Reakcje redoks
var pp_gemius_identifier = new String('zZebkmLgSBPaiBSex_xao8bfHSb8tCOk8mxiVHmXdTz.P7');
zaloguj
załóż konto
dodaj do ulubionych
mobile.brykowisko.pl
brykowisko
strona główna
lektury
prace
słowniki
dodaj pracę
egzaminy
jak pisać
forum
szukane słowa
ilość stron
-
ocena
-
płeć
dowolna
mężczyzna
kobieta
szkoła
podstawowa
gimnazjum
liceum
studia
szukaj w: Chemia - Chemia nieorganiczna
google_protectAndRun("ads_core.google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);
fixSkyscraper();
writeNotepad(12817, 1)
writeNotepad(12817, 0)Dodaj do notatnika
writeDoc(12817, 0, 'reakcje_redoks', 'doc', 1)
writeDoc(12817, 0, 'reakcje_redoks', 'doc', 0)Pobierz pracę
writeDoc(12817, 1, 'reakcje_redoks', 'doc', 1)
writeDoc(12817, 1, 'reakcje_redoks', 'doc', 0)Mini-ściąga do druku
writeComment('/komentarze/liceum/chemia/chemia_nieorganiczna/12817-reakcje_redoks-0.html', 1)
writeComment('/komentarze/liceum/chemia/chemia_nieorganiczna/12817-reakcje_redoks-0.html', 0)Dodaj komentarz
Autor:
Gabriela
Strony maszynopisu (a4):
6,4
Strony rękopisu (a5):
15,9
Ocena nauczyciela
Komentarz nauczyciela:
temat wyczerpany,bogaty język
Średnia ilość gwiazdek:
4,39
Oceń pracę
pdst.
gimn.
liceum
studia
wybierz szkołę abyograniczyć ilość wyników
--- wybierz przedmiot ---BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaEkologiaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXIX wiekXX wiekCiekawostkiAngielskiNiemieckiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaReligiaWOSTechnika
--- wybierz przedmiot ---BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiFrancuskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSTechnika
Antyk i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćBiografieMateriały do maturyMotywyPrace przekrojoweRecenzjeStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaChemia ogólnaChemia analitycznaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiWłoskiRosyjskiŁacinaFrancuskiHiszpańskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSPrzysposobienie obronne
--- wybierz przedmiot ---Antyk i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaChemia organicznaChemia ogólnaChemia analitycznaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaPrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiHiszpańskiInformatykaMatematykaEkologiaArchitekturaEkonomiaZarządzanieEuropeistykaAdministracjaDydaktykaEtykaLogistykaFilozofiaKulturoznawstwoPedagogikaPolitologiaPolitykaPrawoMaszynoznawstwoMateriałoznawstwoTeologiaSocjologiaPsychologiaMedycynaRehabilitacjaElektrotechnikaMarketingBudownictwoDziennikarstwo
loadCategories(2);
function selectCurrentCategory()
{
document.tsearch3.select_category_2.value = 'liceum/chemia/chemia_nieorganiczna/';
}
google_protectAndRun("ads_core.google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);
Ostatnio na forum
Czy takie zdanie jest sformułowane prawidłowo ?"Czego chcesz od nas panie" ProblemTrzy litery"odzwierciedlenie nieszczęśliwej miłości w twórczości Adama Mickiewicza"OSTATNIA niech będzie PIERWSZĄ...:)O JAKIEJ LICZBIE MYŚLĘ?Praca z PolskiegoX czy Y?ZAGADKI20 PYTAŃ
Brykowisko
Najświeższe galerie na Brykowisku
babyNazwa: Zimowe klimaty ;)
madziula123Nazwa: Mały relax
Ostatnio dołączyli do brykujących
asiulek07Wiek: 15
McpetardaWiek: 10
Ostatnio dodali prace
madziula123Wiek: 16
Nr gg: 11370991
O sobie: : Mogę być słodka jak miód;
Mogę być zimna jak lód;
Mogę być gorąca jak słońce;
Mogę być pociągająca jak pieniądze;
Mogę być wredną s u k ą;
Mogę być laską z fajną dupą;
Mogę być słodkim aniołem;
Mogę być szarym popiołem;
Mogę być dobrą sztunią;
Mogę być twoją nunią;
Mogę też wiele Ci dać;
Mogę też chcieć wiele od Ciebie brać;
Mogę...
