Sciaga.pl - Podział drukarek komputerowych






function saveas()
{
document.execCommand('SaveAs');
}
function setPage (newAddress) {
if (newAddress != "") { window.location.href = newAddress; }
}

function popWin(url) {
okno = window.open(url, 'popup','left=0,screenX=0,screenY=50,width=660,height=400,resizable=yes,scrollbars=yes,status=1')
okno.focus()
}












sciaga / prace /
przedmiot: Informatyka


reklama | kontakt
| info












ord=Math.random()*10000000000000000;
document.write('');








Uwaga
- tylko u Nas! masz możliwość sciągnięcia nowych gier do telefonów
komórkowych napisanych w JAVIE. Jeżeli posiadasz telefon marki NOKIA (3510i, 8910i,
3530, 3560, 7560, 3410, 6310i, 3650) lub SIEMENS (MT50, M50,
C55) to skorzystaj już dziś.



zobacz
więcej







Temat:
Podział drukarek komputerowych
1. Definicja
drukarki.Drukarka – komputerowe urządzenie peryferyjne, używane
do drukowania tekstów i grafiki na papierze. Drukarki różnią się
szybkością, jakością i techniką druku. Ze względu na technikę druku
można wyróżnić:2. Drukarki uderzeniowe.Wśród urządzeń
wyjścia drukarki stanowią najbardziej zróżnicowaną grupę. Różnice
dotyczą między innymi: technologii uzyskiwania druku, szybkości
działania, jakości wydruków, liczby kolorów oraz sposobu
sterowania.Początkowo w drukarkach komputerowych stosowano
mechanizmy drukujące wzorowane na maszynach do pisania. Druk znaku
uzyskiwano przez uderzenie jednej z kilkudziesięciu czcionek w
tasiemkę barwiącą przylegającą do papieru. Były to między innymi
drukarki z mechanizmem dźwigienkowym (podobnym do mechanizmu w
tradycyjnych maszynach do pisania) i rozetkowe (czcionki umieszczone
na powierzchni walca lub półkuli). Prędkość drukowania nie
przekraczała kilkudziesięciu znaków na sekundę. Na nieco odmiennej
zasadzie funkcjonuje używana do dzisiaj drukarka wierszowa. Zawiera
ona przesuwaną taśmę z czcionkami (gąsienicę drukarską). Między
gąsienicą drukarską a papierem znajduje się taśma barwiąca. Po
drugiej stronie papieru jest umieszczony zestaw poruszanych
elektromagnesami młoteczków. Po ustawieniu odpowiedniej czcionki pod
młoteczkiem następuje uderzenie młoteczka w papier i przyciśnięcie
poprzez taśmę barwiącą do czcionki. Konstrukcja drukarki wierszowej
umożliwia jednoczesne drukowanie kilku znaków; w danej chwili mogą
być wzbudzone elektromagnesy młoteczków w tych miejscach, w których
położenie znaku w drukowanym wierszu odpowiada położeniu czcionki na
taśmie czcionek.Drukarki dźwigienkowe, rozetkowe i wierszowe
należą do grupy drukarek uderzeniowych (ang. impact printer). Do
grupy tej należą także, stosowane powszechnie, drukarki
igłowe.3. Drukarki bezuderzenioweDrugą grupę stanowią
drukarki bezuderzeniowe. Wyeliminowanie mechenicznych części
uderzających w papier powoduje, że drukarki te są cichsze i szybciej
drukują. Do pierwszych drukarek tej grupy należały drukarki
wykorzystujące papier elektroczuły. Czarna powierzchnia kartki była
pokryta naparowaną jasną warstwą aluminium. Przepływ prądu między
stykami znajdującymi się w głowicy drukującej powodował wypalenie w
warstwie aluminium punktu i odsłonięcie czarnego podłoża. Szybkość
drukowania wynosiła od jednego do trzech wierszy na sekundę.
Jednakże nie były one powszechnie stosowane, gdyż papier pokryty
warstwą aluminium jest kosztowny oraz bardzo czuły na odciski palców
i załamania.Na podobnej zasadzie funkcjonowała drukarka
wykorzystująca papier termoczuły (ang. thermal printer). Jej głowica
zawierała elementy grzejne. Wzrost temperatury elementu grzejnego
powodował zaczernienie punktu na, specjalnym termoczułym papierze.
Szybkość drukowania wynosiła do 10 wierszy na sekundę. Obecnie wśród
powszechnie stosowanych drukarek bezuderzeniowych wyróżnia się
drukarki laserowe, atramentowe i termiczne.Wszystkie typy
drukarek bezuderzeniowych oraz drukarki igłowe należą do grupy
drukarek mozaikowych. Obraz jest budowany z punktów. Rozdzielczość,
