"Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy. Świadkowie Jehowy - spółka czy wyznanie religijne?" (Świadkowie Jehowy Pod Lupą) / Zastosowanie / Destrukcyjne sekty / Świadkowie Jehowy / Artykuł Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy Świadkowie Jehowy - spółka czy wyznanie religijne?
Większość z nas sądzi, że Świadkowie Jehowy to wyznanie religijne. Nie jest
to do końca prawdą. Faktycznie rzecz biorąc Strażnica jest zarejestrowaną
spółką. W swojej publikacji "Prowadzenie rozmów na podstawie Pism"
[1] tak opisuje swój status
prawny:


"Watch Tower Bible and Tract Society of Pennnsylvania, prawna
korporacja religijna, którą posługują się Świadkowie Jehowy,
została zarejestrowana w roku 1884 zgodnie z artykułami Nonprofit Corporation
Law of the Commonwealth of Pennnsylvania (Prawo o niedochodowych
stowarzyszeniach Wspólnoty Pensylwanii). A zatem już z mocy prawa nie
może to być i też nie jest instytucja dochodowa, więc nikt nie może czerpać
osobistych korzyści z działalności Towarzystwa. W statucie tego stowarzyszenia
czytamy: 'Dla swoich członków, zarządu lub pracowników
(Towarzystwo) nie przewiduje zysków finansowych ani żadnych innych dochodów
ubocznych".

Brzmi to bardzo wzruszająco i przekonywująco, ale gdyby Strażnicy faktycznie
nie zależało na żadnych dochodach, po prostu zarejestrowałaby się jako wyznanie
religijne a nie jako "korporacja" [2].

Przyglądając się bliżej Towarzystwu Strażnica można by je określić jako
jedno wielkie wydawnictwo i to wydawnictwo bardzo dobrze zorganizowane [3]. Wyznawcy z jednej strony są stałymi
odbiorcami książek i czasopism i przynoszą stały dochód macierzystej
organizacji. Z drugiej są niepłatnymi dystrybutorami literatury. Nie mogą przy
tym pozwolić sobie na opieszałość czy bierność. Towarzystwo kontroluje każdego
spośród 5 milionów wyznawców, nakazując mu zdawać dokładną pisemną relację z
ilości rozpowszechnionej literatury oraz z czasu przeznaczonego na werbowanie
nowych adeptów.

Typowym dla świeckiego charakteru korporacji o nazwie "Strażnica"
był wybór prezesów (do 1944 roku). To nie Duch Św. czuwał nad ich wyborem, lecz
decydowały o tym dolary... Np. drugi prezes Strażnicy - Rutherford został
wybrany 150 tysiącami głosów, przy czym każdy głos można było wykupić za 10
dolarów [4].

Status korporacji jest bardzo wygodny dla jej udziałowców i sprzyja
nieuczciwości.



"Pierwszy prezes Strażnicy - Russell, gdy przyszło mu płacić
alimenty żonie Marii Franciszce Acley - Russell, oświadczył wobec sądu, że nie
ma na to środków finansowych. "Przeprowadzone po tym oświadczeniu
dochodzenie majątkowe udowodniło, że Karol Russell jest jedynym i bezspornym
właścicielem 'Strażnicy' i związanych z nią obiektów, których wartość,
według biegłych stanowiła 317.000 dolarów" [5].

Wspomniany w poprzednim rozdziale Bill Cetnar, mający okazję przez 4 lata
przyglądać się życiu w centrali Świadków Jehowy w Brooklynie, tak opisuje
ówczesnego prezesa Świadków Jehowy:


"Było to, i nadal jest, ogłaszane, że każdy żyjący w Betel,
włączając w to Prezesa Towarzystwa Strażnica, otrzymuje tylko pokój, wyżywienie
i 14 $ na miesiąc. Jednakże, nie wyjaśnia się w jaki sposób Prezes rozmnaża tę
sumę, aby nabyć Cadillaca, podróżować po świecie, zabierać ludzi do najbardziej
wystawnych restauracji i oglądać spektakle na Broadwayu. (...) Oczywista była
także różnica w standardzie pomiędzy apartamentem Knorra na 10 piętrze Betel a
zwykłym pomieszczeniem pracownika w Betel. Gdy już byłem kilka tygodni w Betel,
otrzymałem zaproszenie do odwiedzenia Prezesa Knorra i jego żony na 10 piętrze.
Jego apartament był piękny, z freskami na ścianach, prywatną kuchnią,
telewizorem i innymi wygodami. Mówię o tym, gdyż ludzie naiwnie wierzą, że
posada w kierownictwie Strażnicy jest poświęceniem. Jakaż to różnica, jeśli
ktoś oficjalnie otrzymuje tylko $14 miesięcznie, kiedy może żyć jak
milioner". [6]


My oczywiście wiemy, że "Dla swoich członków, zarządu lub pracowników
(Towarzystwo) nie przewiduje zysków finansowych ani żadnych innych dochodów
ubocznych" (zob. statut Strażnicy wyżej).

