ktoś najbliższy z rodziny zdecydował się go wykonywać (tabela 37).
Pewna grupa pytań w ankiecie dotyczyła wcześniejszych doświadczeń zawodowych pracownic agencji towarzyskich. Chcieliśmy ustalić, którą pracą w życiu respondentek jest praca w agencji, dlaczego zrezygnowały z poprzednich. Odpowiedź na to pytanie zamieszcza tabela 38.

Tabela 38. Wcześniejsze doświadczenia zawodowe respondentek
Badane zagadnienie N=240 % Czy wcześniej pracowała? Tak 170 70,83 Nie 70 29,17 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00 Czy pracowała na ulicy? Tak 29 12,08 Nie 99 41,25 Brak danych 112 46,67 Ogółem 240 100,00 Którą pracą jest praca w agencji? Pierwsza 95 39,58 Druga 61 25,42 Trzecia 54 22,50 Czwarta, piąta 28 11,67 Brak danych 2 0,83 Ogółem 240 100,00 Dlaczego zrezygnowała z poprzedniej pracy? Niskie zarobki 75 31,25 Praca nieciekawa 15 6,25 Pierwsza praca w agencji 95 39,58 Brak danych 55 22,92 Ogółem 240 100,00Praca w agencji jest pierwszym miejscem zatrudnienia 29,17% badanych kobiet. Niskie zarobki były najczęściej powtarzanym powodem, dla którego pozostałe respondentki zrezygnowały z dotychczasowej pracy (31,25%). Dwie spośród przebadanych kobiet nie porzuciły dotychczasowej pracy zatrudniając się w agencji towarzyskiej. Dla trzech respondentek praca na roli, być może, okazała się zbyt uciążliwą i mało opłacalną, dlatego zrezygnowały z niej. Wśród wszystkich ankietowanych do wcześniejszych doświadczeń związanych z prostytucją przyznaje się 29 kobiet (12,08%).
Istotnym dla podjęcia pracy jest wiek. W Polsce dozwolone jest zatrudnianie młodocianych po ukończeniu przez nich 16 roku życia. Wiek nabiera innego wymiaru jeśli pytamy o moment zatrudnienia w agencji towarzyskiej, zważywszy fakt uprawianego tam procederu. W Polsce karane jest utrzymywanie stosunków seksualnych z osobami poniżej 15 roku życia. Jest to istotny problem ze względu na interesujące nas zagadnienia - zajęcia profilaktyczne i prewencyjne prowadzone wśród młodzieży z zakresu wychowania seksualnego, profilaktyki HIV/AIDS, STD. Zatrudniając 5 dziewcząt poniżej 15 roku życia, właściciele złamali artykuły kodeksu pracy i kodeksu karnego.

Tabela 39 przedstawia wyniki dotyczące czasu pracy w agencji.


Tabela 39. Okres zatrudnienia w agencji
Okres zatrudnienia w agencji N=240 % 0 - 1 roku 81 33,75 1 - 2 lata 82 34,17 2 - 3 lata 35 14,58 3 - 4 lata 35 14,58 4 - 5 lat 1 0,42 5 - 6 lat 3 1,25 Brak danych 3 1,25 Ogółem 240 100,00
Okazuje się, iż jedną trzecią pracownic agencji towarzyskich stanowią kobiety, które nie przepracowały jeszcze roku. Najwięcej (34,17%) jest kobiet z blisko dwuletnim stażem pracy. W badanej grupie nie było takich, które były zatrudnione dłużej niż 6 lat. Być może jest to spowodowane tym, iż agencje towarzyskie są nową odmianą prostytucji od niedawna funkcjonującą w Polsce.

Tabela 40. Motywy podjęcia pracy w agencji towarzyskiej
Motywy podjęcia pracy N=240 % Pieniądze 117 48,75 Podwyższenie standardu życia 25 10,41 Byłam bez środków do życia 58 24,17 Chciałam szybko zarobić 34 14,17 Lubię to 1 0,42 Ciekawość 1 0,42 Przypadek 2 0,83 Brak danych 2 0,83 Ogółem 240 100,00Dla 97,5% kobiet najistotniejszym powodem dla którego zdecydowały się prostytuować był motyw ekonomiczny. Najczęściej wymieniały pieniądze jako ten czynnik który skłonił je do decyzji o zatrudnieniu. Istotnym powodem była również chęć osiągnięcia szybkiego zysku. Liczna grupa podała jako najważniejszy powód zatrudnienia w agencji towarzyskiej chęć podwyższenia standardu życia. W momencie podjęcia pracy w agencji bez środków do życia było 24,17% kobiet.
Zamiłowanie do tego rodzaju pracy stało się głównym motywem podjęcia jej, tylko dla jednej z kobiet. W dwóch przypadkach los zaważył o wyborze zawodu. Jedną z kobiet do pracy w agencji towarzyskiej przywiodła ciekawość (tabela 40).

Tabela 41. Wpływ innych osób na podjęcie decyzji przez respondentki o pracy w agencji towarzyskiej
Kto miał wpływ na podjęcie decyzji o pracy w agencji towarzyskiej? N=240 % Nikt 131 54,58 Byłam namawiana przez rodzinę 6 2,50 Byłam zmuszona przez rodzinę 2 0,83 Byłam namawiana przez inne osoby 84 35,00 Byłam zmuszona przez inne osoby 3 1,25 Brak danych 14 5,83 Ogółem 240 100,00
Decyzję o podjęciu pracy w agencji towarzyskiej podjęła samodzielnie ponad połowa badanych. Udział rodziny w podejmowaniu decyzji był znikomy, dotyczył 3,33% badanych. Obce osoby odegrały istotną rolę
w 87 przypadkach uczestniczyły w podejmowaniu decyzji przez respondentki (36,25%). 39,58% kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich uległo presji innych osób (tabela 41).

Warunki pracy

Najważniejszym momentem przy podejmowaniu pracy jest podpisanie umowy. Umowa o pracę powinna być zawarta na piśmie, z wyraźnym określeniem jej rodzaju i warunków. Powinna określać rodzaj pracy, termin jej rozpoczęcia, wynagrodzenie odpowiadające rodzajowi pracy. Brak umowy o pracę niesie ze sobą różne niebezpieczeństwa. Nie chroni interesów pracowników, którzy narażeni są na oszustwa, niewywiązanie się z ustnych zobowiązań pracodawcy. Ze względu na specyfikę procederu uprawianego w agencjach towarzyskich domyślaliśmy się, że przepisy kodeksu pracy będą łamane przez właścicieli. Dane na ten temat prezentuje tabela 42.