czyli liczba punktów obrazu, którą można umieścić na określonej
powierzchni, oraz wielkość tych punktów są ważnymi parametrami
zależnymi od stosowanej technologii i mającymi wpływ na jakość
wydruku. Jednostką rozdzielczości druku jest dpi (dots per inch);
rozdzielczość 300 dpi oznacza, że na 1 cal długości lub szerokości
przypada 300 punktów. Stosowane obecnie drukarki mają rozdzielczość
od 360 dpi (igłowe) do 1800 dpi (laserowe).Gdy rozdzielczość
jest mała, na wydrukach jest widoczny tzw. efekt schodkowy. Linie
ukośne nie są gładkie, lecz ząbkowane. W drukarkach laserowych efekt
ten można zmniejszyć przez zastosowanie techniki wygładzania
(podobny efekt na ekranie monitorów zmniejsza się przez
rozmieszczenie dodatkowych punktów o barwie pośredniej między
barwami sąsiednich obszarów ang. antialiasing). Polega ona na
modulowaniu średnicy punktu przez odpowiedni dobór mocy promienia
laserowego oraz na nieznacznym odchyleniu położenia punktu. Metodę
wygładzania jako pierwsza zastosowała firma Hewlett-Packard.
Oryginalna metoda firmy HP nosi nazwę REt (Resolution Enhancement
technology). Inni producenci drukarek stosują własne metody (np.
Automatie Image Refinement - Canon, OKI Smoothing Technology - OKI,
Print Quality Enhaneement Teehnology - IBM, Resolution Improvement
Teehnology - Epson).4. RastrowanieWydruki zawierające
odcienie szarości uzyskuje się przez zastosowanie rastrowania, czyli
rozmieszczania na drukowanej powierzchni drobnych czarnych punktów.
Sterując wielkością lub gęstością rozmieszczenia tych punktów, można
otrzymywać różne poziomy szarości. W poligrafii wykorzystuje się
powszechnie metodę rastrowania amplitudowego. Punkty rastra o
zmiennej średnicy są rozmieszczone w równych odległościach. W
drukarkach komputerowych wykorzystuje się metodę rastrowania
częstotliwościowego. Poziom szarości reguluje się, odpowiednio
zagęszczając punkty rastra, z których każdy ma identyczną wielkość.
Pojedynczy punkt wydruku w odcieniach szarości jest najczęściej
zbiorem rozmieszczonych na powierzchni kwadratu punktów rastra.
Wielkość kwadratu zależy od liczby odcieni szarości, które mają być
wydrukowane. Na przykład, za pomocą kwadratu 2x2 można przedstawić
maksymalnie 5 różnych odcieni szarości (od 0 do 4 zadrukowanych
punktów kwadratu). Oczywiste jest, że rozdzielczość obrazu
drukowanego z odcieniami szarości jest mniejsza od rozdzielczości
obrazu drukowanego bez odcieni szarości.5. Druk
kolorowyWe wszystkich typach drukarek kolorowy wydruk otrzymuje
się przez nanoszenie kolejno barw podstawowych na papier w
odpowiednich proporcjach. Informacja o barwnym obrazie jest
przekształcana do postaci wyciągów zawierających informacje o
udziale każdej z barw podstawowych. Proces ten jest nazywany
separacją barw. Liczba wyciągów jest równa liczbie barw
podstawowych. Intensywność barw podstawowych wydruku reguluje się
identycznie jak poziom szarości - stosując rastrowanie. Kolory
pośrednie są uzyskiwane przez rozsiewanie (ang. dithering), czyli
mieszanie sąsiednich punktów o innych kolorach. Ponieważ takie
mieszanie nie może prowadzić do pokrycia się punktów z
poszczególnych wyciągów, położenie punktów rastra dla poszczególnych
wyciągów dobiera się losowo (w pewnych granicach).Kolor na
papierze powstaje metodą subtraktywną. Z widma światła białego
odbijanego przez papier barwniki podstawowe odfiltrowują przeciwne
im kolory. Odbierany kolor druku jest sumą nieodfiltrowanych
składników światła białego. Najczęściej jako barwy podstawowe są
wykorzystywane kolory: niebieskozielony, purpurowy i żółty. Złożenie
tych trzech barw daje kolor czarny. Dla uzyskania lepszej czerni i
zmniejszenia zużycia barwników przy druku czarnym do trzech barw
podstawowych często dodaje się czarny.Zestaw czterech barw:
niebieskozielonej (ang. cyan), purpurowej (ang. magenta), żółtej
(ang. yellow) i czarnej (ang. black) oznacza się skrótem CMYK.
