Systemy plików, które można zamontować w Linuksie

Polecenie mount umożliwia określenie systemu plików, który chcemy zamontować.

Odpowiedni parametr podajemy po opcji -t (jeśli nie wiesz, jak jej użyć, skorzystaj z polecenia terminala man mount). Te same ustawienia przydają się podczas modyfikowania zawartości pliku /etc/fstab.

Dostępne są następujące identyfikatory systemów plików:

n minix - lokalny system plików starego typu, obsługujący nazwy plików o długości maks. 14

lub 30 znaków (w zależności od konfiguracji);

n ext - lokalny system plików obsługujący długie nazwy plików, obecnie zastąpiony systemem ext2;

n ext2 - aktualnie stosowany w Linuksie system plików, obsługujący długie nazwy zbiorów; n xiafs - jeszcze jeden (rzadko spotykany) system plików obsługujący długie nazwy; n swap - systemowa partycja wymiany (cache) Linuksa;

n hpfs - system plików HPFS;

n iso9660 - system wykorzystywany w przypadku płyt CD-ROM;

n msdos - system plików MS-DOS-a (FAT-16);

n vfat - system używany przez Windows 98/Me, czyli FAT-32;

n nfs - system plików używany do montowania sieciowych napędów dyskowych.