Tabela 42. Warunki umowy o pracę
Badane zagadnienie N=240 % Czy podpisała umowę o pracę? Tak 88 36,66 Nie 150 62,50 Brak danych 2 0,84 Ogółem 240 100,00 Czy umowa zawierała charakter i zakres usług świadczonych w agencji? Tak 62 25,84 Nie 149 62,08 Brak danych 29 12,08 Ogółem 240 100,00 Czy zawierała usługi o charakterze seksualnym? Tak 28 11,67 Nie 189 78,75 Brak danych 23 9,58 Ogółem 240 100,00 Czy rozpoczynając pracę ktoś przeprowadził rozmowę dotyczącą: Bezpieczniejszego seksu Tak 131 54,58 Nie 109 45,42 HIV/AIDS Tak 52 21,67 Nie 188 78,33 Chorób przenoszonych drogą płciową Tak 55 22,92 Nie 185 77,08 Kto przeprowadził te rozmowy? Właściciel Tak 103 42,92 Nie 137 57,08 Współpracownice Tak 60 25,00 Nie 180 75,00 Lekarz Tak 9 3,75 Nie 231 96,25 Forma wynagrodzenia Stała pensja 9 3,75 Procent od sumy jaką płaci klient 223 92,92 Napiwki 32 13,33 Prezenty 87 36,25 Czy może skorzystać z urlopu? Tak 212 88,34 Nie 14 5,83 Brak danych 14 5,83 Ogółem 240 100,00 Jakie dni ma wolne od pracy? Poniedziałek 28 11,67 Czwartek 1 0,42 Niedziela 15 6,25 Dyżury 50 20,82 Weekend 19 7,92 Brak danych 127 52,92 Ogółem 240 100,00Dwie trzecie kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich nie podpisało umowy o pracę
pracują "na czarno". W większości przypadków dotyczy to obywatelek obcych krajów. W 62 przypadkach umowa określała zakres i charakter usług świadczonych przez pracownice w agencji. 28 umów zawierało zakres usług o charakterze seksualnym.
Podczas przyjmowania do pracy, w niektórych agencjach, przeprowadza się rozmowy z kandydatkami, dotyczące niebezpieczeństw jakie niesie ze sobą uprawianie tego zawodu. Najczęściej rozmowy te odbywa z przyszłymi pracownicami właściciel agencji (42,92%). Również współpracownice odgrywają dużą rolę w uświadamianiu "młodszych" koleżanek
25%. Tematyka rozmów dotyczy najczęściej zasad bezpiecznego seksu (54,58%). Tylko z co piątą pracownicą rozmawiano o HIV/AIDS i chorobach przenoszonych drogą płciową. Poruszana tematyka sugeruje charakter usług świadczonych w agencjach. Wiedza z zakresu bezpieczniejszego seksu nie jest konieczna przy wykonywaniu zwykłego masażu, czy prowadzenia rozmów towarzyskich, jak często w umowach o pracę określają obowiązki pracownic właściciele agencji.
Wynagrodzenie w agencjach towarzyskich przyjmuje różne formy. Stałą pensję otrzymuje 9 spośród przebadanych przez nas kobiet. 92,92% pobiera za świadczenie usług seksualnych procent od sumy jaką zapłacił obsłużony przez daną pracownicę klient. 32 kobiety przyznały, że otrzymują napiwki od klientów. Prezentami zostaje obdarowywanych 87 wśród badanych.
W niektórych agencjach ustalone są dni wolne od pracy. Najczęściej jest to poniedziałek
11,67%. Wynika to ze szczególnie wzmożonej pracy podczas weekendów. Wolne niedziele i weekendy rezerwują sobie kobiety będące w stałym związku z mężczyzną, lub posiadające dzieci. Pewną formą ustalania dni wolnych od pracy jest system zmianowy (dyżury). Pracownice agencji ustalają między sobą grafik, ukazujący w jakie dni i o jakich porach będą świadczyły usługi seksualne.
Mówiąc o dniach wolnych od pracy zwróćmy uwagę na godziny, w których najczęściej pracują nasze respondentki. Ze względu na to, że przedziały czasu, podawane przez badane, były bardzo różnorodne, uporządkowaliśmy je w następujący sposób:
* całą dobę pracuje 36 spośród przebadanych przez nas kobiet (15%),
* w ciągu dnia świadczą usługi seksualne tylko 4 pracownice (1,66%),
* zaczyna pracę o godzinie:
- 18-19, 60 kobiet (25%),
- 20-21, 84 kobiety (35%),
- 22 i później, 12 kobiet (5%),
- 6, 4 kobiety (1,66%);
* kończy pracę o godzinie:
- 1-2, 12 kobiet (5%),
- 3-4, 32 kobiety (13,33%),
- 5-6, 91 kobiet (37,91%),
- 7-8, 8 kobiet (3,33%),
- 18, 4 kobiety (1,66%).

Tabela 43 informuje o miejscach, w których pracownice agencji świadczą swoje usługi.
Tabela 43. Miejsca i okoliczności świadczenia usług
Miejsca i okoliczności świadczenia usług N=240 % Dom klienta 49 20,41 Lokal wynajmowany przez agencję 179 74,58 Przyjęcia 2 0,83 Podczas ważnych spotkań 2 0,83 Podczas spotkań w interesach 0 0,00 Hotel 104 43,33 Brak danych 0 0,00 Ogółem 336* * możliwych było wiele odpowiedzi

Miejscem, w którym najczęściej pracują zatrudnione w agencji towarzyskiej kobiety, są wynajęte do tego celu mieszkania (czasami są to domki jednorodzinne). Miejscem spotkań z klientem jest również hotel i dom klienta. W renomowanych agencjach właściciele, ze względu na bezpieczeństwo pracownic, coraz rzadziej godzą się na świadczenie usług w domu klienta. Wyjątek stanowią stali bywalcy agencji. Podczas pierwszych rozmów z badanymi pytaliśmy je na czym polega ich praca, gdzie świadczą usługi, jaki mają one charakter. Pracownice agencji najczęściej odpowiadały, że towarzyszą bogatym klientom podczas spotkań w interesach, na przyjęciach, bankietach, premierach spektakli teatralnych. Wypełniając ankietę, żadna z nich nie podała takich miejsc i okoliczności świadczenia usług.
Na pytanie czy agencja pokrywa koszty związane ze specyfiką świadczenia usług towarzyskich, 44,16% respondentek nie udzieliło odpowiedzi. 19 spośród przebadanych kobiet odpowiedziało, że właściciele agencji zapewniają im mieszkanie. W 16 przypadkach właściciele fundują swoim pracownicom papierosy i alkohol. 90 odpowiedziało, że zaopatrują je w środki antykoncepcyjne. Dziewięciu, wśród zatrudnionych w agencjach towarzyskich kobiet, właściciele zwracają koszty ubioru.

Tabela 44. Sytuacje, w których respondentki nie pracują
Sytuacje N=240 % Choroba Nie pracuje 240 100,00 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00 Miesiączka Nie pracuje 178 74,17 Brak danych 62 25,83 Ogółem 240 100,00 Pod wpływem środków odurzających Nie pracuje 71 29,58 Brak danych 169 70,42 Ogółem 240 100,00 Brak ochoty, niechęć Nie pracuje 74 30,83 Brak danych 166 69,17 Ogółem 240 100,00Najczęstszymi przyczynami chwilowej rezygnacji z pracy jest choroba (100%) i okres wystąpienia miesiączki u respondentek (74,17%). Jako powód chwilowego zaprzestania pracy respondentki podają również brak chęci (30,83%). 29,58% kobiet nie pracuje pod wpływem środków odurzających (tabela 44).

Tabela 45. Środki odurzające zażywane przez respondentki podczas pracy
Badane zagadnienie N=240 % Czy podczas pracy: Pije alkohol Tak 230 95,83 Brak danych 10 4,17 Ogółem 240 100,00 Używa narkotyków, niektórych leków odurzających Tak 28 11,67 Brak danych 212 88,33 Ogółem 240 100,00 Pali papierosy Tak 185 77,08 Brak danych 55 22,92 Ogółem 240 100,00Najpopularniejszą używką wśród kobiet uprawiających prostytucję w agencjach towarzyskich jest alkohol. Pije 95,83%. Niewiele mniej podczas pracy pali papierosy (77,08%). Wykonując swoją pracę, pod wpływem narkotyków bądź leków odurzających jest 11,67% badanych (tabela 45).

Najistotniejszą wartością w życiu respondentek wydają się być pieniądze. One były głównym powodem zerwania z dotychczasowym życiem zawodowym, motywem do podjęcia pracy w agencji. Są również wymieniane jako powód zaprzestania uprawiania obecnego zawodu pod warunkiem, że będzie ich wystarczająco dużo. Czy kobiety świadczące usługi seksualne zarabiają rzeczywiście bajońskie sumy ? Niżej podajemy cenniki usług obowiązujące w agencjach towarzyskich, w których przeprowadziliśmy badania. Były one aktualne na przełomie lat 1996
1998.
Klient płaci za godzinę "towarzyską" spędzoną z wybraną przez siebie kobietą, od 80 do 150 zł (w zależności od cenników w agencji, zakresu świadczonych usług, rangi agencji i często od narodowości osoby świadczącej usługi seksualne). Są i takie agencje, w których godzina kosztuje 500 zł. Za kolejną godzinę, w niektórych agencjach przewidziano zniżki o około jedną trzecią sumy. Za noc spędzoną w towarzystwie pracownicy agencji ustala się odrębne stawki 800
1500 zł. Jeżeli klient ma specjalne wymagania, gdy chodzi o sposób spędzenia czasu z wynajętą kobietą, czasami musi zapłacić więcej, niż przewidują zwykłe stawki.
Coraz bardziej popularne są tzw. szybkie kwadranse. Za niższą cenę klientowi przysługuje prawo do odbycia stosunku seksualnego z pracownicą agencji towarzyskiej pod warunkiem, że czas nie przekroczy 15 minut.
Kobiety za godzinę spędzoną z klientem otrzymują ustaloną przez właściciela stawkę, albo procent od sumy, jaką zapłacił klient. Ustalona stawka wynosi zwykle 50 zł, jest więc często tylko jedną trzecią sumy, którą zapłacił za usługę klient. W obecnych czasach do rzadkości należy fakt, że zatrudnione kobiety otrzymują 50% z sumy, jaką zapłacił klient. Zwykle jest to 30% lub 40%. Pozostała część pieniędzy należy do właściciela agencji. Jeżeli klienta przywiózł do agencji współpracujący z nią kierowca taksówki, wówczas również otrzymuje wynagrodzenie pieniężne w wysokości do 40 zł.