Niektóre drukarki atramentowe zawierają dodatkowo barwniki
jasnoniebieskozielony i jasnopurpurowy, które umożliwiają
uzyskiwanie wydruków o fotograficznej jakości. Barwy, reprezentowane
przez odpowiednie proporcje kolorów podstawowych, są w celach
standaryzacyjnych oznaczane i klasyfikowane. Przykłady systemów
klasyfikacji barw to amerykański system Pantone i europejski -
Euroscale.6. Drukarki igłoweDrukarka igłowa jest
wyposażona w głowicę drukującą zawierającą od 9 do 48 (najczęściej 9
lub 24) stalowych igieł umieszczonych w jednym lub dwóch rzędach.
Każda igła jest wprawiana w ruch przez sprężynkę. W stanie spoczynku
pole magnetyczne wytwarzane przez magnes stały unieruchamia igłę
wewnątrz głowicy. Przewód nawinięty wokół magnesu stałego tworzy
elektromagnes. W czasie pracy przez elektromagnes przepływa prąd,
który wytwarza pole elektromagnetyczne o polaryzacji przeciwnej do
pola wytwarzanego przez magnes stały - sprężynka wypycha igłę z
głowicy. W wyniku uderzenia igły w papier poprzez taśmę barwiącą na
papierze, dociśniętym do pokrytego warstwą gumy wałka, pozostaje
ślad w postaci punktu. Po wydrukowaniu jednego rządka głowica jest
przesuwana o ułamek milimetra do miejsca, w którym jest drukowany
kolejny rządek punktów. Przemieszczanie głowicy odbywa się
najczęściej za pomocą silnika krokowego. Rzadziej wykorzystuje się
mechanizmy wprawiające głowice w ruch drgający (drukarki typu
shuttle); ten typ drukarek umożliwia drukowanie z szybkością do 40
stron formatu A4 na minutę. Inną metodą zwiększenia szybkości
drukowania jest zastosowanie kilku głowic drukujących.Do
synchronizacji wydruku służy tarczka zamocowana na osi silnika.
Transport papieru odbywa się zwykle tak samo jak w maszynie do
pisania - za pomocą wałka, do którego papier jest dociskany rolkami,
lub za pomocą zębatek ciągnących papier z perforowanymi
marginesami.Głowica drukarki i mechanizm przesuwu papieru są
sterowane instrukcjami języka ESC/P. Instrukcje ESC/P otrzymywane z
komputera są wykonywane przez zainstalowany w drukarce układ
sterujący, najczęściej - jednoukładowy mikrokomputer.W
kolorowych drukarkach igłowych wykorzystuje się taśmę składającą się
z odcinków w kolorach podstawowych. Przed wydrukowaniem punktu w
określonym kolorze taśma jest przesuwana tak, aby pomiędzy głowicą a
papierem znajdował się odcinek taśmy z barwnikiem odpowiedniego
koloru. Ponieważ igły głowicy stykają się z różnymi barwnikami,
często dochodzi do zabrudzenia taśmy.Do zalet drukarek igłowych
należą stosunkowo niska cena i mały koszt eksploatacji, możliwość
drukowania kilku kopii (w niektórych modelach drukarek - oryginał +
7 kopii) oraz możliwość stosowania różnego rodzaju papieru, łącznie
z tekturą o grubości do 2 mm. Wadą jest hałaśliwość, niewielka
prędkość drukowania (najczęściej 200-400 znaków na sekundę w trybie
zwykłym i około 100 znaków na sekundę w trybie podwyższonej jakości)
i niezbyt dobra jakość druku (rozdzielczość od 240x144 w drukarkach
9-igłowych do 360x360 w drukarkach 24-iglowych). Należy jednak
zaznaczyć, iż niektóre modele drukarek igłowych odbiegają od
powyższej charakterystyki.7. Drukarki
atramentowe7.1. WprowadzenieW drukarkach atramentowych
(ang. inkjet printer) punkty druku są tworzone przez kropelki
atramentu wystrzeliwane z głowicy zawierającej dysze o średnicy
kilkudziesięciu mikrometrów. Krople atramentu są wyrzucane z dyszy
przez odkształcające się po przyłożeniu napięcia piezokryształy lub
przez pęcherzyki gazu tworzące się po podgrzaniu atramentu powyżej
temperatury wrzenia. Objętość pojedynczej kropli wynosi od kilku do
kilkudziesięciu pikolitrów. Dysze mogą pracować w trybie ciągłym z
odchylaniem kropli lub w trybie przerywanym.Pierwsza drukarka
atramentowa PT 80i została wyprodukowana przez firmę Siemens w roku
1977. Drukarka ta miała głowicę z 12 dyszami pracującymi w trybie
przerywanym i generującymi krople metodą piezoelektryczną. Prędkość