Lecz zbyt wiele chłopcze nie wyobraź sobie ;-)
Sandra1_2009Wiek: 31
Nr gg: 4924396
Liceum
Chemia
Chemia nieorganiczna
Reakcje redoks
1. Utlenianie oraz redukcja Reakcją redoks nazywamy procesy, w wyniku których między dwiema
substancjami następuje wymiana elektronów. Wiąże się ona
jednoznacznie ze zmianami stopni utlenienia pierwiastków
wchodzących w skład tych substancji. Reakcje redoks są inaczej
nazywane reakcjami utleniania i redukcji, ponieważ podczas każdego
procesu redoks zachodzi równocześnie utlenianie oraz redukcja. Utlenianie to proces, w czasie którego atom (w stanie wolnym lub w
cząsteczce) oddaje elektrony, dlatego proces ten jest inaczej
nazywany dezelektronacją. Zawsze wiąże się on ze zwiększeniem
stopnia utlenienia atomu danego pierwiastka. Redukcja natomiast to proces, w czasie którego atom (w stanie
wolnym lub w cząsteczce ) przyjmuje elektrony, dlatego proces ten
jest inaczej nazywany elektronacją. Zawsze wiąże się ona ze
zmniejszeniem stopnia utlenienia atomu danego pierwiastka.R E K L A M Aczytaj dalej ą
google_protectAndRun("ads_core.google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);
Zgodnie z powyższymi definicjami reakcji utleniania i redukcji
można sformułować, czym są utleniacze i reduktory. Utleniacz (dezelektronator) to atom lub jon (występujący w stanie
wolnym lub w cząsteczce), który w czasie reakcji redox ulega
redukcji, a więc posiada właściwości odbierania elektronów od
innych atomów, utleniając je i przyjmowania ich. Reduktor (elektronator) to atom lub jon (występujący w stanie
wolnym lub w cząsteczce), który w czasie reakcji redox ulega
utlenianiu, a więc posiadają właściwości oddawania elektronów innym
atomom, które tym samym redukuje. Do utleniaczy można zaliczyć substancje mające możliwość obniżenia
swojego stopnia utlenienia. Wśród nich można wyróżnić: pierwiastki
najbardziej elektroujemne, takie jak fluor, tlen, czy chlor - łatwo
przyjmują elektrony na powłokę walencyjną tworząc oktet elektronowy
; związki chemiczne zawierające pierwiastki, których atomy mogą
obniżyć swój stopień utlenienia. Do najsilniejszych utleniaczy
należą te związki chemiczne, w których pierwiastki występują na
maksymalnych stopniach utlenienia. Przykłady: nadtlenek wodoru (H2O2), nadmanganian (VII) potasu (KMnO4), kwas azotowy (V) (HNO3), dichromian (VI) potasu (K2Cr2O7). Do reduktorów można zaliczyć substancje mające możliwość
podwyższenia swojego stopnia utlenienia. Wśród nich można wyróżnić:
pierwiastki najbardziej elektrododatnie, takie jak wodór, węgiel,
sód, czy potas - łatwo oddają elektrony z powłoki walencyjnej;
związki chemiczne zawierające pierwiastki, których atomy mogą
podwyższyć swój stopień utlenienia. Do najsilniejszych reduktorów
należą te związki chemiczne, w których pierwiastki występują na
minimalnych stopniach utlenienia. Przykłady: azotan (III) potasu