W jednym z punktów ankiety respondentki podały ilu klientów obsługują w ciągu doby. Po usystematyzowaniu ich odpowiedzi uzyskaliśmy następujące wyniki (tabela 46):

Tabela 46. Liczba obsługiwanych klientów w ciągu doby
Liczba obsługiwanych klientów N=240 % 1
2 68 28,33 3
5 94 39,17 Więcej niż 5 34 14,17 Brak danych 44 18,33 Ogółem 240 100,00Prawie 40% respondentek obsługuje w ciągu doby od 3 do 5 klientów. Co ósma badana ma więcej niż 5 klientów w czasie dnia pracy.


Opieka lekarska

Świadczenie usług seksualnych bezwzględnie wymaga kontroli lekarskich. Oczywiście obowiązek ten nie jest obligatoryjny, lecz powinien wynikać z dbałości o zdrowie samej zainteresowanej. Ryzyko zakażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową jest bardzo wysokie, jeżeli nie używa się prezerwatyw. Czy fakt zatrudnienia w agencji towarzyskiej wpływa na częstość wizyt lekarskich? Czy w interesie właścicieli agencji jest dbanie o zdrowie swoich pracownic? Analiza wyników badań umieszczonych w tabeli 47 ukaże nam obraz tego zagadnienia.


Tabela 47. Korzystanie z opieki lekarskiej przez respondentki
Badane zagadnienie N=240 % Czy agencja zapewnia opiekę lekarską? Tak 67 27,92 Nie 173 72,08 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00 Czy wymaga kontroli lekarskich? Tak 179 74,58 Nie 59 24,58 Brak danych 2 0,84 Ogółem 240 100,00 Koszty wizyt u lekarza pokrywa: Agencja 20 8,33 Respondentka 220 91,67 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00 Typ opieki lekarskiej, z jakiej korzystają respondentki Państwowa 36 15,00 Prywatna 204 85,00 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00 Miejsce przeprowadzenia wizyty Gabinet lekarski 239 99,58 Wizyta domowa, w agencji 0 0,00 Brak danych 1 0,42 Ogółem 240 100,00 Korzystanie przez respondentkę z "lewych" zaświadczeń lekarskich Tak 39 16,25 Nie 192 80,00 Brak danych 9 3,75 Ogółem 240 100,00 Częstość poddawania się badaniom ginekologicznym Raz w miesiącu 43 17,92 Co kwartał 44 18,33 Co kilka miesięcy 76 31,67 Brak danych 77 32,08 Ogółem 240 100,00 Częstość poddawania się testom na choroby przenoszone drogą płciową Kilka razy w roku 49 20,42 Raz w roku 46 19,16 Rzadko 28 11,67 Brak danych 117 48,75 Ogółem 240 100,00 Czy respondentka usuwała ciążę podczas pracy w agencji towarzyskiej? Tak 20 8,33 Nie 217 90,42 Brak danych 3 1,25 Ogółem 240 100,00 Czy respondentka chorowała na choroby przenoszone drogą płciową? Tak, raz 24 10,00 Tak, więcej razy 13 5,42 Nie 192 80,00 Brak danych 11 4,58 Ogółem 240 100,00 Czy podczas tych chorób respondentka świadczyła usługi w agencji? N=37 Tak 12 32,43 Nie 25 67,57 Brak danych 0 0,00 Ogółem 37 100,0067 kobietom agencje towarzyskie zapewniają opiekę lekarską (27,92%). Od 179 respondentek właściciele wymagali poddawania się kontrolom lekarskim (74,58%). Tylko 20 kobietom agencja pokrywała koszty wizyt lekarskich. Kobiety zatrudnione w agencjach towarzyskich w większości korzystają z prywatnej opieki zdrowotnej (85%). 16,25% badanych korzystało podczas pracy w agencji z "lewych" zaświadczeń lekarskich. Pytanie o miejsce przeprowadzenia wizyty miało na celu sprawdzenie, czy właściciele agencji przeprowadzają badania swoich pracownic na terenie agencji. Tylko jedna z respondentek nie odpowiedziała na to pytanie. Pozostałe wskazały gabinet lekarski, jako miejsce przeprowadzenia wizyt lekarskich.
Zagrożenia jakie niesie ze sobą uprawianie prostytucji to możliwość zachorowania na choroby przenoszone drogą płciową, niechciana ciąża. 99,58% pracownic agencji towarzyskich twierdzi, iż regularnie poddaje się badaniom ginekologicznym Co druga z osób świadczących usługi seksualne kontroluje, czy nie jest nosicielką choroby przenoszonej drogą płciową. Do tego, że były chore przyznaje się 37 badanych kobiet. Z tych, które chorowały, 32,43% podczas choroby świadczyła usługi seksualne. Ich postępowanie podlega karze grzywny, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do 1 roku (art. 161. ( 2 Kodeksu Karnego).
Podczas pracy w agencji 20 kobiet usuwało ciążę.
Zagrożeniem podczas świadczenia usług seksualnych jest możliwość zakażenia się wirusem HIV. Kontakt ze spermą, wydzieliną pochwy, stosunek seksualny bez prezerwatywy zwiększa ryzyko zakażenia. 167 spośród przebadanych przez nas kobiet twierdzi, że poddało się testom na obecność przeciwciał (69,58%). Jednak tylko 82 z nich prawidłowo podało miejsce wykonania testu. Poniżej podajemy powody, dla których respondentki zdecydowały się na poddanie testom oraz dla których zrezygnowały z badania (tabela 48).

Tabela 48. Motywy poddania się i rezygnacji z testu na obecność przeciwciał HIV
Badane zagadnienie N=167 % Jakie były powody, że respondentka zdecydowała się na przeprowadzenie testu? Chciała wiedzieć, czy jest zakażona 155 92,81 Zauważyła pewne objawy, które mogły wskazywać na AIDS 0 0,00 Test został przeprowadzony bez jej wiedzy 2 1,20 Została zmuszona do przeprowadzenia testu 10 5,99 Brak danych 0 0,00 Ogółem 167 100,0 Jakie były powody, że respondentka nie poddała się testowi? N=73 Lęk przed pozytywnym wynikiem 9 12,33 Myśl, że nie jest zakażona 43 58,90 Może być nosicielką, ale nie chce o tym wiedzieć 6 8,22 Test nic nie daje 0 0,00 Nie interesuje jej to 12 16,44 Anonimowość nie jest zachowana 3 4,11 Brak danych 0 0,00 Ogółem 73 100,00
Chęć dowiedzenia się czy jest się zakażoną była najczęstszym powodem poddania się testowi przez respondentki (92,81%). Dwie spośród przebadanych przez nas kobiet uważają, że test został przeprowadzony bez ich wiedzy; dziesięć zostało zmuszonych do jego przeprowadzenia.
Powodem, że respondentki nie poddały się testowi, było przekonanie, że nie są zakażone (58,9%). Podają również, że obawiają się pozytywnego wyniku (12,33%) oraz, że nie interesuje je to (16,44%). Trzy zrezygnowały z poddania się testowi gdyż są przekonane, iż ich anonimowość nie zostanie zachowana.
Świadomość zagrożenia zakażeniem się chorobami przenoszonymi drogą płciową, w tym najgroźniejszą - AIDS - nie jest tak wysoka, jak mogłoby się przypuszczać, sądząc po specyfice uprawianego przez respondentki zawodu. Beztrosko i naiwnie podchodzą do tego problemu kobiety, które nie poddały się testowi myśląc, że po prostu, nie są zakażone. W jednym z późniejszych rozdziałów będziemy analizować wiedzę respondentek z zakresu HIV/AIDS. Wtedy wyniki powyższych tabel okażą się jeszcze bardziej przerażające, gdyż wiadomości kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich o jednej z najgroźniejszych chorób są znikome.


