Art. 125. § 1. (108) Pisma procesowe obejmują wnioski i oświadczenia stron
składane poza rozprawą.
§ 2. (109) Jeżeli przepis szczególny tak stanowi, pisma procesowe wnosi się
na urzędowych formularzach lub za pomocą systemu teleinformatycznego
(drogą elektroniczną) lub na informatycznych nośnikach danych.
Art. 128. (118) §1. Do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy i
odpisy załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, a
ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym
odpisie każdego załącznika do akt sądowych.
§ 2. W elektronicznym postępowaniu upominawczym przepisu § 1 nie
stosuje się.
Art. 130. § 1. (120) Jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego
biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie
uiszczono należnej opłaty, przewodniczący wzywa stronę, pod rygorem
zwrócenia pisma, do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie
tygodniowym. Mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste
niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania pismu biegu i rozpoznania
go w trybie właściwym.
§ 11. (121) Jeżeli pismo wniosła osoba zamieszkała lub mająca siedzibę za
granicą, która nie ma w kraju przedstawiciela, przewodniczący wyznacza termin
do poprawienia lub uzupełnienia pisma albo uiszczenia opłaty nie krótszy niż
miesiąc.
§ 2. Po bezskutecznym upływie terminu przewodniczący zwraca pismo
stronie. Pismo zwrócone nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z
wniesieniem pisma procesowego do sądu.
§ 3. Pismo poprawione lub uzupełnione w terminie wywołuje skutki od
chwili jego wniesienia.
§ 4. Zarządzenie przewodniczącego o zwrocie pozwu doręcza się tylko
powodowi.
§ 5. (122) Pisma procesowe sporządzone z naruszeniem art. 871 podlegają
zwrotowi bez wzywania do usunięcia braków, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 6. (123) W elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew wnosi się
wraz z opłatą sądową. Wniesienie pozwu bez opłaty nie wywołuje skutków jakie
ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do sądu. Przepisów zdania
pierwszego i drugiego nie stosuje się, jeżeli powód jest zwolniony od kosztów
sądowych z mocy prawa.
Rozdział 2. Doręczenia
Art. 131. (137) § 1. Sąd dokonuje doręczeń przez operatora publicznego lub
innego operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. -
Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159 oraz z 2009 r. Nr 18, poz.
97 i Nr 168, poz. 1323), osoby zatrudnione w sądzie, komornika lub sądową
służbę doręczeniową.
§ 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób
doręczania pism sądowych przez podmioty, o których mowa w § 1, mając na
uwadze konieczność zapewnienia sprawnego toku postępowania, a także
realizacji gwarancji procesowych jego uczestników, ochronę praw osób, którym
pisma są doręczane, oraz ochronę ich danych osobowych.
§ 3. Minister Sprawiedliwości, na uzasadniony wniosek prezesa sądu, w
drodze zarządzenia, tworzy i znosi w tym sądzie sądową służbę doręczeniową.
§ 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki
organizacji oraz strukturę sądowej służby doręczeniowej, mając na względzie
wielkość sądu, koszty oraz zapewnienie skuteczności doręczeń i zachowanie
wymogów postępowania sądowego.
Art. 1311. (138) § 1. W elektronicznym postępowaniu upominawczym
doręczeń
powodowi
dokonuje
się
za
pośrednictwem
systemu
teleinformatycznego obsługującego elektroniczne postępowanie upominawcze
(doręczenie elektroniczne), a pozwanemu, w przypadku gdy wniesie pismo
drogą elektroniczną.
§ 2. W przypadku doręczenia elektronicznego pismo uznaje się za doręczone
z datą wskazaną w elektronicznym potwierdzeniu odbioru korespondencji, a
przy braku takiego potwierdzenia doręczenie uznaje się za skuteczne z upływem
14 dni od daty umieszczenia pisma w systemie teleinformatycznym.
§ 3. (139) Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, tryb doręczeń
elektronicznych w elektronicznym postępowaniu upominawczym mając na
względzie zapewnienie skuteczności doręczeń oraz ochronę praw osób, którym
pisma są doręczane.
informacje o jednostce
Art. 132. § 1. (140) W toku sprawy adwokat, radca prawny, rzecznik
patentowy oraz radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa doręczają sobie
nawzajem bezpośrednio odpisy pism procesowych z załącznikami. Do pisma
procesowego wniesionego do sądu dołącza się dowód doręczenia drugiej stronie
odpisu albo dowód jego wysłania przesyłką poleconą. Pisma, do których nie
dołączono dowodu doręczenia albo dowodu wysłania przesyłką poleconą,
podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku.
§ 11. (141) Przepis § 1 nie dotyczy wniesienia pozwu wzajemnego, apelacji,
skargi kasacyjnej, zażalenia, sprzeciwu od wyroku zaocznego, sprzeciwu od
nakazu zapłaty, zarzutów od nakazu zapłaty, wniosku o zabezpieczenie
powództwa, skargi o wznowienie postępowania, skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i skargi na orzeczenia
referendarza sądowego, które należy złożyć w sądzie z odpisami dla strony
przeciwnej.
§ 2. Doręczenie adresatowi może nastąpić także przez wręczenie mu pisma
bezpośrednio w sekretariacie sądu.
Art. 133. § 1. Jeżeli stroną jest osoba fizyczna, doręczenia dokonuje się jej
osobiście, a gdy nie ma ona zdolności procesowej - jej przedstawicielowi
ustawowemu.
§ 2. Pisma procesowe lub orzeczenia dla osoby prawnej, jak również dla
organizacji, która nie ma osobowości prawnej, doręcza się organowi
uprawnionemu do reprezentowania ich przed sądem lub do rąk pracownika
upoważnionego do odbioru pism.
§ 2a. (142) Pisma procesowe dla przedsiębiorców i wspólników spółek
handlowych, wpisanych do rejestru sądowego na podstawie odrębnych
przepisów, doręcza się na adres podany w rejestrze, chyba że strona wskazała
inny adres dla doręczeń. Jeżeli ostatni wpisany adres został wykreślony jako
niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy i nie zgłoszono wniosku o wpis
nowego adresu, adres wykreślony jest uważany za adres podany w rejestrze.
§ 2b. (143) (uchylony).
