3DODATEK






Wstecz / Spis treści
DODATEK
PROCEDURA NAMIERZANIA CELU PRZY UDZIALE ZESPOŁU ZEWNĘTRZNEGO
a. Osoba nie uczestnicząca w doświadczeniu wybiera zestaw celów.
b. Zestaw może składać się z sześciu, dziesięciu, dwunastu lub więcej celów. Ich liczba nie powinna przekraczać trzydziestu.
c. Cele powinny znajdować się w rozsądnej odległości, by można było dojechać do nich samochodem.
d. Po wybraniu celów, adresy, położenie i nazwy powinny być wydrukowane na kartach i umieszczone w kopertach z podwójnego papieru.
e. Wybrane cele powinny być odosobnione, wyróżniające się z otoczenia, a także różniące się między sobą.
f. Cele punktowe są najlepsze dla początkujących uczniów.
g. Koperty należy oznaczyć przypadkowo wybranymi trzycyfrowymi liczbami i umieścić poza zasięgiem wzroku uczestników doświadczenia aż do momentu, gdy będą potrzebne.
h. Nigdy nie należy przygotowywać więcej celów, niż planuje się wykorzystać w najbliższym czasie.
i. Po przygotowaniu zestawu celów i zabezpieczeniu ich, zespół zewnętrzny musi wybrać trzycyfrowy kod, aby otrzymać koperty z instrukcją. Można tego dokonać poprzez trzykrotne rzucanie kostką o dziesięciu bokach (0-9) lub jednokrotny rzut trzema takimi kostkami.
j. Po otrzymaniu koperty zespół zewnętrzny udaje się w teren. Piętnaście minut przed wyznaczonym czasem zespół otwiera kopertę i postępuje według instrukcji, jadąc bezpośrednio na miejsce docelowe. Po drodze nie powinien się rozglądać, aby nie mylić właściwego celu z innymi miejscami.
k. W wyznaczonym czasie, zdalnie postrzegający i osoba prowadząca (jeśli jest obecna) tworzą słowny lub rysunkowy opis miejsca docelowego, w którym
według ich przekonania
znajduje się zespół zewnętrzny.
l. W miejscu docelowym zespół zewnętrzny powinien współdziałać, skupiając uwagę na wyznaczonym celu.
m. Kiedy minie czas wyznaczony na przebywanie w miejscu docelowym, przerywa się zdalne postrzeganie, a wszelkie notatki i taśmy odkłada.
n. Wówczas zespół zewnętrzny wraca i zabiera zdalnie postrzegającego (oraz osobę prowadzącą) na miejsce docelowe, by przedyskutować uzyskany przekaz.
Mechanizm namierzania piktograficznego
a. Podobnie jak wyżej, tylko nie wymaga się udziału zespołu zewnętrznego. Zamiast wybierać miejsca docelowe w terenie, osoba odpowiedzialna za wybór celu wycina zdjęcia z czasopism. Mogą być to magazyny przedstawiające zdjęcia z odległych miejsc o wyróżniających się krajobrazach.
b. Po wyborze celu, wycina się zdjęcie i przykleja do białego arkusza papieru. Następnie umieszcza w podwójnej, nieprzezroczystej kopercie.
c. Wyboru celu do namierzania dokonuje się przypadkowo, przez rzut kostką do gry.
d. Po nagraniu informacji, narysowaniu obrazków, zdalnie postrzegający (wraz z osobą prowadzącą) otwiera kopertę i porównuje dokładność zdalnego postrzegania z fotografią.
Metoda współrzędnych
a. Podobnie jak wyżej, z tą różnicą, że osoba wybierająca miejsca docelowe wyznacza ich współrzędne geograficzne.
b. Dane można przeczytać zdalnie postrzegającemu albo umieścić w zaklejonej, podwójnej kopercie.
Podstawowe zasady
1. Miejsca docelowe zawsze wybiera osoba nie uczestnicząca bezpośrednio
w doświadczeniu.
2. Cele w jednym zestawie powinny wyraźnie różnić się między sobą.
3. Cele zawsze powinny się wyróżniać na tle otoczenia.
4. Można korzystać z pomocy osoby prowadzącej, nie jest to jednak konieczne.
5. Osoba prowadząca, podobnie jak postrzegający, nie powinna nic wiedzieć o
celu przed doświadczeniem.
6. Nad celem należy pracować minimum 15 minut, maksimum 30.
7. Konkretny czas i datę namierzania należy ustalić przed sesją.
8. Należy sporządzać jak najwięcej notatek; przydadzą się później.
9. Nie oszukiwać!