Klienci agencji towarzyskich

Klienci agencji towarzyskich są trudną badawczo grupą. Niemożliwe jest ponowne dotarcie do raz przebadanych osób. Przeprowadzenie wśród nich badań ankietowych wymaga cierpliwości, umiejętnego przekonania o słuszności i celowości badań. Badania są bardzo czasochłonne. Przychodząc do agencji klienci szukają przyjemnego spędzenia czasu, pragną również zachować swoją anonimowość, trudno jest namówić ich do wypełnienia ankiety. Wyniki poniższych badań oparte są na odpowiedziach kobiet zatrudnionych w agencjach.
Większość klientów jest narodowości polskiej. Z usług agencji korzystają często Niemcy, Rosjanie, Holendrzy, Włosi, obywatele państw skandynawskich. Do agencji najczęściej przychodzą mężczyźni. Kobiety korzystają z usług rzadko i prawie nigdy samotnie. Zazwyczaj towarzyszy im partner, choć może lepszym określeniem byłoby stwierdzenie, że to one towarzyszą partnerowi. Pytając o orientację seksualną klientów, respondentki odpowiadały: heteroseksualna. Tylko w jednym przypadku klientką była lesbijka, dwóch mężczyzn mówiło o swojej biseksualności.
Najmłodsi klienci obsłużeni przez respondentki mieli 13 lat (1,66%). Jeden z nich przyszedł do agencji ze starszymi kolegami. Jego wygląd i sposób bycia dodawał mu lat. Kiedy został sam na sam z wybraną dziewczyną, rozmawiali między innymi o szkole. Najstarszym klientem był osiemdziesięciolatek. Korzystał z usług jednej ze szczecińskich agencji. Gość przyjechał z Niemiec pięknym samochodem z kierowcą. Zapłacił więcej niż wymagały tego stawki, choć jego wymagania były niewygórowane.
Według pracownic agencji najliczniejszą grupą wiekową stanowią klienci pomiędzy 36 a 45 rokiem życia (48,5%). Niewiele mniejsza grupa to klienci w przedziale wiekowym od 26 do 35 lat (40%). Respondentki podają, iż najczęściej z ich usług korzystają żonaci mężczyźni (76,5%). Wolni stanowią łącznie 23,5%.
Klienci rzadko rozmawiają z osobami świadczącymi usługi seksualne o swoim życiu zawodowym. A one nie pytają, nie interesują się czym zajmują się ich klienci. Uważają, że prowadzą prywatne interesy, z czego jedna trzecia na pewno trudni się nielegalną działalnością. Wymieniały handel nieznanego pochodzenia samochodami, papierosami. Niektóre z respondentek określiły swoich klientów jako ludzi bogatych, przedstawicieli firm zachodnich.
Według zatrudnionych w agencjach towarzyskich kobiet, klienci najczęściej korzystają z usług sami (83,5%). W każdej agencji są stali bywalcy, jednak tylko 4,58% respondentek twierdzi, że przewidziano dla nich zniżki. We wszystkich agencjach klient ma możliwość wyboru kobiety do towarzystwa. Trzydzieści osiem respondentek twierdzi zdecydowanie, że jeżeli nie spodoba im się klient, mogą odmówić świadczenia usług (15,83%), pozostałe nie mają wyboru.

Tabela 49. Wymagania klientów wobec kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich
Wymagania klientów Liczba wskazań % Wygląd zewnętrzny 193 80,41 Wykształcenie 9 3,75 Charakter 16 6,66 Zainteresowania 7 2,91 Znajomość języków obcych 70 29,16 Wiek 29 12,08 Dobry stan zdrowia 3 1,25 Umiejętności seksualne 38 15,83 Narodowość 45 18,75 Ogółem 365( * możliwych było wiele odpowiedzi; % dla N = 240.

Klienci, według zatrudnionych w agencjach towarzyskich kobiet, największą uwagę zwracają na ich wygląd zewnętrzny (80,41%). Na drugim miejscu wymieniana jest znajomość języków obcych (29,16%). Wiąże się to z tym, iż klientami agencji towarzyskich są również obcokrajowcy. Klienci zwracają również uwagę na narodowość pracownic agencji towarzyskich (18,75%). Umiejętności i przejawianie inicjatywy we współżyciu seksualnym jest istotnym czynnikiem w wyborze dla 15,83% klientów. Nieliczni cenią sobie charakter, zainteresowania, wykształcenie osób świadczących usługi seksualne. Wiek kobiety, której zdecydowano się zapłacić za usługi seksualne, jest ważny dla 12,08% mężczyzn (tabela 49).
Na pytanie czy zdarza się, że klient stawia zbyt wysokie wymagania, którym respondentki nie mogą sprostać, 42 odpowiedziało "TAK" (17,5%). Kończąc część dotyczącą klientów agencji towarzyskich, poruszymy jeszcze jeden ważny aspekt. Czy prostytutki potrafią negocjować cenę, zakres usług z klientem? Połowa na to pytanie w ankiecie odpowiedziała TAK, druga połowa - NIE. Obserwując działania prostytutek, ich zachowanie, sposób bycia, rozmawiając z nimi, dyskutując na ten temat z osobami na co dzień, zawodowo stykającymi się z problemem prostytucji doszliśmy do wniosku, że dane te są naiwnie optymistyczne. Rzeczywistość jest taka, że tylko nieliczne prostytutki potrafią doskonale negocjować z klientem. Posuwać się w pracy tak daleko jak same tego chcą. Reszcie wydaje się, że wszystko kontrolują i mają przewagę. Ostatecznie i tak wykonują polecenia klientów, nawet te, na które nie mają ochoty.
Wszystkie pracownice agencji uważają, że klienci są zadowoleni z ich usług.
Zdajemy sobie sprawę z zagrożeń jakie niesie ze sobą uprawianie prostytucji. Pytaliśmy kobiety zatrudnione w agencjach, czy klienci proszą o aktualne zaświadczenia lekarskie o ich zdrowiu. Prawie połowa odpowiedziała: nigdy, pozostałe: rzadko. Nie wiemy czy klienci rozumieją, że pytanie o zdrowie osób prostytuujących się nie ma sensu, zważywszy na częstość zmian partnerów i okres wystąpienia objawów chorób przenoszonych drogą płciową, czy po prostu nie zdają sobie sprawy z zagrożenia.


Poziom wiedzy badanych z zakresu HIV/AIDS

Wiadomości z zakresu HIV/AIDS są niezbędne w świadczeniu usług seksualnych. Częste zmiany partnerów seksualnych, seks bez zabezpieczenia zwiększają ryzyko zakażenia. Dlatego przeprowadzając badania wśród kobiet zatrudnionych w agencjach towarzyskich zdecydowaliśmy się przeprowadzić test z ich wiadomości na ten temat. Dla własnego bezpieczeństwa powinny znać drogi zakażenia wirusem HIV i unikać ryzykownych zachowań w życiu prywatnym i zawodowym.
Respondentki miały za zadanie odpowiedzieć na podstawowe pytania z zakresu HIV/AIDS, określić, które z podanych sytuacji są ryzykowne jeśli chodzi o zakażenie wirusem HIV oraz, które z nich podejmują bądź podjęłyby w swoim życiu prywatnym, zawodowym.
Najwięcej trudności przysporzyły pytania dotyczące różnic między chorymi na AIDS a zdrowymi ludźmi (prawidłowo odpowiedziało 23,75% badanych) i o miejsce występowania wirusa HIV w największym stężeniu. Pracownice agencji odpowiadały: w powietrzu, wodzie. Niektóre wymieniały wszystkie możliwości podane w kafeterii. Prawidłową odpowiedź dało 48 pracownic agencji wymieniając krew, spermę i śluz pochwy.
Wśród wszystkich pytań najłatwiejszym okazało się pytanie, czy prezerwatywa chroni przed HIV
78,5% badanych odpowiedziało poprawnie na to pytanie.
Druga część testu z wiedzy z zakresu HIV/AIDS dla pracownic agencji była trudniejsza. Należało określić stopień ryzyka zakażenia wirusem HIV w sytuacjach związanych z codziennym życiem, jak również z aktywnością seksualną. Wzięło w niej udział ok. 60% respondentek. Część osób znużyło wypełnianie testu, część nie podjęła próby, ponieważ nie znała odpowiedzi na pytania.
Najmniej poprawnych odpowiedzi padło na pytania o stopień ryzyka zakażenia wirusem HIV podczas pieszczenia ustami piersi, karmienia piersią, używania czyjejś szczoteczki do zębów i picia moczu partnera.
Wiele respondentek nie znało prawidłowych odpowiedzi na pytania o seks waginalny z prezerwatywą, uprawianie seksu z narkomanem, wspólne używanie wibratora, kontakt z wydalinami ciała, biczowanie siebie lub partnera, wizyty u fryzjera.
Najmniej kłopotów z odpowiedzią miały respondentki przy pytaniach o całowanie w policzek i ubieranie się w odzież należącą do osoby tej samej płci. Większość odpowiedziała, że nie są ryzykowne.
Najbardziej ryzykowne zachowania seksualne jeśli chodzi o możliwość zakażenia wirusem HIV czyli seks analny bez prezerwatywy, seks analny z prezerwatywą i współżycie seksualne podczas miesiączki podejmuje co druga z badanych kobiet. Wśród wszystkich badanych jedynie co czwarta prawidłowo określiła ryzyko zakażenia podczas tych form zachowań seksualnych.
Niepokojący jest fakt, iż mimo, że pracownice agencji towarzyskich w większości stosują prezerwatywy to używają do ich nawilżania kremów i wazeliny. Ryzyko to podejmuje 72,4% badanych, 74% jest przekonanych, że do nawilżania prezerwatyw można stosować dowolne środki i że zachowanie to nie zwiększa ryzyka zakażenia HIV.
Ponad 40% kobiet, które zechciały odpowiedzieć na pytania, nadal przeraża możliwość zakażenia przez ukąszenie komara.
Dla 90% kobiet, które odpowiedziały na pytanie o ryzyko zakażenia podczas kontaktu ze zwierzętami, ta forma kontaktu jest bardzo ryzykowna. Trzy wśród pracownic agencji towarzyskich zadeklarowały gotowość podjęcia tego typu zachowań.
Zachowania, które są całkowicie bezpieczne, niektórym pracownicom agencji wydają się ryzykowne. Chodzi o pływanie w jeziorze (ryzykowne dla 18,2% badanych), korzystanie z publicznych toalet (60%), masturbacja (16%).
Wypełnienie testu ukazywało również postawy badanych wobec osób chorych na AIDS. Ponad połowa respondentek, które wzięły udział w teście podjęłaby opiekę nad chorym na AIDS, spałaby w tym samym pokoju, objęłaby taką osobę.