§ 3. (144) Jeżeli ustanowiono pełnomocnika procesowego lub osobę
upoważnioną do odbioru pism sądowych, doręczenia należy dokonać tym
osobom. Jednakże Skarbowi Państwa doręczenia dokonuje się zawsze w sposób
określony w § 2.
Art. 134. § 1. W dni ustawowo uznane za wolne od pracy, jako też w porze
nocnej doręczać można tylko w wyjątkowych wypadkach za uprzednim
zarządzeniem prezesa sądu.
§ 2. Za porę nocną uważa się czas od godziny dwudziestej pierwszej do
godziny siódmej.
Art. 135. (145) § 1. (146) Doręczenia dokonuje się w mieszkaniu, w miejscu
pracy lub tam, gdzie się adresata zastanie.
§ 2. Na wniosek strony doręczenie może być dokonane na wskazany przez
nią adres skrytki pocztowej. W tym wypadku pismo sądowe przesłane pocztą
składa się w placówce pocztowej operatora publicznego, umieszczając
zawiadomienie o tym w skrytce pocztowej adresata.
Art. 136. § 1. Strony i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadamiać sąd
o każdej zmianie swego zamieszkania.
§ 2. W razie zaniedbania tego obowiązku pismo sądowe pozostawia się w
aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany.
O powyższym obowiązku i skutkach jego niedopełnienia sąd powinien pouczyć
stronę przy pierwszym doręczeniu.
§ 3. (147) Przepisu § 2 nie stosuje się do doręczenia skargi o wznowienie
postępowania lub skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia.
§ 4. (148) Strona, która zgłosiła wniosek o dokonywanie doręczeń na adres
oznaczonej skrytki pocztowej, ma obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie
tego adresu. Przepisy § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 137. (149) § 1. Doręczenia żołnierzom zasadniczej służby wojskowej,
funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej dokonuje się przez ich organy
bezpośrednio przełożone.
§ 2. Doręczenia osobom pozbawionym wolności dokonuje się przez zarząd
odpowiedniego zakładu.
Art. 138. § 1. (150) Jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu,
może doręczyć pismo sądowe dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było -
administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, jeżeli osoby te nie są
przeciwnikami adresata w sprawie i podjęły się oddania mu pisma.
§ 2. Dla adresata, którego doręczający nie zastanie w miejscu pracy, można
doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism.
Art. 139. § 1. (151) W razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany
w artykułach poprzedzających, pismo przesłane za pośrednictwem operatora
publicznego lub innego operatora pocztowego należy złożyć w placówce
pocztowej tego operatora, a doręczane w inny sposób - w urzędzie właściwej
gminy, umieszczając zawiadomienie o tym w drzwiach mieszkania adresata lub
w oddawczej skrzynce pocztowej ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo
pozostawiono, oraz z pouczeniem, że należy je odebrać w terminie siedmiu dni
od dnia umieszczenia zawiadomienia. W przypadku bezskutecznego upływu
tego terminu, czynność zawiadomienia należy powtórzyć.
§ 2. (152) Jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma, doręczenie uważa się za
dokonane. W takim przypadku doręczający zwraca pismo do sądu z adnotacją o
odmowie jego przyjęcia.
§ 3. (153) Pisma dla osób prawnych, organizacji, osób fizycznych
podlegających wpisowi do rejestru albo ewidencji na podstawie odrębnych
przepisów - w razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w
artykułach poprzedzających z uwagi na nieujawnienie w rejestrze albo w
ewidencji zmiany adresu, a w przypadku osób fizycznych miejsca zamieszkania
i adresu - pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że
nowe miejsce zamieszkania i adres są sądowi znane.
§ 4. (154) Sąd rejestrowy przy ogłoszeniu lub doręczeniu postanowienia o
pierwszym wpisie poucza wnioskodawcę o skutkach zaniedbania ujawnienia w
rejestrze zmian określonych w § 3.
Art. 140. Pisma procesowe i orzeczenia doręcza się w odpisach.
Art. 141. § 1. Pełnomocnikowi procesowemu kilku osób doręcza się jeden
egzemplarz pisma i załączników.
§ 2. Uprawnionemu przez kilku współuczestników sporu do odbioru pism
sądowych doręcza się po jednym egzemplarzu dla każdego współuczestnika.
§ 3. Jeżeli jest kilku pełnomocników jednej strony, sąd doręcza pismo tylko
jednemu z nich.
Art. 142. § 1. Odbierający
pismo
potwierdza
odbiór
i
jego
datę
własnoręcznym podpisem. Jeżeli tego nie może lub nie chce uczynić,
doręczający sam oznacza datę doręczenia oraz przyczyny braku podpisu.
§ 2. Doręczający stwierdza na potwierdzeniu odbioru sposób doręczenia, a
na doręczonym piśmie zaznacza dzień doręczenia i opatruje to stwierdzenie
swoim podpisem.
Art. 143. Jeżeli stronie, której miejsce pobytu nie jest znane, ma być
doręczony pozew lub inne pismo procesowe wywołujące potrzebę podjęcia
obrony jej praw, doręczenie może do chwili zgłoszenia się strony albo jej
przedstawiciela lub pełnomocnika nastąpić tylko do rąk kuratora ustanowionego
na wniosek osoby zainteresowanej przez sąd orzekający.
Art. 144. § 1. (155) Przewodniczący ustanowi kuratora, jeżeli wnioskodawca
uprawdopodobni, że miejsce pobytu strony nie jest znane. W sprawach o
roszczenia alimentacyjne, jak również w sprawach o ustalenie pochodzenia
dziecka i o związane z tym roszczenia, przewodniczący przed ustanowieniem
kuratora przeprowadzi stosowne dochodzenie w celu ustalenia miejsca
zamieszkania lub pobytu pozwanego.
§ 2. (156) O ustanowieniu kuratora przewodniczący ogłosi publicznie w
budynku sądowym i lokalu wójta (burmistrza, prezydenta miasta), w sprawach
zaś większej wagi, gdy uzna to za potrzebne, także w prasie.
§ 3. Z chwilą doręczenia pisma kuratorowi doręczenie staje się skuteczne.