druku nie przekraczała 270 znaków na sekundę.Atrament jest
najczęściej przechowywany w pojemnikach w postaci ciekłej. W
niektórych konstrukcjach atrament ma postać stalą i jest roztapiany
tylko na czas drukowania. Atrament ciekły jest absorbowany przez
papier i ma tendencję do rozmazywania się. Zaletą stosowania
atramentu w postaci stałej jest to, iż zawierające wosk barwniki
zastygają natychmiast po napyleniu na papier. Po nadrukowaniu
barwniki w stanie stałym są prasowane i wygładzane.Jakość
wydruku w dużym stopniu zależy od papieru. Najlepszy efekt można
uzyskać, stosując specjalny papier powlekany lub nabłyszczany.
Obecnie głowice drukarek atramentowych zawierają do kilkuset dysz i
pozwalają na uzyskiwanie rozdzielczości do 1440x720; w powszechnie
stosowanych drukarkach uzyskuje się rozdzielczości z zakresu od
360x360 do 1200x1200. Szybkość druku zależy od tego, czy drukowany
jest obraz kolorowy czy czarno-biały, i wynosi najczęściej od jednej
do ośmiu stron na minutę. Przewiduje się, iż w przyszłości liczba
głowic wzrośnie do kilku tysięcy, co zwiększy szybkość i jakość
drukowania.7.2. Praca w trybie ciągłym i
przerywanymGłowica drukarki atramentowej może pracować w trybie
ciągłym. W takim wypadku podczas drukowania atrament stale wydobywa
się z głowicy (ang. continous flow). Po wyrzuceniu z dyszy krople są
ładowane w polu między elektrodami ładującymi. Jeżeli punkt ma być
wydrukowany, to bez przeszkód trafiają na papier. W przeciwnym razie
pomiędzy elektrodami odchylającymi pojawia się pole elektryczne,
które odchyla wiązkę kropli i kieruje ją do pochłaniacza (rys.
1).Tu ma być rysunekRys. 1. Schemat drukarki
z głowicą pracującą w trybie ciągłymRozwiązaniem
alternatywnym wobec głowic pracujących w trybie ciągłym są głowice
pracujące w trybie przerywanym (ang. drop-on-demand). Atrament z
głowicy jest wyrzucany tylko wtedy, gdy istnieje taka potrzeba. W
większości stosowanych obecnie drukarek atramentowych wykorzystuje
się głowice pracujące w trybie przerywanym.7.3. Technologie
wytwarzania kropli7.3.1. Metoda pęcherzykowaW kanaliku
doprowadzającym atrament do dyszy głowicy pracującej metodą
pęcherzykową (ang. bubble jet, thermal ink jet) znajduje się
mikroskopijny (o długości od 30 do 70 pm) opornik pełniący funkcję
grzałki. Przepływ prądu przez opornik wytwarza ciepło podgrzewające
atrament w ciągu kilku mikrosekund do temperatury przegrzania (jest
to temperatura wyższa od temperatury wrzenia). Rozgrzany atrament
parując, tworzy wokół grzałki drobne pęcherzyki, które łączą się w
jeden. Rosnący pęcherzyk gazu wypycha kroplę atramentu z dyszy z
szybkością kilkunastu metrów na sekundę. W czasie stygnięcia
atramentu pęcherzyk kurczy się, powodując powstanie podciśnienia i
menisku wklęsłego u wylotu dyszy. Powstałe podciśnienie oraz
napięcie powierzchniowe powodują zassanie kolejnej porcji atramentu
ze zbiornika. Proces wystrzelenia kropli i ponownego napełnienia
kanalika trwa od 80 do 100 ps. Zatem w ciągu sekundy z jednej dyszy
jest wystrzeliwanych okołó 10 000 kropli.Ponieważ na papier
trafia atrament o wysokiej temperaturze, ma on tendencję do
rozlewania się. Inną wadą tej metody jest osadzanie się na elemencie
grzejnym cienkiej warstwy atramentu, co powoduje stopniowe
zmniejszanie się objętości kropli. W związku z tym konieczna jest
okresowa wymiana głowic, które najczęściej tworzą całość ze
zbiornikami atramentu. Pęcherzykową metodę druku wykorzystują między
innymi frmy Hewlett-Packard, Canon i Lexmark.7.3.2. Metoda
piezoelektrycznaW kanaliku doprowadzającym atrament do dyszy,
pod membraną znajduje się element składający się z bardzo cienkich
włosowatych piezokryształów. Po około 5 ps od przyłożenia napięcia
piezokryształy ulegają odkształceniu i powodują wybrzuszenie
membrany. W wyniku wybrzuszenia membrana wypycha kroplę atramentu na
papier. Atrament trafia na papier w temperaturze pokojowej, dzięki
czemu uzyskuje się bardziej ostre krawędzie. Piezoelektryczna metoda
