Prymicje ks. Marcina Grzesiaka, mojego studenta
Par. Chrystusa Odkupiciela Chełm Lubelski
7 VI 2009  Niedziela Trójcy Świętej  B
KAPA
AN W TAJEMNICY TRÓJCY ŚWI
TEJ
 W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego& 
1. To znak naszej wiary  nauczyła go matka i ojciec. Tym zna-
kiem zaczynamy dzień, podróż, pracę, ważne sprawy. I nim kończy-
my& Przeżegnaniem w imię Przenajświętszej Trójcy zaczynamy i
kończymy modlitwę i każdą liturgię, zwłaszcza Mszę św.
Nasze życie naznaczone jest krzyżem i tym samym wpisane w ta-
jemnicę Przenajświętszej Trójcy, bo od chwili chrztu świętego każdy
jest świątynią Jedynego Boga w Trójcy Osób. Przypomina o tym ten
gest przeżegnania się. Jego wymowę objaśnia św. św. Ignacy Loyola:
 Czyniąc znak krzyża św. dotykamy ręką głowy, co oznacza Boga Oj-
ca, który od nikogo nie pochodzi. Kiedy potem dotykamy ręką ciała
poniżej piersi (brzucha) oznacza to Syna Jego Pana naszego, który
pochodzi od Ojca i zstąpił do łona Przenajświętszej Dziewicy Maryi.
Kiedy znów kładziemy rękę na jednym i drugim ramieniu, oznacza to
Ducha Świętego, który pochodzi od Ojca i Syna. A kiedy nasze ręce
składamy razem, oznacza to, że trzy Osoby Boskie są jedną Istotą .
2. Po raz pierwszy tym znakiem zostaliśmy naznaczeni przez ka-
płana podczas chrztu, potem przez rodziców i chrzestnych. Stale no-
simy ten znak Trójcy Świętej na swoim ciele. Odnośnie do tego św.
Augustyn powiada:  Jesteś chrześcijaninem, nosisz na czole krzyż
Chrystusa. [...] Jego znak nosimy na czole i mamy w sercu. Bardzo
wiele zależy od tego, gdzie człowiek ma znak Chrystusa, czy na czole
czy też i na czole i w sercu .
Co to znaczy? To znaczy mieć świadomość swego wybrania,
godności dziecka Bożego   jesteśmy synami Bożymi , możemy
wołać do Boga:  Abba, Ojcze (św. Paweł, II czytanie).
 1 
To znaczy być świadomym, że Boska Trójca Osób ma w nas
upodobanie, stale mieszka w nas: Ojciec, który stworzył świat i po-
wołał nas do istnienia; Syn, który stał się jednym z nas, aby nas zba-
wić; Duch Święty, który został posłany do serc naszych, aby nas
przemieniać i uświęcać.
Nikt więc z ochrzczonych nigdy nie jest sam  zawsze pod mi-
łującym wzrokiem Boskiej Trójcy, Boskiej Opatrzności.
3. Szczególnie ta prawda odnosi się do tych, którzy z niezbada-
nych wyroków Bożej Opatrzności, zostali wybrani, aby uobecniać
Boga wśród ludzi  do kapłanów. Kościół naucza w Dyrektorium
Tota Ecclesia (nr 3-5), że kapłan, z racji zanurzenia w Kapłaństwo
samego Chrystusa, jest włączony w  dynamikę trynitarną , tzn. po-
zostaje w szczególnej relacji do Boskich Osób. Ta relacja  stanowi
z
ródło życia i działania kapłańskiego .
Kapłan został wybrany, namaszczony i posłany przez Ojca i Syna
i Ducha Świętego, aby  zgodnie z nakazem Chrystusa danym Apo-
stołom przed Wniebowstąpieniem   szedł i nauczał, czyniąc
uczniów w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego (Ew.).
On nie tylko uczestniczy w tajemnicy Trójcy Świętej; nie tylko
sprawuje EucharystiÄ™   wielkÄ… tajemnicÄ™ wiary , ale sam jest
wielką tajemnicą wiary, nawet dla samego siebie. Dał temu wyraz ks.