Sąd może jednak uzależnić skuteczność doręczenia od upływu oznaczonego
terminu od chwili wywieszenia obwieszczenia w budynku sądowym.
§ 4. (157) Czynności określone w § 1-3 może wykonywać także referendarz
sądowy.
Art. 145. W wypadkach, w których ustanowienie kuratora według
przepisów poprzedzających nie jest wymagane, pismo doręcza się stronie, której
miejsce pobytu nie jest znane, przez wywieszenie w budynku sądowym.
Doręczenie takie staje się skuteczne z upływem miesiąca od dnia wywieszenia.
Art. 146. Przepisy o doręczeniu stronie, której miejsce pobytu nie jest
znane, i ustanowieniu dla niej kuratora stosuje się również do organizacji, które
nie mają organów albo których organy są nie znane z miejsca pobytu.
Art. 207. § 1. (211) Pozwany może przed pierwszą rozprawą wnieść
odpowiedź na pozew.
§ 2. W sprawach zawiłych lub rozrachunkowych przewodniczący może
zarządzić przed pierwszą rozprawą wniesienie odpowiedzi na pozew lub także w
miarę potrzeby wymianę przez strony dalszych pism przygotowawczych, przy
czym oznaczy porządek składania pism, termin, w którym pisma należy złożyć,
i okoliczności, które mają być wyjaśnione. W toku sprawy wymianę pism może
zarządzić sąd.
§ 3. (212) Stronę reprezentowaną przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika
patentowego lub Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa przewodniczący może
zobowiązać do złożenia w wyznaczonym terminie pisma przygotowawczego, w
którym strona jest obowiązana do powołania wszystkich twierdzeń, zarzutów i
dowodów pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku dalszego
postępowania.
Art. 208. § 1. Przewodniczący, stosownie do okoliczności, wyda przed
rozprawą na podstawie pozwu i innych pism procesowych zarządzenia mające
na celu przygotowanie rozprawy. Przewodniczący może w szczególności:
1) wezwać strony do stawienia się na rozprawę osobiście lub przez
pełnomocnika;
2) (213) zażądać na rozprawę od państwowej jednostki organizacyjnej lub
jednostki organizacyjnej samorządu terytorialnego znajdujących się u nich
dowodów, jeżeli strona sama dowodów tych otrzymać nie może;
3) wezwać na rozprawę wskazanych przez stronę świadków;
4) wezwać na rozprawę osoby powołane zgodnie przez strony na biegłych;
5) zarządzić przedstawienie dokumentów, przedmiotów oględzin, ksiąg,
planów itd.
§ 2. Przewodniczący może ponadto, w razie koniecznej potrzeby, zarządzić
oględziny jeszcze przed rozprawą.
Art. 262. Sąd, wzywając świadka, wymieni w wezwaniu imię, nazwisko i
zamieszkanie wezwanego, miejsce i czas przesłuchania, nazwiska stron i
przedmiot sprawy oraz zwięzłą osnowę przepisów o karach za pogwałcenie
obowiązków świadka, a ponadto o zwrocie wydatków koniecznych, związanych
ze stawiennictwem do sądu, oraz o wynagrodzeniu za utratę zarobku.
Art. 274. § 1. Za nie usprawiedliwione niestawiennictwo sąd skaże świadka
na grzywnę, po czym wezwie go powtórnie, a w razie ponownego
niestawiennictwa skaże go na ponowną grzywnę i może zarządzić jego
przymusowe sprowadzenie.
art. 275. Świadek w ciągu tygodnia od daty doręczenia mu postanowienia
skazującego go na grzywnę lub na pierwszym posiedzeniu, na które zostanie
wezwany,
może
usprawiedliwić
swe
niestawiennictwo.
W
razie
usprawiedliwienia niestawiennictwa sąd zwolni świadka od grzywny i od
przymusowego sprowadzenia. Postanowienia sądu mogą zapaść na posiedzeniu
niejawnym.
art. 287. Za nie usprawiedliwione niestawiennictwo, za nieuzasadnioną
odmowę złożenia przyrzeczenia lub opinii albo za nie usprawiedliwione
opóźnienie złożenia opinii sąd skaże biegłego na grzywnę.
art. 327. (242) § 1. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub
rzecznika patentowego, obecnej przy ogłoszeniu wyroku, przewodniczący
udzieli wskazówek co do sposobu i terminów wniesienia środka zaskarżenia.
Jeżeli zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych jest
obowiązkowe, należy pouczyć stronę o treści przepisów o obowiązkowym
zastępstwie oraz o skutkach niezastosowania się do tych przepisów.
§ 2. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika
patentowego, która na skutek pozbawienia wolności była nieobecna przy
ogłoszeniu wyroku, sąd z urzędu w ciągu tygodnia od dnia ogłoszenia wyroku
doręcza odpis jego sentencji z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia
środka zaskarżenia.
Art. 343. (251) Wyroki zaoczne doręcza się z urzędu obu stronom z
pouczeniem o przysługujących im środkach zaskarżenia.
art. 344. § 1. Pozwany, przeciwko któremu zapadł wyrok zaoczny, może
złożyć sprzeciw w ciągu tygodnia od doręczenia mu wyroku.
§ 2. W piśmie zawierającym sprzeciw pozwany powinien przytoczyć
zarzuty przeciwko żądaniu pozwu oraz fakty i dowody na ich uzasadnienie.
Art. 472. § 1. Sąd może wzywać strony, świadków, biegłych lub inne osoby
w sposób, który uzna za najbardziej celowy, nawet z pominięciem sposobów
przewidzianych przez przepisy ogólne, jeżeli uzna to za niezbędne do
przyspieszenia rozpoznania sprawy. Dotyczy to również doręczeń oraz
zarządzeń mających na celu przygotowanie rozprawy, zwłaszcza zaś żądania
przedstawienia niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy akt osobowych i innych
dokumentów.
§ 2. Wezwanie i doręczenie dokonane w powyższy sposób wywołuje skutki
przewidziane w Kodeksie, jeżeli jest niewątpliwe, że doszło ono do wiadomości
adresata.
Art. 5056. § 1. Sąd może dokonywać wezwań stosując odpowiednio przepis
art. 472.
art. 491. (543) § 1. Wydając nakaz zapłaty sąd orzeka, że pozwany ma w
ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zaspokoić roszczenie w całości
wraz z kosztami albo wnieść w tym terminie zarzuty.
