O duchowości z krwi i kości / DEON.pl http://www.deon.pl/religia/rekolekcje/adwent-2010-rekolekcje/piorko...
Przede wszystkim, świat nie jest abstrakcyjnym pojęciem oderwanym od życia konkretnych ludzi, lecz rzeczywistością tworzoną
przez każdą istotę ludzką. Świecki mesjanizm bywa często produktem wyobraz
ni i dramatyczną próbą poradzenia sobie ze złem
na własną rękę oraz z użyciem niewłaściwych metod. (Hitler pisał o sobie w  Mein Kampf , że był niespełnionym malarzem).
Czy tego chcemy, czy nie postać świata zależy od jakości życia poszczególnych osób, a nie od jakiegoś sztucznie stworzonego
kolektywu. Nie jest również prawdą, że wystarczy zdemaskować ukrytych wrogów, a siebie wybielić i uznać za niczym
nieskażoną wyspę miłości i prawdy, otoczoną zewsząd oceanem zepsucia i kłamstwa. Przymyka się wówczas oczy na własne
wady i zakłada maskę wyższości, która rodzi poczucie dziejowej misji. Niemożliwa jest jednak nagła zewnętrzna przemiana
świata w oderwaniu od wewnętrznej transformacji myślenia i postaw każdego człowieka. Dopóki ktoś sądzi, że to inni powinni
się zmienić, aby nastała sielanka, trwa w iluzji. Świat jest bowiem taki jakimi my jesteśmy.
Zwróćmy uwagę na to, co mówią niektórzy Ojcowie Kościoła. Św. Atanazy pisał, że  Słowo stało się człowiekiem, aby człowiek
stał się Bogiem . Z kolei św. Klemens Aleksandryjski, modyfikując nieco to samo zdanie, dodaje, że  Słowo Boga stało się
człowiekiem, abyś mógł nauczyć się od człowieka, jak człowiek może stać się Bogiem . Jak rozumieć te zdania? Wiemy, że nie
można uczynić Boga. Obu biskupom nie chodzi o to, żebyśmy się stali równi Bogu. Raczej mają oni na myśli uświęcenie
człowieka i doprowadzenie go do unii z Bogiem. Kościół Wschodni nazywa ten proces przebóstwieniem. Paradoks polega na
tym, że Duch Święty chce zmieniać świat  od środka , czyli zaczyna od serca człowieka.
Chrystus nigdy nie mówił o błyskawicznej odnowie całego świata jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki lub o masowych
nawróceniach. (Raczej pytał retorycznie:  Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy powtórnie przyjdzie (A
k 18, 8))?
Natomiast z naciskiem podkreślał wagę uwolnienia konkretnego człowieka od ciemności, niewoli i duchowej śmierci. Mówił, że
zło ( a także dobro) pochodzi z wnętrza człowieka. Przypominał o konieczności osobistego i wolnego zaangażowania w
budowanie lepszego świata, które zaczyna się od nawrócenia. Dopiero kiedy to nastąpi, wśród ludzi tu i ówdzie zabłysną
zarzewia małych rewolucji.
Dzieje się tak za sprawą świętych, którzy, otwierając się na działanie Ducha Świętego, wpływają na otaczające ich środowiska.
Każdy z nich rozszerza królestwo Boże lokalnie, troszcząc się o potrzeby tych, którzy są głodni, chorzy ,odrzuceni i wyklęci.
Gdyby wszyscy poszli w ich ślady, nagle obudzilibyśmy się w innym świecie. Sęk w tym, że nie każdy chce przyjąć Chrystusa, a
równocześnie oczekuje magicznych rozwiązań.
Jezus mówi, że królestwo Boże jest jak zaczyn, który rośnie powoli i zakwasza całe ciasto. Rewolucjoniści chcieliby, aby ciasto
spadało z nieba w gotowej postaci, bez żmudnego czekania. Chrystus porównuje również królestwo Boże do pszenicy
wzrastającej razem z kąkolem, którego nie należy nadgorliwie wyrywać z korzeniami, żeby nie popsuć całej roboty.
Najwyraz
niej to właśnie nadmierna koncentracja na złu (które często przychodzi jak anioł światłości) zamyka oczy na znaki
Królestwa, a serce na Chrystusa.
1 z 1 2010-12-21 23:39