Kazus 10
Kazus 10
Stan faktyczny:
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w imieniu którego działała z upoważnienia
Krystyna Janicka, decyzją z 14.8.2012 r. wydaną na podstawie art. 83 ustawy z 17.12.1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r.
Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił przyznania Robertowi Majchrzakowi renty z tytułu
niezdolności do pracy w drodze wyjątku. Od powyższej decyzji wniosek o ponownie roz-
poznanie sprawy, w trybie art. 127 ż 3 KPA złożył Robert Majchrzak wskazując, że znaj-
duje się w bardzo ciężkiej sytuacji materialnej. Po ponownym rozpoznaniu sprawy Prezes
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w imieniu którego ponownie z upoważnienia działa-
ła Krystyna Janicka, decyzją z 17.4.2013 r., na podstawie art. 138 ż 1 pkt 1 KPA powyższą
decyzję utrzymał w mocy. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że świadczenie przewidziane
w art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych może
być przyznane wnioskodawcy, który spełnia następujące warunki: 1) jest lub był osobą
ubezpieczoną lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym, 2) nie spełnia
warunków ustawowych do uzyskania świadczenia wskutek szczególnych okoliczno-
ści, 3) nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek
oraz 4) nie ma niezbędnych środków utrzymania. Powyższe przesłanki muszą zachodzić
łącznie. Niespełnienie choćby jednej z nich wyklucza możliwość przyznania omawia-
nego świadczenia. Robert Majchrzak, orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 1.8.2012 r.,
został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, a zatem nie spełnia przewidzianego
w art. 83 ustawy wymogu całkowitej niezdolności do pracy. Orzeczenie lekarza orzecznika
ZUS jest wiążące dla organów rentowych i Prezesa ZUS oraz, zgodnie z art. 14 ust. 3 usta-
wy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, stanowi obligatoryjną
podstawę decyzji w sprawie świadczeń, do których prawo uzależnione jest od stwierdzenia
niezdolności do pracy. W tej sytuacji podnoszona przez skarżącego okoliczność, iż znajduje
się on w trudnej sytuacji materialnej, nie mogła mieć wpływu na możliwość przyznania
prawa do renty w drodze wyjątku, bowiem świadczenie to nie jest świadczeniem socjal-
nym przyznawanym według potrzeb, nawet gdy potrzeby te są uzasadnione.
zadanie:
Przygotuj, jako pełnomocnik Roberta Majchrzaka, skargę do wojewódzkiego sądu admi-
nistracyjnego ograniczając się do wskazania zakresu zaskarżenia, zarzutów oraz wniosku
skargi albo w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia, opinię praw-
ną o braku podstaw do sporządzenia skargi.
Rozwiązanie:
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Prezesa
zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 17.4.2013 r., znak zUS/6262/03/2013 doręczoną
skarżącym 8.5.2013 r., utrzymującą w mocy decyzję Prezesa zakładu Ubezpieczeń
Społecznych z 14.8.2012 r., znak zUS/WAW.999/07/2012 w przedmiocie odmowy
przyznania renty
W imieniu skarżącego, na podstawie pełnomocnictwa, które załączam, na zasadzie
art. 50 ż 1 w zw. z art. 3 ż 2 pkt 1 ustawy z 30.8.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed
189
Kazusy administracyjne
Część IV. Kazusy administracyjne
sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej  PPSA ), zaskarżam
decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 17.4.2013 r. w całości.
Na podstawie art. 57 ż 1 pkt 3 PPSA Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za-
rzucam naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik spra-
wy, tj. art. 24 ż 1 pkt 5 KPA w zw. z art. 127 ż 3 KPA, poprzez niewyłączenie od udziału
w sprawie pracownika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który brał udział w niższej
instancji w wydaniu zaskarżonej decyzji, co w konsekwencji doprowadziło do wydania
i podpisania decyzji obu instancji w imieniu Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
przez tę samą osobę.
Na podstawie art. 145 ż 1 pkt 1 lit b PPSA w zw. z art. 145 ż 1 pkt 3 KPA wnoszę o uchyle-
nie decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 17.4.2013 r. w całości.
Ponadto na podstawie art. 200 PPSA wnoszę o zasądzenie kosztów postępowania, w tym
kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Wyjaśnienie:
Stosownie do treści art. 24 ż 1 pkt KPA, pracownik organu administracji publicznej
podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie, w której brał udział w niższej
instancji w wydaniu zaskarżonej decyzji. Reguła ta ma zastosowanie do wniosku o po-
nowne rozpatrzenie sprawy, o którym mowa w art. 127 ż 3 KPA, tzn. do sytuacji, w któ-
rej pracownik naczelnego organu administracji publicznej lub samorządowego kolegium
odwoławczego brał udział w wydaniu przez ten organ decyzji lub postanowienia w I in-
stancji, następnie zaskarżonej do tego samego organu wnioskiem o ponowne rozpatrzenie
sprawy. Stanowisko to popierają m.in. następujące wyroki Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego: z 25.1.2007 r. (II OSK 213/06) oraz z 18.3.2009 r. (I OSK 1507/08), a także uchwała
składu 7 sędziów NSA z 22.2.2007 r. (II GPS 2/06).
Jedyną osobą, której nie dotyczy zakaz ponownego rozpatrzenia sprawy, w rozumie-
niu art. 127 ż 3 KPA, jest piastun funkcji ministra, w rozumieniu art. 5 ż 2 pkt 4 KPA,
a zatem także Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Takie też stanowisko zajął NSA
w uchwale 7 sędziów z 20.5.2010 r. (I OPS 13/09).
W niniejszej sprawie autorem zarówno pierwszej decyzji, jak i decyzji wydanej po po-
nownym rozpatrzeniu sprawy była działająca z upoważnienia organu Prezesa ZUS Kry-
styna Janicka, nie zaś sam piastun funkcji ministra czyli Prezes ZUS. W związku z czym
Prezes ZUS dopuścił się naruszenia art. 24 ż 1 pkt 5 KPA w zw. z art. 127 ż 3 KPA.
Wobec stwierdzenia, że zaszła jedna z przyczyn, o których mowa w art. 145 ż 1 KPA,
wniosek skargi oparto na art. 145 ż 1 pkt 1 lit. b PPSA.
Co do żądania zasądzenia kosztów postępowania, zobacz wyjaśnienie do kazusu ad-
ministracyjnego Nr 1.
190
Kazusy administracyjne