§ 2. (544) Nakaz zapłaty wydany na podstawie weksla, warrantu, rewersu lub
czeku może być w formie skróconej umieszczony na ich odpisie.
§ 3. Nakaz zapłaty doręcza się stronom; pozwanemu wraz z pozwem i
załącznikami.
art. 493. (548) § 1. Pismo zawierające zarzuty wnosi się do sądu, który wydał
nakaz zapłaty. W piśmie pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w
całości czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy
zgłosić przed wdaniem się w spór, oraz pozostałe zarzuty przeciwko żądaniu
pozwu, a także wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich
potwierdzenie.
§ 2. Jeżeli pozew wniesiono na urzędowym formularzu, wniesienie zarzutów
wymaga również zachowania tej formy.
Art. 502. § 1. (561) W nakazie zapłaty nakazuje się pozwanemu, żeby w ciągu
dwóch tygodni od doręczenia tego nakazu zaspokoił roszczenie w całości wraz z
kosztami albo w tym terminie wniósł sprzeciw do sądu.
§ 2. Pozwanemu doręcza się nakaz zapłaty wraz z pozwem i pouczeniem o
sposobie wniesienia sprzeciwu oraz o skutkach niezaskarżenia nakazu.
rt. 503. (565) § 1. (566) Pismo zawierające sprzeciw wnosi się do sądu, który
wydał nakaz zapłaty, a w przypadku nakazu wydanego przez referendarza
sądowego - do sądu, przed którym wytoczono powództwo. W piśmie pozwany
powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości czy w części, przedstawić
zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór,
a także pozostałe zarzuty przeciwko żądaniu pozwu oraz wszystkie okoliczności
faktyczne i dowody na ich potwierdzenie.
§ 2. Jeżeli pozew wniesiono na urzędowym formularzu, wniesienie
sprzeciwu wymaga również zachowania tej formy.
Art. 4799. § 1. (444) W toku sprawy strona reprezentowana przez adwokata,
radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa jest obowiązana doręczać odpisy pism procesowych z załącznikami
bezpośrednio stronie przeciwnej. Do pisma procesowego wniesionego do sądu
strona dołącza dowód doręczenia drugiej stronie odpisu pisma albo dowód
wysłania go przesyłką poleconą. Pisma, do których nie dołączono dowodu
doręczenia albo dowodu wysłania przesyłką poleconą, podlegają zwrotowi bez
wzywania do usunięcia tego braku.
§ 2. (445) Przepis § 1 nie dotyczy wniesienia pozwu wzajemnego, apelacji,
skargi kasacyjnej, zażalenia, sprzeciwu od wyroku zaocznego, sprzeciwu od
nakazu zapłaty, zarzutów od nakazu zapłaty, wniosku o zabezpieczenie
powództwa i skargi o wznowienie postępowania, które strona jest obowiązana
złożyć w sądzie z odpisami dla strony przeciwnej.
Art. 47914. (452) § 1. W sprawach, w których sąd nie wydał nakazu zapłaty w
postępowaniu nakazowym lub upominawczym, pozwany jest obowiązany do
wniesienia odpowiedzi na pozew w terminie dwutygodniowym od dnia
otrzymania pozwu. Odpowiedź na pozew wniesiona po terminie podlega
zwrotowi.
§ 2. W odpowiedzi na pozew pozwany jest obowiązany podać wszystkie
twierdzenia, zarzuty oraz dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa
powoływania ich w toku postępowania, chyba że wykaże, że ich powołanie w
odpowiedzi na pozew nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła
później. W tym przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie
powinny być powołane w terminie dwutygodniowym od dnia, w którym
powołanie ich stało się możliwe lub powstała potrzeba ich powołania. Przepis
art. 47912 § 4 stosuje się odpowiednio.
REGULAMIN
Doręczenia
§ 68. 1. Prezes sądu przy wyborze sposobu doręczania przesyłek sądowych
uwzględnia koszty i skuteczność doręczeń.
2. Doręczenia przesyłek sądowych mogą być realizowane przez pocztę i
innych operatorów uprawnionych do prowadzenia działalności w zakresie usług
pocztowych na podstawie ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe
(Dz. U. Nr 130, poz. 1188, z późn. zm.9)), z uwzględnieniem okoliczności
wskazanych w ust. 1.
3. Doręczenia przez sądową służbę doręczeniową, w przypadku jej
utworzenia, pracownika sądowego, policję sądową bądź komornika dokonuje się
wówczas, gdy w konkretnych okolicznościach taki sposób doręczenia jest
efektywniejszy.
4. (1) W przypadkach przewidzianych w ustawie doręczeń dokonuje się
drogą elektroniczną.
§ 69. Jeżeli obecny w sądzie adresat wykazał swoją tożsamość, pismo
doręcza się mu bezpośrednio, za potwierdzeniem odbioru.
§ 70. Prezes sądu może zarządzić bezpośrednie doręczanie pism sądowych
miejscowym instytucjom oraz bezpośrednie odbieranie pism kierowanych przez
miejscowe instytucje do sądu.
§ 71. Jeżeli adresat podał jako adres do korespondencji tylko numer skrytki
pocztowej, zawiadomienie o nadejściu przesyłki sądowej może być dokonane
również za pośrednictwem tej skrytki.
§ 72. Doręczenie zawiadomień, wezwań i innych pism sądowych osobom
wymienionym w art. 137 K.p.c. oraz w art. 134 § 1 i 2 K.p.k. powinno zostać
potwierdzone przesłaniem sądowi dowodu doręczenia, a w razie stwierdzenia
niewłaściwości jednostki, do której przesłano pismo, przesyłka powinna zostać
niezwłocznie przekazana jednostce właściwej, z jednoczesnym zawiadomieniem
o tym sądu.
§ 73. 1. Wezwania i zawiadomienia o terminach posiedzeń powinny być
wysyłane w terminach umożliwiających, w przypadku stwierdzenia przeszkód w
doręczeniu, ponowne ich doręczenie albo odwołanie posiedzenia i
zawiadomienie o tym osób, którym te wezwania lub zawiadomienia zostały już
skutecznie doręczone.
