Streszczenie









POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY


Porównanie przebiegu wewnątrzszpitalnego chorych z ostrym zawałem serca leczonych angioplastyką wieńcową w pierwszym i kolejnym zawale serca.

Marek Kondys, Mariusz Gąsior, Marek Gierlotka, Andrzej Lekston, Tadeusz Zębik, Krzysztof Wilczek, Andrzej Wnęk, Janusz Szkodziński, Jarosław Wasilewski, Lech Poloński
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii, Śląskie Centrum Chorób Serca, Zabrze


Celem badania było porównanie przebiegu wewnątrzszpitalnego chorych z ostrym zawałem serca (OZS) leczonych angioplastyką wieńcową (PTCA) w pierwszym i kolejnym zawale serca.

Metody: W okresie od 01.1998 do 10.2000 roku, 374 kolejnych chorych z OZS (275 M, śr. wieku 56,3 ± 11,4 lat) leczono za pomocą primary (195 - 52,1%) lub rescue PTCA (179 - 47,9%). Średni czas od początku zawału do przyjęcia wyniósł 4,3 ± 2,8 godziny. Chorych podzielono na 2 grupy: I - z pierwszym zawałem serca (288 - 77,0%), II - z drugim i kolejnym zawałem serca (86 - 33,0%).

Wyniki: Rozkłady wieku, płci, czynników ryzyka oraz czasu od wystąpienia zawału do przyjęcia były podobne w obydwu grupach. Wstrząs kardiogenny (WK) przy przyjęciu był częstszy w grupie II (20,9% vs 6,9%, p=0,005). Wyjściowy przepływ przez tętnicę dozawałową TIMI 0 lub 1 stwierdzano w 69,8% w grupie II oraz w 64,9% w grupie I, p=0,4. Prawidłowy przepływ (TIMI 3) po zabiegu uzyskano w 84,9% w grupie II oraz w 90,6% w grupie I, p=0,2. Wielonaczyniową chorobę wieńcową stwierdzano częściej w grupie II (81,4% vs 45,5%, p=0,00005). Częstość reokluzji była podobna (9,7% w grupie I vs 11,6% w grupie II, p=0,6). Maksymalny poziom kinazy kreatyninowej był niższy w grupie II (1850 ± 1544 vs 2794 ± 2477, p=0,001), jak również frakcja wyrzutowa lewej komory (43,6 ± 8,4% vs 45,4 ± 7,3%, p=0,0001). Czas hospitalizacji wyniósł 10,4 ± 5,1 dni w grupie I oraz 10,8 ± 7,0 dni w grupie II, p=0,5. Stwierdzono trend w kierunku większej śmiertelności u chorych w grupie II (10,5% vs 4,9%, p=0,06), na który złożyła się wyższa śmiertelność w podgrupie chorych ze WK (44,4% vs 27,3%, p=0,07). Śmiertelność wewnątrzszpitalna w podgrupie chorych bez WK była podobna (1,5% w grupie II oraz 2,0% w grupie I, p=0,8).

Wniosek: U chorych z kolejnym zawałem serca częściej rozwija się wstrząs kardiogenny co prowadzi do wyższej śmiertelności w tej grupie.








POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY

© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 2001