(KNO2), tlenek siarki (IV) (SO2), chlorek cyny (II) (SnCl2). Przykładowe reakcje redox: a. reakcja spalania magnezu w tlenie: 2 Mg + O2 ął 2 MgO połówkowe równanie utleniania: Mg0 ął Mg+II + 2 e- połówkowe równanie redukcji: O0 + 2 e-ął O-II W równaniu tym magnez jest reduktorem, natomiast tlen utleniaczem b. reakcja syntezy chlorowodoru z pierwiastków: H2 + Cl2 ął 2 HCl połówkowe równanie utleniania: Ho ął H+I + e- połówkowe równanie redukcji: Cl0 + e- ął Cl-I W równaniu tym wodór jest reduktorem, natomiast chlor utleniaczem 2. Stopnie utlenienia Stopień utlenienia to pojęcie o znaczeniu czysto praktycznym,
niezwykle przydatne przy uzgadnianiu równań reakcji redox. Stopniem
utlenienia (inaczej: liczbą utlenienia) nazywa się liczbę
elementarnych ładunków ( z zachowaniem ich znaków), jaka pojawiłaby
się na danym atomie pierwiastka, przy założeniu, że wszystkie
wiązania w danej cząsteczce związku chemicznego byłyby czysto
jonowe. W przyrodzie nie istnieją związki o budowie w pełni
jonowej, dlatego stopień utlenienia nigdy nie jest rzeczywistym
ładunkiem, a jedynie hipotetycznym. Przy wyznaczaniu stopni utlenienia pierwiastków obowiązują
następujące zasady: W elektrycznie obojętnej cząsteczce suma stopni utlenienia
wszystkich atomów budujących daną cząsteczkę jest zawsze równa
zero. W kationach i w anionach suma stopni utlenienia wszystkich atomów
budujących dany jon jest zawsze równa ładunkowi tego jonu. Pierwiastki w stanie wolnym mają zawsze stopień utlenienia równy
zero.Uwaga! Dotyczy to zarówno jednoatomowych pierwiastków (np. Mg, Na,
S), jak i cząsteczek pierwiastków (np. O2, Cl2) Litowce w związkach chemicznych występują na +I stopniu utlenienia. Berylowce w związkach chemicznych występują na +II stopniu
utlenienia. Wodór w związkach chemicznych występuje na ogół na +I stopniu
utlenienia.Wyjątek! W wodorkach litowców oraz w wodorkach berylowców wodór
występuje na -I stopniu utlenienia. Fluor we wszystkich związkach chemicznych występuje na -I stopniu
utlenienia. Tlen w związkach chemicznych występuje na ogół na -II stopniu
utlenienia.Uwaga! W nadtlenkach występuje na -I stopniu utlenienia. W ponadtlenkach występuje na -1/2 stopnia
utlenienia. W fluorku tlenu (OF2) występuje na +II stopniu utlenienia. Stopnie utlenienia oznacza się za pomocą cyfr rzymskich oraz znaków
+ i -. Uwaga! Należy uważać, przy podawaniu stopni utlenienia w związkach, w
których występują dwa lub więcej takich samych atomów, gdyż każdy z
nich może znajdować się na innym stopniu utlenienia. Przykład: H2S2O3 kwas tiosiarkowy. W cząsteczce kwasu tiosiarkowego atomy tlenu
występują na -II stopniu utlenienia, atomy wodoru - na +I. Z
obliczeń wynikałoby, że oba atomy siarki znajdują się na +II
stopniu utlenienia, jednak w rzeczywistości jeden z nich występuje
na +VI, zaś drugi na -II. Podobnie pojęcia stopnia utlenienia nie można stosować do związków
miedziometalicznych. 3. Bilans elektronowy reakcji redox Pojęcia stopnia utlenienia oraz reakcji utleniania i redukcji mają
swoje praktyczne zastosowanie do uzgadniania równań reakcji
chemicznych. W celu uzgodnienia współczynników reakcji chemicznych warto
posługiwać się tzw. równaniami połówkowymi. Jedno równanie reakcji
rozbija się na dwa, z których jedno opisuje przebieg reakcji