druku jest nieco droższa od pęcherzykowej, jest stosowana głównie
przez firmę Epson.7.3.3. Edgeshooter i
SideshooterAtrament może być wystrzeliwany prostopadle lub
równolegle do ułożenia opornika grzejnego lub membrany. Głowice, w
których krople atramentu są wystrzeliwane prostopadle do opornika
lub membrany, nazywamy głowicami typu Edgeshooter. Jeżeli krople
atramentu są wystrzeliwane w kierunku równoległym, to mamy do
czynienia z głowicami typu Sideshooter. Dysze w głowicach typu
Edgeshooter zajmują mniej miejsca i mają większą trwałość, natomiast
w głowicach typu Sideshooter można z większą precyzją ustawić
średnicę dyszy.Do produkcji głowic wykorzystuje się technologię
cienkowarstwową podobną do tej, która jest stosowana w produkcji
układów scalonych. Kanaliki, dysze, oporniki grzejne oraz połączenia
elektryczne powstają przez napylanie na płytkę krzemu kolejnych
warstw i nadawanie im odpowiedniej struktury w procesie
fotolitograficznym. Ponadto, do kształtowania dyszy w głowicach
wykorzystuje się technikę laserową.8. Drukarki
laserowe8.1. HistoriaPierwsza drukarka laserowa Xerox
9700 została wyprodukowana w 1977 roku, a jej cena wynosiła $350
000. Drukarka ta pracowała z prędkością 7000 wierszy na minutę i
rozdzielczością 300 dpi. W 1983 roku firma Canon opracowała tani
mechanizm druku laserowego o symbolu LPB-CX. Mechanizm ten pozwalał
na. wydrukowanie 3000 stron z rozdzielczością 300 dpi i prędkością 8
stron na minutę. W 1984 roku mechanizm ten zastosowano w drukarce HP
LaserJet. Stała się ona swego rodzaju standardem dla następnych
rozwiązań. W modelu Laser Jet Series II użyto doskonalszego
mechanizmu LBP-SX, który pozwalał na wydrukowanie 4000 stron i dawał
lepszy poziom zaczerniania powierzchni. Kolejne modele drukarek
laserowych firmy Hewlett-Packard charakteryzowały się coraz większą
pamięcią buforową, lepszą rozdzielczością, większą liczbą fontów.
Pierwszą drukarkę laserową pracującą z rozdzielczością 600 dpi
wyprodukowała firma Lexmark w 1991 roku. W 1996 roku na rynku
pojawiły się drukarki HP Colour LaserJet 5 i 5M.W wielu
sytuacjach istnieje konieczność powielania wydrukowanych dokumentów.
Często korzysta się w tym celu z dodatkowej kopiarki. Rozwiązaniem
tańszym i szybszym jest zastosowanie technologii Multiple Original
Printihg (technologia ta jest także znana pod nazwą mopying).
Wykorzystuje się w niej urządzenia łączące funkcje drukarki i
kopiarki. Zamiast wielokrotnego kopiowania wydrukowanego dokumentu
drukuje się go od razu w potrzebnej liczbie kopii na szybkiej,
laserowej drukarce.8.2. Budowa i zasada
działaniaPrzesyłany do drukarki strumień znaków i komend jest
przetwarzany przez procesor drukarki i zamieniany na postać mapy
bitowej zapisywanej w pamięci (w trybie znakowym w pamięci są
przechowywane kody znaków. Są one przetwarzane na mapy bitowe przed
drukowaniem). Ponieważ cykl druku może się rozpocząć dopiero po
przygotowaniu mapy bitowej całej drukowanej strony, od wielkości
pamięci drukarki laserowej zależą: wielkość drukowanego obrazu i
jego rozdzielczość.Charakterystycznym elementem drukarki
laserowej jest bęben pokryty warstwą OPC (organic photoconducting
cartridge) lub krzemu amorficznego (rys. 2). Podczas pracy bęben
jest wprawiany w ruch obrotowy. Drukowanie rozpoczyna się od
naładowania powierzchni bębna. Następnie na całej długości jest on
omiatany włączanym i wyłączanym promieniem lasera odbijającym się od
obrotowego lustra (prędkość obrotowa - kilka tysięcy obrotów na
minutę). Wiązka lasera punktowo rozładowuje powierzchnię bębna i
tworzy obraz drukowanej strony.Tu ma być rysunekRys.
6.4. Schemat budowy drukarki laserowejW drukarkach typu
write-black miejsca naświetlone odpowiadają punktom, które mają być
zadrukowane. W drukarkach write-white miejsca naświetlone
odpowiadają punktom, które mają pozostać niezadrukowane. Drukarki
write-black drukują ciemniejsze powierzchnie czarne, a drukarki