Ks. Bp Zygmunt Pawłowicz, w swojej książce: "Człowiek a Świadkowie
Jehowy", w rozdziale pt. "Sprzedawcy raju" opisuje świadectwo
byłego Świadka Jehowy, Gerda Wunderlicha, który w końcu odkrył prawdziwy
charakter Towarzystwa Strażnica:


"Wątpliwości Wunderlicha obracały się wokół szeregu zagadnień,
które starał się zgłębić i omawiać je w kręgu przełożonych zborów i okręgów.
Pierwszym zagadnieniem, które nurtowało Wunderlicha to sprawa istotnego
charakteru i celu organizacji świadków Jehowy. Wniosek, do którego dotarł,
brzmiał: jest to firma handlowa. Uzasadnienie jest zawarte w
samej nazwie organizacji, opatrzonej skrótem 'Inc.', w niemieckim
'e.v.', co oznacza spółka handlowa. Wunderlich doszukał się też w t. 4
'Wykładów Pisma świętego' Russella, wydanym w 1919 r. przez
'Towarzystwo Strażnicy' dopisku: 'To jest nazwa firmy handlowej,
która zajmuje się wydawaniem książek i czasopoism religijnych'. Odkrycie
tego faktu po latach działalności w sekcie było dla Wunderlicha wstrząsem.
Stanął wobec zasadniczego problemu: jak to było możliwe, że przez kilkanaście
lat chodziłem od domu do domu i sprzedawałem pisma jehowitów jako
przedstawiciel 'firmy handlowej'" [7] (podkreślenie dodane)

Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że Świadkowie Jehowy w Polsce
zarejestrowali się jako spółka z o.o. Miało to miejsce 12 października
1984 r. Ciekawe, że oficjalne źródła jehowickie podają, że rejestracja
nastąpiła w 1985 r. (por. "Rocznik Świadków Jehowy 1994", s. 246). Być
może chcieli ukryć fakt, że dokonali rejestracji jeszcze w trakcie trwania
stanu wojennego. Wszelkie dane związane z tą rejestracją można obejrzeć w
Sądzie Rejonowym Gospodarczym w Warszawie przy ul. Świętokrzyskiej 12, pod
numerem RHB 13748. Z dokumentów wynika tam się znajdujących wynika, że spółka
ta nie została jeszcze rozwiązana mimo, że w 1989 roku Świadkowie Jehowy
zarejestrowali się jako wyznanie religijne. Oznacza to, że 150.000 Świadków
Jehowy w Polsce wspiera finansowo swoją działalnością spółkę z o.o., nie będą
tego świadomym.




[1]
Prowadzenie rozmów ..., s. 347.


[2] Poza
Stanami Zjednoczonymi Świadkowie Jehowy rejestrują się jako wyznania religijne
(w Polsce także), ale wszystkie podlegają centrali, która wyznaniem religijnym
nie jest.


[3] Warto
zwrócić uwagę na fakt, że Świadkowie Jehowy w Polsce, zanim zarejestrowali się
w 1989 roku jako wyznanie religijne, dokonali 4 lata wcześniej rejestracji pod
nazwą"Strażnica - Wydawnictwo Wyznania Świadków Jehowy w Polsce"
(zob.
Rocznik Świadków Jehowy 1994, s. 246).


[4]
Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej, część IV, s. 63 (wyd. pol.); Nowożytna
historia Świadków Jehowy, s. 56 (wyd. pol.); Świadkowie Jehowy głosiciele
Królestwa Bożego, [bez autora], Brooklyn 1995, s. 228 (wyd. pol.) .


[5] Ks. S.
Ufniarski, op. cit., s. 24.


[6] B.
Cetnar, op. cit., s. 79.


[7] Ks. Bp
Z. Pawłowicz, Człowiek a Świadkowie Jehowy, Gdańsk 1991, s. 77.
[ Powrót do spisu treści ] Tytuł "Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy", podtytuł: "Świadkowie Jehowy - spółka czy wyznanie religijne?"URL: http://www.watchtower.com.pl/podolski_spolka.phtmlAutor: Cezary PodolskiWprowadzono: 2001-02-13 (id:67). Ostatnie zmiany: 2001-08-04 «Hits: 583 razy od 2001-02-14. (stat:--300392)» Chrześcijański Ośrodek Apologetyczny Copyright © 1999-2001 Jarosław Zabiełło (http://Apologetyka.com)