Jan Twardowski w jednym ze swoich wierszy:
Własnego kapłaństwa się boję,
własnego kapłaństwa się lękam
i przed kapłaństwem w proch padam,
i przed kapłaństwem klękam
W lipcowy poranek mych święceń
dla innych szary zapewne 
jakaÅ› moc przeogromna
z nagła poczęła się we mnie
JadÄ™ z innymi tramwajem 
biegnÄ™ z innymi ulicÄ… 
nadziwić się nie mogę
swej duszy tajemnicÄ…
 2 
4. Nie bez racji po Przeistoczeniu, kiedy po konsekracji chleba i
wina padają słowa ustanowienia kapłaństwa:  & to czyńcie na moją
pamiątkę , kapłan oznajmia wiernym:  Oto wielka tajemnica wiary .
W tych dniach przypada 30. rocznica pierwszej pielgrzymki Jana
Pawła II do Polski. Przypomnijmy więc, że z okazji 50-lecia swego
kapłaństwa wydał autobiografię Dar i Tajemnica  świadectwo o
swoim kapłańskim życiu. Przyznaje tam, że kapłańskie  powołanie
jest tajemnicą Bożego wybrania (s. 7);  ludzkie słowa nie są w sta-
nie udz
wignąć ciężaru tajemnicy, jaką kapłaństwo w sobie niesie (s.
8); że jest wielkim, przez nikogo niezasłużonym Darem  darem dla
wspólnoty Kościoła, dla konkretnej parafii i dla samego kapłana. Za-
razem jest wielkÄ… TajemnicÄ…  TajemnicÄ… wiary.
5. Tak trzeba patrzeć na kapłaństwo, niezależnie kto został nim
obdarowany.
Ilekroć mówimy o kapłaństwie, mamy przed oczyma konkretną
osobę: naszego katechetę; księdza, który nas przygotował do I Ko-
munii św.; który błogosławił nasze małżeństwo; który odprowadzał
na cmentarz naszych bliskich; albo zaprzyjaz
nionego księdza czy
nawet członka rodziny. Dziś pochylamy się nad tajemnicą kapłań-
stwa patrząc na ks. Marcina  dobę temu została mu powierzona ta
tajemnica Boskiej Trójcy.
W wielkim błędzie jest ten, kto chciałby w kapłaństwie widzieć
jedynie życiową karierę, prestiż, sposób na wygodne i dostatnie ży-
cie& Taki fałszywy obraz kapłaństwa (czasem u samego kapłana i u
wiernych) świadczy, że są ślepi, niczego nie zrozumieli z tego daru,
jaki Boska Trójca nam zostawiła.
Wstępując do nieba Chrystus zapewnił, że pozostanie z nami, aż
do skończenia świata. Dotrzymał słowa, bo do końca świata będą
kapłani, którzy będą Go uobecniać w Eucharystii. Przerażająca to ta-
jemnica  nawet grzeszny i niegodny kapłan wciąż go uobecnia! Na
szczęście nie od ludzkiej doskonałości Chrystus uzależnił swą sa-
kramentalną obecność.
 3 
6. Tym bardziej potrzeba, aby kapłan, od początku swej drogi
powołania, był czytelnym, przejrzystym znakiem  lustrem, w któ-
rym odbija się tajemnica Przenajświętszej Trójcy, ale nie krzywym
zwierciadłem. Jak chętnie świat chciałby to lustro wykrzywić, za-
chlapać błotem&
Wszyscy w Kościele, nie tylko wyświęceni mężczyz
ni, jesteśmy
odpowiedzialni za kapłaństwo  za ten wielki dar i tajemnicę Bo-
skiej Trójcy wśród nas, i za kapłanów także jesteśmy odpowiedzialni.
Zdarza się czasem, że słudzy ołtarza błądzą ( wszystko się zdarza
sługom ołtarza&   jak mawiał mój współbrat na wikariacie).
Wówczas oburzamy się, gorszymy, plotkujemy& w ramach tzw.
rozmów na tematy religijne, które w istocie są obrazą boską. A ile ra-
zy modliłeś się za takiego kapłana, który pobłądził? Jeśli nie odmó-
wiłeś za niego choćby jednego  Zdrowaś Mario , nie masz prawa
wypowiadać się na jego temat!