write-white dokładniejsze detale.Po naświetleniu jednej linii
bęben się obraca. Zawierające żelazo naładowane cząsteczki toneru są
przyciągane do tych miejsc bębna, które odpowiadają punktom
zadrukowywanym. Jednocześnie jest ładowany papier, przesuwający się
w pobliżu drutu (ang. transfer corona) pod wysokim napięciem. Obrót
bębna powoduje, że pokryte tonerem miejsca stykają się z
powierzchnią papieru. Naładowany papier ma potencjał o tym samym
znaku co bęben, lecz o większej wartości. Dzięki temu cząsteczki
toneru są odrywane od powierzchni bębna i osiadają na papierze.
Zadrukowany papier jest przeciągany pomiędzy walkami elementu
utrwalającego, które topią żywicę zawartą w tonerze i wprasowują
toner w papier. Proces drukowania kończy się rozładowaniem bębna i
usunięciem resztek toneru z jego powierzchni oraz rozładowaniem
zadrukowanego arkusza papieru. Do czyszczenia bębna używa się pompy
próżniowej lub listwy czyszczącej.Na skutek wysokiego napięcia
występującego pomiędzy drutem ładującym a arkuszem papieru powstają
cząsteczki szkodliwego ozonu. W niektórych modelach drukarek
zjawisko to eliminuje się przez zmniejszenie napięcia i zastąpienie
drutu ładującego wałkiem z tworzywa sztucznego. Wałek ładujący styka
się bezpośrednio z powierzchnią papieru.Bębny z krzemu
amorficznego charakteryzują się większą twardością niż tradycyjne
bębny OPC. Pozwalają na drukowanie na papierze makulaturowym oraz
tanim papierze o zmiennej gramaturze i nierównych rozmiarach
kartek.Toner tworzą nieregularne lub sferyczne cząsteczki o
średnicy kilku mikrometrów zawierające żelazo, żywicę i barwnik.
Niekiedy do toneru dodaje się cząsteczki ceramiczne czyszczące i
polerujące bęben.Kolorowa drukarka laserowa zawiera 4 zbiorniki
toneru z wałkami rozprowadzającymi. Każdy kolor jest drukowany
oddzielnie i za każdym razem musi być powtarzany cykl:-
ładowanie powierzchni bębna,- nakładanie toneru określonego
koloru,- rozładowywanie powierzchni,- usuwanie resztek
toneru.Obecnie stosowane drukarki laserowe pozwalają na
drukowanie z rozdzielczością od 300x300 dpi do 1200x1200 dpi, a
szybkość druku wynosi od 4 do 24 stron na minutę.8.3.
Drukarki LEDPodobną do drukarek laserowych zasadę działania
wykorzystuje się w drukarkach LED i drukarkach ciekłokrystalicznych.
Różnica polega na sposobie oświetlania powierzchni bębna. W
drukarkach LED powierzchnię bębna oświetla się diodami. Każdemu
punktowi w linii odpowiada jedna dioda; łącznie jest ich 2500 w
dwóch szeregach dla rozdzielczości 300 dpi (lub 5000 dla 600 dpi).
Drukarki z diodami są w porównaniu z klasycznymi drukarkami
laserowymi mniejsze, tańsze, bardziej odporne na uszkodzenia i
zużywają mniej energii.8.4. Drukarki ciekłokrystaliczneW
drukarkach ciekłokrystalicznych światło pada na całą długość bębna
poprzez rządek niezależnie sterowanych komórek ciekłokrystalicznych.
Przyłożenie napięcia do wybranych komórek powoduje, że stają się one
nieprzezroczyste. Ze względu na długi czas przełączania stanu
komórek ciekłokrystalicznych drukarki tego typu charakteryzują się
stosunkowo małą szybkością pracy.9. Inne typy
drukarek9.1. Drukarka termotransferowaGłowica drukująca
drukarki termotransferowej (ang. thermotransfer printer) zawiera
kilkaset niewielkich elementów grzewczych. Elementy te podgrzewają
punkty arkusza folii lub taśmy umieszczonej pomiędzy głowicą a
papierem. Na folii lub na taśmie znajdują się naparowane barwniki w
postaci wosku. Roztopiony barwnik, w ilości zależnej od temperatury
podgrzania, osiada na papierze. W sublimacyjnych drukarkach
termotransferowych (ang. thermal dye-diffusion printer, thermal
dye-sublimatioh printer) barwnik jest podgrzewany w taki sposób, że
przechodzi ze stanu stałego bezpośrednio w gazowy. Barwnik w postaci
gazowej wywołuje reakcję chemiczną na specjalnym papierze i wiąże
się z nim. Drukarki termotransferowe umożliwiają uzyskiwanie