2. W zawiadomieniach i wezwaniach należy zamieścić informacje, w jakiej
sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma stawić się wzywana osoba
oraz czy jej stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach
niestawiennictwa.
§ 74. Jeżeli pismo podlegające doręczeniu zostało złożone w czasie
uniemożliwiającym doręczenie przed terminem posiedzenia, pismo to doręcza
się na posiedzeniu, odnotowując fakt doręczenia w protokole lub notatce
urzędowej.
§ 79. 1. Dokumenty w postaci weksli, czeków, warrantów, rewersów i
bankowych umów kredytowych powinny być przechowywane ze szczególną
starannością, w miejscu wyznaczonym przez prezesa sądu, posiadającym
odpowiednie zabezpieczenia techniczne.
2. Do akt sprawy dołącza się sporządzone przez kierownika sekretariatu
odpisy dokumentów, o których mowa w ust. 1, z adnotacją o miejscu
przechowywania oryginału dokumentu.
§ 111. Przewodniczący wydziału zarządza niezwłoczne doręczenie stronom
odpisów opinii biegłego złożonej przed rozprawą lub zawiadomienie stron w
sposób określony w art. 472 K.p.c. o możliwości zapoznania się z treścią opinii
złożonej do akt sprawy, z pouczeniem o uprawnieniu do zgłoszenia
ewentualnych uwag jeszcze przed rozprawą.
BIUROWOŚĆ W SPRAWACH SĄDOWYCH - PRZEPISY WSPÓLNE
Rozdział 1
Przyjmowanie i wysyłanie korespondencji
§ 14. 1. Pismo wpływające do sądu znakuje się pieczęcią wpływu z
oznaczeniem sądu i zamieszcza się adnotację zawierającą datę i godzinę wpływu
pisma, liczbę załączników i podpis przyjmującego pismo.
2. Jeżeli załączniki stanowią złożone w oryginale papiery wartościowe (np.
weksle, czeki), należy to także odnotować na piśmie, o którym mowa w ust. 1.
3. Kopertę, w której pismo nadesłano, załącza się do pisma.
4. Pismo adresowane imiennie doręcza się bez otwierania koperty.
§ 15. Na żądanie osoby wnoszącej pismo do sądu, biuro podawcze lub
pracownik upoważniony do przyjmowania korespondencji poświadcza przyjęcie
pisma na jego kopii lub w książce doręczeń.
§ 16. 1. Kierownik
sekretariatu
przedstawia
wpływające
pismo
przewodniczącemu (innemu sędziemu) w celu wydania zarządzenia co do
sposobu załatwienia pisma lub we własnym zakresie w zależności od treści
pisma wydaje inne zarządzenia o charakterze administracyjnym.
2. Adnotację o wykonaniu zarządzenia pracownik sekretariatu zamieszcza
obok zarządzenia.
3. Zarządzenia i adnotacje związane z obiegiem pism i sposobem ich
załatwiania powinny być opatrzone datą i czytelnym podpisem bądź skróconym
podpisem i pieczęcią z imieniem i nazwiskiem podpisującego.
§ 17. 1. Przesyłki wysyła z sądu biuro podawcze lub pracownik wyznaczony
do przyjmowania i wysyłania korespondencji.
2. Datę przekazania biuru podawczemu (wyznaczonemu pracownikowi)
pisma lub przesyłki przeznaczonej do wysłania pracownik sekretariatu wydziału
odnotowuje we właściwych aktach i księgach biurowych.
3. Przesyłki wysyłane do instytucji mieszczących się w tym samym budynku
przekazuje się bezpośrednio za potwierdzeniem odbioru, bez udziału biura
podawczego.
4. Obieg pism i akt zawierających informacje niejawne regulują odrębne
przepisy.
§ 18. 1. Pisma wysyłane przez sąd doręcza się adresatom w kopertach za
potwierdzeniem odbioru, które powinno zawierać w szczególności datę
doręczenia, nazwę sądu, sygnaturę akt, określenie rodzaju doręczanego pisma i
sposobu jego doręczenia. Potwierdzenie odbioru po doręczeniu pisma dołącza
się bezzwłocznie do akt sprawy.
2. Określenie rodzaju wysyłanego pisma na potwierdzeniu odbioru nie może
zawierać żadnych informacji o jego treści merytorycznej.
3. W przypadku doręczenia pisma za potwierdzeniem odbioru przez organ
inny niż poczta stosuje się formularz potwierdzenia odbioru ustalony dla
doręczania pism sądowych przez pocztę.
§ 19. 1. (5) W piśmie wysyłanym przez sąd podaje się nazwę sądu, sygnaturę
akt, datę podpisania pisma, stanowisko służbowe lub pełnioną funkcję oraz imię
i nazwisko podpisującego. Pełne brzmienie imienia i nazwiska może być
zastąpione odpowiednim skrótem, gdy podpisujący potwierdzi to pieczęcią
imienną.
2. Po lewej stronie pisma pod sygnaturą akt podaje się, w miarę potrzeby,
określenie przedmiotu sprawy.
3. W odpowiedzi na otrzymane pismo powołuje się datę i sygnaturę pisma,
którego odpowiedź dotyczy.
§ 20. Podpisaną kopię pisma wysyłanego przez sąd pozostawia się w aktach
sprawy, umieszczając na niej adnotację o dacie wysłania pisma (§ 17 ust. 2).
§ 21. Do czynności często powtarzających się należy używać druków lub
szablonów opracowanych na potrzeby wykonywania tych czynności.
§ 22. Karty pisma wysyłanego przez sąd należy trwale połączyć, opatrując w
razie potrzeby miejsca połączeń pieczęcią.
Oddział 2
Sprawy rejestrowe
Rozdział 6
Przepisy szczególne w sprawach rozpoznawanych w wydziałach pracy oraz
wydziałach pracy i ubezpieczeń społecznych
§ 177. Wezwanie pracownika, dokonywane w sposób określony w art. 472
K.p.c., może być w szczególności dokonane telefonicznie za pośrednictwem
pracodawcy, u którego pracownik ten jest zatrudniony. O czynności tej należy
uczynić wzmiankę w aktach sprawy, z uwzględnieniem nazwiska i stanowiska
osoby, której przekazano informację.
