Część II. Prawo administracyjne
Kazus 10. Przeniesienie na inne stanowisko
Stan faktyczny
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją Nr (...) z 6.8.2003 r., działając na
podstawie art. 156 ż 1 pkt 2, art. 157 ż 1 i art. 158 ż 1 KPA, odmówił stwierdzenia nieważ-
ności decyzji Komendanta Głównego Policji Nr (...) z 11.1.2001 r. utrzymującej w mocy
rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w R. w przedmiocie przeniesienia
pana Jana P. na równorzędne stanowisko służbowe i przyznania dodatku służbowego.
W uzasadnieniu organ wskazał, że Komendant Wojewódzki w R. rozkazem personalnym
Nr (...) z 15.11.2000 r. zwolnił pana Jana P. ze stanowiska głównego specjalisty Zespołu
Analiz Kryminalnych KWP w R. w 7 grupie uposażenia i dodatkiem służbowym w kwo-
cie 845 zł, posiadającego zachowane w trybie art. 103 ust. 2 ustawy z 6.4.1990 r. o Policji
(t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), prawo do zaszeregowania w 5 grupie uposa-
żenia stopnia młodszego inspektora - należnych mu wcześniej na zajmowanym stanowi-
sku Zastępcy Komendanta Wojewódzkiego Policji i z 1.7.2000 r. mianował na równorzędne
stanowisko  radcy Zespołu Analiz Kryminalnych KWP w R. w 13 grupie uposażenia
z mnożnikiem 1,92 kwoty bazowej  wynikającym z zachowania prawa do zaszerego-
wania w 14 grupie uposażenia jednocześnie podwyższając dodatek służbowy do kwoty
895 zł.
Powyższa decyzja była, zdaniem organu, konsekwencją zmiany regulacji prawnej do-
tyczącej wprowadzenia rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z 28.9.2000 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego policjan-
tów, jego wzrostu z tytułu wysługi lat oraz szczegółowych zasad otrzymywania i wyso-
kości dodatków do uposażenia policjantów (Dz.U. Nr 83, poz. 945), które zmieniło katalog
stanowisk policjantów wraz z zaszeregowaniem ich do odpowiednich grup uposażenia
zasadniczego i odpowiadających im mnożników kwoty bazowej. Określenie uposażenia
funkcjonariusza nastąpiło na podstawie ż 2 ust. 4 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym
gdy stanowisko służbowe, z którym wiązało się prawo do określonego zaszeregowania
uległo likwidacji przed 30.6.2000 r., policjantowi przysługuje od 1.7.2000 r. grupa uposa-
żenia równorzędna do dotychczasowej według tabeli stanowiącej załącznik Nr 3 do tego
rozporządzenia.
Pan Jan P. był zastępcą Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. W związku z ustawą
z 19.10.1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną
(Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) likwidacji uległa jednostka, w której pracował funkcjona-
riusz, który został mianowany głównym specjalistą ds. kontaktów zagranicznych Zespołu
Samodzielnych Stanowisk Komendy Wojewódzkiej Policji w R. w 7 grupie uposażenia
zasadniczego z zachowaniem prawa do zaszeregowania na poprzednio zajmowanym
stanowisku. Stanowiskiem równorzędnym do dotychczas zajmowanego było stanowisko
radcy zaszeregowane w 13 grupie uposażenia. Jednocześnie z tytułu zachowania prawa
do zaszeregowania na poprzednim stanowisku Zastępcy Komendanta Wojewódzkiego
Policji w P. w grupie 5 uposażenia ustalono, że Janowi P. przysługuje 14 grupa uposażenia
określona w tabeli stanowiącej załącznik Nr 3 do rozporządzenia Ministra Spraw We-
wnętrznych i Administracji z 28.9.2000 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie upo-
sażenia zasadniczego policjantów, jego wzrostu z tytułu wysługi lat oraz szczegółowych
zasad otrzymywania i wysokości dodatków do uposażenia policjantów (Dz.U. Nr 83,
poz. 645), ponieważ stanowisko zajmowane przez niego uległo likwidacji.
464
Prawo administracyjne
Kazus 10. Przeniesienie na inne stanowisko
Jan P. złożył 22.8.2003 r. odwołanie od powyższej decyzji.
Z kolei Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z 8.9.2003 r., działając na
podstawie art. 138 ż 1 pkt 1 KPA utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu
organ wskazał, iż analiza sprawy nie wskazuje na to, aby w tym przypadku miało miejsce
naruszenie prawa.