kolorowych wydruków o jakości zbliżonej do
fotograficznej.Barwniki woskowate są znacznie trwalsze niż tusz
drukarek atramentowych, są odporne na zginanie papieru, ścieranie,
zamoczenie. Wadą tego typu drukarek jest, duży koszt eksploatacji i
sięgający kilkunastu minut czas druku strony. Niewielka szybkość
druku wynika z konieczności chłodzenia elementów grzewczych po
każdym cyklu drukowania.9.2. Drukarka strumieniowaKrople
atramentu są wysysane i przenoszone na papier przez strumień
sprężonego powietrza. Kierunek ruchu kropli jest sterowany przez
pole elektryczne. Charakterystyczną cechą tej metody jest możliwość
mieszania kolorów podstawowych jeszcze przed ich dotarciem do
papieru.9.3. Drukarka proszkowaDo drukowania używa się
sproszkowanego barwnika, który jest wystrzeliwany na papier przez
specjalną głowicę. Wydruki są wodoodporne i odporne na
rozmazywanie.9.4. Technika sieci elektrod (ang.
tonerjet)Cząsteczki toneru są rozprowadzane przez walec na
papierze poprzez perforowaną folię. Odpowiadające punktom wydruku
mikroskopijne otwory w folii są otwierane i zamykane przez
niezależne elektrody. Drukarki, w których wykorzystuje się tę
technikę, charakteryzują się rozdzielczością do 600 dpi oraz większą
niezawodnością w porównaniu z techniką laserową.9.5.
Technika atramentowo-offsetowaAtrament w postaci wosku jest
nanoszony na bęben jak w maszynie offsetowej. Wszystkie 4 kolory
podstawowe (CMYK) nanosi się równocześnie na wałek za pomocą głowic
mających szerokość bębna. Obraz jest przenoszony na papier w
procesie podobnym do stosowanego w drukarkach laserowych. Czas
drukowania jednej strony to 15 s.10. PloteryPloter jest
urządzeniem do tworzenia precyzyjnych, czarno-białych lub
kolorowych, rysunków o wielkościach przekraczających w niektórych
modelach format A0. Działanie plotera polega na realizacji rozkazów
grafiki wektorowej. Do rysowania służy najczęściej zamocowany w
uchwycie głowicy pisak, który porusza się nad arkuszem papieru i
jest opuszczany i podnoszony za pomocą elektromagnesu. Większość
ploterów pozwala na wykonywanie barwnych rysunków z różnymi
grubościami kresek, przy czym wymiana pisaka najczęściej jest
wykonywana automatycznie.Przesyłanie informacji pomiędzy
komputerem a ploterem odbywa się poprzez standardowy interfejs
równoległy lub szeregowy. Najczęściej stosowanym językiem sterowania
ploterami jest opracowany przez firmę Hewlett-Packard język HP-GL i
HP-GL/2. Obecnie w coraz większym stopniu zaciera się różnica
między ploterami a drukarkami. Zamiast tradycyjnego pisaka często
stosuje się głowice, podobne do używanych w drukarkach
atramentowych. Zaletą głowic atramentowych jest możliwość pracy nie
tylko z grafiką wektorową, lecz także z rastrową oraz możliwość
kreślenia powierzchni równomiernie wypełnionych dowolną barwą.
Istnieją konstrukcje ploterów atramentowych (np. firmy
Hewlett-Packard), w których zużycie atramentów jest monitorowane, a
zbiorniki atramentu, umieszczone w głowicy, są napełniane w czasie
pracy. Innym rozwiązaniem jest stosowanie zewnętrznych zbiorników i
doprowadzanie atramentów do głowicy za pomocą elastycznych rurek.
Dysze w głowicy mogą być automatycznie czyszczone. Ponadto, każda
głowica może mieć ; dodatkowe dysze, które są wykorzystywane, gdy
pracujące dysze zapchają się.Ruchem silnika, głowicy i pisaka
sterują, buforowane w ploterze, sygnały przesyłane z komputera.
Buforowanie sygnałów pozwala na zwolnienie komputera z konieczności
oczekiwania na zakończenie rysowania elementu przed wysłaniem
kolejnego rozkazu. Ponadto, umożliwia wykonywanie wielu kopii bez
konieczności angażowania komputera oraz analizę poszczególnych
rozkazów i optymalizację kolejności ich wykonania. Optymalizacja ma
na celu skrócenie czasu rysowania i może polegać na takim
porządkowaniu rozkazów rysowania, aby była zminimalizowana liczba
wymian pisaków (ang. pen sorting) i całkowita droga, jaką pokonuje
