Ludzkie zachowania zwierząt
J
ZYK
Koczkodany posługują się swoistym, niezwykle wyrafinowanym językiem.
Ma on przynajmniej 10 słów, a więc nazwy oznaczające: "pawiana", "lamparta", "orła", "węża", "innego
drapieżnego ssaka", "obcego człowieka", "małpę dominującą", "małpę podporządkowaną", "uwaga na inne
małpy" oraz "widzę grupę rywali".
Wydają okrzyk "uwaga orzeł" na widok orła zwanego wojownikiem wspaniałym, który poluje na koczkodany.
Ignorują natomiast podobnego do niego gadożera, nie stanowiącego zagrożenia. Świadczy to o tym, że okrzyki
koczkodanów nie są mimowolnym wyrażeniem strachu. Młode koczkodany uczą się wydawania dz
więków
podobnie jak to czynią dzieci ludzkie.
ALTRUIZM
Swoim altruizmem, będącym według potocznej opinii cechą wyłącznie ludzką, zdumiewają nietoperze-wampiry.
Te, które zdołały wyssać krew ofierze, dzielą się z nietoperzami, którym polowanie nie udało się. Ratują je w ten
sposób przed śmiercią głodową. Natomiast owce i szczury prowadzą swych ślepych współplemieńców.
ŻYCIE
TOWARZYSKIE
Sroki i szpaki
zbierają się na
wieczorki
towarzyskie,
chociaż mają już
własnych
partnerów. Sroki
natomiast są
zapalonymi kolekcjonerkami . Zbierają lśniące
przedmioty, chociaż nie mają z tego żadnego pożytku. Kruki wołają na siebie
wymyślonymi przez nie same imionami. Ptaki te żyją w związkach monogamicznych,
które przez długi czas uważane były za występujące wyłącznie u ludzi.
PRZEST
PCZOŚĆ ZORGANIZOWANA
Nie jest domeną gatunku Homo sapiens. Mafijne metody postępowania narodziły się
także w ptasim móżdżku. W Hiszpanii żyją kukułki czubate. Ich pisklęta wychowują się w
sroczych gniazdach wraz z gromadą srocząt. Przybrane dzieci tak różnią się od
naturalnych, że niektóre sroki decydują się pozbyć z gniazda podrzutka - głodomora. Tu
wkraczają do akcji matki kukułek. Okazuje się, że przez cały czas obserwowały gniazdo i
teraz w zemście zabijają wszystkie sroczęta. Sroki przystępując do następnego lęgu są
tak zastraszone, że nie pozwalają już sobie na wyrzucenie kukułczego podrzutka.
NARKOMANIA
Wśród mrówek znajdują się narkomanki, a dostarczycielami oszałamiających substancji
są niektóre chrząszcze. Larwy chrząszczy z rodziny kusakowatych mieszkają w
mrowiskach. By uniknąć ataku gospodarzy, wydzielają w postaci kropelek substancje o
działaniu narkotyzującym. Mrówka, która spróbuje "zakazanego owocu", zapomina o
obowiązkach wobec własnej społeczności.
Zajmuje się za to larwą chrząszcza, którą karmi, czyści i chroni.