Testament Hitlera --> 29 kwietnia 1945

Moja wola i testament

Nigdy nie podejrzewałem, że mogłem wziąść na siebie taką odpowiedzialność,
przez te wszystkie lata walki, wszystkie dni mojego małżeństwa, teraz
zdecydowałem, zanim zakończę moją doczesną karierę, by zabrać moją żonę, która
po wielu latach wspaniałej przyjaźni, wkroczyła z własnej woli do całkowicie
oblężonego miasta by dzielić los ze mną. Jej wolą jest umrzeć ze mną jako moja
małżonka. Zrekompensuje to czas, którego dla siebie nie mieliśmy, a który
spędziłem na służbie memu narodowi.

To, co do niedawna posiadałem, należało do Partii. Czy powinna być zniszczona;
czy państwo ma być zniszczone, żadna moja decyzja nie jest tu już potrzebna.

Moje obrazy, które kupowałem na przestrzeni lat, nigdy nie były zbierane dla
celów prywatnych, ale by powiększyć galerię w moim rodzinnym mieście Linz nad
Dunajem.

Moim najszczerszym marzeniem jest, aby ta prośba została wypełniona należycie.

Na wykonawcę testamentu mianuję mojego najbardziej oddanego przyjaciela,
Martina Bormanna.

Otrzymał zadanie, aby wypełnić moją wolę. Może także rozporządzać wszelkim
dobrem umysłowym oraz wszystkim co potrzebne do utrzymania się, dla moich braci
i sióstr, również nade wszystko matce mojej żony i moim oddanym
współpracownikom którzy go dobrze znali, szczególnie moja sekretarka Frau
Winter, itd. którzy przez wiele lat pomagali mi swoją pomocą.

Ja i moja żona, w obliczu hańby uwięzienia, wybraliśmy śmierć. Jest naszą wolą,
aby nas skremowano w miejscu, gdzie przeprowadzałem lwią część pracy w ciągu
ponad dwudziestu lat pracy dla narodu niemieckiego.

Oddano w Berlinie, 29 kwietnia 1945, o godzinie 4 nad ranem
(Podpisano) A. HITLER

Mój testament polityczny

Więcej niż trzydzieści lat minęło, odkąd w 1914 roku podjąłem skromne
postanowienie o walce przeciwko najeźdźcom w I wojnie światowej, która
wymierzona była w Rzeszę.

W ciągu tych trzech dekad, wyrobiłem sobie lojalność dzięki moim myślom,
czynom, i życiu. Dało mi to siłę do podjęcia najtrudniejszych decyzji jakie
mógł podjąć śmiertelny człowiek. Poświęciłem mój czas, moją pracę i zdrowie tym
trzem dekadom.

Jest nieprawdą, że ja lub ktokolwiek inny w Rzeszy chciał wojny w 1939.
Wyłączną przyczyną było to, że międzynarodowi dygnitarze byli żydami, lub
działali w ich interesach. Złożyłem zbyt wiele ofert ograniczenia i
zaprzestania produkcji uzbrojenia, których możliwości nie dostrzeżono, a
właśnie ta ignorancja wywołała wojnę, chociaż obarczono nią mnie. Nigdy nie
myślałem że po tej pierwszej światowej wojnie przyjdzie wojna przeciwko Anglii,
lub nawet Ameryce, która by się nam udała. Stulecia przeminą, ale ruiny naszych
miast i posągi będą dziękować nam, podczas gdy, międzynarodowe żydostwo i ich
pomocnicy będą rosnąć w siłę.

Trzy dni przed rozpoczęciem wojny z Polską poprosiłem ponownie ambasadora
brytyjskiego, aby rozwiązać problem Polsko-Niemiecki podobnie jak to było z
okręgiem Saary, czyli pod międzynarodową kontrolą. Tej oferty nie można było
nie przyjąć. Została odrzucona tylko dlatego, że koła partyjne w Anglii chciały
wojny, częściowo pod naciskiem i propagandą międzynarodowego żydostwa.

