Fronda - Archiwum - Nr 17-18 table.main {} tr.row {} td.cell {} div.block {} div.paragraph {} .font0 { font:10.00pt "Times New Roman", serif; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; dziwnego, że znaczenia i realnoÅ›ci zmartwychwstania nie może uzasadniać Å›wiadectwo pustego grobu (s. 218), bowiem ono samo należy tylko do sfery faktów. Co wiÄ™cej, wiara w zmartwychwstanie nie opiera siÄ™ w ogóle na fakcie Å›wiadectwa, to znaczy na tym, że niektórzy uczniowie widzieli i sÅ‚yszeli zmartwychw­staÅ‚ego Pana (s. 224). Relacje o fakcie pustego grobu majÄ… znaczenie drugorzÄ™dne (s. 226) i nie wystarczÄ… dla wiary. Jaki możemy wysnuć stÄ…d wniosek? Wiara rodzi siÄ™ nie wskutek faktu zmartwychwstania, ale ten fakt stanowi kategorial-ne, czasoprzestrzenne potwierdzenie oczekiwania i doÅ›wiadczenia Zbawiciela absolutnego! Rahner zatem nie tyle odrzuca fakt zmartwychwstania, ile go paraliżuje, obezwÅ‚adnia, unieważnia, zmusza do milczenia. Åšwiadectwo pustego grobu dociera do nas już tylko jako skutek abstrakcji, jako dokonane w czasie i prze­strzeni uznanie uprzednie rzeczywistoÅ›ci doÅ›wiadczenia transcendentalnego, które mówi nam że „Jezus żyje". Pytać o to, co miaÅ‚o miejsce, chcieć wiedzieć, czy Piotr i Jan ujrzeli pusty grób, uzależniać od tej wiedzy swojÄ… wÅ‚asnÄ… wiarÄ™, to ulegać Å›wiadomoÅ›ci mitologicznej. Tak samo ulegajÄ… jej ci, którzy sÄ…dzÄ…, że Jezus od poczÄ…tku chciaÅ‚ zÅ‚ożyć swe życie na krzyżu jako ofiarÄ™ za grzechy. Jedyne, co możemy tu powiedzieć (s. 204), to to, że Jezus widziaÅ‚ w swej Å›mierci „nieuchronnÄ… konsekwencjÄ™ wier­noÅ›ci swej misji". WÄ…tpliwe jednak, by mógÅ‚ w cierpieniu na Golgocie widzieć ofiarÄ™ odkupieÅ„czÄ…. OznaczaÅ‚oby to przecież, że wracamy do prymitywnego i mitologicznego rozumienia Boga, który może gniewać siÄ™ i być obrażony grzechem czÅ‚owieka i który wskutek jakiegoÅ› czasowego wydarzenia zmienia swe usposobienie (s. 209). Wiemy wszakże, że Bóg jako boska Pneuma od po­czÄ…tku już mieszka w czÅ‚owieku; wiemy, że grzech pierworodny nie odcina nas od zbawienia, dostÄ™pnego czÅ‚owiekowi w każdym wolnym akcie radykalnej de­cyzji co do życia i Å›mierci (s. 223) — jego skutkiem jest tylko to, że „nasza wÅ‚a­sna sytuacja wolnoÅ›ci jest w sposób nieusuwalny naznaczona winÄ…" innych (s. 96). Tym samym pojÄ™cie przebÅ‚agalnej Å›mierci za grzechy innych, wyobrażenie sobie cierpienia Chrystusa jako obmycia naszych win — jest bezsensowne. Nie możemy nawet stwierdzić, czy Jezus przed swÄ… Å›mierciÄ… miaÅ‚ zwerbalizowanÄ… Å›wiadomość mesjaÅ„skÄ… — także i na to