§ 178. 1. Uznając potrzebę przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego,
sędzia, któremu przydzielono sprawę, bada, czy akta sprawy zawierają
niezbędną dokumentację dotyczącą leczenia, uzyskiwanych zarobków i
charakteru zatrudnienia, a w razie stwierdzenia braku takiej dokumentacji lub
gdy jest niepełna - zarządza jej przedstawienie lub uzupełnienie. W sprawach, w
których kwestią sporną jest data, okres powstania niezdolności do pracy lub inna
podobna okoliczność, sąd podejmuje czynności zmierzające do uzyskania
właściwej dokumentacji.
2. W razie dokonania przez pracownika lub ubezpieczonego, działającego
bez adwokata lub radcy prawnego, zgłoszenia w trybie art. 466 K.p.c., osoba
przyjmująca zgłoszenie zapisuje dane osobowe pracownika lub ubezpieczonego
oraz treść zgłoszonego żądania ze wskazaniem, przeciwko komu jest
skierowane, i przedstawia je niezwłocznie przewodniczącemu wydziału.
Sprawy nieletnich
§ 232. Doręczenia rodzicom orzeczeń, zarządzeń, zawiadomień oraz
odpisów pism dokonuje się do rąk tego z nich, pod którego opieką nieletni
faktycznie pozostaje.
§ 233. Orzeczeń, zarządzeń, zawiadomień i odpisów pism nie doręcza się
nieletniemu, który nie ukończył 13 lat.
Rozdział 10 (10)
Przepisy szczególne w sprawach rozpoznawanych w elektronicznym
postępowaniu upominawczym
§ 272a. 1. W elektronicznym postępowaniu upominawczym akta sprawy
prowadzone są w systemie teleinformatycznym.
2. Dokumenty w postaci papierowej podlegają przetworzeniu na postać
elektroniczną poprzez ich zeskanowanie, a następnie włączeniu w postaci
elektronicznej do akt, o których mowa w ust. 1.
3. Po przetworzeniu na postać elektroniczną dokumenty w postaci
papierowej przechowuje się w pomocniczym zbiorze dokumentów. Pomocniczy
zbiór dokumentów podlega udostępnieniu na zasadach analogicznych jak akta
sądowe.
§ 272b. 1. Akta udostępnia się stronom i ich przedstawicielom za
pośrednictwem kont w systemie teleinformatycznym.
2. Po uwierzytelnieniu na koncie pozwany lub jego przedstawiciel uzyskuje
dostęp do akt po podaniu poufnego identyfikatora sprawy doręczanego
pozwanemu wraz z odpisem nakazu zapłaty.
3. Strona, a także jej przedstawiciel, może za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego udzielić innym osobom posiadającym konta w tym
systemie dostępu do akt, o ile osobom tym przysługuje uprawnienie do ich
przeglądania. Dostęp jest ograniczony do przeglądania akt.
4. Strona, a także jej przedstawiciel, może za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego pozbawić dostępu do akt inne osoby, o których mowa w
ust. 3, jeśli osobom tym przestało przysługiwać uprawnienie do ich
przeglądania.
5. Jeżeli pozwany, który nie wniósł pisma drogą elektroniczną, składa w
wybranym przez siebie sądzie rejonowym wniosek o udostępnienie akt, sąd
prowadzący elektroniczne postępowanie upominawcze umożliwia drogą
elektroniczną dostęp do akt sądowi wskazanemu przez pozwanego. Sąd
wskazany przez pozwanego udostępnia mu akta.
6. Wydruk dokumentu z akt opatruje się kodem pozwalającym na dostęp do
jego treści za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.
§ 272c. Zażalenie wniesione od orzeczeń wydanych w elektronicznym
postępowaniu upominawczym jest przesyłane do rozpoznania sądowi
odwoławczemu drogą elektroniczną.
§ 272d. 1. W razie przekazania sprawy sądowi właściwości ogólnej sąd ten
otrzymuje dostęp do akt poprzez swoje konto użytkownika w systemie
teleinformatycznym wraz z informacją o przekazaniu sprawy.
2. Sąd właściwości ogólnej zakłada akta sprawy poprzez wydrukowanie akt
prowadzonych w systemie teleinformatycznym.
3. Pomocniczy zbiór dokumentów podlega przesłaniu do sądu według
właściwości ogólnej na żądanie tego sądu. Dokumenty te włącza się do akt
sprawy.
4. Jeśli nie przesłano pomocniczego zbioru dokumentów sądowi
właściwości ogólnej, sąd ten niezwłocznie powiadamia drogą elektroniczną sąd
prowadzący elektroniczne postępowanie upominawcze o prawomocnym
zakończeniu sprawy.
Dz.U.2011.99.577
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 4 maja 2011 r.
w sprawie warunków organizacji oraz struktury sądowej służby
doręczeniowej
(Dz. U. z dnia 16 maja 2011 r.)
Na podstawie art. 131 § 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Sądową służbę doręczeniową tworzy się w ramach środków budżetu
sądu, po przeprowadzeniu analizy ekonomicznej doręczeń pism sądowych.
§ 2. 1. Sądowa służba doręczeniowa jest usytuowana w strukturze
organizacyjnej oddziału administracyjnego właściwego sądu powszechnego.
2. W budynku sądu wyznacza się pomieszczenia dla sądowej służby
doręczeniowej.
§ 3. Sądową służbę doręczeniową tworzą pracownicy zatrudnieni w celu
doręczania pism sądowych lub inni pracownicy sądu, z którymi zawarto
umowę cywilnoprawną w przedmiocie doręczania pism sądowych jako
wykonywania dodatkowych zadań poza godzinami urzędowania sądów,
zwani dalej "doręczycielami".
§ 5. Doręczyciele w czasie pełnienia czynności wyposażeni są w
identyfikator wydany przez prezesa sądu; identyfikator zawiera nazwę
sądu, imię i nazwisko doręczyciela oraz jego zdjęcie.
§ 6. 1. W przypadku gdy w tym samym budynku lub w mieście albo w
aglomeracji miejskiej znajduje się kilka sądów, sądowa służba
doręczeniowa utworzona w jednym sądzie może świadczyć usługi na rzecz
innych sądów.