głowica podczas rysowania (ang. vector sorting).Istnieją dwa
podstawowe rozwiązania konstrukcyjne ploterów: plotery płaskie i
rolkowe.10.2. Plotery płaskieW ploterach płaskich (ang.
flatbed plotter, X-Y plotter) papier leży na płaskiej powierzchni i
jest przypięty do brzegu albo przytrzymywany magnetycznie lub
elektrostatycznie przez naładowanie podłoża wysokim napięciem
(napięcie to jest całkowicie bezpieczne dzięki malej obciążalności
prądowej). Silnik krokowy przesuwa w osi X sanie, na których jest
umieszczona głowica z pisakiem. Głowica może poruszać się wzdłuż osi
Y.10.3. Plotery rolkoweW ploterach rolkowych (ang.
roller-bed plotter) głowica z pisakiem porusza się tylko w osi X.
Papier jest przesuwany w osi Y przez jedną lub dwie rolki. Zwykle
plotery rolkowe charakteryzują się większą szybkością rysowania i
mniejszą rozdzielczością. W osi X papier może mieć kilka (niekiedy
nawet kilkadziesiąt) metrów długości.10.4. Inne
rozwiązaniaPoza powszechnie stosowanymi ploterami pisakowymi i
atramentowymi dostępne są także plotery wykorzystujące inne techniki
rysowania. Należą do nich plotery rysujące na papierze termoczułym,
plotery laserowe emulujące działanie drukarek, plotery
elektrostatyczne, fotoplotery. W fotoploterach pisak jest zastąpiony
wiązką światła przechodzącą przez aperturę o konkretnym kształcie i
rozmiarze. Źródłem światła może być lampa halogenowa lub laser.
Fotoplotery wykorzystuje się między innymi do naświetlania klisz w
produkcji płytek drukowanych.Ponadto, na podobnej zasadzie jak
plotery płaskie pracują plotery tnące, grawerujące i wiertarki.
Plotery tnące (ang. cutting plotter) są przeznaczone do wycinania
kształtów z płaskich miękkich materiałów o grubości do 2 mm, na
przykład folii winylowej, kartonu. Do cięcia można także wykorzystać
niektóre modele ploterów rysujących, w których pisak może być
zastąpiony przez ostrze. Plotery grawerujące (ang. engraving
machine) są wyposażone w stalowe lub diamentowe ostrza lub wiertła i
mogą pracować z takimi materiałami, jak tworzywa sztuczne,
aluminium, mosiądz. Rozwinięciem możliwości ploterów grawerujących
są maszyny modelujące, pozwalające kształtować obrabiany materiał
(wosk, drewno, tworzywo sztuczne, aluminium, mosiądz) w trzech
wymiarach. Przykładem takiego urządzenia jest CAMM-3 (Computer Aided
Modelling Machine) firmy Roland.10.5. ParametryOprócz
szybkości rysowania ważnymi parametrami pracy plotera są:
rozdzielczość (ang. resolution), czyli liczba adresowalnych kroków
możliwych do wykonania na długości jednego cala, oraz powtarzalność.
Rozdzielczość stosowanych obecnie ploterów to około 1000/cal.
Powtarzalność (ang. repeatability) określa zdolność powracania do
punktu, w którym pisak był poprzednio wykorzystywany. Cecha ta ma
zasadnicze znaczenie dla wyglądu zamkniętych krzywych rysowanych na
ploterze. Powtarzalność jest określana zazwyczaj przez dwa
parametry: jeden odnoszący się do rysunków tworzonych za pomocą
jednego pisaka, drugi obowiązujący przy zmianach pisaków. Im
mniejsza jest wartość powtarzalności, tym większa jakość
rysunku.Literatura: Tomasz Bilski „Urządzenia
zewnętrzne komputerów” WPP Poznań 1998.Tadeusz Gragiński
„Elementy podstaw informatyki” – urządzenia peryferyjne Kraków
1996.Wygenerowano: 03-04-2003
07:08:00






zakres:
Przedmioty ścisłeprzedmiot:
Informatyka

•  oceń prace

1
2
3
4
5
6• 
średnia ocena: 3.9•  nadesłał: cobra• 
skomentuj
prace


        



wersja
mini pracy

szukaj prac

zobacz
więcej powitań


Wasze komentarze Skomentuj
tę pracę Zobacz więcej
komentarzy
Brak
komentarzy.
ocena
nauczyczciela: brak komentarz:brakAutorzy serwisu nie odpowiadają za treść umieszczanych prac.
Wszystkie uwagi prosimy kierować bezpośrednio do autorów prac. Wszystkie
teksty zamieszczone na stronie podlegają ochronie. Zabrania się ich kopiowania,
przetwarzania lub rozpowszechniania.


copyright © 1997-2003 KrzaK.NET -- wszelkie prawa
zastrzeżone | komunikaty techniczne