465
Prawo administracyjne
Część II. Prawo administracyjne
Propozycja rozwiązania
Zgodnie z treścią art. 97 ż 1 ustawy z 30.8.2002 r.  Przepisy wprowadzające
ustawę  Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę  Prawo o postę-
powaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.)
sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego przed 1.1.2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają
rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podsta-
wie przepisów ustawy z 30.8.2002 r.  Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).
Stosownie do treści art. 13 ż 2 PrPostSądAdm do rozpoznania sprawy wła-
ściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości
ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została za-
skarżona.
Natomiast zgodnie z treścią art. 1 ż 1 i 2 PrPostSądAdm sąd administra-
cyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem
zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami
obowiązującymi w dacie jej wydania.
Zgodnie, bowiem z ż 2 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia z 28.9.2000 r.
policjantowi, któremu przed 1.7.2000 r. zachowano prawo do zaszeregowania
na poprzednio zajmowanym stanowisku służbowym, przysługuje od tego
dnia grupa przewidziana dla nowego stanowiska równorzędnego ze stano-
wiskiem, z którego zachowano prawo do tego zaszeregowania. Natomiast
w razie, gdy stanowisko służbowe, z którego zachowano prawo do zasze-
regowania uległo likwidacji przed 30.6.2000 r., policjantowi przysługuje od
1.7.2000 r. grupa uposażenia zasadniczego, równorzędna do dotychczasowej,
określona w tabeli  załączniku Nr 3 do ww. rozporządzenia.
Tym samym rozstrzygnięcie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
nie było prawidłowe i powinno zostać zaskarżone do sądu administracyjne-
go.
466
Prawo administracyjne
Kazus 10. Przeniesienie na inne stanowisko
Propozycja pisma
Warszawa, & & & . r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Warszawie
ul. Jasna 2/4
00-013 Warszawa
za pośrednictwem
Minister Spraw Wewnętrznych
i Administracji w Warszawie
ul. Stefana Batorego 5
02-591 Warszawa
Skarżący:
dane wnioskodawcy&
zamieszkały&
reprezentowany przez:
adw. Jana Nowaka
prowadzącego Kancelarię Adwokacką w&
ustanowionego w sprawie
Sygn. akt...
Organ:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
ul. Stefana Batorego 5
02-591 Warszawa
Wartość przedmiotu zaskarżenia:...
(w zależności od rodzaju sprawy  w tym przypadku nie występuje, dlatego jej nie określamy)
SKARGA DO WOJEWÓDZKIEGO S
DU ADMINISTRACYJNEGO
Działając w imieniu& & & & (zwanym dalej  Skarżącym ), którego pełnomocnictwo za-
łączam, na podstawie art. 52 ż 1, art. 53 ż 1 i art. 54 ż 1 ustawy z 30.8.2002 r.  Prawo o po-
stępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), wnoszę
skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Zarzucam zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego poprzez błędną interpreta-
cję art. 16 ust. 2 i art. 29 ustawy z 13.10.1998 r.  Przepisy wprowadzające ustawy reformu-
jące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.).
W związku z powyższym wnoszę o:
1) zastosowanie art. 145 ż 1 pkt 1 lit. a PrPostSądAdm, mianowicie o uwzględnienie skar-
gi i o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości z uwagi na naruszenie prawa material-
nego, które miało wpływ na wynik sprawy,
467
Prawo administracyjne
Część II. Prawo administracyjne
2) stwierdzenia przez sąd, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do
chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku,
3) zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W tym miejscu oświadczam, iż zaskarżoną decyzję doręczono Skarżącemu & & & & r.
UZASADNIENIE
(na wstępie uzasadnienia skargi należy przedstawić dotychczasowy przebieg postępowania w spra-
wie, przytaczając daty i numery decyzji wydawanych w kolejnych instancjach, a także wszystkie
ustalenia faktyczne w sprawie, a następnie przejść do argumentów uzasadniających uchylenie de-
cyzji, które w przedmiotowej sprawie zamieszczone są poniżej)
W świetle przepisów art. 16 ust. 2 i art. 29 ustawy z 13.10.1998 r.  Przepisy wprowa-
dzające ustawy reformujące administrację publiczną, zmian dokonanych w ramach reor-
ganizacji komend wojewódzkich Policji nie można traktować jako likwidacji stanowiska
zastępcy komendanta wojewódzkiego Policji w rozumieniu ż 2 ust. 4 rozporządzenia Mi-
nistra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 28.9.2000 r. zmieniającego rozporządzenie
w sprawie uposażenia zasadniczego policjantów, jego wzrostu z tytułu wysługi lat oraz
szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości dodatków do uposażenia policjantów
(Dz.U. Nr 83, poz. 945).