2. W celu wykonania zadania, o którym mowa w ust. 1, prezesi sądów
zawierają porozumienie o współdziałaniu sądów w realizacji doręczeń pism
sądowych na danym obszarze.
§ 8. 1. Pisma sądowe mogą być doręczane przez doręczycieli w systemie
dwuzmianowym.
2. Prezes
sądu
ustala
liczbę
doręczycieli,
z
uwzględnieniem
przewidywanej ilości pism sądowych i ustalonego obszaru właściwości.
§ 9. 1. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w § 3,
doręczyciele korzystają ze środków publicznego transportu zbiorowego.
2. W uzasadnionych przypadkach doręczyciele mogą korzystać z
pojazdu pozostającego w dyspozycji sądu lub pojazdu stanowiącego
własność lub współwłasność doręczyciela albo pozostającego do jego
dyspozycji.
§ 10. 1. Przygotowane do doręczenia pisma sądowe doręczyciele
odbierają w biurze podawczym na podstawie odrębnych zestawień pism
przekazanych każdemu doręczycielowi.
2. W zestawieniach, o których mowa w ust. 1, odnotowuje się: sygnaturę
akt i datę doręczanego pisma, nazwę adresata i datę przekazania pisma do
doręczenia.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia.
______Dz.U.2010.190.1277
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 12 października 2010 r.
w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w
postępowaniu cywilnym
(Dz. U. z dnia 14 października 2010 r.)
Na podstawie art. 131 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb i sposób doręczania pism
sądowych przeznaczonych dla stron, ich pełnomocników oraz świadków,
biegłych i innych osób biorących udział w postępowaniu cywilnym przez:
1) operatora publicznego lub operatora w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca
2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159, z późn. zm.2))
- zwanego dalej "operatorem";
2) osoby zatrudnione w sądzie;
3) komornika;
4) sądową służbę doręczeniową.
2. Przepisy rozporządzenia dotyczące sądu wysyłającego stosuje się
odpowiednio do komornika.
§ 2. 1. Pismo sądowe jest wysyłane jako przesyłka polecona, zwana dalej
"przesyłką". Na stronie adresowej przesyłki umieszcza się napis: "Polecona - za
potwierdzeniem odbioru".
2. Do przesyłki dołącza się formularz potwierdzenia odbioru, którego wzór
określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Do przesyłki wysyłanej do organu wymienionego w art. 137 § 1 lub § 2
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, zwanej
dalej "Kodeksem postępowania cywilnego", dołącza się dwa formularze
potwierdzenia odbioru, z których jeden jest przeznaczony dla żołnierza
zasadniczej służby wojskowej, funkcjonariusza Policji, Służby Więziennej lub
osoby pozbawionej wolności.
4. Przesyłkę nadaje się za pokwitowaniem w wykazie nadanych przesyłek
poleconych, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Przesyłkę doręcza się wskazanemu na niej adresatowi (doręczenie
właściwe), a innemu odbiorcy w przypadkach, o których mowa w art. 138
Kodeksu postępowania cywilnego (doręczenie zastępcze).
2. Doręczenie adresatowi za pośrednictwem dorosłego domownika,
administracji domu, dozorcy domu lub sołtysa, o którym mowa w art. 138 § 1
Kodeksu postępowania cywilnego, nie może być stosowane, jeżeli sąd
wysyłający umieścił na stronie adresowej przesyłki napis wyłączający taki
sposób doręczenia w ogóle lub w stosunku do oznaczonych osób.
3. Doręczenia adresatowi za pośrednictwem osoby upoważnionej do odbioru
pism w miejscu pracy adresata, o którym mowa w art. 138 § 2 Kodeksu
postępowania cywilnego, dokonuje się, jeżeli zostało ono wskazane na przesyłce
jako miejsce doręczenia.
4. Jeżeli adresatem przesyłki jest osoba prawna lub organizacja
nieposiadająca osobowości prawnej, doręczenia dokonuje się:
1) którejkolwiek z osób uprawnionych do reprezentowania adresata przed
sądem;
2) pracownikowi adresata upoważnionemu do odbioru przesyłek pod adresem
wskazanym na przesyłce.
5. Jeżeli adresatem przesyłki jest organ wymieniony w art. 137 § 1 lub 2
Kodeksu
postępowania
cywilnego,
doręczenie
może
być
dokonane
pracownikowi upoważnionemu do odbioru przesyłek.
§ 4. 1. Odbierający przesyłkę potwierdza jej odbiór na formularzu
potwierdzenia odbioru przez wpisanie daty otrzymania przesyłki i umieszczenie
czytelnego podpisu zawierającego imię i nazwisko.
2. Pracownik operatora, pracownik sądowej służby doręczeniowej, osoba
zatrudniona w sądzie lub komornik, zwani dalej "doręczającym", wpisuje na
formularzu potwierdzenia odbioru datę doręczenia przesyłki, imię i nazwisko
odbiorcy i zaznacza sposób doręczenia, co potwierdza własnoręcznym
podpisem. Na stronie adresowej przesyłki doręczający wpisuje datę doręczenia,
co potwierdza własnoręcznym podpisem.
§ 5. 1. Jeżeli doręczającym jest pracownik operatora, niezwłocznie po
doręczeniu przesyłki przekazuje formularz potwierdzenia odbioru placówce
pocztowej operatora, która na pierwszej stronie formularza potwierdzenia
odbioru umieszcza odcisk datownika i odsyła je sądowi wysyłającemu.
2. Jeżeli doręczającym jest podmiot wskazany w § 1 ust. 1 pkt 2-4,
doręczający niezwłocznie po doręczeniu przesyłki przekazuje formularz
potwierdzenia odbioru sądowi wysyłającemu.
3. W przypadkach, o których mowa w § 2 ust. 3, organ wymieniony w art.
137 § 1 lub 2 Kodeksu postępowania cywilnego, po uzyskaniu potwierdzenia
odbioru
przesyłki
przez
żołnierza
zasadniczej
służby
wojskowej,
funkcjonariusza Policji, Służby Więziennej lub osobę pozbawioną wolności,
oddaje niezwłocznie drugi egzemplarz formularza potwierdzenia odbioru
doręczającemu lub przekazuje placówce pocztowej operatora. Przepis § 4
stosuje się odpowiednio.