utleniania, zaś drugie redukcji. W ciągu bilansowanie równań wykonuje się następujące czynności: Zapisanie wszystkich substratów i produktów danej reakcji redox. Określić stopnie utlenienia wszystkich atomów, zarówno dla
substratów, jak i dla produktów Te atomy, dla których zmieniają się stopnie utlenienia w wyniku
reakcji oznaczamy jako utleniacze oraz reduktory Zapisujemy dla nich równania połówkowe Następnie należy wybrać najniższe możliwe wspólne mnożniki tych
reakcji tak, aby liczba elektronów dla jednego i drugiego równania
połówkowego była równa. Na podstawie dobranych mnożników uzupełnić równanie reakcji redox w
brakujące współczynniki.Przykład 1 : Cu + HNO3 ął Cu(NO3)2 + NO + H2O Stopnie utlenienia: dla Cu ął 0 dla HNO3 : H ął +I, O ął -II, N ął +V dla Cu(NO3)2 : Cu ął +II, O ął-II, N ął +V dla NO : O ął -II,
N ął +II dla H2O: O ął -II, H ął +I Z powyższego zapisu wynika, że w wyniku reakcji zmienił się stopień
utlenienia miedzi oraz azot. Możemy zapisać równania połówkowe: Cu0 ął Cu+II + 2 e- N+V + 3 e- ął N+II Dobieramy mnożniki dla tych reakcji: są nimi odpowiednio liczby 3 i
2, co możemy zapisać: 3 Cu0 ął 3 Cu+II + 6 e- 2 N+V + 6 e- ął 2 N+II Sumarycznie: 3 Cu0 + 2 N+V ął 3 Cu+II +2 N+II Współczynniki pochodzące z sumarycznego zapisu dwóch równań
połówkowych można wpisać następnie do wyjściowego równania reakcji. 3 Cu + HNO3 ął 3 Cu(NO3)2 + 2 NO + H2O Uwaga! Nie można od razu wpisać cyfry 2 przed kwasem azotowym (V),
ponieważ nie wszystkie atomy azotu pochodzące z tego kwasu uległy
redukcji. Dalej w prosty sposób uzupełnia się współczynniki: 3 Cu + 8 HNO3 ął 3 Cu(NO3)2 + 2 NO + 4 H2O Przykład 2 : HClO3 + H2SO3 ął H2SO4 + HCl Stopnie utlenienia: dla HClO3 : H ął +I, O ął -II, Cl ął +V Dla H2SO3 : H ął +I, O ął -II, S ął +IV Dla H2SO4 : H ął +I, O ął -II, S ął +VI Dla HCl : H ął +I, Cl ął -I Z powyższego zapisu wynika, że w wyniku reakcji zmienił się stopień
utlenienia siarki oraz chloru. Możemy zapisać równania połówkowe: S+IV ął S+VI + 2 e- Cl+V + 6 e- ął Cl-I Dobieramy mnożniki dla tych reakcji: są nimi odpowiednio liczby 3 i
1, co możemy zapisać: 3 S+IV ął 3 S+VI + 6 e- Cl+V + 6 e- ął Cl-I Sumarycznie: Cl+V + 3 S+IV ął 3 S+VI + Cl-I Współczynniki pochodzące z sumarycznego zapisu dwóch równań
połówkowych można wpisać następnie do wyjściowego równania reakcji. HClO3 + 3 H2SO3 ął 3 H2SO4 + HCl W ten sposób otrzymaliśmy już uzgodnione równanie reakcji
chemicznej. Wśród reakcji redox można wyróżnić dwa szczególne przypadki jej
zachodzenia. Pierwszy to reakcja redox, podczas której utlenianiu i jednocześnie
redukcji ulega ten sam pierwiastek, występujący na określonym
stopniu utlenienia. Pełni on rolę zarówno reduktora, jak i
utleniacza. Reakcje taką nazywa się reakcja dysmutacji (inaczej:
reakcją dysproporcjonowania). Drugi to reakcja redox, podczas której dwa atomy tego samego
pierwiastka, występujące na różnych stopniach utlenienia utleniają
się i redukują w ten sposób, że wśród produktów reakcji występuje
związek zawierający ten pierwiastek na jednym stopniu utlenienia.