Głównym problemem rozpatrywanej sprawy jest pytanie: czy zajmowane przez skarżą-
cego wcześniej stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego Policji uległo likwidacji
w ramach zmiany podziału terytorialnego kraju i związanej z nią reorganizacji admini-
stracji publicznej? Od tego zależy bowiem obecnie grupa uposażenia skarżącego  wyższa
o jeden szczebel, jeżeli przyjąć, że ma do niego zastosowanie przepis ż 2 ust. 3 rozporzą-
dzenia z 28.9.2000 r. od tej, jaką mu ustalono na podstawie ż 2 ust. 4 tego rozporządze-
nia.
Zdaniem strony skarżącej kwestię rozstrzygają przepisy ustawy z 13.10.1998 r.  Prze-
pisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Według art. 16 ust. 2
tej ustawy jednostki wymienione w ust. 1 (m.in. komendy wojewódzkie Policji), istnie-
jące 31.12.1998 r. w miastach, które 1.1.1999 r. nie będą siedzibami województw, z tym
dniem wchodzą w skład jednostek organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy
odpowiednich kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich. Przepis
art. 29 stanowi natomiast, że 31.12.1998 r. odwołuje się dotychczasowych wojewódzkich
(okręgowych) komendantów, inspektorów i kierowników innych jednostek organizacyj-
nych, o których mowa w art. 16 ust. 2, oraz ich zastępców (art. 29 ust. 1). Stosunki pracy
(również stosunki służbowe) z tymi osobami, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią ina-
czej, wygasają 30.6.1999 r.
Dlatego w ocenie skarżącego z przytoczonych wyżej przepisów nie wynika więc, że re-
organizacja komend wojewódzkich Policji dokonana w ramach reorganizacji administra-
cji publicznej spowodowała likwidację stanowiska zastępcy komendanta wojewódzkiego
Policji, które Skarżący zajmował do czasu włączenia Komendy Wojewódzkiej Policji w K.
do struktury Komendy Wojewódzkiej Policji w R. Przyniosła ona jedynie (podkreślaną
przez organy Policji) zmianę zaszeregowania zajmowanego przez Skarżącego stanowiska
zastępcy komendanta wojewódzkiego Policji, opartego dotychczas na trzech kategoriach
zaszeregowania tych stanowisk, a od 1.1.1999 r. na dwóch kategoriach.
W konkluzji należy stwierdzić, iż zgodnie, z ż 2 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia
z 28.9.2000 r. policjantowi, któremu przed 1.7.2000 r. zachowano prawo do zaszerego-
wania na poprzednio zajmowanym stanowisku służbowym, przysługuje od tego dnia
468
Prawo administracyjne
Kazus 10. Przeniesienie na inne stanowisko
grupa przewidziana dla nowego stanowiska równorzędnego ze stanowiskiem, z którego
zachowano prawo do tego zaszeregowania. Natomiast w razie, gdy stanowisko służbo-
we, z którego zachowano prawo do zaszeregowania uległo likwidacji przed 30.6.2000 r.,
policjantowi przysługuje od 1.7.2000 r. grupa uposażenia zasadniczego, równorzędna
do dotychczasowej, określona w tabeli  załączniku Nr 3 do wyżej cytowanego rozporzą-
dzenia.
Pełnomocnik strony skarżącej uważa również, że w świetle przedstawionych przepi-
sów ustawy z 13.10.1998 r.  Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację
publiczną tych zmian nie można traktować jako likwidacji stanowiska zastępcy komen-
danta wojewódzkiego Policji w rozumieniu ż 2 ust. 4 rozporządzenia z 28.9.2000 r. Zli-
kwidowano, bowiem tylko jedną z kategorii zaszeregowania tego stanowiska. Dlatego
też zmiana stanowiska Skarżącego, dokonana zaskarżoną decyzją, powinna uwzględniać
wymagania wynikające z treści ż 2 ust. 3 tego rozporządzenia.
Wskazując na powyższe argumenty, uchylenie decyzji jest zdaniem strony skarżącej
w pełni uzasadnione.
Adwokat
Jan Nowak
(podpis)
Załączniki:
1) pełnomocnictwo wraz z dowodem opłaty;
2) dowód opłacenia wpisu sądowego;
3) odpisy skargi i załączników.
Zob. wyr. WSA w Warszawie z 16.11.2004 r. (II SA 3885/03, niepubl.)
469
Prawo administracyjne