Plany na przyszłość

Rozmawiając z pracownicami agencji towarzyskich zwróciliśmy uwagę, że często podkreślają, iż są normalnymi, zwykłymi ludźmi. Pracownice agencji towarzyskich uważają, że ich plany na przyszłość, pragnienia, potrzeby niewiele różnią się od innych kobiet. Tabela 50 przedstawia wyniki odpowiedzi na pytanie o sposób spędzania wolnego czasu.

Tabela 50. Spędzanie czasu wolnego przez respondentki
Co respondentka robi w wolnym czasie? Liczba wskazań % Śpi 181 75,42 Ogląda telewizję 114 47,5 Czyta 58 21,16 Chodzi na zakupy 155 64,58 Spotyka się z przyjaciółmi 58 21,16 Chodzi do kina 11 4,58 Zajmuje się domem, dziećmi 28 11,66 Poddaje się zabiegom upiększającym 26 10,83 Uprawia sport 2 0,83 Brak danych 0 0,00 Ogółem 166( * możliwych było wiele odpowiedzi

75,42% respondentek wymieniło sen jako sposób spędzania wolnego czasu. Jest to zrozumiałe ze względu na nocne życie jakie prowadzą respondentki. 64,58% badanych podczas wolnych chwil lubi wybierać się na zakupy. Połowa respondentek w wolnym czasie ogląda telewizję. Taka sama liczba kobiet spotyka się z przyjaciółmi i pogrąża się w lekturze. Zabiegom upiększającym w chwilach wolnych od pracy poddaje się co dziesiąta z badanych. W specyficznej sytuacji znajdują się kobiety posiadające rodziny, będące matkami, które swój wolny czas poświęcają bliskim bądź przeznaczają na nadrobienie zaległych zajęć domowych (11,66%). Kobiety będące pracownicami agencji towarzyskich w niewielkim stopniu interesują się życiem kulturalnym (4,58%). Tylko dwie z nich uprawiają sport.

Nasze respondentki pytaliśmy o ich stosunek do aktualnej pracy. W jaki sposób rozszerzają wiedzę dotyczącą tajników uprawianego przez nie zawodu ? Jak oceniają swoje przygotowanie zawodowe ? Wyniki prezentuje tabela 51.

Tabela 51. Stosunek respondentek do aktualnej pracy
Stosunek do aktualnej pracy N=240 % Lubię tę pracę 54 22,50 Obojętny 130 54,17 Nie lubię tej pracy, chciałabym ją zmienić 39 16,25 Nie lubię pracy, chciałabym nie pracować 17 7,08 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00
Ponad połowa badanych ma obojętny stosunek do pracy, jaką wykonuje (54,17%). 22,5% przyznaje, że lubi swoją pracę. Pozostałe chciałyby w ogóle nie pracować, bądź też nie lubią zawodu, który zdecydowały się wykonywać. 30% badanych twierdzi, że stara się rozszerzać wiedzę dotyczącą uprawianego zawodu. Są to te kobiety, które lubią swoją pracę. Ucząc się o tej formie zarobkowania, korzystają w największym stopniu z programów telewizyjnych (25%), oglądając filmy (22,2%), czytając literaturę fachową (19,5%). W mniejszym stopniu czerpią wiedzę z gazet, radia, czy ulotek. Swoje przygotowanie zawodowe jako bardzo dobre ocenia 55% badanych, dobre
35%, dostateczne
8%, niedostateczne
2%.

Tabela 52. Plany na przyszłość respondentek
Badane zagadnienie N=240 % Czy planuje zmienić zawód? Nie myśli o tym 41 17,08 Za kilka lat 85 35,42 Kiedy z jakiś względów nie będzie mogła pracować w tym zawodzie 24 10,00 Traktuje tę pracę dorywczo 65 27,08 Jak najszybciej 22 9,17 Brak danych 3 1,25 Ogółem 240 100,00 Czy szuka innej pracy? Tak 32 13,33 Nie 208 86,67 Brak danych 0 0,00 Ogółem 240 100,00 Czy chciałaby założyć rodzinę? Tak 147 61,25 Nie 72 30,00 Brak danych 21 8,75 Ogółem 240 100,00 Czy chciałaby mieć dzieci? Tak 163 67,92 Nie 56 23,33 Brak danych 21 8,75 Ogółem 240 100,00 Czy oszczędza pieniądze? Tak 184 76,67 Nie 54 22,50 Brak danych 2 0,83 Ogółem 240 100,00 Powody zaprzestania pracy w agencji Wiek 120 50,00 Choroba 97 40,41 Niechęć, uraz 14 5,83 Zarobienie wystarczająco dużej ilości pieniędzy 163 67,92 Znalezienie lepszej pracy 106 44,16 Założenie rodziny 68 28,33 Zdecydowanie się na dziecko 73 30,41 Strata atrakcyjności 8 3,33 Ogółem 649* *możliwych było wiele odpowiedzi

Nie traktuje jako stałe zajęcie pracy w agencji towarzyskiej 27,08% badanych. W dalekiej przyszłości chce zmienić dotychczasowe źródło utrzymania 35,42% respondentek. Najchętniej jak najszybciej zrezygnowałyby z uprawianego zawodu 22 kobiety (9,17%). Nie myśli o zmianie profesji 17,08% badanych. Owe plany dotyczące zerwania z dotychczasową formą zarobkowania są jedynie deklaracjami. 32 spośród badanych rzeczywiście podejmuje jakieś działania w celu znalezienia nowej pracy. Co trzecia, nie zamierza założyć rodziny. 23,33% nie chce mieć dzieci. 76,67% badanych przyznaje, że oszczędza pieniądze. Według właścicieli, ich pracownice nie robią tego systematycznie. Większość z nich wydaje duże sumy pieniędzy na alkohol, spotkania z przyjaciółmi, wyjazdy na zakupy do Niemiec, Holandii. Są też takie, które przez dłuższy czas odkładają pieniądze, by potem w ciągu paru dni je wydać. Do wyjątków należą kobiety które za cel wyznaczyły sobie np. kupno mieszkania i po odłożeniu odpowiedniej sumy zrywają z dotychczasowym sposobem zarabiania.
Mając na uwadze motywy skłaniające badane kobiety do podjęcia pracy w agencji towarzyskiej, interesującym wydają się być warunki, których zaistnienie skłoniłoby je do przerwania pracy w seks-biznesie. Wśród najczęściej wymienianych powodów są: zarobienie wystarczającej ilości pieniędzy, wiek, znalezienie lepszej pracy, plany związane z założeniem rodziny. Właściciele agencji twierdzą, że nie znają kobiet, które po odłożeniu wystarczającej sumy pieniędzy na koncie, zrezygnowały z pracy. Zwykle pracują dotąd, dopóki cieszą się powodzeniem wśród klientów.
Również podanie przez 106 badanych powodu rezygnacji z pracy gdy znajdą lepszą ofertę, trzeba traktować z rezerwą, zważywszy, że 86,67% badanych nie szuka nowego miejsca pracy.