Reakcje taką nazywa się reakcja synmutacji (inaczej: reakcją
synproporcjonowania). Przykłady: KClO3 ął KClO4 + KCl Stopnie utlenienia: dla KClO3 : K ął +I, O ął -II, Cl ął +V Dla KClO4 : K ął +I, O ął -II, Cl ął +VII Dla KCl : K ął +I, Cl ął -I Z powyższego zapisu wynika, że w wyniku reakcji zmienił się stopień
utlenienia chloru i tylko chloru!. Jest to reakcja dysmutacji. Możemy zapisać równania połówkowe: Cl+V ął Cl+VII + 2 e- Cl+V + 6 e- ął Cl-I Dobieramy mnożniki dla tych reakcji: są nimi odpowiednio liczby 3 i
1, co możemy zapisać: 3 Cl+V ął 3 Cl+VII + 6 e- Cl+V + 6 e- ął Cl-I Sumarycznie: 4 Cl+V ął 3 Cl+VII + Cl-I Współczynniki pochodzące z sumarycznego zapisu dwóch równań
połówkowych można wpisać następnie do wyjściowego równania reakcji. 4 KClO3 ął 3 KClO4 + KCl W ten sposób otrzymaliśmy już uzgodnione równanie reakcji
chemicznej. 4. Znaczenie reakcji redox Reakcje utleniania i redukcji stanowią większość wszystkich
zachodzących w przyrodzie zjawisk i odgrywają ogromna rolę. W
codziennym życiu spotykamy się z nimi niezwykle często. Możemy do
nich zaliczyć rdzewienie metali, czyli utlenianie metalu pod
wpływem tlenu, w wyniku czego tworzy się na powierzchni metalu
warstwa rdzy. Spalanie takich paliw jak węgiel, benzyna, ropa
naftowa, gaz ziemny, dzięki czemu możemy jeździć samochodami,
ogrzewać pomieszczenia. Wszelkie procesy zachodzące w organizmach żywych to efektu procesów
utleniania i redukcji. Przykładów można tu wymieniać wiele np.
fotosynteza, oddychanie komórkowe, rozkład spożywanych substancji
chemicznych (wypity przez człowieka alkohol etylowy jest w jego
organizmie utleniany do aldehydu etylowego, który powoduje tzw.
kaca). Inny przykład to kwaśnienie wina- zawarty w nim alkohol
etylowy pod wpływem tlenu z powietrza zostaje utleniony do kwasu
octowego. Dzięki reakcjom redox możliwe jest istnienie życia na
ziemi, rozwój roślin i zwierząt, wszelkie przemiany zachodzące w
materii nieożywionej oraz wiele innych, których nie sposób
wyliczyć.
Zgodnie z regulaminem serwisu www.bryk.pl
prawa autorskie do niniejszego materiału posiada Wydawnictwo GREG.
W związku z tym, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji
oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie
materiału
w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym
serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału
w inny
sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody Wydawnictwa GREG
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności.
Polecamy prace o podobnej tematyce
Przemiany chemiczne
Rodzaje reakcji chemicznych
PODSTAWOWE POJECIA CHEMII OGÓLNEJ I NIEORGANICZNEJ
ZWIĄZKI ZWANE ELEKTROLITAMI
Wyjaśnienie zjawiska chemiluminescencji i tryboluminescencji
Baza prac
Słowniki
Dodaj pracę
Arkusze egzaminacyjne
Jak pisać
Brykowisko
Forum
Zasady korzystania
Dlaczego 6 poziomów
Kto jest autorem
Masz wpływ na kształt bryka
Reklama
Materiały reklamowe
Kontakt
projekt i wykonanie: Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o.
var gaJsHost = (("https:" == document.location.protocol) ? "https://ssl." : "http://www.");
document.write(unescape("%3Cscript src='" + gaJsHost + "google-analytics.com/ga.js' type='text/javascript'%3E%3C/script%3E"));
try {
var pageTracker = _gat._getTracker("UA-1002880-1");
pageTracker._trackPageview();
} catch(err) {}
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
SPRAWOZDANIE NR 3 reakcje redoksReakcje redoksreakcje redoksreakcje redoksprzykladowe zadania redoksfenole reakcjereakcje zlozone zadaniaSzybkość reakcji A4Reakcje podporowe kratownicy statycznie wyznaczalnejDROŻDŻE PIEKARSKIE JAKO BIOKATALIZATOR REAKCJI HYDROLIZY ESTRÓWreakcja alkilowania1 5Przyklady wyznaczanie reakcji podporowych belki, ramyid?06więcej podobnych podstron