Powziąłem też mały plan, jeżeli narody Europy omamione zostaną przez tych
międzynarodowych konspiratorów w bankowości i finansach, wtedy ta rasa,
żydostwo, które jest rzeczywistym sprawcą tej morderczej walki, będzie wzięta
do odpowiedzialności. Nie zostawiam wątpliwości, że teraz nie tylko zginą z
głodu miliony Aryjskich dzieci, nie tylko miliony dorosłych mężczyzn będzie
cierpieć śmierć, i nie tylko setki tysięcy kobiet i dzieci będzie spalonymi i
zbombardowanymi w ich miastach, bez żadnej przyczyny ani winy.
Po sześciu latach wojny, która jak na złość zamieni się kiedyś w walkę narodu
który chciał spełnić swój cel, nie mogę porzucić tego miasta, będącego stolicą
Rzeszy. Jako że nasze siły coraz słabiej bronią miasto przed najeźccami, a nasz
opór jest osłabiany przez ludzi, którzy łudzą się i nie mają żadnej inicjatywy,
powinienem podzielić mój los z tymi, którzy polegli w tym mieście, którzy także
zmuszeni byli wybierać. Co więcej nie chciałbym wpaść w ręce wrogom, którzy
potrzebują mnie do nowego spektaklu ku uciesze żydów i zabawianych przez nich
histerycznych mas.
Dlatego postanowiłem pozostać w Berlinie i zgodnie z moją wolą umrzeć w
momencie, kiedy myślę, że pozycja wodza i kanclerza nie powinna dłużej
spoczywać w dłoni jednego człowieka.
Umieram z radosnym sercem, świadomy bezgranicznych obowiązków naszych żołnierzy
na frontach, naszych kobiet w domach, osiągnięć naszych rolników i robotników w
ich pracy, unikalnej historii, naszej młodzierzy podtrzymującej me imię.
Z głębi serca dziękuję wam wszystkim, którzy nie poddali się w walce, ale dalej
walczyli przeciwko wrogom ziemi ojczystej, nie ważne gdzie, wierni do końca. Od
poświęcenia naszych żołnierzy i mojej więzi z nimi aż do śmierci, będziemy
źródłem historii Germanii, ziarnem odrodzenia narodowo-socjalistycznego ruchu i
w ten sposób zrealizujemy wizję zjednoczonego społeczeństwa.
Wiele z najbardziej silnych i odpornych mężczyzn i kobiet zdecydowało się
związać swoje życie z moim dopóki nie zacząłem ich błagać, aby przestali to
robić, ale by dołączyli do rzeszy walczących o nasz naród. Błagałem dowódców
armii, marynarki, i sił powietrznych, aby za wszelką cenę umocnić opór naszych
żołnierzy w sensie narodowo-socjalistycznym, ze szczególnym naciskiem na to, że
ja, założyciel i wódz Rzeszy, wybrałem śmierć niż poddanie, czy kapitulację.
Niech będzie w przyszłości fragmentem kodeksu honorowego żołnierza, oficera
prowadzącego szeregowych do bitwy, aby świecili przykładem uduchowionego
wypełniania swych obowiązków.

DRUGA CZĘŚĆ TESTAMENTU POLITYCZNEGO

Przed moją śmiercią wydalam marszałka rzeszy Hermanna Goeringa z partii i
pozbawiam go wszelkich praw i zasług, które wynikają z postanowień 29 czerwca,
1941; i stanowiska Reichstagu 1 września, 1939, Mianuję na jego miejsce
wielkiego admirała Doenitza, Prezydenta Rzeszy i Najwyższego dowódcę sił
zbrojnych.
Przed moją śmiercią wydalam Reichsfuehrera-SS i ministra spraw wewnętrznych,
Heinricha Himmlera, z partii i wszystkich innych stanowisk. Na jego miejsce
mianuję Gauleitera Karla Hankego jako Reichsfuehrera-SS i komendanta głównego
policji, i Gauleitera Paula Gieslera jako ministra spraw wewnętrznych.
Goering i Himmler, którzy okazali głęboką nielojalność wobec mnie, uczynili
niewybaczalną szkodę państwu przez swoje petraktacje z wrogiem, powiedli mnie
na przekór moim decyzjom, i nielegalnie powiększali swoją władzę wewnątrz
partii i narodu.
W celu dania narodowi honorowych ludzi, rząd musi sprostać dalszej walce z
wrogiem. Mianuję następujących członków gabinetu na przywódców Rzeszy:

Prezydent Rzeszy: DOENITZ
Kanclerz Rzeszy: DR. GOEBBELS
Minister partii: BORMANN
Minister spraw zagranicznych: SEYSS-INQUART
Minister spraw wewnętrznych: Gauleiter Giesler
Minister wojny: Donitz
Najwyższe dowództwo wojsk lądowych: Schorner
Najwyższe dowództwo marynarki wojennej: Donitz
Najwyższe dowództwo sił lotniczych: Greim
Reichsfuhrer SS : Gauleiter Hanke
Handel: Funk
Rolnictwo: Backe
Sprawiedliwość: Thierack
Nauka i kultura: Dr Scheel
Propaganda: Dr Naumann
Finanse: Schwerin-Crossigk
Praca: Dr Hupfauer
Uzbrojenie: Saur
Przywódca NSDAP i minister bez teki: Dr Ley.

ADOLF HITLER