CHARAKTERYSTYKA WYBRANYCH OSÓB
ŚWIADCZĄCYCH USŁUGI SEKSUALNE

BEATKA*, lat 13
Najmłodsza z przebadanych przez nas kobiet. Kiedy podejmowała pracę w agencji towarzyskiej miała 12 lat. W momencie badań była pracownicą z rocznym stażem. Pochodzi z rodziny z problemem alkoholowym. Jest jedynaczką. Nie ma ojca. W domu mieszka z matką i ojczymem. Matka ukończyła szkołę podstawową, ojczym zawodową. Ona sama nie ukończyła jeszcze szkoły podstawowej. Wyniki w nauce ma niedostateczne. Warunki materialne w domu rodzinnym określa: "nędza". Nie lubi przebywać w domu ze względu na częste awantury, chłód uczuciowy. Nigdy nie czuła się kochanym dzieckiem. Była i jest bita kiedy zawini, czasami tylko za to, że jest. Często uciekała z domu. Matka nie zawsze informowała policję o jej zniknięciu. Podczas wakacji prawie w ogóle się nią nie interesowała.
Rodzice nie rozmawiali z nią szczerze i jak do tej pory nie poruszali z nią tematów seksualnych. O "robieniu dzieci"
jak mówi
dowiedziała się od koleżanek z podwórka.
Pierwszą miesiączkę miała przed ukończeniem 10 roku życia. Zawsze wyglądała na więcej lat niż miała w rzeczywistości. Inicjację seksualną przeszła będąc "na gigancie" w wieku 12 lat. Już wtedy wplątana była w młodzieżową grupę złodziei. Przespała się z jednym z nich. Do agencji trafiła przez przypadek, namawiana przez starszą koleżankę, która już tam pracowała. Zdecydowała się ze względu na pieniądze. Nie podpisywała żadnych umów. Właściciel rozmawiał z nią o bezpiecznym seksie. Zawsze używa prezerwatyw. Nie ma wielu klientów. Bywa różnie, ale częściej interesują się nią obcokrajowcy. Śmieje się, gdy mówi, że właściwie nic nie rozumie z tego co do niej mówią. Myśli, że tak jest chyba lepiej. Dostaje połowę z tego, co zapłaci klient. Właściciel funduje jej papierosy, środki antykoncepcyjne, czasami kupi szałowe ciuchy. Wymaga od niej przeprowadzania kontroli lekarskich. Przyjmuje ją znajomy lekarz, nigdy nie bierze od niej pieniędzy za wizytę. Rachunki
tak myśli
płaci właściciel agencji. Nigdy nie była w ciąży i nie chorowała na choroby przenoszone drogą płciową. W agencji, w której pracuje, wolne są poniedziałki a usługi dziewczęta świadczą najczęściej w hotelu. Jest zasada, że klientowi się nie odmawia.
Chciałaby aby w mieście, w którym pracuje, został otworzony gabinet lekarski z bezpłatnymi i anonimowymi badaniami, gdzie mogłaby dostać bezpłatne środki antykoncepcyjne, wykonać testy, uzyskać poradę. Chce aby w Polsce zalegalizowano prostytucję. Nie ma własnego zdania na temat aborcji.
Nie planuje zmienić zawodu i nie szuka innej pracy. Nigdy nie założy rodziny i nie chce mieć dzieci. Stara się oszczędzać pieniądze, ale potrafi w ciągu jednego dnia wydać cały miesięczny utarg. Odejdzie z agencji jak będzie brzydka, albo chora, lub gdy zarobi tyle pieniędzy, że wyjedzie i będzie kimś.
Temat HIV/AIDS w ogóle ją nie interesuje. Wie, że musi pracować z prezerwatywą. To wszystko. Nigdy nie robiła testów, aby się dowiedzieć, czy jest zakażona. Nie obchodzi ją to. Próbowała rozwiązać test zamieszczony w ankiecie. Z 53 pytań odpowiedziała poprawnie na 20
te najbardziej oczywiste. Z jej odpowiedzi wynikało, że w pracy jest ostrożna. Nie podejmuje najbardziej ryzykownych zachowań.

KAŚKA, lat 23
Studentka IV roku. Od trzech miesięcy pracuje na własną rękę. Dzięki pracy w agencji "wyhaczyła" dwóch obrzydliwie
jak mówi
bogatych klientów. Teraz jest ich utrzymanką.
Nigdy nie miała problemów z poderwaniem nowego chłopaka. Zawsze interesowali ją starsi koledzy. Inicjowała w wieku 14 lat na obozie. "To było śmieszne"
wspomina. Jej pierwszym partnerem seksualnym był przystojny kolega, zapoznany na plaży. Był starszy od niej o trzy lata, doświadczony seksualnie. Nie wie, co było motywem podjęcia przez nią współżycia seksualnego.
Jest jedynaczką. Rodzice wykształceni, na wysokich stanowiskach nigdy nie mieli czasu prawdziwie zająć się córką. Ich miłość była wyjazdami na zagraniczne kolonie, drogimi ciuchami, najlepszymi korepetytorami i rasowym psem na urodziny. Dostaje od nich sporo pieniędzy na studia, ale chce, aby było ją stać na wszystko. Jest bardzo pewna siebie. Wiele słyszała o agencjach towarzyskich. Na dyskotekach, imprezach studenckich czasami żartuje się na tematy seksualne. Dla niezłego ubawu poszła z grupą znajomych do jednej ze znanych agencji. Mieściła się w domku jednorodzinnym, przystosowanym do celów, jakie miał spełniać. Przy barze cieszyła się ogromnym powodzeniem klientów. Jest przecież młoda, ładna, inteligentna. Wtedy poznała Artura, jednego ze współwłaścicieli agencji. Wypili parę drinków. Śmiejąc się zaproponował jej pracę w agencji na warunkach, jakie sama ustali. Nie brała poważnie tych słów. Po jakimś czasie wróciła tam raz jeszcze. Artur był i tym razem. Poznał ją z przystojnym Szwedem. Rozmawiali po angielsku. Tego wieczoru wypiła zbyt dużo. Przespała się najpierw z Arturem, potem ze Szwedem. Od pierwszego dostała pięciolitrowego szampana, od drugiego 10 milionów starych złotych. Pomyślała: "Czemu nie ?". I stała się stałą bywalczynią agencji. Arturowi oddawała 40 % tego co zarobiła. Potem zaczął żądać połowy. Kiedy ją uderzył, bo odmówiła nadzianemu klientowi, postanowiła skończyć z tym interesem. Opuszczając lokal "zabrała" ze sobą dwóch dobrze sytuowanych klientów. Jeden z nich jest Holendrem. Przyjeżdża według Kaśki za rzadko, ale za spędzone z nim noce jeździ już małą Toyotą. Mówi o nim "obleśny". Drugi to rodak. Przyjeżdża do miasta, w którym studiuje Kaśka, w interesach. Wtedy spotyka się z nią. Czasami przyjmuje go gratis. Większość jej znajomych myśli, że to ktoś na stałe, chłopak, narzeczony.
Kaśka nie chce opowiadać o warunkach pracy w agencji. To rozdział w jej życiu na zawsze zamknięty. Radzi, że skoro chcemy się dowiedzieć prawdy, trzeba spróbować tam popracować, gdyż żadne słowa nie opiszą momentu kiedy zostaje się sam na sam z obcym mężczyzną wiedząc, że traktuje cię jak dziwkę.
Niewiele wie o chorobach przenoszonych drogą płciową. Prawie nic na temat HIV/AIDS. Rzadko chodzi do ginekologa. Nie widzi sensu. Lekarze wypisują jej tabletki antykoncepcyjne na zapas. Kiedy się kończą czasami uda jej się kupić w aptece bez recepty. Kiedyś była wierząca i praktykująca. Teraz nauka kościoła ją śmieszy.
Od Kaśki znajomi często pożyczają pieniądze. Gdy nie posiada takiej sumy jakiej ktoś potrzebuje, dzwoni do jednego ze swoich "przyjaciół". Umawia się a potem może już pomóc koledze w potrzebie.