Będziemy mieli takich kapłanów, jakich sobie wymodlimy!  Pro-
ście a otrzymacie&  .
Benedykt XVI z okazji 150. rocznicy śmierci św. Jana Vianneya,
patrona duszpasterzy, od przyszłego piątku  Uroczystości Naj-
świętszego Serca Jezusa  ustanawia po raz pierwszy w historii Ko-
ścioła Rok Kapłaństwa, by wszyscy w Kościele pochylili się nad tą
tajemnicą, by dziękowali za dar kapłaństwa, modlili się za kapłanów
i o powołania, aby nam nie brakło sług Eucharystii.
7. Ceńmy sobie Boski dar kapłaństwa. Dzięki Bogu mamy dość
księży, bylebyśmy chcieli korzystać z ich posługi.
Tak być nie musi. I nie wszędzie tak jest. Jeśli nie będziemy ko-
chać kapłaństwa (kapłanów niekoniecznie!), to kiedyś może nam ich
zabraknąć. W Liście do kapłanów na Wielki Czwartek 1979 roku Jan
Paweł II pisze:  Pomyślcie o tych miejscach, na których ludzie tak
bardzo oczekują kapłana, gdzie latami całymi odczuwając jego brak,
nie przestają pragnąć jego obecności. I bywa czasem tak, że zbierają
się w opuszczonej świątyni i kładą na ołtarzu pozostałą jeszcze ka-
płańską stułę, i odmawiają wszystkie modlitwy liturgii mszalnej, a
przed przeistoczeniem zapada głęboka cisza, może tylko przerywana
 4 
płaczem... tak bardzo pragną usłyszeć te słowa, które tylko kapłań-
skie usta mogą skutecznie wypowiedzieć, tak bardzo pragną tej eu-
charystycznej Komunii, która tylko przez posługę kapłana może stać
się ich udziałem, i tak bardzo pragną usłyszeć Boskie słowa przeba-
czenia: «I ja odpuszczam tobie grzechy! Tak bardzo przeżywajÄ…
obecność nieobecnego wśród nich kapłana! .
Wiedzą coś o tym przebywający za granicą, którzy nie mogli
uczestniczyć w niedzielnej Mszy św. Jak wtedy boli pustka w sercu,
w duszy& Doskwiera skrywana tęsknota za Ojczyzną, gdzie biją
dzwony, napełniają się kościoły i zawsze można skutecznie uklęknąć
przed konfesjonałem&
8. Księże Marcinie! Jesteśmy tu przy Tobie podczas Twojej
Pierwszej Mszy św. nie tylko z ludzkiej sympatii, ale z miłości do ta-
jemnicy Kapłaństwa, która jest w sercu Boskiej Trójcy Osób.
Jak z czułością i delikatnością rodzina pochyla się nad niemowlę-
ciem, tak my z troskliwością otaczamy pierwociny Twojej posługi
modlitwą, ofiarowaną Komunią św., uzyskanym dziś z tej okazji od-
pustem zupełnym!
Szczerze życzymy, abyś  codziennie stając przy ołtarzu Pań-
skim, zasiadając w konfesjonale  trybunale Bożego Miłosierdzia,
udzielajÄ…c chrztu i namaszczenia chorych, nauczajÄ…c, pocieszajÄ…c i
służąc  zawsze pamiętał, że jesteś przeniknięty Tajemnicą.
Życzymy: abyś wstępował w ślady świętych kapłanów, jak Sługa
Boży ks. Zygfryd Berezecki, o którym napisałeś pracę magisterską, a
którego pamięć wciąż jest bardzo żywa wśród mieszkańców Chełma
Lubelskiego z powodu jego wielkiej pasterskiej miłości do dzieci,
młodzieży, biednych, cierpiących  wszystkich ludzi.
I niech od dziś, aż po najdalszy kres kapłańskiego życia i posługi
często powraca na Twe usta modlitwa św. Grzegorza Wielkiego, pa-
pieża:  Boże, z woli którego nosimy nazwę pasterzy ludu wiernego,
spraw, prosimy, abyśmy czym nazywają nas usta ludzi, tym być zdoła-
li w oczach Twoich .
Dla chwały Przenajświętszej Trójcy: Ojca i Syna i Ducha Święte-
go!
 5