§ 6. 1. Przewidziane w art. 135 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego
zawiadomienie dla adresata o pozostawieniu przesyłki sporządza placówka
pocztowa operatora, wskazując w nim placówkę pocztową operatora, z której
przesyłkę należy odebrać w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następnego po
dniu pozostawienia zawiadomienia; zawiadomienie pozostawia w skrytce
pocztowej adresata.
2. Przewidziane w art. 139 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego
zawiadomienie dla adresata o pozostawieniu przesyłki sporządza doręczający,
wskazując w nim placówkę pocztową operatora lub urząd gminy, z którego
przesyłkę należy odebrać w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następnego po
dniu pozostawienia zawiadomienia; zawiadomienie pozostawia w drzwiach
mieszkania adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej.
3. Wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 3
do rozporządzenia.
§ 7. 1. Po pozostawieniu zawiadomienia o możliwości odbioru przesyłki we
właściwej placówce pocztowej operatora lub właściwym urzędzie gminy
doręczający:
1) dokonuje adnotacji o niedoręczeniu przesyłki na formularzu potwierdzenia
odbioru oraz adnotacji "awizowano dnia" na stronie adresowej niedoręczonej
przesyłki i składa swój podpis;
2) oddaje przesyłkę niezwłocznie do właściwej placówki pocztowej operatora
lub właściwego urzędu gminy.
2. Placówka pocztowa operatora lub urząd gminy potwierdza przyjęcie od
doręczającego awizowanej przesyłki przez umieszczenie na stronie adresowej
odcisku datownika i podpisu przyjmującego pracownika.
3. Awizowaną przesyłkę przechowuje się w placówce pocztowej operatora
lub urzędzie gminy przez siedem kolejnych dni, licząc od dnia następnego po
dniu pozostawienia zawiadomienia, o którym mowa w § 6.
§ 8. 1. Przesyłkę złożoną w placówce pocztowej operatora lub w urzędzie
gminy wydaje się osobie uprawnionej do jej odbioru, którą jest:
1) adresat;
2) osoba uprawniona do reprezentacji przed sądem adresata będącego osobą
prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej;
3) upoważniony pracownik adresata będącego osobą prawną albo jednostką
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej;
4) upoważniony pracownik, w przypadku gdy adresatem jest organ
wymieniony w art. 137 § 1 lub 2 Kodeksu postępowania cywilnego.
2. Jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po odbiór przesyłki złożonej w
placówce pocztowej operatora w terminie, o którym mowa w § 7 ust. 3,
placówka pocztowa operatora:
1) sporządza, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
powtórne zawiadomienie o możliwości jej odbioru w terminie kolejnych
siedmiu dni, licząc od dnia następnego po dniu pozostawienia
zawiadomienia, które doręczający niezwłocznie pozostawia w drzwiach
adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej; w przypadku doręczenia, o
którym mowa w art. 135 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego, powtórne
zawiadomienie pozostawia placówka pocztowa operatora w skrytce
pocztowej adresata;
2) zaznacza dokonanie powtórnego zawiadomienia na adresowej stronie
niedoręczonej przesyłki adnotacją "awizowano powtórnie dnia" i podpisem;
3) przechowuje przesyłkę przez okres siedmiu dni, licząc od dnia następnego
po dniu pozostawienia powtórnego zawiadomienia.
3. Jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po odbiór przesyłki złożonej w
urzędzie gminy w terminie, o którym mowa w § 7 ust. 3, doręczający wykonuje
czynności określone w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz niezwłocznie powiadamia o tym
urząd gminy, który przechowuje przesyłkę przez okres siedmiu dni, licząc od
dnia następnego po dniu pozostawienia powtórnego zawiadomienia.
§ 9. 1. Placówka
pocztowa
operatora
lub
urząd
gminy
wydaje
przechowywaną przesyłkę osobie uprawnionej po umieszczeniu na stronie
adresowej przesyłki adnotacji "wydano dnia", podpisu wydającego pracownika i
odcisku datownika.
2. W razie odmowy przyjęcia przesyłki placówka pocztowa operatora lub
urząd gminy zaznacza na formularzu potwierdzenia odbioru przyczynę
niedoręczenia, umieszcza datę i składa swój podpis.
3. Po potwierdzeniu odbioru przesyłki na formularzu potwierdzenia odbioru
w sposób, o którym mowa w § 4 ust. 1 i 2, a także w przypadku, o którym mowa
w ust. 2, placówka pocztowa operatora umieszcza na wypełnionym formularzu
potwierdzenia odbioru odcisk datownika i niezwłocznie odsyła je sądowi
wysyłającemu.
§ 10. Przesyłkę niepodjętą placówka pocztowa operatora opatruje na stronie
adresowej adnotacją "nie podjęto w terminie" oraz odciskiem datownika i wraz z
formularzem potwierdzenia odbioru odsyła sądowi wysyłającemu niezwłocznie
po upływie ostatniego dnia do odbioru przesyłki.
§ 11. 1. Jeżeli do doręczenia przesyłki nie doszło, w razie odmowy przyjęcia
przesyłki, a także jeżeli przesyłki nie można doręczyć z powodów określonych
w art. 136 § 2 i art. 139 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego, doręczający
dokonuje adnotacji o przyczynie niedoręczenia przesyłki na formularzu
potwierdzenia odbioru, umieszcza datę i składa swój podpis.
2. Placówka pocztowa operatora, po potwierdzeniu przyjęcia przesyłki od
doręczającego w sposób określony w § 7 ust. 2, niezwłocznie odsyła przesyłkę
wraz z formularzem potwierdzenia odbioru sądowi wysyłającemu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie zwrócenia
doręczającemu przesyłki niedoręczonej adresatom określonym w art. 137
Kodeksu postępowania cywilnego.
§ 12. W przypadku gdy przesyłkę przechowuje urząd gminy, czynności
określone w § 9 ust. 3, § 10 i 11 ust. 2 wykonuje doręczający.
§ 13. Podmioty, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2-4, prowadzą rejestr
przesyłek złożonych w urzędzie gminy, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 października 2010 r.3)
______