KRYSTYNA, lat 36
Pochodzi z wojewódzkiego miasta. Ma 36 lat. Z zawodu jest pielęgniarką. Jest rozwiedziona, samotnie wychowuje 18-letnią córkę.
W domu rodzinnym wychowywała się razem z dwiema starszymi siostrami. Żyła w przeciętnych warunkach. Rodzice ukończyli szkoły średnie. Nie wspomina mile dzieciństwa. Często miały miejsce kłótnie, konflikty, awantury. Nie czuła się kochanym dzieckiem. W domu rządził ojciec i był bardzo surowy dla swoich córek. To on najczęściej wymierzał kary cielesne za złe stopnie w szkole, późne wracanie do domu. W domu rzadko poruszano tematy dotyczące życia seksualnego. Ojciec groził córkom, że gdy któraś przyjdzie do domu z brzuchem, wyrzuci ją z domu.
Inicjowała mając 16 lat. W ostatniej klasie szkoły średniej Krystyna zaszła w ciążę. Ojcem dziecka był starszy kolega. Bardzo go kochała. Nie chciał się z nią ożenić, ale płacił alimenty. Ukończyła szkołę, wyprowadziła się od rodziców. Początkowo pracowała jako pielęgniarka w niewielkim miasteczku, w którym mieszkała ze swoją rodziną jej najstarsza siostra. Trzy lata później wyszła za mąż za przypadkowo poznanego na zabawie mężczyznę. Nie chce opowiadać o tym związku. Był krótki, burzliwy i uważa go za jeden z najgorszych etapów w jej życiu. Dzięki małżeństwu wróciła do miasta, w którym się urodziła. Z rodzicami utrzymywała kontakty sporadyczne. Po śmierci matki ustały prawie całkowicie. Za pieniądze otrzymane od byłego męża i własne oszczędności kupiła małe mieszkanie.
Pracowała w przychodniach, szpitalu. Miewała romanse, najczęściej z żonatymi lekarzami. Sama nie wie, kiedy zrozumiała, że za seks można brać pieniądze. Na początku były to prezenty od kochanków. Gdy któryś z kolei porzucił ją bez skrupułów, stwierdziła, że nie ma co bawić się w sentymenty. Nagle zaczęli dzwonić i umawiać się z nią mężczyźni, koledzy kolegów, znajomi znajomych. Rano zostawiali pieniądze, zapraszali na krótkie wyjazdy w góry, na dancingi. Kiedy córka zaczęła pytać kim są ci panowie, zrezygnowała na jakiś czas z uprawianego procederu. Trudno było przyzwyczaić się do życia z nędznej pensyjki. Wtedy wpadło jej w ręce ogłoszenie w gazecie. Szukano bezpruderyjnych pań. Poradziła się przyjaciółki. Zadzwoniła, umówiła na spotkanie. Tak się zaczęło.
Podpisała umowę o pracę. Zatrudniona jest na etacie kelnerki. Nawet podpisała zobowiązanie o nieutrzymywaniu kontaktów seksualnych z klientami. Od godziny spędzonej z klientem otrzymuje 40%. Za noc otrzymuje 300 zł. Jest najstarszą "panienką" zatrudnioną w klubie nocnym. Pracuje kilka dni w tygodniu, czasami przez dłuższy okres czasu w ogóle nie pojawia się w lokalu. Nie pracuje kiedy jest chora i kiedy ma miesiączkę. W pracy czasami pije alkohol żeby było łatwiej. Często udaje, że jest jej dobrze z partnerem. Potrafi być aktywna. Właściciel agencji funduje "po cichu" środki antykoncepcyjne, często stawia dziewczynom drinki.
Przyznaje, że lubi tę pracę, choć nauczyła się mieć do klientów stosunek obojętny. Niektórzy klienci do niej wracają.
Właściciel agencji nie wymaga kontroli lekarskich, chociaż czasami, niby przypadkiem, zapyta, kiedy ostatni raz się badała. Do lekarza chodzi nieregularnie. Musi wyjechać do innego miasta. Nie chce, aby badali ją znajomi. Raz miała przykry wypadek przy pracy. Zdarzało się, że podczas stosunku pękały prezerwatywy. Nie przejmowała się tym dopóki nie zaszła w ciążę. Usunęła ją u koleżanki ginekolog. Teraz używa pigułek. Raz miała założoną spiralę
przez półtora roku. Pojawiły się komplikacje więc zrezygnowała z tego rodzaju antykoncepcji. Chorowała również na choroby przenoszone drogą płciową. Nie świadczyła w tym czasie usług seksualnych.
Jej klienci to najczęściej panowie po trzydziestce. Czasami przyjeżdżają Niemcy. Wszyscy zwracają uwagę na wygląd zewnętrzny "panienek". Nigdy nie pytają o zaświadczenie lekarskie o zdrowiu.
Nie chce uczestniczyć w żadnych spotkaniach organizowanych dla takich kobiet jak ona. "Za stara jestem na szkółkę"
mówi. Chciałaby aby zalegalizowano w Polsce prostytucję i aborcję. Nie myśli o zmianie zawodu i nie szuka innej pracy. Oszczędza pieniądze, ma przecież dorosłą córkę. Przestanie pracować kiedy będzie stara (śmieje się)
a tak poważnie to kiedyś chce znaleźć inną pracę. W wolnym czasie lubi spać, oglądać telewizję. Spotyka się z przyjaciółkami na plotkach w kawiarni.
Nigdy nie poddawała się testom na obecność przeciwciał wirusa HIV. Wie, gdzie można by je wykonać. O HIV i AIDS dowiaduje się okazyjnie. Ogląda na ten temat audycje telewizyjne, rozmawia z koleżankami z pracy. Jej wiedza z zakresu HIV/AIDS jest dobra choć nie specjalistyczna
jak można by sądzić z racji jej wykształcenia. Jest wierzącą i praktykującą katoliczką.
Córka wie o jej pracy w nocnym lokalu. Kiedyś wykrzyczała, że ma matkę dziwkę. Krystyna uczy ją chłodnego traktowania mężczyzn. Twierdzi, że z mężczyzn trzeba żyć
a nie z nimi żyć.


IWONA, lat 24 i SONIA, lat 27
Należały do grupy kobiet, z którymi przeprowadziliśmy badania pilotażowe. Były przyjaciółkami. Poznały się w jednej z miejscowości przygranicznych. Iwona oczekiwała na przekroczenie granicy. Sonia
Ukrainka
pracowała jako tirówka. Nocna pora sprzyjała pogawędkom. W językach rosyjskim, niemieckim i polskim powoli dogadały się. Umówiły się, że przy następnym wyjeździe Iwony za granicę pójdą na dyskotekę. Po paru tygodniach doszło do spotkania. Poznały się bliżej, zaprzyjaźniły. Iwona ma w mieście dwupokojowe mieszkanie. Zaproponowała Soni wspólne zamieszkanie. Już wtedy była pracownicą agencji towarzyskiej. Tłumaczyła przyjaciółce, że mogłaby przestać pracować na ulicy, na przejściu i zatrudnić się w tej samej agencji co ona. Tak się stało. Wspólnie pracowały w agencji dwa lata. Od roku działają na własną rękę, najczęściej pracują w duecie, we dwie równocześnie obsługując jednego klienta. W jednym z pokoi mieszkania przyjmują klientów, drugi jest ich wspólną sypialnią. Śpią razem w małżeńskim łóżku. Nie utrzymują bliższych znajomości z innymi osobami. Własne towarzystwo im wystarcza.

IWONA
Iwona z zawodu jest szwaczką. Po rodzicach, którzy wyjechali za granicę, otrzymała mieszkanie. W domu nie czuła się kochana. Rodzice zawsze mieli ważniejsze sprawy na głowie. Rzadko mieli czas dla córki, aby szczerze o wszystkim z nią porozmawiać. Tematów dotyczących życia seksualnego nie poruszali z nią wcale. O interesujących ją "tych" sprawach dowiadywała się z czasopism młodzieżowych, filmów, rozmawiając z koleżankami. Atmosfera w domu była zgodna. Zdarzało się, że rodzice ją bili, gdy coś przeskrobała.
Iwona osiągnęła dojrzałość biologiczną w wieku 11 lat. Inicjowała 5 lat później; motywem rozpoczęcia aktywności seksualnej była ciekawość.
Praca w agencji była pierwszą w jej życiu. Otrzymywała 40 % tego co zapłacił klient, napiwki i prezenty. Miała wolne poniedziałki. Nie pracowała gdy była chora i gdy miesiączkowała. W pracy lubiła wypić kilka drinków. Właściciel agencji wymagał kontrolowania zdrowia u lekarza co kwartał. Korzystała z państwowej służby zdrowia. Nigdy nie używała tabletek antykoncepcyjnych. Stosowała jedynie prezerwatywy, choć
przyznaje
ryzykowała również pracę bez żadnego zabezpieczenia. Podczas pracy w agencji nie była w ciąży i nie chorowała na choroby przenoszone drogą płciową.
Jej klientami byli najczęściej mężczyźni między 36 a 45 rokiem życia, Polacy i obcokrajowcy. Nigdy nie zgodziła się na świadczenie usług Rumunom choć oni też bywają klientami agencji towarzyskich. Chciałaby aby w mieście, w którym pracuje, utworzony był gabinet lekarski, gdzie anonimowo i bezpłatnie mogłaby wykonywać badania, zapytać o interesujące ją sprawy.
Nie interesuje ją problematyka HIV/AIDS. W teście odpowiedziała prawidłowo na jedną trzecią pytań
tych najprostszych.
Za kilka lat skończy z uprawianym procederem. Wyjdzie za mąż, będzie miała dzieci. Oszczędza pieniądze. W wolnym czasie chodzi po sklepach, ogląda telewizję, śpi.