pytanie Rahner nie odpowiada. Czym w takim ujÄ™ciu może być KoÅ›ciół? Jaki jest zwiÄ…zek miÄ™dzy obecnym u wszystkich ludzi nieza­leżnie od ich Å›wiadomoÅ›ci uczestnictwem w Duchu ÅšwiÄ™tym a historycznie danÄ… wspólnotÄ… KoÅ›cioÅ‚a? Przede wszystkim nie możemy ustalić, czy Jezus przed swojÄ… Å›mierciÄ… „przewidziaÅ‚, chciaÅ‚ i zinstytu­cjonalizowaÅ‚ nowÄ… wspólnotÄ™ zÅ‚ożonÄ… z jego uczniów jako nowy Izrael tych, którzy w niego wierzÄ…". Zno­wu jest to pytanie, na które nie da siÄ™ odpowiedzieć i które zresztÄ…, z punktu widzenia Rahnera, musi być pozbawione znaczenia. KoÅ›ciół pojawia siÄ™ nie dlatego, że pragnÄ…Å‚ go historyczny Jezus, ale dlatego, bo odpowiada naturalnemu doÅ›wiadczeniu egzystencjalnemu czÅ‚owieka, który jest także istotÄ… spoÅ‚ecznÄ…. KoÅ›ciół staje siÄ™ ostatecznÄ… wspólnotÄ… prze-bóstwionego czÅ‚owieka; to w nim „Bóg-czÅ‚owiek obecny w jednej ludzkoÅ›ci umożliwia absolutny charakter miÅ‚oÅ›ci do konkretnej jednostki" (s. 242). Jest wspólnotÄ…, w której ucieleÅ›nia siÄ™ proces Ducha; skoro zaÅ› Duch roz­wija siÄ™, to i w KoÅ›ciele wystÄ™puje proces stawania siÄ™, aż osiÄ…gnie on peÅ‚nÄ… istotÄ™ (s. 271). Wydaje siÄ™, że KoÅ›ciół, który jest jeden, obejmuje w sobie caÅ‚Ä… ludzkość, dochodzÄ…cÄ… stopniowo do Å›wiadomoÅ›ci przebóstwienia. „To, co na­zywamy KoÅ›cioÅ‚em, (...) to, co nazywamy sakramentami, to tylko szczególnie zaznaczajÄ…ce siÄ™, bardziej uchwytne, wyróżniajÄ…ce siÄ™ w historii fakty jednej hi­storii zbawienia, która jest identyczna z życiem czÅ‚owieka jako caÅ‚oÅ›ciÄ…" (s. 332). Prawdziwy chrzeÅ›cijanin jest po prostu czÅ‚owiekiem akceptujÄ…cym swÄ… egzystencjÄ™; prawdziwy jeden KoÅ›ciół to caÅ‚a ludzkość, o ile zaakceptowaÅ‚aÅ‚a otchÅ‚anie wÅ‚asnej tajemnicy. Nic dziwnego, że Rahner może wykazać, iż już teraz, niezależnie od wyzna­niowej przynależnoÅ›ci do poszczególnych wspólnot, „chrzeÅ›cijanie w jakimÅ› radykalniejszym sensie tworzÄ… jedność nawet wtedy, gdy nie stanowiÄ… — choć­by również w prawdziwym i znaczÄ…cym sensie — jednoÅ›ci" (s. 298). Ta jedność wynika z natury doÅ›wiadczenia transcendentalnego, chociaż nie znalazÅ‚a ona jeszcze należytego, danego w historii wyrazu. W każdym razie nie jesteÅ›my w stanie powiedzieć, jaki jest sens podziaÅ‚u w obrÄ™bie chrzeÅ›cijaÅ„stwa — jest on znany tylko Bogu. Możemy natomiast stwierdzić, uważa Rahner, że istnie­nie koÅ›ciołów ewangelickich speÅ‚nia „niewÄ…tpliwie pozytywnÄ… funkcjÄ™ także wobec KoÅ›cioÅ‚a katolickiego" (s. 297). « Poprzednie  [Spis treÅ›ci]  NastÄ™pne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();