SONIA
Sonia pochodzi z małego miasteczka na Ukrainie. Ma 27 lat, wykształcenie średnie. Wychowywała się w rodzinie wielodzietnej. Rodzice mieli zawodowe wykształcenie. Atmosferę domu rodzinnego wspomina jako zgodną i przyjazną choć nie czuła się w domu kochanym dzieckiem. Decydujące zdanie należało do ojca, on wymierzał jej i rodzeństwu kary cielesne. Z rodzicami podejmowała czasami szczere rozmowy, lecz nigdy nie dotyczyły one tematów życia seksualnego. O życiu płciowym człowieka dowiedziała się z książek i filmów. Braki w wiedzy uzupełniły koleżanki. Wcześnie dojrzała biologicznie
przed ukończeniem 10 roku życia. Inicjowała mając 19 lat z chłopcem niedoświadczonym seksualnie, którego bardzo kochała. Dwa lata później przyjechała do Polski razem z koleżankami ze szkoły. Skorzystała z zaproszenia obcych polskich rodzin i przyjechała na święta. W dalekiej rodzinie ma polskie korzenie. W Polsce koleżanki krótko trzymały się razem. Próbowała znaleźć pracę
jako kelnerka w zajazdach, na stacjach benzynowych. Przed poznaniem Iwony pracowała w "najstarszym zawodzie świata" na zachodniej granicy Polski. Miała sutenera, ale nie była zadowolona z tego układu. Dlatego zgodziła się na propozycje Iwony. Nie wie, dlaczego tamta zdecydowała się zaufać obcej osobie.
Pracując w agencji korzystała z opieki lekarza, którego zaproponował jej właściciel. Teraz chodzi prywatnie na wizyty do zaufanego lekarza. O HIV/AIDS wie tyle co Iwona. Właściwie nie interesuje ją ten temat.
W przyszłości wyjdzie za mąż za Polaka, będzie miała dzieci. Mimo iż do Polski przyjechała na święta Bożego Narodzenia, jest niewierząca.

MARLENA*, lat 28
Jest żoną jednego z właścicieli agencji towarzyskiej. Ma 28 lat. Mieszka z dwójką dzieci i z mężem. Zajmują część pokoi dużego domu wolnostojącego. Pozostałe stanowią dobrze prosperującą agencję. Starszy synek odrabiał lekcje gdy wieczorem, przed otwarciem interesu, przeprowadzałam badania.
Nie chce rozmawiać o rodzinie, z której pochodzi. Kontakty urwała całkowicie. Rodzice nie wiedzą gdzie przebywa, co się z nią dzieje, czy pracuje. Jest mężatką, jest dorosła.
Szuka nowego mieszkania. Nie chce, aby dzieci wychowywały się w atmosferze domu publicznego. Na weekendy, kiedy w interesie jest największy ruch, odwozi je na wieś, do kobiety, która się nimi opiekuje. Sama nie może z nimi jechać bo występuje w części artystycznej podczas nocnej działalności klubu. Mąż uważa, że striptiz Marlena robi najlepiej ze wszystkich zatrudnionych w agencji kobiet. Poza tym jest najładniejsza i nie do wzięcia. To podobno bardzo podnieca klientów. Zajmuje się również przemytem papierosów (tego dowiaduję się później od barmana). Podczas rozmowy jest bardzo nieufna. Staram się zapewnić jej poczucie bezpieczeństwa żartując, pomagając synowi rysować. Robi mi kawę i opowiada o dziewczętach zatrudnionych w agencji. Dwie z nich to Rosjanki. Pozostałe przyjechały z różnych miast. Większość z nich mieszka na stałe w agencji. Są również dochodzące mężatki. Dorabiają do pensji. Ich mężowie o niczym nie wiedzą.
Mniej więcej raz w miesiącu w agencji odbywa się "narada wojenna" z pracownicami. Dyskutują o zaistniałych problemach, kłopotach, nieporozumieniach między sobą. W agencji jest zatrudniony ochroniarz. Najczęściej ubrany jest w obcisłe skąpe kąpielówki, za które ma wciśnięty pistolet gazowy. Nasłuchuje pod drzwiami pokoi, kiedy dziewczęta pracują. W razie wołania o pomoc interweniuje. Przychodzą stali klienci. Bliscy znajomi mają zniżki
jak w każdym interesie. Marlena i jej mąż znają właścicieli agencji w wielu miastach w Polsce. Wymieniają między sobą dziewczęta. Kiedyś pracowała u nich Murzynka, przynosiła niesamowite dochody. Zwykle dziewczęta po roku intensywnej pracy stać na kupno małego mieszkania.
Nie wymagają od pracownic zaświadczeń lekarskich o zdrowiu. To ich prywatna sprawa, na co pozwalają sobie w czasie pracy.
Marlena jest katoliczką, ale nie pamięta kiedy była ostatni raz w kościele. Teraz ma ważniejsze sprawy na głowie.



1 Por. K Imieliński, Manowce seksu, Prostytucja, Wydawnictwo Res Polona, Łódź 1990.
2 Abolicjonizm
przeciwdziałanie nie samej prostytucji ale czynnikom skłaniającym kobiety do jej uprawiania oraz jej skutkom; ruch ten wskazywał na nieskuteczność przymusowych kontroli lekarskich i krzywdzącą nierówność w traktowaniu kobiet i mężczyzn; podstawowe założenia: praca propagandowa w celu stałego podnoszenia higieny psychicznej społeczeństwa oraz krzewienie oświaty zdrowotnej, praca profilaktyczna mająca uchronić dziewczęta przed prostytucją, możliwie wszechstronna reedukacja, surowe karanie wszystkich czynów związanych z eksploatacja prostytucji; ruch zainicjowany w Anglii w latach 70. XX wieku.
3 Kodeks Karny, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1997, s. 58.
4 Przemoc
jest środkiem przymusu wywartego za pomocą siły fizycznej. Pojęcie przemocy należy rozumieć szeroko, nie w znaczeniu bezpośredniego jedynie oddziaływania na nietykalność osobistą pokrzywdzonego (np. przez uderzenie, pchnięcie itp.) lecz w znaczeniu jakiejkolwiek czynności fizycznej odziaływującej na jego ciało lub psychikę w tak dotkliwy sposób, iż go zniewala do poddania się woli sprawcy. (Kodeks Karny).
5 Groźba bezprawna
obejmuje dwa pojęcia: 1. groźbę karalną, której istota polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę najbliższych; 2. groźbę będącą znamieniem szantażu, a polegającą na zagrożeniu spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego najbliższych. (Kodeks Karny).
6 Podstęp
jest nim także wprowadzenie w stan nieprzytomności za pomocą hipnozy lub innych zabiegów tego rodzaju (upojenie alkoholem osoby nieuświadamiającej sobie siły jego działania). Nie stanowi podstępu podanie alkoholu w ilości nie powodującej stanu zupełnego zamroczenia albo też innych środków podniecających płciowo w celu tylko wzmożenia popędu płciowego drugiej osoby, a nie całkowitego wyłączenia jej woli (Kodeks Karny).
7 Kodeks Wykroczeń.
8 Kodeks Karny.
9 M. Jasińska: Proces społecznego wykolejania młodocianych dziewcząt, Warszawa 1967.
10 J. S. Giza: Prostytucja homoseksualna w świetle badań terenowych, "Państwo i Prawo", 1963, nr 5-6; J. S. Giza, W. Morasiewicz: Zboczenia płciowe jako czynnik kryminogenny "Problemy Kryminalistyki", 1966, nr 61-62; J. S. Giza: Wielkomiejskie środowisko homoseksualne. Studium kryminologiczne, "Służba MO", 1969, nr 6.
11 J. Pabian: Psychologiczne i biologiczne uwarunkowania prostytucji, "Problemy Kryminalistyki", 1973, nr 105.
12 J. Bielecki: Prostytucja i nierząd karalny w Warszawie, "Służba MO", 1959, nr 3.
13 K. Matysiak: Przyczynek do kryminologii prostytucji - z badań nad prostytucją w Trójmieście, "Problemy Kryminalistyki", 1967, nr 10.
14 L. Lernell: Zarys kryminologii ogólnej, Warszawa 1978, s. 327-328.
15 W. Syrek: Prostytucja w Polsce jako przedmiot badań empirycznych, "Problemy Kryminalistyki", 1979, nr 139, s. 109-110.
16 S. Akoliński: Prostytucja [w:] Patologia Społeczna - Zapobieganie, Warszawa, 1976, tom 3.
17 I. Pawlik: Krakowskie prostytutki. Dworcówki, arabeski, makaroniary, "WENUS", zimał91, str. 4.
18 Tamże, s. 4.
19 M. Jasińska: Problematyka prostytucji w Polsce [w:] Zagadnienia patologii społecznej, red. A. Podgórecki, PWN, Warszawa 1976, s. 439.
20 K. Matysiak: Przyczynek do kryminologii prostytucji ....
21 Tamże, s.439.
22 I. Pawlik: Krakowskie prostytutki..., s. 4.
23 Tamże, s. 4.
24 Z. Izdebski: Seksualizm dzieci i młodzieży w Polsce, Zielona Góra 1992, s. 13.
25 Tamże, s. 34.
* Imiona wszystkich osób opisanych powyżej zostały zmienione.
??

??

??

??




20






1




35






21